ปริศนามาเลศ คดีท่ ี ๒ ตอน มาลีสีเลือด พงศกร : เขียน ISBN : ๙๗๘-๖๑๖-๗๗๓๕-๕๗-๓ พิมพ์เป็ นตอนๆ ในนิตยสำรหญิงไทย พ.ศ.๒๕๔๗ - พ.ศ.๒๕๔๘ พิมพ์ครัง้ ที่ ๑ : ส�ำนักพิมพ์เพื่อนดี ตุลำคม พ.ศ.๒๕๔๘ พิมพ์ครัง้ ที่ ๒ : ส�ำนักพิมพ์เพื่อนดี มีนำคม พ.ศ.๒๕๕๖ พิมพ์ครัง้ ที่ ๓ : ส�ำนักพิมพ์กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง มีนำคม พ.ศ.๒๕๕๙ สงวนลิขสิทธิ์ตำมพระรำชบัญญัตลิ ขิ สิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.๒๕๕๘ หมวดนวนิยำย ล�ำดับที่ ๖๓
จัดพิมพ์ โดย ส�านักพิมพ์ กรู๊ ฟ พับลิชชิ่ง ในเครื อ บริษัท กรู๊ ฟ พับลิชชิ่ง จ�ากัด เลขที ่ ๒๙/๑๐๖ วิสต้ ำ อเวนิว วัชรพล แขวงคลองถนน เขตสำยไหม กรุงเทพฯ ๑๐๒๒๐ โทรศัพท์ : ๐๘๕-๖๖๕-๕๔๒๒ โทรสำร : ๐-๒๑๕๓-๐๕๐๐ อีเมล : groove_publishing@hotmail.com เว็ บ ไซต์ : www.groovebooks.com, http://www.facebook.com/groovepublishing บรรณาธิการที่ปรึกษา : อรรถรัตน์ จันทรวริ นทร์ บรรณาธิการส�านักพิมพ์ : อรรถรัตน์ จันทรวริ นทร์ ประสานงานการผลิต : สุลวัณ จันทรวริ นทร์ พิสูจน์ อักษร : กฤษดำ ศิริกิจพำณิชย์กลู และ เนตรนภำ ณ ถลำง ออกแบบปก : กัญจน์สภุ กั ค์ ยุกตำนนท์ ประสานงานการผลิตปก : จำรุนนั ทน์ ศรี รัตนตรัย รู ปเล่ ม : พฤจิกำ ประสานงานการผลิตรู ปเล่ ม : Aim Graphic House โทรศัพท์ ๐๘๑-๖๒๖-๙๑๒๓ โทรสำร ๐-๒๘๘๓-๖๑๒๑ พิมพ์ที่ : บริษัท เอ.พี. กราฟิ คดีไซน์ และการพิมพ์ จ�ากัด ๑/๘ หมูท่ ี่ ๔ ต.บำงขนุน อ.บำงกรวย จ.นนทบุรี ๑๑๑๓๐ โทรศัพท์ ๐-๒๔๙๗-๖๘๔๐-๓ โทรสำร ๐-๒๔๙๗-๖๘๔๔ จัดจ�ำหน่ำยโดย : บริษัท อมรินทร์ บุ๊ค เซ็นเตอร์ จ�ากัด ๑๐๘ หมูท่ ี่ ๒ ถ.บำงกรวย-จงถนอม ต.มหำสวัสดิ ์ อ.บำงกรวย จ.นนทบุรี ๑๑๑๓๐ โทรศัพท์ ๐-๒๔๒๓-๙๙๙๙ โทรสำร ๐-๒๔๔๙-๙๒๒๒, ๐-๒๔๔๙-๙๕๐๐-๖ Homepage: http://www.naiin.com ราคา ๒๒๐ บาท
ค�ำน�ำส�ำนักพิมพ์ อะไรเอ่ย? ร้ องเรี ยกเหมียวๆ เดี๋ยวก็มา! อ๋อ...ก็เจ้ าเหมียว ‘มาเลศ’ ไงครับคุณผู้อา่ น เพราะได้ รับเสียงตอบรับจากนักอ่านเป็ นอย่างดีจาก “ทะเล ราตรี ” ซึ่งเป็ นนวนิยายเรื่ องแรกในชุด “ปริ ศนามาเลศ” จึงท�ำให้ พงศกร - คุณหมอนักเขียน (ที่อยากเป็ นนักสืบด้ วยมัง้ ) รี บเข็น “มาลีสีเลือด” ออกมาให้ ทกุ ท่านได้ อา่ นกันอย่างต่อเนื่อง ใน “มาลี สี เ ลื อ ด” ตัว ละครหลัก ทุก ตัว ยัง กลับ มากัน ครบ ไม่วา่ จะเป็ นเจ้ าเหมียว ‘มาเลศ’ และคูป่ รับตลอดกาลอย่าง ‘ถุงเงิน’ พูเดิลจอมแก่น รวมไปถึงเหล่ามนุษย์ทงหลายอย่ ั้ าง ‘หมอดุรงค์’ ‘สัตตบงกช’ ตัวจี๊ดอย่าง ‘เอกอร’ ที่จะพาพวกเราไปผจญภัยกับ ความลึกลับด�ำมืดในใจของคน รับรองว่าเข้ มข้ นขึ ้น สนุกขึ ้น จนคุณวางไม่ลงเลยเชียวละ
ด้วยรักและปลาแซลมอน! อรรถรั ตน์ จันทรวรินทร์ บรรณาธิการที่ปรึกษา
ส�ำนักพิมพ์ กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง ในเครื อบริ ษัท กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง จ�ำกัด
ค�ำน�ำนักเขียน มาลีสีเลือด เป็ นนวนิยายเรื่ องที่สองในชุดปริ ศนามาเลศ น�ำ เสนอลงในนิตยสารหญิงไทยรายปั กษ์ ตอ่ เนื่องจนจบ และได้ รับการ พิมพ์ รวมเล่มครั ง้ แรกโดยส�ำนักพิมพ์ เพื่อนดี เป็ นคดีหนึ่งที่ได้ รับ ความนิยมจากท่านผู้อา่ นเป็ นอย่างมาก ในคดีนี ้ ท่านผู้อ่านจะได้ ร้ ู จักกับคุณหมอดุรงค์ สัตตบงกช เอกอร มาเลศและถุงเงินมากขึ ้น รวมถึงได้ เห็นความโหดร้ าย รุนแรง อันสืบเนื่องมาจากความอยากได้ ใคร่มี ความอิจฉาริษยา จากกิเลส ที่มีในใจของมนุษย์ ท�ำให้ มนุษย์ท�ำร้ ายกันเองได้ โดยไม่มีความรู้สกึ ผิด ไม่มีความละอายต่อบาป ขอฝากมาเลศและผองเพื่อนไว้ ในอ้ อมใจของท่านผู้อ่านด้ วย นะครับ ถ้ าพร้ อมแล้ ว...เปิ ดหนังสือไปหน้ าถัดไปเลยครับ แล้ วเราจะ เริ่ มต้ นการผจญภัยครัง้ ใหม่ไปด้ วยกัน... ‘พงศกร’ มกราคม ๒๕๕๙
ด าร าใ หญ่
สิงห์ บุรี...สิงห์ บุรี... คุณครับ...คุณเคยไปเที่ยวจังหวัดสิงห์บรุ ี ไหมครับ ผมท่ อ งชื่ อ จัง หวัด นี ซ้ � ำ้ แล้ ว ซ� ำ้ เล่ า ด้ ว ยความตื่ น เต้ น ดี ใ จ เพราะนับเป็ นครัง้ แรกในชีวิตของแมวไทยสีสวาดอย่างผม ที่จะได้ ไปเที่ยวจังหวัดสิงห์บุรีกับนายสุดที่รัก แหม...มันช่างตื่นเต้ นอย่า บอกใครเลยครับ... อ้ อ ตายจริ ง...สวัสดีครับ...ผมต้ องขอโทษคุณๆ ครับที่ตนื่ เต้ น กับการจะได้ เที่ยว (อีกแล้ ว) จนลืมที่จะทักทายกัน ตามแบบอย่าง ของคนไทยทีด่ ี อย่าถือโทษโกรธแมวไทยตัวอ้ วนกลม หนักราวสิบสอง กิโลเลยนะครับ ผมคงต้ องแนะน�ำตัวเองกับคุณอีกครั ง้ ว่าผมชื่อ ‘มาเลศ’ ครับ เป็ นแมวไทยสีสวาด อาศัยอยูก่ บั นายที่คอนโดมิเนียมหรูหรา ราคาแพง ใจกลางกรุงเทพมหานคร เมืองหลวงของประเทศไทย นายของผมเป็ นหมอครับ เป็ นหมอผีเสียด้ วย อุ๊บ...ไม่ใช่ส ิ ครับ ต้ องเรี ยกว่าเป็ นหมอนิติเวช นายผมไม่ค่อยชอบให้ ใครเรี ยก มาลีสีเลือด 7
เขาว่าหมอผีสกั เท่าใดนักหรอก นายว่าฟั งแล้ วนึกถึงผู้ชายแก่ๆ นัง่ บริ กรรมคาถาอยู่หน้ าหัวกะโหลกที่มีเทียนจุดอยู่ข้างบน อย่างไร อย่างนัน้ นายท�ำงานประจ�ำอยู่โรงพยาบาลซึง่ มีชื่อเสียงมากแห่งหนึ่ง หากผมเอ่ยชื่อออกไปคุณๆ ต้ องรู้ จักกันดีอย่างแน่นอน เป็ นหมอ อย่างเดียวคงจะน่าเบื่อ คุณหมอดุรงค์...นายหนุ่มของผม จึงเป็ น อย่างอื่นนอกจากการเป็ นหมอด้ วย และนัน่ คือเป็ นนักสืบ... ก่ อ นหน้ า ที่ น ายผมจะนึ ก อุต ริ ว างมี ด ผ่ า ศพมาเป็ นนัก สื บ สมัครเล่นนัน ้ ชีวิตแมวๆ ของผมมีแต่ความเรี ยบง่าย นานทีปีหนจึง จะมีอะไรให้ ได้ ตื่นเต้ นกับเขาบ้ าง หากตังแต่ ้ นายเป็ นนักสืบกับเขา นัน่ ละ ผมจึงเพิ่งจะรู้สกึ ว่าความตื่นเต้ นมักจะเข้ ามาเยือนเอาบ่อยๆ บางครัง้ ก็เล่นเอาแมวอย่างผมเกือบจะต้ องหัวใจวายไปด้ วยความ หวาดกลัว หลายครัง้ หลายหน เคยมีแมวแถวบ้ านถามผมว่า กลัวไหม ผมตอบได้ เลยว่า ไม่ก ลัว แต่ที่ ต อบค� ำ ถามของเจ้ า หง่า ว เพื่ อ นของผมไม่ไ ด้ ก็ คื อ เหตุใดนายเกิดอุตริ อยากจะเป็ นนักสืบขึ ้นมา โธ่คณ ุ ...ก็นายเป็ นมนุษย์นี่นะ... คุณก็ร้ ู อยู่แล้ วว่าพวกมนุษย์ น่ะคิดอะไรไม่ค่อยเหมือนแมว นักหรอก บทจะมีเหตุผลขึ ้นมา พ่อก็สามารถหาเหตุผลมาเอ่ยอ้ าง ได้ ส ารพัด แต่บ ทจะดื อ้ รั น้ ขึน้ มา คุณ ดุร งค์ ข องผมก็ ดื อ้ เอาเสี ย เฉยๆ อย่างนันละ ้ แล้ วผมจะไปตอบเจ้ าหง่าวได้ อย่างไรกันเล่า ก็ผมเป็ นแมว นี่นา... แค้ ก แค้ ก... อย่าท�ำหน้ าประหลาดใจอย่างนันสิ ้ ครับ...ที่เห็นแมวไอ แมว 8 ‘พงศกร’
อย่ า งผมก็ เ ป็ นหวัด ได้ เ หมื อ นกับ คุณ นั่น ละ และอย่ า เพิ่ ง ตกใจ เพราะผมเป็ นหวัดแมว ไม่ใช่หวัดนกอย่างที่ ระบาดกันไปทั่วนั่น สักหน่อย ผมกับนายเพิ่งกลับมาจากจังหวัดภูเก็ต เมืองที่มีหาดทราย สวยงามขาวราวกับแป้งและมี ท้องทะเลสีคราม กับผื นฟ้ากว้ าง ใหญ่ ไปภูเก็ตคราวนี ้ นอกจากจะไม่ได้ เที่ยวอย่างที่ผมวาดหวัง เอาไว้ แล้ ว เรายังมีเรื่ องให้ ได้ ตื่นเต้ น จนเหนื่อยและเพลียกันถ้ วน หน้ า ไม่ว่าจะคนหรื อแมว แถมอากาศที่แปรปรวนของเกาะคาวีซงึ่ เราเพิ่งกลับมาท�ำพิษเข้ าให้ ผมก็เลยเป็ นไข้ หวัดอย่างที่คณ ุ เห็นนี่ ละครับ ผมไม่อยากจะทนอากาศอันปรวนแปร และมลพิษของเมือง กรุ งเลย ที่ท�ำให้ อาการไข้ หวัดของผมที่เริ่ มจะดีขึ ้นแล้ วกลับแย่ลง ไปอีก แต่ถึงอาการจะแย่ยงั ไง ผมก็ไม่มีวนั ยอมปล่อยให้ นายไป สิงห์บรุ ี คนเดียวแน่... ใครจะกล้ าปล่อยให้ นายไปคนเดียวล่ะครับ... ก็นายดุรงค์ของผมทังหล่ ้ อ ทังเก่ ้ ง เหมือนกับดาราดังอย่าง นี ้ ไปไหนทีสาวๆ เหลียวมองตามจนคอเคล็ด แม้ ว่านายจะมีแฟน แล้ ว แต่ก็ไว้ ใจไม่ได้ อยู่ดี เพราะคุณสัตตบงกช คนรักของนายอยู ่ ไกลถึงเกาะทางภูเก็ตโน่น... ไม่ใช่ผมไม่ไว้ ใจนายนะครับ นายของผมน่ะรักเดียวใจเดียว แต่ผมไม่ไว้ ใจพวกสาวๆ ต่างหาก สาวๆ สมัยนี ม้ ีเยอะยิ่งกว่าหนูเสียอีก แถมแต่ละคนก็ร้าย แทบทังนั ้ น ้ จ้ องตะครุ บนายผมยิ่งไปกว่าแมวที่คอยจ้ องตะครุ บจับ หนู ผมหวงนายนี่ครับก็เลยต้ องระแวดระวังให้ ดีเป็ นพิเศษ มาลีสีเลือด 9
อีกอย่าง ผมรับปากคุณสัตตบงกชเอาไว้ แล้ วด้ วย ว่าจะช่วย เป็ นหูเป็ นตาแทนเธอ ช่วยดูแลนายเอาไว้ ให้ ดี ผมก็เลยต้ องรักษา ค�ำมัน่ สัญญาที่ได้ ให้ กบั เธอเอาไว้ นะ่ สิครับ ที่จะไปสิงห์บรุ ี นน ั ้ ไม่ใช่ความคิดของนายตังแต่ ้ เริ่ มแรก แต่ เป็ นเพราะคุณเอกอรญาติสาวของนายโทร.มาชวนเมื่อคืนที่ผา่ นมา คุณอาจสงสัยว่าคุณเอกอรคือใครกัน คุณเอกอรก็คือผู้หญิงสาวคนหนึง่ (สวยนิดหน่อย แต่หล่อน ชอบคิ ด ว่า หล่อ นสวยมากๆ) แถมยัง เปรี ย้ วจี๊ ด เป็ นสาวที่ ญ าติ ผู้ใหญ่ของนายเคยหมายมัน่ ปั น้ มือเอาไว้ ว่า จะให้ แต่งงานกับนาย นัน่ ไง ถ้ าจะนับกันจริ งๆ แล้ วละก็ คุณเอกอรยังเกี่ยวดองเป็ นญาติ กับนายอีกด้ วย เพราะคุณอุรวดี แม่ของหล่อนเป็ นลูกพี่ลกู น้ องกับ นายพ่อของนายดุรงค์ คุณแอ้ หรื อเอกอร จึงเป็ นญาติผ้ ูน้องของ นายผม แม้ จะรู้ ดีว่านายปั กใจรั กกับคุณคนสวยแถมใจดีอย่างคุณ สัตตบงกชเสียแล้ ว แต่คณ ุ เอกอรก็ท�ำเหมือนไม่สนใจสักเท่าใดนัก ผมแอบได้ ยินเธอพูดพึมพ�ำอยู่คนเดียว เมื่อตอนที่กลับขึ ้นมาจาก ภูเก็ตใหม่ๆ เป็ นท�ำนองว่ารักแท้ แพ้ ใกล้ ชิด หรื ออะไรท�ำนองนีล้ ะ ครับ แล้ วอย่างนี ้จะให้ ผมวางใจฝากปลาย่างให้ ไปสิงห์บุรีกบั แมว อย่างยายแอ้ สองต่อสองได้ อย่างไรกัน และเรื่ องทังหมดมั ้ นเริ่ มขึ ้น เมื่อคืนวานนี ้เอง หลังจากที่นายกับผมอาบน�ำ้ อาบท่าเสร็ จ เราสองคนก็มา นอนเอกเขนกดูหนังจีนก�ำลังภายในด้ วยกันอย่างเพลิดเพลิน คุณ เอกอรก็โทรศัพท์มาหานาย พร้ อมกับเล่าเรื่ องราวตื่นเต้ นที่เกิดขึ ้น กับครอบครัวเพื่อนสนิทของหล่อนที่สิงห์บรุ ี ให้ นายฟั ง และนัน่ เป็ น 10 ‘พงศกร’
จุดเริ่ มต้ นที่ท�ำให้ เลือดนักสืบของนายเดือดพล่านขึ ้นมาอีกครัง้ หนึง่ ดัง นัน้ พร้ อมกับ ที่ บ่น พึม พ� ำ ว่า ‘ไม่ธ รรมดา ไม่ธรรมดา’ นายจึงวางแผนที่จะออกเดินทางไปสิงห์ บุรี พร้ อมกับคุณเอกอร ในวัน ต่ อ มา เพื่ อ ท� ำ การสื บ ให้ ร้ ู กัน ไป ว่ า เรื่ อ งราวที่ เ กิ ด ขึ น้ กับ ครอบครัวเพื่อนของยายแอ้ นน ั ้ เป็ นเรื่ องฆาตกรรมจริ งหรื อไม่... ในตอนเช้ า ของวั น ที่ นั ด หมาย ผมวิ่ ง น� ำ หน้ านายไป ยัง รถเต่ า สี เ หลื อ งแสบตา และทัน ที ที่ น ายเปิ ดประตูใ ห้ ผมรี บ กระโจนขึน้ นั่งบนเบาะหน้ าของที่นั่งคู่กับคนขับ อันเป็ นที่ประจ�ำ ของผมทันที เมื่อขยับตัวจนได้ ท่าทางที่แสนสบายแล้ ว ผมก็เลย หงายหลังนอนรอนายที่เดินย้ อนกลับไปขนกระเป๋ าสีด�ำใบใหญ่ออก มาจากลิฟต์ที่เปิ ดค้ างไว้ เรื่ องอะไรล่ะครับ ผมต้ องรี บจองที่เอาไว้ ก่อนสิ ขืนไม่นง่ั จอง เอาไว้ เดี๋ยวพอยายแอ้ ขึน้ มาหล่อนก็จะต้ องขึน้ มานั่งคอเชิดเคียง คู่กับนาย ท�ำเหมือนเป็ นคู่รักกัน ซึ่งเป็ นสิ่งที่แมวขี ้อิจฉาอย่างผม ยอมไม่ได้ อย่างเด็ดขาด นายเดินกลับมาที่รถเต่า พร้ อมกับกระเป๋ าในมือ กระเป๋ า สีด�ำของนายใบนันมหั ้ ศจรรย์พนั ลึกมาก ผมชอบแอบมองดูของในกระเป๋ า เวลาที่นายเปิ ดฝากระเป๋ า ทิ ้งเอาไว้ เพราะข้ างในนันมี ้ ข้าวของหลายอย่างที่แมวอย่างผมได้ แต่ เ ฝ้ ามองด้ ว ยความตื่ น ตาตื่ น ใจ นายเล่า ว่ า ของทุก ชิ น้ ล้ ว นมี ประโยชน์ตอ่ การเป็ นนักสืบทังนั ้ น้ ไม่ว่าจะเป็ นกล้ องดิจิทัลราคาหลายหมื่ น ที่นายใช้ บันทึก ภาพต่า งๆ ด้ ว ยความรวดเร็ ว ฉับ ไว ไปจนถึ ง แว่น ขยายราคาไม่ กี่ร้อย ที่ใช้ ส�ำหรับส่องดูโน่นดูน่ี เหมือนกับในหนังสือนักสืบสมัย มาลีสีเลือด 11
เก่าที่ผมเคยนอนดูกบั นาย (แบบที่มีนกั สืบถือแว่นขยาย เที่ยวเดิน ด้ อมมอง ส่องหาหลักฐานต่างๆ นัน่ ไงครับ) ผมว่าไอ้ ของหลายชิ ้นในกระเป๋ าด�ำของนาย มองดูเชยสิ ้นดี แต่นายกลับว่านัน่ เป็ นอุปกรณ์พื ้นฐาน ที่มีความส�ำคัญมากส�ำหรับ นักสืบทุกคน ตอนก�ำลังถอยรถออกจากที่จอดนัน่ เอง โทรศัพท์มือถือของ นายก็ดงั ขึ ้น “สวัสดีครับ” นายกรอกเสียงทุ้มนุ่มชวนให้ เคลิม้ ฝั น ตามแบบฉบับของ หนุม่ หล่อพ่อรวยลงไปในเครื่ องมือสื่อสารอันเล็กๆ นัน้ “อยูท่ ี่รถจ้ ะแอ้ ” ให้ ตายสิครั บ ผมนึกอยู่ภายในใจแล้ วเชียวว่าต้ องเป็ นเจ้ า หล่อน และก็ใช่จริ งๆ เสียด้ วย ยายเอกอรนี่ชา่ งน่าเบื่อเสียจริ ง เล่น โทร.ตามจิกนายแต่เช้ าแบบนี ้ ยังไม่ถงึ เวลานัดสักหน่อย ผมจ�ำได้ วา ่ นายนัดจะขับรถเต่าไปรับหล่อนที่บ้านตอนแปด โมงเช้ า แต่นี่เพิ่งจะเจ็ดโมงเอง ยังมีเวลาอีกตังหนึ ้ ่งชัว่ โมง ไม่ร้ ู ว่า หล่อนจะรี บโทร.ตามไปท�ำไมกัน “อ้ าว...” นายร้ องออกมา ใบหน้ าดูเหลอหลาชอบกล หลังจากนิ่งฟั ง ทางฝ่ ายโน้ นนานพอสมควร เสียงของนายฟั งดูผิดหวังเล็กน้ อย “แล้ วพี่จะไปถูกหรื อ” หลังจากนัน้ นายก็เงียบเสียงไป ได้ แต่พยักหน้ าหงึกๆ กับ โทรศัพท์และส่งเสียงอืออาเป็ นระยะ ท้ ายที่สดุ นายก็กดปิ ดโทรศัพท์ ลง แล้ วหันมาบอกกับผมว่า “เราคงได้ ผจญภัยกันอีกแล้ วละมาเลศ...วันนีแ้ อ้ ไปกับเรา 12 ‘พงศกร’
ไม่ได้ แล้ ว” ได้ ยงั ไง...แม้ ววว... ผมร้ องประท้ วง ก็คุณเอกอรนัน่ ละที่เป็ นตัวตังตั ้ วตี รบเร้ า ชวนให้ นายไปที่บ้านของเพื่อนหล่อนให้ ได้ ในวันนี ้ แต่เมื่อนายและ ผมพร้ อมจะออกเดินทางเจ้ าหล่อนก็กลับโทร.มาบอกยกเลิกเอา ง่ายๆ ...ท�ำไมล่ะครับ นาย... ผมส่งเสียงเหมียว เหมียว พลางแหงนหน้ ามองนาย เอียง คอไปมาด้ วยความสงสัย เฮ้ อ...ผู้หญิงนี่เข้ าใจยากเสียจริ ง... “ไม่ต้องสงสัยไปหรอกมาเลศ” นายท�ำเสียงลึกลับ ก่อนจะเฉลยออกมาด้ วยน� ้ำเสียงที่แกม หัวเราะว่า “เพราะวันนี ้แอ้ ต้องพาถุงเงินไปทดสอบหน้ ากล้ อง!” ถุงเงิน...ไปทดสอบหน้ ากล้ อง... ฮ่า ฮ่า ฮ่า... ถ้ าคุณติดตามเรื่ องราวของผมมาโดยตลอดก็ คงจะจ� ำกัน ได้ ว่าคุณเอกอรมีสนุ ขั พูเดิล สีน� ้ำตาลช็อกโกแลต เลี ้ยงเอาไว้ เป็ น ลูกสาวอยูห่ นึง่ นาง เจ้ า หล่อ นเป็ นหมาเด็ ก ๆ แต่ แ ก่ น แก้ ว อย่ า บอกใคร ภาพ หน้ า ตาบ้ อ งแบ๊ ว กับ เสี ย งเห่า ดัง จนแสบหูข องหล่อ น ยัง คงติ ด หู ติดตาของผมไม่มีลืมเลือน คิดไปแล้ วก็ ตลกไม่หาย อย่างแม่ถุงเงิ น...พูเดิลสาวจอม แสบ ขนสีน� ้ำตาลไหม้ ของคุณเอกอรคู่ปรับของผมน่ะหรื อ...จะไป ทดสอบหน้ ากล้ อง... มาลีสีเลือด 13
โอ แม่เจ้ า...ถ้ าบอกว่าวันนี ้พระอาทิตย์ขึ ้นทางทิศตะวันตก ยังจะน่าเชื่อมากกว่า ชะรอยท่าทางขบขันจนต้ องทิง้ ตัวลงนอนหงายหลัง และ เกลือกกลิ ้งไปมาบนเบาะรถเต่าของผม คงจะท�ำให้ นายพลอยขัน ไปด้ วย นายก็เลยหัวเราะพรื ดออกมา ก่อนจะเล่าต่อไปอีกว่า “คุณแอ้ เขาส่งรู ปถ่ายของถุงเงินไปทิ ้งไว้ ที่โมเดลลิ่งโฆษณา นานแล้ ว ทีนีเ้ กิ ดมีโฆษณาอาหารสุนัขแบบเม็ด เขาต้ องการจะ ถ่ายโฆษณาขึ ้นมา ก็เลยเอารูปสุนขั ที่โมเดลลิง่ ไปเลือก บังเอิ๊ญ” นายท�ำเสียง ‘บังเอิ๊ญ’ ขึ ้นจมูก “บังเอิ๊ญ เจ้ าของบริ ษัทอาหารเกิดชอบถุงเงิน กับพรรคพวก อี กสองสามตัว ก็ เลยเรี ยกให้ เจ้ าของพาสุนัขเข้ าไปทดสอบหน้ า กล้ อง...แอ้ ก็เลยไปกับเราไม่ได้ เพราะต้ องพาถุงเงินไปตัดขนและ เสริ มสวยตอนเช้ า แล้ วไปทดสอบตอนบ่าย...” คุณพระคุณเจ้ าช่วย... ผมอุทานออกมาเป็ นเสียงเหมียว...ตามด้ วย หง่าววววว... แม่ ถุง เงิ น เนี่ ย นะนาย เกิ ด จับ พลัด จับ ผลูเ จ้ า หล่อ นได้ รั บ เลือกขึ ้นมาละก็ รับรองดูไม่จืดแน่ ผมหลับตานึกภาพแม่ถงุ เงินกับ นายแม่เอกอรของหล่อน เดินท�ำคอเชิดมองไม่เห็นหัวใครทังนายทั ้ ง ้ หมา เพราะขนาดยังไม่เป็ นดาราใหญ่ แม่ถงุ เงินก็แสบไม่หยอก... เฮอะ...ผมไม่อยากจะคิดเลยเชียว... โอ...ถุงเงิน...ซูเปอร์ สตาร์ ... “เป็ นอันว่า เราไปกันเองก็แล้ วกันนะมาเลศ ยังไงก็ยงั ดีกว่า อยู่บ้านเฉยๆ เกิดไปถึงที่นนั่ แล้ วไม่มีอะไรน่าสนใจ เราก็กลับ ถือ เสียว่าได้ ไปเที่ยวสิงห์บรุ ี ก็แล้ วกันเนอะ” ว่าแล้ วนายก็ค่อยๆ ถอยรถเต่าสีเหลืองสดออกไปจากที่จอด 14 ‘พงศกร’
พลางฮัมเพลงโปรดออกมาเบาๆ แล้ วพารถเต่าสีเหลืองคู่ใจของเรา มุ่งหน้ าไปตามถนนพหลโยธิน ฝ่ าการจราจรที่เริ่ มคับคัง่ ไปสู่ชะตา กรรมที่ก�ำลังรอเราอยูเ่ บื ้องหน้ า นายเล่าให้ ผมฟั งในระหว่างการเดินทางของเราว่า สิงห์บุรี เป็ นจังหวัดเล็กๆ ในที่ราบลุม่ ภาคกลางของประเทศไทย อยู่ไม่ไกล จากกรุงเทพฯ มากนัก ใช้ เวลาขับรถไม่ถงึ สองชัว่ โมง เนื่ อ งจากสิ ง ห์ บุรี อ ยู่ใ นที่ ร าบลุ่ม ภาคกลาง จึ ง ไม่ มี พื น้ ที่ ซึ่งเป็ นป่ าไม้ หรื อภูเขา แต่มีแม่น�ำ้ ใหญ่ ถึงสามสายไหลผ่าน คือ แม่น� ำ้ เจ้ า พระยา แม่น� ำ้ น้ อ ย และแม่น� ำ้ ลพบุรี นอกจากนี ย้ ัง มี ล�ำน� ้ำเล็กๆ อีกหลายสาย ที่มีชื่อมากที่สดุ เห็นจะได้ แก่ ล�ำน� ้ำลา... นายบอกว่า ล�ำน� ้ำลานี่ละที่มีปลาช่อนตัวโตรสอร่ อย มีชื่อ เสียงโด่งดังของจังหวัดว่าปลาแม่ลานัน ้ เนื ้อแน่น หวานหอม อร่อย มาก... แง้ วววว... ผมท�ำเสียงออดอ้ อนนาย เมื่อรถเต่าแล่นผ่านร้ านอาหาร ที่ ปลูกเรี ยงรายอยู่สองข้ างทาง ด้ วยอาหารเม็ดที่นายเทให้ ผมกินเมื่อ เช้ าก่อนที่เราจะออกเดินทางนัน ้ ย่อยสลายหายไปหมดแล้ ว และ ท้ องของผมก็เริ่ มร้ องจ๊ อก จ๊ อกด้ วยความหิว นายมองผมทีก่ �ำลังท�ำสายตาละห้ อย แลบลิ ้นออกมาแผล็บๆ ก็เข้ าใจความหมายขึ ้นมาทันทีวา ่ ผมก�ำลังหิวจนไส้ แทบขาด “เอาละ เอาละ” นายหัวเราะในล�ำคอ “แวะก็ได้ แต่บอก ก่อนนะมาเลศ ฉันให้ นายกิ นได้ แค่ตัวเดียวเท่านัน้ อ้ วนขนาดนี ้ แถมยังขี ้เกียจออกก�ำลังกาย เดี๋ยวเป็ นโรคหัวใจละแย่เลย” ไม่ต้องบอกหรอกนะครับว่าปลาเผาแม่ลา อาหารขึ ้นชื่อของ สิงห์ บุรีอร่ อยแค่ไหน เอาเป็ นว่า หากคุณมีโอกาสได้ แวะผ่านไป มาลีสีเลือด 15
อย่าลืมแวะรับประทานให้ ได้ เชียวนา... หลังจากอิ่มท้ องแล้ ว นายและผมก็ม่งุ หน้ าออกเดินทางกัน ต่อไปยังจุดหมายปลายทาง คือบ้ านของเพื่อนยายแอ้ อันที่จริ งผมก็ไม่ร้ ู ว่า สถานที่ที่เราก�ำลังจะไปนันจะเรี ้ ยกว่า บ้ านหรื อว่าอะไรดี เพราะที่ซงึ่ เราก�ำลังจะไปนันเป็ ้ นมูลนิธิแห่งหนึง่ มีชื่อว่า ‘มูลนิธิวาสุเทพ’ ตามชื่อของคนที่ก่อตังมู ้ ลนิธินี ้ขึ ้นมา นายเล่าให้ ผมฟั ง เหมือนกับทบทวนข้ อมูลที่อยู่ให้ กบั ตัวเอง ฟั งด้ วยว่าคุณวาสุเทพพ่อของเพื่อนคุณเอกอร เป็ นนักธุรกิจที่ได้ ชื่อว่าเป็ นเศรษฐี คนหนึ่งของจังหวัด ร่ วมกันกับเพื่อนๆ ตังมู ้ ลนิธินี ้ ขึ ้นมา โดยมีจดุ ประสงค์เพื่อให้ ความช่วยเหลือทางด้ านการเงินกับ นักเรี ยนที่เรี ยนดี แต่ขาดแคลนทุนทรัพย์ทวั่ ประเทศ เดิมทีมลู นิธิวาสุเทพเป็ นเพียงมูลนิธิเล็กๆ หากแต่เมื่อเวลา ผ่านไป มูลนิธินี ้ก็เติบโตขึ ้น จ�ำนวนเด็กที่ทางมูลนิธิอปุ การะ และ ให้ การสนับสนุนก็มีมากมาย หลายคนได้ มีโอกาสเรี ยนจนจบ และ น�ำความรู้กลับไปพัฒนาท้ องถิ่นของตน ในขณะที่หลายคนเรี ยนจบ และกลับมาช่วยเหลืองานของมูลนิธิตอ่ เรื่ องราวฟั งดูแล้ วเหมื อนกับไม่มีอะไรใช่ไหมครั บ...แต่มัน ต้ องมีอะไรสิครับ ไม่อย่างนัน ้ นายจะต้ องพาผมดันด้ ้ นมาจนถึงที่นี่ ท�ำไม เรื่ องมีอยูว่ า ่ เมื่อไม่กี่เดือนที่ผา่ นมานี ้เอง คุณวาสุเทพ ประ- ธานของมูล นิ ธิ แ ห่ ง นี ไ้ ด้ เ สี ย ชี วิ ต ลงอย่ า งกะทัน หัน และในวัน เดียวกันนันเอง ้ ภรรยาของเขาก็เสียชีวิตลงเช่นกัน... เรื่ องนี ้ฟั งดูไม่น่าเชื่อ ที่จ่ๆู คนที่แข็งแรงดีจะมาเสียชีวิตลงใน เวลาไล่เลี่ยกัน คุณวาสุเทพอาจจะเป็ นได้ อยู่หรอก เพราะเขาเป็ นโรคหัวใจ 16 ‘พงศกร’
ขาดเลือดอยู่แล้ ว แต่ภรรยาของเขานี่ สิครั บ...ไม่น่าเชื่ อ...ว่าคน แข็งแรงดีอย่างหล่อนจะมาเสียชีวิตอย่างกะทันหันในวันเดียวกัน กับสามี ลูกของคุณวาสุเทพเองก็คงไม่เชื่อเหมือนกัน เธอจึงโทร.ไป ปรับทุกข์กบั ยายแอ้ ถึงเรื่ องราวอันชวนให้ สงสัย แล้ วยายแอ้ ก็เลย โทร.มาเล่าให้ นายดุรงค์ของผมฟั ง และยายแอ้ ดจู ะปั กใจมากว่านี่ คือเรื่ องฆาตกรรมอย่างแน่นอน... เราทัง้ สอง หนึ่งคนกับหนึ่งแมวเลยต้ องระเห็จพากันมาถึง ที่นี่... มูล นิ ธิ ว าสุเ ทพไม่ ไ ด้ ตัง้ อยู่ใ นตัว เมื อ งสิ ง ห์ บุรี หากแต่ อ ยู ่ อ�ำเภอข้ างนอกออกไป เราไปหาได้ ไม่ยาก เพราะคุณเอกอรบอก ทางนายมาอย่างละเอียด ขับรถลัดเลาะออกจากตัวเมืองมาไม่ไกล นักก็ถงึ บ้ าน...อันที่ จริ ง ควรจะเรี ยกว่าคฤหาสน์ ถึงจะถูก เพราะ หลังใหญ่โตเหลือเกิน ตังตระหง่ ้ านอยูต่ รงหน้ าของเรา... ทันทีที่เรามาหยุดอยู่หน้ าคฤหาสน์วาสุเทพ เสียงเพลงจาก ความทรงจ� ำของผมก็ ลอยละล่องมาประกอบเหมื อนภาพยนตร์ เสียงในฟิ ล์ม ...นีค่ ือสถาน แห่งบ้านทรายทอง ทีฉ่ นั ปองมาสู่... ฉันยังไม่รู้ เขาจะต้อนรับ ขับสูเ้ พียงไหน อาจมี ยิ้มอาบ ฉาบบนสีหน้า ว่ามี น�้ำใจ แต่สิ่งซ่อนไว้ ในดวงจิ ต คือความริ ษยา... ฮ่า ฮ่า ฮ่า... ผมว่าถ้ านายดุรงค์ร้ ู ว่าผมก�ำลังคิดอะไรอยู่ละก็ นายจะต้ อง หัวเราะลัน่ ออกมาแน่นอน มาลีสีเลือด 17
โธ่...คุณ ก็บ้านออกจะใหญ่โตอย่างนี ้ ช่วยไม่ได้ ที่ผมจะเกิด ความรู้ สึกเดียวกันกับตอนที่พจมาน พินิตนันทน์ ถักผมเปี ย หิว้ ชะลอมเดินทางจากบ้ านนอกมาสูบ่ ้ านทรายทอง ที่แสนจะยิ่งใหญ่ อย่างไรอย่างนัน... ้ ให้ ตายเถอะ...ผมคิดว่า ผมรู้นะว่าพจมานในละครเรื่ องบ้ าน ทรายทองที่ผมและนายชอบดูจะมีความรู้ สึกอย่างไร เมื่อมาหยุด ยืนอยูต่ รงหน้ าคฤหาสน์ใหญ่โตแบบนี ้ จะต่างกันก็แค่ผมไม่ได้ มีผมเปี ย แล้ วก็ไม่ได้ เป็ นลมล้ มกลิ ้ง ไปหน้ าคฤหาสน์วาสุเทพเหมือนอย่างพจมานเท่านัน... ้
18 ‘พงศกร’