KOKEN MET

KOKEN MET RINNE POST

Met z’n drieën bevinden we ons in de keuken van onze fotografe Geke. Rinne (23, Journalistiek) gaat voor ons koken. Zonder chefkok dit keer en gewoon weer ouderwets gezellig in een typische studentenkeuken, de coronamaatregelen in acht nemend. Vandaag staat Rinne zijn versie van een Surinaamse bami op het menu, vegetarisch en wel!

TEKST: LISA KROESEN, BEELD: GEKE BOSCH

Terwijl Rinne behendig een pan in de lucht flipt en daarbij enkele vega kipstukjes verliest die daarna treurig op de grond eindigen, tuur ik over zijn schouder mee. Ik vraag hem of hij vaak kookt. “Eigenlijk is het antwoord gewoon nee.” Ai, dat belooft niet veel goeds... De goedlachse journalist volgt snel met een excuus. “Het is niet zo dat ik niet wíl koken, maar ik begeef me vaak rondom mensen die al koken. Dat doe ik niet met opzet, maar dat is natuurlijk wel mooi meegenomen.” Rinne is van huis uit opgevoed met de wereldkeuken voorgeschoteld op de dinertafel. “De ouders van mijn oma waren wetenschappers in Indonesië. Ze maakten echt deel uit van de samenleving, mijn oma is er zelf ook deels opgegroeid. Dankzij mijn vader heb ik daar ook weer een stukje van meegekregen. Ik houd erg van de Indonesische keuken, die zoveel smaakvoller is dan de relatief saaie Nederlandse keuken.”

‘ALLES WAT LOGISCH WAS, VIEL WEG’ Scherpe geuren beginnen langzamerhand de grote keuken te vullen, terwijl Rinne vertelt hoe hij de quarantaine is doorgekomen. “Eerlijk is eerlijk, ik vond de eerste weken tachtig keer kut. De relatie met mijn vriendin ging net die week daarvoor uit en eigenlijk alles wat voor mij logisch was in mijn leven, viel in een klap weg. Ik kon natuurlijk net als ieder ander nergens heen en had weinig afleiding, dat maakte het wel moeilijk.” Ook Rinne zijn liefde voor buiten de deur eten moest even worden onderdrukt. “Bij mij om de hoek zit een Surinaamse toko waar ze heerlijke Surinaamse bami hebben. Rond de derde quarantaineweek had ik énorme cravings naar dat gerecht, net als een zwangere vrouw – mag ik dat zeggen?” Hij besloot er zijn dagtaak van te maken om het gerecht zelf te recreëren en dook de supermarkt in voor verse ingrediënten. “Dat was net de Efteling! Lange rijen, schreeuwende mensen, immense druktes... Uiteindelijk ben ik wel geslaagd en heb ik het gerecht meerdere keren bereid.”

Met hongerige ogen en rammelende magen kijken Geke en ik naar de dampende borden voor onze neus. Eerlijk, het ruikt geweldig. Rinne somt enkele feitjes op die hij weet op te trommelen door het kijken van talloze YouTube-filmpjes over eten. Wist je dat het beter is om warm te drinken bij het eten omdat dat de binnenkomende vetten niet stolt en juist helpt met verteren? Met weinig geduld beginnen we aan de bami. “Koken is voor mij echt the means to an end. Dat moet nou eenmaal gebeuren voorafgaand aan het eten. Als ik voor anderen kook, is het wel echt zo dat ik er – zoals mijn moeder dat zou zeggen – liefde in steek.” Op Rinne zijn gezicht verschijnt een enorme glimlach als ik hem vraag wat eten voor hem betekent. “Eten is het maken van een ontdekkingsreis. Er zijn zóveel smaken en iedereen kookt anders. Als jij boerenkool bereidt, doe je dat heel anders dan ik. Ik kan uren door een (Turkse) supermarkt struinen, op zoek naar nieuwe producten om uit te proberen. Als het niks is, is het niks, maar dan heb ik wel weer een beetje mijn wereld verbreed.”

SURSTRÖMMING Als het aan Rinne ligt, zul je hem ergens de komende jaren in Zweden vinden, proevend van het traditionele en lokale gerecht Surströmming. “Eigenlijk gewoon rotte, gefermenteerde vis. Het schijnt qua geur en smaak erg heftig te zijn. Ik houd van smaken die je overweldigen, dus ik ben heel benieuwd wat ik daarvan ga vinden!” De Nederlandse keuken kan volgens Rinne wel wat pit én gemak gebruiken. “Ik vind het heel jammer dat wij niet echt een streetfoodcultuur hebben. Het is natuurlijk belangrijk om beschaafd met mes en vork te kunnen eten, maar als het eventjes niet hoeft... Ik ga daar echt heel lekker op!”

Als de hele pan tot op de laatste druppel sambal is leeggegeten, kletsen we nog wat na. “Ik ben wel tevreden”, zegt Rinne over zijn Surinaamse bami. “Het was een tikkeltje aan de zoute kant en ik miste een klein zuurtje, maar al met al prima.” Voordat we vertrekken, sluit Rinne af met een flink betoog over zijn favoriete gerecht ooit. “Het gaat niet persé om de Amerikaanse variant met ketchup en mosterd, maar om het feit dat het een volledige maaltijd is die je met de hand kunt eten en met verschillende ingrediënten helemaal op jouw mood kunt afstemmen. Hamburgers zijn echt geweldig. Als je het daarmee eens bent, heb je het naar mijn mening helemaal begrepen. Het moet er overigens niet zomaar één van de McDonald’s zijn. Voor goede hamburgers mag je me écht altijd bellen.”