Een week lang leven zonder afval Afval van een jaar dat in één glazen potje past, eigen bakjes en zakjes mee naar de supermarkt. De zogenoemde Zero Waste-beweging inspireert me mateloos. Maar hoe realistisch is het om als gewone burger geen afval te creëren? tekst Elise Verschuure, beeld RD, Anton Dommerholt
E
lke Nederlander produceert per jaar zo’n 490 kilogram afval. Dat is ruim een kilo per dag. Een deel daarvan kan natuurljk gerecycled worden en het verbranden van de rest levert energie op. Maar toch is afval niet goed voor de aarde. Nog geen honderd jaar geleden leefden we allemaal zonder plastic. Zouden we nu nog zonder kunnen? Er is maar één manier om daar achter te komen: het zélf proberen. Ik begin op een zaterdagochtend. Tjd voor mjn wekeljkse boodschappen. Alleen moet ik deze week dus proberen geen afval achter te laten. En dat vraagt voorbereiding. Ik heb alle lege glazen potten in mjn huis verzameld en ik heb mjn rugtas volgestopt met losse tasjes voor mjn groente en fruit. Vol goede moed stap ik op de iets om de tocht naar de stad te ondernemen. De markt staat als eerste op mjn programma: goedkoop, lokaal én in veel gevallen plasticvrj. Tenminste, dat hoop ik. Vleesvervangers
De eerste stop is De Noototheek: de notenkraam. Op mjn (digitale) boodschappenljstje staan cashewnoten -als vleesvervanger bj het avondeten- en studentenhaver om mjn havermoutontbjt mee op te leuren. De kraam biedt papieren en plastic zakjes aan, 8
maar ik heb glazen potjes in mjn eigen tas. De verkoopster weegt mjn potjes eerst, en trekt dan het gewicht van het lege glas af van het gewicht van het gevulde potje. De noten zjn iets duurder dan hun in plastic verpakte ‘broers’ uit de super, maar dat heb ik voor de planeet over. De volgende bestemming is de groente- en fruitkraam. Boven de uitgestalde waren hangen bosjes plastic tassen, maar die zjn niet voor mj, deze week. Appels en mandarjnen gaan in mjn linnen tas, een stevig exemplaar dat het
DE PRIJS VAN HET TOTAAL COMPENSEERT HET LANGE WACHTEN IN DE RIJ BIJ DE KASSA gewicht van mjn wekeljkse boodschappen aankan. Appels, bananen en mandarjnen los meenemen gaat nog wel, maar voor sperziebonen en champignons is toch echt een tasje nodig. Gelukkig ben ik ook daarop voorbereid: ik heb een tjdje geleden bj een supermarkt herbruikbare, luchtdoorlatende zakjes gekocht, perfect om groenten in mee te nemen. Het lukt me om alle groenten en fruit die ik nodig heb, zonder verpakking te kopen. Zoete aardappel, wortel, paprika – allemaal zonder plastic. De broccoli moest ik links laten liggen, want die
was alleen in plastic te verkrjgen. De lage prjs van het totaal compenseert het lange wachten in de rj bj de kassa: meer mensen hebben hun weg naar de goedkope groenten gevonden. Broodzak
Na de markt is het tjd om mjn geluk in de supermarkt te beproeven. Op mjn ljstje staat brood, chocola en havermout. Ik weet dat ze bj de Aldi en bj de Lidl losse broden verkopen. Mjn moeder heeft me voorafgaand aan deze challenge een zelfgemaakte katoenen broodzak gegeven, die komt nu mooi van pas. Ik vraag netjes aan het personeel of ik mjn eigen zak mag gebruiken en dat bljkt gelukkig geen probleem te zjn. Zowel de havermout als de chocola is alleen verpakt in papier. Dat is makkeljk te recyclen en heeft een minder grote invloed op het milieu dan plastic. Bj chocola is een verpakking die uitsluitend uit papier bestaat, geen vanzelfsprekendheid, overigens. Ik heb een tjd moeten zoeken voordat ik een verpakking had gevonden die geen plastic folie onder het veelbelovende kartonnen uiterljk verborg. Tot nu toe heb ik -op de chocola naalleen maar gezonde dingen gekocht. Chips zit er voor deze week niet in: chipszakken kunnen nameljk niet gerecycled worden. Ook de meeste andere zoute snacks zitten in een plastic verpakking, dus ben ik aangewezen
