Centerfold

Historische instrumenten

WIe dacht dat We de lIer aan de WIlgen hadden gehangen kan met de stIlle trom vertrekken centerfold dIe de Boventoon voert. WIJ WIllen alles op haren en snaren zetten om u als lezer concert nIet uIt de toon zult vallen. onze redactIe heeft veel noten op haar zang, dus aan geen geBrek. zIng daarom het hoogste

De luit

JulIa kloppenBurg - Bij vrijwel elke serie, film of documentaire die over de late Middeleeuwen gaat, wordt er op de achtergrond een volk achtig melodietje gespeeld door wat in eerste instantie op een gitaar lijkt. Dit geluid komt echter niet van zomaar dit bekende snaarinstrument, maar van de luit. Het eeuwenoude Perzische snaarinstrument maakte haar intrede in Europa in de late Middeleeuwen door de invloeden van de Islamitische gemeenschap in Spanje en de grootse kruistochten. De luit kent veel voorgangers, soortgelijke instrumenten die in het Oude Egypte al gebruikt werden. De luit zelf ontleent haar naam aan Al Ud, wat de Arabische vertaling van het hout is. Binnen de snaarinstrumenten valt de luit onder tokkelinstrumenten, aangezien de snaren met de vinger of een plectrum bespeeld worden. De hoeveelheid snaren varieert van zeven tot dertien snaren. Ook is de luit aangepast naar Europese muziekstandaarden. Waar eerder geen fretten aanwezig waren, waardoor er microtonaal gespeeld kon worden, werden deze fretten toegevoegd om het gemakkelijker te maken akkoorden te spelen.

Going out with a BANG

Emma van Benthem - Meer dan eens wordt er een ongewoon instrument gebruikt in een orkest. Zo wordt er in Gustav Mahler’s Zesde Symfonie geslagen met een hamer. De Russische componist Pjotr Iljitsj Tsjaikovski, bekend om zijn partituren De notenkraker en Het zwanenmeer, pakte dit wat grootser aan. Hij gebruikte in zijn orkestwerk Ouverture 1812 kanonnen. Tsjaikovski componeerde de ouverture in 1880 ter herdenking aan de succesvolle Russische verdediging tegen de Grand Armée van Napoleon in 1812. Het stuk ging op 20 augustus 1882 in première in de Moskouse Christus Verlosserkathedraal, die ook was gebouwd ter herinnering aan de verdediging van Rusland in datzelfde jaar. De vijftien minuten durende ouverture, die de krijgsverwikkelingen van 1812 wil uitbeelden, begint met een kerkelijke hymne en eindigt in een samenkomst van de Marseillaise en het toenmalige Russische volkslied met een climax van een rinkelend klokkenspel, een koperen fanfare en kanonschoten.

Historische instrumenten

vertrekken, Want ook dIt nummer Is het hetzelfde lIedJe: We heBBen Weer een luIsterrIJk om u als lezer te Informeren over hIstorIsche Instrumenten, zodat u BIJ uW eerstvolgende zang, dus aan Interessante feItJes over BIJvoorBeeld de luIt, de aulos, de pIanola én het kanon het hoogste lIed! tromgeroffel…

De pianola

IsaBel lInnartz - Het vastleggen van muziek is een techniek die we nu hebben verfijnd tot een stukje data, maar voor de cd, het cassettebandje, en de grammofoon hadden we de pianola. Deze zelfspelende piano’s waren een populair item tijdens the roaring twenties; alle prestige van livemuziek zonder de extra moeite! Via een vernuftig, pneumatisch mechanisme kan de muziek die vastgelegd is op een papieren rol eindeloos herhaald worden. De dansende toetsen geven het instrument een spookachtig uiterlijk, wat misschien ook wel gepast is; we zien immers een exacte recreatie van de bewegingen die een eeuw geleden zijn vastgelegd. Voor wie de pianola zelf in actie wil meemaken heeft Amsterdam zelfs een eigen Pianolamuseum aan de Westerstraat, zeker een bezoekje waard!

De aulos

sara kers - De aulos, Oud Grieks voor buis, is een blaasinstrument die in de eerste eeuw voor Christus uitgevonden is. De Aulos was vooral populair in de Oud-Grieks en Oud-Egyptische muziek en legde de basis voor ‘typische’ Egyptische muziek. het instrument werd in twee varianten gemaakt; de meest voorkomende had twee speelbuizen, als een soort dubbele fluit, de andere meer zeldzame variant had slechts één buis en werd ook wel de monoaulos genoemd. In Griekse en Etruskische kunst kan je dit instrument herkennen aan de twee buizen die in elke hand genomen worden en samen komen in de mond van de muzikant om zo de aulos te bespelen. De wangen van de artiest zien er vaak opgeblazen uit omdat de twee fluiten continu in de mond trillen.