Tony, de vriendelijke

Dakloze

ex-fietsendief

Na het kwijtraken van mijn huis, vrouw en kinderen, raak ik aan drugs verslaafd, harddrugs. Mijn vrouw bleef in het huis. Met het geld dat ik met mijn werk verdiende betaalde ik mijn verslaving. Ik woonde in een tent, op een natuurgebied bij de Gideon-brug, richting Hoogezand. Daar heb ik vijf jaar gewoond met mijn hond, een pitbull.

tekst: Klaas van der Meulen

Daarna kwam ik, ruim dertig jaar oud, in de gevangenis terecht, ik moest 72 maanden zitten en dat was niet vanwege stelen. Vanwege mijn opstandige gedrag, ik kan slecht tegen autoriteit, ben ik door heel Nederland overgeplaatst. Ik mag overal graag tegenin gaan. Na de basisschool ben ik op een middelbare school begonnen maar na de tweede klas, op mijn vijftiende, ben ik van school gegaan.

Mensen raken niet verslaafd voor de lol, de meesten hebben een rugzakje, die hebben erge dingen meegemaakt. Ik ook, ik kon er niet mee omgaan, de drugs gaven me rust. Nadat ik vrij was gekomen na zes jaar, stond ik op straat en leerde een vrouw kennen. Ik ben bij haar ingetrokken en we kregen een kind. Vanaf mijn 37e tot twee jaar geleden heb ik bij haar gewoond. De relatie is geëindigd door problemen. Het is voor mij heel moeilijk om in een huis te wonen. Of ik spijt heb? Ja, maar ik kan er niet veel aan doen.

Nu heb ik mijn eigen plekje 's nachts en soms overnacht ik bij kennissen. Het liefst ben op mezelf. Ik heb anderhalf jaar in Riga, Litouwen gewoond. Door je dakloosheid reis je wat rond, je komt mensen tegen en dan kom je nog eens ergens. In Riga kon ik me met mijn Duits en Engels wel redden. Hoe ik ex-dief ben geworden? Gewoon, door niet meer te stelen. Ik ken iemand die vroeger altijd inbrak en nu mensen erop wijst dat dat niet kan en nu anti-inbraaktips geeft. Hij heeft mij de ogen geopend. Ik heb ooit met hem vast gezeten.

Vroeger stal ik dagelijks fietsen die niet op slot stonden. Ik verkocht ze aan handelaren, vooral veel aan particulieren. Natuurlijk werd ik wel eens gepakt, zelfs drie keer op heterdaad. Hoe gaat dat? Ze nemen je mee en na een uur sta je weer buiten. Later krijg je dan een oproep voor de rechter. De post krijg ik op mijn postadres bij het Leger des Heils. Verder heb je vooral voor het ziekenfonds een adres nodig. Een ziektekostenverzekering wordt voor mij betaald. Nu zit ik tijdelijk weer in de schuldhulpverlening, met nu een Wajong uitkering krijg ik ¤ 20,- in de week.

In de tijd dat ik de fietsen nog meenam, voelde ik me blij na het pakken van de fiets. Daarna voelde ik me kut. Ik moest steeds achterom en over mijn schouder kijken. Wat ik nu doe geeft me een veel beter gevoel. Gemiddeld heb ik tien à vijftien sleutels. Mijn favoriete straten zijn Heerestraat, Oosterstraat, Zuiderdiep en af en toe Steentilstraat. Mensen kunnen zich maar op één ding concentreren, daar komt het door.

De politie kent me nu ook. Het mag niet wat ik doe maar ze knijpen een oogje toe. Door mijn acties worden minder fietsen gestolen. Mensen letten zo langzamerhand beter op. Soms zitten er huissleutels aan het fietssleuteltje vast. Of van een kantoor. Zelfs een keer