ICOOKGREEK - JULY-AUGUST 2011 by ICOOK GREEK

ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 11

ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ

Μeet the Greeks Στο Ρέθυμνο, στου Χατζηπαράσχου Πρόσωπα Συνέντευξη με τον Βασίλη Καλλίδη Focus On Στα ψαράδικα της Νότιας Ιταλίας Mamma Mia Μαμά, τι είναι κρίση; Άντρας στην Κουζίνα Ε, ναι, ρε! Είμαι foodie… Αλκοτέστ «Σαντορίνη», το καμάρι μας

43 www.icookgreek.com

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Μηνιαία εφημερίδα για την ελληνική κουζίνα που εκδίδεται και διευθύνεται από την iCookGreek ΕΠΕ. Διεύθυνση σύνταξης Αθανασίου Κωνσταντίνα athanasiou@icookgreek.com Τσαμουρά Χριστίνα tsamoura@icookgreek.com Επιμέλεια ύλης Φαλλιέρος Δημήτρης fallieros@icookgreek.com Συντακτική ομάδα Αποστολάκης Γιάννης Βενιέρη Ιωάννα Γεωργαντοπούλου Σύσσυ Εμμανουηλίδης Γιάννης Καστάνη Κάλλια Κοσμάς Πάνος Λιοναράκη Μυρσίνη Παππή Βάσω pappi@icookgreek.com Ριζόπουλος Γιώργος Χατζάκης Νίκος Χατζημιχαήλ Στέλλα Φαλλιέρος Δημήτρης Φουντούλης Ηλίας Ειδικοί συνεργάτες Red Hot Chily Pepper Τσιούνης Γιάννης (ταινίες, μουσική) Φωτογράφοι Δρακόπουλος Γιώργος Καραηλίας Γιώργος Λεπίδας Γιάννης Λάτσης Μιχάλης Food styling Αλεξάνδρα Τασουνίδου Brown Dawn Webb Tina Διόρθωση Κοσμάς Πάνος Συντονισμός Χειμωνάκη Γωγώ Client service Καμπούρη Κλειώ Creative direction Ξενάκης Γιάννης www.xyd.gr yannis.x@xyd.gr Εμπορική Ανάπτυξη και Διαχείριση Else Agency Κηφισίας 340, Χαλάνδρι 15233, Τηλ. 210-6843750, e-mail: elseagency@elseagency.gr Εμπορική Διεύθυνση Αλεξανδρόγλου Έλφη ealexandoglou@elseagency.gr Υποδοχή Διαφήμισης Ταγκάλου Νικολέτα ntagkalou@e-typos.com, τηλ. 210-8113000 Υπεύθυνος λογιστηρίου Ζαμάνης Διονύσης Τηλ: 210 6202894 Fax: 210 6202895 zamanis_d@hol.gr Εκτύπωση-Βιβλιοδεσία ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε.

Έδρα Λ. Δημοκρατίας 48, Δροσιά Γραφεία Δημοκρατίας 11, Μελίσσια Τηλέφωνο: 210-6994753 Fax: 210-6981471 www.icookgreek.com info@icookgreek.com

Editorial Ξεφυλλίζοντας το τεύχος Ιουλίου - Αυγούστου

Hungry Editor’s Choice Τα γευστικά κολλήματα του μήνα

It tastes Greek Τοπ γεύσεις του ελληνικού καλοκαιριού

Πρόσωπα Βασίλης Καλλίδης –Η αιώνια λιακάδα ενός μαγειρικού μυαλού

Meet the Greeks Στο Ρέθυμνο, στου Χατζηπαράσχου

Pop Surreal «Βρόμικο» στο Σύνταγμα

6+Έξι Καλοκαιρινές σπιτικές συνταγές από την Κωνσταντίνα Αθανασίου Mix and Match Ποιο κρασί ν’ ανοίξουμε;

17 32

Αλκοτέστ «Σαντορίνη», το καμάρι μας

Focus On Στα ψαράδικα της Nότιας Ιταλίας

Mamma Mia Μαμά, τι είναι «κρίση»;

36 40 41

Πάμε Επίδαυρο Κύριε Σπέισι, περιμένετε... ερχόμαστε!

Εικαστικά Μαντούδι, Λίμνη, Αγία Άννα: στιγμές…

43 44

Άντρας στην κουζίνα Ναι ρε, I 'm a foodie! Τι ζόρι τραβάς;

Athens Noise Το καρπούζι και η γυναίκα δεν έχουν μπέσα! Red Hot Chili Pepper Ποιος (δεν) φοβάται... την Chili Pepper;

45 47

Pantopolion Ό,τι πουλιέται, ό,τι αγοράζουμε

PHOTO ΗΛΙΑΣ ΦΟΥΝΤΟΥΛΗΣ

Ξεφυλλίζοντας το I Cook ΙουλίουΑυγούστου… θα βρείτε μερικές από τις πιο δροσερές γεύσεις του ελληνικού καλοκαιριού να απολαύσετε τις καυτές μέρες του Αυγούστου. Θα βρείτε ακόμη έναν από τους πιο δροσερούς τύπους της ελληνικής gastro-TV να απολαύσετε την αιώνια λιακάδα του μαγειρικού μυαλού του: ο λόγος για τον Βασίλη Καλλίδη, που ξεχώρισε με τη σειρά «Food and the City» και μας αποκάλυψε τα πιο λαχταριστά μυστικά της πόλης χωρίς ταμπού, «κομπλεξισμούς» και ψευτο-gourmet υπεροψίες… Μικρές ιστορίες, αστικοί μύθοι, μνήμες και ανέκδοτα «μαγειρεύονταν» μαζί με συνταγές που αποκάλυπταν το ιδιαίτερο και, πολλές φορές, πολυεθνικό προφίλ κάθε γειτονιάς, σε μια εκπομπή που αγαπήθηκε όσο λίγες. Ο Δημήτρης Φαλλιέρος βρήκε τον Βασίλη και τα είπανε… Το Meet the Greeks αυτή τη φορά βρέθηκε στο Ρέθυμνο. Ο Ηλίας Φουντούλης σεργιάνισε στα σοκάκια της Παλιάς Πόλης και κάπου εκεί, ανάμεσα στα καφενεία και στα τσικουδάδικα, ένα μικρό μαγαζί του έκλεψε τη ματιά, αφού προηγουμένως η μοσχοβολιά από το ζεστό βούτυρο του είχε κλέψει τη …μύτη. Ήταν το εργαστήρι του Γιώργου Χατζηπαράσχου, όπου καθημερινά φτιάχνει το κανταΐφι του με την πατροπαράδοτη τεχνική –όπως γινόταν μισό αιώνα πριν δηλαδή. Επίδαυρο έχουμε κάθε καλοκαίρι αρκετούς λόγους να βρεθούμε –το φετινό high light είναι χωρίς αμφιβολία ο «Ριχάρδος ο Γ’» με τον Κέβιν Σπέισι. Ο Γιώργος Ριζόπουλος μας βάζει στο κλίμα της παράστασης και ταυτόχρονα μας …σφυρίζει διάφορα χρήσιμα για το πού θα φάμε μετά την παράσταση και πού θα μείνουμε για βράδυ –γιατί κρίμα να γυρίζουμε βραδιάτικα (και να χάσουμε και την πρωινή βουτιά της επόμενης μέρας) Στα ψαράδικα της νότιας Ιταλίας έχετε βρεθεί ποτέ; Αν όχι, ευκαιρία να τα επισκεφτείτε νοερά μέσα από το φακό μεγάλων φωτογράφων. Απ’ τη Νάπολη ως το Παλέρμο (κι απ’ την Καμόρα ως τη Μαφία) η ιταλική ακτογραμμή κρύβει όλη τη μαγεία, την αλμύρα, τον ερωτισμό, το μόχθο, αλλά και τη σκληρότητα του Νότου –διαβάστε για το μακραίωνο έθιμο mattanza, που κάθε καλοκαίρι βάφει κόκκινο το νερό των σικελικών ακτών ζωντανεύοντας μνήμες σκληροτράχηλων εποχών και αγώνων μέχρι θανάτου με τη φύση ή τους θαλάσσιους εισβολείς…

HUNGRY EDITOR’S CHOICE

Κάθε μήνα κι άλλη γεύση. Για τους συντάκτες του ICG ο Ιούλιος και ο Αύγουστος θα κυλήσει με... Κέρασμα με τσικουδιά

Ελαιόλαδα με ονοματεπώνυμο

Αργά αλλά θαυματουργά

Τα νουντλς του καλοκαιριού

Από το Κτήμα Βασιλάκη στο Μιράμπελλο της Κρήτης, δοκιμάσαμε μικρούτσικες και νόστιμες μουρατολιές (...μια μοναδική ποικιλία ελιάς), αλ λά και εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο για τις σαλάτες και τα καλοκαιρινά λαδερά μας. Ο ίδιος παραγωγός φτιάχνει και εμφιαλώνει μια θαυμάσια τσικουδιά, ποτό που σπανίως θα βρούμε εμφιαλωμένο κι επώνυμο. Φυσικά και θα την προτιμήσουμε, όχι μόνο γιατί μας εξασφαλίζει ως προς την προέλευση και την ποιότητά της έναντι των χύμα, ανώνυμων κι αμφιβόλου προελεύσεως αντίστοιχων προϊόντων, αλλά και γιατί είναι ένα απόσταγμα καλοδουλεμένο, με στρωμένη γεύση, πικάντικο, γεμάτο και στρογγυλό, ενώ αρωματικά κρατάει ακόμα τη φρεσκάδα του σταφυλιού. Αν σερβίρετε αυτή την τσικουδιά κρύα από το ψυγείο, θα λατρέψει κάθε λογής μεζεδάκια στεριάς και θάλασσας, προπάντων στο τηγάνι και με έμφαση στα αλμυρούτσικα και πικάντικα εδέσματα. Πώς το ζητάτε; Τσικουδιά Κτήμα Βασιλάκη, 28410 33653 Πού θα το βρείτε; Στον Μανδραγόρα (Γούναρη 14 Πειραιάς, 210 4172961)

Τρία ποικιλιακά ελαιόλαδα που παράγονται συνδυάζοντας παραδοσιακές και σύγχρονες μεθόδους, αποδεικνύουν πως το ελληνικό ελαιόλαδο όχι μόνο κρατά τη γευστική πρωτοκαθεδρία παγκοσμίως, αλλά έχει βάλει πλώρη για ακόμα υψηλότερους στόχους. Το Μανάκι Αργολίδας είναι το πιο φρουτώδες και αρωματικό εκ των τριών, το Κορωνέικο Μεσσηνίας είναι το παχύ της παρέας, αρκετά φρουτώδες και γεμάτο, ιδανικό για τις σαλάτες, ενώ το Κορωνέικο Αργολίδας είναι το πιο ήσυχο, απλό κι ισορροπημένο, καταλληλότερο για το μαγείρεμα. Τα τρία αυτά ελαιόλαδα, που παράγονται σε πέτρινο λιοτρίβι στο χωριό Πολιάνα της Μάνης από την ελαιοπαραγωγική οικογένεια Δραγωνέα, είναι ένα καλό δείγμα από μια συνολικά αξιόλογη προσπάθεια, από την οποία ωστόσο αναμένουμε περισσότερα στο μέλλον. Πώς το ζητάτε; Ποικιλιακά Ελαιόλαδα Poliana Πού θα το βρείτε; στο Olivier & Co (Ομήρου 11 Νέο Ψυχικό, 210 6755292) και στο Τυροκομείο Κωσταρέλλου (Λ. Παιανίας - Μαρκοπούλου 26ο χλμ. 22990 25569)

Μπορεί να άργησαν να φτάσουν στα καλά μπακάλικα της Αθήνας, όμως όσοι ξέρουν να τα μαγειρεύουν και να τα γεύονται, βρίσκουν τα σαλιγκάρια στα παλιά καλά παντοπωλεία, χύμα ή σε μικρά διχτάκια. Φυσικά το δύσκολο της υπόθεσης δεν είναι να μαγειρέψεις τα σαλιγκάρια, ούτε και να τα φας - αν και θέλουν τη μαεστρία τους. Η δυσκολία στην προετοιμασία έγκειται στο καθάρισμα των σαλιγκαριών πριν από το μαγείρεμα, καθώς τα ελευθέρας βοσκής γαστερόποδα μαλάκια χρειάζεται να καθαριστούν σε βάθος με συγκεκριμένη μέθοδο και με σχετικά χρονοβόρα διαδικασία. Συνεπώς, η νέα τους μορφή, φυλαγμένα αεροστεγώς σε γυάλινα βαζάκια, καθαρισμένα με το κέλυφός τους ή σε κονσέρβες χωρίς κέλυφος, καθαρισμένα και προβρασμένα, είναι άκρως δελεαστική και φιλική προς τον άπειρο χρήστη. Η πρώτη ύλη, λοιπόν, είναι έτοιμη, είναι μάλιστα προϊόν εκτροφείου, ολοκληρωμένου βιολογικού κύκλου. Πώς θα το μαγειρέψετε είναι δική σας υπόθεση, αλλά εμείς λατρεύουμε τη μπουμπουριστή εκδοχή τους με μπόλικο δεντρολίβανο, καλό ελαιόλαδο και ξίδι. Πώς το ζητάτε; Σαλιγκάρια Φερέοικος γεύσεις Πού θα το βρείτε; Στα Εδέσματα, Ατταλείας 2, Ν. Σμύρνη, 210 9333225

Είναι ελαφριά, νόστιμα και -εκτός από τα κλασικά πιάτα της ασιατικής κουζίνας με τις γευστικές, πλην έντονες γλυκοπικάντικες σάλτσες- τα νουντλς είναι απολαυστικά σε δροσερές καλοκαιρινές σούπες και σε σαλάτες με φρέσκα εποχικά λαχανικά, αποτελώντας ένα εύκολο, υγιεινό και ελαφρύ γεύμα. Τα συγκεκριμένα νουντλς είναι προϊόν βιολογικής γεωργίας, ζυμωμένα με αλεύρι σιταριού ημιολικής άλεσης, αλεύρι από καστανό ρύζι και θαλασσινό αλάτι. Αν ακολουθήσετε τις οδηγίες της συσκευασίας, θα καλομαγειρευτούνκρατώντας παράλληλα μια μεταξένια υφή κι ένα ευχάριστο αλ ντέντε. Δοκιμάστε τα σε σαλάτες με φρέσκα κολοκυθάκια, σουσάμι, μέντα, τσίλι και σκόρδο ή σε κρύες ντοματόσουπες. Πώς το ζητάτε; Νουντλς Udon Clearspring Πού θα το βρείτε; Στις 4 Εποχές, Νίκης 30, Αθήνα, 210 3229078

PUBLI

ΚΡΙ ΚΡΙ

Νέα θρεπτική απολαυστική πρόταση. Πρωτοποριακός συνδυασμός, αγνή γεύση & δυνατή δόση βιταμίνης C. Τι άλλο να ζητήσεις; Το καλύτερο νέο για το καλοκαίρι έρχεται απ’ την ελληνική γαλακτοβιομηχανία ΚΡΙ ΚΡΙ. Είναι το θρεπτικό επιδόρπιο γιαουρτιού ΚΡΙ ΚΡΙ με πορτοκάλι και καρότο, εμπλουτισμένο με βιταμίνη C, ό,τι πιο δροσερό, γευστικό και υγιεινό δοκιμάσατε μέχρι σήμερα! Η νέα απολαυστική γεύση πορτοκάλικαρότο έρχεται να προστεθεί στην πλούσια ποικιλία επιδορπίων γιαουρτιού της ΚΡΙ ΚΡΙ. Παρασκευασμένο πάντα, από 100% ελληνικό γάλα Σερρών και εμπλουτισμένο με βιταμίνη C, αποτελεί την πιο απολαυστική πρόταση για ένα επιδόρπιο υγιεινό και χαμηλό σε λιπαρά, αφού συνδυάζει την απόλαυση με μόνο 1,7% λιπαρά. Χωρίς τεχνητές χρωστικές ουσίες και πλούσιο σε βιταμίνη C, το νέο επιδόρπιο περιέχει BIFIDUS, το οποίο συμβάλλει στην καλύτερη λειτουργία του πεπτικού συστήματος. Το νέο επιδόρπιο γιαουρτιού ΚΡΙ ΚΡΙ πορτοκάλι & καρότο επιβεβαιώνει τη διαχρονική συνέπεια της εταιρείας απέναντι στους καταναλωτές της. Δημιουργώντας και προσφέροντας προϊόντα που αντανακλούν τη γνησιότητα και την αυθεντικότητα, χωρίς να παρεκκλίνει από τις αρχές της για αληθινή γεύση και αγνή απόλαυση, η γαλακτοβιομηχανία ΚΡΙ ΚΡΙ έχει κερδίσει επάξια την εμπιστοσύνη μας! Θα το βρείτε στα ψυγεία των σούπερ-μάρκετ με προσφορά στις τρεις συσκευασίες τη μία δώρο.

ΓΕΥΣΕΙΣ ΚΡΙ ΚΡΙ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΜΕ

ακτινίδιο • κεράσι • ροδάκινο • φράουλα

IT TASTES GREEK... (

) © GUEDES/PHOTOCUISINE/CORBIS/APEIRON

Top 5

summer flavors Γιατί μας αρέσει να γλείφουμε συνέχεια τα χείλια μας το καλοκαίρι; Για να πάρουμε λίγη από την αλμύρα που έχει αφήσει το νερό της θάλασσας στο στόμα μας. Αλλά όχι μόνο: Τα καλοκαίρια μας τα έχουμε συνδέσει με κάποιες εικόνες και γεύσεις... μια μπίρα σε ένα τραπέζι δίπλα στο κύμα, ή κάτω από τον ίσκιο ενός πεύκου, ένα βελούδινο γιαούρτι με φρούτα, ένα αναψυκτικό που μιλάει... ελληνικά, μια τραγανή κριθαροκουλούρα, ένα λαχταριστό παγωτό, και όλα αυτά με soundtrack τα τζιτζίκια να τραγουδάνε κάπου δίπλα. Σε αυτό το τεύχος “βουτήξαμε” στις 5 πρώτες γεύσεις που μας έρχονται στο μυαλό κάθε χρόνο τέτοια εποχή!

IT TASTES GREEK...

Καλοκαίρι και Amstel… η καλύτερή μας!

η Amstel μας υπενθυμίζει γιατί κάθε στιγμή μαζί της είναι η καλύτερή μας! Άδικα; Καθόλου. Ένα ποτήρι γεμάτο με την μπίρα-θρύλο της ελληνικής αγοράς φέρνει μαζί του μνήμες από ελληνικό καλοκαίρι, απ’ το μπλε της θάλασσας και της Εθνικής μας ομάδας, απ’ τις παραδόσεις του τόπου μας, το πάθος μας… Φτιαγμένη από απολύτως φυσικά συστατικά (νερό, μαγιά, κριθάρι και λυκίσκο) βάσει της αυθεντικής συνταγής που για πάνω από 40 χρόνια γοητεύει τους Έλληνες, η πρώτη σε πωλήσεις Lager της χώρας έχει 5% αλκοολικούς βαθμούς. Το λαμπερό χρυσοκίτρινο χρώμα της Amstel (αποτέλεσμα του συνδυασμού ανοιχτόχρωμης και σκουρόχρωμης βύνης), ο παχύς λευκός αφρός της, τα ανάλαφρα αρώματά της και η φινετσάτη πικράδα της, δίνουν το «παρών» σε όλες τις σημαντικές μας στιγμές, συνοδεύει τις εμπειρίες μας και δίνει γεύση σε ό,τι αξίζει στη ζωή μας. Η αλήθεια της και η αλήθεια μας ενώνονται σε ένα κοινό ταξίδι αναζήτησης των πιο ουσιαστικών στοιχείων της ζωής. Amstel, λοιπόν, γιατί έτσι μας αρέσει να ζούμε.

«Μια παγωμένη Amstel!» -πόσες φορές δεν την ονειρευτήκατε στη χώρα του καυτού ήλιου, της ατέλειωτης μέρας και της γαλάζιας θάλασσας; Το ελληνικό καλοκαίρι τη λατρεύει, το ίδιο και τα θερινά …εδέσματα, που απολαμβάνουν οι παρέες στις παραλίες, στις πλατείες, στα σοκάκια, στα μπαλκόνια ή στις αυλές αυτής της τόσο easygoing χώρας. Τραπεζάκια σκορπισμένα έξω, γελαστοί άνθρωποι, καμιά χωριάτικη, φρεσκοτηγανισμένο τραγανό μαριδάκι ή καλαμαράκι, λίγη πικάντικη τυροκαυτερή και Amstel –πολλές Amstel– συνθέτουν το σκηνικό της απόλυτης καλοκαιρινής ευδαιμονίας. Παρότι οι μπίρες επιδεικνύουν μια εξαιρετική ποικιλία σε γεύση, άρωμα, χρώμα και τρόπους ωρίμανσης, στην καρδιά του Έλληνα βασιλεύει η lager. Κι απ’ όλες τις Lager της αγοράς η λατρεμένη του «ξανθιά» είναι η Amstel. Με μια ταινία γεμάτη… Ελλάδα,

Απολαύστε Υπεύθυνα

IT TASTES GREEK...

Δροσερό γιαούρτι με φρούτα

Η απόλυτη γεύση του καλοκαιριού Δεν είναι μόνο εξαιρετικά υγιεινό – θεωρείται ελιξίριο ευεξίας και μακροζωίαςαλλά και τόσο απολαυστικό, ιδιαίτερα τώρα το καλοκαίρι. Όταν μάλιστα το συνδυάσεις με τη γεύση των αγαπημένων σου φρούτων, γίνεται το πιο παραδεισένιο σνακ για τις καυτές μέρες του Ιουλίου και του Αυγούστου. Αν μάλιστα του βάλεις και λίγο μέλι… Τι θα γίνει, όμως, που ούτε το μέλι ούτε τα φρούτα μπορούμε να τα κουβαλάμε μαζί μας κάθε στιγμή της μέρας για να φτιάχνουμε το αγαπημένο μας γεύμα όποτε το λαχταρήσουμε; Μην ανησυχείτε καθόλου γι’ αυτό! Η ΦΑΓΕ είχε μια θαυμάσια ιδέα. Πήρε το πιο αγαπημένο στραγγιστό γιαούρτι του Έλληνα, το Total 2%, του πρόσθεσε φρούτα και μέλι και

δημιούργησε αξεπέραστους γευστικούς συνδυασμούς, που προσφέρουν μοναδική απολαυστική εμπειρία! Εκτός από τις υπάρχουσες 4 γεύσεις (φράουλα, μύρτιλο, κεράσι, μέλι), ανακαλύψτε τώρα τις δύο νέες, λαχταριστές γεύσεις Total 2% με φρούτα: στραγγιστό γιαούρτι Total 2% με ρόδι - βατόμουρο και στραγγιστό γιαούρτι Total 2% με μάνγκο! Είναι ιδιαίτερα γευστικά και απολαυστικά, τα χαίρεσαι όποια στιγμή τα επιθυμήσεις χωρίς να ανησυχείς για τις …θερμίδες, γιατί είναι ελάχιστες, και επιπλέον μπορείς να καθορίσεις ο ίδιος πόση ποσότητα φρούτων θέλεις, χάρη στην πρωτότυπη συσκευασία που ξεχωρίζει τα φρούτα απ’ το γιαούρτι.

...IT TASTES GREEK

Λουξ

Καλοκαίρι σαν άλλοτε

Τη λατρέψαμε από πιτσιρίκια για την υπέροχη πορτοκαλάδα της, με την αξέχαστη γεύση, και τη λεμονάδα της, με το υπέροχο άρωμα. Μας μάγεψε ξανά το 2004 με την καταπληκτική της βυσσινάδα: η καλύτερη ιδέα για δροσάτη γλύκα γεμάτη γεύση από Ελλάδα που γευτήκαμε ποτέ. Είναι η Λουξ, η εταιρεία της καρδιάς μας! Και χωρίς αυτήν …δε βγαίνει το μακρύ, καυτό, ελληνικό καλοκαίρι. Μια ελληνική εταιρεία που έχει διαδρομή 60 ετών στην αγορά των αναψυκτικών και κυρίαρχο χαρακτηριστικό της τον απόλυτο σεβασμό στον καταναλωτή. Όλα ξεκίνησαν το 1950, όταν ο Παναγιώτης Μαρλαφέκας, ιδρυτής της επιχείρησης, δημιούργησε μια μικρή βιοτεχνία σε έναν σχετικά περιορισμένο χώρο στην οδό Παντοκράτορος, στην Παλαιά Πόλη της Πάτρας, σε μια εποχή που στην αχαϊκή πρωτεύουσα λειτουργούσαν άλλες 11 ανάλογου μεγέθους επιχειρήσεις. Ο μοναδικός τρόπος για να ξεχωρίσει κάποιος, ήταν να επιλέξει τα καλύτερα υλικά και με το δικό του μεράκι να δημιουργήσει μοναδικές συνταγές, με την ελπίδα να τα προτιμήσει ο Πατρινός καταναλωτής. Εκεί ακριβώς πόνταρε ο ιδρυτής, κι όταν αποφάσισε να μετεγκαταστήσει τη βάση του, επέλεξε το φημισμένο Κεφαλόβρυσο, που τότε δεν είχε την παραμικρή υποδομή για οποιαδήποτε βιομηχανική δραστηριότητα (δεν είχε ηλεκτρικό, ούτε καν τηλέφωνο), είχε όμως στο υπέδαφός του έναν πραγματικό θησαυρό, το περίφημο νερό του. Με τέτοια πεισματική αναζήτηση των καλύτερων πρώτων υλών οι πορτοκαλάδες, οι λεμονάδες και

οι γκαζόζες της Λουξ δεν κέρδισαν απλώς τους Πατρινούς αλλά σύντομα η φήμη τους ξεχύθηκε σε όλη την Ελλάδα. Πολλά άλλαξαν από τότε, μόνο το πείσμα για την ύψιστη ποιότητα έμεινε ίδιο στο χρόνο. Δικαιωμένη για την επιλογή της η Λουξ, σήμερα είναι η μεγαλύτερη αμιγώς ελληνική εταιρεία στον κλάδο των αναψυκτικών και χυμών, ενώ κατέχει σταθερά την 3η θέση στην αγορά, μετά από τις δυο γνωστές πολυεθνικές. Τα αναψυκτικά Λουξ κυκλοφορούν σε 8 διαφορετικές γεύσεις (πορτοκάλι, λεμόνι, βύσσινο, mix, cola, γκαζόζα, σόδα και τόνικ), το ίδιο αγνά και βασισμένα στις αυθεντικές συνταγές με τις οποίες μεγαλώσαμε. Με βασικό συστατικό το εξαιρετικής ποιότητας νερό Κεφαλοβρύσου, την προσθήκη φυσικών χυμών φρούτων και πρώτων υλών που έχουν επιλεγεί με αυστηρά κριτήρια και την ιδανική ισορροπία ανθρακικού, τα αναψυκτικά Λουξ ξεχωρίζουν και μαγεύουν όποιον τα δοκιμάσει. Και χυμοί! Από τις προτάσεις της Λουξ δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι φυσικοί χυμοί, που εντάχθηκαν στην οικογένεια το καλοκαίρι 2008. Τα νέα, ολόφρεσκα μέλη κυκλοφορούν σε 4 γεύσεις: πορτοκάλι, ροδάκινο, μήλο-πορτοκάλι-καρότο (χυμός πλούσιος σε βιταμίνες B, C και E) και το μοναδικό κοκτέιλ 9 φρούτων και 7 βιταμινών extra-9. Από 100% φυσικό χυμό φρούτων και χωρίς ίχνος ζάχαρης και συντηρητικών, οι νέοι χυμοί Λουξ χαρίζουν ενέργεια κι ευεξία. Και βέβαια μοναδική δροσιά Λουξ. Δοκιμάστε τους!

IT TASTES GREEK...

Κριθαροκουλούρα Η γεύση της ελληνικής γης

Αν υπάρχει ένα δημητριακό που στήριξε γενιές και γενιές Ελλήνων όχι μόνο σε δύσκολες εποχές, αλλά και σε «δύσκολες» περιοχές, με λιγοστά γόνιμα χώματα, αυτό είναι χωρίς αμφιβολία το κριθάρι. Ολιγαρκές στην καλλιέργειά του σε σχέση με άλλα δημητριακά και χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις στην επεξεργασία, το κριθάρι διατηρούσε όλο το διατροφικό πλούτο των «θησαυρών της γης», χαρίζοντας στην ελληνική οικογένεια της υπαίθρου το πολύτιμο ψωμί και τα παξιμάδια, που τόσο είχαν ανάγκη. Οι πιο απομονωμένες αγροτικές κοινότητες, οι άνθρωποι των σκληροτράχηλων βουνών ή των άγονων νησιών, με ελάχιστο αρόσιμο χώμα, προτιμούσαν την καλλιέργεια του κριθαριού, αφήνοντας την πολυτέλεια του σιταριού στα πλούσια χώματα και τα άφθονα νερά του κάμπου. Αλέθοντας τον καρπό στους χειροκίνητους πετρόμυλους κι αργότερα στους ανεμόμυλους, οι αγρότες έπαιρναν ένα χοντροκομμένο υποκίτρινο αλεύρι, που αμέσως το ζύμωναν και με διπλό ψήσιμο έφτιαχναν τις δημοφιλείς στις μέρες μας κριθαροκουλούρες, στρογγυλές ή και με τρύπα στη μέση. Αυτές οι κουλούρες συνόδευαν επί μήνες τους άντρες στο χωράφι, τα παιδιά στο παιχνίδι, τους ψαράδες στη θάλασσα, χωρίς ποτέ να «χαλάνε», εφόσον διατηρούνταν στεγνές. Και όταν ερχόταν η ώρα της κατανάλωσής

τους, τους δύσκολους καιρούς, με λίγο νεράκι γίνονταν αμέσως βρώσιμες. Οι μερακλήδες Κρητικοί, που είχαν την τύχη να ζουν σε ένα τόσο ευλογημένο μέρος, ώστε ποτέ να μην τους λείπει το ελαιόλαδο, οι γλυκές, ζουμερές ντομάτες απ’ τα πεδινά, το φρέσκο, λευκό τυρί από το ντόπιο γάλα, έβαζαν πάνω από την καλά νοτισμένη κριθαροκουλούρα τους λίγη τριμμένη ντοματούλα, φρέσκια και μυρωδάτη, δύο κουταλιές μαλακό λευκό τυρί, λίγο καλό λαδάκι και μία ιδέα ρίγανη. Έτσι έφτιαξαν τον περίφημο ντάκο, που σε κάποια μέρη της Κρήτης τον λένε και «κουκουβάγια», ο οποίος ακόμη και στις μέρες μας είναι ένας από τους καλύτερους μεζέδες για τσικουδιά, ρακή, ουζάκι ή κρασάκι –και το πιο συχνό ορεκτικό στα μεζεδοπωλεία και ουζερί της πόλης.

Νέα παξιµάδια Elite Ζυµώµατα από την Κρήτη Τα νέα Παξιμάδια Elite Ζυµώµατα καλύπτουν την ανάγκη του σύγχρονου καταναλωτή, για υγιεινές, ποιοτικές και αυθεντικές γεύσεις. Παράγονται στην Κρήτη, στη γη που ξέρει να τιµά την παράδοση και την αυθεντικότητα. Παρασκευάζονται με τις τοπικές παραδοσιακές συνταγές και φθάνουν στο τραπέζι σας με την εγγύηση ποιότητας Elite, διατηρώντας την θρεπτική αξία και τη νοστιμιά τους. Συνοδεύουν τέλεια τα περισσότερα φαγητά της ελληνικής κουζίνας και εµπλουτίζουν μοναδικά τις σαλάτες μας. Είναι προϊόντα ΠΓΕ (Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης) πιστοποιημένα από τον Agrocert Δοκιμάστε: Κρητικό παξιµάδι (ΠΓΕ) Κρίθινο, Κρητικό παξιµάδι(ΠΓΕ) Σταρένιο Κρητικό παξιµάδι Κριθαροκουλούρα (ΠΓΕ)

Τα προϊόντα Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης είναι αναγνωρισμένα από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως προϊόντα με ιδιαίτερες ιδιότητες και ποιότητα που απορρέουν από τον τόπο καταγωγής τους, η δε παραγωγή τους πρέπει να γίνεται στο συγκεκριμένο τόπο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση μάλιστα έχει καθιερώσει ειδικό σήμα στις συσκευασίες αυτών των προϊόντων ώστε να ενημερώνει τους καταναλωτές σχετικά με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα των προϊόντων αυτών και να τους προστατεύει από απομιμήσεις.

...IT TASTES GREEK

Οι πρωταγωνιστές του καλοκαιριού Το φετινό καλοκαίρι θα είναι πιο εξωτικό από κάθε άλλη χρονιά! Κι αυτό, γιατί φέτος υποδεχόμαστε τη νέα εξωτική γεύση: Coconutterly Fair. Ένα εκπληκτικό Παγωτό Σοκολάτα με Σιρόπι Καρύδας και μεγάλα Κομμάτια Καραμελωμένης Καρύδας. Μια ακαταμάχητη γλυκιά απόλαυση που δίνει τροπική νότα στις καλοκαιρινές στιγμές μας, από την πρώτη κιόλας κουταλιά. Αφήστε το Coconutterly Fair να σας ταξιδέψει σε λευκές αμμουδιές με γαλαζοπράσινα κρυσταλλένια νερά, κοκκοφοίνικες και …αιώρες. Νιώστε τη σοκολάτα να γίνεται ακόμα πιο λαχταριστή καθώς αγκαλιάζει το βελούδινο σιρόπι καρύδας και τα εξωτικά

κομμάτια καραμελωμένης καρύδας. Και ζήστε την προσωπική απόλαυση χωρίς κοινωνικές ενοχές, αφού με κάθε λαχταριστή κουταλιά από το Coconutterly Fair στηρίζετε το δίκαιο εμπόριο συμβάλλοντας στην καλυτέρευση των συνθηκών δουλειάς και ζωής πάρα πολλών ανθρώπων και των οικογενειών τους. Το Coconutterly Fair έχει τη σφραγίδα του Fairtrade καθώς τα Ben & Jerry’s είναι θερμοί υποστηρικτές του Δίκαιου και Αλληλέγγυου Εμπορίου. Το 2006 εξάλλου κυκλοφόρησαν το παγωτό βανίλια, το πρώτο παγωτό στον κόσμο με πιστοποίηση από το Fairtrade! Στόχος των Ben & Jerry’s είναι έως το 2013 να έχουν γίνει το 100% των παγωτών τους Fairtrade!

Θρυλικές γεύσεις Ben & Jerry’s Chocolate Fudge Βrownie Παγωτό Σοκολάτα με Κομμάτια από Σοκολατένια Βrownie Τα brownies για το συγκεκριμένο παγωτό παράγονται σε ένα μικρό φούρνο στη Νέα Yόρκη, το Greystone Bakery, από μια ομάδα πρώην αστέγων, τους οποίους ο Ben & o Jerry προσέλαβαν και εκπαίδευσαν. Παράλληλα, τους παρείχαν τροφή και στέγη, βελτιώνοντας έτσι σημαντικά το βιοτικό τους επίπεδο. Πρόκειται για τα νοστιμότερα brownies που έχουμε δοκιμάσει ποτέ! Chunky Monkey Παγωτό Μπανάνα με Μεγάλα Κομμάτια Σοκολάτας και Καρύδια Την αρχική ιδέα για το Chunky Monkey μάς την έδωσε η φοιτήτρια Susan April, η οποία δούλευε σε μια παιδική κατασκήνωση. Στο γράμμα της μας πρότεινε να δημιουργήσουμε ένα παγωτό με γεύση μπανάνας. Ο Ben, αναβαθμίζοντας αυτή την ιδέα, δημιούργησε ένα παγωτό με έντονη γεύση μπανάνας, προσθέτοντας μεγάλα κομμάτια σοκολάτας και καρύδια! Fairly Nuts Παγωτό Καραμέλα με Σιρόπι Καραμέλας και Μεγάλα Κομμάτια Καραμελωμένα Αμύγδαλα Η γεύση αυτή είναι αποτέλεσμα του παγκόσμιου διαγωνισμού όπου οι καταναλωτές έστειλαν τις δικές τους προτάσεις για το πώς θα ήθελαν να γίνει το αγαπημένο τους παγωτό Ben & Jerry’s. Η 40χρονη Τόνι ήταν η νικήτρια του διαγωνισμού και η Fairly Nuts η αγαπημένη μας γεύση! Ενημερωθείτε για τα αγαπημένα σας παγωτά στο ολοκαίνουριο site www.benjerry.gr και στη Facebook σελίδα μας Βen & Jerry’s Greece, www.facebook.com/ benandjerrys.gr

ΠΡΟΣΩΠΑ... (

) ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΦΑΛΛΙΕΡΟ

Βασίλης Καλλίδης Η αιώνια λιακάδα ενός μαγειρικού μυαλού Αυτή τη συνέντευξη του Βασίλη Καλλίδη αξίζει να τη διαβάσετε. Ανατρεπτικός, αυθόρμητος, γεμάτος θετική ενέργεια, ένας chef με πραγματικά λαμπερό μαγειρικό μυαλό. Του πρότεινα να μην τον ρωτήσω τίποτα, αλλά να ξεκινάω εγώ προτάσεις και εκείνος να τις συμπληρώνει όπως θέλει. Σε κλάσματα δευτερολέπτου και με ένα αφοπλιστικό χαμόγελο μου είπε: «Μέσα είμαι!». Η πρώτη δουλειά που έκανα πάνω στη μαγειρική… ήταν σε ένα εστιατόριο στον Κορυδαλλό που το είχε ένας ναυτικός «εν αποστρατεία». Εκεί μέσα είχε ό,τι μπορείς να φανταστείς: από δεκάμετρο βόα βαλσαμωμένο, κροκόδειλο, αντιλόπη, θαλάσσια χελώνα, μέχρι και αραβικά έπιπλα, ινδικά χαλιά, ναργιλέδες και μεμοραμπίλια από κάθε λιμάνι που είχε σταματήσει. Θα ήταν το ιδανικό σπίτι για τη φίλη μου την Ελένη την Ψυχούλη, γιατί είμαστε και οι δυο λάτρεις του κιτς! Τα φαγητά που φτιάχνω, θέλω να είναι σαν… τα γεμιστά της μαμάς μου, σαν το nigiri του Furin Kazan, το μεδούλι του Joël Robuchon, σαν τις πεταλίδες του Νίκου στα «Άργουρα», σαν τα ψητά του «Τζίμη», σαν τα burgers του Shake Shack στη Νέα Υόρκη και σαν το tagine στο «Le Foundouk» στο Μαρακές. Η καλύτερη ανταπόκριση που έχω δεχθεί για το φαγητό μου είναι... πιο δυνατή από τα λόγια. Είναι η συγκίνηση μια φίλης μου που, όταν δοκίμασε τον τραχανά στο εστιατόριό μου στο Μαρούσι, της θύμισε αυτόν που της έφτιαχνε η μαμά της… Μπήκε με δάκρυα στην κουζίνα και μου είπε «αν η μαμά μου ζούσε μια μέρα ακόμα, θα ήθελα να μου φτιάξει έναν τέτοιο τραχανά…». Το επόμενο πράγμα που θέλω να κάνω στη ζωή μου είναι… να ανοίξω εστιατόριο στη Νέα Υόρκη. Κάνοντας το Food & the City, προσπάθησα… να μη βάλω 22

...ΠΡΟΣΩΠΑ

Λυσάρι & σημείωμα του συντάκτη: Έχετε άγνωστες λέξεις; Λογικό. Ο Βασίλης Καλλίδης είναι σαν κινητή εγκυκλοπαίδεια γαστρονομίας… Έχουμε και λέμε: ο Joël Robuchon είναι κορυφαίος Γάλλος chef, που έχει πάρει και τον τίτλο «Chef του αιώνα»! Τα «Άργουρα» είναι στέκι για τους λάτρεις των θαλασσινών στις Τζιτζιφιές. Το Shake Shack είναι ένα διάσημο μπεργκεράδικο της Νέας Υόρκης και το tagine είναι ένα αυθεντικό μαροκινό πιάτο, κομμάτια κρέατος και λαχανικών που σιγοψήνονται σε πήλινο σκεύος.

κιλά δοκιμάζοντας τα πιο νόστιμα φαγητά και γλυκά της Αθήνας! Η οικονομική κρίση με έχει κάνει να… μην τρώω σούσι κάθε μεσημέρι, να μην αγοράζω τα νέα Adidas του Jeremy Scott, να μην αγοράζω γαλοπούλα Ισραήλ με 19,90 το κιλό (!) και να μη μιλάω πολύ στο κινητό (yeah, right…). Με παραξενεύει πολύ σ την Ελλάδα… που οι αγελάδες στις φάρμες είναι βρώμικες, ενώ στην Ελβετία είναι σαν φωτομοντέλα / που είναι τόσο ακριβό το σούσι, ενώ έχουμε τόσο ψάρι / οι Έλληνες, γιατί δεν αγαπάμε τον τόπο μας όσο θα έπρεπε. Διάλεξα να ανοίξω το «Άνετον» και στις Σπέτσες… γιατί το Poseidonion είναι από τα πιο σικ και αριστοκρατικά ξενοδοχεία στη Δυτική Ευρώπη / γιατί το βιολογικό μου μποστάνι στους λόφους πάνω από τη Χώρα έχει τα πιο ωραία λαχανικά που έχεις δει ποτέ / γιατί οι πελάτες του μαρουσιώτικου «Άνετον» που παραθερίζουν στις Σπέτσες έκαναν παράπονα και ήθελαν να βρίσκουν και στο νησί τις γεύσεις του εστιατορίου. Τα τρία low budget αυθεντικά στέκια της πόλης που μου έρχονται πρώτα στο μυαλό είναι… ο Τζίμης στο Βύρωνα για φοβερά ψητά / το Colibri στο Παγκράτι για μπιφτεκάκια με γιαούρτι και ψητή ντομάτα, με ατμόσφαιρα σαν να είσαι διακοπές - κανείς δε βιάζεται / το Rincon Mexicano, το μεξικάνικο της κυρίας Ines στο Κουκάκι, όπου τρώω θεϊκά και πάμφθηνα. Αν δεν ήμουν chef, θα ήμουν… σκηνογράφος / ή δοκιμασ τής στρωμάτων σε ξενοδοχεία / ή γεωργός και κατά προτίμηση καλλιεργητής ντομάτας (επ’ ευκαιρία να βάλω μια Μικρή Αγγελία προς τους αναγνώστες του I Cook Greek: Ψάχνω να βρω σπόρο της ντοματοποικιλίας μπατάλα. Αν ξέρετε πού μπορώ να βρω, σας παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μου στο vaskallidis@hotmail.comαλήθεια!)

Ο Βασίλης Καλλίδης γεννήθηκε το 1975 στη Θεσσαλονίκη. Φέτος βραβεύτηκε για δεύτερη φορά με Βραβείο Ελληνικής Κουζίνας από τους «Χρυσούς Σκούφους». Έχει σπουδάσει τουριστικά επαγγέλματα και έχει ταξιδέψει και ζήσει σε όλο τον κόσμο: Παρίσι, Κάιρο, Μαρακές, Νέα Υόρκη… Τα τελευταία χρόνια ειδικεύεται στην ελληνική δημιουργική κουζίνα. Το 2005 άνοιξε με το φίλο του Δημήτρη Φωτόπουλο το «Άνετον» στο Μαρούσι, ένα από τα καλύτερα εστιατόρια της πόλης. Το 2010 το… κλωνοποίησε φτιάχνοντας το «Αneton on the Verandah», μέσα στο ιστορικό ξενοδοχείο Poseidonion των Σπετσών (τον Αύγουστο θα συχνάζει κυρίως στις Σπέτσες, καθώς το «Άνετον» του Αμαρουσίου κλείνει για διακοπές). Ο Βασίλης ήταν ο μάγειρας της εκπομπής «Όμορφος κόσμος το πρωί» και παρέμεινε τηλεοπτικός chef και στο «Πρωινό mou» του Mega. Εκεί όμως που πραγματικά τα έδωσε όλα, είναι στην προσωπική του εκπομπή «Food and the City», με την οποία μας πήγε στις καλύτερες ανεξερεύνητες γαστρονομικές γωνιές της πόλης. Το «Food and the City» ήταν ανέλπιστη επιτυχία ως η πρώτη εκπομπή μετά το «Μπουκιά και συχώριο» του Ηλία Μαμαλάκη που έβγαλε τη μαγειρική εκεί που της αξίζει: στο δρόμο.

MEET THE GREEKS... (

)-(

) ΗΛΙΑΣ ΦΟΥΝΤΟΥΛΗΣ

ΡΕΘΥΜΝΟ Στο εργαστήρι του Χατζηπαράσχου Οι βόλτες δεν τελειώνουν ποτέ στα στενά της Παλιάς Πόλης του Ρεθύμνου. Κάποια είναι ήσυχα, σκιερά και έρημα, άλλα πάλι πολύβουα, «μποτιλιαρισμένα» από τουρίστες, με διάχυτη μυρωδιά αντηλιακού. Κάπου εκεί, ο χρόνος σταματά μπροστά από ένα μικρό μαγαζί, η μοσχοβολιά από το ζεστό βούτυρο τρυπώνει στα ρουθούνια και η παράδοση κρέμεται από μια λεπτή κλωστή... Θα σας καλέσει κοντά του χωρίς καν να το καταλάβετε, με τη μοναδική του γλυκιά μυρωδιά. Αν αναρωτηθείτε από πού προέρχεται και ρίξετε μια ματιά μέσα από την ξύλινη πόρτα του, θα βρεθείτε σε ένα χώρο παλιό, ψηλοτάβανο, αρχοντικό και πάντα φρεσκοασβεστωμένο και κάτασπρο, που έχει να σας διηγηθεί ιστορίες αμέτρητες, όσες και οι κλωστούλες στο φύλλο του κανταϊφιού που ψήνεται φρέσκο και λαχταριστό και στριφογυρίζει. Εδώ και πάνω από μισό αιώνα, ο Γιώργος Χατζηπαράσχος, στο εργαστήρι του στην οδό Μανουήλ Βερνάρδου στην Παλιά Πόλη του Ρεθύμνου, φτιάχνει το καταΐφι του με την πατροπαράδοτη τεχνική, όπως όταν ξεκίνησε: σιρόπι, ξηροί καρποί, μπόλικο μεράκι και αγάπη και φυσικά το χειροποίητο φύλλο, που ακόμα και σήμερα γίνεται με τρόπο παραδοσιακό. Αλεύρι, νερό και λίγο αλάτι, σε αναλογίες που πήρε χρόνια να συνδυαστούν και να τελειοποιηθούν, αναμειγνύονται σε ένα ρευστό μείγμα που κυλάει σε έναν στροβιλιζόμενο, καυτό χάλκινο δίσκο πάνω από φλόγες γκαζιού. Με το που ακουμπήσει το λεπτό ρυάκι ζύμης στο δίσκο, ψήνεται. Μια, δυο, τρεις στροφές στο κέντρο του δίσκου, λίγο άπλωμα με το χέρι για να ξεκολλήσουν οι κλωστούλες, άλλες δυο-τρεις στροφές, μερικά δευτερόλεπτα ψήσιμο ακόμα και το φύλλο κανταϊφιού είναι έτοιμο. Με μαθηματική ακρίβεια, σε μια αυτοματοποιημένη τελετουργία, ο κύριος Γιώργος ετοιμάζει ξανά και ξανά το μοναδικό αυτό φύλλο. Σε επιστήμη βέβαια έχει αναγάγει και το άνοιγμα του φύλλου για

Ο Γιώργος Χατζηπαράσχος, στο εργαστήρι του στην οδό Μανουήλ Βερνάρδου στην Παλιά Πόλη του Ρεθύμνου, φτιάχνει το κανταΐφι του με την πατροπαράδοτη τεχνική, όπως τότε που πρωτοξεκίνησε: σιρόπι, ξηροί καρποί, μπόλικο μεράκι και αγάπη και φυσικά το χειροποίητο φύλο, που ακόμα και σήμερα γίνεται με τρόπο παραδοσιακό.

...MEET THE GREEKS

μπακλαβά. Η ζύμη ανοίγει αργά, στερεώνεται στο τραπέζι, στροβιλίζεται στον αέρα, ξανά και ξανά, μέχρι που γίνεται απαλή και διάφανη σαν καλοκαιρινό σεντόνι από το πιο φίνο μετάξι. Όσοι τον γνωρίζουν, ξέρουν πως δεν ζυμώνει ποτέ όταν έχει πολλή υγρασία ή όταν ο καιρός το πάει για βροχή. Κολλάει το φύλλο -βλέπετε- και δεν βγαίνει όπως πρέπει. Προβληματίζεται πότε-πότε που έχει να ανταγωνιστεί τα «βιομηχανικά» κανταΐφια, αλλά ξέρει πως ο κόσμος πάντα θα κάνει τελικά την πιο ποιοτική επιλογή. Έχει μεταδώσει την αγάπη του και στο γιο του Παρασκευά, που «τρέχει» το εργαστήρι τον περισσότερο καιρό, ενώ και ο εγγονός Στέλιος, μαθητής ακόμα, βοηθάει και φαίνεται να έχει το... χάρισμα. Κι έτσι ο κύριος Χατζηπαράσχος είναι αισιόδοξος πως η τέχνη του δεν θα χαθεί. Η καλύτερη διαφήμιση -όπως λέει εδώ και χρόνια- είναι αυτή που γίνεται στόμα με στόμα: οι ντόπιοι τον ξέρουν με το όνομά του, ενώ οι ξένοι έρχονται να τον επισκεφτούν ξανά και ξανά. Για πολλά χρόνια δεν είχε καν ταμπέλα έξω από το μαγαζί, και η συγκεκριμένη είναι δώρο από δύο Ολλανδούς πελάτες που έγιναν με τα χρόνια φίλοι του. Κάνει αυτή τη δουλειά από το 1946, όταν ήταν 25 χρόνων, πρώτα ως εκπαιδευόμενος και στη συνέχεια από το 1958 μέχρι σήμερα στο δικό του μαγαζί, στο ίδιο σημείο της Παλιάς Πόλης. Αν τον πετύχετε να ανοίγει το μαγαζί, μην απορήσετε αν καταφτάσει με το ποδήλατό του, αψηφώντας τους γιατρούς που τον έχουν επανειλημμένα προειδοποιήσει να σταματήσει.

Στο πλευρό του, φίλος και σύντροφος η κυρία Κατερίνα, που βοηθάει σε ό,τι χρειαστεί, και μιλάει με περηφάνια για τις φωτογραφίες του συζύγου της που έχουν ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, ενώ η μικρή τηλεόραση μέσα στο εργαστήρι προβάλλει συνεχώς διάφορα ρεπορτάζ που έχουν γίνει για το διάσημο κανταΐφι. Φεύγω από το μαγαζί χαρούμενος μετά από μια όμορφη και νοσταλγική συζήτηση, ενώ στο ρεπορτάζ που έχει το dvd εκείνη τη στιγμή, μια δημοσιογράφος από τη Νέα Ζηλανδία παρακαλώ, προσπαθεί γελώντας να προφέρει το όνομά του! Εργαστήρι Γιώργος Χατζηπαράσχος Μανουήλ Βερνάρδου 30 Τηλ. 2831029488

POP SURREAL (

) ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗΣ

«Βρόμικο» στο Σύνταγμα

Οφείλω να εξηγηθώ από την αρχή: γενικά δεν είμαι αγωνιστής και τις διαδηλώσεις και τα παρόμοια τα ψιλοβαριέμαι. Θα πρέπει να προσθέσω μάλιστα ότι γενικά μιλώντας, δύσκολα θα μπορούσε να με χαρακτηρίσει κανείς θαρραλέο... …Οπότε, γίνεται μάλ λον κατανοητό γιατί η τελευταία φορά που πήγα στα Προπύλαια ήταν για να πάρω το πτυχίο μου (η Μαρία Κάλας είχε ήδη πεθάνει, αλλά η Σοβιετική Ένωση χτύπαγε ακόμα το Νο2 των παγκοσμίων τσαρτς). Εξίσου ευεξήγητο το ότι δουλεύω ως ρεπόρτερερευνητής (και μάλιστα δαιμόνιος) σε περιοδικό μαγειρικής και όχι ως πολεμικός ανταποκριτής ή πολιτικός αναλυτής. Ωστόσο, η κρίση που όλα τα ανακατεύει και τα ανατρέπει (όχι και τόσο «επιλεκτικά»...), έφερε ακόμα κι εμένα, τον φρεντοκαπουτσίνο, στην πρώτη γραμμή. Το φύλλο πορείας δεν μου το έφερε βέβαια κάποιος επιλοχίας του οίκου Moody's, αλλά η προϊσταμένη μου μέσω του I Phone της, την ώρα που έκανε μαραθώνιο στον καινούργιο διάδρομοστερεοφωνικό που έχει εγκαταστήσει στη μεζονέτα της, στο Ψυχικό. Το ξανθό άβαταρ της προϊσταμένης μού έκανε poke ακριβώς τη στιγμή που ψώνιζα τσιζ κέικ σε ένα από τα λίγα ζαχαροπλαστεία της Αθήνας που φτιάχνει ακόμη πραγματικά τσιζ κέικ –και όχι κριμ κέικ ή σκέτο κέικ (το όνομα του δεν πρόκειται να το αναφέρω χάριν δημοσιογραφικής δεοντολογίας, όπως επίσης και γιατί η τιμολογιακή πολιτική του δεν έδειξε την παραμικρή ευελιξία όταν πληροφόρησα για το επαγγελματικό μου προφίλ, οπότε αναγκάστηκα να το πληρώσω κανονικά). Το ξανθό άβαταρ ήταν αναστατωμένο: «Τρέξε στο Σύνταγμα Πίκο Απίκο» (λέμε και μαλακιούλες). «Το Σταρ λέει ότι χιλιάδες Αγανακτισμένους απειλούν να μπουκάρουν στη Βουλή» - «Και τι μάς νοιάζει εμάς; Περιοδικό Μαγειρικής βγάζουμε, όχι τον Οδηγητή της Νεολαίας». - «Καλά. Αν μπουν στη Βουλή, κάνε επιτόπιο ρεπορτάζ για το κυλικείο της»! Από τον ειρωνικό τόνο της ακροτελεύτιας φράσης αν τιλήφθηκα αμέσως ότι το άβαταρ τα είχε πάρει στο (ξανθό) κρανίου του κι ενδέχετο να ασκήσει το διευθυντικό δικαίωμά του, πράγμα που με αρκετή βεβαιότητα θα έδινε σε μένα το δικαίωμα να χαρώ τον άπλετο ελεύθερο χρόνο της

υποχρεωτικής σκόλης. Έτσι, έβαλα τα τσιζ κέικ στο πορτπαγκάζ και ροβόλησα ο λεβέντης (που έλεγε παλιά ο Θεοδωράκης) για το Σύνταγμα. Για να πω την αμαρτία μου, το αρχικό κάλεσμα των Αγανακτισμένων το είχα δει, αλλά δεν του είχα δώσει και ιδιαίτερη σημασία -όντας βέβαιος ότι σιγά μην κατέβει κανένας στο δρόμο απ' το facebook. Και μιας και υιοθέτησα αυτόν τον εξομολογητικό τόνο (όπως περίπου τα λένε σταράτα κι αντρίκια ο Εντ με τον Ντάνι στο Λας Βέγκας) πρέπει να ομολογήσω δημοσίως και τα υπόλοιπα κρίματά μου: Εγώ το Γιώργο τον ψήφισα, όπως πιο πριν είχα ψηφίσει και τον Κώστα και ακόμα πιο πριν τον άλλο Κώστα (πολύ παλιά είχα ψηφίσει στις ευρωεκλογές και Κύρκο, γιατί είχα μια γκόμενα που μού έκανε προπαγάνδα). Δεν το περίμενα όμως από το Γιώργο όλον αυτόν τον χαμό. Δεν λέω ότι δεν προσπαθεί, αλλά νομίζω ότι έτσι όπως το πάει το φαλιμέντο δεν το γλιτώνουμε με τίποτα. Από την άλλη βέβαια δεν τρελαίνομαι κιόλας γιατί κάτι λεφτάκια που είχα στην άκρη τα πήγα Κύπρο, σε περίπτωση που φάμε κανένα ντισκαλιφιέ από τον Τρισέ. Αν και στην ηλικία που είμαι, νόμιζα ότι τίποτα δεν μπορεί να μ' εκπλήξει, στο Σύνταγμα έπαθα ένα κάτι-τις. Κατ' αρχάς ήταν όλη η Αθήνα εκεί! Κάπως σαν τις παλιές διαδηλώσεις που βλέπουμε στα ντοκιμαντέρ. Από την άλλη, δεν μπορούσες να το πεις και ακριβώς διαδήλωση: ούτε από κάπου ερχόταν ούτε κάπου πήγαινε ούτε κόμματα είχε ούτε ξεχώριζες το ένα μπλοκ από το άλλο (για την ακρίβεια δεν είχε μπλοκ). Ήταν περισσότερο κάτι μεταξύ εξέγερσης και καρναβαλιού, όπου όλος ο κόσμος ανακατεμένος μούτζωνε τη Βουλή και σεληνιαζόταν την ώρα που ούρλιαζε «άντε γ@##@ου Πάγκαλε!». Γενικά όλοι γουστάρανε πολύ, παίζανε με τα στιλό-λέιζερ, σφυρίζανε με σφυρίχτρες και κάθε τόσο έριχναν και μερικές χιλιάδες μούντζες προς τους εκπροσώπους των ΜΜΕ, κραυγάζοντας «Θα τρέχεις σαν τον Κώστα τον Κεντέρη, Πρετεν τέρη, Πρετεν τέρη». Δεν το 'χα ξαναδεί και μάλλον και κανένας άλλος δεν

είχε ξαναδεί κάτι τέτοιο πουθενά αλλού. Παρά τα όσα μου είχε ποστάρει αρχικά η προϊσταμένη, εγώ δεν είδα κανέναν κόσμο που να ήθελε να κάνει ντου στη Βουλή. Γενικά δεν ήθελε να κάνει τίποτα βίαιο. Απλά να πει με την παρουσία του ότι δεν πάει άλλο έτσι το πράγμα. Ακόμα, διαπίστωσα ότι εμείς οι Έλληνες εκτός από μεγάλο χρέος, έχουμε και φοβερή δεξιοτεχνία στα χέρια: όλοι αυτοί οι χιλιάδες του Συντάγματος με το ένα χέρι μούτζωναν και με το άλλο τράβαγαν φωτογραφίες με το smartphone τους, τις οποίες ανέβαζαν κατευθείαν στον τοίχο τους –πράγμα που από μόνο του είναι αξιοσημείωτο, αλλά όταν συμβαίνει στην

κλίμακα των χιλιάδων, όπως και να το κάνουμε γίνεται αξιοθαύμαστο. Πράγμα που έκανα κι εγώ, αλλά μού βγήκε σε κακό, γιατί το σπορτίβο άβαταρ πετάχτηκε πάλι φωνάζοντας απ’ το στιγμιαίο μήνυμα: «Καλά, να μουντζώνεις μεγάλος άνθρωπος;». Μια και είχα πάρει φόρα, μούντζωσα και τον εαυτό μου για τη βλακεία μου να κοινοποιώ στο fb την επαναστατική μου δράση και την έκανα σιγά-σιγά, για να φάω κανένα βρόμικο. Τελικά και στα βρόμικα υπάρχει καρτέλ: και οι 35 βρομιούχοι είχαν το ίδιο ψιλοάθλιο λουκάνικο, με τα ίδια ντεσού, στην ίδια πανάκριβη τιμή. Αυτό ακριβώς το ανέμπνευστο, ψωραλέο βρόμικο του Συντάγματος είναι η γαστρονομική έκφραση της επιλεκτικής χρεοκοπίας.

που αξίζει να μαγειρέψετε από την Κωνσταντίνα Αθανασίου

Φωτογραφίες: Γιώργος Δρακόπουλος, Λάμπρος Μέντζος, Visual Photos, IML Food styling: Αλεξάνδρα Τασουνίδου

ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΤΑΣ, ΤΟ ΚΡΑΤΑΣ!

ΓΕ Σ ΟΙ ΣΥΝΤΑ ΥΝ ΜΑΣ ΕΧΟ ΕΙ! ΥΤ ΜΑΓΕΙΡΕ

ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 11

σπιτικές συνταγές για το τραπέζι του Ιουλίου & Αυγούστου

Εύκολη τυρόπιτα με κασέρι και φέτα

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 30΄ | Ψήσιμο: 55΄ | Εύκολο

Για 6-8 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

φύλλα κρούστας 500 γρ. (10 φύλλα) κασέρι 400 γρ. φέτα 500 γρ. ελαιόλαδο 1/3 φλιτζανιού βούτυρο φρέσκο 2/3 φλιτζανιού αυγά 6 γάλα 500 ml πιπέρι φρεσκοτριμμένο αλάτι

1. Λαδώνετε ένα στρογγυλό ταψί και στρώνετε τέσσερα φύλλα αλείφοντας κάθε ένα με λάδι και βούτυρο. Τρίβετε στον τρίφτη το κασέρι και κομματιάζετε με πιρούνι τη φέτα. Ανακατεύετε τα δύο τυριά μαζί, πασπαλίζετε με το πιπέρι και χωρίζετε το μείγμα σε τρία μέρη. 2. Ρίχνετε πάνω στα στρωμένα φύλλα το ένα μέρος του τυριού, βάζετε δύο φύλλα, πάλι τυρί, μετά άλλα δύο φύλλα, το υπόλοιπο τυρί και τέλος τα δύο τελευταία φύλλα αλειμμένα με λάδι και βούτυρο. Σπρώχνετε τα φύλλα προς τα μέσα, για να σκεπάσουν και τα πλαϊνά της πίτας. 3. Χαράσσετε την πίτα σε κομμάτια με σχήμα ρόμβου (προαιρετικά), χτυπάτε τα αυγά με το γάλα, λίγο αλάτι και το υπόλοιπο μείγμα λαδιού-βουτύρου, τα ρίχνετε στην πίτα και τη βάζετε αμέσως στο φούρνο να ψηθεί για 50’-55’ στους 200 °C, μέχρι να φουσκώσει και να ροδίσει.

Σπανακόπιτα με φρέσκα κρεμμυδάκια και σουσάμι Προετοιμασία: 40΄ | Ψήσιμο: 1 ώρα | Μέτριας δυσκολίας

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 8 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

χωριάτικη ζύμη 1 πακέτο (500 γρ.) σπανάκι 1 κιλό φρέσκα κρεμμυδάκια 1/2 κιλό άνηθος 1/2 ματσάκι μαϊντανός 1/2 ματσάκι φέτα 400 γρ. γραβιέρα 200 γρ. αυγά 5-6 σιμιγδάλι ή τραχανάς* 1-2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο 1½ φλιτζάνι του τσαγιού πιπέρι φρεσκοτριμμένο αλάτι 1 κουταλιά της σούπας σουσάμι 50 γρ.

1. Καθαρίζετε και πλένετε το σπανάκι, τα φρέσκα κρεμμυδάκια και τα μυρωδικά. Τα ψιλοκόβετε, τους ρίχνετε το αλάτι και τα τρίβετε. Στη συνέχεια τα στύβετε πολύ καλά, για να φύγουν τα υγρά τους. Ρίχνετε μέσα τη φέτα κομματιασμένη και τη γραβιέρα τριμμένη, τα αυγά χτυπημένα, το πιπέρι, το σιμιγδάλι (ή τον τραχανά) και λίγο από το λάδι. 2. Χωρίζετε τα χόρτα σε τρία μέρη, λαδώνετε το ταψί του φούρνου, στρώνετε τρία φύλλα ζύμης λαδωμένα και αφήνετε τις άκρες τους έξω από το χείλος του ταψιού. Απλώνετε στο εσωτερικό το 1/3 από τα χόρτα. 3. Μετά στρώνετε ένα φύλλο, πάλι χόρτα, πάλι φύλλο, τα υπόλοιπα χόρτα και τέλος τα 2 τελευταία φύλλα λαδωμένα. Κόβετε με μαχαίρι τα περισσεύματα των φύλλων. Χαράσσετε αν θέλετε την πίτα σε κομμάτια (χωρίς να φθάσει κάτω-κάτω το μαχαίρι) και με το υπόλοιπο λάδι και λίγο νερό περνάτε το επάνω φύλλο. Πασπαλίζετε με σουσάμι. Ψήνετε για 55’ - 60’ στο φούρνο στους 200 °C.

*Ο τραχανάς ή το σιμιγδάλι τραβάνε τα υγρά από το σπανάκι και κάνουν τη γέμιση της πίτας πιο στεγνή.

Σούπα λαχανικών και μυρωδικών βελουτέ Προετοιμασία: 35΄ | Ψήσιμο: 45΄| Μέτριας δυσκολίας

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 4-6 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

πράσινα κολοκυθάκια 250 γρ. σπαράγγια 250 γρ. βούτυρο 50 γρ. κρεμμύδι 1 ψιλοκομμένο αρακάς 1/2 κιλό ζωμός λαχανικών 5 φλιτζάνια ζάχαρη 1 κουταλάκι φρέσκα μυρωδικά (δυόσμος, μαϊντανός, άνηθος) 3 κουταλιές, ψιλοκομμένα ροκφόρ 100 γρ. λιωμένο κρέμα γάλακτος light 250 ml αλάτι λίγο πιπέρι φρεσκοτριμμένο

1. Καθαρίζετε τα κολοκυθάκια και τα σπαράγγια από τα σκληρά μέρη τους και τα κόβετε σε μικρά κομμάτια. Ζεσταίνετε το βούτυρο και σοτάρετε το κρεμμύδι, προσθέτετε τα κομμάτια των λαχανικών και τον αρακά και συνεχίζετε το σοτάρισμα για λίγο. 2. Προσθέτετε το ζωμό, τη ζάχαρη, αφήνετε τη σούπα να πάρει βράση και κατόπιν συνεχίζετε το μαγείρεμα σε σιγανή φωτιά για 40’. Πολτοποιείτε τη σούπα μαζί με τα φρέσκα μυρωδικά στο μπλέντερ και την ξαναβάζετε στην κατσαρόλα. 3. Προσθέτετε αλάτι, πιπέρι, το ροκφόρ και την κρέμα γάλακτος και ανακατεύετε. Ξαναζεσταίνετε σε πολύ σιγανή φωτιά και σερβίρετε με φρεσκοτριμμένο πιπέρι.

Κις με κρεμμύδια, τυριά και ντοματίνια

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 30΄ | Αναμονή: 20’ | Ψήσιμο: 40-45΄| Μέτριας δυσκολίας

Για 6 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

σφολιάτα βουτύρου 1 πακέτο (500 γρ.) κρεμμύδια 2 μέτρια βούτυρο 1 κουταλιά της σούπας μπίρα 4 κουταλιές της σούπας κρέμα γάλακτος 180 ml και λίγη επιπλέον για το τέλος κρόκοι αυγών 2 άνηθος λίγος, ψιλοκομμένος πεκορίνο 100 γρ. τριμμένο κεφαλογραβιέρα 100 γρ. τριμμένη μοτσαρέλα 250 γρ. τριμμένη ντοματίνια Σαντορίνης 20 ντοματίνια πιπέρι φρεσκοτριμμένο βασιλικός λίγος, τριμμένος

1. Στρώνετε τα 2 φύλλα σφολιάτας σε 2 στρογγυλές φόρμες για τάρτα. Τρυπάτε τη σφολιάτα σε διάφορα σημεία με πιρούνι και βάζετε τις φόρμες στο ψυγείο να κρυώσουν για 15’-20’. 2. Στο μεταξύ ετοιμάζετε τη γέμιση: Καθαρίζετε τα κρεμμύδια και τα κόβετε σε ροδέλες. Ζεσταίνετε το βούτυρο και σοτάρετε τα κρεμμύδια μέχρι να μαραθούν. Σβήνετε με την μπίρα και αφήνετε να βράσουν μέχρι να εξατμιστούν τα υγρά. Αποσύρετε από τη φωτιά και αφήνετε τα κρεμμύδια να κρυώσουν. 3. Χτυπάτε την κρέμα γάλακτος με τους κρόκους και το πιπέρι. Προσθέτετε τον άνηθο, το πεκορίνo, τη μοτσαρέλα και την κεφαλογραβιέρα και ανακατεύετε καλά. 4. Απλώνετε τα κρεμμύδια πάνω στη σφολιάτα και κατόπιν ρίχνετε το μείγμα τυριών. Από πάνω σκορπίζετε τα ντοματίνια και τα πιέζετε λίγο να μισοβυθιστούν μέσα στο μείγμα των τυριών. Περιχύνετε με λίγη κρέμα γάλακτος (2-3 κουταλιές), πασπαλίζετε με λίγο βασιλικό και ψήνετε για 35’ στους 200 °C.

Αλμυρή «τούρτα» σπανάκι με ανθότυρο Προετοιμασία: 45΄ | Ψήσιμο: 35΄-40΄ | Μέτριας δυσκολίας

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 6 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

βούτυρο 150 γρ. και λίγο επιπλέον για τη φόρμα αλεύρι 150 γρ. γάλα 1/2 λίτρο αυγά 5 (χωριστά οι κρόκοι από τα ασπράδια) σπανάκι 500 γρ. φρέσκα κρεμμυδάκια 2 ψιλοκομμένα μαϊντανός 1 κουταλιά της σούπας, ψιλοκομμένος άνηθος 2 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένος κεφαλογραβιέρα 350 γρ., τριμμένη σε χοντρό τρίφτη ανθότυρο 200 γρ., κομμένο σε ορθογώνιες φέτες πάχους 0,5 εκ. αλάτι πιπέρι φρεσκοτριμμένο φρυγανιά τριμμένη για το πασπάλισμα

1. Ετοιμάζετε την μπεσαμέλ ως εξής: Ζεσταίνετε τα 2/3 από το βούτυρο και προσθέτετε το αλεύρι, ανακατεύοντας καλά με σύρμα. Ρίχνετε το γάλα χλιαρό. Αποσύρετε από τη φωτιά και προσθέτετε τους κρόκους των αυγών. Χτυπάτε τα ασπράδια των αυγών σε σφιχτή μαρέγκα και την ενσωματώνετε κι αυτή στο μείγμα. 2. Πλένετε και ζεματίζετε το σπανάκι για 2’-3’. Το στραγγίζετε και το ψιλοκόβετε. Το σοτάρετε για λίγο στο υπόλοιπο βούτυρο μαζί με τα φρέσκα κρεμμυδάκια. Αλείφετε με βούτυρο μια μεγάλη στρογγυλή φόρμα. 3. Ανακατεύετε την μπεσαμέλ με το μαϊντανό, τον άνηθο, την κεφαλογραβιέρα, το σοταρισμένο σπανάκι και αλατοπίπερο. Αδειάζετε το μείγμα στη φόρμα, τοποθετώντας ανάμεσα τις φέτες του ανθότυρου. Πασπαλίζετε από πάνω με φρυγανιά. Ψήνετε την «τούρτα» σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 °C για 25’ και σερβίρετε αμέσως.

Νησιώτικα μπουρέκια με φρέσκα κρεμμυδάκια Προετοιμασία: 35΄ | Ψήσιμο: 30΄ | Μέτριας δυσκολίας

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 8 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

χωριάτικη ζύμη 1 πακέτο (850 γρ.) τυρί Καλαθάκι Λήμνου 200 γρ. κοπανιστή Κυκλάδων 100 γρ. μυζήθρα ή ανθότυρο ανάλατο 200 γρ. αυγά 5 κρεμμυδάκια φρέσκα 500 γρ. κρεμμύδι ξερό 1 άνηθος 1 ματσάκι ελαιόλαδο 1 φλιτζάνι πιπέρι φρεσκοτριμμένο καλαμποκέλαιο 125 ml βούτυρο λιωμένο 125 ml και λίγο επιπλέον για το άλειμμα των φύλλων

1. Ξεπαγώνετε καλά τα φύλλα της ζύμης. Σε ένα μπολ τρίβετε τα τυριά και προσθέτετε τα αυγά χτυπημένα, το πιπέρι, τα φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα και το ψιλοκομμένο κρεμμύδι. 2. Ανακατεύετε και προσθέτετε τον άνηθο και το ελαιόλαδο. Ανακατεύετε ξανά πολύ καλά. 3. Κόβετε ένα χωριάτικο φύλλο σε λωρίδες των 10 x 15 εκ. και τις βουτυρώνετε ελαφρά. Βάζετε λίγη γέμιση στη μια άκρη, διπλώνετε τις άκρες λίγο προς τα μέσα και τυλίγετε σε ρολό. 4. Κολλάτε την άκρη με λίγο νερό. Επαναλαμβάνετε τη διαδικασία με τα υπόλοιπα φύλλα και γέμιση. 5. Ζεσταίνετε το καλαμποκέλαιο και το βούτυρο σε βαθύ σκεύος και τηγανίζετε τα μπουρεκάκια σε μέτρια φωτιά, μέχρι να ροδίσουν ελαφρά. Τα στραγγίζετε σε απορροφητικό χαρτί. 6. Σερβίρετε τα μπουρεκάκια ζεστά και τα συνοδεύετε, αν θέλετε, με πράσινη σαλάτα.

Κροκέτες μπακαλιάρου και πέστροφας

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 35΄ | Ψήσιμο: 20΄ | Εύκολο

Για 4 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

μπακαλιάρος 400 γρ. βρασμένος και κομματιασμένος πέστροφα Ορχομενού 1 φιλέτο, κομματιασμένο κρεμμύδι 1 ψιλοκομμένο φρέσκα κρεμμυδάκια 2 ψιλοκομμένα πατάτες 3 βρασμένες και λιωμένες με πιρούνι σκόρδο 2 σκελίδες, λιωμένες αυγά 2 χτυπημένα μαγιονέζα 2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο 1 κουταλιά της σούπας και επιπλέον για το τηγάνισμα μαϊντανός 3 κουταλιές της σούπας, φρέσκος και ψιλοκομμένος ρίγανη 1 κουταλάκι του γλυκού φρυγανιά τριμμένη 100 γρ. χυμός λεμονιού 1 κουταλιά της σούπας αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο

1. Ανακατεύετε τον μπακαλιάρο, την πέστροφα, το κρεμμύδι, τα φρέσκα κρεμμυδάκια, τις λιωμένες πατάτες, το σκόρδο, τα αυγά, τη μαγιονέζα, 1 κουταλιά της σούπας ελαιόλαδο, το μαϊντανό, τη ρίγανη, αλάτι και φεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι. 2. Ζυμώνετε το μείγμα και το πλάθετε σε δώδεκα μεγάλες κροκέτες. Πασπαλίζετε τις κροκέτες με τριμμένη φρυγανιά. 3. Ζεσταίνετε 1/2 φλιτζάνι λάδι σε βαθύ αντικολλητικό τηγάνι και τηγανίζετε τις κροκέτες από όλες τις πλευρές μέχρι να ροδίσουν. Τις αφήνετε να στραγγίσουν σε απορροφητικό χαρτί και τις σερβίρετε.

Ελαφριά ομελέτα με σολομό και κρεμμυδάκια Προετοιμασία: 15΄| Ψήσιμο: 20΄ | Εύκολο

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 4 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

σολομός 250 γρ. κομμένος σε λεπτά φετάκια ελαιόλαδο 2 κουταλιές της σούπας φρέσκα κρεμμυδάκια 6 ψιλοκομμένα αυγά 6 κρόκοι και 8 ασπράδια κρέμα γάλακτος 3% 100 ml εστραγκόν 1/2 κουταλάκι του γλυκού αλάτι 1/2 κουταλάκι του γλυκού πιπέρι φρεσκοτριμμένο σπανάκι baby 6-7 φύλλα

1. Προθερμαίνετε το φούρνο στους 180 °C. Ζεσταίνετε, παράλληλα, ένα πυρίμαχο ρηχό σκεύος ή τηγάνι κατάλληλο για φούρνο σε μέτρια θερμοκρασία για περίπου 1’. Μετά ρίχνετε το λάδι και το αφήνετε να ζεσταθεί χωρίς να κάψει. 2. Προσθέτετε τα κρεμμυδάκια και σοτάρετε, ανακατεύοντας τακτικά με ξύλινη σπάτουλα για 2’ περίπου, μέχρι να μαλακώσουν. Ρίχνετε σε μπολ τα ασπράδια και τους κρόκους των αυγών, την κρέμα γάλακτος, το εστραγκόν, το φρεσκοτριμμένο πιπέρι και το αλάτι και τα ανακατεύετε καλά. 3. Αδειάζετε το μείγμα στο πυρίμαχο σκεύος και ρίχνετε μέσα τα μισά κομμάτια του σολομού. Αφήνετε το μείγμα να τηγανιστεί για περίπου 2’, ανακατεύοντας πού και πού. 4. Μεταφέρετε το σκεύος στο φούρνο και ψήνετε για 12’-14’, μέχρι η ομελέτα να πάρει χρώμα και να φουσκώσει. Τη βγάζετε από το φούρνο. Ξεκολλάτε με σπάτουλα την ομελέτα από το σκεύος και τη σερβίρετε σε πιατέλα. Γαρνίρετε με τον υπόλοιπο σολομό και το σπανάκι.

Τόνος με σάλτσα από μηλόκρασο

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 30΄| Ψήσιμο: 20΄ | Εύκολο

Για 4 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

φρέσκος τόνος 4 φιλέτα, γύρω στα 200 γρ. το καθένα βούτυρο 50 γρ. κρεμμύδι ξερό 1 ψιλοκομμένο φρέσκο εστραγκόν 1 κουταλιά της σούπας, ψιλοκομμένο μηλόκρασο 200 ml κρέμα γάλακτος 100 ml αλάτι 1/2 κουταλιά της σούπας πιπέρι μερικοί κόκκοι, σπασμένοι λαχανικά (πατάτες και σπαράγγια) βρασμένα, για το γαρνίρισμα μαϊντανός ψιλοκομμένος για το γαρνίρισμα

1. Ζεσταίνετε σε κατσαρόλα το βούτυρο και σοτάρετε το ξερό κρεμμύδι μέχρι να μαλακώσει. Ρίχνετε το εστραγκόν και σβήνετε με το μηλόκρασο. Βράζετε τη σάλτσα για 10’ και την περνάτε από μπλέντερ και ψιλή σήτα. 2. Ξαναβάζετε τη σάλτσα στην κατσαρόλα, προσθέτετε την κρέμα γάλακτος και βράζετε σε χαμηλή φωτιά μέχρι να δέσει. Μόλις είναι έτοιμη, αλατοπιπερώνετε και την κρατάτε ζεστή. 3. Λαδώνετε και αλατίζετε ελαφρά τα φιλέτα του τόνου και τα ψήνετε σε καυτό αντικολλητικό τηγάνι ή σχάρα για 2’ από κάθε πλευρά. Τα κόβετε οριζόντια σε 2 φέτες και στη συνέχεια τις ψήνετε για μισό λεπτό από κάθε κομμένη πλευρά (για να ψηθεί το εσωτερικό του φιλέτου). 4. Απλώνετε τη σάλτσα σε 4 πιάτα και από πάνω τοποθετείτε τα λαχανικά και τις φέτες του τόνου. Ραντίζετε με μερικές σταγόνες ελαιόλαδο και πασπαλίζετε με λίγο πιπέρι χοντροσπασμένο και μαϊντανό ψιλοκομμένο.

Γεμιστά με ρύζι

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 40΄ | Ψήσιμο: 1 ώρα και 10΄ | Μέτριας δυσκολίας

Για 6 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

ντομάτες 6 ώριμες και σφιχτές πιπεριές πράσινες 6 ελαιόλαδο 1½ φλιτζάνι του τσαγιού κρεμμύδι 1 ψιλοκομμένο κουκουνάρι 50 γρ. ρύζι Καρολίνα 12 κοφτές κουταλιές της σούπας μαϊντανός 1/2 φλιτζάνι του τσαγιού σταφίδες μαύρες 20 γρ. αλάτι πιπέρι φρεσκοτριμμένο φρυγανιά τριμμένη 1-2 κουταλιές της σούπας πατάτες 3 κομμένες κυδωνάτες

1. Κόβετε ένα «καπάκι» σε κάθε ντομάτα και πιπεριά. Με κουτάλι αδειάζετε τη σάρκα τους. Αφαιρείτε τους σπόρους από τις πιπεριές. 2. Ζεσταίνετε στο τηγάνι τα 2/3 από το λάδι και σοτάρετε το κρεμμύδι για 6’-7’, μέχρι να μαραθεί. Προσθέτετε το κουκουνάρι και συνεχίζετε το σοτάρισμα για 2’-3’ ακόμη. Κατόπιν ρίχνετε τη σάρκα από τις ντομάτες ψιλοκομμένη, το ρύζι, το μαϊντανό, τις σταφίδες και αλατοπίπερο. Ανακατεύετε για 2’-3’ σε μέτρια φωτιά. 3. Γεμίζετε τις ντομάτες και τις πιπεριές με το μείγμα του ρυζιού (όχι μέχρι πάνω, γιατί το ρύζι θα διογκωθεί με το ψήσιμο) και τις σκεπάζετε με τα «καπάκια» τους. Τις τοποθετείτε σε ταψί και τις πασπαλίζετε από πάνω με λίγη φρυγανιά. Συμπληρώνετε τα κενά με τις πατάτες. Περιχύνετε με το υπόλοιπο λάδι και λίγο νερό. Ψήνετε τα γεμιστά στους 180 °C για 1 ώρα.

Γκιούλμπασι στη γάστρα με τυριά Προετοιμασία: 45´| Ψήσιμο: 5 ώρες | Μέτριας δυσκολίας

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 6 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

αρνάκι 700 γρ. ψαχνό χοιρινό 700 γρ. ψαχνό μοσχαράκι γάλακτος 700 γρ. ψαχνό κίτρινο τυρί (γραβιέρα, μετσοβόνε, κεφαλογραβιέρα ή ό,τι έχετε) 600 γρ. σκόρδο 4-5 σκελίδες, λιωμένες κρεμμύδι 1 ψιλοκομμένο βούτυρο λιωμένο και λάδι 1/2 φλιτζάνι, αναμεμειγμένα πατάτες 3 κομμένες σε ροδέλες ντομάτες 2 κομμένες σε ροδέλες αλάτι, πιπέρι φρεσκοτριμμένο λαδόκολλα 1 διπλή εφημερίδα 2 φύλλα σπάγκος

1. Κόβετε όλα τα κρέατα σε ισομεγέθεις φέτες. Κόβετε το τυρί σε φέτες. Ρίχνετε σε λεκάνη όλα τα κρέατα και αλατοπιπερώνετε. Προσθέτετε το σκόρδο και το κρεμμύδι και το μείγμα βούτυρου - λαδιού και ανακατεύετε. 2. Απλώνετε τη μια λαδόκολλα και βάζετε σε μια στρώση τα μισά κρεατικά. Στρώνετε φέτες τυριού και απλώνετε τις ροδέλες πατάτας και ντομάτας. Από πάνω βάζετε τα υπόλοιπα κρεατικά και τυλίγετε με τη λαδόκολλα (σα ρολό ή πακέτο). 3. Τυλίγετε το ρολό ή το πακέτο με την εφημερίδα και δένετε με σπάγκο για να συγκρατηθούν τα υγρά του φαγητού. Βάζετε το πακέτο μέσα σε γάστρα ή ταψί και ψήνετε σε σιγανό φούρνο (120 - 130 °C) για 5 ώρες περίπου.

Κοτόπουλο με μπέικον και ρύζι

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 45΄ | Ψήσιμο: 1 ώρα και 20΄ | Μέτριας δυσκολίας

Για 6 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

κοτόπουλο 6 μπούτια ή 6 μερίδες ελαιόλαδο 2/3 φλιτζανιού του τσαγιού κρεμμύδι 1 ψιλοκομμένο μπέικον 100 γρ. κομμένο σε κυβάκια σκόρδο 1 σκελίδα, ψιλοκομμένη ντομάτες 6 ώριμες, ξεφλουδισμένες, ψιλοκομμένες και χωρίς σπόρους ντοματάκια κονσέρβας 200 γρ. μαϊντανός 1 ματσάκι, ψιλοκομμένος κρασί 250 ml, λευκό, ξηρό ζάχαρη 1/2 κουταλάκι του γλυκού ρύζι πιλάφι 2 φλιτζάνια, βρασμένο αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο

1. Κόβετε το κοτόπουλο σε μερίδες. Σε αντικολλητική κατσαρόλα ζεσταίνετε το ελαιόλαδο και ροδίζετε τις μερίδες του κοτόπουλου. Το βάζετε σε πιατέλα και στην κατσαρόλα ρίχνετε το κρεμμύδι, το μπέικον και το σκόρδο. Μόλις το κρεμμύδι ξανθύνει, προσθέτετε την ντομάτα (φρέσκια και κονσέρβας) και το μαϊντανό και τα αφήνετε να βράσουν για 5’. 2. Στη συνέχεια προσθέτετε στην κατσαρόλα το κοτόπουλο, το κρασί, το αλάτι, το πιπέρι, τη ζάχαρη και περίπου 3 φλιτζάνια νερό. Σκεπάζετε την κατσαρόλα και τα αφήνετε να βράσουν σε σιγανή φωτιά για 50’. 3. Σερβίρετε τις μερίδες του κοτόπουλου με πιλάφι.

Mix AND MATCH

Ποιο κρασί να ανοίξουμε;

Ο οινολόγος μας, Νίκος Χατζάκης, δοκιμάζει τις συνταγές του 6+Έξι και προτείνει…

Νησιώτικα μπουρέκια με φρέσκα κρεμμυδάκια

Κις με κρεμμύδια, τυριά και ντοματίνια

Κροκέτες μπακαλιάρου και πέστροφας

Αλμυρή «τούρτα» σπανάκι με ανθότυρο

Εύκολη τυρόπιτα με κασέρι και φέτα

Γεμιστά (πιπεριές και ντομάτες) με ρύζι

Κοτόπουλο με μπέικον και ρύζι (και μπάμιες)

Σπανακόπιτα με φρέσκα κρεμμυδάκια και σουσάμι

Φουλ καλοκαιρινό πιάτο με ξεχωριστή γεύση και βοτανικό αρωματικό σύνολο. Το κοτόπουλο με τις μπάμιες τα πάει καλά με τους ροζέ οίνους, οπότε ένα κρασί φτιαγμένο από Ξινόμαυρο, από Merlot ή από χαρμάνια τους θα ήταν ιδανικό. Εναλλακτικά, δοκιμάστε το πιάτο μαζί με ένα φρέσκο κρασί από Αγιωργήτικο.

Μια κλασική σπανακόπιτα λατρεύει τα λευκά αρωματικά κρασιά. Εντούτοις, το στιβαρό χωριάτικο φύλλο χρειάζεται και μια δόση οξύτητας για να αντισταθμίσει τη γεμάτη γεύση του. Έτσι, διαλέγουμε από τον ελληνικό αμπελώνα μια δροσερή Μαντινεία ή ένα βορειοελλαδίτικο Ασύρτικο.

Ελαφριά ομελέτα με σολομό και κρεμμυδάκια

Σούπα λαχανικών και μυρωδικών βελουτέ

Γκιούλμπασι στη γάστpα με Μακεδονικό ΜΕΒΓΑΛ

Τόνος με σάλτσα από μηλόκρασο

Τραγανά, μοσχοβολιστά και πικάντικα. Αυτά τα μπουρεκάκια θέλουν δίπλα τους έναν δυνατό παίκτη για να κοντράρει την ένταση του τηγανιού και των πιπεράτων γεύσεων. Στο γαστρονομικό παιχνίδι Κυκλάδων και Λήμνου θα πρόσθετα και τη Λέσβο, επιλέγοντας ένα από τα ουζάκια της. Αν πάλι επιμένετε σε κρασί, θα βρούμε στο Ιόνιο μια όμορφη Ρομπόλα.

Τηγάνι και κρασί ταιριάζουν πολύ. Δεν είναι όμως πολλά τα κρασιά που καταφέρνουν όχι απλώς να επιβιώσουν αλλά να ξεχωρίσουν πλάι στην πληθωρική αίσθηση του λαδιού. Όσο πιο ελαφρύ το τηγάνι τόσο το καλύτερο για το κρασί μας. Άλλο ένα βήμα για να μαλακώσουμε την αίσθηση του πιάτου είναι να επιλέξουμε μια βαρελάτη Σαντορίνη ή ένα ώριμο Chardonnay.

Γεμάτη γεύση, βελούδινη και κρεμώδης, με λιγωτικά αρώματα που θέλουν αντίστοιχα δυναμικό οινικό παρτενέρ. Οι τυρόπιτες ταιριάζουν πολύ με τα αρωματικά Sauvignon, αλλά και με τα Μοσχοφίλερα που -πέρα από τα εκρηκτικά τους αρώματα- φημίζονται και για την τραγανή τους οξύτητα, που «τρίζει τα δόντια» στη βουτυράτη τυρόπιτα.

Αφρώδη και ξηρά κρασιά είναι εκείνα που θα παίξουν πλάι στο δύσκολο αυτό συνδυασμό, απογειώνοντας τη γευστική απόλαυση. Η ατελείωτη γεύση του αυγού σε συνδυασμό με τις καπνιστές αποχρώσεις του σολομού θα τα πήγαιναν εξίσου καλά και με ένα ελαφρώς περασμένο από βαρέλι Chardonnay.

Πιάτο-δυναμίτης, με βαθιά και συμπυκνωμένη γεύση, που θέλει τη συντροφιά ενός αντάξιου ερυθρού οίνου με βελούδινη γεύση, πιπεράτα αρώματα και επίγευση με διάρκεια. Δοκιμάστε το γκιούλμπασι με ένα Merlot ελαφρώς περασμένο από το ψυγείο. Αν όμως είστε λάτρεις των λευκών, πειραματιστείτε με ένα χαρμάνι του Ασύρτικου με το Chardonnay.

Παρόλο που έχουμε μάθει να σερβίρουμε τα ερυθρά κρασιά εκτός ψυγείου, το καλοκαίρι ειδικά επιβάλλεται ένα σύντομο πέρασμα από την ψύξη, ώστε να δροσίσουν και να πίνονται ευχάριστα. Έτσι, πιάτα πικάντικα όπως αυτή εδώ η κις, τα οποία χρειάζονται πλάι τους ένα κόκκινο κρασί, θα απογειωθούν μαζί με μια δροσερή Γουμένισσα.

Ανάλαφρη, δροσερή και με φρέσκια γεύση, αυτή η τούρτα θα κάνει παιχνίδι με ένα καλά παγωμένο λευκό κρασί από Μαλαγουζιά, το οποίο θα αγκαλιάσει αρωματικά την «τούρτα» και παράλληλα θα της χαρίσει λίγη επιπλέον από τη φρεσκάδα και τη σπιρτόζικη γεύση του.

Υπάρχουν αρκετές εκδοχές του πιο περίφημου καλοκαιρινού πιάτου. Μια από τις δημοφιλέστερες είναι η βυζαντινής προέλευσης συνταγή με γλυκούτσικες μαύρες σταφίδες και κουκουνάρια. Σε αυτήν την εκδοχή, η αρμονία έρχεται μαζί με ένα καλοφτιαγμένο ροζέ κρασί από Αγιωργήτικο ή Grenache, με τα καραμελένια και φρουτώδη του αρώματα.

Το Riesling είναι γερμανική ποικιλία η οποία καλλιεργείται σε μικρή έκταση και στην Ελλάδα. Η περίπτωση της καλοκαιρινής σούπας λαχανικών είναι ιδανική για να δοκιμάσετε ένα τέτοιο κρασί στην ελληνική εκδοχή του. Αν πάλι δεν είστε λάτρεις τής εν λόγω ποικιλίας, δοκιμάστε τη σούπα με ένα ημίξηρο λευκό αφρώδες.

Ελαφριά, αν και γευστική, η σαλτσούλα που πλαισιώνει το στιβαρό κρέας του τόνου. Επομένως, μια καλή ιδέα είναι να συνοδεύσετε το πιάτο με έναν δροσερό και αρωματικό αφρώδη μηλίτη. Διαφορετικά, ο τόνος με το κόκκινο κρέας του θα απολαύσει ιδανικά τη συντροφιά ενός ερυθρού οίνου από το κοσμοπολίτικο Cabernet.

ΑΛΚΟΤΕΣΤ... (

) ΝΙΚΟΣ ΧΑΤΖΑΚΗΣ

«Σαντορίνη» Το καμάρι της Ελλάδας

Είναι δίχως αμφιβολία το δυνατό μας χαρτί στο διεθνές καζίνο των κρασιών, ενώ εντός εθνικών υδάτων η παρτίδα είναι ήδη κερδισμένη. Η «Σαντορίνη» είναι το κρασί που παράγεται στη Θήρα από το τρίπτυχο των λευκών ποικιλιών Ασύρτικο, Αθήρι και Αϊδάνι. Πρόκειται για κρασί ΠΟΠ (Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης), με χαρακτήρα τόσο ξεχωριστό όσο και τα άνυδρα, ηφαιστειακά εδάφη του νησιού, το ιδιαίτερο κλίμα κι η αλμύρα της θάλασσας. Ανά δύο, τα χαρμάνια τους δίνουν ορισμένα ακόμα αξιόλογα ΠΟΠ κρασιά, αλλά η Σαντορίνη αποτελεί το μοναδικό πάντρεμα των τριών αυτών ποικιλιών. Το Ασύρτικο και το Αθήρι είναι οι πιο διαδεδομένες από τις τρεις ποικιλίες, που τον καλύτερο εαυτό τους τον δίνουν όταν καλλιεργούνται στο χώρο των Κυκλάδων, όπου προφανώς η θαλασσινή αύρα λειτουργεί καταλυτικά. Μιλώντας για κάθε μία ξεχωριστά, δεν θα μπορούσαμε να μην αποδώσουμε τα εύσημα στο περίφημο Ασύρτικο, την ευγενική και πολυδύναμη ποικιλία που δίνει κρασιά με υψηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλ, υψηλή οξύτητα, μέτρια έως μεγάλη αρωματική ένταση και φρουτώδη γεύση. Όσο για το Αθήρι, που έχει επίκεντρο καλλιέργειας τη Ρόδο και τη Σαντορίνη, δίνει κρασιά με μέτρια περιεκτικότητα σε αλκοόλ, χαμηλή έως μεσαία οξύτητα και μέτρια αρωματική ένταση. Το Αϊδάνι, τέλος, λιγότερο διάσημο, χρησιμοποιείται σπάνια μόνο του σε μονοποικιλιακούς οίνους, μιας και παράγει κρασιά που χαρακτηρίζονται από μέτρια περιεκτικότητα σε αλκοόλ και μεσαία οξύτητα, ενώ το μεγάλο του ατού είναι η αρωματική του ένταση. Μεγαλώνοντας πάνω στο… ηφαίστειο Τόσο το χαρμάνι τους όσο φυσικά κι ο τόπος (terroir) και ο τρόπος που καλλιεργούνται, δίνει διαφορετικές διαστάσεις στα κρασιά που παράγονται. Έτσι δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως από τα νησιά του Αιγαίου, τα οποία σε γενικές γραμμές έχουν κοινές εδαφοκλιματολογικές συνθήκες, τα κρασιά της Σαντορίνης ξεχωρίζουν σημαντικά και με διαφορά. Το ηφαιστειακό υπέδαφος του νησιού, πλούσιο σε ηφαιστειακή ελαφρόπετρα, συγκρατεί μεγάλο ποσοστό υγρασίας, παρέχοντας στα φυτά το νερό που κατά τα άλλα είναι είδος πολυτελείας στις Κυκλάδες. Επιπλέον, ένα ακόμη χαρακτηριστικό γνώρισμα που προκύπτει από το μικροκλίμα της Σαντορίνης είναι

η εξάτμιση του νερού της Καλντέρας, που δημιουργεί μια πάχνη-φιλί ζωής, η οποία προσφέρει καθημερινά υγρασία στα αμπέλια. Όσοι έχετε βρεθεί στο πανέμορφο νησί θα έχετε ίσως παρατηρήσει τον τρόπο με τον οποίο είναι διαμορφωμένα τα κλήματα σε σχήμα στεφανιού, μέσα στο οποίο τα σταφύλια βρίσκουν απάγκιο κι απανέμι. Αποτέλεσμα αυτού του μοναδικού terroir είναι όχι μόνο η απλή «Σαντορίνη» αλλά και η βαρελάτη εκδοχή της, όπου το κρασί παραμένει για χρονικό διάστημα περίπου 6 μηνών σε δρύινα βαρέλια, στρογγυλεύει, αποκτά χαρακτήρα περίπλοκο, αλλά και τα εφόδια για να παρατείνει τη διάρκεια ζωής του. Συνεπώς, αν σας αρέσουν τα φρέσκα τραγανά κρασιά με το νεύρο και τη δροσιά του φρούτου, επιλέξτε μια φρέσκια Σαντορίνη και καταναλώστε την άμεσα. Αν πάλι αγαπάτε τις πιο γεμάτες, πυκνές και μεστές γεύσεις, αγοράστε μια βαρελάτη εκδοχή και δοκιμάστε τις αντοχές της στο χρόνο. Μην εκπλαγείτε μάλιστα αν ένα τέτοιο κρασί παραμένει εκρηκτικό ακόμα και στα όρια της δεκαετίας. Ακόμα μεγαλύτερη διάρκεια ζωής έχει το βελούδινο γλυκό Vinsanto (που επίσης διαπρέπει στο εξωτερικό), το οποίο παράγεται από το χυμό ώριμων και λιαστών σταφυλιών των ποικιλιών Ασύρτικο και Αϊδάνι. Μη φοβηθείτε να δοκιμάσετε τις αντοχές του, μιας και ένα καλοσυντηρημένο Vinsanto των μέσων του περασμένου αιώνα μπορεί να σας στείλει… στον έβδομο ουρανό. Τέλος, θα ήταν μεγάλη παράλειψη να ξεχάσουμε το Νυχτέρι, έναν τύπο κρασιού που παράγεται στη Σαντορίνη, με το γνωστό τρίπτυχο ποικιλιών, το οποίο διαφοροποιείται ως προς τη συλλογή και το πάτημα των σταφυλιών, που πραγματοποιούνται κατά τη διάρκεια της νύχτας με σκοπό να εκμεταλλευτούν τις χαμηλές νυχτερινές θερμοκρασίες του νησιού.

Με ένα μπουκάλι «Σαντορίνη» Αφού το αφήσετε να κρυώσει καλά στο ψυγείο, φέρτε το στο τραπέζι απαραιτήτως μέσα σε σαμπανιέρα, για να διατηρήσει τη χαμηλή θερμοκρασία του. Τόσο η απλή Σαντορίνη όσο και το Νυχτέρι, απολαμβάνουν τη συντροφιά ψαριών και θαλασσινών, ενώ η βαρελάτη εκδοχή της Σαντορίνης προτείνεται κυρίως σαν παρτενέρ για ψάρια ή πουλερικά στα κάρβουνα, αλλά και για πλατό με καπνιστά ψαράκια. Λόγω του ανάλαφρου χαρακτήρα, του δροσερού θαλασσινού μπουκέτου τους και ενίοτε της διακριτικής γλύκας τους, τα κρασιά αυτά μπορείτε να τα απολαύσετε εύκολα και ως απεριτίφ. Όσο για το μεγαλειώδες Vinsanto, θα το πιείτε κρύο από το ψυγείο μαζί με ξερά σύκα, με κομματάκια σοκολάτας, με σιροπιαστά γλυκάκια ή με γλυκά με βάση την καραμέλα και τους ξηρούς καρπούς.

...ΑΛΚΟΤΕΣΤ

Οι προτάσεις μας ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ Σαντορίνη Σιγάλα 2010 Η φινετσάτη μύτη του, σε μια σύνθεση από λεμόνι, πορτοκάλι και κίτρινα φρούτα, αλλά και οι ορυκτές νότες και βοτανικές νύξεις του, του προσδίδουν κομψότητα. Στο στόμα είναι εξαιρετικά ισορροπημένο, με νεύρο, πληθωρικότητα και αρωματική επίγευση.

Σαντορίνη Μύλος 2010 Χατζηδάκη Όλη η τυπικότητα μιας Σαντορίνης εκφράζεται με άψογο τρόπο, μέσα από ένα κρασί χυμώδες, σπιρτόζικο και ατίθασο. Παρόλο που έχω μεγάλη περιέργεια για την εξέλιξη που θα έχει στο χρόνο, το απολαμβάνω αυτή τη στιγμή με ψαράκια στο τηγάνι, με χορτόπιτες και σαγανάκια. Θαλασσίτης 2010 Γαία Οινοποιητική Έχει απαλό κίτρινο χρώμα, με λεμονί ανταύγειες, ιωδιούχα αρώματα στη μύτη, αλλά και εσπεριδοειδή, άνθη ακακίας, βούτυρο και ορυκτές νότες. Στόμα όπου υπερτερεί η κοφτερή του οξύτητα, δροσερό, με καλό όγκο και νοστιμιά. Σαντορίνη Βαρέλι 2010 Καραμολέγκου Κρασί κομμένο και ραμμένο για πληθωρικά ψάρια στα κάρβουνα. Ο όγκος του, η φρουτένια φρεσκάδα και συνάμα η ισχυρή του οξύτητα υποστηρίζονται με στιβαρότητα από τα στοιχεία του βαρελιού. Αν έχετε υπομονή, κρατήστε το στην κάβα σας για 2 - 3 χρόνια ακόμα. Κτήμα Αργυρού Βαρέλι 2008 Το ζωηρό κίτρινο βαθύ χρώμα του και το πλούσιο μπουκέτο αρωμάτων μαρτυρούν πως το βαρέλι έχει ενσωματωθεί αρμονικά στο σώμα του κρασιού. Στη μύτη ξεχωρίζουν νότες λεμονιού, γιασεμί και πιο έντονα τσάι, νύξεις καβουρδισμένων ξηρών καρπών και καπνού. Καλλίστη Reserve 2007 Μπουτάρης Οινοποιητική Περίπλοκα, ώριμα φρουτώδη αρώματα από μήλο, κυδώνι, λευκόσαρκα ροδάκινα και εσπεριδοειδή με φίνες νότες καπνού και ξηρών καρπών, μελιού και βανίλιας. Στόμα λιπαρό, καλοδομημένο και ισορροπημένο, με αίσθηση μεταλλικότητας και με μακρά επίγευση.

ΝΥΧΤΕΡΙ

VINSANTO

Νυχτέρι 2010 Γαβαλά Μεταλλικότητα, σε ένα τυπικό Νυχτέρι. Έχει αχνό λεμονί χρώμα και νότες τσαγιού στη μύτη, αλλά και λευκόσαρκα φρούτα και ίχνη λεμονιού. Στόμα φινετσάτο με μέτριο όγκο, τονισμένη οξύτητα και ντελικάτη επίγευση, παρατεταμένη και φρουτώδη.

Vinsanto 2007 Κουτσογιαννόπουλου Το λαμπερό μελί χρώμα του κι η γλυκιά μύτη με ζωηρά αρώματα αποξηραμένων φρούτων, μαρμελάδας εσπεριδοειδών, ξηρών καρπών, μελιού, μοσχοκάρυδου και κανέλας εντυπωσιάζουν. Αγαπάει τα σιροπιαστά και τα γλυκά ταψιού, τις φρουτοσαλάτες και ελαφριές μους σοκολάτας.

Νυχτέρι 2010 Santo Wines Λευκοκίτρινο χρώμα με απαλές χρυσαφένιες ανταύγειες και αρωματικό μπουκέτο όπου κυριαρχούν τα αρώματα των εσπεριδοειδών, του τσαγιού και νότες αλμυρής μεταλλικότητας. Είναι ένα πλούσιο κρασί, με δυνατό σώμα και πληθωρική γεύση. Νυχτέρι Reserve 2008 Χατζηδάκη Λαμπερό χρυσαφί χρώμα, μύτη με τη μεταλλικότητα και το ώριμο φρούτο να πλαισιώνονται από ξηρούς καρπούς, λιαστή ντομάτα, τσάι και μαρμελάδα μήλου. Ένα θαυμάσιο παράδειγμα του πόσο εντυπωσιακά μπορεί να ωριμάσει ένα Νυχτέρι, αποκτώντας όγκο και πολυπλοκότητα.

Vinsanto 2006 Canava Ρούσσου Έχει λαμπερό χρυσαφί χρώμα και στόμα λιπαρό και άψογα ισορροπημένο, με τη γλύκα και την οξύτητα σε πλήρη αρμονία. Η σχεδόν ανεξίτηλη επίγευσή του, φινετσάτη και καραμελένια και το όλο στυλ του το καθιστούν εξαίσιο απεριτίφ, αλλά και σύντροφο για καλοκαιρινά επιδόρπια. Vinsanto 2004 Κτήμα Σιγάλα Θαυμάσια σύνθεση αρωμάτων με πικάντικους χαρακτήρες, αποξηραμένα φρούτα, μέλι, καβουρδισμένους ξηρούς καρπούς, κόκκους καφέ, πικρή σοκολάτα και νότες κόλλας, με ένταση και διάρκεια. Στόμα μελωμένο και βελούδινο. Vinsanto 2004 Santo Wines Γεύση ηφαιστείου εμπλουτισμένη με τη χαρακτηριστική αρωματική γλυκύτητα του φημισμένου κρασιού της Θήρας. Γεμάτο στόμα, ογκώδης και εντυπωσιακή επίγευση κι ένας αναπάντεχος συνδυασμός με μπλε τυριά και κοπανιστή. Vinsanto 2003 Οινοποιείο Γαβαλά Κεραμιδί αποχρώσεις, έντονη και σύνθετη μύτη, με τα χαρακτηριστικά αρώματα του Vinsanto να κερδίζουν τις εντυπώσεις. Στόμα κρεμώδες, γεμάτο, με έντονη γλύκα, καλή οξύτητα και αρκετά καλή ισορροπία. Παρατεταμένη και επιβλητική επίγευση. Vinsanto 1989 Κτήμα Αργυρού Κεχριμπαρένιο λαμπερό χρώμα. Έντονα, ευγενικά, φινετσάτα και πολύπλοκα αρώματα καβουρδισμένων κόκκων καφέ, πικρής σοκολάτας, θυμαρίσιου μελιού, ξηρών καρπών και αποξηραμένων φρούτων. Ένα Vinsanto που, αν και ήδη 22 ετών, μοιάζει να βρίσκεται ακόμα στην εφηβεία.

FOCUS ON... (

) ΧΡΙΣΤΗΝΑ ΤΣΑΜΟΥΡΑ (

) CORBIS APEIRON

Στα ψαράδικα

της Νότιας Ιταλίας

Από τη Νάπολη ως το Παλέρμο, η αλμύρα της παραθαλάσσιας διαδρομής θολώνει το φακό των μεγάλων φωτογράφων, που αναζητεί τα στέκια των ντόπιων ψαράδων και ψαροπωλών σε ανήλιαγα στενά, κλειστές αγορές και ανοιχτόκαρδες πιάτσες, απαθανατίζοντας τη μαγεία του ιταλικού Νότου. Παλέρμο. Κτισμένη σε μαγευτική τοποθεσία, στο βάθος ενός μεγάλου κόλπου, στους πρόποδες του βουνού Πελεγκρίνο και σε μια εύφορη κοιλάδα, η πρωτεύουσα της Σικελίας είναι ταυτόχρονα ένα σπουδαίο εμπορικό λιμάνι. Οι άνθρωποί της δέθηκαν με τη θάλασσα και χιλιάδες οικογένειες εξαρτήθηκαν απ’ τις δουλειές της: αλιεία, εμπόριο θαλάσσιων προϊόντων, ναυπηγεία, ναύσταθμοι. Η ψαραγορά του Παλέρμο είναι έτσι κι αλλιώς μια μοναδική ταξιδιωτική εμπειρία για τον επισκέπτη που δε βολεύεται στις τουριστικές ζώνες και ψάχνει να βρει πού χτυπάει η αυθεντική καρδιά της κάθε πόλης. Η ψαραγορά του Παλέρμο με το μάτι του καταξιωμένου φωτογράφου/φωτορεπόρτερ David Turnley δεν είναι απλώς μια μοναδική ταξιδιωτική εμπειρία. Kαμιά φορά είναι ποίηση. Όπως τη στιγμή που μέσα στα λέπια, τους πάγους και τ' απόνερα εμφανίζεται ο άνθρωπος με το τσέλο.

...FOCUS ON

Νάπολ η. Ένα πολύβουο λιμάν ι που λυμαίνεται η Καμόρα, ένα ιστορικό κέντρο χαρακτηρισμένο απ’ την UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής κληρονομιάς και μια πόλη-θρύλος που ο τουρισμός –επικεντρωμένος κυρίως στην Πομπηία– δεν αντιστοιχεί σε καμία περίπτωση στον πλούτο των εμπειριών που επιφυλάσσει στον περιηγητή της. Καταιγισμό αυθεντικών εικόνων ετοιμαστείτε να βιώσετε και στην

επίσκεψή σας στην κεντρική ψαραγορά, μια στιγμή απ’ την οποία μπόρεσε να κλείσει σε ένα του καρέ ο David Turnley. Μια τόση δα στιγμή με μια τεράστια αφήγηση. Και να σκεφτεί κανείς ότι η αποκαμωμένη ψαροπώλισσα το μόνο που προσπάθησε να κάνει ήταν να καπνίσει ένα τσιγάρο μέχρι να εμφανιστεί ο επόμενος πελάτης. Και τα είπε όλα.

FOCUS ON... (

) ΧΡΙΣΤΗΝΑ ΤΣΑΜΟΥΡΑ (

) CORBIS APEIRON

Μattanza

Η Σικελία για... γερά στομάχια Ένα έθιμο που κρατάει αιώνες, το κυνήγι του κυανόπτερου τόνου, βάφει κόκκινο το νερό των σικελικών ακτών ζωντανεύοντας μνήμες σκληροτράχηλων εποχών και αγώνων μέχρι θανάτου με τη φύση ή τους θαλάσσιους εισβολείς. Η αγριότητα όμως του πράγματος συχνά θέτει σε δοκιμασία τους παριστάμενους, η γνώση δε ότι ο γαλάζιος τόνος απειλείται με εξαφάνιση προσδίδει στο «σεβασμό στην παράδοση» έναν μακάβριο παραλογισμό.

Εκατοντάδες χρόνια οι ψαράδες της Σικελίας και της Σαρδηνίας, χρησιμοποιώντας δίχτυα πυκνά και αδιαπέραστα, ψαρεύουν το θηριώδη τόνο της κατηγορίας κυανόπτερος (ζει μόνο στη Μεσόγειο και τον Ατλαντικό) σε μια αιματηρή ιεροτελεστία: τη mattanza. Η παράδοση τηρείται ευλαβικά στις αρχές κάθε καλοκαιριού, όταν τα γιγαντόσωμα ψάρια βγαίνουν κατά ορδές στα παράλια για να γεννήσουν. Και κατά ορδές ...φονεύονται, όπως μαρτυράει και η ισπανική λέξη «matar» από την οποία κατάγεται η mattanza και σημαίνει «φονεύω». Σήμερα έχουν απομείνει ελάχιστοι mattanzas, έτσι λέγονται οι ψαράδες που μετέχουν στη μυσταγωγική αυτή τεχνική αλίευσης του τόνου. Οι περισσότεροι από αυτούς συγκεντρώνονται κάθε τέλη Μαΐου και όλο τον Ιούνιο στο νησί Favignana και ζωντανεύουν το από κάθε άποψη εντυπωσιακό όσο και βάρβαρο έθιμο, που παραπέμπει σε καιρούς ανηλεείς, όπου οι μάχες με τη φύση και τους εχθρούς γίνονταν σώμα με σώμα και το πεδίο τους θύμιζε σφαγείο. Πολύ incorrect καταστάσεις δηλαδή για τις σημερινές πολιτισμένες κοινωνίες που ξέρουν να εξοντώνουν το «κακό» χωρίς να λερώνουν το χαλάκι στο σαλόνι. Αλλά εδώ είναι Σικελία, γη ανθρώπων σκληροτράχηλων, πάλαι ποτέ στέκι της Μαφίας και πατρίδα των «προσωπικών λογαριασμών» που τακτοποιούνται μεταξύ των εμπλεκομένων. Έτσι δε λέει το κλισέ; Το κλισέ όμως δε βλέπει ότι οι Σικελοί, ίσως οι πιο φιλόξενοι «αφιλόξενοι» του πλανήτη (άντε, μαζί με τους Κρήτες και τους Μανιάτες), σμιλεύτηκαν μες στη φωτιά, το νερό και τους πολέμους παλεύοντας για τη μικρή τους γη απέναντι στους Ενετούς και τους Άραβες. Και νίκησαν. Μόνο που αυτές οι νίκες δεν έρχονται χωρίς την παράπλευρη ανάπτυξη ενός ιδιότυπου συστήματος αξιών που άλλοι το λένε σκληρότητα και άλλοι αξιοπρέπεια, άλλοι αλαζονεία και άλλοι αγερωχία, άλλοι βαρβαρισμό και άλλοι θάρρος. Κρατήστε ό,τι θέλετε, γεγονός όμως είναι ότι μόνο τέτοιας πάστας άνθρωποι θα μπορούσαν σήμερα, να κάθονται να

...FOCUS ON

«λογαριάζονται» με ψάρια των 4 και κάτι μέτρων και των 800 κιλών, τα μεγαλύτερα του είδους τους. Έλα όμως που δε συντρέχει πλέον κανένας λόγος για την επίδειξη αυτής της γενναιότητας… Κι έλα που, επιπλέον, τα ψάρια αυτά κοντεύουν να εξαφανιστούν από την υπερ-αλίευση που απαιτεί το … σούσι του πλανήτη; Παμπάλαια άσματα και περίπλοκες διχτοπαγίδες. Η επιτυχία των mattanza κρίνεται από τρία πράγματα: τον καιρό, την οργάνωση και την τεχνική. Καιρού επιτρέποντος, λοιπόν, οργάνωση και τεχνική έχουν ως εξής: σειρές από τεράστια δίχτυα απλώνονται στη θάλασσα το ένα πάνω στ' άλλο, δίχτυα τα οποία σταδιακά μειώνονται σε μέγεθος. Αφού μπλεχτούν σε αυτά οι δεκάδες τόνοι, τραβιούνται κατά τέτοιον τρόπο στην επιφάνεια, ώστε να φτάνει στους διώκτες του τελικά κάθε παγιδευμένο ψάρι τυλιγμένο στο μικρότερο δίχτυ. Πρόκειται για ένα απίστευτα σοφιστικέ σύστημα διχτοπαγίδων. Ο πραγματικός εντυπωσιασμός από την περίπλοκη τεχνική αντικαθίσταται από το πραγματικό σοκ της συνέχειάς της. Δεν περιγράφεται το θέαμα των ψαριών που παλεύουν να απεγκλωβιστούν περνώντας σε όλο και μικρότερα δίχτυα μέχρι τη στιγμή που θα φτάσουν στο τελευταίο, το οποίο φέρει το παντελώς σαφές και απερίφραστο όνομα «θάλαμος θανάτου». Με αυτό θα ανέβουν στο καράβι όπου θα τα τρυπήσουν ...χίλιες λόγχες, του συνόλου των ψαράδων που μετέχει στην ομαδική αυτή προσπάθεια. Αρχηγός της ο rais, λέξη με αραβική καταγωγή, κατευθύνει την αποστολή δίνοντας εντολές στους υπόλοιπους mattanzas που επιβαίνουν σε μικρότερες βάρκες. Κατά τη διάρκεια της τελετής το μόνο μέλος που δεν είναι ψαράς, ο tonnarotti, τραγουδάει μια σειρά από ιδιότυπα άσματα, τα λεγόμενα scialome, τα οποία είναι τόσο παλιά, που στην πραγματικότητα αγνοείται το περιεχόμενο και η σημασία τους. Κανείς δε γνωρίζει ακριβώς πόσες εκατοντάδες χρόνια ζει το έθιμο αυτό στις ακτές της Σικελίας και της Σαρδηνίας, μεταφερόμενο από γενιά σε γενιά και μπολιαζόμενο από στοιχεία ξένων κατακτητών, κυρίως των Αράβων. Το σίγουρο είναι ότι το παρελθόν του είναι μακρύ. Και το μέλλον του αβέβαιο. Αλλά το ίδιο ισχύει και για το μεγάλο θήραμά του, τον κυανόπτερο τόνο.

ΑΝΤΡΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ (

) ΔΗΜHΤΡΗΣ ΦΑΛΛΙEΡΟΣ

Ναι ρε, I’ m a foodie*.

Τι ζόρι τραβάς; Μετά από 20 μήνες που γράφεται ο «Άντρας στην κουζίνα», βρέθηκε άνθρωπος που τόλμησε να με ρωτήσει: Μα καλά, εδώ ο κόσμος καίγεται κι εσύ ακόμα γράφεις για άντρες foodies και βλακείες; Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι με τον βλάσφημο. Παρατρίχα να του κάνω τη μούρη κιμά, αλλά συγκρατήθηκα για δύο λόγους: 1) έχω ωραιότατο κιμά στο σπίτι, δε θέλω άλλο, και 2) όσοι δεν έχουν νιώσει τη χαρά του να είσαι foodie και δη αρσενικός foodie, έχουν το ακαταλόγιστο και πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε με συγκαταβατικότητα και όχι μένος. Επειδή με προκάλεσε όμως (και αυτό δε θα περάσει έτσι), ήρθε η ώρα για μια σθεναρή απάντηση. Έτσι, για να γουστάρουμε... Γουστάρω να είμαι foodie γιατί η κουζίνα είναι από τα λίγα μέρη στον κόσμο που μπορείς να κάνεις αυτό που σου αρέσει κι ας μη συμφωνεί κανείς με αυτό. Θες να πετάξεις μαρμελάδα σμέουρο πάνω στην μπριζόλα σου; Το βαφτίζεις γκουρμέ και το κάνεις. Χωρίς να σε στραβοκοιτάξει κανείς, γούστο σου καπέλο σου και καουμποηλίκι σου. Πού αλλού μπορείς να πουλήσεις τέτοιο νταηλίκι του τύπου «εμένα έτσι μ’ αρέσει!»; Γουστάρω να είμαι foodie γιατί σε αυτή την εποχή που τίποτα -κι όταν λέω «τίποτα» εννοώ ΤΙΠΟΤΑ- δεν είναι σίγουρο, ξέρω με βεβαιότητα ότι αν ανακατέψω ασπράδια με λίγη ζάχαρη και προσθέσω σοκολάτα, κρέμα γάλακτος και κονιάκ, θα βγει μους σοκολάτας! Είναι μεγάλη παρηγοριά αυτό. Γουστάρω να είμαι foodie γιατί κερδίζω δωρεάν ερωτο-κουπόνια, γιατί πάντα οι γυναίκες θα προτιμούν τους τύπους που ξέρουν τι τρώνε, πόσο μάλλον αν ξέρουν να φτιάχνουν και κάτι με τα χέρια τους. Ο τύπος που και να του σερβίρεις σόλα νούμερο 47 (από φορεμένο Nike) ψημένη στα κάρβουνα, θα τη φάει, δεν έχει καμία τύχη. Και να επιζήσει από τη σόλα, γκόμενα δε θα σταυρώσει. Γιατί ακόμα κι αν στην αρχή αυτή τον βρίσκει κουλ και μπρουτάλ, σιγά-σιγά θα αρχίσει να την τρώει το σαράκι της ανασφάλειας «Καλέ, μήπως είμαι κι εγώ μια… σόλα; Αυτός τρώει ό,τι να ναι!». Κορίτσια, μικρές λαθραναγνώστριες αυτής της στήλης, θα σας πω κάτι αλλά μη στενοχωρηθείτε: ο σαβουροφάης είναι και σαβουρογά(…) – μην το εκχυδαΐσουμε, καταλάβατε εσείς.

Γουστάρω να είμαι foodie ...Γιατί προτιμώ να τρώω εναλλάξ μπακλαβά και κιουνεφέ, παρά να βλέπω εναλλάξ Εζέλ και Μενεξέ (αν δεν ξέρετε τι είναι Εζέλ και Μενεξέ, μπράβο, πραγματικά σας μακαρίζω). ...Γιατί όταν άκουσα για τα «στημένα» του Ψωμιάδη, το μυαλό μου πήγε πρώτα σε πορτοκάλια και μετά στα ματς. …Γιατί προτιμώ να έχω άγνωστες λέξεις και να ρωτάω τι είναι το καλαθάκι Λήμνου και ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο φετουτσίνι και στο λινγκουίνι, παρά να αναρωτιέμαι τι θα πει «εθελοντική μετακύλιση ομολόγων» - καλό αποκλείεται να είναι. …Γιατί, σε πείσμα των καιρών, για μένα το spread θα είναι πάντα αυτό που απλώνουμε στο ψωμί! …Γιατί όταν μου λένε ότι ο Βενιζέλος έφαγε με τον Βόλφανγκ Σόιμπλε, ρωτάω «τι φάγανε;» και όχι «τι είπανε». Και το θεωρώ και πιο υγιές, γιατί πόσο καημό πια να αντέξει η ανθρώπινη καρδιά; …Γιατί τις προάλλες γέλασα με έναν τύπο που φορούσε ένα κοντομάνικο που έγραφε «Make meatballs, not war». Κόλλα το, αδερφέ! Γουστάρω να είμαι foodie γιατί με ένα κορνέ μπορώ να γράψω πάνω σε μια τούρτα «Σ’ αγαπώ». Όσες κάρτες και να γράψεις, αυτή την τούρτα ο άνθρωπος που αγαπάς θα τη θυμάται για πάντα. Κι ας φαγώθηκε. Κι ας μην την έβγαλε κανείς φωτογραφία. Γουστάρω να είμαι foodie …Γιατί το να ανακαλύπτεις μια νέα γεύση που δεν ήξερες, είναι σαν να πηγαίνεις σε ένα νησί που δεν έχεις ξαναπάει, με παραλίες στις οποίες δεν έχεις ξαναβουτήξει, με σοκάκια που δεν έχεις ξαναπερπατήσει. …Γιατί έχω καταλάβει ότι το «δέσιμο» που δημιουργεί το να φας από το πιάτο κάποιου και να φάει κι εκείνος από το δικό σου δεν συγκρίνεται με τίποτα (τύφλα να ‘χει το κορν φλάουρ!). …Γιατί όταν πίνω mojito σε κάποιο μπαρ της συμφοράς, πριν φτάσει το αλκοόλ στον εγκέφαλό μου, φτάνει το άρωμα του δυόσμου και αυτομάτως με μεταφέρει νοερά σε έναν κήπο με μυρωδικά, κι εγώ φαντάζομαι ότι κόβω λίγο δυόσμο από ένα

λευκό γλαστράκι για να τον ρίξω σε μια καλοκαιρινή συνταγή. Γουστάρω να είμαι foodie για να γράφω και να μοιράζομαι καλές εμπειρίες και καλά νέα. Νέα για ανθρώπους που δημιουργούν θαύματα με αγνές πρώτες ύλες, για εμπειρίες απόλαυσης με οδηγό μια πιρουνιά. Και έτσι αποφεύγω το μηδενισμό, το ότι όλα είναι χάλια, ότι ζούμε σε μια κοινωνία σάπια. Δεν είναι όλα σάπια - ευτυχώς! Καλό είναι να τιμωρούμε τη σαπίλα, αλλά να επικροτούμε και να βραβεύουμε πού και πού και τη φρεσκάδα, απ‘ όπου κι αν προέρχεται αυτή: από προϊόντα, γαστρονομικές συνήθειες ή ανθρώπους. Δε νομίζετε; Μα πάνω από όλα γουστάρω να είμαι foodie γιατί πιστεύω απόλυτα αυτό που είπε η Julia Child, αυτή η υπέρτατη περσόνα της κουζίνας: «Οι άνθρωποι που αγαπούν το φαγητό, είναι πάντα οι καλύτεροι άνθρωποι». Καλό καλοκαίρι, καλοί μου foodies! *foodie: Ο ερασιτέχνης εραστής της γεύσης και του καλού φαγητού. Ο όρος πρωτοχρησιμοποιήθηκε το 1984 στο βιβλίο «Το επίσημο εγχειρίδιο ενός foodie» (The Official Foodie Handbook). Αν πατήσεις foodie στο google, βγάζει 21.200.000 αποτελέσματα! Η φράση «I 'm a foodie» συνοδεύει το σήμα του I Cook Greek από τη γέννησή του το 2007.

MAMMA MIA (

) ΚΑΛΛΙΑ ΚΑΣΤΑΝΗ

Μαμά, τι είναι «κρίση»; «Στα άλλα θέματα του δελτίου μας: αυξάνονται ολοένα οι καταγγελίες για κακοποίηση παιδιών στο οικογενειακό περιβάλλον – ένα γεγονός που, όπως επισημαίνουν οι κοινωνικές οργανώσεις, αποδίδεται στην κακή διάθεση των γονέων εξαιτίας της οικονομικής κρίσης…». Τους βλέπω, τους ξέρω – είναι φίλοι μου, γνωστοί, συγγενείς, είμαι εγώ. Άνθρωποι νευρικοί, καταπονημένοι, αγχωμένοι. Χωμένοι σε υπολογισμούς, χρέη, κάρτες, δάνεια, εφορίες. Το ζω κι εγώ… Πριν από μερικούς μήνες ο γιος μου –ετών οκτώ στα εννιά– με ρώτησε «τι είναι κρίση». Του είπα πως το κράτος είναι μια χοντρή, νευρική κυρία με άδειο πορτοφόλι (σ.σ. προφανώς μια άκρως ρατσιστική και άδικη περιγραφή και για το κράτος και για τις χοντρές) που για να ψωνίσει δανείζεται από ξένους και μετά θέλει να πάρει τα λεφτά της από μας, τους πολίτες, και γι’ αυτό, η μαμά και ο μπαμπάς δεν έχουν τόσα χρήματα όσο παλιά, δεν θα μπορούν να του αγοράζουν ό,τι θέλει και όλοι στο σπίτι πρέπει να κάνουμε οικονομία. Πράγμα που δεν είναι απαραίτητα κακό, γιατί στο κάτω κάτω υπάρχουν εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο που είναι φτωχά, ρακένδυτα, παίζουν με κουρέλια, τριγυρίζουν ξυπόλητα, τρώνε ένα μπολ σούπα μεσημέρι-βράδυ και είναι μια χαρά. (σ.σ. Εντάξει, το παράδειγμα θα μπορούσε να λείπει – ξέρω καλά πως μισεί τις σούπες.) Από τότε βλέπει πιο συχνά ειδήσεις, ξέρει ποια είναι η Μέρκελ, ο Γιούνκερ και ότι ψηφίστηκε το Μεσοπρόθεσμο. Δε ζητάει πια πιεστικά το καινούργιο (το τελευταίο, το πιο καινούργιο ακόμα) ηλεκτρονικό παιχνίδι – του αρκεί να παίζει με κανένα μεταχειρισμένο, από κείνα που ανταλλάσσει με φίλους. Στο σούπερ μάρκετ ρωτάει συνέχεια «πόσο κάνει αυτό» και απορεί φωναχτά με τις τιμές, κι όταν του είπαμε πως φέτος το καλοκαίρι αντί για διακοπές θα πάμε λίγες μέρες στο σπίτι της γιαγιάς στο χωριό, δε διαμαρτυρήθηκε. Ο «παιδικός» δεκάλογος της κρίσης Μετά από πολυετή έρευνα –βασισμένη κυρίως στις συνέπειες της αμερικανικής οικονομικής κρίσης του 1980 στα Αμερικανόπουλα– ο Rond Conger, καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, κατέγραψε και πρότεινε «10 μυστικά για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση». Είναι απλά, κατανοητά και απολύτως εφαρμόσιμα: 1. Μην τους κρύβετε την αλήθεια. Τα

παιδιά έτσι κι αλλιώς αντιλαμβάνονται τα πάντα. Δεν χρειάζεται να ξέρουν κάθε λεπτομέρεια, αλλά την αλήθεια, με λίγα και κατανοητά λόγια που ταιριάζουν στην ηλικία τους. (Για παράδειγμα, τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας ή ακόμα και τα λίγο μεγαλύτερα, δεν θα καταλάβουν ποτέ την «αύξηση του spread» και τα «τοξικά ομόλογα». Μαζί τους, καλύτερα να είστε λιγόλογοι και καθησυχαστικοί.) 2. Αν έχετε αγωνία, παραδεχτείτε το. Όταν απλώς διαισθάνονται την αγωνία σας χωρίς να ξέρουν τι συμβαίνει, η απειλή είναι μεγαλύτερη γι’ αυτά. 3. Κρατήστε ανοιχτό το διάλογο. Αυτό τον καιρό που τα παιδιά ακούν ειδήσεις, φήμες, διαδόσεις, συζητήσεις, φροντίστε να είστε ο κύριος συνομιλητής τους που διαψεύδει, μετριάζει, βάζει τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση και καθησυχάζει αν χρειαστεί. Συζητήστε τα συναισθήματά τους, φροντίστε να απαλύνετε τις αγωνίες και τους φόβους τους. Διαβεβαιώστε τα παιδιά πως η οικογένειά σας είναι ενωμένη σαν γροθιά και μπορεί να διαχειριστεί κάθε δυσκολία. 4. Ορίστε τις οικονομικές σας δυνατότητες. Καθίστε μαζί με τα παιδιά και εξηγήστε τους ότι πρέπει να περιορίσετε τα έξοδά σας. Βρείτε μαζί τους τρόπους με τους οποίους μπορεί ο καθένας να συνεισφέρει, ιεραρχώντας τις ανάγκες του – αυτό θα τα βοηθήσει να αισθανθούν συμμέτοχα και ισότιμα. Προσπαθήστε να κρατήσετε αυτό το κοινό οικονομικό πλάνο για τουλάχιστον ένα μήνα και εξετάστε μαζί το αποτέλεσμα. 5. Περιορίστε την ένταση. Πολύ πιθανό να είστε αγχωμένοι και ευερέθιστοι, αλλά προσπαθήστε να διατηρήσετε την ηρεμία σας, μιλήστε με φίλους, βρείτε διεξόδους. Οι συγκρούσεις μέσα στην οικογένεια είναι ίσως η μεγαλύτερη δοκιμασία που περνούν τα παιδιά σε τέτοιες περιόδους. 6. Διατηρήστε τις συνήθειές σας. Όταν όλα γύρω αλλάζουν, όλοι και πιο πολύ τα παιδιά έχουν ανάγκη από τις γνώριμές τους συνήθειες: τα κοινά γεύματα, τις ιστορίες το βράδυ, τις αγκαλιές και τα χάδια, που δίνουν αίσθηση σταθερότητας και ασφάλειας. 7. Ε λ έ γ ξ τε τ ις ε ιδήσε ις. Θέ λ ε τε να ενημερώνεστε, αλλά οι ειδήσεις είναι

συχνά πιο τρομακτικές κι από θρίλερ. Γι΄ αυτό, κάντε το καλύτερα χωρίς να βλέπουν και τα παιδιά μαζί. 8. Ελαττώστε το στρες στην οικογένεια. Προσπαθήστε να μην αφήνετε να σας κατακλύζει το άγχος και να παραμένετε ψ ύχραιμοι. Βρίσ κον τας τρόπους να καταπολεμήσετε το στρες (κινηθείτε, ασχοληθείτε με κάτι που σας ευχαριστεί χωρίς να κοστίζει, κάντε ποδήλατο μαζί με τα παιδιά σας, ακούστε μουσική), βοηθάτε τον εαυτό σας και τα παιδιά. Και βέβαια, ασχοληθείτε περισσότερο μαζί τους – ο χρόνος σας είναι το μοναδικό πράγμα στο οποίο δεν χρειάζονται οικονομίες…

9. Αφουγκραστείτε τα παιδιά. Αυτό τον καιρό φροντίστε να είστε λίγο πιο «συντονισμένοι» με τα παιδιά σας. Αν παρατηρήσετε στη συμπεριφορά τους ασυνήθιστες ενδείξεις άγχους ή στενοχώριας, μιλήστε μαζί τους, ζητήστε από κάποιον άλλο ενήλικα που αγαπούν να περάσει χρόνο μαζί τους, συμβουλευτείτε τον παιδίατρο ή έναν ψυχολόγο. 10. Δώστε ελπίδα. Ευτυχώς τα παιδιά αντέχουν και προσαρμόζονται, αρκεί να νιώθουν ότι μπορούν να συνεχίσουν να βασίζονται στην οικογένειά τους. Δείξτε τους λοιπόν και πείτε τους το αυτονόητο: ότι όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα, εσείς θα κάνετε ό,τι μπορείτε για να καλυτερεύσουν.

ΠΑΜΕ ΕΠΙΔΑΥΡΟ (

) ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΙΖΟΠΟΥΛΟΣ

Κύριε Σπέισι, περιμένετε... ερχόμαστε! Πώς θα είναι άραγε να καθόμαστε στο επιβλητικό Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και να βλέπουμε τον οσκαρικό Κέβιν Σπέισι να ερμηνεύει Ριχάρδο τον Γ’; Και πόσο ωραία θα ήταν, μετά από μια τέτοια μεθυστική δόση από Ελλάδα και Χόλιγουντ μαζί, να μη γυρίζαμε μες στα μαύρα μεσάνυχτα στο σπίτι, αλλά να μέναμε για λίγο ακόμα χορταίνοντας... εκδρομή; Τα παραπάνω ερωτήματα και μερικά ακόμη, βρίσκουν απάντηση στο κείμενο που ακολουθεί. Τι να μας πει για τη ματαιοδοξία της εξουσίας ένας νέος μόλις 29 ετών ο οποίος έχει γράψει μόνο τρία έργα; Τίποτα φυσικά. Εκτός κι αν λέγεται William Shakespeare… Ο Ριχάρδος ο Γ’ ανήκει στο σκληρό πυρήνα των «κακών» που νομίζω ότι όλοι οι ηθοποιοί ήθελαν να ενσαρκώσουν. «Εγώ κάνω το κακό κι ύστερα πρώτος βάζω τις φωνές, όσα εγκλήματα οργανώνω στα κρυφά τα ρίχνω στις πλάτες των άλλων. Τον αδερφό μου Κλάρενς, που εγώ και μόνο εγώ έριξα στα σκοτάδια, πρώτος εγώ έρχομαι και τον κλαίω… …μετά καλύπτω τα απροσχημάτιστα εγκλήματά μου, με περίεργα κομμάτια κλεμμένα από το Ευαγγέλιο, και φαίνομαι σαν άγιος, αν και μου πάει ο ρόλος του Διαβόλου…» (Α’ Πράξη, 3η σκηνή, Μεταφρ. Ερρίκου Μπελιέ, Κέδρος, 1999) Ο Ριχάρδος Γ’ δεν είναι ένας συνηθισμένος κακός χαρακτήρας του δραματολογίου. Θριάμβευσε επί σκηνής ως θηρίο, αιμοσταγής, αδελφοκτόνος, παιδοκτόνος, συζυγοκτόνος, επίορκος, βέβηλος, ραδιούργος… αλλά υποχθόνια γοητευτικός! Οι σύγχρονοι ιστορικοί τον έχουν απαλλάξει από το βάρος της πανοπλίας που ο Σαίξπηρ του «φόρεσε», τον αθώωσαν, και με συνέδρια αποκατέστησαν τη σπιλωμένη του προσωπικότητα, αν και προφανέστατα η πανοπλία αυτή, και του πάει καλύτερα και μάλλον την προτιμά! Πώς να αρνηθείς τέτοια σπάνια σχιζοειδή φύση… Στην ίδια σκηνή, η πρώην βασίλισσα Μαργαρίτα, κατάμουτρα, τον καταριέται: «Σακάτη, γουρούνι μιαρό, που σε έχουν σημαδέψει τα ξωτικά, φύση κατώτερη, παιδί του Άδη, όνειδος στης μάνας σου τη μήτρα, σιχαμερό έκκριμα του πατέρα σου, ανέντιμο βδέλυγμα…» και πριν προλάβει

να κλείσει την κατάρα της με το όνομά του, ο Ριχάρδος σπεύδει με αναίδεια να συμπληρώσει το δικό της και να αντιγυρίσει δαιμονικά και σαρδόνια την κατάρα επάνω της… Μόνο αυτός εξάλλου γνωρίζει ότι στην προηγούμενη σκηνή κατάφερε να γοητεύσει και να ερωτοτροπήσει με τη συντετριμμένη χήρα Άννα, πάνω στο φέρετρο του ανθρώπου που ο ίδιος σκότωσε… Ο Μινωτής, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Ροντήρη το 1939, λέγεται, ότι πριν ακόμη μάθει το κείμενο, κυκλοφορούσε στο κέντρο της Αθήνας με καμπούρα, κουτσαίνοντας και παράλυτος στο ένα χέρι, όχι φυσικά για να τον λυπηθούν –κάτι τέτοιο θα ήταν εύκολο– αλλά για να βρει τον τρόπο να υπερνικήσει την αναπηρία του Ριχάρδου με δαιμονική γοητεία! Ποιος δεν δελεάζεται να δει στο ρόλο αυτό, τον βραβευμένο με Όσκαρ και βραβείο BAFTA Κέβιν Σπέισι, αυτόν τον υπέροχο κακομοίρη του «Usual Suspects», τον εγκλωβισμένο του «American Beauty» και τον ψυχάκια του «Seven»; Και μάλιστα υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του επίσης βραβευμένου Σαμ Μέντες; Το Bridge Project, μετά την περσινή επιτυχία του Χειμωνιάτικου Παραμυθιού, υπόσχεται μια αξέχαστη εμπειρία στο πλαίσιο του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου... *Λόγω του ότι οι δύο παραστάσεις που είχαν αρχικά προγραμματιστεί οδεύουν με μαθηματική ακρίβεια προς την εξάντληση των εισιτηρίων, το Φεστιβάλ αποφάσισε να προσθέσει άλλη μία στις 31/07. Ευχαριστούμε, Φεστιβάλ! Info για την παράσταση Ριχάρδος ο Γ’, του William Shakespeare Με ποιον; Με τον Κέβιν Σπέισι και 22 ακόμα τα λαν τούχους Βρετανούς και Αμερικανούς ηθοποιούς, και τον Σαμ Μέντες στη σκηνοθεσία.

Πού; Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου Πότε; 29-30 Ιουλίου (και μια extra παράσταση στις 31 Ιουλίου) Εισιτήρια: Από €10 έως €50, πληροφορίεςκρατήσεις στο www.greekfestival.com και στο 210 32 72 000 Διάρκεια: 3 ώρες περίπου Παραγωγή: The Old Vic, Bam Γιατί δεν μένετε; Hanni in: Στο Λυγουριό, το πολύ 10’ από το θέατρο της Επιδαύρου. Καινούριο, με στούντιο κτισμένα με πέτρα και ξύλο, μέσα στους ελαιώνες. Πρωινό με ζυμωτό ψωμί και αυγά που μόλις βγήκαν από τις οικόσιτες κοτούλες. (www.haniinn.gr, Τ/ 27530 99910) Angelica Villas: Bungalows με κουζίνα και πολύ θετική αύρα στην Παλαιά Επίδαυρο, 100 μ. από την παραλία Γιαλάσι. (www. angelicavillas.com, Τ/ 27530 41818) Aristotelis: Στο Γιαλάσι, κι αυτό, με προσεγμένα δωμάτια. Αν δεν θέλετε να κατεβείτε στην παραλία, το παίζετε και incognito στην πισίνα... (www.hotelaristotelis.gr, Τ/ 27530 96553-5). Αν δεν είστε τύποι του ξενοδοχείου και θέλετε αλτερνατίβα με σκηνές και κάμπινγκ στην Π. Επίδαυρο, έχετε υπόψη σας το Bekas (Τ/ 2753041524) και το Βερδέλης (Τ/ 2753041425). Πεινάσατε; Το Λυγουριό αλλά και η Παλαιά (Αρχαία) Επίδαυρος δεν στερεύει ποτέ από ταβερνάκια, και τα πιάτα έχουν το δικό τους... φεστιβάλ εκεί. Ανάμεσα στους πρωταγωνιστές της υπόθεσης, σημειώστε οπωσδήποτε αυτούς τους τρεις: Λεωνίδας: Είναι το ορμητήριο των θιάσων προ και μετά παράστασης. Ο Λεωνίδας τούς καρδαμώνει με το φαγητό του και τους εμπνέει με τις φωτογραφίες μεγάλων αστέρων του θεάτρου στους τοίχους. Μην ποντάρετε στην τύχη για τραπέζι, καλύτερα ποντάρετε σε μια κράτηση. (Λυγουριό, Τ/

27530 22115) Καλογερικό: Τα τελευταία χρόνια που άνοιξε, γίνεται χαμός. Μια δροσερή αυλή σε διάφορα επίπεδα και φαγητό που όχι μόνο τρώγεται αλλά και φτιάχνεται με πολλή όρεξη. (Παλαιά Επίδαυρος, Τ/ 2753042090) Μουριά: Φρέσκο ψαράκι για ξεκοκάλισμα εν μέσω θυελλωδών συζητήσεων για τις παραστάσεις και με τη θάλασσα στα πόδια σας. (παραλία Γιαλάσι, Τ/ 2753041218)

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

Μαντούδι, Λίμνη, Αγία Άννα:

στιγμές…

Όσα είδε ο φακός της Ιωάννας Παραβάλου, της «δικής μας» Ιωάννας, στις ταξιδιάρικες εξορμήσεις της στη Λίμνη Ευβοίας. Η δημοσιογράφος και δημιουργός Ιωάννα Παραβάλου με την καινούργια εικαστική της έκθεση με θέμα «Μαντούδι - Λίμνη - Αγία Άννα: στιγμές…» στo εντυπωσιακό κτήριο Μελά, στο λιμανάκι της Λίμνης Ευβοίας, μοιράζεται μαζί μας στιγμές ταξιδιάρικες από τις εξορμήσεις της στις μαγευτικές αυτές περιοχές της Β. Εύβοιας… Μας προσκαλεί, λοιπόν, σ’ ένα εικαστικό ταξίδι γεμάτο χρώμα, έμπνευση και ευαισθησία, από τα μέρη αυτά που περπάτησε, ανακάλυψε τις ιδιαίτερες γωνιές τους και πρόβαλε μέσα από τα κείμενα και τις φωτογραφίες της σε όλη την Ελλάδα, μέσα από έγκριτα περιοδικά και εφημερίδες με τα οποία συνεργάζεται. Ωστόσο, εκείνο που χαρακτηρίζει την έκθεση αυτή είναι η έμφαση στις στιγμές… που αναδεικνύουν το μεγαλείο της φύσης, της αρχιτεκτονικής, της παράδοσης, της ανθρώπινης δημιουργίας και έμπνευσης, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από έργα διαχρονικά που συνυπογράφουν ο άνθρωπος δημιουργός και η φύση. Στιγμές γεμάτες φως και χρώμα… όπως μόνο η φύση μπορεί να ζωγραφίσει… Στιγμές που «παίζουν κρυφτό» στα βαθύσκιωτα δάση στο Φαράγγι του Νηλέα, μα και στα κρυστάλλινα νερά του ποταμού Κηρέα… Στιγμές παράδοσης και δημιουργίας… όπως ένα παράθυρο με «προσωπικότητα», μια παλιά πόρτα αρχοντικού, ένα ρόπτρο σπιτιού, ένα περίτεχνο μπαλκόνι, μια επιβλητική υψικάμινος, μια πέτρινη βρύση… Στιγμές ναυτοσύνης… όπως μια χιλιοταξιδεμένη άγκυρα που «ερωτοτροπεί» με τα κύματα… Στιγμές πολιτιστικής κληρονομιάς και περηφάνιας… στην αρχαία Κήρινθο και στα βράχια που γκρεμίζονται στα «πόδια» της, για να σμίξουν με τα καταγάλανα νερά του Αιγαίου… Στιγμές τρυφερές… όπως ένα ταπεινό ανοιξιάτικο αγριολούλουδο στο Καντήλι και το Τελέθριο… Στιγμές δέους… μπροστά στη δύναμη των νερών στους Καταρράκτες του Δρυμώνα, στο Μεγάλο Πλάτανο στο δάσος του ποταμού Κηρέα ή την επιβλητική παρουσία ενός παλιού πύργου που αντιστέκεται στο χρόνο… Στιγμές έκρηξης χρωμάτων… όπως μια φούξια βουκαμβίλια που γαντζώνεται από τη δυνατή ρίζα μιας κληματαριάς στον ασβεστωμένο τοίχο…

Στιγμές ανάτασης ψυχής… όπως ο ήχος μιας καμπάνας ή το άναμμα ενός κεριού σε μια από τις σημαντικές μονές του τόπου… Στιγμές γεμάτες απέραντο γαλάζιο… όπως μια βόλτα στην παραλία της Λίμνης ή των Ροβιών, αλλά και μια βουτιά στην παραλία της Αγκάλης στην Αγία Άννα… Στιγμές ρομαντικές… όπως ένα ειδυλλιακό ηλιοβασίλεμα και μια βαρκάδα στα νερά της Λίμνης… Στιγμές απλές, καθημερινές… που τις γυρεύουμε υπερβολικά ψηλά ή υπερβολικά χαμηλά, μα αυτές στέκουν δίπλα μας και φτάνουν ίσα με την καρδιά μας… Info Εγκαίνια έκθεσης: Σάββατο, 30 Ιουλίου 2011, στις 20.00 Διάρκεια έκθεσης: 30 Ιουλίου - 20 Αυγούστου Ώρες λειτουργίας: καθημερινά 10.00 - 12.00 και 19.00 - 22.00 Κτήριο Μελά, οδός Ποσειδώνος, Λίμνη Ευβοίας Πληροφορίες: τηλ. 22270-31335 (κ. Αναστάσιος Ιωαννίδης) Η δημιουργός… με λίγα λόγια Η Ιωάννα Παραβάλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά. Οι ρίζες της, όμως, και από τους δύο γονείς είναι από τη μαγευτική Οία της Σαντορίνης. Τα τελευταία χρόνια απέκτησε δεσμούς καρδιάς και με έναν τόπο στα βουνά, τα Λαγκάδια της Ορεινής Αρκαδίας, όπου της απονεμήθηκε ο τίτλος του επίτιμου δημότη, για τη δημοσιογραφική προσφορά της στην τουριστική ανάπτυξη του τόπου. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ψυχολογία και στη Γυμναστική Ακαδημία Αθηνών. Από πολύ νωρίς μπήκε στο χώρο της δημοσιογραφίας, που τελικά την κέρδισε για τα καλά, γιατί κάθε μέρα μάθαινε και κάτι καινούργιο. Κάθε ρεπορτάζ ήταν και μια καινούργια πρόκληση… Αυτό που αναζητούσε. Υπηρετεί το χώρο της δημοσιογραφίας εδώ και 23 χρόνια, από τα οποία τα δεκαπέντε τελευταία ως Διευθύντρια Σύνταξης περιοδικών (γυναικείων, ποικίλης ύλης, ταξιδιού). Σήμερα, εξειδικεύεται πλέον στο ταξιδιωτικό ρεπορτάζ, που είναι και το

αγαπημένο της, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Ως φωτογράφος έχει πάρει μέρος σε πάρα πολλές εκθέσεις, αναδεικνύοντας με το φακό της γωνιές και στιγμές της ελληνικής γης.

ATHENS NOISE (

ή οι βλαβερές συνέπειες της ησυχίας

) ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΙΖΟΠΟΥΛΟΣ

«Το καρπούζι και η γυναίκα

δεν έχουν μπέσα!» Και πριν χιμήξετε να μου “προσφέρετε” τέλος αντίστοιχο του Ζαν Μπατίστ Γκρενουίγ, ομολογώ ότι δεν το είπα εγώ αλλά ο Στέλιος, ο watermelon dealer -ήτοι “καρπουζάς”στη συμβολή των οδών Λαυρίου και Τήνου στη Νέα Φιλοθέη Αμαρουσίου. Να εξηγήσω ότι δε δίνω συντεταγμένες για να του εμφανιστεί το φάντασμα της Σιμόν ντε Μποβουάρ αλλά γιατί ο “παίχτης” έχει τα καλύτερα καρπούζια στην ευρύτερη περιοχή. Συμβουλεύω μάλιστα να του ζητήσετε να το διαλέξει ο ίδιος και εν ανάγκη να το ανοίξετε, γιατί «Το καρπούζι και η γυναίκα δεν έχουν μπέσα… ποτέ σου δεν ξέρεις τι κρύβουν μέσα…». Αθώος λοιπόν ο Στέλιος, γιατί και καλό καρπούζι έχει και το είδος “Μανάβης που στιχομυθεί” σπανίζει. Για να μη μιλήσω και για τις sαιξπηρικές προεκτάσεις που έχει η Στέλειος ρήση καθώς, ως άλλος Ιάγος, προτείνει δοκιμή με τη βούλα όχι μόνο στα καρπούζια αλλά και στις Δυσδαιμόνες. Πολύ σουξέ ο Γουίλι, φέτος. Οθέλλος με Κιμούλη, Μαρκουλάκη και Καρύδη, Άμλετ με Αιμίλιο και Ευγενία, Ριχάρδος με Κέβιν Σπέισι (αναζητήστε το σχετικό άρθρο εντός του εντύπου)! Και δεν είναι φυσικά οι μόνες παραγωγές που μπορεί κανείς να αναζητήσει! Μήδεια με Μουτούση και Λούλη, Ειρήνη με Φιλιππίδη και αγαπημένο Ελευθερίου, Ατρείδες μέσα από τη μοναδική ματιά του Ρέτσου με αγαπημένη Καρβούνη, συναυλίες, εικαστικά και… και… και… η χώρα το καλοκαίρι μετατρέπετε σε ένα ατελείωτο πανηγύρι τέχνης για όλα τα είδη καλλιτεχνικής ανησυχίας! Ατελείωτα τριήμερα πανηγύρια, για τους ψαγμένους της παραδοσιακής μουσικής και τσεκαρισμένα από έγκυρες πηγές είναι τα εξής: Tης Ελύμπου ή Ολύμπου στην Κάρπαθο, του Γαναδιού στα Μαστοροχώρια Ιωαννίνων και της Βλαστής στην Κοζάνη το Δεκαπενταύγουστο! Μουσικοί με κέφι και μεράκι χωρίς μικρόφωνα και ηχεία, νέοι και γέροι που χορεύουν με την ψυχή τους, πίτες και φαγητά από τα σπίτια του χωριού, κρασί ντόπιο από τα κελάρια τους και γλέντι μέχρι το ξημέρωμα… της τρίτης μέρας! Μιλώντας για χωριά και νταούλια, ανακοινώνω επισήμως ότι μετά το Δεκαπενταύγουστο σχεδιάζουμε να ανέβουμε με παρέα στην Ολύτσικα (Τόμαρος) από τους Μελιγγούς Ιωαννίνων, το γυναικοχώρι μου. Καλά, μην

ψαρώνετε, δε εννοώ στην κορφή - σε κάνα χαμηλό κορφοβούνι το πολύ. Εξάλλου, ήμουν σαφής: Σχεδιάζουμε, έγραψα. Όχι ότι θα το κάνουμε κιόλας! Όποιος φλερτάρει με τη σχιζοφρένεια της άνευ λόγου ανάβασης και ταλαιπωρίας, μπορεί να δηλώσει συμμετοχή χωρίς ενοχές, καθώς -σε αντίθεση με το γνωμικό- εγώ πιστεύω ότι η τρέλα μια χαρά πάει στα βουνά. Αλήθεια, εσείς έχετε σκεφτεί ποτέ τι τύπος ορειβάτη είστε; α) τύπος “λατρεύω το trekking με ορειβατικά μποτάκια και θερμός με πιστοποίηση ISO γιατί είμαι πρώην πρόσκοπος αλλά και Ευρωπαίος” β) τύπος “με καπελάκι, γυαλιά ηλίου D&G, Coppertone, εντομοαπωθητικά και Fenistil, γιατί είμαι μοδάτος αλλά και φλώρος” γ) τύπος “πολύ θέλει ο άνθρωπος να πάρει τα όρη και τα' άγρια βουνά, γιατί είμαι Έλλην και χρωστάω παντού”. Δε χρειάζεται να είστε διάνοιες για να αντιληφθείτε σε ποια κατηγορία ανήκω εγώ. Για την, εν τω άστει, περίοδο πριν και μετά τις διακοπές και τα όρη, τα θερινά σινεμά είναι πάντοτε μια λύση μαγείας! Φετινή μου γνωριμία το “Χλόη” της Κηφισιάς. Η Λένα επέλεξε να δούμε το «Company men» με θέμα τρία καλοπληρωμένα στελέχη που απολύονται! Μην το δείτε. Δεν είναι αξιόλογο! Μην ξαναμιλήσετε με αυτόν που θα σας το προτείνει. Δεν είναι φίλος! Ας όψεται η δροσιά της Χλόης (το θερινό σινεμά είναι μέγιστο ελληνικό προνόμιο) και το Kayak στη γωνία Κυριαζή και Κασσαβέτη. Ήξερε κανείς ότι υπάρχει μηχανή soft ice cream Kayak; Πόσα προνόμια να αντέξω το στέλεχος; Για προνόμια μιλώντας, πώς θα χαρακτήριζε κανείς ένα εξαιρετικά νόστιμο gourmet δείπνο με θέα τον Παρθενώνα και το ναό του Ηφαίστου; Ένα δροσερά ευχάριστο Σαββατόβραδο, η Ράνια γιόρτασε σε στενό -αλλά πολύ επικίνδυνο για όσους έλειπαν-

κύκλο τα γενέθλιά της και μας χάρισε ένα γευστικό ταξίδι στις δημιουργίες του σεφ Άρη Τσανακλίδη και της ομάδας του, στο εκπληκτικό roof top του Kuzina στην Αδριανού! Τι να θυμηθώ; Λουκουμάδες με μους φέτας, Λικουρίνους (καπνιστός κέφαλος δηλαδή, Γιώργο, που αναρωτιόσουν) σε μπρουσκετάκι με χαβιάρι μελιτζάνας, φάβα με καππαρόφυλλα, σουτζουκάκια με σουμάκ, χοιρινό με κρέμα από μοσχολέμονο… Αυτό που λατρεύω σε αυτή τη χώρα είναι ότι τα αξιοθέατα είναι κοινόχρηστα προνόμια. Χωρίς να είμαι σίγουρος ότι έδωσα το καλύτερο παράδειγμα στις άρτι πανελληνιόπληκτες και μέλλουσες φοιτήτριες ανιψιές, Χριστίνα και Κατερίνα, μετά τη χορταστική αξιοθέαση, καταλήξαμε στο πλακόστρωτο καλντερίμι της οδού Ήβης, δεξιά της Ερμού λίγο πιο κάτω από τη στάση Μοναστηράκι και φάγαμε νοστιμότατους μεζέδες, στο γραφικό “Κουδουνάκι”. Υποτίθεται ότι η ονομασία προέκυψε από τα κρεμασμένα στα τραπεζάκια κουδουνάκια, αλλά αν αφεθείτε στις ευδιάθετες και χαμογελαστές οικοδέσποινες (Σία, Γωγώ και Ασημίνα) και πλακωθείτε στα σπιτικά εδέσματα και στο κρασί που προσφέρουν, όταν προσπαθήσετε να σηκωθείτε, θα καταλάβετε τι σημαίνει... κουδούνι! Ένας μικρός θησαυρός. Επιπλέον, φεύγεις πάντα με την αίσθηση «δε μπορεί, κάτι θα ξέχασαν να μας χρεώσουν…»! Καλό καλοκαίρι… χικ! ΥΓ: Για όσους δεν ξέρουν τίποτα για τον Ζαν Μπατίστ Γκρενουίγ, προτείνω ανεπιφύλακτα να συρθούν στις παραλίες με «Το άρωμα» του Πάτρικ Ζίσκιντ όπως και «Το κοντραμπάσο», «Το περιστέρι», «Το καλοκαίρι του κυρίου Ζόμερ», τη μελέτη «Για τον έρωτα και το θάνατο» ή τις «Τρεις παλιές ιστορίες». Είμαι Ζισκιντικός! @: rizopoulos72@gmail.com εκφραστείτε ελεύθερα εδώ, χωρίς αιδώ! Στείλτε σκέψεις, ιδέες, διαφωνίες, φωτογραφίες…

RED HOT CHILI PEPPER

Ποιος (δεν)

φοβάται... ...την όμορφη, έξυπνη, σύζυγο, μητέρα, ετών 39, πολυάσχολο στέλεχος που …μόλις απολύθηκε; Προτροπές μάνας στον 14ετή υιό, επτά μέρες πριν: «Άντε, λεβέντη μου, κουνήσου. Σήκω από τον καναπέ! Τον βούλιαξες… Μέχρι που τέλειωσε η σχολική χρονιά δε μαζευόσουνα και τώρα έχεις γίνει ένα με το κάλυμμα, το φλοράρ, που θυμίζει Πειραϊκή Πατραϊκή και τη Μαριάννα Τόλη να τραγουδάει τι– τι–ρι–τι–τι Αι–γαί–ο (δις). Και δε λέω να αρχίσεις να χοροπηδάς, αλλά γιατί δε πας στο schoolwave να δεις τα άλλα παιδάκια της ηλικίας σου που αντί να βλέπουν τη Ζίνα, για 11η φορά, στήνουν σχολικά μουσικά συγκροτήματα; Να ακούσετε μουσική, να χορέψετε…» Ομολογία μάνας επτά μέρες μετά: Λάθος, μεγάλο λάθος… Τι το ’θελα εγώ το schoolwave πείτε μου. Που έβγαλε συνεχείας για τρεις μέρες και εξαφανίστηκε! Ξημερώματα έμπαινε, έτρωγε σαν πεινασμένος βόας μετά από χειμερία νάρκη και έπεφτε με τα άρβυλα και κοιμόταν σαν το βόα που λέγαμε αλλά αυτή τη φορά κατά την περίοδο νάρκης ...Ακόμη κοιμάται!

Ο «Κόκκινος Θησαυρός» To TABASCO® είναι ένα προϊόν με παράδοση από το 1868, μετράει δηλαδή πάνω από 140 χρόνια ιστορίας! Είναι 100% φυσικό και φτιάχνεται από διαλεχτές κόκκινες πιπεριές, αλάτι και ξίδι. Οι πιπεριές μετά τη συγκομιδή τους αναμειγνύονται με το αλάτι και τοποθετούνται για 3 χρόνια σε δρύινα βαρέλια, ώστε να ολοκληρωθεί η φυσική ζύμωση και η παλαίωση του προϊόντος και να αποκτήσει την ασυναγώνιστη γεύση του και το λαμπερό κόκκινο χρώμα του. Χρησιμοποιήστε το TABASCO® για να δώσετε πικάντικη γεύση στα αλμυρά πιάτα με κρέατα, θαλασσινά και λαχανικά. Προσθέστε το στις συνταγές σας την τελευταία στιγμή για να απελευθερώσει τη γευστική και αρωματική του ένταση.

δε θα υπάρχει. Πήγαινε να ηρεμήσουμε κι εμείς λίγο». Ο ένας δε σηκώνεται από τον καναπέ κι η άλλη λες κι έχει πέσει στην κόκα! Θέλω ποδήλατο, θέλω rollers, θέλω πισίνα, θέλω allou fun park, θέλω… θέλω… θέλω…

Τορτίγιες με κιμά και κεφαλογραβιέρα

Τελικά πήγε. Έκλαψε και λίγο πριν πάει, αλ λά πήγε. Το «μου λείπετε», σε δυο μέρες έγινε «δε θα σας παίρνω και κάθε μέρα τηλέφωνο». Και αυτό στα εννιά της. Αργότερα τι θα γίνει; Ας μην το σκέφτομαι καλύτερα…

Υλικά για 6 άτομα: • 12 τορτίγιες (Μεξικάνικες κρέπες),400 γρ. κιμά μοσχαρίσιο, 1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο, 100 ml ξηρό κρασί, 2 ώριμες ντομάτες ξεφλουδισμένες χωρίς σπόρους, ψιλοκομμένες, 3-4 κουταλιές ελαιόλαδο, 250 γρ. κεφαλογραβιέρα τριμμένη, 2 κουταλιές μαϊντανό ή κόλιαντρο, ½ κουταλάκι ταμπάσκο, αλάτι, πιπέρι, φύλλα μαρουλιού

Παρεμπιπτόντως, επειδή η μάνα πάντα έχει τον τρόπο της, έμαθε. Ο μεγάλος δεν “ξύπνησε”, δεν ανακάλυψε την “πηγή”…την μπίρα ανακάλυψε! Τσάμπα τα κεράσματα…

Εκτέλεση: Σε αντικολλητικό τηγάνι ζεσταίνετε το λάδι και καβουρντίζετε τον κιμά με το κρεμμύδι 10’-12’ ανακατεύοντας. Σβήνετε με το κρασί, προσθέτετε τις ντομάτες και βράζετε σε δυνατή φωτιά μέχρις ότου εξατμισθούν τα υγρά. Αρωματίζετε με τον μαϊντανό ή τον κόλιαντρο. Αφήνετε τον κιμά να κρυώσει. Κατόπιν προσθέτετε το τυρί και το ταμπάσκο και ανακατεύετε. Βάζετε πάνω σε κάθε τορτίγια ένα μαρουρόφυλλο και μοιράζετε το μείγμα του κιμά και κατόπιν τυλίγετε τις τορτίγιες σε ρολά.

Μπορώ πλέον να δω απερίσπαστη το Damages, αν φυσικά σταθεροποιηθεί η ώρα προβολής, διότι τα περί σταθεροποίησης και απόλαυσης ψαριού όλοι τα ξέρουμε... εκτός από το Mega… Με αγάπη …Chili Pepper

Με ζώσανε τα φίδια όταν έπεσε στα χέρια μου ένα ένθετο με τα “άλλα” παιδάκια -αυτά που δε βλέπουν τη Ζίνα για 11η φορά και στήνουν σχολικά συγκροτήματα- να μιλάνε για το σεξ και τη μουσική… για το σεξ και το φεστιβάλ… για το σεξ και το σεξ… Και ψέματα να πω; Έτοιμη δεν ήμουν για το γιο μου. Και σε ποιον να ανοίξω την καρδιά μου που ο άλλος / ο δικός μου / το στεφάνι μου, δάκρυσε σαν τον εύζωνα στη φωτογραφία που κυκλοφορεί στο internet κάθε που γίνεται κάτι στο Σύνταγμα; Ο γιος του “ξύπνησε”. Ανακάλυψε την “πηγή”! Μα τι ηλίθιοι που είστε ώρες - ώρες! Και να τα κεράσματα, και να η περηφάνια. Να σε δω όταν θα μεγαλώσει η κόρη σου και θα πάει κι αυτή στο schoolwave. Εδώ στην κατασκήνωση έφυγε, και δε σε χωράει ο τόπος… Άγιος τόπος η κατασκήνωση! «Πήγαινε, αγάπη μου, φέτος που μας καλύπτει ακόμη το ταμείο… Του χρόνου που θα θες εσύ, όχι κατασκήνωση, όχι ταμείο, ούτε κράτος

Το κόκκινο και το πράσινο TABASCO παράγονται και συσκευάζονται στις ΗΠΑ απο την McILLHENY Co., Avery Island, Louisiana Αντ/ποι:Χατζηπανάγος ΑΕΕ, προέκταση οδού Μάνης, Κάντζα Αττικής, 15 351, τηλ.: 210 6040650 ® TABASCO is a registered trademark and servicemark exclusively of McILLHENY Co., Avery Island, LA 70513

PANTOPOLION...

Εδώ η φρέσκια λεμονάδα! Στα Flocafé φέτος το καλοκαίρι οι φρέσκες λεμονάδες θα γίνουν ανάρπαστες. Η δροσιά τους μαζί με το μοναδικό άρωμα του στυμμένου λεμονιού, θα τις κάνουν περιζήτητες στις ζεστές καλοκαιρινές μέρες αλλά και νύχτες! Θα απολαύσουμε τριών ειδών λεμονάδες: την κλασική με φρέσκο χυμό λεμονιού σαν τη σπιτική λεμονάδα των παιδικών μας χρόνων, την frozen με παιχνιδιάρικη γεύση που θυμίζει γρανίτα, αλλά και την sparkling με σόδα και διακριτικό άρωμα δυόσμου. Οι πιο δροσεροί καλοκαιρινοί συνδυασμοί είναι ήδη στα Flocafé και σας περιμένουν να τους ανακαλύψετε σε μια μοναδική feelgood ατμόσφαιρα από το πρωί έως το βράδυ!

Κάντε κλικ στο Κατίκι Δομοκού Το Κατίκι Δομοκού, το ξέρετε. Είναι το υπέροχο λευκό φρέσκο τυρί από αιγοπρόβειο γάλα, με την ξεχωριστή υφή, το ευχάριστο άρωμα και τη δροσερή γεύση, ένα τυρί με τόσο πλούσια γεύση αλλά μόλις 13% λιπαρά. Αυτό που ίσως δεν ξέρετε είναι ότι αυτή η γεύση τρύπωσε και στο νέο site www.katikidomokou.gr, που επιμελήθηκε η ON+UP, και σας περιμένει με τις μοναδικές συνταγές του Βασίλη Καλλίδη. Ο βραβευμένος δημοφιλής chef εμπνέεται από το Κατίκι Δομοκού και δημιουργεί ανεπανάληπτα πιάτα, αναδεικνύοντας τη γεύση και την υφή του. Παράλληλα, μέσα από το νέο site, το Κατίκι Δομοκού μας καλεί να αυτοσχεδιάσουμε με διάφορα υλικά και μας προτείνει χρήσιμα και έξυπνα tips, για να συνοδεύσουμε κάθε μας γεύμα.

Ένας διακεκριμένος... Kouros Για μια ακόμη φορά, ένα προϊόν της Ελληνικά Κελλάρια Οίνων ξεχωρίζει και παίρνει υψηλές βαθμολογίες σε παγκόσμιες αξιολογήσεις. Το κρασί Kouros - Patras βαθμολογήθηκε με 88/100, μια από τις υψηλότερες βαθμολογίες, από τον έγκριτο οδηγό κρασιού Wine Enthusiast σε αφιέρωμά του για τα ελληνικά κρασιά. Η σειρά KOUROS αποτελείται από 3 ετικέτες: Kouros Patras, Kouros Nemeas και Kouros Imiglikos Nemea. To Kouros Patras, της εξαιρετικής ποικιλίας Ροδίτης (με Προστασία Ονομασίας Προέλευσης), διακρίνεται για το ανοιχτόχρωμο χρυσαφί λαμπερό χρώμα και το λεπτό, διακριτικό άρωμά του. Η ντελικάτη και φρουτώδης γεύση του συνοδεύει αρμονικά ψάρια και θαλασσινά, άσπρα κρέατα, σαλάτες, καθώς και ζυμαρικά ή ριζότο με λευκές σάλτσες.

Κλασικές γεύσεις σε νέες συσκευασίες! Η MISKO, η ελληνική μάρκα ζυμαρικών που έχει την πρώτη θέση στις προτιμήσεις μας και τη Νο1 φήμη στην κατηγορία της, ανανεώνει την εμφάνισή της, βάζοντας τα αγαπημένα μας ζυμαρικά σε νέες, ακαταμάχητα ελκυστικές συσκευασίες. Τα ζυμαρικά MISKO, η παραγωγή των οποίων γίνεται αποκλειστικά στην Ελλάδα από εκλεκτές ελληνικές πρώτες ύλες και πάντα από Έλληνες παραγωγούς, φιλοξενούνται πια στα νέα τους πακέτα που αναδεικνύουν καλύτερα το προϊόν και διευκολύνουν τον καταναλωτή στην επιλογή του. Σε κάθε συσκευασία θα βρούμε και νόστιμες συνταγές για το οικογενειακό μας τραπέζι. MISKO πάντα κοντά μας, πάντα με αγάπη.

...PANTOPOLION

Πήγε Κάννες και θριάμβευσε Η Heineken ταξίδεψε στις Κάννες -με αφορμή το Cannes Lions Festival- και επέστρεψε με επτά σημαντικά βραβεία στις αποσκευές της! Το διεθνές φεστιβάλ δημιουργικότητας είναι η σημαντικότερη παγκόσμια γιορτή στο χώρο της επικοινωνίας, και οι φετινές συμμετοχές έφτασαν τις 24.000! Οι δύο διαφημιστικές ταινίες της Heineken, «The Entrance» και «The Date» της νέας παγκόσμιας καμπάνιας «Legends», σάρωσαν κερδίζοντας πέντε βραβεία, ανάμεσα στα οποία δύο Gold Lions (για τις κατηγορίες «Ταινία» και «Σκηνοθεσία»). Tο «Star Player» κέρδισε Gold Lion ως διαδραστικό παιχνίδι τελευταίας τεχνολογίας για κινητά. Τέλος, η νέα αλουμινένια φιάλη «STAR» κέρδισε βραβείο Silver Lion, εντυπωσιάζοντας με την ικανότητά της να «ζωντανεύει» κάτω από το black light αποκαλύπτοντας ένα μοναδικό φωτεινό σχέδιο!

Η ομορφιά είναι μέσα του... αλλά και έξω του Έχετε δει τη νέα συλλεκτική συσκευασία του ούζου ΜΙΝΙ Μυτιλήνης; Το συλλεκτικό μπουκάλι των 200 ml που κυκλοφορεί σε περιορισμένα κομμάτια εμπλουτίστηκε με νέες εικόνες που παραπέμπουν στο μοναδικό ελληνικό καλοκαίρι: θάλασσα, ήλιος, νησιώτικα σπιτάκια και βάρκες... Και όταν ανοίξει το πώμα και πιούμε την πρώτη γουλιά ούζου ΜΙΝΙ Μυτιλήνης, το καλοκαίρι έρχεται ακόμη πιο κοντά, το μυρίζουμε, το γευόμαστε, το απολαμβάνουμε, το γιορτάζουμε. Το ΜΙΝΙ Μυτιλήνης είναι τόσο γλυκόπιοτο, χάρη στη γοητευτική διαδικασία της α πόσ ταξ ης, που σ μ ίγ ει μέσα σ τους παραδοσιακούς χάλκινους άμβυκες το φημισμένο γλυκάνισο από το Λισβόρι, το κρυστάλλινο νερό και τα αρωματικά φυτά της Λέσβου. Μια συνταγή που διατηρείται αναλλοίωτη εδώ και δεκαετίες και κρύβει μέσα της όλη τη γνώση και την εμπειρία των Μυτιληνιών ποτοποιών. Ούζο ΜΙΝΙ Μυτιλήνης: η ομορφιά είναι μέσα του!

Τι θα πρωτοπρολάβουμε να δοκιμάσουμε;

Pilsener από την Amstel... Άξιζε την αναμονή

Η Elite μάς έχει φυλάξει τόσα νέα προϊόντα, που δε θα ξέρουμε ποιο να δοκιμάσουμε πρώτο... Αρχικά στην πεντανόστιμη σειρά Elite Ζυμώματα πρόσθεσε όχι ένα αλλά οχτώ Παξιμάδια, μεταξύ των οποίων ντάκο, κριθαροκουλούρα αλλά και παξιμάδια τύπου Κυθήρων. Μαζί με αυτά έφτιαξε μικρές κρίθινες μπουκιές, αλλά και Κριτσίνια 6 ειδών, με νέες γεύσεις όπως τα κριτσίνια με προζύμι και σουσάμι, τα κριτσίνια με ηλιόσπορο και τα κριτσίνια με κριθάρι. Για όσους θέλουν κάτι πιο γλυκό, η Elite φρόντισε να τους... γλυκάνει, δίνοντας όμως -όπως πάντα- βάση στην ισορροπημένη διατροφή. Τα snacks Elite Fit & Sweet συνδυάζουν την αξία των δημητριακών με αγαπημένες γλυκές γεύσεις. Συστατικά όπως τα αποξηραμένα φρούτα, το σιτάρι, η βρώμη, η ζάχαρη και η κανέλα είναι μόνο η αρχή των γευστικών συνδυασμών που θα προσφέρει η νέα σειρά. Βρείτε τα στα supermarkets με προσφορά γνωριμίας!

Η Amstel με ιδιαίτερη υπερηφάνεια παρουσιάζει την Amstel Premium Pilsener, τη νέα της μπίρα που όμως είναι βασισμένη στην αυθεντική συνταγή Pilsener που πρωτο-παρασκεύασαν οι αρχιζυθοποιοί της εταιρείας το 1870! H Amstel Premium Pilsener έχει βαθύ χρυσαφένιο χρώμα, γεμάτη και πλούσια γεύση, ενώ με το χαρακτηριστικό άρωμα λυκίσκου και τον πλούσιο αφρό της μας ταξιδεύει σε… άλ λες εποχές. Με την απαράμιλλη εμπειρία και δεξιοτεχνία των ζυθοποιών της Amstel, έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε σήμερα την αυθεντική Pilsener μπίρα, φτιαγμένη από τα πιο αγνά υλικά και με τον «παραδοσιακό» τρόπο παρασκευής. Όλη η ιστορία ζωντανεύει στο τηλεοπτικό spot, που μας πάει πίσω στο χρόνο, στο πρώτο ζυθοποιείο της Amstel, τότε που γεννιόταν η Pilsener, η μπίρα που άξιζε την αναμονή.