COLUMN
GROETEN UIT
DEN HAAG Nu het politieke seizoen weer begonnen is, blik ik nog even terug op het zomerreces. Er was niet echt sprake van rustig bijkomen en na het reces een frisse, nieuwe start maken. In plaats daarvan buitelden de ontwikkelingen in binnen- en buitenland over elkaar heen. Corona, de formatie en zeker ook alle ontwikkelingen in Afghanistan hebben niet gewacht tot het reces van politiek Nederland voorbij was. Wellicht vraagt u zich af waarom dat reces een nogal lange periode is en wat politici doen in die tijd. Nu kan ik niet voor iedereen spreken, maar wel voor mijzelf. Mijn basisgedachte is de uitspraak die ik gemakshalve maar toeschrijf aan CDA-collega Pieter Omtzigt: „Reces is geen vakantie.” Tegelijkertijd is het mijns inziens van belang om ook niet te vergeten dat als je vakantie wilt, je die wel in het reces moet plannen. Op andere momenten kan dat namelijk niet. In het politieke reces ben je als Kamerlid een aantal weken verlost van de niet-alatende stroom aan debatten en stemmingen. Per jaar zit je 39 weken ‘vast’ in Den Haag. De andere weken kun je inzetten om werkbezoeken af te leggen, in alle rust zaken tot je te nemen, thuis wat (achterstallige) klusjes te doen, op vakantie te gaan enzovoort. Ik heb in het achterliggende reces een heel aantal werkbezoeken afgelegd. Aan ondernemers, aan de Onderzeedienst, aan Rijssen, aan de Regio Foodvalley. Ook heb ik een dag stage gelopen bij de organisatie voor maatschappelijk werk Welzijn Lelystad, samen met beleidsmedewerker Arnold van Huizen. Die stage maakte grote indruk op me. Wat is er een narigheid en ellende in Nederland. Menselijkerwijs gesproken kan het je zomaar treffen. Zo brachten we een bezoek aan een echtpaar dat vier jaar geleden getrouwd is. Zij kwam uit Zuid-Afrika, hij had een goede baan in de bouwwereld. Door een herseninfarct is hij van het ene moment op het andere bijna geheel verlamd geraakt. Zonder op de details in te gaan: dit echtpaar wordt bijna vermalen in de systemen van de overheid. Hun netwerk van familie, vrienden of kennissen is heel beperkt. De stemming tijdens het bezoek was bedrukt. Het enige wat de man nog kon, was lezen vanaf een iPad. Hij bleek bijna de hele dag in de Bijbel te lezen. De vrouw gaf aan dat ze uiteraard hoopten op hulp van de overheid. Hun echte hoop was echter gevestigd op God. Een hele les voor een politicus in recestijd.
CHRIS STOFFER TWEEDE KAMERLID VOOR DE SGP
terdege *
29 SEPTEMBER 2021
67
