Transparant #73

Driemaandelijks tijdschrift van Graffiti vzw juli – augustus – september 2018 • zeventiende jaargang nr. 73 • v.u. Peter Bosschaert • Dampoortstraat 84 9000 Gent • Afgiftekantoor 9000 Gent X • P2A6209

PB- PP B-

BELGIE(N) - BELGIQUE

73

“Als je iets wil, ga er dan voor!”

SMATES — P.23

voorwoord Over vallen en opstaan, keuzes maken en sociale druk …

23

voorwoord

2

Hoera! Het eerste nummer volledig van de hand van de nieuwe redactie is een feit! Het mag gezegd worden: ze zijn er allemaal meteen ingevlogen. Vanaf nu geen vast thema meer per nummer. De schrijvers, fotografen of illustratoren werpen hun kritische blik op de onderwerpen waar ze van wakker liggen, waar ze over dromen, waar ze voor ijveren…

Net als de opstart van een nieuwe redactie gaat alles met vallen en opstaan. Ons eigen leven, het uitbouwen van een organisatie, noem maar op. Overal zijn er bergen en dalen te trotseren.

Allemaal streven we naar de beste versie van onszelf. Eerst moeten we achterhalen welke versie dat is. We worden gebombardeerd met ideaalbeelden: zo moet je eruit zien, die kleren moet je dragen, die job moet je hebben, in dat restaurant moet je eten… Maar willen we al die dingen echt?

Probeert de maatschappij ons allemaal in hetzelfde keurslijf te duwen? En eens dat je dan op het ‘juist pad’ zit, loopt het helaas nog steeds niet helemaal zoals gepland. Keuzes blijken achteraf vaak foute keuzes…. Maar dat is toch menselijk, niet?

Kelly, Pieter, Wouter, Daan en Fauve hebben het over onzekerheden, gevoelens, bewuste keuzes, imago, sociale druk… Actuele thema’s die zich niet ver van je bed afspelen. Silke, Eva en Cheyenne ondersteunen hun zoektocht met hun tekenkunsten.

Jolien en Nayenna raken iets breder maatschappelijk thema’s aan, die daarom niet minder herkenbaar zijn. Iedereen kent Airbnb wel en als je de hele hetze rond de wanpraktijken binnen NGO’s gemist hebt, heb je de voorbije maanden onder een steen geleefd of op een andere planeet; wie weet?

ROMY STRAETMANS

18

colofon Redactie Daan De Ron, Fauve Tessens, Jolien Brys, Kelly Van Droogenbroeck, Nayenna Keunen, Pieter Duyck, Wouter Van Dyck Cover Smates Fotografie & Illustratie Ben goovaerts, Cheyenne Decks, brainfog (Eva Baete), Jolien Brys, KRAAI (Ibrahim Bouchrika), Pieter Duyck, Sire.

(Silke Reyntjens), Smates (Bart Smeets) Eindredactie Romy Straetmans, Ellen Theite Vormgeving Katrien Dellafaille Druk Graphius Group Verantwoordelijk uitgever Peter Bosschaert

inhoud 4

Sportschaamte Pieter Duyck

7

NGO's onder vuur Nayenna Keunen

12

Hoe keuzes ons maken tot wie we zijn Wouter Van Dyck

15

Gedichten Fauve Tessens

18

#elklijfeenschoonlijf Kelly Vandroogenbroeck

Zero flow hero & still growing Daan De Ron

23

Jolien Brys

3

27

To AirBnB or not to AirBnB

15 inhoud

7

sportschaamte

4

Sportschaamte?

TEKST & ILLUSTRATIE: PIETER DUYCK

5 sportschaamte

Sportschaamte? Of toch voor de kledij die er bij hoort.

Die joggingbroek die oh zo comfortabel zit, maar hopeloos de verkeerde naam heeft gekregen. Zelden heb ik er mensen uitsluitend mee zien joggen. De Alles-broek of voor mij de Ik-kom-niet-verder-danmijn-poort-broek, beter?

6 sportschaamte

Sporten is niet echt aan mij besteed. Toen ik 13 was voetbalde ik 1 jaar en ik wandel op reis.

Ambitieuzer dan dat ben ik niet. Autorijden is eigenlijk ook een sport. Dat doe ik zelfs dagelijks naar mijn werk. Verkeersborden en flitspalen maken dit dan weer minder sportief. Net als alle anderen moet ik rijtje schuiven in het verkeer, alsof ik alweer de verkeerde kassa heb uitgekozen.

Grijze, witte, blauwe... alle kleuren, alle maten.

Wijde pijpen of afgewerkt met een elastiek, met strepen met of een joekel van een logo op de zijkant. Ik kan het niet ontkennen joggingbroeken worden alsmaar populairder. De soms op een huispak lijkende outfit evolueerde intussen als het ware tot een trend. Zelfs modehuizen spelen daar op in. Een opgeklede broek afgewerkt met een lintje aan de zijkant. Vrouwen dragen ze gretig, van jong tot oud. Een paarglittersneakers eronder en ze zijn ready to go. Ik moet toegeven; sommigen komen er echt mee weg. Je geeft jezelf een sportief karakter zonder ook maar één druppel zweet te verspillen. Het valt te overwegen. Je weet nooit wie je tegenkomt; en scoort een sportief karkater niet bijna altijd?

Skinny jeans, hemd, trui; mijn dagelijkse outfit.

Perfect comfortabel voor snelle boodschappen en toch net iets netter dan een trainingsbroek met bijhorende sweater en aangepast paar slippers.

Tot er een bezoek aan de kinesist op mijn planning staat: “Je mag uw broek uit doen, om beter de oefening te doen.” Toen dacht ik heel even, had ik maar een Jogging aangedaan. Nog sneller dan die gedachte opgekomen was, sprong ze al weer weg. Geen denken aan dat ik na mijn bezoek in joggingpak nog om brood zou gaan.

Les geleerd. De laatste keer verwisselde ik snel van broek. “Amai een gepersonaliseerde jogging”.

De enige ietwat propere training die ik bezit, is een Kazou-restant, met ja, mijn naam op. “Ziezo” zei de kinesist “we zullen je nek eens losmaken”.

Die snelle wissel bleek een topidee.

NGO’S ONDER VUUR: DE BALANS TEKST: NAYENNA KEUNEN ILLUSTRATIE: KRAAI

7 ngo’s onder vuur

De schokkende onthulling van het Oxfam-schandaal deed de grondvesten van de ontwikkelingshulp daveren.

In de nasleep kwamen ook Save the Children, Artsen Zonder Grenzen en Plan International in opspraak. Deze kwalijke feiten doen vragen rijzen over de legitimiteit en geloofwaardigheid van NGO’s in de noodhulpsector en ontwikkelingssamenwerking.

ngo’s onder vuur

8

Behoeders van de zwakkeren en de burgers

Business as usual NGO’s opereren onafhankelijk van de staat en de markteconomie. Althans, dat zouden ze moeten doen. Eén van de grootste kritieken aan hun adres is dat ze zich schuldig maken aan belangenvermenging. Sommige NGO’s zijn sterk afhankelijk van overheidssubsidies of laten zich sponsoren door multinationals. Daardoor kan hun onpartijdigheid makkelijk in vraag gesteld worden. Daarnaast ligt het financiële model van NGO’s onder vuur. Marketingcampagnes en de salarissen en onkosten van het personeel souperen een groot deel van hun budget op. Slechts een klein deel van het budget komt bij het oorspronkelijke doel terecht. Tenslotte groeit het aantal bedenkingen over de doelstellingen van de ontwikkelingssamenwerking. Het verstrekken van hulp en basisvoorzieningen zou vaak leiden tot een te grote afhankelijkheid aan bijstand, wat de structurele ontwikkeling van de infrastructuur en het lokale beleid niet vooruit helpt. Veel stemmen zeggen dat het duurzamer is om ondersteuning te bieden aan de opbouw van een lokale civiele maatschappij.

ngo’s onder vuur

NGO’s bewezen reeds dat ze onmisbaar zijn voor de democratisering en de maatschappelijke ontwikkeling overal ter wereld. Door de sociale bewegingen in de jaren ’60-’70 kreeg de opkomst van de burgermaatschappij een duwtje in de rug.

Dit stimuleerde de noodzaak om NGO’s te laten meespelen in het politieke landschap. Indien overheidsinstanties geen gepast antwoord klaar hebben op sociale, economische en politieke vraagstukken, staan NGO-projecten paraat om in te springen. Enerzijds bieden ze ondersteuning, anderzijds kunnen ze politieke druk uitoefenen en dienen als schakel tussen de burger en de overheid.

Door in nauw contact te staan met het volk hebben ze veel inzicht in de maatschappelijke omstandigheden op het veld. Daarom hebben ze een ernome invloed verworven in de besluitvorming

Even belangrijk is dat NGO’s een goede graadmeter vormen voor wat er leeft in de maatschappij. Via het organiseren van campagnes, evenementen en demonstraties dragen NGO’s bij aan het informeren en sensibilieren van de bevolking. Aangezien ze collectieve actie mogelijk maken en burgers kunnen mobiliseren, weerspiegelen ze hoe groot het draagvlak voor een thema of probleem is binnen de samenleving.

Door hun grote aanhang bezitten ze de macht om bepaalde kwesties onder de aandacht te brengen en het beleid te beïnvloeden.

9

Het begin van de internationale ontwikkelingssamenwerking hangt samen met de oprichting van de VN (Verenigde Naties) in 1945. Vanaf dan werden onafhankelijke organisaties met een solidariteitsmissie in het VN-charter officieel erkend als NGO’s (niet-gouvernementele organisaties).

Oorspronkelijk lag de nadruk van de missie van de ontwikkelingssamenwerking op armoedebestrijding en de ‘Noord-Zuid tegenstelling’. Stilaan daagde het echter dat ongelijkheid zich niet alleen afspeelt in het ‘Zuiden’, maar universeel voorkomt in fragiele staten, conflictlanden en snelgroeiende economieën. Dit betekende dat de klassieke rol van NGO’s als financiële donor en tussenpersoon in het Zuiden niet meer beantwoordde aan de noden.

Tegenwoordig ligt de focus van de internationale ontwikkelingssamenwerking op kwesties met een mondiale dimensie, die een link hebben met de internationale strijd tegen de toenemende ongelijkheid én de duurzame ontwikkeling van de sociale welvaart en ecologie.

van overheden en internationale instanties. Met andere woorden hebben NGO’s een dubbele rol. Ze zijn zowel criticus van de macht, als adviseur voor alternatieve informatie en data.

ngo onder vuur

10

Wie bewaakt de bewakers De beschuldigingen van seksuele uitbuiting en machtsmisbruik aan het adres van Oxfam tijdens een humanitaire missie in Haïti in 2010 was de eerste in de reeks van onterende bekendmakingen.

Hoe kan het dat deze informatie pas in 2018 zijn weg vindt naar het publiek? Mensen verwachten dat hulporganisaties ethiek en moraliteit hoog in het vaandel dragen. Daarom zijn zulke aantijgingen en het stilhouden ervan moeilijk verteerbaar voor het grote publiek. Dit toont aan dat er een gebrek aan transparantie en aansprakelijkheid bestaat. Om misbruik en wangedrag in de NGO-sector aan te pakken is er nood aan meer gecentraliseerd leiderschap en samenhangende regelgeving. Binnen hulporganisaties bestaan er wel gedragscodes, maar er gaat te weinig aandacht naar bewustmaking over het belang van die codes en er is een gebrek aan controlemechanismes.

Net zoals bij VN-gerelateerde organisaties genieten werknemers van NGO’s een rechtsimmuniteit om hen te behoeden voor processen in landen met een zwakke rechtstaat. Organisaties behandelen de aanklachten eerst zelf en beslissen vervolgens of er voldoende bewijs is om de zaak over te dragen aan het gerecht. Dit immuniteitsprincipe is zeer gevoelig aan wangebruik. Soms sleept de hele procedure enorm lang aan, wat het verzamelen van bewijzen sterk bemoeilijkt. Daarnaast geven NGO’s zeer weinig transparante data vrij over de lopende klachten en de resultaten van intern onderzoek.

“There can be hope only for a society which acts as one big family, and not as many separate ones.”

ANWAR AL-SADAT

Het blazoen van de NGO-sector is misschien wel geschonden, maar hopelijk leidt de bekendmaking van deze feiten tot zelfreflectie en vormt het schandaal de aanzet tot diepgaande veranderingen in het NGO-landschap. Het is dus hoog tijd dat NGO’s een eerdere poging om een humanitaire ombudspersoon te installeren herzien en een minder afkerige houding aannemen tegenover een onafhankelijke autoriteit, die machtsmisbruik en wangedrag opvolgt. In 2012 werd reeds een werkgroep opgericht, de PSEA (Protection from Sexual Exploitation and Abuse), die instaat voor trainingen, richtlijnen en onderzoeken naar wanpraktijken. Nu werken NGO’s alleen maar op vrijwillige basis met deze werkgroep samen, maar misschien is het een idee om deze bindend te maken. Niemand staat boven de wet, ook hulpverleners zijn verantwoordelijk voor hun daden.

Daarom pleiten deskundigen voor een speciaal juridisch systeem in de humanitaire sector. Door een meer open houding aan te nemen over hun doelstellingen en werkwijzen kunnen NGO’s heel wat van hun geloofwaardigheid terugwinnen.

11

BRONNEN NGO’S ONDER VUUR

—

De kritische uitlatingen over de NGO-sector zullen nog even blijven nazinderen, maar die mogen de geleverde inspanningen van NGO’s voor het algemeen belang niet ten gronde richten.

Laten we vooral onthouden dat NGO’s een stem verschaffen tegenover de gevestigde macht en de burger in staat stelt om mee te bouwen aan de inrichting van de samenleving. NGO’s dragen de waarden van diversiteit, tolerantie en gelijkheid uit en verdedigen die in naam van diverse gemeenschappen. Ze vormen een hoeksteen van de burgermaatschappij, omdat ze over de daadkracht en middelen beschikken om bewustwording en collectieve actie te bewerkstelligen. Wie hun impact wegcijfert, vergeet dat zij de waakhonden zijn van de integriteit van de beleidsontwikkeling en –uitvoering. Zonder NGO’s verliezen we een krachtig platform dat het belang van het volk dient en dreigen we louter overgeleverd te worden aan de meesters van het verdeel en heers spel.

Accountability in the aid sector: Humanitarians can no longer be above the law, Sophie Edwards, www.devex.com, 27 februari 2018.

Aid agencies can’t police themselves. It’s time for a change, Dorothea Hilhorst, www.irinnews.org, 22 februari 2018.

Sexual exploitation and abuse by UN, NGO and INGO personnel: a self-assessment, Inter-Agency Standing Committee Task Force on Protection from Sexual Exploitation and Abuse, www.odihpn.org, juni 2012.

Nongovernmental Organizations and Influence on Global Public Policy, Cecilia Tortajada, Asia & The Pacific Policy Studies, vol.3, no.2, pp.226-274, juni 2016.

The importance of nongovernmental organizations (NGOs) in global governance and value creation: an international business research agenda, Hildy Teegen, Jonathan P Doh en Sushil Vachani, Journal of International Business Studies, pp. 1-21, november 2004.

Humanitaire hulp voor deze tijd?, Overseas Development Institute, Mo* paper, no.104, www.mo.be, 30 mei 2016.

Welke toekomst voor de Belgische ngo’s in de internationale samenwerking van de 21ste eeuw?, Discussienota: een agenda tot vernieuwing, Werkgroep namens ngo-federatie en ACODEV, www.ngo-federatie.be, maart 2015.

ngo onder vuur

The Power Shift and the NGO Credibility Crisis, James McGann and Mary Johnstone, International Journal of Not-for-Profit Law, januari 2006.

Hoe keuzes ons maken tot wie we zijn keuzes maken

12

TEKST: WOUTER VAN DYCK ILLUSTRATIES: BRAINFOG

Een aantal maanden geleden besloot ik om vegetariër te worden. Met deze column reflecteer ik over de afgelopen periode, door neer te schrijven hoe mijn keuzes mijn leven beïnvloeden, hoe ze mijn ervaringen mee vormgeven en hoe ze ruimte bieden voor verdere ontwikkeling. De keuzes die ik maak, maken me tot wie ik ben.

Ik had nooit gedacht dat ik vegetariër zou worden. In de maanden voor mijn plotse beslissing at ik spontaan al wel minder vlees en vis en zocht ik naar mogelijke alternatieven. Toch was ik er toen nog zeker van dat ik nooit volledig zou omschakelen. Tot er ineens iets fundamenteel in mij omsloeg. De vele reportages over de wanpraktijken in sommige slachthuizen en andere vormen van dierenmishandeling raakten mijn verantwoordelijkheidsgevoel. Het was niet langer een ‘ver van mijn bed show’, nu werd het echt persoonlijk.

Ik moést de keuze maken. Voor het eerst in mijn leven koos ik bewust om mijn ethische verantwoordelijkheid op te nemen.

Naast het veranderen van mijn eetgewoonten, veranderde ook mijn kijk op ‘het leven’.. Door mijn ethische plicht op te nemen, maakte ik actief een keuze om een positieve impact te hebben op de wereld, waar ik deel van uit maak. Ik zeg nee tegen de wantoestanden in de slachthuizen. Ik zeg nee tegen de milieuvervuilende impact van de vlees- en visindustrie. Tuurlijk vraag ik me af of mijn persoonlijke keuze iets zal veranderen.

Maar als vegetariër sta je al lang niet meer alleen.

Steeds meer mensen maken de overstap en vinden elkaar om tips en ervaringen uit te wisselen. Zo ontstaat stilaan een grotere beweging die zijn effect zal hebben op de wereld waarin we leven, en ik ben trots daar deel van uit te maken.

keuzes maken

In de eerste maanden merkte ik wel een onevenwicht. Dit veranderde toen ik anders begon te kijken naar de ingrediënten en de maaltijden zelf. Eetgewoontes uit andere culturen moedigden mij aan om het bereiden van maaltijden anders te bekijken. Onder andere de Italiaanse, Marokkaanse en Indische keuken inspireerden mij om mijn maaltijden anders samen te stellen. In de Italiaanse keuken ligt de nadruk bijvoorbeeld op pure ingrediënten.

Tomatensaus dient niet enkel als basisingrediënt, maar is een volwaardig en krachtig element in een gerecht. Als je aan je versbereide pastasaus nog wat verse basilicum toevoegt, zal je vlees of vis zeker niet meer missen. Voordien secundaire ingrediënten staan nu meer centraal, waardoor hun smaak en rijkdom meer op de voorgrond treden. De keuze om vegetarisch te worden verbreedde mijn smaken­palet; eten werd een heel andere ervaring.

13

Nu ik er op terugkijk, heb ik het nog niet moeilijk gehad. Tot vandaag heb ik mijn stuk vlees of vis nog niet gemist. Heel merkwaardig, want vroeger vormde dit nu ontbrekende stuk voedsel zelfs het hoogtepunt van de hele maaltijd. Waarom ervaar ik dit dan nu volledig anders? Blijkbaar hebben de keuzes die we maken een impact op hoe we de wereld beleven. Een impact op wat we voelen, proeven, willen … Het eten van vlees of vis klinkt nu zelfs vreemd en wansmakelijk in mijn oren. Mijn standpunten zijn in deze periode niet verzwakt, in tegendeel zelfs. Aanvankelijk steunde mijn beslissing op het aanpakken van de wandaden in slachthuizen. Nu ben ik er van overtuigd dat het verder moet gaan. Dat het eten van vis of vlees niet hoort. Mijn overtuigingen zijn gaandeweg op dit vlak dus radicaler geworden, maar ze voelen wel goed aan.

14 keuzes maken

Ik zeg nee tegen de wantoestanden in de slachthuizen.

Ik zeg nee tegen de milieuvervuilende impact van de vleesen visindustrie.

De keuzes die we maken geven ons nieuwe energie en scheppen ruimte om ons verder te ontwikkelen. Voor mij geen onnatuurlijke fabriekskost meer. Ik hou het bij bioproducten en pure ingrediĂŤnten. Die worden niet geteeld volgens de wetten van de consumptiemaatschappij, maar volgens die van de natuur. En zo ontwikkel je steeds verder. Zelf heb ik bijvoorbeeld recent ook de overstap gemaakt tot het veganisme.

Tal van factoren bepalen wie je werkelijk bent.

Zo ook hoe je jezelf verhoudt tegenover de rest van de wereld. De keuzes die je maakt, spelen daarin een belangrijke rol. Ik nodig iedereen uit om stil te staan bij de impact van zijn keuzes en levensstijl.

Of je er nu voor kiest om vegetariĂŤr of veganist te worden is volledig aan jou. Wie je bent en de keuzes die je maakt, ook.

Laat mij uw handen vullen met mijn gekleurd verdriet.

Schilder een pad zodat ik de weg terug vind wanneer ik weer in het verloren grijs ben gelopen.

- F. TESSENS

15 poĂŤzie

ILLUSTRATIE: CHEYENNE DECKX

Woorden zoeken het stilste plekje ergens in de woeste wereld tussen mijn oor en de gedachten die naar binnen sluipen.

Daar gaan ze neerzitten kijken naar elkaar en komen tot rust.

Even genoeg gepiekerd.

poĂŤzie

16

- F. TESSENS

ILLUSTRATIE: CHEYENNE DECKX

17 poëzie

Gij zit in elke millimeter van mijn lichaam elke pijnscheut roept uw naam mijn benen die geen steun meer vinden en willen bouwen op uw woorden en ik maar schrijven alsof zinnen een afstand tussen mij en de liefde dat mijn hart niet wil loslaten, zouden creëeren.

- F. TESSENS

ILLUSTRATIE: CHEYENNE DECKX

#elklijfeenschoonlijf

18

#elklijfeenschoonlijf TEKST: KELLY VAN DROOGENBROECK ILLUSTRATIE: SIRE.

19 #elklijfeenschoonlijf

Ik heb een geweldig mooie, lieve, stralende mama. Ook mijn vriendinnen zijn stuk voor stuk prachtige, intelligente en vrolijke vrouwen. Als studente in Gent heb ik de voorbije twee jaar zo veel schitterende personen ontmoet.

Naast het feit dat ze allemaal mijn leven wat kleurrijker maken, hebben al deze mensen nog iets gemeen: ze zijn niet tevreden over hun lichaam. Bij de ene uit de frustratie zich iets opvallender dan bij de ander, maar ze hebben wel allen ergens dat onzeker stemmetje in hun hoofd dat hen toefluistert dat hun lichaam niet goed genoeg is.

20 #elklijfeenschoonlijf

Helemaal terug naar mijn 'body positive' zelf was ik nog niet, maar ik besefte wel weer dat een gezond lichaam verschillende vormen en maten kan hebben.

Ook ik heb er last van. Onlangs ging ik voor het eerst in lange tijd nog eens op de weegschaal staan. Laat ons zeggen dat het cijfertje op de weegschaal een beetje hoger lag dan verwacht.

Obsessief begon ik meteen te googelen. Is mijn BMI oké? Check. Zit ik nog onder het gewicht van de gemiddelde Belgisch vrouw? Check. Wat is het gewicht van Amerikaanse celebrities?

Meteen kwam ik op een webpagina terecht, waar elke vrouwelijke celeb opgesomd staat; inclusief foto, lengte en gewicht. Natuurlijk allemaal met een droomgewicht en drie koppen groter dan ik.

Eigenlijk had ik meteen kritiek moeten uiten op het feit dat er enkel vrouwelijke beroemdheden in de lijst staan. Of ik had tenminste de hele lijst moeten relativeren, want niet iedereen heeft dagelijks een personal trainer en kok ter beschikking. Bovendien, wie zegt dat die gewichten wel kloppen? De cijfers leken alleszins niet uit een wetenschappelijk tijdschrift geplukt.

Toch reageerde ik niet volgens één van de bovenstaande scenario’s. In de plaats voelde ik me een week slecht in mijn vel en abnormaal. Ik zag mezelf echt als een alien met mijn cellulitis, striemen en zacht buikje. Allemaal door dat ene moment op de weegschaal, terwijl ik me enkele luttele minuten daarvoor nog perfect gezond en gelukkig voelde. Het leek alsof ik mijn eigen ideologie verraadde. Ik ben altijd de eerste om tegen iedereen te zeggen dat dat extra stukje pizza echt geen kwaad kan en dat niemand een platte buik heeft na een nachtje stappen.

Iedereen was en is volgens mij perfect op zijn/ haar eigen manier. Maar ondertussen was ik zelf wel wilde plannen aan het uittekenen om op één week tijd 5 kilogram te vermageren.

Dankzij een openhartig gesprek met mijn vriendinnen, kwam er de week nadien een keerpunt. Ik bekende hen hoe ik me de voorbije week had gevoeld, en waarom. Natuurlijk moet je voedingspatroon niet enkel uit frietjes bestaan, hoe graag je dat soms wel zou willen. Zo lang je zelf het gevoel hebt dat je gezond bent, is er eigenlijk geen probleem. Je kan een buikje hebben én gezond zijn. Mijn vriendinnen hebben op dat moment echt mijn ogen opnieuw geopend.

Helemaal terug naar mijn body positive zelf was ik nog niet, maar ik besefte wel weer dat een gezond lichaam verschillende vormen en maten kan hebben.

De boodschap achter deze hashtag is zo simpel, maar tegelijk zo revolutionair in de wereld van sociale media: er bestaat geen standaard lichaam, waar iedereen naar zou moeten streven.

21

Met haar 15.000 volgers op Instagram draagt zij zo haar uniek steentje bij aan de diversiteit die veel te lang zoek is geweest. Haar initiatief stopte niet bij deze vlog. Op het einde van de video lanceert ze de hashtag #elklijfeenschoonlijf, waarbij ze al haar volgers aanmoedigt om mee actie te ondernemen en het verhaal achter hun eigen lijf te delen. Deze inspirerende oproep kreeg gehoor:

niet minder dan 250 meisjes en enkele jongens postten intussen een foto van hun eigen lichaam op Twitter of Instagram. In het onderschrift bij hun foto vertellen ze over hun eigen onzekerheden en belevenissen in verband met hun lichaam. Net zoals elke bloem in een boeket is elke bijdrage uniek, maar vormden ze samen een prachtige verzameling. De verhalen varieerden van getuigenissen over anorexia, cellulitis, ronde vormen of bredere heupen tot een geleidelijke verzoening met hun slanke benen, brede schouders, moedervlekken of zachte buiken. Het initiatief van Matti verbond hen en gaf hen het nodige duwtje in de rug om open te zijn over hun weg naar zelfacceptatie.

Zelfs de traditionele media pikte de actie op. De meeste reacties waren vol lof, al kwam er tevens wat kritiek. Aangezien heel wat meisjes bikini- en lingeriefoto’s deelden, vreesden ongeruste lezers dat deze jongeren zich te kwetsbaar opstelden. Deze bezorgdheid is begrijpelijk, maar tegelijk een beetje bizar. We worden constant geconfronteerd met foto’s van modellen of celebs met vrij weinig kleren om het lijf. Als maatschappij leren we om daar mee om te gaan. Er is niets verkeerd aan deze foto’s, behalve dat de opvatting nog steeds heerst dat dit de ultieme lichamen zijn om na te streven.

#elklijfeenschoonlijf

In diezelfde week gebeurde er nog iets, iets dat er voor zorgde dat ik nog meer energie kreeg om er tegenaan te gaan en dat mij er toe aanzette dit artikel te schrijven. Ik zat op de trein toen ik zag dat @mattivb, het Instagram account van Matti Verbeeck, een Belgische social influencer, een link postte naar een nieuwe vlog. In tegenstelling tot in haar andere video’s, zie je Matti niet op reis of op een hip event, maar heel simpel in haar kamer. In deze openhartige video vertelt ze hoe ze al jaren haar foto’s bewerkt, beïnvloed door de vele slanke, gespierde lichamen, die ook voor haar dagelijkse kost zijn op Instagram. Doordat deze ‘ideale’ lichamen overal opduiken op sociale media, lijken zij wel de norm te zijn. We leren naar hen opkijken en hun lichamen nastreven.

Dat is waarom de ‘bekentenis’ van Matti zo belangrijk is.

#elklijfeenschoonlijf

22

#Elklijfeenschoonlijf zorgt er juist voor dat jongeren zich minder aan het uiterlijk van deze beroemdheden zullen proberen spiegelen, maar in ruil iets veel belangrijker van hen overnemen, het zelfvertrouwen dat ze uitstralen. De foto’s, die meisjes en jongens deelden met deze hashtag, zijn een uiting van dat hernieuwde zelfvertrouwen en zijn allesbehalve ondoordachte of onvoorzichtige keuzes.

Enkele bodypositiveinstagrammers

De boodschap achter deze hashtag is zo simpel, maar tegelijk zo revolutionair in de wereld van sociale media: er bestaat geen standaard lichaam, waar iedereen naar zou moeten streven. Iedereen is mooi op zijn eigen manier. Dat is ondertussen een clichéuitspraak, maar toch lijkt het alsof we nu pas open staan om er niet alleen naar te luisteren, maar ons er ook naar te gedragen. De body-positivity-beweging werd lange tijd enkel geassocieerd met het bejubelen van ronde vormen, waarbij in extreme gevallen ‘dunnere’ lichamen afgekraakt werden. Dat is geen echte body positivity. Diversiteit en inclusie horen juist centraal te staan. Elk lichaam verdient het om verafgood te worden, of dat nu eentje is met striemen, een afgetrainde buik, stevige benen, lichaamshaar, of wat dan ook.

© @darth_bador: model voor o.a. de kledingssite Asos. Is niet bang om heel eerlijke foto’s van haar lichaam te delen en te praten over haar eigen weg naar een body-positive-mind.

Gelukkig scharen steeds meer mensen zich achter deze visie. Dankzij bloggers zoals Matti evolueren sociale media van plekken waar je het gevoel hebt dat je van een andere planeet komt, naar platforms waar je jezelf leert appreciëren. Body positivity claimt stilaan zijn plekje op sociale media en hopelijk binnenkort in de rest van de wereld.

© @naomishimada: model met een hart voor kleurrijke outfits & geweldige dansmoves.

© @_aariellanyssa: De onderschriften bij haar foto’s zijn perfect als je nog wat motivatie zoekt. © @noelledowning: toont dat mode voor iedereen weggelegd is. © @chrostin: vooral bekend voor haar tekenwerk. In haar Instagram stories is ze vaak even herkenbaar en oprecht als in haar cartoons. Ook body positivity wordt als onderwerp niet geschuwd.

© @notoriouslydapper: Kelvin Davis toont dat beide geslachten wat meer body positivity kunnen gebruiken. © @loeybug: werd wereldberoemd door haar zalige youtube-video waarin ze komaf maakt met iedereen die zegt dat ze niet mag dragen wat ze wil. © @frances_cannon: tovert met haar tekeningen en foto’s gegarandeerd een lach op je gezicht. © @colormecourtney: kleurrijk, krullen, creatief!

EVEN GOOGELEN EN JE VINDT ER NOG ZO VEEL MEER!

23

TEKST: DAAN DE RON FOTO: SMATES

S E T A M S Smeets

interview

Zero flow hero & still growing Bart

interview

24

Bart “Smates” Smeets, geboren te Asse in 1978, een ondertussen gerenommeerd graffitikunstenaar, met internationale faam. Ik was benieuwd naar wat voor een levensweg een artiest zoals hij aflegt. Hoe ziet de levensloop van een kunstenaar eruit?

Ik laat Bart aan het woord...

Met het afstuderen in zicht leerde ik Peter Serruys, een graffer, kennen op een feestje.

Hij liet me foto’s van z’n werk zien. Hij wilde graag met me gaan graffen. Het werk dat ik van hem zag, was veel beter dan wat ik ooit zelf al gemaakt had.

Aangezien ik al tien jaar niet meer had gegraft, begon ik meteen intensief te oefenen. En zo ben ik terug in de graffitiwereld gerold...

Hij is dan uiteindelijk grafisch vormgever geworden. Ook ik werd grafisch vormgever, maar deed extra opdrachten in bijberoep. Twee keer per

In de beginjaren was dat niet gemakkelijk. Als zelfstandige kost alles veel geld, financieel werd het moeilijker. Ik deed veel eerder kleine opdrachten en belde ook zelf vaak rond om zo opdrachten binnen te krijgen. Ik moest vaak dingen doen ‘in opdracht van’, met weinig ruimte voor eigen creativiteit.

Tegenwoordig bellen mensen mij op, mag ik veel grotere werken maken, en ben ik bovenal vrij(er) in wat ik creëer.

In het begin deed ik kinderkamers en wat nog allemaal, nu al lang niet meer. Mijn agenda zit altijd stampvol. Vandaag bijvoorbeeld, zit hij vol tot eind augustus, ingepland tot juni en genoeg werk tot dan. Superdruk!

Een ander voordeel hierbij is dat ik veel meer kan kiezen wat ik aanneem, en wat dan weer niet.

Morgen zal mijn eerste muurschildering klaar zijn, die ben ik met acrylverf aan het maken.

Tegenwoordig ben ik into schilderen met olieverf.

Ik ben erg blij van eens met een penseel te kunnen werken, in plaats van een spuitbus. Het gaat veel trager en het is veel arbeidsintensiever, het resultaat des te bevredigender.

interview

Uiteindelijk ben ik tien jaar gestopt, maar in die tijd studeerde ik wel schilderkunst aan de Portaelsschool in Vilvoorde. Daar heb ik met kleuren leren werken. Vroeger kon ik dat niet zo goed. Tijdens die studies word je verplicht om te leren met kleuren werken.

week deed ik dan wat streetart, kleine muurtjes enzoverder. Dat is nu ongeveer vijf jaar geleden.

Ondertussen werk ik fulltime als streetartist.

25

“Al van toen ik erg klein was wilde ik iets met tekenen doen, niet met schilderen. Ik heb nooit willen schilderen, altijd maar tekenen. Toen ik ongeveer 17 jaar was en in Sint Lukas op school zat, ben ik me beginnen interesseren in graffiti.

Na 4 à 5 jaar ben ik er echter terug mee gestopt.

Ik vond mezelf niet speciaal goed. Ik deed het wel graag, maar kon er niet gepassioneerd genoeg mee bezig zijn.

26 interview

Nu ik de smaak te pakken heb, wil ik me graag verder concentreren op een eigen collectie ‘olieverf op doek’. Ik zou twaalf werken willen maken, om die dan tenoon te stellen. Het verloopt enkel heel erg traag, omdat ik zo veel werk heb. Het zal dus nog wel even duren voor die twaalf werken klaar geraken.

Ik ben op het punt gekomen dat dit het allerliefste is wat ik doe, werken op canvassen maken. Wat zo zalig is aan olieverf is dat je alle denkbare kleuren zelf kan maken. Met spuitbussen ben je daarentegen beperkt tot het beschikbare gamma aan kleuren. Er zijn wel al heel veel kleuren en verschillende merken, maar toch blijft het beperkt. Ik zou graag na verloop van tijd willen afstappen van spuitbussen, en gewoon alles met olieverf doen.

Wat grote muren betreft, deze wil ik in de toekomst ook met rol, penseel, borstel & verf doen.

Daarvoor gebruik je gewoon muurverf van de verfwinkel. Het muurtje dat ik nu met acrylverf geschilderd heb, was klein. Vandaar dat ik het met acrylverf gedaan heb. Als het echt groot wordt, wordt dat véél te kostelijk. Maar daar heb ik (nog) geen ervaring in.”

Zo zie je maar...

De weg is de bestemming.

Een belangrijke les die Bart ons nog meegeeft: “Als je iets wil, ga er dan voor!”

Hartelijk dank voor het interview Bart!e

Wie meer te weten wil komen over Smates & zijn werk, kan hem altijd volgen op z’n website: www.smates.be/go/

To AirBnB — or —

not to AirBnB TEKST & FOTO: JOLIEN BRYS ILLUSTRATIE: BEN GOOVAERTS

27 to AirBnB or not to AirBnB

“Please find the key to the apartment under the mailbox”. Dat schreef ze, de eigenares van onze AirBnB. Het was duidelijk niet de bedoeling dat iemand wist dat mijn lief en ik er zouden verblijven. “If you meet the concierge, please say you are my cousins or something”. Wat een verantwoordelijkheid! En stiekem ook wel super cool.

28 to AirBnB or not to AirBnB

Soms heb je het gevoel dat de eigenaar elk moment kan thuiskomen om zijn wasgoed op te plooien.

Aangekomen op het grondgebied van onze bestemming kan de zoektocht beginnen. Een deel van het plezier. Bussen en trams nemen als een echte local om dan tenslotte (hopelijk) in de juiste straat een beetje te ijsberen tot je het juiste huisnummer vindt. In ons geval een beetje ‘casual’ heen en weer lopen, want het huisnummer van een appartement vinden zonder op te vallen is niet altijd simpel. Zonder conciërge in zicht (wij veronderstelden dat conciërges in de gang kamperen) gaan we met onze handen onder de brievenbussen door. Aha, daar is de sleutel. Netjes plat tegen de onderkant gekleefd met een stukje plakband.

We slikken een lachje in en gaan lekker casual naar binnen, alsof we echt onze nicht na lange tijd zullen weerzien. Hoewel we doodsbang zijn om iemand tegen te komen, genieten we stiekem ook van de spanning. We draaien het slot open en daar is ons appartementje, alsof de eigenares net vertrokken is. Geen idee waar ze is, want zo gaat dat met AirBnB. Soms heb je het gevoel dat de eigenaar elk moment kan thuiskomen om zijn wasgoed op te plooien.

29

We ontdekken een oergezellige living met seventies meubels en een grote stoffen zetel, een oud, betegeld, maar proper badkamertje en een groot houten hemelbed. Meer moet dat niet zijn. Een keukentje met genoeg kookgerei om iets lekkers op tafel te toveren, maakt het af. Aah! Vakantie! Boodschappen doen in een vreemd land vind ik altijd één van de attracties. Je kar volladen met spullen, die je in België nooit zou kopen, is fantastisch.

Hallo diepvrieswafels! Dat is AirBnB. Je bent meteen ondergedompeld in de sfeer van de stad, waar je op bezoek bent. Je ziet hoe mensen leven, hoe groot of hoe klein, hoe luxueus of hoe basic. De graad van luxe bepaal je uiteraard zelf. Je kan een kamer huren in een huis, in plaats van een heel appartement.

Dat scheelt in prijs uiteraard. Maakt niet uit wat je kiest, je stapt buiten en je bent er. In de wijk, tussen de mensen. Je staat niet op de stoep van een groot onpersoonlijk hotel, waar tien taxichauffeurs elkaar staan te verdringen om je mee te nemen. Je bent meteen ‘thuis’.

AirBnB was oorspronkelijk sterk gebaseerd op een duaal puntensysteem. Nog steeds moet je je profiel linken aan een publiek profiel, zoals je Facebook, Google of LinkedIn-account. Daarna keurt de verhuurder je aanvraag om het pand te huren goed en krijg je een quotering na je verblijf. Was het proper achtergelaten? Heb je zorg gedragen voor de huisraad en was alles intact na afloop? Zelf geef je ook de verhuurder een rating.

Was hij vlot bereikbaar? Verliep het inchecken zoals afgesproken? Was alles voorzien wat er in de advertentie stond? Terwijl alle recensies over jou op je profiel verschijnen, belanden alle ervaringen van reizigers onder de bijhorende advertentie. Zo kunnen reizigers voorkomen dat ze in een aftands, vuil pand terechtkomen en kunnen verhuurders zich wapenen tegen destructieve bezoekers, die hun huis afbreken of leegroven. Een bijna waterdicht systeem lijkt mij, gebaseerd op wederzijds vertrouwen. Belangrijk, omdat jij als huurder in de ‘personal space’ komt van de verhuurder, waar de onderbroeken en pyjama’s in de kast liggen en de rekeningen in de brievenbus vallen.

to AirBnB or not to AirBnB

AirBnwatte?

30 to AirBnB or not to AirBnB

Ik doe al AirBnB’s (of hoe zeg je dat) sinds het prille begin van de website. 2009 was het. AirBnB was toen 1 jaar oud. Nog niet te veel appartementen en huisjes te huur op de meeste plekken. Bijna niemand kende het concept. Toen ik het uitlegde aan familie en vrienden, verklaarden ze mij gek.

En toch ben ik het blijven doen. Ondertussen al zeven keer. Spijtig genoeg is het ondertussen veel van zijn charmes verloren. Lang leve de geldwolven. De hele opzet van AirBnB was: de lege plaatsjes opvullen en inspelen op ondercapaciteit.

Een studentenkot verhuren, dat in de vakanties niet bewoond is. Een zakenreisje dat extra centen opbrengt, omdat je je stekje verhuurd terwijl je weg bent. Dubbele woonsten van nieuw samengestelde gezinnen, die tijdens de week renderen.

Dat was de bedoeling. Maar dezer dagen kopen kapitaalkrachtige mensen een eigendom met het idee er ‘een AirBnB’ van te maken. Ze richten het uiterst onpersoonlijk in en verwijderen alle spullen die losliggen of persoonlijk lijken. Daar is dan jouw onpersoonlijke AirBnB, het resultaat van puur winstbejag. Nu kan je bijna alles huren zonder één persoonlijk contact met de eigenaar.

Jammer. Een gemiste kans…

Onderverhuren tiert welig in de grootsteden.

Steden als Amsterdam, Utrecht, Maastricht of Berlijn legden AirBnB al aan banden. Het jaagt de huurprijzen onnatuurlijk de lucht in. Want wie

iets huurt, verhuurt het onder aan de reizende AirBnB-er. Hele straten veranderen in toeristenstraten, waardoor de lokale bevolking wegvlucht uit de steden. Amsterdam wordt vergeleken met Venetië, dat van 200 000 naar 30 000 inwoners is gegaan en nog slechts een schim is van zichzelf.

Een toeristenattractie en bijna een pretpark.

AirBnB gaat ten onder aan zijn eigen succes.

Grootsteden worden verzamelingen en straten van toeristen. Bye bye locals. Je wordt enkel omringd door toeristen.

Hopelijk keert het tij terug voor AirBnB, ik blijf nog altijd fan.

31 illustratie

De wereld ligt aan onze voeten, we kunnen alles bereiken en worden wat we maar willen. Een droom? Niet altijd.

We willen voldoen aan het ideaalbeeld. Die vrijheid naar de zoektocht wie we willen zijn en overmaat aan keuzes werken vaak beangstigend. Er wordt geen richting meer gegeven zoals vroeger en dit zorgt voor verwarring.

CLAUDIA CALLEBAUT

Sprayday masterclass for newbies zaterdag 22 september Gent — Op zoek naar een kort maar krachtige graffiti-opleiding?

Die vindt je op zaterdag 22 september in Gent! Graffiti vzw organiseert een dagcursus die je de skills van het graffitispuiten in no time bijbrengt!

Meer info op graffitivzw.be/sprayday

missie & visie Transparant is een driemaandelijkse uitgave van Graffiti vzw die aan het jeugdwerk wordt aangeboden.

Graffiti vzw is een experimenteerplek die kinderen en jongeren uitdaagt om van zich te laten horen. Want inspraak zit in ons DNA. Door verschillende media aan te reiken, spreekt jong geweld zich uit. Zo wakkeren we kritisch burgerschap aan en bouwen we als jeugdwerk-organisatie mee aan een open en democratische samenleving.