Hans Verhoeven SUPPORT

ACTIVISME

Afgelopen januari reikte COC-voorzitter Astrid Oosenbrug de tekst Bob Angelo Penning uit Gerrit Jan Wielinga fotografie Henri Blommers aan Hans Verhoeven om hem te eren voor (54) zijn jarenlange inzet voor de LHBT+-gemeen“IK BEN GEBOREN en opgegroeid in Buitenveldert, als jongste schap. Zo is hij een de bedenkers van van kind van een schoenmaker uit de Pijp die een carrièreswitch maakte naar bedrijfsbeveiliging Europride en organiseert hij elk jaar de bij de KLM. Het was de tijd van de vliegtuigkapingen en mijn vader werd daarom vaak voor een paar Pride WalkinAmsterdam. Tijdens de grote aidsmaanden gestationeerd in het buitenland, om de beveiliging op de grond in orde te maken. conferentie jaar was hij afgelopen medeDan ging het gezin mee, onder meer naar Venezuela, Kenia en Indonesië. Ik denk dat ik daarverantwoordelijk voor een vlekkeloos verlopen door, en door de opvattingen van mijn ouders, heel alert ben geworden op onrecht.” Positive Flame tour en was hij een spil in Poetsen de organisatie van de “Toen we in Indonesië woonden, AIDS March Towards liepen we vaak over een brug met bedelaars. Ik herinner mij als in Zero Together. hello een film dat ik een schoenpoetser gorgeous zocht hem op. zag van mijn eigen leeftijd. Ik vertelde mijn vader dat ik die jongen “Ik ben wilde helpen en mijn schoenen door hem wilde laten poetsen. Mijn vader zei: ‘Dat is goed, geef die jongen geld, maar poets je

een emotionele man“

eigen schoenen als we thuiskomen.’ Dat was zijn ethiek. Bij mij thuis waren we communist, we lazen het communistische blad De Waarheid en gingen jaarlijks naar het Waarheidsfestival. Daar vond je alles wat links en

progressief was in Nederland. Me inzetten voor de goede zaak is me met de paplepel ingegoten. Op de middelbare school zat ik al in allerlei clubjes, hielp de kantine draaiende te houden en zat ik in de studentenraad. Op een gegeven moment hebben we de school bezet als protest tegen be- zuinigingen in het onderwijs. Ook was ik een vaste vrijwilliger van Greenpeace, in die jaren een stuk activistischer dan nu. Met Green- peace hadden we een standje op het Waarheidsfestival, en daar was ook een stand van het COC met folders over homoseksualiteit.

“Me inzetten voor de goede zaak is me met de paplepel ingegoten”

Dat vond ik reuze interessant. Maar omdat mijn zus net als les- bienne uit de kast gekomen was, dachten mijn ouders dat ik haar wilde kopiëren. Ze stelden voor ‘daar nog even mee te wachten’. Een paar jaar later bleek wel degelijk dat ik voor de mannen was. Mijn vader heeft me toen aangemoedigd om mijn gevoelens te volgen.” vrijwilliger voor MVS-radio, een onafhankelijke homo en lesbische radiozender. We zaten in de nok van het COC-gebouw op de Rozenstraat in een klein kamertje. Het jaar daarvoor was net het Homomonument in gebruik genomen en we hadden het idee om op Koninginnedag live radio te maken op het monument. Ik kende toevallig iemand die ons kon helpen met kabels leggen vanaf de Rozenstraat naar het mo- nument. En toen zaten er ineens twee mensen via microfoons met elkaar te praten terwijl het Konin- ginnedagpubliek langs wandelde.

“Rond diezelfde tijd werd ik politiek actief bij de PvdA in Buitenveldert. Ondanks mijn jonge leeftijd werd ik nummer 5 op de kieslijst voor de deelraad. Na een goeie campagne bleek ik ineens in de raad te zitten. Natuurlijk bleef ik me activis- tisch inzetten. In 1988 was ik

Radio

“Als je om elk wissewasje gaat protesteren, dan wordt iedereen gek van je en luistert er niemand meer”

Dat was het begin van de Roze Wester Festivals. Het jaar daarna hebben we het uitgebreider aan- gepakt en artiesten uitgenodigd; iedereen wilde komen optreden. Het is mooi om te zien dat het monument ook nu nog wordt gebruikt om te feesten.”

Steun

“Na de Nashville-verklaring heb ik geen moment geaarzeld. Van elf uur ’s avonds tot twee uur in de ochtend zat ik te appen met mensen in mijn netwerk om een protest te organiseren op het Homomonument. De volgende dag zaten ze allemaal hier aan

de koffie om te bespreken hoe we dat protest zouden organiseren. Het is belangrijk om meteen je stem te laten horen als iets heel erg fout gaat. Hier was het gevaar dat gelovigen en niet-gelovigen binnen de LHBT+ community tegen elkaar werden opgezet. Gelukkig kreeg de community onmiddellijk steun van alle progressieve kerken in Nederland. De Dokkumer Vlaggen Centrale had nog nooit zoveel regenboogvlaggen in een week verkocht. Ook aan de kerk hier in de straat hangen die vlaggen.”

Strategisch

“Je moet niet bang zijn om je stem te laten horen, maar je moet het wel strategisch inzetten. Als je om elk wissewasje gaat protesteren, dan wordt iedereen gek van je en luistert er niemand meer. We zijn gezegend met een nieuwe generatie die heel activistisch is, maar ik zie ze ook strategische fouten maken. Dan krijg je dat het publiek zich gaat ergeren aan je en dan kun je je boodschap niet meer kwijt. Zo zie ik activisten uit de bi-culturele en uit andere hoeken zich uiten met taal waarmee ze natuurlijke bondgenoten, zoals ikzelf, van hen vervreemden. Dat is eeuwig zonde, want als je je natuurlijke bondgenoten kwijtraakt, sta je uiteindelijk alleen. Maar goed, elke generatie moet weer opnieuw het wiel uitvinden. Als ze van mij, een door de wol geverfde activist, willen leren, dan staat de deur natuurlijk wijd open.”

Missers

“Natuurlijk maak ik ook missers, dat hoort erbij. Zo was ik in eerste instantie helemaal niet enthousiast over PrEP. Ik zag het al helemaal misgaan met condoomloze seks en een fikse toename van andere soa’s. Ik ga er dan met gestrekt been in, wat niet altijd handig is. Maar ik ben ook de eerste die toegeeft fout te zitten. In het geval van PrEP had ik bijvoorbeeld niet alle informatie. Nu zie ik dat verantwoord gebruik van PrEP een hele goede toevoeging kan zijn om hiv te voorkomen. Maar ik hoor ook over al te lichtvaardig gebruik van PrEP en dan maak ik me best zorgen. Dus over PrEP ben ik gematigd positief.

Motor

“Het klinkt misschien gek, maar ik weet niet meer precies wanneer ik te horen heb gekregen dat ik zelf hiv heb. Ergens rond 2000. Ik ben toen pillen gaan slikken, en dat was dat. Wat ik wel vervelend vind, is dat gezondheidsklachten altijd in verband worden gebracht met mijn hiv. Terwijl het daar zelden mee te maken heeft. Natuurlijk heb ik meegemaakt dat ik regelmatig naast het graf stond van weer een vriend die overleden was aan de gevolgen van aids. Als ik daaraan terugdenk, dan is dat zwaar. Ik zie het ook nu nog in mijn vriendenkring: daar zitten gaten in het leeftijdsverloop.

“Onrecht en onrechtvaardigheid raken me diep”

Ik ben een emotionele man. Dat heeft zijn voors en zijn tegens. Afgelopen jaar stonden we op het podium in het Vondelpark na de Pride Walk. We hadden vlaggen en borden bij ons met namen van lhbt-activisten erop, ook van mensen die er niet meer zijn en die ik persoonlijk kende. Ik hield het toen niet droog. Onrecht en onrechtvaardigheid raken me diep, dat is de motor die mijn leven gaande houdt.”

PASPOORT

NAAM

Hans Verhoeven

LEEFTIJD

54 jaar

INSPIRATIE

“Nelson Mandela, die na jaren van gevangenschap de ruimte vond om met zijn oude vijanden samen te werken aan een betere wereld”

LEVENSMOTTO

“Geef iedereen de ruimte om zichzelf te zijn”