Hoeveel kunnen zeven poppen zeggen?

Deze pop komt uit de oude vaste opstelling.

Sara KerS- De vaste tentoonstelling van het Tropenmuseum blikt terug op driehonderdvijftig jaar Nederlanders in Indonesië, de voormalige Nederlandse kolonie Nederlands-Indië. In 1596 zetten de eerste Nederlandse handelaren van de VOC, voet aan wal in wat nu Indonesië wordt genoemd. Dit was het begin van een lange verwikkeling tussen de Nederlanders en de Indonesiërs. In dit artikel neem ik jullie op veilige afstand mee naar het museum en schijf ik over hoe ik de tentoonstelling heb ervaren.

Het Tropenmuseum Amsterdam biedt in- bleem van de poppen in de tentoonstelling. De sluitsteen zicht in die verwikkelingen. In de tentoon- boven de hoofdingang draagt het portret van Jan Piestelling “Indonesië” worden aan de hand terszoon Coen, de eerste gouverneur- generaal van het van zeven levensechte poppen persoon- voormalige Nederlands-Indië. Het beeld is herkenbaar lijke verhalen verteld over de nederzetting aan de naam van Coen onder het portret. Als men onder van Nederland in Indonesië. Zes van de zeven poppen de boog door loopt en naar de sluitsteen aan de achterstellen Nederlanders voor in Indonesië in het begin van kant kijkt, ziet men ook een portret. Dit is een portret van de twintigste eeuw. Ze verbeelden mensen die echt heb- een Indonesische vrouw omringd door een allegorie van ben bestaan, maar ook fictieve karakters. het onderwijs. Er wordt zowel verwezen naar het primai-

De relatie tussen Nederland en de voormalige kolo- re als het secundaire onderwijs. Het is aannemelijk dat nie Nederlands-Indië wordt in de tentoonstelling aan- deze vrouw iets met educatie te maken heeft gehad en gekaart. In de tentoonstelling wordt uitgelegd wat ko- dat zij werd gewaardeerd, aangezien ze op de centrale lonialisme precies is en aan de hand van de aanwezige sluitsteen staat afgebeeld. Het is echter het niet bekend objecten wordt uitgelegd hoe er vroeger naar de kolonie wie deze vrouw is. Haar naam staat niet vermeld onder werd gekeken en hoe men er vandaag de dag mee om het portret. gaat. In het museum hangt een tekst met de kop: WIST JE Het Tropenmuseum is op zoek naar de juiste manier DAT? KOLONIALISME. In het tekstje wordt uitgelegd dat om om te gaan met het Nederlandse koloniale verlekolonialisme verwijst naar de praktijk, waarbij een land den. Ze geven in de tentoonstelling informatie over wat een ander land verovert en bezet voor eigen gewin. De kolonialisme is en laten zien hoe het eraan toe ging in oorspronkelijke bewoners worden hierdoor uitgebuit en Nederlands-Indië. De huidige vaste tentoonstelling is onderdrukt. al een hele verbetering ten opzichte van de voorgaande

Op een klein tekstbordje is te lezen wat de intentie stereotype tentoonstelling. Toch kunnen er mijns inziens is van de tentoonstelling en hoe de tentoonstelling ver- vraagtekens gezet worden bij de uitvoering van het idee schild met de vorige vaste tentoonstelling. Uit de tekst met de mannequins. Is dit een goede representatie van “WAT BETEKENEN DE MANNEQUINS?” wordt duidelijk hoe het eraan toe ging in Nederlands-Indië? d dat er zes Europeanen te zien zijn en één Indonesiër. Er wordt benadrukt dat in deze tentoonstelling de personages een eigen naam hebben en een eigen verhaal. Hierdoor zou de bezoeker een goed beeld moeten krijgen van het vroegere Indonesië. Dit is het grote verschil met de oude mannequins, die gebruikt werden in de vorige vaste opstelling. Deze poppen waren namelijk anoniem en stereotyperend. Er is een onderwijzeres, een klerk en een naaister te zien. Deze mannequins komen uit de jaren dertig van de vorige eeuw en zijn nog steeds in de tentoonstelling te zien. Door zowel de oude als de nieuwe mannequins tentoon te stellen, wordt het contrast tussen beide tentoonstellingen duidelijk. De huidige tentoonstelling geeft de poppen die uitleg geven over de situatie in de kolonie een naam en een verhaal. De oude tentoonstelling deed dat niet en maakte de personages onpersoonlijk en generaliserend.

Het lastig namen kunnen geven aan mensen uit het koloniale tijdperk is ook terug te zien aan het beeldhouwwerk in het museum. Het gebouw is rijkversierd met reliëfs over de geschiedenis van Nederland als koloniale grootmacht. Zo is er aan de buitenkant een rijk iconografisch beeldprogramma die de landbouwculturen (rubber, tabak, suiker en rijst) en de vier voornaamste godsdiensten (christendom, islam, hindoeïsme en animisme) laat zien. Binnen in het gebouw zijn op de sluitstenen portretten van figuren aangebracht. Het is interessant deze portretten te noemen, omdat deze aansluiten bij het pro-