Izabela Trojanowska (IzaT)
Od urodzenia mieszkam na wsi, na południu kraju, w województwie podkarpackim. Unikam wielkomiejskiego zgiełku, bo cenię ciszę i bliskość przyrody. Z wykształcenia jestem prawnikiem i pracuję w swoim zawodzie. Piszę od niedawna, więc cały czas szukam swojej ścieżki poetyckiej i właściwego sposobu na wyrażenie siebie. Poza poezją najbardziej zajmuje mnie muzyka, która jest ze mną prawie zawsze i wszędzie.
Perspektywa „Był taki młody nie rozumiał że skrzydła są tylko przenośnią trochę wosku i piór i pogarda dla praw grawitacji” Zbigniew Herbert, “Dedal i Ikar”
Mamy coraz lżejszą krew i puste kości. Możemy wbić się w chmury, zmącić ich bajkowe kształty, a one głupie, niczego nieświadome będą sunąć dalej, leniwie niczym ogromne powietrzne ryby, zupełnie jak tysiące lat wstecz. Teraz łatwo mieć stalowe ramiona i mięśnie, które nie znają zmęczenia, nie słabną w locie. Doskonałe ciała nie czują gorąca, mierzymy się więc z ptakiem na szybkość, zwinność, wolność. A świat wciąż jakby słabnie, maleje. Wciska się w nasz kontur. Zabiera sercom powietrze.
17
