ICOOKGREEK - SEPT 2010

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 10

Focus on bread Το ψωμί των άλλων Μπιρολογίες Φιξ... γιατί έτσι μας αρέσει; Πώς πέρασα τις διακοπές μου Κατεψυγμένα μπιφτέκια Αλκοτέστ Κρασί καλεί κατσαρόλα Άντρας στην κουζίνα Γαμοκατάσταση!

Mamma Mia Η ζωή με το «μπλίκι μπλίκι» Τα καλά της πόλης Eat Pray Love

ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ

34

www.icookgreek.com

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

EDITORIAL

Σας παρακαλώ να μείνει μεταξύ μας

Editorial Σας παρακαλώ να μείνει μεταξύ μας…

03

Hungry Editor’s Choice Τα γευστικά κολλήματα του μήνα

04

Focus on…bread Το ψωμί των άλλων

06

Πώς πέρασα τις διακοπές μου Κατεψυγμένα μπιφτέκια

12

Blogarismata Το «κουστούμι»

13

Μπιρολογίες Φιξ, γιατί έτσι μας αρέσει;

14

6+Έξι Σπιτικές συνταγές μεσογειακής κουζίνας Mix n' Match Ποιο κρασί να ανοίξουμε

17 32

Αλκοτέστ Κρασί καλεί κατσαρόλα

34

Κοινή bioλογική Οι τράπεζες σπόρων

36

Mamma Mia Η ζωή με το «μπλίκι μπλίκι»

38 39 40

Άντρας στην κουζίνα Γαμοκατάσταση Τα καλά της πόλης Eat Pray Love Eating in/out Μια πρόταση για μέσα, μια πρόταση για έξω… Βιβλιοφαγία Βόλτα στα βιβλιοπωλεία

41 42

Cook n’ Roll Για να ανέβουμε λίγο, guys

44

Μαϊντανοί Πάλι αυτοί μπροστά μας;

45 46 47

Pantopolion Ό,τι πουλιέται, ό,τι αγοράζουμε Ταυτότητα Ποιοι είμαστε, πού θα μας βρείτε

«Κάθε ανθρώπινο ον θα έπρεπε να μπορεί ν’ αποκτήσει ένα παιδί, να γράψει ένα βιβλίο, να φυτέψει ένα δέντρο και να επινοήσει μια συνταγή για κοτόπουλο με σάλτσα…». Τα θυμάστε αυτά τα λογάκια, φίλοι μας καλοί, του I Cook Greek; Ανήκουν στον ιδιωτικό ντετέκτιβ και εξαίρετο μάγειρα Πέπε Καρβάλιο, τον πιο γκουρμεδιάρη, γευσιλάγνο και ευζωιστή επιθεωρητή που γνώρισε ποτέ ο κόσμος των αστυνομικών μυθιστορημάτων – και ταυτόχρονα τον πλέον κριτικό και πολιτικά σκεπτόμενο. «Πατέρας» του, ο ιδιαίτερα αγαπητός σε μεγάλη μερίδα των Ελλήνων αναγνωστών Ισπανός συγγραφέας, δοκιμιογράφος και δημοσιογράφος Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν, που το 1995 τιμήθηκε με το Εθνικό Βραβείο των Ισπανικών Γραμμάτων. Εντός του Σεπτεμβρίου, λοιπόν, μαθαίνουμε ότι θα κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Καστανιώτη το νέο του βιβλίο, «Τα χαρούμενα αγόρια της Ατζαβάρα», κι αυτό είναι σίγουρα ένα καλό νέο. Αντιθέτως, ένα κακό νέο είναι η απόλυση του Οδυσσέα Ιωάννου και των μισών εκ των διαλεχτών συνεργατών του, που σημαίνει «Τέλος με Ταυ Κεφαλαίο» για τον ΜΕΛΩΔΙΑ που αγαπήσαμε. Εννοείται ότι μαζί τους «απολυθήκαμε» κι όλοι εμείς που αυτά τα 19-20 χρόνια βρήκαμε μουσικό –και όχι μόνο– καταφύγιο σε ένα από τα πιο ανθρώπινα, πιο ζωντανά και πιο ποιοτικά ραδιόφωνα της πόλης. Εύχομαι κι ελπίζω μόνο το τέλος εποχής για το ΜΕΛΩΔΙΑ να μην προαναγγέλλει το τέλος εποχής συνολικά για ένα ραδιόφωνο φτιαγμένο από («φανατισμένους» μουσικά) ανθρώπους για («φανατισμένους» μουσικά) ανθρώπους – και την απόλυτη υποταγή των συχνοτήτων στην trendy, φθηνή, απρόσωπη και ψόφια λογική των play lists, που ψαρεύει στα τυφλά από μια εξίσου trendy, απρόσωπη και ψόφια ανθρωπομάζα, ικανή να πιάσει κουβέντα και με αυτοποιημένο μήνυμα του ΟΤΕ. Κατά τα άλλα, τα απογεύματα αυτού του Σεπτέμβρη για πρώτη φορά μετά από δύο δεκαετίες η βελόνα μας θα αλητέψει ξανά ελεύθερη στους δρόμους των ερτζιανών ψάχνοντας για νέα στέκια. Αν θα εξελιχτούν σε σχέσεις ζωής ή σε αλλεπάλληλα one night stands, θα το δείξει η ιστορία – έτσι κι αλλιώς, ο ζόφος του οικονομικού τοπίου ιεραρχεί άλλα ζητήματα στο story της ζωής μας, το soundtrack του οποίου μπορεί ασφαλώς να περιμένει. Στο μεταξύ, υποψιάζεστε προφανώς κι εσείς, όπως κι εμείς, τι μας επιφυλάσσει τούτος ο χειμώνας. Αλλά, παρακαλώ, να μείνει μεταξύ μας… Αν καταλάβει ο πρωθυπουργός ότι «χαλιόμαστε» με την κατάσταση, δεν θα μας ξανακάνει παρέα. Το

λέω, διότι στις 2 Σεπτεμβρίου ήταν σαφής: μας κάλεσε να κλείσουμε τα αυτιά και τα μάτια στην Ελλάδα της μιζέριας, όπως αυτή παρουσιάζεται –λέει– από τα μέσα ενημέρωσης, διευκρινίζοντας μάλιστα: «Δεν σας ζητώ να σπάσετε τις τηλεοράσεις, σας ζητώ να σπάσετε την εικόνα της μιζέριας». Η αλήθεια είναι ότι αν θέλει κάτι σπάσιμο, είναι ο κόσμος που έφτιαξαν και στον οποίο θρασύτατα μας καλούν να ζήσουμε, αλλά καταλαβαίνετε τώρα ότι με το να αρχίσουμε εμείς να λέμε πού θα φτάσει το ψωμί και πού θα ανέβει ο λογαριασμός του σούπερ μάρκετ αν ο ΦΠΑ αυξηθεί από 11% σε 23%, θα τον εκνευρίσουμε περισσότερο τον κύριο Παπανδρέου και μετά θα μιλάει μόνο στην κυρία Σουγκανίδου, την καλή διευθύντρια της ΓΥΝΑΙΚΑΣ, που συνόψισε στο εντιτόριάλ της τις «απαγορευμένες λέξεις» της εποχής: «Κρίση, δύσκολοι καιροί, ΔΝΤ, απόλυση, μείωση, πτώχευση κ.λπ. Δεν κερδίζουμε τίποτα με το να τις επαναλαμβάνουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ. Μόνο μιζέρια φέρνουν, κανένα αποτέλεσμα». Αντ’ αυτού, μας πρότεινε να βγούμε για ένα ωραίο, χαλαρωτικό shopping, πρόταση με την οποία κάτι μου λέει πως είναι σύμφωνος και ο πρωθυπουργός. Φορέστε το πλατύτερο χαμόγελό σας, λοιπόν, γυρίστε τις τηλεοράσεις σε χαρωπές πανελατζούδες, εν ανάγκη κάντε κι ότι ψωνίζετε και στο μεταξύ ας ψάχνουμε σιγά σιγά ένα συνθηματικό κώδικα να επικοινωνούμε μεταξύ μας – για να μην τρελαθούμε εντελώς, δηλαδή, όχι τίποτε άλλο.

CORBIS/APEIRON

HUNGRY EDITOR’S CHOICE... (

Μια Μανιάτισσα στη σαλάτα μου Πρόκειται για εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο ΠΟΠ Καλαμάτας (δηλαδή Προστατευμένης Ονομασίας Προέλευσης). Το εν λόγω ελαιόλαδο είναι άθερμο, πρώτης ψυχρής πίεσης, γεγονός που -εκτός των άλλων- του εξασφαλίζει πλουσιότερα αρώματα και γεύση. Το χρώμα του είναι χρυσαφένιο με λαμπερές πράσινες ανταύγειες, η δε υφή του είναι παχύρρευστη και η γεύση του πλούσια και φρουτώδης. Είναι ένα γλυκόφαγο ελαιόλαδο που αναδεικνύει γευστικά τις τελευταίες ώριμες ντομάτες του καλοκαιριού, ταιριάζει όμως και στα λαδερά φαγητά, κυρίως αν το προσθέσουμε στο τέλος του μαγειρέματος για να κρατήσουμε ζωντανή την υπέροχη σπιρτάδα του.

Info: Ελαιόλαδο Μανιάτισσα, στη Delitopia, Θέτιδος 15, Π. Φάληρο, 210 9886444

4

) ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΜΑΚΡΥΩΝΙΤΟΥ ( ) ΑΚΗΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ

Πράσινες γαλλικής προέλευσης φακές Η πράσινη εκ Γαλλίας φακή είναι ένα ακόμα προϊόν -ίσως το πρώτο όσπριο διεθνώς- που καμαρώνει για τον AOC χαρακτηρισμό του (Appelation d’ Origine Controllee, δηλαδή κάτι σαν το δικό μας ΠΟΠ). Το ιδιαίτερο μικροκλίμα της περιοχής του Le Puy en Velay της περιοχής του Haute Loire χαρίζει σε αυτή τη φακή μια λεπτή και φινετσάτη γεύση, ιδιαίτερα μεταλλική, αλλά αρκετά λιγότερο αλευρώδη από την κοινή φακή. Στα προτερήματά της συγκαταλέγεται ότι είναι ευκολόβραστη και θέλεις μόλις 7 λεπτά μαγείρεμα. Κάποιοι την αποκαλούν «το χαβιάρι του φτωχού» - κι όχι άδικα. Τις πράσινες φακές θα τις απολαύσουμε σε σαλάτες, σε σούπες, μαγειρεμένες μαζί με κρέας στην κατσαρόλα ή στη γάστρα. Ωστόσο, η συνταγή που προτείνει η συσκευασία είναι όλα τα λεφτά: πράσινες φακές με σάλτσα μπολονέζ…

Info: Sabarot στη Κάππαρη, Ασκληπιού 22, Αθήνα, 211 0104240

Διαλεχτά αμπελόφυλλα Κρήτης

Γλυκόξινα και πικάντικα τουρσάκια

Τούτο το βαζάκι είναι πανάλαφρο. Δεν περιέχει αλατόνερο με συντηρητικά, παρά μόνο αμπελόφυλλα σε κενό αέρος εξαιρετική μέθοδος συντήρησης για το εν λόγω προϊόν. Ολόφρεσκα κι ακόμα καλύτερα από τα κατεψυγμένα, τα αμπελόφυλλα που συντηρούνται με αυτόν τον τρόπο κρατάνε ακόμα τη συνεκτικότητα του ζωντανού φύλλου κι ως εκ τούτου χρειάζεται να τα ζεματίσετε για περίπου μισό λεπτό πριν τα χρησιμοποιήσετε για τύλιγμα. Τρυφερά, μυρωδάτα και νόστιμα, είναι ιδανικά για τα ντολμαδάκια, αλλά και για να τυλίξετε το αρνάκι του αμπελουργού. Αμπελόφυλλα Κρήτης, στο Έγγαλο, Τρίτωνος 47, Π. Φάληρο, 210 9847051

Η σ υ ν ταγ ή γ ια το Swe et picca l i l l i προσγειώθηκε στην Κύπρο μαζί με τους Εγγλέζους και διαδόθηκε, όπως και πολλές άλλες αγγλικές συνήθειες, κατακτώντας με μια πινελιά νοστιμιάς την κυπριακή κουζίνα. Ωστόσο, η συνταγή για το sweet piccalilli κάθε άλλο παρά αγγλικές ρίζες έχει. Οι Άγγλοι με τη σειρά τους δανείστηκαν τις γαστρονομικές συνήθειες της αλλοτινής αποικιοκρατούμενης Ινδίας. Τα τουρσιά, τα chutney και τα μπαχάρια αυτής της πολύχρωμης χώρας συντέλεσαν στη δημιουργία του κιτρινωπού τούτου παρασκευάσματος. Όσοι πάντως απολαμβάνουν τις γλυκόξινες και τραγανές γεύσεις, σίγουρα θα απολαύσουν πλάι στο ψητό κοτόπουλο, το ψάρι ή τις κρύες φέτες χοιρινού, αυτά τα πικάντικα τουρσάκια από κουνουπίδι, αγγουράκι, κολοκυθάκι, κρεμμύδι και πράσινα φασολάκια, αρτυμένα με μπόλικη κιτρινόριζα και μουστάρδα, ελαφρύ σκορδάκι, ζάχαρη και κρεμμύδι.

Info: Anemoessa, Jar, στο ΠBox, Λεβίδου 11, Κηφισιά, 210 8088818

...HUNGRY EDITOR’S CHOICE

Λαχταριστή καραμέλα γάλακτος Αν θυμάστε εκείνες τις καραμελίτσες γάλακτος και βουτύρου που λιώνουν γεμίζοντας το στόμα παιδικές αναμνήσεις, τότε δεν θα σας είναι δύσκολο να φανταστείτε τη γεύση αυτής της λαχταριστής καραμέλας γάλακτος σε ημίρρευστη μορφή, παχιάς και κρεμώδους σαν πραλίνας φουντουκιού. Δεν είναι βέβαια δύσκολο να ετοιμάσει κανείς μια αντίστοιχη καραμέλα γάλακτος στο σπίτι, κι ούτε θέλει πολύ χρόνο, παρά μόνο τις σωστές αναλογίες και το 100% της προσοχής μας. Όμως τούτη εδώ είναι εξίσου νόστιμη με τη σπιτική κι είναι περίφημη για να την αλείψουμε σε φρέσκο φρυγανισμένο ψωμάκι, στις κρέπες, για να περιχύσουμε και να νοστιμίσουμε τα παγωτά, για να την προσθέσουμε στη γέμιση της τούρτας και στα σπιτικά σοκολατάκια. Καραμέλα Γάλακτος Bonne Maman. Στα σούπερ μάρκετ.

Ντεμεράρα με μελαχρινή γλύκα

Το περγαμόντο στο υποβρύχιο

Ολόδροσο και νόστιμο τυράκι

Τούτη η μελαψή, βιολογικής γεωργίας ζάχαρη παρασκευάζεται στη Βραζιλία, έχει απαλό καστανό χρώμα και μικρούς κρυστάλλους. Είναι η επονομαζόμενη ζάχαρη ν τεμεράρα. Εξάγεται από το ζαχαροκάλαμο και είναι μη ραφιναρισμένο προϊόν. Οφείλει το ηλιοκαμένο χρώμα της στην υψηλή περιεκτικότητα των κρυστάλλων της σε μελάσα, γεγονός που της προσδίδει επίσης ένα μεστό άρωμα που θυμίζει καφέ, μέλι και μπαχάρια κι έχει γεύση ξεχωριστή και ιδιόμορφη, που δεν αρέσει σε όλους. Η χρήση της στη ζαχαροπλαστική πρέπει να γίνεται με σύνεση, καθώς σε αντίθεση με την επεξεργασμένη, κοινή, λευκή ζάχαρη προσθέτει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της στα γλυκά. Ταιριάζει πολύ σε σοκολατολιχουδιές, σε κέικ με ξερά φρούτα, σε μπισκότα με ξηρούς καρπούς, στις φρουτοσαλάτες, ενώ πάει πολύ και σε γλυκές σάλτσες για φαγητό. Ταιριάζει φυσικά και στο τσάι και στον καφέ. Ζάχαρη Ντεμεράρα, Βιοϋγεία, στο Πράσινο Λ. Πεντέλης 79 Χαλάνδρι, 210 6858639 Λ. Τατοΐου 122, Ν. Ερυθραία, 210 6206785

Οι ιαματικές πηγές της Άνδρου είναι φημισμένες, και το νερό της Σάριζας από τα πιο δημοφιλή στην Ελλάδα. Λιγότερο famous μα εξαιρετικής ποιότητας θεωρείται και το νερό από τις Μένιτες, με το οποίο φτιάχνεται αυτό το μοσχοβολιστό υποβρύχιο, παρφουμαρισμένο με τα αρωματικά περγαμόντα του νησιού. Μπορεί το απαλό κύμα κι η αφράτη άμμος να είναι για τους περισσότερους από εμάς παρελθόν, ας κρατήσουμε όμως λίγο ακόμα το καλοκαιράκι κοντά μας με γλυκές βουτιές στα παλιομοδίτικα πλην δροσερά υποβρύχια. Ζαχαροπλαστική Φυρίου, Άνδρος, 22820 51465, 22820 71749 Παραδοσιακό Παντοπωλείο Άνδρου

Παρόλο που δηλώνω απεριόριστη αδυναμία σε όλη την γκάμα των τυριών, μην μπορώντας να ξεχωρίσω ανάμεσά τους καμία ιδιαίτερη προτίμηση, οφείλω να παραδεχτώ πως τα καλοκαίρια στρέφομαι -μάλλον λόγω συνθηκών- στα ελαφριά κρεμώδη, συνήθως κατσικίσια τυριά, που τρώγονται δροσερά και ξεχωρίζουν για τις ζωηρές οξύτητές τους. Τούτα τα τυράκια αλείφονται κι αποτελούν ιδανικό σνακ με το ψωμάκι μας, όμως με την ντομάτα κάνουν ζευγάρι ταιριαστό κι έτσι οι καλοκαιρινές σαλάτες δροσίζονται ακόμα περισσότερο. Τούτο το ξύγαλο είναι φτιαγμένο όπως περίπου και ο πιο διάσημος συγγενής του, το κατίκι Δομοκού, κι είναι ένα φρέσκο τυρί με προέλευση τη Σητεία της Κρήτης, με σύντομη ημερομηνία λήξης. Παράγεται από ξινό αιγοπρόβειο γάλα κι είναι ελαφρύ, καθώς περιέχει γύρω στα 10 με 12% λιπαρά. Βελούδινο, αφράτο, με θαυμάσια ισορροπημένη γεύση, λιγουλάκι αλμυρή και ευχάριστα υπόξινη, είναι καλύτερα να το απολαύσετε σκέτο ή ως συνοδό για τα λαδερά φαγητά - αντί για τη φέτα. Ωστόσο, μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε και σε ελαφριές μαγειρικές παρασκευές, όπως σε μια κρύα μακαρονοσαλάτα, στα σάντουιτς σε αντικατάασταση της μαγιονέζας ή σε μια γρήγορη σάλτσα για το κρέας. Ξύγαλο Σητείας, Κουβαράκης, στον Κουκά Πατησίων 104, 210 8212522

5

FOCUS ON... (

) ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΣΑΜΟΥΡΑ (

) CORBIS/APEIRON, AFP/IML

Shooting bread

«Υπάρχουν άνθρωποι σε αυτό τον κόσμο τόσο πεινασμένοι, που ο Θεός δεν τολμάει να εμφανιστεί μπροστά τους - παρά μόνο με τη μορφή ενός καρβελιού» Μαχάτμα Γκάντι (1869-1948) Το «ψωμί μου»: Θέμα ιδιωτικό, με βαθιές υλιστικές ρίζες, σχετιζόμενο με την «πάρτη μου» και πώς θα τη βολέψω και με μάλλον μηδαμινό δημόσιο ενδιαφέρον –εκτός κι αν αποφασίσω να το μοιραστώ. Το «ψωμί του διπλανού μου»: Ζήτημα πολιτισμικό και κοινωνικό, με βαθιές φιλοσοφικές αναφορές και με έντονο δημοσιογραφικό ενδιαφέρον –εκτός κι αν αποφασίσω να κλείσω τα μάτια. Τότε όμως δεν είμαι μεγάλος φωτογράφος.

6

...FOCUS ON

ΚΙΝΑ. Ο μικρούλης Ασιάτης τρώει χαρούμενος και ασφαλής ένα κομμάτι ψωμί στο Κέντρο Ανακούφισης από τις Πλημμύρες που έστησαν οι κινεζικές αρχές στην περιοχή Τζιανγκσί. Ανήκει στους τυχερούς-άτυχους που σώθηκαν από τον κατακλυσμό, αλλά έχασε το σπίτι του. Μεταξύ Απριλίου και Ιουλίου του 2010 οι πρωτοφανούς έντασης βροχοπτώσεις, πλημμύρες και κατολισθήσεις που έπληξαν τη Νότια Κίνα ανέβασαν τον αριθμό των νεκρών σε περισσότερους από 700 (οι 200 εξ αυτών συγκαταλέγονται στον τραγικό απολογισμό του Ιουλίου). Από την άνοιξη μέχρι τα μισά του καλοκαιριού είχαν καταστραφεί 645.000 σπίτια σε 27 επαρχίες και πλημμύρισαν περίπου 7.000.000 εκτάρια καλλιεργήσιμης γης. Οι εκτοπισμένοι άγγιξαν τον αριθμό-σοκ των 8.000.000. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των Αρχών, οι οικονομικές ζημιές φθάνουν τα 21 δισεκατομμύρια δολάρια. Μια γιγαντιαία διεθνής κινητοποίηση στήθηκε προκειμένου να βοηθήσει την περιοχή, που έχει κηρυχτεί -όπως είναι προφανές- σε κατάσταση έκτατης ανάγκης.

7

FOCUS ON... ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ. Ο φακός της Sarah Caron εστιάζει στο μικρό ζητιάνο, που μόλις εξασφάλισε δωρεάν ένα κομμάτι φρέσκο ψωμί από τον πλανόδιο πωλητή της Καμπούλ. Την ίδια ώρα ο φωτογράφος Chris Hondros απαθανατίζει τα ψωμιά στα χέρια του Αμερικανού πεζοναύτη που οδεύει για τη στρατιωτική βάση της περιοχής Καν Νεσίν. Ο στρατιώτης βρέθηκε εκεί ως μέλος των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων, που υπό την ηγεσία ΗΠΑ-Βρετανίας ανέτρεψαν με τα όπλα το καθεστώς των Ταλιμπάν μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 και εγκαταστάθηκαν στη χώρα, την οποία και επί της ουσίας διοικούν. Ως Διεθνής Δύναμη Αρωγής στην Ασφάλεια στο Αφγανιστάν (ISAF) δύσκολα θα έλεγε κανείς ότι έχουν κάνει αξιόλογη δουλειά σε μια χώρα που μαστίζεται από άνευ προηγουμένου ανθρωπιστική κρίση και την οποία αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν ακόμη και οι «ψημένοι» στις ανθρώπινες τραγωδίες Γιατροί Χωρίς Σύνορα, ύστερα από τη δολοφονία 5 μελών της Οργάνωσής τους: «Από τότε που ανατράπηκε η κυβέρνηση των Ταλιμπάν, η σύγχυση αυξάνεται συνεχώς. Η στρατιωτική Συμμαχία υπό την ηγεσία των ΗΠΑ ρίχνει τρόφιμα από τα ίδια αεροπλάνα που πριν βομβάρδιζε την περιοχή και διανέμει φυλλάδια που ζητούν από τον πληθυσμό να δώσει πληροφορίες για μέλη της Αλ Κάιντα και των Ταλιμπάν προσφέροντας ως αντάλλαγμα ανθρωπιστική βοήθεια», ανέφερε σε σχετική επιστολή του ο διευθυντής του ισπανικού τμήματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, καταγγέλλοντας ότι οι δολοφονημένοι γιατροί είναι αποτέλεσμα αυτής της σύγχυσης που εσκεμμένα έχουν δημιουργήσει τα ξένα στρατεύματα στον αφγανικό λαό. Για να καταλήξει, μεταξύ άλλων: «Και στις δυτικές χώρες έχουμε πέσει θύματα αυτής της προπαγάνδας που αν τιμετωπίζει την ανθρωπιστική βοήθεια και τους στρατούς ως κομμάτια της ίδιας Συμμαχίας, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι οι δεύτεροι είναι αυτοί που έχουν δημιουργήσει την ανάγκη για την πρώτη». Στην προσπάθειά τους να γλιτώσουν απ’ τα ανηλεή παιχνίδια των ισχυρών, τη φτώχεια και το θάνατο, χιλιάδες Αφγανοί παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς. Με το όνειρο μιας ήρεμης και ασφαλούς καθημερινότητας, κάποιοι απ’ αυτούς θα φτάσουν και στην Ελλάδα, ως ενδιάμεσο σταθμό για χώρες της Βόρειας Ευρώπης. Δε γνωρίζουν ότι το όνειρο θα τελειώσει στην καλύτερη περίπτωση σε κάποιον καταυλισμό της ντροπής...

8

...FOCUS ON ΑΙΓΥΠΤΟΣ. Μετά την κοινωνική αναταραχή που είχε προκαλέσει στο Κάιρο το 2008 η ακρίβεια των τροφίμων και ιδιαίτερα του ψωμιού, η αιγυπτιακή πρωτεύουσα βρέθηκε και πάλι αντιμέτωπη με την οργή των πολιτών της το Μάιο του 2010. Το 2008, όταν εκδηλώθηκε σε διεθνές επίπεδο η επισιτιστική κρίση, οι τιμές των τροφίμων και των ποτών στην Αίγυπτο είχαν σημειώσει αύξηση κατά 16,8%, το μη επιδοτούμενο ψωμί και τα σιτηρά αυξήθηκαν κατά 27% και οι τιμές των αβγών κατά 20,1%. Το ήδη δυσβάσταχτο κόστος τροφής για τους Αιγύπτιους, και η εξασφάλισή της ήταν ο πυρήνας της καθημερινότητας των πολιτών: «Περνάω όλο το πρωινό μου περιμένοντας να αγοράσω φθηνό ψωμί», δήλωνε τότε σε σχετικό ρεπορτάζ του πρακτορείου «Μπλούμπεργκ» μία από τις γυναίκες που συνωστίζονταν κάθε μέρα στις ατέλειωτες ουρές, προκειμένου να αγοράσουν το επιδοτούμενο από την κυβέρνηση ψωμί, αφού είναι φθηνότερο. Μόνο το πρώτο δίμηνο του ’08 οι ταραχές για την πρόσβαση στο επιδοτούμενο ψωμί είχαν κοστίσει τη ζωή σε 7 άτομα. Φέτος οι διαμαρτυρίες, εκτός από τις τιμές του ψωμιού, αφορούσαν και το συνολικότερο κόστος ζωής, στο οποίο είναι αδύνατον να ανταποκριθούν οι πολίτες. Ο άνδρας της φωτογραφίας είναι ένας από τους εκατοντάδες διαμαρτυρόμενους που συγκεντρώθηκαν τον περασμένο Μάιο έξω από τα κυβερνητικά γραφεία στο κέντρο του Καΐρου. Υπό την εποπτεία ισχυρών αστυνομικών δυνάμεων και κραδαίνοντας τις πλατιές άζυμες πίτες, που αποτελούν βάση του λαϊκού αιγυπτιακού τραπεζιού, το πλήθος ζήτησε αύξηση των κατώτατων βασικών μισθών. Διεκδικώντας τι; Να φτάσουν τα 218 δολάρια το μήνα!

FOCUS ON... ΓΑΛΛΙΑ. Αυτό κι αν ήταν πλήγμα στον παραδοσιακό γαλλικό σνομπισμό: την καλύτερη μπαγκέτα της πόλης του Παρισιού τη φτιάχνει ένας Σενεγαλέζος φούρναρης, που έχει την μπουλανζερί του στη Μονμάρτη. Ο Djibril Bodian κατέκτησε την πρώτη θέση στον πιο-επίσημο-δε-γίνεται-διαγωνισμό Grand Prix de la Meilleure Baguette de Paris, στις 25 Μαΐου του 2010. Που σημαίνει ότι για τους επόμενους 12 μήνες ο 33χρονος Σενεγαλέζος θα είναι ο αποκλειστικός προμηθευτής μπαγκετών του προεδρικού τραπεζ ιού και στους διαδρόμους του Μεγάρου Grand Elysee θα διαχέεται κάθε πρωί το σαγηνευτικό άρωμά τους. Μαζί με τον μπερέ και τον Πύργο του Άιφελ, χωρίς αμφιβολία η μπακέτα ανήκει στα πιο αναγνωρίσιμα σύμβολα του γαλλικού πολιτισμού, «εκπροσωπώντας» διεθνώς το εκλεπτυσμένο γούστο και την παριζιάνικη πολυτέλεια. Για ένα έθνος που πέρασε τους προηγούμενους μήνες εγκλωβισμένο στη δημόσια περί «εθνικής ταυτότητας» συζήτηση που άνοιξε η κυβέρνηση Σαρκοζί, προκειμένου να θεμελιώσει «ιδεολογικά» την ανοιχτά αντιμεταναστευτική πολιτική της (υπενθυμίζεται πως από τα τέλη του Ιουλίου ο Γάλλος Πρόεδρος έχει διατάξει την καταστροφή 300 καταυλισμών Ρομά και την απέλασή τους με συνοπτικές διαδικασίες, γεγονός που έχει ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών και απειλεί την ίδια την ενότητα του κόμματός του) η ανάδειξη ενός Σενεγαλέζου ως καλύτερου αρτοποιού της γαλλικής πρωτεύουσας ανακούφισε πολλούς κριτικούς γεύσης, οι οποίοι είχαν ήδη αρχίσει να νιώθουν άβολα με τις διάφορες εθνικιστικού ύφους και ήθους ρητορείες. Αστειευόμενος με τα ρατσιστικά στερεότυπα, που ρίχτηκαν στο δημόσιο διάλογο και συναρτούσαν τους μετανάστες με την εγκληματικότητα, ο Djibril Bodian στο ερώτημα δημοσιογράφου σχετικά με το πώς έβγαζε χρήματα πριν γίνει αρτοποιός, απάν τησε αφοπλιστικά: «Πουλών τας ναρκωτικά, φυσικά».

10

...FOCUS ON

ΜΑΥ ΡΙΤΑ ΝΙΑ - ΕΡΗΜΟΣ ΣΑ ΧΕ Λ . Ανάλογα από πού το κοιτάς, το ψωμί μπορεί να σημαίνει ευημερία, γιορτή, φιλοξενία, πολιτισμό, παράδοση, φιλία, όρκο ή το σώμα του Χριστού. Με το βλέμμα του μικρού Μαυριτανού, κατοίκου της στεπικής λωρίδας γης στα νότια της Ερήμου Σαχάρα, ψωμί θα πει «έφτασε η ανθρωπιστική βοήθεια»...

11

ΠΩΣ ΠΕΡΑΣΑ ΣΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ (

) ΕΝΟΣ ΦΙΛΟΥ (

) IML

Κατεψυγμένα

μπιφτέκια

Γενικά μιλώντας, ένας οδηγός οδηγεί αυτοκίνητα, ένας αγρότης κάνει τη γη να καρπίσει, ένας οικοδόμος χτίζει σπίτια, ένας δάσκαλος μαθαίνει τα παιδιά γράμματα, ένας υπουργός βάζει φόρους, ένας δημοσιογράφος μάς εξηγεί για ποιο λόγο έχει κάθε δίκιο ο υπουργός (που είναι και κολλητός του) να μας βάζει φόρους. Γενικά μιλώντας, ένας εστιάτορας ετοιμάζει φαγητά και μας τα σερβίρει… Κι όπως ακριβώς δεν μπορείς να είσαι οδηγός αν δεν πιάνεις το τιμόνι και δεν γίνεσαι δημοσιογράφος αν δεν είσαι λαμόγιο, έτσι ακριβώς δεν μπορείς να είσαι εστιάτορας αν δεν ετοιμάζεις φαγητά. Η απλή διακίνηση προετοιμασμένης τροφής δεν είναι δουλειά του εστιάτορα, αλλά του κ. Βερόπουλου ή του κ. Μπάμπη στη γωνία Επτανήσου και Ταταύλων, δηλαδή των επαγγελματιών εκείνων που βάζουν στις βιτρίνες των καταστημάτων τους την επιγραφή «Πωλούνται τυποποιημένες τροφές». Έχοντας λοιπόν τη γενική ιδέα για το χαρακτήρα του επαγγέλματος του εστιάτορα και έχοντας ήδη πραγματοποιήσει όλες τις θερμιδοβόρες κολυμβητικές κινήσεις που προλαμβάνουν το αυχενικό, σκεφτήκαμε να κάτσουμε στην ψησταριά που ήταν δίπλα στην παραλία και είχε κανονικές ψάθινες καρέκλες ταβέρνας και όχι αυτές τις τάχα μου γκουρμέ-και-ταυτόχρονα-παραδοσιακέςάσπρες-καρέκλες τύπου Namos. Επίσης, η παραθαλάσσια ψησταριά έφερε την ονομασία «Ο Χρήστος», πράγμα που την έκανε απείρως ελκυστικότερη απ’ ό,τι αν την είχαν ονοματίσει «Εύγευστον» ή «Το τσουκάλι της Βάλιας» (που σηματοδοτούν τη βιομηχανία Παραδοσιακά-Μεζεδοπωλείαμε-Μεράκι, την τελευταία ίσως βαριά βιομηχανία της χώρας). Α, ρε Χρήστο, μερακλή! Δυστυχώς, όμως, εντέλει ακόμα και το ψαγμένο πουλί πιάνεται από τη μύτη∙ ή μάλλον από τα κριτήρια που χρησιμοποιεί για να αποφύγει (φευ!) την μπακατέλα, όπως ακράδαντα πιστεύει ο αφελής, την οποία δεν αποφεύγουν ποτέ όλοι οι υπόλοιποι πεινασμένοι παραθεριστές. Οι υπεροπτικές ψευδαισθήσεις μας θρυμματίστηκαν σαν τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, άμα τη αφίξει του καταλόγου. Να καταλάβω το κατεψυγμένο καλαμαράκι δίπλα από τη θάλασσα – πού να μπορέσει το Αιγαίο να τροφοδοτήσει τόσα εκατομμύρια ουζοκατανύξεις… Άντε να ανεχτώ και την

12

προτηγανισμένη πατάτα – έτσι και αλλιώς, δεν παραγγέλνω γιατί παχαίνουν… Αλλά, ρε μερακλή Χρήστο με την παραθαλάσσια ψησταριά, τα κατεψυγμένα σου μπιφτέκια με κατέβαλαν. Πόσος χρόνος και πόσος κόπος χρειάζεται, δηλαδή, για να ζυμώσεις δέκα μπιφτεκάκια και να μας τα ψήσεις στα κάρβουνα; Μπιφτέκια είναι, όχι ζελέ ορτυκιού. Κιμάς, μουσκεμένο ψωμί, κανένα αυγό, αλατοπίπερο, ρίγανη, άντε και λίγο λάδι αν θες να το κάνεις πιο κομπλικιέ. Αν δεν μπαίνεις στον κόπο ούτε να φτιάχνεις μπιφτέκια, τι σκατά εστιατόριο είσαι; Όπως είπαμε και στην αρχή, ο οικοδόμος χτίζει, ο δάσκαλος διδάσκει και ο εστιάτορας φτιάχνει φαγητά. Κατά συνέπεια, ένα εστιατόριο που δεν φτιάχνει φαγητά δεν μπορεί να ονομάζεται εστιατόριο και ο ιδιοκτήτης του δεν μπορεί να ονομάζεται εστιάτορας. Θα μου πεις, και πώς να το ονομάσουμε; Να το βαφτίσουμε «Σερβιρατόριο»; Πιθανότατα είναι κάτι ενδιάμεσο μεταξύ του «πήγα χτες ταβερνάκι» και του «πήρα κάτι κατεψυγμένα από τον Βασιλόπουλο γιατί κάθομαι μέχρι αργά στη δουλειά και δεν έχω χρόνο να μαγειρεύω». Η εν λόγω ενδιάμεση κατάσταση θα μπορούσε να ονομαστεί «σερβιρατόριο» ή «κατανάλωση τυποποιημένων τροφών με θέα στο απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου». Εστιατόριο όμως με τίποτα. Τελικά, φάγαμε ένα λεμονάτο κοτόπουλο τόσο λιτά μαγειρεμένο που θα μπορούσαν να το σερβίρουν και στον Ευαγγελισμό, ένα κοκκινιστό με σάλτσα στρέιτ το περιεχόμενο του τοματοπελτέ και μια μελιτζανοσαλάτα, κυριολεκτικά του κουτιού (πράγμα που θα συνιστούσε βέβαια μέγα προτέρημα αν επρόκειτο για ζευγάρι υποδημάτων). Γυρίσαμε στο δωμάτιο με εκείνη την καταστρεπτική για τις διακοπές κακή διάθεση που προκαλεί ένα άσχημο γεύμα, η οποία, μάλιστα, όταν συνδυάζεται με αυτό το ταπεινωτικό αίσθημα ότι σε έπιασαν κορόιδο, οδηγεί σε πρώτο χρόνο σε ένα

ουρανομήκες σιχτίρισμα για τη (μη χέσω...) «ομορφότερη χώρα του κόσμου» και στη συνέχεια σε πολύ μελαγχολικές σκέψεις για τις προοπτικές του ελληνικού τουρισμού, που, όπως λέει και η τηλεόραση, είναι η βαριά βιομηχανία του τόπου. Η ιστορία με το γίγαντα Χρήστο... ...των κατεψυγμένων μπιφτεκιών δεν είναι κάτι που συμβαίνει μια φορά στις τόσες (σε τέτοια περίπτωση δεν θα άξιζε καν να καταγραφεί). Στις πανέμορφες και καταγάλανες Κυκλάδες (αλλά και παντού σε όλη τη χώρα, οπουδήποτε μαζεύεται τουρισμός) μας σερβίρουν αρνάκι που μαγειρεύτηκε πριν μέρες για να καταψυχθεί στη συνέχεια και να ζεσταθεί στα μικροκύματα, το οποίο κόβεται μόνο με μπαλτά, μας πασάρουν για φρέσκα, ψαράκια των οποίων τα μάτια είναι τόσο κόκκινα που θα πρέπει

να είχαν καπνίσει τόνους χόρτου κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στο βυθό, μας ποτίζουν καθαρτικούς ξιδιάδες που «είναι του αγροκτήματός μας», μας χρεώνουν 150 ευρώ ένα δωμάτιο του οποίου το ψυγείο δεν μπορεί ούτε το μπουκάλι με το νερό να δροσίσει. Όλ ο το π ρ οη γ ο ύ μ ε ν ο διάσ τ η μα οι επαγγελματίες του τουρισμού μάς είχαν ζαλίσει τον έρωτα με τη ζημιά που κάνουν στον τουρισμό οι συνδικαλιστικές κινητοποιήσεις. Τίποτα όμως δεν συγκρίνεται με τη ζημιά που κάνουν στον ελληνικό τουρισμό οι ίδιες οι τουριστικές επιχειρήσεις με τον απαράμιλλο συνδυασμό πανάκριβων τιμών και κακής εξυπηρέτησης που προσφέρουν. Χάρη σε αυτές τις σπουδαίες επιχειρήσεις, κάθε χρόνο τελειώνω τις διακοπές με τη σκέψη ότι «τελικά έπρεπε να είχαμε πάει Ισπανία».

BLOGARISMATA (

) ΡΙΚΑ ΒΑΓΙΑΝΗ

Το

«κουστούμι» Στις 31/07/10 στο www.protagon.gr η Ρίκα Βαγιάνη συμπύκνωσε υπό τη μορφή ενός κομψού σχολίου των 600 λέξεων τα χιλιάδες μπινελίκια που ξεστόμισε (ή κατάπιε τελευταία στιγμή) η παραθερίζουσα Ελλάδα αντικρίζοντας τριψήφιο νούμερο στο λογαριασμό της «γραφικής ταβερνούλας». Επειδή η Ρίκα είναι μάλλον καλός άνθρωπος, προτίθεται να ακούσει και την πλευρά των επιχειρηματιών... Εκατόν δεκατέσσερα ευρώ: τρεις μεγάλοι κι ένα νήπιο εξετάζουμε με προσοχή το λογαριασμό της παραλιακής ταβέρνας, όπου μόλις έχουμε απολαύσει ένα «ελαφρύ» μεσημεριανό, μετά τη βουτιά. Ελαφρύ για τα ελληνικά δεδομένα, βεβαίως: δυόμισι μπαρμπούνια. Δίπλα τους, ως μπιζουδάκι, μια μικρούτσικη καραβίδα (τη ζήτησε το νήπιο να δοκιμάσει πώς είναι). Μια τυρόπιτα, μια χωριάτικη, δύο μπίρες και δύο αναψυκτικά. Α, και έξι κυδώνια, αλλά αυτά μην τα μετράτε. Ακούνητα, αμίλητα, αγέλαστα, παρά το τσουνάμι λεμονιού με το οποίο τα κατακλύσαμε. Δίπλα τους, τα μαχαιροπίρουνα φάνταζαν πιο ζωντανά. Δεν τα αγγίξαμε (σ.σ. τα κυδώνια, όχι τα μαχαιροπίρουνα). Κανονικά, έπρεπε να γράψω τη φράσηκλισέ, «το θέμα δεν είναι τα εκατόν δεκατέσερα ευρώ». Τη φράση, δηλαδή, που κοτσάρουμε σε παρόμοιες αφηγήσεις, για να μη νομίζουν οι αναγνώστες ότι ο υπογράφων είναι τσίπης. Ε, όχι, μάνα μου, δεν θα το γράψω το κλισέ, γιατί ακριβώς τα εκατόν δεκατέσσερα ευρώ είναι το θέμα! Μπαίνω, λοιπόν στο θέμα: Βρισκόμαστε σε μια οποιαδήποτε παραλιακή ταβέρνα, ενός οποιουδήποτε ελληνικού νησιού. Μιλάμε για τον απόλυτο μέσο όρο. Αυτός είναι και ο μοναδικός λόγος που δεν τον δίνω στεγνά τον ταβερνιάρη, αφού υπάρχουν χιλιάδες όμοιες περιπτώσεις. Όσοι διαβάζετε τώρα, ξέρετε κι από μία. Τουλάχιστον. Φυσικά, χριστιανοί μου, το θέμα είναι τα εκατόν δεκατέσσερα ευρώ! Δεν θα κάτσω να ανοίξω κουβέντα για το αν ήταν πεθαμένα ή ζωντανά τα κυδώνια, έστω κι αν η συζήτηση με το σερβιτόρο ήταν απολαυστική: -«Κυρία μου, κουνιούνται» -«Δεν κουνιούνται» -«Δεν τα βλέπετε; Κουνήθηκαν!»

-«Δεν κουνήθηκαν, αδελφέ!»

-«Κουνήθηκαν πριν που μιλούσαμε, αλλά κοιτούσατε εμένα και δεν τα είδατε».

Νόστιμο, δεν λέω. Αλλά πίσω στο θέμα μας: Εκατόν δεκατέσσερα ευρώ. Το κοστούμι είναι ασήκωτο. Είναι πάρα πάρα πολλά χρήματα για τρεις (και μισό) ανθρώπους, μεσημέρι, σε ένα ταβερνάκι. Δεν παλεύονται οι τιμές, παιδιά, στις εξοχές. Ούτε νομίζω ότι οι άνθρωποι είναι κλέφτες ή απατεώνες. Δεν ξέρω τη δουλειά τους ή το κόστος τους. Αυτό που ξέρω είναι ότι ενώ η μεσοαστική τάξη στην Ελλάδα έχει αφανιστεί, οι έμποροι αγαθών και υπηρεσιών που ζουν από την αγοραστική της δύναμη συμπεριφέρονται με ένα τρόπο τόσο εξωφρενικό, εκτός πραγματικότητας, που αγγίζει το σουρεαλισμό: κάνουν τελείως την τρελή. Μιλάμε, η Αστέρω στο γάμο του Κίτσου. Δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα. Σαν να μην τους αφορά καθόλου το γεγονός ότι δεν υπάρχει πια καμία περίπτωση να κινηθούν οι επιχειρήσεις τους με αυτό το πλαφόνφαρμακείο. Σαν να ήρθαμε με τουριστικό γκρουπ από μια μακρινή χώρα, που δεν γνωρίζει ΔΝΤ, σφαγές στους μισθούς, δάγκες της Εφορίας και λοιπά εξωτικά. Άρνηση; Στρουθοκαμηλισμός; Ή μήπως τυφλή απόγνωση του εμπόρου, που απλά «δεν την παλεύει» και κοιτάει να αρπάξει οτιδήποτε σήμερα, τώρα; Προσπαθώ να συνυπολογίσω όλα τα δεδομένα, να μη βλέπω μόνο την πλευρά μου. Αλλά τα γραπτά μένουν, κι ο λογαριασμός στο παραλιακό ταβερνάκι εξακολουθεί να είναι εκατόν δεκατέσσερα ευρώ. Εκ των οποίων τα έντεκα για τα ανέγγιχτα κυδώνιαμούμιες του Τουταγχαμόν που χρεώθηκαν κανονικά, αφού ο σερβιτόρος-φυσιοδίφης διέγνωσε εντός τους ανεπαίσθητα ίχνη ζωής. Και τα δεκαπέντε για τη μιάμιση μπουκιά κατεψυγμένης καραβίδας. Δεκαπέντε ευρώ, μια καραβίδα. Ανέμισα το κουφάρι της μπροστά στην ταμειακή, και νομίζω ότι είπα τη λέξη «αθεόφοβοι». Αυτό το τελευταίο, που ήταν χριστιανικού περιεχομένου, τον συγκίνησε τον ταβερνιάρη, που έσκυψε συνωμοτικά στο αυτί μου και άφησε να

εννοηθεί ότι «αύριο, που θα ξανάρθω» θα είναι το κουστούμι διαφορετικό. Δεν υπάρχει αύριο στη σχέση μας ήταν αυτό που (δεν) του είπα. Δεν υπάρχει αύριο γενικώς, ήταν αυτό που μουρμούριζα, αφήνοντας για πάντα πίσω μου τα κυδώνιαζόμπι, την καραβίδα-αντίδωρο, τα εκατόν δεκατέσσερα ακατέβατα –και το τέλος των διακοπών όπως τις ξέραμε. (Υ.Γ. Κάθε σχόλιο είναι περισσότερο από ευπρόσδεκτο. Σας παρακαλώ, όμως, αν διαβάσατε ως εδώ, προωθήστε το σε ανθρώπους της δουλειάς, ξενοδόχους, εστιάτορες κ.λπ. Σημασία έχει να συγκεντρώσουμε, μαζί με τις απόψεις των καταναλωτών, και αυτές των επιχειρηματιών. Δεν μπορεί να έχουν όλοι μαζί τάσεις αυτοκτονίας! –σ.σ. το κείμενο αναδημοσιεύτηκε από το www.protagon. gr., όποιος θέλει να σχολιάσει δεν έχει παρά να κάνει κλικ).

Κανονικά, έπρεπε να γράψω τη φράση-κλισέ «το θέμα δεν είναι τα εκατόν δεκατέσερα ευρώ». Τη φράση, δηλαδή, που κοτσάρουμε σε παρόμοιες αφηγήσεις, για να μην νομίζουν οι αναγνώστες ότι ο υπογράφων είναι τσίπης. Ε, όχι, μάνα μου, δεν θα το γράψω το κλισέ, γιατί ακριβώς τα εκατόν δεκατέσσερα ευρώ είναι το θέμα!

13

ΜΠΙΡΟΛΟΓΙΕΣ ... (

) ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΣΑΜΟΥΡΑ

Φιξ...

γιατί έτσι μάς αρέσει; «Τρέξε τρέξε, οδηγέ, για να τους προλάβουμε και να σε κεράσουμε μια μπίρα Φιξ». Το διαφημιστικό με τους πολύ δημοφιλείς πρωταγωνιστές του Πενήντα-Πενήντα Φιλιππίδη, Χαϊκάλη και Μπουλά δεν σηματοδοτεί απλώς τη δυναμική επανεμφάνιση μιας από τις πιο ιστορικές ελληνικές μάρκες. Ρίχνει ταυτόχρονα την αυλαία μιας πολύ σκληρής μάχης στο τόσο δροσιστικό όσο και …κερδοφόρο πεδίο της ελληνικής αγοράς μπίρας. Μπορεί οι Έλληνες να πίνουν πολύ λιγότερη μπίρα από τους πρωταθλητές Ευρώπης Γερμανούς (41 λίτρα το άτομο ετησίως, έναντι 119), ωστόσο τα 600 εκατομμύρια ευρώ που τζιράρει στη χώρα μας η βιομηχανία της μπίρας αποτελούν, όπως και να το κάνουμε, ένα τρόπαιο για το οποίο αξίζει να ρισκάρει κανείς. Θα μπορέσει η Ολυμπιακή Ζυθοποιία να απειλήσει την κραταιά αυτοκρατορία της κοινοπραξίας Sunrise Acquisitions Limited, που με τα σήματα Amstel, Heineken, Mythos ελέγχει το πραγματικά απίστευτο 90% της αγοράς μπίρας; Το μέλλον θα δείξει... Ένα μέλλον που στην προκείμενη περίπτωση θα κριθεί από τις αδυσώπητες επιλογές των διψασμένων και... πιεζόμενων από το ΔΝΤ ουρανίσκων των Ελλήνων καταναλωτών. Με αφορμή λοιπόν το επαναλανσάρισμα του ονόματος FIX, ανατρέχουμε στην ιστορία της ελληνικής μπίρας –για να διαπιστώσουμε ότι, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, γράφτηκε με βαυαρέζικο πρόλογο και ολλανδικό κυρίως θέμα. Στου Όθωνα τα χρόνια Λέγεται ότι οι πρώτοι από τους νεότερους Έλληνες που δοκίμασαν μπίρα ήταν οι Επτανήσιοι, λόγω του συστηματικού πάρε δώσε που είχαν με Ευρωπαίους κατακτητές. Όμως μιλάμε για κάποια βαρέλια που κατέληγαν μεμονωμένα στα Επτάνησα χωρίς να είναι ικανά να επηρεάσουν ούτε την οικονομία του τόπου ούτε τις γευστικές συνήθειες των κατοίκων του. Τις ρίζες της ελληνικής ζυθοποιίας θα πρέπει να τις αναζ ητήσουμε αλ λού: στα χρόνια που κυβέρνησαν τη χώρα ο Όθωνας κι η Αμαλία. Δίπλα στο ιστορικό βασιλικό ζεύγος μπορούμε με τη φαντασία μας να δούμε εκατοντάδες -ένστολους ή μη- Βαυαρούς να αλωνίζουν τα εδάφη της κυριαρχίας τους αντιμετωπίζοντας καθημερινά τη δυσκολία τού να είσαι «πολιτισμένος» Βόρειος κατακτητής μιας «απολίτιστης» χώρας του Νότου, πρωτεύουσα της οποίας ήταν ένα ρημαγμένο από οικιστικής -και όχι μόνο- άποψης χωριό. Και σίγουρα

14

δε θα τα έβγαζαν πέρα αν δεν έφερναν μαζί τους και μια πολύ αγαπημένη τους συνήθεια: την μπίρα. Στην οποία τόσο πολύ υπολόγιζαν όχι μόνο οι ίδιοι, αλλά και ο βασιλιάς, που δεν ξεκινούσε εκστρατεία αν δεν είχε μαζί του και τον ειδικευμένο ζυθοποιό του, για να είναι σίγουρος ότι δεν επρόκειτο ούτε στιγμή ο ίδιος και τα στρατεύματά του να μείνουν …στεγνοί. Πολλοί ήταν οι μνηστήρες της αξιοζήλευτης θέσης του ζυθοποιού του βασιλιά, μια και αρκετοί Βαυαροί της αυτής ειδικότητας ήταν πλέον μόνιμοι κάτοικοι της Ελλάδας, όμως ένας κέρδισε τελικά την απόλυτη εκτίμησή του και τον αξιοζήλευτο τίτλο. Για όσους δεν είναι καλοί στις μαντεψιές, ο λόγος για τον Ιωάννη Φιξ. Ο Φιξ δεν κατάφερε απλώς να εξασφαλίσει το χρυσό προνόμιο της αποκλειστικής παραγωγής και διάθεσης ζύθου στην Ελλάδα (προνόμιο που η οικογενειακή επιχείρηση κράτησε μέχρι το 1963, παρακαλώ), αλλά έκανε και τους Έλληνες για πάρα πολλά χρόνια να χρησιμοποιούν το επίθετό του σαν συνώνυμο της μπίρας. Η ιστορία αρχίζει κάπως έτσι Ο κύριος Φιξ έφτασε στην Ελλάδα το 1833, έχοντας σπουδάσει την τέχνη της ζυθοποιίας εκεί ακριβώς που χτύπαγε η καρδιά της: στο Μόναχο. Από την πρώτη στιγμή φάνηκε πως ανάμεσα στους άλλους Βαυαρούς ζυθοπαραγωγούς δεν υπήρχε κανένας ικανός να τον κοντράρει στα ίσια και έτσι πολύ γρήγορα είδε τα κέρδη του από την παραγωγή και διάθεση του αφρώδους ήπιου αλκοολούχου να αυξάνονται κατακόρυφα. Κάποια από αυτά θα του χρειαστούν το 1863 για να αγοράσει το περιβόητο «Κτήμα», αφού ο ένας από τους δύο χώρους που στέγαζε πριν το μικρό του ζυθοποιείο στο Κολωνάκι καταστράφηκε ολοσχερώς από πυρκαγιά. Το κτήμα (στη σημερινή περιοχή Μακρυγιάννη) ήταν μεγάλο και ικανό να στεγάσει τόσο την παραγωγή όσο και τις κατοικίες της οικογένειας. Είμαστε πάντα στην εποχή που η περιοχή δεν έχει ίχνος

οικοδομήματος και η λέξη Καλλιρρόη δεν παραπέμπει σε μποτιλιάρισμα αλλά στην καλή ροή των νερών του ποταμού Ιλισσού - ναι, υπήρξε κάποτε στ' αλήθεια και δεν ήταν στιχουργικό δημιούργημα για τις ανάγκες του Χατζιδάκι. Έναν αιώνα και κάτι αργότερα, όταν η Αθήνα θα έχει χάσει ανεπιστρεπτί το στοίχημα ενός ανθρώπινου πολεοδομικού σχεδίου και η Συγγρού θα έχει κόψει το κτήμα στα δύο, το ιστορικό εργοστάσιο του ΦΙΞ θα μένει σαν κτίσμαφάντασμα στην οδό Καλλιρρόης να μας θυμίζει πού θα στρίψουμε για Νέο Κόσμο. Η ΦΙΞ συνεχίζει ακάθεκτη Ο κύριος Φιξ φυσικά δεν μπορεί να τα γ νωρίζει όλα αυτά. Τόσο ο ίδιος όσο και η επόμενη γενιά ζουν το θρίαμβο της επέλασης των επιχειρήσεών τους. Η κυριαρχία της «Κάρολος Φιξ Α.Ε., Ελληνική Βιομηχανία Ζύθου-Πάγου-Βύνης-ΨυγείωνΑνθρακικού Οξέος» είναι πλέον δεδομένη, και από αυτήν δεν πρόκειται να ξεφύγουν ούτε τα ιδρυθέν τα στη Θεσσαλονίκη ήδη επί οθωμανικής διοίκησης ιστορικά ζυθοποιεία-παγοποιεία «Ολυμπος» και «Νάουσα» (το δεύτερο λειτουργούσε υπό την επίβλεψη της Ακαδημίας Ζυθοποιίας του Μονάχου). Τα δύο ζυθοποιεία λίγο μετά την απελευθέρωση της πόλης θα ενώσουν τις δυνάμεις τους και θα συγχωνευθούν υπό την ενιαία ονομασία «Ηνωμένα Ζυθοποιεία: Όλυμπος-Νάουσα». Δεν θα καταφέρουν όμως και πολλά πράγματα. Η παντοδύναμη αθηναϊκή εταιρεία καραδοκεί. Θα της πάρει 6 χρόνια περίπου, αλλά το 1926 θα αποκτήσει την πλειοψηφία των μετοχών της «Όλυμπος-Νάουσα». Ό,τι αρχίζει ωραίο... ...τελειώνει το 1963 με την άρση του προνομίου της αποκλειστικής παραγωγής και διάθεσης και την απελευθέρωση της αγοράς της μπίρας. Τότε ιδρύεται η Αθηναϊκή Ζυθοποιία. Η ολ λανδική οικογένεια Heineken δίνει σε Έλληνα επιχειρηματία το δικαίωμα παραγωγής

...ΜΠΙΡΟΛΟΓΙΕΣ

και διάθεσης μιας άλλης μπίρας, που αποτελεί ιστορικό κεφάλαιο του χώρου: της Amstel. Η νεαρή ξανθιά, με το όνομα που παραπέμπει στο ποτάμι του Άμστερνταμ, αρχικά θα τα βρει μάλλον σκούρα. Η ΦΙΞ θα παλέψει με νύχια και με δόντια για το χώρο που τόσα χρόνια ελέγχει και θεωρεί δικό της: πολιτικά παιχνίδια, διαπλεκόμενες επαφές, νομικές πιέσεις, όλα θα τα ρίξει στο παιχνίδι και θα καταφέρει ακόμη και την πρόσκαιρη απαγόρευση της κυκλοφορίας του νέου προϊόντος. Η αντίστροφη μέτρηση όμως έχει ήδη αρχίσει και το δέκα είναι πολύ κοντά στο μηδέν.

To 1970, με τις ευλογίες των συνταγματαρχών που ψάχνουν οικονομικούς πόρους παντού, ιδρύεται η Henninger Hellas, η οποία κατασκευάζει τρία ζυθοποιία: στο Ηράκλειο Κρήτης, στην Αταλάντη και στη Θεσσαλονίκη. Αυτό σημαίνει ότι εκτός από τη Henniger μπαίνει στο παιχνίδι και άλλο ένα όνομα, της ίδιας εταιρείας, η Keiser, που ακόμη και σήμερα έχει ένα σκληρό πυρήνα πολύ φανατικών οπαδών. Τα πράγματα για τη ΦΙΞ είναι πλέον μαύρα. Όσο για την Amstel, τι είχε - τι έχασε...

Η επίσημη ονομασία της είναι βέβαια Heineken, αλλά ποιος δίνει σημασία σε αυτό; Η Karlsberg κλείνει. Λίγο αργότερα και η Henninger, σε κατάσταση πλήρους μαρασμού, θα περιέρθει στα χέρια του Κωνσταντίνου Μπουτάρη, ενώ το μόνο ζυθοποιείο της Lowenbrau θα παραδοθεί τελικά κι αυτό άνευ όρων στην Αθηναϊκή Ζυθοποιία. Υπό την καθοδήγηση ενός από τους πιο πετυχημένους εγχώριους μάνατζερ, του Μηνά Τάννε, η Αθηναϊκή Ζυθοποιία θα κυριαρχήσει στην αγορά για τρεις δεκαετίες. Καταλαμβάνοντας δυσθεώρητα μερίδια αγοράς, η Αθηναϊκή Ζυθοποιία θα ταυτίσει το όνομα Amstel σε τέτοιο βαθμό με την ελληνική μπίρα, ώστε ο τουριστικός οδηγός Lonely Planet στον κατάλογό του με τις φράσεις που πρέπει να ξέρουν οι επισκέπτες της χώρας μας, στο λήμμα "πώς ζητάμε μπίρα" θα γράψει: Piase mia Amstel. Κι επειδή το καλό πάντα μπορεί να γίνει καλύτερο, ήρθε και ο διεθνής γάμος μεταξύ Heineken και Clasberg να δημιουργήσει μια -μέχρι τώρα τουλάχιστονακατανίκητη συμμαχία μεταξύ Amstel, Heineken και Mythos.

Η «Πράσινη» μεταπολίτευση και οι Ολλανδοί Μεταπολίτευση. Αλλαγή σκηνικού για την Ελλάδα, αλλαγή σκηνικού και για το χάρτη της μπίρας. Ο ομογενής εξ Αμερικής Κουμάνταρος με τη Lowenbrau Μονάχου κατασκευάζει στην Πάτρα το μεγαλύτερο ζυθοποιείο των Βαλκανίων. Δε θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κανείς ότι με την οργάνωση που έφερε και τα χρήματα που έριξε έβαλε τις βάσεις για το σημερινό μηχανισμό διακίνησης μπίρας και αναψυκτικών της χώρας. Την ίδια εποχή κάνει την εμφάνισή της και η δανέζικη Karlsberg. Οι νέες δυναμικές αφίξεις στο χώρο της ελληνικής μπίρας σε συνδυασμό με την κρίση των ελληνικών επιχειρήσεων -ιδιαίτερα των μικρομεσαίων- που αρχίζει να φαίνεται έντονα λίγο πριν το 1981, καθώς και η ταύτιση της εταιρείας με το απερχόμενο πολιτικό κατεστημένο, δίνουν τη χαριστική βολή στη ΦΙΞ, που λίγα χρόνια μετά θα κηρύξει επισήμως πτώχευση. Όσο για τη Lowenbrau του κύριου Κουμάνταρου, παρά την εντυπωσιακή εκκίνησή της, ούτε κι εκείνη θα μπορέσει να αντέξει την περίοδο της πίεσης και θα αναγκαστεί να πουλήσει το εργοστάσιο της Πάτρας στην Αθηναϊκή Ζυθοποιία, που αναδεικνύεται σε νέο κυρίαρχο του παιχνιδιού. Ο οποίος, αντιλαμβανόμενος ευφυώς τα σημεία των καιρών με το αίτημα της «Αλλαγής» και την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, λανσάρει την «Πράσινη» -μια από τις πιο εύστοχες κωδικοποιήσεις του κοινωνικού στίγματος από την πλευρά της ελληνικής διαφήμισης.

Θα μιλήσεις με το δικηγόρο μου! Ως γ νωσ τόν, όπου υπάρχει φτώχεια υπάρχει και γκρίνια. Κατά τη διάρκεια του μεσουρανήματος της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας, η Φιξ βολόδερνε στα δικαστήρια. Το σήμα Φιξ λόγω χρεών βρέθηκε στην Εθνική Τράπεζα, η οποία το πούλησε το 1995 στην Δ. Κουρτάκης ΑΕ. Η πολύφερνη νύφη όμως έχει κι άλλους διεκδικητές, με αποτέλεσμα να κυκλοφορήσει στην αγορά ένας αριθμός προϊόντων με την ονομασία Φιξ (ή παραλλαγές της). Μια μακροχρόνια δικαστική διαμάχη θα ξεκινήσει με πρωταγωνιστές την Εθνική Τράπεζα, την Κουρτάκης ΑΕ και διάφορα μέλη της οικογένειας Φιξ. Τελικά, η μπίρα ξανακυκλοφόρησε το 2000 από την Ολυμπιακή Ζυθοποιία, μια επιχείρηση συμφερόντων Κουρτάκη. Το εμπορικό αποτέλεσμα ήταν αντιστρόφως ανάλογο της ιστορικότητας της φίρμας και του δικαστικού μόχθου που καταβλήθηκε για την κατοχύρωσή της. Το Ζαγόρι θα καταλάβει το Άμστερνταμ; Τελικά η Ολυμπιακή Ζυθοποιία πέρασε στα χέρια του Γιάννη Χήτου, γνωστού από το εμφυαλωμένο νερό Ζαγόρι. Στη συνέχεια εξαγοράστηκαν οι Ελληνικές Μικροζυθοποιίες οι οποίες συγχωνεύτηκαν με την Ολυμπιακή Ζυθοποιία, με στόχο τη δημιουργία μιας «κρίσιμης μάζας», ικανής για το δυναμικό επαναλανσάρισμα της Φιξ. Όπως μάς πληροφορεί το δελτίο Τύπου της εταιρείας «το νέο, υπερσύγχρονο ζυθοποιείο της εταιρείας, εκτείνεται σε χώρο 7.500 τ.μ. (...) Το εργοστάσιο διαθέτει τρεις γραμμές εμφιάλωσης, μία για κάθε τύπο συσκευασίας

...ΜΠΙΡΟΛΟΓΙΕΣ

που εμφιαλώνεται η μπίρα Fix Hellas. Τα κεφάλαια που έχουν τοποθετηθεί στην εταιρεία, από την ίδρυσή της, αγγίζουν συνολικά τα 30 εκατ. ευρώ». Πολύ χρήμα δηλαδή - αν και είναι βέβαιο ότι για να απειληθεί η Αθηναϊκή, θα χρειαστεί πολύ περισσότερο... Ο ουρανίσκος, υπέρτατος κριτής Η διαφημιστική καμπάνια της νέας Φιξ παίζει πολύ με το συναίσθημα και τη νοσταλγία που μπορεί να νιώθουμε για ένα παρελθόν, το οποίο αφού το βάζουμε στην προκρούστειο κλίνη των αναμνήσεών μας, μοιάζει ελκυστικό. Αυτή άλλωστε είναι και μια από τις βασικές τάσεις του σύγχρονου μάρκετινγκ: η επιστροφή στο καλό, οικολογικό και... υγιεινό παρελθόν. Το κακό βέβαια για τους διαφημιστές είναι ότι όσο πετυχημένες καμπάνιες και να στήσουν, στο τρόφιμο και το ποτό υπέρτατος κριτής είναι ο ουρανίσκος του καταναλωτή. Εκεί κρίνονται και θα κριθούν και πάλι όλα.

Ευχαριστούμε την Ολυμπιακή Ζυθοποιία για το αρχειακό υλικό.

16

Το κτήριο ΦΙΞ της Αθήνας Μετά το θάνατο του Ιωάννη Φιξ ο γιος του Κάρολος, επεκτείνοντας την επιχείρησή του, κατασκευάζει το 1893 ένα νέο και μεγάλο για τα δεδομένα της εποχής εργοστάσιο στον ίδιο χώρο, όπου σήμερα βρίσκεται το υφιστάμενο κτήριο, στη δυτική όχθη του Ιλισσού και νότια, σε μικρή απόσταση, από τους στύλους του Ολυμπίου Διός. Μια περιοχή αδόμητη, που θα αρχίσει να αναπτύσσεται μετά το 1900 - 1910. Η επιτυχημένη πορεία της επιχείρησης του Καρόλου Φιξ κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα είχε αποτέλεσμα τη συνεχή επέκταση των εγκαταστάσεων του εργοστασίου μέχρι το 1920, στην ίδια πάντα θέση. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1950 ο οικιστικός ιστός της πόλης εξαπλώθηκε βαθμιαία και κάλυψε την περιοχή γύρω από το εργοστάσιο. Ωστόσο. η περιοχή εξακολουθούσε να χαρακτηρίζεται από μονώροφες και διώροφες κατοικίες, λίγο πριν από τη μαζική εφαρμογή του συστήματος της αντιπαροχής, το οποίο θα μεταβάλει τελείως τη φυσιογνωμία της. Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, εποχή βιομηχανικής ανασυγκρότησης της χώρας, α π ο φ ασ ί ζ ε τα ι η ρ ιζ ι κ ή ανακαίνιση - ανακατασκευή του εργοστασίου και ο σχεδιασμός του έργου αυτού ανατίθεται από την οικογένεια Φιξ στον αρχιτέκτονα Τάκη Ζενέτο (1926 -1977), πρωτοπόρο εκπρόσωπο του μεταπολεμικού μοντερνισμού στην Ελλάδα. Στο σχεδιασμό του ο Ζενέτος τόνιζε την οριζόντια διάσταση του κτηρίου Φιξ κατά μήκος της λεωφόρου Συγγρού και της λεωφόρου Καλλιρρόης με οριζόντια γραμμικά υαλοστάσια.

Επιπλέον, δεν επιδίωκε απλώς τη στέγαση μιας βιομηχανικής μονάδας αλλά στο πλαίσιο της γενικότερης φιλοσοφίας του ενδιαφερόταν για τη μελλοντική λειτουργία του κτηρίου κάτω από διαφορετικές συνθήκες σε επόμενες εποχές. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 το εργοστάσιο ζυθοποιίας μεταφέρθηκε έξω από την Αθήνα και το σ υνολ ικό κτήριο, αν και σε άριστη τότε κατάσταση, εκκενώθηκε. Με την πάροδο του χρόνου άρχισαν να γίνονται εμφανή τα σημάδια της εγκατάλειψης και της αισθητικής αλλοίωσης, με ανάρτηση διαφημιστικών πινακίδων στις όψεις και εμφανείς ζημιές στο εσωτερικό και στο εξωτερικό κέλυφος του κτηρίου. Το θέμα της αξιοποίησης του σημαντικού αυτού δείγματος βιομηχανικής αρχιτεκτονικής προκάλεσε στα επόμενα χρόνια πολλές συζητήσεις και διατυπώθηκαν διάφορες εναλλακτικές προτάσεις, με σοβαρότερη αυτήν της διατήρησης και λειτουργίας του ως Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Α π ό το Δ ε κ έ μ β ρ ι ο το υ 1994, το κτήριο της πρώην ζυθοποιίας Φιξ έχει περιέλθει με αναγκαστική απαλλοτρίωση για λόγους δημόσιας ωφέλειας και ε ιδι κότε ρα γ ια τ ην εκτέλεση έργων του μετρό της Αθήνας, στην ιδιοκτησία της Αττικό Μετρό Α.Ε.. Μετά την κατεδάφιση τμήματος του κτηρίου για τις ανάγκες των έργων του Μετρό, η ιδιοκτήτρια εταιρεία προχώρησε και ολοκλήρωσε τον παρακείμενο Σταθμό του Μετρό, ο οποίος τέθηκε σε λειτουργία στις αρχές του 2000. Το Φεβρουάριο του 2000 το υπουργείο Πολιτισμού σε συνεργασία με την Αττικό Μετρό Α.Ε. και το Ίδρυμα

Γιάννη Τσαρούχη οργάνωσε, μετά από σχετική διαμόρφωση του ισογείου του κτηρίου, τη μεγάλη έκθεση Γιάννης Τσαρούχης, Μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Τον Ιούνιο του 2000 ο χώρος αυτός παραχωρήθηκε ως προσωρινή στέγη στο νεοσύστατο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ). Δύο χρόνια αργότερα, στις 29 Οκτωβρίου 2002, υπογράφηκε σύμβαση μίσθωσης του κτηρίου μεταξύ της Αττικό Μετρό Α.Ε. και του ΕΜΣΤ διάρκειας 50 ετών, με την προοπτική το πρώην εργοστάσιο Φιξ να αναπλαστεί και να αποτελέσει τη μόνιμη στέγη του Μουσείου. Κι επειδή η καλή δουλειά, ειδικά στην Ελλάδα, αργεί να γίνει, υπολογίζεται ότι μέχρι το 2012 θα έχει ολοκληρωθεί η ανάπλαση του κτηρίου Φιξ... Πληροφορίες: Από το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης www.emst.gr

που αξίζει να μαγειρέψετε από την Κωνσταντίνα Αθανασίου

Φωτογραφίες: Γιώργος Δρακόπουλος, Λάμπρος Μέντζος, Γιάννης Λεπίδας, Visual Photos.

Food styling: Tina Webb, Βίκυ Σμυρλή, Λίντα Αγάλλου.

ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΤΑΣ, ΤΟ ΚΡΑΤΑΣ!

ΓΕ Σ ΟΙ ΣΥΝΤΑ ΥΝ ΜΑΣ ΕΧΟ ΕΙ! ΥΤ ΜΑΓΕΙΡΕ

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 10

συνταγές ελληνικής κουζίνας

34

Μελιτζανοσαλάτα με κατίκι Δομοκού και πολτό ελιάς Προετοιμασία: 30΄ | Ψήσιμο: 35΄| Εύκολο

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 4-6 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

μελιτζάνες 2-3 μεγάλες κρεμμύδια ξερά 2 μέτρια, ψιλοκομμένα ψωμί 2 φέτες μπαγιάτικο (ψίχα) πολτός ελιάς 2 κουταλιές κατίκι Δομοκού 3 κουταλιές σκόρδο 3 σκελίδες, λιωμένες μαϊντανός 1 ματσάκι, ψιλοκομμένος ξίδι από άσπρο κρασί 2 κουταλιές λεμόνι 1/2 ελαιόλαδο 1 φλιτζάνι

1. Α λείφετε μικρό αντικολλητικό ταψάκι με λίγο λάδι, τρυπάτε τις μελιτζάνες με το πιρούνι σε διάφορα σημεία και τις τοποθετείτε στο ταψάκι. Ψήνετε στους 180 °C για 35’ - 40’ μέχρι να μαλακώσουν, γυρίζοντάς τες μια δυο φορές κατά τη διάρκεια του ψησίματος. Μόλις κρυώσουν λίγο, τις κόβετε σε μεγάλα κομμάτια.

2. Στύβετε το λεμόνι και περιχύνετε με το χυμό του τις μελιτζάνες. Βάζετε στο μπλέντερ τις μελιτζάνες με όλα τα υπόλοιπα υλικά και πολτοποιείτε μέχρι να γίνουν ένα λείο πηχτό μείγμα. Το αφήνετε στο ψυγείο για μερικές ώρες και σερβίρετε.

Τυρί σαγανάκι με ντομάτα, κουκουνάρι και βασιλικό Προετοιμασία: 5΄ | Ψήσιμο: 10΄ | Εύκολη

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 4 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

ντομάτες 2 ώριμες και σφιχτές, κομμένες σε 8 ροδέλες μαστέλο ή χαλούμι 400 γρ. κομμένο σε 8 στρογγυλές ή ορθογώνιες φέτες κρεμμύδι 1 ψιλοκομμένο βασιλικός 1 κουταλάκι αποξηραμένος και μερικά φρέσκα φυλλαράκια ελαιόλαδο 6-7 κουταλιές κουκουνάρι 3 κουταλιές, ελαφρά καβουρντισμένο μπούκοβο ή τσίλι για το πασπάλισμα αλάτι χοντρό λίγο πιπέρι φρεσκοτριμμένο

1.Κόβετε τις ντομάτες σε λεπτές ροδέλες. Ψήνετε σε αντικολλητικό τηγάνι το μαστέλο ή το χαλούμι μέχρι να ροδίσει από τις δυο πλευρές και σερβίρετε 2 ψημένες φέτες τυριού σε κάθε πιάτο.

2.Καβουρντίζετε πολύ ελαφρά το κρεμμύδι σε αντικολλητικό τηγάνι με 3 κουταλιές λάδι και το αφήνετε να κρυώσει. Το σκορπίζετε πάνω από το τυρί μαζί με το μπούκοβο ή το τσίλι και το μισό ξερό βασιλικό.

3.Από πάνω βάζετε τις ροδέλες ντομάτας, πασπαλίζετε με τον υπόλοιπο ξερό βασιλικό, σκορπίζετε το κουκουνάρι και περιχύνετε με το υπόλοιπο λάδι. Γαρνίρετε με φυλλαράκια βασιλικού και φρεσκοτριμμένο πιπέρι.

Σαλάτα με φέτα και βραστά αυγά Προετοιμασία: 20΄ | Εύκολο

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 4 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

ντομάτες 3 ώριμες, σφιχτές φέτα 200 γρ. κομμένη σε κυβάκια κρεμμύδι 1 ψιλοκομμένο μπαγιάτικο ψωμί 2 φέτες χωρίς κόρα πιπεριά 1 Φλωρίνης, στραγγισμένη από το λάδι της αυγά 2 βρασμένα σφιχτά, κομμένα σε φέτες ελιές πράσινες ή Καλαμών 10 κομμένες σε φετάκια μαϊντανός 1 κουταλιά, ψιλοκομμένος ξίδι από άσπρο κρασί 2 κουταλιές ελαιόλαδο 8 κουταλιές της σούπας αλάτι πιπέρι φρεσκοτριμμένο

1.Κόβετε την πιπεριά σε λωρίδες. Σε μπολ κόβετε στις ντομάτες και προσθέτετε το κρεμμύδι και την πιπεριά. Ζεσταίνετε σε αντικολλητικό τηγάνι 1-2 κουταλιές της σούπας λάδι και τηγανίζετε τα ψίχουλα του ψωμιού για 4’ - 5’. Τα σκορπίζετε και αυτά στη σαλάτα.

2.Ρίχνετε τη φέτα, τα αυγά, και τις ελιές. Χτυπάτε το υπόλοιπο λάδι με το ξίδι, αλάτι, πιπέρι και το μαϊντανό μέχρι να γίνουν παχύρρευστη σάλτσα και περιχύνετε με αυτή τη σαλάτα. Αλατοπιπερώνετε και σερβίρετε αμέσως.

Χταπόδι τουρσί

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 20΄ | Ψήσιμο: 1 ώρα & 20΄ | Αναμονή 30 μέρες | Εύκολο

Για 8 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

χταπόδι 1 μεγάλο, γύρω στο 1.250 γρ. ξίδι από λευκό κρασί 300 ml ζάχαρη 60 γρ. σπόροι μουστάρδας 1 κουταλιά (σινάπι) φύλλα δάφνης 2 θυμάρι ή φρέσκια ρίγανη 2 - 3 κλωνάρια σκόρδο 2 σκελίδες, ψιλοκομμένο ελαιόλαδο 1 φλιτζάνι, έξτρα παρθένο πιπέρι φρεσκοτριμμένο

1.Καθαρίζετε το χταπόδι και το πλένετε καλά. Το βάζετε σε κατσαρόλα με τα 2/3 από το ξίδι να βράσει χωρίς νερό, αλλά μόνο με το ξίδι και τα υγρά του. Μόλις μαλακώσει (μετά από 1 ώρα περίπου) αποσύρετε από τη φωτιά και το κόβετε σε μέτρια κομμάτια. Πλένετε τα φύλλα δάφνης.

2.Ζεσταίνετε σε μικρή κατσαρόλα το υπόλοιπο ξίδι με τους σπόρους μουστάρδας, προσθέτετε τη ζάχαρη και λίγο πιπέρι. Βράζετε για 5’, κατόπιν αφήνετε το μείγμα να κρυώσει και το ανακατεύετε με το ελαιόλαδο και το σκόρδο.

3.Βάζετε το χταπόδι σε γυάλα ή 2 βαζάκια μαζί με τη δάφνη και το θυμάρι και απογεμίζετε με το μείγμα του λαδιού. Κλείνετε τη γυάλα ή τα βάζα πολύ καλά και το αφήνετε για 1 μήνα σε δροσερό και σκιερό μέρος προτού το ανοίξετε για να το καταναλώσετε.

Μπαρμπούνια σαβόρo

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 30΄| Ψήσιμο: 35΄| Μέτριας δυσκολίας

Για 4 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

μπαρμπούνια 4 μεγάλα ή οκτώ μικρά λεμόνι 1/2, ο χυμός ελαιόλαδο και αλεύρι για το τηγάνισμα αλάτι

1.Καθαρίζετε και πλένετε τα ψάρια. Τα περιχύνετε με το χυμό του λεμονιού, τα αλατίζετε και τα αλευρώνετε. Τα τηγανίζετε σε καυτό λάδι. Τα βγάζετε από το τηγάνι και τα αφήνετε σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας να στραγγίσει το λάδι τους.

2.Ετοιμάζετε τη σάλτσα ως εξής: Ζεσταίνετε 3 κουταλιές της σούπας λάδι και διαλύετε μέσα το αλεύρι. Ανακατεύετε συνεχώς με ξύλινο κουτάλι. Προσθέτετε κατόπιν λίγο λίγο το υπόλοιπο λάδι και το ξίδι και τέλος ρίχνετε το δεντρολίβανο, αλάτι και πιπέρι. Συνεχίζετε το ανακάτεμα μέχρι η σάλτσα να γίνει ομοιογενής. Τη σιγοβράζετε λίγα λεπτά.

3.Τοποθετείτε τα τηγανισμένα μπαρμπούνια μέσα στη σάλτσα και τα γυρίζετε. Χαμηλώνετε τη φωτιά και τα αφήνετε μέχρι να μελώσει η σάλτσα και να πάρουν τα μπαρμπούνια το άρωμά της. Τα σερβίρετε ζεστά, τρώγονται όμως ευχάριστα και κρύα.

Για τη σάλτσα

αλεύρι 2 κοφτές κουταλιές ελαιόλαδο 1/2 φλιτζάνι ξίδι 1/3 του φλιτζανιού δεντρολίβανο φρέσκο 2 κλαδάκια αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο

Γαρίδες και καλαμαράκια πανέ Προετοιμασία: 30΄ | Ψήσιμο: 20-25΄ | Εύκολο

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 6 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

μικρά καλαμαράκια, φρέσκα ή κατεψυγμένα 1 κιλό γαρίδες 700 γρ. φρέσκες αυγά 2 αλεύρι 2 κουταλιές λάδι για τηγάνισμα αλάτι όσο θέλετε λεμόνια 2 μαϊντανός για το γαρνίρισμα

1.Ξεβγάζετε τα καλαμαράκια σε άφθονο αλατισμένο νερό και ξεχωρίζετε τα πλοκάμια από το υπόλοιπο σώμα. Αφαιρείτε τα μάτια και την εσωτερική διάφανη μεμβράνη από το σώμα τους. Κόβετε τα σώματα σε ροδέλες. Στραγγίζετε καλά τα καλαμαράκια και τα τοποθετείτε σε απορροφητική πετσέτα. Πλένετε τις γαρίδες και καθαρίζετε τα όστρακα και τα κεφάλια τους.

2.Χτυπάτε τα αυγά σε βαθύ πιάτο και κοσκινίζετε το αλεύρι σε πιατέλα. Ρίχνετε άφθονο λάδι για τηγάνισμα σε βαθύ τηγάνι και ζεσταίνετε σε μέτρια φωτιά μέχρι να κάψει.

3.Πασπαλίζετε ελαφρά τα καλαμάρια με αλάτι και τα βουτάτε στο χτυπημένο αυγό. Κατόπιν τα περνάτε από το αλεύρι, τινάζοντάς τα ώστε να φύγει το περιττό αλεύρι. Τηγανίζετε τα καλαμαράκια στο λάδι μέχρι να ροδίσουν ελαφρά. Τα στραγγίζετε σε απορροφητικό χαρτί.

4.Σερβίρετε τα καλαμαράκια και τα διακοσμείτε με τα λεμόνια κομμένα στα 4. Ραντίζετε με το χυμό των λεμονιών και γαρνίρετε με φυλλαράκια μαϊντανού.

PUBLI...

Τα λαχανικά κάνουν καλό

σε όλο τον κόσμο Τα λαχανικά είναι πολύτιμα δώρα της φύσης, που αγαπιούνται από τους ανθρώπους σε κάθε γωνιά της Γης, γιατί είναι νόστιμα, θρεπτικά και υγιεινά. Με ξεναγό μας τον Μπάρμπα Στάθη, τον παραδοσιακό σύμμαχό μας στην ποιοτική σπιτική κουζίνα, ταξιδεύουμε σε θρυλικούς προορισμούς της υφηλίου, γνωρίζουμε τον πολιτισμό τους και τους κατοίκους τους, τρυπώνουμε στις κουζίνες τους και καταγράφουμε τις νοστιμότερες εθνικές συνταγές με λαχανικά. ΜΕΞΙΚΟ. Ή –ακριβέστερα– Estados Unidos Mexicanos (Ηνωμένες Πολιτείες Μεξικού). Γη των Μάγιας και των Αζτέκων, που άφησαν μνημειώδη πολιτισμό πίσω τους και άλυτα μυστήρια να εξάπτουν τη σύγχρονη φαντασία. Πατρίδα των άνυδρων κάκτων και των ατέλειωτων ερημικών αποστάσεων, της σιέστας και της τεκίλας. Γη της λαϊκής τέχνης και της μουσικής, της εμβληματικής μορφής της Φρίντα Κάλο και των περιπλανώμενων μαριάτσι, βασίλειο της πολυχρωμίας και της γνήσιας αποικιοκρατικής αρχιτεκτονικής. Μα συνάμα χώρα των επαναστάσεων και των αγιοποιημένων λαϊκών ηρώων, του Εμιλιάνο Ζαπάτα και του Πάντσο Βίλα με τα φαρδιά μουστάκια και το φλογερό βλέμμα. Δεν είναι τυχαίο που ο pulp συγγραφέας αμερικανικών ιστοριών κόμικς Τζόνστον Μακ Κάλεϊ, «πατέρας» του Ζορό, διάλεξε για τόπο δράσης του πιο θρυλικού μασκοφόρου-πολέμιου της αδικίας τα μεξικανικά εδάφη… Ενα ταξίδι στο Μεξικό είναι κάτι παραπάνω από διακοπές: είναι εμπειρία ζωής και ανακάλυψη ενός ολοκαίνουριου, για τον Ευρωπαίο επισκέπτη, κόσμου. Περιπλανώμενοι στα πλακόστρωτα σοκάκια των πόλεων οι ταξιδιώτες διαβαίνουν ένα ζωντανό μουσείο. Η ισπανική επιρροή, που έχει τις ρίζες της στον 16ο αιώνα, είναι ολοφάνερη παντού: στην πολυχρωμία των εξωτερικών τοιχωμάτων των σπιτιών, στα έντονα πλακάκια, στα περίτεχνα σκαλιστά

έπιπλα και τα χρωματιστά ντουλάπια. Την ίδια στιγμή μια εκπληκτική φύση με χίλια πρόσωπα απλώνεται έξω από τις πόλεις και τις κωμοπόλεις του Μεξικού: χιονισμένες βουνοπλαγιές, εύφορες κοιλάδες, τροπικά δάση, αχανείς έρημοι και ονειρεμένες παραλίες σε μία και μόνο χώρα... Τουρισ τικά το Μεξικό άρχισε να μορφοποιείται στη δεκαετία του '70 – οπότε και δημιουργήθηκε το παγκοσμίου πλέον φήμης θέρετρο της Χερσονήσου του Γιουκατάν, γνωστότερο ως Κανκούν. Μέσα σε λίγες δεκαετίες το μικρό άσημο χωριό μετατράπηκε σε έναν από τους διασημότερους προορισμούς του πλανήτη, ιδανικό για να ζήσετε το easy going όνειρο της εξωτικής θάλασσας και των μεθυστικών κοκτέιλ. Εξαιρετικής, από πολιτισμική σκοπιά, σημασίας είναι και η πόλη Παλένκε: Η αυγή είναι η καλύτερη ώρα για να περιπλανηθεί κανείς στους αρχαίους ναούς των Μάγιας. Τότε που τους τυλίγει η πρωινή ομίχλη…

Red hot chili peppers. Η μεξικανική κουζίνα είναι αληθινή φιέστα γεύσεων και αρωμάτων, με βασική της …παρενέργεια να σου φτιάχνει τη διάθεση. Αν ευσταθούσε ο όρος happy kitchen δικαιωματικά θα της τον αφιερώναμε. Λίγο οι τεκίλες, σε σφηνάκια ή κοκτέιλ, που σχεδόν αξιωματικά προηγούνται των εδεσμάτων, λίγο ο καυτός της χαρακτήρας λόγω της έντονης παρουσίας του τσίλι και της

κόκκινης πιπεριάς, λίγο τα περίφημα τυλιχτά της, τα τάκος, οι εντσιλάδας, τα μπουρίτος, οι κεσαντίγιες –που προδιαθέτουν περισσότερο για πάρτι της παρέας παρά για οικογενειακό γεύμα– η μεξικανική γαστρονομία είναι η γαστρονομία της γιορτής. Πρωταγωνιστές της, τα φασόλια και το καλαμπόκι –από καλαμποκάλευρο είναι άλλωστε φτιαγμένες οι τορτίγιες, οι πίτες-βάση των προαναφερθέντων πιάτων, όπου αλλάζουν μόνο οι γεμίσεις–, το αβοκάντο (βασικό υλικό του γκουακαμόλε), οι ντομάτες (σε πολλές πικάντικες σος) και φυσικά τα καυτερά μπαχάρια με τα οποία οι Μεξικανοί δεν αστειεύονται… Κοτόπουλο και κρέας δίνουν το παρών σε διάσημες συνταγές όπως το τσίλι κον κάρνε (κιμάς με τσίλι). Αν σας άνοιξε η όρεξη για μεξικανική βραδιά, το I Cook Greek σας προτείνει 2 εύκολες και νόστιμες συνταγές. Όσο για τη φρέσκια σαλάτα, μη σας απασχολεί. Ο Μπάρμπα Στάθης έχει την τέλεια Φρέσκια Μεξικάνικη Σαλάτα. Εσείς φροντίστε μόνο να βάλετε από νωρίς την τεκίλα στην κατάψυξη…

...PUBLI ΑΣ ΜΑΓΕΙΡΕΨΟΥΜΕ ΤΑ ΛΑΧΑΝΙΚΑ ΟΠΩΣ ΣΤO ΜΕΞΙΚΟ!

Chili chicken salad με dressing μελιού και λάιμ Υλικά για 6 άτομα

Εκτέλεση

1/2 συσκευασία Καλαμπόκι Μπάρμπα Στάθης 450 γρ. Το στήθος από ένα βραστό ή ψητό κοτόπουλο (χωρίς πέτσα και κόκαλα) κομμένο σε λωρίδες 3-4 κουταλιές σούπας καλαμποκέλαιο 3 κίτρινες, πράσινες και κόκκινες πιπεριές κομμένες σε λωρίδες αλάτι πιπέρι αποξηραμένα τσίλι (όσο καυτερά αντέχετε)

1. Κοπανίζετε τα τσίλι σε γουδί και αφαιρείτε τους σπόρους. Αλατοπιπερώνετε το κοτόπουλο και το πασπαλίζετε με το τσίλι. Ζεσταίνετε σε βαθύ τηγάνι το καλαμποκέλαιο και ροδίζετε τις λωρίδες κοτόπουλου απ’ όλες τις πλευρές. Προσθέτετε τις πιπεριές και το καλαμπόκι (χωρίς να το αποψύξετε) και σοτάρετε μέχρι να εξατμιστούν τα υγρά.

2. Χτυπάτε στο σέικερ όλα τα υλικά για το dressing μέχρι να ομογενοποιηθούν και να γίνουν παχύρρευστη σάλτσα. Περιχύνετε τη ζεστή σαλάτα με το κρύο dressing, ανακατεύετε και σερβίρετε.

Για το dressing

1/3 φλιτζανιού χυμός λάιμ 1/4 φλιτζανιού μέλι 1 κουταλάκι γλυκού μουστάρδα 3 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο λίγο κόλιαντρο κοπανισμένο

Mexican enchiladas με ψαρονέφρι Υλικά για 12 εντσιλάδας

Εκτέλεση

12 τορτίγιες (καλαμποκίσιες πίτες) για μεξικανικές εντσιλάδας (θα τις βρείτε στο σούπερ μάρκετ) 1 συσκευασία Σαλάτα Mexicana Μπάρμπα Στάθης 450 γρ.

300 γρ. ψαρονέφρι (χοιρινό φιλέτο) κομμένο σε κύβους μικρούς 6 ντομάτες χωρίς φλούδες και σπόρους κομμένες σε καρεδάκια 1 κουταλιά σούπας συμπυκνωμένος Πολτός Ντομάτας Μπάρμπα Στάθης 2 κουταλιές σούπας Μαϊντανός ψιλοκομμένος Μπάρμπα Στάθης 1 κουταλάκι γλυκού Σκόρδο ψιλοκομμένο Μπάρμπα Στάθης 6 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο ή ηλιέλαιο 150 γρ. τυρί τσένταρ τριμμένο σε χοντρό τρίφτη αλάτι πιπέρι τσίλι όσο αντέχετε

1. Σε αλατισμένο νερό που κοχλάζει βράζετε το περιεχόμενο της συσκευασίας για 8΄ και στραγγίζετε. Ζεσταίνετε το ελαιόλαδο ή το ηλιέλαιο σε βαθύ τηγάνι και σοτάρετε το ψαρονέφρι μαζί με το σκόρδο, προσθέτετε τα μισοβρασμένα λαχανικά και συνεχίζετε το σοτάρισμα για 4΄.

2. Αλατοπιπερώνετε και στη συνέχεια προσθέτετε τον πολτό ντομάτας διαλυμένο σε 1 φλιτζάνι ζεστό νερό, τα καρεδάκια ντομάτας το τσίλι και το μαϊντανό. Αφήνετε τη γέμιση να μαγειρευτεί μέχρι να εξατμιστούν τα πολλά υγρά και να γίνει σχετικά στεγνή.

3. Βάζετε το 1/12 από τη γέμιση σε κάθε τορτίγια και την τυλίγετε σφιχτά σε ρολό. Κάνετε το ίδιο με όλες τις τορτίγιες και τις τοποθετείτε τη μια δίπλα στην άλλη σε πυρίμαχο σκεύος. Πασπαλίζετε με τριμμένο τυρί και ψήνετε στους 200 °C σε προθερμασμένο φούρνο για 10΄, μέχρι να λιώσει το τυρί.

Φιλέτα κοτόπουλου ή γαλοπούλας με πουρέ αβοκάντο

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 30΄| Ψήσιμο: 30΄ | Μέτριας δυσκολίας

Για 4 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

φιλέτα κοτόπουλου ή γαλοπούλας 4, χωρίς πέτσα και κόκαλα αβοκάντο 2 ώριμα μοσχολέμονα 2 ο χυμός άνηθος 2 κουταλιές, ψιλοκομμένος φρέσκα κρεμμυδάκια 2 ψιλοκομμένα ροκφόρ 100 γρ. λιωμένο με πιρούνι μαγιονέζα 2 κουταλιές αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο

1.Πλένετε και στεγνώνετε τα φιλέτα του κοτόπουλου. Τα αλατοπιπερώνετε και τα ψήνετε σε αντικολλητικό τηγάνι ή στο γκριλ, μέχρι να ροδίσουν και από τις δύο πλευρές.

2.Ξεφλουδίζετε τα αβοκάντο, αφαιρείτε τα κουκούτσια και πολτοποιείτε τη σάρκα στο μπλέντερ μαζί με τα κρεμμυδάκια, τον άνηθο και το ροκφόρ. Ρίχνετε τον πολτό αβοκάντο σε μπολ και περιχύνετε με το χυμό λεμονιού. Προσθέτετε λίγο πιπέρι και τη μαγιονέζα και ανακατεύετε. Σερβίρετε τα φιλέτα κοτόπουλου γαρνίροντας με τον πουρέ αβοκάντο.

Κοτόπουλο λεμονάτο με θυμάρι

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 30΄ | Ψήσιμο: 1 ώρα | Εύκολο

Για 4-6 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

κοτόπουλο 1 μέτριο, χωρίς τα εντόσθιά του πατάτες 1 1/2 κιλό λάδι 1 φλιτζάνι θυμάρι 1 κουταλιά τριμμένο και 1 κλαδάκι επιπλέον λεμόνι 1, ο χυμός αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο

1.Καψαλίζετε, πλένετε και στεγνώνετε το κοτόπουλο, το περιχύνετε με λίγο από το χυμό λεμονιού, το αλατοπιπερώνετε, βάζετε στην κοιλιά το κλαδάκι θυμάρι και το βάζετε σε μεγάλο ταψί.

2.Καθαρίζετε τις πατάτες, τις κόβετε σε μεγάλα κομμάτια, τις αλατοπιπερώνετε και τις βάζετε στο ταψί γύρω από το κοτόπουλο. Ρίχνετε από πάνω το λάδι, το θυμάρι και το υπόλοιπο λεμόνι, σκεπάζετε το ταψί με αλουμινόχαρτο και το βάζετε στο φούρνο.

3.Ψήνετε το φαγητό σε μέτριο φούρνο για 1 ώρα τουλάχιστον και όταν το φαγητό κοντεύει να γίνει, βγάζετε το αλουμινόχαρτο ώστε να ροδοκοκκινίσει. Αν χρειάζεται, προς το τέλος προσθέτετε λίγο νερό.

Κεφτέδες παραδοσιακοί με δυόσμο

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 30΄| Ψήσιμο: 20΄ | Εύκολο

Για 6 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

κιμάς ανάμεικτος (μοσχαρίσιος και χοιρινός) 1 κιλό δυόσμος 1 ματσάκι, ψιλοκομμένος ψωμί 2 φέτες μπαγιάτικο ή ένα μεγάλο παξιμάδι σταρένιο κρεμμύδια 2 ξερά, ψιλοκομμένα αυγά 2 ντομάτα 1 μικρή, τριμμένη στο ρεντέ ξίδι 1 κουταλιά του γλυκού αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο

1.Σε μεγάλο μπολ ανακατεύετε όλα τα υλικά μαζί, αφού πρώτα έχετε μουλιάσει και στύψει πολύ καλά το ψωμί ή το παξιμάδι. Ζυμώνετε για αρκετή ώρα, μέχρι να αναμειχτούν καλά τα υλικά.

2. Αφήνετε το μπολ στο ψυγείο για 1 ώρα, σκεπασμένο με διάφανη μεμβράνη. Πλάθετε τους κεφτέδες στο μέγεθος που θέλετε, τους αλευρώνετε έναν έναν και τους τηγανίζετε σε άφθονο καυτό ελαιόλαδο.

3. Μόλις αρχίσουν να ροδίζουν, χαμηλώνετε τη φωτιά και τους σιγοψήνετε, γυρίζοντάς τους τακτικά. Τους βγάζετε από το τηγάνι και τους στραγγίζετε σε απορροφητικό χαρτί προτού τους σερβίρετε.

Για το τηγάνισμα

αλεύρι ελαιόλαδο

Σουτζουκάκια με σάλτσα ντομάτας και πράσινες ελιές Προετοιμασία: 40΄ | Αναμονή: 2 ώρες | Ψήσιμο: 50΄ | Μέτριας δυσκολίας

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 6 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

κιμάς μοσχαρίσιος 500 γρ. κιμάς αρνίσιος 250 γρ. κρεμμύδι 1 τριμμένο στον τρίφτη σκόρδο 3 σκελίδες, χτυπημένες σε γουδί μαζί με αλάτι αυγό 1 χτυπημένο μπαγιάτικο ψωμί 2 φέτες (ψίχα), μουλιασμένο σε νερό και στυμμένο μαϊντανός 2 κουταλιές, ψιλοκομμένος αλάτι όσο θέλετε άσπρο πιπέρι φρεσκοτριμμένο ελαιόλαδο 1/2 φλιτζάνι τσαγιού για το τηγάνισμα αλεύρι για το τηγάνισμα

1.Χτυπάτε σε γουδί το σκόρδο με λίγο αλάτι. Σε ένα μεγάλο μπολ ζυμώνετε όλα τα υλικά για τα σουτζουκάκια -εκτός από το ελαιόλαδο και το αλεύρι- και αφήνετε το μίγμα στο ψυγείο για 2 ώρες για να αναμειχθούν τα αρώματα των υλικών. Κατόπιν πλάθετε τα σουτζουκάκια και τα αλευρώνετε ελαφρά. Τα τηγανίζετε σε καυτό λάδι και τα αφήνετε να στραγγίξουν καλά σε απορροφητικό χαρτί, όσο ετοιμάζετε τη σάλτσα.

2.Για τη σάλτσα ντομάτας αχνίζετε το κρεμμύδι σε 1 φλιτζάνι νερό μέχρι να μαλακώσει. Όταν εξατμιστεί το νερό, προσθέτετε το λάδι και το σκόρδο και σοτάρετε ελαφρά. Προσθέτετε το μαϊντανό, τα ψιλοκομμένα ντοματάκια, το μπαχάρι, λίγη ζάχαρη και λίγο ζεστό νερό.

3.Όταν η σάλτσα πάρει βράση, χαμηλώνετε τη φωτιά και ρίχνετε μέσα ένα ένα τα σουτζουκάκια και τις ελιές, φροντίζοντας να τα καλύπτει η σάλτσα ντομάτας. Αφήνετε να βράσουν μέχρι να πήξει η σάλτσα και να εξατμιστούν τα υγρά.

Για τη σάλτσα ντομάτας

ντομάτες 500 γρ., χωρίς φλούδες και σπόρους, ψιλοκομμένες ελαιόλαδο 1/2 φλιτζάνι τσαγιού κρεμμύδι 1 τριμμένο στον τρίφτη σκόρδο 2 σκελίδες, ψιλοκομμένο μαϊντανός 2 κουταλιές σούπας, ψιλοκομμένος πράσινες ελιές 12 χωρίς κουκούτσι μπαχάρι 2 κόκκους ζάχαρη λίγη

Γκούλας με πιπεριές και βραστές πατάτες

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 35´| Ψήσιμο: 1 ώρα και 45´| Μέτριας δυσκολίας

Για 6 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

μοσχαρίσιο κρέας (κιλότο) 1 κιλό πάπρικα γλυκιά 1/2 κουταλιά ντοματάκια κονσέρβας ή φρέσκα 400 γρ. (χωρίς σπόρους και φλούδες) πιπεριές κίτρινες 2 πατάτες 1 κιλό, καλά πλυμένες καρότα 2-3 κομμένα σε καρεδάκια κρεμμύδια 2 μεγάλα, ψιλοκομμένα σκόρδο 1 σκελίδα, ψιλοκομμένη 1 δεματάκι με μυρωδικά θυμάρι, δεντρολίβανο και δάφνη δεμένα όλα μαζί κύβος ή ζωμός από κρέας ή από λαχανικά διαλυμένος σε 1 λίτρο νερό ελαιόλαδο 1/2 φλιτζάνι αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο βούτυρο και φρέσκο ψωμί για το σερβίρισμα

1.Καθαρίζετε και κόβετε σε λεπτές φαρδιές λωρίδες τις πιπεριές και τις σοτάρετε μαζί με τα κρεμμύδια και τα καρότα σε σιγανή φωτιά σε κατσαρόλα, μαζί με 3 κουταλιές λάδι και μερικές κουταλιές της σούπας ζωμό λαχανικών ή κρέατος. Κόβετε σε κύβους 3-4 εκ. το μοσχαρίσιο ψαχνό και το ροδίζετε ομοιόμορφα σε άλλη κατσαρόλα με το υπόλοιπο ελαιόλαδο.

2.Μεταφέρετε τα κομματάκια του κρέατος στην κατσαρόλα με τις πιπεριές και τα κρεμμύδια, ανακατεύετε για να πάρουν γεύση, προσθέτετε τα ντοματάκια κομμένα σε κομματάκια, το σκόρδο, το δεματάκι με τα μυρωδικά, την πάπρικα και το αλάτι. Ανακατεύετε καλά όλα τα υλικά.

3.Περιχύνετε με τον υπόλοιπο ζεστό ζωμό, αφήνετε να πάρει βράση, σκεπάζετε την κατσαρόλα και βράζετε το φαγητό σε σιγανή φωτιά για 1 ώρα περίπου. Αλατίζετε και ανακατεύετε, ξαναβάζετε το σκεύος στη φωτιά και βράζετε για 45’ ακόμη σε πολύ σιγανή ένταση.

4.Στο μεταξύ όση ώρα βράζει το κρέας βράζετε σε άλλη κατσαρόλα τις πατάτες με τη φλούδα τους σε αλατισμένο νερό. Μόλις ολοκληρωθεί το βράσιμο του γκούλας, αφαιρείτε το δεματάκι με τα μυρωδικά και το αφήνετε να «ξεκουραστεί» για 10’ περίπου προτού το σερβίρετε με τις πατάτες. Συνοδεύετε με λίγο βούτυρο και χωριάτικο ψωμί.

Μοσχάρι κρασάτο με μανιτάρια Προετοιμασία: 30´| Ψήσιμο: 1 ώρα 45΄ | Εύκολο

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 4 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

μοσχαρίσιο κρέας 1 κιλό κότσι, κομμένο σε μερίδες κρεμμύδια στιφάδου 4 κομμένα στη μέση λευκό κρασί 1/2 μπουκάλι σκόρδο 1-2 σκελίδες, ψιλοκομμένες αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο μαϊντανός 2 κουταλιές, ψιλοκομμένος (προαιρετικά) ελαιόλαδο 1/2 φλιτζάνι μανιτάρια 250 γρ. άγρια ή καλλιεργημένα αλεύρι 1 κουταλιά

1.Αλατοπιπερώνετε το κρέας. Πλένετε γρήγορα τα μανιτάρια, τα σκουπίζετε και κόβετε τα πόδια τους. Ζεσταίνετε το λάδι και ροδίζετε τις μερίδες του κρέατος από όλες τις πλευρές.

2.Βγάζετε το κρέας με τρυπητή κουτάλα και ρίχνετε στο ίδιο λάδι τα μανιτάρια και τα κρεμμύδια. Τα σοτάρετε κι αυτά. Ψιλοκόβετε το σκόρδο και το σκορπίζετε μέσα στην κατσαρόλα. Πασπαλίζετε με το αλεύρι.

3.Σβήνετε με το λευκό κρασί και προσθέτετε τον ντοματοπολτό και αλατοπίπερο. Σιγοβράζετε για 1 ώρα και 30’ μέχρις ότου εξατμιστεί το κρασί και μείνει μια πλούσια σάλτσα. Σερβίρετε το κρέας με τα μανιτάρια και τη σάλτσα τους και πασπαλίζετε προαιρετικά με μαϊντανό.

Mix AND MATCH (

) ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΜΑΚΡΥΩΝΙΤΟΥ

Οι συνταγές είναι από το 6+ΕΞΙ

Μπαρμπούνια σαβόρο

Σουτζουκάκια με σάλτσα ντομάτας και πράσινες ελιές

Γκούλας με πιπεριές και βραστές πατάτες

Σαλάτα με φέτα και βραστά αυγά

Γαρίδες και καλαμαράκια πανέ

Μοσχάρι κρασάτο με μανιτάρια

Χταπόδι τουρσί

Μελιτζανοσαλάτα με κατίκι Δομοκού και πολτό ελιάς

Φτάσαμε στα τέλη του καλοκαιριού, κι είναι λογικό να μου πείτε «όλο ούζο ούζο ούζο, το βαρέθηκα». Αν ορέγεστε ένα τσιπουράκι δεν θα φέρω αντίρρηση, γιατί -με γλυκάνισο ή άνευ- είναι μια θαυμάσια εναλλακτική στο ούζο. Αποφύγετε ωστόσο το κρασί, γιατί θα το χάσετε στα σίγουρα κάτω από τη σκιά του ξιδιού.

Τα μεζεδάκια ως συνήθως έχουν έφεση στο τσίπουρο, την μπίρα ή, αν πρόκειται για ψαροκατάσταση, το ουζάκι. Ωστόσο, αν τούτη η μελιτζανοσαλάτα είναι το πρώτο μέρος ενός δείπνου όπου σερβίρουμε κρασί, τότε ελάχιστα θα σας παιδέψει. Βολεύεται τόσο με λευκό όσο και με κόκκινο, αρκεί τα κρασιά που έχουμε επιλέξει να έχουν δυναμική προσωπικότητα – με έντονα αρώματα, σώμα και πλούτο.

Φιλέτα κοτόπουλου ή γαλοπούλας με πουρέ αβοκάντο

Κοτόπουλο λεμονάτο με θυμάρι

Τυρί σαγανάκι με ντομάτα, κουκουνάρι και βασιλικό

Κεφτέδες παραδοσιακοί με δυόσμο

Προσωπικά, τα μπαρμπουνάκια σαβόρο τα προτιμώ δροσερά από το ψυγείο, αλλά όχι παγωμένα. Όπως ακριβώς και την μπίρα που θα τα συνοδέψει: δροσερή κι αυτή, αρωματική, κατά προτίμηση κόκκινη ή εναλλακτικά καστανή, είναι η εναλλακτική μας λύση όταν το φαγητό περιέχει ξίδι και συνεπώς το κρασί αντενδείκνυται.

Η ουγγαρέζικη εκδοχή του κοκκινιστού, ενισχυμένη με άφθονα λαχανικά που το δροσίζουν και το γλυκαίνουν. Ένα φαγάκι με γεμάτη και πλούσια γεύση που αναζητεί ένα αντίστοιχο κρασί: βουτυράτο, σοβαρό κι απολαυστικό, όπως τα κρασιά της γαλλικής ποικιλίας Merlot.

Τελευταία εκτιμώ ιδιαιτέρως το συνδυασμό αφρωδών οίνων και τηγανιτών εδεσμάτων. Όταν δε το τηγάνι είναι ελαφρύ, τουτέστιν το φαγάκι παραμένει ζουμερό εσωτερικά, τραγανό στο περίβλημα και δίχως περιττά λάδια, μπορεί να φέρω στο τραπέζι ακόμα και μια ελαφρώς τσιμπημένη Σαμπάνια. Εν προκειμένω, θα προτιμήσω έναν ελληνικό αφρώδη της Ζίτσας από την ποικιλία Ντεμπίνα.

Σε τούτο το πιάτο συναν τιούν ται δύο κατεξοχήν δύστροποι συνδαιτυμόνες: τόσο το αβοκάντο όσο και το ροκφόρ, κάνουν τη ζωή των οινικών παρτενέρ τους δύσκολη. Κάνοντας έναν απολογισμό των περιορισμένων προτιμήσεών τους, θα καταλήξουμε στη λύση του αφρώδους, είτε αυτό είναι σαμπάνια είτε κάποιος άλλος αφρώδης οίνος, με την προϋπόθεση να είναι Dry ή Extra Dry.

Η απόλαυση των συνδυασμών διαφορετικών ποικιλιών κρασιού με τυρί μπορεί να κεντρίσει και τους πιο σκληροπυρηνικούς γκουρμέδες. Πάντως, η πιο εύκολη λύση για όσους δεν θέλουν να σπαζοκεφαλιάζουν είναι ένα αλσατικό Gewurztraminer, που θεωρείται το πιο cheese - friendly κρασί παγκοσμίως.

32

Πάμε μια βόλτα στη Βόρεια Ελλάδα και συγκεκριμένα στο Αμύνταιο, όπου το Ξινόμαυρο σε αυτή την ενδιαφέρουσα εκδοχή του έρχεται πολύ κοντά στα αρώματα του πιάτου, αναδίδοντας νότες που θυμίζουν ντομάτα, φύλλα ελιάς και ψητό κρέας. Επιλέξτε ένα κρασί ώριμο, 5ετίας δηλαδή, στο οποίο οι τανίνες θα έχουν στρογγυλέψει και θα έχουν «γεμίσει» το σώμα του.

Εδώ θα ταιριάξει πολύ ένα ολόφρεσκο και δροσερό, ξηρό Μοσχάτο Αλεξανδρείας από τη Λήμνο. Ο νησιώτικος αέρας του, με τα έντονα και χαρακτηριστικά αρώματα του μοσχάτου, τα τριαντάφυλλα δηλαδή, τα εσπεριδοειδή και τα κιτρινόσαρκα φρούτα, θα δέσουν αρμονικά με τη σαλάτα, σε έναν απλό και νόστιμο συνδυασμό.

Πριν καν φτάσει στο τραπέζι, το μοσχαράκι έχει μεθύσει για τα καλά. Μισό μπουκάλι κρασί στο μαγείρεμα καθιστά μονόδρομο την επιλογή μας και στο σερβίρισμα. Εννοείται πως θα αναζητήσουμε μια σχετικά οικονομική εκδοχή, διαλέγοντας ανάμεσα στις ποικιλίες Μαλαγουζιά, Chardonnay ή Ασύρτικο.

Σχεδόν ξεχασμένο το κοτοπουλάκι στο φούρνο, το παραδοσιακό ελληνικό κυριακάτικο φαγάκι που μαζεύει την οικογένεια γύρω από ένα μεγάλο, φροντισμένο τραπέζι. Άφθονο το λευκό κρασάκι, κρύο στα ποτήρια, που μια και μοναδική προϋπόθεση πρέπει να πληροί: να έχει όνομα ελληνικό. Ρετσίνα, μοσχοφίλερο, ασύρτικο, μοσχάτο, ρομπόλα, ροδίτης, βηλάνα…

Ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες -δεν είναι κι ο Σεπτέμβρης καλοκαίρι;- τη ρετσίνα την έχω νούμερο ένα στις προτιμήσεις μου. Πόσο μάλλον όταν στο τραπέζι σερβίρεται τηγανιτό και μάλιστα μυρωδάτο κι αρωματικό. Οι πραγματικά καλές ρετσίνες μπορεί να είναι λίγες, μοσχοβολούν όμως Ελλάδα κι αυτό τις κάνει αχώριστες με τους μεζέδες μας.

Συνταγές μεσογειακής και ελληνικής κουζίνας που αξίζει να μαγειρέψετε!

www.icookgreek.com

ΑΛΚΟΤΕΣΤ... (

) ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΜΑΚΡΥΩΝΙΤΟΥ (

) CORBIS/APEIRON

Κρασί

καλεί κατσαρόλα! Το κρασί δεν τα πάει περίφημα με το φαγητό μόνο ως συνοδευτικό, αλλά και ως υλικό παρασκευής. Η μερακλίδικη greek team των «κρασάτων» -με φυσικό ηγέτη τους τον «μπεκρή μεζέ»- δεν είναι η μόνη γευστική απόδειξη, αφού και κουζίνες εκτός απ’ την ελληνική ανακάλυψαν το σπιρτόζικο χαρακτήρα που προσδίδει το κρασί σε ένα πιάτο - και το λάτρεψαν. Μια από τις πιο διάσημες κρασάτες σάλτσες -λίγο ντεμοντέ πλέον, αλλά πάντα ευπρόσδεκτη αν είναι καλοφτιαγμένη- είναι η σάλτσα Μαδέρα. Όπως προδίδει και τ’ όνομά της, παρασκευάζεται με βασική πρώτη ύλη το πορτογαλικό κρασί Μαδέρα και συνοδεύει κατά προτίμηση φιλετάκια κρέατος και κυρίως μοσχαριού. Αντίστοιχα, η σάλτσα Μαρσάλα -από το ομώνυμο ιταλικό κρασίταιριάζει πολύ στο κοτόπουλο, το χοιρινό και το συκώτι. Για το ελληνοπρεπέστατο χταποδάκι κρασάτο, όπως επίσης και τον εξίσου δημοφιλή κρασάτο κόκορα (γαλλιστί coq au vin), ποικίλλουν οι εκδοχές όσον αφορά το χρώμα και τα χαρακτηριστικά του κρασιού που χρησιμοποιείται κατά περίπτωση, καθώς είναι «ευέλικτα» φαγητά και βολεύονται με εναλλακτικές λύσεις. Φυσικά υπάρχουν κι εκείνοι που δεν πίνουν κρασί και προτιμούν ας πούμε ένα λικεράκι, όπως για παράδειγμα οι all time classic Crepes Suzette, που ανάβουν και κορώνουν με ένα ποτηράκι λικέρ Grand Marnier. Πάντως, ένα ποτήρι κρασί -ή και περισσότερα-, ένα λικεράκι ή ακόμα κι ένα σκληρό οινοπνευματώδες μπορούν να μετατρέψουν μια απλή συνταγή σε γκουρμέ, σπιρτόζικο και ανατρεπτικό πιάτο. Δείτε για παράδειγμα τι κύρος αποκτά μια απλή μακαρονάδα με σολομό όταν τη σερβίρουμε ως «σπαγγέτι με καπνιστό σολομό και βότκα» ή πώς μια φτωχή και καταφρονεμένη κομπόστα ροδάκινο έχει άλλον αέρα παρφουμαρισμένη με δυο τρεις σταγόνες λικέρ αμαρέτο. Όταν οι μαρμίτες παίρνουν φωτιά «Φλαμπάρισμα», μαρινάρισμα ή απλό σβήσιμο με αλκοόλ, είναι τεχνικές που αναβαθμίζουν το γευστικό αποτέλεσμα. Ένα τυρί (π.χ. κρασοτύρι), ένα αλλαντικό (π.χ. λούτζα) ή ένα κομμάτι κρέας μπορούν να αλλάξουν όψη αν βυθιστούν σε άφθονο κρασί και μαριναριστούν για ώρες. Ωστόσο, όσο κι αν οι ιδέες είναι άφθονες κι η φαντασία μας στην κουζίνα δεν στερεύει, πρέπει πάντα να φροντίζουμε την ποιότητα του αλκοόλ που θα χρησιμοποιήσουμε και

34

φυσικά την αρμονία του με τα υπόλοιπα συστατικά της συνταγής. Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ είναι πως ένα κακό κρασί -ελαφρώς οξειδωμένο, ξινισμένο, φελλωμένο και γενικά προβληματικό- θα μεταφέρει τα κακά χαρακτηριστικά του και στην κατσαρόλα. Φυσικά δεν χρειάζεται να δώσετε ένα σκασμό λεφτά για ένα κρασί που θα μαγειρευτεί, όμως από την άλλη, άσχημα αρώματα και δυσάρεστη γεύση χαλασμένου κρασιού μεταφράζονται σε αντίστοιχης ποιότητας φαγητό. Το ιδανικότερο -ειδικά αν η συνταγή απαιτεί μικρή ποσότητα κρασιού- είναι να χρησιμοποιήσετε το ίδιο κρασί για την παρασκευή του φαγητού και για το σερβίρισμα στο τραπέζι.

Ποιο κρασί με ποιο φαΐ Στην αρμονία της κατσαρόλας λίγο πολύ ισχύουν οι ίδιοι κανόνες με την αρμονία μεταξύ εδεσμάτων και κρασιών. Για παράδειγμα, οι κόκκινες σάλτσες και τα κόκκινα κρέατα προτιμούν κόκκινα κρασιά, οι λευκές σάλτσες, τα ψάρια και τα πουλερικά κλίνουν προς τα λευκά, τα ντελικάτα πιάτα αλλά και τα φρούτα αγαπούν τις φυσαλίδες, η σοκολάτα προτιμά τα δυνατά αλκοολούχα και τα επιδόρπια θέλουν γλυκά κρασιά.

1. Το λεμονάτο κοτόπουλο, το χοιρινό φρικασέ, το αρνάκι στην κατσαρόλα, οι σάλτσες με τυριά και τα ριζότα είναι φαγητά που θα εκτιμούσαν δεόντως τη συνύπαρξη

με λευκά αρωματικά και κατά προτίμηση φρέσκα κρασιά. Τα Sauvignon, τα Chardonnay, η Μαλαγουζιά, το Μοσχοφίλερο, το Gewurztraminer είναι οι καλύτερες λύσεις.

2. Αντίθετα, τα ψάρια και τα θαλασσινά προτιμούν κρασιά με λιγότερα ανθικά αρώματα, πιο φρουτώδη, μεταλλικά κι όξινα. Έτσι προτιμάμε το Ασύρτικο, το Αθήρι, το Σαββατιανό, τη Ρομπόλα ή το Ροδίτη.

3. Το μοσχαράκι στιφάδο, το ψάρι πλακί, οι κόκκινες σάλτσες ζυμαρικών και πάσης φύσεως κοκκινιστά ταιριάζουν με κόκκινα ελαφρά κρασιά, όπως Αγιωργήτικο, φρέσκα Cabernet και Merlot, Λιάτικο ή Κοτσιφάλι.

4. Τα πιο αρρενωπά κόκκινα κρασιά, όπως τα πολύπλοκα Syrah, τα παλαιωμένα Ξινόμαυρα

...ΑΛΚΟΤΕΣΤ

Wine and Beer ή τα λαχταριστά Pinot, καταδέχονται μόνο υψηλού επιπέδου εδέσματα και δανείζουν τα πληθωρικά κάλλη τους σε φαγητά όπως λαγός με ξερά φρούτα, χταπόδι ή κουνέλι σ τιφάδο, κόκορας κρασάτος, βοδινό μπουργκινιόν και γενικώς κυνήγια. Με τα εν λόγω εδέσματα ταιριάζουν επίσης και δυνατές μπίρες, με γεμάτο σώμα και συμπυκνωμένα αρώματα, όπως οι stout, οι ale κι οι μοναστηριακές.

5. Συκώτι, κρεατόσουπα, κρεμμυδόσουπα, σάλτσα με ροκφόρ ή γκοργκοντζόλα, αλλά και λεπτά φιλετάκια μοσχαριού ή κυνηγιού, ταιριάζουν και με γλυκά κρασιά, όπως Μαυροδάφνη, Vinsanto, Μαδέρα, για πιο ιδιαίτερες γεύσεις.

6. Τα λευκά αποστάγματα, όπως τσίπουρο, βότκα ή γκράπα, είναι ιδανικά για να σβήνουμε το φαγητό όταν το σοτάρουμε, λόγω δε της σχετικά ουδέτερης γεύσης τους δεν παίζουν καταλυτικό ρόλο στην τελική αίσθηση του φαγητού. Εξαίρεση αποτελούν τα αποστάγματα που είναι αρωματισμένα, π.χ. το ούζο που ταιριάζει πολύ σε μαγειρέματα με θαλασσινά, αλλά πάει πολύ και στο κατσικάκι, στα φρικασέ και στα λουκάνικα.

7. Τα φρούτα, οι απαλές κρέμες -όπως ζαμπαγιόν, κρέμα βανίλια- και τα ζελέ πάνε πολύ με αφρώδη λευκά κρασιά όπως Prosecco, Asti, αλλά και με πολύ ελαφριά γλυκά κρασιά όπως τα φρέσκα Μοσχάτα κι η Μαρσάλα.

8. Τα περισσότερα γλυκά πάντως αγαπούν το αλκοόλ και κατά προτίμηση τα λικέρ ή τα αποστάγματα φρούτων. Για παράδειγμα, το τιραμισού φτιάχνεται με αμαρέτο ή λικέρ καφέ -εναλλακτικά με κονιάκ ή κρασί Μαρσάλα-, το μπλακ φόρεστ με Κιρς, ενώ πάμπολ λα γλυκά -από ένα συνηθισμένο σιμιγδαλένιο χαλβά μέχρι μια μους φρούτων- ενισχύονται με μερικές σταγόνες από λικέρ πορτοκαλιού, λικέρ καφέ, limoncello, τεντούρα κ.λπ.

9. Η σοκολάτα αγαπά τις πιο δυνατές γεύσεις - για να μπορούν να κοντραριστούν μαζί της. Έτσι, εκτός από τα παλαιωμένα γλυκά κρασιά (π.χ. Vinsanto, Μαυροδάφνη, Port, Sherry Oloroso), ταιριάζει πολύ και με ουίσκι, παλαιωμένο ρούμι ή τεκίλα. Πάθος αγιάτρευτο θεωρείται η σχέση της με το κονιάκ - βλέπε κορμός σοκολάτας, τρουφάκια, σοκολατίνα. Την ίδια αγάπη για τα παλαιωμένα αποστάγματα μοιράζονται και οι ξηροί καρποί, τα αποξηραμένα φρούτα κι όσα γλυκά βασίζονται σε αυτά, όπως οι πουτίγκες και τα κέικ. Και φυσικά μια τέτοια υψηλόβαθμη αλκοολική προσθήκη δέχονται και τα σιροπιαστά γλυκά, όπως οι λαοφιλείς μπαμπάδες με το ρούμι.

Κατάλληλο, απαραίτητη η γονική συναίνεση Το αλκοόλ στο μαγείρεμα εξατμίζεται, οπότε δεν υπάρχει φόβος να μετατρέψουμε τα πιτσιρίκια σε μικρούς χαρούμενους πότες. Προσοχή όμως στις συνταγές που δεν θέλουν μαγείρεμα, όπως ας πούμε ο κορμός σοκολάτας, οι κρέμες και τα παντεσπάνια των γλυκών. Οδηγίες χρήσης για αρχάριους Το εξαιρετικό βιβλίο της Νίκης Μηταρέα «Οινομαγειρέματα» -που παρεμπιπτόντως πρόσφατα βραβεύτηκε με το διεθνές Gourmand ως καλύτερο βιβλίο μαγειρικής με κρασί στον κόσμο!- είναι ιδανικό όχι μόνο για να κλέψετε ιδέες, αλλά και για να μάθετε να χειρίζεστε σωστά το κρασί στην κουζίνα. Επί του πρακτέου, δοκιμάστε οπωσδήποτε να εφαρμόσετε το πατέ με συκωτάκια πουλιών και Μαυροδάφνη, τα πικάντικα λουκάνικα με κόκκινο κρασί, το γκασπάτσο με καβούρι, πιπεριές και λευκό κρασί, αλλά και το απίθανο ριζότο με καλαμάρια, τζίντζερ και λευκό κρασί.

Pinot Noir 2007 - Κτήμα Δυο Φίλοι

Άδολο, Ούζο Πλωμαρίου Ισιδώρου Αρβανίτου

Ο τόπος: Στα νοτιοδυτικά του νομού Κοζάνης, στη Σιάτιστα, πρωτεύουσα της επαρχίας του Βοίου, βρίσκεται το Κτήμα «Δύο φίλοι», καρπός της πολυετούς φιλίας του οινοποιού Γιάννη Μπουτάρη με το ζεύγος Γεωργία Γκουτζιαμάνη-Ιωάννη Πολύζου. Η αμφιθεατρική, και σε υψόμετρο από 872 ως 942 μέτρων, πόλη της Σιάτιστας, χτισμένη στο βουνό Βέλια που αποτελεί προέκταση του Ασκίου όρους, ευνοεί την αμπελοκαλλιέργεια και έτσι το οινοποιείο παράγει μια εξαιρετική γκάμα ποιοτικών κρασιών, εκ των οποίων τα αγαπημένα μου είναι το ροζέ, αλλά και τα τρία εκπληκτικά γλυκά, λιαστά κρασιά. Το κρασί: Βασίζεται στην εκλεκτή γαλλική ποικιλία Pinot Noir. Το σκούρο κόκκινο χρώμα του πλαισιώνεται από ιώδεις ανταύγειες και τα χαρακτηριστικά του το καθιερώνουν σαν απόλυτο κρασί φαγητού. Είναι ήσυχο αρωματικά, με διακριτικές πινελιές από αποξηραμένα μαύρα φρούτα, μαρμελάδα, ξηρούς καρπούς και μπαχαρικά. Η μέτριας έντασης οξύτητά του, οι στρογγυλές του ταννίνες κι η επίμονη επίγευση το καθιστούν ένα σοβαρό, αξιόλογο κρασί, με αντοχή στο χρόνο. Η αρμονία: Ψητά κρεατικά στα κάρβουνα, ψάρι σαβόρο, ζυμαρικά με κόκκινες σάλτσες, ώριμα κίτρινα τυριά. Τιμή: 13,50

Ο τόπος: Το Πλωμάρι της Λέσβου, όπου και δημιουργήθηκε το Ούζο Πλωμαρίου το 1894 από τον Ισίδωρο Αρβανίτη, φυλαγμένο στο χαριτωμένο μπουκαλάκι με το φελό. Το ούζο αυτό βασίζεται σε παραδοσιακή συνταγή και σε ντόπιες πρώτες ύλες, όπως ο γλυκάνισος βιολογικής καλλιέργειας από το Λισβόρι, από τα ιδιόκτητα κτήματα της ποτοποιίας, που μαζί με άλλα συστατικά της λεσβιακής γης αναμιγνύονται παραδοσιακά και με υπομονή στους χάλκινους άμβυκες. Το ποτό: Το Άδολο προκύπτει από την τρίτη απόσταξη της «καρδιάς» του Ούζου Πλωμαρίου, σε ένα απόσταγμα 42% vol. Πρόκειται για την «καρδιά της καρδιάς» του ούζου Ισιδώρου Αρβανίτου, αυτό που πολλοί αποσταγματοποιοί ονομάζουν «αδόλωτο» λόγω της καθαρότητας και της διαύγειάς του, στην όψη αλλά και στη γεύση. Παράγεται σε μικρούς, χειροποίητους χάλκινους άμβυκες κι είναι ντελικάτο και κομψό, με τα απαλά και περίπλοκα γλυκανισάτα αρώματά του. Η αρμονία: Οι προτεινόμενες αναλογίες για την αραίωση είναι 1/3 Άδολο και 2/3 νερό, ώστε ο τελικός αλκοολικός βαθμός να φτάνει το 14% vol, που είναι η ιδανική περιεκτικότητα του ποτού για να συνοδεύει φαγητό. Είναι προτιμότερο να το σερβίρουμε με ελάχιστο παγωμένο μεταλλικό νερό, δίχως παγάκια. Λατρεύει τα θαλασσινά, τους μεζέδες και φυσικά τη θάλασσα. Τιμή: 17 τα 700ml

35

ΚΟΙΝΗ BioΛΟΓΙΚΗ (

) ΒΑΣΩ ΠΑΠΠΗ

Τράπεζες σπόρων

στην Ελλάδα Όσο εμείς ασχολούμαστε με το χρηματοοικονομικό τραπεζικό σύστημα, ένα άλλο δίκτυο τραπεζών στην Ελλάδα δρα αθόρυβα, φροντίζοντας για τη διαφύλαξη των γενετικών πόρων του τόπου μας: οι τράπεζες σπόρων. Μέχρι τα μέσα του περασμένου αιώνα, οι αγρότες καλλιεργούσαν σχεδόν αποκλειστικά τοπικές ποικιλίες. Κάθε χρόνο, στο τέλος της συγκομιδής, συγκέντρωναν και αποθήκευαν μια ποσότητα σπόρων –και μάλιστα τους καλύτερους, πράγμα που συντελούσε σε μια φυσική διαδικασία μετάλλαξης– για να τους σπείρουν την επόμενη χρονιά. Τις τελευταίες δεκαετίες όμως, όλο και περισσότεροι αγρότες αγοράζουν τους σπόρους που χρειάζονται για τις καλλιέργειές τους. Οι σπόροι που είναι διαθέσιμοι στο εμπόριο είναι από ξένες ποικιλίες, ενώ πολύ συχνά είναι υβριδισμένοι ή/και γενετικά τροποποιημένοι (Γ.Τ.) υποσχόμενοι υψηλές αποδόσεις. Έτσι, η γεωργία περνά από τα χέρια του παραγωγού στον έλεγχο μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών. Οι υβριδισμένοι και οι Γ.Τ. σπόροι έχουν μεγάλη παραγωγή την πρώτη χρονιά της καλλιέργειάς τους, με την προϋπόθεση ότι θα τους παρέχονται μεγάλες ποσότητες θρεπτικών συστατικών με λιπάσματα, ενώ επίσης θα πρέπει να προστατεύονται από φυτοπαθογόνα με φυτοφάρμακα. Επιπλέον, οι εργαστηριακές διασταυρώσεις δίνουν και ένα άλλο χαρακτηριστικό: ο σπόρος αποδυναμώνεται μετά την πρώτη καλλιέργεια, και ο αγρότης αναγκάζεται πλέον να αγοράζει κάθε χρόνο τους απαραίτητους σπόρους, αφού δεν μπορεί πια να τους παράγει. Σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος, η εντατικοποίηση της γεωργίας είναι ένας από τους κύριους παράγοντες απώλειας της βιοποικιλότητας. Το 2010 έχει οριστεί ως παγκόσμιο έτος βιοποικιλότητας. Η βιοποικιλότητα είναι ο κυριότερος φυσικός πόρος που διαθέτει η ανθρωπότητα, κοινό αγαθό και πολύτιμη παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές. Η προστασία των ειδών της χλωρίδας και πανίδας, καθώς και των οικοσυστημάτων τους αποτελεί επένδυση για το μέλλον της ζωής στον πλανήτη.

Οι φύλακες των σπόρων Στην Ελλάδα, όπως και διεθνώς, υπάρχουν καλλιεργητικές πρακτικές, όπως η βιολογική, που αξιοποιούν τη συσσωρευμένη γνώση αλλά και τους πειραματισμούς για ολοκληρωτική απαλλαγή από τα χημικά λιπάσματα και τα φάρμακα. Όλο και περισσότεροι καλλιεργητές αναζητούν ντόπιες ποικιλίες ενώ έχουν δημιουργηθεί και μια σειρά από πρωτοβουλίες και δίκτυα συλλογής, διατήρησης, αναπαραγωγής και ανταλλαγής ντόπιων σπόρων, με λίγα λόγια «τράπεζες σπόρων». Εκτός από τις τράπεζες που παρουσιάζουμε εδώ, μία ακόμη αναμένεται να ιδρυθεί προσεχώς στην Κεφαλονιά.

Η κατάσταση στην Ελλάδα Στην Ελ λάδα, ενώ μέχρι το 1950 δεν χρησιμοποιούνταν ακόμη καθόλου υβρίδια καλαμποκιού, σήμερα συμβαίνει να μην καλλιεργούνται πουθενά ντόπιες ποικιλίες

Ελληνική Τράπεζα Γενετικού Υλικού Ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη ως τμήμα του Κέντρου Γεωργικής Έρευνας Βόρειας Ελλάδας, στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Προγράμματος Δράσης του Οργανισμού

36

παρά μόνο υβρίδια. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι το 1927 η καλλιέργεια του σιταριού περιλαμβάνει 100% ντόπιες ποικιλίες, το 1969 μόνο 10%, ενώ σήμερα έχουν κυριολεκτικά εκτοπιστεί από την καλλιέργεια σχεδόν όλες οι παλιές ποικιλίες. Ντόπιες ποικιλίες λαχανικών, δέντρων και άλλων φυτών έχουν επίσης εξαφανιστεί από την ελληνική γεωργία. Όσον αφορά τους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς (ΓΤΟ) στη γεωργία, στην Ελλάδα επισήμως δεν καλλιεργούνται μεταλλαγμένοι σπόροι (εισάγουμε, βέβαια, 250.000 τόνους μεταλλαγμένης σόγιας ετησίως για χρήση σ τις ζωοτροφές). Ωσ τόσο, υπάρχουν κρούσματα κατά λάθος εισαγωγής ποσοτήτων σπόρων με προσμίξεις Γ.Τ. ποικιλιών στη χώρα, κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα. Το 2004 γενετικά τροποποιημένοι σπόροι υβριδίων καλαμποκιού διοχετεύτηκαν σε αγρότες στη Δράμα, οι οποίοι τους έσπειραν, με αποτέλεσμα να καταστραφούν οι καλλιέργειές τους. Αντίστοιχα κρούσματα σημειώθηκαν σε περιοχές της Καβάλας, της Ξάνθης, της Λαμίας και του Πύργου Ηλείας, χωρίς όμως να παρουν μεγάλη έκταση. Το 2004 εντοπίστηκαν μεταλλαγμένοι σπόροι καλαμποκιού και στην Ορεστιάδα.

ΚΟΙΝΗ BioΛΟΓΙΚΗ

Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ (FAO) –που αφορούσε με την ίδρυση τραπεζών σπόρων σε στρατηγικά σημεία της υφηλίου με υψηλή γενετική ποικιλότητα ειδών. Από την ίδρυσή της, το 1981, η ελληνική Τράπεζα είναι μέλος του Διεθνούς Γραφείου Φυτογενετικών Πόρων (International Bureau of Plant Genetic Resources) –του σημερινού BIVERSITY, που εδρεύει στη Ρώμη και συνεργάζεται με όλες τις τράπεζες φυτογενετικού υλικού στον κόσμο. Από το 1992 η Τράπεζα «πέρασε» στο Εθνικό Ίδρυμα Αγροτικής Έρευνας (ΕΘΙΑΓΕ). Η Τράπεζα διατηρεί σήμερα περίπου 14.000 δείγματα παλαιών παραδοσιακών ποικιλιών και άγριων αυτοφυών και καλλιεργούμενων ειδών. Επιπλέον, διαθέτει με τη μορφή κλωνικού υλικού πλούσια συλλογή 300 περίπου ποικιλιών αμπέλου, πολλές από τις οποίες είναι σπάνιες, γηγενείς ποικιλίες και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της τοπικής ελληνικής παράδοσης. (www. nagref.gr) Αιγίλοπας Είναι μια ΜΚΟ για την προστασία της βιοποικιλότητας στη γεωργία, με έδρα τα Άνω Λεχώνια Βόλου. Η οργάνωση από το 2002 έως σήμερα μελετά, αξιολογεί και συγκεντρώνει εγχώριους αβελτίωτους πληθυσμούς και ποικιλίες σταριού από διάφορες περιοχές της χώρας και από Τράπεζες Γενετικού Υλικού του εξωτερικού. Με βάση τις ποσότητες σπόρου που είχε στην διάθεσή της, η οργάνωση ξεκίνησε το 2004 Πρόγραμμα Σποράς Παραδοσιακών Ποικιλιών Σιταριού, δίνοντας την ευκαιρία σε βιοκαλλιεργητές να δοκιμάσουν και

να αξιολογήσουν μόνοι τους τις ποικιλίες αυτές στα χωράφια τους, συμβάλλοντας έτσι και στη ζωντανή διατήρησή τους (το όνομα της οργάνωσης παραπέμπει σε ένα άγριο αγροστώδες που έδωσε γενετικό υλικό στο σιτάρι). Από το 2004 έως σήμερα πάνω από 50 βιοκαλλιεργητές σε όλη την Ελλάδα έχουν δοκιμάσει ποικιλίες που η οργάνωση αναπαράγει, ενώ ήδη κάποιες από αυτές (Σκληρόπετρα, Ξυλόκαστρο) έχουν αξιολογηθεί ως πιο κατάλληλες σε διάφορες περιοχές και αναπαράγονται σε μεγαλύτερη έκταση. Συνολικά το 2009 συγκεντρώθηκαν στοιχεία για τη συμπεριφορά πάνω από 100 ντόπιων πληθυσμών οι οποίοι καλλιεργούνται σε μικρή κλίμακα, ικανά, για πολλούς από αυτούς, να τους επανεισάγουν στην καλλιέργεια. (www. aegilops.gr) Κιβωτός-Τράπεζα Σπόρων Αιγαίου Το Αρχιπέλαγος, Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας, μια μη κερδοσκοπική, μη κυβερνητική περιβαλλοντική οργάνωση που δραστηριοποιείται από το 1998, δημιούργησε την άνοιξη του 2005 την Κιβωτό–Τράπεζα Σπόρων Αιγαίου. Η Κιβωτός εδρεύει στην ερευνητική βάση της οργάνωσης στις Ράχες Ικαρίας και έχει στόχο τη συγκέντρωση και μακροχρόνια φύλαξη σπόρων, καθώς και τον πολλαπλασιασμό και τη διάδοση της καλλιέργειας των τοπικών ποικιλιών καλλιεργούμενων φυτών από τα νησιά του Αιγαίου. Παράλληλα συγκεντρώνονται και σπόροι από ενδημικά, προστατευόμενα και άλλα είδη χλωρίδας των νησιών. Με συνεχή, εκτεταμένη έρευνα και τη συνεργασία ευαισθητοποιημένων πολιτών από τις τοπικές κοινωνίες, έχουν συγκεντρωθεί εκατοντάδες ποικιλίες, από νησιά, νησίδες, βραχονησίδες και παράκτιες περιοχές του Αιγαίου, καθώς και περιοχές της Στερεάς Ελλάδας. Περιλαμβάνουν τοπικές ποικιλίες δενδρωδών, κηπευτικών, σιτηρών, ψυχανθών, αμπέλου και βοτάνων. Οι σπόροι φυλάσσονται σε κατάλληλες συνθήκες για μακροχρόνια συντήρηση και καλλιεργούνται πειραματικά για μορφολογική παρατήρηση, έτσι ώστε να

εξεταστεί ο τυχόν βαθμός επιμόλυνσής τους και να επιτευχθεί ο πολλαπλασιασμός τους. Η Τράπεζα Σπόρων Αιγαίου στεγάζεται στην ερευνητική βάση του Αρχιπελάγους στην Ικαρία και συνεργάζεται στενά με την Τράπεζα Γενετικού Υλικού του ΕΘΙΑΓΕ. (www.archipelago.gr) Η εναλλακτική κοινότητα Πελίτι Διαθέτει παραδοσιακές ποικιλίες από εξερευνητικές αποστολές που γίνονται όλο το χρόνο. Οι σπόροι δίνονται με την προϋπόθεση να επιστραφεί ένα μέρος πίσω. Συνεργάζονται περίπου 100 κατά τόπους καλλιεργητές ντόπιων ποικιλιών. Τον Μάρτιο του 1999 το «Πελίτι» οργάνωσε την 1η Πανελλαδική Γιορτή Ανταλλαγής Ντόπιων Ποικιλιών. Στις 10 Απριλίου του 2010 πραγματοποιήθηκε η 10η Πανελλαδική Γιορτή Ανταλλαγής Ντόπιων Ποικιλιών στην γη του Πελίτι, στο Μεσοχώρι του Δήμου Παρανεστίου στο νομό Δράμας. Οι στόχοι της γιορτής ήταν: •Να δοθούν σε όσο το δυνατόν περισσότερους καλλιεργητές παραδοσιακές ποικιλίες λαχανικών, σιτηρών κ.ά.

•Να έρθουν σε επαφή μεταξύ τους οι καλλιεργητές ντόπιων ποικιλιών και να ανταλλάξουν ποικιλίες, πληροφορίες και εμπειρίες.

•Να βρουν παραδοσιακές ποικιλίες οι καλλιεργητές που δεν έχουν παραδοσιακούς σπόρους.

•Να γίνουν όλες οι ανταλλαγές ελεύθερα χωρίς τη μεσολάβηση του χρήματος. (www.peliti.gr) Συντονισμένη δράση Το 2009, με απόφαση του υπουργείου Αγροτικής Ανάπ τυξης και Τροφίμων συγκροτήθηκε ομάδα εργασίας τοπικών ποικιλιών στο πλαίσιο της δράσης «Διατήρηση εκτατικών καλλιεργειών που κινδυνεύουν από γενετική διάβρωση» του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης 2007-2013. Έργο της ομάδας είναι: α) η εξέταση των τοπικών ποικιλιών της χώρας που χρήζουν άμεσης προστασίας από γενετική διάβρωση, β) η επικαιροποίηση του σχετικού καταλόγου με την προσθήκη η αφαίρεση ποικιλιών, γ) η παροχή οδηγιών για την προστασία στον αγρό των τοπικών ποικιλιών της χώρας, δ) η παροχή επιστημονικής και τεχνικής υποστήριξης για τη θέσπιση του εθνικού καταλόγου προστατευόμενων τοπικών ποικιλιών της χώρας. Στην ομάδα αυτή συμμετέχουν χωρίς αμοιβή υπηρεσιακοί εκπρόσωποι Δ/νσεων του υπουργείου και εκπρόσωποι φορέων εκτός υπουργείου με δεδομένη εμπειρία στη διατήρηση του φυτικού γενετικού υλικού (ΕΘΙΑΓΕ, πανεπιστήμια και εκπρόσωποι ΜΚΟ). Στην παραπάνω ομάδα εργασίας προσκλήθηκαν να συμμετέχουν οι οργανώσεις ΑΙΓΙΛΟΠΑΣ, ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ και ΠΕΛΙΤΙ.

37

ΜΑΜΜΑ ΜΙΑ (

) ΚΑΛΛΙΑ ΚΑΣΤΑΝΗ

Η ζωή

με το «μπλίκι μπλίκι» Αναμνήσεις διακοπών: πρωί, στο lobby παραθαλάσσιου ξενοδοχείου, ένα τσούρμο παιδιά, από 4 ως 10 ετών, κάθονται αμίλητα, στον ίδιο καναπέ, με μια φορητή κονσόλα παιχνιδιού στο χέρι. Να μη σας τρομάξω, αλλά το «να ξαναγινόμασταν πάλι πιτσιρίκοι» δεν κάνει πια ρίμα με το «μπάλα και ξυλίκι»… «Νintendo – don’t. Πώς είδα τα παιδιά μου να αλλάζουν και να γίνονται δαίμονες, τη στιγμή που τους αγόρασα ηλεκτρονικό παιχνίδι» - ναι, είναι ο αγαπημένος μου τίτλος της εβδομάδας, μπορεί και του μήνα. Δυστυχώς, δεν είναι δικός μου. Ανήκει στη Rosie Millard της «Daily Mail», η οποία υπογράφει μια από κείνες τις αστείες, συνενοχικές εξομολογήσεις γονέων, που μοιράζονται το ίδιο πρόβλημα: είναι η γενιά μαμαδο-μπαμπάδων με παιδιά του Nintendo. Ή του PSP ή του ΧΒΟΧ ή οτιδήποτε. Η μάρκα δεν έχει σημασία.

Oύτε η εμμονή, τιμή. Μετά από μήνες με παρακάλια, κλάματα κι ενοχές (σ.σ. «ναι, καλά, είμαι ο μόνος που δεν έχω στην τάξη μου, θες τα άλλα παιδιά να με κοροϊδεύουν;» - το ύστατο επιχείρημα, στο άκουσμα του οποίου λυγίζει και ο πιο αποφασισμένος γονιός), το μικρό μαύρο DS του Γιώργου ντεμπουτάρισε σπίτι μας τα Χριστούγεννα, σέρνοντας πίσω του μια μακριά ουρά από «όχι»: «όχι πριν τελειώσεις τα μαθήματά σου», «όχι παραπάνω από μία ώρα», «όχι στο φαΐ», «όχι στο αυτοκίνητο, θα ζαλιστείς», «όχι στο κρεβάτι», οπωσδήποτε «ΟΧΙ στις σχολικές εκδρομές». Μέσες άκρες, οι κανόνες τηρήθηκαν. Και ύστερα, ήρθε το καλοκαίρι. Σαν τη Rosie Μillard, παρακολούθησα άλαλη ένα «φυσιολογικό» αγόρι (με την μάλλον ευρεία έννοια του παιδιού που δεν είναι μοναχικό ή εσωστρεφές, έχει ενδιαφέροντα, φίλους, διαβάζει, αθλείται κ.λπ.) να μεταμορφώνεται σταδιακά στο μικρό χλομό «βαμπίρ» του FIFA-10: ήθελε να παίζει διαρκώς και παντού κι όσο έπαιζε, διψούσε για περισσότερο ηλεκτρονικό «αίμα». Τα άλλα παιχνίδια μπήκαν στην άκρη («πφφφ, αυτά τώρα είναι για τα μικρά»), το ποδήλατο ξεχάστηκε, τα βιβλία αράχνιασαν και για το μπάσκετ έκανε, ξαφνικά, «υπερβολική ζέστη». Στις διακοπές o Γιώργος έπαιζε DS στο δωμάτιο, στο εστιατόριο, στο καφέ, στο lobby του ξενοδοχείου, ακόμα και στην παραλία, κουκουλωμένος με μια πετσέτα για να

38

βλέπει την οθόνη. Ομολογώ πως εγώ δεν είδα ποτέ μου γελοιωδέστερο θέαμα – κι εν πάση περιπτώσει αυτό ακριβώς ήταν που με έκανε να επαναστατήσω. Το Nintendo «αποσύρθηκε» πανηγυρικά πνιγμένο μες σε ωκεανούς δακρύων και ουρλιαχτά με συγκριτικές αναφορές στις άλ λες μάνες του κόσμου. (Εννοείται, πως εγώ ήμουν η χειρότερη….) Ήταν ένα αιματηρό εμπάργκο που κράτησε μόλις τρεις μέρες. Μετά υπερίσχυσε, το «ένα παιχνίδι μόνο, θα είμαι καλός, το υπόσχομαι», το «σε παρακαλώ, είναι και δικές μου διακοπές» και -το κορυφαίο- «καλά, δεν λυπάσαι να με βλέπεις να βασανίζομαι έτσι;». (Συμπέρασμα: τύφλα να ’χει ο επαγγελματίας με τα δέκα PhDs στην επικοινωνία και τις πωλήσεις, μπροστά στο συναισθηματικό maneuvering του οκτάχρονου). Μεταξύ μας τώρα, το ξέρω πως δε λέω τίποτα καινούργιο. Εδώ και καμιά δεκαπενταριά χρόνια, από τότε που η χρήση του Nintendo πήρε περίπου επιδημικές διαστάσεις, εκατομμύρια γονείς βολοδέρνουν με τις ίδιες αγωνίες, απορίες, και ψυχολογικές έρευνες με αντιφατικά πορίσματα. Οι μισές μιλάνε για παιδιά με προβλήματα υγείας, πίεσης, ματιών, επιληπτικές κρίσεις, εξάρτηση, επιθετική συμπεριφορά και «απευαισθητοποίηση» (sic) στη βία. Από την άλλη, υπάρχουν και επιστήμονες που υποστηρίζουν βασίμως πως τα computer games «αποτελούν έναν φιλικό τρόπο εισαγωγής στον κόσμο των ηλεκτρονικών υπολογιστών», πως βοηθούν στη μαθηματική και δημιουργική σκέψη, τον οπτικο-κινητικό συντονισμό, τη μνήμη, τη συγκέντρωση της προσοχής και την παρατηρητικότητα. Άρα; Άρα, ως συνήθως η μπάλα βρίσκεται πάλι στο δικό μας γήπεδο: ποιος είπε ποτέ πως το να είσαι γονιός έρχεται μαζί με το εγχειρίδιο δράσης και με έτοιμες λύσεις περί καλού/κακού; Ως γονιός, λοιπόν, καλείσαι να παίξεις το ρόλο σου, που δεν είναι να φωνάξεις και να τιμωρήσεις αλλά να ενημερωθείς, να ελέγξεις, να θέσεις όρια και προτεραιότητες,

να επιβλέψεις, να ενθαρρύνεις, να μοιραστείς και να συζητήσεις. Στη χειρότερη περίπτωση, μπορεί να βρεθείς -όπως εγώ- να παίζεις, στα κρυφά, «Prince of Persia» ως τo πρωί. Στην καλύτερη, θα πρυτανεύσει η ψυχραιμία και το DS θα γυρίσει στην «ουρά με τα όχι», που λέγαμε. Από κει και πέρα στα περί επιθετικότητας -που είναι κι αυτό που απασχολεί τους περισσότερους- νομίζω πως θα πρέπει να βάλουμε λίγο νερό. Ξέρω παιδιά φίλων μου, φίλους τους και φίλους φίλων τους, που μεγάλωσαν παίζοντας «σατανικά» παιχνίδια εικονικής βίας, με ξύλο, άγριες σπαθομαχίες και take no prisoners μάχες. Κανένα, απ’ όσο ξέρω, δεν εξελίχθηκε σε μοναχικό, κοινωνικά αποκλεισμένο ή αμόρφωτο Ντίλινγκερ, που κλέβει τράπεζες ή πυροβολεί περαστικούς για διασκέδαση. Τα ίδια τα παιδιά λένε πως -αντίθετα με την κοινή αντίληψη- τα P.C. games είναι ένας εύκολος και μάλλον ανέξοδος τρόπος για να εκτονώσουν την οργή, τη σωματική επιθετικότητα ή το άγχος τους και γενικά, γίνεται μεγάλο πανηγύρι με τους άλλους

παίκτες. Άσε που, σε γενικές γραμμές, μετά τα 14-15, το μεγάλο «κόλλημα» με τα παιχνίδια τούς περνάει. Σε περίπτωση που αυτή η μέρα αργεί, παραθέτω ως χρήσιμο info την πληροφορία πως σε κάθε παιχνίδι υπάρχει διαβάθμιση καταλληλότητας, ανάλογα με το περιεχόμενο και την ηλικία του παίκτη - αυτή η πληροφορία συνήθως αναγράφεται πάνω στη συσκευασία. Σε περίπτωση αμφιβολίας, στο www.pegi. info/gr (το site του PEGI - Pan European Game Information, του οργανισμού που είναι υπεύθυνος για την αξιολόγηση των παιχνιδιών και την κατάταξη τους στις αντίστοιχες κατηγορίες) θα βρείτε πολλές πληροφορίες για την καταλληλότητα όλων των παιχνιδιών για PC και κονσόλες που κυκλοφορούν στο εμπόριο. Ά λλο ένα σχετικό site είναι το Αskaboutgames.com Για το φινάλε, μια κατάθεση ψυχής: κατά βάθος, ο πραγματικός λόγος για τον οποίο ο Γιώργος θα συνεχίσει να έχει DS είναι πως αν δεν έπαιζε ήσυχα ήσυχα το «Ολυμπιακός - Μίλαν» το τελευταίο δίωρο, αυτό το άρθρο πιθανόν δεν θα γραφόταν ποτέ. Γκολ και τέλος.

ΑΝΤΡΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ (

) ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΑΛΛΙΕΡΟΣ

Γαμοκατάσταση Υπάρχουν πολλά μυστήρια στον κόσμο. Η ακολουθία Φιμπονάτσι, τα αγρογλυφικά στο Περού, το μεγαλιθικό μνημείο Στόουνχετζ. Το μυστήριο του γάμου όμως παραμένει ένα από τα πιο εντυπωσιακά… Μετά από ένα καλοκαίρι με κατανυκτική παρακολούθηση γάμων, δεξιώσεις, «να ζήσετε, να ευτυχήσετε», λίστες γάμου, μπομπονιέρες στο αμάξι και αντίστοιχες ξέφρενες νύχτες, ήρθε η ώρα να αποδομήσουμε αυτό το μυστήριο που λέγεται γάμος και να βρούμε τη θέση μας μέσα σε αυτό. Μην ανησυχείτε. Θα είμαστε από την πλευρά του γαμπρού, όχι ο ίδιος ο γαμπρός. Η πρόσκληση Έρχεται το προσκλητήριο στο σπίτι. Δεν το φοβόμαστε. Δεν είναι προσκλητήριο για επανεκπαίδευση στο στρατό, ένας απλός γάμος είναι. Το ανοίγουμε. «Ο Νώντας και η Σάσα θα χαρούν πολύ να σας έχουν κοντά τους την ξεχωριστή μέρα του γάμου τους, Παρασκευή και 13, στον Ιερό Ναό του Σολομώντα, στις Κάτω Ραχούλες». Ορίστε, το λέει: θα χαρούν πολύ αν πάμε. Αν δεν πάμε, μπορεί να σκάσουν από τον καημό τους και να ακυρώσουν το ταξίδι του μέλιτος. Κανονίζουμε τα καθέκαστα. Επουδενί πάμε συνοδεύοντας γυναίκα, έχει αυτομάτως χαλάσει όλη η πλάκα. Ειδικά αν η γυναίκα αυτή μας φαντασιώνεται γαμπρούς με κοστούμι ακόμα κι όταν φοράμε πιτζάμες με το Snoopy. Το μυστήριο Φτάνουμε στην εκκλησία. Με το πάσο μας, προς το τέλος δηλαδή. Ο παπάς έχει ήδη βαρεθεί τη ζωή του, έχει μασήσει τα μισά λόγια και είναι στη φάση που λέει «αρραβωνίζεται ο δούλος του Θεού Επαμεινώνδας -ησυχία παρακαλώ- τη δούλη του θεού Αναστασία -παρακαλώ πολύ μην ομιλείτε- εις το όνομα –σιωπή- του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος – λίγο σέβας, κάντε μου τη χάρη- Αμήν». Εμείς κερδίζουμε χρόνο και σκανάρουμε σα λαγωνικά το χώρο. Ποιες έχουν έρθει, ποιες ξέρουμε, ποιες όχι, και αυτές που δεν ξέρουμε πώς θα γίνει να τις γνωρίσουμε. Και μετά έρχετε το ρύζι, που ανάθεμα ποιος ανορθόγραφος μπέρδεψε το ρύζι με τη ρίζα, και του ήρθε η ιδέα να πετάμε ρύζια για να ριζώσουν τα «παιδιά». Και μετά τινάζονται όλοι γιατί το ρύζι έχει χωθεί ακόμα και σε σημεία που ντρέπομαι και να πω. Εδώ εμείς πρέπει να φερθούμε έξυπνα και να αφήσουμε ένα-δυο κόκκους ρυζιού πάνω μας. Αυτό είναι το μυστικό. Γιατί όταν θα γνωρίσουμε Εκείνη (όπου «Εκείνη», βάλτε «γκομενάκι»), θα κάνει μια κίνηση να μας

το βγάλει, δε θα μας αφήσει έτσι. Να το αμέσως αμέσως το πρώτο body contact. Τα μάτια μας δεκατέσσερα να δούμε ποια κλαίει την ώρα του μυστηρίου, αυτή είναι η πιο ευάλωτη. Επίσης, είναι σχεδόν βέβαιο ότι αυτή που θα πλαντάξει, στη δεξίωση θα είναι το πιο άγριο party animal. Μετά είναι η ώρα για τη χαιρετούρα, αυτό που στέκονται όλοι στην ουρά σαν συνταξιούχοι του ΙΚΑ που περιμένουν το εφάπαξ. Άλλη κρίσιμη στιγμή. Όποια φιλάει το ζεύγος στον αέρα για να μη χαλάσει το μακιγιάζ της, απορρίπτεται (για ευνόητους λόγους). Πριν φύγουμε απ’ τη εκκλησία περνάμε από τον τελευταίο προμαχώνα: τις μπομπονιέρες. Εκεί αν είναι ωραίες οι μπομπονιερο-δότριες, όπως το θέλει η παράδοση, και φυσικά αν δεν είναι ανήλικες, πετάμε μια χαριτωμενιά. Προς Θεού δε ρωτάμε «Μανάρα, τι είναι αυτό; Κόλυβα σε τούλι;». Ουδεμία θα το εκτιμήσει.

του μπουφέ. Αυτό το μπολ με τις περίεργα όντα που κολυμπάνε σε ένα ροζ εφιάλτη με μαραμένα μαρούλια, είναι γαρίδες κοκτέιλ. Παίρνουμε λοιπόν τις γαρίδες μας, παίρνουμε ως είθισται και την υπόλοιπη Άρτα με τα Γιάννενα στο πιάτο και καθόμαστε. Μαζί της. Εδώ θα αποδειχθεί πολύ χρήσιμο να έχουμε αποστηθίσει μια δυο συνταγές της Αθανασίου, από αυτές που είναι στο κέντρο του τεύχους και τις κόβεις. Πιανόμαστε από τις ταλιατέλες (μεταφορικώς, όχι κυριολεκτικώς), γυρνάμε προς το μέρος της και λέμε με ύφος μορφωτικού ακόλουθου πρεσβείας «Καλές οι ταλιατέλες… αλλά η σάλτσα λίγο ανέμπνευστη. Εγώ τελευταία τις φτιάχνω με μπρόκολο, κουκουνάρι και φρέσκια μυζήθρα». Είμαστε τουλάχιστον καταπληκτικοί: εκτός όλων των άλλων αμέτρητων χαρισμάτων μας, ξέρουμε και από ταλιατέλες. Και αντί να αφήσουμε τη νύχτα να κυλήσει, καλύτερα να την κυλάμε εμείς, σαν να είναι η νύχτα μια μπάλα μπόουλινγκ με την οποία θα ρίξουμε όλες τις κορίνες. Θα γελάσουμε, θα γνωριστούμε, θα μπουν και τα νησιώτικα, αλλά δε θα ξενερώσουμε, γιατί καμία τους δε θέλει τους ξενέρωτους. Οι γάμοι έχουν πλάκα. Φτάνει να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά. Όπως είπε και ο Μπέντζαμιν Φράνκλιν: «Έχε ανοιχτά τα μάτια σου πριν το γάμο και …μισόκλειστα μετά». Βίον ανθόσπαρτον!

Στη δεξίωση Τραβάμε για τη δεξίωση. Η οποία γίνεται στο κοσμικό κέντρο «Τα κακαρίσματα» ή στο κτήμα Μπατάγου. Κι όταν λέμε κτήμα, μην ετοιμαστείτε να πάτε με τρακτέρ και γαλότσα για τη λάσπη, όοοχι, αυτό το κτήμα είναι άλλου συναφιού, πιο ιντελεκτουέλ. Βρίσκουμε το τραπέζι μας. Το ιδανικό θα είναι να μας έχουν τοποθετήσει στο τραπέζι με τις φίλες/ξαδέρφες/συμμαθήτριες της νύφης. Bingo. Αλλά ακόμα κι αν η ζωή μάς έχει παίξει άσχημο παιχνίδι και μας έχουν καθήσει με κυρίους παλαιότερους του μακαρίτη του Λογοθετίδη, δεν αγχωνόμαστε. Γάμος είναι, δεν είναι κονσέρτο για βιόλες, αργά ή γρήγορα θα σηκωθεί ο κόσμος, και στα τραπέζια θα γίνουν τράμπες. Βρίσκουμε την λεία μας. Βεβαιωνόμαστε ότι πληροί τις εξής προδιαγραφές: δεν φοράει βέρα, δεν έχει κοντά της κύριο που θυμίζει τον Christophen Walken στην «Προφητεία» και τον οποίο φωνάζει «μπαμπά», δεν είναι ντίρλα απ’ το ποτό και φοράει σουτιέν με εύκολο κούμπωμα (για τους πολύ αδίστακτους). Περιμένουμε στωικά όπως τα γεράκια πάνω από ένα κοπάδι διψασμένες γαζέλες, για την ώρα που θα αρχίσουν οι χοροί (και θα βρούμε αλλιώτικα, στέκια επαρχιώτικα, βρε). Αν είμαστε καλοί στο χορό, μπράβο μας (one point), αν όχι, θα μας βοηθήσει «Εκείνη» να το παλέψουμε (two points). Κάπου εκεί ενδιάμεσα έρχεται η ώρα

39

ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ... (

) ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΑΛΙΕΡΟΣ (

) IML

Eat Pray Love

Μια αληθινή ιστορία για μια γυναίκα που ταξίδεψε, αφέθηκε στην απόλαυση της γεύσης, στη λύτρωση της πίστης και την αγάπη, και τελικά βρήκε τον εαυτό της. Μια αληθινή ιστορία, που έγινε βιβλίο, και τώρα ταινία. Στις 7 Οκτωβρίου έχουμε ραντεβού με την Τζούλια Ρόμπερτς... Στα τριάντα της η Λιζ έχει ένα γάμο, ένα ωραίο σπίτι και μια ζωή που στα μάτια των άλλων μοιάζει ιδανική. Δεν είναι όμως. Κάποια στιγμή συνειδητοποιεί ότι έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της, λειτουργώντας πάντα ως παραπλήρωμα κάποιου άλλου. Μέσα σε σχέσεις ή χωρισμούς. Συνεχώς. Χωρίς ένα διάλειμμα στο οποίο θα μείνει μόνη της, αντιμέτωπη με τον εαυτό της. Αφήνει λοιπόν τα πάντα πίσω της και ξεκινάει ένα ταξίδι αυτογνωσίας, ψάχνοντας σε γωνιές του κόσμου όσα νιώθει πως έχασε. Περνάει τέσσερις μήνες στην Ιταλία, αντλώντας ευχαρίστηση από το φαγητό και ξαναβρίσκοντας τη δύναμη να απολαμβάνει.

Eat. Τους επόμενους τέσσερις μήνες, ανακαλύπτει στην Ινδία τη χαμένη της πίστη. Pray. Ο κύκλος κλείνει στο Μπαλί, όπου επιτέλους αφήνεται ελεύθερη στην αγάπη. Love. Αυτό είναι το Eat Pray Love. Από τις σελίδες του βιβλίου στη μεγάλη οθόνη Η Λιζ δεν είναι ένα φανταστικό πρόσωπο. Είναι η Elizabeth Gilbert, η ίδια η συγγραφέας του best seller Eat Pray Love. Άρα η ιστορία αυτή δεν είναι μυθοπλασία. Είναι το δικό της travelogue, το δικό της αυτοβιογραφικό ταξίδι. Όταν το έγραφε το 2006, σίγουρα δεν πίστευε ότι λίγα χρόνια μετά θα έβλεπε την ιστορία της να φωτίζεται μέσα σε μια σκοτεινή αίθουσα κινηματογράφου. Οι αναγνώστες του βιβλίου αυξάνονταν με γεωμετρική πρόοδο. Όπως ακριβώς είχε γίνει με το «Ο μοναχός που πούλησε τη Ferrari του», που έκανε εκατομμύρια αντίτυπα με την ιστορία ενός μεγαλοδικηγόρου που παθαίνει ένα σχεδόν μοιραίο έμφραγμα και με αφορμή αυτό αποφασίζει να φύγει, να απαρνηθεί όσα τον δέσμευαν στην παλιά του ζωή και να ταξιδέψει για να βρει την προσωπική του ισορροπία. Περίπου ίδια ιστορία, απλώς ιδωμένη από την αντρική πλευρά. Μάλλον το Eat Pray Love γρατζούνισε -και όχι απλά άγγιξε- ευαίσθητες χορδές. Και λέω «γρατζούνισε» γιατί για πολλούς από εμάς υπάρχουν στιγμές που μας φαίνεται απλά επώδυνο να βρισκόμαστε στο εδώ και το τώρα. Πολλοί ονειρεύονται με τα μάτια ανοιχτά πώς θα ήταν άραγε αν τα «βροντούσαν» όλα και έφευγαν. Πώς θα ήταν άραγε;

40

Πώς θα ήταν άραγε; Το ίδιο σκεφτόταν το Χόλiγουντ, συμπληρώνοντας δίπλα: «πώς θα ήταν αν το βιβλίο γινόταν ταινία»; «Και η Λιζ ήταν η Τζούλια Ρόμπερτς; Και έβρισκε τον έρωτα στο πρόσωπο του Χαβιέ Μπαρδέμ; Και αν αλλάζαμε και λίγο το στόρι;» Τι να περιμένουμε; Θα περιμένουμε το κομμάτι του Pray, το αφιερωμένο στην πνευματική αφύπνιση της Λιζ. Θα περιμένουμε το Love, γιατί είμαστε αθεράπευτα ρομαντικοί και χρειαζόμαστε τη σινε-δόση μας. Αλλά θα μας επιτρέψετε να περιμένουμε με μεγαλύτερη περιέργεια το κομμάτι του Eat. Το οποίο σύμφωνα με τις πρώτες κριτικές του κοινού είναι αυτό που δίνει τη «γεύση» της ταινίας τελικά. Ένα κομμάτι που φαινομενικά μοιάζει να είναι το πιο επιφανειακό από τα άλλα δύο βαθύτερα, αλλά –φευ– δίνει στην απόλαυση του φαγητού αυτό που ο σύγχρονος τρόπος ζωής πασχίζει να της στερήσει: την τελετουργικότητα. Τη χωρίς ενοχές απόλαυση, το σεβασμό στη γεύση και την ιερότητα της στιγμής. Κι αυτό σε μια εποχή που αυτό το ρημάδι το Eat γίνεται ή μηχανικά ή βεβιασμένα ή επιδεικτικά ή βουλιμικά. Το Eat Pray Love είναι το highlight της φθινοπωρινής σεζόν; Θα δείξει. Στην Αμερική το «έφαγαν» ήδη (από τις 13 Αυγούστου). Κάποιοι το βρήκαν γλυκό, άλλοι γλυκανάλατο, άλλοι πιο αυστηροί κακομαγειρεμένο. Μερικοί λάτρεις του βιβλίου βαρυστομάχιασαν από μια Λιζ που ενώ στις σελίδες του φαινόταν έξυπνη και αρμονική, στην οθόνη τούς φάνηκε νευρωτική και εγωκεντρική, σαν βγαλμένη από ένα άλλο Sex and the City. Θα καταφέρει η ταινία να μεταφέρει τη δεξιοτεχνική αφήγηση του βιβλίου ή θα καεί η συνταγή κάτω από τα δυνατά φώτα της κάμερας; Θα δούμε ένα ταξίδι επικό ή επι(δερμι)κό; Το σίγουρο είναι ότι θα δώσει τροφή για σκέψη… Το Eat Pray Love σερβίρεται στην Ελλάδα στις 7 Οκτωβρίου. Για όσους φυσικά «τρώγονται» να το δουν πρώτοι, θα παιχτεί και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, τις «Νύχτες Πρεμιέρας».

Trivia για την ταινία - Το ομώνυμο βιβλίο είναι χωρισμένο σε 108 κεφάλαια, όσες και οι χάντρες προσευχής στα mala, τα κομποσκοίνια της ινδουιστικής λατρείας, συμβολισμός που δεν κατάφερε να περάσει στην ταινία.

- Ο Luca Argentero που παίζει τον ξεναγό της Julia Roberts στην Ιταλία και στις εκεί γαστρονομικές της αναζητήσεις, είναι πρώην παίκτης του ιταλικού Big Brother.

- Το πρώτο σαββατοκύριακο προβολής του, το Eat Pray Love κέρδισε τη δεύτερη θέση στο αμερικανικό box office εισιτηρίων (μετά τους Αναλώσιμους με τον Sylvester Stallone), με εισπράξεις 23,7 εκατ. δολαρίων.

- Καμία ταινία με την Julia Roberts δεν έχει κάνει τέτοιο εισπρακτικό «μπαμ» άμα τη εμφανίσει, τα τελευταία 10 χρόνια.

- Η Roberts κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων στην Ιταλία πήρε 5 κιλά. «Αγάπησα όμως κάθε ένα από αυτά», είπε η ίδια. «Όλοι μου έλεγαν ότι θα τα χάσω όταν πάμε στην Ινδία, αλλά αυτό απλά δε συνέβη!»

- Η κινηματογραφική μεταφορά και η σκηνοθεσία της ταινίας είναι του βραβευμένου με βραβείο Emmy, Ryan Murphy. Ο Merphy είναι ο δημιουργός του Nip/Tuck (Πλαστική Ομορφιά) με τους διαταραγμένους πλαστικούς χειρούργους, αλλά και του Glee που έσκισε πέρσι ως τηλεοπτική σειρά-μιούζικαλ.

...ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ (

) ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΜΑΚΡΥΩΝΙΤΟΥ

Eating in/out Δοκίμασα μια νέα τάση που δειλά δειλά αναπτύσσεται στην Ελλάδα κι είδα ανήσυχες γαλλοπρεπείς μαγειρικές να γεννιούνται στην κουζίνα μου και το γιορτινό δείπνο να σερβίρεται στην τραπεζαρία μου…

«Chez vous» Με την πρώτη ματιά: Βάζω το κρασί, βάζεις το σπίτι, να μοιραστούμε το φαγητό; Κάπως έτσι δουλεύει η ιστορία του home chefing. Στο εξωτερικό είναι πλέον παλιά μόδα, όμως στην Ελλάδα μόλις τα τελευταία χρόνια αρχίζει να παίρνει οργανωμένες διασ τάσεις που κρατάνε αποσ τάσεις ασφαλείας από το θέμα catering. Εδώ η περισσότερη δουλειά γίνεται στο σπίτι σου κι όλη η υπόθεση οργανώνεται από δυο άτομα, τον σεφ Tony Mordelet και τη hospitality manager Ειρήνη Κολλιντζά, και για τον λόγο αυτό απευθύνονται σε σχετικά μικρές παρέες, συνήθως μέχρι 12 άτομα. Ενώ ο Τόνι μαγειρεύει, η Ειρήνη ετοιμάζει το χώρο, όπως ακριβώς τα έχετε συμφωνήσει κι ανάλογα με τις περιστάσεις, αν δηλαδή πρόκειται για επίσημο δείπνο, επαγγελματικό τραπέζι, δείπνο γενεθλίων κ.λπ. Με την πρώτη γουλιά: Τα παιδιά έχουν λίγες γνώσεις σχετικά με το κρασί και θα σας προτείνουν ενδιαφέρουσες λύσεις για να συνοδεύσετε το φαγητό που θα ετοιμάσουν. Ωστόσο, το ωραίο σε όλη αυτή την ιστορία είναι πως μπορούμε να κάνουμε μόνοι την επιλογή μας και να επιλέξουμε τα αγαπημένα μας κρασιά από μια ενημερωμένη κάβα. Στο ψητό: Με όλα του τα συμπράγαλα παραμάσχαλα, ο Τόνι καταφτάνει σπίτι μου και αναλαμβάνει δράση. Έχουμε εκ των προτέρων συμφωνήσει το μενού, έχει κάνει ό,τι προετοιμασία είναι απαραίτητη όσον αφορά παρασκευές που χρειάζονται περισσότερο από μερικές ώρες για να προετοιμαστούν κι έτσι γύρω στο μεσημεράκι αριβάρει στη κουζίνα μου για να δημιουργήσει. Όταν οι μυρουδιές σημάνουν την έναρξη του δείπνου, επιλέγω τη μουσική για να βάλω τη δική μου πινελιά στην ατμόσφαιρα κι αφήνομαι μαζί με την παρέα στην περιποίηση της Ειρήνης. Καταφτάνει με ένα λαχταριστό γκασπάτσο με κεράσι, δροσερό, αρωματικό και πικάντικο ταυτόχρονα τέλεια έναρξη. Ακολουθεί ένα ενδιαφέρον ριζότο με θαλασσινά συνοδεία τραγανού μπισκότου παρμεζάνας και σαφράν και στη συνέχεια εξωτικές και λαχταριστές γαρίδες με αρώματα από Ασία. Φρεσκάραμε τον ουρανίσκο μας με μια δροσερή γρανίτα με βότκα και λεμόνι, για να περάσουμε στο κυρίως πιάτο, που ήταν ένα καλομαγειρεμένο καρέ αρνιού, με κρούστα από παρμεζάνα

κι ελιές και mille – feuille λαχανικών (που αν και νόστιμο, δεν ήταν κάτι περισσότερο από ψητά λαχανικά με ξίδι μπαλσάμικο). Είχα διαλέξει δυο γλυκάκια για να τρατάρω τους καλεσμένους μου: Πρώτα ήρθε ένα βελούδινο trio crème brulee με πιπέρι pibali, με βανίλια και με φραγκοστάφυλο, που ήταν καλύτερο από τα σοκολατένια ραβιόλι που ακολούθησαν. Η κουζίνα του Τόνι έχει σαφή γαλλικό προσανατολισμό, αλ λά τα πιάτα που προτείνει στα φιξ μενού μπορούν να αλλάξουν σύμφωνα με τις προτιμήσεις μας, δεδομένου πάντα πως το μενού είναι το ίδιο για όλους τους καλεσμένους. €€€: Στην τιμή συμπεριλαμβάνονται όλες οι υπηρεσίες που σας παρέχονται, δηλαδή τα υλικά, το μαγείρεμα, το art de la table (δανεικό ή δικό σας), το σέρβις και -το καλύτερο...- το πλύσιμο των πιάτων (όταν θα φύγουν, το σπίτι θα είναι όπως ακριβώς τους το παραδώσατε)!!! Το κρασί είναι το μόνο που πληρώνουμε εξτρά. Έτσι, αν και το μενού που επέλεξα εγώ ήταν κάπως τσιμπημένο, αφού το κόστος του έφτανε τα 85 ευρώ το άτομο, αναλόγως με το μενού που θα επιλέξετε εσείς, οι τιμές για ένα πρώτο, ένα κυρίως και ένα γλυκό ξεκινάνε από 39 ευρώ το άτομο. Μμμμ (μ’ αρέσει): Home sweet home Ουφ: Πάλι θα με κλείσεις μέσα; Data: Ειρήνη Κολλιντζά, 6944 986 671 www.chezvous.gr

Νύχτες Πρεμιέρας στο Black Duck 15 -26 Σεπ τε μβρίου: To με γα λύτερο κινηματογραφικό φεστιβάλ της πόλης συνεχίζει για 2η συνεχόμενη χρονιά τη συνεργασία του με έναν από τους πιο φιλόξενους και ιδιαίτερους πολυχώρους της Αθήνας, το αγαπημένο μας Black Duck, στη Χρήστου Λαδά. Σε συνέχεια της περσινής πρωτοποριακής επιλογής πιάτων, εμπνευσμένων από αγαπημένες κινηματογραφικές ταινίες (Νονός, Πουλιά, Ratatouille, Chocolat κ.ά.), η δημιουργική ομάδα του εστιατορίου του Black Duck ενώνει και φέτος τις δυνάμεις της με την ομάδα του φεστιβάλ και μαζί δημιουργούν ένα μενού με αφετηρία τις κινηματογραφικές παραγωγές του φετινού προγράμματος, με τίτλο «Νύχτες Πρεμιέρας στο Black Duck». Συνοδεία κινηματογραφικών soundtrack θα δημιουργήσουν το ιδανικό περιβάλλον για το κλείσιμο μιας υπέροχης κινηματογραφικής βραδιάς. Έτσι, κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ, οι επισκέπτες του Black Duck στο μπαρ θα συναντούν τους συντελεστές των ταινιών, θα χαζεύουν στην γκαλερί φωτογραφίες από την προηγούμενη μέρα του φεστιβάλ, ενώ στην υπέροχη σάλα φαγητού θα μπορούν να δοκιμάσουν τα: -Snowman’s Land Ένας εκτελεστής της κακιάς ώρας στέλνεται κάπου στα Καρπάθια,

χωρίς να φαντάζεται τι τον περιμένει εκεί: Δροσερή σαλάτα με φρέσκο κατσικίσιο τυρί και βινεγκρέτ από σμέουρα.

-The First Gun (A Girl, A Gun and A Noodle Shop). Όταν οι Κινέζοι αποφασίζουν να μεταφέρουν το First Blood των αδελφών Κοέν στη πατρίδα τους, η γεύση μόνο σετσουάν μπορεί να θυμίζει: Φιλετάκια κοτόπουλο με γλυκόξινη σαλτσα, λαχανικά, κάσιους και rice noodles.

-Killer Inside Me. Ένας παρανοϊκός βοηθός σερίφη-σίριαλ κίλερ σε μία ωδή στη βιαιότητα: Ζουμερό T-bone steak μαριναρισμένο σε αρωματικό λάδι με βότανα, σερβιρισμένο με φρέσκιες πατάτες τηγανιτές και σάλτσα με άρωμα καπνού.

-Io Sono l’Amore, Ο τραγικός έρωτας της Έμα μ' ένα φίλο του γιου της με φόντο το Μιλάνο: Λαυράκι σοτέ με καρέ λαχανικών, βλίτα και σάλτσα από λεμόνι και θυμάρι Angel Χρειάζομαι αγάπη, και θα τη βρω! Σημαντική λεπτομέρεια: είναι παντρεμένη...: Αχλάδι ποσέ σε κόκκινο κρασί και γρεναδίνη, πάνω σε φωλιά καταϊφιού, με παγωτό.

Info Black Duck - Ντόρα Ρίζου Χρήστου Λαδά 9Α και Σταδίου, Αθήνα τηλέφωνο: 210 3234760 www.blackduck.gr , info@blackduck.gr

ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ... (

) ΝΙΚΟΛ ΛΑΦΑΖΑΝΗ

Βιβλιοφαγία «20 σεφ, 11 μαμάδες και εγώ» -111 συνταγές και ιδέες διατροφής για παιδιά Κώστας Στοφόρος Σελ.: 232 Τιμή: 18,00 ευρώ Εκδόσεις: Κριτική, Ιούνιος 2010 Για τους δύσκολους παιδικούς ουρανίσκους Όλοι γνωρίζουν πως είναι καλό για την υγεία να τρως άφθονα φρούτα και λαχανικά, ψάρια και όσπρια. Πώς όμως να πείσεις τα παιδιά να φάνε κουνουπίδι και μπρόκολο; Πώς να τα κάνεις να αγαπήσουν το σπανάκι και το μαρούλι; Πώς να τους μάθεις να τρώνε δυο φορές τη βδομάδα όσπρια χωρίς διαμαρτυρίες; Ο Κώστας Στοφόρος, δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου, ξέρει με το παραπάνω τις δυσκολίες του εγχειρήματος ως πατέρας τριών παιδιών. «Ήθελα να αποδείξω ότι το υγιεινό δεν είναι αναγκαστικά και άνοστο. Ζήτησα λοιπόν τη βοήθεια είκοσι ειδικών της γεύσης, αλλά και μιας ενδεκάδας από μαμάδες. Όλοι ανταποκρίθηκαν με χαρά στο κάλεσμά μου και στην πρόκληση: Τους ζήτησα να προτείνουν συνταγές προσαρμοσμένες στις διατροφικές ανάγκες των παιδιών αλλά να έχουν επιπλέον και τη μαγική ιδιότητα να μετατρέψουν το κουνουπίδι σε …σουβλάκι! Δηλαδή να είναι τόσο νόστιμες, που ακόμη και το πιο δύσκολο παιδί να πεισθεί έστω να δοκιμάσει». Πέρα από τις συνταγές, κορυφαίοι ειδικοί αναλύουν τη σημασία που έχουν οι διάφορες τροφές για την ανάπτυξη και τη υγεία του παιδιού, παρουσιάζονται πρόσφατες έρευνες αλλά και ένα ενδεικτικό διαιτολόγιο που δίνει απαντήσεις στο «τι θα μαγειρέψουμε σήμερα». Ακόμη δίνονται απαντήσεις σε συνηθισμένες ερωτήσεις για τη διατροφή των παιδιών και την ασφάλεια των τροφίμων, ενώ παρουσιάζονται απλές τεχνικές που θα βοηθήσουν γονείς και εκπαιδευτικούς να

42

μεταδώσουν στα παιδιά σωστές διατροφικές συνήθειες. Σκοπός του συγγραφέα ήταν να ετοιμάσει ένα βιβλίο-εργαλείο για τους γονείς ώστε να βοηθήσουν τα παιδιά τους να αποκτήσουν σωστές διατροφικές συνήθειες. Με μορφή σπιράλ για εύκολη χρήση στην κουζίνα (σε αντίθεση με πολλά ανάλογα βιβλία που φτιάχνονται σαν λευκώματα προορισμένα να στολίζουν το coffee table του καθιστικού, ξεχνώντας ότι η βασική τους αποστολή είναι η λειτουργικότητα στην κουζίνα επί τω έργο), το βιβλίο αυτό μοιάζει να διαβάζεται στα όρθια την ώρα της δράσης. Το βιβλίο περιέχει κείμενα ειδικών για την παιδική διατροφή, όπως π.χ. για τα όσπρια και τα λαχανικά στη διατροφή του παιδιού ή πώς οι δάσκαλοι μπορούν να βοηθήσουν ώστε τα παιδιά να αποκτήσουν σωστές διατροφικές

συνήθειες. Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος του καταλαμβάνουν οι 111 συνταγές, που ο συγγραφέας προσπάθησε να συνδυάζουν τυις προϋποθέσεις ώστε να συγκινήσουν τους παιδικούς ουρανίσκους: να είναι νόστιμες και υγιεινές και να φτιάχνονται με ευκολία – γνωρίζοντας ότι οι απαιτήσεις της ζωής δεν αφήνουν πολύ χρόνο στους εργαζόμενους γονείς στην καθημερινότητά τους. Στο τέλος παρουσιάζεται και ένα ενδεικτικό και πρακτικό εβδομαδιαίο διαιτολόγιο για παιδιά, το οποίο δίνει ιδέες και λειτουργεί υπενθυμιστικά στους γονείς. Η ευαισθησία του Κώσ τα Στοφόρου απέναντι στα παιδιά είναι γνωστή τόσο από προηγούμενα βιβλία του («Γονείς για πρώτη φορά», «Όποιος αγαπάει (εκ) παιδεύει», «Μπαμπά, τι είναι το σεξ;» - όλα από τις εκδόσεις Κριτική) όσο και από το μπλογκ του («Ημερολόγιο ενός πατέρα – Ένας πατέρας τριών παιδιών περιγράφει τις οικογενειακές εμπειρίες και όχι μόνον» - www.stoforos.blogspot.com), το οποίο όχι μόνο αποδεικνύει τη γνήσια αγάπη και το ενδιαφέρον του αλλά επίσης προβάλλει μια όχι τόσο συνηθισμένη εικόνα για το σύγχρονο πατέρα στην Ελλάδα, που ελπίζουμε να συναντάμε όλο και συχνότερα στους νέους γονείς.

...ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

«Από μικρός στα βάσανα ή στην υγιεινή κουζίνα;» Ελένη ΠαρασκευάΠανοτοπούλου Εικονογράφηση: Δωροθέα Λαμπρινοπούλου Σειρά: Εκδρομή στην κουζίνα! Εκδόσεις: Μελάνι, 2010 Σελ.: 30 Τιμή: 9,04 € Προετοιμάζοντας μικρούς μάγειρες Για τους δείκτες της παιδικής παχυσαρκίας στην Ελλάδα φαντάζομαι πως όλο και κάτι θα έχετε ακούσει ή διαβάσει τα τελευταία χρόνια. Η αύξηση που παρατηρείται σε μια χώρα που μύησε την υφήλιο στα οφέλη της μεσογειακής διατροφής είναι, αν μη τι άλλο, ανησυχητική. Παιδιά και έφηβοι όλο και περισσότερο δυστυχώς αντιμετωπίζουν πρόβλημα βάρους. Η καθιστική ζωή που επιβάλ λουν οι ατέλειωτες ώρες σχολείου-φροντιστηρίου και διαβάσματος, οι σύγχρονοι ρυθμοί και η τηλεόραση που έχει αντικαταστήσει το παιχνίδι στις γειτονιές (ειδικά στις πόλεις), αλλά και η εύκολη καταφυγή στο έτοιμο φαγητό από την πλευρά των γονιών, ευθύνονται που τόσα παιδιά καταφεύγουν από μικρές ηλικίες στα XL ρούχα και σε άσχημη ψυχολογία. Το παχύσαρκο παιδί σήµερα είναι ο άρρωστος ενήλικας αύριο. ∆ηλαδή, από µικρός στα βάσανα, που δεν έχουν τέλος. Γιατί πώς γίνεται να αγαπήσεις τον εαυτό σου αν δεν αγαπάς το σώμα σου; Η πρόληψη, ειδικά σήμερα, πρέπει να αρχίσει από τις μικρές ηλικίες και να γίνεται µε απλές, αλλά συγκεκριµένες κινήσεις: διευκόλυνση των παιδιών να έχουν καθηµερινή σωµατική δραστηριότητα, γονείς έτοιµους να αλλάξουν τις διατροφικές συνήθειες στο καθηµερινό τραπέζι και σχολεία που προάγουν ουσιαστικά έναν υγιή και όχι αδρανή τρόπο ζωής. Οι συνταγές που υπάρχουν στο βιβλίο αυτό δοκιµάστηκαν και αγαπήθηκαν από τα παιδιά που µαγείρεψαν στην Πρότυπη Εκπαιδευτική Κουζίνα του Τµήµατος Παχυσαρκίας, ∆ιατροφής και Μεταβολισµού του νοσοκοµείου «Υγεία». Τα παιδιά αυτά, υπέρβαρα ή παχύσαρκα, είχαν την ευκαιρία να βάλουν την ποδιά του µάγειρα και να βοηθήσουν για το φαγητό που, στο τέλος της πρακτικής τους εκπαίδευσης στην υγιεινή κουζίνα, σερβίρε η συγγραφέας για να φάνε όλοι µαζί.

Η κουζίνα του σπιτιού µας είναι ένα µικρό σχολείο. Εδώ η «διατροφική αγωγή» βρίσκει τα µέσα για να πραγµατοποιηθεί µέρα µε τη µέρα. Ο γονιός οδηγεί, το παιδί ακολουθεί. Το βιβλίο αυτό απευθύνεται κυρίως στο παιδί: το καλεί να αναλάβει την κουζίνα µε τον τρόπο του, πολύ απλά, πρακτικά, µε κέφι, µε χιούµορ, για να γνωρίσει καλύτερα τα τρόφιµα και πώς µαγειρεύονται, για να κάνει ένα ευχάριστο διάλειµµα και, κυρίως, για να γευτεί και να χορτάσει χάρη στην υγιεινή κουζίνα. Η συγγραφέας του βιβλίου απέφυγε µε επιµονή κάθε πιθανή οµοιότητα µε τα έντυπα υπερπροσφοράς συνταγών µαγειρικής των ΜΜΕ και του διαδικτύου, που βοµβαρδίζουν τον αναγνώστη µε «σούπερ συνταγές», θερµίδες, βιταµίνες, ιχνοστοιχεία και έξτρα µαγικές ιδιότητες των τροφίµων του ψυγείου µας. Απέρριψε µε πλήρη επίγνωση της αρνητικής συνέπειας, ιδιαίτερα στα παιδιά, καθετί που θυµίζει «δίαιτα», στέρηση, και µάλιστα διά βίου. Χρησιµοποίησε µε µέτρο και γνώση τα δήθεν «απαγορευµένα» (βούτυρο, ζάχαρη). Το «διαιτητικό σύνδροµο» δεν έχει θέση εδώ. Η ιατρικοποίηση της σοκολάτας δεν αφορά αυτό το βιβλίο… Η υγιεινή διατροφή περιέχει γνώση, όχι όµως

καταναγκασµό. Αυτές είναι οι προθέσεις του βιβλίου αυτού, που είναι το πρώτο στο είδος του στη χώρα µας. Το υπέρβαρο και παχύσαρκο παιδί έχει να αντιµετωπίσει ένα πρόβληµα λίγο ως πολύ δυσβάσταχτο, αλλά και να εκµεταλλευτεί ένα πλεονέκτηµα σε κάθε περίπτωση τεράστιο: η ανάπτυξή του είναι σε εξέλιξη, εποµένως κάθε βοηθητική προσφορά γίνεται σωτήρια! Το σώµα αλλάζει συνέχεια και η εξέλιξή του ανταποκρίνεται σε καθετί καλό. Εκτός από την πρωτότυπη σύλληψη, στα συν του βιβλίου είναι η όμορφη εικονογράφηση της Ανδρομάχης Γιαννοπούλου, με διάσπαρτες μοντέρνες ζωγραφίες που ζωηρεύουν τις συνταγές και προκαλούν τα παιδικά μάτια. Φυσικά, αν ο γονιός ή η γιαγιά δεν είναι διατεθειμένοι να αφιερώσουν χρόνο στην κουζίνα με τα παιδιά, το βιβλίο θα καταλήξει ξεχασμένο σ’ ένα ράφι βιβλιοθήκης. Και θα είναι κρίμα. Γιατί μπορεί όλοι να εξαίρουμε τη σπουδαιότητα των σχολικών γνώσεων, αλλά ας μην παραγνωρίζουμε ότι πέρα απ’ τα αναγκαία εκπαιδευτικά βιβλία, υπάρχει και η βιωματική γνώση που σ’ ακολουθεί όλη σου τη ζωή. Μια τέτοια προσφέρεται εδώ από την την Ελένη Παρασκευά, η οποία, καθώς εργάζεται οκτώ χρόνια στο Τµήµα ∆ιατροφής και Παχυσαρκίας του Νοσοκοµείου Υγεία ως εκπαιδευτικός της διατροφής για παιδιά και ενήλικες που αντιµετωπίζουν προβλήµατα σωµατικού βάρους, γνωρίζει τη σπουδαιότητα του ζητήματος αντιμετωπίζοντας καθημερινά μια αλήθεια που δε θα συναντήσουμε στα περιοδικά. Η ίδια εξάλλου πιστεύει στην εκπαίδευση ως µέσον για καλύτερη ποιότητα ζωής και για την εξασφάλιση της υγείας. Και κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητήσει.

43

COOK N ROLL (

) ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΟΥΝΗΣ

Για να ανεβούμε λίγο,

guys!

Σκέφτηκα να κάνω ένα tribute σε feel-good δίσκους και ταινίες. Καθότι ο Σεπτέμβριος, που όλοι είναι στην κλάψα για το καλοκαίρι που φεύγει και με χαμηλό -λόγω κρίσηςηθικό, απαιτεί πράγματα να μας διώχνουν τις κακές σκέψεις (για να μη σας πω τις σκέψεις γενικά) και απλώς να μας φτιάχνουν τη διάθεση. Καλά δεν έκανα; Feel-good ταινίες Fantastic Mr. Fox Συνταγή: O δημιουργός της «Οικογένειας Τένεμπαουν» Wes Anderson αναμειγνύει στο σκεύος του stop motion φιγούρες βγαλμένες από παιδικά όνειρα (με τις φωνές των Τζορτζ Κλούνι, Μέριλ Στριπ, Μπιλ Μάρεϊ και Όουεν Ουίλσον), σαρκαστικό χιούμορ, κοινωνικό σχολιασμό και μινιμαλιστική σκηνοθεσία, ακολουθώντας τη συνταγή ενός επιτυχημένου βιβλίου από τον συγγραφέα τού «Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο της σοκολάτας». Αποτέλεσμα: Ένα πρωτότυπο ενήλικο cartoon, πραγματικό χάρμα οφθαλμών, που γοητεύει με την εκκεντρικότητα, την εξυπνάδα και την καλλιτεχνική του αρτιότητα.

Hot Tub Time Machine Συνταγή: Αν και η ελληνική απόδοση του τίτλου («Ένα τρελό τρελό τζακούζι») τα λέει όλα από μόνη της, θα αναφέρω απλά το βασικό plot του σεναρίου: τέσσερις όχι ιδιαίτερα πετυχημένοι φίλοι, μετά από μια βραδιά ατελείωτου αλκοόλ, τηλε-μεταφέρονται με τη βοήθεια ενός… τζακούζι στο έτος 1987. Θέλετε κι άλλο; Αποτέλεσμα: Απενεργοποιημένη αμερικανιά στα πρότυπα των teen movies της δεκαετίας του '80, στηρίζει την επιτυχημένη συνταγή της στο γεγονός ότι δεν παίρνει ούτε μια στιγμή τον εαυτό της στα σοβαρά, απευθύνεται κυρίως σε αντροπαρέες, συνδυάζεται με πίτσα και μπίρες και αντιπαθεί τους σκεπτόμενους θεατές.

44

Toy Story 3 Συνταγή: Η Pixar συγκεντρώνει για τρίτη φορά στην πολύχρωμη (και τρισδιάστατη πλέον) χύτρα της όλους τους χαριτωμένους αντι-ήρωες πρωταγωνιστές του Toy Story, προσθέτει όσα προσδιορίζουν την έννοια της «παιδικής αθωότητας», μια γενναία πρέζα συγκίνησης, λεπτοκομμένο ενήλικο χιούμορ και αρκετά γραμμάρια δράσης. Αποτέλεσμα: H πιο επιτυχημένη συνέχεια του δημοφιλούς franchise, αγαπήθηκε από κοινό και κριτικούς φέτος το καλοκαίρι και αποτέλεσε τον ιδανικότερο συνδυασμό παιδικού θεάματος και ενήλικης απόλαυσης.

Get Him to the Greek Συνταγή: Ο Judd Apatow, δημιουργός του κινηματογραφικού bromance (της αντρικής απάντησης στα chic-flicks δηλαδή), επέστρεψε φέτος με μια νέα συνταγή, βασικά υλικά της οποίας -πέρα από το παραδοσιακό κανιβαλικό χιούμορ- είναι τα ευτράπελα και τα εξωφρενικά επεισόδια και οι πρωταγωνιστές του προπέρσινου «Forgetting Sarah Marshal», Jonah Hill και Russell Brand. Σε αυτή την περίπτωση ο Hill υποδύεται έναν μουσικό μάνατζερ που αναλαμβάνει μια φαινομενικά απλούστατη αποστολή. Να μεταφέρει τον εκκεντρικό ροκ σταρ Russell Brand από την Αγγλία στην Αμερική. Όταν όμως γνωρίσει τον εν λόγω κύριο, θα αντιληφθεί πως η αποστολή του

όχι απλά δεν είναι εύκολη, αλλά μπορεί να ανατρέψει την ισορροπία όλης του της ζωής. Αποτέλεσμα: Μια ιλιγγιώδης κωμωδία για την κωμικοτραγική πλευρά του rockstar lifestyle που προκειμένου να πετύχει τον σκοπό της, δηλαδή να σε κάνει να γελάσεις, χρησιμοποιεί όλα τα ανορθόδοξα μέσα. Στο τέλος όμως θα φύγεις με καινούριους κοιλιακούς και αυτό είναι που μετράει. Κnight and Day Συνταγή: Δύο από τους πιο ακριβοπληρωμένους (και υπερεκτιμημένους) σταρ του Χόλιγουντ αποτελούν το πρωταγωνιστικό δίδυμο αυτής της κατασκοπευτικής περιπέτειας, που από πλευράς ρεαλισμού κάνει τις σαπουνόπερες να μοιάζουν με ντοκιμαντέρ. Στο παράλληλο κινηματογραφικό σύμπαν που ...τρέχει και δεν φτάνει το συγκεκριμένο ζεύγος, οι σφαίρες ποτέ δεν πετυχαίνουν τους «καλούς», αν πέσεις από τον 70ό όροφο ενός ουρανοξύστη πάντα υπάρχει ένα φορτηγό με ελαστικά να σε περιμένει, μπορείς να διασχίσεις μια ολόκληρη ήπειρο σε μια μέρα και γενικά τα πάντα συμβαίνουν προς ικανοποίηση του διψασμένου για θέαμα θεατή. Αποτέλεσμα: Aν κλείσεις τον εγκεφαλικό διακόπτη της λογικής και πείσεις τον εαυτό σου πως τις επόμενες δύο ώρες θα παρακολουθήσει ένα ρεσιτάλ φαντασμαγορικής απιθανολογίας, τότε το Date Knight θα σου προσφέρει 120 λεπτά ανάλαφρης, ακριβοπληρωμένης και αστείρευτης διασκέδασης με φόντο εξωτικά κοσμοπολίτικα τοπία, εντυπωσιακές ανατινάξεις, χορογραφημένες σκηνές μάχης και φυσικά τα λαμπερά (μποτοξαρισμένα) πρόσωπα των πασίγνωστων πρωταγωνιστών.

4 Feelgood Albums Παύλος Παυλίδης – Αυτό το πλοίο που όλο φτάνει Ο πρόσφατος δίσκος του Παύλου Παυλίδη δεν είναι τυχαία ο μοναδικός ελληνικός δίσκος στη λίστα των feelgood albums και αυτό γιατί στην εγχώρια δισκογραφία η έννοια του «μουσικά ευχάριστου» είτε είναι

άγνωστη είτε συνδυάζεται με το ντόπιο λαϊκο-pop στυλ, που σε αρκετούς από μας έχει την ακριβώς ανάποδη επίδραση. Στο «Αυτό το πλοίο που όλο φτάνει» το feelgood προκύπτει από στίχους και μελωδίες που μοιάζουν να έχουν κρυμμένα μέσα τους καλοκαιρινά πολαρόιντς, μακρινά ταξίδια και ξεχασμένους έρωτες.

Scissor Sisters – Night Work Στον τρίτο δίσκο τους, οι Scissors Sisters ξεσκονίζουν την ντισκομπάλα, φοράνε τα γυαλιστερά τους παπούτσια, ό,τι πιο «πρόχειρο» βρουν στην ντουλάπα, βουτάνε μέσα στη χρυσόσκονη και επιστρέφουν στο dance hall του Studio 54, αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή και την είσοδο ελεύθερη για όλους.

Aeroplane – We Cant Fly Mετά από πολλά mixtapes και αρκετό buzz στην μπλογκόσφαιρα, οι Aeroplane κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους με τίτλο «We Can’t Fly» και μας δίνουν μια γεύση από το πώς θα ακούγεται η ρετρό ντίσκο 50 χρόνια μετά.

Sharron Jones and the Dap-Kings – I Learned the Hard Way Η Sharron Jones έπρεπε να περιμένει 30 χρόνια για να δει το ταλέντο της να αναγνωρίζεται από το παγκόσμιο μουσικό στερέωμα. Όπως και να έχει, η αναμονή άξιζε τον κόπο, καθώς στον τέταρτο δίσκο της, παρέα με τους Dap Kings, εξακολουθούν να επαναπροσδιορίζουν το «cool» και να μεταφέρουν τον ακροατή στην Αμερική των 60’s και των 70’s, όταν η παθιασμένη soul, το bourbon και ο καπνός από τα τσιγάρα ήταν αρκετά για να διώξουν τους «δαίμονες» μακριά.

ΜΑΪΝΤΑΝΟΙ (

) ΤΩΝ ΜΑΪΝΤΑΝΩΝ

ω!... μαϊντανοί Μιλούν ακατάπαυστα κι έχουν άποψη για όλα. Κάποιος πρέπει να τους ξανακλείσει στην κουζίνα τους.

- Το μεγάλο φαγοπότι έχει να γίνει, αγαπημένη μου, με τη νέα σεζόν στα κανάλια. Master Chef εναντίον Top Chef, οι ναυαρχίδες των δύο μεγάλων αντιπάλων, MEGA και ANT1, και έπεται ένας στόλος εκπομπών μαγειρικής: ελληνικών, ξένων, μεταγλωττισμένων, υποτιτλισμένων, τύπου ριάλιτι, τύπου ταξιδιωτικό, τύπου ποια είναι η χρυσοχέρα, τύπου εφιάλτης στην κουζίνα...

- Τύπου εφιάλτης στο σαλόνι, σα να λέμε, έτσι; Την οικογένεια Κλικλίκου σκέφτομαι μόνο, τη δόλια, που αν ήξερε πως θα υποδεχόταν την ψηφιακή τηλεόραση με την ποδιά και τον πλάστη, θα τον είχε μαρινάρει τον αποκωδικοποιητή αντί να προσπαθεί να τον κάνει να δουλέψει.

- Εγώ πάντως περιμένω πώς και πώς την Ευγενία Μανωλίδου και το Master Chef. Γιατί όπως δήλωσε η ίδια: «Αυτό που δεν έχετε καταλάβει είναι ότι το Μaster Chef δεν πρόκειται για μαγειρική, είναι κάτι εξαιρετικό».

- Δηλαδή τι; Οι chef δε θα μαγειρεύουν; Θα είναι όντως εξαιρετικό ο master chef να αναδειχθεί μέσα από αγώνες στο άλμα επί κοντώ.

- Μάθαμε τίποτα σχετικά με τον αντίπαλο της κυρίας Μανωλίδου; - Η Ευγενεία δεν έχει αντίπαλο, ανόητη. Καμιά μεγάλη τηλεπερσόνα δεν έχει αντίπαλο. Αντίπαλός της είναι μόνο ο εαυτός της.

- Γιατί; Αυτή θα παρουσιάζει και το Top Chef; - Όχι βέβαια, αλλά αφενός σαν καλό κορίτσι κοιτάει μόνο τη δουλειά του κι αφετέρου οι άλλοι δεν έχουν καταλήξει. Κάτι λέγανε στην αρχή για την Μπαρμπαρίγου, μετά για την Πρεζεράκου, ύστερα για τον Ιωσήφ Μαρινάκη.

- Πού κολλάει ο Μαρινάκης;

To TABASCO® είναι ένα προϊόν με παράδοση από το 1868, μετράει δηλαδή πάνω από 140 χρόνια ιστορίας! Είναι 100% φυσικό, φτιάχνεται από διαλεχτές κόκκινες πιπεριές, αλάτι και ξίδι. Οι πιπεριές μετά τη συγκομιδή τους αναμειγνύονται με το αλάτι και τοποθετούνται για 3 χρόνια σε δρύινα βαρέλια, ώστε να ολοκληρωθεί η φυσική ζύμωση και η παλαίωση του προϊόντος και να αποκτήσει την ασυναγώνιστη γεύση του και το λαμπερό κόκκινο χρώμα του. Χρησιμοποιήστε το TABASCO® για να δώσετε πικάντικη γεύση στα αλμυρά πιάτα με κρέατα, θαλασσινά και λαχανικά. Προσθέστε το στις συνταγές σας την τελευταία στιγμή για να απελευθερώσει το άρωμά του.

Ψαρονέφρι χοιρινό με μήλα, κρεμμύδια και κόκκινο Tabasco®

- Ενώ η Πρεζεράκου σου πήγε γάντι, ε; - Όχι, ρε παιδί μου, αλλά αφού αποφάσισαν να κανιβαλίσουν το καστ του Dancing with the Stars, καταλαβαίνω πώς μπορεί να τη σκέφτηκαν. Αλλά τον Μαρινάκη; - Α, δεν τα έμαθες; Όπως ενημερωθήκαμε προσφάτως, η κουζίνα και η μαγειρική είναι η δεύτερη μεγάλη αγάπη του ηθοποιού, μετά το θέατρο φυσικά.

- Να σου πω τη μαύρη αλήθεια, μέχρι τώρα αγνοούσα και την πρώτη του. Σε ποια θεατρική παράσταση έχει παίξει; - Στο «Λάκης ο Γλυκούλης».

- Αϊ σιχτίρ, ανόητη.

- Τι να σου κάνω, αυτήν θυμάμαι. Τέλος πάντων, Ο Ιωσήφ -λέει- είχε ακολουθήσει σπουδές μαγειρικής και ενώ ήταν έτοιμος να ανοίξει το δικό του εστιατόριο, τον πρόλαβε το θέατρο.

- Μη μου πεις; Άνοιξε το θέατρο δικό του εστιατόριο και πήρε τους πελάτες του Ιωσήφ...

- Έτσι, όπως μας τα λέει, μάλλον....οπότε κι αυτός για να το εκδικηθεί έγινε τηλεηθοποιός, με απώτερο στόχο να καταξιωθεί ως τηλε-παρουσιαστής και να φάει τους πελάτες του θεάτρου.

Υλικά για 4 άτομα: 600 γρ. χοιρινό ψαρονέφρι κομμένο σε μπουκιές, 300 γρ. κρεμμυδάκια στιφάδου (κοκκάρια), ολόκληρα, καθαρισμένα 2 μήλα πράσινα κομμένα σε λεπτά φετάκια, 2 κουταλιές της σούπας χυμό από σταφύλια, 1 κουταλιά της σούπας κουκουνάρι, 50 ml μηλόκρασο (μηλίτης οίνος), 1/2 κουταλάκι Tabasco®, λίγο φασκόμηλο ψιλοκομμένο, 50 γρ. βούτυρο, 2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο, αλάτι, πιπέρι φρεσκοτριμμένο. Εκτέλεση: Ρίχνετε σε μπολ τις μπουκιές χοιρινού και τις αλατοπιπερώνετε. Πλένετε καλά τα μήλα. Ζεσταίνετε σε αντικολλητική κατσαρόλα το βούτυρο και σοτάρετε τα κρεμμυδάκια για 5΄ ανακατεύοντας προσεκτικά. Προσθέτετε το λάδι και τις μπουκιές χοιρινού και συνεχίζετε το σοτάρισμα για 5΄, ανακατεύοντας με προσοχή για να μη λιώσουν τα κρεμμύδια. Προσθέτετε το χυμό σταφυλιών, το μηλόκρασο και το Tabasco® και βράζετε για 10΄. Κατόπιν ρίχνετε στην κατσαρόλα τα μήλα, το κουκουνάρι, το φασκόμηλο, λίγο αλατοπίπερο και συνεχίζετε το βράσιμο για 20΄-25΄. Σερβίρετε το φαγητό και αν θέλετε το συνοδεύετε με ρύζι ή πουρέ.

®

Το κόκκινο και το πράσινο TABASCO παράγονται και συσκευάζονται στις ΗΠΑ απο την McILLHENY Co., Avery Island, Louisiana Αντ/ποι:Χατζηπανάγος ΑΕΕ, προέκταση οδού Μάνης, Κάντζα Αττικής, 15 351, τηλ.: 210 6040650 ® TABASCO is a registered trademark and servicemark exclusively of McILLHENY Co., Avery Island, LA 70513

45

PANTOPOLION

Ελληνικό ελαιόλαδο στις πτήσεις της Olympic Air Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωσή της η OLYMPIC AIR από τη 15η Σεπτεμβρίου 2010 θα συνοδεύει τα προσφερόμενα στις πτήσεις της γεύματα με ελαιόλαδο και ξίδι ελληνικής προέλευσης, αντικαθιστώντας τα αν τίσ τοι χα εισαγόμε να προϊόν τα που μέχρι τώρα -λόγω αντικειμενικών δυσκολιών- χρησιμοποιούσε . Τα γεύματα θα συνοδεύονται πλέον από ατομική μερίδα, η οποία θα αποτελείται από εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο Μεσσηνίας και βαλσαμικό ξίδι της εταιρείας Παπαδημητρίου ΑΕ. Παρά τις προσπάθειες που είχαν καταβληθεί με την έναρξη λειτουργίας της Olympic Air, οι ελληνικές εταιρείες δεν είχαν τη δυνατότητα να προσφέρουν το προϊόν σε συσκευασία κατάλ ληλη για την εξυπηρέτηση των επιβατών κατά τη διάρκεια των πτήσεων. Μετά από διαβουλεύσεις με εταιρείες του κλάδου δημιουργήθηκε η κατάλληλη συσκευασία και οι επιβάτες της Olympic Air θα απολαμβάνουν στο γεύμα ή το δείπνο τους ελληνικό ελαιόλαδο υψηλής ποιότητας. Η εταιρεία Παπαδημητρίου ΑΕ είναι από τις σημαντικές εταιρείες τροφίμων στη νότια Ελλάδα με εμπορική διαδρομή εβδομήντα ετών και οικογενειακή παράδοση τριών γενεών. Ιδρύθηκε το 1938 στην Καλαμάτα Μεσσηνίας. Τα προϊόντα της εξάγονται σε 15 χώρες του κόσμου και απολαμβάνουν διεθνή αναγνώριση.

Ήπειρος Φέτα – Διεθνές Βραβείο Ανώτατης Γεύσης 2010 Η φέ τα Ή πειρος, με τ ην αυθε ν τ ι κ ή παραδοσιακή γεύση της, έλαβε γ ια δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το «Διεθνές Βραβείο Ανώτατης Γεύσης 2 αστέρων», στην κατηγορία των τυριών, από τον διεθνή οργανισμό ITQI. Μία ακόμη πολύ σημαντική διάκριση για τη φέτα Ήπειρος την οποία κατέκτησε μέσα από 900 διαγωνιζόμενα προϊόντα. Ειδική επιτροπή με πάνω από 140 διεθνώς αναγνωρισμένους γευσιγνώστες & σεφ αξιολόγησε τα προϊόντα με βάση τα χαρακτηριστικά τους και κυρίως, τη γεύση, την επίγευση και το άρωμα, σε τυφλή γευστική δοκιμή. Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού δικαιώνουν τις καθημερινές προσπάθειες των ανθρώπων της φέτας Ήπειρος, ώστε να έχει τις ίδιες αξίες κάθε φορά μέσα από την αξεπέραστη ποιότητα Ήπειρος. (www.epirus.gr)

ΑΛΦΑ Ρετρό, μια παλιά αγαπημένη επιστρέφει… Η επιστροφή στις γνήσιες, αυθεντικές αξίες που αντέχουν στον χρόνο αποτελεί μία σύγχρονη τάση. Έτσι, η μπίρα ΑΛΦΑ κοιτάζοντας πίσω είδε …μπροστά. Είδε μια νέα πρόταση σε μια «παλιά» συσκευασία, την ΑΛΦΑ Ρετρό, που μας φέρνει πάλι κοντά στις αληθινές ελληνικές απολαύσεις. Η ΑΛΦΑ Ρετρό είναι κάτι παραπάνω από μια νέα φιάλη. Πρόκειται για μια συσκευασία η οποία έχει ιδιαίτερη αξία, διότι μας θυμίζει ότι τα καλύτερα είναι τα απλά και ότι μόνο αυτά αντέχουν στις δοκιμασίες. Είναι λοιπόν για όλους μας μια πρόσκληση να ζήσουμε ξανά όμορφες, καθημερινές στιγμές, όπως μόνο εμείς ξέρουμε. Δροσερή, «ξεδιψαστική», με 5% περιεκτικότητα σε αλκοόλ, η ΑΛΦΑ είναι μια μπίρα η οποία πίνεται «εύκολα» και συνδυάζεται μοναδικά με τις παραδοσιακές ελληνικές γεύσεις. Ο πλούσιος αφρός της και το απαλό άρωμά της είναι τα χαρακτηριστικά της «δικής μας» ξανθιάς Lager, μιας παλιάς αγαπημένης η οποία δεν έχασε ποτέ τη γοητεία της και τώρα επιστρέφει κοντά μας. Η νέα ΑΛΦΑ Ρετρό προσφέρει μοναδικές εμπειρίες και γεύσεις από την Ελλάδα που αγαπάμε.

46

Μεγάλες βραβεύσεις για τις Λαχανομπουκιές Μπάρμπα Στάθης Δύο τιμητικές διακρίσεις απέσπασαν οι Λαχανομπουκιές Μπάρμπα Στάθης στο πλαίσιο του διεθνούς διαγωνισμού Sial d’ Or και των Effie Awards Hellas 2010, ξεχωρίζοντας τόσο για την καινοτομία τους, όσο και για την επιτυχημένη εκστρατεία τους. Συμμετέχοντας στην κατηγορία «Αλμυρά κατεψυγμένα τρόφιμα», του διαγωνισμού Sial d’ Or, που διοργανώνει η διεθνής έκθεση Τροφίμων και Ποτών SIAL με στόχο την ανάδειξη των πιο καινοτόμων προϊόντων, οι Λαχανομπουκιές Μπάρμπα Στάθης βραβεύτηκαν ως το καλύτερο και πλέον καινοτόμο ελληνικό προϊόν. Σε συνέχεια της επιτυχίας τους, οι Λαχανομπουκιές θα παρουσιαστούν και θα βραβευτούν στο πλαίσιο της έκθεσης Τροφίμων και Ποτών Sial 2010, που θα πραγματοποιηθεί τον Οκτώβριο στο Παρίσι. Επιπλέον, η πρωτότυπη καμπάνια της σειράς Λαχανομπουκιές Μπάρμπα Στάθης με το σύνθημα «Κάντε Λαχανομπουκιές όχι πόλεμο», την οποία επιμελήθηκε η McCann Erickson, απέσπασε το Silver Effie Award. Η καμπάνια ξεχώρισε στην κατηγορία «Εισαγωγή Νέων Προϊόντων ή Υπηρεσιών» των Effie Awards Hellas 2010, θεσμού παγκοσμίως αναγνωρισμένου και ιδιαίτερα σημαντικού στο χώρο του μάρκετινγκ και της επικοινωνίας. Οι Λαχανομπουκιές Μπάρμπα Στάθης «κατέκτησαν» γρήγορα μικρούς και μεγάλους, δημιουργώντας ν έα υποκατ ηγορία σ τ ην αγορά των καταψυγμένων παναρισμένων προϊόντων, αυτή των παναρισμένων λαχανικών. Αξίζει να σημειωθεί ότι η καινοτομία της σειράς πηγάζει από τη φύση του προϊόντος, που συνδυάζει τη γεύση, την ευκολία και τον υγιεινό χαρακτήρα, αποτελώντας δελεαστική πρόταση διατροφής για το οικογενειακό μεσημεριανό γεύμα ή για οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας. Με τη διπλή βράβευσή τους οι Λαχανομπουκιές Μπάρμπα Στάθης επισφραγίζουν την επιτυχημένη πορεία τους και παραμένουν πιστές στο στόχο τους για νόστιμη και υγιεινή διατροφή για όλη την οικογένεια. www.barbastathis.com

Τρεις νέες διακρίσεις για την Gaea Με τρεις συνολικά διακρίσεις βραβεύτηκε για ακόμη μία χρονιά η GAEA στο διαγωνισμό «L.Α. International extra virgin olive oil competition» για την εξαιρετική ποιότητα των παρθένων ελαιολάδων της. Ο διεθνής αυτός διαγωνισμός «L.Α. International extra virgin olive oil competition» πραγματοποιείται στο Λος Άντζελες επί οκτώ συναπτά έτη, επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον του στην ποιότητα των ελαιολάδων, με εξειδικευμένους κριτές να δοκιμάζουν και να αξιολογούν διαφορετικές ποικιλίες ελαιολάδων ανά τον κόσμο. Με ενδεικτικές συμμετοχές από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία και την Αργεντινή, τα Ελαιόλαδα της GAEA ήταν τα μόνα ελληνικά ελαιόλαδα που έλαβαν 3 διακρίσεις για την άριστη ποιότητα και ανώτερη γεύση τους. Πιο συγκεκριμένα, το Χρυσό Βραβείο απέσπασε το Εξαιρετικά Παρθένο Ελαιόλαδο Gaea-Kritsa, το αστέρι της ελληνικής ελαιοτεχνίας διεθνώς, που έχει ήδη βραβευτεί με το πρώτο βραβείο στον Διεθνή Διαγωνισμό Εξαιρετικού Παρθένου Ελαιολάδου «Mario Solinas» στη Μαδρίτη το 2008 ενώ το 2010 αναδείχθηκε στην Γερμανία «Προϊόν της Χρονιάς». Το Αργυρό Βραβείο στο διαγωνισμό απέσπασε το Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο GAEA ΠΟΠ Σητείας, ενώ για δεύτερη χρονιά το Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο GAEA ΠΓΕ Λακωνίας κατέκτησε Βραβείο στον εν λόγω διαγωνισμό (Χάλκινο). Με τρία συνολικά βραβεία, η εταιρεία διαγράφει μια σημαντική πορεία αναγνωρίσεων και επιβραβεύσεων παγκοσμίως που επιβεβαιώνουν τον καινοτόμο χαρακτήρα της και την εξαιρετική ποιότητα των προϊόντων της. Αξίζει να σημειωθεί ότι στον ίδιο διαγωνισμό το 2008, η GAEA είχε αποσπάσει 2 Αργυρά βραβεία για το Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο ΠΟΠ Καλαμάτα και ΠΓΕ Λακωνίας καθώς και ένα Χάλκινο Βραβείο για το Βιολογικό Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο.

Δεν βρίσκετε το i CookGreek; ΓΙΝΕΤΕ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΣ! Το i CookGreek θα φτάνει κάθε μήνα στο σπίτι ή το γραφείο σας. Επιλέξτε τη συνδρομή που επιθυμείτε: εξάμηνη 20 ευρώ - ετήσια 35 ευρώ. Καταθέστε τα χρήματα της συνδρομής στο λογαριασμό 5015-032036-118 της Τράπεζας ΠΕΙΡΑΙΩΣ και στείλτε φωτοτυπία της απόδειξης κατάθεσης στο fax: 210-6981471. Εναλλακτικά, στείλτε ταχυδρομική επιταγή στη διεύθυνση του περιοδικού. Ι COOK GREEK Μυλοποτάμου 4-6 ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ 11526 Δώστε τα στοιχεία σας τηλεφωνικά στο 210-6994753 ή μέσω e-mail: info@icookgreek.com και το περιοδικό θα αρχίσει να σας αποστέλλεται αμέσως, ξεκινώντας από το τεύχος που επιθυμείτε.

Έδρα Λ. Δημοκρατίας 48, Δροσιά Γραφεία Δημοκρατίας 11, Μελίσσια Τηλέφωνο: 210-6994753 Fax: 210-6981471 www.icookgreek.com info@icookgreek.com Κείμενα και φωτογραφίες που αποστέλλονται στην εφημερίδα για δημοσίευση δεν επιστρέφονται. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση όλου ή μέρους της ύλης χωρίς την έγγραφη άδεια της εκδότριας εταιρείας. Η άποψη των συντακτών δεν είναι απαραίτητα άποψη της διεύθυνσης του περιοδικού.

Ψάχνετε το iCookGreek; Ψάξτε το στα σωστά μέρη! ΑΤΤΙΚΗ Σταθμός ΗΣΑΠ Μοναστηράκι, Μετρό Σύνταγμα, Μετρό Μέγαρο Μουσικής, Μετρό Εθνική Άμυνα.

www.icookgreek.com

Κ ΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΑΒ CITY / Γαλάτσι (Καραϊσκάκη 19 και Βαλαωρίτου), Ιλίσια (πεζόδρομος Νυμφαίου & Λαοδικείας),Κυψέλη (Φαιδριάδων 4-6), Μαρούσι (Β. Αλεξάνδρου 18 & Πλουτάρχου), Μεταμόρφωση (Πεύκων 26), Πειραιάς (Νικήτα 14), Κέντρο (Μαυρομιχάλη 157 & Διγενή Ακρίτα), Χαλάνδρι (Χίου 5355), Γκύζη (Βαρβάκη 22-26), Ανάβυσσος (Λ. Σουνίου και Καραμανλή 2). ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ COOK SHOP / Αιγάλεω (Σμύρνης 42), Ά. Γλυφάδα (Γούναρη 118), Βριλήσσια (Λ. Πεντέλης 39 Α), Γαλάτσι (Βεΐκου 32), Γλυφάδα (Λαζαράκη 33), Ηλιούπολη (Σοφοκλή Βενιζέλου 27), Καλλιθέα (Ελ. Βενιζέλου 136), Κέντρο Αθήνας (Πανεπιστημίου 41, στοά Νικολούδη), Κολωνάκι (Ηροδότου 26), Λ. Πεντέλης (Λ. Πεντέλης 12-14), Μαρούσι (Διονύσου 24), Ν. Ερυθραία (Ελ. Βενιζέλου 155), Ν. Μάκρη (Λ. Μαραθώνος 80), Ν. Σμύρνη (Ομήρου 46), Παγκράτι (Φιλολάου 60), Πειραιάς (Ηρώων Πολυτεχνείου 31), Χαλάνδρι (Α. Παρασκευής 33 & Αριστοφάνους), Αμπελόκηποι (Λεωφ. Κηφισίας 38 & Κορίνθου), Περιστέρι (ΡΟΥΣΒΕΛΤ 9 & ΑΙΜΙΛΙΟΥ ΒΕΑΚΗ), Πετρούπολη (25ηs ΜΑΡΤΙΟΥ 165), Ρέθυμνο (Τσουδερών και Τσαγρή 3). ΕΜΠΟΡΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ / Golden Hall (Λεωφ. Κηφισίας 37α, Μαρούσι), THE MALL (Α. Παπανδρέου 35), Avenue (Λεωφ. Κηφισίας 41-47), NOTOS GALLERIES (Πλατεία Κοτζιά, Αθήνα), Hondos - Γλυφάδα (Α. Κωνσταντίνου 2 και Λαζαράκη), Hondos - Καλλιθέα (Ελ. Βενιζέλου 108-110), Hondos - Ομόνοια (Πλατεία Ομονοίας 4), Hondos - Πειραιά (Τσαμαδού και Εθν. Αντιστάσεως), Hondos - Ερμού (Ερμού 39 και Ευαγγελιστρίας 2). ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ / Hilton Αίθριο (Βασ. Σοφίας 46), Hilton Oasis Pool Bar (Βασ. Σοφίας 46), Chef in Love - Βιβλιοπωλείο Γαστρονομίας (Χαριλάου Τρικούπη και Φειδίου 2), Chef in Love - Πολυχώρος Γαστρονομίας (Εστίας 10, Αμπελόκηποι), Βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης (Κων/νου Παλαιολόγου 2, Ν. Σμύρνη), Βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ (Σταδίου 24), Βιβλιοπωλείο ΠΑΤΑΚΗ (Ακαδημίας 65), Βιβλιοπωλείο Μικρός Κοραής (Παπάγου 7, Χαλάνδρι), Μουσείο Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη (Καρυάτιδων 4Α & Καλλισπέρη 12, Ακρόπολη), Βαρούλκο (Πειραιώς 80), Πιλ Πουλ (Αποστόλου Παύλου 51, Θησείο), Γιορτή Μπαξεβάνη (Τέρμα Ιεράς Οδού, Δαφνί-Χαϊδάρι), Kuzina (Αδριανού 9, Θησείο), Fragma (Λίμνη Μαραθώνα, 6 χλμ. από Αγ. Στέφανο), Μπέρδεμα (Βασιλίσσης Αμαλίας 20, Κηφισιά), Μέλι (Εθν. Αντιστάσεως 4, Καισαριανή), Κανέλα (Κωνσταντινουπόλεως 70, Γκάζι), Rosebud (Σκουφά 40 και Ομήρου, Κολωνάκι), Hell’s Kitchen (Κλεισθένους 13, πλ. Κοτζιά), Υποβρύχιο (Ασκληπιού 53 και Αραχόβης), Capital (Λεωφ. Κηφισίας 118Α, Αμπελόκηποι), Βασιλόπουλος delicatessen (Σταδίου 19), Brazita (Πλ. Ομονοίας 6 και Γ΄ Σεπτεμβρίου) ΓήΟινος (Αγ. Παρασκευής 55, Χαλάνδρι), Μεσογαία (Νίκης 52 και Κυδαθηναίων), Πανδαισία (Αγ. Ιωάννου 23Β, Αγ. Παρασκευή), Το Παντοπωλείον (Σοφοκλέους 1 και Αριστείδου 11), Φούρνος Σπύρου (Λ. Πεντέλης 55, Χαλάνδρι), Ελληνικά Καλούδια (Χατζηχρήστου 8, Ακρόπολη), Al Milanese (Ξενοκράτους 49, Κολωνάκι), Το Στάχυ (Σπύρου Τρικούπη 12, Εξάρχεια), Το Θυμάρι του Στρέφη (Καλλιδρομίου 32, Νεάπολη). ΘΕΣΣ Α ΛΟΝΙΚΗ Κ ΑΤΑ ΣΤΗΜ ΑΤΑ COOK SHOP / Κέν τρο Θεσσαλονίκης (Τσιμισκή 23), Πανόραμα (Αναλήψεως 3), Εμπ. Κέντρο COSMOS (11ο χλμ. Θες/νίκης-Μουδανιών), Θερμαϊκός (HONDOS SENTER)(Λ.ΓΕΩΡΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ 84). ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ / Βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ (Αριστοτέλους 7), Βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης (Νίκης & Γούναρη 1 και Εθνικής Αντιστάσεως 131), Βιβλιοπωλείο Παπασωτηρίου (Τσιμισκή 87 & Γρ. Παλαμά 3), «Αγιολί» (Πλατεία Αριστοτέλους, ισόγειο «Ηλέκτρα Παλλάς»), «Bio» (Μητροπολίτου Ιωσήφ 6), «Β»- Βυζαντινό Μουσείο (Γ’ Σεπτεμβρίου 2), «Calendari» (Οπλοποιού 1 & Κατούνη, Λαδάδικα), «Ζύθος Ντορέ» (Τσιρογιάννη 7, Λευκός Πύργος), «Ζύθος» στα Λαδάδικα (Κατούνη 5), «Meat me» (Ερμού 24-26, Στοά Μοδιάνο), «Μόλυβος» (Ίωνος Δραγούμη 31 & Καπποδιστρίου), «Πανελλήνιον» (Σαλαμίνος 4, απέναντι από το ξενοδοχείο Mediterranean), «YaMas» (Λ. Νίκης 15). ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ COOK SHOP / Αγρίνιο (Πλατεία Σουλίου), Βόλος (Ερμού & Σκεδεράνη), Ιωάννινα (Hondos) (28ης Οκτωβρίου 39), Κατερίνη (Τσιμισκή 6), Κεφαλλονιά (Σιτεμπόρων 77, Αργοστόλι), Κοζάνη (Μεγ. Αλεξάνδρου 13), Κως (Πλ. Κονίτσης/Ζερβάνου), Κόρινθος (Κύπρου 65), Λαμία (Χατζοπούλου 9), Λάρισα (4ο χλμ. Λ. Κων/νου Καραμανλή), Λειβαδιά (Μπουφίδου 24), Μύκονος (Αργύραινα Μυκόνου), Μυτιλήνη (Ερμού 35), Ναύπλιο (Άργους 29), Ξάνθη (Βενιζέλου 100Α), Πάρος (Περιφερειακός Παροικιάς), Πάτρα (Kολοκοτρώνη 19-23), Πρέβεζα (Μπιζανίου 7), Ρόδος (25ης Μαρτίου 22), Σέρρες (Χατζηιακώβου 2), Σύρος (Χίου 11), Τρίκαλα (Γαριβάλδη 16), Τήνος (Τριών Ιεραρχών 13), Φλώρινα (Ταγμ. Φουλεδάκη 44), Χαλκίδα (Κριεζώτου 20), Χανιά (Σκαλίδη 70), Χίος (Φιλίππου Αργέντη 6). ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΑΒ CITY / Πάτρα (Ναυαρίνου & Παπαφλέσσα), Χαλκίδα (Νεοφύτου και Κοτοπούλη).

Μηνιαία δωρεάν εφημερίδα για την ελληνική κουζίνα που εκδίδεται και διευθύνεται από την iCookGreek ΕΠΕ. Διεύθυνση σύνταξης Αθανασίου Κωνσταντίνα athanasiou@icookgreek.com Τσαμουρά Χριστίνα tsamoura@icookgreek.com Συντακτική ομάδα Γεωργαντοπούλου Σύσσυ Καστάνη Κάλλια Κοσμάς Πάνος Λαζάρου Λευτέρης Λαφαζάνη Νικόλ nlafazani@gmail.com Λιοναράκη Μυρσίνη Μακρυωνίτου Νικολέτα Παππή Βάσω pappi@icookgreek.com Πιέρρου Ντάνυ Τζίτζη Άρτεμις Χατζημιχαήλ Στέλλα Φαλλιέρος Δημήτρης Φουντούλης Ηλίας Ειδικοί συνεργάτες Μαïντανοί Μακρυωνίτου Νικολέτα (κρασί) nikoletamak@yahoo.gr Τσιούνης Γιάννης (ταινίες, μουσική) Φωτογράφοι Δρακόπουλος Γιώργος Καραηλίας Γιώργος Κωστάκης Σταύρος Λαφαζάνη Βίκη Λεπίδας Γιάννης Λάτσης Μιχάλης Άκης Ορφανίδης Food styling Αγάλλου Λίντα Brown Dawn Webb Tina Επιμέλεια-διόρθωση Γιαννόπουλος Νίκος, Κοσμάς Πάνος Συντονισμός Χειμωνάκη Γωγώ Client service Κλειώ Καμπούρη Creative direction Ξενάκης Γιάννης www.xyd.gr yannis.x@xyd.gr Υπεύθυνος λογιστηρίου Ζαμάνης Διονύσης Τηλ: 210 6202894 Fax: 210 6202895 zamanis_d@hol.gr Εκτύπωση-Βιβλιοδεσία Εκτυπωτική Αττικής

47