Gymno ChAoS

Colofon Redactie Casper de Wit CdW Dennis van der Wiel DvdW Inske Groenen IG Sara Neven SN Roos Voorn RV Nina van Bruggen NvB Kavel Ozturk KO Vigo Schuts VS Yousra el Ghaleb YeG Annefleur Langedijk AL

Eindredactie Esther Visser Annike Bekius Yannick van der Hoek

EV AB YvdH

Columnist Boy Vissers BV Kaft & Fotopagina’s: PaparaCie Spelling: AB & EV Lay-out: EV & YvdH

Bestuur CONGO Algemeen Studievereniging CONGO Postbus 94214 1090 GE Amsterdam Telefoon: 020-525 7853/7863 Email: info@congo.eu

Contact: redactie@congo.eu

Voorzitter Floris van Rhijn

Jaargang 24, nummer 3

Secretaris Inske Groenen

Gymnorhina is de periodieke uitgave van CONGO, studievereniging voor studenten biologie, pyschobiologie en biomedische wetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam. Het blad wordt neergelegd in de gebouwen van de Faculteit der Biologie. Als u 10 euro overmaakt op girorekening 4602231 ten name van CONGO o.v.v. Gymno abonnement, wordt de Gymno een jaar lang thuisgestuurd.

Penningmeester ZoĂŤ Dalmijn

Oplage: 250 exemplaren

Commissaris Onderwijs Jennifer van den Berg Commissaris Activiteiten Coco Beudeker

Niets uit deze uitgave mag worden vermenigvuldigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm, fax of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de redactie. De redactie behoudt zicht het recht voor stukken in te korten of niet te plaatsen.

Gymnorhina | 2

Gymnorhina No. 24.3 · Januari 2013

6 Chaos in de wereldpolitiek 8 Swaffelen en kans op buiten- baarmoederlijke zwangerschap 10 De schaatskoorts barst los!

12 Dieren helpen dieren 13 Wat is chaos?

14 Onjuist 20 Niet slapen zorgt voor chaos

in het brein 21 Chaos in het nachtleven 22 Chaos binnen een competitie 24 Vogels & gezichtsboek 28 Mijn vader, mijn held Een brief aan.. Albert Einstein 32 Dennis van VELVVET Gerechten Het kookcie-boek

16

Even voorstellen...

Hugo Eenhoorn, Studieadviseur 26 Congo in het buitenland Elmer Stickel 30

P. 34

Een brief aan..

17 Albert Einstein 34 Vraag aan de redactie Wat is/was jouw meest chaotische situatie?

36

Diep met Boy

38

Vrolik & Groot

40

Gymnorhina | 3

Van de voorzitter Lieve Congolezen, Chaos is makkelijk te betrekken op het dagelijks leven van een student. Je huis kan een chaos zijn en je studie is soms nauwelijks bij te benen. Ook je sociale leven kan bijdragen aan chaos. Van hot naar her met Jan en alleman, waardoor je week voorbij vliegt en het overzicht totaal zoek kan raken.

Natuurlijk ook binnen Congo, binnen commissies of binnen het bestuur is chaos te vinden. Zoals beschreven op Wikipedia is chaos een staat van wanorde en verwarring, waarin iemand het overzicht kwijt is. Door alles wat iedereen wil en doet en daarbij de combinatie van zoveel verschillende mensen, ligt het op de loer dat we in zo’n situatie verzeild raken. Maar is dat erg?

Chaos heeft over het algemeen een negatieve connotatie. Chaoot is een scheldwoord, en eigenlijk is het de consensus dat we streven naar een opgeruimd bureau en een geordende agenda. Eigenlijk is dat stom. Natuurlijk moet je structuur in je leven hebben, of in een organisatie zoals Congo, maar is die wanorde echt alleen maar slecht?

Ik denk het niet. Je rommelige bureau geeft aan dat je bezig bent met van alles en nog wat tegelijk.

Waarschijnlijk heb je veel aan je hoofd en dat is goed. Zeker als je door je volle bureau wordt geconfronteerd met andere lopende zaken of gewoon rommeltjes die je verzameld hebt kan dat best nog wel eens inspirerend werken.

Je moet de rommel op je bureau denk ik zien als een metafoor. In een omgeving waar zo veel gebeurt dat er geen duidelijke lijn in te trekken is word je verrast. Een creatieve geest kan hier goed mee om gaan, minder creatieve geesten worden er misschien door geïnspireerd. En begrijp me niet verkeerd, ik ben niet tegen structuur, dat is juist heel belangrijk. Maar als je je in een omgeving waant die chaotisch is (zoals Congo bijvoorbeeld kan zijn), laat dat dan over je heen komen en trek er zo mogelijk lering uit. Chaos is dus niet per se negatief.

De Griekse mythologie kan dit mooi ondersteunen, ons woord chaos komt daar zelfs vandaan. De chaos was een plek, een oneindig diep gat zonder vorm, zonder wetten, compleet leeg. Uit deze oneindige wanorde ontstonden de eerste goden: de kinderen van chaos (Nyx, Erebus, Eros, Gaea en Tartarus). Zij maakten onder andere de bergen, de zee, de hemel en de 12 titanen. En dat is nogal wat.

Zo zie je maar weer: chaos kan mooi zijn, en leerzaam. Gebruik het wijselijk en houd structuur. Dat is een van de dingen die ik heb geleerd in m’n bestuursjaar en met die les wil ik dit laatste stukje als voorzitter graag afsluiten.

Aan iedereen: ontzettend veel dank voor de mooie, leerzame en bijzondere momenten, zonder jullie was het niets geweest! Ik zal terugdenken aan deze tijden met weemoed, maar Congo is nog niet van me af, dus ik ben blij jullie allemaal te blijven zien.

Floris van Rhijn Gymnorhina | 4

Van de redactie Lieve Congolezen, Weer een nieuwe Gymno voor jullie. Weer nieuwe verhalen en natuurlijk een nieuwe V&G voor jullie. Een chaotische editie. Want dat was het. Alles moest vlug en snel, maar het liep gelukkig allemaal perfect. Een Gymno vol verschillende soorten verhalen. Volgegooid met artikelen over chaos, maar ook artikelen over van alles en nog wat.

Maar waarom chaos? Er was een idee dat bij deze editie de Gymno een Gymno zonder thema werd, een vrije Gymno met allerlei soorten artikelen. “Maar dat wordt toch chaotisch?”

Uiteraard. Maar dat is het leuke. Alsnog hebben we ons wel aan het thema gehouden en dat heeft goed uitgepakt. Chaos in de wetenschap, wereldpolitiek en ook in het nachtleven.

Aan de redactie was de vraag: Wat is/was jouw meest chaotische situatie? Dit lees je op pagina 36/37.

Zelf ben ik blij dat de redactie weer hun uiterste best heeft gedaan om deze Gymno in elkaar te flansen en zonder chaotisch gedoe. Bedankt redactie! Ook wil ik ons nieuwe redactielid feliciteren met haar debuut: Welkom bij de redactie Annefleur Langedijk! Haar debuut lees je op pagina 8 & 9.

Dit keer heeft de Gymno weer een speciaal hoekje voor de KookCie. Niet 1, niet 2, maar maarliefst een heel smakelijk 3-gangenmenu. De Kookcie heeft zijn uiterste best gedaan om voor jullie chaotische gerechten samen te stellen. Kookcie-leden Girish van Hall en Keskin Arikan bedankt voor jullie inbreng en ik hoop dat onze leden van de gerechten gaan genieten binnenkort. Ook is de rubriek Congo in het buitenland weer aanwezig. Elmer Stickel heeft een verhaal verteld over zijn ervaring in Nieuw-Zeeland. Met kiwi’s.

Onze eigen oude vertrouwde columnist Boy Visser heeft zijn laatste column geschreven. Na vele Gymno’s met uiterst toffe columns heeft hij zijn pen neergelegd. En dat was het, mooi.

Hierbij wil ik onze Boy heel erg bedanken voor alles en veel succes met je verdere schrijfkunsten.

Hou het rustig mensen. Doe niet te chaotisch. Geen stress. Je leeft maar één keer. Geniet van de aankomende borrels en feesten en vooral, geniet van deze Gymno.

OPROEP: We zoeken een nieuwe columnist voor onze Gymnorhina. Schrijf jij al columns en wil je ons team versterken? Stuur een mail naar redactie@congo.eu en wie weet wordt je onze vaste columnist!

Liefs,

Yannick van der Hoek Gymnorhina | 5

CHAOS

in de

Wereldpolitiek In Nederland hebben we net een van de snelste naoorlogse kabinetsformaties achter de rug, na kort geflirt bloeide de romance tussen Samsom en Rutte gauw op en na 47 dagen verzegelden zij hun liefde. Ook vanuit de wereldpolitiek kwamen hartverwarmende berichten.

De enorm invloedrijke Nelson Mandela is weer ontslagen uit het ziekenhuis, na een zware longontsteking. In wereldmacht Amerika is Obama herkozen, de Europese Unie ontvangt de nobelprijs voor de vrede en groeiende economische wereldmacht China heeft met Xi Jinping een nieuwe president gekozen. Aan de hand van deze berichten lijkt de wereldpolitiek aan chaos te verliezen, maar tijdens deze periode bestond er ook een plaats waar alle chaos zich verzamelt als mannen om Yolanthe, en de wereldpolitiek met de handen in het haar zit:

Syrië

Assad blijft. Er wordt gedreigd met chemische wapens tegen de eigen bevolking, buitenlandse journalisten worden ontvoerd en bomaanslagen zijn aan de orde van de dag.

Volgens de Verenigde Naties zijn er al 60.000 slachtoffers gevallen, vanaf de eerste protesten in 2011 tot eind 2012. Dit zijn slechts de officiële cijfers, dit aantal is exclusief de onbekende, ongeïdentificeerde slachtoffers.

De internationale grootmachten staan of blijven machteloos tegenover het enorme geweld. De Verenigde Staten wil samen met een aantal Arabische landen en de Europese Unie graag interventies plegen, om de Rechten van de Mens te beschermen en burgers van Syrië, die nog niet op de vlucht geslagen zijn, in veiligheid te brengen. Daarnaast worden vanuit Duitsland en Nederland tanks naar Turkije gebracht, om het

conflict aan de grens in toom te houden.

Rusland daarentegen, heeft de soevereiniteit van een staat hoog in het vaandel staan, niet vreemd met het oog op Tsjetsjenië, en vindt daarom een interventie te ingrijpend. China gaat mee in deze redenering. Immers, waarom zou een staat die zelf kleine rebellerende bevolkingsgroepen onderdrukt (denk bij China aan Tibet), interveniëren in een staat die hetzelfde doet? Indirect zouden ze daarmee hypocriet genoeg aangeven dat zij als staat het onjuiste doen door de bevolkingsgroepen te onderdrukken en dat hiervoor internationale interventies nodig zijn. Hoewel de onderhandelingen van verschillende vredesbemiddelaars met Assad en leden van het vrije Syrische leger tot op heden tot niets hebben geleid, gelooft Poetin nog steeds dat onderhandelingen de oplossing kunnen bieden.

Gymnorhina | 6

“Waarom zou een staat die zelf kleine re bevolkingsgroep bellerende en onderdruk t (denk bij Tibet), interven China aan iëren in een st aat die hetzelf de doet? “ De enige legale reden om te interveniëren in een land is om te voorkomen dat de universele rechten van de mens (verder) geschonden worden. Dit kunnen de Verenigde Staten en Europa aangrijpen om toch troepen te sturen naar Syrië, maar Obama en de zijnen hebben na Afghanistan en Irak hun buik wel vol van oorlogje spelen. Daarbij speelt ook de internationale onderhandelingspositie van een staat een belangrijke rol, minder vijanden betekent meer stabiliteit en meer handelingsmogelijkheden. Vervolgens zou er na interventie een president aan de macht komen die het Westerse gedachtegoed nastreeft en kan de handelingspositie op die wijze versterkt worden.

Interventies plegen, doen alsof je neus bloedt, of Assad de vrije hand geven tot hij echt zijn chemische wapens gaat gebruiken tegen burgers? Syrië is op politiek vlak een enorme bron van chaos. De draaikonterij van politici die zich in de raarste bochten wurmen om hun visies aan anderen op te leggen, met onderliggende intenties die betwistbaar zijn. Het spinnenweb dat wereldpolitiek heet, weeft vreemde knopen op onbereikbare plaatsen.

Maar de dikke vlieg, gevangen te midden van dat alles, die door verschillende grootmachtige predators verlekkerd wordt aangekeken tot hij gevangen wordt, is Bashar al-Assad. En tot die tijd, blijft het chaos.

EV Gymnorhina | 7

Swaffelen verhoogt de kans op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap Uit recentelijk wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat een swaffelende partner zorgt voor een verhoogde kans op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap bij vrouwen. Door het swaffelen raken de spermacellen gedesoriënteerd waardoor ze de eileider niet meer kunnen bereiken. Dit is onderzocht door professor S. Waffel aan het IVTB (Instituut Voor Telegraaflezende Burgers). Tijdens het onderzoek hebben vijf mannelijke proefpersonen gedurende twee weken elke dag tien keer een verschillend voorwerp geswaffeld. Na deze twee weken hebben de mannen vijf willekeurige vrouwen bevrucht. Vervolgens zijn de vijf vrouwen nauwlettend in de gaten gehouden tijdens hun zwangerschap door een gynaecoloog. Het bleek dat één van de vijf vrouwen een buitenbaarmoederlijke zwangerschap ontwikkelde.

Daarnaast hebben de onderzoekers vastgesteld dat de drang om te swaffelen genetisch bepaald is. Het nageslacht van swaffelaars dat voortkomt uit een buitenbaarmoederlijke zwangerschap heeft al vroeg in hun jeugd een grote drang om verschillende objecten te swaffelen. Uit uitgebreid neurologisch en genetisch onderzoek is gebleken dat het desbetreffende gen, genaamd SWAF69, verantwoordelijk is voor de ongecontroleerde drang om met het mannelijk geslacht willekeurige voorwerpen aan te tikken.

Ha! Ben je er toch maar mooi ingetrapt hè! Ik heb namelijk de data van dit onderzoek helemaal uit mijn duim gezogen. Complete fake!

Grote jokkebrok die ik ben. Wetenschappers vervalsen toch de hele tijd hun resultaten, dus dan kan ik ook. En jij trapte er mooi in!

Hetzelfde overkwam hoogleraar Diederik Stapel. Ik zal hem even voorstellen: prof. Dr. D.A. Stapel, oplichter, charlatan en tevens vervalser. Hij beschuldigde vleeseters ervan dat ze egoïstisch zouden zijn en vaker zouden voordringen in de rij voor de supermarkt. Volgens Stapel haalt vlees eten het slechtste in de mens naar boven. Wat een ontdekking! De vegetariërs hadden nu eindelijk een reden om de oorlog te verklaren aan de vleeseters! De Partij van de Dieren

steeg meteen vijf zetels in de peiling! Maar wat bleek nu? Vleeseters zijn helemaal niet hufterig. Stapel had zijn assistent het onderzoek laten uitvoeren en daarmee alle resultaten vervalst. Wie is er hier nou de hufter?

Ik zal je even kort wat meer vertellen over de resultaten het onderzoek. Het bleek dat proefpersonen agressiever reageerden na het bekijken van een plaatje van een biefstuk dan na het bekijken van een plaatje met daarop een boom of een koe. De proefpersonen die het plaatje met de biefstuk hadden gezien, reageerden egoïstischer tijdens de meerkeuzevragen die aan hen gesteld werden. In een ander deel van het onderzoek werd een groep proefpersonen onzeGymnorhina | 8

Doe de Dipak Das en verberg de grafiek gewoon!

ker gemaakt. Daarna werd hen gevraagd of ze een biefstuk, een omelet of een vis wilden eten. Van de proefpersonen had 60% wel trek in een lekker mals biefstukje. In de controlegroep koos maar 20% voor het stukje vlees. Als je ook maar een beetje hersenen in je hoofd hebt dan kan je wel bedenken dat je hier natuurlijk absoluut geen conclusie uit kan trekken met betrekking tot het gedrag van vleeseters.

Stapel was een hoge pief in de wereld van het onderzoek. Hij promoveerde cum laude en kreeg zelfs beurzen van NWO en KNAW. Zijn onderzoek werd gepubliceerd in Science, een publicatie waar ik alleen nog maar van kan dromen. Fraude komt dus in de beste families voor. Sociaal psycholoog Roos Vonk aan de Radboud Universiteit werkte samen met Stapel tijdens de onderzoeken. Oh, toevallig is ze ook lid van de Partij voor de Dieren, en voormalig voorzitter van de actiegroep ‘Wakker Dier’. Toeval? Hoelang kunnen we deze tak van wetenschap nog serieus nemen?

Nu even iets anders. Wat drink je meestal bij een lekker mals biefstukje? Juist, een heerlijk glas rode wijn. Kan je elke dag drinken, want rode wijn is goed voor je. Dat is wetenschappelijk bewezen. TOCH?

Professor Dipak Das (hoe verzin je het) heeft heel lang geleden onderzoek gedaan naar het verband tussen rode wijn en langer leven. Hij concludeerde dat je langer leeft als je regelmatig een glas rode wijn drinkt. Je verwacht het misschien niet, maar ook hij heeft fraude gepleegd.

Das was hoofd van het cardiovasculaire onderzoekscentrum van de Universiteit van Connecticut en deed onderzoek naar de invloed van rode wijn op de gezondheid. Hij hield zich vooral bezig met resveratrol. Dit stofje zou in kleine hoeveelheid levensverlengd werken. Er werden zelfs voedingssupplementen met dit stofje erin op de markt gebracht. De nieuwe aspirine tegen hart- en vaatziekten was geboren! Helaas was dit succes maar van korte duur, want in 2008 kwam er een anonieme tip over de fraude die Das gepleegd had. Hij had in 145 (!!!!!!) gevallen data gemanipuleerd. Wat bleek nou? Das had met Photoshop de resultaten veranderd of gewoon voor een deel weggelaten. Handig ventje.

Kortom, er is nu echt geen excuus meer om tijdens het eten drie flessen rode wijn achterover te slaan. Wetenschappelijk bewezen, m’n hol!

AL

Gymnorhina | 9

De schaatskoorts

! s o l t s r a b

Als het ook maar even gaat vriezen, slaat de Nederlander op hol en breekt de schaatsgekte los: ‘als de temperatuur daalt, stijgt de schaatskoorts’. Er ligt nog niet 1 cm ijs en de schaatsen worden al uit het vet gehaald. Welke plaats wint de strijd om de eerste marathonwedstrijd op natuurijs, wanneer kunnen we voor het eerst op de meren schaatsen en natuurlijk de grote vraag: komt hij dit jaar, de Tocht der Tochten?

Veel Nederlanders worden warm van binnen als het buiten koud wordt en staan te popelen om die schaatsen aan te trekken en weg te glijden over het mooie, zwarte ijs. Elke dag komt het in het nieuws en het is het gesprek van de dag. Sommigen vinden het maar hysterisch gedoe, op de eerste vorstdag wordt er al gespeculeerd over een eventuele Elfstedentocht, die toch niet zal komen. Het koude weer brengt alleen problemen met zich mee, chaos in het verkeer, kilometers file, treinen die niet rijden, roekeloze mensen die onder het ijs verdwijnen. Vorig jaar was er zelfs het IJsjournaal van de EO, waarin Jeroen Snel en Tijs van den Brink leuterden over ijsdiktes, sneeuwverwachtingen, en andere winterfeitjes, in een dikke, door moeder zelf gebreide trui. Op zo’n moment denk je wel even bij jezelf: “waar gaat het heen met die ijsgekte?”

Maar het past gewoon helemaal bij ‘hét Hollandse beeld’: overdag heerlijk schaatsen op de Noord-Hollandse meren en plassen, onderweg warme chocomelk met rum en een kop erwtensoep bij de koeken-zopie, en ’s avonds, na een oer-Hol-

landse borrel, heerlijk rozig in slaap vallen.

De schilderijen van Anton Pieck worden werkelijkheid. Een plaatje om te zien!

Kinderen die amper kunnen lopen binden de ijzertjes onder en begeven zich op het gladde ijs. Een echte Hollander leert het schaatsen vroeg, met vallen en opstaan. Vroeger was schaatsen een normaal vervoersmiddel, eerst op de ‘glis’ gemaakt van rendierbeenderen en later op de houten schaats: ‘de Friese doorloper’. In de winter schaatste men in Friesland van dorp naar dorp, gewoonweg omdat dit sneller ging dan te voet. Hieruit ontstond de Elfstedentocht, die officieel bestaat sinds 1909, een tocht over 200 kilometer langs 11 Friese steden. Elk jaar, wanneer de vorst in de lucht hangt, is er weer die hoop op een Elfstedentocht. Zou het dit jaar dan toch gebeuren? Gemiddeld moet het 14 dagen achter elkaar vriezen voor de tocht wordt uitgeschreven. Met de huidige klimaatsveranderingen beginnen enkelen de hoop dat de Elfstedentocht er ooit nog komt al op te geven. Volgens verscheidene klimaatonderzoekers hoeven we echter niet te wanhopen en zal er zeker nog een Gymnorhina | 10

‘It giet oan!’.

Elfstedentocht komen, al zal dat sporadischer zijn dan vroeger. Natuurlijk is er altijd nog de alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee, waar marathon- en toerrijders heentrekken om kampioenschappen te rijden. Maar dit haalt het qua sfeer en volkscultuur lang niet bij de echte tocht in Friesland.

Ik, als dochter van een echte Fries en zelf fervent schaatsliefhebber, ben opgegroeid met de Elfstedenkoorts elke winter. Ik weet het nog goed, het was januari 1997 en ik was 6 jaar. Mijn vader staat als sinds 1987 ingeschreven bij de Koninklijke Vereniging de Friesche Elf Steden, om die tocht toch ooit eens te mogen rijden. Elk jaar krijgt hij een brief met daarin het bericht of hij in- of uitgeloot is. In 1997, 11 jaar na de laatste Elfstedentocht, kwam het verlossende woord:

‘It giet oan!’. Juist dit jaar was mijn vader uitgeloot en ik zie hem nog huilend op de bank voor de tv zitten, kijkend naar die mensen, waar hij zo graag tussen had gereden. Inmiddels zijn we 15 jaar verder en is er geen Elfstedentocht meer geweest. Ik geef toe dat ook ik stiekem verlang naar de dag dat hij weer verreden wordt en nu al vol spanning alle weersverwachtingen volg. Zie je het al voor je? Honderdduizenden mensen langs de route, vliegtuigen boven de rijders, motoren met camera’s op het ijs, scholen en kantoren zijn uitgestorven. Chaos in Nederland! Niemand wil deze unieke dag missen. Misschien dit jaar? We duimen ervoor!

AB

Gymnorhina | 11

Dieren helpen dieren, mensen naaien mensen

I

n deze steeds killer wordende maatschappij, waarin eigenbelang voorop staat en anderen helpen in de vergetelheid raakt, is het misschien nuttig om te kijken hoe dit allemaal in het dierenrijk gaat.

Staat eigenbelang centraal in het dierenrijk?

Zijn dieren “geprogrammeerd” door natuurlijke selectie om puur egoïstisch te zijn? Of zijn er ook dieren die een gefermenteerd sapje kunnen afslaan om hun soortgenoten te helpen?

Er wordt door menigeen evolutionair bioloog verkondigd dat alle vormen van hulp aan anderen wordt “gedreven” door zelfzuchtige motieven en de verhoging van de inclusieve fitness* van het organisme. Puur altruïsme** zou niet kunnen ontstaan door evolutie/natuurlijke selectie. Onbaatzuchtige handelingen bestaan dus niet. Anderen zijn hier weer fervent tegenstander van.

De discussie wordt op het moment nog volop uitgevochten en er is nog geen overduidelijke winnaar in het zicht. Het is misschien ook niet verstandig om ons als ondeskundig persoon te mengen in dit strijdtoneel. Dat gaat hier dus ook niet gebeuren!

Wat je hier wel kan vinden, zijn taferelen uit het dierenrijk waarin enkele dieren elkaar helpen. Je hoeft niet altijd je perceptie van de wereld te verdoezelen door te proberen te achterhalen wat nou het mechanisme achter het proces is. Ook al worden we opgeleid tot wetenschappers, neem af en toe ook gewoon de tijd om van het geheel te genieten.

Afijn, genoeg gezeik, hieronder volgen enkele voorbeelden van wonderlijke dieren die hulp bieden aan anderen:

Tegenwoordig is het adopteren van kinderen helemaal ‘in’. Iedereen doet het. Talloze beroemdheden hebben al een Aziatisch kindje geadopteerd. Het zal niet lang meer duren of elke Congolees zal rondlopen met een ‘Aziaat’je’ aan de lijn. De walrussen deden dit echter al lang voordat het ‘cool’ werd. Er is bekend bij walrussen dat ze elkaars jongen beschermen en zelfs wezen adopteren. Honden en makaken nemen zelfs dieren van andere soorten, zoals katten en tijgers ter adoptie.

Adoptie is niet de enige manier waarop dieren elkaar helpen. Net zoals (sommige) mensen zorgen dolfijnen voor de gewonde, zieke en bejaarde individuen in de populatie. Deze uiterst intelligente en sociale dieren blijven bij hun zieke soortgenoten en ondersteunen de zieken boven water te komen en zo te ademen.

Iets wat een mens misschien niet zo gauw zou doen is zijn medemens waarschuwen als hij denkt hierdoor in groter gevaar te komen. Vervet apen zijn hier wel heldhaftig genoeg voor en waarschuwen soortgenoten voor predators door een kreet te slaken, ondanks dat ze hierdoor riskeren geschransd te worden. Epic!

Zou jij riskeren opgepeuzeld te worden, alleen maar om je medestudent te redden?

Straks lig je daar met je darmen uit je lijf gescheurd te creperen, terwijl de student die je gered hebt daar nog steeds maar een beetje ongeïnteresseerd colleges bijwoont.

KO Gymnorhina | 12

Wat is Chaos?

De onwillekeurige kracht die alles door elkaar gooit in onze kosmos De chaos die alsmaar streeft naar een lager energieniveau De chaos die zich ongeremd voortbeweegt als omgevallen domino De chaos waar je tegen vechten kan, strevend naar regie Of de chaos waar we naar streven, totale anarchie De chaos waar we van houden en op willen varen De chaos om onze snak naar beweging te bedaren De chaos in je hoofd waar nooit een eind aan lijkt te komen Je kunt er tegen vechten maar kun je er ooit aan ontkomen?

Maar als niets een vrije wil heeft is alles misschien al bepaald En is het hele begrip chaos totaal achterhaald Noemen wij chaos de orde die wij niet kunnen zien Omdat het alles omvattend is misschien

YeG Gymnorhina | 13

Onjuist E

en goede arts, enigszins arrogant, maar bekwaam en zeker van zichzelf. Al jaren werkzaam bij een gerespecteerde instantie. Heeft een mankement aan zijn been en is een aantal jaar na het ongeval verslaafd geraakt aan een kalmerend geneesmiddel. Om aan een bevredigende dagelijkse hoeveelheid hiervan te komen, vervalst hij de medicinale voorschriften van zijn collega’s. Helaas wordt deze verslaving op een gegeven moment zo ernstig dat het hem belet goed te kunnen functioneren als arts. Dit is helaas geen milde beschrijving van Doctor Gregory House, maar (een deel van) het verhaal van Ernst Jansen Steur. Onlangs werd bekend dat Jansen Steur, ondanks het feit dat hij in Nederland uit zijn ambt is ontzet en er een strafzaak tegen hem loopt, nog steeds werkzaam was in Duitsland.

Ernst Jansen Steur was een welbekend en gerespecteerd neuroloog. Na een studie Geneeskunde specialiseerde hij zich in de Neurologie. Vanaf 1978 werkte hij als neuroloog in het Medisch Spectrum Twente in Enschede en promoveerde in 1994 aan de Rijksuniversiteit in Limburg op een onderzoek naar de ziekte van Parkinson. Hij deed ook onderzoek naar de ziekte van Alzheimer en Multiple Sclerose, maar werd vooral bekend vanwege zijn onderzoek naar Parkinson en werd als een deskundige op dit gebied beschouwd.

Ernst Jansen Steur is onder andere verantwoordelijk voor het vaststellen van verschillende classificaties van de ziekte van Parkinson, op basis waarvan een diagnose gesteld kan worden. De ziekte van Parkinson zelf is niet aan te tonen, ondanks de vele symptomen. Er kan slechts een tekort

aan dopamine in het striatum zichtbaar gemaakt worden, dat wijst op een degeneratie van dopamine producerende neuronen en dus waarschijnlijk Parkinson.

De diagnose Parkinson wordt gesteld op basis van de klinische symptomen. Het is dus geheel aan de neuroloog om deze waar te nemen en wellicht de patiënt het slechte nieuws van de diagnose te moeten brengen. De classificaties zoals opgesteld door Jansen Steur zijn: Primary Parkinsonism, Secundairy Parkinsonism, Heredodegenerative Parkinsonism, Multiple System Degenerations (Parkinsonism plus).

In 1990 kreeg Jansen Steur een ernstig verkeersongeluk. Hieraan hield hij een gecompliceerde heupfractuur over en uiteindelijk zijn verslaving aan het kalmerende en verdovende middel dormicum. Hierna ging het bergafwaarts met Jansen Steur. Hij schijnt altijd al een apart persoon te zijn geweest, maar toen hij verslaafd raakte, ging hij ook het slechte pad op. Voor het verkrijgen van zijn medicatie vervalste hij recepten van collega’s. Daarnaast stelde hij foute diagnoses, leverde verkeerde röntgenfoto’s, vulde zelf testen in en verwisselde hij laboratoriumresultaten. Hij liet meerdere mensen een onnodige hersenoperatie ondergaan en bracht vele mensen ten onrechte het vreselijke nieuws dat zij aan de ziekte van Parkinson leden.

Dit laatste had zelfs een zelfmoord tot gevolg.

Toen dit aan het licht kwam, werd hij onmiddellijk gedwongen te vertrekken, met een zwijgplicht en een aardige som geld, dat wel. Er werden onderzoeken ingesteld, meerdere aangiftes gedaan en er werd een Gymnorhina | 14

strafzaak gestart. Jansen Steur weigerde echter mee te werken aan de psychologische test, dus de zaak werd uitgesteld. Het zag er echter niet naar uit dat Ernst Jansen Steur ooit weer aan de bak zou komen.

Toch werkte hij daarna bij verschillende privé klinieken in Duitsland, om uiteindelijk terecht te komen bij de Klinikum am Gesundbrunnen in Heilbronn. Bij dit ziekenhuis werkte hij van 2011 tot 4 januari 2013, de dag dat zijn onrechtmatige positie als arts daar bekend werd.

De dag na deze onthulling bleek echter dat het ziekenhuis op de hoogte was van Jansen Steurs verleden. Jansen Steur had in Duitsland een vergunning verworven om er te mogen werken. Aangezien hij in ons land niet meer bevoegd was als arts, en dus uitgeschreven bij het register, kon er geen navraag naar hem worden gedaan. Bovendien was hij in Nederland nog niet veroordeeld, dus ook dat belette hem niet zijn ambt te mogen vervullen. Op deze manier kon hij er toch formeel werken en zelfs ingrepen doen; zo zou een vrouw dagenlang, na een door Jansen Steur uitgevoerde ruggenprik, immobiel zijn geweest. Diagnoses schijnen er door Jansen Steur

echter niet te zijn gesteld in de Duitse Kliniek.

Hoewel de schade die Jansen Steur in het Duitse ziekenhuis heeft aangericht lijkt mee te vallen, blijft het onbegrijpelijk hoe het mogelijk is dat hij er überhaupt ooit aangesteld werd. Bovendien is er een ander probleem.

Met de classificaties van Parkinson die door Jansen Steur zijn opgesteld, worden er heden ten dagen nog gewoon diagnoses gesteld. En dit terwijl gebleken is dat Ernst Jansen Steur allerminst betrouwbaar is. Ook wordt er bij verschillende (nieuwe) onderzoeken naar de ziekte van Parkinson gebruik gemaakt van door hem geleverd materiaal, zoals rapporten en hersenen van Parkinsonpatiënten.

De vraag is nu of dit materiaal wel gebruikt kan en mag worden. Wellicht was Ernst Jansen Steur al voor zijn verslaving onbetrouwbaar, wellicht kloppen er belangrijke punten in zijn onderzoek niet. Berust zijn oude diagnostiek wel op waarheid? Misschien heeft hij ook daar het een en ander vervalst. Wie weet zijn ook zijn vroegere diagnoses onjuist…

RV Gymnorhina | 15

Het Kookcie-boek Het chaotische leven van de gemiddelde Congolees staat nooit stil: dinsdag naar de Havelaar, vrijdag naar de vrijdagmiddagborrel en tussendoor zo veel mogelijk feestjes meepakken. Oh ja, en er wordt tussendoor ook nog gestudeerd. Het liefst loopt dit leven zo ongestructureerd mogelijk. Aan het eind van de avond wanneer de Congolees, óf weer half aangeschoten, dan wel gaar van het eindeloze studeren, zonder gegeten te hebben afdruipt van het Science Park, schreeuwt zijn maag om vast voedsel.

Zo’n chaotische levensstijl vraagt om bijpassend chaotisch voedsel, een incoherente, ordeloze berg calorieën, waarop er avondenlang door geleefd kan worden.

VOORGERECHT: OERSOEP

Het essentiële begin voor alle biologen, de oersoep. Een simpele, doch zeer voedzame soep voor 4 personen, en dat alles voor een goede studentenprijs!

Ingrediënten • 1-2 eetlepels notenolie • 2 grote aardappelen, geschild en in blokjes • 1 ui, fijngesneden • 1 blaadje laurier • 2 plakjes gerookt ontbijtspek, in stukjes • 1 kleine venkelknol, fijngesneden • De helft van het wit van een prei, fijngesneden • 1 takje tijm • Half takje rozemarijn • 500 ml kippenbouillon • 200 ml slagroom • 2 stengels lente-ui, in dunne ringetjes Bereiding 1.

Bak de aardappelen, ui, ontbijtspek, venkel en de prei in de olie op een zacht vuur 3 tot 4 minuten.

2.

Voeg laurier, tijm en rozemarijn toe en bak even mee. Schenk de bouillon erbij en laat dit een half uurtje zachtjes koken in een gesloten pan.

3.

Haal de laurier, takjes tijm en rozemarijn eruit. Pureer de soep en meng er de room doorheen. Op smaak brengen met zout en peper en even goed doorwarmen (niet koken).

4.

Klop de soep schuimig met een staafmixer en schep deze daarna in een klein diep bord of kom. Strooi er tot slot wat ringetjes lente-ui in.

Gymnorhina | 16

HOOFDGERECHT: SHAKSHUKA

Dit Noord-Afrikaanse gerecht is op het lijf geschreven van de Congolees: makkelijk in 1 pan, lekker pittig, vegetarisch en voor de prijs van een biertje te maken! Bovendien ziet het er ook nog heerlijk chaotisch uit.

Aantal personen: 6 Ingrediënten: • 2 eetlepels olijfolie • Groene pepers naar smaak (of 5 jalapeno’s) • 1 kleine ui • 5 tenen knoflook • 1 theelepel gemalen komijn • 1 eetlepel paprikapoeder • 750 gram tomaten uit blik • 6 eieren • 75 gram feta, verkruimeld • 1 eetlepel gehakte peterselie • 6 pitabroodjes Bereiding: 1.

Verhit de olie in een pan en voeg de pepertjes, de fijngesneden ui toe en bak dat onder regelmatig doorroeren zacht en goudbruin in ongeveer zes minuten. Voeg de in plakjes gesneden knoflook, de komijnpoeder en de paprikapoeder toe en blijf roeren tot de knoflook zacht is.

2.

Knijp de tomaten stuk voor stuk boven de pan fijn en voeg het sap toe samen met een 100 ml water. Breng aan de kook en zet dan het vuur zacht en laat het geheel pruttelen (zonder deksel) tot het vocht wat verdampt is en het geheel wat ingekookt is. Breng de saus op smaak met zout en peper.

3.

Tik de eieren boven de pan open en laat ze op verschillende plekken voorzichtig in de saus glijden. Doe het deksel op de pan en laat ze op zacht voor voorzichtig gaar worden. Dit duurt ongeveer vijf minuten.

4.

Neem daarna een vork en maak het eiwit voorzichtig kapot zonder de dooier aan te raken en roer dat een beetje door de saus. Sprenkel daarna de verkruimelde fetakaas over het gerecht en laat dat warm worden.

5.

Garneer het gerecht met peterselie en serveer het met de pitabroodjes.

Gymnorhina | 17

TOETJE: BRUTTI MA BUONI (lelijk, maar lekker) Schrik niet wanneer je deze koekjes aan het maken bent en het lijkt op een afzichtelijke chaos: zoals de naam al impliceert zien deze Italiaanse lekkernijen er voor geen meter uit, maar wanneer je ze proeft ben je dat al snel weer vergeten!

Ingrediënten: • 2 eetlepels witte meel • 3 eiwitten • 150 gram amandelen • 150 gram hazelnoten • 150 gram rietsuiker • 1 citroen, schil plus 1 theelepel sap • 1 klontje boter Bereiding: 1.

Rooster amandelen en hazelnoten licht in een oven op 150 graden. Hak ze grof als ze afgekoeld zijn.

2.

Klop de eiwitten goed stijf, samen met het theelepeltje citroensap.

3.

Meng de eiwitten heel voorzichtig met de suiker met een houten lepel. Meng vervolgens net zo voorzichtig de noten en de fijngesneden citroenschil erdoorheen.

4.

Giet het mengsel in een pan en verwarm het geheel al roerend op zeer laag vuur gedurende 15 à 20 minuten, totdat het mengsel enigszins droog is.

5.

Bedek een bakplaat met bakpapier en vet het bakpapier met een beetje zachte boter in en bestrooi het met meel (met theezeefje).

6.

Verdeel het deeg over de bakplaat met behulp van een eetlepel en laat genoeg ruimte tussen de bergjes deeg.

7.

Verwarm de oven voor op 140 à 150 graden, schuif de bakplaat er in en laat de koekjes ongeveer een half uur bakken.

8.

Zet de oven uit en wacht met het openen van de oven totdat de koekjes lauwwarm zijn.

Haal de bakplaat uit de oven en laat de koekjes afkoelen.

VARIATIETIP: Eventueel kan je ook nog andere lekkere dingen eroverheen of erdoor doen, zoals een pure chocoladesaus of kersen, waar je maar zin in hebt.

Eet smakelijk!

Girish van Hall & Keskin Arikan Gymnorhina | 18

Gymnorhina | 19

Niet slapen zorgt voor chaos in het brein Je zou zeggen dat je slimmer bent wanneer een groter deel van je brein actief is. Dit is echter niet het geval, want als hersencellen in grotere aantallen vuren raakt je brein overprikkeld en ervaar je een epileptische aanval.

Bij epilepsiepatiĂŤnten komen deze aanvallen vaker aan het eind van de dag voor, wat erop zou kunnen wijzen dat wakker zijn van invloed is op de prikkelbaarheid van het brein.

Dit werd al bevestigd in een onderzoek met proefdieren en onlangs heeft Marcello Massimini dit ook bij mensen onderzocht.

Aan dit onderzoek namen zes gezonde vrijwilligers deel. Zij moesten drie dagen in het onderzoekslab verblijven, beginnend met een nacht slaap. De volgende ochtend werden de proefpersonen om 7 uur gewekt en moesten ze wakker blijven tot de volgende dag. Met een combinatie van Transcranial Magnetic Stimulation (TMS) en Electroencephalografy (EEG) werd de prikkelbaarheid van het brein gemeten wanneer ze uitgerust waren en wanneer ze lang wakker moesten blijven. De prikkelbaarheid is een maat voor de elektrische activiteit van hersencellen, nadat ze aan nieuwe signalen zijn blootgesteld. Deze nieuwe signalen werden in dit experiment opgewekt met behulp van TMS, een wisselend magnetisch veld. Uit de resultaten bleek dat de hersencellen van proefpersonen die minder geslapen hadden sterker reageerden op het magnetische veld dan die van uitgeruste proefpersonen. Dit wil zeggen dat de hersencellen vaker tegelijk vuurden, wat overeenkomt met de activiteit tijdens een epileptische aanval. Nadat deze proefpersonen de laatste nacht weer hadden geslapen, daalde de prikkelbaarheid tot het niveau van de eerste dag.

Hoe komt dit nou? Dierexperimenten toonden al aan dat er continu nieuwe synapsen, verbindingen tussen hersencellen, worden aangelegd bij dieren die gedurende lange tijd achter elkaar wakker zijn. Synapsen zijn essentieel in het brein om herinneringen op te slaan en nieuwe dingen te leren.

Wanneer je hier meer van aanmaakt wordt je brein actiever en dus ook prikkelbaarder.

Je kunt je voorstellen dat er bij weinig slaap een teveel aan synapsen ontstaat, met een te grote zenuwactiviteit als gevolg. Dit zorgt voor chaos in je brein, wat kan leiden tot hallucinaties, verwardheid en zelfs epileptische aanvallen. Slaap is dus belangrijk om het aantal synapsen in bedwang te houden en er voor te zorgen dat je brein niet overactief wordt.

Wij studenten hebben ons brein hard nodig, maar het aantal uren slaap dat we krijgen laat soms wel te wensen over. Denk dus na bij al die leuke studentenfeestjes, tot 5 uur ’s ochtends in de kroeg blijven hangen en om 9 uur weer in de collegezaal zitten: Het is allemaal super leuk, maar de chaos in je brein wordt groter en het aantal dingen dat je onthoudt kleiner. Blijf dus hechten aan die uurtjes slaap, want die heb je hard nodig!

AB

Gymnorhina | 20

Chaos in het nachtleven Over boytjes en ballonnen Een klok die half zeven slaat, geen kaak die stil staat. Overal bodemloze doppen. Een marianentrog van liefde, ik bezwijk onder de druk. Zonsopkomst, geen aanstalte tot stoppen, enkel liefde en geluk.

aan en de sfeer verbittert subiet. Het is dan wel een feestje, maar leuk doen? Doen we niet. Een rooie zweet kop kijkt minachtend naar je. Waren we maar op de pre-party gebleven.

Alvorens het uitgaan dient men eerst aan te gaan. Inhibeer de cortex, vooral de voorkant.

Weet van voren niet dat je van achteren leeft.

Inhibities geinhibeerd. Eerst naar de gedver, en op doorreis naar de tering. Straatbeeld, je pikt ze er zo uit, groepjes provincialen. Glimmende ring in het oor, petje erbij. Klats zes pakken pils lopend op het damrak, lopend alsof ze 3 meter breed zijn. Even later kijk je tipsy voor je uit. Een berg witte Vespa's! Jep, dit moet Leidseplein zijn. Een rij van 50 tinten grijze glansjassen keert je de rug toe. Waarom deze stoere boys zo'n truttig bontkraagje hebben weet geen van allen, maar ‘swag’ zal 't wel zijn. Voor de sneeuwstormen kan men het wel laten. Dit is een random club op Leidse, voor als er echt niks anders is. Na de garderobe overleefd te hebben doemt het op: Boytjes, overal boytjes. Een toko vol met groepjes venten, schouder aan schouder, ogen priemend naar elkaar. Je stoot iemand

Wie ooit een keer nuchter en objectief op de late nachtbus heeft staan wachten, ziet op Rembrandt het bezopen uitgaan fout gaan.

De op alcohol lopende feestmachine blaast zichzelf lelijk op. Bezopen lamlullen, die niet meer op hun benen staan, types die luidkeels nog even vrouwelijk ”schoon” regelen in het bushokje. Brand nog even je joint af in de nachtbus, iedereen in de walm. “Goh, die jongen moet wel heel ruig zijn” , denkt hij de medereizigers te horen denken, z'n stoere ego bouwt erop. De bus stopt: Je stapt uit, teleurgesteld, doodop.

Beter pak je een festival, laat het wappie hour beginnen. Drie pakken dextro door de poortjes, zoveel ruimte, zoveel sfeer.

Geen partysquad of Ne-Yo door de speakers, dreunende techno beats marcheren voort. Collegiaal een feestje bouwen, aardig doen zoals het hoort. Geen festival, toch iets beleven? Waar ruimte, maar geen politie is, doet men raven. Spreek je vrienden eens 3 uur non-stop. Waar groepen volk op straat staan, zonder elkaar de hersens in te slaan. In de hoek wordt herhaaldelijk een ballon opgeblazen, feestelijke sfeer. Altijd zijn er Congolezen, we zien elkaar bij college weer.

CdW Gymnorhina | 21

Chaos binnen Chaos overheerst ons leven. Talloze onbenaderbare factoren hebben invloed op onze ervaringen, op hoe we toekomstige ervaringen zullen ervaren en ook weer op onze toekomstige ervaringen. Om een bepaald te persoon te omschrijven als chaotisch is gewoonweg uitermate redundant. Toch denken of proberen mensen over het algemeen complete controle te hebben over hun leven.

Een goede manier om chaos de baas te zijn is de befaamde coinflip strategie. Wanneer getrotseerd met een keuze tussen twee lastige opties kan de kop-of-munt coinflip voor jou beslissen. In dit geval gebruik je de chaos om de beste beslissing voor jou te maken.

Als je het echt niet eens bent met wat het lot voor jou in petto heeft, kan chaos je helpen realiseren dat het toch niet zo'n lastige keuze was. Uiteraard is deze verkenning van eigenbelang bij pure chaos alleen toepasbaar op dilemma's.

Competitie tussen twee keuzes? Dat klinkt lastig. Chaos kan echter een meer noemenswaardige tegenstander zijn in een echte competitie. Hoe kan het voorkomen dat in elke topsport behaalde resultaten bijna nooit garant staan voor de toekomst? In elke spelvorm kan een speler of een strategie een stuk beter zijn dan een ander, en vrijwel altijd winst binnenhalen, maar op het allerhoogste niveau lijkt het af en toe toch meer op de trekking van een lottonummer dan een overwinning behaald puur op kwaliteiten. Chaos overheerst.

Ik zou zelfs willen voorstellen dat om zo goed mogelijk te zijn in een competitief spel de enige echte strategie is om chaos zoveel mogelijk in bedwang te houden. Hoe meer chaotische factoren je kan omzeilen, hoe groter de kans dat je (grotere) kwaliteiten als speler of team de doorslag zullen geven voor jouw overwinning.

Voor de echte voetbalkenners onder jullie geeft dit laatste punt wellicht inzicht in waarom Barca het beste voetbalteam is op dit moment. Spel is niet gebaseerd op counters, op klutsballen of op individuele kwaliteiten van die ene spits. De bal blijft in bezit, alles is in eigen handen, elke speler in het team speelt reactionair op de positionering van de tegenstander tot de verdediging doorbroken wordt. De enige manier om optimaal gebruik te maken van individuele en samenwerkende kwaliteiten, zodat chaos het verschil niet goed KAN maken voor de mindere kwaliteit van de tegenstander. Deze kijk op competitie is niet alleen toepasbaar op voetbal, maar zowaar op bijna elk competief spel op aarde. Het zou zelfs toepasbaar

Gymnorhina | 22

een competitie kunnen zijn op het maken van je tentamen.

Kun je net wel of net niet het geheugenspoor activeren dat noodzakelijk is voor het beantwoorden van de vraag? Misschien had je de informatie van dit geheugenspoor niet moeten proberen op te slaan na het nuttigen van twee of drie biertjes. Leren in dezelfde staat (niet dronken) als waarin je het tentamen maakt, is jouw manier om chaotische factoren (state of mind) te omzeilen.

Om terug te komen op mijn voetbalvoorbeeld, toch kan zelfs het team uit Barcelona niet altijd chaos de baas zijn. Lionel Messi, de beste voetballer ter wereld mist ongeveer één op de tien penalties. Willekeurig? Chaotisch? 90% Trefzekerheid is ontzettend hoog. Toch mist de Messiah vorig jaar in de halve finale net een penalty in de halve finale van de Champions League en wordt Barça vervolgens uitgeschakeld.

Vorig jaar was Ajax ontzettend dichtbij het behalen van de tweede ronde in de Champions League. De enige manier waarop Ajax een plek ontzegd kon worden, was wanneer Olympique Lyon met een doelpuntenverschil van meer dan 5 goals zou winnen in een uitwedstrijd. Een prestatie ongekend voor het Franse team in de Champions League. Toch wist het Franse team met 7-1 te winnen.

Is competitie zodanig overheerst door chaos dat alles kan gebeuren? De samenzwering theoritici onder ons kunnen wellicht vaker dan niet met een benaderbare factor komen waardoor dingen gebeuren zoals ze zijn gebeurd. KUCHKUCHdoorgestokenkaartHOESTHOEST. Gelukkig is uiteindelijk het leven geen competitie. Zelf ben ik meestal wel content met de manier waarop chaos mij door het leven begeleidt.

VS

Gymnorhina | 23

Vogels

&gezichtsboek

How are you feeling, Yannick? Ja best oké.

Net een mooi officieel moment meegemaakt.

Een oude vriend is eindelijk van z’n vriendin af. Want het was geen prettig meisje. “He went from “in a relationship” to “single”.

Na dit gezien te hebben share en like ik een plaatje. Het is voor een feest van volgende maand en zo kan ik van alles gratis krijgen, zoals gastenlijstplek en vip behandeling. Toch blijf je er in geloven en doe je het telkens weer. Helaas winnen de geile hipster meisjes altijd. Even verder scrollen langs steeds dezelfde plaatjes. Elke keer zie je weer dat Henk lekker gegeten heeft bij een Indisch restaurant in de stad, een “lekker werken vandaag van 9-16” of een foto van een zogenaamde “vriendin” en like je het omdat ze er opwindend opstaat. Want aandacht. Want aandacht.

willen via de prachtige site van Mark Zuckerberg (die thuis krom ligt van het lachen).

Het sociale netwerk. Sociaal of asociaal? U mag het zeggen. Het is de nieuwe generatie die graag contact met elkaar zoekt via het internet. Iedereen moet erbij horen, want tegenwoordig kan je niet zonder. Maar ook echt niet zonder. Want je bent nog geen uur offline en je loopt al wat nieuws mis. Hoe meer “vrienden”, hoe meer nieuws en zo wordt dat maandelijkse uitgebreid.

Het mooie vind ik toch aan Facebook: de verjaardagen. Mensen gaan je feliciteren. Voor sommige mensen het vaste prikje van de dag: Gefeliciteerd xx. De vlegel die je voorbij loopt op straat, maar je wel feliciteert na het gezien te hebben op Facebook. Ik spreek je zelden en toch feliciteer je mij? Waar blijven mijn kaartjes met 10 euro of cadeau’s? Asocialiteit. Wie zijn je echte vrienden?

Facebook is natuurlijk de manier om connected te blijven op de wereld en zo je contacten af en toe up te daten. Maar soms is aandacht wel het belangrijkste wat mensen

Natuurlijk, zelf zit ik ook op Facebook, want “van Blackberry tot iPhone, stay connected met alles.” En anders wist ik niet waar ik over praatte. Zo heb ik ook Twitter.

Het laten weten aan anderen of je deze morgen de bus of de trein neemt. Het proberen om zo grappig mogelijk te zijn, zodat mensen het zoveel mogelijk gaan “liken”. Een bericht over hoeveel je van je moeder houdt, door een walgelijk stukje tekst. “Share dit bericht en laten weten hoeveel respect je hebt”.

Maar wat willen Facebookgebruikers? Connected zijn? De popie jopie uithangen? Bij de meeste dingen denk ik toch: oh leuk man en nu? Wat is er bereikt? +1 socialiteit? Nah. Als je iets goeds te vertellen heb, nodig me uit om naar een kroeg te gaan en doe daar je verhaal van vandaag. Ten eerste het verhaal komt zeker veel beter over, ten tweede zie je nog eens mensen en ben je “sociaal” bezig.

Gymnorhina | 24

en ll zu s je g aa r k nt bo ool y of s ie k k to Uitkering-krijgende t, ne et h op s er tt le a vi n ne ui az allerlei bullshit gaan rondb . en op et ni t h ec et h in d on m maar trekken hun Twitter, het medium waarop vele mensen berichtjes plaatsen genaamd “tweets” en het is tegenwoordig een erg serieus medium geworden. Zo doen bekende Nederlanders verklaringen over anderen maar ook zichzelf en pikt de media dit vaak te serieus op. Zo ontstaan er wekelijkse zogenaamde ‘fitties’ en heeft RTL boulevard weer nieuws om over te zeiken.

Door sociale media durven mensen veel meer. Het brengen van eigen meningen heeft een nieuwe dimensie gekregen. Elke gek kan zijn mening aan een massa mensen kwijt, zonder enige confrontatie aan te hoeven gaan. Zo krijgen sociaalarme mensen een nieuwe manier om wat te kunnen bereiken in hun leven. Uitkering-krijgende tokkies of yolo-bontkraagjes zullen allerlei bullshit gaan rondbazuinen via letters op het net, maar trekken hun mond in het echt niet open. Vaak doen ze dit ook anoniem om lekker veel haat te verspreiden. Gelukkig hebben we een twitter opsporingsdienst bij de overheid die zich bezig houdt hiermee door enkele woorden als “aanslag plegen” of

“school opblazen” op te zoeken en met ze af te rekenen.

De sociale media. Een grote verandering in het dagelijks samenleven. Samen met de smartphones moet iedereen hier wel aan meedoen. Maar wat als het niet moet?

Wat als Facebook en Twitter niet zo’n hype waren? Bestond er dan nog privacy? Want zeg eerlijk, sociale media maakt dit toch kapot. Het zou mij niet verbazen als er mensen zijn die jou anoniem volgen en alles van je weten. Wat je doet of waar je zaterdag heen gaat. Sommigen worden hierdoor dus kapot gemaakt, verliezen banen of relaties. Maar ach, je kiest er zelf voor om dingen te plaatsen en erbij te horen. Het hoeft niet. Of wel?

YvdH

Gymnorhina | 25

Even voorstellen..

Hugo Eenhoorn appen h c s n te e W e h c Biomedis & ie g lo io B r u e is Studieadv Bovenste Beste bachelorstudenten biologie en biomedische wetenschappen,

Sinds 1 november ben ik langzaam de taak van studieadviseur voor de bachelors aan het overnemen van Marion Seeman. Marion zal vanaf nu de masterstudenten van de beide richtingen onder haar hoede nemen.

Ter lering ende vermaeck wil ik jullie wat achtergrondinformatie over mijn persoon geven, zie het als onderdeel van de beroepsoriëntatie uit het eerste jaar.

Mijn middelbare school heb ik voor een deel in Amsterdam (Spinoza Lyceum) en voor het laatste deel in Emmeloord (!) (prof Ter Veen Lyceum) gedaan. Na mijn middelbare school werd ik uitgeloot voor diergeneeskunde en ben ik gaan werken (van vuilnisman en productiemedewerker tot berekenaar van uitkeringen tot assistent area manager). Na een jaar of 6 ben ik blind gestart en gestopt met een deeltijd opleiding economie en daarna scheikunde aan de UvA. Hierna weer tamelijk impulsief met scheikunde (voltijd) begonnen en na een klein jaar ook weer gestopt. Toen echt maar eens gaan nadenken waar mijn interesses lagen, en fris gestart met biologie op Anna’s Hoeve (nu : Science Park).

Bijzonder leuke studie en fantastische tijd gehad, maar toch bleef diergeneeskunde kriebelen. In mijn derde jaar biologie heb ik mij dan ook aangemeld voor DGK in Utrecht en werd ik ingeloot (help!). Omdat ik naast mijn studie altijd gewerkt heb, werden 2 studies en werk (horeca) wel wat teveel van het goede en heb ik besloten om biologie af te maken om daarna een onderzoeksbaan te zoeken in de richting van de DGK. Mijn afstuderen duurde wat langer dan de bedoeling was en toen ik eenmaal met mijn bul in mijn handen stond was het niet eenvoudig om een AIO plek te vinden. Ik was inmiddels in mijn parttime baan ‘opgeklommen’ tot kok, maar ik wilde toch weleens wat anders. Dat werd, vanwege kennis van autotechniek en talen, technisch hulpverlener bij de ANWB alarmcentrale; aan een bureau in Den Haag, met behulp van een telefoon, gestrande Nederlanders weer op weg krijgen door middel van het regelen van reparaties en/of inzetten van huurauto’s en terughalen van uitgevallen vervoermiddelen.

Gedurende deze baan, waar ik zo’n 7 jaar heb gewerkt, heb ik steeds de vacatures Gymnorhina | 26

bijgehouden van universiteiten en dan die voor studieadviseur in het bijzonder. Ik heb tijdens mijn studie veel aan de studieadviseur gehad, omdat ik nogal eens mijn studie in de wilgen wilde hangen. Het leek mij dus een leuke en nuttige functie. Bij mijn 7-de sollicitatie voor studieadviseur (jawel) werd ik voor een gesprek uitgenodigd en kon ik in 2005 op de Vrije Universiteit starten als studieadviseur en tevens master coördinator biologie en biomedische wetenschappen. Op de VU heb ik mijn hele ‘opleiding’ genoten, want ik wist helemaal niets meer dan dat ik ooit een bul biologie had gehaald aan de UvA. Met zeer veel plezier deze baan 8 jaar op de VU gehad, maar de UvA bleef toch kriebelen. Ik had altijd in mijn hoofd dat ik eens op mijn ‘nest’ wilde terugkeren en dat is dus nu een feit.

Tijdens mijn studie ben ik nooit actief geweest in overlegorganen van de opleiding en studenten. Ik heb mij altijd wel met veel lol en energie gestort in de verschillende commissies van Congo; mede organiseren van het kennismakingsweekend (altijd Texel bij boer Kikkert), het zeilweekend en de Congo feesten. Tot mijn grote verrassing zie ik dat het zeilweekend en de liftwedstrijd nog steeds bestaan; beide ontsproten in de hoofden van jaargenoten in mijn biologietijd aan de UvA. Ik hoop dat ik snel alle benodigde kennis zal hebben om jullie goed en snel van bruikbaar advies te kunnen voorzien, zoals jullie gewend zijn van Marion. Mijn gegevens (email, kamer, telefoon en inloop spreekuren) zijn makkelijk op internet te vinden, dus komt in Comt Allen Naarstig Advies Ontvangen (maar aub niet terzelfder ure).

Grote groet, Hugo

Gymnorhina | 27

Mijn vader, Mijn Held Als klein meisje hadden we vaak ruzie, met schreeuwen en boos wegrennen. Maar ook leuke momenten waarin we filofische gesprekken voerden, samen naar muziek luisterden en hij me mee nam naar een café met Dagobert Duck op de muur. Hier bestelde ik altijd Fristi, die ik na een paar slokken niet meer hoefde, want Fristi is smerig. Dit dronk hij dan op, tegen zijn zin in. Mijn vader was mijn held, een voorbeeld voor mij.

En toen werd hij ziek.

De doktoren dachten dat hij last had van een tennisarm, dus hij kreeg fysiotherapie.

Dit ging maar niet over, en ik weet nog dat ik op een dag door mijn moeder werd gevraagd om naar huis te komen. Toen vertelde hij dat hij waarschijnlijk Parkinson had. Dit is nu een paar jaar geleden. Naar mijn idee is het al snel duidelijk geworden dat dit ook echt zo was. Die periode erna is mijn leven een beetje in elkaar gestort. Mijn vader, de persoon die me altijd beschermde en waar ik tegen opkeek, zou gaan veranderen in een snel oudwordend persoon die moeite heeft met zijn eigen dingen doen.

Hij gaat er nog steeds zo goed mee om! Leest veel boeken over de hersenen, terwijl hij een echt Alpha is. ‘Leren jullie al over Mitochondriën?’. Gefascineerd door en nieuwsgierig naar wat er zich nu afspeelt in zijn hersenen.

Hij heeft een college gegeven over Parkinson, over zijn ervaringen en over de medische kant. Hier heb ik veel respect voor, want ik denk dat ik zelf snel depressief zou worden als ik die ziekte had. Maar hij leeft voort, trots op wat hij wel nog kan. Optimistisch.

Door deze verandering binnen het gezin, voelde het alsof ik extra snel moest gaan opgroeien. Alsof ik me niet meer mocht gedragen als het kind in huis, want er waren al genoeg zorgen. Ik herinner me nog het moment dat ik met hem terugfietste van een bezoek aan mijn oom en dat ik de neiging kreeg hem te gaan beschermen tegen het verkeer. Alsof ik opeens zijn moeder was geworden. Het was een raar gevoel, dat nooit meer is weggegaan.

Gymnorhina | 28

Zelf vind ik het moeilijk zijn ziekte een plaats te geven. Veel mensen weten niet dat mijn vader ziek is en ik vind het ook raar om er over te beginnen. Alsof ik zielig doe. Dat is ook niet het punt van mijn artikel. Ik wilde gewoon heel graag een keer een stukje schrijven voor mezelf en voor de personen die het wel interessant vinden om dit te lezen. Als jullie dit niet willen weten, sorry voor mijn veel-te-persoonlijke artikel.

De afgelopen periode is het snel achteruit gegaan, hij slaapt slecht en heeft pijn.

Ik merk aan hem dat hij veel stress heeft en veel van zichzelf vraagt. Het is een enge ziekte; het komt uit je eigen hersenen en is onvoorspelbaar. Bij iedereen is het anders. Er zijn symptomen van de medicijnen, die nu toch misschien gewoon symptomen van de ziekte blijken te zijn. Om uit te leggen wat er precies aan hem te merken is, is moeilijk. Hij is de controle over zijn lichaam kwijt. Ik hielp hem een keer een filmpje maken van zijn bewegingen als hij ze niet tegenhield. Dat vond ik erg schokkend; hij zat te draaien met zijn voeten, armen en hoofd. In het normale leven valt dit niet op, want hij is het altijd aan het tegenhouden.

Mensen die op bezoek komen, zeggen daarna dan: “Oh, maar het valt allemaal niet zo op!” En dat klopt, het valt ook allemaal niet zo op. Op zijn goede momenten.

In publiek. Maar op zijn slechte momenten valt het wel op. Hij kon dit jaar niet mee naar mijn oma met Kerst, omdat hij het niet trok. Hier schrok mijn familie wel van, wat ik eigenlijk wel fijn vond. Mijn oma heeft zo lang volgehouden dat ze niets zag!

Dat was natuurlijk erg kwetsend voor hem.

Door zijn ziekte heeft hij een heel strikt dagritme nodig. Hij wordt extreem vroeg wakker, omdat hij niet meer kan slapen. Laatst was ik nog wakker, omdat mijn ritme nou eenmaal zo in elkaar steekt op het moment, toen hij alweer wakker werd. Toen hebben we op de bank zitten praten over zijn ziekte en hoe hij zich voelde. Later hoorde ik van mijn moeder dat hij dit heel prettig vond, omdat hij zich altijd erg eenzaam voelt als hij wakker wordt. Ik kan me goed voorstellen dat je je geïsoleerd gaat voelen van de buitenwereld, waar mensen normaal kunnen bewegen. Dat je ze niet tot last wilt zijn. Maar hij houdt zich goed.

Spreekt af met vrienden en de band tussen mijn ouders is ook erg goed. Gelukkig maar!

Ik hoop dat er ooit betere medicijnen ontwikkeld zullen worden die de pijn en moeilijke momenten van deze ziekte kunnen verzachten. Dat mijn vader, de man die toch mijn voorbeeld is, nog kan genieten van dingen in het leven. Dat hij niet zal eindigen in een rolstoel en nog zijn eigen leven kan leiden. Mijn hoop hierop is niet groot, maar dan hoop ik het voor alle andere Parkinson-patiënten en voor hun families. Dat deze kloteziekte niet zo ontzettend veel ongeluk zal veroorzaken!

-

Sara Neven, dochter van Hans Martin Neven

Gymnorhina | 29

Congo in het buiitenland

Elmer in Nieuw-Zeeland Dunedin, vernoemd naar Dùn Èideann (Schots-Gaelisch voor Edinburgh) en eens de grootste stad van het land, is tegenwoordig een historische doch zeer studentrijke stad in het zuiden van Nieuw-Zeeland. Het was een uiterst verfrissende beleving daar te morgen studeren, Nieuw-Zeelanders (ook wel Kiwi's) zijn namelijk best wel anders dan wij Nederlanders: Eind juni kwam ik aan en het vroor enkele graden, maar dat weerhield de Kiwi er niet van blootvoets en in een korte broek rond te lopen. Mijn vriendin, die mij vergezelde, en ik stonden nog op de camping en vonden het schrikbarend koud – navraag leverde op dat men diezelfde mening toebedeeld was, maar het was nu eenmaal gebruikelijk om in korte broek te lopen. Het klimaat is gemiddeld iets milder dan in Nederland, maar doordat centrale verwarming een nagenoeg onbekend begrip is voelde het toch beduidend kouder.

Omdat we niet van plan waren $4500 te betalen voor een appartement via de universiteit hebben we een paar weken rondgezworven van het ene house-sit adres naar het andere. Na een maand zijn we, nota bene via een nieuwsbrief van de Vrije School, terecht gekomen bij een gezin waar we kosteloos konden wonen in een de sleepout, in ruil voor wat werk aan het huis. We hadden een longdrop (een toilet met een lange buis die uitkomt in een emmer die zo nu en dan vervangen dient te worden... zie foto), geen douche en geen warm water. Kortom, de ultieme Kiwi experience!

Met een populatie die uit 21,6% studenten bestaat en een oppervlakte gelijk aan de provincie Zuid-Holland wonen er eigenlijk uitsluitend studenten in de Dunedin – de rest zijn boeren (maar zeg dat vooral niet tegen een Kiwi). De stad wordt dan ook vooral gedomineerd door wat studenten leuk vinden en dat wil ook wel eens uit de hand lopen – zo worden met grote regelmaat banken in de fik gestoken en staat er nota bene expliciet in de huurcontracten dat de couch niet in de fik dient te worden gestoken. Om alles in goede banen te laten leiden heeft de universiteit zelfs een peloton aan Campus Watches, die dag en nacht door stad lopen en verdwaalde (lees bezopen) studenten naar huis brengen.

Gymnorhina | 30

Het echte Kiwileven: het vervangen van de toilet-emmer Ondanks al het gefeest zijn studenten toch erg gemotiveerd en werken hard. Het aantal colleges per vak is met twee keer 50 minuten per week erg beperkt maar aan discipline voor zelfstudie geen gebrek.

Het merendeel van de studenten gaat na de bachelor direct aan het werk en dat is, voornamelijk tijdens practica, heel goed te merken. Mijn eerste dag was op het microbiologie lab: het doel van het practicum werd uitgelegd en een pakket protocollen beschikbaar gesteld. Het maken van een eigen planning voor de komende vier weken en bedenken welke experimenten uit te voeren was best een ervaring zonder eerder microbiologie vakken te hebben gevolgd!

Gelukkig hebben Nieuw-Zeelanders, in tegenstelling tot veel Nederlanders, de gewoonte met alles en iedereen een gesprek aan te knopen. Alhoewel het ook regelmatig beperkt bleef tot een 'How are you today' kreeg ik veel hulp van medestudenten, werd ik vaak uitgenodigd om 's avonds mee te eten en, jawel, rugby mee te spelen. Het is als buitenstaander heel makkelijk integreren en dat is niets dan een verademing na Nederland. Wat zou het geweldig zijn als wij exchange studenten ook zo met open armen kunnen verwelkomen!

Elmer Stickel

Gymnorhina | 31

Dennis van VELVVET Als drummer van de aanstormende hitsensatie velvvet kan ik het natuurlijk niet laten, als ik de vrijheid krijg om een eigen stuk te schrijven, om mijn passie te delen en om mezelf een beetje te promoten.

Op de agenda staan single- en EP-releases, optredens in vette zalen en Airplay (dat is dat je op de radio gedraaid wordt). Maar voor dat ik te ver op de feiten vooruit loop, wil ik beginnen bij het begin.

Overdag ben ik Dennis van der Wiel en studeer ik Biologie, maar ’s nachts verander ik in Dennis van velvvet, drummer van de band velvvet. Waar 3 jaar geleden vier ambitieuze jongens met een visie om hun muziek met het grote publiek te delen bij elkaar kwamen, hebben we ’t nu geflikt om een onlangs nog uitverkochte kleine zaal van de Paradiso plat te spelen. ‘velvvet’ is een brits dancepop-rockbandje uit Purmerend bestaande uit Berend van Eerden (gitaar/synth/leadzang), Pascal Schip (gitaar), Wessel van Hulssen (bas en backingvocals) en Dennis van der Wiel (c’est moi, de drummer). Uptempo beats en hoge gitaarrifjes zorgen voor echte oorwurmen van liedjes, van die echte meeneurie liedjes, die uiteindelijk zo catchy zijn dat ze vervelend worden.

Want vanaf het begin was ’t voor ons vieren duidelijk. Wij willen spelen! Geen covers spelen, maar meteen beginnen met eigen werk. Dit, omdat wij ervan overtuigd zijn dat als je eenmaal aan covers begint, je altijd daarin blijft hangen. Deze instelling leverde ons na 2 maanden een plekje op het MOISEcontest op. Bam! Eerste gig, bandwedstrijd, eerste plaats! Dat is een goede start. Na hard bezig te zijn geweest, en veel te hebben gespeeld, stonden we uiteindelijk meerdere keren in de P3. Hèt poppodium van Purmerend.

Waar wij 3 jaar geleden met volle moed de oefenruimte voor ’t eerst in deze samenstelling betraden, hadden wij nooit kunnen dromen van mogelijk nog te komen succes.

Na veel kilometers te hebben gemaakt, veel te hebben gespeeld, veel te hebben geoefend, zijn we telkens verder gekomen.

Podia als Paradiso, Panama, The Sugarfactory en The Winston Kingdom hebben met ons kennis kunnen maken. Wat onwijs awesome was! En ook buiten de regio hebben we gespeeld en spelen we telkens meer. We hebben gespeeld in o.a. Delft, Alkmaar, Tilburg en Utrecht.

Gymnorhina | 32

Altijd spannend, onbekend publiek. Ik ben dan altijd zenuwachtig en vraag me dan stiekem af: ‘zullen ze het wel leuk vinden?’

Maar dan is de kick nog groter als iedereen staat te springen en te dansen.

Persoonlijk was mijn mooiste optreden dat in Paradiso. We kwamen net uit een periode van opnemen in de studio en nieuw materiaal schrijven, dus we hadden nieuwe, maar vooral betere songs. Het stond van voor tot achter helemaal vol en de sfeer was ook helemaal super. Ik kon maar niet geloven dat ik aan het drummen was in dé poptempel van Nederland, waar echt alle grote namen ook hebben gespeeld. Dit optreden was er zeker één die ik nooit zal vergeten. Het was tevens de afsluiter voor ons muzikale 2012, na een periode van heel hard werken.

Dit hele harde werken gaat hopelijk voor ons in 2013 z’n vruchten afwerpen en zal hopelijk vele deuren openen. Er staat heel veel te gebeuren, maar om overal van op de hoogte te zijn raad ik ’t aan om af en toe naar www. velvvet.com te surfen, of om @velvvet te volgen of twitter, of ons natuurlijk te liken op Facebook. En mocht je helemaal enthousiast zijn of wil je gewoon een keertje komen kijken (en natuurlijk een biertje drinken), dan zijn er genoeg optredens in ’t verschiet waar je een keertje langs kunt komen, maar ook daarvoor staat alle informatie op onze site.

DvdW (DvV)

‘Ik ben dan altijd zenuw

achtig en vraag me dan stiekem af: ‘zullen ze het wel leuk vinden ?’’

Gymnorhina | 33

Een brief aan..

Beste Albert Einstein, Wetenschapper van de vorige eeuw, en terecht. Je bent het icoon van de wetenschap, het symbool van intelligentie. Je naam wordt in allerlei situaties gebruikt die ook maar een klein beetje te maken hebben met wetenschap. De wereld misbruikt jouw naam, het gaat zelfs zo ver dat je in de reclame van de dolce gusto voorkomt. Wat vind je daar nou van meneer Einstein? Zie je het ook als misbruik of kan je er wel om lachen? Het idee dat jij hebt bijgedragen aan het beter koffiezetten onder hoge druk.

Je gezicht duikt overal op, maar het lijkt wel alsof niemand meer weet waar je eigenlijk zo beroemd om bent. Ja, de relativiteitstheorie, maar waar gaat die eigenlijk over?

Relativiteit? Wat was het ook alweer?

E=mc2? Hieruit volgt dat massa bestaat uit energie, dat is nog wel te volgen. Echter, uit deze formule volgt ook dat ruimte en tijd relatief zijn. De tijd loopt namelijk langzamer wanneer de snelheid richting de lichtsnelheid gaat. Dit is dus het punt waar ik afhaak, lieve meneer Einstein. Sommige mensen, laten we zeggen de meeste mensen, zijn niet gemaakt voor de natuurkunde. Het is ge-

woon zo een abstracte wetenschap die gaat over de wetten van de natuur, maar zonder die wetenschap kan je ook moeiteloos leven met die wetten. Maar hier hield jouw leven niet op, toch Albert? Er is meer.

Bovenstaand principe, E=mc2, is slechts de speciale relativiteitstheorie en daarmee de beroemdste. Er bestaat ook nog een algemene relativiteitstheorie, deze stelt dat de zwaartekracht geen kracht is maar een eigenschap van de ruimte zelf. De zwaartekracht trekt een ruimte krom, waardoor het lijkt alsof zware voorwerpen dingen aantrekken. Weet je wat het bizarste is aan al deze theorieën? Het gaat ook over mijn wereld, ik leef ook in een wereld waar deze wetten gelden. Het is gewoon zo raar dat het hele idee dat je hebt over deze wereld, zo drastisch kan veranderen. Hoe leefde jij hiermee Albert? Was het een schok voor je, toen je deze dingen ontdekte? Of had je altijd al zo het idee dat de wereld anders in elkaar zat dan men dacht? Dat de ideeën er al waren maar dat je ze alleen nog maar moest bewijzen? Wat ik me nog het meeste afvraag is hoe bedenk je dit allemaal? Vooral als we

o ver z s lf e z t a a g naam, het w u o j t k i u r isb oorkomt.” m v o ld t e s r u e g w e e lc D o “ e van de d m la c e r e d dat je in Gymnorhina | 34

het hebben over je volgende onderwerp van studie: kwantummechanica. Zoals Richard Feynman ooit zei: “I think I can safely say that nobody understands quantum mechanics”.

Dus daar ga ik me ook maar niet aan wagen.

Maar Einstein, als je zoveel dingen hebt ontdekt in je leven, had je dan nog tijd voor een privéleven? Wat vond je vrouw ervan dat je alsmaar bezig was met de mysteriën van deze wereld? Aangezien je zelf niet kan antwoorden, antwoordt Wikipedia voor jou.

Ik zie dat je eerste huwelijk na 16 jaar eindigde, maar dat het eigenlijk al 5 jaar niet goed liep. Daarna trouwde je met je nicht, waarmee je gelukkig geen kinderen kreeg. Je mag dan wel een hele intelligente man zijn, maar van biologie snapte je blijkbaar weinig.

Heel erg gelukkig klinkt het in ieder geval niet, je had in ieder geval geen huisje, boompje, beestje-gezin.

Lieve Einstein, bedankt voor je bijdrage aan de wetenschap, we gaan er vast nog een keer iets aan hebben. Hopelijk was je tevreden met je leven, en al heb je zoveel intelligente dingen bedacht, ik zal je vooral herinneren als die gestoorde wetenschapper met die schattige lach. Rust zacht.

NvB

Gymnorhina | 35

Vraag aan de redactie

Wat is jouw meest

chaotische moment?

Annefleur “Kennen jullie de computerruimtes met glazen muren? Ik helaas wel. Ik was tijdens het computerpracticum even naar buiten gelopen om wat telefoontjes te plegen, aangezien de verwarming van mijn badkamer blijkbaar spontaan van de muur gevallen was. Bleek dat het ding van ruim 100 kilo gewoon los in de muur bevestigd was, dat vraagt natuurlijk om problemen. Enfin. Toen ik met mijn chaotische hoofd weer naar binnen wilde gaan, liep ik keihard tegen de glazen wand aan. Zo hard dat de afdruk van mijn neus nu nog op het glas te zien is. De deuropening zat 1 meter meer naar links dan ik ingeschat had. Terwijl ik met mijn hele lichaam tegen de glazen wand aangeplakt stond, zat de hele zaal vol medestudenten die met open mond naar me keken. Ik ben maar lachend het lokaal weer ingelopen. Zelfspot is natuurlijk ook een vorm van aantrekkelijkheid.”

Nina “Mijn meest chaotische situatie was toen ik vorig jaar schaatsen stond uit te pakken in de Decathlon tijdens de schaatsgekte. Mensen rukten schaatsen uit mijn handen, terwijl ze de maat nog niet eens hadden gezien. Toen de nieuwe schaatsen aankwamen in bakken, doken mensen er in terwijl we de bak nog aan het verplaatsen waren. Hopelijk dit jaar weer!”

Sara “Mijn chaotische moment was na de aardbeving in Christchurch. Eerst was er paniek, toen de schok van de ravage. De dagen erna leek de hele stad en omgeving in een soort van oorlogssituatie. Iedereen kocht de winkels leeg en

de benzinestations hadden enorme wachtrijen. Mensen vertrokken snel, waardoor er files ontstonden, er hing een hele bange en onprettige sfeer. Dus wij zijn maar snel naar de andere kant van het eiland vertrokken!”

Casper “De Facultaire introductie was dit jaar gekkenhuis. Veel taken en lange uren, gecombineerd met non-stop feest. ‘s Nachts staand in slaap vallen, onder een podium kruipen waar de muziek op z'n allerhardst staat, wakker worden en doorgaan. Ontbijten met een maatkan vodka-energy. Mooie tijden.”

Kavel “Hmm, moeilijk, moeilijk. Het overzicht kwijt zijn; verward zijn; anderen niet begrijpen....

Kenmerkt dit een chaotische situatie? Dit heeft toch eerder met drank en de consumptie ervan te maken? Hoe meer ik drink, hoe verwarder ik raak. Dus betekent dit dat ik bezopen was tijdens mijn meest chaotische situatie? Misschien kan dan beter iemand (het liefst een dame) mij eerst uitleggen wat ik tijdens zo een situatie doe.

Herinneringen van deze bezopen/chaotische aangelegenheden zijn namelijk gering. Pas hierna, zou een verdere beschrijving van mijn meest chaotische situatie aan de orde kunnen komen.

Dus jongedames: Gelieve uw contact gegevens door te geven aan Congo’s redactie (redactie@congo.eu) zodat ik zo snel mogelijk contact met je kan opnemen.”

Roos “Ik ben één grote chaos, je wil het niet weten.

Kamer, planning, ochtendritueel. Alles. Maar als ik dan toch moet kiezen, ga ik voor oprui-

Gymnorhina | 36

men. Ik ben zo iemand die af en toe een enorme opruim-boost krijgt en alles overal vandaan tevoorschijn haalt, om het vervolgens op één grote hoop te flikkeren. Dit met de intentie om het nu een keertje wél netjes weer terug op te bergen en het dan ook allemaal in één keer, want dat kan ik. Normaal kan ik het nooit, maar nu opeens wel. Ik weet het zeker, straks staat alles weer op zijn plek. Dit hier, dat daar... Hee wat leuk, dat fotoboek heb ik lang niet gezien! En vervolgens doe ik een uur niets, ligt het nog helemaal vol met puinzooi en heb ik uiteindelijk geen zin meer om ook maar iets aan 'het opruimen' te doen. Doe ik morgen wel.”

kelder. Ik werk bij de kassa op de Jaap Edenbaan en zondag 6 januari, de laatste dag van de vakantie, was het smoordruk. Er stond een rij van 30 meter, van ouders met ongeduldige kinderen, die maar al te graag willen schaatsen.

In het begin gaat het nog wel, maar hoe langer iedereen moet wachten, hoe ongeduldiger iedereen wordt. Kaartjes verkopen, mensen door de poortjes helpen, gefrustreerde mensen kalmeren, nog meer kaartjes verkopen, opnieuw blijft er iemand vast zitten in een poortje, kortom ‘chaos’! Een voordeel van chaosmomenten blijft echter altijd dat er daarna een moment van rust komt, waar je dan intens van geniet.”

Esther “Mijn meest chaotische situatie beleefde ik in mijn eerste uurtjes in Afrika. Toen ik net 18 was, vertrok ik naar Ouagadougou, Burkina Faso om daar in een ziekenhuisje te werken. Na een hele lange vlucht, met ruim 8 uur overstaptijd in Marokko, kwam ik midden in de nacht aan in Ouagadougou. De douane was geen pretje. Vervolgens bleek dat mijn bagage niet was meegekomen, en de man die me zou ophalen was er niet. Na een uur iedereen naar mijn bagage gevraagd te hebben, op een inmiddels uitgestorven vliegveld, besloot ik dat ik toch ergens naar toe moest, dus ben ik naar een telefooncel gelopen.

Ondertussen werd ik belaagd door taximannen, die me allemaal overal naartoe wilden brengen: maar ik had geen adres. In de telefooncel heb ik zo'n vier euro betaald (ik had nog geen lokaal geld), aan super lieve en behulpzame mensen om een telefoontje te plegen naar de organisatie. Een kwartier later zat ik achter op een scooter over de rode weggetjes van Ouagadougou, terwijl net de zon opkwam. Een chaotisch, typisch Afrikaans begin van een prachtreis!”

Vigo “Mijn meest chaotische situatie? Je bedoelt een situatie waarin ik het minste invloed heb op wat er gebeurd? Een Algemene Leden Vergadering van Congo denk ik dan zo. Ik laat chaos overheersen (en bepalen hoeveel ik moet drinken bij bepaalde van te voren afgesproken sleutelwoorden).”

Annike “Van mezelf ben ik niet zo chaotisch, maar dit maakt chaotische momenten soms nog ingewik-

Yannick “Chaos? Ik hou het altijd rustig. Maar soms verlang ik wel naar chaos. Een lekker wilde chaotische nacht. Ja en hoe? Dat mag je zelf bepalen. Keihard feest dat escaleert? Of een nacht vol avonturen in Amsterdam? Van die chaotische dingen die je altijd bij zullen blijven, ook als je straks een vader van 45 jaar bent. Kom maar op met sterke verhalen. Als er maar een biertje is. Want drank is chaos.”

Dennis “Bij mij wordt alles ineens heel chaotisch als de teller van mijn bankrekening bijna onder het vriespunt komt. Dan reken ik de dagen tot de studiefinanciering uit, en schiet ik meteen in de stress. Ik moet nog zoveel betalen! Zoveel te doen, zo weinig geld.”

Gymnorhina | 37

Het lot van de man Een beetje ontevreden zijn af en toe is helemaal niet erg, sterker nog, het hoort erbij.

Ergens af en toe flink van balen houd je scherp, het is de mentale pijn die je beweegt de situatie te gaan verbeteren. Wanneer klaarkomen behoort tot de categorie vage herinneringen, terwijl je wel een vriendin hebt, ga je als het goed is iets veranderen.

Helaas zoeken we de fout dan wel nog heel vaak bij die ander. Slimmer zou zijn de hand in eigen boezem te steken en met een gezonde portie wantrouwen jezelf te gaan bekijken. Vaak blijkt dan dat je het afgelopen jaar 6 kilo bierbuik erbij hebt gezopen, je studie verslonst en je erbij loopt als een overreden Poolse vrachtwagenchauffeur. In de spiegel vind je de oorsprong van het verdampte libido, en dat is goed, want dan kan je wat veranderen. Je verbetert jezelf en pakt het probleem bij de oorsprong aan.

Echter om zover te komen moet men dapper zijn. Bovendien moet je kritisch naar jezelf kunnen kijken en je niet laten pakken door de makkelijke oplossing om iemand anders de schuld te geven van jouw ontevredenheid. Helder denken, los van je primitieve emoties, is hierbij onontbeerlijk. Mocht je hiertoe in staat zijn dan ben je waarschijnlijk ook in staat de kern van je ontevreden-

heid op te sporen en er zelf iets aan te doen, zonder andere daarvoor verantwoordelijk te stellen.

Nu is het algemeen bekend dat er een bepaalde bevolkingsgroep bestaat, die hier significant minder goed in is. Deze groep is ontevreden, maar vindt dat ze daar zelf niks aan kunnen doen. Het gevolg is dat ze anderen hun ongeluk opspelden. Deze groep verzandt meer dan eens in een langdurige klaagzang, die eigenlijk alleen gestopt kan worden door de woorden: sorry, het spijt me. En dan nog is het vaak niet genoeg. Als de woorden niet op de juiste toon en met de correcte intonatie worden uitgesproken is alles vergeefs en wordt de klaagzang in volume verdubbeld. De vaak bijpassende tranen die hierbij opwellen zijn een directe indicatie van de onmacht het probleem gewoon zelf op te lossen. Tragisch onvolwassen.

Een bijkomend probleem van deze groepering is dat ze, wanneer ze wat te klagen hebben vooral elkaar opzoeken. In tweetallen of in groepjes klitten ze bijeen en spuien beurtelings hun onvrede. Op zich niet erg zou je denken, als ze mij er maar niet mee lastig vallen! Echter deze zelfde groep zure zeikerds heeft vaak het oplossend vermogen Gymnorhina | 38

Zoek zo’n zeurkanon met tieten, nagel jezelf aan de schandpaal en houdt je bek als ze begint te zeiken, als je geluk hebt neuk je dan nog eens een keer. van een hoop uitgedroogde paardenstront.

Als alternatief voor wat reflectie op elkaars problemen bevestigen zij elkaar dus constant in hun verwrongen emoties. Geen uitweg meer mogelijk, de frustratie zet zich vast in het hoofd van de desbetreffende klager, terwijl deze meer en meer het idee krijgt gelijk te hebben. Er is natuurlijk al lang een schuldige aangewezen en deze zal door het stof moeten om hier nog uit te komen. Gek genoeg heeft het doelwit van de overdreven aantijgingen negen van de tien keer een lul in zijn broek hangen.

Als redelijk denkend mens snapt de man prima waarom het allemaal zo’n enorm opgeblazen probleem is geworden. In enkele gevallen is hij zelfs in staat zijn geduld en relativeringsvermogen toe te passen en de beschuldigingen onschadelijk te maken. In de meeste gevallen echter blijft het gezeik bestand tegen welke vorm van redenatie dan ook en blijft de man verbouwereerd achter.

Hij probeert het probleem wel degelijk te begrijpen, maar de meest basale natuurwetten schijnen niet te gelden in het hoofd van een vrouw. Bij een vrouw in zeik modus kunnen appels gewoon omhoog vallen. Er valt niets tegen in te brengen. Uiteindelijk doorziet de luldrager ook dit en komt tot de conclusie dat de enige uitweg is toe te geven aan de valse beschuldigingen. Het vrouwtje bedaart dan direct, tevreden met haar excuus, verkregen op de pijnbank. Zij kan terug naar haar zeurende vriendinnen en het hele verhaal bevestigen.

Groei is er niet bij op deze manier en de oorzaak van het probleem is evenmin opgelost.

Maar voor nu is zij tevreden. Volgende keer zal het wel weer verder gaan. Met hetzelfde probleem. En dan schreeuwt zij dat ‘hij dit altijd doet!’ Het mannetje kijkt treurig toe en ziet achter de wijze vinger van zijn vriendin 3 vingers die naar haarzelf terug wijzen, maar hij zegt niets, dat heeft hij wel geleerd.

Teleurgesteld realiseert hij zich dat hij nooit mee heeft gedaan aan de discussie, alles lag al vast. Hij voelt de drang om dit alles te ontvluchten, het gelul, het oneerlijke gevecht, de gestreden strijd, hij wordt er moedeloos van en wil zijn problemen verdrinken, hangend aan de bar met zijn maten.

Daar wordt niet gezanikt, daar wordt niet gejammerd. Maar hij weet dat als hij nu gaat, dat slechts olie op het vuur is. Dus de man recht zijn rug, steekt zijn borst vooruit, haalt diep adem en perst zijn verplichte sorry eruit.

Zo lost hij het probleem op, hij incasseert het. Het monster voor hem lacht geslepen, ze vindt het heerlijk als ze hem op zijn knieën heeft. Zwijgend, met zijn ogen naar de grond weet hij dat dit zijn lot is. Het ding onderaan zijn buik beveelt het hem, telkens weer. Zoek zo’n zeurkanon met tieten, nagel jezelf aan de schandpaal en houdt je bek als ze begint te zeiken, als je geluk hebt neuk je dan nog eens een keer.

BV

Gymnorhina | 39

Gymnorhina | 43

Gymnorhina | 44