Januari 2008
In ho ud so pg av e Redactioneel
4
CONGO’s Agenda
5
CONGO’s Open Podium
6
Verledelijk verlangen
8
De noodzaak van nostalgie - van ons nieuwe redactielid: Linde
Een stukje Gymnorhina-historie
10
Weg met de nostalgie, tijd voor verandering!
14
Verslag CONGres 2007
16
Big, Bigger, BIC
19
Recept van de Kookcie
20
Ode aan de wintersport
22
Momenten in Wenen
23
Marja’s column
24
Gymnorhina’tjes
25
Met de Vrolik & Groot lacht u zich iedere keer dood!
26
De OC aan het woord.
De nieuwe Kookcie heeft er zin in!
3
Januari 2008
Redactioneel De laatste Gymno van het bestuursjaar 2007 is een feit en het begin van een nieuw jaar vol uitdagingen voor het nieuwe bestuur ook! Het is de beurt aan een nieuwe groep studenten om weer een jaar vol gezelligheid mogelijk te maken voor jullie allemaal. Een toepasselijk thema voor dit nummer leek ons bij de redactie dan ook ‘nostalgie’. En wat was het een jaar! CONGO heeft een grote toestroom van nieuwe actieve leden gehad, de Vrolik & Groot stond geen enkele keer droog en alle activiteiten en feesten waren druk bezocht (behalve misschien de spelletjesborrel. Ja, er was een spelletjesborrel). Natuurlijk ging niet alles goed. Dat er ook strubbelingen binnen het bestuur, met de UvA en de plannen voor de nieuwbouw waren, is geen geheim voor de meeste actieve leden. Als je nu je wenkbrauwen hoog opgetrokken hebt, zou je kunnen proberen een bezoekje te brengen aan de CONGOkamer. Het komende jaar belooft ook niet zonder slag of stoot te gaan, met de de nieuwbouw als een van de belangrijkste punten. Het bestuur van CONGO zal moeten verhuizen naar een tijdelijk onderpand, totdat de bestuurskamers in het snelgroeiende complex klaar zijn bezet te worden door de leden van verschillende verenigingen. In september gaat Gebouw IV namelijk tegen de vlakte. Dan hebben we nog de nieuwe Kookcommissie en de nieuwe Toneelcommissie. De Kookcommissie liep een beetje leeg en de Toneelcommissie bestond wel, maar was niet zo duidelijk te horen. Gelukkig hebben beide commissies nu nieuwe voorzitters, namelijk respectievelijk Josta Kevenaar en Julia Sassi en zo te horen hebben ze er zin in! Voor vragen kun je uiteraard terecht bij hen of in de CONGOkamer. Voor mij zit het voorzitterschap van de redactie erop en ik moet zeggen dat een jaartje in het bestuur een zeer leerzame ervaring is geweest. Je leert hoe het er binnen een organisatie aan toe kan gaan, je breidt je sociale netwerk uit en je leert je sterke en minder sterke kanten op het gebied van organiseren kennen. Het is een ieder aan te raden die al een tijdje bij een commissie zit en/of een nieuwe uitdaging zoekt. Voor nu en nog vele jaren, veel leesplezier! Thijs Rinsma Redactiecommissaris
4
Januari 2008
CONGO’s Agenda feb ru a ri 2 008 Wintersymposium Nederlands-Vlaamse Ecologen Vereniging | donderdag 7 vrijdag 8
Het NeCoV winter symposium ‘Timeless Ecology, from seconds to centuries’.
Op vrijdag 7 en zaterdag 8 februari organiseert de NeCoV (Nederlands-Vlaamse Verenig ing voor Ecologie) een groot wintersymposium. Het hele weekend vindt plaats op de Uni versiteit van Antwerpen. Er komen diverse sprekers vertellen over diverse onderwerpen op het gebied van aquatische en terrestrische ecologie in binnen - en buitenland.
Het is een uitgelezen kans om je netwerk te vergroten en te weten te komen wat er zoal in het werkveld gebeurd.
Voor studenten die geen lid zijn van de NeCoV zijn de kosten slechts 40 €, dit is inclusief een jaar lidmaatschap van de NeCoV en een diner tijdens het symposium. Studenten die NeCoV lid zijn betalen 20 €.
Kom-uit-je-shell-weekend | vrijdag 22 - zondag 24
Wil je meer in contact komen met de bioloog in je? Kruip uit je schelp en meldt je aan voor een biologisch getint weekend op Ameland met wadlopen, discussies, maar vooral ook veel gezelligheid! Meer informatie over inschrijving en kosten (maximaal rond de 20 euro!!) zal binnenkort volgen.
Biomedisch Interfacultair Congres (BIC) | zaterdag 16
Zie pagina 19!
m a a rt 2 0 08 Constitutieborrel | woensdag 5 Op deze avond wordt je door het nieuwe bestuur uitgenodigd op een borrel, om het begin
van het nieuwe bestuursjaar officieel in te luiden. Het zal plaatsvinden in de Amstelstroom, aan de Weesperzijde 40. Houd www.congo.eu in de gaten voor meer info!
a p ri l 20 0 8 Liftwedstrijd | vrijdag 25 april - vrijdag 2 mei Meer info volgt! Kijk op www.congo.eu.
5
Januari 2008
Congo’s Open Podium Klimaattechnisch zat het de actiecie niet echt mee in 2007. Niet alleen viel het zeilweekend met boot en al in het water, ook de barbikinicue was een natte bedoening en hetzelfde lot was weggelegd voor de open podiumavond van 6 december jl. (voorheen St. Maartenavond). Ook nu viel de regen met bakken uit de hemel, maar gelukkig hadden toch aardig wat mensen hun weg weten te vinden naar theater De Kameleon voor een fijn avondje vermaak. Na de ietwat chaotische openingsdans van het bestuur kon de avond natuurlijk niet meer stuk. Toch was ondergetekende blij dat de volgende act over iets meer muzikaal talent beschikte, het samenspel van redactieleden Mark de B(ijzonder goed op mondharmonica) en Marcel J(a, doe mij een gitaar) met Gerben M(ij ook) klonk mooi. Hun rap-versie van ‘het is een nacht’ bijvoorbeeld tilde het lied direct naar een hoger niveau.Traditiegetrouw was daar ook Bas van G(a toch niet aan de haal), de nieuwe opleidingsdirecteur van biologie die elk jaar weer probeert alle biologenmeisjes en -jongens op het juiste pad te houden. De feestcieact vervolgens was bedacht door leden die er zelf helaas niet waren, waardoor één en ander een beetje stroef verliep. Om het goed te maken verwachten wij volgend jaar een vergelijkbare act met minimaal een fust, met een heel jaar de tijd om te oefenen moet dat lukken…
6
Januari 2008 We moesten er natuurlijk even uit voor de reclame, waarin Guido M(aar NU EVEN NIET) een zeer goede Sicco-imitatie liet zien. Na de pauze bleek dat bijna-docent van het jaar Peter A(ls ik er niet ben is het geen culturele avond) weer een talentvolle groep eerstejaars om zich heen had weten te verzamelen. Zelden zagen we zo’n leuke uitvoering van Doornroosje, die zelfs met een kettingzaag niet kon worden bevrijd. Johanna de V(iool is mijn lust en mijn leven) en Dorothy B(rahms is mijn held) gaven eindelijk weer eens wat klassiek gehalte aan Congo’s culturele avond met Hongaarse dans nr. 5 van Brahms. Julia S(toere broek) toonde haar komische kwaliteiten met een verhaal van Toon Tellegen. Gilles de H(oeveel gitaren kunnen er zijn op een avond?) bezong zijn liefde voor Sicco in een aantal mooie liedjes. Hoogtepunt van de avond was toch wel de act van de in twee jaar verzesvoudigde boekencie. In een medley van bekende popliedjes bezongen zij de schoonheid en tragiek van het boek (“het is een boek, dat je normaal alleen verfilmd ziet”, “zelfs de bibliothecaresse weet niet dat ze bestaat”). Wij hebben uit betrouwbare bron vernomen dat de kookcie volgend jaar met een kooklied komt om deze commissie wat tegengas te geven, wij zijn benieuwd… Tegen het eind van de avond was er nog een verrassingsbezoek van Zwarteklaas en Witte Piet, die verscheidene aanwezigen verblijdden met cadeaus voor goed gedrag. Zo braaf was iedereen niet dus misschien dat er komend jaar weer iets meer gebruik kan worden gemaakt van die roe, maar dit terzijde. Al met al een geslaagde avond die het culturele niveau van menig Congolees zeker weer wat zal hebben opgekrikt. Waarvoor dank. MdJ
7
Januari 2008
Verledelijk Verlangen ...de noodzaak van nostalgie Toen ik gisteren mijn moeder consulteerde over dit stukje in de gymno, was ze van mening dat wij jongelingen helemaal geen nostalgie kennen. Als wij het over ‘vroeger’ hebben stellen wij ons aan: tien jaar geleden is nog lang niet zo vroeg als ‘vroeger’. Ik voelde me uiteraard achtergesteld en haalde de dikke Van Dale erbij. De victorie was aan mij: nos·tal·gie (dev) 1 verlangen naar dat wat geweest is. Ik en mijn leven zijn ook geweest! Maar de Dikke heeft de alomvattende wijsheid niet in pacht: ik verlang met heel mijn lichaam naar die gigantische, paarse slagroomtaart die gister geweest is, maar om dat nou nostalgie te noemen? Misschien zijn er, behalve de klassieke vroeger-was-alles-beter-nostalgie, nog twee soorten nostalgie. De eerste zou dan het gevoel, opgeroepen door bijvoorbeeld een teruggevonden dagboek zijn (Nick van de Backstreet Boys is zo sexy, maar heeft écht geen innerlijk). Of het gevoel dat je krijgt als je op de wc in je oude stamkroeg zit en beseft dat je vanaf je dertiende altijd naar deze rechter wc bent gegaan en dat dit ook de plek is waarop je puberaal zat te giechelen toen je voor het eerst aangeschoten was. Een iets minder creatief voorbeeld is mijn recente terugvondst van Hits for Kids 2. Terwijl de houseversie van I want to be a hippy and I want to get stoned de huisbaas naar beneden deed schreeuwen dat ik maar in een kraakpand moest gaan wonen, voelde ik me toch weer even dat meisje van negen. Hoe komt het toch dat deze nostalgie op zo’n treurige manier goed voelt? Het is niet omdat ik verlang naar de tijd dat T-Spoon uit mijn speakers knalde en ik nog aan mijn moeder moest vragen of ik alsjeblieft een dropje mocht. Komt het door het besef van de veranderlijkheid van jou en je leven en daarmee ook van je groei? Of is het gewoon onze menselijke voorliefde voor dingen die we herkennen en die daardoor voor ons veiligheid en vertrouwelijkheid impliceren? Dan is daar ook nog het nostalgische gevoel gesuggereerd door Dikke van Dale. Ik heb bijvoorbeeld fasen dat ik een opmerkelijk verlangen voel naar een verleden dat ik niet eens meegemaakt heb. Zo heb ik een tijdje gedacht dat ik eigenlijk in de jaren zestig thuishoorde en dat dit hippieloze tijdperk mij ernstig belemmerde in mijn ontwikkeling. Wat een mooi beeld: Crosby, Stills, Nash en van Schuppen.Waar de **** is Woodstock?!?! Ik ben echter tot de conclusie gekomen dat liefde en vrede alleen voor saaie schlemielen zijn en heb nu iets nieuws. Misschien getriggerd door de splinternieuwe hitchcock dvd box en mijn, de laatste tijd opvallend frequente, mannen-verdienen-eigenlijk-niet-te-
8
Januari 2008
leven-periodes, ondervind ik op het moment een snijdend verlangen naar de jazz scene van de jaren veertig, vijftig en begin zestig. Zodra ik met mijn ipod de deur uitga en de trein in stap, veranderd die in een rokerig, New Yorks café. Ik betreed in prachtige glitterjurk het podium (lees: de coupé) en breng een hartverscheurend I’ve got the right to sing the blues ten gehore. Om de keel te smeren drink ik met Billie Holiday een dubbele whiskey en we praten wat over het leven: ze heeft al die nare mannen en drugs toch niet nodig! Hierna waag ik me aan de nodige jamsessies met Miles en John, en laat me meevoeren door Ella’s volle versie van Summertime. Aan het eind van de avond zet ik me op de barkruk en werp de barman met mistige ogen een zwoele blik toe: ‘Make it one for my baby, and one more for the road’. Ik proost op de verloren liefde en zwalk mistroostig de trein uit om ruw de realiteit in gesleurd te worden door rennende, botsende mensen (van het soort dat altijd op tijd is, argh) en erachter te komen dat ik mijn sjaal in de trein heb laten liggen. Dit was mij uiteraard nooit overkomen in de jaren vijftig. Als ik deze twee soorten nostalgie nu naast elkaar zet, lijkt mij dat iedereen recht heeft op bepaalde nostalgische mijmeringen. De gedachten aan wie we waren en zouden kunnen zijn helpen ons bij het vormen van onszelf. We kunnen waarschijnlijk zelfs niet zonder: de mens is misschien een combinatie van hij was en wat hij wil zijn. LS
9
Januari 2008
Een stukje Gymnorhina-historie COÏTUS INTERRUPTUS
Geloof in jezelf zeggen ze wel eens Onzekerheid speelt mij parten Er is hoop een rots in de branding Jouw zekerheid schurend in mijn opening geeft mij hoop En toch trek jij terug Mij badend in het zweet en verwachting achterlatend Vrolik. (Gymnorhina, jaargang 8, nummer 1) Dit gedicht staat op een van de laatste pagina’s van eerste Gymno van het nieuwe bestuursjaar in 1996. Aan de (schuil)naam van de schrijver te zien was het waarschijnlijk de eerste aanzet tot het verschijnen van onze welberuchte roddelrubriek Vrolik & Groot. Zo zijn er nog veel meer leuke weetjes over de geschiedenis van de Gymno en CONGO die ik ben tegengekomen in het archief van de Gymnorhina op zoek naar nostalgische invulling voor dit nummer. En stukje CONGO-historie voor iedere Congolees! Nog even terug naar deVrolik & Groot: in Gymno nummer 8.2 wordt in de inhoudsopgave voor het eerst verwezen naar ‘roddelen’. Op de laatste pagina staat dan ook de allereerste aflevering van een speciale roddelrubriek: Met Vrolik en Atjeh geniet u altijd mee! Je zult je vol verbazing afvragen waar deze naam in hemelsnaam vandaan komt, maar een kijkje in de colofon laat zien dat de toenmalige vice-voorzitter van CONGO, Okyay Orgüt, en de feestcommissaris, Ed Aanhane, woonden aan respectievelijk de Vrolikstraat en de 1e Atjehstraat. Zij zullen er ongetwijfeld iets mee te maken hebben gehad, maar waarom Atjeh in het 3e nummer opeens in Groot veranderde is mij tot nu toe een raadsel. Wie
10
Januari 2008 het weet, en dan kijk ik vooral naar de CONGO-veteranen, mag het zeggen! Tot in De Biecht! Er valt natuurlijk meer te ontdekken aan de geschiedenis van de Gymno dan hoe het roddelkatern onstaan is. CONGO’s verenigingsblad heeft bijvoorbeeld niet altijd Gymnorhina geheten, maar ook Alikruik, Bladgroen en Beest. Dit was is de jaren 1968 tot 1989.Wat opvalt aan deze uitgaven, is dat er veel meer in werd gecommuniceerd over de manier van lesgeven, over roosters en tentamens, ziekte van leraren, enzovoorts. Alles wat nu op de CONGO website staat, verscheen zwart op wit en vooral van politiek stond CONGO’s blaadje vol. Zo had je bijvoorbeeld CONGO Radikaal, een politieke beweging binnen CONGO die zich inzette voor de kwaliteit van het onderwijs en allerlei andere zaken waarmee tegenwoordig de CSR en de FSR zich bezighouden. Om nog maar te zwijgen over de tegenbeweging Zaïre, die door CONGO niet echt serieus genomen werd, maar de vereniging nogal bekendheid verwierf.
De Gymnorhina bestaat nu zo’n 19 jaar, maar de allereerste uitgave was niet in 1989, maar in 1948, ter ere van CONGO’s 6e lustrum. Hierin wordt de geschiedenis van de vereniging behoorlijk uitgebreid beschreven, iets wat ik hier niet ga doen, maar over het begin van de vereniging zijn een aantal leuke dingen te melden. De allereerste
11
Januari 2008 mensen die CONGO in 1919 oprichtten, Boschma, Toxopeus, Han van der Heyde, K. Boedijn en Greet Jonges hadden bepaalde kwaliteiten die volgens mij nog steeds onderdeel zijn van de vereniging en anders hoog in het vaandel zouden moeten staan. Zo was Boschma de eerste voorzitter geworden om zijn zelfverzekerdheid en rustige aard, en kwam Toxopeus’ ervaring met organiseren die hij in de VS had opgedaan als penningmeester goed van pas. Han van der Heyde was eigenlijk een feestende corpsbal en wordt beschreven als een opbruisend woelig krachtmens, wellicht een knipoog naar de Feestcommissie? K. Boedijn was de grappenmaker en maakte een parodie op het door Toxopeus samengestelde reglement, waarin hij zei “…dat er geen reglement zou zijn, maar dat de voorzitter het recht zou hebben aan de vergadering te vragen: Moet die vent nog langer praten.” Greet Jonges was ook bekend om zijn organisatietalent. Het eerste nummer van de Gymnorhina vertelt verder over de sfeer van de vereniging, die nooit officieel was. Het was ten slotte een gezelligheidsvereniging die bestond uit allerlei soorten mensen, wel of niet lid van andere verenigingen, die als biologen een gezamenlijk gevoel deelden en graag op meer structurele basis met elkaar om wilden gaan.Vergaderingen eindigden dan ook altijd, zoals nu ook vaak het geval is, in de kroeg, en wel in Café du Theatre aan de Plantage of in Boer aan de Heilige Weg.Vergaderingen werden gehouden in het houten gebouw van het Zoölogisch Laboratorium aan de Muidergracht en later zelfs in de Hortus. Tijdens de eerste vergadering werd natuurlijk de naam van de vereniging gekozen en werd de vogel Gymnorhina tibicen als embleem gekozen met behulp van Boedijn’s gedegen literatuurkennis. Bovendien werd er een ‘CONGO-fluit’ bedacht: beweeg, terwijl je hard “UU” roept, twee vingers snel in je mond en je krijgt als het goed is een vlaag van nostalgie over je heen, eentje die elk Congovezeltje in je lijf in beroering zou moeten brengen. In tegenstelling tot de roerige jaren ’70, waren de Conginezen, zoals zij zich toen noemden, in de jaren ’30 nog geen activisten, maar ging het puur en alleen om gezelligheid. De biologen waren dan ook erg blij met Jan de Wilde, die zorgde voor meer veldbiologie, iets wat het nuttige met het gezellige verenigde.Wellicht werd politiek belangrijker als gevolg van de oorlog, want tijdens de oorlog was het CONGO-bestaan vrijwel onmogelijk, hoewel er wel liedjes gezongen werden om het allerbelangrijkste, de gezelligheid, toch niet te verliezen. Na de oorlog waren er maar weinig leden en in het jaar ’47-’48 was er geen enkele afgestudeerde. Om wat voor reden dan ook werden de vergaderingen ietsje formeler gemaakt, waardoor het gebruikelijke schreeuwend onderbreken en het gebruik van toeters tijdens de vergadering, dat voor de oorlog nog werd gedaan, afgeschaft werd. Het geschreeuw is natuurlijk nooit helemaal weg te krijgen uit sommige vergaderingen, maar gelukkig zijn de toeters tot op heden weggebleven. Als laatste wil ik afsluiten met een gedicht uit de eerste lustrum-Gymnorhina over
12
Januari 2008 de tweestrijd in iedere bioloog en die volgens Jan de Wilde ook zichtbaar is binnen CONGO: de poging om nauwkeurig onderzoek te doen naar de wilde natuur die zich niet laat bedwingen. Daarbij hoort natuurlijk ook de bioloog zelf. Men kan het in vele boeken lezen: een bioloog is een vreemd wezen Hij kijkt naar planten en naar beesten, en naar de gekste soms het meeste Hij doet wat andere mensen laten, zijn slecht gedrag loopt in de gaten Hij wil levende kikkers zetten tussen balansen en buretten. A. Quispel TR
13
Januari 2008
Weg met de nostalgie, tijd voor verandering!
Verlangen naar wat geweest is; als UvA-student zou je beter moeten weten. Waarom terugverlangen naar organisatorische onhandigheid, een vak waarvoor de benodigde software niet op tijd was geïnstalleerd, tentamenstof die onduidelijk was of onhandig ingeroosterde vragenuurtjes? Het liefst vergeet je dit allemaal zo snel mogelijk, maar met het oog op de toekomst sta je toch even stil bij het verleden als je het evaluatieformulier invult: “het boek”, de “PCB test” en de “planning” kunnen verbeterd worden. Bovendien kan het allemaal ook “wel wat efficiënter”. Deze laatste citaten zijn door jullie opgeschreven op de welbekende evaluatieformulieren. Het zijn opmerkingen van studenten die met reden vinden dat het beter moet en kan, maar helaas bieden ze weinig aanknopingspunten voor verandering. Wat kan er dan efficiënter? En over welke planning gaat het? Zolang dit niet duidelijk is, kan er helaas ook niet veel met de kritiek gedaan worden. Zullen we dan altijd met ironische nostalgie de verhalen van nieuwe lichtingen studenten aanhoren en merken dat er niks veranderd is sinds jij het vak hebt afgesloten? Nee, er kan wel degelijk iets veranderen, en daarvoor is het belangrijk het volgende te weten. De evaluatieformulieren die je invult aan het einde van elk vak worden gelezen en geëvalueerd door de Opleidingscommissie (OC). De OC is een adviesorgaan dat voor de helft uit studenten en voor de helft uit docenten bestaat. Aan de hand van jullie kritieken stelt de OC een advies ter verbetering van het vak op, en dit wordt gestuurd naar de opleidingsdirecteur. Het is vastgelegd dat er respons op het
14
advies moet komen. De opleidingsdirecteur is dus verplicht om er iets mee te doen! De evaluatieformulieren worden dus niet voor niks ingevuld. Natuurlijk is dit niet het enige wat de OC doet. Zo mag de OC bijvoorbeeld ook gevraagd of ongevraagd advies uitbrengen over alle onderwijsaangelegenheden van de opleiding. Kort samengevat heeft de OC invloed op alle onderwerpen die een aantoonbare relatie hebben met de kwaliteit van het onderwijs van de opleiding. Waarom dit verhaal nu? Dit jaar bestaan er voor het eerst drie aparte OC’s voor de opleidingen biologie, psychobiologie en biomedische wetenschapen. Met één OC per opleiding kunnen we efficiënter aan de slag. We willen dus een nieuwe frisse start maken, en daarvoor moet eerst iedereen worden geïnformeerd over de OC. De OC kan namelijk niet functioneren zonder jullie hulp. Jullie moeten ons kenbaar maken wat er verbeterd kan worden aan de kwaliteit van je eigen opleiding. U wenst, wij draaien. Dus, als jullie voortaan de evaluatieformulieren duidelijk en kritisch invullen
Januari 2008 met in het achterhoofd dat de OC ze moet begrijpen, zullen wij ervoor zorgen dat er iets met jullie commentaar gedaan wordt. Voor vragen over de OC en andere opmerkingen of klachten over de kwaliteit van je onderwijs kun je ons natuurlijk altijd een mailtje sturen of persoonlijk aanspreken. Nostalgische gevoelens kunnen altijd nog, nu is het tijd voor verandering. Met het oog op de toekomst, alvast bedankt! De OC Studentleden OC Biologie: Marieke Smit, Mara de Sain, Setareh Mohammadin, Marije Kuiper, Bram Knegt, Magdalena Julkowska en Hedwig Ens. ocbio@science.uva.nl Studentleden OC Psychobiologie: Anna Bennis, Sicco de Knecht, Ilona Schooneveld en JosĂŠ Overbeek. ocpsb@science.uva.nl Studentleden OC Biomedische Wetenschappen: Gerben Marsman, Louise van de Neut, Jos Otto, Marjolein Poen en Lisa Vogelpoel. ocbmw@science.uva.nl
15
Januari 2008
CONGres 2007 “Brains, Technology and the Future” Voor wie er niet bij was.
Ruim 300 bezoekers, geweldig interessante verhalen, een lekkere lunch en een “intellectuele” borrel achteraf. Dat waren de ingrediënten van het CONGres 2007. Hieronder volgt, voor de mensen die er niet bij konden zijn, een korte samenvatting van de dag zelf. Het inleidende praatje dat de dag moest openen zou gedaan worden door Prof. Dr. Anders Sandberg, filosoof en neurowetenschapper verbonden aan de universiteit van Oxford. Vanwege een vergissing van zijn kant, die hijzelf later op de dag zou gebruiken om de beperkte capaciteit van de menselijke cognitie te illustreren, kwam Dr. Sandberg pas halverwege de dag binnen en was de congrescommissie genoodzaakt de inleiding voor haar rekening te nemen. Voor een zaal met aanzienlijk meer mensen dan aanvankelijk gehoopt werd, sprak Jasper Winkel namens de commissie over het thema van de dag: over de complexiteit van de hersenen; over de technologische ontwikkelingen die het mogelijk maken om directe communicatie met de hersenen mogelijk te maken; en over de toekomst van de neurowetenschap en –technologie.
16
Na deze inleiding werd het publiek – een multidisciplinair mengsel van grotendeels CONGOleden maar ook psychologen, fysici en medici met hun geïnteresseerde vrienden en kennissen – getrakteerd op een serie van zes zeer diverse presentaties van internationaal gerenommeerde sprekers. In vogelvlucht: Prof. Dr. Wolfgang Maass sprak over de wiskundige aspecten van neurale netwerken en probeerde een analogie tussen brein en computer te leggen; Ir. Peter Meijer maakte met behulp van zijn uitvinding de “vOICe” duidelijk dat het brein zeer goed in staat is om om te gaan met een compleet nieuwe vorm van informatie, waardoor in dit geval blinden weer kunnen “zien” door middel van geluid; Prof. Dr. Marwan Hariz liet indrukwekkende beelden zien van o.a. Parkinson’s patiënten die na een “deep brain stimulation”-operatie met één druk op een knop spontaan van hun tremoren af zijn, tevens gaf hij aan dat ondanks deze zeer doeltreffende ingreep het werkingsmechanisme op celniveau of netwerkniveau amper bekend is; Prof. Dr. Nick Ramsey vertelde in een intussen volledig volgelopen zaal over zijn onderzoek met brain-computer interfaces en liet zien hoe een robotarm aangestuurd kan worden door rechtstreeks hersenactiviteit
Januari 2008 te meten; Ian Pearson, futuroloog bij British Telecom, gaf een gewaagde visie op de toekomst, waarin mensen ervoor kunnen kiezen om hun normale leven ontvluchten en in cyberspace gaan wonen; als laatste sprak Dr.Anders Sandberg over transhumanisme en over de wenselijkheid om ons cognitieve vermogen te vergroten om nooit meer een agenda nodig te hebben of om zelfs nooit meer iets te kunnen vergeten. Interactie met het publiek was er ruimschoots na de presentaties, maar vooral ook in de koffiepauzes en in de lunchpauze, waarin de sprekers zich veelal omringd vonden door nieuwsgierige en geïnteresseerde studenten. Het ultieme moment van interactie was de paneldiscussie aan het einde van de laatste presentatie. De vier nog overgebleven sprekers (Wolfgang Maass en Marwan Hariz waren in de loop van het congres vertrokken om deel te kunnen nemen aan andere congressen in respectievelijk Parijs en Amsterdam) werden uitgenodigd om elkaars werk en visie te becommentariëren.Dit kwam goed op gang toen Prof. Dr. Wytse Wadman (UvA), eveneens uitgenodigd voor de discussie, de sprekers uitdaagde door ze ervan te beschuldigen veel te gemakkelijk aan de fundamentele neurobiologische aspecten voorbij te gaan. En zoals Ian Pearson de studenten in de zaal eerder al wijsmaakte dat zij verantwoordelijk zijn voor het eventuele uitblijven van zijn toekomstbeeld, zo gaf Professor Wadman aan dat de nieuwe generatie (psycho-) biologen en psychologen daadwerkelijk de link moet gaan leggen tussen neuron en netwerk enerzijds en gedrag en technologische applicatie anderzijds.
Na afloop van de discussie volgde er nog een drankje achteraf waar de mogelijkheid bestond voor de studenten om de sprekers te bestoken met vragen, theorieën of aparte denkwijzen. Tegen half acht ’s avonds (zo’n 10 uur na het begin van de dag) waren de laatste bezoekers vertrokken en had de commissie het rijk (en de sprekers) voor zich alleen. De sprekers werden in de taxi gestopt en vervoerd naar een gezellig restaurantje in het centrum van Amsterdam. Aldaar gingen de discussies van de dag in een kleiner gezelschap verder, uiteraard onder het genot van een overheerlijke maaltijd. Gelukkig was er ook ruimte voor wat minder serieuze praat en zo kregen we wat typisch Britse moppen mee van meneer Pearson en wist Sandberg spannende theorieën te vertellen over stripboeken. Intellectueel en Fysiek verzadigd eindigde de dag op de fiets richting huis. Op naar het CONGres 2008! Dyan Ramekers en MdB
17
Januari 2008
18
Januari 2008
Big, Bigger, BIC. Hoe groot wil jij worden? Zaterdag 16 februari 2008 is het weer zo ver! Het BIC 2008. Het carrièrecongres voor Biomedische Wetenschappers waar zij op de hoogte worden gebracht van alle verschillende Masters, stage- en carrièremogelijkheden in Nederland. Na Leiden en Utrecht is het de beurt aan Amsterdam om als locatie voor dit congres te dienen. Van 10.00uur tot 17.00uur is de Vrije Universiteit het toneel voor dit sprankelende congres. Het ochtendthema is overgewicht en er wordt gesproken door Roger Adan (hoogleraar ‘ obesitas’ ) en Ivan Wolffers (arts en schrijver van ‘ het Dikke Afvalboek’ )! De ochtend wordt afgesloten met een groot debat (onder leiding van Hanneke Groenteman), een lekkere lunch en een MSc/stage/banenmarkt. ´s Middags worden parallelsessies gehouden over carrièremogelijkheden bij de overheid, op een universiteit, in de industrie, wetenschapsjournalistiek en als ondernemer. Verder workshops en CV boosters! We sluiten af met een leuk stukje cabaret en een gratis borrel! Kaarten (3euro) zijn verkrijgbaar bij CONGO. Meer informatie: www.bic-congres.nl info@bic-congres.nl
19
Januari 2008
Recept van de Kookcie De Congo-reisbestemming van dit jaar: Wenen. Direct geassocieerd met apfelstrüdel, wienerschnitzel, en grote pullen bier. Maar er is meer! Wenen kent een rijke, culinaire keuken, waarvan de knödl en de sachertorte slechts het onderspit delven. Een groot gemis dus voor zij die niet mee waren naar Wenen óf de keuken van de MacDonalds boven de Wiener Küche verkozen. Wij als Kookcie leden voelen ons verplicht deze Weense culinaire ervaring met jullie te delen. Daarom hierbij een recept met een keizerlijke historie: Kaiserschmarren. Dit zoete gerecht is voor het eerst bereid voor keizer Francis Joseph en zijn vrouw Elisabeth. Terwijl de keizer watertandend aan zijn gerecht begon, liep Elisabeth boos van tafel. Zij weigerde het rijk gevulde, dikmakende gerecht te eten. ‘Schmarren’ vond zij het, wat vrij vertaald smeerboel betekent. De keizer zag zijn kans, en at na zijn eigen portie te hebben verorberd, die van zijn vrouw op. Elisabeth kon zeggen wat ze wou, maar de keizer was verkocht, en een traditioneel Weens gerecht was geboren: Kaiserschmarren. Om ook een keizerlijke ervaring te hebben, volg het recept, zet een mooie Weense wals op en geniet! Ingrediënten(voor 2 á 3 personen) - 200 gr meel - 1 snufje zout - 4 eieren - 40 gr suiker - 2,5 dl melk - 40 gr (in rum gewelde) rozijnen - poedersuiker - vruchten compote.
20
Januari 2008 Meng het meel, zout, eierdooier (dus eerst even de eieren scheiden) en melk tot een glad mengsel. spatel hier vervolgens rustig, de met suiker losgeklopte eiwitten, door heen. Laat in een pan wat boter smelten, en vul de pan, ongeveer 2-3 cm dik, met het mengsel. Laat dit even aanbakken, en bestrooi het vervolgens met rozijnen. Wanneer de onderkant lichtbruin is, draai het om, en bak het in de oven af op 180 graden, voor ongeveer 15 minuutjes. Pak vervolgens 2 keizerlijke vorkjes (ook het IKEA bestek werkt prima) en scheur het deeg aan flarden. Bestrooi de smeerboel met poedersuiker, en serveer het met vruchtencompote naar wens. Guten Appetit!
21
Januari 2008 EN dan nu... rsport� e t in w e d “ een ode aan
Oh, woeste berg! Met uw besneeuwde toppen. Laat mij u bedwingen met lef en harde plank, grote snelheid en veel souplesse dan zal de sneeuw gaan zingen. De laatste bocht met finesse, nu rust ik in uw flank.
22
Januari 2008
MOMENTEN IN WENEN Wombat, de Base. Hallo roomies…ken jullie niet. Eerste stapjes in Wenen. Bont. Mariahilfestrasse. U3. U6. Woh ist der Bahnhof? “Jullie MOETEN naar Sissi’s Paleis!” “It’s not allowed to consume food or (alcoholic) drinks in your rooms.” Hup naar Zielhpunkt, bier en chips kopen. Stroomuitval in de Wombat. Hostel donker. Overbuurman Paul slechts gehuld in een handdoekje, was nog aan het douchen. Vroeg of hij een zaklamp mocht lenen zodat ie zich kon afdrogen en aankleden, kwam na lange tijd de zaklamp terug brengen gekleed (om voor ons nog onduidelijke reden maar we kunnen natuurlijk wel wat verzinnen) in slechts een boxertje. Uit met de roomies en iedereen. Chelsea met de ongeduldige en lelijke hangtietbarvrouw. Baltsende roomie. Teruglopen en worst eten. Kussen waar je hoofd dwars doorheen valt. Seksende roomie op een andere kamer. Aankloppende roomie die toch echt in z’n eigen bedje wilde slapen om 6:45. Kater. Bont. WO II luchtafweergeschutbunker, aan de binnenkant omgebouwd tot jawel…een dierentuin. Baltsende Visjes. Baltsende waterschildpadjes. Baltsende pluisbalvogeltjes. Neukende landschildpadden. Lange wandeling. Koude handen. Zwaar hoofd. Zware benen. Bont. Bombastic romantic fantastic gebouwen. De vertrekken van de keizer. Man met elektrische viool onder de poort, speelt Andrea Boccelli en Celine Dion…echte tranentrekker op het daadwerkelijke “Celine-niveau”! Museum of Modern Arts China Exposition, ja cultuur. Rosa ziet een zwarte muur over het hoofd in één van de expositie ruimtes. Wienerschnietzel. Serveerder liet weten dat de prijs op de rekening exclusief tip was. Terug naar Wombat. Stan steelt Juuls bier en maakt ‘t goed met Absinth…geen probleem. Stan over de kop, Juul claimt niets te merken maar rode wangen zeggen genoeg. Poolen. Iedereen naar de gastenkeuken, maar wij braaf slapen. En geen seksende roomies dit keer. Kater. Wat valt er nog te zien? “oh, je moet echt NIET naar Sissi’s paleis gaan, saai…” Oh ja, Sachertörte eten. Sachercafé. Bont. Kut, veel te chique. Underdressed Sachertörte gegeten en ja op zo’n chique plee moet natuurlijk gescheten worden! Sachertörte kopen voor het thuisfront. Donau-insel. Wandeling over de Donaubrug. Toch maar weer Wienerschnietzel. Broek op vreetstand II. Moe. Vieze junk die net iets te dichtbij ging staan. Daag Wombat. Eerste 5 minuten in bus kabaal. Daarna iedereen mak als een lammetje. “Sicco ben je nog wakker?”….hee ik heb nog salami…”Sicco ben je nog wakker?” …………”Sicco, ben je nog wakker?”……………….. Juultje Olthuis
23
Januari 2008
Hoezo beter? Vroeger was het allemaal zoveel beter en makkelijker.Op verjaardagen die leuke jongen, waarmee je al de hele middag gespeeld had. Kussen was toen nog schattig en werd met een glimlach door je ouders aangemoedigd. Vanaf mijn eerste tongzoen, negen jaar geleden, veranderde die glimlach in een frons. Op straat spelen was nu op straat hangen, alleen maar omdat we ons niet meer verstopten voordat we elkaar zoenden. Alles was toen geoorloofd. Het ‘uitmaken’ omdat je op vakantie gaat en misschien wel een vakantieliefde zou tegenkomen. Met de populairste jongen van de school zoenen, niet omdat ie leuk is, maar iedereen naar je opkijkt als het jou wél lukt. Alles doen wat van je ouders niet mag. Je bent maar één keer puber, toch? Heerlijk makkelijk, maar was het dat ook? De werkelijkheid is dat de jongen op de verjaardagen mij helemaal geen kusjes wilde geven, maar dat alleen maar deed omdat onze ouders dat zo schattig vonden. Dat ik alleen maar op straat hing, omdat niemand meer met mij verstoppertje wilde spelen, dat was veel te kinderachtig. Dat ik met het excuus ‘ik ben puber’ behoorlijk vaak mensen heb gekwetst, die dat helemaal niet verdiend hadden. Zo makkelijk vond ik het op dat moment ook helemaal niet. Eigenlijk nooit gevonden ook. Je leert ervan, dat wel. Op dit moment vind ik ook niets makkelijk wat met jongens te maken heeft. Jongens versieren en verwennen in bed is bij iedere jongen weer anders. Jammer genoeg hebben nog niet alle jongens door dat ook alle meiden anders zijn en dat we niet altijd alles lekker vinden, wat hun vorige bedpartner lekker vond. Ik kan me bovendien bij sommige ondernemingen helemaal niet voorstellen dat het ook maar iemand bevredigd. Marja S
24
Januari 2008
Gymnorhina’tjes Gezocht: Gymno’s van september 2007 voor in het archief! Heb je er nog een paar liggen, breng hem dan langs in de CONGOkamer!
Zielige student zoekt com pleet nieuwe inboedel. Neem contact op met be stolen@diemen.nl
De Redactie
Lieve Michel,
Arjan, heid zat, Ben je al die vrouwelijk ! kom dan bij mij in bad Guido
Wie heeft er nog oude foto’s van an vóór 2006? CONGOactiviteiten v kwijt! e z n ij z ij w t n a w , p o e Stuur z Het CONGObestuur
hey lieverd! ik hou echt heel erg veel van je en tof als je dit oplost! Superliefs, Janske
Hoe heettie ? De YETI! An n a
25
Januari 2008
29
Januari 2008
30