A Scripted Life #9 Simone Engelen & Machteld Rullens

----------------------------------- Original Message ----------------------------------Date: 2015-02-12 19:23:57 +0100 Subject: A Scripted Life 7.

From: Machteld Rullens To: Simone Engelen Hoi Simone, Kijk in je agenda en zoek een dag uit waarin je helemaal geen zin hebt.

Op die dag ga jij met de trein. Het maakt niet uit welke trein. Ga een gesprek aan met iemand die in je coupe zit. Stap uit wanneer je geen zin meer hebt om in de trein te zitten. Je gaat opzoek naar het zwembad. Neem dus je zwemspullen mee. In het zwembad kun je je camera in een kluisje laten of iemand vragen om een foto van je te maken tijdens het zwemmen. Daarna eet je patat of iets anders in de kantine.

Dan pak je de trein weer terug naar Roosendaal waar je samen met een goede vriend of vriendin door de stad gaat wandelen. Als jullie moe zijn neem je een taxi terug.

Groetjes, Machteld

EVALUATIE SCRIPT 7. MACHTELD RULLENS, KUNSTENARES 0% 50% 100% 1. moe 1 2 X 4 5 2. vrolijk 1 2 3 X 5 3. ongelukkig 1 X 3 4 5 4. kalm 1 X 3 4 5 5. spontaan 1 2 X 4 5 6. onzeker 1 2 3 X 5 7. neurotisch 1 2 X 4 5 8. wispelturig 1 2 3 X 5 9. dromerig 1 2 3 X 5 10. empatisch 1 2 3 X 5 11. introvert 1 X 3 4 5 12. onafhankelijk 1 2 X 4 5 13. medelevend 1 2 3 X 5 14. ambitieus 1 X 3 4 5 15. sociaal 1 2 X 4 5 16. ergens bij horen 1 X 3 4 5 17. omgeving bepaalt gedrag 1 2 X 4 5 18. tevreden 1 2 X 4 5 19. gesloten 1 2 X 4 5 20. ongemakkelijk 1 2 3 X 5 21. angstig 1 2 X 4 5 22. toekomst is onvoorspelbaar 1 2 X 4 5 23. eigen invloed 1 2 X 4 5 24. stabiel 1 X 3 4 5 25. inconsistent 1 2 3 X 5 26. weet wie ik ben 1 2 X 4 5 27. gemotiveerd 1 X 3 4 5 28. fijngevoelig 1 2 X 4 5

Verkleumd word ik wakker, druk de wekker uit en duik weer onder de dekens. Ook Jesse draait zich resoluut om.

Veel en veel later beweeg ik met m’n hand over het nachtkastje, m’n ogen nog gesloten. De tijd is genoeg reden om op te springen. Snel kleed ik me aan, maar bedenk me dan dat het weinig nut heeft. Ik ben al te laat. “Hee slaapkop!” zeg ik tegen Jesse, “weet je hoe laat het is?”

Een kreun komt onder de dekens vandaan. “Ik ga niet meer naar school heb ik net besloten.” “Fuck it.”

Als ik beneden op m’n gemakje een citroen uitpers en havermout maak, denk ik aan het script van Machteld. Vandaag is perfect hiervoor! Ik ga gewoon lekker met de trein, zwemmen en patatjes eten! Als Jesse naar beneden komt vraag ik, iets te enthousiast, wetende dat je bij hem nog geen moeilijke vragen moet stellen als hij net wakker is: “Ga je vanavond mee de stad in?” “Wat is er in de stad?” vraagt Jesse, duf, terwijl hij een bak met yoghurt maakt. Ik zet een lange kus in de holte van z’n nek.“Helemaal niks.”

Op het station neem ik de eerste trein die vertrekt, en doe m’n best om niet te kijken naar de stops onderweg. Ik zie wel waar ik uitkom! Dan valt me op dat ik de enige ben in de coupe.

Ook is het erg rustig op straat, en zonder internet is het nog best lastig om een zwembad te vinden. In een oubollig tentje drink ik koffie, de melkkraag is snel verdwenen. “Weet u hier een zwembad in de buurt?” vraag ik de man die zich alweer achter zijn krant verscholen heeft. “Niet echt, maar ik kan wel even voor je kijken? ”Met de busaanwijzingen op een briefje komt hij terug. Ik bedank hem vriendelijk, betaal inclusief een beetje fooi, die niet voor de koffie is maar voor het briefje dat me doet zwemmen, en verheug me er op om de waterrat in mij weer naar boven te halen.

Klotsend en drijvend doe ik geen moeite om te liggen zoals ik lig, m’n ogen knijpend tot spleetjes.

Diep adem ik in en zwem naar de bodem van het zwembad. Als ik m’n ogen open zie ik m’n rode lokken glimmen door de strepen zonlicht.

Onderwater is het stil, en ik denk aan al die keren dat ik met m’n zusje op de bodem kopjes thee heb gedronken. Een straaltje water glijd uit m’n mond als ik weer boven kom, alles echo’t door het water in m’n oren. Twee oude vrouwtjes met badmutsen dobberen voorbij. Ik lach vriendelijk naar ze, allebei lachen ze terug. Dan drijf ik weer verder op

m’n rug. Ik kan me geen betere manier bedenken om te spijbelen.

Even wacht ik bij de balie, maar er is niemand te bekennen, het zwembad sluit ook in de middag. Ik haal daarom maar iets uit de automaat, kan me niet meer herinneren wanneer ik dat voor het laatst heb gedaan. Ik kies voor Double Dip, want dat nam ik vroeger ook altijd. De zijkanten van m’n tong beginnen te gloeien, de suiker stijgt naar m’n hoofd. Dat ik dit vroeger zo lekker vond…

Lang sta ik onder de douche. Om de minuut druk ik de knop achter me weer aan. Twee flink behaarde Marrokaanse mannen delen een fles shampoo, ze zeggen geen woord. Fris en opmerkelijk energiek verlaat ik de badplaats.

Ik heb geluk dat m’n oude blues-vriend in deze trein z’n repetoire komt spelen. Ik klap uitbundig als hij langs m’n stoel komt. “Hee mooie dame! Wat een leuke roze camera heb jij!” “Ja he! Mag ik een foto van je maken?” “Natuurlijk! Maar dan wil ik ook een foto van jou maken.

Wel snel, want bij de volgende stop moet ik eruit.” Natuurlijk is op dit moment m’n camera leeg, gehaast haal ik een nieuw pakje uit m’n tas en flits. Dan dirigeert ie me dat ik met m’n reflectie moet spelen. Hij klikt een paar foto’s, waarvan ik er een aan hem geef. Nog net op tijd stapt hij uit. Voldaan zwaai ik hem uit, als hij met veel bravoure ‘internet’ op het raam schrijft. “Zal ik doen!” schreeuw ik terug. Hoe de foto dan bij hem terecht komt, geen idee, maar ik zal het zeker doen.

Ik sms Jesse dat ik onderweg ben. We wonen nu al een tijdje in Roosendaal, maar we zijn nooit in de stad te vinden. Met de dichtstbijzijnde supermarkt op twintig minuten fietsafstand is dat de moeite ook niet waard. Goed idee dus. Het is flink afgekoeld en m’n haren voelen nog vochtig aan als we hand in hand door de stad lopen.

Enthousiast vertel ik over de ontmoeting met de gitarist. Jesse kent hem ook. Het is fijn om gewoon te lopen. Onafgebroken praten we over van alles en nog wat, en we besluiten samen een korte film te maken (wordt vervolgd). We eten pannekoeken en op een servetje schrijven we onze eerste ideeën op. We vragen om meer servetjes. Wat begon als een dag zonder fut, zonder zin of energie, eindigt als een dag vol inspiratie en ambitie. Verrassend wat een onverwachte draai aan je dag met je kan doen.