ปริศนามาเลศ คดีท่ ี ๑ ตอน ทะเลราตรี พงศกร : เขียน ISBN : ๙๗๘-๖๑๖-๗๗๓๕-๕๖-๖ พิมพ์เป็ นตอนๆ ในนิตยสำรสกุลไทย พ.ศ.๒๕๔๔ - พ.ศ.๒๕๔๕ พิมพ์ครัง้ ที่ ๑ : ส�ำนักพิมพ์เพื่อนดี ตุลำคม พ.ศ.๒๕๔๕ พิมพ์ครัง้ ที่ ๒ : ส�ำนักพิมพ์เพื่อนดี ตุลำคม พ.ศ.๒๕๔๘ พิมพ์ครัง้ ที่ ๓ : ส�ำนักพิมพ์ กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง มีนำคม พ.ศ.๒๕๕๙ สงวนลิขสิทธิ์ตำมพระรำชบัญญัตลิ ขิ สิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.๒๕๕๘ หมวดนวนิยำย ล�ำดับที่ ๖๒
จัดพิมพ์ โดย ส�านักพิมพ์ กรู๊ ฟ พับลิชชิ่ง ในเครื อ บริษัท กรู๊ ฟ พับลิชชิ่ง จ�ากัด เลขที ่ ๒๙/๑๐๖ วิสต้ ำ อเวนิว วัชรพล แขวงคลองถนน เขตสำยไหม กรุงเทพฯ ๑๐๒๒๐ โทรศัพท์ : ๐๘๕-๖๖๕-๕๔๒๒ โทรสำร : ๐-๒๑๕๓-๐๕๐๐ อีเมล : groove_publishing@hotmail.com เว็ บ ไซต์ : www.groovebooks.com, http://www.facebook.com/groovepublishing บรรณาธิการที่ปรึกษา : อรรถรัตน์ จันทรวริ นทร์ บรรณาธิการส�านักพิมพ์ : อรรถรัตน์ จันทรวริ นทร์ ประสานงานการผลิต : สุลวัณ จันทรวริ นทร์ พิสูจน์ อักษร : กฤษดำ ศิริกิจพำณิชย์กลู และ เนตรนภำ ณ ถลำง ออกแบบปก : กัญจน์สภุ กั ค์ ยุกตำนนท์ ประสานงานการผลิตปก : จำรุนนั ทน์ ศรี รัตนตรัย รู ปเล่ ม : พฤจิกำ ประสานงานการผลิตรู ปเล่ ม : Aim Graphic House โทรศัพท์ ๐๘๑-๖๒๖-๙๑๒๓ โทรสำร ๐-๒๘๘๓-๖๑๒๑ พิมพ์ที่ : บริษัท เอ.พี. กราฟิ คดีไซน์ และการพิมพ์ จ�ากัด ๑/๘ หมูท่ ี่ ๔ ต.บำงขนุน อ.บำงกรวย จ.นนทบุรี ๑๑๑๓๐ โทรศัพท์ ๐-๒๔๙๗-๖๘๔๐-๓ โทรสำร ๐-๒๔๙๗-๖๘๔๔ จัดจ�ำหน่ำยโดย : บริษัท อมรินทร์ บุ๊ค เซ็นเตอร์ จ�ากัด ๑๐๘ หมูท่ ี่ ๒ ถ.บำงกรวย-จงถนอม ต.มหำสวัสดิ ์ อ.บำงกรวย จ.นนทบุรี ๑๑๑๓๐ โทรศัพท์ ๐-๒๔๒๓-๙๙๙๙ โทรสำร ๐-๒๔๔๙-๙๒๒๒, ๐-๒๔๔๙-๙๕๐๐-๖ Homepage: http://www.naiin.com ราคา ๒๐๐ บาท
ค�ำน�ำส�ำนักพิมพ์ อะไรเอ่ย? ร้ องเรี ยกเหมียวๆ เดี๋ยวก็มา! เชื่อว่าแฟนๆ นักอ่านหลายท่านคงรอการกลับมาของเจ้ าแมว อ้ วนตัวสีเทาที่ชื่อว่า ‘มาเลศ’ ตัวนี ้กันอยู่นะครับ เพราะหลังจาก ที่ ‘พงศกร’ พาเราไปรู้ จักกับ มาเลศ – ถุงเงิน – หมอดุรงค์ – สัตตบงกช และ เอกอร ตังแต่ ้ เมื่อ ๑๔ ปี ก่อน ทุกคนก็บอกเป็ น เสียงเดียวกันว่า ‘ติดใจ’ ในความน่ารั กของเจ้ าแมวเหมียวยอด นัก สื บ และหมาพูเ ดิ ล สาวจอมแก่ น รวมทัง้ บรรดามนุษ ย์ ผ้ ูเ ป็ น เจ้ าของของเจ้ าสี่ขาจอมซ่าเหล่านี ้ด้ วย เจ้ าเหมียวมาเลศปรากฏตัวครัง้ แรกใน ‘ทะเลราตรี ’ ซึง่ เป็ น นวนิยายเล่มแรกของชุด ‘ปริ ศนามาเลศ’ ซึ่งจะมีทงหมด ั้ ๖ เล่ม ด้ วยกัน และ ‘ปริ ศนามาเลศ’ ถื อเป็ นนวนิ ยายชุดแนว Cozy Mystery หรื อแนวสืบสวนสอบสวนชวนหัวเราะ ที่สนุกและน่ารัก มากเรื่ องหนึ่งที่ ส�ำนักพิมพ์ กรู๊ ฟ พับลิชชิ่ ง ไม่อยากให้ ใครต้ อง พลาดซ� ้ำเป็ นครัง้ ที่ ๒ ฝากติดตาม ทะเลราตรี รวมถึง มาลีสเี ลือด, เคหาสน์เชือดใจ, ปมไหมมรณะ, คีตสังหาร และ ประภาคารอาถรรพณ์ ด้ วยนะครับ
ด้ วยรักและปลาทูนา่ ! อรรถรั ตน์ จันทรวรินทร์ บรรณาธิการที่ปรึกษา ส�ำนักพิมพ์ กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง
ในเครื อบริ ษัท กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง จ�ำกัด
ค�ำน�ำนักเขียน ทะเลราตรี เป็ นนวนิยายเรื่ องที่สองของผม แต่เป็ นนวนิยาย เรื่ องแรกที่ ได้ รับการน� ำเสนอลงในนิ ตยสารสกุลไทยรายสัปดาห์ ภายใต้ การดูแลของคุณสุภทั ร สวัสดิรักษ์ บรรณาธิการอาวุโสใน เวลานัน้ คงไม่ต้องบอกว่าเป็ นความภาคภูมิใจมากเพียงใด เพราะ สกุลไทยเป็ นนิตยสารที่ผมเห็นตังแต่ ้ เกิด และติดตามอ่านนวนิยาย หลายเรื่ องในนัน ้ ใครเลยจะคิดว่าวันหนึง่ ผลงานของตัวเองจะได้ รับ การตีพิมพ์ในนิตยสารที่ทรงคุณค่าและอยู่ค่สู งั คมไทยมานานกว่า กึง่ ศตวรรษ ทะเลราตรี ได้ รับการตีพิมพ์จนจบ ได้ รับเสียงตอบรับที่ดีมาก จากนักอ่าน นัน่ ท�ำให้ นามปากกา ‘พงศกร’ มีก�ำลังใจที่จะเขียน งานเรื่ องต่อไป และเรื่ องต่อๆ ไปจนกระทัง่ ถึงทุกวันนี ้ ทะเลราตรี เป็ น Cozy Mystery หรื อนวนิยายนักสืบแบบ เบาๆ อ่านสบาย สมัยที่ ผมเรี ยนหนังสืออยู่ที่อเมริ กา มี นวนิ ยายแนวนี ว้ าง จ� ำ หน่า ยอย่า งแพร่ ห ลาย หลายเรื่ อ งมี แ มวและสุนัข เป็ นตัว เอก เมื่อมีโอกาสได้ อ่านผมก็นึกจินตนาการว่าสักวันหนึ่งจะเขียนอะไร แบบนันบ้ ้ าง และแน่นอนตัวเอกจะต้ องเป็ นแมวไทย หลังจากมาเลศและถุงเงินจับมือกันออกสืบคดี ก็เริ่ มมีการ น� ำนวนิยายแนวนี จ้ ากญี่ ปุ่นมาแปล นักสืบแมวญี่ ปุ่นชื่ อ มิเกะ- เนะโกะ โฮล์มส์ เป็ นแมวสามสี จนนักอ่านหลายท่านคิดว่าผมได้ รั บแรงบันดาลใจมาจากนวนิยายชุดนีห้ รื อไม่ ขอเฉลยตรงนีเ้ ลย ว่าไม่ใช่ แรงบันดาลใจของมาเลศมาจากนวนิยาย Cozy Mystery
ของอเมริ กนั หลายเรื่ องที่มีตวั เอกเป็ นสัตว์เลี ้ยงครับ อาจกล่า วได้ ว่ า ทะเลราตรี เป็ นปฐมบทของนวนิ ย ายชุด ปริ ศ นามาเลศ ซึ่ง มี ทัง้ หมด ๖ เรื่ อ งด้ ว ยกัน หากอ่า นเรี ย งกัน ตามล�ำดับจากทะเลราตรี , มาลีสีเลือด, เคหาสน์ เชื อดใจ, ปม- ไหมมรณะ, คี ต สัง หาร และประภาคารอาถรรพณ์ ก็ จ ะได้ เ ห็น พัฒนาการความสัมพันธ์ ของตัวละครหลัก แต่ถ้าหากอ่านข้ ามไป ข้ ามมาก็สามารถท�ำได้ เพราะทุกเรื่ องจบในตัวเอง ไม่จ�ำเป็ นต้ อง อ่านเรื่ องใดก่อนหรื อหลัง ทะเลราตรี เคยพิมพ์ มาแล้ วสองครั ง้ โดยส�ำนักพิมพ์ เพื่อนดี และขาดตลาดไปนานมาก ครัง้ นี ้จึงนับเป็ นโอกาสอันดีที่สำ� นักพิมพ์ กรู๊ฟ พับลิชชิง่ ได้นำ� ปริศนามาเลศกลับมาพิมพ์ใหม่ครบทังชุ ้ ด ๖ คดี หวังว่าท่านผู้อ่านที่รอคอยการผจญภัยของมาเลศมานาน หลายปี จะได้ สนุกสนานกับนักสืบแบบแมวๆ นะครับ ‘พงศกร’ มกราคม ๒๕๕๙
ม าเ ลศ
สวัสดีครั บ ตามธรรมเนียมของชาวไทยที่ดี ผมคงต้ องเริ่ มต้ นทักทายกับ คุณๆ ทังหลายด้ ้ วยประโยคนี ้ใช่ไหมครับ ผมชื่อมาเลศ และเรื่ องที่ผมก�ำลังจะเล่าให้ คณ ุ ฟั งต่อไปนี ้นัน ้ ไม่ใช่เรื่ องของผมหรอกครับ แต่เป็ นเรื่ องของคุณหมอดุรงค์ นาย หนุม่ ของผม นายท�ำงานอยู่ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ซึ่งโดยจรรยาแพทย์ และจรรยาผมแล้ ว ไม่สามารถบอกได้ ครับว่าเป็ นโรงพยาบาลใด เอาเป็ นว่า เป็ นโรงพยาบาลที่มีช่ือเสียงมากแห่งหนึ่ง ใครๆ ก็ต้อง รู้จกั และเคยได้ ยิน บอกชื่อแล้ วทุกคนต้ องร้ องอ๋อ แต่นายเป็ นหมอที่ไม่เหมือนกับหมออื่นๆ ยังไงน่ะหรื อ... ก็หมออื่นนันเขาตรวจคนเป็ ้ นๆ กันนี่ครับ แต่นายของผมเขา ตรวจแต่คนตาย คุณหมอดุรงค์ เป็ นหมอผ่าศพครั บ หรื อถ้ าจะเรี ยกให้ ฟัง ทะเลราตรี 9
ดูหรู หน่อยก็เรี ยกว่าแพทย์นิติเวช แต่บางครัง้ นายของผมชอบเรี ยก ตัวเองว่า ‘หมอผี’ งานของนายนันก็ ้ เหมือนกับนิติเวชแพทย์ทวั่ ๆ ไปนัน่ ละครับ คือมีหน้ าที่ตรวจชันสูตรหาสาเหตุการเสียชีวิตของผู้ตาย ไม่ว่าจะ เป็ นการเสียชีวิตในรูปแบบใดก็ตาม ยามอารมณ์ ดี นายชอบเล่าเรื่ องราวสยดสยองต่างๆ ให้ ผม ฟั งเสมอโดยไม่เคยถามเลยสักครั ง้ ว่าผมอยากฟั งหรื อเปล่า บาง เรื่ องที่นายเล่าน่ากลัวจนขนลุกขนพอง จะไม่ฟังก็ท�ำไม่ได้ ก็เราอยู ่ กันแค่สองคนเท่านันนี ้ ่ครับ นายพ่อและนายแม่ หรื อก็คือพ่อและแม่ของนายนัน่ แหละ หลัง จากเกษี ย ณอายุร าชการแล้ ว ก็ ไ ปปลูก บ้ านอยู่ที่ต่างจัง หวัด ไม่ได้ อยู่กบั นายในกรุ งเทพฯ หรอกครับ ดังนัน ้ นานๆ ทีนายซึง่ เป็ น ลูกคนเดียวก็จะลาพักร้ อน ขับรถเต่าคันเล็กสีเหลืองแสบตากลับไป เยี่ยมบ้ านเสียครัง้ หนึง่ แน่นอนครับ โดยมีผมนัง่ คูไ่ ปด้ วย ผมไม่คอ่ ยชอบไปบ้ านนายหรอกครับ เพราะไปทีไร นายแม่ก็มกั จะถามว่า ‘ดัก๊ เอ๊ ย...เมื่อไหร่ จะพาว่าที่ลกู สะใภ้ มาหาแม่มงั่ ล่ะ...พามา แต่ไอ้ เจ้ ามาเลศนี่ละ หนีบกันไปก็หนีบกันมา...แล้ วเมื่อไหร่ ถึงจะมี สาวๆ มาชอบเสียที’ ผมมักสะดุ้งทุกครัง้ ที่ได้ ยิน แต่ก็พยายามสงบปากสงบค�ำไว้ ไม่โต้ ตอบอะไรออกไป ส่วนนายนันเอาแต่ ้ หวั เราะ หึ หึ โธ่...นายแม่จะไปรู้อะไร พวกคุณๆ ด้ วยแหละ...จะไปรู้อาไร้ ... คุณอาจจะร้ องยี ้เสียด้ วยซ� ้ำไป ตังแต่ ้ แรกที่ผมเล่าว่า นาย ของผมเป็ นหมอนิติเวช 10 ‘พงศกร’
หลายคนอาจวาดภาพ หมอหนุ่มท่าทางคงแก่เรี ยน สวม แว่นตาหนาเตอะ สวมเสื ้อผ้ าเชยๆ หอบต�ำราเล่มโต รู ปร่ างผอม ราวคนขี ้โรค เพราะวันๆ มัวแต่วนุ่ วายอยูก่ บั ต�ำรับต�ำรา แต่ขอบอก ครั บ ขอบอกว่า หากคุณๆ คิดอย่างนัน้ แล้ วละก็...กรุ ณาเปลี่ยน ความคิดเสียใหม่เถอะครับ...เพราะภาพที่คุณวาดเอาไว้ ในใจนัน้ ห่างไกลกับนายราวท้ องฟ้ากับก้ นมหาสมุทร นายของผมเป็ นหนุ่มยุคใหม่ ใบหน้ าหล่อเหลาขนาดเคย ถูก ทาบทามให้ ไ ปเล่น หนัง มาแล้ ว นายมี รูปร่ างสูง ใหญ่ ราวฝรั่ ง มังค่า ผมด�ำหยักศกตัดสันแนบกั ้ บท้ ายทอย ดวงตานันคมกริ ้ บราว มีดโกนบาดใจสาวๆ และไร้ ซงึ่ กระจกแว่นตามาบดบัง หุ่นก็ออกจะ บึกบึนได้ ส่วนสัด ไร้ ไขมันส่วนเกิน เพราะนายของผมชอบไปออก ก�ำลังกายทุกวันหลังเลิกงาน การออกก�ำลังกายของนายก็มีหลาย แบบเปลี่ยนไปเรื่ อยๆ เพื่อไม่ให้ เบื่อ บางวันนายไปว่ายน� ้ำ บางวัน ไปตีเทนนิส เบือ่ เข้ าก็ไปออกก�ำลังกายในยิมทีน่ ายสมัครเป็ นสมาชิก อยู ่ บางทีก็ไปฝึ กชกมวยกับค่ายมวยที่ใกล้ โรงพยาบาล...ครับ คุณ ได้ ยินไม่ผิดหรอก...นายชอบศิลปะป้องกันตัวทุกชนิด ไม่เพียงแต่ มวยไทย...พวกคาราเต้ เทควันโด นายก็ช�ำนาญไม่แพ้ การจับมีด ผ่าศพ ชื่อเล่น ดัก๊ ของนายนัน ้ ก็ไม่ได้ มาจากดัก๊ หรื อ โดนัลดัก๊ ที่แปลว่าเป็ ดหรอกนะครับ แต่มาจากดัก๊ ลาส (Douglas) ชื่อฝรั่ง ของนาย ที่นายพ่อกับนายแม่ตงให้ ั ้ ตงแต่ ั ้ แรกเกิด อ้ อ...นายผมไป เกิดที่อเมริ กาตังแต่ ้ ตอนที่พอ่ ของนายไปท�ำงานอยูท่ ี่โน่นแน่ะครับ และด้ วยเหตุนีเ้ อง จึงมีสาวๆ มากมายเพียรพยายามที่จะ เป็ นผู้ครอบครองหัวใจของนาย บางรายมาด้ วยวิธีแปลกๆ คาดไม่ถงึ บางรายก็มาแบบซึง่ ๆ หน้ าจนน่าเกลียด ทะเลราตรี 11
แต่นายก็ไม่เลือกใครสักคน นายเคยให้ เหตุผลกับผมว่า ‘ไม่ร้ ู เป็ นไงนะ มาเลศ...สาวๆ สมัยนี ้ใจกล้ าเหลือเกิน กล้ า จนฉันกลัวมองไม่เห็นใครสักคนที่จะมาเป็ นแม่ของลูกฉัน อีกอย่าง หนึ่ง ฉัน เชื่ อ เหลื อ เกิ น เรื่ อ งพรหมลิขิ ต ฉัน เชื่ อ ว่า ...แล้ ว วัน หนึ่ง คนคนนันก็ ้ จะเดินผ่านเข้ ามา...และหัวใจของฉันก็จะร้ องบอกออก มาว่า...ใช่แล้ ว...คนนี ้ละ’ นี่...เป็ นไงครับ นายดุรงค์ของผม...โรแมนติกซะไม่มี นายเกิดที่อเมริกาก็จริง แต่ อยู่ท่นี ่ นั ไม่ นานเท่าใดนัก พอ อายุได้ สามปี นายพ่อและนายแม่ก็ย้ายกลับมากรุ งเทพฯ นายก็เลย กลายเป็ นเด็กกรุ งเทพฯ เรี ยนมัธยมและสอบเข้ าเรี ยนแพทย์ ตาม ล� ำ ดับ ขัน้ เรี ย นแพทย์ จ บแล้ ว ก็ เ ลื อ กเรี ย นนิ ติ เ วชศาสตร์ ต่อ ใน ขณะทีเ่ พือ่ นคนอืน่ ๆ นันนิ ้ ยมเรียนในสาขาทีเ่ ด่นดังและสามารถสร้ าง รายได้ สงู เช่น อายุรศาสตร์ หรื อศัลยศาสตร์ เมื่อจบเฉพาะทางนิติเวชศาสตร์ แล้ ว นายก็สมัครเข้ ารับราช- การอยูท่ ี่เดิมด้ วยความราบรื่ นอีกเช่นกัน พอเป็ นแพทย์นิติเวชแล้ ว นายก็ย้ายจากบ้ านหลังเก่า ออก มาพักที่ห้องชุดที่นายแม่ซื ้อเอาไว้ ให้ ใกล้ กบั ที่ท�ำงาน เพราะว่างาน ของนายนันบางครั ้ ง้ ก็ต้องท�ำจนดึกดื่น ไม่สะดวกนักหากต้ องขับรถ ไปกลับบ้ านเป็ นระยะทางไกลๆ เอ๊ ะ ...อะไรๆ มัน ก็ ร าบรื่ น ไปหมด แล้ ว ผมจะมาเล่า ท� ำ ไม คุณอาจนึกสงสัย มันไม่ใช่เท่านี ้น่ะสิครับ คุณดุรงค์ของผมน่ะหรื อจะยอมอยู่เฉยๆ แล้ วก็ท�ำงานผ่าศพ 12 ‘พงศกร’
ไปวันๆ นายของผมเขาชอบอะไรที่มนั หวือหวา และน่าตื่นเต้ นมาก กว่านี ้ ดังนัน ้ นายของผมก็เลยอยากจะเป็ นนักสืบ... ครับ...คุณได้ ยินไม่ผิดหรอก... นายของผมอยากเป็ นนักสืบ พร้ อมๆ กับ อยากเป็ นหมอ ผ่าศพ มันเริ่ มต้ นที่ตรงไหนหรื อครับ... ผมคิดว่า มันเป็ นการยากที่จะบอกว่านายเริ่ มต้ นอยากเป็ น นักสืบตังแต่ ้ เมื่อไหร่ มันยากเหมือนกับการที่เราแหงนหน้ าขึ ้นมอง ท้ องฟ้า และพยายามจะบอกว่า ท้ องฟ้านัน้ มีจุดเริ่ มต้ นอยู่ที่ตรง ไหนนัน่ แหละครับ บางทีมนั อาจจะเริ่ มจากตรงนี ้ก็ได้ ... นายของผมนัน้ ชอบอ่านหนังสือมาตัง้ แต่เด็ก ทัง้ นายพ่อ และนายแม่ก็ชอบอ่านหนังสือเป็ นชีวิตจิตใจ เรี ยกว่าเป็ นนักอ่าน กันทัง้ บ้ าน มีหนังสือสะสมอยู่ในห้ องหนังสือมากมาย มีหนังสือ ทุกประเภทตังแต่ ้ ก�ำสรวลศรี ปราชญ์ เรื่ อยไปจนถึงหนังสือที่ได้ รับ รางวัลซีไรต์ปีล่าสุด หนังสืออะไรที่ห้องสมุดไม่มี ลองมาค้ นดูที่ห้องสมุดบ้ านนี ้ มักไม่ผิดหวังกลับไป ในวันหยุดแทนที่จะเห็นครอบครัวนี ้ตามห้ าง สรรพสินค้ า หรื อสวนสนุก...โน่นเลยครั บ...ต้ องไปหาดูตามร้ าน หนังสือ หรื องานแสดงหนังสือต่างๆ นายแม่นนชอบอ่ ั้ านนวนิยาย และหนังสือพวกการท�ำอาหาร การบ้ าน การเรื อน ส่วนนายพ่อชอบหนังสือประวัตศิ าสตร์ เด็กชายดุรงค์นะ่ หรื อครับ... แทนที่จะชอบการ์ ตนู นิทาน หรื อหนังสือพวกกีฬาอย่างเด็ก ทะเลราตรี 13
คนอื่น เด็กชายท่าทางฉลาดเฉลียวคนนี ้กลับชอบอ่านหนังสือแนว ลึกลับ ฆาตกรรมและเรื่ องนักสืบจ�ำพวกเชอร์ ลอ็ ก โฮล์มส์ ปั วโรต์ คุณดุรงค์เธอจะอ่านได้ อา่ นดีจนนายแม่ต้องดุเอาบ่อยๆ เพราะ มักอ่านจนเลยเวลารับประทานอาหาร แถมในบางคืนก็แอบเอาไฟ เข้ าไปส่องอ่านอยูใ่ ต้ ผ้าห่มจนเกือบเช้ า อาจจะเป็ นด้ วยเหตุนีก้ ระมังครั บ...ที่เป็ นแรงบันดาลใจให้ เด็กชายดุรงค์เลือกที่จะเป็ นแพทย์นิติเวช และ...นักสืบ...ในเวลา ต่อมา เอาละครั บ มาเข้ าเรื่ องของเราเสียที... เรื่ องที่ว่า นายดุรงค์ ของผมกลายไปเป็ นนักสืบได้ อย่างไร มันเริ่ มต้ นที่คืนวันหนึง่ ในกลางฤดูร้อนที่ร้อนเสียจนผมแทบบ้ า นายเพิ่ ง กลับ มาจากห้ อ งผ่า ศพ ก็ พ อดี กับที่ มีใครคนหนึ่ง โทรศัพท์เข้ ามา “ครับ” ผมเงี่ ย หูฟั ง นายส่ง เสี ย งโต้ ต อบด้ ว ยความสนใจ อยากรู้ อยากเห็น “อืม...จ้ ะ...น่าสนใจ...” เหมือนกับว่าอีกฝ่ ายช่างเจรจาเสียเหลือเกิน นายจึงอืออา ส่งเสียงโต้ ตอบในล�ำคอเป็ นพักๆ ไม่มีโอกาสได้ พดู จาประโยคอะไร ยาวๆ “จ้ ะ...พี่จะลองคิดดู แล้ วจะโทรกลับไปบอกก็แล้ วกัน” ผมได้ ยินนายพูดเป็ นประโยคสุดท้ าย ก่อนที่จะวางโทรศัพท์ ลง “ไง มาเลศ” 14 ‘พงศกร’
นายเอ่ย เมื่อเห็นผมจ้ องมองตาแป๋ วด้ วยความสนใจ “ไม่ต้องมามองอย่างนันหรอก...บอกให้ ้ ก็ได้ ว่าใคร...เอกอร ไงล่ะ...จ�ำได้ ไหม” ผมพยักหน้ าเป็ นท�ำนองว่าจ�ำได้ แต่ไม่ค่อยอยากจะสนใจ มากนัก ก็ผมออกจะหวงนายนี่ครับ ไม่ค่อยชอบหรอก หากจะมี ใครพยายามเข้ ามาใกล้ ชิดนายมากๆ ใครบ้ างจะจ�ำยายคนนีไ้ ม่ได้ ผู้หญิ งสวยจัด แต่งหน้ าหนา เตอะ มีเสียงแหลมบาดแก้ วหู และมักส่งเสียงมาถึงก่อนเสมอ เอกอรเนี่ ยเป็ นญาติห่างๆ ของนาย ผู้ใหญ่ ทางคุณเอกอร หมายมัน่ ปั น้ มืออยากให้ ลกู สาวของตัวกับนายเป็ นแฟนกัน หากมี งานชุมนุมสังสรรค์กนั ระหว่างเครื อญาติคราวใด เป็ นต้ องลากเอา นายกับเอกอรไปนัง่ ที่โต๊ ะเดียวกันเสมอ ยายเอกอรเองก็ไม่ใช่ยอ่ ย เทียวมาหานายจนพยาบาลหลาย คนหลงคิดไปว่าเป็ นแฟนกับนาย วันดีคืนดีเธอก็จะท�ำอาหารมาส่ง วันดีคืนดีก็จะมาชวนนายออกไปเที่ยวดูหนังฟั งเพลง แต่นายมักจะ ปฏิเสธไปด้ วยท่าทางสุภาพนุ่มนวล ท�ำเอาเจ้ าหล่อนโมโหโกรธา กลับไปก็ออกจะบ่อย แต่จะว่าไปแล้ วเอกอรก็ไม่ได้ ร้ายกาจจนเกินไปนักหรอก ผมว่าเธอเป็ นคนโฉ่ งฉ่ างไปอย่างนัน้ เอง แต่ถ้าเวลาที่เธอ อารมณ์ดีก็มกั มีของติดไม้ ติดมือมาฝากผมเสมอๆ เรี ยกว่าเอาใจกัน ตังแต่ ้ นายไปจนถึงคนสนิทของนาย “เอกอรชวนไปภูเก็ต...” หา...ผมสะดุ้ง จ้ องมองนายเหมือนมองสิง่ แปลกประหลาดมหัศจรรย์ “ไง ตกใจเรอะ” ทะเลราตรี 15
นายหัวเราะ หึ หึ ตามแบบฉบับ “ไม่ต้องตกใจ ไปกันตังหลายคน ้ เค้ าจะไปงานเลี ้ยงวันเกิด ของคุณปู่ อนันต์กนั น่ะ” อ้ อ...แล้ วไป ทีแรกผมคิดว่า ยายจอมยุง่ ชวนนายไปเทีย่ วสองต่อสอง แล้ ว ก็หมายใช้ บรรยากาศสวยงามอันมีมนตร์ เสน่ห์ของทะเลอันดามัน จูงใจให้ นายเคลิ ้มและตกหลุมรั ก ตามแบบที่หนังไทยชอบท�ำอยู ่ บ่อยๆ คุณปู่ ที่วา่ นี่ เป็ นพี่ชายของคุณปู่ ของนาย งงไหมครับ...คืออย่างนี ้ครับ คุณปู่ ทวดของนายมีลกู ชายสองคน คือคุณปู่ อนันต์ กับคุณปู่ เอนกผู้เป็ นคุณปู่ แท้ ๆ ของนาย คุณปู่ เอนกของนายนัน ้ เสียชีวิตไป นานหลายปี แล้ ว ส่วนคุณปู่ อนันต์ ยังมี ชีวิตอยู่ แถมยังเป็ นนาย หัวใหญ่ของชาวภูเก็ต...ตระกูลของปู่ ทวดของนาย ท่านเป็ นเศรษฐี เก่าแก่ มีกิจการค้ าขายและธุรกิจเหมืองแร่ มากมาย รวมทังมี ้ ลกู หลานมากมายด้ ว ย หากมี ง านรวมญาติ กัน ครั ง้ ใดเล่น เอาผมงี ้ ตาลายไปหมด คุณอุรวดี แม่ของยายเอกอรนี่ก็เป็ นลูกสาวคนหนึง่ ของคุณปู่ อนันต์หากแต่เกิดจากภรรยาน้ อย ดังนันเอกอรจึ ้ งมีศกั ดิ์เป็ นหลาน คนหนึง่ ของคุณปู่ อนันต์เช่นกัน
“ฉันว่ าจะไปแฮะ...” นายว่า และประโยคต่อไปของนายเล่นเอาผมหูผงึ่ “และนายต้ องไปกับฉันด้ วยนะ มาเลศ” ว้ าว...
16 ‘พงศกร’
อันที่จริ งผมไม่คอ่ ยชอบไปไหนไกลนักหรอกครับ ผมไม่ชอบ นอนที่ อื่ น ที่ ไ ม่ใ ช่บ้ าน มัน ไม่ส ะดวกสบาย แต่ถ้ า นายไปไกลถึง ภูเก็ต...ยังไงผมก็ไม่ยอมให้ นายไปคนเดียวแน่ “ฉันว่าจะไปรถตู้พร้ อมกับคุณป้าอุรวดี รถออกเช้ าวันเสาร์ นี ้ ...ลางานอาทิตย์หน้ าอีกสักสามวัน...นายว่าไง...” ผมจะว่าไง...ก็นายเล่นพูดเองเออเองเสร็ จสรรพอย่างนี ้ ผม ก็ได้ แต่พยักหน้ าอย่างเห็นด้ วย...ก็เท่านัน้ “ดีเหมือนกันนะ...ไม่ได้ ไปเยี่ยมคุณปู่ ตังหลายปี ้ แล้ ว...เห็น นายแม่ว่าระยะหลังนี่เดินไม่ค่อยไหวแล้ ว ได้ แต่นอนอยู่บนเตียง ลูกเดียว นานๆ ก็จะลุกขึ ้นมาเสียที...แต่สมองนี่ยงั คมเฉียบเหมือน เก่า...ใครขอยืมเงินแล้ วไม่คืนจ�ำได้ แม่นทีเดียว...” นายปิ ดไฟในห้ องทีใ่ ช้ เป็ นทังห้ ้ องดูโทรทัศน์ รับประทานอาหาร และนัง่ เล่น แล้ วเดินเข้ าห้ องนอน หยิบรี โมตขึ ้นมากดเปิ ดแอร์ ผมเดินตามไปอย่างกระชันชิ ้ ด ก็นอนในห้ องปรับอากาศนัน ้ แสนจะสบาย นายเหลือบมองผมด้ วยหางตา ก่อนจะทอดกายลงบนเตียง อย่างอ่อนล้ า “เหนื่อยเหลือเกินพักนี ้” นายบ่น “ได้ ไปเที่ยวไหนไกลๆ สัก พักก็ดีเหมือนกันนะ นายว่าไหม...เกาะคาวีสวยมาก นายต้ องชอบ แน่...มาเลศ” เกาะคาวีหรื อ... ว้ าว...ผมร้ องอืออาในล�ำคอด้ วยความตื่นเต้ น “เกาะคาวี เ ป็ นเกาะที่ คุณ ปู่ ทวดได้ สัม ปทานท� ำ รั ง นกไง... คุณปู่ ปลูกบ้ านหลังใหญ่อยู่ที่นั่นมาสามสิบกว่าปี แล้ ว หาดทราย ขาวสะอาด สวยมาก...นกนางนวลเยอะไปหมด...นายต้ องสนุกแน่ ทะเลราตรี 17
มาเลศ...แต่ระวังอย่าให้ เมาเรื อไปเสียก่อนล่ะ...เพราะเราต้ องนัง่ เรื อ ออกไปจากภูเก็ตไกลทีเดียวละ...” นายชัก ผ้ า ห่ม ขึน้ คลุม ตัว ผมกระโดดขึน้ ไปนอนซุก เบี ย ด อยู่ใกล้ ๆ พลางนึกฝั นหวานถึงนกนางนวล แม้ ไม่เคยไปทะเลมา ก่อนเลย แต่ผมก็อดที่จะแอบฝั นหวานถึงการวิ่งไล่นกนางนวลที่ ชายหาดไม่ ไ ด้ ผมวาดภาพเวลาที่ พ วกมัน ตกใจและบิ น หนี กัน พึบ่ พับ่ ขึ ้นไปในอากาศนัน ้ ช่างเป็ นภาพที่นา่ สนุกสนานเสียนี่กระไร “เฮ้ ย...เล่นอะไร...” นายร้ องเมื่อผมเริ่ มมุดหัวเข้ าไปใต้ ผ้าห่ม “ออกมานะมาเลศ” ไม่มีวนั เสียละ...ผมกระหยิ่มยิ ้มย่อง ก็ผมชอบนอนกับนายจะตายไป ได้ กลิน่ กายหนุม่ แน่นของนาย ...ได้ ซุกอยู่กับอกอุ่นๆ เต็มไปด้ วยกล้ ามเนือ้ แข็งแรงของนายแล้ ว เล่นเอาผมนอนฝั นหวานไปทังคื ้ นจนรุ่งเช้ าทีเดียว เฮ้ ย...อย่านะ...อย่าแม้ แต่จะคิด... ผมรู้นะว่าคุณก�ำลังคิดอะไรอยู.่ .. เปล่านะครับ...นายของผมไม่ได้ เป็ นเกย์...นายของผมไม่ได้ ชอบไม้ ป่าเดียวกันอย่างที่คุณนึกหรอก...ถึงแม้ ว่านายจะนอนกับ ผู้ชายด้ วยกันอย่างผม...อาจจะเป็ นความผิดของผมเอง ที่ลืมบอก คุณไปตังแต่ ้ ตอนแรกว่า...ผม...นายมาเลศนัน ้ เป็ นแมวครับ... ผมเป็ นแมวไทยแท้ สีสวาด เพศผู้ ที่รักนายมากไม่แพ้ สนุ ขั ซึง่ ว่ากันว่ารักผู้เป็ นนายเท่ากับชีวิตเลยทีเดียว
18 ‘พงศกร’