Gymnorhina Tijdschrift voor Biologen, Bio-medici en Psychobiologen
Jaargang 27 - Editie 1
De Redactie wenst iedereen veel plezier op eerstejaarsweekend!
Colofon Gymnorhina. Tijdschrift voor Biologen, Biomedici en Psychobiologen. Eindredactie Arnar Breevoort Esther Visser Nina van Bruggen Roos Voorn Tony Zeljkovic Redactie Arnar Breevoort Esther Visser Jamie Hoefakker Keskin Arikan Mainah Folkers Nina van Bruggen Tony Zeljkovic Vigo Schuts
Bestuur CONGO Yannick Vinkesteyn Voorzitter Zorah Ypma Secretaris Wouter Gowdy Penningmeester Mainah Folkers Commissaris Onderwijs Jamie Hoefakker Commissaris Activiteiten Nassim Balahsioui Commissaris PR & Acquisitie Studievereniging CONGO Postbus 94214 1090 GE Amsterdam
020-525 7853/7963
redactie@congo.eu
info@congo.eu
Gymno op internet: issuu.com/Gymnorhina
Gymnorhina
Jaargang 27, editie 1 Oplage: 300 exemplaren Gymnorhina is de periodieke uitgave van CONGO, studievereniging voor studenten biologie, psychobiologie en bio-medische wetenschappen. Het blad wordt neergelegd in de gebouwen van de Faculteit der Natuurwetenschappen, Wiskunde en Informatica. Als u tien euro overmaakt op rekening 4602231 t.n.v. CONGO o.v.v. Gymno abonnement, wordt de Gymno een jaar lang thuis gestuurd. Niets uit deze uitgave mag worden vermenigvuldigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, fax of op welke wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de redactie. De redactie behoudt zich het recht voor stukken in te korten of niet te plaatsen.
Gymno
Inhoud Dr. Margreet Guikema van der Deen
Van de Redactie
4
Een interview met de nieuwe aanwinst van de UvA, actief in zowel onderwijs als onderzoek.
Gevlucht uit het Leven
11
Vluchten uit het leven, is het wel de oplossing?
Anekdotes van een Vluchteling
20
Wat maakt een vluchteling nu echt mee? Dat is erg moielijk voor te stellen. Daarom een kort interview met de harde feiten.
Ook in deze editie Doe jij ook de Pinguïnpas?
7
Een Reis
17
Vlucht nu het nog kan
8
Recept: Syrische Tabouleh
18
Vluchten van Frankrijk
19
Column Keskin
21
Congo in het Buitenland
23
Vraag aan de Redactie
24
Uitgelicht
25
Commissie in Beeld: StudiereisCie Gevlucht uit het Leven Gevlucht van de Gymno
10 11 12
Doomsday Preppers
13
Column Wim Ghijsen
14
F2F met de Congolees
16
6 rdam! 2 e t s m A in Welkom
Hallo lieve Congolezen! Ik hoop dat jullie net als wij genoten hebben van de welverdiende vakantie. Welkom terug in dit mooie nieuwe studiejaar! En speciaal voor alle eerstejaars natuurlijk: welkom bij Congo! Wij zijn de redactie van de Gymnorhina, het krantje van Congo. Zes keer per jaar mogen wij jullie verwennen met biologisch verantwoord leesvoer. Dit keer beginnen we het jaar met een misschien wat heftig, maar zeer actueel thema: Gymno Gevlucht. De huidige vluchtelingencrisis eist de aandacht op, maar we trekken het thema zowel biologisch en psychologisch door en schrijven onder andere over trektochten van keizerpinguïns, vluchten voor jezelf, Nederlands voetbal en zelfs wordt er voor de Gymno zelf gevlucht in het stuk van Esther over haar lustrum als lid van de Redactie en laatste Gymno. Helaas moeten wij deze editie ook afscheid nemen van de ons dierbare Annefleur, Nina en Loes. Vaarwel dames! Vanwege dit gemis zijn wij op zoek naar nieuwe leden, namelijk jou! Lijkt de Redactie je wat, kom dan naar de open vergadering op 12 oktober! Tot slot helaas nog een afscheid, maar zeker geen vlucht. Ik zal binnenkort het voorzittersstokje doorgeven aan Tony, vol trots. Tony, bij deze heel veel succes en wijsheid gewenst! Nu rest mij selchts nog één ding om te zeggen; veel leesplezier allemaal!
Roos Voorn Hoofdredacteur Gymnorhina
Gymnorhina
3
Dr. Margreet Guikema van der Deen Kersvers op de UvA runt Margreet Guikema van der Deen de practica van de eerstejaars Biologen en Bio-medici, nu Jeroen Swinkels na vele jaren werk de zware taak heeft overgedragen. Diegenen die deze practica volgen, zullen wellicht het één en ander van haar weten en haar in de wandelgangen inmiddels herkennen, maar wij willen meer horen! Een interview over haar achtergrond, over vluchten naar Amerika en over de veranderingen in de wetenschap van de afgelopen jaren.
U bent practicum coördinator voor eerstejaars bio-medici en biologen. Hoe bent u aan deze functie gekomen? “Ik zat al in het onderwijs, en daarvoor heb ik jarenlang onderzoek gedaan. Op LinkedIn zag ik een vacature voorbijkomen, ik zat toen midden in een verhuizing maar besloot toch er even naar te kijken. Vanaf dat moment ging het vrij snel. In juli heb ik het contract getekend, vervolgens ben ik een week op vakantie gegaan en half augustus kon ik al beginnen.” U heeft eerder in een commercieel bedrijf gewerkt als Application
Scientist. Wat is het verschil tussen werken voor een bedrijf en werken voor een universiteit? “Het voornaamste verschil is dat een bedrijf klantgericht is. Er wordt dan ook veel tijd besteed aan de wijze waarop een klant wordt benaderd. Het gaat daarbij vaak om timing en de juiste omgang.
op de markt te brengen. Ik reisde het hele land door met de sales mensen en mijn taak was dan om de verkoop te ondersteunen met mijn wetenschappelijke kennis.“
Mijn functie was product support van life science apparatuur. Het bedrijf waar ik werkte was distributeur van apparatuur dat zo’n twee ton kost. Het was een biosensor dat de sterkte van de interactie van moleculen kan meten wat dan uitgedrukt wordt in de Km-waarde. Dergelijke apparaten worden gebruikt bij de ontwikkeling van medicijnen. Vanwege de prijs en de stand van de economie, was het moeilijk dit apparaat
Heeft u zelf ook onderzoek gedaan met dit apparaat? “Ik heb wel training gehad om begrip te krijgen van het apparaat, maar het bedrijf deed zelf geen wetenschappelijk onderzoek. Wel heb ik meegewerkt aan het testen van deze apparatuur in Duitsland waar ik dan een paar dagen verbleef met de klanten om te onderzoeken of het werkte voor hun eigen vraagstellingen.”
Wat maakt dit apparaat innovatief? Het mooie van dit apparaat is dat het bijvoorbeeld de interactie van eiwitten met zeer kleine moleculen kan meten. Het kan daarnaast ook de verandering in viscositeit meten wat weer iets zegt over de aard van de moleculaire interacties. Verder kan de sterkte van de binding van bijvoorbeeld antilichamen met target eiwitten zeer snel gescreend worden.
Gymnorhina
4
Gymno Wat voor onderzoek heeft u allemaal gedaan? “In 2001 ben ik begonnen met mijn AIO-schap op een een project van het Nederlands Astmafonds. Dit onderzoek ging over ABC transporters, waaronder Multidrug resistentie eiwitten, die veel in de longen voorkomen. Maar over de functie in de longen is nog heel weinig bekend. In vivo bekeek ik de ontwikkeling van longemfyseem bij muizen die bloot werden gesteld aan sigarettenrook. Hierbij vergeleek ik de celschade van longcellen in knockout muizen die drie genen voor ABC transporters misten, en muizen met een normale expressie van deze ABC transporters. De muizen moesten vijf dagen per week twee sigaretten 2x per dag roken voor een half jaar lang. Hierna werd het effect gemeten door te kijken of de knockout muizen sneller longemfyseem hadden ontwikkeld. Het effect van roken op ontstekingsvorming was verassend, want de controlegroep muizen hadden meer ontstekingsmarkers in de longen dan de muizen die deze ABC transporters misten.” Hoe bent u verder gegaan na het onderzoek met rokende muizen? “Na dit onderzoek was mijn promotie bijna klaar. Ik had de keuze om verder te gaan met longonderzoek, maar wilde liever verder of met kankeronderzoek. Mijn man en ik zochten naar een postdoc positie in Amerika. Beiden hebben we dit toen gevonden bij de University of Massachusetts Medical School. Daar deed ik onderzoek naar de rol van transcriptiefactoren bij het ontstaan van kanker, bijvoorbeeld borstkanker, prostaatkanker en osteosarcomen.” Ik las dat u in totaal vijf jaar in Amerika bent geweest. Hoe heeft u dat ervaren? “Allereerst waren die vijf jaren een waardevolle levenservaring. In eerste instantie was het wel wennen. Ik kwam daar met mijn man, twee koffers en onze kat van tien
jaar oud die we natuurlijk niet achter konden laten. Het eerste jaar vond ik wel zwaar om alles op te starten, maar in de loop van de tijd werd het steeds leuker. Ik werkte daar in een heel groot lab met veel internationale onderzoekers. Dat was zeer leerzaam, en de dinner parties waren heel gezellig waarbij iedereen zijn gerechten uit eigen land meebracht.” Zijn er verschillen tussen het Amerikaanse en Nederlandse universiteitssysteem? “In Amerika ging alles veel sneller dan in Nederland, als we in een werkbespreking een nieuw experiment bedachten dan kon ik daar vaak de volgende dag al mee beginnen. Richtlijnen voor dieronderzoek en radioactiviteit waren daar ook minder streng dan hier. Op de bench waar ik werkte werd zelfs gewoon met radioactiviteit gewerkt. Dat kon wel heel gevaarlijke situaties opleveren, al heb ik dit gelukkig zelf niet meegemaakt. Voor het onderzoek was dit wellicht heel goed, maar voor de veiligheid en voor de proefdieren vond ik het echter minder fijn. Onervaren mensen werkten daar bijvoorbeeld met proefdieren, ik kan me nog herinneren dat het in Nederland ook zo was zo’n twintig jaar geleden.” Is het niet vreemd dat de regelgeving in Amerika ongeveer dezelfde is zoals die twintig jaar geleden in Nederland was, terwijl altijd wordt gezegd dat Amerika op alles voorloopt? “Ja, maar in Amerika wordt anders gekeken naar veiligheid. In de auto mag je bijvoorbeeld bellen in Massachusetts. Als je in een probleem verzeild raakt, kun je daar in een ernstige juridische strijd terecht komen. Het rechtssysteem vind ik daar niet zo prettig, collega’s van mij werden soms plotseling opgeroepen om als jury-lid in een rechtszaak te zitten terwijl ze onervaren waren.”
Waarom bent u eigenlijk naar Amerika gegaan? “Amerika loopt voorop met wetenschappelijk onderzoek en is er veel geld beschikbaar, met name van de National Institute of Health, NIH. We wilden minimaal een jaar blijven en als het zou bevallen zeker langer. De kans op betere publicaties wordt ook veel groter als je langer in het buitenland verblijft. Er zijn namelijk een aantal jaren nodig voor een goede publicatie. Mijn man en ik hadden toendertijd nog geen kinderen, dus dat maakte het makkelijker om daar vijf jaar te blijven. Onze oudste dochter is daar geboren en toen ze een half jaar was zijn we terug gegaan naar Nederland.” Vroeger werd er in de wetenschap veel meer fundamenteel onderzoek gedaan. Tegenwoordig is dat minder. “Dat klopt. Tegenwoordig wordt veel meer translationeel onderzoek gedaan. Er is in Amerika meer geld voor fundamenteel onderzoek dan in Nederland. Al wordt het ook daar wel steeds minder. Mijn ervaring is dat ik in Amerika erg vrij was te onderzoeken wat we wilden onderzoeken, maar dat had misschien ook te maken met de grootte van het lab en de vele subsidiebronnen, dat maakte het makkelijker.” Waarom bent u verder gegaan in precies de Celbiologie? “Celbiologie spreekt me erg aan, omdat het een studie is die het visuele aspect van het leven onderzoekt. Ik vind het heel interessant om de levende natuur te bestuderen, waarbij je dus gebruikt maakt van levende organismen.” U heeft al eerder in het hoger onderwijs gewerkt. Ik zag dat u bij Inholland had gewerkt. Is het daar echt zo erg als men zegt? “Ik kan dat moeilijk zeggen, want ik heb slechts bij één opleiding gewerkt en Inholland is nogal groot. Gymnorhina
5
Ik merkte wel dat de snelle groei van die opleiding voor veel problemen zorgde, en die groei ging ten koste van de studenten en het personeel. Ik vond het niveau bij Inholland echter best hoog. Als ik kijk naar het practicum dat ik nu coördineer, dan was het eerste practicum bij Life Sciences and Chemistry bij Inholland misschien wel pittiger.” Zijn er verder grote verschillen tussen Inholland en de UvA? “De practicumzalen zijn hier veel groter en dus ook het aantal studenten dat tegelijkertijd practicum doet is veel groter. Eerst werkte ik met 16 studenten per groep, nu werk ik met 72 studenten tegelijk. Ook wordt het practicum hier enigszins anders uitgevoerd. Inholland is een hogeschool en de nadruk lag op andere zaken. Een verschil dat ik zie is dat er daar veel meer wordt gepipetteerd en er meer voorbereidend werk wordt uitgevoerd. Hier is dat minder noodzakelijk. Het valt me wel op dat de studenten hier heel gemotiveerd zijn.” Wat gaat u nog meer bij de UvA doen? “Ik ga binnenkort aan een nieuw onderzoek beginnen onder leiding van professor Brul. Ik ga onderzoek doen naar o.a. voedselveiligheid en de houdbaarheid van voedsel.” Heeft u ooit problemen gehad met proefdieronderzoek? “De dier-ethische commissie deed
er vaak erg lang over voordat een onderzoek werd goedgekeurd. Collega’s van mij bij de Rijksuniversiteit Groningen hebben wel eens problemen gehad met proefdieractivisten. Ik vind zelf niet zo fijn om met proefdieren te werken maar het is wel noodzakelijk. Ik vind het belangrijk dat daar goede regelgeving voor is en ik ben voorstander voor alternatieve vormen van onderzoek zoals bijvoorbeeld gebruik van stamcellen of ander biologisch materiaal. Als er een alternatief mogelijk is voor proefdieronderzoek, dan ben ik daar zeker een voorstander van. “ Veel mensen gaan een postdoc doen in het buitenland. Zou je zeggen dat er een vlucht is naar Amerika om onderzoek te doen? “Voor je wetenschappelijke carrière is het een must om naar het buitenland te gaan. Je wordt hierop gescreend als je subsidies wilt aanvragen. Het verhoogt de kans op een subsidie en een goede baan. Ik heb echter ook wel eens gezien dat Nederlanders naar het buitenland gingen, maar die in Nederland toch niet makkelijk weer een baan konden vinden. Dat kan ook gebeuren. Met kinderen vind ik het fijner om in Nederland te wonen dan in Amerika. Het schoolsysteem in Amerika is bijvoorbeeld waanzinnig duur, zelfs op de basisschool, en de kosten voor ‘College’ kunnen oplopen tot 50.000 dollar per jaar. De infrastructuur is ook heel anders, in Amerika gingen we eigenlijk overal met de
auto naar toe. In Nederland kun je bijna overal naar toe lopen of fietsen. Als je zo lang in Amerika bent, leer je Nederland zeker waarderen.” Heeft u nog iets wat u kunt meegeven aan studenten? “Denk goed na wat je in toekomst zou willen doen. Praat met mensen die in de onderzoekswereld zitten, beslis dan pas hoe je verder gaat, het zou zonde zijn om een bepaalde richting in te gaan die je naderhand niet zou willen volgen. Kies wat je interessant vindt, maar kies ook waar de toekomst ligt. Nu is dat relevanter, want de economie is wat minder goed momenteel. Doe dus goed veldonderzoek voordat je beslist welke kant je op gaat!” Nog een laatste vraag. Als u moest vluchten naar een mooi land, waar zou u dan heengaan? “Ik zou naar Australië gaan. Het lijkt me daar wel relaxed en de natuur lijkt me erg mooi. Ik vind het een bijzonder land met een interessante geschiedenis. Ik heb daar ooit willen wonen voor een jaartje. Nu zou ik dat niet langer willen maar wel voor een mooie vakantie. Al die gevaarlijke diersoorten maakt het daar wel wat minder aantrekkelijk.” Arnar Breevoort & Tony Zeljkovic
Gymnorhina
6
Gymno
Doe jij ook de pinguïnpas? Met het aanzicht van stijgende temperaturen, worden keizerspinguïns mogelijk gedwongen om nieuwe broedgronden te vinden in plaats van elk jaar terug te keren naar dezelfde plek. Wetenschappers houden deze klimaat gedreven migratiepatronen bij door de poepvlekken van de pinguïns te bestuderen; het is makkelijker dan het lijkt, zwart versus wit.
Het is bijna weer de tijd van het jaar waarin de keizerspinguïns op pad gaan. Terwijl het leven in de Noordelijke hemisfeer langzamer wordt en de dagen langer worden, gaat de zon op Antarctica vrijwel niet meer onder – een 24 uur durende weelde van zon, zou je kunnen zeggen. Het zee-ijs dat de vorige winter is gevormd begint langzaam op te breken en de pinguïnfamilies beginnen daarmee aan de lange tocht naar de open zee, waar ze los zullen gaan op veel te veel vis en inktvis, totdat de winter weer begint in maart. Een pinguïn wordt over het algemeen al beschouwd als schattig, maar denk eens aan een keizerspinguïn! Door duizenden jaren van evolutie in de ruwe seizoenen van Antarctica en de grauwe condities die ze moeten doorstaan in het dorre landschap bestaande uit vrijwel alleen ijs, sneeuw en pittige windstoten, heeft de keizerspinguïn een enorm aandoenlijke levenscyclus.
Als ze het kunnen, paren de keizerspinguïns met elkaar voor het leven. Ze proberen elkaar te verleiden vanaf het moment dat ze klaar zijn met een drie maanden durende periode van eindeloos eten in januari. Tegen het einde van maart, gaan de pinguïns terug naar het gebied waar ze oorspronkelijk vandaan komen en leggen de vrouwtjes een enkel ei. Het mannetje blijft vervolgens zorgen voor het ei, door het warm te houden met een warmhoudzak onder zijn buik. Dit ei blijft hier ongeveer op lichaamstemperatuur gedurende de ruige Antarctische winter, waar de temperatuur wel -60 °C kan bereiken. Nadat de vrouwtjes hun eieren hebben gelegd keren ze meteen terug naar de zee om zichzelf door de winter heen te eten, terwijl de mannetjes gezellig met z’n allen knuffelen in groepen van honderden pinguïns om warm te blijven. Tegen de tijd dat de eerste eieren uitkomen in augustus, keren de vrouwtjes
terug naar hun partners, die ze herkennen aan hun lokroep. Tegen deze tijd van het jaar, is het vrouwtje gemiddeld vaak groter dan het mannetje, doordat de mannetjes tot wel 40% van hun lichaamsgewicht kunnen verliezen gedurende de winter. Het vrouwtje neemt dan tijdelijk de taken van het mannetje over, zodat deze kan voeden in de zee. In de opvolgende weken voeden de ouders samen de jonkies op en proberen ze samen warm te blijven. In december beginnen de kuikens hun zachte grijze dons te verliezen en worden ze klaar voor hun eerste grote reis richting de zee. “It’s a never-ending journey.” Jamie Hoefakker
Gymnorhina
7
Vlucht nu het nog kan Op mijn middelbare school is er een tijd geweest dat er plots overal in de school briefjes opdoken met de tekst “vlucht nu het nog kan”. Op de meest vreemde plaatsen, in een vrij typisch handschrift, geen hoofdletters en met een streepje door de o heen. Heel mysterieus. De twee helden die deze leus overal op de muren kalkten en in propjes papier achterlieten, zaaiden verwarring alom. Waarvoor moesten wij vluchten? De rector? Het nieuwe absentiebeleid? De huidige maatschappij? Het zal altijd een raadsel blijven. Vlucht nu het nog kan; een redelijk open deur natuurlijk. Als het niet meer kan, is het namelijk te laat. En toch gaat er een soort dreiging vanuit, een haastig geschreven krabbel, een laatste raad. Ik op mijn beurt zou deze boodschap, met een eigen draai, ook mee willen geven. Vlucht voor de betutteling, het stramien, voor het zoalshet-hoort, het iedereen-doet-het, het hippe, zelf ontplooiende gezeur.
de hond een stukje ging wandelen of eindelijk tijd had voor zijn hobby, valt dat nu allemaal onder de noemer jezelf vinden. We doen schijnbaar alles om meer met onszelf in het reine te komen en vooral om onszelf beter te leren kennen. Dus jij denkt dat je het gewoon leuk vindt om die tekencursus te volgen? Nee, dat kan niet hoor, je doet het hoogstwaarschijnlijk om meer in touch te komen met je creatieve ik.
metje dient een enorme pleister gelegd te worden. Iedereen moet vertroeteld en bemoederd worden en dus gaat Jan en alleman maar meteen door naar de psycholoog. Ik voel me soms gewoon bijna ongemakkelijk dat ik op feestjes hier niet over mee kan praten.
Ik vraag mij af waar de nuchtere Hollander in dit hele verhaal gebleven is. Zo worden wij toch altijd wel neergezet, als droge boeren Je kunt er tegenwoordig namelijk Het is daarnaast ook volkomen die niet tuk zijn op zweverig gedoe. niet meer omheen. We moeten al- normaal om minstens één keer per Maar niets lijkt minder waar; het lemaal op zoek naar onszelf. Of het week naar de psycholoog te gaan. gros van de mensen is er gek op! nu is door middel van een cursus Dat hoort er tegenwoordig ook he- Lekker tot jezelf komen. Het betreft mindfulness, een yoga klasje met lemaal bij. Loopt het even niet lek- ook niet alleen mensen van onze extra meditatie, een praatgroep, of ker met studie? Naar de psycholoog. leeftijd, maar ook bijvoorbeeld mijn – en ik verzin het niet, tante of buurvrouw. dit is serieus heel hipEn ik snap niet waareen kleurplaat voor om, want het lijkt me “Alles moet maar behandeld, besproken en volwassenen. Want ontzettend vermoeiverzorgd worden. Je even gewoon flink kut dat brengt je zo lekker end, al dat zoeken. tot rust. Zo lekker tot Vertel mij alsjeblieft voelen is blijkbaar not done heden ten dage.” jezelf. Ten eerste wil ik waarom per se meheel even mijn groeizelf moet vinden. Moet ende hekel aan het geik dan ook een zelfbruik van het woord “lekker” uiten, Liefdesverdriet? Psycholoog. Moeili- hulpboek aanschaffen en een want de laatste tijd is alles maar lek- jkheden met je huisgenoot? Je kat cursus koeknuffelen doen? ker. Lekker een drankje doen, lekker is ziek; je bent net ontslagen..? Lieve een hapje eten, en lekker even een mensen, het moet toch niet veel Wat als ik hier nu helemaal geen dansje doen. Maar dat terzijde. Lek- gekker worden. Alles moet maar zin in heb; ben ik dan een slecht ker aan jezelf werken is nu absoluut behandeld, besproken en verzorgd en empathieloos mens? Ik vind het niets raars om je vrije zondag aan worden. Je even gewoon flink kut allemaal wel prima zo. Alles gaat te besteden. Waar men vroeger ge- voelen is blijkbaar not done heden zijn gangetje wel en als ik me een woon in de tuin ging werken, met ten dage. Op elk klein schram- keertje echt rot voel, dan ga ik geGymnorhina
8
Gymno
woon vroeg naar bed. Of ik duik mogelijk. Zeker op onze leeftijd, omgekeerd; het valt nu juist op als je de kroeg in en troost me met leuk zo rond en begin twintig. De pre- niet mee kunt praten over wat jouw gezelschap en een paar biertjes. frontale schors is gewoon nog niet laatste verbetering aan jezelf was. Ik ben van mening dat te veel volledig ontwikkeld. We kúnnen niet nadenken over problemen het vaak alles doorhebben, alles plannen, Natuurlijk leer je gedurende je alleen maar moeilijker maakt dan alles overzien. In zekere zin zijn wij leven steeds meer en natuurlijk het al is. En ja, het is heel fijn om gewoon nog niet af, ookal proberen verander je hierdoor. Steeds weer af en toen even je hart te denk je “dit is echt wie luchten, maar tien keer ik ben”, maar een paar hetzelfde verhaal verteljaar later is dat weer len, zorgt er echt niet compleet anders. Geluk“We moeten overal de hele tijd ontzettend voor dat je eindelijk wel kig maar! Stel je voor mee bezig zijn. Maar waarom eigenuit die put kunt klautdat je altijd hetzelfde lijk? Mogen we niet meer gewoon zíjn?” eren. Je moet er óf iets zou blijven… Betekent aan doen, óf doorgaan dit nu echter dat je eemet de normale dingen. rder jezelf niet was? Of compleet andere dinWelnee! Je blijft toch gen, nog beter! En is het niet on- we dit nog zo hard te compenseren. altijd jij, jouw lichaam, jouw brein. derdeel van het gehele leerproces Men klampt zich wanhopig vast aan Ervaringen, mensen die je tegenvan het leven dat je bepaalde din- de zoektocht naar zijn ware ik. Dat kot, reizen, leefomgeving, stugen gewoonweg ondergaat? Dat je hoort namelijk zo, dus zal het wel diestof. Het vormt jou allemaal. En fouten maakt, leert, beter ergens goed zijn. Maar is het wel zo erg deze groei vindt volgens mij net in wordt en vooral veel meemaakt, om niet altijd alles in de hand te zo goed plaats als jij niet aan jezelf zonder dat je dit continu aan het hebben? Om het gewoon maar te werkt, dit gebeurt namelijk gewoon analyseren bent? Ik vraag me ten laten gebeuren? Onverwachte din- tijdens je leven. Je doet er niets zeerste af of het helpt je almaar gen blijken vaak juist de leukste. aan. Waarom je daarnaast dan ook bewust te zijn van problemen. Te De verassingen. De spontaniteiten. nog een keertje moet gaan zoekveel zaken in het hoofd hebben, De domme beslissingen, waar je en naar jezelf? Al sla je me dood. leidt tot peikeren en malen. Dit een later met veel plezier en heimwee halt toe kunnen roepen, lijkt mij aan terugdenkt. Het gewoon doen Vlucht nu het nog kan. Ga er niet juist erg gezond. En dat dat niet zonder denken, is ontzettend bev- in mee en ontspring deze onzinnige zomaar met een druk op de knop rijdend. Maar helaas, de algemene dans. Kijk maar hoe het loopt en gaat, begrijp ik ook wel. Maar het opinie is dat dit eigenlijk niet heurt. denk af en toe eens wat minder na. benadrukken van het negatieve Wij moeten beseffen en verbeteren, Ik denk dus ik ben, maar ik denk teen het oprakelen van nare herin- onszelve ontplooien. Wij moeten veel en ik ben ongelukkig. Mag het neringen en ervaringen bevordert en wij zullen. Het is een soort ook af en toe zijn, ik doe, dus ik ben dit absoluut niet. Het zorgt er al- nieuwe religie, het egolaborisme. of ik leef dus ik ben? Ik wil mezelf leen maar voor dat we nog meer eigenlijk liever niet vinden, dat lijkt eraan moeten werken. We moeten Deze levenswijze combineert ook me heel saai. Want wat dan? Dan is overal de hele tijd ontzettend mee heel fijn met de prestatiedruk van het over. Dus nee, bedankt, ik sla bezig zijn. Maar waarom eigenlijk? nu; mooie cv’s hebben, vrijwilligers- deze speurtocht even over. BetekMogen we niet meer gewoon zijn? werk doen. Aan jezelf en je verkoop- ent dit dan dat ik vlucht voor mebare ik werken. Bah. Waar is het zelf? Ik vlucht niet, ik pak m’n biezen Het continu bewust zijn van je calvinistische maaiveld gebleven en en neem “me eigen” mee op reis. handelen en vooral de gevolgen waarom heet dit geen arrogantie hiervan, is bovendien vrijwel on- meer maar zelfkennis? Het lijkt wel Roos Voorn
Gymnorhina
9
Commissie in beeld Studiereis Commissie Hoe dan ook, WE GAAN! Met dit motto gingen wij van de StudiereisCie dit jaar aan de gang om inderdaad, een studiereis op poten te zetten. Nu, vele kladblokken, biertjes, bananen, katers en bergen research verder, presenteren wij met trots STUDIEREIS ’16 naar PRAAG! Wandel door de traditionele straten, bewonder de romantische kastelen en sluit de dag af met een echte Tsjechische pint in de grootste club van Europa of een gezellig café. Ben jij in voor 5 dagen cultuur, & bovenal veel gezelligheid?! Heb je van 24 t/m 29 maart ‘16 nog geen plannen? Voor een schappelijk studentenprijsje (reken op max. € 150) kunnen jij en je vrienden hierbij zijn! De laatste details worden nog doorgesproken, maar zoals het
motto al luidt: hoe dan ook, we gaan! Dus meld je aan op 14 oktober 18.01, want er zullen slechts 17 begeerde plekken ter beschikking zijn. Dan maken we er met zijn allen een onvergetelijke studiereis van! Waarom Praag de leukste studentenstad is: 1. Praag wordt beschouwd als één van de mooiste steden in de wereld! 2. Club Karlovy Láznê is de grootste club van Europa! 3. Het historische centrum staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO! 4. De inwoners van Praag consumeren maar liefst 150 liter bier per persoon, dat is bijna een halve liter per dag! 5. Tsjechen zijn groot fan van ijshockey!
6. Het afgelopen jaar zijn de Tsejechen derde geworden op het Wereldkampioenschap ijshockey! 7. Het grootste en oudste kasteel staat in Praag volgen het Guinness book of records! 8. Het openbaar vervoer rijdt de hele nacht in deze bruisende stad! 9. Ze beginnen om elf uur met drinken! 10. Een halve liter bier kost gemiddeld slechts € 1,20! Liefs de StudiereisCie, Jamie Hoefhakker, Inge Bieger, Ilse de Horde, Zorah Ypma, Marieke van Maanen en Lindsay Leek
Gymnorhina
10
Gymno
Gevlucht uit het leven Het was dinsdagavond acht september en we hadden redactievergadering. Zoals gebruikelijk waren we al aardig ver afgedwaald en waren we op een punt aangekomen dat we het LuckyTV filmpje van Mauro aan het kijken waren op Tony’s telefoon. We hadden de onderwerpen waar we over zouden schrijven wel redelijk verdeeld. Eigenlijk hadden we alleen Vigo nog nodig om de vergadering af te sluiten. Op dat moment verscheen er een Nu.nl pushbericht bovenin beeld: “Joost Zwagerman overleden”. Aangezien ik al vrij lang niet in Nederland was geweest en wel meer had gemist (“alle tieners zeggen ja”), dacht ik dat hij vast wel ziek zou zijn geweest. Dat was dus ook zo, maar niet op de manier die ik in gedachten had. Joost Zwagerman heeft zelfmoord gepleegd. Minuten daarvoor hadden we bedacht dat ik over mensen die van gebouwen afspringen zou schrijven. Omdat je van zo’n vrije val een beetje high wordt door de vrijgekomen adrenaline, is het vaak zo dat de springer met een gelukkig gezicht op de grond ligt beneden. Dit gevoel is vast ook de reden dat skydiven en bungeejumpen zo populair zijn. Verder is er ook het klassieke verhaal dat verdrinken heel sereen moet zijn, en dat je dan gaat hallucineren. Mogelijk te verklaren door het zuurstoftekort dat ontstaat en de endorfinen die vrijkomen in de hersenen, wat zorgt voor een euforisch gevoel. Ook hoort men vaak dat mensen super boos worden als ze uit hun tunnel van licht worden gehaald en weer op aarde moeten verder leven. Zo dacht ik wel genoeg stof te hebben voor een artikel. Echter, als zo’n zelfmoord dan weer zo actueel is, dan voelt het heel ongepast om er zo licht en nuchter over te schrijven. Je wilt niemand aanmoedigen. Als je het over zelfmoord hebt dan heb je het al snel over depressie. De twee zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Eén op de tien Nederlanders kampt met depressieve gevoelens. Meer dan 5% van de
Nederlanders slikt antidepressiva. Per jaar zijn er bijna 2000 mensen in Nederland die zelfmoord plegen. Dat zijn best heftige cijfers. Om weer terug te komen op Joost Zwagerman. Wat het hele verhaal zo eng maakt, is dat hijzelf heel erg tegen zelfmoord was. Hij vond het laf en hij steunde mensen bij verlies door zelfmoord. Hij was vaak gastspreker bij support groepen en hij had een levenswerk gemaakt van zelfmoordonderzoek. En dan toch. De boodschap die we hier aan moeten nemen is denk ik vrij simpel. Zelfmoord is vaak impulsief, en bijna niemand wil uiteindelijk zelf-
moord plegen. Tenzij er natuurlijk sprake is van ondraaglijk en uitzichtloos lijden, maar dan noemen we het euthanasie. Het moet bespreekbaar zijn en blijven, en er moet altijd mogelijkheid zijn om hulp te zoeken. Het leven is een geschenk en iedereen is vrij om ermee te doen wat hij of zij wil. Maar jouw leven is onlosmakelijk verbonden met dat van anderen. Om de woorden van David van Reybrouck te herhalen: “Ik denk dat Joost het zich nu al beklaagt”. Nina van Bruggen
Drie jaar heb ik bij de Gymno gezeten. Met pijn in mijn hart neem ik afscheid na 18 edities en meer dan 25 artikelen. Zoveel onderwerpen en zo uiteenlopend. Soms wetenschappelijk, soms biologisch, soms gewoon een excuus om je mening te geven. Vaak begon ik twee dagen voor de deadline, soms twee dagen na de deadline. Starend naar een wit scherm, mezelf afvragend waarom ik dit ook alweer deed. Maar vaak eindigde ik een aantal uren later met een aardig artikel, en altijd had ik wat geleerd. Als een bijeengeraapt onsamenhangend groepje mensen verschenen we altijd stuk voor stuk te laat op de vergadering. Bespraken we 1001 dingen die ongerelateerd waren aan het onderwerp. Bleek de deadline weer onhaalbaar. Toch kwam die Gymno er altijd. Voornamelijk door onze geweldige eindredactie. Hou je van schrijven? Zijsporen? Botsingen van georganiseerde en minder georganiseerde breinen? Gezelligheid? Sinterkerst en Nieuw? Ga dan bij de Redactie! Je zult er geen spijt van krijgen.
Gymnorhina
11
Gevlucht van de Gymno Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan. Mijn redactieleven bij de Gymno duurt inmiddels al ruim vijf jaar, en het is een alom bekend fenomeen dat redactielevensjaren vertwintigvoudigd mogen worden om het in mensenjaren uit te drukken. Vijf jaar, dat is meer dan één-vijfde van mijn totale leven. Om te voorkomen dat de nieuwe redactieleden mij met u en mevrouw gaan aanspreken, is het tijd om mijn biezen te pakken, maar niet zonder een beeldende, weloverwogen terugblik.
Het begon allemaal, lang, lang geleden op een druilerige oktoberavond op de hoek van de Linnaeusstraat. Na een tussenjaar, waarin ik op reis blogs schreef waar vooral aangetrouwde tantes laaiend enthousiast over waren en ik zelf enorm veel plezier aan beleefde, besloot ik om een carrière in het schrijverschap te ambiëren. In de bus naar het EJW werd ik overtuigd om me bij de redactie te voegen door een geniale Gymno met de titel ‘Oh oh Chymno’, als verbastering van de titel van een populair, hoogstaand intellectueel programma van een niet nader te noemen commerciële zender. Na een sollicitatiemail met daarin de volgende prachtige quote: “Wij als eerstejaars hebben die avond van zes tot acht een hoorcollege biochemie. Echter, ik ben met alle liefde bereid mijn (tot op heden aanwezige) fanatieke studentenhouding aan de kant schuiven, dus ik ben er graag bij!”, was het dan zover. Natgeregend stond ik een kwartier voor de vergadering bij de East of Eden. Binnen stonden louter mensen die Abraham reeds gezien hadden, dus bleef ik braaf buiten wachten. Luttele minuten later verscheen er een andere popelende eerstejaars op de stoep en besloten we samen de stap naar binnen te
wagen. De voorzitter verscheen ongeveer een kwartier na de start van de vergadering ten tonele. Ook toen bestond de redactie voornamelijk uit oude-lullen, die hun bachelor aan het afronden waren of al met hun master bezig waren. Ik vond het geweldig. Tijdens de vergadering verzonnen we (of eigenlijk vooral de reeds-redactieleden, wij als newbies brachten traditioneel weinig in) de ‘Grote Glibberige Gruwelijke Grillige Gymno’. Hallo alliteratie! Aan het eind van het jaar maakte ik promotie: ik voegde me bij de eindredactie. Tijdens een vrijdagmiddagborrel leerde ik het lay-outen in InDesign. Op dat moment wilde ik het liefst die laptop, die eigenlijk te traag was voor een dergelijk zwaar programma, door de Congokamer smijten. De cursor veranderde steeds, tekstvakken verschoven en plaatjes waren scheef. In de tijd dat ik welgeteld één artikel lay-outte, deed de rest er minstens drie. Maar, oefening baarde kunst, zo bleek, en na verloop van tijd ging het creëren van Gymno’s en andere bladen van een leien dakje. In het volgende academische jaar nam ik de roze glitterpen van de voorzitter over en mocht ik ervoor zorgen dat het zootje ongeregeld zich aan de deadlines hield.
Een flinke taak zo bleek, daar het begrip deadline voor eenieder iets anders leek te betekenen. Daarnaast gooide ik bij het toenmalige bestuur een hengeltje uit, om uit te vissen of we niet budget zouden kunnen lospeuteren om de Gymno volledig in kleur te laten drukken. Deze pogingen, die vervolgens door elke opvolgende voorzitter uitgevoerd zijn, bleken niet genoeg om het bestuur te laten zwichten een (nog) groter deel van het budget aan ons biologenblad te besteden. In dat jaar werd ik bijgestaan door een fantastische eindredactie, die er voor zorgden dat de Gymno er tiptop uit zag. Toen ik eens in mijn eentje de laatste hand aan de Gymno zou leggen, alvorens deze naar de drukker te sturen, bleek dat er iets verkeerd stond in mijn exporteer-instellingen. Hierdoor werden prachtige plaatjes pixelige kladjes. Alhoewel de Gymno er voor het lekenoog nog steeds prima uitzag, was het voor een criticus duidelijk dat er iets mis gegaan was. In de jaren die volgden, wisselden voorzitters elkaar af, ontstonden er nieuwe rubrieken (die deels de tand des tijd niet doorstonden) en veranderde de lay-out van de Gymno regelmatig. De Gymno kreeg meer kleur, hoewel de droom van iedere eindredacteur nog altijd een full-colour Gymnorhina 12
Gymno
Doomsday Preppers
blad zou zijn. De thema’s zweefden van ‘Turn up the Music’ naar het patriottistische ‘Ik hou van Holland’, en van ‘Groen’ naar ‘Game of Thrones’ om maar eens een greep te doen uit het enorme archief van de Gymno. Enkele dingen bleven ook onveranderd. Zo schrijft de voorzitter nog altijd een stukje en is onze populairste, en meest gelezen rubriek nog altijd de V&G. Immers, de levensvraag ‘wie doet het met wie?’ staat centraal in het leven van een Congolees. Ten slotte, wil ik graag alle fanatieke, en minder fanatieke, redactieleden hartelijk bedanken (kusjes, kudo’s en knuffels) dat zij de RedactieCie zo’n onvergetelijke fantastische commissie hebben gemaakt door de jaren heen! Mocht jij deze Gymno nu lezen op weg naar het eerstejaarsweekend, je weet wat je moet doen! Esther Visser
Wist je dat? • Er een TV programma bestaat genaamd ‘Doomsday Preppers’ op National Geographic, waarin mensen zich voorbereiden op het einde van de wereld? • Een oorzaak van het einde van de wereld die zij mogelijk achten, is het instorten van de economie • Een ander doemscenario is het instorten van de maatschappij, zoals ook bij de Maya’s en Romeinen is gebeurd • Ook zijn mensen bang voor een elektromagnetische puls of een pandemie • Vaak zijn de preppers bang voor één soort doemscenario, en hebben ze zich gespecialiseerd in bescherming tegen dat specifieke scenario • In dit programma worden de preppers gekeurd door het bedrijf ‘Practical Preppers’ en krijgen de deelnemers advies voor verbeteringen • Ondanks de vele negatieve reacties is dit het meest bekeken programma op de zender National Geographic • De meeste preppers hebben eindeloze kilo’s blikvoedsel ingeslagen en proberen daarnaast hun eigen voedsel te verbouwen, om niet afhankelijk te zijn van anderen • Vaak oefenen ze dagelijks met hun geweren, om in de toekomst vijanden te kunnen neerschieten • Ook andere vormen van bescherming worden vaak gebruikt, zoals camera’s, bewegingssensoren, warmtesensoren en vallen • Eén prepper heeft zich na een studie van ruim twintig jaar gespecialiseerd in de alarmgeluiden die vogels maken. • Andere preppers maken complete bunkers van hun huizen inclusief gangenstelsels. • Er is ook een prepper die een vlammenwerper ontworpen heeft die werkt op konijnenmest. Hij probeert volledig afhankelijk te worden van zijn konijnen op het gebied van voedsel en brandstof (vlees en mest) • Een ex-soldaat heeft een compleet control centre in zijn huis gebouwd, compleet met meer dan twintig radio’s • Ook is er een vrouw die al het haar van haar hond en geit heeft verzameld, om daar later een deken van te maken • In Montana is er een man die zijn huis heeft voorbereid op klimaatverandering, waardoor het temperaturen van -45 graden Celsius aankan • Al deze voorbereidingen gaan vaak gepaard met dagelijkse oefeningen waar de hele familie aan mee moet doen • Ondertussen zijn er meer dan drie miljoen Amerikanen die zichzelf beschouwen als een ‘survivalist’ • De motivatie achter deze eindeloze voorbereidingen is vaak simpel: ze willen hun familie beschermen tegen de grote boze wereld Nina van Bruggen Gymnorhina 13
column wim ghijsen Vluchten kan niet meer Een boeiende tijd maken we mee. Nu eens een keer geen economische groei of te hoge werkloosheid die het nieuws overheerst, ook al doet de Troonrede anders voorkomen. Nee, voor het eerst in haar bestaan kan de Europese Unie nu eens laten zien dat niet alleen materieel gewin hun belangrijkste drijfveer moet zijn, maar dat er daarnaast ook een morele verantwoordelijkheid moet zijn naar de massaal toestromende vluchtelingen toe, die zijn verdreven uit oorlogsgebieden na jarenlange strijd en onderdrukking. Woorden als solidariteit en multiculturele samenleving die de laatste jaren taboe waren geworden in ons taalgebruik komen weer voorzichtig tevoorschijn.
mijn netvlies staat vooral een ander beeld wat het probleem goed weergaf. Een welvarend uitziend echtpaar ergens uit Europa dat vakantie viert op het Griekse eiland Kos schuilend voor de regen onder een afdak van een gebouw, hun blikken ongemakkelijk afgewend van de lange rij vluchtelingen die zich daar in de regen moesten laten registreren. Een medereiziger vertelde me de volgende dag in de trein dat hij eindelijk op vakantie
dat zijn geboekte all inclusive resort “gelukkig” aan de andere kant van het eiland lag. De Duitsers, daartoe geleid door Angela Merkel, lieten als eerste zien hoe het welvarende Europa de vluchtelingen met open armen moet ontvangen en moet kijken hoe ze deze vaak ambitieuze mensen een beter bestaan kan bieden. Merkel is daarvoor inmiddels door haar eigen ministers en politiek Europa weer flink op de vingers getikt, wat de worsteling tussen economie en moraal helder weergeeft.
Terwijl onze ogen een half jaar gericht waren op hoe de Grieken aan hun financiële verplichtingen kunnen voldoen, liep het zich net buiten de Europese grenzen afspelende vluchtelingendrama vreselijk uit de hand. Radeloze man“Radeloze mannen, vrouwen en kinderen nen, vrouwen en kinNagenoeg alle vluchtderen werden in veel te elingen die uiteindelijk werden in veel te kleine bootjes gestopt kleine bootjes gestopt hun Europese bestemom vanuit Noord-Afrika en Turkije de zeeën om vanuit Noord-Afriming bereiken hebben naar Italië en Griekenland over te steken. “ ka en Turkije de zeeën een flink traumatisch naar Italië en Griekverleden, dus wanneer enland over te steken. deze mensen deel uit Enfin, de schrijnende gaan maken van onze foto van een op het Turkse strand kon naar Kos, want daar was hij samenleving zullen we hier hoe aangespoelde kinderlijkje heeft de wel aan toe. Toen ik hem vertelde dan ook mee te maken krijgen. Met Europese onverschilligheid voor dit dat ik hem dan wel op het acht uur name sinds de Eerste Wereldoorlog probleem abrupt doen stoppen. Op Journaal zou zien, verzekerde hij mij is er aandacht voor de trauma’s die Gymnorhina
14
Gymno
soldaten opliepen in de loopgraven door dichtbij ontploffende granaten. Zij werden met een zogeheten Shell-Shock weggestopt in aparte verpleeginrichtingen en als het weer enigszins ging, teruggestuurd naar het front.
faculteit ook een belangrijke impuls door gekregen. Daarbij werd al snel een verband gelegd met de werking Hypothalamus-hypofyse-bijnier (HPA) - as die het stresshormoon
Moeten we die enorme toestroom van vluchtelingen met hun traumatische ervaringen dus dan maar niet toelaten? We kunnen deze mensen letterlijk niet in de kou laten staan.
Daarbij hebben we als deelnemer aan de Deze soldaten hadinternationale coalitie den vaak geen lichadie bombardementen “Een jeugdtrauma gaat gepaard melijke verwondingen uitvoert in de oorlogsmet een langdurige verhoging van en werden dan ook als gebieden die zij moesgekken afgezonderd. ten ontvluchten, een het cortisolgehalte gedurende de In de tachtiger jaren sterke verantwoordelidag, terwijl dit normaal fluctueert. “ kregen steeds meer jkheid om hen weer een teruggekeerde soldatmenswaardig bestaan en uit Vredesmissies te bieden. Daartoe disoortgelijke klachten enen we hun traumaen omdat die altijd met stress ver- cortisol aanmaakt dat de activit- tisch verleden te onderkennen schijnselen gepaard gingen kreeg eit regelt van de stressgebieden en waar mogelijk te behandelen. de psychische stoornis een naam: in onze hersenen. Het bleek dat Voor de universiteiten biedt dit post-traumatisch stress syndroom traumatische ervaringen direct na unieke kansen: meer instroom (PTSS). Dit syndroom, toen vooral de geboorte, zoals verwaarlozing van ambitieuze studenten en exnog onderkend bij Oorlogsvete- door de moeder, de werking van de tra tewerkstelling van talentvolle ranen, bleek zo vaak voor te komen HPA as op jongvolwassen leeftijd academici. Voor ons geldt meer dat men een aantal symptomen zodanig verstoorde dat één van de dan ooit: vluchten kan niet meer! ging opstellen om de PTSS diagnose stress gebieden in de hersenen, de Wim Ghijsen te stellen. Zoals het hebben bloot- prefrontale schors, geen goed congestaan aan een levensbedreigen- tact meer maakt met het “angst”de situatie en de daaruit voort- gebied, de amygdala, waardoor vloeiende angst. Typerend voor die angst onvoldoende wordt ondeze aandoening is ook het steeds derdrukt. Een jeugdtrauma gaat weer ongewild innerlijk beleven van gepaard met een langdurige verde traumatische gebeurtenis(en), hoging van het cortisolgehalte gewat uiteindelijk kan leiden tot durende de dag, terwijl dit normaal klachten als depressie en hart pro- fluctueert. Die traumatische ervablemen door de voortdurende stress. ring wordt zo als het ware opgeslagen in het geheugen waarbij de De link met stress leidde ertoe aanmaak en activiteit van stressredat er zo’n twintig jaar geleden geld ceptoren in de amygdala en andere beschikbaar kwam om wetenschap- hersengebieden langdurig veranpelijk onderzoek te doen aan PTSS, derd is. Daarmee wordt de ontwiken daar heeft het stress onderzoek keling van deze hersengebieden in binnen het SILS instituut aan onze het kinderbrein ernstig verstoord. Gymnorhina
15
face to face met de congolees Deze editie spreken wij met Rizgar Saltik (24 jaar oud) hij studeert op het moment Science and Business Management aan de Universiteit Utrecht, daarnaast is hij ook nog de oprichter en eigenaar van Future Students. Voor Congo heeft hij ook veel betekent: samen met Livio heeft hij namelijk de Carrierecommissie opgericht. fensie en dat houdt in dat ik getraind word en oproepbaar ben voor nationale rampen.”
Waarom heb je de CarriereCie opgericht? “We vonden het heel belangrijk dat de Congolezen genoeg inzicht krijgen in de toekomstmogelijkheden, daarom begonnen we de commissie.“ Wat doe je zoal in het dagelijks leven? “Ik ben de oprichter en eigenaar van Future Students, samen met Livio. Ik begon het bedrijf 4 jaar geleden en ik ben er sindsdien druk mee bezig. Ondernemen is zowel mijn werk als hobby geworden. Ik zou iedereen willen aanraden om het ondernemerschap te proberen, zeker in je studententijd. Je leert er super veel van (soms meer dan van studeren) en elke nieuwe dag is het weer een nieuw avontuur vol nieuwe kansen. Naast het ondernemen sport en lees ik graag om te ontspannen. Een andere hobby van mij is defensie. Ik ben actief als reservist bij de-
Het thema van deze editie is Gymno Gevlucht, wat zijn jouw ervaringen met vluch-
telingen? “In de zomer ben ik in Koerdistan geweest met mijn ouders en Livio, voornamelijk om mijn familie op te zoeken. Tijdens mijn verblijf ben ik naar het vluchtelingenkamp geweest waar voornamelijk Yezidi’s zitten. Dit is een Koerdische minderhedengroep met een eigen religie. Deze mensen zijn gevlucht voor Islamitische Staat en kunnen niet terug, omdat hun gebied nog steeds grotendeels in handen is van de extremisten. Gelukkig konden ze vluchten dankzij de Koerdische strijders uit Irak en Syrië. Zij hebben de Yezidi’s veilig naar vluchtelingenkampen gebracht die worden gerund door andere Koerdische groeperingen.” Waarom heb je dit gedaan? “Ik heb best vaak een grote bek over wat we als wereld beter moeten doen, dan vind ik dat ik zelf ook moet bijdragen aan een betere wereld. Ik koos met name voor hulp aan de Yezidi’s, om-
dat deze mensen walgelijke dingen hebben meegemaakt in Irak.“ Hoe heb je dit aangepakt? “We hebben geld verzameld vanuit familie, vrienden en collega’s. Toen zijn we naar het kamp gegaan om te vragen hoe we konden helpen. De mensen van het kamp waren erg wantrouwend, voornamelijk omdat de Yezidi’s worden gediscrimineerd door Turkse en Arabische groeperingen. Toen we hun vertrouwen hadden gewonnen gaven ze aan dat ze babyvoeding nodig hadden. Dat hadden we toen gehaald en gebracht. Daarna kreeg de actie zoveel aandacht dat ik weer €550 gestort kreeg, dus hebben we weer babyvoeding naar het kamp gebracht.” Vind je dat onze overheid de juiste beslissingen neemt met betrekking op de huidige situatie met de vluchtelingen uit Syrië? “Ja en nee. De overheid vecht mee met de internationale coalitie tegen IS en dat is goed. Helaas is er niet echt een strategie dus blijft het daar een puinhoop. Uiteraard is Nederland niet dusdanig groot dat we echt iets kunnen betekenen daar, maar we doen in iedere geval ons best. Toch zouden we, vind ik, de Koerden wat meer mogen steunen. Ze zijn immers de enige effectieve grondtroepen tegen IS.” Gymnorhina 16
Gymno
Een Moeten ze in Nederland opgevangen worden of kunnen we hen beter hulpmiddelen sturen dichterbij hun land? “Ik denk dat lokale hulp daar beter is dan hulp in Europa. De mensen komen hierheen in de hoop dat alles beter wordt. Het is hier inderdaad veiliger, maar als ze de taal niet spreken en de cultuur niet kennen dan is het een zwaar avontuur. Als ze dichtbij hun eigen cultuur kunnen blijven, dan is dat voor hun veel makkelijker. Helaas komen ze toch deze kant op, omdat de oliesjeiks uit o.a. Saudi-Arabië het te druk hebben met gouden auto’s kopen en vrouwen onderdrukken. Wat ik wil zeggen is: de Arabische landen doen geen fuck voor de Syrische vluchtelingen.” Hoe kunnen Congolezen de vluchtelingen het beste helpen? “De Congolezen zouden een benefietevent kunnen organiseren om geld op te halen. Daarnaast breng ik regelmatig kleding naar een organisatie, die het weer naar Irak transporteerd. Daar wordt het uitgedeeld aan de vluchtelingen. Mocht je kleding of speelgoed overhebben, stuur me dan gerust een Facebookbericht. Dan kun je het langs brengen bij mij en drinken we gezellig een kop koffie.“
Reis
“Maar ik mis je… Ik weet het maar…” Een donkerblauw prullenbakje. Ik probeer het te vullen, maar het zit te vol. “Ik ben nu onderweg…. Nee…. Eh…. Waarom niet?... eh.. wat bedoel je met gewoon?” Een raam staat open en stromen wind waaien langs mijn gezicht. Twee ogen gericht naar buiten. Een veld. Een boerderij. Een boerderij en dan een veld. “Maar we kunnen toch…. Ik snap niet… Waarom……. weet je het zeker?.... Heb je een…. heb je een ander?.....is.. Is het Rick……..?!... Rick….. Fucking Rick?!?...” Had ik nog maar wat te eten. Misschien, heel misschien, als mijn mond gevuld was, zo vol dat het verder niets kon bergen. Misschien, heel misschien kon ik dan zijn verdriet weg eten. De trein glijdt verder. Mijn focus glijdt gewillig mee. “Ik geloof je… sorry.. sorry…. Ik dacht… ik weet het niet…. Nee… maar we kunnen toch gewoon?....als je….geef me…. Nee… doe norm….” Ik stel me voor hoe ze er uit zou zien. Ze heeft blond haar, smalle lippen. Haar heupen zijn gevormd. Gevormd zoals een gemiddelde heup gevormd is. Ze is niet de mooiste, maar ze is ok. Ze is meer ok dan de vriendinnen waarmee ze omgaat en ’s avonds als ze in de spiegel kijkt, kijkt ze alsof de zon haar tegemoet komt. Overdag doet ze dat ook. Niet vandaag. Ik zie het voor me. Hij niet, want haar schoonheid is het doek dat hem blindeert. Haar schoonheid heeft haar prins aanschouwd en geweten dat haar prins niet langer past bij haar schoonheid. “Maar ik wil je niet kwijt… Nu?..... Maar…..wacht….ok…nee…. ik ga….. wacht ik….bel je me als….” Het zilt in zijn tranen bereikt zijn mond; hij raakt verloren tussen de passie zichzelf te vinden en de noodzaak zich aan haar te binden. Had hij al die tijd maar meer gezegd, dan was haar affectie hem niet afgegleden, aangetrokken tot een ander, zoals een ijspegel groeit naar en uiteindelijk valt, op weg naar het middelpunt van de aarde. Voor even is ook hij van ijs. Stil valt hij te pletter en er is niemand die het hoort. Met een uur zal deze trein 150 kilometer verder zijn. Het liefje van de jongeman schuin tegenover mijn stoel niet. Zij is 150 mijl terug in zijn tijd. Arnar Breevoort
Mainah Folkers
Gymnorhina 17
Recept van de kookcie Syrische Tabouleh Op het moment worden we, op z’n zachtst uitgedrukt, overspoeld met nieuws over Syrische vluchtelingen. Bovendien is het goed mogelijk dat zij binnenkort onze nieuwe buren worden in ons nog steeds semi conservatieve kikkerlandje, daarom is het misschien heel lief om onze nieuwe buren een warm welkom te heten met een lekker gerecht uit hun eigen keuken. Daarnaast is dit recept simpel en snel te bereiden en makkelijk te bewaren, wat het ook heel geschikt maakt wanneer je zelf op de vlucht wil slaan voor enge dingen zoals TTIP door de onderhandelingen in Brussel en Den Haag.
Benodigdheden voor 4 personen: • Ongeveer 4 theelepels munt • 200 gram bulgur • Ongeveer 2 theelepels peterse lie • 75 milliliter magere yoghurt • 3 tomaten • 1 ui • 1 bouillonblokje met smaak naar keuze • 3 teentjes knoflook • Scheutje olijfolie • Een snufje peper en zout naar smaak
Bereiding: Breng genoeg water in een pan aan de kook om ongeveer een centimeter boven de bulgur uit te komen als je deze toevoegt. Laat het bouillonblokje in het water oplossen. Als het water kookt voeg je de bulgur toe en laat je deze op een laag pitje met de deksel op de pan ongeveer 20 minuutjes wellen. Ondertussen heb je tijd om het uitje, de tomaatjes, de knoflook en de kruiden te snijden, een praatje te maken met je nieuwe Syrische buurman of je spullen in te pakken als je dit gerecht maakt om mee te nemen tijdens
je eigen vlucht. Als de bulgur klaar is doe je het in een mengbak. Voeg vervolgens simpelweg de andere ingrediënten toe aan de bulgur en roer goed door. Serveer een blaadje munt op het gerecht ter decoratie op vier borden of in een Tupperware bakje. Natuurlijk kun je tijdens het mengen ook andere groenten als paprika of olijven toevoegen. Daarnaast kun je als je denkt “Wat een rotgerecht, er zit niet eens vlees in” ook nog een beetje gehakt bakken en dit toevoegen. Eet smakelijk! De KookCie
Gymnorhina
18
Gymno
Vluchten van Frankrijk: de teloorgang van het Nederlandse voetbal Volgende zomer vindt in de Franse contreien het Europees Kampioenschap voetbal plaats. Dit jaar dingen er niet de gebruikelijke 16, maar maar liefst 24 landen mee om de titel Europees Kampioen. Als u enigszins op de hoogte bent van de huidige ontwikkelingen in het voetbal, weet u dat het er voor ‘ons’ allerminst rooskleurig uitziet.
Waar we vorig jaar nog miraculeus derde werden op het WK in Brazilië onder motivatiecoach Louis van Gaal, staan we nu op dezelfde tochtige positie als voetbalgrootheden Georgië, Liechtenstein en Armenië. Hoe kan het zo zijn dat het Nederlands elftal nog maar een jaar geleden in de favela’s derde werd op een podium met vedettes, en het nu moet hopen op een slippertje van Turkije om zich nog te plaatsen voor het EK? Om het een en ander in perspectief te plaatsen; IJsland, u weet wel, dat eiland waar ze een app hebben om te kijken of je date niet per ongeluk familie van je is omdat daar zo weinig mensen leven, is reeds geplaatst. Ze hebben daar minder inwoners dan in Friesland, maar kunnen blijkbaar momenteel beter voetballen. En zoals in de voetballerij gebruikelijk is, moet dan de coach het veld ruimen. Guus Hiddink werd de deur gewezen. De man zag er in persconferenties uit alsof hij op dat moment een TIA had, of dagelijks te diep in het glaasje keek. Zijn opvolger, Danny Blind, mag proberen het aan alle kanten lekkende, zinkende schip alsnog veilig aan de Franse kust te brengen. Als we de Snor
mogen geloven, had de directeur van de KNVB Bert van Oostveen, Hiddink eigenlijk al willen aanstellen voor het afgelopen WK, maar zei deze af. Hierdoor werd van Gaal aangesteld en met de toenmalige selectie (die erg lijkt op de huidige) is de geleverde prestatie onder de Braziliaanse zon niets anders dan magnifiek. Wie had dat gedacht? Eigenlijk verhult dieprestatieeenteloorgang die al veel eerder ingezet is. Hoe kunnen we als grondlegger van onze eigen Hollandse voetbalschool dit laten gebeuren? Wij waren in glorietijden het land waar vele landen een voorbeeld aan namen, ze kwamen kijken hoe wij talenten opleidden, hoe we snijdende aanvallen opzetten met opkomende backs en ze vroegen ons over ons tactisch vernuft. De aanwas van nieuw talent valt tegen. Nu mannen als van Persie, Sneijder, Robben, Huntelaar en Kuijt, de dertig reeds gepasseerd, een beetje op hun retour zijn, valt er een gat. De eenentwintigjarige Memphis wordt vaak genoemd als talentvol opvolger, en zal dit mogelijk op termijn ook zijn, maar hij is helaas vooralsnog te licht om het Nederlands elftal te dragen. Om een dragende speler te worden
zal hij zijn prioriteiten moeten verschuiven van zichzelf naar het team. Om over de verdediging nog maar te zwijgen. De fouten die zij soms maken is op z’n minst tenenkrommend te noemen. Het speelse gemak waar de Turkse voetballers er begin deze maand doorheen tikten, zorgt er voor dat je je afvraagt of we wel thuis horen op het EK. Misschien is het wel terecht dat we binnenkort niet meer voor de Oranje leeuwen juichen, maar overstappen op de Rode Duivels van de zuiderburen. Of natuurlijk de huidige wereldkampioen Duitsland, als je zeker wilt zijn van winst in de toto. En mocht je begrijpelijkerwijs helemaal klaar zijn met het interland voetbal, dan hebben we gelukkig komende zomer nog genoeg moois: Tom Dumoulin rijdt op de spelen in Rio de Janeiro, en na zijn geweldige prestatie in de Vuelta gaan er geruchten dat hij ook de Tour de France weer gaat rijden. En natuurlijk onze Dafne. Alle ballen op Tom & Dafne! Esther Visser
Gymnorhina
19
Anekdotes van een vluchteling Als studenten realiseren wij ons soms niet wat voor privilege wij hebben om “gewoon” te kunnen studeren en gewoon een leven te kunnen opbouwen. De maatschappij steekt haar beste been voor ze weet dat wij de toekomst bouwen. Dit is niet voor iedereen vanzelfsprekend. In dit artikel interviewt de Gymnorhina twee oud-vluchtelingen en vraagt hen naar hun verhaal. Deze mensen willen het liefst anoniem blijven en zullen dus niet bij naam genoemd worden.
Wat is het eerste dat gebeurt bij aankomst in Nederland? “Dan moet je een interview houden bij het aanmeld-centrum.” Wat vragen de mensen bij de registratie? “Je krijgt een drie-nummerig ID op de borst. Je mag niet naar buiten en onder begeleiding van de politie word je uitgenodigd per nummer op interview met iemand van het IND (Immigratie Naturalisatie Dienst). Eerst word je gefouilleerd en daarna worden vingerafdrukken afgenomen. Ze vragen je eerst naar je verhaal: Waar kom je vandaan, welke documenten heb je, waarom ben je hier gekomen en hoe?” En toen verder? “De volgende dag hoorden we dat we vlak bij Eindhoven naar een opvang centrum zouden worden gebracht. Het is een militaire kazerne die nu ook weer wordt gebruikt. Toen zijn we daarheen gebracht met bussen. Omdat die opvang helemaal vol was kregen wij de eerste paar dagen een klein kamertje bij de receptie.” Wat gebeurde er daarna? “Daar verbleven we een paar dagen tot er een kamer was om in te trekken. Toen kregen wij een kamer van 10 m2 in een container gebouw. Bed,
wastafel, militaire kast en TV. De WC en douche waren gezamenlijk.” Wat deden jullie daar zoal op een gemiddelde dag? “Je moest je elke dag melden. We waren daar met 800 andere mensen van verschillende nationaliteiten, mensen uit Iran, Irak, Algerije, Somalië , Bosnië. Toen gingen we even kijken in het dorpje waar we zaten om de omgeving te verkennen. Het grootste deel van de tijd verbleven we echter binnen. Wij moesten een tweede interview afleggen. Toen werden we verhoord door IND, toen moesten we alles precies in elk detail vertellen, apart van elkaar, zodat ze op waarheid kunnen controleren. Daarna kregen wij een advocaat en met de documenten van het interview ging hij de asielprocedure regelen. Omdat het zo saai was in de opvang, hebben wij ons opgegeven als vrijwilligers: keukenhulp en winkel assistent en als tolk voor mensen die geen Engels konden praten. In totaal waren wij 4 maanden in Eindhoven en aan het einde kregen wij een tijdelijke vluchtelingenstatus voor één jaar.” Hierna gingen jullie nog naar een ander asielzoekerscentrum? “Vervolgens werden we overgeplaatst naar een opvang vlak bij
Groningen. Daar verbleven we twee maanden. Daar gingen wij ook tolken, maar omdat veel mensen uit verschillende landen kwamen met verschillende gebruiken kan dat voor tragisch komische situaties zorgen. Het was moeilijk om tussen mensen te zijn die heel verschillend waren, want je zit eigenlijk gewoon op 1 plek met zo veel mensen. Sommige mensen komen uit landen waar ze nog nooit een WC hebben gezien, dus het kwam regelmatig voor dat iemand zijn behoefte in de douche deed. Toen hebben ze gebruiksplaatjes opgehangen bij de douche en WC voor hoe het moet. Gelukkig konden wij de geestige kant daarvan inzien.” Waar gingen jullie hierna heen? “Daarna zijn we overgeplaatst naar Middelburg. Daar bleven wij zeven maanden. Toen hebben wij te horen gekregen dat wij politiek asiel kregen en dat wij voorlopig mochten blijven, vijf jaar. Als gevolg daarvan konden wij in aanmerking komen voor een sociale woning. Vervolgens kregen wij bericht dat wij een woning aangeboden kregen in Amsterdam. Dat hebben wij gelijk geaccepteerd en we mochten meteen verhuizen. Na de komst in Amsterdam hebben wij ons gelijk ingeschreven in de taalschool.” Gymnorhina 20
Gymno
Column Altijd zin met
Keskin
Was dat verplicht? “Het was toen niet verplicht zoals nu.” Hoe kwamen jullie in aanmerking voor werk en scholing? “Nadat wij de taalschool hadden afgesloten hebben wij ons aangemeld bij een arbeidsbureau. Op gesprek bij het arbeidsbureau werd ik verwezen naar een omscholingstraject voor hoogopgeleiden bij de VU. Ondanks het advies van de vluchtelingwerkbegeleider om me daar niet aan te melden, omdat ik weinig kans zou maken, besloot ik toch om daar op de open dag langs te gaan. Op die open dag zat ik in een zaal met 200 anderen. Het waren bijna allemaal Nederlandse mensen. Tijdens de open dag werd een selectie gehouden door middel van een toets. Van de 200 mensen in de zaal werden eigenlijk maar 20 mensen toegelaten. Na een week kreeg ik per post een brief dat ik de toets zó goed had gemaakt dat ik naar een selectiegesprek mocht komen. Ik was toen heel blij dat ik geselecteerd was en na dat gesprek mocht ik dan eindelijk met mijn opleiding beginnen.” Tony Zeljkovic
Europa, het beloofde land! Al weken worden wij doodgegooid met de volksmigratie die op dit moment aan de gang is vanuit Syrië en omstreken naar het groene, veilige en rijke Westen in de hoop op een beter bestaan. Overal waar je kijkt. Het begon met foto’s van boten met bezoekersaantallen waar de Supperclub cruise jaloers van zou worden. Overvolle asielzoekerscentra in de mediteraanse landen maar niet dat dat ons iets deed. Het was nog een ver van ons bedje verhaal, maar ineens, na een foto van een dood kind op een strand begon het te kriebelen en vinden we dat wij, Europa, iets moeten doen. Het ligt natuurlijk totaal niet aan het feit dat er geen vrachtwagen meer normaal naar Engeland kan rijden of dat ze nu naast per boot, ook in grote getalen over het land komen en ondertussen ook in Nederland aan komen kloppen. Overal pagina’s vullende advertenties en posters waarin opgeroepen wordt tot een barmhartige donatie in de vorm van jouw eigen zuurverdiende geld, kleding. Betalen kan natuurlijk met jouw eigen zweet of zelfs het openstellen van jouw eigen huis voor een vluchteling of twee. Het is het gesprek van de dag in de media en iedereen probeert er een graantje van mee te pikken. Het wachten is nog op het eerste vluchtelingenlied. Hogere kijkcijfers, stemmen winnen, meer donaties of jezelf een schouderklopje kunnen geven. Dat is waar het allemaal momenteel om draait. Er is geen tak te bedenken die niet probeert te kapitaliseren op de eindeloze stroom vluchtelingen. En ook wij van de Gymno weten er handig gebruik van te maken. Het thema is Gevlucht en het is natuurlijk makkelijk om het te hebben over de vluchtelingen kwestie. Geert Wilders-stijl zeggen dat wij de grenzen dicht moeten gooien en ze lekker in hun eigen land moeten blijven. Of juist dat het eigenlijk onze eigen dikke schuld is en dat wij gewoon op de blaren moeten zitten. Eerst mengden wij ons in de lokale problematiek door middel van het leveren van wapens, via de politiek en vervolgens onze krijgsmacht. Ondertussen negeerden wij de groter wordende onrust en vervolgens na jaren van oorlog en een verkeerde inschatting hier en daar, kijken wij vreemd op dat de lokale bevolking het gehad heeft en zijn heil ergens anders zoekt. Het is niet alsof wij de massa mensen, veelal te voet, niet aan zagen komen. Wij zijn net zo hard vluchtelingen, het zij niet in de letterlijke zin van het woord. Het aanstormende probleem Gymnorhina 21
zo lang mogelijk negeren, proberen af te schuiven op andere landen en zo lang mogelijk weg lopen voor onze verantwoordelijkheden.
het gebruikt om iets kroms recht te praten. Sporten is gezond en goed voor lichaam en geest, maar als je het doet om even aan iets anders te denken of er moet iets anders, belangrijkers, gedaan worden, dan is het toch echt een vorm van vluchten.
den onderhandelen, praten, stemmen en nog eens praten, want iedereen moet het netjes eens zijn met elkaar. Niet tot een afspraak kunnen komen terwijl er poep op de ventilator valt en de nood aan de man is. Lijkt verdacht veel op ontwijkend gedrag.
Vluchten, binnen de psychologie en de, gelukkig, wat exactere betá’s die wij volgen, is vluchtgedrag een onderdeel van het fight or flight Gelukkig blijkt de fight or flight reac- Ondertussen raken onze asielzoemechanisme. Leuk dat gedoe met de tie tot op zekere hoogte cultuurge- kerscentra voller dan een Zuid-Franse HPA-as, molecuul zus en hormoon zo, bonden en dus, aan dan wel af te le- camping in juli en komen er maar maar eigenlijk is mondjesmaat oplosvluchtgedrag iets singen, staat Wilders dat altijd, overal als een ware redneck en in alles terug te ondoordachte tek“Ondertussen raken onze asielzoekerscenvinden is. Als we sten te scanderen tra voller dan een Zuid-Franse camping in juli lekker filosofisch en kunnen wij met en komen er maar mondjesmaat oplossingen, kijken naar hoe onze Hollandse nustaat Wilders als een ware redneck ondoorwij in het dagechterheid lachen om dachte teksten te scanderen en kunnen wij met lijkse leven met de Charlie Hebdo pronze Hollandse nuchterheid lachen om de Chardingen omgaan, enten van verdronklie Hebdo prenten van verdronken kleuters.” is vluchtgedrag en kleuters. En toch, nadrukkelijker het verandert niets aanwezig dan je aan het probleem. denkt. Weten dat Die stroom mensen je eigenlijk moet studeren en toch ren. Bijvoorbeeld; het hogere aantal zal blijven komen, graag of niet. soggen. Dat ene biertje drinken ter- moorden in Zuid-Amerika wordt in Handig om onze vergrijzing tegen te wijl je iets belangrijks moet doen verband gebracht met de hogere mate gaan en de tekorten van onze penof gewoon simpelweg uitstellen en van eergevoel, en een heftigere fight sioenfondsen straks aan te vullen. struisvogelpolitiek bedrijven. Uit- reactie ten gevolge daarvan, op een Onze werkloosheid is nog hoog maar stellen is eventueel meer te vergelij- belediging in vergelijking tot Noord- er zijn genoeg banen waar wij ons ken met freezing en misschien nog Amerika. Maar of een sterkere fight te goed voor voelen die die vluchteergens goed te praten, maar wij reactie nou is wat wij moeten ver- lingen maar al te lief zouden doen. weten allemaal dat ook dit vaker langen van onze politieke leiders is Misschien moeten we maar gewoon wel dan niet leidt tot afstel. Juist een tweede. Duidelijk is wel dat er te even rustig ademhalen, tot tien omdat met de steeds groter wor- laat en te weinig actie ondernomen is tellen en limonade maken van die dende druk de neiging tot ontwijken, en wij daar nu de vruchten van mo- citroenen. Wie wind zaait zal storm vluchten, steeds groter wordt. Vaak gen plukken. Doet ergens ook weer oogsten, echter is dat geen problvertonen wij onbewust vluchtge- denken aan de reactie van Europa eem als je overstapt op windenergie. drag. Op het eerste gezicht kan het tij-dens de kredietcrisis. Lekker log soms positief lijken, maar wordt en langzaam weken dan niet maanKeskin Arikan Gymnorhina
22
congo in het buitenland Denk jij er wel eens aan om ons kleine landje te ontvluchten? Om je heil ergens anders te zoeken? Om, goed, misschien niet echt op de vlucht te slaan, maar wel te ontsnappen aan de Nederlandse maatschappij en even flink wat ervaring op te doen in het buitenland? Op de UvA zijn verschillende uitwisselingsprojecten waar je aan kunt deelnemen. Daarnaast zijn er summer schools en natuurlijk buitenlandse stages. Misschien lijkt het allemaal veel gedoe? Is helemaal niet waar! Je kunt nú stoppen met dat als excuus te gebruiken, want zowel de UvA als Congo zelf hebben binnenkort speciale venementen voor studenten die geïnteresserd zijn in een educatief verblijf in het buitenland.
Buitenlandmanifestatie UvA
Congo in het buitenland
10 oktober 12:00 - 15:00 uur Oudemanhuispoort
3 november 17:00 - 19:00 uur, met aansluitende borrel! Brainwave, Science Park
Deze informatiedag is voor alle UvA studenten die zouden willen studeren in het buitenland., inclusief stage lopen, financiën en buitenlandse masters. De dag bestaat uit meerdere voorlichtingsrondes, waarin informatie zal worden verstrekt over zowel korte als lange verblijven in het buitenland, over verblijven zowel binnen als buiten Europa. Ook spreken er studenten over hun ervaringen. Om zeker te weten dat jouw interesses aan bod komen, kun je hier op de UvA site de survey voor invullen.
Congo’s onderwijscommissie organiseert een informatieve avond over studeren in het buitenland, speciaal voor Congolezen. Hier zal specifiek voor de drie stuides van Congo informatie worden vertrekt met betrekking tot internationaal studeren. Selma Kujundzic, contactpersoon internationalise-ring van de FNWI, zal eerst spreken en vervolgens zullen ook hier studenten aan het woord komen. Drie Congolezen, zowel een Bio-medicus, een Bioloog en een Psychobioloog, zullen hun ervaringen met het publiek delen, waarna zij openstaan voor vragen en het geven van tips.
Een paar voorbeelden van Congolezen in het buitenland.
Gymnorhina
23
Vraag aan de redactie Wat is jouw droomvlucht?
Tony: “Een bartrip rond de wereld en cultuur shotten van Afrika tot Amerika. Vanaf de Hymalaya tot in de woestijn.”
Arnar: “Skydiven boven de Levant verkleed als een zwarte steen.”
Jamie: “Over de regenboog van troetelberen naar hun eindeloze prachtige land van vreugde en snoepjes en liefde.”
Mainah: “Ik zou willen vluchten langs alle tropische eilanden van de stille oceaan.”
Keskin: “Mijn droomvlucht zal toch wel naar de Playboy mansion zijn. Heffy is bijna de pijp uit dus ik neem zijn stokje wel over.”
Nina: “Met een raket naar Venus!”
Esther: “Ik ga als Pippi Langkous met een luchtbed (het bekende bed onder een luchtballon) de hele wereld over om piraten te verslaan!”
Roos: “Mijn droomvlucht zal met mijn eigen vleugels zijn, die ik als enorme vogel zal hebben. Ik trek over de Amazone, over heel Latijns Amerika en om het jaar maak ik een uitstapje helemaal over de oceaan heen, naar Rome.” De Redactie
Gymnorhina
24
uitgelicht
Gymno
Denk jij; “Gadver, wat is dit nu voor vies plaatje!?” Wacht dan even met de pagina omslaan. Dit is geen gescheurde maagwand, geen vies beest, geen gekke ziekte. Dit is dé nieuwe manier van genezen. En wel door middel van 3D-printing. Wat je hierboven ziet, is een mal die de teruggroei van zenuwen kan leiden en hierdoor bevorderen. De regeneratie van zenuwweefsel na beschadiging hiervan is zeldzaam en als het al gebeurt, is deze groei langzaam en beperkt. Met de hierboven gefotografeerde siliconen “gids” voor de zenuwcellen, is eindelijk een toepassing gevonden met het potentieel om ook echt in ziekenhuizen gebruikt te gaan worden. Dit in tegenstelling tot eerder 3D-printing onderzoek. In de siliconen mal zittn biologische cues die de groei van de zenuwen bevorderen. Op de afbeelding is de mal te zien, geïmplanteerd in een rattenbrein, waarbij een complexe zenuw die verantwoordelijk is voor zowel motorische, als sensorische signaaltransductie na beschadiging wordt begeleid in zijn teruggroei. En het werkt ook nog echt! Binnen twaalf weken ging de desbetreffende rat in het onderzoek zichtbaar vooruit in zijn loopvermogen. Bron: 3-D printed guide helps regrow complex nerves after injury. UNIVERSITY OF MINNESOTA COLLEGE OF SCIENCE AND ENGINEERING Gymnorhina
25
WELKOM
in het Amsterdamse studentenleven
180 48 10%
Biomedici Psychobiologen Biologen
Actieve Congolezen
23
COMMISSIES
Van de Nederlandse studenten heeft
18,1% onveilige
â‚Ź 493
Betaal je maandelijks voor een Amsterdamse kamer!
wel eens
seks Van de Nederlandse eerstejaarstudenten gebruikt
6
16
Glazen alcohol per week
27,9% 4,1%
soft
hard drugs tijdens uitgaan