gymno Ziet Sterren (19.6) by Biologenvereniging Congo

Januari 2009

In ho ud so pg av e Redactioneel CONGOâ&#x20AC;&#x2122;s Agenda Van de voorzitter

4 5 7

Congo CONGres 2008 Kookcursus Gala Nieuwbouw Nieuws Help, ik ben een labrat! C.O.N.G.O. goes Noir: deel 1 t/m 4 Rebus Vrolik & Groot

8 10 11 12 14 16 28 38

Actueel/Opinie Boekrecensie Filmrecensie Zwaar vuurwerk in Gaza Vuurwerk, zieke mensen en een tippie van mij Dahag Van Psychobiologie naar Geschiedenis

22 23 24 26 27 34

Gymno ziet sterren! De BN-er route Intifada op de sterren Je kamer is de wereld Een tripje naar de sterren Jaarhoroscoop 2009

29 30 32 35 36

Januari 2009

Redactioneel De laatste uitgave van het bestuursjaar en de Gymno ziet sterren. Waarschijnlijk van euforie, maar het kan ook van de financiële pijn zijn. Of misschien is de Gymno wel getroffen door een vuurpijl of op de sterrenpiek van de kerstboom gespietst. Misschien door een vallende ster meegesleurd naar het kindeke Jezus; wie weet, wie weet? Maar de Gymno ziet sterren. Deze ideeën maar even ter illustratie van de vele manieren waarop de betekenis van sterren ingevuld kan worden. Nu de illustratieve functie van de redactioneel is vervuld: Waar denk jij het eerste aan als je aan sterren denkt? Vuurwerk, stelsels, Brad Pitt, vallen, billen of zonnen? En wat zegt dit over jou? Ik krijg altijd het idee dat iedereen graag anders-het liefst beter- dan de anderen is en wel eens dagdroomt over het sterrenschap. Hoeveel procent van ons heeft wel eens zanger, acteur of gitarist willen worden? Veel mensen denken, in ieder geval als ze jong zijn, dat je leven goed geslaagd is als je het beter doet dan de anderen. Je bent toch goed bezig als iedereen tegen je op kijkt! Waarom willen mensen niet lekker wegvallen in de massa, maar geloven ze naar eigen zeggen wel heilig in de uniciteit van ieder mens? Mooi samengevat door Monty Python: ‘We’re all individuals!’ ‘Well, I’m not!’. Vanuit de evolutietheorie zou dit misschien verklaard kunnen worden door de sexy status die met het sterrendom gepaard gaat. Apen met de eventueel erfelijke drang tot statusvergaring mogen meer paren en geven die drang aan hun vele kinderen door terwijl de evolutie zich verder voltrekt. In de psychologie: omdat machtsstructuren nog steeds belangrijk zijn kunnen mensen met een hoge maatschappelijke status, en die ook krijgen, meer seks, met leukere mensen en meer spullen krijgen. Is het dan niet eenzaam aan de top? Vanuit de filosofie kun je de drang naar onderscheiding en ontwikkeling misschien een drang naar zingeving noemen. In ieder geval: het is leuk om ergens goed in proberen te worden en mijn redactiewerk heeft me dit jaar vooruit geholpen. I’d like to thank my mom and my dad, my sheep and my brothers, my friends and Congo. Thank you Amsterdam!

Januari 2009

CONGOâ&#x20AC;&#x2122;s Agenda januari 2009 Ma 19 Sport-Je-Kerst-Kilo-Eraf Na, met de kerst, vele vet flappen te zijn aangekomen, en vele geld flappen te zijn verloren, moeten het vet er weer af en het geld niet verder verminderen. De intensieve sport van schaatsen en of curlen is hiervoor geschikt!! Dus kom schaatsen of een cursus curlen volgen. Om 20:45 zijn jullie van harte welkom op: Jaap edenbaan Radioweg 64 Schaatsen duurt van 21:00-23:00 Curlen van 21:00-22:00 en 22:00-23:00. Opgeven via de mail voor curlen voor 12-01-09. Er kunnen maximaal 32 mensen gaan curlen dus wees optijd!!! Kosten: Schaatsen is 4 euro MITS OPTIJD anders wordt het 4,50; Curlen 4,25 EXTRA!!(dus 8,25 in totaal); schaatsenhuur= 5,50-8,00-11,00 afhankelijk van het model. Dus komt allen, en leer over deze mooie tak van sport. Voor vragen of aanmeldingen mail naar: activiteiten@congo.eu Do 22 Bandjes avond Speel jij in een band met voornamelijk leden van Congo? Vind je het leuk om de competitie aan te gaan tegen andere Congo bands en bands van de VSPA(Psychologie)? Schrijf je dan nu in voor de bandjesavond van Congo. Stuur een mailtje naar feesten @congo.eu Di 27 Openingsborrel Lustrumjaar Congo wordt dit jaar 90 jaar! Dit lustrum wordt met een spetterende week vol activiteiten gevierd in de week van 30 maart. Kom naar de Opening van het Lustrumjaar om het begin van dit lustrumjaar te vieren. Vanaf 20:00 zijn jullie welkom in cafĂŠ de Havelaar waar het bier deze avond maar 1 euro is. Tijdens deze borrel zal de lustrumcommissie het programma van de lustrumweek presenteren. Omdat dit jaar ook het jaar van Darwin is heeft het lustrum de titel: "CON90 years of Evolution" en zal de week in het thema van de evolutie staan. De kleuren van het lustrum zijn paars en turquoise dus kleed je gepast!

februari 2009 Di 03 Jaarvergadering Tijdens deze ALV treedt het nieuwe bestuur aan en het oude bestuur treedt af. Meer informatie volgt.

Januari 2009 Vr 06 Boekenbestelperiode (t/m vr 20 februari) Meer info volgt. Vr 13 Winterweekend (t/m zo 15 februari) Het is weer tijd voor een winterweekend. In een huisje, in " het midden van nergens" en nog net in Nederland. Het weekend wordt all-inclusive(eten en drinken, accomodatie), behalve de reis er naartoe en terug! Veel gezelligheid met veel vrienden. Inschrijflijst gaat open om 18:02 op maandag 12 januari. 38 euro leden, 43 euro niet-leden. SCHRIJF JE IN!!

maart 2009 Ma 30 Start Lustrumweek Ma 30 Boekenverkoop (t/m vr 03 april) Meer info volgt.

april 2009 Vr 24 Liftwedstrijd (t/m zo 03 mei) Meer info volgt.

mei 2009 Do 28 BCF Event Op 28 mei zal in de RAI, Amsterdam het carriĂ¨re event voor Bio, Chemistry and Food zijn. Congo biedt haar leden korting op de kaarten! In de voorverkoop zijn kaarten nu slechts 5euro en na maart 10euro. Meld je aan via http://www.bcfevent.nl/form/3/90/studievereniging

Januari 2009 Van de voorzitter Lieve allemaal, Zo is het genoeg. Ik heb het helemaal gehad met Congo, met jullie en met al jullie sores. Het is mooi geweest met al die ellenlange bestuursvergaderingen, eindeloze borrels in de Havelaar op dinsdag, duffe feestjes met aldoor dezelfde mensen en dreunende housemuziek. De ontelbare overleggen met broertjes, zusjes, faculteitsmensen, raden, commissies en instanties. Ik ben er klaar mee. Ik wil niet meer, laat me met rust! En jullie zijn klaar met mij. Vroeger werd er om mij gelachen, vonden mensen het wel eens interessant wat ik vertelde en zagen de mensen mij als een bewonderenswaardig figuur. Maar als ik eerlijk ben, die tijd is ook wel een beetje geweest, hoor. Ik val in herhaling, begin te praten over vroeger waar dat niet past, ben door mijn goede ideeën heen en ben al mijn voorzitter-skills wel zo’n beetje kwijt. En dat is toch maar goed ook. Het bestuur van Congo is een plaats waar je kunt leren, waar je ongelooflijk veel kunt leren zelfs. Met elkaar iets organiseren, een groep leuke enthousiaste studenten is het leukste wat er is. Het mooiste gevoel wat je kunt hebben is dat van een geslaagde activiteit. Het idee dat een eerstejaars student zichzelf in september iets gemakkelijker een weg vindt in Amsterdam, doordat Congo en de mensen daarbinnen er zijn. Voor mij heeft dat de afgelopen jaren in elk geval gewerkt. Misschien is het maar goed dat ik er klaar mee ben, er staat immers een nieuwe groep klaar. Tien sterren die met z’n allen hebben afgesproken dat ze het komende jaar niet alleen willen studeren, maar iets meer willen betekenen voor de mensen om zich heen. Zich willen inzetten voor de belangen van studenten, het belang van goed onderwijs en dat van een goed feest. Ik ben trots op die mensen, heb veel vertrouwen in ze en hoop en denk dat ze het nog beter zullen doen dan wij. En als ze er ook maar de helft zoveel plezier aan gaan beleven als dat ik het laatste jaar heb gedaan, komt het ook voor hen goed. Tweeduizendnegen wordt een ongelooflijk eng jaar, de verhuizing al over twee maanden (!), en een leuk jaar met al in april het 45ste lustrum. Ik wil jullie bedanken, voor een fantastisch jaar waarin ik ook vooral veel lol heb gehad. Arjan Miedema

Januari 2009

CONGres 2008 Het derde jaarlijkse CONGres stortte zich volledig op de betekenis, geschiedenis en verhoudingen tussen wetenschap en religie. Een onderwerp dat veel levenswetenschappers bezighoudt, al dan niet op het vlak van evolutie of ethiek. Dat het een populair onderwerp was bleek uit de massale opkomst; de kaarten waren een week van tevoren al uitverkocht. De dag begon met een heldere uiteenzetting van de verschillende opvattingen van de definities van wetenschap en religie. Oorspronkelijk zou Bas Haring deze inleiding verzorgen. Twee dagen voor het CONGres liet hij echter weten zich per direct terug te trekken in het klooster voor onbepaalde tijd (wellicht om het overlijden van zijn eend te verwerken). Gelukkig trad Karel van Dam, emeritus hoogleraar aan de UvA en geestelijk vader van de bĂ¨tagamma studie, naar voren als de reddende engel. Hij nam de opening voor zijn rekening, en deelde zijn kennis en inzicht omtrent het thema met de zaal. Hij maakte duidelijk dat religie en wetenschap zich niet altijd verhouden als levensbeschouwing en methode.

Hierna was het woord aan Bert Theunissen, wetenschapshistoricus met een heftige drang om de vele mythes in de natuurwetenschappen te ontzenuwen. Hij wist overtuigend duidelijk te maken dat Galilei naar alle waarschijnlijkheid meer om politieke dan religieuze redenen werd veroordeeld. Bovendien heeft het beroemde debat tussen Huxley en Wilberforce over evolutie waarschijnlijk nooit plaatsgevonden! Als belangrijkste boodschap gaf Theunissen ons mee dat het hedendaagse debat over religie en wetenschap vaak onterecht verhit is en gebaseerd wordt op voorbeelden en aannames over een bittere strijd tussen wetenschap en religie die in de geschiedenis niet of nauwelijks plaats heeft gevonden.

Januari 2009 De neurowetenschapper David Linden uit de V.S. leek aanvankelijk een vreemde eend in de bijt. Aan het begin van zijn lezing gaf hij al aan dat hij nog nooit eerder zo direct over dit onderwerp gesproken had. Dit maakte het voor hem ook extra spannend. Desalniettemin verraste hij zichzelf en de zaal met een geweldige lezing waarin hij uitlegde hoe hij als neurowetenschapper religie, (bij)geloof en liefde niet anders kon opvatten dan evolutionaire spin off van ons, in essentie, primitieve brein. Cees Dekker, biofysicus die landelijk bekend werd door het publiekelijk verdedigen van Intelligent Design (waarover zijn gedachten geëvolueerd zijn), legde aan de zaal uit hoe hij zijn christelijke levensbeschouwing kan combineren met zijn wetenschappelijke carrière. In essentie kwam het voor hem neer op een interpretatieverschil. Religie is een wereldbeeld en levensbeschouwing dat ons kan vertellen waarvoor we hier zijn en wat goed en fout is. Wetenschap aan de andere kant is een methode om de werkelijkheid te bestuderen maar geeft geen antwoord op bovenstaande vragen. Primatoloog en deskundige op het gebied van dierlijke moraal Jan van Hooff, verzorgde net als twee jaar geleden een vermakelijke en interessante presentatie. Als rode draad door zijn verhaal liep de opvatting dat moraal in het dierenrijk, met name bij zoogdieren, een belangrijk aspect is van gedrag. Moreel gedrag is dus een natuurlijk fenomeen. Hoewel religie ook morele codes oplegt, moet religie volgens van Hooff worden gezien als krachtige menselijke adaptatie.

Hersendeskundige Dick Swaab ging in op de vraag waarom zoveel mensen geloven. Systematisch werd een groot aantal mogelijke antwoorden gefalsificeerd of sterk in twijfel getrokken. Vervolgens behandelde hij verscheidene negatieve aspecten van religie, in de politiek en in het dagelijks leven van mensen. Swaab besloot zijn verhaal met, zoals hij het noemde ’de ontmaskering van religieuze ervaringen’. Veel van de beschreven religieuze ervaringen zijn volgens hem beter te verklaren door een aandoening aan de hersenen dan door goddelijke inmenging. Hoewel er volgens Swaab geen reden is om te geloven, kon hij er niet omheen dat religie in onze genen vastligt vanwege de historische evolutionaire voordelen; spiritualiteit is volgens Swaab voor 50% genetisch bepaald. Als klap op de vuurpijl was het woord aan Alister McGrath, theoloog en geducht tegenstander van de beroemde atheïst Richard Dawkins. Met grootse eloquentie, grootser dan velen in de zaal in hun korte bestaan hadden meegemaakt, gaf hij een vurig betoog tegen het darwinisme als wereldbeeld.Volgens McGrath is de schijnbare tegenstelling tussen religie en wetenschap vals omdat deze betekenis en verklaring tegenover elkaar stelt. Hij maakte duidelijk dat religie en wetenschap op verschillende niveaus werken, maar dat wetenschap niet alle vragen kan beantwoorden. SdK

Januari 2009

Kookcursus Nu de kookcie wat nieuw leven ingeblazen is en uit een groot aantal enthousiaste mensen bestaat, worden er zelfs ware culinaire activiteiten georganiseerd. Zo was er laatst de kookcursus: kook een 3-gangen-menu (en eet deze zelf op!) voor 8 euro. Het geheel vond plaats op de Berkhoff, een vestiging van het ROC waar mensen worden opgeleid tot kok, banketbakker of ober. Onder leiding van een ex-chefkok, nu leraar op het ROC, gingen we aan de slag met het bereiden van maar liefst een 4 gangen menu, omdat de leraar het wel leuk vond om de soep er ook nog bij te doen. In verschillende groepen bereidden we de venkelsoep, het voorgerecht (salade met geblancheerde groente en gepocheerde ei), het hoofdgerecht (zelfgemaakte patat, gevulde paprika met risotto, geroerbakte courgette en gegrilde zalm) en het nagerecht (tarte tatin en zelfgemaakt kaneelijs). Het koken zelf ging prima. Een aantal dingen zoals groenten blancheren en ei pocheren werd eerst even voorgedaan. Ook simpeler dingen, zoals een ui snijden, deed de leraar chefkokwaardig. (overigens lukte het me na ongeveer 10x voordoen thuis nog steeds niet). Na het opmaken van de borden, dekken van de tafel en het schoonmaken van de keuken kon er eindelijk gegeten worden. En het smaakte goed! Tijdens het eten volgden de anekdotes van de leraar over het type mensen dat hij normaal lesgeeft. Zo is deze vestiging van het ROC eigenlijk een opvang om de kinderen van de straat te houden en ze in godsnaam maar hun VMBO diploma te laten halen. Na het diner de laatste dingen opgeruimd en richting huis gegaan. Vrijwel iedereen die aanwezig was complimenteerde de kookcie met het feit dat ze het zo leuk vonden. Ik denk ook zeker dat de kookcie hier trots op mag zijn! Volgend jaar zeker weer (dan een 5 gangen diner voor 50 personen?) RKD

Januari 2009

Gala 2008 Vrieskoude avond op het Spui in Amsterdam, de straten waren vol met geroezemoes van cafeetjes en van voorbijgangers waarvan de bestemming altijd een raadsel zal blijven. Warme lichtjes van de lantarenpalen decoreerden de Singelse grachten, wat de feeststemming al lichtelijk introduceerde. Zoekend naar Odeon stuitten onze ogen op een prachtig antiek grachtenpand, donkerblauw als de huidige nacht met wit versierde gevels, charmant iets naar links wegzakkend in Mokums oude fundamenten. Giechelend trippelden ik en mijn gezelschap van biomedische studentes op onze hakjes over bruggetjes richting de ingang. Eenmaal over de drempel begaven we ons op een aannemelijke rode loper die ons over een trap naar de gang leidde. De muren waren van sfeervol zacht aubergine en overal hingen stijlvolle grote spiegels. Meteen na de garderobe de toiletten in. Deze waren, o extase, voor zowel het mannelijke als het vrouwelijke geslacht! Voor de zaal moesten we nog wat trappen omhoog drentelen op stiletto’s, maar dan had je ook wat. Het was een ontzettend mooie zaal, met een hoog plafond, verlichting in alle kleuren en een enorme, prachtige witte bar met daaraan hangend de lallende commissieleden van Congo achter leeggedronken glazen peperdure bier en wijn. Want ja, mensen, na acht euro entree kun je best nog een wijntje incasseren van drie euro vijftig. Desalniettemin mochten de prijzen mij en al het andere wetenschappelijke studentengespuis niet deren, want drank werd in overvloed uit de vatten getapt en uit de flessen gegoten. Met elk verzoeknummer werd het gezelliger aangezien de life band met de dertigers niet schroomde aan iemands muzikale voorkeur te voldoen. Want deze Doe Maar lookalikes speelden er lustig op los. Nummer na nummer vermaakte ik mij door helemaal los te gaan op de dansvloer en op het podium. Met wie ik welniet allemaal gedanst heb, wijntje na wijntje, na Martini, weet ik niet meer. Het was vanuit mijn standpunt gezien een gezellig en vooral esthetisch hoogstaand gala. Menig voorval zoals het lam vallen van een barkruk, het schuldig zijn aan zoenorgiën of regelmatig gebruik van paddo’s heeft zich helaas aan mijn blikveld onttrokken. Ookal zag ik aan het einde van mijn Congogala-experience door de Martini’s de smokings niet meer, het bleek nog een vrij fatsoenlijk gala te zijn, waar alles prachtte en praalde en wat zeker voor herhaling vatbaar zal zijn, volgend jaar in 2009.

Januari 2009 Nieuwbouw Nieuws Het is dan bijna zo ver! Binnenkort lopen we rond in de het nieuwe gebouw op Science Park 904. Wellicht volg je een hoorcollege in één van de zes collegezalen of bevind je je in één van de 25 werkcollegezalen. De biologische studies zullen waarschijnlijk al vrij snel te maken krijgen met lessen in het nieuwe gebouw. Vanaf volgend jaar wordt het gebouw intensiever gebruikt en zullen de toekomstige eerstejaars van elke studie van het FNWI minimaal 1 dag in de nieuwbouw aanwezig zijn. De officiële verhuizing start al op 5 maart, ongeveer 2 weken na de oplevering van het gebouw. Gebouw IV (met de kantine, K.008 en de Congokamer) moet al snel plat, zodat met de bouw van het USC en fase 2 van de nieuwbouw gestart kan worden. Congo zal dan ook al op 4 maart haar intrek nemen in de nieuwe Congokamer. Ons nieuwe (post)adres is nog niet bekend, maar dit zal te zijner tijd terug te vinden zijn op onze website: www.congo.eu. Eventuele andere belangrijke zaken omtrent onze verhuizing zullen ook kenbaar gemaakt worden via onze website. De verschillende studieverenigingen van de FNWI hebben inmiddels ook contact gehad met UvA cateraar Sorbon en een enquête uitgevoerd onder hun leden. Binnenkort zullen de resultaten besproken worden om in de nieuwbouw een voor beide partijen gunstige situatie te creëren. Heb je nog vragen? Bij de FAQ op www.science.uva.nl/nieuwbouw vind je een hoop antwoorden en anders kun je altijd een mailtje sturen naar info@congo.eu. Lianne Klaver

Januari 2009

advertentie

Januari 2009

Help, ik ben een labrat!

Een beschrijving omtrent de beslommeringen van een biomedische stagiar op het AMC. Ja hoor! Maandagochtend 06:30, tijd om op te staan. Hoewel maandag tot en met vrijdag van 9 tot 18 afschuwelijk klinkt, went dit wonderwel erg snel. Binnen no time houd je er een ritme op na waarvan je dacht dat je dat nooit voor elkaar zou krijgen. Slapeloze nachten had ik van het idee dat ik iedere morgen vroeg op moest. En als je de vorige zin nog een keer leest dan begrijp je dat ik het mezelf daarmee ook niet makkelijker maakte. Maar desondanks kostte het mij uiteindelijk maar een kleine twee weken om dat ritme af te dwingen. Het allereerste begin op de afdeling celbiologie was nog een beetje onwennig. Je hebt alles wel eens voorbij zien komen op je practicumtafel, maar naar mijn idee en gevoel was daar schrikbarend weinig van blijven hangen. Ook het onderwerp, het effect van virus geprimede dendritische cellen op het phenotype van CD4 T-helper cellen, zei mij wel wat in de verste verte maar de praktijk in het lab was erg abstract en hielp niet echt mee aan de beeldvorming. Heel lief en gehoorzaam loop je dus maar mee met je kersverse begeleidster, leert langzaam aan de technieken en wordt weer een beetje bijgespijkerd betreft de rekensommetjes (verdunningsreeksen zijn tegenwoordig mijn specialiteit). Voorzichtig ga je dan aan de slag met je eerste echte eigen experimentje en voel je je een klein beetje thuis op het lab. De eerste gedachte die bij me op kwam na een dag pipetteren in het lab zonder mijn begeleidster te raadplegen was: “Help, ik ben een labrat!” Hoewel “help” normaal gesproken voor hulpeloos staat was het in mijn geval een soort van gewaarwording. Ik had nooit gedacht dat ik mij ooit thuis zou voelen op een lab. Mede door een rampzalige ministage (ook op het AMC) dacht ik dat ik een onmogelijk halfjaar tegemoet zou gaan met mijn masterstage. Het idee “ik wil nooit in het lab eindigen” is ook iets wat een beetje heerst onder de biomedische student (om over de uitgelote versie nog maar te zwijgen). Dus toen ik er achter kwam dat ik mij stiekem wel vermaakte in het lab deed het mij wel even schrikken. Je vertrouwen in je labvaardigheden groeit met de dag. Je begrijpt steeds meer waar al je collega’s het over hebben en als je in een echt gekke bui bent durf je zelfs af en toe eens mee te discussiëren. Het deed mij op een gegeven moment denken aan je eerste autorijlessen op de snelweg. Dat invoegen is verschrikkelijk eng maar als je eenmaal op die snelweg zit voelt het verdomd fijn! Tot er op een dag de professor je kamer binnen komt stormen en het project waar je een beetje mee vertrouwd begint te raken toch nog maar eens subtiel aanpast. Dit doormiddel van wat grootse gebaren, een rood hoofd, binnen sneltreinvaart wat losse eiwitnamen de kamer inwerpend en binnensmonds siRNA’s te noemen. Vervolgens zegt hij dat ik dat maar even aan mijn begeleidster moet doorgeven

Januari 2009

en vertrekt met dezelfde snelheid als waar hij mee gekomen was. Deze professor valt in de categorie “stereotype”. Niet zozeer wat zijn uiterlijk betreft maar hij is absoluut verstrooid (zo vergat hij zijn eigen verjaardag). Als we laatstgenoemde situatie weer even vertalen naar de rijlessen: het voelde alsof ik na een ingreep weer met beide beentjes op de grond stond en erachter kwam dat ik ondanks mijn avontuur op de snelweg nog helemaal niet kon autorijden. Inmiddels ben ik drie maanden bezig en heb ik nog een lange weg te gaan. Ik vermaak mij prima in de analistenkamer waar ik gestationeerd ben (waar ik nu ook stiekem dit stukje aan het schrijven ben) en het labwerk is ook zeker niet eentonig. Maar een carrière als fulltime en professionele labrat is mij toch net iets teveel van het goede. MdB

Januari 2009

Boekrecensie

Lichamelijke oefening door Midas Dekkers Het Nieuwjaar is de tijd om met de goede voornemens te komen. Een graag na te streven voornemen is om te beginnen met sporten. Dit vooral vanwege afvallen of om iets aan de gezondheid te doen. Het feit dat je iets lichamelijk inspannends doet is voor mensen al voldoende reden om zich goed te voelen, ook al weten ze vaak niet waarmee ze bezig zijn. Midas Dekkers beschrijft in zijn boek de zin en vooral de onzin van lichamelijke oefening en doet dit op de typische manier die we van hem gewend zijn. Wanneer men dit boek leest kan men duidelijk de stem en de manier van voorlezen voor zich halen. Erg leuk in het boek zijn de afbeeldingen die soms voor rode oortjes kunnen zorgen wanneer men dit leest in bijvoorbeeld een volle bus of trein. Maar wat dit boek vooral aantrekkelijk maakt is de schrijfstijl die we van Midas gewend zijn. Met humor laat hij ons zien wat voor rare en eigenaardige wezens we toch zijn. Je gaat je afvragen waar je toch mee bezig bent als je een marathon aan het lopen bent. Ook voor leken is het een uitstekend boek om iets te leren over anatomie en fysiologie. Duidelijk wordt beschreven hoe bijvoorbeeld spieren werken en wat er met ons gebeurd als we ons inspannen. Voor de meer geleerde op dit gebied blijft het een uitstekend boek om te lezen. Midas Dekkers heeft het boek niet geschreven om mensen ervan te overtuigen niet te sporten, hij wil vooral laten zien hoe de mens sport en lichamelijke oefening als een obsessie ziet: hoe voetballers en andere sporters als goden worden aanbeden, hoe iedereen ook later zo mooi en goed wil worden (zowel op legale als illegale wijze) en hoe irrationeel dit eigenlijk allemaal is. Om met Midas zijn woorden te spreken, hoe Homo Ludens tot Homo Adidas is verworden. Dus als iemand nog goede voornemens had om lekker te gaan sporten en te gaan bewegen, laat die dan nu varen en koop in plaats van nieuwe Nikes dit boek. Want lezen is toch de sport waar je het meest wijs van wordt, zoals ook Midas zou beamen.

Januari 2009

Filmrecensie Quantum of Solace

Met veel verwachting ging ik een zondagavond naar de bioscoop om de 22ste bondfilm te zien. Het verhaal begint waar Casino Royale ophield, Bond is op zoek naar de moordenaars van zijn vriendin en probeert ook Quantum, een criminele organisatie, te stoppen. Slechterik in deze film is Dominic Greene, die probeert een staatsgreep te forceren en zo van de dictator, die hij aan de macht helpt, een stuk land te krijgen met veel waardevolle grondstoffen. Aan Bond natuurlijk de taak om de wereld te redden en ondertussen de mooie vrouw te veroveren. Meestal zijn bondgirls weerloze, hapklare brokken voor Bond maar niets is minder waar in deze film. Camille is een vrouw die Bond vergezelt maar haar eigen persoonlijke agenda heeft. Normaal krijgt Bond de vrouwtjes gemakkelijk het bed in, maar dit meisje is niet zo’n gemakkelijke prooi. Ook Judi Dench is weer van de partij als M en zij is degene die Bond een beetje in het gareel moet houden. Het beste aan deze film is de actie. Je krijgt echt geen moment rust, de kogels en de raketten vliegen je om de oren. Enkele hoogtepunten zijn de achtervolging te voet en een achtervolging in de lucht. Het eindgevecht was helaas voor mij een anticlimax en te snel afgelopen. Ik vind Daniel Craig een uitstekende Bond, jammer alleen dat er nooit een lach vanaf kan. Het lijkt erop dat Craig maar 1 gezicht kan trekken in de film, de stoere blik met getuite lippen. Het enige dat ik miste was het bondgevoel. De droge humor van Pierce Brosnan en Roger Moore, de technische snufjes van Q en de gewillige vrouwen. Zelfs het fameuze ‘Bond, James Bond’ is niet te horen. Dit had net zo goed een Jason Bourne film kunnen zijn. Desalniettemin blijft het een geweldige actiefilm die je best nog in de bioscoop kan zien of een keertje kan huren. Maar als je toch meer houdt van de echte Bond ervaring, kun je beter terecht bij de eerste 20 films. BD

Zwaar vuurwerk in Gaza

Januari 2009

Op 27 december 2008 begon de staat Israël met luchtaanvallen op de Gazastrook, met als doel de totale vernietiging van Hamas. De Gazastrook is een dichtbevolkt gebied met meer dan 1,5 miljoen inwoners. Tot nu toe zijn er meer dan 700 doden en 3100 gewonden aan Palestijnse zijde gevallen, hiervan is 1 op de 3 kind. Na de eerste dag was er al geen ruimte meer in de ziekenhuizen, en daar komt een tekort aan medicijnen en voedsel en het uitvallen van de elektriciteit nog bij. Dit omdat de staat Israël de toevoer van praktisch alles heeft afgesloten. Ter vergelijking vielen er 3 burgerslachtoffers en sneuvelden 7 militairen aan Israëlische zijde, 4 daarvan door friendly fire. Als je de getallen zo ziet staan in krantenartikelen dan doet dat je wel afvragen naar wat voor een schouwspel we aan het kijken zijn. Zijn de redenen die worden aangedragen voor het aanvallen van de Gazastrook wel legitiem? Is dit wel een oorlog? Om een oordeel te kunnen vellen over de redenen voor deze aanvallen, moet eerst bekeken worden wat de redenen daadwerkelijk zijn. De directe aanleiding is het afvuren van Qassam raketten door Hamas. Daarbij moet je je bedenken dat een Qassam raket weinig meer is dan een metalen huls met propulsie en een explosieve lading. Deze wordt afgevuurd From Israel with love (2006 Libanon Oorlog) met hetzelfde principe als een vuurpijl; je doet hem in een buis, vuurt hem af en hoopt dat hij “goed” terecht komt. De Qassam raket heeft een bereik van 6 tot10 kilometer en sinds hij voor het eerst is afgevuurd op Israëlische doelen op 10 februari 2002 zijn er 15 dodelijke slachtoffers gevallen en 433 gewonden. Dit komt neer op het feit dat minder dan 0,4% van de afgevuurde Qassam raketten een dodelijk slachtoffer tot gevolg heeft. Ieder slachtoffer is er natuurlijk één te veel, maar om nou te stellen dat dit de definitieve doorslag heeft gegeven om de aanvallen te beginnen is te simplistisch. Een paar weken voor het begin van de luchtaanvallen is het staakt het vuren tussen Hamas en Israël beëindigd. Hamas weigerde het bestand te verlengen na herhaaldelijke grove overtredingen van Israël, waaronder het dichthouden van alle routes tot Gaza en meerdere aanvallen op Palestijns grondgebied. Is het raar dat de

Januari 2009 Hamas het bestand niet meer verlengt als humanitaire hulp mondjesmaat wordt toegelaten, waardoor de economische situatie ernstig verslechtert? Ondanks dat Hamas overtredingen van het bestand vanuit eigen land meerdere malen ernstig had veroordeeld, ondanks dat Hamas zich aan het bestand hield op represailles voor Israëlische aanvallen na, hield Israël zich niet aan het bestand. De situatie met of zonder bestand was voor de Palestijnen in de Gazastrook nagenoeg hetzelfde. Heel toevallig speelt de gedachte van het hard straffen van Hamas een belangrijke rol in de verkiezingsstrijd die op het moment bezig is in Israël; over twee maanden zijn de verkiezingen. Wil de zittende overheid laten zien dat ze woorden ook in daden omzetten en dat ze niet minder van hun land houden dan de oppositie? Van oorlog is ook niet echt sprake. Israël is in het bezit van de modernste wapens, Israël is zelfs een belangrijke wapenproducent en ontwikkelaar, Israël heeft waarschijnlijk meer dan 200 kernwapens, hoewel ze dat nooit officieel hebben toegegeven. Gelukkig Nieuwjaar(Dena Balosha,4 jaar oud, 29 december 2008 omgekomen)

Hamas heeft daarentegen wat AK-47 geweren en Qassam raketten die opraken. Van een gelijkwaardige oorlog kan je dus eigenlijk niet spreken. Daarnaast zorgt de strategie die Israël gebruikt in deze oorlog voor een optimum aan burgerslachtoffers. Als ergens vandaan een raket wordt afgeschoten, of als er een lichte verdenking is dat militanten zich ergens verschuilen, dan wordt dit gebied eerst bestookt met artillerievuur over een afstand van 40km en dan pas wordt gekeken of er daadwerkelijk militanten waren. De redenen die Israël aandraagt voor het uitvoeren van deze aanvallen zijn dubieus te noemen. Ook de manier waarop er voor wordt gezorgd dat aan Israëlische kant zo min mogelijk militairen omkomen of gewond raken kan als immoreel bestempeld worden. Maar zoals de Israëlische minister van buitenlandse zaken verklaarde: “Het is jammer dat er burgerslachtoffers vallen, maar om Hamas uit het veld te krijgen is dit de enige mogelijkheid die er bestaat.” Het doel heiligt de middelen.

Januari 2009 Vuurwerk, zieke mensen en een tippie van mij. Welkom bij de eerste bijdrage van een nieuwe kracht. Als je dit stuk tekst leest, dan krijg je taart. Als een vuurpijl met een te korte lont knallen we een nieuwe tekst in. Een tekst met een onderwerp dat sommigen van jullie misschien doet walgen. Maar niet getreurd. Ik ga m’n best doen het zo smakelijk mogelijk te houden, als ik geen Willie Wauwelaar heet! Wat ook zo is. Je kunt van geluk spreken. Maar is dat wel zo? Eigenlijk moet het wel zo zijn dat ik maar wat zeg, want ik ken jou niet. Ik weet niet of je mooi of lelijk, lief of vervelend, blij of verdrietig, dan wel rustig of vrij druk bent. Net zoals ik niet kan weten of je afgelopen jaarwisseling met je domme kop (als je die tenminste hebt) een rotje ‘tot het laatste moment’ in je hand hebt gehouden, omdat dat je wel lollig leek. Knal, verbrande hand. Nou krijg je zelfs zo’n draaidopflesje van Heineken niet meer in je eentje open. Of wel, ‘stoere’ knul? Het kan zomaar waar zijn, ook al weet ik dat de kans klein is. De gegevens zijn eind januari pas volledig en definitief, maar als ik ervan uitga dat de gestegen vuurwerkverkoop en het effect van waarschuwende boodschappen van de overheid en ouders elkaar opheffen, zal het aantal vuurwerkslachtoffers in Nederland op ongeveer 1000 liggen. Verder is er voor €65.000.000,- de lucht in gegaan en werd er gemiddeld €60,- besteed per aankoop. De meeste mensen zullen maar één keer gekocht hebben, dus zou het aantal vuurwerkkopers op zo’n 1.1 miljoen neerkomen. Oftewel, de kans dat jij eind december door een zeker ongeval in het ziekenhuis bent beland (ik ga er in al mijn goedheid even vanuit dat je ‘gemiddeld voorzichtig’ bent geweest) is met ons bevolkingsaantal plusminus 0,006 procent. Dat is een reële kans! Maar sta mij toe het verhaal nog iets ingewikkelder te maken, door te stellen dat een vuurwerkslachtoffer helemaal geen vuurwerkslachtoffer hoeft te zijn. Uitleg? U vraagt, wij draaien: stel, je bent een man van 24 uit Vlijmen en je blaast per ongeluk je eigen voet op met iets dat waarschijnlijk illegaal vuurwerk is. Dat levert natuurlijk een enorme puinhoop op en jouw stompje is na de amputatie moeilijk te onderscheiden van dat van iemand die uit zichzelf besluit z’n gezonde voet af te zagen. Wat? Je noemt me gek, omdat zoiets toch nooit echt voor zou komen? Nou, daar vergis jij je in! Google dit maar ‘ns: BIID. Bernard, Isaak, Isaak, Dirk. Je zult zien, deze mensen kijken ’s morgens naar hun voet en dan denken ze dus echt “Ja knul, vandaag ga je. Je bent voor mij niet meer waard dan die worm die daar buiten rondkruipt. Ik kan er niet meer tegen. Waar is de zaag?!” Bewijs geleverd. Ik zit hier geen potje te liegen. Maar wat leren we hier nou van? Kan ik je uitleggen. Je moet weten: BIID is een aandoening die maar heel weinig voorkomt. Ze weten niet hoe weinig, maar deskundige nummer zoveel dacht dat slechts een paar duizend het hebben. Laten we zeggen, drieduizend. Wereldwijd. Dan is de kans dat jij ’t hebt 4,5*10-7 procent. Maar de kans dat een (misschien wat onnozele) trauma-arts op 31 december denkt

Januari 2009

dat jij BIID hebt, terwijl je eigenlijk gewoon je voet hebt opgeblazen (en daarna afgezaagd) is toch nog 2,7*10-11 procent…! Ik ben jullie redding, jongens! Ga rustig door met stunten, en met ‘een beetje’ geluk krijg je na je ongeluk helemaal geen huisarrest voor oudejaar 2009 opgelegd! Toppie, ga maar weer lekker loos volgend jaar! Maar ach. Er zijn nog genoeg verstandige mensen over. Ik ken wel zo iemand. Een jongeman. Integer, rustig. Schrijft voor de Gymno. En het is niet degene die mij niet is! Oh, en er is geen taart. Dat was een leugen. JP.

Dahag

Hier wat psychologie van de koude grond Nou, doei he! Geen nostalgische terugblikken op een prachtig jaar voor mij… Ik sta niet stil bij 2008, en niet bij mijn bestuursjaar. Mijn blik is enkel op de overkant van de grote plas gericht. Dit uiteraard omdat ik zo naar Amerika vertrek, maar ik heb al vanaf dat ik klein was (ja, dat moet wel erg lang geleden zijn!) een spannende tijdsvisie. Ik ben namelijk nogal gericht op de toekomst en het niet missen van kansen. Dit heeft veel interesses en nieuwe ervaringen als fijne bijkomstigheid, maar lijkt ook ontevredenheid met het heden te impliceren. Dat is natuurlijk iets minder. Want wat heb je aan dingen in die in de toekomst liggen als je het amper door hebt als ze er eindelijk zijn? Bovendien wordt het ‘jagen op ervaringen’ ook niet geapprecieerd als levensdoel door degenen die eerst dachten oprecht door je geliefd te zijn. Is dit mensen gebruiken? Deze vraag aan jullie. Liefde lijkt dit soort contrasten (eigenlijk alle emotiegerelateerde zaken) te vergroten en zo leerde ik laatst van een confronterende film de volgende levenswijsheid: ‘Alleen onvervulde liefde is romantisch’. Zo blijf je bezig; wat nu te doen?! Je kunt er nu voor kiezen om je prioriteiten te verleggen, de romantiek te schrappen en te proberen een soort boeiende burgerlijkheid te scheppen. De vraag is dan allereerst of het mogelijk is je eigen behoeften (aan bijvoorbeeld spanning en nieuwigheid) te controleren. Je kunt ook proberen die behoeften met ieder heden te vervullen. Niet letten op mogelijkheden, maar naar wat het geval is. Met een positieve instelling kom je dan al ver. Bijkomend probleem is echter dat je niet vooruit komt zonder verlangens. Kortom, het aloude liedje van de gulden middenweg is nogmaals de oplossing (BORING…). En hoe bereik je die? Bijna iedereen kan bijna overal wel van genieten, dat is het probleem niet. Kunst is vooral om het niet te vergeten en bovendien kun je proberen je gedachten in de hand te houden. Op het moment dat ze afdwalen naar de mysterieuze diepten van het volgende uur/ week/jaar of de vergelijking aangaan met het vorige (supergave) feestje, gewoon heel hard STOP roepen. ‘Het was zo leuk dat ik nergens anders meer aan gedacht heb die avond’. Misschien was het wel leuk omdat je dat niet deed. LvS

Januari 2009

‘De BN-er route’ Amsterdam is hét walhalla voor de Bekende Nederlander. In groepjes verzamelen ze zich in Oud-Zuid en op de grachtengordel. Maar de BN-er wil ook wel eens de stad uit. De BN-er wil ook wel eens op vakantie… Het begon allemaal in een kleine reisboekhandel aan de Utrechtsestraat. Op loopafstand van BN-er geconcentreerde gebieden als de Prinsengracht en de Amstel wemelt het hier op de gemiddelde zaterdagmiddag van de bekende gezichten, jong en oud, die zich te goed willen doen aan een portie ‘wel verdiende’ zon en rust. Op één van die zonnige zaterdagen kwam een zekere Katja S. de winkel binnen gewaggeld. Na een heftige kastzoeksessie van maar liefst drie kwartier kwam zij naar de kassa om haar zorgvuldig gekozen toekomstige aankopen af te rekenen. Na het afrekenen van zo’n twintig Lonely Planets en een bonnetje met het exhorbitante bedrag van vierhonderdnogwat euro verliet mevrouw Katja S. dolgelukkig de zaak met in haar achterhoofd nog steeds geen idée waar ze nou eigenlijk heen ging op vakantie. Maar wel genoeg materiaal om zich in alle rust te kunnen oriënteren. Ook op doordeweekse dagen waagt de Bekende Nederlander zich in bereisd boekenland. De bij ieder welbekende Youp van het H. kwam op een zekere dinsdag binnen met de vraag: “CHINA!?!”. Nadat ik het hem liefelijk had aangewezen, verliet hij na enkele seconden de winkel om vervolgens een dag later terug te keren met de vraag of we ook zijn zelf uitgebrachte boek verkochten. En zo ja, of dat dan een beetje liep. Ik antwoordde dat we het met groot success verkochten. Meneer van het H. complimenteerde ons voor de leuke boeken alleen vond hij dat we toch niet hadden wat hij zocht. Vier planken vol met ‘CHINA!?!’ kunnen dan ook wel gerekend worden tot een treurige collectie. Weer enkele dagen later had meneer van het H. dan maar besloten om zijn ‘CHINA!?!’ plannen achter zich te laten en naar het ‘booming’ en altijd originele Frankrijk af te reizen. Een zekere wel bekende Hollandse illusionist, Hans K., vond het tijd om maar weer eens naar zijn tweede stulpje in het zonnige Zuid -Frankrijk te rijden. De man vroeg om een boek over een alternatieve route, want die Route Du Soleil zijn we allemaal wel een beetje zat. Mocht er nou net een exemplaar van ‘Langzaam door Frankrijk, de alternatieve route’ voor zijn neus liggen. Na een kort telefoontje met de vrouw des huizes kwam meneer

Januari 2009 Kazan melden dat het toch niet was wat hij zocht. Om, zoals blijkbaar wel vaker gebeurt bij Bekende Nederlanders, na een tijdje weer terug te komen. “Ik moet rijden, zij niet” was zijn antwoord op mijn: “toch maar wel dit boek?”. Zelfs de BN-ers uit hardcore Oud-Zuid weten reisboekenland te vinden. De welbekende Beau van ‘toedeloe’ E. D. waagde onlangs ook een poging om een gids van het verre Egypte te bemachtigen. Mijn collega wees hem de juiste kast, meneer ‘toedeloe’ draaide zich om, zei “toedeloe”, en wandelde vrolijk weer naar buiten. Men kan hier uit concluderen dat de BN-er een vreemd wezen is. Hij is niet zo thuis in de wereld van het verre onbekende en blijft dan ook liever aan de grachtengordel hangen. Zodat wij hen in hun natuurlijke habitat kunnen bewonderen, terwijl zij zich bezighouden met zichzelf en alle anderen van hun soort. Een ding is in ieder geval zeker, ze zijn erg teritorium gericht en worden nerveus, onzeker en vertonen raar gedrag als zij op het punt staan hun vertrouwde ecosteem, dat Amsterdam heet, te verlaten. IvdB

Intifada op de sterren Mijn ergernissen stapelen zich op. De laatste weken van december staan in televisieland vaak in het teken van de jaaroverzichten. Juist in de periode dat een mens geruststelling nodig heeft dat het goed komt met de wereld, hopen zich donkere wolken boven mijn hoofd samen. Voorheen geraakte ik in een prettige staat van melancholie bij het zien van het voorbije jaar in muziek-, sport- of nieuwsoverzichten. Met frisse moed kon ik aan een nieuw jaar beginnen. Het TV jaaroverzicht maakte dit jaar mijn darmen aan het borrelen. De hoeveelheid egofiele homo’s, opgespoten gooikutten, zongebrilde gladjakkers en mongoloïde zangers die het afgelopen jaar de beeldbuis vulden deed mij meerdere malen richting toilet snellen. Holland’s got talent, Idols 4, Popstars, Dancing with the Stars, Dancing on Ice, Sterren Dansen op het IJs, enz. om nog maar te zwijgen van De Gouden Kooi (beelden hiervan worden bij martelpraktijken op Guantanamo Bay als laatste techniek ingezet). De op zichzelf geilende celebrity hoeren van SBS Shownieuws en RTL Boulevard als dagelijks afruksel zijn tekenend voor de complete hersendood van televisiemakend Nederland. Derde kerstdag 2008 lig ik echter met stomheid geslagen op de grond van mijn woonkamer. In de verte hoor ik mijn vriendin tegen mij praten, mijn schouders wild heen en weer schuddend. Ik open mijn ogen en zie enkel sterretjes. ‘Helaas’ niet het soort dat je krijgt van een voetbal vol op je hoofd of wanneer je te snel opstaat. Niet de prachtige nachtlucht boven Zuid-Frankrijk en zelfs niet de sterretjes door verboden paddo’s. Nee, ik zag alleen sterretjes van het soort dat uit de ontplofte egelsv van BN’ers springen. Het einde van de

Januari 2009 wereld moet wel naderen. Als het zover is gekomen dat ze niet eens zelf meer iets hoeven te bereiken, maar slechts als kind van … al onze beeldbuizen kunnen vervuilen slaan bij mij de stoppen. KINDEREN DANSEN OP HET IJS!!!! En nee niet zo maar kinderen, nee KINDEREN VAN BEKENDE NEDERLANDERS!!!!!!!!!! Ik ga het niet trekken. Niet nog een Martijn Krabbe, een Rick Brandsteder, een Johnny de Mol of een Dré Hazes. Als ook de Jan Bauers en Maxim Frogers mijn hoop op een weldenkende wereld gaan ontnemen rest mij maar een ding: een Intifada uitroepen op Bekend Nederland. Gesterkt door de opstelling van SP kamerlid Harry van Bommel dat Intifada’s best wel oké zijn, kunnen we dus onmiddellijk van start. Ik stel dan ook voor dat we het thema van dit jaar maken: Congo schiet sterren! Er ligt een hoop werk voor ons en ik weet dat velen dit moeten combineren met een bijbaantje dus ik heb vast een top 10 opgesteld waar we sowieso mee kunnen beginnen TOP 10 BN’ers die opgeruimd moeten: 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10.

Patty Brard Alle Toppers Henk-Jan Smits Giel Beelen Johnny de Mol Linda de Mol De rest van de familie De Mol Beau van Erven Dorens Rick Brandsteder Xander de Buisonjé

Dit is uiteraard maar een willekeurige greep uit het overvolle bestand met omhooggevallen kneuzen die op TV verschijnen. Ik laat het verder aan jullie over wie de prioriteit krijgt. Om eind 2009 echter weer te kunnen genieten van een gezellige televisie terugblik zal ik mij volledig moeten richten op mijn eigen Hofstad groep. Dit zal derhalve voorlopig mijn laatste Gymno stukje zijn. Dank jullie wel dat ik mijn frustratie heb kunnen delen en als ik anderen heb kunnen inspireren is het voor mij al geslaagd. Denk erom, van een beetje mekkeren is nog nooit iemand minder geworden. JH

Januari 2009 Je kamer is de wereld

Als je aan de paddo’s zit in ieder geval. Voordat paddo’s echt werden verboden, moest er natuurlijk even een voorraadje ingeslagen worden. Samen met mijn huisgenoten hebben we daarom voor het verbod inging acht porties paddo’s gekocht en gedroogd. De vorige keer hadden we de milde Mexicaanse paddo’s gebruikt, maar dit keer gingen we voor het echte werk: de hallucinerende McKennai soort. Na het inslaan van het benodigde voedsel (dextro voor als het effect te sterk is en bittere chocola voor als het te mild is), konden we zondag dan beginnen aan de trip. We hadden paddothee gemaakt, maar het was nog steeds afschuwelijk smerig. De geur en de smaak waren erg ranzig dus iedereen moest zich er doorheen bikkelen. Toen dat eenmaal gebeurd was konden we achterover gaan zitten met een chill muziekje op de achtergrond. Al snel voelde ik me een beetje raar, ik kon mezelf geen houding geven en m’n benen en armen zaten ook in de weg. Waarom heb je die dingen eigenlijk? De hond op het plafond knikte instemmend en maakte nog een dansje. Ik zakte diep weg in mijn bank en keek hoe de foto’s aan de muur tot leven kwamen. De mensen op de foto’s hadden duidelijk geen zin om in hun lijstjes te blijven. De muur lachte me vriendelijk toe en de stenen veranderden in pulserende rode lava. Ook het plafond werd een vloeibare stroom van isolatiemateriaal. Ik toverde lasershows tevoorschijn door met mijn handen voor mijn ogen te bewegen en zag alles in dia’s. Het visuele gedeelte duurde voor mijn gevoel kort maar het heeft net zo goed drie uur kunnen duren. Het was moeilijk te zeggen omdat mijn horloge opeens achteruit liep. Het begrip tijd was ook erg moeilijk te bevatten. “Wie ben jij?” vroeg mijn

buurmeisje.“Guido”, zei ik,“je buurjongen’.””Wie ben jij?’ vroeg ze opnieuw. “Ja.. .wie bén ik eigenlijk?”, zei ik. Opeens wist ik niet meer wie ik was. Normaal gesproken vertelt je prefrontale cortex je de hele tijd wie je bent en waarom je dingen doet. De psilosybine in de paddo’s had echter al mijn serotonine afscheidende neuronen extreem gestimuleerd, waardoor mijn hele neuronale huishouding compleet op zijn kop stond. Mijn prefrontale cortex zei opeens niet meer tegen me “jij bent Guido, je studeert Psychobiologie en je woont in Amsterdam.” Ik heb geloof ik wel honderd keer gevraagd : “wie ben ik?!’”. Op een gegeven moment kon ik alleen nog maar midden in de kamer staan met een compleet verbijsterd gezicht en zeggen: “Hèèèh?! Wat is er aan de hand?” Ik was compleet de grip op de realiteit verloren. De kamer zweefde door een leeg universum, iemand had blijkbaar een grote foto van het uitzicht op Amsterdam voor het raam gehangen. Ik snapte niet wie al die mensen in de huiskamer waren. Ik snapte niet waarom banken bestonden. Ik snapte niet waarom ik eigenlijk een slaapkamer heb. Toen ik mijn vriendin aan de telefoon had, snapte ik niet dat zij kon bestaan en waar ze dan was. Er bestond toch immers niks anders dan deze kamer? Na te zijn opgegeten door mijn buurmeisje (als ik Guido’s bril opzet, bén ik dan ook Guido? Ik kijk toch door zijn ogen nu?) hebben we nog even gevlogen op het bed van Johan maar daarna was het eindelijk voorbij. Dit was de derde keer dat ik paddo’s deed maar dit was verreweg de heftigste trip die ik meegemaakt heb. Hoewel het meeste ervan erg gaaf was zal ik nooit meer paddo’s doen. Ik heb een portie realiteitsverlies voor een mensenleven gehad en dat vind ik meer dan genoeg.

Januari 2009

Van Psychobiologie naar Geschiedenis

Januari 2009

Hoe luiheid, en niet interesse of denkvermogen, mij van Psychobiologie naar Geschiedenis leidde. In september 2007 begon ik aan de studie psychobiologie. Tien weken later stopte ik ermee en een jaar later begon ik met geschiedenis. Hierbij heb ik mee aantal dingen afgevraagd: Was ik te dom voor een bĂ¨tastudie? Was ik te lui? Was ik echt meer geĂŻnteresseerd in de psychobiologische wereld dan in de wereld van bijvoorbeeld taal, of ruimtevaart of misschien wel religie? Ik begon de studie psychobiologie met de vakken Celbiologie, de daarbij horende practica, biochemie, academische vaardigheden en statistiek. De vakken Celbiologie en Biochemie heb ik met een voldoende afgesloten, de practica ook maar academische vaardigheden en statistiek niet. Uiteindelijk ben ik tijdens het vak genetica en evolutie gestopt, in week 10. Een belangrijke reden was dat ik voor mijn gevoel het practicum in combinatie met de statistiek te hoog gegrepen vond. Maar waarom haalde ik het ene vak wel en het andere niet? Het antwoord bleek heel simpel te zijn. Ik ging naar de hoorcolleges van Celbiologie en Biochemie omdat ik naast gezellige mensen kon zitten. Met het practicum had ik een enigszins geniale labpartner die veel van mijn slordigheden goedmaakte, en daarbij kwam nog dat onze onvolprezen practicumbegeleider vond dat ik mijn onkunde goed maakte door een toffe peer te zijn, en bier meenemen naar het eindgesprek hielp ook. Heen en weer met de trein tussen Den Haag en Amsterdam gaf genoeg tijd om de boeken voor Celbiologie en Biochemie te lezen. Vooral hierdoor, plus dat wat bleef hangen tijdens de colleges, haalde ik deze vakken. De vakken statistiek, academische vaardigheden en het practicum van genetica en evolutie, haalde ik niet. Mijn interesse in statistiek is er nooit geweest, en de lol was er al gouw af bij de colleges, waar ik mij dus al spoedig niet meer vertoonde. Het boek met de opgaven was goed gemaakt, maar

er waren iets te veel psychologische drempels ontstaan om het boek open te slaan en aan het werk te gaan. Er was geen factor meer die het vak leuk maakte. Het tutoraat was al helemaal een hel. Ik had een zweverige hippieachtige tutor die haar stoffige dreadlocks bij elkaar hield met een dik elastiek dat daar al God-weethoe-lang in verstrengeld zat. Daarbij kwam dat haar vaardigheden in duidelijk uitleggen wat de bedoeling van het hele gebeuren was, ernstig te kort kwamen om mijn aandacht vast te houden. En toen ze mij een onvoldoende gaf voor een vrij nutteloze opdracht, een opdracht waarbij je alle lust naar creativiteit achter slot en grendel moest bewaren, en alles zo kort en simpel mogelijk moest beschrijven, kon mijn ego dat zo slecht verteren dat ik uit frustratie meteen het lokaal uit wilde stormen om nooit meer naar dat klotewatergraafsmeer terug te keren. Dit gevoel werd enigszins versterkt toen ik op vrijdagochtend voor het practicum genetica en evolutie in het koude en natte gras naar de ongekleurde gekartelde klaver moest gaan zoeken. En toen ik erachter kwam dat ik mijn vaardigheden betreffende zorgvuldigheid en rekenkunde nodig moest verbeteren om het practicum te halen, gaf ik het op. Ik wilde niet zoveel energie stoppen in een studie met de kans dat het allemaal, oh hoe frustrerend, tevergeefs kan zijn. En dat is de kern van mijn studieloopbaan. Ik ben bereid om maar een bepaalde, zeer beperkte hoeveelheid tijd aan mijn studie te besteden, en psychobiologie had meer tijd nodig dan ik eraan wilde of kon besteden. En waarom lukt geschiedenis wel? Omdat ik met een beperkte tijdsbesteding daar wel succes/voldoendes haal. Voor mij heeft studeren niets te maken met interesses of intelligentie. Wel met luiheid. Op welk pad behaal ik het meeste resultaat met de minste energiebesteding? Bedankt alfawereld. Olivier Mesker

Januari 2009

Een tripje naar de sterren Twee van de meest bekende drugs in ons o zo vrijzinnige land zijn cannabis en paddo’s. Om wiet staan we bekend en paddo’s zijn al niet meer legaal... We nemen deze geestveranderend organismen voorlief, maar er valt genoeg over ze te ontdekken. Wat zijn de werkzame ingrediënten, hoe werken ze en wat doen ze met je? Zijn ze gevaarlijk en hoe zijn ze te vergelijken met bijvoorbeeld alcohol, iets waarover de gemiddelde student niet zo moeilijk doet? Cannabis Laten we dicht bij huis blijven en beginnen met wiet. De verschillende soorten cannabis bevatten als werkzame stof allemaal tetrahydrocannabinol (THC). Dit is de meest potente stof onder de meer dan 60 cannabinoïden die in de plant Cannabis te vinden zijn. Deze mix van stoffen beïnvloeden het uiteindelijke effect dat THC heeft. THC kan leiden tot een dopamineverhoging in de prefrontale cortex en de nucleus accumbens. Het werkt op cannabinoïd-receptoren die via G-proteïnen de productie van cyclisch AMP beïnvloeden, wat weer invloed heeft op de calcium- en kaliumhuishouding. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat cannabis gebruikt net als alcohol voor een vertraagd reactievermogen zorgt, minder concentratie en slechtere prestatie bij complexe taken. Wat dat betreft is het dus niet zo’n goed idee om stoned achter het stuur te kruipen, hoewel de gevaren niet zo groot zijn als bij alcohol. Met een joint op blijken mensen hun snelheid hoger in te schatten, en minderen ze hun snelheid. In combinatie met alcohol zijn de effecten natuurlijk sterker. Paddo’s

Paddo’s zijn wellicht het meest bekend van de hallucinogene tripmiddelen. De trip die het opwekt schijnt per persoon te verschillen, maar over het algemeen ‘gaat er een wereld voor je open’, in die zin dat je interpretatie van dingen overhoop wordt gegooid (Zie pagina 32 voor een tripverslag). Volgens Passie et al. (2002) geeft een matige dosis psilocybine een gecontroleerde verandering van je bewustzijn, waaronder betere introspectie, illusies en synesthesie. De werkzame stoffen zijn psilocybine en psilocyne die werken op serotonine-receptoren, zoals vele psychoactieve drugs doen. Belangrijke hersengebieden die geactiveerd worden door paddo’s zijn de frontale hersengebieden en de temporaalkwabben, terwijl de thalamus juist minder actief wordt. Uit wetenschappelijk onderzoek blijken geen significante lichamelijke veranderingen, zoals bloeddruk, bloedsuikergehalte en hartritme. Het is dan ook niet verwonderlijk dat in de jaren ‘60 en ‘70 een synthetische vorm van psilocybine werd gemaakt en gebruikt voor psychotherapie. TR

Bronnen: http://erowid.org Ashton, C.H. Pharmacology and effects of cannabis: a brief review., 2001, Britisch Journal of Psychiatry, 178,101106. Passie et al. (2002) The pharmacology of psilosybine. Addiction Biology, 7, 357-364.

Jaarhoroscoop 2009

Januari 2009

De Gymno ziet in deze editie niet alleen sterretjes, maar kijkt ook omhoog naar de hemellichamen om voor jullie, gratis en voor niets, te bepalen wat het komende jaar jullie zal brengen.

Steenbok (22 december – 19 januari) Tijdens de afgelopen jaarwisseling ben je er goed van af gekomen. Vuurwerk stak je, tegen beter weten in, niet geheel volgens de handleiding af en je buurjongetjes van 12 vonden jou een mooi mikpunt. Het is naar maar waar, maar deze dingen blijken voorspellend te zijn voor het volgende jaar. Je onhandigheid kan je dit jaar parten gaan spelen, wees voorzichtig en voorkom problemen met je gezondheid. Verder kan het zo zijn dat mensen niet het beste met je voor hebben, mogelijk gedreven door jouw goede financiële situatie. Waterman (20 januari – 18 februari) De goede voornemens zijn nog niet door jou opgesteld, of je houdt je er al niet meer aan. Wees dit jaar een keer volhardend, ga gewoon naar die sportschool en neem definitief afscheid van de sigaret. Je zal je er een stuk beter door voelen, en de sterren laten zien dat je jouw grote liefde dit jaar in ieder geval niet in de rokersruimte van je favoriete kroeg gaat vinden.

Ram (21 maart – 19 april) Voor jou was 2008 een bijzonder goed jaar, het leven was een groot feest. Het komende jaar heeft de potentie om minstens net zo goed te worden, ware het niet dat je jezelf rond mei in een persoonlijke credietcrisis kan storten. Wees hierop voorbereid en zorg dat je al vast extra vaak bij je ouders hebt gegeten, zodat je ze tegen die tijd met slechts knipperende ogen kan motiveren tot het vergroten van je liquiditeit. Stier (20 april – 20 mei) Het zit in de aard van de stier om zo veel mogelijke koeien te willen scoren. Het kan wellicht zo zijn dat je dit jaar meer moeite moet doen voor dingen, en dan hebben we het niet alleen over het verleiden van die ene jongen/dat ene meisje. Ook op het gebied van werk kan dit je overkomen. Wees echter gerust, de aanhouder wint, en jij zal dit jaar genoeg energie hebben om overal voor te gaan.

Tweeling (21 mei – 21 juni) Het nieuwe jaar geeft jou een onrustig gevoel mee, doe je het allemaal wel goed? Na enkele maanden zul je beseffen dat je je druk hebt gemaakt over dingen die er eigenlijk niet zo toe doen, en een nieuwe Vissen (19 februari – 20 maart) hobby waar je je energie in kwijt kan zal je daarbij Jij voelt je dit jaar als een vis in het water helpen. De zomervakantie zal je goed doen en je de in de nieuwbouw. De nieuwe omgeving kracht geven om in het tweede deel van 2009 die brengt je inspiratie en zorgt voor mooie successen te behalen die je verdient hebt. nieuwe inzichten. Daarnaast zal het ventilatiesysteem je eindelijk van de vage Kreeft (22 juni – 22 juli) problemen met je longen afhelpen. Dit jaar Je zal er achter komen dat je niet alles onder controle is het daarbij verstandig om je vakantie door hebt, en dat iemand anders jou voor de verandering te brengen in de Alpen. De ijle berglucht eens in de tang heeft. Je zult worstelen, maar zorgt dat je je hoofd leeg kan maken om uiteindelijk boven komen. Gezondheidsrisico’s zitten ook de tweede helft van 2009 geslaagd te dit jaar voor jou in gekookt water. Kijk uit met die hete maken, en wellicht is zo’n Anton aus Tirol kop thee, want voor je het weet verbrand je je naar. best leuk. Mooi rood is uiteraard niet lelijk, maar dit gegeven kan je beter gebruiken voor andere dingen.

Januari 2009 Leeuw (23 juli – 22 augustus) Het is vaak eenzaam aan de top. Dat wil uiteraard niet zeggen dat je je plek daar niet verdient, je hebt er immers hard voor gewerkt. Het kan echter gunstig uitpakken wanneer je dit jaar een een achterdeur open laat staan. Nieuwe contacten zullen je sneller benaderen, en dit kan gunstig uit pakken op de lange termijn.

Boogschutter (22 november – 21 december) Als boogschutter heb je nog wel eens de neiging om je pijlen te richten op dingen die daar eigenlijk niet zo op zitten te wachten. Bepaal dit jaar eerst zorgvuldig je koers, voordat je rond september al je kruid verschoten hebt. Pijlen gericht op jou kunnen dit jaar overigens uit onverwachte hoek komen. JB & MdB

Maagd (23 augustus – 22 september) Hoewel Jupiter altijd gunstige invloeden uitoefent op het gestel van de maagd, kan het zijn dat de gemiddelde maagd last heeft van brandende verlangens. Deze kunnen als negatief ervaren worden. Dit mag de maagd echter niet uit het veld slaan! Zie het eerder als een teken dat er werk aan de winkel is. Dus kom op maagd, zet je beste beentje voor dit jaar! Weegschaal (23 september – 23 oktober) De laatste tijd zijn er een aantal problemen in je leven die vragen om aandacht. Het is echter aan jou om weloverwogen afwegingen te maken om een aantal problemen te tackelen. Pas op dat je er niet te licht aan tilt! Want dan kunnen sommige problemen zwaar vallen. Schaal ze naar urgentie en je ziet dat alles duidelijk wordt. Schorpioen (24 oktober – 21 november) Winterperiodes maken je altijd extra prikkelbaar. Voor je gevoel kan niemand iets goed doen en je vrienden laten je in de steek! En dan ben je ook nog voortdurend op jacht naar het andere geslacht, maar dit zonder succes. Misschien moet je wat minder allround gaan en je scharen eens goed in dat lekkere ding zetten. Mocht dit niet baten voor je psychische en fysieke gestel dan raadt Venus euthanasie aan, want voor zuurpruimen gaat de zon niet op.

Januari 2009

Hij die bananen eet, blijft met de schillen zitten.