4 minute read
DE MENS ACHTER
DE MENS ACHTER JURI TEIJGELER
Hij ontwierp de geboortekaartjes van zijn kinderen, wist colleges zélfs in coronatijd via Teams boeiend te maken en is met drie andere creatieve vaders een heuse man cave begonnen. Deze editie spreken we Juri Teijgeler (37), CMD-docent in hart en nieren.
Advertisement
TEKST: NAOMI VLUG, BEELD: GEKE BOSCH
“Pak een wit papiertje, touw, elastiekjes en plakband en maak in twintig minuten een prototype van je idee”: zo zag een doorsnee les van Juri eruit in tijden van corona. “Alle studenten richten de webcams op hun handen en ik zette een muziekje op. Er werden zelfs verzoeknummers gedraaid, zoals Eye Of The Tiger!”, vertelt hij enthousiast. Met datzelfde enthousiasme kan hij niet praten over de roerige tijd waar we nu in zitten. “Je gaat het onderwijs in om contact te maken met mensen, en dat wordt nu bemoeilijkt. Het is gewoon helemaal niet leuk.” Teijgeler geeft vooral praktische vakken, waar hij naar eigen zeggen in coronatijd geluk mee heeft. “Het scheelt heel erg dat ik geen theoretische vakken geef, waarbij je continu aan het zenden bent.” Om studenten online bij de les te houden is een flinke opgave, vertelt hij. “Een les van twee uur en een les van vier uur achter elkaar. Dan zit je zes uur naar zo’n scherm te kijken waar je je energie doorheen probeert te proppen. Daarna moet ik even een uurtje wandelen om weer ver te kunnen kijken. Mijn ogen, die konden gewoon niet meer. Dat niet alleen: je moet veel meer initiatief nemen om in gesprek te blijven met de studenten. Normaal loop je door een klas heen en zie je iemand kloten, uit zijn neus vreten of naar een wit papier staren. Dan kan je ingrijpen. Maar via Teams, waar mensen hun scherm op zwart houden, glipt dat er tussendoor.”
EIGEN SCHOOL Teijgeler wist al vanaf zijn zestiende dat hij het onderwijs in wilde. “Mijn moeder was kunstenares. Zij had iedere dag de drive om naar haar atelier te gaan en daar echt voor te leven en veel voor op te geven. Hoewel ik alles in de kunstwereld heel gaaf en interessant vond, had ik niet de drive die mijn moeder wel had om kunstenaar te worden.” Hij volgde de docentenopleiding beeldende kunst en vormgeving op de Kunstacademie in Arnhem en was daarna betrokken bij het ontstaan van CMD, elf jaar geleden. “In het onderwijs ligt een heel groot deel van mijn hart. Ik vind het geweldig om met studenten en collega’s samen te werken”, vertelt hij. Het onderwijs verveelt niet, maar toch blijft het bedrijfsleven lonken volgens Teijgeler. “Wie weet ga ik volgend jaar wel naar een job coach om te kijken waar ik mijn kwaliteiten nog meer in kan zetten.” Een grote droom van Juri is om zijn eigen school op te richten. “Ik zou een HBO willen oprichten, volledig gericht op creative confidence, plat gezegd het vertrouwen in je eigen creativiteit. Het droomscenario zou zijn dat docenten en studenten de vrijheid hebben om hun eigen lessen in te richten op basis van wie of wat ze inspireert.”
MAN CAVE Voor Juri’s creatieve uitspattingen is sinds kort ook meer ruimte. Samen met drie andere vaders uit Houten zijn we een atelier begonnen. “Alle vier wilden we naast het drukke gezinsleven ook wat tijd voor onszelf. Het is een soort creative hub meets man cave geworden. Ik weet nog niet wat we er gaan doen, maar alles is mogelijk”, vertelt Juri. Zijn enthousiasme om weer dingen te maken is duidelijk merkbaar. “Elf jaar lang help ik andere mensen gave dingen maken bij CMD. Daar kan ik veel van mijn creativiteit in kwijt, maar het begint toch altijd weer te borrelen.”
T-SPLITSING Juri wekt de indruk dat hij zoekende is, alsof hij op een T-splitsing staat in zijn eigen leven. Hij bevestigt dat beeld, en neemt ons mee naar acht jaar geleden. Hij belandde in een burn-out. “Ik heb heel lang een beetje stilgestaan en was al die tijd ontzettend terughoudend”, deelt hij. Dat jaar, in 2012, werd hij vader van een tweeling. Na tien dagen kreeg het heuglijk nieuws een vervelende wending. Juri ontwierp een geboortekaartje en rouwkaart in één; waar de naam van zijn dochtertje Bodhi in kauwgomroze letters op een grasheuvel op de voorkant van de kaart prijkt, is de naam van zijn overleden zoontje, Micah, symbolisch naast die van zijn zus afgebeeld. Het is een ontroerend gezicht, maar voor Juri ook absoluut een creatieve uitlating. In hetzelfde jaar verloor Juri zijn moeder en kwam de HU om de hoek kijken met een plotselinge master-eis. “Ineens hing het zwaard van Damocles boven mijn hoofd: als je de master niet haalt, word je ontslagen.” Het kwam allemaal tegelijk op de docent af.
Deze zomer hoeft Juri even niets. Hij hoeft niet te verhuizen, geen master te halen en hij hoeft geen huis of atelier leeg te halen door een overlijden. “Nu is het tijd voor vragen als: ‘Waar sta ik? Wie ben ik?’”
