คัมภีร์ภูต
คัมภีร์ภูต
1
คัมภีร์ภูต
จินตวีร์ วิวัธน์ : เขียน ISBN : ๙๗๘-๖๑๖-๗๗๓๕-๔๕-๐ พิมพ์ครั้งที่ ๑ : สำ�นักพิมพ์กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง มิถุนายน พ.ศ.๒๕๕๘ หมวดนวนิยาย ลำ�ดับที่ ๕๓
จัดพิมพ์โดย สำ�นักพิมพ์ กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง ในเครือ บริษัท กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง จำ�กัด เลขที่ ๒๙/๑๐๖ วิสต้า อเวนิว วัชรพล แขวงคลองถนน เขตสายไหม กรุงเทพฯ ๑๐๒๒๐ โทรศัพท์ : ๐๘๕-๖๖๕-๕๔๒๒ โทรสาร : ๐-๒๑๕๓-๐๕๐๐ อีเมล : groove_publishing@hotmail.com เว็บไซต์ : www.groovebooks.com, http://www.facebook.com/groovepublishing บรรณาธิการที่ปรึกษา : นายแพทย์พงศกร จินดาวัฒนะ บรรณาธิการสำ�นักพิมพ์ : อรรถรัตน์ จันทรวรินทร์ ประสานงานการผลิต : สุลวัณ จันทรวรินทร์ พิสูจน์อักษร : “ศรีพุทธา” และ กฤษดา ศิริกิจพาณิชย์กูล ออกแบบปก : พินิจ สังสกฤษ ประสานงานการออกแบบปก : จารุนันทน์ ศรีรัตนตรัย รูปเล่ม : บริษัท พี. วาทิน พับลิเคชั่น จำ�กัด พิมพ์ที่ : บริษัท พี. วาทินพรินติ้ง จำ�กัด ๙๒/๕ หมู่ ๘ ซ.เสนาสฤษด์เดช ถ.กรุงเทพ-นนท์ อ.เมือง นนทบุรี ๑๑๐๐๐ โทรศัพท์ ๐-๒๙๖๕-๐๑๐๐ จัดจำ�หน่ายโดย : บริษัท อมรินทร์ บุ๊ค เซ็นเตอร์ จำ�กัด ๑๐๘ หมู่ที่ ๒ ถ.บางกรวย - จงถนอม ต.มหาสวัสดิ์ อ.บางกรวย จ.นนทบุรี ๑๑๑๓๐ โทรศัพท์ ๐-๒๔๒๓-๙๙๙๙ โทรสาร ๐-๒๔๔๙-๙๒๒๒, ๐-๒๔๔๙-๙๕๐๐-๖ Homepage: http://www.naiin.com ราคา : ๓๓๐ บาท 2
จินตวีร์ วิวัธน์
คัมภีร์ภูต
3
ค�ำน�ำส�ำนักพิมพ์ คัมภีรภ์ ตู เป็นอีกหนึง่ นวนิยายสยองขวัญ ผลงานของ ‘จินตวีร์ วิวธั น์’ ราชินีเรื่องลึกลับของไทย เคยตีพิมพ์มาแล้วหลายครั้ง ทั้งปกแข็งในปี พ.ศ.๒๕๒๕ และปกอ่อนในช่วงปี พ.ศ.๒๕๓๐ แต่ก็ขาดตลาดไปอย่าง รวดเร็ว ด้วยเป็นนวนิยายที่ผู้อ่านชื่นชอบ แม้ ‘จินตวีร์ วิวธั น์’ จะเขียนคัมภีร์ภูตเอาไว้นานแล้ว หากเรื่องราว นั้นยังทันสมัย ลึกลับ น่าติดตาม น่าค้นหา และแน่นอนว่าแฝงความ สยดสยอง สอดแทรกเรื่ อ งราวของต�ำนานและความเชื่ อ รวมถึ ง มี บรรยากาศอันน่าหวาดกลัวเอาไว้ อันเป็นรูปแบบเฉพาะตัวของเธอ ส�ำนักพิมพ์ กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง มีความภาคภูมใิ จ ที่ได้รบั โอกาสให้น�ำ คัมภีร์ภูตกลับมาน�ำเสนออีกครั้ง เราเชื่อว่าท่านจะได้รับความประทับใจ ไม่แพ้ทุกๆ เรื่องที่ผ่านมาของราชินีนกั เขียนผู้นี้
4
จินตวีร์ วิวัธน์
ด้วยจิตคารวะ นพ.พงศกร จินดาวัฒนะ บรรณาธิการที่ปรึกษา ส�ำนักพิมพ์ กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง ในเครือบริษัท กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง จ�ำกัด
๑
คืนอาถรรพณ์
กระท่อมหลังน้อยนั้นเก่าโย้เย้จวนจะพังมิพังแหล่ ตั้งอยู่ใน ซอยลึกสุดกู่ของเมืองหลวง บรรยากาศรอบด้านในขณะนีม้ ดื มิด ท้องฟ้าทีอ่ มุ้ เมฆไว้หนาทึบปิด กัน้ แสงเดือนและแสงดาวเสียสิน้ ต้นไม้ใหญ่น้อยทีข่ นึ้ ครึม้ รอบบริเวณ ยิง่ พาให้ท่ตี ั้งของกระท่อมมืดทะมึนเสมือนอยู่ในถ�้ำโลกันตร์ ภายในกระท่อมก็มสี ภาพอันมืดทะมึนไม่ตา่ งกับข้างนอกเท่าใดนัก เทียนเล่มเดียวทีจ่ ดุ อยูก่ ลางห้องให้แสงสว่างเฉพาะจุดนัน้ เพียงจุด เดียว รายรอบห้องเล็กแคบยังคงมืดสนิทอย่างน่าสะพรึงกลัว เปลวเทียนวอมแวมนั้นตั้งแน่แน่วไม่ไหวระริก เพราะปราศจาก กระแสลมพัดผ่านแม้แต่น้อย แต่แทนที่อากาศภายในกระท่อมจะอบอ้าว กลับเยียบเย็นอย่างประหลาด เย็น และเยือกเข้าไปจนถึงปลายประสาททุกส่วน ด้วยอ�ำนาจ ประหลาดที่แทรกซึมเจือปนอยู่ในทุกอณูของบรรยากาศโดยรอบ ทว่า ความผิดปกติอันนี้ไม่ท�ำให้ชายชราคนหนึ่งรู้สึกไหวสะเทือน แม้แต่น้อย แกนั่งขัดสมาธิสงบนิ่งอยู่บนพื้นหน้าเทียนไขเล่มนั้น นัยน์ตาปิด สนิทนิ่งแน่วไปทุกอิริยาบถเหมือนรูปสลัก จากลักษณะของเครือ่ งแต่งกายทีม่ องเห็นรางๆ ในแสงสลัว พอจะ คัมภีร์ภูต
5
บอกถึงอาชีพของแกได้ไม่ยากนัก นุ่งขาวห่มขาว มีผ้าขาวผืนใหญ่พาดสะพายเฉียงบ่าแบบห่มสไบ ประค�ำสีด�ำสนิทห้อยยาวจนเกือบถึงลิน้ ปี่ มองเห็นชัดบนเสือ้ สีขาวมอๆ ที่ สวมอยู่ รูปร่างของแกผอมเกร็ง ผิวด�ำคล�้ำ อายุอานามไม่น้อยกว่า ๖๕ ปี ท่าทีน่ งั่ ขัดสมาธิเพชร สองมือวางซ้อนกันบนตักนิง่ สนิท บ่งบอกว่า ชายชราก�ำลังตั้งสมาธิแน่วแน่เพื่อประกอบกรรมพิธีบางอย่าง พิธีทางไสยเวทลึกลับ ถูกแล้ว-แกเป็นหมอผี และเป็นหมอผีชอื่ ดังทีใ่ ครๆ ก็รจู้ กั เสียด้วย เอ่ยชือ่ ‘หมอโปรย’ แล้ว ยากนักที่คนในวงการไสยศาสตร์จะไม่รู้จกั ความเป็นอยูอ่ นั สมถะเล็กน้อย อาศัยในกระท่อมซอมซ่อเช่นนีก้ ลับ ท�ำให้แกน่าเลือ่ มใสยิง่ ขึน้ ในสายตาของลูกศิษย์ลกู หา และผูท้ มี่ าขอให้แก ช่วยขจัดปัดเป่าทุกข์ร้อนให้ อาจารย์โปรยนั่งหลับตาเงียบๆ อีกพักหนึ่ง ริมฝีปากที่ขมุบขมิบ โดยปราศจากเสียงก็หุบสนิท แกลืมตาขึ้นช้าๆ “สิทธิ์เว้ย” หมอผีชอื่ ดังส่งเสียงเรียก แม้ไม่ดงั นัก ทว่าในความเงียบสงัดเช่นนี้ ก็ได้ยินถนัดชัดเจนไปทั้งกระท่อม ร่างหนึ่งซึ่งนั่งซุกอยู่ในมุมมืดด้านในกระท่อมคลานปราดๆ มาหา โดยเร็ว “ข้าจัดการแล้ว คืนนี้ส�ำเร็จแน่” แกบอกเสียงต�่ำๆ ลดระดับเสียงเบาลงเหมือนพูดเรื่องสลักส�ำคัญ “แน่หรือลุง ไม่เหลวอย่างคืนก่อนๆ นะ” คนทีถ่ ูกเรียกว่า ‘สิทธิ’์ หรือประสิทธิ์ หลานชายแท้ๆ ของหมอผีย้ำ� ถาม เขาเป็นคนหนุ่มในวัยไม่เกิน ๒๕ ปี รูปร่างผอมบาง ใบหน้าตอบ เสี้ยม นัยน์ตาล่อกแล่กแม้ในยามที่ก�ำลังจับจ้องมองชายชราอย่างใจจด 6
จินตวีร์ วิวัธน์
ใจจ่อเช่นขณะนี้ สีหน้าของหมอผีลือนามตึงขึ้น สุ้มเสียงก็พลอยดุดันไปด้วย “แน่ซีวะ เอ็งนี่วอนซะแล้วไอ้สทิ ธิ์ รู้มั้ยว่าคนที่ท�ำไม่เชื่อข้าหยั่งเอ็ง น่ะ เจอดีมากี่รายแล้ว” ประสิทธิ์ยกมือไหว้ท่วมหัว ท�ำหน้ากะเรี่ยกะราด “ขอโทษทีฮะ ลุง พ้มลืมไป ใจคอมันมุ่งแต่เค้าคนเดียว เลยเพี้ยน ไปยังงี้แหละ ลุงอย่าถือพ้มเลยฮะ” “หัดเพี้ยนยังงี้บ่อยๆ เข้า เอ็งจะกลายเป็นผีสักวัน” อาจารย์โปรยพูดเสียงหนัก ขยับตัวจากท่านั่งขัดสมาธิเป็นนั่ง เหยียดขา บิดตัวให้หายเมื่อยขบแล้วกล่าวต่อไป “เอ็งไปนั่งคอยอยู่หน้าบ้านได้ไอ้สิทธิ์ รับรองว่าไม่เกินครึ่งชั่วโมง เป็นต้องเดินออกมาหา ถ้าคืนนีเ้ อ็งไม่ได้เห็นหน้า อย่ามาเรียกข้าว่าลุงอีก” ประสิทธิ์พนมมือก้มลงกราบ สีหน้าเท่าที่เห็นในแสงวอมแวมของ ดวงเทียนตื่นเต้นด้วยแววปีตยิ ินดี “ขอบพระเดชพระคุณเหลือเกินฮะลุง ผมคงได้ขึ้นสวรรค์คืนนี้แน่ แค่ได้เห็นหน้าเค้าก็เหมือนขึ้นสวรรค์แล้วละลุง” “อือม์ เป็นเอามาก” หมอโปรยครางอย่างปลงอนิจจัง “คืนนี้นอกจากเค้าจะออกมาให้เห็นหน้าแล้ว ใจคอเค้ายังจะยอม เอ็งหมดทุกอย่างเลยว่ะ...ไป เอ็งออกไปข้างนอกได้แล้ว ข้าจะท�ำอะไรอยู่ ในนี้ซักหน่อย” “เดี๋ยวก็ได้ฮะ ลุง” หลานชายตัวดีเกิดนึกอยากบริการขึ้นมา ให้คุ้มกับผลประโยชน์ที่ ฝ่ายลุงท�ำได้ “เค้าคงยังไม่มาถึงเร็วนักหรอก กว่าจะหาทางลงจากตึกได้มัน ยาก...พ้มช่วยลุงก่อนดีกว่า จะท�ำอะไรอีกฮะคืนนี้?” “ท�ำเรื่องที่เอ็งช่วยไม่ได้น่ะซีวะ” คัมภีร์ภูต
7
หมอผีตอบเสียงหนักๆ ทอดตาไปยังทีต่ งั้ ของเทียนไขดวงน้อย ตรง นั้นเป็นส่วนหนึ่งของโต๊ะหมู่บูชาเก่าๆ มีอยู่เพียงสามชิ้น แน่นขนัดไปด้วย เทวรูปต่างๆ ที่ประสิทธิ์รู้จักบ้างไม่รู้จักบ้างเกือบสิบองค์ ที่พานเก่าๆ ใกล้ กับเทียนไข มีอะไรบางอย่างเก่าคร�่ำกระด�ำกระด่างวางอยู่ ดวงตาลึกคมของชายชรามองจับอยู่ทวี่ ตั ถุเก่าคร�ำ่ นีไ้ ม่วางตา เต็ม ไปด้วยแววครุ่นคิดฉงนฉงาย และสนใจลึกซึ้ง หลานชายหัวโจกมองตามสายตาของผู้เป็นลุงแล้วเอ่ยขึ้น “อ๋อ จะอ่านหนังสือโบราณนี้อีกหรือฮะ” “ไม่ใช่หนังสือเว้ย แค่นจะเรียกก็เรียกซะให้ถูก” หมอผีดุ “เขาเรียกว่าต�ำรา หรือถ้าจะเรียกให้สูงขึ้นอีกก็ว่าคัมภีร์โบราณ มีอายุมากมายนับไม่ถ้วนแล้ว เอ็งรู้ม้ยั ” “รู้ว่าเก่ามาก แต่ไม่ร้วู ่ามีอะไรดีอยู่ในนัน้ น่ะซีฮะ ลุงไม่เคยบอกผม เลย” “บอกให้รู้แล้วเอ็งจะได้อะไรขึ้นมาวะ ของพรรค์น้เี ป็นของสูง หน้า หยัง่ เอ็งหรือคนสมัยใหม่นจี้ า้ งให้กไ็ ม่มรี ฤู้ ทธิ์ มีแต่จะหัวเราะเยาะเห็นเป็น ของเหลือเชื่อไปเท่านั้น” “โธ่ ลุง ผมเป็นหลานของลุงนะ จะไปหัวเราะได้ยังไง...น่า บอก หน่อยเหอะว่าต�ำรานี่เป็นอะไรกันแน่ ต�ำรายาหรือฮะ?” หมอโปรยยิ้มออกมาได้ด้วยความขบขัน แต่เพียงแวบเดียวเท่านั้น สีหน้าของแกก็กลับเคร่งขรึมตามเดิม “ถ้าเป็นแค่ต�ำรายา ข้าไม่น่งั หลังขดหลังแข็งมาตั้งครึ่งเดือน แกะ ตัวอักษรขอมในนีอ้ า่ นไปทีละตัวหรอกวะ ทีพ่ ยายามอยูน่ กี่ เ็ พราะเป็นต�ำรา ที่มีคุณค่าสูงยิ่งกว่าต�ำราอะไรในโลกทั้งนั้นน่ะซี” ประสิทธิ์ตาลุก “ฮ้า! เป็นภาษาขอมด้วยเรอะ ลุงอ่านออกหมดแล้วยังฮะ ท่าจะ เป็นต�ำราอยู่ยงคงกระพันละมั้ง ถ้าอ่านออกแล้วสอนผมมั่งนะฮะ พวก 8
จินตวีร์ วิวัธน์
ขอมน่ะเขาว่าเก่งเรื่องอยู่ยงคงกระพันนักใช่ไหม” หมอผีท�ำตาเขียว โบกมือไล่หลานชายคนเดียว “อย่าสู่รู้นักเลยวะ ไอ้สิทธิ์ พูดอะไรออกมาตะละอย่าง ล้วนแต่ ไม่เข้าท่าทั้งนั้น...เอ็งจะไปไหนก็ไปให้พ้นไป๊ ร�ำคาญ...ข้าจะขออยู่เงียบๆ สักพัก” “แน่ใจหรือฮะ ว่าลุงไม่อยากให้ผมช่วย” ประสิทธิ์ถามพลางค่อยขยับตัว “เออ!” ผูเ้ ป็นลุงตอบหนักๆ ดึงขาเข้ามาขัดสมาธิตามเดิม เอือ้ มมือไปหยิบ วัตถุเก่าคร�่ำคร่าในพานมาถือ แล้วถลึงตาใส่หลานชายซึ่งยังคงรีรออยู่ “เอ้า ออกไปซีเว้ย จะจดๆ จ้องๆ หาห่ะอะไรอยูอ่ กี ทียงั งีล้ ะท�ำเป็น ส�ำออยจะอยู่รบั ใช้ ทีเวลาต้องการใช้ข้นึ มาจริงๆ ก็หายหัวหายก้น ไปได้ แล้วเว้ย!” เจอไม้น้เี ข้า ประสิทธิ์ก็รีบคลานออกจากเบื้องหน้าหมอผีชรา ออก ประตูห้องไป พอจะลงจากกระท่อม ชายหนุ่มเหลียวกลับมามองภายในอีกครั้ง รู้สึกว่าอากาศรอบตัวขณะนี้หนาวเยือกจับอกจับใจผิดปกติ ความมืดที่ รายล้อมอยู่ก็มืดสนิทราวกับหมึกด�ำ ขยับปากจะเอ่ยบอกชายชราผู้เป็น ลุงไปตามนั้น แต่แล้วปากที่เผยอจะเปล่งเสียงก็พลันอ้าค้าง ปราศจากสุ้มเสียง เล็ดลอดออกมาแม้แต่เสียงคราง จากความมืดข้างนอก มองเข้าไปภายในห้อง แสงวอมแวมจาก เทียนดวงเดียวส่องให้เห็นร่างทีน่ งั่ ขัดสมาธินงิ่ แน่วของหมอโปรยค่อนข้าง ชัดว่าอยู่ในท่านั่งขัดสมาธิตัวตรง มือถือต�ำราโบราณเก่าขาดวิ่น ท่าทาง ทั่วไปเป็นปกติเหมือนที่เขาเห็นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ต่างแต่ว่า ร่างของอาจารย์โปรยปราศจากศีรษะ! ประสิทธิ์อ้าปากค้างนิ่งขึงเหมือนเป็นอัมพาตไปราวนาทีเต็มๆ ก็ คัมภีร์ภูต
9
ควบคุมสติได้ หลุดปากอุทานออกมาไม่เบาพร้อมกับยกมือขึ้นขยี้ตา “เฮ้ย!” แต่เมื่อเขาลดมือลงจากนัยน์ตาและเพ่งดูอีกที คราวนี้ต้องถอนใจ ยาวโล่งอก อาจารย์หมอผีผู้เป็นลุงยังคงมีอาการครบสามสิบสอง ศีรษะที่ตั้ง ตรงบนบ่าหันมาทางเขา คิ้วขมวดน้อยๆ ปากก็ร้องถาม “อะไรของเอ็งอีกวะ ไอ้สิทธิ์?” ประสิทธิ์ขยี้ตาอีกครั้ง เพ่งมองแล้วยิ้มแหยๆ “เปล่าครับ” พลางก็รีบออกไปจากบริเวณหน้ากระท่อมโดยเร็ว นึกในใจว่า ‘ไหงหูตาฝ้าฟางไม่เป็นมงคลเอาซะเล้ย กู!’ ลับร่างหลานชายหัวโจกแล้ว อาจารย์โปรยดูจะไม่สนใจอะไรอีก นอกจากวัตถุในมือ แกเพ่งมองแล้วมองอีก สีหน้าบอกความรู้สึกหลายประการ ทั้ง ตื่นเต้น ภาคภูมิ พิศวง และลึกลงไปในดวงตาคมกล้าเกินวัยนั้น มีแวว พรั่นพรึงซ่อนเร้นอยู่ด้วยอย่างมิดเม้น ‘เป็นโชคดีของเราเหลือเกินที่ได้คัมภีร์นี้มา’ เป็นความคิดในใจของชายชรา ‘เก่าแก่ขนาดนี้มีค่ามหาศาล นับว่ามีอยู่คัมภีร์เดียวในโลก...’ มือเหี่ยวย่นบรรจงลูบไล้คัมภีร์นั้นอย่างเบามือ อันที่จริงหากมอง ในสายตาของนักนิยมโบราณวัตถุ สิง่ ทีอ่ ยู่ในมือเฒ่าโปรย ณ บัดนี้ ก็มคี ่า ควรแก่ความสนใจมากอยู่เหมือนกัน อย่างน้อยความเก่าแก่ของคัมภีร์ที่ท�ำจากแผ่นหนังสัตว์ฟอกจน อ่อนนุ่ม พับซ้อนกันในแบบสมุดข่อยโบราณ ก็บ่งบอกว่าอายุอานามน่า จะเกินหลายร้อยปีข้นึ ไป แผ่นหนังที่ใช้ท�ำเป็นตัวคัมภีร์น้นั เก่าคร�่ำกระด�ำ กระด่างขาดวิน่ และดูเหมือนพร้อมจะเปือ่ ยยุย่ ได้ทกุ ขณะ ชายชราต้องใช้ ความประณีตเบามือเป็นพิเศษในการคลี่แผ่นหนังยาวออกอ่านข้อความ 10
จินตวีร์ วิวัธน์
ภายใน แกต้องชะโงกหน้าเข้าไปจนเกือบชิด จึงสามารถมองเห็นอักขระตัว เล็กที่เรียงรายเต็มพรืดไปหมดทั้งแผ่น ความเนิ่นนานของกาลเวลาท�ำให้ ตัวอักขระประหลาดนั้นรางเลือนลบหายไปก็มาก เลอะเทอะด้วยน�้ำและ น�้ำมันก็แยะ เหนือสิ่งอื่นใด ลักษณะอันแปลกตาของตัวอักขระเป็นสิ่งที่ ดึงดูดสายตาและความสนใจของหมอผีให้จดจ่ออยู่ท่นี ั่นอย่างลืมตัว “ภาษาขอมเก่าเหลือเกิน...” แกบอกตัวเอง พลางท�ำปากขมุบขมิบ อ่านข้อความนั้นในใจ หมอโปรยเคยเรียนภาษาเขมรและขอมโบราณ จากอาจารย์ผู้ ถ่ายทอดไสยเวทให้จนแตกฉาน แกเคยภูมิใจนักหนาว่า เชี่ยวชาญใน ภาษาโบราณนี้มากกว่าหมอผีคนใดในประเทศ แต่ตกมาบัดนี้ คัมภีร์ โบราณในมือกลับท�ำให้ความภูมใิ จนั้นคลอนแคลนไป ผูข้ มังเวทจึงพยายามอย่างยิง่ ทีจ่ ะเอาชนะ คืออ่านคัมภีรภ์ าษาขอม โบราณนี้ให้ออกให้จงได้ แกไล่เลียงไปทีละบรรทัด ตั้งแต่ต้นเรื่อยลงมาตามความยาวของ แผ่นหนังที่ยาวประมาณ ๓ ฟุต เมื่อพับซ้อนเข้าหากันแล้ว มีขนาดความ กว้างราวครึ่งฟุตเท่านั้น ยิ่งอ่านหลายบรรทัดเข้า นัยน์ตาของชายชราก็ยิ่งเบิกโพลง ความ สนใจทวีขึ้นจนลืมทุกสิ่งรอบด้าน มุ่งมั่นแต่เฉพาะใจความในคัมภีร์ที่เพิ่ง อ่านออกนี้เท่านั้น แกลืมหมดทุกสิ่งทุกอย่าง แม้แต่บรรยากาศที่เปลี่ยนแปลงไปแล้ว อย่างสิ้นเชิง อาถรรพณ์บางอย่างดูเหมือนเข้าครอบง�ำอยูร่ อบบริเวณ ก่อให้เกิด ความอึดอัดและเยือกเย็นสะท้านอย่างประหลาด ภายนอกกระท่อมลมเริม่ พัดแรงขึน้ ทุกที หอบเอาผงคลีจากพืน้ ดิน ปลิวตลบ ต้นไม้ใหญ่ๆ สั่นไหวไกวกิ่งดังวังเวงประหลาด บนฟากฟ้าเมฆ ด�ำทะมึน ดูเหมือนจะคล้อยต�่ำลงปกคลุมปริมณฑลโดยรอบ จนดูมืดมิด คัมภีร์ภูต
11
สนิทราวกับอยู่กลางถ�้ำลึก ยิ่งอ่านคัมภีร์ผ่านไปมากเท่าใด ความแรงและเร็วของลมก็ทวีขึ้น ทุกขณะ จนกระทั่งหมุนเป็นเกลียวราวกับจะฉุดเสากระท่อมโย้เย้ให้พัง ถอนรากถอนโคน กระนั้นหมอผีโปรยก็ยังไม่สนใจ สมาธิของแกแน่วแน่อยู่กบั คัมภีร์ในมืออย่างน่าชม ริมฝีปากเหี่ยวย่นขมุบขมิบอ่านข้อความตอนกลางๆ ของคัมภีร์ อย่างตั้งอกตั้งใจ ไม่ยอมให้ตกหล่นไปเลยสักตัวเดียว ภายนอกกระท่อม นอกจากเสียงกิ่งไม้ใบไม้ไหวสั่นสะท้านอยู่อื้อ อึงแล้ว ท่ามกลางสรรพส�ำเนียงโกลาหลนัน้ มีเสียงประหลาดบางอย่างสอด แทรกเข้ามาด้วย มันดังแว่วเหมือนล่องลอยมาจากทีไ่ กลแสนไกล วูห่ วิวก่อนในตอน แรกแล้วค่อยชัดเจนขึน้ ทุกขณะ เสมือนเจ้าของเสียงก�ำลังเคลือ่ นทีใ่ กล้เข้า มา... เป็นเสียงที่ไม่มีใครเดาออก คลื่นความถี่สูงจนเกือบสุดวิสัยที่หู มนุษย์จะได้ยนิ ในระยะแรก แต่แล้วมันก็ชัดขึ้นจนกระทั่งจับส�ำเหนียกได้ ว่า มันเป็นกระแสเสียงทีแ่ หบพร่า สัน่ สะท้าน แต่กเ็ ต็มไปด้วยการกระโชก กระชั้นคุกคาม เสียงนั้นดังใกล้เข้ามาทุกขณะ อื้ออึงอึกทึกจนจับใจความไม่ได้ เพราะมันแทรกผสานมากับเสียงลมคะนองและเสียงกิ่งไม้ไหวสะท้านลั่น เลื่อน ใกล้เข้ามาทุกที ทุกที ในที่ สุ ด ก็ ป ระดุ จ ศั พ ท์ ส�ำเนี ย งประหลาดนั้ น มาดั ง อยู ่ ร ายรอบ กระท่อมน้อยของผู้ทรงวิทยาคมนั่นเอง คราวนี้ ความอือ้ อึงอึกทึกปานโลกจะสะเทือนพอจะจับใจความได้ บ้างแล้ว ทว่า เป็นใจความที่-หากผู้ใดแอบได้ยินเข้า คงขนหัวลุกไปตามๆ กันด้วยความสยองขวัญ 12 จินตวีร์ วิวัธน์