A Scripted Life #6 Simone Engelen & Ronald Giphart - Vipassana Meditatie

----------------------------------- Original Message ----------------------------------Date: 2015-03-11 tot 2015-03-22 14:29:35 +0100 Subject: A Scripted Life 10.B Naar aanleiding van het script van Ronald Giphart ga ik meedoen met een Vipassana meditatie training.

Onderstaand essay is gemaakt in de eerste minuten na de training en speelt zich af binnen de denkbeeldige grenzen van de geest. Tijdens de training werd er niet gesproken, laat staan dat er een notitie of foto gemaakt mocht worden.

EVALUATIE SCRIPT 10.B RONALD GIPHART, SCHRIJVER 0% 50% 100% 1. moe 1 2 3 X 5 2. vrolijk 1 2 3 4 X 3. ongelukkig X 2 3 4 5 4. kalm 1 2 3 4 X 5. spontaan 1 2 3 X 5 6. onzeker X 2 3 4 5 7. neurotisch X 2 3 4 5 8. wispelturig 1 2 X 4 5 9. dromerig 1 2 3 X 5 10. empatisch 1 2 3 4 X 11. introvert 1 X 3 4 5 12. onafhankelijk 1 2 3 4 X 13. medelevend 1 2 3 4 X 14. ambitieus 1 2 3 X 5 15. sociaal 1 2 X 4 5 16. ergens bij horen 1 X 3 4 5 17. omgeving bepaalt gedrag 1 2 X 4 5 18. tevreden 1 2 3 4 X 19. gesloten 1 X 3 4 5 20. ongemakkelijk 1 X 3 4 5 21. angstig 1 X 3 4 5 22. toekomst is onvoorspelbaar 1 2 X 4 5 23. eigen invloed 1 2 3 4 X 24. stabiel 1 2 X 4 5 25. inconsistent 1 2 X 4 5 26. weet wie ik ben 1 2 3 X 5 27. gemotiveerd 1 2 3 4 X 28. fijngevoelig 1 2 3 4 X

het geluid van bestek dat mild op borden weerklinkt apathisch staar ik naar de muur de kale muur voor me u naast me ook dan valt het licht uit het getik onderbroken twee seconden doodstil geen verbale reactie ontglipt aan iemands lippen in het donker eet iedereen rustig door niets verandert als het licht weer aanspringt denkbeeldig maak ik een foto m’n appel en peer klein gesneden zo lijkt het nog een maaltijd de zijkant van m’n tong proeft zorgvuldig het is het hoogtepunt van m’n dag het afwaswater is nog warm ik tel de rondjes die ik maak op m’n bord trek dan m’n jas weer aan m’n capuchon weer op en staar naar de grond u naast me ook elk oogcontact vermijdend sloffend in een lange rij van a naar b op de slaapzaal zie ik een schim als ik in de spiegel kijk zou ik willen schreeuwen willen huilen willen lachen het op een zuipen willen zetten je willen zoenen keihard mee willen blèren met het liedje dat op repeat blijft staan in m’n hoofd en hardop binnenpretjes delen de gong wekt me uit m’n dagdroom ik pak het meditatiekussen dat ik wilson noem met elke beweging als lood sjokkend naar de meditatiehal dan kijk ik u per ongeluk aan wend m’n blik meteen af binnen trek ik voor de zoveelste keer vandaag m’n schoenen uit op de automatische piloot snuit ik m’n neus test of ik door beide neusgaten vrij kan ademen stap dan de stilte weer in met m’n ogen dicht duizelt het dan denk ik aan ijsjes en nagels lakken genegenheid aanrakingen seks plots voelt alles zinloos is het de moeite waard ben ik de moeite waard -

word er van me gehouden maar dan ook echt zal iemand me missen als ik besluit iemand anders te zijn zucht hardop mediteren doe ik niet de buurman reageert op het zuchtje wind dat de stilte verstoort de machtige stilte geproduceerd door de 99 mensen om me heen het raakt me hardop zou ik willen zeggen ‘stil he’ of ‘zo’ ‘genoeg vind u niet’ ‘biertje?’ als een spiraal langs elk lichaamsdeel kloppend bloed door al m’n aderen voor het eerst sinds zes dagen voel ik de pijn in m’n rug en in m’n knieën niet meer een tinteling neemt over maar blijf gelijkmoedig het is overweldigend orgastisch ja een natural high zo fijn ik wil niets anders meer als ik weer bewust wordt van de omgeving om me heen rollen de tranen over m’n wangen verbonden en toch zo onthecht onthecht met de kaders die ik ooit Simone noemde kippenvel op m’n gezicht als we twee uur later weer naar buiten sjokken en de lichtjes aanspringen ‘hiervoor doe je het’ herhaal ik in m’n hoofd de herhaling de magie ontkrachtend ik voel tranen opkomen maar slik die snel weer weg emotioneel ben ik niet in gedachten maak ik foto’s waar komt die behoefte toch vandaan ik wil vasthouden nooit vergeten opslaan preserveren herinneren loslaten los van richting los van een zelfbeeld niet meer fotograferen dat is bijna niet meer zijn -

ik wil ontsnappen laat me zijn wie ik dacht dat ik was laat me m’n eigen tranen huilen laat me flirten met het vergankelijke laat me in de waan dat ik kan houden van oprecht en ten volle laat me fouten maken me misselijk eten als ik daar behoefte aan heb laat me rennen met de vluchtigheid laat me voor altijd kind zijn in gedachte teken je een kruisje op m’n voorhoofd zoals je vroeger deed voordat ik slapen ging het is stil geen grens om hardop tegenaan te botsen het is goed zo ik ben er en toch ook weer niet