29 minute read
Groei en verbreding
Publishingwereld verbreedt, verdiept én groeit
Het zijn enerverende tijden in een van de oudste takken van de muziekwereld: publishing. Honderden miljoenen euro’s worden uitgegeven om publishingcatalogi op te kopen. Er speelt echter meer in de edele sport van muziek uitgeven, dat anno 2022 diverser én lucratiever is dan ooit.
DOOR: JASPER VAN VUGT
Bijna twintig procent omzetgroei noteerde Sony Music Publishing (inclusief de Japan-divisie) in 2021. Ongekend voor de meeste bedrijven, zeker tijdens een pandemie. En al moeten de jaarcijfers van concullega’s als Warner, Universal en BMG nog volgen, het ziet er naar uit dat ook de grote publishers gezonder zijn dan ooit. Hoe abominabel het ook gaat in de livemuziek, in de wereld van de opgenomen muziek en de muziekrechten gaat het prima, gezien de cijfers, ontwikkelingen en acquisities.
Muziekrechten
Die groei in omzetcijfers betekent ook ruimte voor verdere investeringen. Publishing is daarbij een interessante groeimarkt. Het is kijken welke catalogi nog niet zijn opgepikt en vechten om de publishingrechten. Zo werden de afgelopen maanden de catalogi van Def Leppard, ZZ Top en Elvis Costello bemachtigd. Het zijn sowieso tijden waarin de portemonnee fl ink wordt getrokken. Volgens Music Business Worldwide werd er in 2021 voor meer dan twee miljard euro gespendeerd aan het opkopen van muziekrechten. In navolging van onder andere Bob Dylan werden ook de publishingrechten op de catalogi van Bruce Springsteen ($550 miljoen, inclusief masters), Paul Simon (bedrag onbekend) en David Bowie ($250 miljoen) gekocht door de grote publishers of nieuwkomers als investeringsfondsen.
Lucratieve deals
Wie denkt dat het alleen de boomerdinosaurussen (of hun erven) zijn die over hun graf regeren, hun muzikale nalatenschap veiligstellen en hun erfenis vergroten heeft het mis. Het gaat niet alleen om artiesten die qua productiviteit over hun hoogtepunt heen zijn, of artiesten die artistiek hun beste jaren achter zich hebben liggen. Ook recentelijk bewezen succesartiesten van een latere generatie(s) als John Legend (bedrag onbekend), Sting ($300+ miljoen), Red Hot Chili Peppers ($140 miljoen) en Elvis Costello (bedrag onbekend) en zogenoemde ‘shallow catalog’ (in tegenstelling tot ‘deep catalog’, catalogi die meer dan veertig jaar beslaan) sloten lucratieve publishingdeals.
Biden
Ook de publishingrechten van producers zijn hot items. Hitproducer Arno Krabman verlengde zijn publishingdeal met BMG Publishing, Drake- en Migos-producer Murda Beatz verkocht de publishingrechten op zijn catalogus van bijna driehonderd liedjes aan een nieuw Canadees investeringsfonds en Jacknife Lee (U2, The Cars) aan Mojo Music & Media. In 2006 tekende de Amerikaanse president Bush een nieuwe wet die de belasting van de verkoop van een catalogus als vermogenswinst bepaalde in plaats van inkomen. Het gevolg is dat de Amerikaanse artiesten die hun catalogus verkopen, daar veel minder belasting over hoeven betalen. De geruchten gaan dat de huidige president Biden dit
Hans Bousie, advocaat en partner bureau Brandeis
“Ik volg met grote interesse alles wat mensen momenteel doen om hun hele rechtenbestand over te dragen, en dan met name wat ze nu precies overdragen. Verkopen ze alle rechten, alleen de publishing, en voor wat voor tijd? Blijkbaar hebben mensen het idee opgevat dat ze, nu ze door de coronatijd niet kunnen optreden, geld nodig hebben. Door het verkopen van de rechten op hun catalogus hebben ze weer geld. Zeker bij oudere artiesten met een grote catalogus aan liedjes begrijp ik dat. Stel dat die drie zonen en drie dochters hebben. Dan is het niet ondenkbaar dat die na het overlijden van de artiest elkaar vijftien jaar de hersens in slaan over die rechten. Verkoop je je catalogus voor tweehonderd miljoen dan kun je dat bedrag door zes delen en is het een stuk eenvoudiger. Dat vertrekpunt van de artiesten en van de opkopende partijen volg ik met interesse. Zo’n catalogus kost een klap geld, maar levert een vrij duidelijke jaarlijkse opbrengst op, een solide inkomen dat je nadat je je investering hebt terugverdiend weer kunt verkopen en nog winst op kunt maken ook. Het is een loterij zonder nieten (Amsterdams voor een niet-winnend lot). Tenzij mensen niet meer naar muziek gaan luisteren natuurlijk. Die ontwikkeling vind ik eindeloos interessant, ook om te zien welke partijen er nu opduiken en die rechten aankopen. Ook in Nederland wordt er druk onderhandeld over deze rechten. Iedereen die de berichten leest over de verkoop van rechten en de bedragen die er mee gemoeid zijn, denkt:moet ik ook? Het is een pandemie die volgt op de pandemie. Daar worden wij bij bureau Brandeis soms over gebeld en denken we graag over mee. Word je er vrolijk van als je je catalogus verkoopt en geen zeggenschap meer hebt over het gebruik van je muziek, bijvoorbeeld als die wordt gebruikt bij de beëdiging van Trump als president? Misschien denk je dan: had ik de rechten zelf maar gehouden. Dat speelt nog meer bij erfgenamen. Die hechten enorm aan die rechten, door de band met de overledene. Ze zijn vaak fanatieker dan de rechthebbenden zelf. Dat ligt uiterst gevoelig, ik denk dat die deze stap niet zo snel zullen zetten. Het verkopen en opkopen van publishingrechten gaat nog wel even door, aangejaagd door de tegen elkaar opbiedende partijen waardoor er bedragen worden geboden waar de rechthebbenden nooit van hadden durven dromen. Het is net de huizenmarkt. Tot blijkt dat er teveel is betaald. Dan dondert alles weer in elkaar en gaat men weer op zoek naar een nieuwe zwarte tulp.”
Marc Zwart, Head of Creative, Cloud 9 Music
“COVID-19 heeft een behoorlijke verandering in de markt gebracht. Het zorgde ervoor dat ons team van zes creatives op de afdeling talloze remote camps hebben opgezet om onze singer-songwriters en producers in schrijfsessies te krijgen in deze tijd. Ondertussen bleven we pitchen om hun werk bij labels, series en games onder de aandacht te brengen en bleven we ze ondersteunen in hun werk, want we willen vanuit Cloud 9 Music mogelijkheden creëren voor onze schrijvers. Door die remote camps werd de fysieke afstand groter, maar tegelijkertijd ook kleiner. Sommige songwriters deden namelijk veel meer sessies en konden zo meer werk verrichten. Voor sommigen was die manier van werken heel e ectief, net zoals thuiswerken dat ook kan zijn. De gevoelde afstand werd echter wel groter. Als je bij elkaar in een studiosessie bijeen zit ontstaat er een bepaalde vibe en komt er een zekere energie vrij die je niet hebt bij een Zoom-sessie. Voor ons was het lastiger om ons netwerk uit te breiden. Natuurlijk, contact leggen lukt wel, maar lang niet zo makkelijk als wanneer je iemand in levenden lijve tegenkomt op ADE of ESNS. Hoe belangrijk dat is, merkte ik zelf toen ik met Armin van Buuren in november naar Stockholm ging, waar er geen sprake van COVID leek te zijn in het dagelijkse leven. Armin moest optreden en we besloten die situatie te gebruiken om in zes verschillende studio’s te gaan werken met verschillende songwriters als Benjamin Ingrosso, Duck Blackwell, Maia Wright, Punctual, Andreas Moe en twintig anderen. De creatieve vibe die daar ontstond bevestigde voor mij opnieuw hoe belangrijk het is dat je bij elkaar gaat zitten. Dat zagen we ook in de zomer, toen we op locatie een fysiek Indie/Alternative camp organiseerden. Ook de hiphop, de Nederlandse pop en de dance, onze andere drie pijlers, hebben we deze periode kunnen blijven bedienen. Binnen de dance zagen we dat sommige artiesten weer shows konden doen in het buitenland, zelfs als dat betekende dat ze twee weken in een Chinees quarantainehotel moesten zitten. Zo graag wilden ze weer optreden. We hebben de afgelopen twee jaar weinig doorbraken gezien van nieuwe namen binnen de dance. Ook de usual suspects brachten minder platen uit. Je ziet het ook in de statistieken; door het ontbreken van festivals is er een tot twee derde minder dancemuziek gestreamd dan normaal. Omdat het zo niet langer kan sloten we ons aan bij de protesten van UnMute Us, met een eigen wagen waar onder anderen Trobi, Mason en DJ Jean optraden. We kijken er naar uit om deze periode achter ons te laten en de wereld de liedjes te laten horen die er de afgelopen tijd zijn geschreven.”
wil terugdraaien; het zou een van de redenen kunnen zijn dat er momenteel relatief veel songwriters de publishingrechten van hun catalogus verkopen.
Nieuwe markten
Ondertussen worden er ook nieuwe muziekmarkten aangeboord, vergroot en gestroomlijnd. Door de digitale consumptie is het makkelijker geworden om in kaart te brengen waar, hoe en hoe vaak er muziek wordt geluisterd. Dat heeft juridische consequenties en de plicht om voor muziekgebruik te betalen wordt dan ook steeds meer en vaker onderkend en gehandhaafd. Afrika, continent met 1,3 miljard mensen, zag de afgelopen tien jaar een explosieve groei van mobiele telefoongebruik dankzij de ontwikkeling en komst van goedkope Chinese telefoons. Het maakt het voor miljoenen Afrikanen mogelijk om op hun mobiele telefoon muziek te streamen en daar (indirect) voor te betalen, ook via Afrikaanse streamingdiensten. Het levert ook meer Afrikaanse artiesten op nu er meer mogelijkheden zijn om betaald te worden voor hun werk. De diaspora in Europa en de Verenigde Staten vergemakkelijkt het om de overstap van het ene continent naar het andere te maken en zo ook daar voet aan de grond te krijgen. Niet voor niets is Burna Boy (uit Nigeria, culturele hotspot van het continent en met dik 210 miljoen inwoners een van de grootste landen ter wereld) een wereldster geworden en een van de meest ge-
streamde artiesten in 2021. Over datzelfde gesproken: bovenstaand punt geldt ook voor Zuid-Amerika. De meest gestreamde artiest wereldwijd op Spotify was afgelopen jaar Bad Bunny, uit Puerto Rico. Op nummer zeven in diezelfde lijst: J Balvin, uit Colombia. Zijn landgenoot Karol G was volgens videoplatform Vevo hun meest bekeken artiest op YouTube met meer dan drie miljard views. Dat met de digitalisering van Afrika en Zuid-Amerika er kansen liggen voor muziek, weten ook publishers. Zo woedt daar nu een strijd om publishingrechten rond de muziekcatalogi van vele iconische componisten die de continenten rijk zijn. Zo werden er recentelijk catalogi binnen gehengeld van artiesten als Lucky Dube, Ladysmith Black Mambazo en Johnny Clegg.
Vertrouwen
Ook nieuwe sterren als Anitta (in thuisland Brazilië momenteel de meest gestreamde artiest) tekenden onlangs lucratieve wereldwijde publishingdeals. Shakira deed hetzelfde bij oude bekende Hipgnosis. Luis Fonsi, bekend van de wereldhit Despacito, bracht zijn publishingrechten onder bij een nieuwe partij. Gelukkige eigenaar is HarbourView Equity Partners, een bedrijf dat slechts vijf maanden geleden werd opgericht en samen met investeringsbedrijf Apollo Global Management investeringen doet in de media- en entertainmentwereld. Hoewel er geen bedrag is genoemd voor de uitgaverechten, schatten experts in de Financial Times dat er tot honderd miljoen dollar betaald kan zijn voor de rechten. Hij zal niet de laatste zijn die deze route bewandelt, want talloze investeringsmaatschappijen melden en roeren zich op deze markt. Achter al die uitgaven schuilt vertrouwen. Vertrouwen in een verder doorzettende groei in exploitatie van liedjes en consumptie van muziek. Daar doet een actie als van Neil Young, India.Arie, Crosby, Stills en Nash en Joni Mitchell, die hun muziek van Spotify afhaalden, niets aan af. Het leverde veel publiciteit op voor Spotify, Joe Rogan en de genoemde artiesten en het betekent sowieso omzetverlies voor artiesten, platenmaatschappijen, publishers en Spotify zelf. In het grote plaatje is het echter een druppel op een gloeiende plaat, want ook al kregen de aandelen van Spotify een tik te verduren, het volgde op het nieuws dat de streaminggigant afgelopen jaar weer met 16% groeide. En dat is goed nieuws voor alle betrokkenen, behalve de genoemde artiesten.
Vergoedingen
Of, is dat zo? De vergoedingen die songwriters krijgen voor gebruik van hun werk op Spotify zijn over de gehele linie nog altijd niet in balans met die van de masters, ondanks verwoede pogingen van de nodige muscle, zoals Max Martin, ABBA’s Björn Ulvaeus, en verschillende belangenverenigingen. Een heet hangijzer, want op dit moment worden in de Verenigde Staten de vergoedingen op de mechanische rechten bepaald voor de periode 2023-2027. De onvrede daarover is koren op de molen van Bandcamp. Het artiestvriendelijke platform dat per stream meer oplevert dan Spotify claimt dat van het op hun platform uitgegeven geld aan muziek maar liefst 75% gaat naar nieuwe muziek gaat (lees: jonger dan twaalf maanden). Liever drie keer een kwartje dan vijf keer een dubbeltje, willen ze maar zeggen. Ook zo profi teren alle betrokkenen.
Kansen
Op het vlak van exploitatie blijven de mogelijkheden groeien. De afgelopen jaren was er de komst van een groot aantal nieuwe videostreamingdiensten als Disney+, Amazon Prime, Apple TV, NPO Plus en Videoland. Aan die groei is nog geen eind, zo bewijst de komst van HBO Max (zie pagina 22). Om zich te onderscheiden van elkaar is het essentieel dat de platforms niet alleen exclusieve licenties bemachtigen van series en fi lms, maar ook eigen series ontwikkelen die alleen op het eigen platform te kijken
zijn. Daar liggen kansen voor songwriters en hun publishers, want elke serie of fi lm heeft muziek nodig. Niet alleen bestaande muziek, maar ook covers van bestaand werk of geheel nieuw, op de scène geschreven muziek. Wie zijn ego opzijzet en bereid is muziek in opdracht te maken, kan het drukker krijgen dan ooit. Ook hier ligt een belangrijke rol voor een publisher, want als componist zit je meestal niet direct aan tafel bij een omroep of zender, zeker niet bij Amerikaanse partijen die in de hele wereld opereren, zoals bovengenoemde voorbeelden.
Games bieden een miljoenenpubliek
In de gamewereld gaat meer geld om dan in de muziekwereld. En een game zonder geluid, dat is net zoiets als een fi lm zonder muziek: dat kan niet. Het gaat dan niet alleen om muziek of geluid tijdens het spel zelf, maar ook tijdens laadmomenten, tijdens het wijzigen van instellingen of voordat het spel gestart wordt. De populaire voetbalgame FIFA van EA Sports betekende voor talloze artiesten die een liedje in het spel hadden, een opening naar een miljoenenpubliek. Succesvolle gamers zijn voor de gamingcommunity ware infl uencers, die een eigen fanschare hebben en daar geld mee verdienen via Discord of Twitch. Die laatste, het YouTube voor gamers, trekt miljoenen gamers die vaak urenlang kijken hoe andere gamers een bepaald spel spelen. Daar hoort ook muziek bij en dat levert verdienmogelijkheden op voor componisten, labels en publishers. Nu Twitch (eindelijk) licenties gesloten heeft met de betrokken partijen (meest recent: Merlin, de verenigde indielabels), kunnen er ook weer op die manier inkomstenstromen worden aangewend voor de exploitatie van auteursrechtelijk beschermd materiaal. Net als bij infl uencers op Instagram of YouTube liggen er ook hier exploitatie- en carrièrekansen voor artiest én publisher; bands als Imagine Dragons en Within Temptation zijn slechts twee voorbeelden van artiesten die de gamerdoelgroep weten te bereiken én er nieuwe fans vonden. Veelzeggend is dat Drake, een van de populairste artiesten ter wereld, tijdens een livestream kwam gamen met gamefl uencer Ninja.
Virtuele concerten
Dan is er nog de digitale wereld binnen games. Door de onstuitbare technologische ontwikkelingen van consoles, internet en graphics zijn de mogelijkheden bijna eindeloos. En wie weet wat de Metaverse voor kansen oplevert? Zo lopen de digitale en fysieke wereld steeds meer in elkaar over. Handig, tijdens een pandemie waarin
Niels Walboomers, managing director Sony Music Publishing Benelux
“We willen onze songwriters transparantie bieden in hun inkomsten, bijvoorbeeld door middel van onze SCORE-app en portal. Inzage in wereldwijde inkomsten uit auteursrechten is een ongoing proces en bij onze app nagenoeg real time te volgen. We streven er naar de inkomsten af te rekenen in dezelfde periode als dat ze binnen komen, ook als de inkomsten vanuit bijvoorbeeld Australië of Japan komen. Er is in onze wereld weliswaar altijd vertraging van deze gelden: de gelden zijn dan wel al door het lokale kantoor ontvangen, maar nog niet doorgestuurd naar het land waar de songwriter zit. Via de SCORE-app kunnen onze songwriters hun inkomsten goed volgen. Het vergroot de onafhankelijkheid van songwriters, omdat ze beter inzage hebben in hun inkomsten en die inkomsten ook eerder kunnen ontvangen. Door COVID-19 zien we dat songwriters nu eerder een factuur sturen zodra ze in SCORE zien dat ze geld van ons tegoed hebben. Deze transparantie leidt tot een beter inzicht voor onze auteurs en draagt bij aan een gelijkwaardigere onderhandelingspositie tussen partijen. Muziekrechten zijn hot. Het opkopen van auteursrechten op catalogi van grote artiesten geldt vooral voor iconische catalogi die al decennialang een stabiele inkomstenstroom hebben. Die inkomsten zijn vanuit historisch perspectief nagenoeg gegarandeerd of in ieder geval stabiel. Deze markt zou zich ook best bij nieuwere schrijvers en repertoire kunnen ontwikkelen maar dat is een heel ander spel. Het zou eventueel kunnen werken als alternatief fi nancieringsmodel, maar het is moeilijk waarderen als je geen inkomstenhistorie hebt in auteursrechten. Investeringsmaatschappijen stappen erin, maar sommige hebben eigenlijk geen idee weet ik uit ervaring. Het collecteren van auteursrechten en de exploitatie daarvan op wereldwijd niveau is echt een vak apart. Daar zit echt werk aan vast en is niet te onderschatten. Voor publishers is het een ontwikkeling dat er nu investeringsmaatschappijen instappen die rechtencatalogi opkopen, maar dit nieuwe speelveld biedt ook zeker kansen voor ons. De business heeft zich aangepast aan deze nieuwe vorm van concurrentie en is inmiddels onderdeel geworden van onze sector waar wij ook in meespelen. Met Sony hebben we zelf de middelen, het netwerk, de kennis en kunde om grote aankopen te doen, zoals bij onder andere Bruce Springsteen.”
Jitze de Raa , managing director en co-owner CTM Entertainment
“Er zijn binnen publishing drie dingen waar ik sinds geruime tijd mee bezig ben. De eerste is het imago van publishing in het algemeen. Ik vind het namelijk belangrijk dat onze sector een positiever imago krijgt. In het buitenland is dat al veel positiever, hier in Nederland is dat nog minder, door gebrek aan kennis over wat we doen maar we gaan de goeie kant op en het wordt steeds beter! Daar ben ik trots op. Bij CTM vinden we transparantie extreem belangrijk en dit vind je terug in de manier van werken en hoe we onze songwriters actief begeleiding bieden. Dat levert ons een hoop positieve feedback op van de mensen met wie we samenwerken. Daarmee heb ik direct punt twee te pakken. Bij CTM hebben we transparantie extreem hoog in het vaandel staan. Als enige independent publisher in de wereld hebben we een portal waar al onze componisten 24/7 kunnen inloggen en een totaaloverzicht krijgen van alle data en vergoedingen die bekend zijn. Zo kunnen ze dit zelf inzien, controleren en terugkijken. Dat betekent dat we niet langer pdf’s van meer dan tweehonderd pagina’s hoeven op te sturen waar de songwriter zelf moet opzoeken of een bepaald liedje een keer in het buitenland op de radio is gedraaid. Onze CTM Online Royalty Portal is, van wat ik hoor van anderen, uniek. Daardoor betalen we veel vaker uit per jaar dan de traditionele twee keer, en bovendien veel sneller dan na de standaard van negentig dagen. Die portal heeft ons ontzettend veel geld gekost, maar de transparantie die het oplevert vinden we ontzettend belangrijk. Mede om het imago van publishing te verbeteren is transparantie erg belangrijk. Punt drie is de betaling van songwriters. Zij krijgen structureel te weinig betaald door de online muziekaanbieders. Daarom zitten we bij Buma Stemra in overleggen. Ook zitten we in de board van de grootste Europese online society om op wereldniveau te vechten tegen de Spotify’s en Google’s om te zorgen dat songwriters niet langer onderbetaald worden. De artiesten die een grote hit scoren verdienen daar miljoenen aan, maar de songwriters niet eens een fractie daarvan. Dat is scheef en daar moet nu echt iets aan veranderen.”
reizen gevaarlijk is of zelfs onmogelijk, al werden de eerste virtuele concerten dik vijftien jaar geleden al gedaan door Duran Duran (Second Life) en Phil Collins (Grand Theft Auto: Vice City Stories). De optredens van onder andere Travis Scott, Ariane Grande en Lil Nas X de afgelopen twee jaar in respectievelijk Fortnite en Roblox werden ervaren door tientallen miljoenen gamers per optreden. Silk Sonic (Bruno Mars en Anderson.Paak) volgden onlangs hun voorbeeld. Is het een vervanger van een normaal concert? Nee, maar wie het op zijn eigen merites beoordeelt zag een interessante performance waarbij de muziek van de artiest werd beleefd op een manier die tijdens een normaal concert niet mogelijk was. Grote kans dat een percentage van de gamers later bij een normaal optreden ook een kaartje koopt. Bovendien bleken er tussen die tientallen miljoenen gamers genoeg te zijn die de virtuele portemonnee trokken voor virtuele merchandise én bleek het nieuws over deze virtuele concerten handig aangewend te kunnen worden voor publiciteit en bijbehorende airplay. Kassa!
Reclame
Een reclameliedje op de radio? Andersom gebeurt het al decennia, maar van reclame naar radio en hitlijst kan ook, zo bewijst de recente geschiedenis. Reclamebureaus zien steeds meer in dat muziek essentieel is voor merken, maar dat er inhoudelijk integere, smaakvolle en creatieve muzikale keuzes moeten worden gemaakt waarbij de maker van begin tot eind bij moet worden betrokken. Muziek is emotie, en wie bij de consument de koppeling tussen merk en emotie weet te leggen, is spekkoper. Bestaande positieve emoties bij een bepaald nummer kunnen het maken van deze verbinding vergemakkelijken, maar kan om licentietechnische redenen duur zijn; nieuwe, op maat geschreven muziek kan dan een oplossing zijn en ook uitermate goed werken, zo bewezen reclames voor bijvoorbeeld Plus Supermarkten (Joe Buck), Interpolis (Come Home) of BMW (HAEVN). Behalve dat het een breed publiek onverwacht en laagdrempelig kan laten kennismaken met de muziek van een artiest en zo onderdeel kan worden van het carrièreplan van de artiest, is muziek gebruiken in een reclame niet langer ongepast in de ogen van muzikanten én publiek, mits smaakvol gedaan. En daar is zowel muzikant, publisher, reclamebureau als merk bij gebaat.
Filmmuziek
Ook bijzonder: de groei van concerten waar fi lmmuziek live wordt gespeeld, onder begeleiding van de fi lm of fragmenten uit fi lms zelf. De maestro’s onder de fi lmcomponisten als Hans Zimmer of Ennio Morricone trekken onder eigen naam de grotere zalen vol, zoals Ziggo Dome en Ahoy Rotterdam. Bekende fi lms en series zoals Blue Planet en Game of Thrones worden door orkesten van bijna honderd musici live voorzien van hun soundtrack. Ook de Avond van de Filmmuziek, voorheen een vaste waarde in
het Concertgebouw in Amsterdam, is zo populair geworden dat het is uitgegroeid tot het populairste fi lmmuziekevenement van het jaar en twee avonden in Ziggo Dome geprogrammeerd staat. Allemaal nieuwe openbaarmakingen en nieuwe kansen voor componist, publisher en label. En ook hier worden inmiddels de eerste catalogi van componisten opgekocht, zoals bijvoorbeeld de rechten op fi lmmuziek uit The Dark Knight, de Hunger Games-trilogie en Fantastic Beasts. Wordt vervolgd! Kortom: meer exploitatiemogelijkheden, meer inkomstenstromen, meer territoria waar doelgroepen worden aangeboord, meer artiesten die om repertoire verlegen zitten en meer landen waar voor muziek betaald wordt. Het levert dagelijks onvoorstelbare hoeveelheden data op die op hun beurt weer moeten worden gebundeld, geïnterpreteerd en gecontroleerd. Ook die taak hoort bij een publisher en kan bij veel publishers ook los worden aanbesteed als publishing administratiedeal. Zo blijft de publishingwereld verbreden, verdiepen én groeien en de eigen rol en taak belangrijker, complexer en interessanter maken. Al die mogelijkheden vragen om publishers die constant vinger aan de pols houden van de ontwikkelingen, trends en behoeften van enerzijds hun roster aan componisten en anderzijds hun klanten. In deze special lees je alles over de wijze waarop de publishers van Nederland hun werk doen, wat ze boeit en bezighoudt en welke mogelijkheden en uitdagingen ze zien. ◾
Edith Severs, founder Copyright Power International
“De corebusiness van onze uitgeverij is mediamuziek, muziek gemaakt in opdracht en gebruikt voor bijvoorbeeld media, commercials, internationale campagnes en leaders voor tv en fi lm. De uitspraken die in Europees en nationaal verband worden gedaan over auteurswetgeving en naburige rechtenwetgeving volg ik met grote interesse, omdat die uitspraken op termijn ook ons vakgebied kunnen raken. Denk bijvoorbeeld aan het RAAP-PPI Arrest over naburig recht of de uitspraak rond Atresmedia. Dat zet de vergoedingen door Sena onder druk. Het zou kunnen betekenen dat we op termijn ons businessmodel in gezamenlijkheid met de componisten en muziekmakers opnieuw tegen het licht moeten houden en onze strategie opnieuw moeten bepalen. Een andere ontwikkeling die ik interessant vind is dat veel componisten en artiesten momenteel hun catalogi verkopen, al raakt ons dat minder direct dan een grote partij als Sony of Universal. Benieuwd ben ik hoe de markt zich herstelt als straks de samenleving weer opengaat en creatievelingen hun passie weer kunnen uitvoeren. En dan is er uiteraard de #MeToo-situatie in de muziek wereld, nu we hebben gezien wat er bij The Voice of Holland gebeurd is. De ingezonden brief vanuit een groot aantal Nederlandse zangeressen die kenbaar maakten binnen de muziekindustrie met grensoverschrijdend gedrag te maken te hebben (gehad), betekent dat we deze signalen serieus moeten nemen. Als vicevoorzitter van de Nederlandse Muziekuitgeversvereniging heb ik de schone taak proactief te handelen en mede trachten te zorgen dat we binnen de uitgeverswereld een veilige werkomgeving voor vrouwen kunnen creëren. Last but not least maken wij ons sterk voor de mediamuziekmakers in ons vakgebied door zowel nationaal als internationaal aandacht te vragen voor de 'media music gap'. Het is namelijk zo dat de royalties voor muziek gebruikt in commercials op radio en televisie zoals het hoort keurig worden uitgekeerd door de auteursrechtenorganisaties. Echter is dit bij het online muziekgebruik in commercials op platforms zoals YouTube of Facebook (recentelijk omgedoopt tot ‘Meta’) helaas niet het geval. Dit druist in tegen de collectieve belangen van de mediamuziekmakers en uitgevers die auteursrechtenorganisaties overkoepelend behoren te vertegenwoordigen. Dit is wereldwijd een probleem waarbij wij oproepen zorg te dragen dat ook dit muziekgebruik een faire compensatie uit de online wereld krijgt.”
