INHOUD
17.4 December 2006
8. Erasmus in Berlijn
Marcel gunt ons een kijkje in het onrustige (nacht)leven van een Nederlandse student in de grote stad Berlijn
12. Gymno goes global, voy a EspagĂąa Een spaans gepeperd verhaaltje over Arnolds master stage te Madrid 14. America - Fuck yeah! Zoals de titel al doet vermoeden een heftig verslag van onze Caspar
in Amerika!
minder dan onze feestcommissaris, de ruigste der ruigen - Michel
22. Hete hoeren en patserige pooiers Een zeer ruig verslag van een ontzettend ruig feest door niemand En verder... 4. Redactioneel 5. Confucius goes global 7. Marja S. - Europe here we come 18. Congo Congres - Weapons of Mass destruction 20. Vrije keuzeruimte, de nieuwbouw en de organisatie 23. Enkeltje Den Haag Centraal, 2e klas met korting: â‚Ź 5,20 27. Gent een chronologie 29. Vrolik en Groot - Sop, Soppig, Soppigst
17.4 December 2006
Redactioneel Met mijn Gymno-wederhelft vertrokken naar de oosterburen sta ik er plots alleen voor. Een Gymno maken met iemand anders, zeker als die persoon altijd de lay-out voor zijn rekening nam, is toch een tikkeltje gemakkelijker dan alles zelf moeten doen. Het vertrek van de mede-redactiecommissaris bracht gelukkig ook wat positiefs met zich mee, een nieuw thema! Aangezien hij niet de enige persoon was die zelfverbreding zocht in het buitenland en met het feit dat de CONGO-site een nieuwe domeinnaam heeft gekregen (www.congo.eu) was het thema - Gymno goes global - geboren. Met deze globaliserende Gymno bespreken wij de positieve en negatieve effecten van studeren in het buitenland, wat reizen met je eigen persoontje doet en hoe de weg naar het buitenland beleeft wordt. Drie studenten die momenteel CONGO’s ideologie verspreiden over de rest van de wereld vertellen over hun belevingen en ideeën over studeren in het buitenland. Natuurlijk is er ook ruimte voor wat losser leeswerk. Verslagen van het Hoeren en Pooiers feest en het Congres in Gent en uiteraard alle nieuwe roddels in de Vrolik en Groot rubriek zorgen weer voor een beetje ‘Story-niveau’ in al het globalising geweld. Er is nog één kleine mededeling die ik wil doen die de trouwe lezers van de Gymno al misschien is op gevallen. De Gymno heeft een nieuwe lay-out! Alles is onder geen geval permanent en wij van de redactie staan altijd open voor op en of aanmerkingen betreffende het Gymno-wezen. Heb je op of aanmerkingen of misschien zelfs interesse in de Redactie-commissaris functie die binnenkort beschikbaar is dan kun je altijd een mailtje sturen naar: Gymnorhina@gmail.com. Nu ga ik u groeten, wens u een fijne dag en waar mogelijk veel leesplezier. Dikke kus, Mark de Boer Redactiecommissaris CONGO
17.4 December 2006
Confucius goes global! Het buitenland is steeds minder ver weg sinds ik studeer. Dat is wellicht geen slechte ontwikkeling want een student dient tegenwoordig buitenlandervaring te hebben om überhaubt nog mee te tellen op de banenmarkt (volgens FOLIA, SUM etc). Studenten die in het buitenland hebben gestudeerd kennen meer zelfstandigheid en hebben meer levenservaring, zo schijnt het. De bekende filosoof Confucius had het 2500 jaar geleden al door en schreef: “Het is beter 1 mijl te reizen dan 1000 boeken te lezen” en sloeg daarmee de spijker op zijn kop. Een mijl lijkt nu niet erg ver (slechts 1609.3m) maar vroeger wellicht wel. -Als ik confucius op de middelbare school al had ontdekt had mij dat trouwens 1800 boeken per dag gescheeld.De laatste jaren is ‘reizen’ zo eenvoudig geworden dat online een ticket boeken voor één euro naar Thailand al bijna niet meer vreemd is. Tot mijn 14e had ik nog nooit een grens overschreden (ik vind België geen buitenland) en dat vond ik toen niet erg. Ik las wel veel boeken dus wellicht heb ik goed gecompenseerd, maar sinds ik het reizen heb ontdekt voel ik me opeens meer mens. Niet dat ik nou zo duizelingwekkend veel te vertellen heb maar ik ontdek wel dat reizen iets met je doet. Mensen die bijvoorbeeld een stage hebben gelopen in het buitenland (geen zeldzaamheid bij onze studies) komen als persoon interessanter en ook volwassener terug. Wat wel jammer is, is dat het af en toe zo makkelijk is om weg te gaan uit Nederland. Met een beetje geld ben je al verdwenen in de verste uithoeken van de wereld en wat win je ervoor terug? Een bruin kleurtje oké, meer levenservaring? Niet bepaald. Confucius doelde in zijn stelling ook helemaal niet op het ‘ergens op vakantie gaan’ reizen maar juist op het ‘onderweg zijn’ reizen en de waarde daarvan. Pas wanneer het echt moeite heeft gekost om ergens te komen is de reis alleen al de moeite waard geweest en kom je als een beter mens terug. Wanneer je de volgende dag baalt van slechte begeleiding bij stages of omslachtig papierwerk bij het volgen van vakken in het buitenland moet je nadenken dat je op dat moment je reis eigenlijk al bent begonnen en ook vanaf dat moment al een interessanter en volwassener mens bent. Daar zijn je toekomstige werkgevers ook naar opzoek en niet naar mensen die een stage of vakken a la ‘go-go tours’ hebben geregeld.
17.4 December 2006 Het Thema van deze Gymnorhina ‘Gymno goes Global’ geeft ook aan dat internationalisering belangrijk is, zelfs voor een studievereniging en haar periodiek. De Nederlandse universiteiten hebben internationalisering hoog in het vaandel staan en steeds meer uitwisselingsprojecten en buitenlandmarkten worden je opgedrongen. Op zichzelf is dit natuurlijk een positieve ontwikkeling, maar alsjeblieft als je ooit naar het buitenland gaat zorg dan dat je juist niet de gebaande paden bewandeld. Laat zulke projecten je slechts inspireren en zorg ervoor dat je juist wel je hoofd boven het maaiveld uitsteekt en die mijl van Confucius loopt anders kun je misschien beter die 1000 boeken lezen. Veel liefs van jullie voorzitter, Shannon Bovenstaande is niet belerend, slechts inspirerend, bedoeld. Maar omdat het zo serieus was hier wat slechte Confucius says grappen: -Don’t eat the snow where the huskies go! -Support bacteria, it’s the only culture some people have! -He who sitteth on an upturned tack shall surely rise. -Even the greatest of whales is helpless in the middle of desert. -War doesn’t determine who is right, war determines who is left -When called an idiot sometimes it is better to be quiet, than open your mouth and remove all doubt. -Man with one chopstick go hungry. -Those who quote me are fools. -Confucius says too damn much.
17.4 December 2006
Europe, Here We Come... Nederland is maar een klein deel van Europa. Daarom verbaast het me altijd weer dat er overal zoveel Nederlanders zijn. Italië, Spanje, Turkije, Ierland, Zwitserland, het maakt niet uit: We zijn overal! In de jaren dat ik hier op de aardbol rondloop heb ik al veel gereisd. Ik heb verschillende kijkjes kunnen nemen in de vele verschillende culturen en heb mogen genieten van alle lekkere en minder lekkere hapjes die er aanwezig waren. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het meest heb kunnen genieten van de lekkernijen uit eigen land. Italianen doen altijd een beetje arrogant over hun pizza’s en antipasta. Het enige bijzondere aan de Engelse fish&chips is dat het bijzonder vet is (tijdens die vakantie hebben we maar één lekker hapje gezien en dat was in Cambridge). In Ierland kan ik me niet herinneren een goed traditioneel gerecht tegen gekomen te zijn, dat zegt al genoeg. Als ik aan Duitsland denk, denk ik bier en braadworst. Lekker hoor, maar ik zoek wat meer in mijn avondmaaltijd. Frans eten is heerlijk, maar meestal na één hap al op. Geef mij maar iets meer. Nederlands eten is gewoon het best: een berg aardappelen, vlees en groenten. Van alles wat, dat is wat ik het lekkerst vind! Marja S.
17.4 December 2006
Erasmus in Berlijn. Erasmus de reizende intellectueel heeft in zijn leven in veel verschillende landen gewoond en gestudeerd. Daarom ontleende de universitäire uitwisselingsprogramma- de Erasmusbeurs- ook haar naam aan deze beroemde Nederlander. Om nu gedeeltelijk in zijn voetsporen te treden, en de wereld op universitair niveau te ontdekken, had ik me vorig jaar opgegeven voor dit horizonverbredende uitwisselingsprogramma. Het gevolg hiervan is dat ik nu met mijn laptopje in een, dan wel niet typisch Duits, Starbucks café in Berlijn zit met op de achtergrond het gegorgel van een cappuccino apparaat, lichte salsa muziek en kletsende, hippe, frappuccino drinkende, Berlijnse mensen. Nu het neusoptrekkende geluid een beetje verzwakt, kan ik rustig nadenken wat mij hier nu eigenlijk gebracht heeft. Wat heeft mij over die streep getrokken om het knusse, vertrouwde Anna’s Hoeve en de daarbij horende hoofdstad tijdig in te ruilen tegen het grote onbekende Berlijn. Wel, ik denk toch dat het deze onbekende factor was die mij het meest aantrok deze stap te maken. Elke dag alleen kaas op je brood is ook maar saai. Ik wilde weer eens iets anders, mijn sensoren prikkelen met een beetje sambal op mijn Maaslander. En tijdens je studie is bij uitstek het Erasmus uitwisselingsprogramma daarvoor de manier om je te bevredigen met nieuwe prikkels binnen de continentgrenzen van Europa. Het is allemaal redelijk makkelijk gegaan, hoewel ik af en toe twijfelde aan de organisatorische vaardigheden van de Erasmuscoördinator. Uiteindelijk zit ik nu toch in het buitenland dus wat dat betreft heeft deze persoon het toch allemaal goed geregeld. De stad waarop ik mijn zinnen zette, was dus Berlijn. Dit omdat ik van meerdere mensen had gehoord dat dit een waanzinnig interessante en bovendien goedkope stad is. Hoe goedkoop je het maakt hangt natuurlijk helemaal van jezelf af, maar het is inderdaad over het algemeen goedkoper dan Amsterdam. Dit geldt met name voor de huurprijzen van kamers. Na drie dagen in Berlijn op kamerjacht te zijn geweest, had ik “ein geiles Zimmer” gevonden in de centraal/oost gelegen wijk Prenslauerberg, met een metrostation voor mijn deur en slechts drie stations verwijderd van Alexanderplatz waar die lelijke maar tegelijkertijd imposante Fernsehenturm staat. Mijn kamer is voor Amsterdamse begrippen niet klein en ik betaal slechts 150 euro per maand. Zelfs voor Berlijnse begrippen is dit goedkoop –met name omdat het een redelijk goede buurt is waar ik woon-. Deze belachelijke lage prijs is vanwege het feit dat het pand waarin ik mijn kamer heb nog gerenoveerd moet worden en omdat ik mijn kamer nog moet verwarmen met –jawel!- een echte kolenkachel. Deze warmtegever in koude dagen neemt wel veel plaats in beslag, maar de warmte die het uitstraalt is hartverwarmend romantisch. Bovendien worden, elke keer bij het aansteken van de kolenkachel, mijn
17.4 December 2006 pyromane behoeftes bevredigd. Een fascinatie voor vuur die ik eigenlijk al mijn hele leven met me meedraag, maar waar ik nu niet dieper op in wil gaan. Het volgen van colleges doe ik niet,……in Berlijn, maar in Potsdam, het stadje naast Berlijn (qua afstand vergelijkbaar met Amsterdam-Utrecht) Ondanks dat Berlijn zelfs twee universiteiten meer heeft dan Amsterdam, bood alleen de universiteit van Potsdam vakken aan die mij het meest interesseren. Ik volg nu een semester lang (3 modules) vakken die horen bij de studie Ernährungswissenschaften oftewel wetenschappelijk georienteerde Voedselkunde. Omdat de mensen van deze studie eigenlijk dezelfde basis hebben als de medische biologen die nu in het derde jaar zitten, kan ik me makkelijk tussen hun voegen. De colleges zijn allemaal wel in het Duits en daarvoor moet je het taaltje al wel onder de knie hebben, wil je tijdens de colleges ook nog iets oppikken. Wat me opvalt tijdens de colleges is de Duitse organisatie bij mijn medestudenten die allemaal tot op de kleine puntjes goed zijn voorbereid –minimaal twee geslepen potloden, etui vol pennen, genoeg papier en van blackboard uitgeprinte sheets- om tijdens de college zoveel mogelijk informatie op te zuigen. Ik zie dan ook niemand met een krantje voor zich of bezig zijn met kunstzinnige gekrabbel in hun schrift. Nee, het is alleen opzuigen, opzuigen en nog eens opzuigen van informatie, en dit tot de laatste hoorcollege uurtjes. Onvermoeibaar leergierig die Duitsers! Een andere bijzonderheid die mij opviel, is de manier hoe een hoorcollege wordt afgesloten. Dit gaat altijd gepaard met een luid “spechtengeklop” op de leerbanken. De eerste keer dat ik dit meemaakte kreeg ik zowat een hartverzakking toen de hele klas opeens hun knokkels kapot ramden op de banken.
17.4 December 2006 Naast deze wilde avonturen in de collegebanken ben ik natuurlijk vooral naar Berlijn gegaan vanwege haar wilde nachtleven. Hier heb je geen sluitingstijden! In Berlijn kun je elke dag tot de laatste/vroege uurtjes naar de beste parties of de gezelligste “Kneipen”. Ook drank en bier dat hier alleen per halve liters wordt verkocht, zijn in de meeste tenten lekker betaalbaar. Gisteren heb ik nog een Duits wijnlokaal bij mij in de buurt ontdekt waar je zelf mag bepalen hoeveel je betaalt voor een wijntje. Als je verder geen schaamtegevoel hebt, of de Duitsers na 62 jaar eindelijk een keer wilt terugpakken, dan betaal je dus gewoon heel weinig voor een goed glas wijn. Theoretisch mogelijk! Om het geld hoef ik hier eigenlijk niet verlegen te zitten, want met de Erasmusbeurs –de naam zegt het al- komt ook een leuke beurs mee. Dit was ik totaal vergeten –of wist ik het wel?- Vorige week werd mij dit per email medegedeeld. De beurs is een kleine 900 euro en bovendien hoef je niet nog extra collegegeld aan de buitenlandse universiteit te betalen (helaas hoeft dit sowieso niet in Duitsland). Als ik daarbij optel dat het leven hier ook goedkoper is, dat ik mijn OV-jaarkaart en mijn gewone studiefinanciering nog uitbetaald krijg en dat een buitenlandervaring, naast een leuke ervaring, ook nog een heel CV-gunstige ervaring is, dan snap ik niet waarom er toch relatief weinig mensen van deze mogelijkheid gebruik maken. Nee, mij hoor je niet klagen, hoewel ik de koffie bij de Starbucks hier wel weer aan de dure kant vind. Ik vraag me trouwens af hoe lang het nog duurt voordat ook Amsterdam zwicht voor de Starbucks. Want volgens mij is Amsterdam de enige hoofdstad op de wereld die (nog) niet door Starbucks veroverd is, dit volgens mij mede dankzij de hardnekkige tegenstand die de Coffee Compagnie bied tegen deze grootmacht. Dat is weer iets waar ik als Nederlander trots op mag zijn, toch? Niet dat ik de Coffee Compagnie nou zo veel beter vind, maar het gaat om het principe. Wat nou globalisering? Dikke reet,….daar doen wij mooi niet aan mee!
MJ
10
17.4 December 2006
11
17.4 December 2006
Gymno goes global, voy a EspagĂąa Uiteraard worden alle Congoleden die een beetje bekend zijn en tevens afwezig, danig gespamd door de redactie van de Gymnorhina om eens van zich te laten horen via andere kanalen dan mail, skype of msn. En die kans kan je natuurlijk, ook bij totaal gebrek aan inspiratie, niet laten schieten. Lange tijd geleden stond al vast voor mij dat een deel van mijn studie in het buitenland gedaan moest worden. Het verbreed je wereld, je talenschat, je inlevingsvermogen voor de wereld van andere mensen en de eventuele kleinschaligheid van jouw of het Nederlands idee van hoe de dingen horen te gaan. Madrid, waar ik verblijf, is groot, ongeveer zes keer groter dan ons lieve kleine Amsterdam. De straten zijn breder, de metro is uitgebreider en ligt dieper, de tijd die je in de metro doorbrengt is langer, maar vreemd genoeg zijn de taxichauffeurs minder asociaal. Evengoed ga je uit naar een bar, spreek je af met mensen voor eten of drinken of sporten, sms en msn je, kom je af en toe iemand tegen op straat, kortom, zo heel anders is het niet. In een paar maanden naar helemaal wereldwijs: valt wel mee. Afgezien van het kleine puntje dat ik op dit moment nog minstens een maal per dag mezelf gedwongen zie iemand nietbegrijpend aan te staren. Waarop de meeste mensen besluiten dat je waarschijnlijk gewoon heel stom bent dat je ze niet verstaat en ze dus precies hetzelfde nogmaals zeggen. Talenschat: taalcursus is handig. Over het inlevingsvermogen kunnen we vrij kort zijn. Stap een voor inleven is de ander begrijpen. En voor begrijpen, is het handig als je ze kan verstaan. Dus, inlevingsvermogen: taalcursus is handig. En wat betreft hoe dingen anders kunnen gaan, moet er iets meer uitgelegd worden over wat ik hier uitvoer. Ik doe een stage op het nationaal kankerinstituut van Madrid, wat dus betekent dat ik in feite een full-time baan heb, alleen dan iets meer werk. Maar, dat is totaal anders dan in Nederland. In Nederland begin je om negen uur. Ingewijden weten dat ik daar bizar slecht 12
17.4 December 2006
in ben. In Spanje begin je voor het ontbijt. Want, het ontbijt is op het lab om tien uur. Tot kwart voor elf ofzo, heerlijk relaxed, koffie, vers sap, broodje, kletsen (Spaans, dat wel, maar die taalcursus komt eraan). Je kan voor het ontbijt ook wel wat doen, maar zoals diezelfde ingewijden wel kunnen raden, is dan niet echt iets voor mij. Vervolgens ga je aan het werk. Het typische Nederlandse lunchuur, tussen twaalf en één een half uur de tijd nemen om tussen je mond volstouwen met het uit kostenoverweging van thuis meegenomen brood een beetje met je collega’s te praten, is hier niet aanwezig. Hier is het anderhalf tot twee uur, waarin je elke dag opnieuw kunt kiezen uit verschillende, soms mij onbekende en af en toe ietwat te onbekende, primeros en secundos kunt kiezen, oftewel twee borden vol. Die je vervolgens rustig kan opeten, een beetje kan verteren en overgieten met koffie. Vervolgens ga je ’s avonds in een bar wat drinken, waar je standaard een kleine tapas bij je drinken krijgt. En mocht je meer willen, de bar staat er vol mee. Hoe dingen anders kunnen: Spanjaarden zijn goed in eten! Overigens, de biertjes zijn wel veel te klein. Alle Spanjaarden vinden dat ik mijn bier zo snel op heb, maar het glas is nog niet eens groot genoeg om een peuter tevreden te stellen als je er limonade in zou doen. Afsluitend, studeren in het buitenland is leuk, Amsterdam en de mensen daar zijn desalniettemin ook heel gezellig en belangrijk. En iemand moet eens het fenomeen vaasje bier introduceren bij de Spanjaarden. Arnold Bos
Plezier met Peuter Bier 13
17.4 December 2006
America – Fuck Yeah! Na mijn hele leven in het lieflijke Amsterdam gewoond te hebben was het op 4 Augustus 2006 na bijna een jaar van voorbereidingen zover: Ik vertrok met Delta Airlines naar de Verenigde Staten. Hier zou ik een semester gaan studeren aan Armstrong Atlantic State University (AASU), in het warme en pittoreske Savannah, Georgia. Waarom AASU, waarom Savannah? Dat is een vraag die mij vele malen gesteld is. Ik wilde graag naar het zuiden, waar het weer zonnig en warm zou zijn. Verder wilde ik ergens aan de kust, zodat ik lekker in de zee kon zwemmen en met een beetje geluk kon surfen. Verder moest de universiteit aangesloten zijn bij mijn uitwisselingsprogramma (ISEP) en moest uiteraard vakken te bieden hebben die binnen het biomedische wetenschappen curriculum passen. AASU en Savannah voldoen aan al deze eisen. Bovendien is Savannah een niet te groot maar ook niet te klein stadje, 300.000 inwoners, en staat bekend als de mooiste stad in het Zuiden van de VS. Ik moet zeggen dat ik absoluut niet begrijp waarom dit land het land van de vrijheid zou zijn: van begin af aan was het duidelijk dat mijn vrijheden behoorlijk beperkt zouden zijn! Alcohol is absoluut niet toegestaan op campus (AASU is een ‘dry campus’), zelfs niet voor eventueel meerderjarigen, bezoek van het tegenovergestelde geslacht in de kamers is na middernacht niet toegestaan, na 22.00 uur dient het stil te zijn en sexual harassment wordt absoluut niet getoleerd! Misschien dat het de enorm diverse keuze aan fastfood is die symbool staat voor Amerika’s vrijheid? Na een korte periode van acclimatisering, installering in mijn appartement en verkenning van campus en omgeving begonnen mijn lessen. Ik was inmiddels ingeschreven voor de vakken Bacteriologie, Endocrinologie, Epidemiologie, Sportfysiologie en Ethiek. Helaas viel het niveau van onderwijs me nogal tegen. De docent endocrinologie deed niets anders dan zijn samenvatting van het boek op het bord Uitzicht uit mijn raam op de schrijven, terwijl een half uurtje leren voor campus een epidemiologie meer dan genoeg was om het tentamen goed te maken. Sportfysiologie is op zich best een interessant
14
17.4 December 2006 vak waarin fysiologische processen in het menselijke lichaam met betrekking tot sporten worden behandeld, alleen gaat het allemaal een beetje langzaam. Bacteriologie daar en tegen is het vak waar ik de meeste nieuwe boeiende dingen in rap tempo leer en Ethiek is een vrij makkelijke maar zeker leuke cursus. Om nog heel even terug te komen op de Endocrinologie-docent: hij staat op de gedeelde eerste plaats, samen met de UvA docent van organische chemie, van mijn lijstje met allerslechtste docenten ooit! Het begin van het collegejaar hield gelukkig niet alleen in dat de lessen van start gingen, maar ook dat de campus gevuld werd met vele Amerikaanse studenten. Al snel leerde ik vele relaxte mensen kennen met wie ik veel om zou gaan gedurende de rest van het semester. Uiteraard was het feit dat ik uit het ‘notorious’ Amsterdam kom en ongelofelijk sexy ben ook van enorm positieve invloed op mijn sociale leven. Omdat ik slechts 20 jaar oud ben hield dit sociale leven geen uitgaansleven in, je moet immers 21 zijn om te drinken en een bar in te komen. Aanvankelijk was dit niet een probleem aangezien ongeveer iedereen maling had aan de dry campus regel en er regelmatig bier en andere alcoholische versnaperingen genuttigd werden in de appartementen. Wel een beetje vreemd: Amerikanen eten pizza, hamburgers of fried-chicken voor lunch en avondeten, maar zodra er een biertje gedronken wordt, let men opeens op de calorieën en drinkt men naar niets smakend Bud Light bier!
‘Uhoh, Busted!’ Echter, nadat ik twee maal betrapt was op het drinken van alcohol op campus werd ik ernstig gewaarschuwd: een derde maal kan leiden tot substantiële boetes, verwijdering van campus of zelfs ontslag van AASU. Op dit moment besloot ik dat het tijd was voor een fake-id: een bewijs dat ik 21 zou zijn. Gelukkig zijn er vele websites waar deze vernuftige pasjes besteld kunnen worden. De site van mijn keuze verscheepte niet direct naar de USA, maar met hulp van mijn partner-in-crime Ivar S. geraakte ik toch in het bezit van een van deze felbegeerde pasjes. Zo geschiedde het dat ik het nachtleven van downtown Savannah leerde kennen. Hoewel er wel een paar aardige barretjes te vinden zijn, is het natuurlijk niet te vergelijken met mijn geliefde Amsterdam. Hierbij moet gezegd worden dat het feit dat je totaal afhankelijk bent van iemand met een auto om downtown te bereiken ook enigszins afdoet aan de downtown-experience. Naast studeren en af en toe de wet overtreden met under-age-drinking zijn er natuurlijk nog meer culturele ervaringen te ondergaan. Zo vond ik het absoluut noodzakelijk om een American College Football game bij te wonen. Zodoende gingen ik en wat internationale vrienden voor een weekend naar een stadje 4 uur ten noorden van Savannah, Athens genaamd. Dit stadje is thuis van de grootste universiteit van Georgia, University of Georgia (UGA), en hun football team The Bulldogs
15
17.4 December 2006 De tickets waren 35 dollar, maar de sfeer in het enorme stadion, de cheerleaders en het feit dat the Bulldogs Mississippi State met 27-24 versloegen maakte het elke penny waard. Gelukkig had Athens ook nog eens een vrij aardig nachtleven, dus kwam mijn fake-id weer goed van pas in de avonden.
‘Gooo Get ‘m Dawgs!’
Op The Empire State Building the Empire State Building, Central Park, Ground Zero en Times Square bezocht. Veel rondgelopen op Broadway en een beetje in Brooklyn, waar mijn broer woont. Het is moeilijk te beschrijven maar ik vond New York gewoon echt geweldig. Ik had verwacht dat ik mij misschien een beetje verloren zou voelen tussen al die enorme gebouwen en in het onbegrijpelijke
‘Wow! It’s Jay-z!’
Touchdown!
Nog iets anders wat ik absoluut wilde doen tijdens mijn verblijf in de States was een bezoek brengen aan New York City. Mijn broer woont daar nu voor een half jaar, dus besloot ik een paar lessen te missen, het vliegtuig te pakken en mijn broer in New York te gaan bezoeken. Ik had de tijd van donderdag avond tot maandag middag, wat uiteraard eigenlijk een beetje kort is. Toch was het een ware ervaring die ik absoluut niet had willen missen. Uiteraard
In Central Park subway-systeem, maar dit viel enorm mee. Ik voelde mij meteen thuis tussen de enorm diverse inwoners van New York en ik realiseerde mij al gauw dat ik er zeker nog eens terug zou willen komen voor langere tijd.
16
17.4 December 2006 Naast het overdag rondslenteren hebben ik en mijn broer ook het nachtleven van NYC beproefd. Zoals alles in New York was ook het drinken in de clubs, die overigens wel grotendeels gratis entree hadden, belachelijk duur met zes dollar voor een biertje als de norm. Dat mocht de pret niet drukken, aangezien je zonder enige moeite een gesprek kunt aanknopen met elk mooi meisje (waarvan er gigantisch veel rondlopen in NYC) en, niet in de laatste plaats, we Jay-Z tegenkwamen in club 40/40. Kortom: Eén groot avontuur daar in New York City! In conclusie kan ik, mijn studie resultaten, mijn avonturen en persoonlijke ontwikkeling in acht nemend, met zekerheid zeggen dat mijn semester hier in de VS een enorm goede ervaring is. Voor meer gedetailleerde beschrijvingen van mijn avonturen, beleefde en toekomstige, hier in de VS kun je altijd www.caspizzle.waarbenjij.nu bezoeken. Tot slot wil ik nog zeggen een iedereen die aan het twijfelen is een tijdje weg te gaan maar denkt dat het te ingewikkeld, te moeilijk of te lang is: Doe het gewoon! Hoewel ik na een aantal maanden mijn goede vrienden, het goede Congo en het liefelijke Mokum toch wel een beetje ging missen wil ik benadrukken dat één semester echt voorbij vliegt. Eind December zal ik weer terug zijn in het kleine Nederland, tot dan!
Caspar
17
17.4 December 2006
Weapons of mass destruction: Biological Warfare Woensdag 13 december organiseert de CONGres commissie van CONGO een congres over biologische oorlogsvoering. In deze tijd waarin terreur een belangrijke rol speelt, worden biologische wapens steeds relevanter. Zo wordt bijvoorbeeld veel aandacht besteed aan de dreiging van aanvallen met het Ebola-virus, en heeft de angst voor Anthrax Washington in 2001 voor een groot deel stilgelegd. Vooruitgang in de opsporing en bestrijding van biologische wapens is dan ook van groot belang. Oorlog en biologie hebben echter nog meer met elkaar te maken. Oorlog is namelijk niet alleen iets menselijks. Zo blijkt bijvoorbeeld dat chimpansees ook oorlog voeren. Er is zelfs een indicatie dat oorlog in ons evolutionair verleden een belangrijke rol heeft gespeeld bij het ontwikkelen van altruĂŻsme. Op het CONGres zal dit dodelijk interessante onderwerp van verschillende kanten benaderd worden. Na een introductie door onderwijsdirecteur dr. Kees de Groot zullen zes deskundigen op deze dag het onderwerp op hun eigen manier belichten. Zo zal epidemioloog Roel Coutinho ons vertellen over het gebruik van pokken als biologisch wapen, en zal forensisch deskundige in biologische wapens Irene Kuiper een lezing geven over opsporingsmethoden. Inez Rijnhart vertelt over hoe in Nederland wordt voorbereid op een mogelijke aanslag. Ook zal viroloog Jaap van Dissel vertellen over Anthrax, dat als biologisch wapen wordt gebruikt. Verder zal bio-ethicus Johan Braeckman
18
17.4 December 2006 het onderwerp vanuit een ethisch en evolutionair standpunt bekijken. In één lezing zal de term ‘biologische oorlogvoering’ wel heel letterlijk genomen worden, hierin zal primatoloog prof. dr. Jan van Hooff vertellen over oorlogvoering in het dierenrijk. Tijdens het CONGres zal ook CONGO’s onderwijsprijs uitgereikt worden. Er worden vier prijzen uitgereikt: voor de beste docent en voor de beste module van het eerste, en van het tweede jaar. De entree prijs bedraagt 4 euro (CONGO leden), 6 euro (andere studenten) en 10 euro (overige gasten). Daarbij is de lunch inbegrepen. Kaarten zijn te reserveren per e-mail: 2006congres@gmail.com. In de CONGOkamer zijn ook kaarten te koop. CONGres 2006 Weapons of mass destruction: biological warfare Woensdag 13 december; 10.00 - 17.00 Filmtheater Kriterion Roetersstraat 170, Amsterdam Kijk op www.congocongres.nl voor meer informatie.
19
17.4 December 2006
Vrije keuzeruimte, de nieuwbouw en de organisatie. Door de -Studentenraad Dertig punten aan vrije keuzeruimte Elke student heeft het recht om 30 punten aan vakken binnen de bachelor zelf te kiezen. De UvA wil zich breed profileren en daarom vindt zij dat een student deze vakken uit alle opleidingen mag kiezen. Het makkelijkst is om binnen de UvA te kiezen, maar ook vakken die daarbuiten vallen zouden goedgekeurd worden. Bij meerdere opleidingen in onze faculteit is deze 30 punten aan vrije keuzeruimte nog niet gerealiseerd en de studentenraad heeft daar aandacht voor gevraagd bij de Decaan. Wij vinden dat bijna alle opleidingen deze vrije ruimte nu wel eens gerealiseerd mogen hebben. Daarnaast adviseren wij om deze vrije keuzeruimte bij de levens- en aardwetenschappers in één semester te plaatsen. De student kan dan zelf kiezen een mooi pakket aan vrije vakken te volgen of een semester in het buitenland te gaan studeren. De nieuwbouw In 2009 hoopt de faculteit het gigantische nieuwbouwproject af te hebben in de watergraafsmeer. Dan zullen ook de exacte wetenschappers en veel van de informatiewetenschappers op Anna’s Hoeve rondlopen. Nu de kassen af zijn staat de eerste heipaal voor december gepland. De studentenraad is druk in overleg om wat extra sportvoorzieningen erbij te krijgen, zoals een groot schaakbord en wat volleybalpalen. Daarnaast komen er faciliteiten voor een groot studentencafé in de toekomstige grote hal. Wij willen dat de studieverenigingen hier bij borrels zelf het bier kunnen tappen; of SORBON hier ook zo over denkt, is nog de vraag.
“Serieus genomen worden” 20
17.4 December 2006 De organisatiestructuur Volgend jaar houdt de scheiding tussen de levens- en aardwetenschappers, de exacte wetenschappers en de informatie wetenschappers eindelijk op, qua structuur dan. De Decaan wil een bachelor school waar al onze dertien bachelor opleidingen onder gaan vallen. Kees de Groot, de huidige onderwijsdirecteur LAW, mag deze bachelor school gaan leiden. Ook krijgen wij verschillende master instituten, zoals een instituut met de maatschappelijke varianten zoals Forensic Science en Restauratiekunde. De studentenraad van de FNWI is makkelijk te bereiken via FNWI@ studentenraad.nl of via leden van de CONGO lijst bij jou in de buurt: Sam Molenaar, Veerle Eggens, Thijs de Wit en Nico Tillie.
21
17.4 December 2006
Hete Hoeren en Patserige Pooiers
Met een schok word ik wakker. Het is dinsdagochtend 10 oktober. Het hoeren en pooiers feest is vanavond en ik merk dat ik al hoofdpijn krijg bij de gedachte aan wat ik allemaal moet doen! Daarbij het probleem van de stufi die al op is…Ik moet nog 2 freakin’ weken! Maar goed eerst maar eens naar die boerderij fietsen wat de UvA science park noemt. Drukte alom in de CONGO kamer, er zijn bijna honderd reserveringen en de kaartjes zijn ook al bijna op. Dit kan ik haast niet geloven omdat we 200 kaarten hadden gedrukt. Dat zou betekenen dat we in de voorverkoop al 300 hoertjes en pooiertjes hebben verzameld. Ook betekent het dat de Escape vol zit! Best leuk maar ook wel kut voor mensen die nog geen kaartje hebben… Nog meer hoofdpijn en het is pas 11 uur! Escape bellen: ‘nee er mogen echt niet meer dan 320 mensen naar binnen’. Maar leuk als ze zijn bij de Escape, hebben ze wel een extra stuk dat ze voor ons kunnen open gooien. Dat is aardig van ze. Veel gebel heen en weer met mijn kuikens uit de feestcommissie. Dan ook nog muziek regelen voor vanavond. Veel dingen waar ik nog aan moet denken! Gelukkig om 3 uur werkcollege psychologie. Brabbelen over niets dus. Dan snel nog naar de V&D om de laatste spulletjes te kopen! Nog 20 euro over voor tijdens het feest zelf, dat moet genoeg zijn! Daarna thuis nog 2 uur wachten op het feest. Ik had toch haast? Na die 2 uur is het eindelijk tijd voor het feest! Eenmaal aangekomen moeten er nog wat dingen geregeld worden maar het valt allemaal hartstikke mee!
22
17.4 December 2006 Al snel druppelen de eerste schaars geklede dames binnen. Het feest kan beginnen! Lekker draaien (een cd uitzetten en de andere aanzetten). Dan genieten van het feest wat voor mij lastig blijkt te zijn aangezien ik niet de rust kan vinden om stil te staan. Lees: op ĂŠĂŠn plek staan en dansen. Maar gelukkig zijn er een hele hoop stoere mannen die wel lekker staan te schuren tegen hun hoeren! Af en toe een handje hier en daar op een of andere hoer leggen en een box geven aan alle mede wiggers (white nigger) en ik heb ook een leuke avond. Helaas zie ik dat deze mannen niet veel winst maken vanavond aangezien ik niet echt veel worstelende tongen zie! Dit valt mij erg tegen aangezien het vorig jaar niet meer duidelijk was wie nou van wie geld kreeg! En hoertjes die hun concurrentie even in de praktijk aan het testen waren heb ik deze keer ook niet gezien. Maar al met al eindigde de avond toch wel lekker! Er liep een hoop rond uit het eerste jaar en het werd duidelijk dat ook daar weer een hoop lekkers tussen zat. Ik heb echt genoten van de avond en ik kan niet wachten om volgend jaar weer een nieuwe en nog geilere avond te organiseren. Met nog meer schaars geklede vrouwen (of in sommige gevallen mannen) en heren met nog dikkere bontjassen en grotere kettingen! Nu hopen op een nog drukker en nog gezelliger gala! Maar dat gaat met deze groep CONGOlezen vast en zeker lukken! Wees er snel bij want de kaarten voor het gala vliegen vaak als warme broodjes over de zogenaamde toonbank! Voor alle mensen die medelijden met mij hebben in verband met geld: Het is nu eigenlijk al 23 oktober, morgen krijgen we stufi en ook heb ik net leverworst met RosĂŠ gegeten dus ik heb het overleefd! Tot het Gala en wees gegroet! Michel Freriks Feestcommissaris CONGO
23
17.4 December 2006
Enkeltje Den Haag Centraal, 2e klas met korting: € 5,20 Zes jaar. Zes mooie jaren van mijn leven heb ik doorgebracht in de stad Amsterdam. Ooit zo prachtig bezongen door Jacques Brel en later verstaanbaarder door Acda en De Munnik, nu een puntje dat steeds kleiner wordt tot ik volledig ben omsloten door het koele donker van de Schiphol-tunnel. Na de stop op Schiphol is het buitenlandgevoel compleet. Ik ben dan ook onderweg naar een land waar de mensen raar praten, matjes + stekels bovenop hip zijn, de kleurencombinatie groen-geel sportief wordt bevonden en elk bijvoeglijk voornaamwoord wordt vervangen door het zelfstandige voornaamwoord ‘Kankah’ (kanker red.). Ja, beste lezers, ik ben onderweg naar Den Haag. De tijd was voor mij gekomen om (tijdelijk) afscheid te nemen van mijn geliefde Amsterdam. Voor vele van jullie is het nog niet aan de orde en zeker niet voor de 300 kersverse Congo-leden, maar op een gegeven moment ben je het informeren van je ouders naar je afstudeerdatum spuugzat en ga je er maar eens aan werken. Dat kan niet altijd in de stad van ieders dromen (Amsterdam red.), maar veel vaker daarbuiten. De biologen gaan naar allemaal exotische oorden, medisch-biologen naar gerenommeerde laboratoria in de VS en de psycho-biologen…tja, waar die heen gaan weet ik eigenlijk niet. Wanneer je Master echter Science, Technology and Public Management is, dan is onze hofstad natuurlijk de plek waar het allemaal gebeurt. Een verblijf in “de mooie stad achter de duinuh” biedt mij tevens de ideale gelegenheid eens te kijken wat daar allemaal gebeurt en hoeveel stommer of leuker het daar is in vergelijking met Amsterdam. Een woning bijvoorbeeld, is in Den Haag zo gevonden. Bij gebrek aan een grote studentenpopulatie zijn er kamers zat. Voor een 300 euro/ maand heb je hele leuke ruime kamer. 500 euro voor een bezemkast is hier uit ten boze, daar waar in Amsterdam dit bedrag vaker regel is dan uitzondering. Je breekt ook niet je nek over dronken Engelse ‘toeristen’ of debiele Amerikanen op het fietspad. Na een verblijf van bijna 7 maanden kan ik mezelf wel een beetje Hagenaar noemen. Ik heb een aantal zaken die mij opviel in onze regeringsstad hier voor jullie opgesomd.
24
17.4 December 2006 Den Haag
Ruim aanbod betaalbare kamers Geen toeristen HTS rijdt op tijd Scheveningen = 10 min. met de fiets Gezellig en vooral chill op het ‘Plein’ Chique straatbeeld (maatpakken, etc.) Schoon Kankah Groot en divers aanbod eettentjes Altijd plek voor je fiets (en veilig)
vs Amsterdam Ramp met kamer zoeken Overal k*t toeristen, altijd! GVB probeert het niet eens Zandvoort = 45 min. in het betrouwbare ov Overal jengelende Albanese straatmuzikanten en vieze mannen in trapezes Veel pleps Smerig Pleuris 30 miljoen Grill-restauranten Koningsplein (lijkt me duidelijk)
25
17.4 December 2006 Als je dit rijtje bekijkt, dan lijkt Den Haag toch een veel betere plek om te wonen/ studeren. Er is echter 1 argument dat alle voordelen van Den Haag wegvaagt: Het is geen Amsterdam! Eerlijk, het is een schitterende stad, maar wie wil daar nou echt graag wonen?? Alles wat in het rechterrijtje staat is juist de reden waarom ik me thuis voel in het Mokumse. Amsterdam is relaxed, kleurrijk, hip, gezellig en zet eigenlijk de standaard voor de rest van Nederland, het is ‘the place to be’. Ik heb tot slot dan ook maar een stukje advies voor alle Congo Amsterdammers; neem het ervan, adem de stad, beleef het (dit komt rechtstreeks uit een folder, lijkt wel). Als je terugkomt van verre, is het gevoel van Amsterdam haast tastbaar….heel even….. Zeg maar, als een zachte scheet na een pot chili. Even bedwelmend, maar dan minder geurig (dit staat overigens niet in de folder). Voor mij begint het lichtpuntje aan het einde van de tunnel al feller te worden. Spoedig zal ik weer kunnen flaneren over ’t Spui, eten in OudWest en drinken in de Pijp. Ik wil rennen over het Leidseplein, zingen als in “The sound of Music” en vervolgens op me bek gaan over de lege breezerflesjes en bierblikjes. Het angstige gevoel beleven als je je fiets niet kan vinden, de 9straatjes, het Vondelpark. Daarvan wordt deze jongen een happy camper. En ja, de volgende keer dat ik ‘Global’ ga, neem ik meer Amsterdam mee!
JH
26
17.4 December 2006
Gent een chronologie Maanden geleden sprak een afgezant van de CONGrescommissie met hoogleraar Johan Breackman over het congres dat Congo gaat organiseren in december. Deze man was erg geïnteresseerd maar voegde aan zijn enthousiasme ook een uitnodiging voor zijn eigen congres toe. Het idee was geboren. De boodschap werd doorgetrommeld aan de activiteitencommissie en binnen een mum van tijd lag er een aanvalsplan klaar. Er werd een hostel geregeld en een reis gepland, de poster hing en de inschrijflijst was á la minute vol. Een tijd later was het grote moment aangebroken, met een ruime dertig man pleegde Congo een studenteninvasie op Gent, het prachtige plaatsje waar dit congres werd gehouden. Op vrijdagochtend 20 oktober zat de trein naar Antwerpen ineens een stuk voller, dit plezierde niet alle passagiers. Gelukkig werd het twee uur later wat rustiger in de trein, want de groep stapte uit. Na nog wat overstapwerk en tramreizen bereikte de groep de jeugdherberg. Dit ging niet erg snel, de voornaamste reden was dat er om de honderd meter even stilgestaan moest worden om bewonderend: Oeh, of Aahh te schreeuwen naar een gebouw, uitzicht of vreemde voorbijganger. Uiteindelijk belandden we dan toch op het Congres, gehouden in een zaaltje van de universiteit zelf. Hier werden we twee dagen lang geïnformeerd over de stand van zaken als we het hebben over The Moral Brain. In twee dagen werden we tot het niveau van de professionals gebracht inzake evolutionaire psychologie, FMRI scans en gedrag, de ethiek van de wetenschap en de morele implicaties achter hersenstructuren. Nu zul je zeggen dat dit saai klinkt, als een soort college, maar er is echter niets saais aan om tussen de groten der aarde een lezing te volgen. Als je naast iemand zit die meer dan twintig keer per boek geciteerd word, dan heb je wel wat te bespreken met elkaar. Alle sprekers op het congres waren duidelijk geïnteresseerd in wie die groep jongelui nu eigenlijk was. Ze werden duidelijk enthousiast toen ze vernamen dat dit nu Psychobiologen uit Amsterdam waren (een groep die de helft van de inschrijvingen behelsde…). Sommige hoogleraren waren zodanig overrompeld dat ze de hele groep thuis op de koffie uitnodigden.
27
17.4 December 2006 Alsof het congres zelf nog niet genoeg was: lezingen, koffie, broodjes etc. was er ook nog eens een speciale vleugel van een dichtbijgelegen museum omgebouwd speciaal voor het congres. Hier mochten we tegen een kleine vergoeding naar hartelust rondbanjeren en werden de onderwerpen goed en kwaad flink onder de loep genomen. Dan nu de geruststelling: we hebben ook heerlijk de student uitgehangen. Gent kent ongeveer een miljard café’s in alle soorten en maten. Varierend van het Dreupelkot (jenevercafé) naar het Waterhuis aan de Bierkade (biercafé met eigen brouwerij) door naar de Dulle Griet . De Dulle Griet is ons het beste bijgebleven. Op aanraden van de lokale bevolking werd dit café aangedaan. Alwaar men voor een glas Kwak (heerlijk) eerst een schoen af diende te geven (tegen diefstal) die men na het nuttigen weer terugkreeg. We besluiten de chronologie net als het weekend, met bewondering voor bijna alles uit het Zuiden. Gent, de mooiste stad die Congo ooit heeft aangedaan, het congres, dat velen hun kijk op het leven serieus heeft veranderd en natuurlijk alle nieuwe vriendschappen en vijandigheden die ontsproten zijn uit deze reis. Sicco de Knecht Actiecommissaris CONGO
28
17.4 December 2006
31