PB- PP B- 3/5029 BELGIE(N) - BELGIQUE
Driemaandelijks tijdschrift van Graffiti vzw januari – februari – maart 2014 • dertiende jaargang nr. 56 • v.u. Peter Bosschaert • Dampoortstraat 84 9000 Gent • Afgiftekantoor 9000 Gent X • P2A6209
56
nr
In trek
voorwoord
2
Wanneer het weer zachter wordt, nu dus, beginnen de padden en de kikkers aan hun lentetrek. De diertjes gaan massaal op pad naar hun voortplantingspoel om er een partner te zoeken en eitjes te leggen. Om aan hun wipvijver te geraken moeten ze heel wat gevaarlijke wegen oversteken. Daarom organiseren veel dierenorganisaties paddenoverzetacties. Ze plaatsen langs de trekroutes schermen die de amfibieën naar ingegraven emmers leiden. Dagelijks controleren ze de paddenvallen en zetten alle amfibieën veilig over naar de andere kant van de straat. Niet alleen amfibieën zijn nu ‘in trek’. De baard bijvoorbeeld ook. Tot voor kort was de baard een verschrikkelijk restant van de jaren 70. Of iets waaraan je je bij een ander kon vastgrijpen in een ultieme poging je val te breken. Tegenwoordig is de volle baard het nieuwe zwart. Dé manier om je ruige persoonlijkheid te etaleren. Zó populair zelfs dat in Amerika (waar anders…) mannen zich naar de plastische chirurgie haasten voor een gezichtshaartransplantatie! In trek, gewild, populair, begeerd, geadoreerd… Een woord met zoveel synoniemen en dus een gedroomd thema voor ons stel redactieleden.
ELLEN THEITE
|
voorwoord
Veel plezier!
colofon Redactie Kimberly Verhaest, Martijn Nelen, Barbara Commeyne, Ellen Theite, Peter Bosschaert, Sander Demeester, Yasmine Buyck, Els De Latter Illustratie Barbara Commeyne Fotografie Robbie Vanlancker, Sander Belmans, Dries Celis Eindredactie Ellen Theite Vormgeving Sander Belmans Druk Druk in de Weer Verantwoordelijk uitgever Peter Bosschaert
inhoud
Mag ik even storen?
4
Occasio-Nelen
6
Diana Goderich
8
Poll naar de meest onbegrijpelijke trends
Breekt een lans voor de inhoud
Nieuwste vrijwilliger van Graffiti vzw
In de gloria of toch liever niet?
10
De Cat voor jeugdigheid
14
Expo#7: Huidskleur
17
Fan voor het leven
18
In beeld!
22
What’s up doc
24
Hanne Fabri
30
Populariteit: wat, wanneer, hoe en waarom
De Schoonmoeder aller Verkiezingen
Bodypainting
Expo#6: Graffiti 9000
Verse lading graffitigeschriften
Nieuwste telg van Graffiti vzw
3 inhoud |
Wat doet ‘fan zijn’ of ‘fans hebben’ met een mens?
24
18
Ken je de boekjes van Findus en opa Pettson? Daar heb ik mijn poes naar genoemd...
14
30
Kenny 22 De Crocs, die lompe
klompen met gaatjes in. Wie vindt nu zoiets uit? En vanwaar die naam? Ze zijn inderdaad handig om er thuis mee rond te lopen. Maar wat een gedrochten zeg! Ze hebben geprobeerd de Crocs wat op te vrolijken met figuurtjes, maar dat maakte de schoen alleen nóg lelijker. Dat hypes populair zijn omdat ze praktisch zijn, kan ik in komen. Maar mag het wat aantrekkelijker ja?
|
mag ik even storen?
4
Kjelle 24
Een selfie nemen staat toch wel redelijk hoog op mijn lijstje. Het nemen van zo’n foto zelf is niet absurd, maar wel het feit dat het echt zo’n trend geworden is! Dat er zelfs een nieuw woord voor bestaat? Dat vind ik eigenlijk allemaal redelijk stom. Ik vind het vooral belachelijk dat veel mensen zich precies verplicht voelen om constant selfies te maken.
mag ik eve Laura 20 Ooit al gehoord van planking?
Dat is een nieuwe internetrage. Je gaat op je buik zo gestrekt mogelijk liggen op de grond met je armen naast je en je hoofd naar de grond gericht. Vandaar dus planking, van plank hé. Dan laten mensen zich op die manier fotograferen en worden die foto’s op Facebook, Twitter, Instagram… geplaatst. Hoe saai kan een trend zijn?
Dirgni 23
Comazuipen. Mag dat als trend beschouwd worden? Het is alleszins een tijdje echt ‘in’ geweest. Ik vind het de absurdste trend omdat het ongezond en risicovol is. Mensen volgen vaak ‘belachelijke’ trends qua kledij enzo, maar daar doe je niemand kwaad mee. Het is gewoon belachelijk dat het gevolgd wordt omdat iedereen het doet. Is erbij horen dan belangrijker geworden dan je gezondheid de dag van vandaag?
Wat vind jij de absurdste trend ooit? Vanity 23 Ik zou zeggen: de petjes van
5
die johnny’s. Omdat ze ‘op’ hun hoofd staan in plaats van ‘over’ hun hoofd. Dat ziet er al even raar uit als die afgezakte skinny jeansbroeken waardoor het lijkt alsof ze in hun broek gekakt hebben. Dat moet toch ook super ongemakkelijk zitten? Ik vraag me dan altijd af hoe het komt dat zo’n jongens zelf niet zien dat dat daar niet voor dient.
mode geweest bij jongeren om hun helm boven op hun hoofd te zetten als ze met hun brommertje reden. Ik heb dat nooit begrepen. Om te beginnen zag dat er alles behalve gemakkelijk uit. Daarenboven gaat de functie van een helm dan ook volledig verloren. Waarom draag je dan nog een helm eigenlijk? BARBARA COMMEYNE
|
Nicolas 28 Het is enkele jaren geleden de
mag ik even storen?
ven storen?
6 emotio-nelen
|
Martijn Nelen – graffiteur, illustrator en occasionele slamdichter – heeft het gehad met de oppervlakkigheid. In tijden waar het bon ton is om jezelf op Facebook met goednieuws-verhalen en hippe shit in de populariteitsanalen te katapulteren, eist Martijn de ruimte om zich op poëtische wijze te ergeren aan de trend van tegenwoordig: verpakking boven inhoud.
7 emotio-nelen |
Op een podium sta je altijd recht… in je schoenen ¶ Zelfs met een Hawaïhemd kan je jezelf daar niet verbloemen ¶ De naakte waarheid, en die moet je ook durven uitspreken ¶ want het is te makkelijk om je achter een act weg te steken ¶ Zowel ik als mijn tekst volgen de realiteit, want beiden zitten vol gebreken ¶ Noem ons reflecties van de helaasheid der dingen ¶ En vermits ik in het dagelijks leven ook zelden de drang voel om plots te beginnen roepen of zingen ¶ zal ik ook op een podium niet beginnen met dergelijke dingen ¶ Het is niet omdat ik nu iets hoger op een podium sta dat ik het ineens hoog in mijn bol moet krijgen, hoog van de toren moet blazen en mij totaal anders moet gedragen ¶ Wanneer ik graffiti zet heb ik immers al genoeg de indruk dat ik een masker moet dragen ¶ Over poëzie heeft men mij tips gegeven ¶ en ik ben best dankbaar dat die informatie niet voor mij werd verzwegen ¶ Maar men zei onder andere dat ik meer gebruik moest maken van mijn handen ¶ en ik draai er mijn hand niet voor om om mijn handen uit de mouwen te steken, maar ik vind het nu eenmaal niet zo handig om door een publiek op handen te worden gedragen, laat staan dat ik die mensen naar mijn hand zou willen zetten ¶ Ik hou de vinger aan de pols maar hoef niet veel vingers in de pap te hebben ¶ Serveer mij woorden tot wanneer ik geen pap meer kan zeggen ¶ Ik wil gewoon woorden ¶ Ik wil woorden die zin hebben ¶ Ik wil woorden die meer zin hebben dan de geilste nymfomane ¶ woorden die mij ertoe aanzetten meer info te verzamelen ¶ Ik wil geen woorden waar geen haan naar kraait maar woorden die mij kippenvel bezorgen ¶ Ik wil geen woorden die van gisteren zijn maar woorden die mij bijblijven tot morgen ¶ Want woorden schenken ons vrijheid in een wereld waarin die maar al te vaak beknot is ¶ Zelfs plaatsen als Freetown en Libreville hebben een gevangenis ¶ Eigenlijk zijn woorden een beetje zoals pitbulls, als ze krachtig genoeg zijn is het onnozel om ze in een mooi jasje te steken ¶ Pas op, ik heb niks tegen esthetiek en ben niet katholiek maar ga ook niet tegen mijn eigen parochie beginnen preken ¶ En ik snap ook wel dat je met woorden niet alles kan uitdrukken ¶ maar is dat een reden om je tekst met gratuite handgebaren of andere podiumcapriolen op te smukken? ¶ Een kreupele blijft kreupel, ook al strompelt ie met de meest fancy gekleurde krukken ¶ ¶ Wat ik wil doen is een lans breken voor de inhoud ¶ want de fans daarvan worden steeds meer gereduceerd tot een incrowd ¶ De vorm bepaalt alsmaar vaker de norm ¶ maar al die aandacht voor de verpakking zie ik als een teken van mentale verzwakking ¶ De ergste zin waarmee men mij kan bestoken ¶ is “Je moet jezelf weten te verkopen” ¶ Jezelf kost wat kost aan de man brengen, dat is dus het idee ¶ en intussen wel allemaal blijven neerkijken op een echte prostituee ¶ Het klinkt misschien hard maar ik vind dat op zijn zachtst gezegd iets dubbels ¶ Goedkope propaganda – Jozef Goebbels ¶ “Je moet er een beetje mee meegaan, het is nu eenmaal de geest van de tijd” ¶ Tiens, dat zei men in de periode van Goebbels ook, en iedereen weet waartoe dat heeft geleid ¶ “Rustig Martijn, niet overdrijven, het gaat simpelweg om dichterlijke tekstjes schrijven” ¶ Maar het is niet simpel, ik wil teksten serieus nemen ¶ Ik wil ze bloedserieus nemen ¶ Tot op het punt dat ik mijn polsen doorsnij met een zinsnede. MARTIJN NELEN
Na jaren rondtrekken over de hele wereld belandde ze in Gent. Ze voelde al snel: hier blijf ik even hangen. Maar dat wil niet zeggen dat ze stil zit! Maak kennis met onze kersverse vrijwilliger:
|
diana goderich
8
Diana Goderich! Ik ben Diana, 22 jaar, en ik kom uit Rusland, Moskou. Omwille van het werk van mijn ouders heb ik in 5 verschillende landen gewoond: in Rusland, Spanje, de Verenigde Staten, Engeland en België. In Moskou behaalde ik mijn bachelor culturele studies, waar ik me specialiseerde in digitale cultuur en informatiecultuur. Daarna trok ik naar Leuven om er een master te volgen. Hoewel ik niet over de hele lijn tevreden ben van deze opleiding, waren er toch fijne praktische vakken bij. Zo organiseerden we een leuk project, White Rabbit, waarbij we kunstenaars van verschillende disciplines samen lieten werken. Door één van de artiesten die meewerkte aan het project leerde ik Graffiti kennen. Ik had een goede band met Mattman, en hij vertelde me vaak over Graffiti en zijn positieve ervaring als vrijwilliger. Na mijn studies had ik niet meteen zicht op een job en zocht iets leuks om te doen. Iets waarbij ik tegelijkertijd ervaring opdoe en leuke mensen leer kennen. Tijdens die zoektocht las ik plots een oproep van Graffiti op vrijwilligers.be en ik dacht: aha, die organisatie ken ik ergens van! En zo ging de bal aan het rollen. Naast workshops begeleiden voor Graffiti doe ik ook vrijwilligerswerk bij het STAM. In het kader van 50 jaar migratie in Gent zal ik vanaf april rondleidingen geven. Ik geef daarbij bijvoorbeeld uitleg over een cafeetje waar alle Italiaanse migranten zitten, of een textielfabriek waar verschillende culturen elkaar vinden. Ik volg er nu een opleiding voor waarbij ik
wel wat moet studeren. Het is niet verplicht, maar ik vind het wel leuk en het brengt mij ook heel veel bij. Ik kan nu veel vertellen over de migratie van andere mensen, maar ondertussen integreer ik zelf ook in Gent. Ik zal de rondleiding in drie talen geven: het Russisch, Engels én het Nederlands! Ik woon ondertussen al anderhalf jaar in België, en ik zeg je, Nederlands leren is écht een fulltime job! Ik krijg elke werkdag drie uur les en heb dan nog een pak thuiswerk. Het vergt dus heel wat inspanning, maar het is een boeiende taal! Ondanks al mijn bezigheden hier mis ik toch vaak mijn vrienden en familie. Sociale media als Facebook, Instagram of Whatsapp zijn de enige manier om contact te houden met mijn vrienden in Moskou en Siberië, mijn mama in Spanje, mijn papa in Canada en mijn broer in Azië. Hoe ik over populariteit denk? Toen ik jong was vond ik het belangrijk om populair te zijn. Ik ben naar acht verschillende scholen geweest, daardoor heb ik geleerd om mezelf te profileren. Kinderen zijn vaak brutaal en het is niet gemakkelijk om vrienden te maken en respect te krijgen als nieuweling. Ik was een klein meisje met een bril en bijgevolg een ideale figuur om mee te lachen. Ik versta dat ook wel, maar voor mij was dat uiteraard niet zo leuk. Dus soms moest ik mijn medeleerlingen een paar keer goed slaan en me dan verstoppen. Vooral met de jongens werd ik daarna snel vrienden. Jongens zijn raar. SANDER DEMEESTER
9 diana goderich
|
Ik woon al anderhalf jaar in BelgiĂŤ en Nederlands leren is een fulltime job.
In de gloria
10 in de glorio of toch liever niet?
|
P van het geliefd toeschrijven aan d ‘Geliefd zijn’ is na die intrinsiek bij ie Je hebt daartoe n nodig: een kennis En, je hebt ook een geliefd, gegeerd, bem Volgens
Unieke persoonlijkheid Iedereen heeft in zijn familie wel een zatte nonkel. Of een tante, opa, broer… Kortom een familielid dat – wanneer de alcohol toeneemt, de lippen wat losser worden en de stemming richting grimmig evolueert – er met een flauwe mop in slaagt net op tijd de boel te ontladen. Timing van het uitspelen van je ‘kwaliteit’ is met name een cruciale nevenvoorwaarde. Er zijn voorbeelden legio van mensen met een talent, maar met een foute timing. Vincent Van Gogh bijvoorbeeld. De schilder kende een lamentabel leven. Niemand gaf een nikkel om zijn werk, noch om zijn leven. Hij werd geweerd. Zijn kunstwerken genegeerd. En toch gaan zijn schilderijen nu voor miljarden onder de hamer en wordt hij bejubeld als een van de meest toonaangevende schilders. Vincent was gewoon zijn tijd te ver vooruit. Zijn potentieel publiek wat niet rijp voor zijn kunst. Hij vond
geen aansluiting met het sociale en culturele klimaat van zijn samenleving. Nog zo’n – tijdelijk – miskend genie was Copernicus. De astronoom durfde zijn boek over het heliocentrisme (de zon als middelpunt van het universum) niet uit te brengen uit vrees verketterd te worden door de Kerk. De kerk hield de aarde als middelpunt en aan dat dogma mocht niet getornd worden of straffe van de dood. Een schrale troost voor Copernicus dat hij nu tot het kruim van de meest invloedrijke wetenschappers behoort. Iemand die wél het talent op het juiste moment had, was Eddy Merckx. In de jaren zestig van vorige eeuw werden de tegenstellingen tussen Vlamingen en Walen steeds pijnlijker. De taalstrijd, de economische verschuiving… In de rush naar het federalisme had de Vlaming een held nodig om de Vlaamse identiteit mee vorm te geven. En daar was hij dan. Dé Flandrien!
Populariteit is de kwaliteit d zijn. Die kwaliteit kan je dingen, ideeën of personen. atuurlijk niet een kwaliteit ets of iemand aanwezig is. nog een andere eigenschap of een kunde bijvoorbeeld. n publiek nodig door wie je mind… wordt. Het aantal? de Dikke Van Daele: veel.
TEKST: ELLEN THEITE TEKENING: BARBARA COMMEYNE
11 in de glorio of toch liever niet?
|
Hij die aantoonde dat de Vlaming bestond en de Belgische nationaliteit niet meer dan een ‘constructie’ was. Zijn kunde? Koersen! Zijn palmares sprak tot de verbeelding. Vijf keer de Tour de France. Drie keer Parijs-Roubaix. Twee keer de Ronde van Vlaanderen. Zijn heldendaden rolden over de toonbank bij de bakker en waren hét gespreksonderwerp aan de toog van elk café. Ook de media kregen er niet genoeg van. Hij haalde met de regelmaat van de klok de voorpagina’s van de kranten en het 7-uur-journaal. Zelfs de grootste sportleek wist wie Eddy Merckx was. Ook nu nog gaat de applausmeter de hoogte in als Eddy Merckx ergens acte de présence geeft.
Mediapersoonlijkheid Tegenwoordig zijn talent en timing geen noodzakelijke voorwaarden meer om populair te zijn. Waarmee we niet willen zeggen dat er
tegenwoordig geen mensen meer bestaan die populair zijn in de meest uitgepuurde vorm. De Britse zangeres Adele bijvoorbeeld. Niemand kan onderkennen dat zij een stem als een klok heeft en daardoor bemind wordt, zelfs al is haar muziek jouw genre niet. Maar door de alomtegenwoordigheid van de media en de stijgende toegankelijkheid daartoe hoef je eigenlijk niet echt iets ontzagwekkends meer te doen of te hebben om een zeer groot publiek aan te spreken. Zo worden mensen die niet echt uitblinken met een talent toch populair net omdat ze zoveel media-aandacht krijgen. Anna Kournikova bijvoorbeeld, een tennisspeelster die amper kampioenschappen won, maar omwille van haar oogverblindende schoonheid in de pers kwam en wereldberoemd werd. Of Raymond Poulidor, een wielrenner die de publieke sympathie kreeg als ‘eeuwige tweede’ in de Ronde van Frankrijk.
|
in de glorio of toch liever niet?
12
niet álle vogels zijn in trek
Zelfs voor mensen zonder een bijzondere gave is de godenstatus een bereikbaar doel geworden. Youtube en allerlei reality televisieprogramma’s zijn een walhalla voor mensen zonder talent: de Kim Kardashians van deze wereld. Trouwens, Andy Warhol voorspelde in 1968 al: In the future everyone will be famous (…).
Eeuwig of voor drie dagen
Vlaamse publiek. Toen bekend raakte dat hij af en toe met drugs rommelde en ze bovendien niet alle vijf op een rij had, smeerde de pers zijn escapades breed uit over de kranten en viel hij voor eeuwig in degratie bij zijn fans.Wat niet wil zeggen dat alleen talentloze figuren in de vergetelheid belanden. Denk maar aan de talloze eendagsvliegen: Soft Cell met Tainted Love, Nena met haar 99 Luftballons, a-ha met Take on me…
(…) for 15 minutes. Populariteit is inderdaad niet voor eeuwig. Je belandt even vlug weer in de vergetelheid. Omdat je talent onbestaande of ontoereikend is. De kleinste misstap zorgt er dan voor dat je terug uit de schijnwerpers en de harten van eenieder valt. Walter Michiels (aka Pico Coppens) bijvoorbeeld, een niet bijster goede acteur, was toch – mede door het succes van de serie FC De Kampioenen – ontzettend geliefd bij het
Populariteit bestaat met andere woorden in verschillende maten, geuren en kleuren. Als ik moet kiezen, geef mij dan maar de vergeten soort. De interpersoonlijke populariteit. Iemand vindt me aardig en respecteert me. Bijgevolg vind ik die persoon aardig en respecteer ik hem of haar. Het hoeven er echt niet veel te zijn. Eentje is voldoende.
Interpersoonlijke populariteit
13 in de glorio of toch liever niet?
|
14 de cat voor jeugdigheid
|
De Ambrassade, het bureau voor jonge zaken, benaderde ons in januari met De Schoonmoeder aller Verkiezingen. Voor dit project zocht en vond De Ambrassade 100 jongeren die hun stem willen laten gelden bij de nakende verkiezingen. Of wij ĂŠĂŠn van die jongeren wilden coachen bij zijn eigen verkiezingscampagne? Zonder twijfel! Maak kennis met onze kandidaat: Ewout De Cat!
De Cat voor
Jeugdigheid
Ik probeer zoveel mogelijk positieve dingen te doen. In plaats van boos te zijn en tegen te werken wil ik samenwerken om iets beter te maken.
Om het huidige cultuurbeleid aan te pakken! Ik bedoel: ondersteun jonge artiesten die een kans verdienen, en geef niet steeds geld aan mensen die al honderd keer kansen hebben gekregen. In plaats van een miljoen euro te geven aan één cultuurproject,
Ik ben van plan veel kunstendecreten te lezen. De Schoonmoeder zorgt ervoor dat ik mag bijleren over de zaken die op papier staan en waar de regering echt mee bezig is. Zo kan ik proberen beleidsmatig wat invloed te hebben. Maar ik worstel me niet alleen door saaie lappen tekst hoor. Ik zoek ook nog vijftien jongeren die met een ‘kunstwerk’ antwoorden op de vraag wat jong zijn voor hen betekent. Die vijftien werken dienen dan om het gesprek over jeugd en cultuur in gang te trekken. Elke jongere die zin heeft om mee te werken aan de 15 werken van jeugdigheid, stuur een mailtje naar ewoutdecat@gmail.com! YASMINE BUYCK Meer info over De Schoonmoeder aller Verkiezingen, de kandidaten en hun strijdpunten vind je op http://deschoonmoeder.be/
|
Die kans om wát te doen ?
Hoe kan de Schoonmoeder je daarbij helpen?
de cat voor jeugdigheid
Ja hoor! Wie denkt dat jongeren en politiek niet samengaan zit er serieus naast. Ik denk wel dat de klassieke partijpolitiek wat voorbijgestreefd is. Jongeren willen op een totaal andere manier aan politiek meewerken. Als ik op zo’n plekken als De Schoonmoeder kom denk ik: toch chapeau dat hier zoveel geëngageerde jongeren zijn. Als je de media volgt heb je het gevoel dat er niemand nog geïnteresseerd is in politiek. Dat is gewoon quatch. Ik zit in de Vlaamse scholierenkoepel, in de Vlaamse Jeugdraad, in de Gentse Jeugdraad, en ik doe nog veel andere dingen! Ik probeer zoveel mogelijk positieve dingen te doen. In plaats van boos te zijn en tegen te werken wil ik samenwerken om iets beter te maken. Het was trouwens in de Vlaamse Jeugdraad dat ik van De Schoonmoeder hoorde. In het begin dacht ik mee over de uitwerking. Maar toen ik besefte dat ik heel veel zin had om zélf mee te doen, heb me snel teruggetrokken. Die kans mocht ik niet laten liggen.
kan je dat geld beter gebruiken om 100 verschillende jonge cultuurinitiatieven te ondersteunen, die met dat klein budget veel meer en veel toffere dingen kunnen doen. Ik kom jongeren tegen die echt goed zijn en talent te over hebben maar niet weten of ze binnen 5 jaar nog iets met hun kunst kunnen doen. Dat lijkt mij enorm frustrerend. Dit is een thema waar ik met hart en ziel voor zal strijden.
15
Liggen jongeren eigenlijk wel wakker van politiek?
Leeftijd 17 jaar Woonplaats Gent Engagement Lid van de Vlaamse Jeugdraad Thema Financiële en (infra)structurele ondersteuning voor (jonge) cultuurinitiatieven, collectieven en creatie, met aandacht voor abstractie en experimentele expressie
facebook.com/jeugdigheid
|
de cat voor jeugdigheid
16
wat betekent jong zijn voor jou? Mijn naam is Ewout en ik zoek 15 jongeren met een antwoord op deze vraag! Heb jij het talent om je mening te verwoorden, verbeelden of uit te schreeuwen in een kunstwerk?
15 werken van jeugdigheid
ewoutdecat@gmail.com 0499 76 42 23
Op 18 april 2014 is het weer zo ver. Dan knippen we het lint van een nieuwe expo door! Met Expo#7 illustreren we de communicatieve kracht van bodypainten. De tentoonstelling integreert de werken van Emmanuel Van De Poel (Gent, 36) met de resultaten van een creatief traject met jongeren rond lichaamsbeschildering.
17 expo#7: huidskleur
|
Expo#7:
GR AF F I TI V Z W DA M POORT S TR A AT 8 4 90 0 0 GE NT
Vernissage op 18/04 vanaf 19.30 u.
M E E R I NFO B IJ BARBAR A COM M E YNE • BARBAR A@ GR AF F I TIV Z W. BE • 09 2 3 3 79 8 6
|
fan voor het leven
18
TEKST: KIMBERLY VERHAEST FOTO’S: KIMBERLY VERHAEST & ROBBIE VANLANCKER
Wanneer ik het woord fan opzoek in het woordenboek kom ik ‘enthousiaste bewonderaar’ tegen. Als ik naar de beelden van de voetbalmatch Gent-Lokeren of naar de Super Bowl kijk, vind ik de personen in de tribune nét iets meer dan enthousiaste bewonderaars. Zélf ben ik ook nog fan geweest, wel nooit van sportmannen. Het waren mannen met andere kwaliteiten. Zo had Nick Carter van The Backstreet Boys mooi blond haar en Jay van 5ive stoere tatoeages. Maar om elke week af te zakken naar een stadion om hen aan te moedigen? Dát heb ik nooit gedaan. Ik vroeg meer uitleg aan Tonny – supporter van AA Gent – en aan Stijn – professioneel American footballspeler – wat ‘fan zijn’ of ‘fans hebben’ doet met een mens.
19 fan voor het leven
|
We moedigen de spelers onvoorwaardelijk aan en schreeuwen ons hart uit ons lijf TONNY
Het is soms indrukwekkend wat fans ervoor over hebben om je te zien spelen
|
fan voor het leven
20
STIJN
Tonny
(40 jaar) is al heel zijn leven voetbalsupporter van de Gentse eersteklasser. Hij woont samen met zijn drie kinderen elke thuismatch bij. Ik zocht hem op aan de Ghelamco Arena.
Waarom trek je met het volledige gezin naar de voetbalmatch?
Hoe toon je aan de buitenwereld dat je grote fan bent van AA Gent?
Uiteraard vinden onze spelers onze aanwezigheid enorm belangrijk. We moedigen ze onvoorwaardelijk aan en schreeuwen ons hart uit ons lijf: Buffalo forever. Bij topmatchen voel ik inderdaad veel stress. Het is moeilijk te beschrijven wat ik voel voor en na matchen tegen bijvoorbeeld Club Brugge of Anderlecht. De adrenaline stroomt dan door mijn lijf. Veel hangt natuurlijk van de score af…
Mboyo, speler bij Genk, kreeg een lading boegeroep over zich heen omdat hij vroegtijdig het stadion verliet. Zouden AA Gentsupporters ook zo reageren? Wanneer een speler tijdens de match vertrekt, dan heeft hij geen respect tegenover zijn club en de fans. AA Gent heeft ook nog zoiets meegemaakt. Zo’n spelers zien we liever gaan dan komen.
Hoe belangrijk vind je fans tijdens een wedstrijd? Super belangrijk! Fans helpen je in de goeie sfeer te komen. Je kunt altijd net iets meer als mensen je aanmoedigen en in je geloven! De aanmoedigingen geven je ego een boost en zorgen ervoor dat je nóg meer voor je doel gaat. Het geeft je gewoon een super gevoel!
Voel je je dan ook schuldig bij verlies? Schuldig niet, als je weet dat je jezelf 110% hebt ingezet. Teleurgesteld wel. Maar een pintje samen na de match lost al veel op!
Doe je ook iets terug voor je fans? In Duitsland deelden we handtekeningen uit en tradingcards met onze afbeelding op. En ik moest vaak op de foto samen met de fans. Maar dat is allemaal geen probleem. We gingen trouwens voor elke thuiswedstrijd naar een school of woonden een evenement bij om daar met een initiatie American football in de spotlights te zetten.
Kreeg je al bizarre voorstellen van een fan? Dat is privé (lacht). Het is soms indrukwekkend wat mensen ervoor over hebben om je te zien spelen, zodat hun weekend met een sportprestatie wat extra glans krijgt. Tenslotte, ik ben ook maar iemand die een sport graag doet, en goed doet, en me daar 100% voor inzet!
|
Denk je dat de spelers jullie aanwezigheid belangrijk vinden, of eerder stressvol?
(28 jaar) speelt al geruime tijd American football. Hij verhuisde zelfs een jaar naar Duitsland om er als semi-prof aan de slag te gaan. Dit jaar kan je hem bewonderen bij de Ostend Pirates.
fan voor het leven
Ik volg op Facebook alles op de voet, tot in het kleinste detail. Dat deel ik met mijn vrienden. Ik heb ook verschillende tattoo’s en we dragen met trots de blauwe en witte kleuren. Nu nog een Buffalovrouwtje vinden en het plaatje is compleet (lacht).
Stijn
21
Voetbal is in onze familie er met de paplepel ingegeven. Ik ga al naar AA Gent van mijn 4 jaar. Toen ging ik samen met mijn grootouders, zij waren meer dan 40 jaar lang Buffalosupporters (de roepnaam voor AA Gentspelers, nvdr.). Nu ga ik samen met mijn drie kinderen naar elke thuiswedstrijd kijken. Naar een wedstrijd kijken is enorm spannend en we hebben allemaal hetzelfde doel: Gent naar de overwinning schreeuwen.
in beeld
|
in beeld
22
DRIES CELIS
Vernissage
Expo#6: Graffiti 9000 fototentoonstelling Gentse graffiti door de jaren heen
Kort maar krachtig! De touwtjes zijn handig om te weten waar alles ligt!
in beeld
|
Al die kleurtjes, als die verf‌ gebruikt door verschillende mensen, allemaal anders, maar met hetzelfde doel: making the world less grey
23
Mooi, leuk! Wij willen meer!
|
what’s up doc?
24
what’s up doc? Graffiti vzw beschikt over een uitgebreide collectie informatiebronnen over graffiti en street art. Honderden boeken, dvd’s, krantenknipsels, thesissen en magazines. Bekijk de collectie online op de website of kom een kijkje nemen in onze boekenkasten! Raadplegen en ontlenen is gratis! Onze graffitibib is open van maandag tot donderdag van 13.30 tot 17 uur of na afspraak is gelegen in de Dampoortstraat 84, 9000 Gent
Subway art 25th anniversary edition MARTHA COOPER & HENRY CHALFANT 2009
Het boek Subway art, voor het eerst uitgegeven in 1984, is door elke graffitiliefhebber erkent als ‘de bijbel van graffiti’. 25 jaar na de eerste druk is er nu dit gigantische, ietwat herwerkte, verjaardagsexemplaar. In Subway art draait het niet alleen rond graffiti, maar ook rond fotografie. Zowel de pieces als de foto’s horen onder de categorie ‘kunst met een grote K’. Subway art 25th sleept je volledig mee in de sfeer van graffiti en street art. De combinatie van al deze elementen en de prachtige lay-out van het boek zorgen er voor dat ik alvast helemaal verkocht ben. Jammer dat mijn boekenkast te klein is voor zo’n kanjer. BARBARA COMMEYNE
25
Madrid revolution MADRID REVOLUTION TEAM 2010
Alléhop. Alweer een boek met wat treingraffitifoto’s, dacht ik weinig enthousiast toen ik Bello Gesto in mijn handen kreeg. Maar wát een boek! Een paar minuten bladeren later was ik in ware extase. Dit is niet zomaar een fotoboek. Het is een secuur uitgekiende verzameling van een opwindende, en toch vaak serene sfeer, waar verfdampen als een zucht de nacht ingaan om slechts voor even vastgelegd te worden op rijdend staal. Het is deze tijdelijkheid die Gerard Fournier op uitzonderlijke wijze weet te vereeuwigen met zijn Canon EOS 5D mark II. (Fototechnische gegevens vind je trouwens bij elke foto.) Fournier doorkruiste hiervoor zowat half Europa, ook België, en hopte van crew naar crew. Naast foto’s legde hij zich ook toe op bewegend beeld. Een compilatie van deze levendige shots vind je op de één uur durende dvd achteraan het boek. Voor de ene breekt deze dvd het magische van de foto’s, voor de anderen is het een heerlijk staaltje voyeurisme in de graffitiscene. Aan jou om te oordelen.
Leuk om een overzicht te krijgen van hoe graffiti groeit in een Europese grootstad, maar de minimalistische lay-out en povere tekst maken van dit boek geen hoogvlieger. SANDER DEMEESTER
ELS DE LATTER
|
GERARD FOURNIER 2013
what’s up doc?
Bello Gesto
Met meer dan 800 foto’s biedt Madrid revolution een overzicht van de Madrileense graffiti op metro’s en treinstellen. Je ziet aan de hand van de pieces hoe de graffitiscene over de tijd heen verandert. Aangevuld met teksten van invloedrijke graffiteur krijg je zelfs een compleet sfeerverhaal. De Spaanse tekst is vertaald in het Engels. De vertaling bevat jammer genoeg nogal veel spelfouten en hanteert een vaak rare woordvolgorde.
26
what’s up doc?
Sombras
|
what’s up doc?
SAM3 2009
Wel, wel… Breekt nu mijn klomp! Van Sam3 [Samtrès] had ik nog niet gehoord. Je kunt niet van alles en iedereen op de hoogte zijn – en vaak wil ik dat ook gewoon niet – toen het boek me voorgeschoteld werd. Maar in dít geval is er toch wel wat spijt mee gemoeid. Die man was ik maar wat graag eerder tegengekomen… Sam3 blijkt een Spaanse straatkunstenaar met wereldwijde faam. Een boek over ’s mans unieke stijl is dan ook gewoon een must. Sam3 stelde Sombras met zijn vriend samen, het boek verzamelt een selectie van zijn muurschilderijen en schetsen. Geen woord wordt in dit boek verspild: geen inleiding, geen quotes van de artiest en/of zijn bewonderaars, geen dankjewel… En maar goed ook. Sam3’s werk valt gewoon met geen woorden te beschrijven. Alles lees je in het werk zelf. En hoewel ik mezelf als een zeer nuchter persoon beschouw, durf ik me deze keer volledig laten gaan. Zijn werk is rauw en onbespoten (da’s een fijntje, geef ik toe), bij wijlen zelf sarcastisch maar tegelijkertijd intens poëtisch en zinnenstrelend. Zit hier een fan? Ik beken… ELLEN THEITE
Zombie Love WON ABC 2013
Zombie Love is een boek boordevol illustraties en foto’s van graffiti. Met ‘boordevol’ bedoel ik ook echt zo vol als het maar kan. Daardoor is het boek zeer druk maar krijg je wel een enorme waaier aan technieken en stijlen over je heen. Zoals de titel natuurlijk al doet vermoeden gaat het hier voornamelijk over zombies en monsters van de engste soort. Door de vele details zijn de illustraties telkens opnieuw zeer verrassend. Zombie Love is in een verhaalvorm gegoten met verschillende hoofdstukken. Het verhaal is er echter zeer moeilijk uit af te leiden. Mijn smaak is het niet maar de auteur krijgt van mij zeker en vast een punt voor originaliteit. BARBARA COMMEYNE
Our side of the tracks OAHU EN PHIL AMERICA 2010
Our side of the tracks is een fotoboek van fotografen Phil America en Oahu. Zoals de titel doet vermoeden pogen de auteurs van dit boek treingraffiti een gezicht te geven. De fotografen zijn er trouwens niet vies van om ‘zelf eens een treintje te doen’. Je ziet hun namen af en toe op treinen verschijnen. Ze slagen er ook in om andere grote namen op foto vast te leggen. Wie zien we dan? Taps, Mozes, Same, Banos, maar ook Belgische namen zoals Noach, Rush, X-rey en Gorilla. Stoere oneliners van de graffiteurs wisselen de grote foto’s af. Interessant, zou je denken! Helaas staan de qoutes niet in de leesrichting, waardoor je het boek voortdurend moet draaien. Kijken, draaien, lezen, draaien… Zo wordt het een hele opdracht om het boek uit te lezen. Wie een inhoudelijk naslagwerk zoekt over treingraffiti, laat Our side of the tracks beter links liggen. Maar voor wie graag plaatjes kijkt, en de scheefgedrukte quotes erbij neemt, is dit boek een aangenaam tijdverdrijf. SANDER DEMEESTER
Objects 2 Oversize VICTOR CHEUNG 2013
JEFFREY DEITCH, ROGER GASTMAN, AARON ROSE 2011
Een pareltje dat je laat proeven van de ontstaansgeschiedenis van graffiti en de wereldwijde gevolgen voor urban culture, hiphop, punk, skateboarding en tal van andere jeugdculturele bewegingen. Het zoveelste boek… hoor ik je zeggen? Nee hoor! Met de boeiende inleiding waan je je in een vingerknip in het New York van de jaren 70. Iconische figuren zoals een Fab Five Freddy, Futura, Shepard Fairey, de Os Gemeosbroers uit Brazilië en andere geven vanuit hun ervaring en ver van alle clichés de lezer een eerlijk verhaal mee over wat graffiti voor hen betekent en hoe zij alles hebben zien veranderen from the early days till now. Prachtige verhalen en anekdotes (vb. over hoe de film Wild Style ineen werd geflansd) wisselen de meesterwerkjes af van fotografen als Martha Cooper, Jon Naar, Henry Chalfant e.a. Also featuring: Futura, Rammelzee, Lee Quinones, Basquiat, Ed Templeton, Lady Pink, Jon Naar, Revok… en homeboy Roa. Dit mooi geïllustreerde boek werd vakkundig samengesteld naar aanleiding van de eerste grote tentoonstelling over graffiti in de USA, door het Museum of Contemporary Art in Los Angeles. Een absolute aanrader, dus komen halen die handel! PETER BOSSCHAERT
|
YASMINE BUYCK
ELLEN THEITE
Art in the streets
what’s up doc?
BAM! Een kanjer van een boek kreeg ik onder mijn neus geduwd. Zucht… Maar toen ik Oversize doorbladerde liep het water me zowaar in de mond. Kunst in de publieke ruimte. Kunst op straat. Kunst dat je aan het denken zet of doet lachen. Dit giga-boek toont ons interviews met 12 kunstenaars over het waarom en hoe ze voldoening halen uit het vergroten en verschalen. Bij de een is het om een breder publiek te bereiken dan in musea, de ander wil gewoon gezien worden: “size guarantees a global visibility in the world of spectacles”. De tijdelijke installaties in dit boek gaan van opblaasbare sculpturen tot het verduizendvoudigen van kleine objecten om een groter geheel te maken. Een uitvergrote vorm van street art, met de stad als decor. Klinkt als muziek in de oren? Kom dan zeker eens naar de bib. Dit boek is er eentje om van te smullen!
Objects 2 is deel twee van een trilogie over de geboorte, evolutie en teloorgang van de Russische street art van 2000 tot 2009, opgesteld door Igor Ponosov. Een Rus. Dat hij waagt te spreken van teloorgang is verrassend. Voor een Rus. Over iets Russisch. Zijn redenering begrijp ik trouwens niet. Dat komt hoofdzakelijk door het feit dat ik vermoed dat hij zijn Russische tekst simpelweg door de vertaalcomputer heeft geduwd. Zonder meer. Zeker de vertaling van het interview met een Belgische kunstenaar: haha-hilarisch dramatisch. Dus, ik skipte het lezen van de ondoorgrondelijke tekst en focuste me op de beelden. En wat ik zag was allesbehalve een teloorgang. Niet alle graffiti had een wauw-effect op me, geef ik toe, maar er zijn gedomme goede en inventieve artiesten in Rusland. Wie zich door de tekst kan worstelen, laat me gerust weten wat de auteur allemaal te vertellen heeft! Ik ben benieuwd!
27
Mega art and installations
IGOR PONOSOV 2006
what’s up doc?
Drainspotting
|
what’s up doc?
28
Japanese manhole covers REMO CAMEROTE 2010
Met een opgeheven hoofd lopen we door de stad naar de architectuur te kijken. Dit boek verplicht ons echter het hoofd naar beneden te richten. In Japan siert de grond zich immers met kleurrijke ‘drainholes’. Riooldeksels. Je kan er niet meer naast kijken, drainholes zijn in de afgelopen jaren een visueel fenomeen geworden. Ze worden beschilderd met kleurrijke tekeningen om zo de culturele identiteit van de regio weer te geven. Van fauna & flora, landschappen, festivals tot volkse verhalen en plaatselijke sporthelden. In Drainspotting krijg je een opeenvolging van de mooiste riooldeksels van Japan. De bijhorende verhalen en achtergronden krijg je er uiteraard bij. Een deksels fijn boek! YASMINE BUYCK
Bonom
Le singe boiteux NILS MÜLLER 2013
Het boek Le singe boiteux hoort bij de duo-expo van straatkunstenaar Bonom en fotograaf Ian Dykmans. Aan de hand van schetsen, maquettes en zelfs mario netten ontdek je in dit boek hoe de vaak kronkelende wezens van Bonom tot leven komen. Aanvullend illustreren de prachtige foto’s van Ian Dykmans hoe Bonoms muurschilderingen hun plaats vinden in de betonnen stedelijke jungle. Ian Dykmans drukt zijn beelden af op oud fotopapier waardoor hij onzeker is van resultaat, wat net zo goed over het maken van illegale graffiti kan worden gezegd. Bonom vindt het proces van zijn werk belangrijker dan het uiteindelijke resultaat. Dat Dykmans het risico neemt om deze unieke momenten vast te leggen op deze manier is bijna even gedurfd als de werken van Bonom zelf. Voor vele Brusselaars is Bonom de Brusselse Banksy. Hoewel (of net dankzij?) zijn werken een bepaalde vuiligheid in zich dragen, passen ze volgens velen perfect bij de stad. Een prachtboek! SANDER DEMEESTER
29 beestige foto
Art. Design. Books. Accessories.
|
Begin maart startte Hanne’s carrière bij Graffiti vzw als educatief medewerker. Maar wie is ze? Wat doet ze? Wat wil ze? De antwoorden:
30
Stel jezelf kort voor! Leeftijd, wonen, huisdiertjes, je weet wel: de poëziealbumstuff :-)
hanne fabri
Ik ben 29 jaar (in september word ik dertig aiaiai). Ik heb altijd in Gent gewoond, maar ben een paar jaar geleden verhuisd naar Assenede. Midden in de polders vond ik daar het huisje van mijn dromen. Ik woon er met mijn man en onze schattige maar stoute kat Findus. Ik kom nog steeds heel veel in Gent, om op café te gaan met vrienden of gewoon lekker door de stad te dwalen en nu ook voor Graffiti.
|
Hoe ervaar je je eerste dagen bij Graffiti? Het is natuurlijk nog zeer pril, maar tot nog toe is het hier echt super. Ik vertrok de eerste dag al meteen op workshop. Het voelt hier als een toffe, warme organisatie. Ik ben hier alleszins zeer goed ontvangen.
Hoe ben je eigenlijk bij Graffiti terecht gekomen?
Ken je de boekjes van Findus en opa Pettson? Daar heb ik mijn poes naar genoemd...
Ik wist al van jongs af aan dat ik een combinatie zocht tussen jeugdwerk en creativiteit. Daarom was ik lange tijd leidster bij de Jeugdbond voor Natuur en Milieu en ook bij Koning Kevin, waar beide elementen echt wel in zaten. Ik heb ook zes jaar in de bijzondere jeugdzorg gewerkt, maar daar miste ik het creatieve gedeelte teveel. Dus toen ik de vacature van Graffiti zag, wist ik het: dit is gewoon dé job voor mij.
Waar ben je in je vrije tijd zoal mee bezig? Ook in mijn vrije tijd ben ik creatief bezig. Als kind experimenteerde ik al met animatiefilm. Zo volgde ik
Hanne Fabri TEKST: BARBARA COMMEYNE FOTO: SANDER BELMANS
Ik bewonder iedereen wel voor wat hij of zij kan en doet. Eigenlijk vooral omwille van de passie die ze hebben voor de dingen die ze doen en hoe ze zich er helemaal in smijten.
|
Heb je ook een idool tussen de mensen in je omgeving?
hanne fabri
Ben je ook fan van bepaalde mensen? Op muziekvlak luister ik vooral graag naar Tom Waits, Nick Cave en Bob Dylan. Daar kan ik lekker lang naar luisteren. Maar ook naar Tindersticks en Stuart Staples. Ik ben meer fan van bepaalde dingen die gemaakt of uitgebracht zijn dan specifiek van de makers zelf. Ik vind het vooral belangrijk om van alles eens te proeven. Bijvoorbeeld met films en boeken. Ik beperk me nooit tot ĂŠĂŠn genre; ik zal altijd verschillende dingen uitproberen. Ik lees wel enorm graag Haruki Murakami. Dat is echt een goede schrijver. Ook als kind was ik al fan van boeken. Ken je de boekjes van Findus en opa Pettson? Daar heb ik mijn poes naar genoemd, waar ik natuurlijk ook wel enorme fan van ben. Die boekjes moest mijn moeder in de bib reserveren zodat ze de verhaaltjes aan me kon voorlezen.
31
mijn eerste lessen in een oude garage achter het Van Eyck zwembad in Gent. Later zette ik stop motion verder in de Deeltijdse Academie voor Schone Kunsten in Gent, en nu volg ik op de Academie in Eeklo beeldende vorming. Dat is niet alleen tekenen en schilderen maar ook knutselen, waar ik wel fan van ben. Ik experimenteer graag met technieken. Momenteel ben ik bezig met uit goedkope gommen stempels van insecten te snijden. De resultaten zijn echt wel leuk.
21/04 tot 27/06 van ma tot vrij van 13.30 tot 17 u.
Expo#7:
GR AF F I TI V Z W DA M POORT S TR A AT 8 4 90 0 0 GE NT
Vernissage op 18/04 vanaf 19.30 u.
M E E R I NFO B IJ BARBAR A COM M E YNE • BARBAR A@ GR AF F I TIV Z W. BE • 09 2 3 3 79 8 6