Beneficjenci wymieniali także inne sposoby upowszechniania wiedzy o projekcie i jego rezultatach wśród potencjalnych odbiorców. Należały do nich m.in. wystawy, które umożliwiały prezentowanie wyników projektu, a także promowanie instytucji i regionu. Inne metody to: wykorzystanie materiałów drukowanych i publikacji, publikowanie obszernych relacji i informacji na stronach internetowych, wykorzystanie mediów społecznościowych. Wybór odpowiedniego narzędzia upowszechniania zależał przede wszystkim od tego, do jakiej grupy docelowej miał trafić komunikat, a także od środków finansowych, którymi dysponowali beneficjenci. Projekty zaowocowały tym, że – jako urząd – otworzyliśmy się na zewnątrz. Tworzymy ulotki z opisem, czym się zajmujemy i z czego nasi odbiorcy mogą skorzystać. Jest tam wszystko, od podstawowych informacji (w tym informacji kontaktowych) do opisu wszelkich naszych działań. Materiały są rozsyłane do pracodawców i rozdawane wszystkim zainteresowanym.
Planowanie i monitorowanie trwałości Trwałość projektu wynika w dużym stopniu z tego, czy instytucji beneficjenta zależy na jej utrzymaniu. Jednym z narzędzi, zalecanych beneficjentom przez Narodową Agencję Programu Erasmus+ w tym zakresie, są plany wykorzystywania rezultatów (zarówno w ich instytucji, jak i przez odbiorców zewnętrznych). Plany takie są jednak, jak uczy doświadczenie, bardzo rzadko przygotowywane. Beneficjenci w trakcie wywiadów opisywali wiele przykładów zachowania trwałości rezultatów, jednak o sukcesie decydował najczęściej przypadek, nie zaś realizacja wcześniej zaplanowanych działań. Planowanie trwałości dotyczyło najczęściej wykorzystywania wypracowanych rezultatów przez własną organizację – zarówno rozwiązań o charakterze instytucjonalnym, jak i działań dotyczących rozwoju zawodowego kadry. Znacznie rzadziej respondenci wspominali o planach trwałego wdrażania rezultatów i ich upowszechniania wśród instytucji zewnętrznych. Niektóre badane placówki zidentyfikowały odbiorców zewnętrznych – instytucje, pojedyncze osoby – potencjalnie zainteresowanych rezultatami projektu i skierowały ofertę bezpośrednio do nich. Zazwyczaj ci odbiorcy byli powiązani z koordynatorem lub zespołem projektowym siecią kontaktów nieformalnych. W wielu przypadkach tego rodzaju upowszechnianie rezultatów wynikało jednak z przypadkowego spotkania (np. w trakcie konferencji). Niektórzy beneficjenci podkreślali znaczenie ewaluacji w ich projektach. Nie chodziło im jednak o ewaluację, która była obowiązkowym elementem projektu, tylko o badania pozwalające sprawdzić, czy przedsięwzięcie odniosło sukces (np. ankiety skierowane do odbiorców rezultatów, wywiady).
88
Home
