18.3
September 2007
Inhoud Van de voorzitter: Student zijn
5
Een echte student...trekt naar de grote stad
6
Bijbaantjes...het noodzakelijke kwaad
9
Intreeweek 2007
11
Sneak to the preview
17
Efficient en onbeperkt
19
Amsterdamse irritaties
21
CONGres 2007
24
Digitale Evolutie
26
R e d a c t i o n e e l
3
Gymnorhina´tjes
V r o l i k & G r o o t
M a r j a ’ s c o l u m n 2
28
30
16
18.3
September 2007
Redactioneel Namens de redactie heet ik alle nieuwe studenten welkom op Anna’s Hoeve: het biologenstekkie waar je het komende jaar heel wat tijd door zult brengen. Wij hopen dat jullie een geweldige tijd gaan beleven en dat wij met de Gymno hier wat moois aan toe kunnen voegen. Leesvoer is altijd handig, en als bioloog helemaal: een uurtje incubatietijd bij een practicum komt vaak voor... Nu het warme onthaal van de introductie voorbij is, wordt het tijd om (weer) te gaan studeren! Je duikt als eerstejaars in de wondere wereld van de biologie en je probeert zo goed of kwaad als het gaat, je plekje te vinden in Amsterdam. Onze hoofdstad staat er natuurlijk om bekend lastig te zijn wat betreft studentenhuisvesting, maar wanhoop niet, want in deze Gymno hebben we een aantal tips en suggesties opgenomen om je kansen op een kamer in Amsterdam optimaal te benutten! Bovendien staat deze Gymno bol van allerlei andere dingen die te maken hebben met het studentenleven. Voor iedereen wat wils! En voor degenen die het toch wat meer zoeken in de richting van ... bier, cafÊ de Biecht heeft een cadeautje voor elke Gymnolezer: kijk maar op de achterkant! Voor nu wens ik iedereen veel leesplezier en een geweldig jaar toe! Met vrolijke groet, Thijs Rinsma Redactiecommissaris
3
18.3
September 2007
Studeren duur? ProďŹ teer van de allerscherpste prijzen op je boeken! Studeren is al duur genoeg, dus koop je studieboeken bij Congo. Zo proďŹ teer je van hoge kortingen op je boeken. Hou de website, in de gaten voor het laatste boekennieuws en de juiste besteldata!
www.congo.eu Powered by
4
18.3
September 2007
Student zijn Je kunt studeren en je kunt studeren (uit de oude clichédoos). Laten we het hebben over de tweede vorm van studeren. In het leven van de jonge student komt er een moment dat je weet dat je een echte student bent.Voor mij kwam dit moment een aantal maanden na aanvang van de studie. Ik was die avond goed doorgezakt in café de Biecht en was na het draaien van de standaard-einde-van-de-avond-nummers (My Way – Frank Sinatra en De Hoogste Tijd – André Hazes) uit het etablissement gestrompeld. De weg naar huis ging nog nooit zo snel en eenmaal aangekomen in mijn nederige kamer besloot ik op de bank de kracht te verzamelen om in mijn hoogslaper te klimmen. Toen ik de volgende ochtend met een wat smerige smaak in mijn mond op de bank wakker werd wist ik het: mijn leven is voorgoed anders. Wanneer je gaat studeren zul je er vrede mee moeten krijgen dat er nooit meer voor je gekookt zal worden. Je duurste ingrediënt mag niet meer dan €2,- kosten, de boterhammen springen in de ochtend toch niet automatisch in je trommeltje en ook zeep is veel duurder dan je dacht. Gelukkig zijn er ook die ontdekkingen die het huiselijke leven een stuk makkelijker maken. Je komt er bijvoorbeeld achter dat er niets mee mis is om heel de badkamer met de hete straal van de douchekop ‘schoon’ te spuiten. Op kookgebied ontdek je ineens merkwaardig veel soorten voedsel die, in de frituurpan bereid, een ware delicatesse zijn en tosti’s blijken de witgele motor. Kenmerk van de student is natuurlijk de OV-jaarkaart en, nog belangrijker, de fiets. Het OV kan in Amsterdam namelijk een zware bevalling zijn en dan biedt je stalen ros vaak een uitkomst. Toch is het reizen per biciclette niet zonder gevaren; zo liet een goede kennis tijdens het bevestigen van zijn slot zijn fietssleutels met huissleutels en al in de gracht plonzen. Nu was het zijn beurt een nachtje op mijn bank te spenderen. Denk maar niet dat het bij studeren ophoudt! Groetjes, Sicco Voorzitter CONGO
5
18.3
September 2007
Een echte student... ...trekt naar de grote stad Na 6 (of 7) jaar middelbare school is het dan eindelijk zover: je gaat studeren in Amsterdam! Een heerlijke tijd breekt aan want je bent verlost van nablijven, profielwerkstukken, elke dag school, je kleine provinciestadje en, niet te vergeten, je ouders! Als student in de dop zorg jij namelijk dat je binnen de kortste keren een kamer hebt in de hoofdstad van ons land. Dit is misschien iets makkelijker gezegd dan gedaan en daarom hierbij enkele tips om de zoektocht naar jouw paleisje iets te vergemakkelijken. Studentenwoningweb Verreweg de meeste studenten vinden een kamer via www.studentenwoningweb. nl. Op deze site staan kamers van woonstichting de Key (spreek dit niet uit als ‘kie’, dan weet iedereen meteen dat je net komt kijken, maar als ‘kei’). Ook Duwo en Ymere bieden hier kamers aan, zowel studentenkamers als tijdelijke kamers in panden die worden afgebroken. Bij studentenwoningweb teken je een campuscontract, wat betekent dat je uit je kamer wordt gegooid als je stopt met je studie. Ervaring leert dat men hierin minder voortvarend is dan het contract doet vermoeden, maar als je stopt of klaar bent met je studie zul je uiteindelijk wel moeten verhuizen. Inschrijven kan via eerder genoemde site, dit kost je eenmalig 30,-. Niet twijfelen en gewoon doen, want als je je over een jaar pas inschrijft zul je ervan balen dat je geen langere wachttijd hebt. Studentenwoningweb werkt namelijk met wachtlijsten, en hoe langer je ingeschreven staat hoe meer kans je maakt op een leuke kamer. Grove schatting: met ongeveer een half jaar kun je terecht in Diemen (dichtbij Anna’s Hoeve) of Noord, met anderhalf tot 2 jaar kun je een container betrekken op de Spaklerweg (bij Amstel) of de Stavangerweg (West), met ongeveer 2,5 jaar kun je terecht in de Weesperflat (let op: 2 douches met 15 mensen) en met ongeveer 3 tot 4 jaar (afhankelijk van je budget) kom je in de buurt van die echt leuke kamer in het Centrum.
6
18.3
September 2007
Dan ben je misschien al bijna klaar met studeren, maar ondergetekende vindt dat je best een jaartje langer mag studeren om dan in ieder geval het beste uit je kamer te kunnen halen. Het is handig je tegelijk in te schrijven bij Woningnet (www.woningnet.nl). Als je na je studie in Amsterdam wilt blijven wonen, kun je via deze instantie reageren op sociale huurwoningen. De kosten voor het inschrijven liggen iets hoger (60,-) en voor een woning in het centrum geldt een wachttijd van ongeveer 12 jaar. Maar ja, je moet toch wat... Ymere Ymere biedt niet alleen kamers aan via Studentenwoningweb maar verhuurt ook kamers die zullen worden gesloopt of gerenoveerd. Deze staan niet altijd op Studentenwoningweb en je kunt daarom het beste regelmatig de site van Ymere checken voor nieuwe projecten: www.ymere.nl en dan onder het kopje huren, studentenwoningen. Je kunt je hier ook inschrijven zodat je op de hoogte wordt gehouden van nieuwe ontwikkelingen. Kamernet Veel sites bieden studentenkamers aan van particulieren. Verwacht hier echter niet teveel van, 400,- voor een bed op een kruipzolder is meer regel dan uitzondering. Toch kun je hier met een beetje (veel) mazzel wel eens een leuke kamer vinden. Enkele sites: www. kamernet.nl, www.studentenkamers.nl.
Ook op Marktplaats worden kamers aangeboden. Altijd geldt: pas op voor mannen alleen en betaal niet contant! ASVA De ASVA is de overkoepelende studentenorganisatie van Amsterdam. Meerdere keren per week kun je je bij het ASVA bureau (Binnengasthuisstraat) inschrijven voor een kamer. Deze worden dan ‘s middags verloot. Hier zijn dus geen wachtlijsten! Om deel te kunnen nemen moet je lid worden van de ASVA, voor Congoleden is dit maar 10,- per jaar (anders 15,-). Aangezien de ASVA ook fietsen verkoopt en je fiets geheid een keer wordt gejat, betaalt het lidmaatschap zich vrij snel terug.Kijk voor meer informatie en actuele kamers op www.asva.nl, ook voor meer informatie over kamerhuur en huurtoeslag. CONGO Belangrijk bij het vinden van een kamer: netwerken! Hoe meer mensen weten dat je een kamer zoekt, hoe groter de kans dat iemand iets voor je weet. CONGO biedt natuurlijk een mooie netwerkmogelijkheid, maar dit geldt ook voor de vele studentenverenigingen die Amsterdam rijk is. Maak dus van de nood een deugd en wordt lid van zoveel mogelijk verenigingen!
7
18.3 Casa Lijkt het je altijd al eens leuk om in een hotel te wonen? Dat kan bij Casa Academica. Dit gebouw is tijdens de zomermaanden een hotel maar tijdens het collegejaar een studentenflat. Kijk voor meer informatie op www.studentencasa400.nl/. (Anti)kraken Wil je misschien antikraak gaan wonen dan zijn de websites www.antikraak.nl en www.zwerfkeibewaring.nl wat voor jou. Bij antikraak wonen krijg je een kamer in een pand dat door een bedrijf of particulier wordt aangeboden om kraken te voorkomen. Je betaalt weinig maar je kunt meestal maar een aantal maanden ergens wonen. Geschikt dus voor mensen die houden van verhuizen. Voel je je wat meer rebels dan kun je natuurlijk juist gaan kraken, hiervoor kun je kijken op www.squat. net/studenten/. Rijke ouders Wie gezegend is met ietwat vermogende ouders kan het hele kamerzoeken natuurlijk over een andere boeg gooien en zich richten op het zoeken en kopen van een heel huis. Er staan in Amsterdam best wat aardige etages te koop en vastgoed is een goeie investering, nietwaar? Mocht papa of mama geĂŻnteresseerd zijn, stuur ze dan naar www.funda.nl, een site waar veel koopwoningen worden aangeboden. Hopelijk heb je iets aan deze tips bij
8
September 2007
het zoeken naar een kamer. En onthoud: geduld is een schone zaak, vroeg of laat komt er altijd wel iets op je pad. Succes! MdJ
18.3 Bijbaantjes: het noodzakelijke kwaad
September 2007
Het studentenleven wordt steeds duurder. Kamerhuur, collegegeld, studieboeken, het levensonderhoud en niet in de laatste plaats uitgaan verslindt bakken met geld. Plannen van de politiek om het collegegeld over enkele jaren fors te verhogen terwijl de studiebeurzen naar historische dieptepunten zakken (ja Jan Peter, ik begrijp heel goed dat dit de ideale ingrediënten voor een kenniseconomie zijn) helpen ook niet echt. Om dit alles te kunnen financieren is natuurlijk geld nodig. Veel ouders betalen dan ook mee aan de studie van hun kroost en er kan geleend worden bij de Informatie Beheer Groep tegen een gunstig rentetarief om de basisbeurs aan te vullen. Een basisbeurs waar in veel gevallen nog niet driekwart van de huur mee betaald kan worden, laat staan de rest van bovengenoemde zaken. Maar ja, 5000 kilometer verderop soldaatje spelen met onze Amerikaanse vriendjes is natuurlijk ook veel belangrijker dan de toekomst van Nederland. Dan is er dus vaak nog maar één uitweg voor de armlastige student: in plaats van weer een college volgen over de structuur van de rechterachterkwab of hoeveel pyruvaatdeeltjes de citroenzuurcyclus oplevert eens zelf de handen uit de mouwen steken, oftewel het befaamde bijbaantje zoeken. De mogelijkheden in onze hoofdstad zijn natuurlijk legio. Je kunt je bijvoorbeeld laten uitbuiten bij ’s lands grootste grootgrutter door vakken te gaan vullen. Maar op je twintigste een loon verdienen waar een tapijtenwever in Bangladesh nog om moet lachen in een stad waar een gemiddeld biertje 2,10 kost, is niet ideaal. Ditzelfde geldt voor het burgers flippen of achter de kassa staan bij een van de vele fast food vreetschuren die onze hoofdstad rijk is. Bovendien werk je daar meestal ook nog eens voor een ’manager’ met een IQ dat de meesten van ons al hadden bereikt toen ze een foetus van 7 weken oud waren. Maar er is altijd nog het aloude kranten bezorgen. Ben je net thuisgekomen van een avondje lekker doorzakken in de Biecht, kun je alweer je regenpak aantrekken om in de vroege ochtendkou door de nog verlaten straten van Amsterdam te fietsen om je werk te doen. Snelle ontnuchtering verzekerd. Bijkomend voordeel: je bent keurig op tijd om om 9 uur dat college over antidepressiva te volgen. Yes! Dat je zelf zowat als zombie in de banken zit moet je maar op de koop toenemen. Per slot van rekening ben je wel weer 15 euro rijker. Dan de horeca. Daarin is genoeg werk te vinden en het verdient best redelijk.Veel studenten werken dan ook naast hun studie in een café of restaurant. En het blijft natuurlijk heerlijk om je door lompe mensen waarvan je weet dat zij over een jaar of acht jouw kantoor of laboratorium komen schoonmaken te laten afzeiken.
9
18.3
September 2007
Maar als ober blijf je ondanks alle beledigingen uiteraard vrolijk lachen, want als je bijdehand gaat lopen doen tegen je gasten kan je dat toch al snel die 20 cent aan fooi schelen. Voor de meerderejaars student is er nog een lucratief alternatief, namelijk het begeleiden van de eerstejaars practica. Als je het fijn vindt om die nachtmerrie van het verdoven van honderden fruitvliegjes of het opensnijden van haaien dag na dag na dag te herbeleven, een echte aanrader. En als uitsmijter moet je dan ook nog eens alles vijftien keer uitleggen aan een groepje ongeïnteresseerde eerstejaars, omdat ze nog moe zijn van het vakken vullen, burgers flippen, kranten bezorgen en oberen‌ GH
10
18.3
September 2007
2007 Nachtboek van een Zatte Aap, Nieuwbakken Papa, Oude Man, FeestBeest (Yes! Ik kan ‘t nog!), Oververmoeide zombie.......IN T R E E Be ge l e i d e r! Maandag 27 augustus 2007 - 0.19 uur Met de kop op standje knallen giet ik maar zo goed als t gaat wat liters water naar binnen. Straks om 9.30 paraat met een frisse blik alsof je de hele wereld aankan. Gaat lukken! Toch zie ik er na een middag en avond compleet uit m’n bol een beetje tegen op. Maarja, na zo’n non-vakantie als de mijne moest (en moet) ik toch gewoon tot het laatste moment genieten. Die kater werken we met z’n allen wel weg, daar zijn we groepje 56 voor. Ik zie ze al voor me; 16 enthousiaste eerstejaars, vol spanning in hun bed, denkend aan wat komen gaat. Klaar om deze begeleider met een valse start, een topweek te bezorgen… Of was ‘t andersom? Groen VOLTT bandje af…. KNIP! Wit INTREEbandje om… PLAK! Dinsdag 28 augustus - 3.06 uur Zo dat was ‘m dan. M’n eerste dag als intreebegeleider. Wat een belevenis zeg. De binnenkomst ging heel smooth, iedereen netjes op tijd en ze zagen er allemaal uit alsof ze er echt zin in hadden. Het grootste deel van de dag hebben we doorgebracht op Anna’s Hoeve alwaar er kennis gemaakt werd met elkaar en met Congo. Helaas mochten we ons van het Onderwijsinstituut pas klemzuipen na 15 uur, dus t duurde even voordat we op gang kwamen, maarja, doe je niks aan. De opening in Carré was ondanks de stuntelende Gemeenteman en het wandelend zelfpromotieteam Matthijs van Nieuwkerk best aardig. Vooral dankzij Jan Jaap van der Wal,
die ons alvast trakteerde op de helft van z’n komende oudejaarsconference; kunnen we dan tenminste ook alvast vroeg aan ’t bier. Hierna konden we los in het Olympisch stadion, maar daar was ‘t vooral koud en naar mijn mening iets te wijds opgezet. Dat kwam ‘t effect niet ten goede. Dan maar de kroeg in! En waar kun je een eerstejaarsstudent beter mee naar toe nemen dan daar waar je bier kunt krijgen voor minder dan 1 euro. Nu zelfs de Meander op Maandag deze heilige grens heeft durven te doorbreken moeten we deze plekken koesteren. En omdat we er de rest van onze studiecarrière niets meer te zoeken hebben gingen we nu maar even langs de SSRA. ’t Was best gezellig moet ik zeggen. Vermoeiend zo’n dag. Maar volgens mij gaat t wel leuk worden deze week…
11
18.3 Woensdag 29 augustus - 2.45 uur Goddamn! Wat voel ik me oud… t Is pas kwart voor 3 en ik zit compleet uitgeteld weer op m’n kamer. Die kids slopen me helemaal. Uiteraard wijt ik het aan mijn onverminderde enthousiasme waarmee ik de hele dag door mijn kroost gemotiveerd probeer te houden, maar stiekem denk ik toch wel een beetje dat de eindeloze doorhaalnachten voor deze beste man nu toch echt tot het verleden behoren. Het is een nare constatering en ik hoop dat ik me vergis, maar ik vrees het ergste. Party-Ivar is dood, Leve de nieuwe generatie. Want zij gaan ‘t doen de komende jaren.Vandaag was een fijne voorproef van hoe de nieuwe lichting Congolezen deze stad kleur gaat geven. Na een toch wat saai-achtige dag in en rond het Amsterdamse Bos was het tijd voor de kroegentocht. En waar kun je die nou beter starten en eindigen dan in onze geliefde Biecht? Dat er tussen deze start en dit einde geen bezoeken zijn geweest aan andere kroegen mocht de pret niet drukken, we moesten immers bijtijds bij de Escape zijn om kennis te maken met dit instituut in de Amsterdamse uitgaansscene. Helaas was dit nog niet bijtijds genoeg want toen we om 23.15 op het Rembrandtplein aankwamen stond de rij al tot op de Munt. Massooooooooool... dachten we maar en het vooraf bedachte alternatief in de Sinners werd snel omarmd. Feestje van Derm met goeie DJ’s en een fijne spot om ook een keer gezien te hebben.
12
September 2007
Ik durf te wedden dat mijn intreeërs hier vaker gaan komen; een foute avond vol Psychologen, een econometrisch hoogtepunt, of misschien wel een topfeest van eigen bodem… De tijd zal t leren. Op iets kortere termijn ga ik nu heel snel m’n nest in. Morgen weer vroeg op en dan gaan we er weer tegenaan. Ik ga misschien toch proberen om m’n energie iets beter te verdelen. Iets minder ervan her en der rondstrooien tijdens het dagelijkse gebeuren, zodat ik ‘s avonds in deWestergas de ouderwetse Party-Ivar nog één keer uit de dood kan doen herrijzen… Donderdag 30 augustus - 4.47 uur Nou herrezen is ie hoor, Party-Ivar. Weliswaar nog redelijk vroeg thuis maar wat was t een fijn feestje. Had graag tot de laatste beats doorgedanst maar zoals een goed begeleider betaamd ben ik netjes met m’n chica’s op de fiets gestapt om te zorgen dat ze niet door bronstige eerstejaars rechtenstudenten meegelokt werden. Na de melding van vanmorgen dat één van m’n lieve kindjes een nachtje in t ziekenhuis heeft doorbracht, pas ik extra goed op. Altijd vrolijke Steffie heeft namelijk geSinned alsof d’r leven er van afhing en heeft toen uit eigen beweging de taxi maar even een paar honderd meter verderop van t USC laten stoppen om de nacht eens fijn door te brengen tussen de schone lakens van het VU Ziekenhuis. Prima
18.3
September 2007
aan denken dat het gros ervan Oranje nog nooit een prijs heeft zien winnen. Gewoon lekker feesten! En nu even een tukkie doen, want morgen feesten we om 12 uur verder op de Unitas Partyboot. Ik ben benieuwd… Vrijdag 31 augustus - 0.36 uur spot om je roes uit te slapen dacht ik zo! Ben trots op je Stef! Maar je moet me niet meer zo laten schrikken. Verder een heerlijk dagje vandaag. Lekker in de zon een beetje door de stad geslenterd, wat stempeltjes halen hier en daar. Na een bezoek aan StudentTalent de hele dag Mika neuriën en daarna maar eens richting Westergas. Lekker barbecuen (super geregeld) en daarna ff chillen in t gras.Toen het Cirque d’Entree losging ben ik er ff tussenuit gepiept om Ons Aller Ajax de beschamende blamage tegen die hoerenzonen uit Praag te zien bewerkstelligen, maar daar wil ik t verder niet meer overhebben (GODVERDOMME!!). Dan maar snel wat bier naar binnen! En ondanks mijn voornemen van vanmorgen (toen ik bijna dood ging van de a-specifieke pijn in mn lever/ maag/middenrif/longen/alvleesklier), om het vanavond maar even rustig aan te doen, gingen ze weer met rap tempo m’n keel in. Tja, wat moet ik zeggen,’t is gewoon lekker spul. En tijdens het dansen op lekkere muziek moet je je gewoon omgeven met lekker spul. Hetzij vloeibaar, hetzij in de vorm van mooie eerstejaars. En er gewoon even niet
Zo hey, vroeg thuis vandaag! Lekker man. Even dat broodnodige rustmoment inbouwen. Ook de Commissie INTREE heeft door dat het best wel ff bikkelen is zo’n week. Terwijl mijn schaapjes nu waarschijnlijk heerlijk liggen te tukken in het rode pluche van Pathé de Munt schrijf ik voor het eerst nuchter m’n stukje in m’n Nachtboek. Wat een verademing. Maar ik moet wel een beetje opschieten anders word ik over 3 uur wakker in een grote plas kwijl en 867 paginas met: kkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkk.Dus ik schrijf maar even door en dan kan ik lekker m’n bedje in:We hebben niet zoveel gedaan vandaag; de Unitas-Partyboot was nogal een deceptie, 40 minuten te laat, geen muziek en een handjevol suffe Unitasleden waar niet veel meer uitkwam dan; “wil je wat drinken?” Wanneer je hier bevestigend op antwoordde had je pech want er waren geen glazen. Een gracht of 2 voordat we weer terug bij Start waren werd er een plastic zak in de boot gesmeten met in-de-gauwigheiduit-de-soos-gehaalde-bierglazen en tegen de tijd dat deze gevuld waren stonden we alweer op de kant. Leuk geprobeerd, maar als de rest van de vereniging net zo halfbakken is, vind ik het geen wonder
13
18.3 dat ze hun mooie pandje in het centrum niet kunnen behouden… Hierna was er de infomarkt in de Beurs van Berlage. Nóg meer standjes met nóg meer folders in de hand geduwd door wéér dezelfde semi-geinteresseerde promotiemensen. Op een gegeven moment is het gewoon mooi geweest toch? Het jammere aan zo’n activiteitsloze dag is dat je er, ondanks dat t bedoeld is om even bij te komen van al t gezuip en gefeest, eigenlijk alleen maar moeër van wordt omdat je je helemaal kapot verveelt! Maargoed. ff Wat pasta-metsaus-meuk van Sorbon naar binnen en toen terug naar CREA voor een theatervoorstellinkje. Roel C. Verburg gekozen omdat we eigenlijk vergeten waren dat hij vorig jaar op de Diës ons smakelijk heeft laten lachen. Helaas (bijna) hetzelfde verhaal. Alleen heeft ie nu z’n advocatenvriendin eindelijk ten huwelijk gevraagd. Jeej! Feli Roel! Na de voorstelling als een malle naar t USC omdat de dagelijkse verplichtingen ook gewoon nog door gaan tijdens zo’n drukke week.9-2 verloren van 5 veertigers. Ik blame t op de oververmoeidheid en de gigantische stank die er in de zaal hing. Ik weet niet wat die eerstejaars daar uitvreten s’nachts maar gezond rook t niet. Goddamn! En dat was alweer de donderdag. Nog ff volhouden Ivar! Morgen nog ff keihard ertegenaan en dan zit ‘t er weer op. Kijk er naar uit en er tegenop. Maar nog even niet aan denken. Goed slapen en morgen lekker knallen! Om te beginnen met een fles bubbels in t Vondelpark…
14
September 2007
(op dit moment sta je voor een keuze; de beste manier om het laatste deel van dit nachtboek te beleven is door het te laten voorlezen door de auteur. Uiteraard kun je ook gewoon doorlezen maar ik raad je ten zeerste aan om op dit moment op te staan, mij te zoeken, te bellen (0642111093) of te e-mailen voor een afspraak.) Zaterdag 1 september - 6.34 uur Nou nou nou nou nou! NOU Nou nou nou nou! Dat was me t weekje wel zeg! Ik wil eigenlijk nog maar 1 ding en dat is slapen. Heel erg diep en heel erg lang. Maar ik moet door. Ik moet, ik zal en ik kan door. Morgen is t klaar en daarna NOOIT meer… nee hoor. Ik heb een topweek gehad.Als m’n intreekoters het ook maar half zo leuk hebben gehad als ik ben ik een tevreden man; dan weet ik zeker dat ook zij deze week nooit zullen vergeten. Goed uitgeslapen en weer helemaal vól frisheid stonden we om 14 uur op ‘t Leidse op weg naar ‘t Vondelpark om daar eens even flink te chillen. Of nee, loungen moet ik zeggen. ‘t Weer zat voor‘t eerst deze week een beetje tegen maar de Playboy en wat champagne maken een boel goed. Laatste bandjes voor t eindfeest uitdelen, ff checken wat er allemaal nog over is van de groepjes her en der en uiteindelijk tot de conclusie komen dat wij ‘t helemaal zo slecht nog niet hebben gedaan. Bij het afsluitende etentje gisteravond
18.3 waren we gewoon eigenlijk compleet en dat doet me deugd. Groepje 56 was er één om in te lijsten, al zeg ik ‘t zelf! En geen betere manier om van deze groep afscheid te nemen dan met een spetterend eindfeest. Helaas ben ik zelf niet verder gekomen dan de grote zaal in de Melkweg, maarja, hoe kan dat ook met zulke knallers van dj’s. Ik neem bij dezen m’n petje af voor de voltallige Intreecommissie (en uiteraard met name voor Congolees Judith) die het afgelopen jaar überpuik werk hebben geleverd om deze hele week met een fantastisch slotstuk voor ons en voor alle eerstejaars in elkaar te breien. Nog ff snel een half-6-Shawarmaatje van Mama naar binnen en dan is de avond compleet.
September 2007
ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ ………… I.S.
Helaas is t nu voorbij. Ik had van tevoren een aantal dingen niet verwacht; ten eerste dat t zo zwaar zou zijn. Mijn god, ik ben echt veertien jaar ouder geworden deze week. Ten tweede dat ik t zo naar m’n zin zou hebben (Miesj, bedankt ouwe dibbes) en ten derde dat meisjes uit 1989 mij nog zoveel konden doen. Ik moet er maar niet meer aan denken. ‘t Is klaar. Maandag begin ‘t het echte leven weer, de vakantie zit erop. Een non-vakantie met een venijnig staartje. Genieten tot het laatste moment. Zoals het hoort…. Het is zaterdag 1 september 2007 7.23 uur: Kom maar op met die plas met kwijl!
15
18.3
September 2007
De pil Het slikken van de pil is normaal. De meeste meiden zijn aan de pil, maar ook de meeste jongens gaan ervan uit dat een meisje aan de pil is. Het is raar als je met de pil stopt. Want ja, waarom zou je dat in hemelsnaam doen? De voordelen kennen we allemaal, niet zwanger worden en zelf bepalen wanneer je ongesteld wordt. Voor sommigen betekent het ook minder acnÊ of grotere borsten. Maar vergeten ook wij, wetenschappelijk opgeleide biologen, de nadelen van zo’n dagelijkse hormonenshot? Leren wij niet allemaal dat hormonen zeer belangrijke rollen hebben in het menselijk lichaam? Ze bepalen niet alleen of je er als een meisje of jongen uit ziet, maar hebben ook te maken met hoe wij ons voelen? Of we blij zijn en of we zin hebben in seks? Ongeveer een half jaar geleden ben ik gestopt. Ik had last van Erythema nodosum, een ontsteking in mijn vetweefsel in mijn onderbeen. Deze zeldzame ziekte komt vooral voor bij vrouwen tussen de 15 en 35 jaar. Vaak is de oorzaak onbekend, maar de pil kan een invloed hebben. Ik ben dus gestopt en de ontsteking verdween. Misschien was ik ook beter geworden als ik niet gestopt was, maar dat zullen we nooit weten. De kans bestaat dat het terug komt als ik weer aan de hormonale anticonceptie ga. Zolang ik geen vaste relatie heb, ga ik het dus ook niet proberen. Waarom zou ik ook? Condooms helpen ook tegen zwangerschap, geven minder kans op bijverschijnselen en hebben geen effect op mijn gedrag. En hoewel een condoom omdoen tijdens de seks soms inderdaad een beetje de sfeer verpest, jongens, wanneer het meisje ziek op bed ligt heeft ze helemaal geen zin meer.
16
Marja Smid
18.3
September 2007
Sneak to the preview Het is de 20e dag van de maand, het einde van de zomervakantie. Al je geld is over de balk gegooid tijdens je vakantie aan de costa del luiheid. In je broekzak vind je naast een nat pepermuntje en een kleverig dropje nog 4 euro 75. Het is dinsdagavond half 10 en je hebt een ongekend verlangen om jezelf in een bioscoopstoel te nestellen. Wat doe je? Wat kan je doen? Het antwoord is: de sneakpreview in Kriterion tegenover UVA’s centrale gebouw op Roeterseiland. Hier kun om 10:15 voor 4,50 naar de film. Een film die officieel nog niet uit is. Wat je te zien krijgt blijft geheim totdat de film begint. …….Man! Kan het nog spannender op dinsdagavond? De kriterionbioscoop is een bioscoop dat volledig gerund wordt door studenten. De stichting Kriterion is na de Tweede Wereldoorlog opgericht door twee studenten met als doel de Amsterdamse studenten werk te veschaffen, waarmee zij hun studie konden bekostigen.Als eerste werd de bioscoop opgericht. Later kwamen daar nog het shell benzinestation, de oppascentrale en sinds kort Studio K bij. In de bioscoop van Kriterion worden -zegt men- de betere films gedraaid. Hiermee worden waarschijnlijk cultureel verantwoorde films bedoeld. Films die niet puur gemaakt zijn om grote getale mensen naar de bios te trekken. Hoe dan ook, in de sneak preview is het altijd maar afwachten of de betere film ook aan jouw eisen voldoet. Bij mijn laatste bezoek aan de sneak preview werd de film “Hairspray” gedraait. Een Amerikaanse bollywood film met een hoog “feel good”gehalte. De zaal was behoorlijk gevuld en het, over het algemeen, studentenpubliek was hoorbaar in de stemming. Toen het projectiescherm zich met licht vulde, werd het gejoel alsmaar heftiger totdat de eerste beelden en geluiden opkwamen. Toen heerste er voor een moment een gemeenschappelijke stilte. Gespannen en afwachtend welke film er tentoon gesteld werd. Langzaam maar zeker veranderde de stilte bij het publiek in enige geroezemoes wat vervolgens bij een enkeling uitbarstte in getjilp of gekreun. Nadat de dikke hoofdpersoon uit de film de voordeur opensloeg en luidkeels “goodmorning Baltimore”,
17
18.3
September 2007
begon te zingen, barstte de bom in de zaal en werd de zaal verdeelt in genee en geja. Ik zelf hoorde bij de groep van het geja omdat ik de vette knipoog van de film wel begreep. Maar ook veel mensen begrepen dit niet en zagen een Amerikaanse bolliwood/musical film waar de cliches als zoete stroop van een pannekoek afdroop. Het duurde ook niet lang voordat de eerste mensen met veel kabaal uit hun bioscoopstoelen stapten en de zaal verlieten. Een iemand was zelfs zo gefrustreerd en wellicht diep teleurgesteld, dat hij zijn laatste paar centjes aan deze film had uitgegeven, dat hij schreeuwend “KUT film, KUT film, wat is dit een KUT film” de zaal uitliep. Ik vond de film vanaf het begin wel de moeite waard. De leuke liedjes afgewisseld met snelle jaren 60 dansscenes gaven mij een endorfine boost waarmee je je overleden dwerghamster zou kunnen reanimeren. Wat een vrolijkheid op een negen vierkante meter! Ja, de clichés en de hele verhaallijn waren om te kotsen, maar dat hoort nu eenmaal bij dit genre. Bovendien was het volgens mij de bedoeling van de regisseur om die zoetsappigheid als humor op te vatten. Een dikke knipoog naar bollywood/musical films. Na afloop van de film voelde ik me goed. Dit was nu een echte “voel goed film”! Andere mensen die dit met mij deelden uitte hun goede gevoel in een dansje uit de film, waaraan vervolgens steeds meer mensen aan mee gingen doen. En zo werd het een heus feestje in de bioscoopzaal. Bij het naar buiten gaan is het altijd de bedoeling om de film een cijfer te geven zodat het filmpubliek later kan zien of de film een KUT of een TOP film is. Hairspray kreeg van mij een 8. Naast dat de film mij erg had vermaakt, was de sfeer in de bioscoopzaal ook erg grappig. Al met al, zeker de moeite waard om deze film te gaan zien, en dan vooral in een zaal vol luidruchtige studenten.
MJ
18
18.3
September 2007
Efficiënt & onbeperkt Tijdens mijn dwalingen op zoek naar goedkoop en lekker eten buiten de deur, stuit ik regelmatig op hetzelfde dilemma. Ga ik opnieuw voor die voordelige alles-halve-prijs-Italiaan, neem ik het euro-menu, ga ik mezelf super-sizen of wil ik mezelf eens lekker verwennen? Deze innerlijke strijd wordt meestal echter beslist door de inhoud van mijn bankrekening. Nu is die bankrekening over het algemeen wat gevulder zo rond de 24e van elke maand als de overheidsbijdrage aan mijn studie is overgemaakt. Voordelig uit eten is natuurlijk altijd een waardig streven, zeker als je weinig financiële middelen tot je beschikking hebt. Dus ga lekker naar Rimini voor een pizza, de Blaffende Vis voor een biefstuk, de McDonald’s voor een burger, magnetronmaaltijden, brood met water, whatever, maar als je geld hebt doe het dan eens een keer anders. Nu is het een stuk makkelijker om meer dan minder geld uit te geven aan een maaltijd. De laatste keer wilde ik vanaf deze plek jullie aan de goedkope hamburgers helpen. Bij deze frisse start van het collegejaar gooi ik het over een andere boeg. De laatste tijd ben ik namelijk redelijk verslaafd geraakt aan Japans miniatuur voedsel. Die kleine stapeltjes, rolletjes en afbinddingetjes van rijst, zeewier, vis en groente met wasabi en veeeeel soyasaus…..ohohohohoh…..ik kan mijn gezicht er letterlijk mee volproppen. Ik heb het natuurlijk over Sushi. Voor velen niets nieuws onder de zon, maar voor mij een acquired taste.Vroeger moest ik niets
hebben van die rauwe vis met drassige rijst ingepakt in, wie verzint het, zeewier! Tegenwoordig kan ik er geen genoeg van krijgen. Het water loopt me al in de mond als ik het zie liggen. Bekend nadeel alleen van sushi is dat het redelijk prijzig is. Die Japanners, sluw als ze zijn, gebruiken echter steeds vaker dé lokaas voor Hollanders. Eén prijs, onbeperkt sushi! Waar kan dat dan? Nou, in Café Tokyo bijvoorbeeld, op het Spuiplein. Voor de mensen die nog onbekend zijn met het concept en het voedsel leg ik even uit hoe het in zijn werk gaat. Ze hebben in Tokyo twee sessies per avond, om 18:15 en om 20:15. Voor een plekje dien je van tevoren te bellen. En dat was laatst al lekker voor mij geregeld. Bij binnenkomst had ik eigenlijk de typische voedselloopband verwacht zoals je die vaak aantreft in sushi toko’s. Bij Tokyo neem je echter plaats in een soort eetkuipje. Daardoor lijkt het dat iedereen op de hurken zit,
19
18.3 maar in werkelijkheid zit je op een randje. Voorwaarde is wel dat iedereen zijn schoenen uitdoet. Het sushiproppen kan dan beginnen. Op een afstreepkaartje kan je aanvinken wat je wilt hebben en hoeveel porties. Per ronde mag je max. 5 dingen per persoon bestellen en dat 5 rondes lang. In principe zou je dus 25 stukken sushi kunnen krijgen, en dat is veel, erg veel. Dom zijn die Japanners echter niet, alles wat je niet opeet moet je extra voor betalen. Bestellen wat je niet op kan is dus onverstandig. Je hoeft verder je lijstje slechts op je tafel te leggen en de sushi komt vanzelf jouw kant op. Wat krijg je dan eigenlijk? Er zijn verschillende soorten sushi in veel verschillende samenstellingen. Belangrijkste om te onthouden zijn Maki: de bekende zeewier rolletjes, en Nigiri: stukjes vis (sashimi) op een bedje van rijst. Binnen deze soorten kan je al eindeloos variëren. En wie denkt dat in Tokyo alles koud wordt geserveerd heeft het mis. Er zijn ook heerlijke warme hapjes te bestellen. Nu, het proppen kon eindelijk beginnen. Laat als altijd kwam ik Tokyo binnen. De eerste ronde stond al op tafel. Niet alleen slim, maar ze zijn ook nog eens snel hier. Als een dolleman begon ik de sushi met de stokjes naar binnen te duwen, net als mijn even hongerige tafelgenoten. Een fout die ik de volgende keer niet meer maak. Het vooruitzicht ronde 5 te halen bleek bij ronde 2 al een utopie.We namen echter wat gas terug en besloten kleinere porties te bestellen, je hoeft niet 5 dingen te bestellen, en gingen experimenteren. Zo had ik nog nooit rauwe griet gegeten of eitjes van Vliegende vissen. Op het laatst wilde ik echter vooral die heerlijke
20
September 2007
grote stukken zalm en tonijn. Met een zorgvuldig gemengd sausje van wasabi en sojasaus wip ik ze in een keer naar binnen. Hoezo aso-volle mond? Na ronde 4 kon ik echt geen inside-out Maki meer zeggen en werd ons ook medegedeeld dat er nog 1 keer besteld zou mogen worden voordat de volgende lichting aanschuift. “Nou, nee bedankt.” En we hadden niet eens maximaal besteld elke ronde. Critici zullen zeggen, het is niet echt onbeperkt eten en je hebt maar beperkte tijd. Ik ben echter elke keer tonnetje rond en voldaan na 2 uur eten. Het is gewoon zeer efficiënt vreten. En voor € 19.90 eigenlijk spotgoedkoop. Dus zorg dat je wat vaker rond het einde van de maand in de buurt komt van Cafe Tokyo. ‘All you can eat’ sushi voor een schappelijke prijs. JH
Cafe Tokyo Spuiplein 15 020-489 79 18
18.3
September 2007
Amsterdamse Irritaties In Amsterdam gaat er geen dag voorbij dat je ze niet tegen komt. Je ziet ze overal; op de Dam, op het station of in het park. Je kunt het zo gek niet bedenken of er zit er wel één. Ze komen overal vandaan en verspreiden zich ongegeneerd door de stad. Vaak houden ze zich op in groepjes of krioelen ze met honderden tegelijk op de vele pleinen. Ze gebruiken de lusten van onze stad puur voor hun eigen genoegdoening, waarbij ze vaak een spoor van troep of ravage achterlaten in hun pad. In opperste staat van concentratie, bellend en schreeuwen wanneer er weer één verstijft op het fietspad blijft staan, probeer ik mij een weg te banen door het centrum. Elk kruispunt is een potentieel ongeluk aangezien deze wezens de neiging hebben tot ondoordachte, impulsieve acties, zonder daarbij op te letten. Vooral in de zomer is het verschrikkelijk. Elk jaar lijken onze aangename zomerse temperaturen en overdadig voedselaanbod, een onweerstaanbare aantrekkingskracht op ze uit te oefenen en er voor te zorgen dat ze massaal naar onze hoofdstad gevlogen komen. Je raad het al. Ik heb het over… toeristen! De Amsterdamse toerist staat met stip op nummer 1 in mijn top ‘Persoonlijke Ergernissen’. Er zijn in Amsterdam veel verschillende soorten toeristen maar er zijn er drie waaraan ik mij het meeste erger, te weten; de Engelse toerist, de groepstoeristen in het openbaar vervoer en de ergste van allemaal, de toerist op de fiets! Omdat gedeelde smart halve smart is, ga ik hieronder proberen iets van de irritatie van me af te schrijven. De Engelse toerist herken je al van afstand. Het mannetje heeft een karakteristieke bleke huidskleur, vaak met sproeten, kort rossig haar en een fors overgewicht. Klassiek gaat hij de gehele vakantie gekleed in een voetbalshirt van zijn favoriete club en ruikt hij overdadig naar zweet. Regelmatig komt het voor dat je dit soort toerist met ontbloot bovenlijf, schreeuwend en stomdronken door de stad ziet zwalken. Het vrouwtje is meestal geblondeerd, enigszins vadsig en draagt normaal gesproken een shirtje met een nietsverhullend decolleté.Vaak staat zij met een sigaret in de ene en een halve liter bier in de andere hand, stomdronken te dansen op een bar. Net als haar mannelijke soortgenoot kun je haar regelmatig met ontblote borsten spotten, als zij in een dronken bui haar shirt optilt. De Engelse toerist is het typische voorbeeld van het soort toerist dat onze Amsterdamse lusten gebruikt en er lasten voor terug geeft. Omdat de euro ten opzichte van de Engelse pond erg laag staat, is Amsterdam voor de Engelsen een makkelijke prooi om in één weekend finaal uit te wonen. Voor een relatief lage prijs consumeren zij hier ons bier, onze wiet en onze hoeren. In ruil krijgen wij daar een hoop lelijke, luidruchtige, dronken boeren voor terug. Een behoorlijk karige deal als je het mij vraagt.
21
18.3
September 2007
Een andere grote ergernis zijn de groepstoeristen in het openbaar vervoer. Natuurlijk ben je als je met een groepsreis mee gaat al een enorme loser maar als je je dan ook nog als een kuddebeest gaat gedragen, ben je echt een heel domme koe. Het probleem ontstaat al wanneer de tram stopt voor het Van Gogh museum. Een lange rij toeristen staat verspreidt over het gehele perron en probeert zich, tegen de stroom in, in elke opengaande deur te wringen. Ik snap dat de gemiddelde toerist het Nederlands niet machtig is maar een ‘verboden toegang’ bord is toch echt in ieder land hetzelfde! Wat is jullie probleem? Je ziet toch dat je daar niet in mag en dat die draaipoortjes niet naar binnen toe open gaan! Nou maakt het mij persoonlijk geen reet uit waar mensen de tram binnen stappen maar ik wordt wel pisnijdig als de chauffeur daarna besluit niet weg te rijden omdat iemand zijn kaartje nog niet heeft laten zien. Pas nadat er in negenendertig talen omgeroepen is dat diegene zich bij de chauffeur dient te melden, krijgt de persoon in kwestie het besef dat het om hem gaat. Natuurlijk moet hij of zij zich dan door een overvolle tram naar voren wurmen om er daar ter plekke achter te komen dat hij geen strippenkaart heeft. Wanneer de chauffeur uiteindelijk in het Swahilisch heeft uitgelegd dat het ritje €1.60 kost en de toerist zijn wisselgeld van vijftig euro heeft teruggehad kunnen we onze weg vervolgen om vervolgens voor het Rijksmuseum het hele circus weer te herhalen. Natuurlijk is de toerist in het openbaar vervoer vervelend maar de echte problemen ontstaan pas wanneer toeristen daadwerkelijk aan het verkeer in de stad gaan deelnemen. Fietsen is een van de populairste attracties in Amsterdam maar is zeker niet voor iedereen weggelegd. Zonder ook maar enige motorische controle of besef van de verkeersregels, huren dagelijks honderden toeristen een fiets en verplaatsen zich daarmee als kamikazepiloot door de binnenstad. Bijna dagelijks moet ik halsbrekende toeren uithalen om veilig op plaats van bestemming te komen. Uitwijken voor een idioot die zijn stuur meedraait als hij over zijn schouder kijkt is eerder regel dan uitzondering. Gelukkig voor ons Amsterdammers is Mac Bike (een van de grotere fietsenverhuurders) zo slim geweest om zijn fietsen fel rood en geel te maken, zodat je deze wegpiraten al van verre kunt zien aankomen. We hebben in Amsterdam ongeveer 550.000 fietsen waarvan elke fiets die we verhuren aan een toerist er één te veel is. Let op mijn woorden,“de toerist op de fiets zal binnen niet al te lange tijd zijn intrede doen in de top-5 van doodsoorzaken onder Amsterdammers”.Wees gewaarschuwd! Dus zie je zo een slingerende, spastische aap op een gele of rode fiets; neem afstand, matig uw snelheid, blijf rechts rijden en probeer de toerist met het internationale handgebaar en bijpassende vocale kanonnade te waarschuwen. DL
22
18.3
September 2007
• • •
23
18.3
September 2007
Na het succes van het eerste CONGres vorig jaar over biologische oorlogsvoering zal Congo ook dit jaar weer een congres organiseren. Op woensdag 12 december presenteert de CONGrescommissie een congres met als thema ‘Brains, Technology and the Future’. Technologie wordt steeds vaker gebruikt ter verbetering of aanvulling van het menselijk vermogen, zo ook op het gebied van de biomedische wetenschappen en de neurowetenschappen.Op het congres zal geprobeerd worden om een interdisciplinair beeld te schetsen van de interactie tussen brein en technologie en een idee te krijgen van wat er naar verwachting in de (nabije) toekomst mogelijk zal zijn op dit gebied. Het geheel zal gepresenteerd worden door vooraanstaande wetenschappers uit binnenen buitenland.Wegens de aanwezigheid van buitenlandse sprekers zal het gehele congres in het Engels gehouden worden. Een specifiek onderwerp wat zal worden behandeld is Brain-Computer Interfacing: een nieuwe techniek waar bij bijvoorbeeld compleet verlamde personen hersensignalen worden gemeten en doorgestuurd naar een computer die een prothese of een computermuis kan aansturen. Op deze manier wordt het mogelijk om met alleen gedachten een computer te gebruiken of een prothese aan te sturen. Een andere techniek die tijdens het congres behandeld zal worden is de vOICe (‘Oh I see!’) techniek, die 24
18.3
September 2007
blinde mensen laat horen wat ze eigenlijk voor zich zien door visuele input om te zetten in geluidssignalen en op deze manier een zogenaamde ‘soundscape’ te creëren. Verder zullen de diverse toepassingen van Deep Brain Stimulation gepresenteerd worden, evenals het gebruik van (nagebootste) neurale netwerken zowel binnen als buiten het brein. Een futuroloog zal zijn toekomstvisie geven op dit gebied, daarnaast zal vanuit sociaal filosofisch oogpunt gekeken worden naar de implicaties van deze technologie voor de maatschappij en de wenselijkheid van deze ontwikkelingen. Wij hopen jullie allen te mogen begroeten op 12 december tijdens het CONGres 2007! CONGres 2007 Brains, Technology and the Future Woensdag 12 december Roeterseiland Gebouw A – zaal A Roetersstraat 15, Amsterdam Kijk op www.congocongres.nl voor meer informatie, of mail naar 2007congres@gmail.com.
25
18.3
September 2007
Digitale Evolutie Als er één theorie is die je als (psycho-/medisch) bioloog wordt verondersteld te kennen, dan is het wel de evolutietheorie. Na ruim 130 jaar is deze theorie uitgegroeid tot de belangrijkste theorie voor het ontstaan van de diversiteit van het leven op aarde. Hoewel sommige koppige mensen maar blijven vasthouden aan het idee dat de aarde niet ouder is dan 6000 jaar, is het gros van de biologen het er over eens dat dit getal dichter in de buurt ligt van de 4.5 miljard jaar. Bij zo’n idioot groot getal ga je je afvragen hoe onderzoek naar evolutie überhaupt mogelijk is. Het belangrijkste deel richt zich op het bestuderen van fossielen en het vergelijken van bestaande diersoorten door middel van bijvoorbeeld gedragsstudies en genetisch onderzoek. Een andere manier, die pas beschikbaar is sinds de opkomst van de (snelle) computers, is die van digitale evolutie. Een goed voorbeeld is een project aan de staatuniversiteit van Michigan, VS en daar gaan deze twee bladzijden over. Deze universiteit heeft een Digital Evolution Lab, waarin onderzoekers experimenteren met vormen van digitaal ‘leven’. Omdat de levensvormen van deze onderzoekers niet bestaan uit koolwaterstoffen en DNA, maar uit enen en nullen, hebben ze een belangrijk voordeel wat betreft onderzoek: evolutionaire processen die zich normaal bij wijze van spreke in miljoenen jaren afspelen, zijn hier in enkele minuten na te bootsen. Hierdoor is het mogelijk om te bestuderen hoe complexe structuren zich kunnen vormen, of hoe bijvoorbeeld seksuele voortplanting zich kan ontwikkelen. Het programma dat de onderzoekers gebruiken heet Avida en is ontwikkeld door Charles Ofria en Chris Adami van het Technologisch Instituut van Californië. De onderzoekers die met dit programma werken kunnen zelf de omgeving bepalen waarin de digitale organismen zich vermenigvuldigen en de vormen van selectiedruk die ze moeten doorstaan. Ze kunnen dus in principe evolutie in miniatuur laten afspelen en kijken wat er gebeurt! De organismen bevatten in het begin alleen de instructies om zich te vermenigvuldigen, met een kans op mutatie: kleine veranderingen in programmacode. Maar het wordt pas interessant als de organismen een taak krijgen. Een van de taken voor de digitale levensvormpjes was om twee getallen met elkaar te vergelijken en te bepalen of ze gelijk waren of niet. In computercode
26
18.3
September 2007
neemt zoiets ‘simpels’ minimaal 19 essentiele instructies in beslag. Toch slaagden de beestjes erin om dit voor elkaar te krijgen, mits ze beloond werden voor de tussenliggende stappen. Hiermee lieten de onderzoekers zien dat het aanpassen van bestaande functies essentieel is voor het ontstaan van complexiteit. In een ander opmerkelijk experiment met dit programma, waarin Ofria en co. het effect van nadelige en voordelige mutatie onderzochten, gebeurde er iets onverwachts. De onderzoekers keken wat er gebeurde als ze de organismen met voordelige mutaties verwijderden van het programma. Hiervoor zetten ze telkens één organisme in een testomgeving zodra er zich een mutatie voordeed. Je zou verwachten dat deze behandeling de beestjes de kans ontnam om zich aan te passen aan hun omgeving, maar het tegenovergestelde gebeurde! Wat bleek nou: de beestjes hadden zich aangepast om in de testomgeving te doen alsof ze een nadelige mutatie hadden! Hierdoor werden ze niet verwijderd en bleef hun aantal maar toenemen tot de verbazing van de onderzoekers. Je zou kunnen zeggen dat ze hadden geleerd om ‘roofdieren’ te ontwijken. In dit opzicht lijkt het haast op de evolutie van gedrag, iets waarmee de meeste mensen computers niet direct zouden associeren. Hier komen natuurlijk prangende vragen uit voort, zoals “bestaat gedrag uit niets meer dan voorgeprogrammeerde biologische instructies?” en “hoe lang duurt het nog voordat ik mijn broodje knakworst bij een robot bestel?”. Dit soort onderzoek draait om het principe van evolutie en laat zich dan ook niet begrenzen door een al bestaande omgeving, zoals de aarde. Evolutie kan bijvoorbeeld ook toegepast worden op het ontwerpen van apparaten die vele malen complexer zijn dan wat mensen zouden kunnen bedenken. Aangezien onderzoek naar digitale evolutie zal toenemen - het is nog relatief jong en computers worden steeds sneller - is het zeker de moeite waard om de ontwikkelingen op dit gebied te volgen! TR
27
18.3
September 2007
Gymnorhina’tjes Voor alles wat je wilt vragen, zeggen of aanbieden. Stuur je eigen Gymnorhina’tje op naar Gymnorhina@gmail.com.
Eenzame b oekenliefhebber zoekt leuk meisje om samen boek en mee te knuffele n...
Avontuurlijke jonge dame zoekt 300 Spartanen voor een je gewel(da)dig avond uit!
Zat jij deze zomer zonder tentstokken in Zuid-Frankrijk? Wellicht heb je je tentstokken het op het zeilweekend verloren. Neem contact op met CONGO!
28
Belle zoekt een bee st! Mail of bel me snel! congo@science.uva .nl of 020 5257863
t Cameraman zoek om lief camerameisje ee samen filmpjes m te editen...
18.3
September 2007
Win een schoonmaakpakket! Maak de volgende zin op een zo origineel mogelijke manier af en stuur hem naar gymnorhina@gmail.com.
“Een echte biologiestudent...�
29
18.3
September 2007
33
18.3
September 2007
Aanbieding van CONGO’s stamkroeg: Eén gratis biertje bij inlevering van onderstaande (uitgeknipte) coupon op de reünie van het Eerstejaarsweekend op dinsdag 25 september!
Biercoupon
In te leveren bij Café de Biecht op dinsdag 25 september 2007.
34