Gymno 22.3 Evolutie van Studeren

Colofon Redactie Marle de Jong MdJ Mark de Boer

MdB Maarten van Gemert MvG Renee Kleine Deters RKD Thijs Rinsma TR Annike Bekius AB Inske Groenen IG Joyce Buikhuisen JB

Eindredactie Wouter Bot WB Guido Meijer GM Esther Visser EV Hilde Swantje HS

Columnisten Boy Vissers BV De Biologen DB Kaft: GM &WB Lay-out: WB, GM & EV

Bestuur CONGO Algemeen Studievereniging CONGO Postbus 94214 1090 GE Amsterdam Telefoon: 020-525 7853/7863 Email: info@congo.eu Voorzitter Sophie Pijpers

Jaargang 22, nummer 3 Gymnorhina is de periodieke uitgave van CONGO, studievereniging voor studenten biologie, pyschobiologie en biomedische wetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam. Het blad wordt neergelegd in de gebouwen van de Faculteit der Biologie. Als u 10 euro overmaakt op girorekening 4602231 ten name van CONGO o.v.v. Gymno abonnement, wordt de Gymno een jaar lang thuisgestuurd.

Oplage: 300 exemplaren Niets uit deze uitgave mag worden vermenigvuldigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm, fax of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toe- stemming van de redactie. De redactie behoudt zicht het recht voor stukken in te korten of niet te plaatsen.

Secretaris Julien Fiorilli Penningmeester Jurrien Fransen Commissaris Onderwijs Francis Zoet Commissaris Activiteiten Hilde Swantje Commissaris PR & Acquisitie Laurent Lokhorst

Gymnorhina | 2

Gymnorhina No. 22.3 · September 2011

10 18 21 22 26 28 30

Stagestijl Dat maakt niet uit!

Ode aan de Havelaar Klaas & Corrie Biologisch: een leefwijze Evolutie van studeren

Biowetenschap in de voedingsindustrie Wetenschap enzo.

Optimaal studeren: Hoe doe je dat?

6

Congo in het buitenland Anouk in Costa Rica

12

Even voorstellen...

Oscar Schoots

14 26

column: De Biologen

24

Stof tot nadenken Colliculus

32

Column: Diep met Boy

34

Vrolik & Groot

36 Gymnorhina | 3

Van den redactio In memoriam: Beste redactieleden, bestuursleden van congo, commissieleden van Congo, derde, tweede en sjaars. Zoals jullie allen weten duurt het leven als student veel te kort, gaan alle dronken nachten en katerdagen veel te snel/langzaam. En zijn alle namen van de heren dames waarnaast je wakker wordt weer veel te snel uit je hoofd verdwenen. Ik ook moet bekennen dat mijn tijd als hoofdredacteur voorbij vloog. Van het moment dat ik deze schone taak overnam ( Wouter gaat WAT doen?? was een veel gehoorde kreet ) tot alle momenten dat ik achter mijn laptopje zat en langzaamaan een de ene keer geweldige, de andere keer gewoonweg fabuleuse, stelselmatig fantastische en altijd doorleesbare Gymno zag ontstaan.

Ik ben trots op mijn commissie. We hebben altijd ons best gedaan goede gymno’s af te leveren ook al werd onze subsidie stopgezet en stonden we op de rand van de afgrond. We zijn er altijd weer in geslaagd om beter dan ooit terug te komen met weer een briljante gymno.

Ik wil de heren V en G bedanken voor hun exeptionele geilheid door de jaren heen. Ik begrijp niet hoe jullie toch steeds weer al die zoenende stelletjes met jullie gevoelige woordenschat weten te noteren. Ik wil Guido en Thijs bedanken voor hun steun en toeverlaat bij de lay-out en nog zoveel meer. Ik wil Renee, Hilde, Aniek, Maarten, Joyce, Marle, Inske, Boy, de biologen en Paulien bedanken voor al hun ideeĂŤn, creativiteit, schrijfwerk en toewijding. En nu ik hier zit, laat op de avond voor mijn laptop bij wat mijn laatste Gymno als hoofdredacteur gaat worden. Vind ik het toch een beetje jammer dat ik dit stukje voor het laatst zal typen. Alsof ik al niet genoeg gezwijmeld heb wil ik hierbij graag de fakkel overdragen aan de nieuwe hoofredactrice van de Gymno: Eshter Visser. Zij is vanaf de volgende gymno de baas over het reilen en zeilen van deze geweldige comissie. Ik ben vanaf nu weer twee letters onderaan een enkele pagina in het mooiste blad dat er op de UvA te vinden is.

Voor alle eerstejaars: Jullie lezen hier de 3e Gymno van het 22ste jaar dat wij hem maken. Gymno is het blad van en voor Congo. Vol met onzin, zin, wetenschap, roddels, leugens en bluf. Gij zijt gewaarschuwd, dit is het meest studentikoze blad dat je ooit zult lezen. Met deze editie een nieuwe rubriek: Congo in het buitenland, waarin Anouk Spelt aftrapt met haar studie in Costa Rica.

Ik wens jullie veel leesplezier en een geweldig studiejaar toe. groetjes Wouter Bot (ex-)hoofdredacteur

Gymnorhina | 4

Van den preases Beste student, Het is altijd even opstarten, zo net na de “zomer�vakantie. Beginnen aan je collegejaar.

Vroeg op, hele dagen concentreren op je practica, hoorcollege, werkcollege en je hersenen weer opgang krijgen om ook daadwerkelijk dat eerste tentamen te halen.

Voor ons als bestuur begon het jaar iets eerder en wellicht wat abrupter. Zo stonder er 500 nieuwe eerstejaars op de stoep, fris, fruitig en klaar om te beginnen aan hun academischeopleiding.

Dit betekende om 7:30 present in de congokamer, stoelen klaar zetten voor college in het USC, lunch klaarzetten en begeleiders optrommelen voor de groepjes. En dan natuurlijk nog de boekverkoop. In totaal hebben we aan meer dan 700 studenten boeken verkocht. Dat is niet niks, zeker met maar 1 werkende pinautomaat, dank u Science Park.

Dan hadden we natuurlijk ook nog de Life activeringscodes, wat dit jaar nieuw was en voor wat overlast zorgde...

Kortgezegd, het jaar begon voor ons nogal hectisch. Maar hierdoor waren we wel lekker wakkergeschud en des te meer gemotiveerd om nieuwe computers te installeren in ons hok, biopedia op te schonen, de halfjaarlijkse ALV voortebereiden en al opzoek te gaan naar een nieuw bestuur. In februari zal namelijk de bestuurswissel plaatsvinden. Dit lijkt erg ver weg, dat is het ook, maar een bestuur moet ook nog geworven, ingewerkt en geinstalleerd worden. En daar is wat tijd voor nodig. Lijkt het jou dus wat om Congo te leiden vanaf februari? Stuur een mailtje: Motivatie@congo.eu of loop even langs in de Congokamer.

Namens het gehele 92ste bestuur wens ik jullie een fantstische start en een heerlijk collegejaar toe!

Liefs, Sophie Voorzitter

Gymnorhina | 5

Wetenschap enzo.

Optimaal studeren:

Hoe doe je dat?

Het studentenleven is de beste periode van je leven, wordt vaak gezegd. Een feestje hier, een feestje daar, werken, sporten en daarbij moeten er ook nog goede cijfers gehaald worden. Want je bent toch aan het studeren om wat te leren en uiteindelijk dat papiertje in de wacht te slepen. Wat is nou, tussen alle andere bezigheden en verplichtingen door, de meest effectieve manier van studeren en hoe krijg je je hersenen in topconditie?

De blokperiode voor een tentamen kan een enorme hoeveelheid stress opleveren. Zoals bij de meesten wel bekend is maakt langdurige stress verbindingen in het brein kapot, waardoor de hippocampus minder goed werkt. Dit hersengebied is van groot belang bij het geheugen en speelt een grote rol bij emoties en depressie. Een beetje stress brengt het lichaam juist in een parate conditie en prikkelt het brein, waardoor er meer informatie opgenomen kan worden. Nu is natuurlijk de vraag hoe je ervoor kan zorgen dat studeren niet al te veel stress oplevert, maar de juiste hoeveelheid om optimaal te leren?

Ten eerste is een goede gezondheid van groot belang. Hierbij is met name één ding erg belangrijk, niet teveel zuipen op al die feestjes!

Zeker niet als je de dag erna hard moet leren.

Alcohol droogt je hersencellen uit, waardoor ze afsterven en je minder informatie op kunt slaan. Vocht is essentieel om je hersencellen goed te laten werken, dus daarom is het ook belangrijk om voldoende te drinken (water of anderszins) op een dag. Daarnaast groeien je hersenen door tot je 24e en overmatig alcoholgebruik kan dus schadelijk zijn voor de ontwikkeling van je hersenen. Bij jongeren met alcoholproblemen is een kleinere hippocampus geconstateerd, wat een belangrijke rol speelt bij geheugen. Onlangs is in een onderzoek van Parada et al (2011) onderzocht wat de invloed is van ‘binge brinking’ (BD) op het declaratief geheugen bij studenten. Hierbij werd zowel het verbale als visuele declaratief geheugen getest en het verbale geheugen bleek minder goed te werken bij BD studenten.

Verder is een evenwichtige voeding belangrijker dan je denkt. Tijdens het studeren is Gymnorhina | 6

sinaasappels.

Voor een beter concentratievermogen is voldoende slaap vereist. Te weinig slaap zorgt voor een slechtere leerprestatie en daarnaast verwerk je tijdens je slaap een hoop informatie. Tijdens de slaap zijn de condities ideaal om datgene wat overdag is geleerd in het geheugen te consolideren.

In wat voor topconditie je hersenen ook zijn, uiteindelijk is de manier waarop je leert toch de belangrijkste factor voor het correct opslaan van informatie. Dit is vaak verschillend per persoon, de één sluit zich het liefst op in zijn kamer en de ander zit graag in een rumoerige UB. Wat is nou de beste manier om je voor te bereiden op een tentamen?

Hierin zijn een aantal stadia relevant: dit vaak lastig te bereiken, aangezien je vaak geen tijd of zin hebt om te eten. Tussendoor gooi je even een maaltijd in de magnetron en tijd voor voldoende vitamientjes en mineralen is er niet. Voeding kan echter een grote invloed hebben op je concentratievermogen. Voldoende, regelmatig en gezond eten kan het intellectuele prestatievermogen flink bevorderen en zorgt ervoor dat je gemakkelijker leert. Wat is nou goed om te eten tijdens een lange dag studeren? Koolhydraten geven langdurige energie en tomaten blijken te zorgen voor een betere hersenfunctie, dus wat is een beter gerecht dan “Spaghetti bolognese”. Neem een lekkere pauze, ga gezellig met iemand anders koken en je leerprestaties vliegen omhoog. Tussendoortjes zijn ook erg belangrijk, aangezien het voor een suikertoevoer zorgt die essentieel is voor de hersenen. Daarnaast is er ook bewezen dat kauwen een positieve invloed heeft op de hersenfunctie, dus een goed excuus om lekker te eten tijdens het leren. Voorbeelden van producten die de hersenactiviteit bevorderen zijn pure chocolade, noten, chips en

• Colleges volgen: Maak goede samenvattende aantekeningen bij de colleges, zodat je de informatie betekenisvol kan maken voor jezelf. Probeer tijdens het studeren je aantekeningen te herorganiseren en de relevante dingen eruit te halen (‘transfer-appro-

Ongeschikt:

Gymnorhina | 7

priate processing’).

• Studeren: Het is belangrijk dat je niet alles in één keer in je hoofd wilt stampen, maar dat je je studiesessies verspreidt. Zo wordt de informatie beter opgeslagen in het lange termijn geheugen, omdat het meerdere malen gecodeerd wordt. Het blijkt ook effectief te zijn om op verschillende plekken te studeren. Contextuele variatie zorgt namelijk voor minder interferentie van cues, waardoor informatie uiteindelijk beter opgehaald kan worden.

Het werkt ook vaak om studiestof bij jezelf, of andere studenten te overhoren. Hiermee

moet stoppen. Dan moet het helemaal goed komen!

Referenties - Bjork, R.A. (2001). How to succeed in college: learn how to learn. American Psychological Society, 14, 1-3

AB

“Voorbeelden van producten die de hersenactiviteit bevorderen zijn pure chocolade, noten, chips en sinaasappels” haal je geleerde informatie weer op, waardoor het beter in je geheugen blijft hangen.

Dit kan je doen aan de hand van zelf bedachte vragen, die je ook kunt verwachten op je tentamen.

• Presteren op een tentamen: Wanneer je je herinnert waar je zat op het moment dat je aan het leren was komt de informatie vaak weer naar boven.

Het klinkt nu misschien allemaal heel serieus, maar als je al deze informatie tijdens het studeren in je achterhoofd houdt, zal je zien dat het leren een stuk makkelijker gaat.

En onthoudt: ontspanning tijdens het studeren is ook erg belangrijk. Doe dus ook leuke dingen tussendoor en raak niet te gestrest van de hoop informatie die je in je hersenen Gymnorhina | 8

Gymnorhina | 9

Stagestijl Als derdejaars zijn er mooie kanten, mindere kanten en zalige kanten. De mindere kanten bestaan vooral uit het feit dat je en superzwaar jaar tegemoet gaat. De vakken worden weer zwaarder, en je boekenlijst ook. Mooie kanten zijn er ook. Zo komen aan het begin van het jaar een hele horde sjaars binnen die jou zien als de grote know it all.

Ja, het voelt goed om je slimmer te wanen dan het grootste gedeelte van je studiegenoten. En het zaligste aan derdejaars zijn is; je kan aan het eind van je studie een vol half jaar onderzoeker spelen!! Voor alle mensen die nu denken: zo zalig is dit toch niet? Raad ik de studie Sociologie aan, of iets anders waarmee je makkelijk aan je diploma komt.

Laat ik eerst maar even uitleggen waarom deze eerste gedachte over je stage zo belangrijk is. Als derdejaars student ben je al zo’n twee jaar bezig met een betå oftewel wetenschapstudie. Uiteindelijk kan je natuurlijk altijd nog bij een bank gaan werken of achter de bar gaan staan en mensen ervan overtuigen dat je toch Êcht gestudeerd hebt.

Maar het doel van je studie is toch echt om jouw later in een witte jas te hijsen en je nogal lang voor een nogal witte tafel vol met nogal kleine beestjes neer te zetten. Nu weet ik dat dat beeld bij sommige mensen nou niet bepaald in hun toekomstbeeld zit.

En dat deze mensen ook op onze faculteit

studeren. Maar daarom is vooral je stage zo belangrijk. Je bent dan voor het eerst onderzoeker. Met als voordeel dat, mocht je je nieuwe resistente meningokokkenstam die je begeleider je net gegeven heeft kwijt raken, jij niet degene bent die verantwoordelijk is voor het ontruimen van de afdeling! Het geeft je dus een prachtig beeld van je toekomst als wetenschapper zonder de nadelen zoals om geld bedelen voor je onderzoek en ontslagen worden voor fouten. Maar het belangrijkste is : het geeft je het gevoel dat je een gedreven wetenschapper bent of niet.

Het is de lakmoesproef van je hele studie.

Daarom komt hij dus ook aan het eind van je studieloopbaan. Nu hebben veel studenten, waaronder mijzelf, de UvA al vaker gevraagd of stages niet ook in eerdere studiejaren mogelijk zouden zijn zodat we misschien wat eerder erachter komen wat we precies met onze studie willen. Maar zoals alle eerstesjaarsjes ook dit jaar weer zullen zien, is dat nog niet gelukt.

Tijdens je 3 of 5 maanden stage kom je er pas echt achter wat het leven van een onderzoeker nu echt inhoudt. Natuurlijk heb je al vele professoren horen vertellen hoe zij hun 400 jaar aan in het lab zitten hebben ervaren. Maar dat zijn andermans verhalen.

En bovenal verhalen van mensen die letterGymnorhina | 10

lijk leven voor hun onderzoek. Beauty is in the eye of the beholder, en de meeste stages zijn hartstikke mooi. Je kan eindelijk die twee en een half jaar theorie gebruiken om echte problemen, of die gemaakt door je begeleider, op te lossen. Je komt in contact met de echte wetenschap achter de publicaties.

Kweken die niet werken. Eindeloos nieuwe PCR’s maken. Die ratten wéér voeren. 20 agarplaten waarvan er maar 3 kolonies vertonen. Resistente bacteriën op je antibiotica platen die jij toch echt ontsmet had gisteren.

En ga zo maar door. Tja, wetenschappelijke doorbraken duren niet voor niets zo lang.

Je kan ervan uitgaan dat 90% van je proeven niet gaan zoals jij ze opgezet hebt. En op die laatste 10 % mag je vervolgens je paper schrijven. Dit is however de test die je moet doorstaan. Uiteindelijk zag ik het gros van de mensen afhaken van het echte onderzoekswerk. Er zijn slechts enkelen uitverkoren om bij te dragen aan de wereldkennis. Gelukkig is er absoluut geen reden tot paniek.

Genoeg masters bieden tegenwoordig de mogelijkheid tot het volgen van een cursus entrepeneurship zodat je de meer zakelijke kanten van de biologie kan ontdekken. Ook kun je naar de meest uiteenlopende masters switchen als je eerst een brugjaar doorloopt.

Keuze genoeg voor de heidenen die niet in wetenschap geloven dus.

Als laatste wil ik alle derdejaars veel plezier en succes toewensen dit jaar. Of je tijdens je stage nu uitvindt of je wetenschapper wil worden of niet. Het blijft een ervaring om nooit te vergeten

WB

Gymnorhina | 11

Congo in het buitenland

Anouk in Costa Rica Op het moment dat ik dit schrijf, zit ik al bijna 3 maanden in Costa Rica. Costa Rica is een super mooi land waar iedereen leeft in de termen van ‘Pura Vida’. Vorig jaar december heb ik besloten om een half jaar van mijn studie Psychobiologie in het buitenland te gaan doen. Ik wilde graag mezelf zowel op academisch- als persoonlijk niveau verbreden en de uitdaging van een andere taal (Spaans) aan te gaan. Toen ik werd geselecteerd voor Costa Rica was ik super blij en kon ik niet wachten om te gaan. Dit lijkt nu al zo lang geleden. Ik ben hier nu helemaal gesetteld en heb mijn plek gevonden. San José (de hoofdstad van Costa Rica waar de Universiteit is) is mijn stad geworden, ik ben geen doodnormale toerist, ik woon en leef hier! Maar de eerste weken was wel even wennen. In Costa Rica heerst een latino-cultuur, dus er zijn enorm veel verschillen met Nederland. Ik woon samen met twee Costa Ricaanse meiden, die super lief zijn en heel anders dan de gemiddelde doorsnee student hier. Bijna iedereen blijft bij zijn ouders wonen totdat ze gaan trouwen, het kan dus zo zijn dat mannen en vrouwen van 30 nog steeds eten voorgeschoteld krijgen door mamalief. Voor mij niet te geloven, maar het is hier doodnormaal. Verder is het Costa Ricaanse Spaans moeilijk te volgen, ze slikken delen in en gebruiken totaal andere woorden dan in Spanje of zelfs Zuid-Amerika. Het is een taal apart die wel tof is om te leren en

ik na bijna 3 maanden hier al redelijk goed beheers.

Voor mijn vrienden en familie thuis, leek het wel een groot feest de afgelopen maanden.

Ik ben een maand eerder naar Costa Rica gegaan om te wennen aan het land, de taal en de mensen. In die maand heb ik ongelofelijk veel gereisd, gezien, gefeest en gedaan.

Toen mijn lessen begonnen, bleef ik lekker reizen en feesten in de weekenden. Costa Rica is een prachtig land en heeft van alles.

Twee kusten, Pacific en Cariben, die allebei super mooi zijn. Echt zo’n wit strand met blauw water en palmbomen. Verder stikt het hier van de Nationale Parken en deze zijn telkens weer zo verschillend. Ik heb actieve vulkanen gezien, achter een grote waterval gezwommen, schildpadden gezien die eieren legden, gesnorkeld, dolfijnen gespot, gesurft, een roadtrip gemaakt en super veel flora en fauna gezien. Al deze tripjes heb ik gemaakt met super leuke nieuwe vrienden, die ik tijdens de introductie van de universiteit heb leren kennen. Ze komen van allerlei plekken in de wereld en het is super interessant allerlei typische cultuur dingetjes uit te wisselen; studeren in Zweden is helemaal gratis, in Canada kan het in de winter -30 worden en in sommige delen van Mexico is 15 jaar worden een soort ‘sweet sixteen’ waar de vrouwen een neusoperatie cadeau krijgen!

Maar ik leer ook veel over de ‘Ticos’. Het Gymnorhina | 12

zijn enorme lieve mensen en het grootste deel van de mannen is macho, maar enorme gentlemen. Ze houden deuren voor je open, laten je overal voor gaan, betalen de rekening, maar ze zijn klein. Costa Ricanen zijn een klein volk en ik als Hollander voel me vaak heel groot en lomp. Er zijn maar enkelen die groter zijn dan ik en dan hebben ze vaak gemixt bloed. Ach ja, het is ook wel weer handig, tijdens concerten kan ik alles super goed zien en je vindt een buitenlander (met blond haar) super gemakkelijk in een grote groep mensen.

Maar ik ben hier natuurlijk om te studeren en dat is ook heel leuk. Mijn campus is gigantisch en de faculteiten liggen tussen allerlei bomen, rivieren, grasveldjes en vlindertuinen. In mijn eerste weken op school heb ik een luiaard zien ‘chillen’ in een van de bomen langs het pad. De campus is gewoon een weerspiegeling van Costa Rica: een en al natuur. Omdat ze hier geen bachelor Psychobiologie hebben, volg ik twee vakken biologie en twee vakken psychologie. Dit om mijzelf in beiden vakgebieden te verbreden en tot nu toe is het fantastisch. Alle vier de vakken zijn enorm interessant, al kost het wel nog steeds moeite om alles helemaal te verstaan, vooral de discussies in de klas gaan zo snel. Maar het is leuk om de gedachten en ideeen van de Ticos hier te leren kennen en zo meer te weten te komen over dit land. Het systeem is hier heel anders, je volgt alle vakken tegelijk en dan voor ongeveer 4 maanden. Dit is dus wel even wennen voor mij, want je schakelt elke dag dus even om naar een ander vak, maar ook wel weer heel leuk. Je blijft dan wel 4 maanden bezig met alle vakken en niet eerst één vak en dan het andere en dan vergeet je alweer wat je geleerd hebt in het eerste vak. Verder kan ik met vragen of problemen altijd terecht bij het Internationaal Kantoor van de universiteit, zij helpen met alles en dat is echt super fijn. Zeker als het om je Visa gaat, want

dat kost zoveel moeite en tijd! Maar als het goed is, heb ik dan volgende week eindelijk mijn visum (na 3 maanden!).

Kortom, studeren in het buitenland is een geweldige ervaring. Voor jezelf op persoonlijk vlak, want je breidt je kijk op de wereld en je kennis van andere culturen uit. Maar zeker ook op academisch vlak, want in andere landen wordt op een andere manier les gegeven en leer je andere aspecten. In bijna elke bachelor is er een mogelijkheid om naar het buitenland te gaan en ik zou dan ook iedereen aanraden om dit te doen. Ga in ieder geval naar de Buitenlandmanifestatie of naar de voorlichten over het buitenland. Dan kan je rustig kijken of het iets voor jou is. En vind je het nog te vroeg dan kan je altijd een stage in je master in het buitenland doen.

In ieder geval is studeren in het buitenland een ervaring die je niet wilt missen!

Anouk Spelt

Gymnorhina | 13

Even voorstellen...

De bioloog als ondernemer

Oscar Schoots Volgens staatssecretaris Zijlstra zit er nog een groot gat tussen fundamenteel onderzoek op de universiteit en ontwikkelingen en toepassingen in het bedrijfsleven1. Maar volgens Oscar Schoots wordt de afstand tussen academisch en toegepast onderzoek juist steeds kleiner. Schoots is directeur van Utrecht Holdings, een onderneming die zich beweegt op het grensvlak van onderzoek en industrie.

1

Folia, nr 34 2011.

Schoots wilde vroeger, net als de meesten van ons, graag de wetenschap in. Na een studie Medische Biologie promoveerde hij in Utrecht en deed hij een tijd onderzoek in Canada. “Daar zag ik voor het eerst hoe je als onderzoeker intensief kunt samenwerken met het bedrijfsleven. Mijn baas had nog een aantal uitvindingen liggen, wilde die octrooieren en zei, ‘regel jij het maar’. Nou, dat deed ik dus maar en dat ging eigenlijk vrij goed. Ik dacht toen dat het heel makkelijk was om even een uitvinding uit te licenseren.

Inmiddels weet ik iets beter.”

Toch beviel de samenwerking met het bedrijfsleven Schoots wel en na een korte postdoc periode besloot hij zelfstandig adviseur te worden. Nu staat hij aan het hoofd van twee bedrijven die opereren vanuit de Universiteit Utrecht en het Universitair Medisch Centrum (UMC Utrecht). Eén van de belangrijkste taken van beide bedrijven is

het beoordelen van uitvindingen die worden gedaan op de universiteit.

Uitvindingen octrooieren “We kijken dan of die uitvindingen octrooibaar zijn. Als je wilt dat een ontdekking of uitvinding ooit echt door de maatschappij wordt opgepakt dan is een octrooi soms noodzakelijk. Dit geldt vooral als een bedrijf veel moet investeren, bijvoorbeeld bij geneesmiddelen. Door een uitvinding te beschermen ben je een serieuze partner voor de industrie. Bedrijven weten dan dat als er een goed product uitkomt, ze een bepaalde positie op de markt kunnen afdwingen zolang het octrooi loopt.”

“Als we denken dat een bedrijf interesse heeft voor een uitvinding, financieren we het octrooi en regelen dat het wordt uitgelicenseerd. We nemen de Gymnorhina | 14

onderzoeker daarmee een hoop juridische en administratieve zorgen uit handen. De royalty’s gebruiken we om te investeren in nieuwe octrooien. Een deel vloeit terug naar de universiteit en het UMC, waar het weer in onderzoek kan worden gestopt.”

“Soms zien we ontwikkelingen die we heel mooi of interessant vinden en waar we in geloven, maar waarvoor de stap naar het bedrijfsleven nog te groot is. In dat geval starten we soms een eigen bedrijf.”

Een voorbeeld van zo’n spin-off bedrijf is Crucell, een beursgenoteerd bedrijf dat ontstond naar aanleiding van een nieuwe antilichaamtechnologie. “De onderzoeker is vaak zelf bij zo’n bedrijf betrokken, samen met een ondernemer van buiten.”

“Het leukst aan mijn huidige baan vind ik de combinatie van wetenschap en industrie, dat je kunt beoordelen of wat we hier hebben over tien jaar een verschil zou kunnen maken in de wereld. Het is mooi om dat te helpen ontwikkelen en een reële kans van slagen te geven.”

Ook intresse in ondernemen?

ACE @ Science Park is het onderdeel van het Amsterdam Center for Entrepreneurship dat (bèta-)wetenschap en ondernemerschap koppelt. ACE @ Science Park staat in het centrum van onderzoek, onderwijs en ondernemen.

Door de unieke locatie op het Scence Park bevinden we ons tussen toponderzoeksinstituten en studenten.

ACE @ Science Park heeft tot doel om technologisch innovatief ondernemerschap te stimuleren en te ondersteunen. Omdat we onderdeel uitmaken van de UvA en geen winstoogmerk hebben, kunnen we ons volledig richten op het faciliteren en investeren in ondernemende studenten, zodat zij kunnen uitgroeien tot succesvolle ondernemers.

11 oktober a.s. is er een lezing door een ondernemer voor biomedici op het AMC, m,et aansluitend een borrel in de Epsteinbar. Verdere informatie volgt.

Steeds meer samenwerking “Van universiteiten wordt steeds meer verwacht dat ze hun ogen open houden voor valorisatie, dat ze hun best doen om mooie dingen via het bedrijfsleven verder te laten ontwikkelen. Toepassingsgericht onderzoek, daar is het bedrijfsleven veel beter in. En het bedrijfsleven heeft kennisinstellingen nodig om met nieuwe innovaties en nieuwe inzichten te komen voor de ontwikkeling van nieuwe producten. De samenwerking wordt daarom steeds intenser, mensen begrijpen elkaar steeds beter.”

Onderzoekers die samenwerken met het bedrijfsleven zijn daar achteraf vaak enthousiast over, zelfs als het product faalt.

“Dan hebben ze wel gezien dat men in een

bedrijf op een erg gefocuste manier en met een hoge kwaliteitsstandaard werkt.

Daardoor kunnen onderzoekers in korte tijd veel voortgang maken. Ze krijgen het idee van hè, nu wordt er ook echt iets met mijn onderzoek gedaan, het product wat nu op de markt komt is ooit uit mijn onderzoek voortgekomen. Dat geeft toch veel eer en dat is iets wat onderzoekers steeds meer gaan zien.”

Studenten Voor studenten die nog aan het begin staan van hun al dan niet academische carrière Gymnorhina | 15

“Het leukst aan mijn huidige baan vind ik de combinatie van wetenschap en industrie, dat je kunt beoordelen of wat we hier hebben over tien jaar een verschil zou kunnen maken in de wereld” heeft Schoots wel wat tips. “Onderzoekers komen vaak weinig in aanraking met het bedrijfsleven: wat zijn nu uitvindingen, wat zijn octrooien, licenties? Daar hoef je echt geen wekenlange cursus voor te volgen, het is niet zo ingewikkeld. Maar het geeft je wel inzicht, je kunt zien hoe dingen werken en hoe belangrijk een octrooi kan zijn voor de ontwikkeling van een product.”

Misschien ligt je interesse zelfs wel meer bij het bedrijfsleven dan bij academisch onderzoek.

Schoots raadt dan ook aan om alvast eens te ruiken aan het ondernemerschap, bijvoorbeeld door het volgen van een cursus of het lopen van een stage. “Je kunt er dan in een vroeg stadium achterkomen of het iets voor jou is of juist helemaal niet. Als ik achteraf naar mijn eigen carrière kijk dan denk ik dat als ik eerder zoiets was gaan doen, ik niet was gaan postdoccen maar direct bij een bedrijf was gaan werken.”

“Als student moet je jezelf de vraag stellen: wil ik een echte academische onderzoekscarrière, heb ik bijvoorbeeld de ambitie om hoogleraar te worden? Of ben ik liever meer concreet en toegepast bezig?

De industrie is toch wel een totaal andere wereld dan die van een onderzoeksgroep.

Je staat in direct contact met mensen die de productontwikkeling doen, je wordt blootgesteld aan alle aspecten die nodig zijn voor de ontwikkeling van een biotechnologisch product. Mensen groeien vaak door, worden manager of volgen intern een opleiding om zich te specialiseren tot bijvoorbeeld octrooideskundige. Er zijn andere carrièrekansen.”

Hebben bèta’s die ondernemer willen

worden eigenlijk voordeel van hun studie?

“Het feit dat je een bètastudie hebt gedaan maakt je niet per se een goede ondernemer.

Dat heeft meer met je karakter te maken.

Als bèta heb je wel het voordeel dat je een stevige opleiding hebt gevolgd waarbij je veel vaardigheden leert die je ook nodig hebt om een bedrijf te runnen. Goeie onderzoekers en goeie ondernemers hebben allebei een enorme drive om tot het uiterste te gaan om hun onderwerp onder de aandacht te brengen. Verder is het makkelijker om van een bètastudent een goeie ondernemer te maken dan andersom. Zeker in kleinere bedrijven moet je van veel markten thuis zijn, dus ook van de technologie. Het is dan makkelijker om een bètastudent manager skills bij te brengen dan andersom.”

MdJ Voor wie een carrière in het bedrijfsleven wel ziet zitten, hier alvast een verklarende woordenlijst: Octrooi: Een exclusief uitsluitend recht tot het industrieel maken of verkopen van een product of anderszins het exploiteren van een uitvinding.

Uitlicenseren: het verlenen van een exclusieve licentie voor de exploitatie van een bepaald product aan een andere partij.

Valorisatie: Het tot maatschappelijke waarde brengen van wetenschappelijke en technologische kennis uit het publieke domein.

Gymnorhina | 16

Het USC biedt je meer dan 70 sporten tegen superlage tarieven en is 7 dagen per week geopend.

Kom in beweging!

Kom GRATIS proberen! www.usc.uva.nl Gymnorhina | 17

t k a a m t ! t i Da u t nie

Nota

bene: Dit verhaal is fictief. Alle overeenkomsten met bestaande personen berusten op louter toeval.

Woensdagochtend in alle vroegte in een studentenhuis te Amsterdam-Oost: Door de halfgesloten, met gaten gesierde gordijnen vallen langzaam de eerste prachtig afgebakende zonnestralen door het raam van je studentenkamer naar binnen. Terwijl de zon de laag stof over je boekenkast met een glinstering versiert, zie je uit je ooghoeken de rode cijfers van je wekkerradio ritmisch knipperen met het gebonk van je hoofdpijn.

Geheel verdwaasd kijk je om je heen, terwijl je besluit dat je nog best eventjes tien minuten kan liggen. Wanneer je je omdraait om toch nog maar op je andere zij te gaan liggen, voel je iets kriebelends tegen je neus hangen. Na verwoede pogingen om dit te verwijderen met je ogen gesloten, is het onvermijdelijk dat je toch je ogen opent. Onmiddellijk ontdek je de bron van de kriebel: een bos blond krullend haar. De hond van de onderbuurman?

He, neen, die anti-katerblaffer heeft vorige week eindelijk zijn spuitje gekregen. Ineens ben je klaarwakker. Wat is er gebeurd gis-

teravond? Wie of wat is dit? Gehaast pak je je kleren van je nachtkastje met vergeelde foto van je ex en stap je al struikelend uit je bed. Dan draait het wezen, toch vrouwelijk schoon, van wie je de naam nog steeds onbekend is, zich om en spreekt; Goeiemorgen schatje, het was heerlijk vannacht! Dan geeft ze je dé lach...

Foute boel! Terwijl je je realiseert dat je haar slipje aan het aantrekken bent, mompel je; ‘Sorry ben weg, ben al laat!’ Je kleding bij elkaar grijpend om je toch wel erg naakte lichaam te bedekken, race je naar de douche.

De spiegel toont je weinig goeds: Wallen die als driedubbele theezakken tot aan je kin hangen, knalrode, beglitterde lippen, blauwe en roze verf op je gezicht, en als je nog wat beter kijkt valt je op dat je maarliefst drie zuigzoenen in je nek hebt en dat je haar dat slap naar beneden hangt als een falende fallus.

Maar, dat maakt niet uit.

Onder de douche peins je in de krochten van je geheugen door over wie toch die vreemde vrouw in je bed is. Je weet zeker dat je haar nooit eerder hebt gezien. Of misschien toch?

Gymnorhina | 18

De vage vraagtekens over wat er gisteravond gebeurde zwiepen als zeewier om je hoofd.

Je vermant jezelf om even logisch te gaan nadenken.

Gisteravond. Gisteravond was de dinsdagavond. Ah ja, de Havelaar dus. Langzaam borrelen er een paar beelden van zwarte polo’s met gouden hartjes op, dansende bestuursleden op een bar en halfnaakte medestudenten op een tafel in een vreemd versierd feestcafé… Ondertussen zorgt de douche ervoor dat je je, terwijl je in een staat van ontbinding verkeert, je een stuk beter voelt.

Vol goede moed trek je een paar smetteloze kleren aan en zoek je je spullen bij elkaar.

In de veel te krappe gang kom je de vrouw, die er verbazingwekkend goed uitziet voor een veertigjarige, nog een keer tegen, en drukt ze haar op een bierviltje geschreven telefoonnummer tegen je aan ‘Bel je me’?

Haastend ren je de keuken in, en grijpt een paar weken oude krentenbollen, terwijl je je huisgenoot smalend uit zijn bed ziet komen.

‘Jij hebt je wel vermaakt vannacht he? Wat deed je eigenlijk?’ ‘Ja, weet ik ook niet. Kijk zelf maar!’

De fietstocht naar Science Park was nog nooit zo gewild als vanochtend. ‘Je komt er wel uit he?’ roep je naar haar en ontvlucht gauw het huis.

Terwijl je de trap naar beneden rent, bedenk je je dat je deze week de afdeling van de GGD maar eens een bezoekje moet brengen. Je weet niet wát er vannacht gebeurd is, maar het aanzicht van je bed met inhoud voorspelt niet veel goeds.

Maar, dat maakt niet uit.

“Bij de gedachte aan de blondine en elk tijdstip later dan elf uur worden je gedachten een grote brei van kleuren en flitsen.”

Bij je fiets aangekomen, zie je er vreemde versieringen aan hangen. Blauwe slierten plastic, uitgeknipte vissen en raar ingekleurde schelpen. Ineens herinner je je dat er een themaborrel was in de Havelaar; ‘Vind je kater onder water!’ Ah, vandaar dat je hoofd niet werkt. Bij de gedachte aan de blondine en elk tijdstip later dan elf uur worden je gedachten een grote brei van kleuren en flitsen.

Je stapt op je fiets en propt een krentenbol, die eigenlijk twee weken geleden al in de prullenbak hadden moeten liggen, naar binnen.

Dan realiseer je je al malend dat je op de Dam fietst, op de automatische piloot naar de Havelaar dus, in plaats van naar school.

Na een U-turn waar de gemiddelde motorcrosser moeite mee heeft, scheur je tussen de toeristen, met onafscheidelijke camera’s die je bewonderend filmen, richting NerdCity. Eenmaal aangekomen op SciencePark snel je je naar de practicumzalen, terwijl de wijzers op de klok gestaag verder tikken naar half tien.

Maar, dat maakt niet uit.

Gymnorhina | 19

De geur van formaldehyde komt je al van verre tegemoet. Even hoop je nog dat chemici een foutje hebben gemaakt in hun departement, maar dan bedenk je je dat je vandaag toch echt vier uren lang boven een stinkende haai moet gaan hangen. Je maag begint al langzaam achtjes te draaien. Jezelf verexcuserend neem je plaats op een gammel krukje met een meterlange haai voor je gezicht. Terwijl je gedachten afdwalen naar de avond daarvoor, eindigt de docent (RdH) zijn inleidende praatje door iedereen veel succes te wensen met het prachtige dier. Je bent ervan overtuigd dat hij vervolgens gaat zeggen dat hij de eigenaar is van zo’n ‘lieve, enthousiaste, sterke, gezellige Duitse herder’.

Het practicum doet je geen goed. De geuren uit de haai doen je denken aan de geur van oud bier, gemengd met karton en braaksel.

Een beetje zoals gisteravond. Langzaam begint de practicumzaal een beetje te draaien, en voor je het weet sta je je krentenbollen een tweede leven te geven in de afvalbak.

Je medeleerlingen schateren het uit, feliciteren je met je ijzersterke maag en je practicumbegeleider vraagt of je een slokje water wilt. Nadat je van begeleider een streepje Vicks onder je neus hebt gekregen, gaat de rest van het practicum als een waas aan je voorbij.

Maar, dat maakt niet uit.

In de pauze geven medestudenten je complimenten over hoe snel je een bierpul kan atten, je vette dancemoves, de bodyshots die je uit harige navels dronk en de ijsklontjes die via jouw mond de hele Havelaar zijn gepasseerd. Ondertussen probeer je subtiel te vissen wie er met jou mee naar huis gegaan is, maar niemand heeft enig idee hoe een veertigjarige blondine in jouw bed belandde.

Het was een avond om nooit te vergeten.

En dat, dát maakt wel uit!

En ach, al missen er een paar vrij essentiële stukken uit je geheugen, die komen wellicht volgende week in de Havelaar weer boven bier!

Moraal van dit verhaal: Lieve eerstejaars, geniet van jullie eerste studentenjaar! Nu kan het nog! Maak je in je eerste (half)jaar alsjeblieft nog niet druk om zoveel mogelijk EC’s, de langstudeerboete, en studiebindende adviezen.

Want, dat maakt nog niet uit!

EV

Gymnorhina | 20

Ode aan de Havelaar De eerste, krakende treden van de trap Ik voel je hitte, mijn allerliefste leverdief Bekende geuren betasten mijn brein Het gebrek aan zuurstof neem ik voor lief Ik drapeer mijn bovengoed in jouw vensterboezem Mijn ooghoek registreert het goud aan de toog De eerste driften, de herhaalde zonde Mondelijk verlangen, veels te lang, veels te droog Verdwaalt in een oceaan van rook en lawaai Bij jou kun je het vinden, de geneugten en de zonden Dit is mijn leven, dit is waar ik biecht Jij geeft De betekenis, jij heelt alle wonden Mijn zintuigen gaan verloren in de leegte Die wordt opgevuld met eerstejaars genot Het gerstenat vloeit rijkelijk, ik weet zeker Vanavond ga ik kapot

MdB Gymnorhina | 21

&Corrie

Klaas

Leden van Congo zetten zich dit jaar in voor het weeshuis van klaas en connie in Roemenië.

Op vrijdag 29 april stonden 20 koppels met

te zware backpacks, 15 verschillende kaarten van heel Europa, proviand voor 3 dagen, fantastische sluiproutes en buiken vol vlinders te trappelen bij De East of Eeden. Daar zou namelijk de aftrap van de jaarlijkse Congo’s Liftwedstrijd plaatsvinden. Waar we naar toe zouden gaan wist niemand, behalve de man met de envelop. Als een kind wachtend op zijn verjaardagscadeau, stond iedereen al duimendraaiend te wachten tot bekend zou worden waarheen we naar toe moesten liften. Onderling werden louche weddenschappen afgesloten over de locatie en welk koppel er zou gaan winnen. De afgelopen

jaren is Congo afgereisd naar Spanje, OostSlowakije, Kroatie en Tjechie. Maar welk land zou het dit jaar worden?

Na lang wachten en misleidende hints bleek dat we niet naar het koude, TOTO aanvoerende Scandinavië moesten liften, maar naar Spinuş in Roemenië. Maarliefst 1700 km stond er tussen ons en de eerste biertjes op de camping. Na vele liftavonturen en voor sommigen een lange nacht op een tankstation, kwamen de koppels een voor een afgepeigerd aan op de camping Vineyard, waar we gastvrij werden ontvangen door de eigenaren Klaas en Corrie Siegers.

Klaas en Corrie zetten zich met hun stichting Fundatia Lidia in voor een toekomst voor Roemeense weeskinderen.

Hier kunnen ze onbezorgd spelen en krijgen ze Engelse lessen.

Gymnorhina | 22

Naast het runnen van een camping zetten Klaas en Corrie zich met hun stichting Fundatia Lidia in voor de zwakkeren in de samenleving. Het hoofddoel is het bieden van een toekomst voor Roemeense (wees)kinderen.

Zo fungeert Casa Lidia als opvangtehuis voor deze kinderen. Hier kunnen ze onbezorgd spelen en krijgen ze Engelse lessen. Daarnaast plaatsen Klaas en Corrie kinderen in pleeggezinnen wanneer dat mogelijk is. Ook worden de bejaarden uit Spinuş wekelijks opgevangen zodat ze zich kunnen douchen,

Tijdens onze vakantie daar stonden we versteld van het goede werk dat Klaas en Corrie verrichten. Een ieder die hulp nodig had, kon bij ze terecht. We werden erg geraakt door de verhalen van Klaas en de erbarmelijke toestanden in Roemenie. Geïnspireerd door de daden van Klaas en Corrie willen we er voor zorgen dat zij hun geweldige werk kunnen voortzetten.

Vanaf deze zomer zijn we bezig met het inzamelen van geld voor Klaas en Corrie. Graag zouden we ze helpen met het financieren van een busje om de slecht ter been zijnde bejaarden en kinderen te vervoeren, winterhout om er in de Roemeense winter warmpjes bij te zitten en een grasmaaier om de 2 hectare gras bij te houden.

Wij, ‘de vrienden van Klaas en Corrie’, zijn bezig met het zoeken naar sponsoren en het organiseren van activiteiten om geld in te zamelen voor dit doel. Zo hebben we al verschillende sponsoren bereid gevonden om geld te schenken, we hebben gecollecteerd en vele activiteiten bedacht. Zo komt er onder andere een borrel met studentenveiling, een feest en een naaktkalender. Wij hopen jullie te zien op deze activiteiten, zodat we met z’n allen deze acties tot een groot succes kunnen maken!

EV & HS een warme maaltijd krijgen en wat gezelschap hebben. Verder ondersteunen ze verschillende gezinnen in het dorp, bieden ze hulp aan de plaatselijke dokterspraktijk, politie en school.

Kortom: Klaas en Corrie zetten zich hard in voor iedereen die het nodig heeft.

Gymnorhina | 23

De Biologen

lijk komt het beste in de buurt. Als je het antwoord wilt weten, kom naar de Havelaar op dinsdag, kom naar de Beta Borrel op vrijdag.

Kom naar de Congo kamer op… elke dag (de thuisbasis van iedereen die het onderste uit de kan wil halen). De vraag wordt het beste beantwoord met een beschrijving. Once upon a time in the west. Openingscene op het trein station. Er is een paar mensen. Er wordt gespannen naar elkaar gekeken. Er hangt iets in de lucht. Maar er gebeurt niks.

Wat is er werkelijk aan de hand? Tja, de biologen zijn er niet.

We dwalen af.

Het jaar is weer begonnen. Verassend genoeg is het studiejaar dit jaar eerder dan de zomer begonnen. Nou ja… Moeder Gaia heeft dit jaar blijkbaar geen zin in een hete zomer.

Wellicht is ze zwanger of heeft ze een pittige menstruatie. Laten we hopen dat dit laatste niet het geval is, dan zouden de komende jaren nog behoorlijk pittig kunnen worden.

2012 als hoogtepunt. Of dieptepunt, wat je wilt.

Compleet andere zaak bij de biologen. Een veel betere start dan dit jaar is nauwelijks onmogelijk. Een aantal hielp bij de spetterende FI week, de rest is bezig een geniaal experiment op te zetten. Tussen deze drukke week door wordt wederom bewezen dat de slogan van het ©ongo bestuur goed van toepassing is (voor de leek die de slogan niet kent: schaam je diep, beunhaas).

Hoe ligt Congo erbij, nu de biologen zo’n turbulente factor zijn? Of beter gezegd, hoe ligt Congo erbij als de biologen er is een keer niet zijn? Het antwoord op de eerste vraag zal je hier niet kunnen vinden. Onbeschrijfe-

Men verwacht misschien een wat algemenere introductie, voor de eerstejaars in ieder geval. Het B-woord gaan we hier niet noemen, dat is slechts een klein onderdeel van wie we werkelijk zijn. Wij leven ons leven maximaal, supermaximaal, optimaal. Men zou vereerd moeten zijn indien ze worden gemolest door ons. Het is dat we nooit molesten. Nou ja nooit… het komt zelden voor.

Feit is dat de meeste mensen te min zijn.

Het is soms huiveringwekkend hoe geweldig we bezig zijn en hoe leuk het is. Wij zijn het perpetuum mobile van awesomeness, sexiness and godliness. Soms kunnen we het zelf niet aan. Samen groeperen we dan in bosjes om elkaar te troosten..met takjes, mosjes en blaadjes. Misschien komen er zelfs beestjes aan te pas zoals een heteroptera of een lid van de Corvus familie. Maar natuurlijk, na regen komt zonneschijn en al snel staan we allemaal weer te pronken op het voetstuk der genialiteit.

We dagen jullie uit te komen shinen met de biologen.

DB Gymnorhina | 24

Gymnorhina | 25

Biologisch,

een leefwijze!

H

et wordt steeds populairder, biologische producten. Er wordt gezegd dat biologische teelt beter is voor het milieu en voor de gezondheid. Een steeds grotere groep mensen denkt bewust na over wat ze eten en of dit verantwoord is. Waarom vindt men dit zo belangrijk?

In de supermarkt is tegenwoordig van bijna elk product wel een biologische variant te vinden. Niet meer alleen groenten, vlees en vis, maar ook producten als pannenkoeken en pindakaas hebben het bekende EKO-keurmerk op hun verpakking staan. Steeds meer traditionele landbouwbedrijven stappen over op de biologische landbouw. Vroeger had het kopen van biologisch voedsel een ‘geitenwollensokkenimago’. Tegenwoordig is het aanbod groter en dus gemakkelijker om biologische producten te kopen, waardoor dit imago wat afgezwakt wordt. Door de hogere prijs die ervoor betaald moet worden komt hier enigszins een ‘elite-imago’ voor in de plaats. Ikzelf, als ‘arme student´, weet wel wat ik kies als er Euroshopper pindakaas met dubbele inhoud en de helft van de prijs naast een biologische variant staat. Toch is er een grote groep mensen die ‘verantwoord’ eten erg belangrijk vindt en het ervoor over heeft om daar een hogere prijs voor te betalen.

Maar waarom willen mensen biologisch eten?

Ten eerste zitten er veel voordelen aan biologisch voedsel. Zo worden biologische groenten en fruit niet behandeld met bestrijdingsmiddelen, geen kunstmatige geuren smaakstoffen toegevoegd en wordt er geen gentechnologie op toegepast. Hierdoor wordt de natuur met respect behandeld en in zijn waarde gelaten. Uit onderzoek is ook gebleken dat bepaalde biologische groenten meer vitamine C bevatten. Daarnaast hebben biologisch gefokte dieren een fijner leven.

De varkens kunnen lekker door de modder rollen, kippen scharrelen vrolijk rond en de koeien grazen in de wei. Dit zorgt tegelijkertijd voor een mooier ‘typisch Hollands’ landschap. Veel mensen vinden biologisch voedsel ook lekkerder smaken en er wordt gesuggereerd dat dit komt doordat de gewassen en dieren de tijd krijgen om te groeien. De prijs die betaald wordt voor biologisch eten is eerlijk, waardoor de biologische boer een eerlijk inkomen krijgt. In deze tijd, waarin steeds meer boerenbedrijven failliet gaan, is dit erg belangrijk. Voor biologische boeren in de derde wereld is dit nog meer van belang.

Onderzoek heeft echter niet overtuigend aangetoond dat biologisch voedsel werkelijk gezonder en lekkerder is. Volgens een literatuuronderzoek van de Gezondheidsraad, Gymnorhina | 26

dat onlangs is gedaan, zijn er geen wetenschappelijke bewijzen dat biologisch voedsel gezonder is. Er zijn geen biomarkers gevonden die geïdentificeerd zijn met gezondheidswinst, ook al bevatten de groenten minder residuen. Doordat er bij de biologis-

che bedrijven geen gebruik gemaakt wordt van bestrijdingsmiddelen is er tevens een grotere kans dat er schimmels ontstaan.

Deze zijn mogelijk nog schadelijker voor de gezondheid dan bestrijdingsmiddelen in reguliere producten, die onder controle gehouden worden. En zijn biologische producten wel echt lekkerder? Het zou ook een mentale kwestie kunnen zijn. Zelfgekweekte groenten en natuurlijke producten klinken lekkerder, dus daarom is de smaak misschien ook beter.

eet men het dan toch? Hierbij komt ethiek en emotie om de hoek kijken. Ik twijfel zelf altijd als ik bij de H&M een T-shirtje koop voor 5 euro. Een grote kans dat deze in elkaar is gezet door kleine kinderhandjes, onder slechte omstandigheden en tegen een slechte betaling. Ook al is het shirtje misschien van goede kwaliteit, toch voelt het niet goed om het te kopen. Biologische producten zou je hiermee kunnen vergelijken. We vinden het belangrijk dat de aarde intact blijft, niet uitgeput raakt en vervuild wordt en dat dieren goed behandeld worden. Wanneer we iets goeds doen voor de wereld, dan voelen we ons beter. Het gaat er dus misschien niet zozeer om of biologische producten ‘beter’ zijn dan reguliere producten, maar dat we iets goeds doen voor onze omgeving.

Ik denk persoonlijk dat het erg belangrijk is dat we blijven nadenken over wat we eten en bewust omgaan met alles om ons heen en dat we deze ‘leefwijze’ blijven stimuleren voor een algemeen welzijn van de hele wereld.

AB

Als er dus niet is aangetoond dat biologisch voedsel gezonder en lekkerder is, waarom Gymnorhina | 27

Evolutie van studeren: een stereotype bloemlezing

Eerstejaars: Bier en tieten, lalala, wijn en piemels, lalalalalala, ik heb een harde L. Ja, als 1e jaars mag je dan begonnen zijn aan je studie. Feit is dat studeren ergens onderaan het prioriteitenlijstje bungelt. De collegezalen zijn vooral geschikt als slaapplek om de kater van gisteravond uit te zitten. De boeken zijn zwaar, te zwaar om open te slaan, en de tap staat altijd open!

Geen tijd voor tentamens, wel voor de borrel erna. Het leven van een 1e jaars is nog zonder zorgen. De tentamens zijn nog relatief simpel en de uren college vallen nog mee. Geniet en doe het niet met mate!

Tweedejaars: Au! Mijn hoofd. De kater komt harder aan dan je je herinnert. En sinds wanneer zijn die tentamens opeens zo moeilijk? Tweedejaars moeten opeens een stuk harder aan de bak. Practica, verplicht werkcollege, miniscriptie. Er moet geleerd worden, dus toch maar die boeken (nog dikker dan vorig jaar!) open en leren maar. Blijken die vakken toch een stuk interessanter dan gedacht. Opeens heb je geen tijd meer voor de borrel want je hebt tentamen volgende week. Wie had gedacht dat jij kon studeren?

Gymnorhina | 28

van bier tot bolleboos Derdejaars: Stage! Tijd om de echte wetenschapper uit te hangen. Eindelijk eens praktijkervaring opdoen. Handig om een idee te krijgen welke master je nou eigenlijk wil kiezen. Zoveel keus! Wat ga ik doen? Wat wordt ik later? keuzes en vragen overal. Ondertussen blijven die tentamens maar komen. Nog meer stof. Nog meer colleges. Je studeert je suf in het 3e jaar. Je lever is blij met die verminderde alcohol inname. Ook al kan een biertje na het leren natuurlijk nooit kwaad….

Vierdejaars: Tamtamtamdam, je bent een masterstudent, zoveel slimmer en ouder dan toen je nog een bachelortje was, dat diploma prijkt nu bovenaan je zolderkamertje. Je wil opeens goede cijfers halen. Cum laude klinkt je als muziek in de oren. Jij gaat dat geneesmiddel vinden. Jij snapt de hersenen. Jij weet echt álles van koeiepoep. Jij gaat het maken deze master! Stage in het buitenland omdat je de polder wel hebt gezien. Keihard indruk maken op je begeleider in plaats van de professor een vraag stellen in de collegezaal. Want dat is toch echt zóóó bachelor.

Vijfdejaars: Gefeliciteerd! Je bent officieel Master of Science. Je mag jezelf slim noemen. Tijd om die studie af te sluiten. Prachtige tijden zijn het geweest. Die laatste stage afronden en dan maar eens aan je afdelingshoofd vragen of je nu betaald mag doorgaan. Een echte baan in de wetenschap. Want daar doen we het voor. Al je vrienden vinden je superslim.

Je niet een nerd, je bent dé nerd. Nog een diploma! Je gaat het maken in de wetenschap. Succes!

WB tekeningen: Thijs Rinsma

Gymnorhina | 29

Biowetenschap in de

A

l weken overheerst de EHEC (enterohemorrhagische E. coli-stam ) bacterie het nieuws. Door besmetting met de EHEC bacterie zijn tot op heden (08-06-’11) 2700 mensen ziek geworden, en zevenentwintig overleden. Allen liepen zij de besmetting op in Duitsland. Waar deze bacterie vandaan komt, is echter nog onbekend.

Eerst wezen de brattwurstvormige Duitse vingers naar Spaanse komkommers, maar naar verder onderzoek bleken deze niet de oorzaak van de uitbraak. Mijn basisschooljuffrouw zei reeds; “Als je met één vinger naar een ander wijst, wijzen er drie naar jezelf”.

Een waarheid als een koe, zo bleek. Vervolgonderzoek leidde naar een restaurantje in Noord Oost Duitsland, waar de besmettingen zouden hebben plaatsgevonden. Dit werd wederom weerlegd, en hierna kregen rood vlees, sla, tomaten, Duitse taugé en toch die akelige komkommers weer de zwarte piet toegespeeld.

De oorzaak van de bacterie-uitbraak is nog onbekend. Laboratoria over de hele wereld zoeken dag in, dag uit naar de bron van de bacteriën. Biowetenschap aan den top in de voedingsindustrie. Maar wat doet de biowetenschap verder om ons te beschermen tegen dergelijke uitbraken? En welke gevaren liggen sluimerend op ons bordje te wachten?

In de intensieve veeteelt wordt vaak gebruik gemaakt van antibiotica, voornamelijk als groeipromotors. Door deze overmatige inzet van antibiotica ontstaat er antibioticaresistentie. Dit houdt in dat een flink aandeel van de populatie bacterieën gedeeld wordt

door het antibioticum, maar dat er na selectie een nieuwe bacteriekolonie ontstaat die resistent is tegen het huidige antibioticum.

Als deze vervolgens verwerkt wordt, en na studentikoze bereiding op jouw bordje terecht komt, kan het zijn dat niet alle bacteriën gedood zijn tijdens het koken. Voor mensen met een zwakke gezondheid kunnen deze bacteriën, zodra ze in de bloedbaan terecht komen, zelfs dodelijk zijn!

Door een teveel aan oestrogenen in het water vindt er momenteel een vervrouwelijking van de natuur plaats. Voor de ware feministen lijkt dat op het eerste gezicht een geweldig vooruitzicht, maar het tegendeel blijkt waar. Verschillende soorten kikkers en vissen krijgen te maken met onvruchtbaarheid, of vervormingen van hun geslachtsdelen, waardoor ze zich niet als mannetje kunnen voortplanten. Sterker nog, veelal zijn deze misvormingen zo volledig dat ze een werkend vrouwelijk geslachtsapparaat verkrijgen. Op den duur leidt een tekort aan mannelijke dieren tot een krimping van de biodiversiteit.

Wie in het Amsterdamse nachtleven eens goed rondkijkt, zal constateren dat er bij mensen ook een vervrouwelijking van de eens zo stoere oermannen plaatsvindt. Een gelletje hier, een crèmepje daar, en minimaal vier soorten haarstylingsproducten. Met alle metromannen van tegenwoordig, rijst de vraag of deze oestrogenen ook in ons drinkwater voorkomen. Dit blijkt inderdaad het geval. In ons drinkwater blijken te veel oestrogenen te zitten. Een voor de handliggende verklaring zou de inname van orale anticonGymnorhina | 30

e voedingsindustrie ceptie door vrouwen zijn, die zij vervolgens uitplassen en zodoende via het rioolwater na zuiveringen in het drinkwater terecht komen. Lang heeft deze theorie stand gehouden, maar uit recent onderzoek is gebleken dat de agrarische industrie de schuldige is aan ongeveer 90% van de hormonen in ons water. Naast deze dierlijke hormonen die uitgescheiden worden door vee, treft ook de mens blaam wat de vervuiling van drinkwater betreft, door bijvoorbeeld (oestrogeen) hormoonvervangende medicijnen.

Of dit alles nu een reclamepraatje is voor het drinken uit ‘bronwater’ uit flesjes? Zeer zeker niet. Bij de productie van de plastic flesjes worden weekmakers gebruikt. Deze weekmakers, de erg veelgebruikte ftalaten, worden gebruikt om het plastic soepel te maken, zodat het een bepaalde vorm kan aannemen en niet breekt. Echter, deze ftalaten komen vanuit het plastic vrij in je water, vooral bij hogere temperaturen. Ftalaten kunnen enorm schadelijk voor je zijn, het zorgt, wederom, voor abnormaliteiten in de geslachtsorganen bij mannen en veroorzaakt leverkanker bij ratten. Vervolgonderzoek zal moeten uitwijzen of de ftalaten dezelfde effecten hebben op mensen. Greenpeace is onverbiddelijk, ftalaten moeten verboden worden. ftalaten worden niet alleen gebruikt voor plastic (flesjes), maar ook in cosmetica, parfum, speelgoed en vloerbedekkingen.

Wat moet je nu doen om als man toch een echte man te blijven? Geen water meer drinken? Alleen nog maar glazen flesjes bier? Dit lijkt een prima oplossing, maar bier

bestaat ook voor een groot deel uit water.

De huidige technologie maakt het mogelijk om 80-99 % van alle oestrogenen uit het drinkwater te filteren. De drinkwaterproducerendebedrijven controleren dagelijks watermonsters en worden door de overheid nauwlettend in de gaten gehouden. De zogenaamde ‘Drinkwaterwet’ van het RIVM en het VROM zorgt ervoor dat het drinkwater waarmee wij onze katers proberen tegen te gaan van hoge kwaliteit is. Een hele geruststelling voor de mannen: De kans op vervrouwelijking door anti-katerwater is dus minuscuul!

EV

Bronnen http://www.hyfoma.com/nl/content/voedingsmiddelen-bereiding-productiekennisbank-database/voeding-wetenschap/virussen/ http://zaplog.nl/zaplog/article/anticonceptiva_zijn_geen_belangrijke_oestrogeenbron_in_het_drinkwater http://www.greenpeace.nl/campaigns/giftige-stoffen-2/--archief--/informatie-over-giftige-stoffe/de-stoffen-waar-het-om-gaat/ftalaten/ http://www.nu.nl/buitenland/2531869/ehec-spoor-leidt-lubeck.html http://www.nu.nl/buitenland/2532575/tauge-kan-oorzaak-ehec-epidemie. html http://nl.wikipedia.org/wiki/Biotechnologie#Biotechnologie_en_voeding http://nl.wikipedia.org/wiki/Escherichia_coli_O104:H4 http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/ziekten/46412-het-verband-tussenbse-en-cjd.html http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2672/Wetenschap-Gezondheid/article/ detail/2441024/2011/06/03/EHEC-BSE-Mexicaanse-Griep-kunnen-we-onsvoedsel-nog-vertrouwen.dhtml http://nl.wikipedia.org/wiki/Boviene_spongiforme_encefalopathie

Gymnorhina | 31

Stof tot nadenken

Colliculus

Een verhaal over liefde en onderdrukking

B

ijna alle neuronen weten niet beter dat de colliculus verdeeld is in de superior colliculus en de inferior colliculus. Er worden geen vraagtekens gezet bij de bloederige onderdrukking van de inferior colliculus door de superior, het zit immers al in de naam. Het is echter niet altijd zo geweest, voor de Separatie was de colliculus één. Alle neuronen vuurden in vrede en synchronie met elkaar, iedereen had exitoire connecties met elkaar en van laterale inhibitie was geen sprake. Dat veranderde allemaal onder de heerschappij van de prefrontale cortex.

Alle vrijheid werd met harde hand ingeperkt door grote feedback projecties van hogere corticale gebieden. Er heersde grote onvrede in de colliculus.

Zoals vaak gaat in tijden van onrust wordt er een zondebok aangewezen. Het gebeurde allemaal in een fractie van een seconde; de Separatie. Alle neuronen van het caudale gedeelte van de colliculus werden als ‘inferieur’ bestempeld en een waar bloedbad volgde.

Alle inferieure neuronen werden gedwongen een GFP gen op te nemen in hun genoom zodat ze overal herkenbaar zouden zijn. Velen werden samen gedreven waarna grote hoeveelheden TNF verspreid werd, onderdeel van het gevreesde TNF Receptor-Associated Death Domain (TRADD).

Zo is het gekomen dat de inferior colliculus onderdrukt wordt. Alle verbindingen, behalve GABAerge, met inferieure neuronen zijn bij wet verboden. Er is echter één neuron die zich hier niet aan houdt. Dit verhaal gaat over deze neuron. Zijn naam is Ypt3.

In de tijd van de Separatie was Ypt3 een razzia neuron met als taak om ondergedoken inferieure neuronen op te sporen en te apoptoseren. Hij had informatie van een astrocyt gekregen dat er een assembly neuronen een inferieur neuron verborgen hielden en ging erheen om polshoogte te nemen. Na wat speurwerk had Ypt3 de ondergedoken neuron gevonden. Het ging echter niet zoals verwacht. De eerste verassing was dat het een vrouwelijke neuron was, en niet zomaar één. Ypt3 had nog nooit zo’n mooie dendriet boom gezien als de hare, bedwelmd door haar schoonheid kon hij zich er niet toe zetten haar te apoptoseren. In plaats daarvan bracht hij haar terug naar de inferieure kant van de colliculus. Ze zou hier in onderdrukking leven, maar ze zou in ieder geval leven.

Dit was echter niet het einde, na het voorval bleven ze elkaar endocrine signalen sturen.

Dit was een gevaarlijke buisness aangezien elk contact met de inferieure kant van de colliculus verboden is. Uiteindelijk kreeg de Gymnorhina | 32

liefde toch de overhand en Ypt3 besloot om een extreem gevaarlijke move te maken. Hij migreerde naar de rand van het superieure gebied zodat hij exitoire connecties met haar kon delen. Dit is een tijdje goed gegaan maar het was een onhoudbare situatie. Terwijl ze innig verstrengeld elkaar door hun gap junctions aan het exiteren waren zijn ze betrapt door een voorbijkomende interneuron.

Ypt3 wist dat hij de apoptose-straf zou krijgen voor zijn misdaden en was niet van plan dit af te wachten. Ze hebben meteen de benen genomen door mee te liften op de eerste de beste witte bloedcel die voorbij kwam. Ze zijn gevlucht naar de pons, een hersengebied waar niemand ze zou komen zoeken. Ze hebben al hun axon boutons ingetrokken en de enige connecties die ze hebben is met elkaar.

Zo leefden ze nog lang en gelukkig.

GM

Nawoord De onderdrukking van de inferior colliculus heeft nog 53 generaties geduurd. Uiteindelijk is het uitgegroeid in een internationaal conflict. Na zware politieke druk van de prefrontale cortex en bemiddeling van de raad van de basale ganglia is de inferior colliculus uitgeroepen tot een individueel hersengebied.

Gymnorhina | 33

Evolibido Evolutie heeft mij bij de ballen, en stevig

ook. Evolutie heeft mij in de reet genomen.

En jou trouwens ook, wederom stevig. Evolutie heeft bewerkstelligd dat mijn soort, de mens, het onzalige idee heeft gevat dat het belangrijk is om eeuwig te blijven voortbestaan. Helaas zitten we ondertussen opgesloten in vrij instabiele zakken vlees, die na een jaartje of 80 toch echt wel uit mekaar donderen. Daardoor zijn we gedwongen ons steeds te vernieuwen. Dit heet dan voortplanten en niet alleen wij doen dat, al het levend wezen doet dat. Veel soorten hebben voor hun voortbestaan allerlei inventieve en elegante oplossingen ontwikkeld. Wij niet.

Wij neuken.

Neuken is nu eenmaal nodig aangezien wij

ons seksueel voortplanten. Seksuele voortplanting heeft als voordeel dat er snelle recombinatie van genen mogelijk is. Super vet. Tegelijk heeft het als nadeel dat er twee

mensen voor nodig zijn… Dat had leuk kunnen zijn… was het niet dat dit een man en een vrouw moeten zijn. Het had makkelijk anders gekund, genoeg dieren die zichzelf lachend in tweeën hakken. Of neem nu de worm, als je even niet kijkt staat ie stiekem in een hoekje zichzelf te bevruchten! Koning!

De ultieme masturbatie! Maar nee, evolutie had het voor ons anders bedacht, 1 mannetje en 1 vrouwtje... En zo heeft evolutie ons genaaid.

Sommige van ons ontspringen de dans, die

kiezen ervoor zich niet voort te planten.

Zij sterven vrijwillig uit en ontglippen zo aan de wurggreep van de eindeloos voortdurende zinloze herhaling. Ik ben jaloers op die mensen, dat zou ik ook wel willen kunnen. Maar ik kan het niet. Sterker nog, evolutie heeft mij zelfs specifiek uitgerust om mij voort te planten. Studeren interesseert mij eigenlijk geen moer. Ik wil gewoon alleen Gymnorhina | 34

maar neuken. Maar mijn brein beloond mij nu alvast als ik een beetje leer. Dan kan ik zo een baantje vinden en eurotjes verdienen.

En dan komen ze, als vliegen op de stront, allemaal op die briefjes af, en dan gaan we lekker neuken. Alles wat mij drijft staat uiteindelijk ten diensten van voortplanting. En niet alleen mijn brein weet dat neuken het enige doel is, mijn lichaam ook! Een man bijvoorbeeld krijgt altijd vlak voordat hij wakker word een enorm harde lul, de welbekende ODOL. Dat is geen toeval, het is een voorwaarde. Als je voor het wakker worden geen stijve meer kan krijgen dan heeft dat hele opstaan ook geen zin meer! Mannen sterven dan gewoon liever.

Als je als soort niet of te weinig neukt dan

kan je het eigenlijk wel vergeten, dan red je het niet lang. Vrouwen zouden ons op hun knieën moeten bedanken dat wij het niet zo ver laten komen…

Naast vrouwen is er nog een soort die te weinig wipt; de Panda. De Panda wil ertussenuit knijpen. Dit lijkt begrijpelijk als je de hele dag alleen maar bamboe te vreten hebt, maar dit is niet de reden. De Panda is namelijk zo-Zen-als-ie-maar-zijn-kan en heeft een inzicht gekregen. Het inzicht dat voortbestaan een evolutionaire truc is, en dat het eigenlijk allemaal een vrij zinloze exercitie is.

Daarop wil nu de soort als collectief euthanasie plegen door niet meer te neuken.

rie kan de Tyfus krijgen en hoera, Malaria is ook bijna dood! Anti-bioindustrie én antibiotica!? Een soort van Oost-Indische-meelij.

Maar goed, mijn oproep is of deze mensen

even normaal willen doen. Neem je vunzige Panda porno mee terug naar huis en laat dat beest lekker dood gaan. Over een tijdje ben je die zwart witte celibate beer wel weer vergeten, uit het oog uit het hart. Immers, zit er iemand nog met onstilbare zielenpijn dat de dodo pleite is? En ik durf te wedden dat een heleboel kleine insectjes daar juist heel blij mee zijn! Daar denkt niemand aan maar ook dat is evolutie. Draai het eens om en denk dan aan al de mogelijkheden die je schept voor andere wezens om te bestaan of te evolueren als die lelijke kut Panda eindelijk is opgedonderd. Zouden wij eigenlijk wel bestaan als de T-rex hier nog vrolijk had rond gehuppeld? Nu, 25 % van de vegetariërs kan zich niet écht man noemen. En die overige 75% is vrouw. Die laatste zouden er vervolgens beter aan doen om zich wat meer op hun eigen libido te richten in plaats van op die van de Panda. Die zitten daar helemaal niet op te wachten, wij wel!

BV

Helaas zijn er nu mensen die menen dat dit

niet kan, en die zijn zich ermee gaan bemoeien. Hoogst waarschijnlijk zijn dit een stel vegetariërs. En vegetariërs kunnen iets heel bijzonders. Vegetariërs zijn in staat fysieke pijn te beleven wanneer er een beestje dood gaat! Dit gebeurt echter niet bij alle beestjes, alleen bij leuke. Ratten, kakkerlakken en muggen daar zitten ze niet zo mee. En hoe het met die arme Yersinia Pestis moet aflopen interesseert ze ook niet. De Pest bacteGymnorhina | 35