Meekijken over de schouder van Hans Gremmen - Juni

2 — 5 juni 4th International Photobook Festival, Kassel (DE) Lezing: THE PHOTOGRAPH AS PRINTED MATTER A photobook is the perfect medium to show photographs.

A well made book can add an important layer to the photographs. In this presentation Hans Gremmen will show how he collaborates with photographers. He will give insight in the designand production process of the photobook. Topics that will be talked about are: the importance of editing, narrative, choice of paper, publishing, printing, typeface, size and other practical choices.

[ ...]

Sommige boeken kunnen zich moeilijk neerleggen bij het feit dat ze een boek zijn. Ze hadden geen boek, maar liever museumwand willen zijn. Je kent ze wel: het zijn de boeken die door hun ferme formaat nooit goed in je boekenkast passen. Het is een veelvoorkomend soort, zeker in de fotografie. Denk aan de boeken van David Goldblatt, Stephen Shore en Mitch Epstein. Deze boeken zien eruit zoals grote uitgevers het graag zien: oblong, hardcover, prachtig gedrukt op gestreken papier, veel wit om de foto’s. . . Het boek moet intimideren. De foto wordt op een voetstuk geplaatst. Maar de uniformiteit van deze publicaties sluiten me als toeschouwer buiten.

Er is een onzichtbare laag tussen het beeld en mij komen te staan. Aan een museumwand kan je ook elke maand wat anders hangen. Zo kan je bij dit soort boeken ook elke inhoud kwijt.

Totaal inwisselbaar.

Ondanks dat deze boeken fors zijn van formaat --en de afgedrukte foto’s dus ook-- komen de foto’s op mij altijd wat petiterig over. Dit komt omdat ze verwijzen naar een andere werkelijkheid, namelijk naar ‘het Origineel’: de foto aan de wand.

Hierdoor heb ik steeds het idee dat er ergens in een museum een beter beeld moet zijn. Dat maakt de afdruk in zo’n boek tot een verwijzing en zal dus altijd inferieur blijven aan dit Origineel.

5 — 8 juni Mahlkasten, Düsseldorf (DE) Tentoonstelling: EXHIBITION AND LIBRARY: FOXTROT WHISKEY Op uitnodiging van Bohm/ Kobayashi maakte we (Fw:) in de context van Ant!foto een tentoonstelling met als uitgangspunt de boeken van Fw: die we tot dusver uitgaven. Er is werk te zien van Jan Adriaans (Garage), Jaap Scheeren & Hans Gremmen (Fake Flowers in Full Colour), Dieuwertje Komen (Commonness), Heidi de Gier (a Falling Horizon), Geraldine Jeanjean (Aumont) and Ringel Goslinga (Family Tree).

13 — 17 juni Projektil 2011 Bauhaus, Weimar (DE) Lezing en workshop: STREETVIEW DESIRE Viele Orte und Regionen sind heute dank Google Streetview nur einen Mausklick entfernt. Das dadurch leicht zugängliche visuelle Material wird Ausgangspunkt für Hans Gremmens Workshop sein.

Ansichten und Fotos werden aus diesem Kontext herausgezogen und zu einer neuen Welt zusammengesetzt. Diese neuen Welten können sich sowohl auf historische Ereignisse und Phänomene beziehen als auch rein fiktiv sein. [...]

In de wereld van Google Streetview -- laten we het vanaf nu Google World noemen -- gelden andere regels en wetten. Seizoenen kunnen per stap omslaan. je ziet het niet aankomen, het gebeurd ineens. Het is onduidelijk of je in deze stap een half jaar vooruit in de tijd bent gereist, of achteruit.

Eigenlijk maakt het ook niet uit. in Google World is de wereld stilgezet.

Het is een eindeloze drie-dimensionale foto. In die foto kan je blijven rondzwerven. Jij bent als reiziger de enige die beweegd, jij bepaald wat er bekeken wordt, en wat er gebeurd.

[...]

Als kind vond ik dit verkeersbord geweldig. Het was beangstigend en humoristisch tegelijk. Ik moest altijd erg hard lach en om die kruisende wielen. Ik wist zeker dat dat nooit kon gebeuren. Dit werd door mijn vader bevestigd: zoiets zou nooit kunnen gebeuren. Niet in de echte wereld misschien, maar in Google World is het wel degelijk mogelijk.

[...]

De bestuurder van de Google auto wilde een statement maken. Hier op Route 66. Google is de nieuwe werkelijkheid, de nieuwe wereldorde.

Hij stapte uit, spoot de tekst op het verse asfalt, en reed verder. Zijn auto legde zijn tekst vast.

Deze actie deed me beseffen dat ik niet alleen reed door Google World.

Ik lifte mee met bestuurders die ik helemaal niet kende. Wie zijn de personen die me Google World laten zien? Wie besturen deze auto’s?

In mijn zoektocht naar mijn chauffeurs heb ik talloze weerspiegelingen opgezocht. Soms zag ik een auto, soms een schaduw of contour van mijn bestuurder. Maar mijn bestuurder zag ik nooit.

Eén keer had ik hem bijna te pakken.

Dat was in Texas. De chauffeur reed daar tot laat in de avond door. Bij afslag 64 ging ik rechtdoor en werd het ineens dag. Ik wist hierdoor dat mijn chauffeur de afslag moest hebben genomen. Ik besloot om te draaien en ook de afslag te nemen, om zo mijn chauffeur te volgen.

Ik volgde hem het industrieterrein op, daarna sloeg hij af bij een motel van de keten ‘Comfort Inn’. Daar reed hij de parkeerplaats op en parkeerde zijn auto naast twee van zijn collega’s.

De volgende dag is hij waarschijnlijk verder gereden. Ik had geen tijd daarop te wachten.

22 — 25 juni Nederlands Fotomuseum, Rotterdam (NL) Tentoonstelling: THE MOTHER ROAD / NEW TOPOGRAPHICS

26 juni BOIJMANS BEZET Persbericht: In navolging van de actie ‘Schuilen in het Rijks’ enkele maanden geleden, bezetten kunstenaars op 26 juni 2011 de binnenplaats van Museum Boijmans Van Beuningen. Met deze actie vragen zij aandacht voor de zorgwekkende positie van de beeldend kunstenaar binnen de Nederlandse beleidsplannen.

Het museum steunt de Nederlandse kunstenaar en biedt de demonstranten pindakaassoep en droog brood aan.

Sinds de aankondiging van de plannen van Halbe Zijstra ben ik voornemens geweest om daar op Fotodok een artikel over te schrijven.

Maar telkens liep ik hierin vast.

Argumenten lijken in deze strijd geen zin te hebben. Dacht ik. Tot ik de speech van Ramsey Nasr las: [...]

Weet u wat ik soms denk, meneer Rutte? Het is heel gek hoor, maar soms heb ik de indruk dat kunst gewoon niet verkóópt. En dat kunst daarom - ik durf het bijna niet te zeggen - gebruikt wordt als zondebok.

Dan hoor je ineens dat wij allemaal parasieten zijn en subsidieslurpers en dat we op onze kont zitten en onze portemonnee openhouden. Een beetje zoals er over allochtonen wordt gepraat. Gek hè? Soms heb ik hele rare gedachten. En ook - we zijn nu toch bezig: ik in mijn ivoren torentje en u in uw eigen torentje - ook denk ik wel eens, als ik het allemaal niet meer zie zitten, dat u zo over de kunst praat omdat het wel makkelijk scoren is: want anders gaan uw kiezers gewoon naar de PVV. En dan denk ik dat het eigenlijk allemaal is om stemmen te winnen. Dom hè? [...]

Weet u wat het is, premier Rutte: eigenlijk zijn wij alletwee volwassen.

En u moet geen onzin verkopen.

Als u meer eigen inkomsten van de kunstsector eist en in dezelfde zin aankondigt het btw-tarief voor die sector te verhogen van 6 naar 19%, dan bent u een leugenaar, zo simpel

is het. Uitgerekend de culturele organisaties die aan al uw eisen voldoen en voor een hoog percentage eigen inkomsten hebben gezorgd, dreigen hun subsidies te verliezen: het Oerol Festival bijvoorbeeld, en Orkater. Beide zijn publiekstrekkers.

Beide moeten weg. ‘Niemand is veilig’ grijnsde de Ork toen hij het had over de voorgenomen bezuinigingen. Hij had gelijk. Volstrekte willekeur.

U bent non-stop onoprecht. U bent trots op de harde keuzes van dit kabinet. Ik vraag u: welke harde keuzes? U vernietigt een sector - maar dat is geen keuze, dat is gemakzucht.

U bespeelt liever het sentiment van de burger dan werkelijk, in het landsbelang, die harde keuzes te maken. Juist vandaag zou een premier zich boven de partijen moeten opstellen. U volgt de hardste lijn van uw eigen partij, en verwart hardvochtigheid met visie.

Anders valt niet te verklaren dat u kansarmen, kwetsbare jongeren in het speciaal onderwijs, OV-afhankelijken, psychiatrische patiënten, asielzoekers uit oorlogsgebieden, pgb’ers en ernstig zieken de rekening laat betalen. Waarom zij? Ze leveren u geen geld op. Dus kort u ze.

Lees de gehele tekst van Ramsey Nasr op http://bit.ly/ramseynasr

27 + 28 juni Garage: Center of Contemporary Culture, Moskou (RU) Lezing: FAILURE IS AN OPTION In his designs Hans Gremmen is always looking for experiment and sponteanity. In this search he is interested in the question what quality is, and who defines that? The lecture will also be a celebration of the beauty of imperfection and irrational things that surround us.

De titel van deze presentatie is gebaseerd op een wijsheid die een docent ooit met me deelde: “als je als ontwerper kan kiezen uit twee opties, kies dan altijd voor het onbekende”.

Dit klinkt misschien logisch, maar als je daadwerkelijk voor die keuze staat, valt het niet altijd mee dit in praktijk te brengen. Opdrachtgevers houden doorgaans niet van risico. Risico is prachtig als het goed gaat, maar het kan ook misgaan. [...]

Als ontwerper zie ik het als mijn taak om ruimtes te vinden en creëren.

Binnen deze speelruimte kan ik op zoek gaan naar de beste vorm voor de inhoud. [...]

Ik ben er van overtuigd dat het succes van een publicatie zich niet laat meten op de korte termijn, door bijvoorbeeld verkoopcijfers. Ik denk dat experiment en inefficiëntie veel meer opleveren, zeker op de lange termijn. Door te dralen en zwerven kunnen er nieuwe inzichten ontstaan. In het Engels is daar een mooi woord voor ‘Serendipity’. Serendipity is een vorm van toeval waarbij je een doel voor ogen hebt, maar op weg naar dat doel ontdek je zaken die van groter belang zijn dan datgene waar je naar op zoek dacht te zijn.

In 2008 stelde ik een publicatie samen met deze titel. In deze publicatie toon ik misdrukken die ik bij de zeefdrukker Paul Wyber vond. Ik maakte voor hem een website van zijn afďŹ ches en ander zeefdrukwerk. Bij het aanleggen van het archief voor deze site stuitte ik op een stapel drukwerk van ongeveer anderhalve meter hoog. Prachtige druksels, hetzelfde formaat als de posters die hij altijd drukt (118 x 84 cm), maar eindeloos veel gelaagder en ongrijpbaarder. Het bleken inschietvellen te zijn die Wyber gebruikte om tests voor de kleur te doen en om te kijken of de stand van de drukvorm goed is. Om papier te sparen gebruikte hij oude posters.

Dit levert spontane en onbedoelde composities op.

Als ontwerper bewonder ik deze posters, maar ze confronteren me ook met de onmogelijkheid van mijn vak. Een ontwerper kan dit nooit bereiken. Het mooie van deze posters is namelijk dat ze niets van de toeschouwer verwachten. Ze willen de toeschouwer niet lokken naar een voorstelling, ze willen niets verkopen.

Ze dringen zich in geen enkel opzicht op, ze zijn gewoon.

29 + 30 juni Loft Project ETAGI, Saint-Petersburg (RU) Lezing: REMINISCENCE In 2001 i bought my first Olympus Mju; a great analog ‘point & shoot’ camera. This camera is my escape-tool for documenting situations that i could never forsee to run into.

[...] Ik heb een zwak voor dingen die niet meedoen. Dingen die weigeren mee te gaan in de uniformiteit van de dag. Als ik ze tegen kom dan leg ik ze vast. Zonder omlijnd plan. Gewoon om ze te bewaren. [...]

Een half jaar geleden werd ik door Mediabus gevraagd om de esssentie van grafisch ontwerpen in 48 pagina’s duidelijk te maken. Mijn antwoord op die vraag is Reminiscence, an inventory of ideas and accidents geworden. Een boekje met daarin ongeveer 70 foto’s.

Toen ik deze twee glijbanen zag werd de wereld een stuk overzichtelijker.

Het kan dus toch: twee dingen maken die identiek zijn en tegelijkertijd elkaars tegenpool.

Man A (links) draagt een veiligheidsvest. Man B (rechts) draagt een rugzak. Als ze samen lopen creĂŤert hun samenzijn een nieuwe werkelijkheid: beide dragen nu een X op hun rug.

Telkens als het kamermeisje van dit hotel in Las Vegas de was hier naar binnen duwde beschadigde ze de deur. Maar de kar duwen en tegelijkertijd de deur openen was geen optie. Daar is een volle kar te groot en te zwaar voor. Die moet je duwen, die kan je niet trekken. De oplossing voor dit probleem is zo eenvoudig dat een ontwerper het nooit had kunnen bedenken.