Op 22 september 2011 stierf auteur, columnist, theatermens, en ex-coördinator van Het Theaterfestival Roel Verniers op 37-jarige leeftijd aan kanker. Als inspirerende figuur gaf hij velen de moed hun dromen te realiseren (‘ge moet dat doen!’). Daarom bedacht Het Theaterfestival de Roel Verniers Prijs, die dit jaar voor de derde keer wordt uitgereikt aan een jonge theatermaker uit Circuit X. De jury van de Roel Verniers prijs bestaat uit: Cees Vossen, Hanneke Pauwe, Fried Aernouts en Kaatje Dermaut.
The Truth about Kate Sterk vormelijke voorstelling over het construeren van een popster door publiek, familie, incrowd, media en zichzelf. Applaus voor Naomi Velissariou, een zeer getalenteerde actrice, die optimaal gebruik maakt van alle vormelijke toeters en bellen. Straffe switches tussen talen, soundeffecten, dialecten en personages maken zeer benieuwd naar de volgende voorstelling van deze ploeg.
White Lies Geweldig gespeeld fictief sollicitatiegesprek tussen een ouder wordende actrice en Lars Von Trier. Een sterke tekst over acteren/theater, over het leven als fictie, over het onvermogen je leven te leiden en verantwoordelijkheid nemen. Met minimale middelen toont Lies Pauwels anderhalf uur lang haar tragikomisch talent.
Heimat Bijna-dertigers op zoek naar antwoorden op essentiële levensvragen, die ze voorleggen aan de oudere generaties. Sterke en ontroerende voorstelling met veel diepgang. De goed opgebouwde mooie tekst resulteert in sober verteltheater waarin generation Y haar zoekende zelf laat zien in een straffe combinatie van videomateriaal en live twijfels.
The Great Downhill Journey of Little Tommy Heel gedurfd om de rock opera nieuw leven in te blazen en dat energiek en consequent door te voeren in een universeel schelmenverhaal over een kleine jongen die de wereld intrekt. Figuren uit Steinbeck en Faulkner met de muzikaliteit van Ween en Mike Patton’s Tomahawk. Deze slimme combinatie van muziek, beeldende kunst en theater overtuigde op alle fronten.
The End is Dear Deze zotte dozen creÍren een originele en absurde wereld met veel humor en een sterke vormgeving. Het vertrouwen en de dynamiek binnen het spelerscollectief maakt de meest schizofrene scènes mogelijk. Spellingsdrill als kapstok voor bizarre situaties en sketches, met een gefrustreerde beer als Grieks koor.