Fel (Transparant 61) by Graffitivzw

PB- PP B- 3/5029 BELGIE(N) - BELGIQUE

Driemaandelijks tijdschrift van Graffiti vzw april – mei – juni 2015 • veertiende jaargang nr. 61 • v.u. Peter Bosschaert • Dampoortstraat 84 9000 Gent • Afgiftekantoor 9000 Gent X • P2A6209

Fel!

voorwoord Ik stop ermee.

Transparant is een magazine voor en door jongeren. En als ik heel eerlijk ben tegen mezelf, ik ben geen jongere meer. Dus één plus één maakt twee. Met pijn in het hart? Daar mag je vanop aan. Ik herinner het me nog alsof het gisteren was. Bart (Vanhoenacker, ex-coördinator Graffiti vzw) kwam zeven jaar terug schuifelend naast mijn bureau staan. “Zeg Ellen… Ik ben nu al 25 edities redacteur van Transparant. Mijn vat is leeg. Maar ik zie glinsters in je ogen als je over ons boekje praat. Neem jij vanaf nu Transparant onder je hoede?”

Mijn antwoord op de vraag van Bart ken je. En ik heb woord gehouden. 27 edities lang heb ik me onbesuisd gesmeten in de meest hachelijke avonturen. Me urenlang laten opsluiten in een black box om te ervaren wat blind zijn is. Zowel de Mont Ventoux (solo) als de Galibier (samen met lay-outer Sander) beklommen om te kunnen schrijven over de thema’s verzet en vervoering. Als eerste journalist ooit een intergalactische ontmoeting met EBE, de UFO die ons land bezocht in de zomer van 2009, gecodeerd… Met misschien nog meer plezier denk ik terug aan de talrijke redactievergaderingen. Want laat ons een koe een koe noemen: Transparant is geen soloproject maar teamwork. Zonder de redactieleden geen thema, geen teksten, geen foto’s, geen illustraties. Ere wie ere toekomt: merci gasten, voor al je gulle bijdrages - als dan niet ingediend met tergend veel rek op de aangegeven deadlines.

Hou het vuur erin, Stefaan! Ik wil die toorts zien vonken! Fel! ELLEN THEITE

voorwoord

Na zeven jaar is mijn journalistiek vat leeg. Net als Bart heb ik het geluk een collega te hebben die met veel passie Transparant bejegent. Met een gerust hart geef ik de redactionele fakkel door aan Stefaan.

colofon Redactie Kimberly Verhaest, Stefaan Willem, Ellen Theite, Sander Demeester, Peter Bosschaert, Martijn Nelen, Barbara Commeyne, Flore Marie Lise Depauw Fotografie Ellen Theite, Robbie Vanlancker, Sander Belmans Eindredactie Ellen Theite Vormgeving Sander Belmans Druk Druk in de Weer Verantwoordelijk uitgever Peter Bosschaert

inhoud Felle moalen mee een klein hert

Rick, tussen kunst en cijfer

Peter Bosschaert

Stefaan Willems

Puur jong enthousiasme, zonder meer

Los erover

Mag ik even storen?

Over cartoons en vrije meningsuiting

Emotio-Nelen

Whatâ&#x20AC;&#x2122;s up doc?

Flore Marie Lise Depauw

Barbara Commeyne en Ellen Theite

Kimberly Verhaest en Robbie Vanlancker

Stefaan Willems

Martijn Nelen

Leesvoer!

3 inhoud |

Felle moalen mee een klein hert

felle moalen mee een klein hert

TEKST: PETER BOSSCHAERT FOTOâ&#x20AC;&#x2122;S: GRAFFITI VZW

Mensen die radicaal zijn geweest in het verleden hebben veel bereikt, denk maar aan Martin Luther King of Malala Yousafzai!

Bounce zet preventief met jongeren en hun netwerk de eerste stappen tegen radicalisering. Tijdens tien actieve sessies gaan we met de jongeren op weg en hebben we het over: wie ben ik, wie ben jij, hoe sta je sterk in je schoenen, welke prikkels of wie kan je beïnvloeden, enz. We dagen ze uit om hun mening te geven en die ook te beargumenteren in groep. Op die manier proberen we de groep bewust te maken van hun eigen kijk op de dingen en trachten we hen kritisch en veerkrachtig te maken.

Hoe zien jullie ‘radicalisering’ dan? Radicaal zijn of radicaal gedrag stellen is op zich een goede zaak. Radicaal zijn is tegengewicht bieden, kritisch zijn tegen de huidige manier van leven. Je zegt hiermee dat je overtuigd ben van of juist niet

Dus als jongeren zeggen: “Homoouders vind ik verwerpelijk.”, zeggen jullie: “Moet kunnen.” Exact. We blokken straffe uitspraken niet af, wijzen niet met de vinger. We gaan er in de groep mee aan de slag. Jongeren aanspreken op hun radicaal gedrag doen we dus vanuit een positieve insteek: “Sterk dat je je mening durft zeggen, maar hoe kom je tot deze mening?” En daarnaast dagen we hen ook uit en trainen we hen in het geven van tegenargumenten indien ze dergelijke uitspraken horen. We werken dus niet rond radicalisering, maar vertrekken vanuit een positieve preventieve insteek die idealiter voorafgaat aan radicale uitspraken.

Wat is Bounce precies?

akkoord gaat met bepaalde zaken. Mensen die radicaal zijn geweest in het verleden hebben veel bereikt, denk maar aan Martin Luther King of Malala Yousafzai, de jonge Afghaanse mensenrechtenactiviste. Radicaal zijn sluit per definitie niet uit dat je in gesprek kan gaan met de ander die je mening niet deelt. Maar vanaf het moment dat er geweld bij betrokken is, als je niet open staan voor dialoog, als je je overtuiging probeert op te leggen aan een ander, dan kan het voor ons ook niet.

felle moalen mee een klein hert

Helaas, de laatste tijd leeft de perceptie dat radicale meningen sowieso gepaard gaan met geweld, moslimextremisme, haat en vooral misbruik van die jonge zielen en hun overtuigingen. Bij Arktos hebben ze zo hun eigen mening over radicaal zijn. Een gesprek met Victor Steenssens, vormingswerker van het project Bounce.

Felle meningen. Ongezouten ideeën. Jongeren doen soms uitspraken die je laten achterover vallen. En gelukkig maar. Dat frisse onbevlogen, soms naïeve radicaal zijn is eigen aan jongeren. Onze moderne samenleving werd gebouwd op hun daden van verzet. Denk maar aan mei ‘68 en andere studentenprotesten. Ook vandaag zijn het vooral jongeren of studenten die als eerste de straat opgaan tegen de overheid of hun campus bezetten voor meer inspraak.

Welke radicale meningen zijn zoal aan bod gekomen? “Goed dat er gevochten wordt in Syrië, want het zijn toch heidenen.” We kaderen dan dat je binnen de islam niet zomaar kinderen mag afmaken. Dat is haram; verboden door de Koran. En leggen uit waarom dit dan toch wordt gepredikt. Zie je, die meningen hebben ze ergens opgepikt en die apen ze na. Tegenargumenten geven is voor hen dan vaak niet mogelijk.

felle moalen mee een klein hert

“Wat de Joden momenteel in Gaza doen, is net hetzelfde als wat Hitler met hen deed in WO2.” Jongeren zijn begaan met onschuldige slachtoffers. Zinloos geweld op kinderen en vrouwen grijpt hen aan. Zo leggen we de linken met de reden waarom ze die mening hebben. We gaan op zoek naar de persoon achter de uitspraak. Met de vinger wijzen heeft geen zin. “Als ik 2 mannen op straat zie die homo zijn, dan moeten die worden afgemaakt.” Daar moeten we vaak kaderen wat het betekent om homo te zijn. Maar vooral: we proberen de antwoorden te vinden in de groep, die heel divers is samengesteld. In elke klas zitten jongeren met en zonder geloof, hetero of niet, naast elkaar. We stellen verschillende meningen tegenover elkaar en proberen alle jongeren hun inbreng te laten geven in een sfeer van veiligheid. Als de antwoorden van leeftijdsgenoten komen, zijn die veel sterker dan als je die als jeugdwerker zelf aangeeft. We merken dat jongeren onderling ook wel durven zeggen: “Dat is niet respectvol wat je zegt, je zou toch ook niet willen dat ze zo over jouw moeder zouden praten.”

Waarom worden dergelijke uitspraken gedaan? Waarom is radicaal zijn eigen aan jong zijn? Jongeren zijn op zoek naar hun identiteit, zoeken hun plek. Je mening geven is zeggen wie je bent. En zo stellen jongeren ook een vraag aan de ander en dagen ze uit. Want hiermee zeggen ze deels: “Hier sta ik voor, dit is wat er bij mijn vrienden, mijn groep leeft.” Maar ook: “Geef me weerklank, wat is jouw grens en hoe verhoud ik mij daartoe?” Net daarom mag je niet afwijzen, maar moet je doorvragen naar argumenten. Want jongeren halen hun informatie vooral van hun vrienden. Daarbij komt dat ze ook sneller geneigd zijn om die info te aanvaarden of te liken. Ze voelen zich sterk verbonden, denken dezelfde gedachten te (moeten) delen en vertrouwen elkaar. Op die manier checken ze niet of de informatie wel klopt. Alle kinderen en jongeren hebben er veel baat bij dat ze bewuster omgaan met informatie van buitenaf. Vanwaar komt die info, is ze (wetenschappelijk) onderbouwd? Als je geen ander referentiekader hebt, is het ook gemakkelijker om te zeggen: “Ah ja, dit klopt!”

Willen we het burgerschap bij de volgende generaties verder aanwakkeren, dan is het helpen creëren van een kritisch zelfbewustzijn een noodzaak. Nu meer dan ooit.

Wat maakt dat jongeren in ‘the real world’ dan wel die uitspraken durven te doen? Jongeren worden enorm beïnvloed door de groep waarin ze zitten. Hoe de groep denkt, vormt mee hoe de individuele jongere gaat denken. Als pesten in jouw groep leeft, dan is het gemakkelijk om hieraan mee te doen. Wie niet goed zijn mening kan verwoorden of verdedigen, zal mee pesten. Als je een tegenreactie geeft, dan tel je niet meer mee.

Vandaag wordt de lat heel hoog gelegd in onze samenleving. Niet iedereen krijgt gelijke kansen. En nee, het gaat niet enkel over allochtone jongeren. Heel veel jonge mensen geven aan dat ze de trein missen, dat ze benadeeld worden en niet kunnen meedoen. Vaak hebben die jongeren de tools nog niet ontwikkeld om veerkrachtig te zijn. Ze weten niet goed hoe ze moeten reageren op bijvoorbeeld eenzijdige informatie die ze via de (sociale) media oppikken. Die cocktail zorgt snel voor een wij-zij verhaal: “De ander kan sneller stappen ondernemen in zijn leven, wij moeten ervoor vechten.” Als je als minder veerkrachtige jongere iemand ontmoet die eenvoudige antwoorden geeft op jouw vragen, dan sluit je je snel aan bij die groep die je een uitweg en veiligheid biedt. Soms is dat positief, soms ook niet. Net die gasten maken dus meer kans om radicale uitspraken te doen of beïnvloed te worden om mee te stappen in een extreem linkse of rechtse beweging of een Syriëstrijd.

Goh, niet iedereen is verbaal sterk genoeg om een mening te formuleren op internet. En de like-knop maakt het mogelijk dat je niet zelf je mening moet geven. Nog straffer! Als je met iets niet akkoord gaat, dan reageer je er gewoon niet op. Zo krijg je het gevoel dat je hebt gereageerd, zonder dat je zelf je overtuiging hebt prijsgegeven.

En hoe ben je dan meer vatbaar voor echt negatieve radicalisering?

felle moalen mee een klein hert

Vlijtig op zoek naar radicale meningen op het internet, bleef ik steken bij de geitenwollen sokken sites pro borstvoeding of de gekende sloganeske taal van de nationalistische beweging Voorpost. Opvallend toch dat je in tijden van sociale media zo weinig straffe uitspraken van jongeren tegenkomt. Of net niet?

felle moalen mee een klein hert

Het lijkt me zeer moeilijk om daar iets aan te doen? We moeten alert zijn voor die jongeren en ons steeds afvragen waarom ze zich tot het radicalisme aangesproken voelen. Daarbij schakelen we ook hun netwerk en hun ouders in. We reiken hen tools aan om op een positieve, constructieve manier in dialoog te gaan met hun kinderen. Want zoonlief negeren of bestraffen heeft hier geen zin. We verwijzen naar hun eigen jeugd en laten hen denken vanuit het perspectief toen zij zelf jong waren. Want geloof me, de meeste volwassenen hebben zich vroeger ook wel eens radicaal en rebels opgesteld!

One idea can change the world? Het is die rebelsheid van de vorige generaties die voor de grote sociale veranderingen heeft gezorgd in de 20ste eeuw. Laat ons het radicaal zijn dus af en toe ook koesteren. Want willen we het burgerschap bij de volgende generaties verder aanwakkeren, en het maatschappelijke protest en veranderingen aangestuurd door jonge mensen naar waarde blijven schatten, dan is het helpen creëren van een kritisch zelfbewustzijn en het leren formuleren van gefundeerde meningen een noodzaak. Nu meer dan ooit. MEER INFO OVER BOUNCE EN ARKTOS: WWW.ARKTOS.BE

Tips voor jeugdwerkers In de Bounce-methodiek vind je heel wat stof om mee aan de slag te gaan. Daarom zetten we voor iedereen die met jongeren werkt een aantal tips op een rij die helpen om jongeren veerkrachtiger te maken: • Blijf altijd de persoon zien achter de uitspraak. Blijf het positief zien waarom ze die uitspraak doen. Onderzoek van Thomas More heeft uitgewezen dat je met positieve feedback veel meer bereikt dan met de vinger te wijzen. Benoem dit ook letterlijk: “Goed dat je dit zegt, maar waarom heb je die mening? Welke argumenten haal je aan?” • Laat de jongeren de antwoorden op hun vragen zoveel mogelijk zelf aanreiken. • Wees eerlijk en transparant in je bedoelingen. Stuur aan op dialoog. • Ga de uitdaging niet uit de weg! Ga voor geweldloze communicatie en benoem de positieve zaken in het gesprek. Wijs niet af wat ze zeggen, wees niet belerend. • Vertrouw op je buikgevoel. Als je de jongeren op hun gemak stelt, kan je hen meer laten vertellen en meer uit een gesprek halen.

9 rick, tussen kunst en cijfers

twintiger, workshopbegeleider én een vurige vent – bevindt zich tussen kunst en cijfers.

Rick Molyneux; TEKST: STEFAAN WILLEMS FOTO’S SANDER BELMANS

Rick, hoe ben je bij ons terecht gekomen?

Hoe ben jij zelf in de graffitiwereld geraakt?

Heel toevallig eigenlijk. Ik zocht naar een omgeving waar mensen bezig waren met graffiti en ik liep spontaan binnen bij Graffiti vzw. Kort daarna al gaf ik workshops.

Toen ik op school zat, had ik niet veel interesse in de leerstof. Op een gegeven moment merkte ik dat heel mijn kantlijn volstond met allerlei gekribbel, en letters. Véél letters. Ik dacht: “Dat is graffiti.” Vervolgens begon ik te tekenen en bussen te kopen.

Was je daarvoor al bedrijvig met graffiti? Ik schetste al een jaar en kocht om de zoveel weken eens wat bussen verf. Ik kende veel mensen die graffiti wijs vonden, maar niemand in mijn dichte vriendengroep was er zo door gebeten als ik.

rick, tussen kunst en cijfers

Ik hoorde dat je druk doende bent met een graffitiproject? Ik ben bezig met verschillende graffitiprojecten. Peter (coördinator Graffiti vzw, n.v.d.r) helpt mij bij Wallin’ – een project waarmee we meer legale zones voor graffiti willen creëren in Gent. Het project met Martijn (graffiteur, illustrator, slam poëet en columnist, n.v.d.r.) komt voort uit een graffiti-opdracht. Het VISO in Mariakerke vroeg mij om een piece aan te brengen in de turnzaal en om daar een 3D-effect te integreren. Omdat dit technisch gezien complex is, heb ik Martijn voorgesteld om samen te werken. Hij heeft de skills en is enorm creatief.

Voor Wallin’ ben je nu in onderhandeling met het stadsbestuur om legale muren vrij te krijgen. Ja, met Wallin’ wil ik vervallen muren opknappen. Momenteel kun je legaal spuiten in het graffitistraatje en het Keizerpark, maar daar wordt veel gecrossed (spuiten over iemand anders’ werk, n.v.d.r.) zonder rekening te houden met de kwaliteit van de piece. Met Wallin’ hoop ik een locatie te bekomen waar er respect is voor andermans werk. Terwijl Wallin’ het werk van ervaren graffiteurs tentoonstelt, brengen we de vooruitgang van beginnende graffiteurs in beeld met het concept Watch Us Grow. Hiermee zie je hoe ze op termijn steeds beter worden, en visualiseren we de schoonheid van vooruitgang. Ik hoop dat daar echt talent uit voortkomt, en dat we jongeren kansen geven.

Je ziet het als een georganiseerd project op lange termijn? Ja, Watch Us Grow is een project voor de jeugd. Iets waar je toch zo’n vijf tot tien jaar mee bezig moet zijn. Van zodra iemand veel aan zijn/haar vaardigheden heeft gewerkt, schakelen ze vanzelf over naar de categorie Wallin’. Daar voorzien we ze van nieuwe locaties, en nog meer exposure door foto’s en customized filmpjes.

Wat studeerde je op school? Ik volgde een handelsopleiding.

Waarom ging je niet naar de kunstacademie als je zo graag creatief bezig bent? Ik volgde wel deeltijds animatiefilmtekenen. En ik volgde ook even beeldende vorming op Sint-Lukas. De creatieve ateliers lagen mij enorm goed, maar studeren is nooit mijn sterkste kant geweest. Uiteindelijk behaalde ik mijn diploma in het volwassenonderwijs.

Nu doe je toch weer een opleiding? Ik ben nu bezig met een cursus bankbemiddeling bij Febelfin Academy. Ik loop nu twee maanden stage in de VDK Spaarbank.

Hoe is het om tussen die twee werelden te schipperen, enerzijds je artistieke projecten anderzijds het bankwezen? Op het werk draag ik een hemd, mijn shiny shoes en een das. Thuis smijt ik alles uit en trek verfkleren aan. Ik moet gewoon nadenken over een inkomen. Want graffiti is duur, wa! Als ze mij een fulltime job aanbieden, moet ik die eigenlijk aannemen. Tenminste als ik een beetje verantwoordelijk ben. Ik wil het ook wel doen. Het is echt chill werk. Maar fulltime kan ook tegensteken. Je kan overdag niets anders meer doen. Tot nu toe heb ik daar nog niet zoveel last van. Behalve de eerste dag van mijn stage. Toevallig was Nils Westergard, een bekende Amerikaanse graffiteur, in Gent. Hij is 22 jaar en ‘een ziek talent’! Ik had hem zo graag zien painten. Ik had toen zoiets van fuck ik moet hier gaan werken.

En het jeugdwerk dat je hier voor ons realiseert? Is dat ook een passie? Ik vind dat enorm interessant om te doen. Toen ik hier pas begon was ik zelf nog maar een jaar bezig met graffiti, en .plots kwam ik in een situatie terecht waar ik het aan jonge gasten moest gaan

Roa is top. Die heeft echt skills. Bue is ook sterk en altijd zeer aanwezig in Gent. A Squid Called Sebastian zou van mij meer muren mogen krijgen. Binnenkort doet hij een muur in het Prinsenhof in samenwerking met de stad Gent en Wallin’.

En op globaal niveau? Stompdown Killaz, een Canadeze crew, vind ik altijd top! Hun filmpjes zijn superwijs gemonteerd, zeer rauw, en ze brengen een enorm wijze sfeer! Het is wel altijd illegaal. En dan Rasko, die is Russisch, heeft een goede stijl. Ook wel illegaal. Maar zijn manier van lagen leggen is subliem.

Bij politieke graffiti kan de boodschap radicaal zijn, terwijl dit bij gewone graffiti niet noodzakelijk het geval is. De locatie waar ze aangebracht wordt, kan een boodschap meer kracht geven. Eenzelfde slogan, illegaal aangebracht op de muur van het justitiepaleis komt anders over dan op een vervallen muur aan de Afrikalaan. Het radicaal zijn van graffiti begint dus steeds bij de locatie.

Buiten graffiti: nog dingen waar je mee bezig bent? Ik heb altijd muziek gespeeld. Ik speelde tien jaar klassieke saxofoon. En dan erna nog drie jaar jazz en lichte muziek. Ik heb dit jaar de muziekschool laten vallen. Altijd maar noten lezen en partituren volgen. Ik wil zelf muziek creëren. Ik ben nu met een paar hiphoppers in contact en ontdek nu ook die manier van muziek maken. Wel iets totaal anders dan mijn klassieke achtergrond!

Bedankt voor dit indringende gesprek.

Zijn er bekende Gentse graffiteurs waar je naar opkijkt?

Het thema van deze Transparant is ‘Fel’ – jongeren die fel uit de hoek komen. Is illegale protestgraffiti bijvoorbeeld volgens jou radicaal?

rick, tussen kunst en cijfers

uitleggen. Dit lukt niet zonder er enthousiast over te zijn. Je verplicht jezelf goed na te denken over hoe je iets simpel kan uitleggen, iets wat me als graffiteur al veel heeft geholpen.

| puntanderelijn

Puntanderelijn is een drieledig evenement dat plaatsvindt in Gent op 10 en 11 juli. Overdag nemen graffiteurs, grafici en illustratoren het graffitistraatje onder handen.

13 puntanderelijn |

Zaterdagavond is er de vernissage van expo#10: Stickers! Stickeren is een vlugge, maar beklijvende street arttechniek. Wij exposeren een mix van bekende stickers, ontwerpen en fotoâ&#x20AC;&#x2122;s van stickerinterventies in het straatbeeld. Als klap op de vuurpijl sluiten we af met een hiphop afterparty in Jeugdhuis De Kelder met open mic en optredens!

puur jong enthousiasme, zonder meer

Vaak is er niets meer nodig dan een luisterend oor. Iets wat iedereen in zijn of haar bezit heeft.

Puur jong enthousiasme, zonder meer TEKST EN FOTO’S: FLORE MARIE LISE DE PAUW

“Mensen praten te weinig met elkaar.” “Jongeren leven achter hun smartphone.” “Mensen zijn bang van elkaar geworden.” Dit is slechts een greep uit wat ik de laatste tijd vaak hoor. Of smartphones ons leven écht hebben overgenomen en of jongeren apathisch zijn geworden laat ik in het midden. Waar ik wel verder op in wil gaan is de tegenhanger van deze uitlatingen. En die heet De WensMens.

Dag Ian! Vertel me, hoe is dit wild idee gegroeid? Ik was lange tijd op zoek naar een ruimte waar ik met mensen in contact kon komen. Een soort ruimte waar iedereen gelijk is en luidop kan dromen. Tegelijk ook een ruimte waar niemand iets te verliezen heeft. Toen kwam ik terecht bij een wit vierkant. Dit heeft voor mij verschillende betekenissen. Enerzijds stelt het een leegte voor die in iedereen aanwezig is en opgevuld moet worden. Anderzijds staat het voor dromen, verlangens en mogelijkheden. Uiteindelijk heeft iedereen een wens. Al dan niet uitgesproken. Naar mensen gaan met de vraag: “Wat is uw wens?” is verteerbaar. Wij nodigen iedereen uit om buiten alle grenzen te wensen en die op witte vierkante stickers neer te schrijven.

Wanneer precies ging het project van start? Januari van dit jaar was het plan duidelijk en ging De WensMens zowat officieel van start. Sindsdien gaan we elke zondag met veel goesting op pad in Gent en nodigen we mensen uit tot dromen.

Je hebt een ganse groep achter je. Hoe ziet het wensteam eruit? Ons vast team bestaat uit vijf personen. De WensMens, die rol neem ik voor mijn rekening. Ik verzamel de wensen en enthousiasmeer mensen samen met mijn team. De WensDens is de charmeur. Hij doet dansjes en geeft rozen aan de omstanders. De WensJens is de muzikant en maakt mopjes. De WensLens filmt alles en houdt ons collectief bij. En de WensThousiast is heel erg enthousiast en houdt zich bezig met de praktische zaken.

Is er, eventueel stiekem, een hoger doel? Wereldvrede zou heel mooi zijn maar misschien ook een beetje utopisch en onmogelijk. Doen alsof het mogelijk is kan natuurlijk wel! De WensMens wil grenzen verlagen om met elkaar in contact te treden. Dat zou je misschien wel een hoger doel kunnen noemen.

puur jong enthousiasme, | 15 zonder meer

De WensMens is een jong, geniaal, sociaal project en het kind van Ian Ghysels, student drama aan Kask Gent. Elke zondag gaat hij met zijn ‘wensteam’ op pad in Gent, gewapend met een enorme dosis enthousiasme en een pakje witte vierkante stickers. Vurig trekken ze ten strijde tegen de verzuring door wensen van mensen te verzamelen. En deze uit te laten komen, op welke manier dan ook. Ik ging mee de straat op met het wensteam en nam Ian even terzijde:

Is het dan echt nodig om die grenzen te verlagen? Zijn mensen echt bang van elkaar?

Als ervaringsdeskundige, durven mensen nog dromen?

is de wereld van fantasie. Er blijft een enorme kloof tussen deze twee bestaan terwijl het niet altijd zo moeilijk is om ze in elkaar te laten overvloeien. Een ideaalbeeld is hier het grote gevaar. Focussen op hoe iets zou moeten zijn brengt meestal niet veel op. Je laten leiden door wat gebeurt op weg naar een bepaald doel is vruchtbaarder en schept energie. Het is leuk om een droom zo onmogelijk mogelijk te maken en dan te beseffen dat het toch zo gek niet is.

Mensen durven zeker te dromen, alleen is er soms een zetje nodig. Ik heb vaak het gevoel dat mensen in twee aparte werelden leven. De eerste is die van de realiteit, de tweede

Welke wensvervullingen blijven je bij?

puur jong enthousiasme, zonder meer

Ik zou zeggen dat mensen zich te vaak distantiëren van anderen. Vaak lijken we meer op elkaar dan we misschien willen toegeven. We hebben sowieso iets gemeenschappelijk. Maar het is gemakkelijker om mensen in te delen in een bepaalde categorie waar je zelf zeker niet bij hoort.

Moeilijke vraag want het zijn er meerdere! Het zijn vooral bepaalde reacties van mensen die me bijblijven. Zo was er ooit eens een man wiens wens was: niet meer ziek zijn. Hem daadwerkelijk genezen was onmogelijk maar ik kon wel naar hem luisteren. Ik had een lang gesprek met die man en op het einde vertelde hij me dat zijn wens op een manier was uitgekomen. Gewoon het feit dat iemand naar hem luisterde maakte hem een gelukkig mens. Vaak is er niets meer nodig dan een luisterend oor. Iets wat iedereen in zijn of haar bezit heeft.

Wat is er al uit de WensMens gegroeid sinds de opstart? We hebben een wenscafé verkregen met een speciale wensmuur; l’Enfant Terrible bij SintJacobs. Je bent trouwens altijd welkom om die te bewonderen in combinatie met een fris biertje! En vele festivals vroegen ons ook om deze zomer ons ding te komen doen op hun weide. Check facebook.com/wensmens voor updates!

Ik geef het je uit eerste hand mee: de WensMens enthousiasmeert. Tijdens hun optreden op de Zwaluwfeesten dansten enkelen vol overgave mee. Het lucht op om armen en benen wild rond te zwaaien of een pluchen eend in de lucht te zwieren. Blijkbaar is het niet zo moeilijk mensen warm te maken voor een potje gek doen en dromen. De WensMens is puur jong enthousiasme, zonder meer. Meer van dat! ZOEK DE WENSMENS ELKE ZONDAG ERGENS IN GENT EN WIE WEET WORDEN JOUW STOUTSTE DROMEN WERKELIJKHEID.

Los erover

TEKST: ELLEN THEITE & BARBARA COMMEYNE FOTO’S: © TIM F. VAN DER MENSBRUGGHE

17 los erover

Een boertig bacchanaal Vooral met schaamte denk ik terug aan mijn meest heftige avond ooit. Ik wind er geen doekjes om: het was ‘los erover’. Wat begon als een gezapig verjaardagsfeestje eindigde in een boertig bacchanaal. Uit eerste hand kan ik je er niet veel meer over zeggen. Flarden van de avond komen stelselmatig naar boven in gesprekken met mijn mede-bacchanten: “Jij hebt je borsten getoond aan de barman toen hij weigerde ons nog te bestellen!” “Nee toch? Echt? Aiaiaitoch…” “Volgens mij hebben we een troep verdwaalde toeristen nog meer het verkeerde pad opgestuurd.” “Ik meen me te herinneren dat we op vier uur ’s nachts nog een hele fles pure rum achterover hebben geslagen (we waren amper met vier!) en iedereen die passeerde klampten we aan met zattemanspraat.”

De daden worden driester naarmate we de avond gedetailleerder reconstrueren. Ik be spaar je verdere details. Want trots ben ik er niet op. Ik hoor je zeggen: “Ach, iedereen raakt wel eens opgezweept in groepsverband. Trek het je niet aan.” Maar ook in mijn eentje ben ik een heethoofd als ik teveel gedronken heb. Alle sociale barrières – hop – overboord. Net als die keer toen ik op een fuif met regelmaat een ‘djoef’ kreeg van een kerel die voor mij stond te dansen. Op zich geen erg. Maar ik stond daar met een pint in mijn hand! Mijn kleren raakten gaandeweg doorzopen van het gemorste bier per por die ik incasseerde. En die laatste duw – of pint – was er net teveel aan. Ik tikte de ‘spast’ op de schouder en kapte een halve pint leeg op zijn hoofd. Bijna hield ik er een blauw oog en een gebarsten lip aan over. Gelukkig had ik nog een klein beetje nuchter verstand over en pakte mijn biezen.

Drank is den duvel

los erover

Vertel dit alstublieft niet aan mijn moeder. Ik weet nu wel beter. James van Temptation Island wist het al: “Drank is den duvel.” En ook alle Belgen beseffen stilaan dat onze alcoholconsumptie de spuigaten uit loopt. Dat blijkt uit een recente studie van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ont wikkeling (OESO). Over een periode van 20 jaar daalde het drankverbruik in België met 16 procent! Niettemin waarschuwt de OESO voor overmatige consumptie van alcohol. Vooral het stijgend aantal drinkende jongeren baart de onderzoekers zorgen: “Vroeg beginnen drinken maakt problematisch drinken op latere leeftijd meer waarschijnlijk.” Problematisch drinken schaadt niet alleen je gezondheid, ook je sociale omgeving krijgt daardoor soms rake klappen. De gemoederen raken vlugger oververhit, de handjes komen losser te zitten… Gelukkig is er een jongerenorganisaties die dat problematisch gedrag erkent en jongeren in toom houdt voor het echt uit de hand loopt. En daar vertelt Clay Vervaene, één van de oprichters van Sfeerbeheer, je meer over.

Feesten en uit de bol gaan moet je niet afremmen, maar ondersteunen vanuit de noden van de jongeren zelf Sfeerbeheer Sfeerbeheer is een vzw in Gent die op evenementen en feestjes alles in goede banen probeert te leiden, zodat feesten vooral leuk blijft. Sfeerbeheer begon vanuit het idee dat je feesten en uit de bol gaan niet moet afremmen, maar wel kan ondersteunen vanuit de noden van de mensen zelf. Wij vinden het belangrijk dat mensen grenzen mogen aftasten om daar uit te leren, en zo te groeien in de sociale omgang en de eigen identiteit. In het begin was Sfeerbeheer er vooral om agressie en relletjes op evenementen tegen te gaan. Maar die cultuur is in Gent langzaam aan – mede door onze ondersteuning – weggeëbd. Nu focussen we ons meer op het aspect ‘het beheren van sfeer’. We spelen in op de noden die we zien, zoals de drempels van de sociale omgang verlagen. Als er geen problemen of rellen meer zijn dan moet je iets anders zoeken, toch? In het begin kwamen we gewoon met enkel vrienden samen. Door bepaalde wetten en enkele delicate kanten van de zaak hebben we officieel een

Het extreemste wat me is bijgebleven was een voorval op een feest, waar wij als organisatie niet voor ingeschakeld waren. Verschillende mensen van politie en security stonden in een kring verzameld rond een man die helemaal verwilderd was. De jongeman zat onder het bloed en bedreigde mensen met een knuppel met spijkers op. Al snel werd duidelijk dat niemand wist hoe te reageren. Ik stapte rustig op de man af, nam de knuppel uit zijn hand en begeleidde hem naar een post van het Rode Kruis. Agressie met agressie beantwoorden is een slecht idee. Ik begreep niet dat anderen niet konden zien dat die man gewoon hulp nodig had. Dat bedoel ik met vertrekken vanuit de noden van anderen.

los erover

vzw opgericht. We werken louter met vrijwilligers maar we doen niet aan rekrutering. Jongeren spreken ons zelf aan om zich bij ons aan te sluiten. Ze genieten een soort opleiding waarin we hen leren mensen en situaties aan te voelen en er op een rustige, gepaste manier op te reageren. Ik ervaar dat de jongeren die bij ons vrijwilliger worden vaak een andere kijk op de dingen hebben. Ze trekken zich niets aan van wat anderen denken, hebben vaak meer empathie en gaan op een goede manier met jongeren om.

Wij hebben hier in België een leersysteem waar je leert van je leerkrachten en je familie. In sommige culturen leren jongeren van elkaar op straat en van de organisaties en mensen die op straat aanwezig zijn. In dat leerproces tasten ze voortdurend de grenzen af; daaruit leren ze naarmate ze ouder worden. Ik wil met Sfeerbeheer zo’n soort vrijblijvende cultuur creëren waar jongeren de vrijheid hebben om eens over de schreef te gaan maar ook de kans krijgen verantwoordelijkheden op te nemen. MEER FEITEN EN CIJFERS OVER ALCOHOL? WWW.VAD.BE SFEER OP JOUW FEEST? WWW.FACEBOOK.COM/SFEERBEREN

spray day

Graffiticursus

21 De cursus staat open voor jongeren tussen 12 en 18 jaar – of ouder, vindt plaats op een locatie in Gent en kost 35 euro. Daarvoor krijg je 5 uur professionele begeleiding én de toegang tot ontiegelijk veel spuitplezier! Schrijf je in voor de cursus op www.graffitivzw.be/graffiticursus

De cursus vindt plaats op: zaterdag 25 juli (10 - 16 u.). zaterdag 29 augustus (10 - 16 u.) zaterdag 26 september (10 - 16 u.)

spray day

Elk jaar organiseren we voor jongeren enkele graffiticursussen in Gent. Voor zij die nog nooit een spuitbus van dichtbij hebben gezien, voor zij die al wat skills onder de knie hebben maar op nog nooit op een echte muur hebben gespoten... Iedereen welkom! Dit jaar toont niemand minder dan Mr. Leenknecht, een Gentse street artist, je hoe je jongleert met spuitbussen.

Welke uitspraak lokt bij jou een felle reactie uit? Zoë 11, Lima 11, Fien 11, Wanneer kinderen het

Jiri 16 Populistische uitspraken van

politieke partijen die eigenlijk totaal niet overeenkomen met hun partijstandpunten. Dat is in mijn ogen hypocriet.

mag ik even storen?

scheldwoord gehandicapt gebruiken is dat eigenlijk heel erg tegenover mensen die echt gehandicapt zijn.

mag ik eve Timon 15

Wanneer volwassenen zeggen dat we onze mond moeten houden want we zijn te jong om over een bepaald onderwerp al een mening of kennis te hebben. Achteraf moeten ze schoorvoetend toegeven dat we toch gelijk hebben. Daar kom ik zot van!

Tessa 25 Ik werk in het onderwijs en

Babs 27

Ik heb een hekel aan uitspraken à la “heb je het al gehoord van...”, “moet je nu eens iets weten...” Zeker wanneer het om erg persoonlijke zaken gaat uit iemands leven waar mensen zich niet moeten mee bemoeien. En al zeker niet wanneer ze de feiten niet kennen.

krijg vaak te horen welk mooi leven we hebben en dat ik zeker leerkracht geworden ben voor het verlof. Ik vraag me soms echt af waarom niet iedereen dan leerkracht wordt als het toch zo’n droomjob is. Wat mensen niet willen zien zijn de vele voorbereidingen ’s avonds en in het weekend, heel erg veel werkonzekerheid, talloze avondactiviteiten, steeds met een goed humeur voor de klas staan, pauzes gelijkstellen aan tijd om te kopiëren, etc. Al een geluk dat we zoveel terugkrijgen van de leerlingen. Daar doen we het voor.

met een Belg met buitenlandse roots. Die persoon ging niet akkoord met mijn mening en vond er niets beter op dan mij dan maar voor racist te bestempelen. Dit was absoluut niet het geval, ik wou gewoon mijn mening uiten. Freedom of speech, weet je wel. TEKST: KIMBERLY VERHAEST FOTO’S ROBBIE VANLANCKER

Tom 16 Ik voerde ooit een discussie

mag ik even storen?

ven storen?

expo # 9: over cartoons en vrije meningsuiting

expo # 9:

Over cartoons en vrije meningsuiting TEKST: STEFAAN WILLEMS FOTOâ&#x20AC;&#x2122;S: ELLEN THEITE

Op 7 januari 2015 was het hoofdkantoor van het Franse satirische weekblad Charlie Hebdo het slachtoffer van een terroristische aanslag. Het blad publiceerde regelmatig pittige spotprenten waarbij de fundamentalistische islam op de hak genomen werd. Daar moest volgens sommigen maar eens een eind aan komen. In de naweeĂŤn van de aanslag waren er in de media verschillende debatten over de grenzen van humor, en aanvullend over de grenzen van vrijheid van meningsuiting. Ook op Graffiti ging de aanslag niet in de koude kleren zitten. We verzamelden een bond allegaartje van cartoonisten en stelden ons vragen bij de grenzen

van vrije meningsuiting en de verschillende vormen van humor. De cartoonisten kregen carte-blanche en bijgevolg de vrijheid om zelf aan te voelen waar ze hun grenzen trokken. Het resultaat kan je nog bij ons bezichtigen tot 2 juli. We selecteerden alvast een aantal artiesten en hun werken:

Wouter Claeys Wouter studeerde Geschiedenis aan Universiteit Gent. Hij is voltijds vader en halftijds postbode. De stijl van Wouter is niet cartoonesk. Maar zijn tekeningen stellen wel actuele situaties aan de kaak en getuigen van een duidelijke linkse inslag. Voor de expo maakte hij een reeks van negen tekeningen die de huidige politieke situatie en de verrechtsing van de samenleving terechtwijzen.

Barbara studeert Sociaal-Cultureel Werk aan VSPW Gent en werkt als educatief medewerker bij Graffiti vzw. In deze tentoonstelling toont ze twee tekeningen die het Charlie Hebdo drama letterlijk aanklagen. Ze stelt vragen over de vrijheid van meningsuiting en neemt daarbij ook zelf standpunt in via vraag en antwoord.

Siska Mingneau

Siska studeerde Sociaal-Cultureel Werk aan Artevelde Hogeschool en Grafische Vormgeving aan Kask in Gent. Ze werkt als educatief medewerker bij Graffiti vzw. Als bijdrage aan de tentoonstelling toont ze een foto uit het dagboek van haar nonkel pater met daarop, in een vintage typografie, het opschrift â&#x20AC;&#x153;uitverkoren om aan heidenen het licht te verkondigen.â&#x20AC;? Wie Siska kent, bespeurt een licht sarcasme in dit werk.

expo # 9: over cartoons | 25 en vrije meningsuiting

Barbara Commeyne

Chiara Lammens Chiara studeerde Illustratie aan Sint-Lucas Gent. Daarna volgde ze de lerarenopleiding Beeldende Kunst. Ze geeft les in het deeltijds kunstonderwijs en is sinds kort vrijwilliger bij Graffiti vzw.

expo # 9: over cartoons en vrije meningsuiting

Chiara maakt vaak tekeningen binnen het genre strip of beeldverhaal. Ze creëert personages die aanleunen bij het archetype van de oermens en die berusten op hun instincten, maar zich bewegen in een hedendaagse setting. Deze wrevel tussen de gedachten en gedragingen van de oermens en de hedendaagse, rationele, technologische context levert absurde taferelen op. Voor de expo maakte Chiara een tweeluik waarin het hoofdpersonage zoekt naar het ultieme geluk in de meest banale dingen van het dagelijkse leven.

Filip Van Yperzele Filip werkt als verzekeraar. Deze ‘saaie’ job combineert hij met tekenen en improcomedy. Humor is zo’n beetje zijn tweede naam. “Na de aanslag op Charlie Hebdo stond de wereld heel even stil. Ik was in pure shock. Zeker omdat ik me aangesproken voelde. Niet beroepshalve, maar wel vanuit mijn hobby. Nog voor de oproep van Vranx moest ik mijn ‘tekendrang’ kwijt. Ik moest gewoon iets teken als tegenreactie op dit zinloos geweld. Toen heb ik dit ontwerp gemaakt. Een eervol afscheid van mijn collega tekenaars-journalisten. Je suis Charlie.” (Filip)

Mats Minnaert Mats studeerde Taal- en Letterkunde aan Universiteit Gent en volgt momenteel de opleiding Grafisch Ontwerp aan Kask in Gent. Hij werkt als grafisch vormgever voor het literaire tijdschrift Kluger Hans. Voor Expo # 9 schilderde hij zes personages die bulderlachen met wijd opengesperde monden. Hij maakte een boekje vol typo’s met foto’s van het Koninklijk Geinologisch Instituut, een verzonnen instelling die het maken van grappen documenteert en onderzoekt. Ernaast hangt een klein werkje met verschillende personages. Ze bevinden zich tussen de woorden Just like everybody else. Zijn droge humor is gevat en raak.

Joris werkt als professioneel cartoonist onder de naam Fritz Van den Heuvel. Zijn cartoons worden onder meer gepresenteerd in De Standaard Avond. Hij geeft les aan Kask in Gent en werkt aan een doctoraat in de kunsten aan Universiteit Gent. Zijn alter-ego Fritz heeft een pioniersrol in de Vlaamse stand-up comedy. Voor deze expo toont hij vier werken die hij maakte na de welbekende cartoontragedie van 7 januari 2015. Ze zijn scherp en nemen standpunt in. Daarmee zouden ze bepaalde groepen in het hart kunnen treffen, bijvoorbeeld de cartoon die verschillende woordspelingen maakt op de Islam-cultuur (Mohahahamed, Jihahahad, Alahahaha, enz.). Joris geeft zelf aan dat dit niet kwetsend bedoeld is, en dat dit in de context van een cartoon moet bekeken worden.

Clara Spilliaert

Clara studeert Tekenkunst aan Sint-Lukas in Gent. Haar eigenaardige familiestamboom vertakt zowel in de West-Vlaamse velden als in het verre Tokyo, waar haar ouders wonen. Haar vijf tekeningen zijn donker van aard en tonen meer lugubere taferelen. Bovenaan zien we een meisje wiens keel gespiesd wordt door een pijl. Daarmee toont ze haar bewustzijn over de structuren die ons leven domineren en in staat zijn ons het zwijgen op te leggen.

expo # 9: over cartoons | 27 en vrije meningsuiting

Joris Vermassen

E LE N

emotio-nelen

IJ N N

, l u r na te ffi m ve ra la o n g , s r b tij is or a ar en at a t. M el str et mnis N l lu ë m i po o l u c

M AR T

en el -N io ot em

Mijn tekst is geen ordinaire kanarie die zich laat opsluiten want mijn tekst is een kooivechter.

Pluimvee

De mens is een kolibrie want dat is de enige vogel die achteruit kan vliegen; hij lijdt aan regressie Terwijl hij enkel aandacht besteedt aan de glans op zijn verenkleed en uitkijkt naar het consumeren van meer zoetigheid Maar in zijn hoofd woedt de strijd Wat als er niet genoeg bloemen zijn voor ons allemaal? Of nog veel erger, wat als IK mijn dosis nectar niet haal? Hij fladdert zo snel dat hij niet meer vooruit gaat en ter plaatse hangt Het lijkt wel… ja, ik zie daar ergens een verband

Dus dit lelijke eendje wacht op de zwanenzangen Van Vlaamse en/of andere Belangen Het kadaver wordt kaalgeplukt door de N-VAasgieren Niet de vogels maar de mensen zijn de meest gepluimde dieren.

29 emotio-nelen |

Men zei me: “Politiek is het saaiste wat er is, dichters blijven daar best met hun vleugels van af.” Maar neutraliteit is voor mij niet de hamvraag, het weze mij worst dus ik zeg u vlakaf: ik ben een roodborst “Maar als je je politieke kleur uit, ga je jezelf als artiest dan niet verbranden?” Verbranden laat mij echter ijskoud Ik kom uit de nestkast, als een sijsje dat zich out Verbranden? Ik schrijf zo links dat ik schrijf met twee linkerhanden Zo links dat ik geen vertrouwen heb in de rechter Mijn tekst is geen ordinaire kanarie die zich laat opsluiten want mijn tekst is een kooivechter Geen haantje de voorste maar wel een kemphaan En ik heb niet eens een grote bek, geen pelikaan maar een kaketoe, want een kunstenaar houdt over geen enkel onderwerp zijn kaken toe Ik heb weinig met die emo-artiesten, daarvan wordt deze emoe heel moe Maak nog maar een liedje over de liefde of zo, intussen doe ik dodo Kijk ik voel mij niet kiplekker in een samenleving die twijfelt tussen tragedie en klucht waarin men schiet op de trekvogels, zonder te letten op de reden achter hun vlucht Men roept hen toe: “Ey, ibis, gij peist zeker dat het hier een hotel is? Typisch. En dat in tijden van crisis…” Waarop ik meestal inpik met een welgemikt “Jij larie- en apekoolmees, waarom doe je überhaupt je bek open als hij ook toekan?” Want ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is maar het communautair gebekvecht raakt nooit beslecht, want dit is de Vlaamse kermis De attracties zijn per definitie eerder banaal Hoe ironisch dat zwart en geel de kleuren zijn van de wieleWaal

what’s up doc?

nieuwe aanwinsten in de graffitibib!

Graffiti vzw beschikt over een uitgebreide collectie informatiebronnen over graffiti en street art. Honderden boeken, dvd’s, krantenknipsels, thesissen en magazines. Bekijk de collectie online op de website of kom een kijkje nemen in onze boekenkasten! Raadplegen en ontlenen is gratis! Onze graffitibib is open van maandag tot donderdag van 13.30 tot 17 uur of na afspraak is gelegen in de Dampoortstraat 84, 9000 Gent

GraffitiArt –

Le magazine de l’art contemporain urbain GRAFFITI ART SARL 2015 #24 JAN.-FÉV.-MARS

Sinds een paar maanden kan je in onze bib dit fraaie magazine over hedendaagse kunst komen uitpluizen. GraffitiArt spot zowel opkomend talent als gevestigde waarden van de Franse en internationale urban art scene. Een heleboel street art dus, maar ook schilderkunst, illustratie, fotografie, design, graffiti, toys… en een focus op artiesten die hun inspiratie putten uit de stad en de stedelijke context. Je merkt dat het magazine een breed publiek probeert aan te spreken: artiesten, creatieve zielen, verzamelaars, insiders en alle andere curieuzeneuzen. Al bij al degelijk gemaakt, helaas soms wat te clean en arty-farty. Aan hun lay-out – ronduit saai – hebben ze als kunstmagazine wel nog wat werk. PETER BOSSCHAERT

Tekens aan de wand – Geschilderde muurreclames aan de wand

Banksy –

WILL ELLSWORTH-JONES LEBOWSKI PUBLISHERS 2012 978904881473 2

Belgium & surroundings BOOTLEGZ 2015 N°1 - FÉVRIER

PETER BOSSCHAERT

Tekens aan de wand neemt je mee in de rijke geschiedenis van de geschilderde muurreclame in Nederland. Zet je interne add-block uit en keer terug in de tijd van toen reclame nog geen massaproductie was maar een echte ambacht. Dit soort muurschilderingen zijn al enkele jaren aan een revival bezig. Tekens aan de wand is een Nederlandse vereniging die zich bezighoudt met het registreren en restaureren van deze parels der geschiedenis. In hun gelijknamig boek nemen verschillende auteurs je mee naar hun stad, om hier in beeld en woord een overzicht te geven van de opvallendste muurreclames. Mooie publicatie die het mogelijk maakt je te verdiepen in deze materie, maar ook om gewoon naar de leuke foto’s te kijken.

SANDER DEMEESTER SANDER DEMEESTER

FirePlace magazine draait helemaal om treingraffiti. Dit nogal low-profile magazine – het tijdschrift is gedrukt op krantenpapier – geeft exclusieve foto’s van panels uit heel Europa. Al zien we veel oude Brusselse namen terugkeren. FirePlace is een uitgave van het Brusselse Bootlegz, een drukkerij die focust op graffiti. Bootlegz is zó underground dat ze zich in een kelder gevestigd hebben. Ook de uitgave heeft datzelfde karakter. Een musthave voor insiders, oud papier voor de meesten. De naam van het magazine geeft al aan dat de makers hetzelfde gevoel hebben.

J.J. HAVELAAR EN P. NIJHOF TRICHIS PUBLISHING 2012 9789490608149

what’s up doc?

Wat kan er nog gezegd worden over Banksy, de popster van de street art? Zijn gemaskerde identiteit fascineert een generatie street art lovers en bracht Will Elsworth-Jones ertoe, uit ‘liefde’ voor de man zijn werk, om een biografie te schrijven over het fenomeen. Via tal van getuigenissen doet hij een verdienstelijke poging om de afkomst, drijfveren en acties van Banksy in kaart te brengen. Hoewel sommigen vinden dat Banksy al genoeg aandacht krijgt, is het toch een aanrader. Zie dit boek vooral als een waardige intro voor wie een – relatief objectieve – kennismaking wil met de wereld van graffiti en street art en één van zijn bekendste en meest verguisde helden.

FirePlace.

De man achter de muur

missie & visie

Transparant is een driemaandelijkse uitgave van Graffiti vzw die aan het jeugdwerk wordt aangeboden.

Graffiti vzw biedt kinderen, jongeren en jeugdwerkers ruimte en middelen aan om op een creatieve manier kennis te maken met, te experimenteren met en zich te ontplooien in diverse creatieve communicatievormen. Communiceren is immers een basisvoorwaarde om actief, bewust en kritisch te participeren in de samenleving. Onze dienstverlening stoelt op kwaliteit en diversiteit. We profileren ons naar diverse doelgroepen en streven naar maximale inspraak en participatie van deelnemers en medewerkers in alle facetten van de werking.