Trzeba przyznać, że zarówno w naszej uczelni, jak i w wielu innych brakuje takiej jednostki, która ułatwiałaby wdrażanie rezultatów. Funkcjonuje, co prawda, Centrum Nauki, przekształcone z wcześniejszego biura międzynarodowych projektów edukacyjnych, ale ono wspiera tylko projekty w trakcie ich realizacji. Po zakończeniu przedsięwzięcia wsparcie się kończy. Zespoły muszą same walczyć o włączenie rezultatów do oferty edukacyjnej. W trakcie projektu korzystałyśmy ze wsparcia Biura Współpracy z Zagranicą. Jeżeli, na przykład, trzeba było dofinansować nasze działania, a nam zabrakło funduszy, to biuro z własnych środków nas wsparło. Podczas realizacji projektu otrzymywałyśmy realną pomoc od pracownic biura, które miały duże doświadczenie w tym zakresie, wiedziały, jak najlepiej zorganizować wycieczkę albo jakie ubezpieczenie kupić. Pomogły nam w takich praktycznych sprawach, o których nawet nie pomyślałyśmy podczas pisania projektu.
Finansowanie i zasoby instytucji Trwałość rezultatów jest bardzo mocno związana z kwestią kosztów ich eksploatacji po zakończeniu projektu. Jest to realny problem dla wielu instytucji – szczególnie dla tych, które nie dysponują osobnym budżetem na działalność promocyjną czy upowszechniającą, ale ogólnie stwierdzić można, że dotyczy instytucji ze wszystkich sektorów edukacji. Brak środków własnych może uniemożliwić kontynuowanie działań rozpoczętych w projekcie lub zmusić instytucję do znacznego okrojenia działań. Jednym ze sposobów radzenia sobie z niedoborem funduszy jest poszukiwanie nowych źródeł finansowania rezultatów – dodatkowych środków zewnętrznych lub środków z realizacji kolejnych projektów. Część instytucji biorących udział w badaniu deklarowała, że koszty związane z wykorzystywaniem rezultatów projektów po zakończeniu okresu finansowania pokrywa ze środków własnych. Rozwiązanie to, choć prawdopodobnie najprostsze, wymaga znacznego zaangażowania finansowego ze strony beneficjentów, a nie wszystkie instytucje mają na tyle duże fundusze, by dzięki nim zapewnić trwałość rezultatów. Beneficjenci reprezentujący instytucje, które dysponują takimi środkami, twierdzą, że kluczowe jest zaplanowanie okresu eksploatacji rezultatów projektu oraz zabezpieczenie w budżecie odpowiednich kwot na ten cel. Ich zdaniem obowiązek zadbania o pokrycie kosztów wykorzystania rezultatów leży po stronie instytucji koordynującej projekt, a rola partnerów w tym zakresie jest znacznie mniejsza. Instytucje partnerskie najczęściej nie są zainteresowane pokrywaniem wydatków ze środków własnych lub nie mają takich możliwości. Koordynator musi zatem dokładnie zaplanować, co robić z kosztami po zakończeniu finansowania – powinien ustalić, czy instytucja realizująca projekt będzie mogła je pokryć. Dlatego najłatwiej jest
80
Home
