ICOOKGREEK - FEB2011

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 11

ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ

Ένθετο 6+Έξι 12 σπιτικές συνταγές για το τραπέζι του Φλεβάρη Αγουρέλαιο Το νέο είν’ ωραίο Της εποχής Κι από τότε …στρείδι-μύδι Meet the Greeks Φύγαμε για Πρέσπες Αλκοτέστ Dry Martini …χίλια κομμάτια να γίνει Εκφράσου ελεύθερα Πόσο κάνει ένα μπουκάλι κρασί;

38

www.icookgreek.com

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Μηνιαία εφημερίδα για την ελληνική κουζίνα που εκδίδεται και διευθύνεται από την iCookGreek ΕΠΕ. Διεύθυνση σύνταξης Αθανασίου Κωνσταντίνα athanasiou@icookgreek.com Τσαμουρά Χριστίνα tsamoura@icookgreek.com Επιμέλεια ύλης Φαλλιέρος Δημήτρης Συντακτική ομάδα Βενιέρη Ιωάννα Γεωργαντοπούλου Σύσσυ Εμμανουηλίδης Γιάννης Καστάνη Κάλλια Κοσμάς Πάνος Λιοναράκη Μυρσίνη Παππή Βάσω pappi@icookgreek.com Χατζημιχαήλ Στέλλα Φαλλιέρος Δημήτρης Φουντούλης Ηλίας Ειδικοί συνεργάτες Μαïντανοί Τσιούνης Γιάννης (ταινίες, μουσική) Φωτογράφοι Δρακόπουλος Γιώργος Καραηλίας Γιώργος Λεπίδας Γιάννης Λάτσης Μιχάλης Food styling Αγάλλου Λίντα Brown Dawn Webb Tina Διόρθωση Κοσμάς Πάνος Συντονισμός Χειμωνάκη Γωγώ Client service Κλειώ Καμπούρη Creative direction Ξενάκης Γιάννης www.xyd.gr yannis.x@xyd.gr Εμπορική Ανάπτυξη και Διαχείριση Else Agency Κηφισίας 340, Χαλάνδρι 15233, Τηλ. 210-6843750, e-mail: elseagency@elseagency.gr Εμπορική Διεύθυνση Έλφη Αλεξανδρόγλου ealexandoglou@elseagency.gr Υποδοχή Διαφήμισης Νικολέτα Ταγκάλου ntagkalou@e-typos.com, τηλ. 210-8113000 Υπεύθυνος λογιστηρίου Ζαμάνης Διονύσης Τηλ: 210 6202894 Fax: 210 6202895 zamanis_d@hol.gr Εκτύπωση-Βιβλιοδεσία IRIS A.Ε.Β.Ε.

Έδρα Λ. Δημοκρατίας 48, Δροσιά Γραφεία Δημοκρατίας 11, Μελίσσια Τηλέφωνο: 210-6994753 Fax: 210-6981471 www.icookgreek.com info@icookgreek.com

Editorial Με ένα ταξίδι στις Πρέσπες

02

Hungry Editor’s Choice Τα γευστικά κολλήματα του μήνα

03

Βιοτεχνολογία Ξέρατε ότι το λάδι έχει dna;

04

Κυνηγώντας το αυθεντικό Αγουρέλαιο, το νέο είναι ωραίο

06

Meet the Greeks Φύγαμε για Πρέσπες

12

Looking back Τσελεμεντές, 100 χρόνια μοναξιάς

16

6+Έξι Σπιτικές συνταγές για το τραπέζι του Φλεβάρη

17

Mix n' Match Ποιο κρασί να ανοίξουμε

32

Εκφράσου ελεύθερα Πόσο κάνει ένα μπουκάλι κρασί;

33 34 36

Αλκοτέστ Dry Martini, χίλια κομμάτια να γίνει…

Planet Food Τι νέα από τον κόσμο της γεύσης Της εποχής Κι από τότε …στρείδι-μύδι

39 40

Τα καλά της πόλης Πού θα πάμε, τι θα δούμε Άντρας στην κουζίνα Πικάντισέ το!

43 44 45 46

Cook n’ roll Η μεγάλη των TV foodies σχολή Μαϊντανοί Πάλι αυτοί μπροστά μας; Pantopolion Ό,τι πουλιέται, ό,τι αγοράζουμε

VISUAL

Με ένα ταξίδι στις Πρέσπες ανοίγει τη χρονιά του το ICG, σε μια προσπάθεια να αφήσει για λίγο πίσω του το όλο και πιο ασφυκτικό περιβάλλον της πόλης μας και να χαθεί σε τόπους μαγεμένους, μέσα σε ψηλά βουνά, παραμυθένιες λίμνες, μικρά νησάκια και ψαροχώρια γραφικά. Εκεί που δε φτάνουν τα ουρλιαχτά των καναλιών ούτε οι «καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις» των οικονομικών παραγόντων που επιτελούν το ακριβώς αντίθετο έργο στην ψυχολογία μας και η ζωή κυλάει στους φυσικούς ρυθμούς της γύρω από ένα τραπέζι με γίγαντες στη γάστρα, πιπεριές Φλωρίνης, πλακί στο πήλινο, αποξηραμένα ψάρια και μπόλικο κρασί. Κι ύστερα πάμε στην Κρήτη. Αυτή τη φορά, όχι για να πιούμε τσικουδιά και να τιμήσουμε τη στάκα, αλ λά για να επισκεφτούμε το Μεσογειακό Αγρονομικό Ινστιτούτο Χανίων, το μοναδικό στη χώρα εργαστήριο όπου, πλέον, εντοπίζεται και καταγράφεται το DNA του λαδιού! Το DNA που απομονώνεται είναι ένας ακριβής, μοναδικός «χάρτης χαρακτηριστικών» και μπορεί να προσδιορίσει την ποικιλία προέλευσης του ελαιόλαδου, ακριβώς όπως το ανθρώπινο DNA προσδιορίζει απολύτως την ταυτότητα ενός ανθρώπου! Μια μέθοδος εξαιρετικά αξιόπιστη, από την οποία δεν μπορεί να κρυφτεί ούτε η πιο έντεχνη απόπειρα κρυφής πρόσμειξης. Σε ό,τι αφορά το τραπέζι μας, αυτό το μήνα θα το διαφοροποιήσουμε αξιοποιώντας τα μοναδικά γευστικά χαρακτηριστικά του αγουρέλαιου. Ο ακατανίκητος συνδυασμός φρεσκάδας και πιπεράδας θα αλλάξει την επίγευση των οσπρίων, των τυριών, του ψωμιού και των ωμών ή βραστών λαχανικών μας και θα σπάσει τη γευστική μονοτονία. Την εποχικότητα της κουζίνας μας θα στηρίξει και η παρουσία των φρέσκων μυδιών που μπαίνουν στην καλύτερη φάση τους και βέβαια η δώδεκα πεντανόστιμες σπιτικές συνταγές που μας προτείνει γι’ αυτό το μήνα η Κωνσταντίνα Αθανασίου. Κατά τα άλλα, Γιάννης Τσιούνης και Δημήτρης Φαλλιέρος αναλαμβάνουν να μας φτιάξουν τη διάθεση και να κάνουν το χειλάκι μας να σκάσει ένα χαμόγελο. Ο μεν πρώτος καταγράφοντας τις σκέψεις, τα ερωτήματα και τα συμπεράσματα που του άφησε η απελθούσα μαγειρική τηλεοπτική σεζόν, ο δε δεύτερος βρίσκοντας ανατρεπτικούς τρόπους να νοστιμίσουμε το 2011. Spice it up λοιπόν ή σε ελεύθερη απόδοση «πικάντισέ το!» –μια και η πρώτη ύλη δε φαίνεται να πολυτραβάει από μόνη της.

HUNGRY EDITOR’S CHOICE

Κάθε μήνα κι άλλη γεύση. Για τους συντάκτες του ICG ο Φεβρουάριος θα κυλήσει με… Το ξίδι και το ρόδι

Ελιές κάλλιστες

Πανεύκολο μανιταροπίλαφο

Ελαιόλαδο που «τα σπάει»

Η γλυκόξινη, δροσερή του γεύση μεταμορφώνει αυτό το ξίδι από κόκκινο κρασί σε ένα άρτυμα πολλαπλών χρήσεων. Εμπλουτισμένο με χυμούς σταφυλιών και ροδιού, αποκτά μια φινετσάτη γλύκα, και το καραμελένιο του χρώμα φιγουράρει λαχταριστό ακόμα και πάνω από λευκά παγωτά. Προσωπικά το λάτρεψα στο συνδυασμό του με μια πλούσια λαχανοσαλάτα με ξηρούς καρπούς. Επίσης το καραμέλωσα, προσθέτοντας μαζί με αυτό μπόλικη ζάχαρη σε ένα κατσαρολάκι, κι ύστερα το χρησιμοποίησα για να συνοδεύσω μια ελαφριά πανακότα, η οποία απέκτησε μια ξεχωριστή χροιά χάρη σε αυτό το ξίδι με τη χαμηλή οξύτητα.

Πράσινες ελιές Χαλκιδικής, τσουπωτές θα τις λέγαμε, παραγεμισμένες με φέτα και μυζήθρα που τους πάει πολύ, αρτυμένες με ρίγανη και φυλαγμένες σε έξτρα παρθένο ελαιόλαδο που δεν πρέπει να το αφήσετε να πάει χαμένο - όσο μείνει θα νοστιμίσει ωραιότατα τη σαλάτα ή τη σάλτσα για τα σπαγγέτι σας. Όσο για τις ελίτσες, είναι ένα ωραίο ορεκτικό για να τρατάρετε τους καλεσμένους σας, αλλά μπορείτε να τις προσθέσετε και στην ντοματοσαλάτα, αντί της κλασικής φέτας και της ελιάς με το κουκούτσι.

Ανάμεσα στα Μανιταροπροϊόντα Γρεβενών βρήκα ένα νόστιμο πιλάφι που περιέχει μανιτάρια, καρότα και κρεμμύδια, ιδανικό τόσο για vegetarian όσο και γι’ αυτούς που νηστεύουν, αλλά κι από μηχανής θεός για όσους εργάζονται και δεν προλαβαίνουν να αφιερώσουν χρόνο στην κουζίνα. Αυτό που θέλει είναι μόλις 3 ποτήρια νερό και 20’ μαγείρεμα. Τρώγεται και χωρίς βούτυρο, αλλά αν είστε θεριακλήδες, μια κουταλιά καλό βούτυρο ή, αντ’ αυτού, δυο κουταλιές ξινοτύρι ή τσλαφούτι ή και κατίκι θα το απογειώσουν.

Info: Kalliston, στο Efi’s Deli

Info: Στο Oliviers & Co, Ομήρου 11, Ν. Ψυχικό, 210-6755292

K.A.

Info: Στο Παντοπωλείον της Μεσογειακής Διατροφής

Τούτο το εξαιρετικό ελαιόλαδο δεν το ανακαλύψαμε τώρα, όμως δεν σταματάει να μας γοητεύει με τα εκλεκτά φρουτώδη αρώματά του και τη γεμάτη γεύση του. Το ιδανικότερο είναι να το απολαμβάνετε ωμό, σε σαλάτες, μπρουσκέτες ή γενικά σε απλές παρασκευές, όπως σκορδομακάρονα, ούτως ώστε να γευθείτε στο έπακρο τα εκλεκτά χαρακτηριστικά του. Το ελαιόλαδο Lithos παράγεται από την οικογένεια των αδελφών Παπαδάκου, στο χωριό Σουστιάνοι του Δήμου Μυστρά Λακωνίας, από ελαιόδεντρα κυρίως της ποικιλίας «αθηνολιά», που καλλιεργούνται «ξηρικά» με βιολογικό τρόπο. Ο καρπός της ελιάς συλλέγεται και οδηγείται την ίδια μέρα στο λιοτρίβι της οικογένειας όπου η έκθλιψή του γίνεται σε χαμηλές θερμοκρασίες έτσι ώστε να διατηρούνται όλα τα πολύτιμα συστατικά της ελιάς.

Μ.Λ.

X.T.

Info: Ελαιόλαδο Lithos, Αρισταίος, Καραολή Δημητρίου 9, Ν. Ηράκλειο, 210-2851910 Δ.Φ.

ΒΙΟΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ... (

) ΚΑΛΛΙΑ ΚΑΣΤΑΝΗ (

) IML

Ξέρατε ότι το λάδι έχει

DNA;

Η ελιά, το «ιερό δέντρο» της αφθονίας, το μυθικό δώρο της Αθηνάς, υπήρξε ανέκαθεν σύμβολο γνώσης, σοφίας, ειρήνης, δύναμης και υγείας. Ο καρπός και ο «χυμός» της, το λάδι, γέμισαν τη δεξαμενή μες στην οποία βαφτίστηκε ολόκληρος ο πολιτισμός της Ανατολικής Μεσογείου. Και είναι ένα φυσικό «θαύμα» τόσο ξεχωριστό όσο το μοναδικό, μυστικό DNA του – αυτό, που σήμερα μελετάμε μες στα εργαστήρια…

H καταγωγή της ελιάς χάνεται στους θρύλους και στις παραδόσεις των λαών γύρω απ’ τη μεσογειακή λεκάνη – πράγμα φυσικό, αφού το ελαιόδεντρο, περισσότερο ίσως και από το αμπέλι, ευημερεί στο μεσογειακό κλίμα, που χαρακτηρίζεται από τον ήπιο και γλυκό χειμώνα, το δροσερό καλοκαίρι, λόγω της γειτνίασης με το θαλάσσιο όγκο της Μεσογείου και από τη μικρή ή μέτρια βροχόπτωση, άνισα κατανεμημένη στις διάφορες εποχές του χρόνου. Στην Ελλάδα, οι ανασκαφές που βρίσκονται σε εξέλιξη, παρουσιάζουν απολιθώματα ελιάς ηλικίας 50.000 ετών και πλέον, ενώ στη δυτική Πελοπόννησο χρονολογήθηκαν με ακρίβεια δείγματα γύρης ελιάς 2.000 χρόνων. Στα μινωικά και μυκηναϊκά χρόνια, ένα πλήθος ευρημάτων στο βασικό ελαιώνα της Ελ λάδας (την Πελοπόν νησο, την Κρήτη, τα Ιόνια Νησιά, τις Κυκλάδες και την Κύπρο κ.ά.) επιβεβαιώνει τη σταθερή και παμπάλαια παρουσία του δέντρου στον ελληνικό χώρο: κομμάτι αγγείου που απεικονίζει το δέντρο και πυρήνες ήμερης ελιάς στις Μυκήνες, μεγάλες αποθήκες ελαίου και πιθάρια στη μυκηναϊκή Πύλο, δεκάδες πινακίδες γραμμικής Α και Β με το χαρακτηριστικό ιδεόγραμμα του ελαιόδεντρου και τοιχογραφίες με θέμα την ελιά στην Κνωσό, όπου βρέθηκαν και συσκευές που έμοιαζαν με ελαιοπιεστήρια. (σ.σ. η καλλιέργεια της ελιάς στην Κρήτη τοποθετείται μεταξύ 1500 και 2000 π.Χ.) Από τότε μέχρι και σήμερα η ελιά και το λάδι εμφανίζονται σταθερά και διαχρονικά σε όλες τις εκφάνσεις του ελληνικού βίου, ατομικού και συλλογικού: στις καθημερινές χρήσεις, την αρωματοποιία, την τέχνη, την πολιτική, τις κοινωνικές εκδηλώσεις, τον αθλητισμό, τη θρησκεία (σ.σ. μέχρι σήμερα, ο χριστιανισμός συνδέει δύο από τα μεγαλύτερα μυστήριά του, τη βάπτιση και το ευχέλαιο, με το λάδι). Και φυσικά, στη διατροφή και τη γαστρονομία.

4

Λάδι, το ελληνικόν Από τον ευλογημένο καρπό της «παιδοτρόφας» ελιάς βγαίνει το λάδι – τυπικά, βέβαια, ελαιόλαδο ονομάζουμε το φυσικό χυμό που παράγεται από τον καρπό της ελιάς με φυσικές μεθόδους (σύνθλιψη, πίεση, φυγοκεντρική, sinolea), χωρίς την προσθήκη χημικών βελτιωτικών και χωρίς καμιά περαιτέρω κατεργασία. Το πραγματικά καλό ελαιόλαδο είναι πράσινο, παχύρρευστο, πλούσιο και γευστικό. Σκέτο άρωμα. Οι ποιοτικές κατηγορίες του ελαιόλαδου που ισχύουν σήμερα βασίζονται κυρίως σε εμπορικά κριτήρια τα οποία έχουν καθοριστεί από το Διεθνές Συμβούλιο Ελαιόλαδου: οξύτητα, οξείδωση, γεύση και άρωμα. Οι κυριότερες κατηγορίες που προκύπτουν είναι α) το εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο (μέγιστος βαθμός οξύτητας 0,8%), β) το παρθένο ελαιόλαδο του οποίου η περιεκτικότητα σε ελαϊκό οξύ δεν υπερβαίνει το 2%, γ) το ελαιόλαδο λαμπάντε (οξύτητα >2,0%) που προορίζεται για ραφινάρισμα ή για βιομηχανική χρήση), δ) ) Το ραφιναρισμένο, δηλαδή το επεξεργασμένο ελαιαιόλαδο και ε) το ελαιόλαδο που είναι μείγμα παρθένου και ραφιναρισμένου. Διαμάχη για τα πρωτεία Η «διαμάχη» για το αν η Μάνη, η Μεσσηνία, η Κρήτη κ.λπ. βγάζουν το καλύτερο ελληνικό λάδι είναι παλιά – αιώνες τώρα, κάθε περιοχή διεκδικεί πεισματικά για τον εαυτό της τα πρωτεία. Μόλις πέρυσι, το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο «Lambda» («λ») από την περιοχή της Κριτσάς στο Λασίθι, φιγουράριζε στα ράφια του λονδρέζικου Harrod’s ως «η Rolls Royce του λαδιού» - το ακριβότερο λάδι του κόσμου κόστιζε 100 δολάρια το λίτρο. Σε κάθε περίπτωση, είναι σαφές πως η παραγωγή ελαιολάδου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τους κλιματολογικούς, γεωγραφικούς, πολιτιστικούς παράγοντες του τόπου παραγωγής του. Το φως, το χώμα, ο αέρας, η υγρασία, αλλά και ο πολιτισμός

και η κουλτούρα κάθε τόπου «μπολιάζουν» το λάδι με τις δικές τους γευστικές και αρωματικές προδιαγραφές ποιότητας. Έτσι, δημιουργούνται τα προϊόντα διατροφής με ονομασίες προστατευόμενης προέλευσης (ΠΟΠ) και προστατευμένης γεωγραφικής ένδειξης (ΠΓΕ) στην Ευρωπαϊκή Ένωση -τουλάχιστον για τις κατηγορίες του «εξαιρετικά παρθένου» και «παρθένου ελαιόλαδου»- έτσι ώστε να υπάρχουν κάποια πρότυπα εμπορίας στην αγορά του λαδιού, να προστατεύεται το προϊόν από τη νοθεία και να γνωρίζει και ο καταναλωτής τι λάδι καταναλώνει. Η περίφημη αυτή «ιχνηλασιμότητα» -η αναγνώριση, δηλαδή και η αναγραφή της χώρας προέλευσης του λαδιού πάνω στη συσκευασία του- θα είναι, εφόσον εφαρμοσθεί χωρίς εξαιρέσεις, μέτρο προστασίας του Έλληνα παραγωγού και της ανώτερης ποιότητας του ελληνικού έξτρα παρθένου ελαιολάδου από τις προσμίξεις με σπορέλαια. Το dna του λαδιού Σε αυτό το αίτημα έρχεται να απαντήσει η βιοτεχνολογία. Συνήθως η χρήση των διαφόρων τεχνικών μοριακής βιολογίας επιδιώκεται προκειμένου να αναβαθμιστεί η ποιότητα ενός προϊόντος. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, σκοπός είναι κυρίως να αποτυπωθούν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του λαδιού, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν το «διαβατήριο» της ποιότητάς του. Και αυτό ήδη γίνεται στο Μεσογειακό Αγρονομικό Ινστιτούτο Χανίων, στο μοναδικό στη χώρα εργαστήριο όπου, πλέον, εντοπίζεται και καταγράφεται το DNA του λαδιού! Θεωρητικά, η συλλογιστική πίσω απ’ αυτό το εντυπωσιακό εγχείρημα είναι απλή: το ελαιόλαδο -όπως διευκρινίζουν οι επιστήμονες- είναι φυσικός χυμός και ως τέτοιος φέρει μέσα του υπολείμματα από το φρούτο της ελιάς. Τα υπολείμματα αποτελούνται από φυτικά κύτταρα, τα οποία έχουν DNA. Αποστολή των επιστημόνων είναι η απομόνωση ικανής ποιότητας DNA από

...ΒΙΟΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

τα φυτικά κύτταρα και κατόπιν η ανάλυσή του με τη χρήση κάποιων μοριακών δεικτών που έχουν αναπτυχθεί στο εργαστήριο. Το DNA που απομονώνεται είναι ένας ακριβής, μοναδικός «χάρτης χαρακτηριστικών» και μπορεί να προσδιορίσει την ποικιλία προέλευσης του ελαιόλαδου, ακριβώς όπως το ανθρώπινο DNA προσδιορίζει απολύτως την ταυτότητα ενός ανθρώπου! Διότι κάθε ποικιλία ελιάς έχει το δικό της γενετικό αποτύπωμα, που είναι «γραμμένο» στο DNA της. Από κει πέρα, τα ευρήματα συγκρίνονται με εκείνα της βάσης δεδομένων του εργαστηρίου του ΜΑΙΧ, που περιλαμβάνει τυπολογικά χαρακτηριστικά από 45 ελληνικές ποικιλίες ελιάς, οι οποίες έχουν ήδη χαρακτηριστεί και ταυτοποιηθεί με τη χρήση μοριακών δεικτών. Έτσι ανιχνεύεται η ποικιλία προέλευσης του ελαιόλαδου – πρόκειται για μια τεχνική απόλυτα αξιόπιστη, καθώς το DNA δεν αλλοιώνεται ούτε επηρεάζεται από τις καιρικές συνθήκες. Επιπλέον, είναι -σχετικά- απλή και επιστημονικά πλήρως αποδεκτή. Ήδη, τα τελευταία 10-12 χρόνια εφαρμόζεται με επιτυχία στα εργαστήρια, ιδίως σε ελαιοπαραγωγικές χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία και η Γαλλία. Κοστίζει, αλλά συμφέρει Υπάρχει πάν τα, φυσικά, το θέμα του κόστους. Μιλώντας στα ελληνικά media για τη μέθοδο, ο καθηγητής Παναγιώτης Καλαϊτζής, συντονιστής σπουδών έρευνας του τμήματος Γεωργικής Γενετικής και Βιοτεχνολογίας του ΜΑΙΧ και επικεφαλής του εργαστηρίου, δήλωσε πως «η ανάπτυξη αυτής της μεθοδολογίας για να είναι αξιόπιστη, απλή και χαμηλού κόστους ώστε να μπορεί να αξιοποιηθεί από όλα τα τυποποιητήρια ελαιόλαδου, έχει σχετικά μεγάλο κόστος για τους ερευνητές. Έχουμε ήδη χρηματοδοτηθεί μια φορά από τη Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας και τώρα συμμετέχουμε στο Κέντρο Καινοτομίας Κρήτης, το οποίο συντονίζει το Πολυτεχνείο Κρήτης. Τα τελευταία χρόνια έχουμε

ξεκινήσει μια προσπάθεια να αναπτύξουμε και εμείς τη δική μας μεθοδολογία, τα δικά μας πρωτόκολλα, και μέχρι σήμερα μπορούμε να πούμε πως είμαστε αρκετά ανταγωνιστικοί σε διεθνές επίπεδο. Στόχος μας είναι να μπορούμε μέσα σε μια - δυο ημέρες από τη στιγμή που παίρνουμε το δείγμα ελαιόλαδου να απομονώσουμε το DNA και να κάνουμε την ανάλυση χρησιμοποιώντας τους μοριακούς δείκτες». Κι αν αυτό φαίνεται φιλόδοξο ή ακόμα και «πολυτελές» στην παρούσα οικονομική συγκυρία, το βέβαιο είναι πως σ’ αυτή την περίπτωση το κέρδος είναι πολύ μεγαλύτερο από το κόστος. Εξηγώντας πώς η μέθοδος που εφαρμόζεται στο ΜΑΙΧ έχει εξαιρετική εφαρμογή στις περιπτώσεις νοθείας του λαδιού, ο κ. Καλαϊτζής πρόσθεσε: «Αν, για παράδειγμα, θέλουμε να εξαγάγουμε ελαιόλαδο ή βρώσιμες ελιές, είναι πολύ σημαντικό να έχουμε ένα πιστοποιητικό το οποίο σημαίνει ότι αυτό το ελαιόλαδο είναι συγκεκριμένης ποικιλίας. Αυξάνει την αξιοπιστία του προϊόντος στη διεθνή αγορά. Γι’ αυτό, προχωράμε ώστε να απλοποιήσουμε την τεχνολογία και έχουμε σημαντικές συνεργασίες και με τον κ. Χριστόπουλο από το τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Πατρών με συμπληρωματική τεχνογνωσία για να μπορέσουμε να απλοποιήσουμε και να αναπτύξουμε σύντομα μια πρωτοπόρα μεθοδολογ ία προς τ ην κατε ύθ υ νσ η ταυτοποίησης του ελαιόλαδου και των βρώσιμων ελιών».

5

ΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ (

) VISUAL

Αγουρέλαιο

Το νέο είν’ ωραίο! Η πρώιμη πικράδα του, η φρέσκια ευωδιά του, ο έντονα διακριτός γευστικός χαρακτήρας του, η μικρή παραγωγή του και η …ελάχιστη παραμονή του στα ράφια, κατατάσσουν το αγουρέλαιο στο πιο «μυθικό είδος» της μεγάλης οικογένειας των ελληνικών ελαιολάδων. Όσοι είχαν την τύχη να μεγαλώσουν σε ελαιοπαραγωγικές περιοχές της Ελλάδας –είχαν γιαγιά ή παππού απ’ την Κρήτη, την Πελοπόννησο, τη Λέσβο, τη Χαλκιδική– ξέρουν καλά για τι μιλάμε. Το πρώτο λάδι της χρονιάς, που είχε όλη τη φρεσκάδα της πράσινης ελιάς, κρατιόταν πάντα για τις ανάγκες της οικογένειας. Για να νοστιμίσει τα χλωροτύρια και το ζεστό, ζυμωτό ψωμί μαζί με ρίγανη κι αλάτι, να «τονώσει» γευστικά τα χόρτα και τα σαλατικά, να δώσει άλλη διάσταση στα όσπρια, καθώς το πρόσθεταν –ωμό όπως ήταν– οι νοικοκυρές στις φακές, τη φάβα, τα φασόλια. «Από πάνω», όπως έλεγαν, δηλαδή αφού είχαν ήδη σερβιριστεί τα όσπρια στο πιάτο. Το αγουρέλαιο το φύλαγαν οι παλιοί «σαν κόρη οφθαλμού». Δεν το πούλαγαν, γιατί ήταν λάδι σπάνιο με εξίσου σπάνιες γευστικές και διατροφικές αρετές, πιο πολύτιμο το ίδιο για το σπιτικό τους απ’ ό,τι τα λεφτά που θα έφερνε… Το νου μας, μην τελειώσει! Όσοι πάλι μεγαλώσαμε στην Αθήνα, το είχαμε μεν ακουστά, αλλά πού να το βρίσκαμε; Αν δεν είχες …μπάρμπα στην Κορώνη δύσκολα γευόσουν τη φρεσκάδα, την πιπεράτη γεύση, τη γοητευτική πικράδα του (που μαρτυράει και την έντονη παρουσία αντιοξειδωτικών), την αρωματική ένταση της πρώτης νιότης που μόνο το εξαιρετικό παρθένο αγουρέλαιο μπορούσε να δώσει. Το πολύ ευχάριστο είναι ότι τα τελευταία χρόνια τα πράγματα άλλαξαν. Με αυτήν την back to basics στροφή που έχει πάρει η αγορά τροφίμων –εξασφαλίζοντάς μας πλέον τυποποιημένους μοναδικούς θησαυρούς από τον τεράστιο γαστρονομικό πλούτο της Ελλάδας– πολλές μικρές βιολογικές μονάδες, αλλά και μεγάλα ονόματα του χώρου της ελαιοπαραγωγής, έφεραν το αγουρέλαιο στο σύγχρονο τραπέζι της πόλης. Μόνο να έχουμε το νου μας τώρα, αυτόν τον καιρό, να το προμηθευτούμε, γιατί …σήμερα το είδες, αύριο το ’χασες! Αφενός γιατί οι παραγωγές είναι μικρές και αφετέρου γιατί το υπέροχο, νεαρό λάδι

6

δεν μπορεί να «στοκαριστεί»: έχει ελάχιστη διάρκεια ζωής (8-9 μήνες) –μετά γερνάει, και πάει η αγουράδα του. Και τώρα αυθεντική απόλαυση Αν εξασφαλίσατε το …ακριβοθώρητο λαδάκι, φερθείτε του με την ευγένεια και την τρυφερότητα που έχει ανάγκη ο νεαρός του χαρακτήρας: μην το μαγειρέψετε, είναι κρίμα. Θα χάσει πολλά από τα ξεχωριστά γευστικά χαρακτηριστικά του, όπως την ακαταμάχητη πικρούτσικη γεύση του και τα διαφορετικά αρώματά του –σημάδια της πατρίδας του: αρώματα εσπεριδοειδών στο κρητικό, πράσινου μήλου στης Λακωνίας, αιγαιοπελαγίτικων μυρωδικών και βοτάνων στης Λέσβου. Συμμεριστείτε τη σοφία της γιαγιάς και του παππού και αξιοποιήστε το έτσι όπως το προτιμούσαν κι εκείνοι: στο ζεστό, ξεροψημένο ψωμί, στα παξιμαδάκια και στους ντάκους, στα χορταρικά και στις φρέσκιες σαλάτες, στις βραστές σαλάτες με μπρόκολο, καρότο, πατάτα και κουνουπίδι, στα ώριμα κίτρινα τυριά, στα λευκά τυριά και τα χλωροτύρια, στη φάβα και τη φακή, σε μια μερακλίδικη σπιτική πατατοσαλάτα. Πασπαλίστε το άφοβα με τα μεσογειακά μυρωδικά, με φρεσκοτριμμένο πιπέρι, με κόκκινες πιπερίτσες, αλλά μην το «πιέσετε» να συνυπάρξει με κρέας, ψάρι, σκόρδο, πράσο αν η συνταγή δεν είναι ιδιαιτέρως ψαγμένη από κάποιον μεγάλο σεφ: από μόνο του δεν τα πάει και τόσο καλά μαζί τους. Για πάντα νέο; Όπως και το αγνό παρθένο ελαιόλαδο, έτσι και το αγουρέλαιο θέλει σκοτεινό μέρος για να διατηρηθεί καλύτερα. Όσο κι αν επιθυμείτε να φυλάξετε το ήδη ανοιγμένο αγουρέλαιο για να το γεύεστε πολύ πολύ καιρό, εκείνο ζητάει από σας ακριβώς το ανάποδο. Για να μπορεί να σας ξεδιπλώσει αναλλοίωτες τις γευστικές του χάρες, είναι προτιμότερο να το καταναλώσετε άμεσα –άντε μέχρι τα μέσα της άνοιξης. Αλλιώς, θα ατονήσουν τα χαρακτηριστικά του. Όχι πως δε θα είναι πια καλό. Αλλά σίγουρα δε θα είναι πια …αγουρέλαιο.

MEET THE GREEKS... (

)(

) ΙΩΑΝΝΑ ΒΕΝΙΕΡΗ

Φεύγουμε

για Πρέσπες; Σταυροδρόμι λαών και πολιτισμών, η περιοχή των Πρεσπών αποτελεί έναν από τους ιδανικότερους ελληνικούς προορισμούς για τον ταξιδιώτη που αναζητεί το αυθεντικό, το ξεχωριστό, το ανέπαφο από τη συνήθη «τουριστική ανάπτυξη», στη φύση, στο τοπίο, στις γεύσεις… Σε τούτη την ακριτική γωνιά της ελληνικής γης, στο νομό Φλώρινας, κάτω από το απλόχερο φως του ήλιου, το γαλάζιο και το πράσινο εναλλάσσονται με τρόπο που σοκάρει ευδαιμονικά… Ανάμεσα σε ψηλά βουνά, ξεδιπλώνεται ένας τόπος ευλογημένος, με λίμνες παραμυθένιες που προστατεύονται από διεθνείς συνθήκες, μικρά νησάκια μα και χωριά γραφικά, μέσα στο πράσινο. Γύρω βουνά περήφανα, ο Βαρνούντας και το Τρικλάριο, πλημμυρισμένα από ντελικάτες οξιές και ρομαντικό μυστήριο. Στην υδάτινη «αγκαλιά» της Μικρής Πρέσπας «ταξιδεύει», χρόνια τώρα, το νησάκι του Αγίου Αχιλλείου. Στο βάθος η Μεγάλη Πρέσπα και μια στενή λωρίδα γης που τη χωρίζει από τη Μικρή Πρέσπα, την Κούλα όπως την ονομάζουν. Πάνω σ’ αυτήν σχηματίζεται και η πλαζ με την αμμουδιά. Ακόμη πιο μακριά, το Τριεθνές, το σημείο όπου η Μεγάλη Πρέσπα χωρίζεται στις τρεις χώρες που ανήκει (Ελλάδα, Αλβανία και ΠΓΔΜ - Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας). Σε τούτα τα μέρη συνυπάρχουν αιώνες τώρα οι άνθρωποι με το φυσικό περιβάλλον, πλούσιο σε πανίδα και χλωρίδα. Η περιοχή που περιλαμβάνει τις δύο λίμνες και τις χερσαίες εκτάσεις γύρω τους έως τις κορυφογραμμές των γειτονικών βουνών ονομάζεται Πρέσπα. Έχει ανακηρυχθεί Εθνικός Δρυμός και «τόπος ιδιαίτερου φυσικού κάλλους». Βόλτα στη Μικρή Πρέσπα… Είναι ο πυρήνας του Δρυμού και αποτελεί υγροβιότοπο διεθνούς σημασίας βάσει της Συνθήκης Ramsar. Από τα πιο γραφικά χωριά της περιοχής και καλός τόπος για διαμονή είναι ο Άγιος Γερμανός, με όμορφα πέτρινα σπίτια, ποτάμια και παλιούς νερόμυλους. Θα επισκεφθούμε το ναό του Αγίου Γερμανού με εξαιρετικές τοιχογραφίες. Από το Κέντρο Πληροφόρησης θα ενημερωθούμε για τον υγροβιότοπο. Στην πλατεία βρίσκεται το Πολιτιστικό Τρίγωνο Πρεσπών. Στον Άγιο Γερμανό θα βρούμε καλούς παραδοσιακούς ξενώνες και ταβέρνες.

8

MEET THE GREEKS...

Στο νησάκι του Αγίου Αχιλλείου Το νησάκι του Αγίου Αχιλλείου «αρμενίζει» στα νερά της Μικρής Πρέσπας. Σήμερα, ενώνεται πια με τη στεριά με μια μεγάλη, μεταλλική πεζογέφυρα (η επικοινωνία γινόταν άλλοτε με βάρκες, τις πλάβες για τους ντόπιους). Πριν από χίλια και πλέον χρόνια, εδώ τοποθέτησε το κέντρο του βασιλείου του ο Βούλγαρος τσάρος Σαμουήλ. Περπατώντας στο νησί, θα ανακαλύψουμε τα ερείπια του εντυπωσιακού ναού του Αγίου Αχιλλείου, όπου τον Αύγουστο γίνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις, τα Πρέσπια. Συνεχίζοντας με τα πόδια, θα δούμε το μοναστήρι της Παναγιάς της Πορφύρας και τα ερείπια των ναών Αγίου Δημητρίου και Δώδεκα Αποστόλων. Στους γραφικούς Ψαράδες Στις όχθες της Μεγάλης Πρέσπας απαγκιάζουν οι Ψαράδες, ένα γραφικό παραλίμνιο χωριό. Δίπλα στα γαλήνια νερά της λίμνης βόσκει αμέριμνο ένα σπάνιο είδος μικρόσωμης αγελάδας που ζει μόνο εδώ. Μπαίνοντας στα δρομάκια του χωριού, ανακαλύπτουμε τα παλιά πέτρινα σπίτια και τα στενά καλντερίμια που οδηγούν ψηλά, εκεί όπου η θέα προς τη λίμνη γαληνεύει το νου και την ψυχή… Αξίζει μια βαρκάδα στη Μεγάλη Πρέσπα για να ανακαλύψουμε στις λαξευμένες κοιλότητες των βράχων τα Ασκηταριά με τις βραχογραφίες, παράξενες αγιογραφίες πάνω στην πέτρα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η εκκλησία της Παναγιάς της Ελεούσας με τα 100 σκαλιά λαξευμένα στο βράχο και τις αξιόλογες αγιογραφίες. Την ώρα του δειλινού θα την απολαύσουμε από τη Μικρολίμνη. Γεύση Πρεσπών… Το ευνοϊκό κλίμα, το εύφορο έδαφος και η αγάπη των κατοίκων της περιοχής των Πρεσπών για σωστή καλλιέργεια συνέβαλαν ώστε στις Πρέσπες να παράγονται ποιοτικά προϊόντα: κόκκινες πιπεριές, φασόλια, ντομάτες, σταφύλια, λάχανα, κρεμμύδια, αγγούρια, μήλα, βερίκοκα, αχλάδια κ.ά. Οι κόκκινες πιπεριές με τη γυαλιστερή σάρκα και την ιδιαίτερη γεύση μαγειρεύονται με χίλιους δυο τρόπους. Οι ντόπιοι μας λένε πως οι πιπεριές για να μας αποκαλύψουν την πλούσια γεύση τους πρέπει να ψηθούν ή να τηγανιστούν. Στα χωριά των Πρεσπών θα τις απολαύσουμε ωμές σε σαλάτες, γεμιστές με τυρί στο φούρνο, με ρύζι, με σαλιγκάρια, με γριβάδι πλακί στο φούρνο, ως γέμιση σε πίτες, ως πικάντικη πάστα, τουρσί κ.ά. Σε ολόκληρη την περιοχή των Πρεσπών καλλιεργούνται τα φημισμένα για τη νοστιμιά τους φασόλια, μικρά «πλακέ», αλλά και μεγάλα «γίγαντες» και «ελέφαντες», τα

οποία έχουν αναγνωριστεί ως Προϊόντα Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης. Στις ταβέρνες των Πρεσπών θα τα δοκιμάσουμε σε πολλές συνταγές: αχνιστή φασολάδα με κόκκινο πιπέρι, γίγαντες στο φούρνο με πιπεριές Φλωρίνης, πλακί στο πήλινο, ως σαλάτα κ.ά. Οι Πρέσπες είναι, επίσης, πλούσιες σε ψάρια, όπως το γριβάδι, η πέστροφα, το τσιρόνι, η μπράνα (που ζει μόνο σ’ αυτές τις λίμνες), το χέλι, ο κυπρίνος κ.ά. Το αποξηραμένο ψάρι (όπως το τσιρόνι) είναι παράδοση του τόπου. Θα το δοκιμάσουμε μαγειρεμένο με κόκκινες πιπεριές. Στα ταβερνάκια των Ψαράδων, του Αγίου Αχιλλείου, του Αγίου Γερμανού και της Μικρολίμνης θα απολαύσουμε λιμνίσια ψάρια, μαγειρεμένα με παραδοσιακές συνταγές. Στις γεύσεις του τόπου συμπεριλαμβάνονται το μυρωδάτο και εκλεκτής ποιότητας κρασί (το καλύτερο στο Αμύνταιο), αλλά και το τσίπουρο που αποστάζεται με παλιές παραδοσιακές συνταγές. Οι νοικοκυρές φτιάχνουν συχνά πίτες χρησιμοποιώντας διάφορα υλικά: σπανάκι, πράσο, λάχανο, πιπεριές, τσουκνίδες, πρόβειο τυρί κ.ά. Κάποιες από αυτές θα τις γευτούμε στις ταβέρνες της περιοχής. Από τις συνταγές που θα δοκιμάσουμε στις Πρέσπες και θα μας μείνουν αξέχαστες είναι: γίγαντες με πιπεριές Φλωρίνης και κόκκινο πιπέρι στο φούρνο, ψητές πέστροφες, γριβάδι στο φούρνο, τσιρόνι στο τηγάνι, κακαβιά με κόκκινη πιπεριά και κρεμμύδι, πιπεριές Φλωρίνης γεμιστές, φασολάδα με αποξηραμένη κόκκινη πιπεριά, σπέσιαλ χωριάτικο λουκάνικο, τουρσί πιπεριά γεμιστή με λάχανο, τραχανάς, παϊδάκια στα κάρβουνα, σούπες, πιπεροκαυτερή, τσουκνιδόπιτα και αφράτοι γιαουρτοκεφτέδες… Για να ολοκληρωθεί όμορφα τούτο το πλούσιο γευστικό ταξίδι, τα ποτήρια θα τσουγκρίσουν με εκλεκτό κρασί από το Αμύνταιο ή σπιτικό τσίπουρο.

9

...MEET THE GREEKS

Info

Παραδοσιακή συνταγή

Πού θα μείνετε: Στον Άγιο Γερμανό: Παραδοσιακός ξενώνας «Άγιος Γερμανός»: 23850-51397, 6972 076654. www.prespa.com.gr. «Βαρνούς»: 23850-51880. Στο Λαιμό: Παραδοσιακός ξενώνας «Αριάδνη»: 23850-51850-1-2. www.ariadni-prespes.gr «Το Λιακωτό»: 23850-51200. «Μιμμαλώνες»: 23850- 51422, www.mimmalones.com Στον Άγιο Αχίλλειο: Παραδοσιακός ξενώνας «Άγιος Αχίλλειος»: 23850-46112. www. agios-ahilios.com Στους Ψαράδες: «Το Χαγιάτι»: 23850-26643, 6979 493181. «Η Συντροφιά»: 23850-46107. «Το Αρχοντικό»: 23850-46260.

Γίγαντες Πρεσπών με κόκκινες πιπεριές

Πού θα φάτε: Στον Άγιο Γερμανό: «Πρέσπειον» (τραχανά, αρνίσια παϊδάκια, ψητά, ντόπιο τσίπουρο). «Τζάκι» (πίτες, κόκκινες πιπεριές Φλωρίνης τουρσί ή γεμιστές, κεφτεδάκια, αχνιστή φασολάδα, σούπες και ψητά κρεατικά). Στη Μικρολίμνη: «Ερωδιός» (λιμνίσια ψάρια και παραδοσιακές γεύσεις). Στον Άγιο Αχίλλειο: «Άγιος Αχίλλειος» (στον ομώνυμο ξενώνα, για χωριάτικες πίτες, λαχανοντολμάδες και λιμνίσια ψάρια). Στο Ανταρτικό: «Villa Rosa» και στον «Νερόμυλο» (φασολάδα φούρνου, πίτες, τουρσί πιπεριά γεμιστή με λάχανο). Στο Λαιμό: «Μιμμαλώνες» (παραδοσιακά μαγειρευτά και ψητά). Στους Ψαράδες: «Η συντροφιά» (γριβάδια και τσιρόνια, φασολάδα με κόκκινη πιπεριά, χωριάτικο λουκάνικο). Στη Φλώρινα: «Οινομαγειρέματα - Οι Δερβίσηδες» (γιαουρτοκεφτέδες, πίτες, ψαρονέφρι σαγανάκι, γεμιστές πιπεριές, ζυμωτό ψωμί ψημένο στον ξυλόφουρνο και κρασί σε πήλινα κανάτια…) Τι θα αγοράσετε: Τα φημισμένα για τη νοστιμιά τους φασόλια των Πρεσπών, που πωλούνται σε τσουβαλάκια, καθώς και πιπεριές Φλωρίνης σε διάφορες συσκευασίες, τσίπουρο (χωρίς γλυκάνισο), μέλι, χειροποίητα ζυμαρικά, αποξηραμένα τσιρόνια και κόκκινες πιπεριές, εξαιρετικά κρασιά από το Αμύνταιο.

Υλικά ½ κιλό γίγαντες Πρεσπών 3 κόκκινες γλυκές πιπεριές Φλωρίνης 1 πράσινη και 1 κίτρινη πιπεριά 1 κουτί ψιλοκομμένα ντοματάκια 2 ώριμες ντομάτες, τριμμένες 3 κρεμμύδια ξερά, ψιλοκομμένα 2-3 καρότα 2 φύλλα δάφνης ½ ματσάκι άνηθος, ψιλοκομμένος σέλινο, ψιλοκομμένο αλάτι, πιπέρι ελαιόλαδο Εκτέλεση 1.Από το προηγούμενο βράδυ βάζουμε τα φασόλια σε βαθύ μπολ με νερό να φουσκώσουν. Την επομένη, τα σουρώνουμε και τα βράζουμε με φρέσκο νερό σε βαθιά κατσαρόλα μέχρι να μαλακώσουν (να κρατάνε λίγο). Τα σουρώνουμε και κρατάμε λίγο από το νερό τους.

2. Σε άλλη κατσαρόλα σοτάρουμε ελαφρά το ψιλοκομμένο κρεμμύδι με ελαιόλαδο και προσθέτουμε τις πιπεριές κομμένες σε λεπτές ροδέλες, τα καρότα σε κυβάκια και ανακατεύουμε με ξύλινη κουτάλα μέχρι να μαλακώσουν. Προσθέτουμε τα ντοματάκια, τις τριμμένες στον τρίφτη ώριμες ντομάτες, τη δάφνη, αλάτι και πιπέρι. Ανακατεύουμε και αφήνουμε τη σάλτσα να μαγειρευτεί μέχρι να δέσει.

3.Σε πήλινο πυρίμαχο δοχείο αδειάζουμε τους γίγαντες και τους περιχύνουμε με τη σάλτσα ντομάτας, τον άνηθο και το σέλινο ψιλοκομμένα. Προσθέτουμε 1 ποτήρι από το ζουμί τους, που έχουμε κρατήσει. Τα ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 °C, μέχρι να πήξει η σάλτσα και να ροδίσουν οι γίγαντες. Σερβίρονται ζεστοί και συνοδεύονται από τυρί φέτα και φρέσκια πράσινη σαλάτα. Μυστικό! Για να βράσουν πιο εύκολα οι γίγαντες, όταν τους σουρώσουμε από το νερό, τους τρίβουμε με λίγη σόδα (σκόνη), αφήνουμε πέντε λεπτά και τους ξεπλένουμε με άφθονο νερό. Έπειτα τους βράζουμε στην κατσαρόλα. Αυτό το ξέρετε; Το παραδοσιακό αυτό φαγητό είναι πεντανόστιμο, αλλά και πολύ υγιεινό, αφού είναι πηγή φυτικής πρωτεΐνης, σχεδόν χωρίς λίπος και νάτριο. Περιέχει σίδηρο, βιταμίνες του συμπλέγματος Β, ασβέστιο, ψευδάργυρο, φώσφορο και κάλιο. Οι διαλυτές φυτικές ίνες του βοηθούν στον έλεγχο των επιπέδων της χοληστερόλης.

10

LOOKING BACK (

) ΣΙΣΣΥ ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

Νικόλαος Τσελεμεντές

100 χρόνια μοναξιάς Πέρασαν κιόλας εκατό ολόκληρα χρόνια από την πρώτη έκδοση του περιοδικού «Οδηγός Μαγειρικής» του Νικολάου Τσελεμεντέ. Αν ισχύει αυτό που λένε ότι «είναι πολύ μοναχικά στην κορυφή», τότε ο κορυφαίος Έλληνας μάγειρας κλείνει... 100 χρόνια μοναξιάς. Πολύ πριν η γαστρονομία μπει πίσω από το γυάλινο κουτί της τηλεόρασης, πριν τυπωθεί σε ιλουστρασιόν χαρτί, πριν αποκτήσει χιλιάδες φίλους στο ευρύ κοινό, πριν αρχίσει να μετριέται με βαθμούς, αστέρια και σκούφους, ένας άνθρωπος την αγάπησε τόσο, που αποφάσισε να τη μοιραστεί μαζί μας. Όχι ακριβώς μαζί μας, δηλαδή, αλλά με τις γιαγιάδες μας. Ο άνθρωπος αυτός ήταν ο Νικόλαος Τσελεμεντές. Ένας απλός μάγειρας από τη Σίφνο. Ένας άντρας σε ένα γυναικοκρατούμενο μαγειρικό κόσμο, κυρίως οικιακό. Ήταν το 1910 όταν ο Τσελεμεντές πέταξε... ένα βότσαλο στη λίμνη και τάραξε τα νερά της ελληνικής κουζίνας. Το περιοδικό του με τον τίτλο «Οδηγός της μαγειρικής» έγινε το ευαγγέλιο της Ελληνίδας νοικοκυράς και έδωσε νέα διάσταση στην «ηθική ωφέλεια της καλής μαγειρικής». Ρarlez vous francais? Οι μαγείρισσες εκείνης της εποχής τόλμησαν ν’ αφήσουν στην άκρη τον μπούσουλα της παραδοσιακής κουζίνας που πήγαινε από γενιά σε γενιά και από γειτόνισσα σε συμπεθέρα. Μοιράστηκαν με τον Τσελεμεντέ μικρά μυστικά της γαλλικής κουζίνας, έφτιαξαν μπεσαμέλ με γαλλικό accent, στόλισαν το τραπέζι τους με πιροσκί («Αγάπη μου, γιατί έχει κιμά αυτό το τυροπιτάκι;;;») και μυήθηκαν σ την μπουγιαμπέσα. Παράλληλα, έκλεισαν τ’ αυτιά τους και κράτησαν μακριά από το βασίλειό τους όσους τις κατηγόρησαν για… νοθεία της ελληνικής κουζίνας με ευρωπαϊκά στοιχεία. Άλλωστε, ως γνωστόν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Και βασικός σκοπός τους ήταν να προσφέρουν μοναδικές απολαύσεις στα μέλη της οικογένειάς τους. Μπορεί η αφοσίωση στο σπιτικό φαγάκι να υπάρχει πάντα στα γονίδιά μας, αλλά η εξέλιξη είναι αναγκαία σε όλα και ειδικότερα στην κουζίνα, όπου η λέξη δημιουργώ αποκτά δικαίως (γ)αστρονομικές διαστάσεις! Τι θα φάμε σήμερα; Ένας αιώνας μάς χωρίζει από εκείνη την εποχή, κι όμως το ερώτημα «τι θα φάμε σήμερα» παραμένει all time classic.

12

Από τότε έχουν εφευρεθεί πολυμίξερ, αρτοπαρασκευαστές, τσέρκια και χίλια δύο τσουμπλέκια, και παρ’ όλα αυτά οι νοικοκυρές συνεχίζουν μέχρι σήμερα να ταλανίζονται με το «Τι θα φάμε σήμερα;» όσο κι ένας φιλόσοφος με το «Τι είναι η ζωή, τι είναι ο άνθρωπος;». Μπαίνοντας στη χρονομηχανή, πάμε πίσω στη δεκαετία του '30 και βρίσκουμε τον Σπύρο Μελά να γράφει με το ψευδώνυμο Φορτούνιο στην εφημερίδα «Ελεύθερο Βήμα»: «Ο Τσελεμεντές απαντά τουλάχιστον εις ένα -τραγικόν πολλάκις- ερώτημα της καθημερινής μας ζωής: Τι θα φάμε; Υπάρχουν άνθρωποι -και δεν είνε διόλου ολίγοι- που θα έδιναν κι εγώ δεν ξέρω τι, να έλειπεν η καθημερινή και θανασίμως ανιαρά συνδιάσκεψις επί του ανωτέρω θέματος. Ο Τσελεμεντές λύει το πρόβλημα. Έχει καταστρώσει το μενού και των τριακοσίων εξήκοντα πέντε ημερών του έτους. Πόσα νέα νοικοκυριά δεν έχει σώση από τας αφαιμάξεις των μαγειρισσών και προπάντων από το διαζύγιον!.. Αρκεί το κεφαλάκι της νεοπαντρεμένης μπεμπέκας να σκύβη πέντε λεπτά καθ’ εκάστην απάνω εις τον γαστρονομικόν αυτόν κώδικα για να δρέπη συγχαρητήρια».

έδωσε ακόμα μία: την ιδιότητα να λειτουργεί ως παράγοντας καλής υγείας! Και κάπως έτσι μπήκε και η έννοια του διαιτολογίου και της ισορροπημένης διατροφής στα ελληνικά σπίτια: «Η ζωή άνευ της υγείας είνε βάσανος και πρώτιστοι παράγοντες της σωματικής υγείας είνε η καλή τροφή και η καλή όρεξις».

Οικογενειακαί απολαύσεις Ο Νίκος Τσελεμεντές, με τις συμβουλές του στις νεοπαντρεμένες… μπεμπέκες, κατάφερε ό,τι παλεύουν να καταφέρουν σήμερα οι σύμβουλοι γάμου (που φυσικά τότε αποτελούσαν άγνωστο είδος). Τα μικρά αλλά θαυματουργά tips άντεξαν στο χρόνο και -όσο υπερβολικό κι αν ακούγεταικράτησαν ενωμένες ουκ ολίγες οικογένειες, αφού αποδεδειγμένα «ο έρωτας περνάει από το στομάχι». Το μότο του Τσελεμεντέ «εάν ο σύζυγός σου στερείται καρδίας, μη λησμονής ότι έχει στόμαχον» άγγιξε τις ευαίσθητες χορδές των γυναικών και τις έκανε να συμφιλιωθούν με τα κατσαρολικά τους. Διότι, «όταν οι οικογενειάρχες δεν θα βρουν αυτό που επιθυμούν στο σπίτι τους λόγω άτεχνης μαγειρικής, τότε θα στραφούν προς τα… ξενοδοχεία». Μαζί με αυτήν την ιδιότητα του σπιτικού φαγητού να λειτουργεί ως «κορν φλάουρ» που δένει την οικογενειακή σάλτσα, ο Τσελεμεντές του

Μαγειρέψτε γιατί χανόμαστε Εθνική… διάσταση στο βιβλίο του Τσελεμεντέ δίνει ο «Ματαμόρ», οποίος γράφει στην εφημερίδα «Έθνος»: «Ο Τσελεμεντές με το βιβλίον αυτό, που είνε η σανίς σωτηρίας κάθε νέου νοικοκυριού, (…) προσέφερε υπηρεσίαν πραγματικώς εθνικήν. Ένα έθνος κρίνεται από την κουζίνα του. Πες μου πώς τρως, να σου πω ποιος είσαι! Η αναρχία της ελληνικής κουζίνας είναι γνωστή: Ιταλική, τουρκική αλλά προ πάντων κράμα όλων των πρωτογενών συστημάτων, εφυτοζωούσεν εις μίαν κατάστασιν μάλλον προϊστορικήν. Ο Τσελεμεντές με την ογκώδη του πραγματείαν, αληθινόν γαστρονομικόν μνημείον, έσπρωξε την ελληνικήν κατσαρόλαν εις τον σύγχρονον πολιτισμόν».

Γυναικεία υπόθεση; Ο Σιφνιός αρχιμάγειρας, με έναν πολύ γλυκό και ιδιαίτερο τρόπο, την ίδια στιγμή που έχτιζε την εικόνα της γυναίκας στην κουζίνα, κατάφερε και να την καταρρίψει! «Εάν δεν υπήρχε γυναίκα, λέγουν, δεν θα υπήρχε και κουζίνα. Πλάνη! Εάν η γυναίκα συγκαταλέγη ακόμη μεταξύ των ασχολιών της -ων το πλάτος και βάθος αμέτρητονκαι την κουζίναν, τούτο οφείλεται εις τας συμβουλάς και την επιμονήν του ανδρός. Αν η οικοδέσποινα αφήνετο ελευθέρα να εξέλεγε τας ασχολίας της, σας βεβαιώ ότι θα είχον προ αιώνων εξευρεθή τα ντελικατέσεν ντίνερς, τα οποία για τους μη ζήσαντας εις την χώραν των δολαρίων μπορούμε να τα ειπούμε ‘‘εδωδιμοπωλειακά γεύματα’’, οπότε αντίο μαγειρική τέχνη!».

Από την καλή κι απ’ την ανάποδη... Όπως κάθε θρύλος που σέβεται τον εαυτό του, έτσι και ο Τσελεμεντές δέχθηκε και επικρίσεις στο πέρασμα των χρόνων. Μερικοί

γαστρο-κριτικοί δεν του συγχώρεσαν το γεγονός ότι στις συνταγές του έριξε μια... πρέζα Ευρώπης. Την εποχή που η Ελλάδα προσπαθούσε να πετάξει από πάνω της το στίγμα της τουρκοκρατίας και ό,τι θύμιζε Ανατολή (συμπεριλαμβανομένων των πολλών μπαχαρικών στην κουζίνα) αυτομάτως έμπαινε στη μαύρη λίστα. Ο Τσελεμεντές φαίνεται ότι επηρεάστηκε από αυτή τη γενική τάση. Μείωσε λίγο τα μπαχάρια στα πιάτα του, προτίμησε το βούτυρο από το λάδι και -να σου- οι πρώτοι θιασώτες του Πατρίς-Κουζίνα-Οικογένεια τον κατηγόρησαν ότι δεν κράτησε τις παραδόσεις. Αναρωτιέμαι: άραγε, όταν τρώμε έναν καλομαγειρεμένο μουσακά και τον διαφημίζουμε ως το κατεξοχήν ελληνικό φαγητό, θυμόμαστε ότι χρωστάμε την μπεσαμέλ στον κύριο Τσελεμεντέ;

Η νέα γενιά Τσελεμεντέδων Το όνομα του Νικολάου Τσ ε λ ε με ν τέ έφτασ ε σ το πέρασμα των χρόνων να γίνει συνώνυμο της μαγειρικής τέχνης. Ο εγγονός του, Γιώργος Τσελεμεντές, μάγειρας επίσης, έχει δηλώσει ότι όταν ήταν σ τη σχολ ή Τουρισ τικών Επαγγελμάτων, οι περισσότεροι δεν γνώριζαν ότι το Τσελεμεντές είναι επώνυμο! Πίστευαν ότι είναι απλά το όνομα του διασημότερου ελληνικού βιβλίου μαγειρικής. Σήμερα ο Γιώργος Τσελεμεντές μαγειρεύει στο εστιατόριο «Χριστίνα, διά χειρός Γ. Τσελεμεντέ» στην Κηφισιά, πατώντας με σεβασμό στα χνάρια του παππού Τσελεμεντέ...

MAMMA MIA (

) ΚΑΛΛΙΑ ΚΑΣΤΑΝΗ

Τα παιδιά σου

ή τη ζωή σου; Τι γίνεται όταν μια γυναίκα εξομολογείται πως δεν θα της άρεσε να είναι μητέρα γιατί «παραείναι εγωίστρια»; Και μετά πάει και γράφει κι ένα βιβλίο γι’ αυτό; Λοιπόν, το «Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν» της Λάιονελ Σράιβερ είναι από τα πιο «άβολα», περίεργα και συναρπαστικά βιβλία που μπορείς να διαβάσεις. Ιδίως αν είσαι γυναίκα. Και μάνα. Διότι η ηρωίδα του, η Αμερικανο-αρμένισσα Ίβα Κατσαντουριάν –πλούσια, συγγραφέας ταξιδιωτικών οδηγών, δραστήρια, μποέμ και ερωτευμένη με τον άντρα της– δεν ήθελε ποτέ να γίνει μητέρα. Σίγουρα δεν ήθελε να γίνει μητέρα ενός ψυχρού, «αντιπαθητικού» αγοριού, που θα δολοφονούσε επτά συμμαθητές του, έναν υπάλληλο της σχολικής καντίνας και μια καθηγήτρια του λυκείου λίγες μέρες πριν κλείσει τα δεκάξι. Κι αν αυτό είναι άσχημο, το χειρότερο είναι πως η Ίβα ομολογεί ξεδιάντροπα αυτό το μυστικό που τρυπώνει μέσα σε άυπνες νύχτες, χαοτικές μέρες, βρώμικες αλλαξιέρες, κατουρημένα κρεβατάκια, καρότσια που τραντάζονται από κλάματα και παιδικές στριγγλιές: η μητρότητα δεν είναι πάντα μια ονειρεμένη εμπειρία. «Ιδού ένα θλιβερό δείγμα», γράφει η Σράιβερ. «Ώριμη γυναίκα ετών τριάντα επτά, ευτυχισμένη στο γάμο της, πληροφορείται την πρώτη της εγκυμοσύνη και παραλίγο να λιποθυμήσει από τρόμο, αντίδραση την οποία κρύβει από τον ενθουσιασμένο σύζυγό της φορώντας ένα σεμνό, λουλουδάτο, τιραν τέ φουστάνι. Ευλογημένη με το θαύμα της ζωής εντός της, αυτή προτιμάει να ασχοληθεί με τις φλέβες στα πόδια της και τα ποτηράκια κρασί που έπινε άλλοτε. Μόνη στο διαμέρισμά της, χτυπιέται στους ρυθμούς μια κακόγουστης μουσικής χωρίς να σκέφτεται καθόλου το αγέννητο παιδί της.[...] Και πριν καν ο δύστυχος γιος της καταφέρει να επιζήσει στο αφιλόξενο κλίμα της σφιγμένης μήτρας της, ομολογεί αυτό που εσύ, Φράνκλιν, απαγόρευσες επισήμως να ειπωθεί: κάνοντας πρώτα το καπρίτσιο της, μετά αλλάζει γνώμη, λες και το παιδί είναι ένα ρούχο που το παίρνεις στο σπίτι σου και –αφού φέρεις μερικές στροφές μπροστά στον καθρέφτη για να καταλήξεις, αχ όχι, είναι κρίμα, αλλά ειλικρινά δεν μου πάει– το επιστρέφεις στο κατάστημα». Είναι μια εξομολόγηση που πέφτει σαν τούβλο και θρυμματίζει το πιο ιερό ταμπού της δυτικής κουλτούρας: τη σχέση μάνας - παιδιού. Κυρίως επειδή η Σράιβερ δεν έχει παιδί. Στις συνεντεύξεις

16

της δηλώνει «πολύ εγωίστρια και δειλή για να γίνω μητέρα». Κι αυτό από τη μια, σε κάνει να εκπλήσσεσαι και να θυμώνεις (σ.σ. Πλούσιες, επιτυχημένες, προνομιούχες γυναίκες που γυρνάνε την πλάτη στη μητρότητα; Πφ, οι άνθρωποι δεν θα ‘πρεπε ποτέ να γράφουν για πράγματα που δεν ξέρουν, όπως κι εσύ φυσικά δεν θα πήγαινες ποτέ π.χ. στο λογιστή σου να σου πει αν χρειάζεσαι εγχείρηση στο πόδι…), αλλά από την άλλη σε αφήνει ελαφρώς αμήχανο και αποσβολωμένο. Γιατί η Σράιβερ λέει την αλήθεια. Ή έστω, ένα μέρος της. Όλοι εκείνοι οι μήνες που φουσκώνεις, φοβάσαι, ζαλίζεσαι, έχεις ναυτίες, πρήζεσαι και μετά ο Μεγάλος Πόνος, ο φόβος, οι εξαντλητικές αγρύπνιες (με το ίδιο πάντα, αργόσυρτο τελετουργικό, κλάμα, άλλαγμα, τάισμα, ρέψιμο, πάλι άλλαγμα κ.λπ.), το αμήχανο σεξ, τα ουρλιαχτά από τους κολικούς, οι αρρώστιες, τα χτυπήματα, τα διαβάσματα, οι φίλοι και οι ήσυχες βραδιές που χάνεις, ή εκείνο το weekend στο νησί («μα πού να αφήσουμε το παιδί;»), τα παιδικά πάρτι που μισείς, και τα ατέλειωτα δρομολόγια πέρα δώθε σε αγγλικά, μπάσκετ, φροντιστήρια – ναι, μερικά απ’ αυτά μπορεί και να μ’ έκαναν να δειλιάσω αν τα ‘ξερα από πριν. «Η μητρότητα» -γράφουν στο best seller τους «Το Αλμανάκ της Μητέρας» οι «ειδικοί» Μargarite Kelly και Elia Parsons- χαρίζει τη μεγαλύτερη χαρά του κόσμου, φέρνει όμως μαζί της και πλήξη, εξάντληση και θλίψη. Τίποτα δεν θα σε κάνει να νιώσεις τόσο χαρούμενη και τόσο θλιμμένη, τόσο περήφανη και συνάμα τόσο κουρασμένη, γιατί τίποτα δεν είναι τόσο δύσκολο όσο το να βοηθάς ένα πλάσμα να αναπτύξει την ατομικότητά του, ιδιαίτερα ενώ εσύ αγωνίζεσαι παράλληλα να διατηρήσεις τη δική σου». Το «project» μητρότητα Στις 12 Ιουλίου 2010, το New York Magazine κυκλοφόρησε με τίτλο στο εξώφυλλό του «Αγαπώ τα παιδιά μου, μισώ τη ζωή μου». Το κεντρικό άρθρο του περιοδικού ήταν αφιερωμένο σε αυτήν ακριβώς την ιδέα: το πώς, δηλαδή, αν και οι περισσότεροι άνθρωποι υποθέτουν πως το να αποκτήσουν παιδιά θα τους κάνει πιο ευτυχισμένους, στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει –και αποτυπώνεται σε πολλές έρευνες–

είναι πως οι νέοι γονείς, στην πλειονότητά τους, δεν είναι πιο χαρούμενοι από πριν. Και κάποιοι, είναι λιγότερο. Γιατί συμβαίνει αυτό; Για πολλούς λόγους. Ένας από τους σπουδαιότερους είναι πως η ίδια η γονεϊκή εμπειρία έχει αλλάξει με τα χρόνια. Για παράδειγμα, «πριν την αστικοποίηση, τα παιδιά θεωρούνταν οικονομικά ‘‘ατού’’ για τους γονείς τους. Αν είχες μια φάρμα, θα σε βοηθούσαν στις δουλειές, αν είχες μια οικογενειακή επιχείρηση, θα κρατούσαν το μαγαζί. Αλλά όλα αυτά άλλαξαν δραματικά με τις ηθικές και τεχνολογικές αλλαγές που επέφερε ο εκμον τερνισμός. Όσο κερδίζαμε σε ευημερία, η παιδική ηλικία έφτασε σιγά σιγά να θεωρείται μια προστατευόμενη, προνομιούχα περίοδος και από τη στιγμή που τα πανεπιστημιακά πτυχία έγιναν απαραίτητα για να προοδεύσεις, τα παιδιά όχι μόνο έγιναν μεγάλο έξοδο, αλλά και αντικείμενα προς διαμόρφωση, διέγερση, καθοδήγηση, περιποίηση. Mε λίγα λόγια, τα παιδιά, από μέλη του προσωπικού, κατέληξαν να είναι τα αφεντικά μας». Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις μητέρες (αλλά και τους μπαμπάδες) μεσαίου και ανώτερου εισοδήματος, που περισσότερο από τους γονείς άλλων τάξεων τείνουν να βλέπουν τα παιδιά τους ως «projects» προς ολοκλήρωση και τελειοποίηση – γυναίκες με πτυχία, επαγγελματίες, στελέχη επιχειρήσεων που ‘χουν μάθει πως στη δουλειά υπάρχει ο σωστός και ο λάθος τρόπος για να κάνεις κάτι και ασυνείδητα εφαρμόζουν την ίδια ακριβώς «αναπτυξιακή» λογική και στα παιδιά τους: η «απόδοση», πιστεύουν, είναι θέμα budget, καλής οργάνωσης, σωστής διαχείρισης χρόνου, διαρκούς feed back με πληροφορίες, γνώσης του στόχου. Γι’ αυτό, οτιδήποτε λιγότερο από το τέλειο είναι απογοητευτικό. Τους προκαλεί σύγχυση και πανικό. Η αλήθεια είναι πως μερικές δεκαετίες πριν, οι άνθρωποι δεν κάθονταν να πολυσκοτιστούν για το αν το να κάνουν ένα παιδί θα τους έκανε χαρούμενους. Τα παιδιά απλώς ήταν εκεί, έρχονταν ή δεν έρχονταν. Σήμερα, λέει η Judith Warner, συγγραφέας του βιβλίου «Τέλεια τρέλα – Η μητρότητα στα χρόνια της ανησυχίας», «βάζουμε πολλή ενέργεια στην προσπάθειά μας να γίνουμε τέλειοι γονείς, αντί να αγωνιζόμαστε για τις αλλαγές

πολιτικής που θα έκαναν την οικογενειακή ζωή μας καλύτερη». Γονεϊκά επιδόματα, άδειες μητρότητας, περισσότεροι βρεφονηπιακοί σταθμοί, δωρεάν περίθαλψη -με την πολιτεία να στέκεται αμήχανη και απρόθυμη να σηκώσει τα βάρη που της αναλογούν- όλα πέφτουν στους ώμους μας. Και όχι, δεν μας κάνουν πιο ευτυχισμένους. Από την άλλη, ακόμα και με τις καλύτερες συνθήκες, το να είσαι γονιός συνεπάγεται θυσίες – ιδίως την παραχώρηση της ελευθερίας που απολάμβανες ως εργένης ή ως εγωιστής ‘‘παντρεμένος-εργένης’’: ταξίδια, βόλτες, τις ευκαιρίες καριέρας που απαιτούσαν υπερωρίες, ή έστω τη μισή ώρα ανέμελου, «τυχαίου» σεξ που δεν σου πήρε ένα απόγευμα για να προσχεδιάσεις και να οργανώσεις. Τα παιδιά, κατά κανόνα, είναι κάπως έτσι: μια θάλασσα χαράς, που στα βραχάκια της γκρεμοτσακίζεται οτιδήποτε άλλο μπορεί να σε διασκεδάζει. Προφανώς, όμως, δεν είναι μόνο αυτό. Οι ίδιες έρευνες που καταγράφουν τις δυσκολίες της μητρότητας, αναδεικνύουν και μια άλλη, αδιόρατη, πιο φιλοσοφικουπαρξιακή πτυχή της: την πληρότητα, την αγάπη, την αίσθηση σκοπού και ανταμοιβής που φέρνει το παιδί στη ζωή ενός ζευγαριού. Πιθανόν, λένε, η ευτυχία να μην είναι αυτό ακριβώς που νιώθει μια μητέρα, κλεισμένη σε ένα σπίτι με ένα δίχρονο που ουρλιάζει και πετάει πράγματα στους τοίχους. Όμως, για στάσου… Γιατί να σταθεί κανείς εκεί; Ίσως το πρόβλημα να είναι σε ποιο είδος, ακριβώς, ευτυχίας εστιάζει κανείς: στο τι αλήθεια σημαίνει το παιδί σου για σένα, ή στο αν θα προλάβεις να γυρίσεις σπίτι στην ώρα σου, για να το πάρεις από το σχολικό, να φάει και να τρέξετε μετά στα αγγλικά; Αν επιλέξεις την πρώτη, το δίλημμα καταργείται. Η πίεση, το άγχος, τα νεύρα, οι καβγάδες, τα βράδια με τους πυρετούς, τα σκισμένα γόνατα και ο εμετός στα στρωσίδια, τα κλάματα κι οι αγωνίες χάνονται μες στην Μεγάλη Εικόνα του τι πραγματικά σημαίνει να είσαι γονιός. Μετά χαράς θα τα ξαναπερνούσα όλα, κι αυτά και άλλα τόσα, σε αντάλλαγμα για ένα αστείο, ένα παιδικό γέλιο, μια αγκαλιά του γιου μου το βράδυ πριν κοιμηθεί, το γλυκό του «κι εγώ σ’ αγαπώ, μαμά». Προσωπικά, διαλέγω τη «δυστυχία», κυρία Σράιβερ. Κρατήστε εσείς τη ζωή…

που αξίζει να μαγειρέψετε από την Κωνσταντίνα Αθανασίου

Φωτογραφίες: Γιώργος Δρακόπουλος, Λάμπρος Μέντζος, Visual Photos, IML Food styling: Αλεξάνδρα Τασουνίδου, Βίκυ Σμυρλή

ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΤΑΣ, ΤΟ ΚΡΑΤΑΣ!

ΓΕ Σ ΟΙ ΣΥΝΤΑ ΥΝ ΜΑΣ ΕΧΟ ΕΙ! ΥΤ ΜΑΓΕΙΡΕ

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 11

σπιτικές συνταγές για το τραπέζι του Φλεβάρη

38

Άλειμμα με ανθότυρο, γιαούρτι, άνηθο και κρεμμυδάκια Προετοιμασία: 20΄ | Εύκολο

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 4 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

τυρί ανθότυρο ή ρικότα 300 γρ., κομματιασμένο με πιρούνι μαγιονέζα 2 κουταλιές της σούπας κρέμα γάλακτος 3 κουταλιές της σούπας γιαούρτι 100 γρ., στραγγιστό ροκφόρ 100 γρ., λιωμένο με πιρούνι άνηθος 2 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένος αμυγδαλόψιχα 50 γρ., θρυμματισμένη στο μπλέντερ φρέσκα κρεμμυδάκια 2, ψιλοκομμένα

1. Σε ένα μπολ χτυπάτε με πιρούνι τη μαγιονέζα, την κρέμα γάλακτος, το ανθότυρο (ή τη ρικότα), το γιαούρτι και το λιωμένο ροκφόρ μέχρι να ομοιογενοποιηθούν.

2. Προσθέτετε στη σάλτσα τον άνηθο, την αμυγδαλόψιχα και τα ψιλοκομμένα κρεμμυδάκια και ανακατεύετε. Σερβίρετε σε μπολ.

Tip: Η σάλτσα αυτή αλείφεται σε κρακεράκια, φρυγανισμένο ψωμί ή παξιμάδια και ταιριάζει με καπνιστό σολομό ή πέστροφα.

Σαλάτα με φακές και πέστροφα

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 30΄ | Ψήσιμο: 40΄ | Εύκολο

Για 4 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

καπνιστή πέστροφα 4 φιλέτα κρεμμύδι 1 μέτριο, ολόκληρο φρέσκα κρεμμυδάκια 3 ψιλοκομμένα φακές 250 γρ. μπέικον 100 γρ. φύλλο δάφνης 1 ελαιόλαδο 2/3 του φλιτζανιού ξίδι από λευκό κρασί 1/3 του φλιτζανιού ρίγανη 2 κουταλάκια του γλυκού σέλινο 2 κλωνάρια, ψιλοκομμένα γαρίφαλα 2 αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο λεμόνι 1/2, ο χυμός

1. Καθαρίζετε το ξερό κρεμμύδι και καρφώνετε τα δύο γαρίφαλα. Βράζετε 1 λίτρο νερό με το κρεμμύδι, τις φακές, τη δάφνη και το αλάτι σε μικρή κατσαρόλα για 35’-40’. Στραγγίζετε τις φακές και πετάτε το κρεμμύδι και τη δάφνη. Σε αντικολλητικό τηγάνι σοτάρετε το μπέικον και το ψιλοκόβετε.

2. Προσθέτετε στις ζεστές φακές ½ φλιτζάνι λάδι, το ξίδι, το αλάτι και τη ρίγανη. Αφήνετε να κρυώσουν. Προσθέτετε τα φρέσκα κρεμμυδάκια, το μπέικον και το σέλινο και ανακατεύετε καλά.

3. Μοιράζετε σε 4 πιάτα τις φακές και γαρνίρετε με τα φιλέτα πέστροφας. Ραντίζετε με το υπόλοιπο ελαιόλαδο και περιχύνετε με το χυμό λεμονιού. Πασπαλίζετε με πιπέρι και σερβίρετε.

Γαρίδες με ρύζι και κρόκο Κοζάνης

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 45΄ | Ψήσιμο: 35΄- 40΄| Εύκολο Υλικά

γαρίδες φρέσκιες 1 κιλό ελαιόλαδο ½ φλιτζάνι του τσαγιού κρεμμύδια ξερά 2 μεγάλα, ψιλοκομμένα πράσο 1 κομμένο σε ροδέλες σκόρδο 2 σκελίδες, ψιλοκομμένες πιπερίτσα καυτερή 1 ψιλοκομμένη ρύζι Καρολίνα ή μακρύκοκκο 1 φλιτζάνι του τσαγιού άνηθος ή μαϊντανός 2 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένος κρασί λευκό 100 ml κρόκος Κοζάνης μερικές κλωστές ή σκόνη αλάτι λίγο πιπέρι φρεσκοτριμμένο

Για 4 άτομα Εκτέλεση

1. Ζεματίζετε τις γαρίδες για 3’ και τις ξεφλουδίζετε. Πετάτε τα κεφάλια και τα κελύφη και κρατάτε μόνο την ψίχα τους. Φιλτράρετε το νερό όπου έβρασαν. Διαλύετε τον κρόκο Κοζάνης σε 2-3 κουταλιές της σούπας νερό από το ζεμάτισμα των γαρίδων.

2. Σοτάρετε στο λάδι τα κρεμμύδια, το πράσο, το σκόρδο και την καυτερή πιπερίτσα. Μόλις το κρεμμύδι αρχίσει να αλλάζει χρώμα, ρίχνετε το ρύζι, το κρασί και νερό ή το φιλτραρισμένο ζουμί από το ζεμάτισμα των γαρίδων (η αναλογία ρυζιού/νερού ή ζωμού είναι 1:2,5). Στο τέλος προσθέτετε το διαλυμένο κρόκο και τις γαρίδες και ανακατεύετε.

3. Αποσύρετε το φαγητό από τη φωτιά όταν απορροφήσει τα υγρά του και μαλακώσει το ρύζι. Αλατοπιπερώνετε και σερβίρετε αφού πασπαλίσετε με μαϊντανό ή άνηθο και πιπέρι φρεσκοτριμμένο.

Γίγαντες με ντομάτα στο φούρνο

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 30΄ | Αναμονή: 1 νύχτα | Ψήσιμο: 1 ώρα και 50΄| Μέτριας δυσκολίας Υλικά

γίγαντες 500 γρ. ελαιόλαδο 1 φλιτζάνι του τσαγιού κρεμμύδι 1 ψιλοκομμένο φρέσκα κρεμμυδάκια 3 καθαρισμένα και ψιλοκομμένα σκόρδο 2 σκελίδες, ψιλοκομμένες ντοματάκια ψιλοκομμένα (κονκασέ) 400 γρ. κύβος λαχανικών 1 μαϊντανός 3-4 κουταλιές της σούπας σέλινο 1 κλωνάρι, ψιλοκομμένο αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο ζάχαρη λίγη

Για 6 άτομα

Εκτέλεση

1. Μουσκεύετε από την προηγούμενη μέρα τους γίγαντες σε λεκάνη με νερό. Την επομένη τους στραγγίζετε και τους βράζετε σε καθαρό νερό μέχρι να μαλακώσουν. Ζεσταίνετε τα 2/3 από το λάδι και σοτάρετε το κρεμμύδι, τα φρέσκα κρεμμυδάκια και το σκόρδο για 4’-5’.

2. Προσθέτετε τα ντοματάκια κονκασέ, το αλατοπίπερο, τον κύβο λαχανικών και τη ζάχαρη. Βράζετε τη σάλτσα για 20’. Κατόπιν ρίχνετε τους γίγαντες και τα μυρωδικά (μαϊντανό και σέλινο) και αφήνετε να πάρουν δύο βράσεις.

3. Μεταφέρετε σε πήλινο σκεύος τους γίγαντες και τη σάλτσα τους. Αλατοπιπερώνετε, ρίχνετε λίγο ζεστό νερό και ανακατεύετε απαλά. Ψήνετε το φαγητό στους 170 °C για 50’, μέχρι να χυλώσουν ελαφρά οι γίγαντες.

Ιδέα: Στην Πελοπόννησο προσθέτουν στους γίγαντες του φούρνου και κάποιο χορταρικό (λάπατα ή σέσκουλα ή σπανάκι). Με τον τρόπο αυτό νοστιμίζουν και ταυτόχρονα γίνονται ελαφρύτεροι.

Λαβράκι ψητό στο φούρνο

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 30΄| Ψήσιμο: 40΄ | Μέτριας δυσκολίας

Για 4 - 6 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

λαβράκια 2 μεγάλα, γύρω στα 700 γρ. το καθένα φινόκιο (ο βολβός) 1, καθαρισμένο λεμόνια 2 ελαιόλαδο ½ φλιτζάνι κρεμμύδι 1 ψιλοκομμένο σκόρδο 3 σκελίδες, με τη φλούδα τους πατάτες 600 γρ., μικρές στρογγυλές λευκό κρασί 120 ml αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο

1. Προθερμαίνετε το φούρνο στους 190 °C. Ψιλοκόβετε το φινόκιο, κόβετε το 1 λεμόνι σε φέτες και στύβετε το δεύτερο. Ζεσταίνετε το μισό ελαιόλαδο σε αντικολλητικό τηγάνι και μαραίνετε το φινόκιο με το κρεμμύδι. Τα αφήνετε στην άκρη.

2. Καθαρίζετε τα ψάρια από τα λέπια, τα εντόσθια και τα βράγχια και τα πλένετε καλά. Τα στεγνώνετε, τα χαράσσετε αν θέλετε διαγώνια και βάζετε στις σχισμές λίγο αλάτι.

3. Αλείφετε με λίγο λάδι ένα ταψί και βάζετε μέσα τα λαβράκια. Γεμίζετε την κοιλιά τους με φέτες λεμονιού και από πάνω ρίχνετε το σοταρισμένο μείγμα με το φινόκιο και το κρεμμύδι. Γύρω από τα λαβράκια σκορπίζετε τις πατάτες (καθαρισμένες και χοντροκομμένες) και τις σκελίδες σκόρδου ολόκληρες.

4. Ανακατεύετε το υπόλοιπο λάδι με το κρασί, το χυμό λεμονιού, αλάτι και πιπέρι. Περιχύνετε τα ψάρια. Σκεπάζετε με αλουμινόχαρτο και ψήνετε για 35’. Τα τελευταία 10’ του ψησίματος βγάζετε το αλουμινόχαρτο, για να ροδίσει η πέτσα των ψαριών. Σερβίρετε αφού αφαιρέσετε το σκόρδο.

Τσιπούρα με κρεμμύδια και πουρέ πατάτας Προετοιμασία: 30΄ | Ψήσιμο: 30΄| Μέτριας δυσκολίας

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 6 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

τσιπούρα 12 φιλέτα πατάτες 2 κρεμμύδια 3 κομμένα σε ροδέλες ζάχαρη ½ κουταλάκι του γλυκού λευκό κρασί 100 ml ελιές Καλαμών 2-3, ψιλοκομμένες φινόκιο 1, ψιλοκομμένο ελαιόλαδο 8 κουταλιές της σούπας αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο

1. Βάζετε τις πατάτες να βράσουν. Μόλις βράσουν, τις λιώνετε με πιρούνι. Προσθέτετε το φινόκιο, αλάτι, πιπέρι, τις ελιές και 3 κουταλιές ελαιόλαδο και ανακατεύετε.

2. Σοτάρετε σε τηγάνι με λίγο ελαιόλαδο τα κρεμμύδια και τη ζάχαρη, μέχρι να μαλακώσουν. Σβήνετε με το κρασί και συνεχίζετε το σοτάρισμα μέχρι να εξατμιστούν τα υγρά. Σε άλλο τηγάνι ρίχνετε λίγο ελαιόλαδο και ψήνετε τα φιλέτα ψαριού, αφού τα αλατοπιπερώσετε.

3. Μόλις ασπρίσουν τα φιλέτα από την κάτω πλευρά, τα γυρίζετε και από την άλλη και αφήνετε να αλλάξουν χρώμα κι από αυτή. Μεταφέρετε τα φιλέτα του ψαριού σε ταψάκι και τα ψήνετε για 18’-20’ στο φούρνο, μέχρι να ροδίσουν.

4. Τοποθετείτε σε κάθε πιάτο ως βάση τα κρεμμύδια και τον πουρέ πατάτας, και πάνω από τα κρεμμύδια σερβίρετε τα φιλέτα τσιπούρας.

!

E T I S NEW

Από τη Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011 Αναζητήστε μας ανανεωμένους στη γνωστή διεύθυνση www.icookgreek.com Βρείτε ΣΥΝΤΑΓΕΣ! Με ένα νέο, εύκολο και ξεκάθαρο μενού βρείτε τη συνταγή που ψάχνετε ανάμεσα στις εκατοντάδες που φιλοξενεί το ανανεωμένο site του I Cook Greek. Χρησιμοποιήστε το ψαχτήρι μας αναγράφοντας τη λέξη-κλειδί για να βρείτε με ένα κλικ όλες τις συνταγές που περιέχουν π.χ. «κοτόπουλο» ή ανατρέξτε στις ενότητες είτε για να εμπνευστείτε από συγκριμένες κατηγορίες, π.χ. «παραδοσιακή κουζίνα» είτε για να βρείτε τον αγαπημένο σας δημιουργό, π.χ. «Κωνσταντίνα Αθανασίου». Βαθμολογήστε τη συνταγή που σας άρεσε και που σας πέτυχε με άριστα τους 5 σκούφους και αφήστε εύκολα το σχόλιό σας ή την ερώτησή σας, αν κάτι σας προβληματίζει στην εκτέλεση. Θα σας απαντήσουμε άμεσα. Ανεβάστε τη δική σας συνταγή και μοιραστείτε με ένα κλικ το περιεχόμενο με τους φίλους και τις φίλες σας με τα πιο γνωστά social media.

Περάστε το ΑΛΚΟΤΕΣΤ! Το κρασί είναι μια μεγάλη ιστορία …χωρίς τέλος. Ενημερωθείτε για τις εξελίξεις και τις νεότερες ετικέτες, αλλά και για διαχρονικά ζητήματα που απασχολούν τους οινόφιλους, όπως το ταίριασμά του με το φαγητό, η συντήρηση ή η παλαίωσή του, οι ξένες και ντόπιες ποικιλίες… Για όσους αρέσκονται να ψάχνουν τα πράγματα σε βάθος, εδώ θα βρουν ιστορίες που συνδέουν το κρασί με την αρχαιοελληνική και τη χριστιανική παράδοση. Αν πάλι είστε περισσότερο φίλος του τσίπουρου και του ούζου κινηθείτε προς την ενότητα «αποστάγματα». Το ίδιο ισχύει και για τις μπίρες, που έχουν τη δική τους θέση στο site, αλλά και τα λεγόμενα «σκληρά» ποτά, όπως το ουίσκι, η βότκα, το τζιν, το Martini. Κλικάρετε και …στην υγειά σας.

Μπλέξτε σε ΙΣΤΟΡΙΕΣ! Μια ενότητα που θα βρείτε Αφιερώματα, κείμενα επώνυμων φίλων μας, νέα από τον Πλανήτη της Γεύσης, αλλά κι απ’ την πολύ κοντινή μας αγορά, προτάσεις των συντακτών για ενδιαφέροντα προϊόντα, μαμαδίστικους προβληματισμούς, εξελίξεις στο χώρο των bio-products, ταξιδιωτικές εμπειρίες, νοσταλγικά κείμενα από το τραπέζι των παιδικών μας χρόνων, προτάσεις για εστιατόρια και μπαρ, ιδέες για πιο ευχάριστες στιγμές στο σπίτι και βέβαια τα blogs μας και κείμενα γνώμης από όλους εμάς αλλά και από κατά καιρούς φιλοξενούμενούς μας που σχολιάζουν όσα συμβαίνουν γύρω μας.

Ανατρέξτε στα ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ. Η μαγειρική είναι τέχνη και κάθε τέχνη, όσο μοντέρνα ή ελεύθερη κι αν θέλει να είναι, στηρίζεται σε κάποια κλασική βάση. Εδώ θα βρείτε απαντήσεις για διάφορες απορίες που μπορεί να σας γεννηθούν, όταν αποφασίσετε να μπείτε στην κουζίνα. Θα βρείτε βασικές συνταγές για ζύμες και για σάλτσες, οδηγίες για το Ψάρι, το Χοιρινό, το Μοσχάρι, το Κυνήγι, Λεξικό Μαγειρικής, λίστα με τα Ελληνικά Παραδοσιακά Προϊόντα, πληροφορίες για τη μεσογειακή δίαιτα και εν ευθέτω χρόνω video που θα σας καθοδηγούν σε πιο σύνθετα μαγειρικά εγχειρήματα.

Συνταγές μεσογειακής και ελληνικής κουζίνας που αξίζει να μαγειρέψετε!

www.icookgreek.com

Ραβιόλια γεμιστά με μανιτάρια και σάλτσα ντομάτας Προετοιμασία: 1 ώρα| Ψήσιμο: 45΄ | Δύσκολο

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 4 άτομα

Υλικά για τη ζύμη

Εκτέλεση

αλεύρι για όλες τις χρήσεις 200 γρ. κρόκοι αυγών 4 νερό 1-2 κουταλιές της σούπας αλάτι λίγο ελαιόλαδο 2 κουταλιές της σούπας

1. Φτιάχνετε πάνω σε επίπεδη επιφάνεια ένα λοφάκι με το αλεύρι. Κάνετε μια λακκουβίτσα στο κέντρο και ρίχνετε εκεί τους κρόκους των αυγών, λίγο αλάτι, το ελαιόλαδο και το νερό. Δουλεύετε τη ζύμη στην αρχή με ένα πιρούνι και κατόπιν με τα χέρια σας για 12’-15’ περίπου. Με χειροκίνητη μηχανή ανοίγετε τη ζύμη σε φύλλο και την κόβετε σε 32 τετράγωνες πλάκες πλευράς 3-4 εκ. καθεμιά.

2. Ετοιμάζετε τη γέμιση ως εξής: Ζεσταίνετε το λάδι και σοτάρετε το κρεμμύδι για 7’-8’. Κατόπιν προσθέτετε τα μανιτάρια και το σκόρδο. Συνεχίζετε το σοτάρισμα για 15’, ανακατεύοντας συχνά μέχρις ότου εξατμιστούν τα υγρά και μείνει μόνο το λάδι. Στο μείγμα της γέμισης προσθέτετε το τυρί και το αλατοπίπερο.

3. Σε άλλο σκεύος ετοιμάζετε τη σάλτσα της ντομάτας ως εξής: Σοτάρετε στο λάδι το σκόρδο για 6’-7’. Προσθέτετε τα ντοματάκια και το αλάτι και βράζετε τη σάλτσα για 20’. Αποσύρετε από τη φωτιά και ρίχνετε το μαϊντανό.

4. Βάζετε στο κέντρο κάθε τετράγωνης ζύμης 1 κουταλάκι του γλυκού γέμιση και σκεπάζετε με τη δεύτερη τετράγωνη ζύμη. Πιέζετε με βρεγμένα δάκτυλα για να κολλήσουν τα ραβιόλια. Τα βράζετε για 3’ σε αλατισμένο νερό στο οποίο έχετε ρίξει λίγο λάδι. Σερβίρετε μερικά ραβιόλια σε κάθε πιάτο, περιχύνετε με τη σάλτσα ντομάτας και πασπαλίζετε με μαϊντανό και τυράκι τριμμένο.

Για τη γέμιση μανιτάρια 300 γρ., ψιλοκομμένα κεφαλογραβιέρα 100 γρ., τριμμένη κρεμμύδι 1, ψιλοκομμένο σκόρδο 1 σκελίδα, ψιλοκομμένη ελαιόλαδο 2 κουταλιές της σούπας Για τη σάλτσα ντοματάκια κονσέρβας 400 γρ., αποφλοιωμένα σκόρδο 1 σκελίδα, ψιλοκομμένη ελαιόλαδο 3 κουταλιές της σούπας μαϊντανός ψιλοκομμένος και λίγο επιπλέον για το σερβίρισμα τυρί τριμμένο, για το σερβίρισμα αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο

Μοσχαράκι κατσαρόλας με πάπρικα μυρωδικά και πουρέ πατάτας Προετοιμασία: 35΄ | Ψήσιμο: 1 ώρα και 45΄ | Μέτριας δυσκολίας

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 6 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

μοσχαρίσιο κρέας (κιλότο) 1 κιλό πιπεριές πράσινες 2 κρεμμύδια 2 μεγάλα, ψιλοκομμένα ελαιόλαδο ½ φλιτζάνι κύβος (ή ζωμός) λαχανικών ή κρέατος διαλυμένος σε 1 λίτρο νερό ντοματάκια κονσέρβας ή φρέσκα 200 γρ. (χωρίς σπόρους και φλούδες) σκόρδο 1 σκελίδα, ψιλοκομμένη 1 δεματάκι με μυρωδικά θυμάρι, δεντρολίβανο και δάφνη, δεμένα όλα μαζί πάπρικα γλυκιά ½ κουταλιά αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο πατάτες 1 κιλό, καλά πλυμένες, με τη φλούδα γάλα ½ φλιτζάνι βούτυρο ή μαργαρίνη 2 κουταλιές της σούπας, λιωμένο κεφαλοτύρι 80 γρ., τριμμένο

1. Καθαρίζετε και κόβετε σε φαρδιές λωρίδες τις πιπεριές και τις σοτάρετε σε κατσαρόλα μαζί με τα κρεμμύδια σε σιγανή φωτιά, μαζί με 3 κουταλιές λάδι και μερικές κουταλιές της σούπας ζωμό λαχανικών ή κρέατος. Κόβετε σε κύβους 3-4 εκ. το μοσχαρίσιο ψαχνό και το ροδίζετε ομοιόμορφα σε άλλη κατσαρόλα με το υπόλοιπο ελαιόλαδο.

2. Μεταφέρετε τα κομματάκια του κρέατος στην κατσαρόλα με τις πιπεριές και τα κρεμμύδια, ανακατεύετε για να πάρουν γεύση, προσθέτετε τα ντοματάκια κομμένα σε κομματάκια, το σκόρδο, το δεματάκι με τα μυρωδικά, την πάπρικα και το αλάτι. Ανακατεύετε καλά όλα τα υλικά.

3. Περιχύνετε το φαγητό με τον υπόλοιπο ζεστό ζωμό, αφήνετε να πάρει βράση, σκεπάζετε την κατσαρόλα και το βράζετε σε σιγανή φωτιά για 1 ώρα περίπου.

4. Στο μεταξύ, όση ώρα βράζει το κρέας, βράζετε σε άλλη κατσαρόλα τις πατάτες με τη φλούδα τους σε αλατισμένο νερό. Τις ξεφλουδίζετε και τις περνάτε από τη μηχανή του πουρέ. Προσθέτετε αλατοπίπερο, το γάλα, το βούτυρο ή τη μαργαρίνη και το τυρί και ανακατεύετε καλά. Μόλις ολοκληρωθεί το βράσιμο του κρέατος, αφαιρείτε το δεματάκι με τα μυρωδικά, σβήνετε τη φωτιά και αφήνετε το γκούλας να «ξεκουραστεί» για 10’ περίπου προτού το σερβίρετε με τον πουρέ.

Κοτόπουλο με πιπεριές και φέτα

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 10΄| Ψήσιμο: 20΄ | Εύκολο

Για 4-6 άτομα

Υλικά για τη ζύμη

Εκτέλεση

κοτόπουλο 3 φιλέτα από στήθος, χωρίς κόκαλο και πέτσα κρεμμύδια ξερά 2 πιπεριές Φλωρίνης 2 κόκκινες, σε λάδι ή σε άλμη ελαιόλαδο 3 κουταλιές της σούπας λευκό κρασί 3 κουταλιές της σούπας φέτα 150 γρ., τριμμένη αλάτι και πιπέρι λίγο μαϊντανός 2 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένος

1. Κόβετε το κοτόπουλο σε λεπτές λωρίδες. Καθαρίζετε τα κρεμμύδια και τα κόβετε σε ροδέλες. Στραγγίζετε τις πιπεριές και τις κόβετε σε λεπτές λωρίδες.

2. Σε αντικολλητικό τηγάνι ζεσταίνετε το ελαιόλαδο, προσθέτετε το κοτόπουλο και το σοτάρετε ανακατεύοντας με ξύλινη κουτάλα μέχρι να ροδίσει. Προσθέτετε το κρεμμύδι και συνεχίζετε το γύρισμα με την κουτάλα για 5’-6’, μέχρι το κρεμμύδι να μαλακώσει και να ξανθύνει ελαφρά.

3. Προσθέτετε τις πιπεριές, συνεχίζετε το σοτάρισμα για 2’-3’ και σβήνετε με το κρασί. Αλατοπιπερώνετε και προσθέτετε το μαϊντανό και τη φέτα. Τα σοτάρετε όλα και μόλις αρχίσει να λιώνει η φέτα, αποσύρετε από τη φωτιά και σερβίρετε.

Κεφτεδάκια κοκκινιστά με ταλιατέλες Προετοιμασία: 40΄ | Αναμονή: 1 ώρα | Ψήσιμο: 50΄ | Μέτριας δυσκολίας

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 6 άτομα

Υλικά για τα κεφτεδάκια

Εκτέλεση

κιμάς μοσχαρίσιος 500 γρ. κιμάς χοιρινός 250 γρ. κρεμμύδι 1 τριμμένο στον τρίφτη σκόρδο 3 σκελίδες, χτυπημένες σε γουδί μαζί με αλάτι αυγό 1 χτυπημένο μπαγιάτικο ψωμί (ψίχα) 2 φέτες, μουλιασμένο σε νερό και στυμμένο μαϊντανός 2 κουταλιές, ψιλοκομμένος αλάτι όσο θέλετε άσπρο πιπέρι φρεσκοτριμμένο ελαιόλαδο ½ φλιτζάνι του τσαγιού, για το τηγάνισμα αλεύρι για το πασπάλισμα

1. Σε μεγάλο μπολ ζυμώνετε όλα τα υλικά για τα κεφτεδάκια -εκτός από το ελαιόλαδο και το αλεύρι- και αφήνετε το μείγμα στο ψυγείο για 1 ώρα. Κατόπιν πλάθετε μικρά στρογγυλά κεφτεδάκια και τα αλευρώνετε ελαφρά. Τα τηγανίζετε σε καυτό λάδι και τα αφήνετε να στραγγίξουν καλά σε απορροφητικό χαρτί, όσο ετοιμάζετε τη σάλτσα.

2. Για τη σάλτσα ντομάτας, αχνίζετε το κρεμμύδι σε 1 φλιτζάνι νερό μέχρι να μαλακώσει. Όταν εξατμιστεί το νερό, προσθέτετε το λάδι και το σκόρδο και σοτάρετε ελαφρά. Προσθέτετε το μαϊντανό, τα ψιλοκομμένα ντοματάκια, το μπαχάρι, λίγη ζάχαρη και λίγο ζεστό νερό.

3. Όταν η σάλτσα πάρει βράση, χαμηλώνετε τη φωτιά και ρίχνετε μέσα ένα ένα τα κεφτεδάκια, φροντίζοντας να τα καλύπτει η σάλτσα ντομάτας. Αφήνετε να βράσουν μέχρι να πήξει η σάλτσα και να εξατμιστούν τα υγρά. Στο τέλος προσθέτετε στη σάλτσα τις βρασμένες ταλιατέλες και ανακατεύετε.

Για τη σάλτσα ντομάτας και το σερβίρισμα

ντομάτες κονσέρβα 400 γρ., αποφλοιωμένες και ψιλοκομμένες ελαιόλαδο ½ φλιτζάνι του τσαγιού κρεμμύδι 1, τριμμένο στον τρίφτη σκόρδο 2 σκελίδες, ψιλοκομμένο μαϊντανός 2 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένος μπαχάρι 2 κόκκοι ζάχαρη λίγη ταλιατέλες 500 γρ., βρασμένες

Αρνάκι στη λαδόκολλα με λαχανικά

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: : 25΄ | Αναμονή: 30΄ | Ψήσιμο: 1 ώρα και 30΄ | Εύκολο

Για 6 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

αρνίσιο ψαχνό (μπούτι ή φιλέτο) 1.800 γρ., κομμένο σε 6 μενταγιόν ξερά κρεμμύδια 6 μικρά, καθαρισμένα και κομμένα στη μέση φρέσκα κρεμμυδάκια 3 κομμένα σε ροδέλες καρότα 2-3 καθαρισμένα και κομμένα σε ροδέλες πατάτες 3 καθαρισμένες και κομμένες σε μεσαία κομμάτια ντοματίνια 6 κομμένα στη μέση τυρί φέτα 300 γρ., κομμένη σε κύβους λεμόνι 1, ο χυμός ελαιόλαδο 1 φλιτζάνι ξερά μυρωδικά (θυμάρι, ρίγανη) 2 κουταλάκια του γλυκού αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο

1. Σε βαθύ σκεύος βάζετε όλα τα υλικά μαζί και τα αφήνετε σκεπασμένα στο ψυγείο για μισή ώρα. Μοιράζετε τα 6 μενταγιόν με το μείγμα σε 6 κομμάτια λαδόκολλας, φροντίζοντας να βάλετε από όλα τα υλικά σε κάθε μερίδα.

2. Προθερμαίνετε το φούρνο στους 180-200 °C. Τυλίγετε τις λαδόκολλες σε πακετάκια και τα δένετε σφιχτά με σπάγκο. Τα βάζετε σε ταψί και τα ψήνετε για 1 ώρα και 30’. Ανοίγετε τα δεματάκια και σερβίρετε αμέσως.

Μοσχάρι κοκκινιστό με τουτουμάκια

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 40´| Ψήσιμο: 1 ώρα και 50΄ | Μέτριας Δυσκολίας

Για 6 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

μοσχάρι 1½ κιλό, κομμένο σε μεγάλους κύβους κρεμμύδι ξερό 1 τριμμένο σε χοντρό τρίφτη σκόρδο 2 σκελίδες, χοντροκομμένες ντομάτες 1 κιλό ώριμες τριμμένες ή 600 γρ. ντοματάκια κονσέρβας ψιλοκομμένα κύβος λαχανικών 1 ελαιόλαδο ½ φλιτζάνι θυμάρι ή βασιλικός 2 κουταλιές της σούπας, φρέσκος, ψιλοκομμένος τουτουμάκια (σπιτικές μικρές χυλοπίτες) 500 γρ. βούτυρο ή μαργαρίνη 2 κουταλιές της σούπας λιωμένο αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο μυζήθρα σκληρή 150 γρ., τριμμένη σε λεπτό τρίφτη πιπέρι φρεσκοτριμμένο

1. Πλένετε το κρέας και το σκουπίζετε. Ζεσταίνετε το ελαιόλαδο σε κατσαρόλα, σοτάρετε το κρεμμύδι και το σκόρδο και προσθέτετε το κρέας. Ανακατεύετε δυο τρεις φορές, μέχρι να ροδίσει το κρέας από όλες τις πλευρές. Προσθέτετε την ντομάτα, τον κύβο λαχανικών, αλάτι, πιπέρι και ανάλογο νερό για να βράσει το φαγητό.

2. Συνεχίζετε το βράσιμο του κοκκινιστού μέχρι να μαλακώσει το κρέας και να πιει τα υγρά του. Πασπαλίζετε το φαγητό με τα φρέσκα μυρωδικά και σβήνετε την εστία.

3. Στο μεταξύ ετοιμάζετε τα τουτουμάκια: Τα βράζετε, τα στραγγίζετε, τα περιχύνετε με το λιωμένο βούτυρο ή τη μαργαρίνη και τα ανακατεύετε. Αφήνετε το κρέας στη σάλτσα του για 10’ και κατόπιν το σερβίρετε μαζί με τα τουτουμάκια. Πασπαλίζετε με τη μυζήθρα.

Mix AND MATCH (

) Ν. ΧΑΤΖAΚΗΣ

Οι συνταγές είναι από το 6+ΕΞΙ

Κεφτεδάκια κοκκινιστά με ταλιατέλες

Τσιπούρα με κρεμμύδια και πουρέ πατάτας

Κοτόπουλο με πιπεριές και φέτα

Αρνάκι στη λαδόκολλα με λαχανικά

Λαβράκι ψητό στο φούρνο

Άλειμμα με ανθότυρο, γιαούρτι, άνηθο και κρεμμυδάκια

Μοσχάρι κοκκινιστό με σπιτικές χυλοπίτες

Γαρίδες με ρύζι και κρόκο Κοζάνης

Το ευγενικό Cabernet, μόνο ή σε συνδυασμό με το βουτυράτο Merlot είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση για το χωριάτικο αυτό μοσχαράκι, που κι αν κι έχει βαθιά και πικάντικα αρώματα, η γεύση του είναι μαλακή και μελωμένη. Καλύτερα λοιπόν να το συνδυάσουμε με ένα κρασί γεμάτο μεν, αλλά όχι τανικό, αφού η στυφάδα θα το κατατροπώσει.

Η ιδιόμορφη ευωδιά που αναδύει ο κρόκος Κοζάνης τον κάνει αντιληπτό ακόμα κι αν στη συντροφιά του περιλαμβάνονται εξίσου μυρωδάτοι συναγωνιστές. Εντούτοις είναι καλό να αποφύγουμε τα πολύ αρωματικά κρασιά, μιας και σκοπός μας είναι να αναδείξουμε όσο μπορούμε το άρωμά του. Επιλέγουμε λοιπόν έναν ορεινό Ροδίτη, σοβαρό, λιγομίλητο κι ελληνικότατο.

Ραβιόλια γεμιστά με μανιτάρια και σάλτσα ντομάτας

Μοσχαράκι με μυρωδικά και πάπρικα

Σαλάτα με φακές και πέστροφα

Γίγαντες με ντομάτα στο φούρνο

Τα κοκκινιστά κεφτεδάκια, ένα από τα αγαπημένα μας φαγητά, μαμαδίστικο και χουχουλιάρικο, μυρίζει οικογενειακή, χαλαρή μάζωξη γύρω από ένα τραπέζι κι ένα μπουκάλι Αγιωργήτικο. Μαλακό κρασί, ευκολόπιοτο και ζεστό, πολύ ταιριαστό με τα κοκκινιστά αλλά και με τις οικογενειακές συγκεντρώσεις.

Τούτο το πιάτο έχει άκρως ελληνικό στίγμα. Φέτα και πιπεριές Φλωρίνης μας κατευθύνουν σε μια ντόπια οινική επιλογή, χρώματος λευκού. Κλέψτε 3 κουταλίτσες για το φαγητό και κρατήστε το υπόλοιπο Μοσχοφίλερο για το τραπέζι. Τα ανθικά του, μοσχάτα αρώματα δένουν υπέροχα με το εν λόγω έδεσμα. Αν πάλι σας αρέσει η Ρετσίνα, αυτή εδώ είναι μια ιδανική περίπτωση για να την απολαύσετε. Με τούτο το πιάτο πιάσαμε λαβράκι. Μοσχοβολιστό και γεμάτο γεύσεις το ψαράκι αυτό, έτσι όπως μας το προτείνει η Κωνσταντίνα, χρειάζεται ως συνοδό ένα λευκό περίπλοκο, λεμονάτο κρασί, με ζωηρό αρωματικό χαρακτήρα. Έτσι προτείνω είτε μια ολόφρεσκη Μαντινεία είτε ένα μυρωδάτο, ελληνικής υπηκοότητας Sauvignon.

Τα ραβιόλια με τη λαχταριστή γέμιση από τα μανιτάρια αναζητούν ένα κρασί ερυθρό, αλλά σχετικά φρέσκο. Ευκολόπιοτο κι όχι βαρύ και τανικό, γεγονός που μας οδηγεί να επιλέξουμε ένα ερυθρό του 2009. Καλό είναι να διαλέξουμε μια ποικιλία που δίνει ούτως ή άλλως μαλακά κρασιά, όπως ένα Αγιωργήτικο από τη Νεμέα, ή ένα Cabernet Sauvignon.

Μου αρέσει να παντρεύω τις φρέσκες, δροσερές σαλάτες με ροζέ κρασιά, τα οποία, ιδίως αν βρίσκονται στο άνθος της ηλικίας τους, ξεχειλίζουν από αρώματα και φρέσκια, γλυκιά γεύση. Στην περίπτωση αυτή μάλιστα, μιας και η σαλάτα περιλαμβάνει το ποταμίσιο ψαράκι, θα επιλέξουμε ένα ροζέ σχετικά …συντηρητικό, όπως είναι αυτά που προέρχονται από Ξινόμαυρο.

32

Παρόλο που περιέχει καραμελωμένα κρεμμύδια, αυτό το πιάτο δεν είναι βαρύ, κι ακόμα κι οι ελιές Καλαμών, λόγω της μικρής τους ποσότητας αρκούν να δώσουν απλώς μια πινελιά χωρίς να σκεπάσουν την ένταση του ψαριού. Έτσι θα επιλέξουμε, από τον Θηραϊκό αμπελώνα ένα Νυχτέρι του 2008 ή του 2009 που θα συνοδεύσει διακριτικά την τσιπούρα και θα σπάσει την παχιά υφή του πουρέ.

Το αρνάκι στη λαδόκολλα είναι ένα σύνθετο πιάτο με μια νόστιμη, «ρουστίκ» ποικιλία από συστατικά. Ο αρμονικότερος συνδυασμός θα ήταν με ένα κρασί λευκό, βουτυράτο, στρογγυλό και με ξεχωριστό χαρακτήρα, που δεν θα υποκύψει στην πολυπλοκότητα του πιάτου και συνάμα θα κοντράρει όμορφα τη λιπαρή του υπόσταση. Θα διαλέξουμε ένα Chardonnay της τελευταίας τριετίας.

Έχω δοκιμάσει τα τελευταία χρονιά εξαιρετικές εκφάνσεις της μοσχοβολιστής Μαλαγουζιάς. Έχω καταλήξει λοιπόν πως ο συνδυασμός της με λευκά τυράκια είναι θαυμάσιος, αναζωογονητικός και δροσερός. Στην ιδιαίτερη αυτή περίπτωση που το άλειμμα περιέχει φρέσκα κρεμμυδάκια, γιαούρτι και μυρωδικά, οι συνθήκες του γάμου είναι ιδανικές.

Μια ενδιαφέρουσα χειμωνιάτικη συνταγή, με μπόλικες πιπεριές και γλυκιά πάπρικα που κάνει το μοσχαράκι της κατσαρόλας ιδανικό έδεσμα για τις κρύες μέρες του Φλεβάρη. Μαζί σερβίρω και κάποιο ερυθρό κρασί, συνήθως ένα Syrah με προτίμηση εκείνα από τη Νότια Αφρική. Εντούτοις το έχω δοκιμάσει και με το ιταλιάνικο Nebbiolo, με το οποίο τα πάει πολύ καλά.

Επειδή θεωρώ πως για τους γίγαντες ένα σκέτο Ξινόμαυρο του πέφτει μάλλον πολύ, επιλέγω να τους συνδυάζω με το παραδοσιακό χαρμάνι της Γουμένισσας που αποτελείται από Νεγκόσκα και Ξινόμαυρο. Το πάντρεμα δίνει ένα κρασί λιγότερο στυφό, πιο βελούδινο κι ευκολόπιοτο, που επιτρέπει στους δυο γευστικούς πόλους να πρωταγωνιστήσουν ισάξια στον ουρανίσκο.

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΑ! (

) ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗΣ

Πόσο κάνει ένα μπουκάλι κρασί; Κατά τη διάρκεια των χριστουγεννιάτικων διακοπών, βρέθηκα για λίγες μέρες στη Βόρεια Ελλάδα. Για μας τους «χαμουτζήδες» η περιοχή πάνω από τα Τέμπη παραμένει από τουριστικής σκοπιάς «terra incognita»: οι διακοπές μας είναι συνώνυμες των Κυκλάδων, με τον ήλιο, τη θάλασσα και τα μικρά άσπρα σπίτια να θεωρούνται εκ των ων ουκ άνευ της χαλαρωτικής διαβίωσης. Κατά συνέπεια, κάθε επίσκεψη στον ελληνικό Βορρά έχει κατά κάποιο τρόπο τη γοητεία του οικείου «αγνώστου». Αν μάλιστα οι εκ του ασφαλούς εξερευνήσεις του τουρίστα συνοδεύονται με τις γαστριμαργικές απολαύσεις του κρασοβάρελου καλοφαγά, τότε μπορούμε να κάνουμε λόγο για αξέχαστες διακοπές. Ένα κτήμα στο βουνό Και τι καλύτερο, μετά από έναν ωραίο περίπατο στο βουνό, από μια επίσκεψη γευσιγνωσίας σε ένα κτήμα όπου παράγονται μερικά από τα κορυφαία ελληνικά κρασιά. Οι εγκαταστάσεις σούπερ, το τοπίο ακόμα πιο σούπερ, και όσο για το κρασί, σε έκανε να νιώθεις περήφανος για την πρόοδο της ελληνικής οινοποιίας. Τη δυσάρεστη έκπληξη, που ανέτρεψε την προηγούμενη πολύ καλή εντύπωση, τη νιώσαμε όμως όταν θελήσαμε να αγοράσουμε μερικά από τα ωραία κρασιά -βέβαια, τα δυσάρεστα πάντοτε έρχονται μαζί με το λογαριασμό, εξ ου και δεν τον φωνάζουμε «χαρούμενη», αλλά «λυπητερή». Έτσι κι αλλιώς, είναι πολλά σαράντα ευρώ για ένα μπουκάλι κρασί, το οποίο είναι μεν πολύ καλό, αλλά όχι τόσο καλό για τέτοια τιμή και, πολύ περισσότερο, είναι σαφώς υποδεέστερο από τα γαλλικά ή ιταλικά κρασιά ανάλογου κόστους. Το πράγμα γίνεται ακόμα χειρότερο, δεδομένου ότι το κτήμα πουλούσε στην ίδια λιανική τιμή με την κάβα, πράγμα άκομψο, αν όχι ανεπίτρεπτο. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν η απάντηση που εισπράξαμε στην ερώτησή μας γιατί τόσο υψηλή τιμή και μάλιστα στο κτήμα: «Ξέρετε, έχουμε κάνει πολύ μεγάλες επενδύσεις». Πραγματικά θα έδειχνα πολύ μεγάλη κατανόηση, αντίστοιχη του μεγέθους των επενδύσεων του οινοποιού, αν οι άνθρωποι του κτήματος μάς έλεγαν «ξέρετε, το κόστος παραγωγής είναι πολύ υψηλό» ή «το κρασί μας είναι μοναδικό κι επομένως...». Αλλά ειλικρινά δεν μπορώ να συμμεριστώ την, ομολογημένη δημοσίως, αγωνία ενός επιχειρηματία για γρήγορη απόσβεση του δεσμευμένου κεφαλαίου του. Ένα προϊόν κάνει «τόσο» γιατί αξίζει «τόσο». Πέραν αυτού, ουδέν.

Επιστροφή στην πόλη Μετά την επιστροφή στην Αθήνα, κι έχοντας ακόμα τη στυφάδα που ακολούθησε την αρχική ηδύτητα της γευσιγνωστικής μας επίσκεψης, θέλησα να κάνω μια συγκριτική έρευνα. Πήγα λοιπόν στο καλό σούπερ μάρκετ της γειτονιάς μου κι έψαξα τις οινικές επιλογές που θα είχε για τα καθημερινά γεύματά του ένας λάτρης του ποτού που είναι εύπορος αλλά όχι πλούσιος. Κάποιος δηλαδή ο οποίος αποφεύγει τα κρασιά που ρέουν από πλαστικά δοχεία μεταλλικού νερού, απεχθάνεται τους ξυδιάδες που είναι συνήθως τα χύμα κρασιά τύπου «είναι δικής μας παραγωγής» και ταυτόχρονα δεν μπορεί να αφιερώνει μια περιουσία στην καθημερινή φθορά του συκωτιού του. Έψαχνα δηλαδή για μπουκάλια των 3-4 ευρώ, ενθυμούμενος ότι τόσο περίπου πλήρωνα για μερικά πολύ καλά κρασιά κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στη Γαλλία. Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι πολύ απλά στο ράφι δεν έβρισκες αξιοπρεπή ελληνικά κρασιά σε αυτήν την τιμή -δηλαδή έβρισκες κάποια που προορισμό έχουν να κάνουν τον κόκορα κρασάτο και όχι να «ευφραίνουν την καρδία του ανθρώπου». Αντιθέτως, βρήκα στην ίδια τιμή ένα αργεντίνικο κι ένα γαλλικό (πολύ κατώτερο από αυτά που έπαιρνα στη Γαλλία). Αγόρασα κι άλλα δύο ελληνικά που ήταν κάπως γνωστά, περίπου στη διπλάσια τιμή, δηλαδή γύρω στα 6 ευρώ. Δοκιμή από μη ειδικό Χωρίς να είμαι ειδικός και χωρίς να διεκδικώ κάποια ιδιαίτερη ευαισθησία του ουρανίσκου μου, οφείλω να ομολογήσω ότι ούτε το αργεντίνικο αλλά ούτε και το

γαλλικό μού έκαναν φοβερή εντύπωση. Και να μην τα είχα δοκιμάσει ποτέ, δεν θα είχα χάσει πολλά. Ωστόσο, και τα δύο ήταν απολύτως επαρκή για να συνοδεύουν τα καθημερινά γεύματά μου. Ακριβώς τα ίδια θα μπορούσα να πω και για τα δύο ελληνικά κρασιά. Όχι φοβερά, άλλα όχι κι άσχημα. Η διαφορά βέβαια είναι στην τιμή. Και όταν μιλάμε για διπλάσια τιμή, η διαφορά είναι όντως αξιοσημείωτη. Γιατί λοιπόν 40 ευρώ στο κτήμα και διπλάσια τιμή από τα ξένα στο ράφι; Ξέρω, ξέρω ότι τα μεγέθη της οινικής παραγωγής της Ελλάδας δεν μπορούν να συγκριθούν με αυτά των μεγάλων δυνάμεων του κλάδου. Κάπου είχε πάρει το μάτι μου ότι η μέση ιδιοκτησία των Ελλήνων αμπελουργών είναι σαράντα στρέμματα, ενώ των Αυστραλών συνάδελφων τους είναι 40 εκτάρια -τα νούμερα μπορεί να μην είναι απολύτως ακριβή, αλλά η αναλογία αυτή είναι. Είναι προφανές ότι μεγαλύτερη καλλιέργεια σημαίνει μικρότερο κόστος παραγωγής. Όμως, το αργεντίνικο κρασί με την τόσο ανταγωνιστική τιμή διέσχισε έναν ολόκληρο ωκεανό για να έρθει στα χέρια μου, τα δε γαλλικά μεροκάματα είναι πολύ μεγαλύτερα από τα ελληνικά. Επομένως, ένα αργεντίνικο ή γαλλικό ή αυστραλέζικο κρασί θα μπορούσε να είναι πιο φθηνό από το αντίστοιχο ελληνικό, αλλά όχι βρε αδερφέ και τα διπλά λεφτά. Καταλαβαίνω την ανάγκη του καημένου επιχειρηματία να βγάλει πατ κιουτ τα λεφτά που ξόδεψε, αλλά δεν μπορώ να τον βοηθήσω. Για την ακρίβεια, αισθάνομαι ότι με κοροϊδεύει. Και μέχρι να αισθανθώ ότι όντως με σέβεται, στο ράφι θα προτιμώ Γαλλία, Ιταλία, Αργεντινή, Αυστραλία και Χιλή.

33

ΑΛΚΟΤΕΣΤ... (

) Ν. ΧΑΤΖΑΚΗΣ - ΟΙΝΟΛΟΓΟΣ

Dry Martini Χίλια κομμάτια να γίνει

Μια μεταξένια υποψία από φλούδα λεμονιού έμενε στα χείλη μου καθώς απολάμβανα ετούτο το Dry. Είχε κάτι διαφορετικό από ό,τι είχα συνηθίσει μέχρι τώρα. Φανατικός οπαδός αυτού του κοκτέιλ, χαρά του μπάρμαν, αρέσκομαι να δοκιμάζω και να πειραματίζομαι με κάθε μια από τις χιλιάδες του παραλλαγές. Αν και αποτελείται από μόλις 3 βασικά υλικά, το Dry Martini, εκτός από διασημότερο, αξίζει και τον τίτλο του κοκτέιλ με τις περισσότερες παραλλαγές. Οι ιστορίες και οι μύθοι που πλέκονται γύρω από την προέλευση και εφεύρεσή του είναι λιγότερο έγκυρες και ενδιαφέρουσες από τους ανθρώπους που συνέδεσαν το όνομά τους με το πιο cult κοκτέιλ όλων των εποχών. Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ αλλά κι ο Σερ Ουίνστον Τσόρτσιλ το απολάμβαναν dry όσο δεν πάει, χωρίς ίχνος βερμούτ, ο Μπουνιουέλ ξέπλενε απλώς τα παγάκια του με Noilly Prat και Angostura, ο Ρούσβελτ χρησιμοποιούσε 1 μέρος τζιν και μισό μέρος βερμούτ αλλά και μερικές σταγόνες από την άλμη στην οποία φυλάμε τις ελιές! Δύο είναι οι δημοφι λέσ τεροι τρόποι παρασκευής του, δύο κι οι κατηγορίες των οπαδών του. Stirred or shaken; Δηλαδή απλώς αναδευμένο ή χτυπημένο στο σέικερ; Ταγμένος οπαδός της δεύτερης κατηγορίας, ο περίφημος τζέντλεμαντ που ακούει στο όνομα Bond, James Bond. Οπαδός της πρώτης κατηγορίας; εγώ, απλώς εγώ. Οι διαφορές τους κρίνονται στη λεπτομέρεια, η οποία ωστόσο κάνει τη διαφορά. Μια κλασική συνταγή 10 ml βερμούτ (Martini, Noilly Prat) 100 ml τζιν 1 ελιά άφθονος πάγος Κρυώνουμε το ποτήρι του μαρτίνι στο ψυγείο ή το γεμίζουμε με πάγο. Κάνουμε το ίδιο και με το mixing glass και ρίχνουμε μέσα, μαζί το τζιν και το βερμούτ. Τα αναδεύουμε με μακρύ κουτάλι (ή καλαμάκι) και με άφθονο πάγο, γύρω στις 20 φορές ή περίπου τις μισές αν το τζιν είναι κρύο από το ψυγείο. Σουρώνουμε το ποτό στο ποτήρι και γαρνίρουμε το διάφανο κοκτέιλ με μια ελιά ή με ένα κομμάτι φλούδας λεμονιού. Αν επιλέξουμε να το χτυπήσουμε στο σέικερ, τότε έχουμε ένα Bradford Martini.

34

Παραλλαγές στο ίδιο θέμα Δεδομένου πως το Dry Martini αποτελείται από βερμούτ, τζιν και μια ελιά, οι βασικές παραλ λαγές του εξαρτών ται από τον τύπο του ποτού που θα επιλέξουμε. Για παράδειγμα το ιταλικό βερμούτ, που είναι το πιο δημοφιλές στη χώρα μας, είναι πιο γλυκό από το γαλλικό, το οποίο είναι αιχμηρό και ξηρό. Βέβαια οι παραλλαγές μπορούν να εντοπιστούν και στην ποσότητα του προστιθέμενου βερμούτ: αν είναι διπλάσια από την κλασική εκδοχή, τότε το κοκτέιλ ονομάζεται Wet Martini, ενώ πάλι αν η ποσότητα του βερμούτ είναι ελάχιστη (π.χ. 1:64) τότε ονομάζεται Extra Dry ή Hemmingway. Όσο για το τζιν, που αποτελεί το κύριο συστατικό του κοκτέιλ, η επιλογή του είναι θέμα προσωπικού γούστου και εξαρτάται από το αν το προτιμάμε φρουτώδες και έντονα αρωματικό με τον άρκευθο σε πρώτο πλάνο, με πιπεράτο χαρακτήρα, πολύ ή λιγότερο ξηρό, χυμώδες και σοβαρό. Τέλος, εδώ παίζει ρόλο και η γαρνιτούρα: καθώς η ελιά έχει έντονη γεύση, αν θέλουμε την κλασική εκδοχή επιλέγουμε ελιά χωρίς κουκούτσι ή χωρίς γέμιση και καλά ξεπλυμένη από την άλμη. Άλλοι πάλι προτιμούν να προσθέσουν και δεύτερη ελιά, οπότε ονομάζεται Franklin Martini και κάποιοι την αντικαθιστούν με ένα κρεμμυδάκι τουρσί και πίνουν Gibson Martini. Ολική επαναφορά Υπάρχουν εντούτοις και πιο δραστικές παρεμβάσεις, όπως για παράδειγμα το Perfect Martini όπου χρησιμοποιούμε 2 ειδών βερμούτ, π.χ. ένα γλυκό κι ένα ξηρό ή ένα κόκκινο κι ένα λευκό, κι ακόμη το Sweet Martini που φτιάχνεται με κόκκινο γλυκό βερμούτ, 2 σταγόνες bitter και 1 μαρασκίνο. Το Whisper Martini περιέχει μισή ποσότητα σε τζιν και άλλη μισή σε βότκα, ενώ το Vodkatini φτιάχνεται αντικαθιστώντας εξολοκλήρου το τζιν με βότκα. Όλα αυτά ταιριάζουν και χιαστί, δηλαδή μπορείτε να φτιάξετε ένα μαρτίνι με 2 διαφορετικά βερμούτ, μισή βότκα και μισό τζιν και τότε θα έχετε ένα Perfect Whisper, ή να ετοιμάσετε

ένα Sweet Whisper κ.ο.κ. Κι αν ζαλιστήκατε από τις άπειρες παραλλαγές, να δυο πολύ ενδιαφέρουσες και πολύ μοδάτες συνταγές για να στρώσετε κεφάλι.

Breakfast Martini

10 ml Cointreau ή Triple Sec ή κάποιο λικέρ πορτοκάλι 100 ml Τζιν 1 κουταλάκι του γλυκού μαρμελάδα πορτοκάλι 10 ml φρέσκος χυμός λεμονιού άφθονος πάγος Χτυπάμε όλα μαζί τα υλικά στο σέικερ κι ύστερα τα σουρώνουμε σε παγωμένο ποτήρι του μαρτίνι. Γαρνίρουμε με μια φλούδα πορτοκαλιού.

Cosmopolitan Martini

50 ml Triple sec 100 ml βότκα 50 ml χυμός cranberry 10 ml φρέσκος χυμός από λάιμ άφθονος πάγος Αναδεύουμε με ένα καλαμάκι όλα μαζί τα υλικά στο σέικερ και στραγγίζουμε σε παγωμένο ποτήρι του μαρτίνι. Γαρνίρουμε με φετούλες ή ξύσμα από λάιμ. Αν τέλος φοράτε t-shirts με την ελληνική σημαία και το έχετε πάρει πατριωτικά, να και η -δική μας- ελληνική εκδοχή του Dry Martini:

Greek Lover Martini

10 ml μαστίχα λικέρ 100 ml τσίπουρο (χωρίς γλυκάνισο) 1 ελιά τσακώνικη άφθονος πάγος Ακολουθείτε κατά γράμμα την κλασική συνταγή, αλλά αντί για σέικερ χρησιμοποιείτε την ηλεκτρική φραπεδιέρα. 2 πατήματα του κομπιού αρκούν. Σερβίρετε στις παλιές κουπ της σαμπάνιας (θα τις βρείτε στο μπουφέ της γιαγιάς). Και μην ξεχνάτε ότι το Dry πίνεται στους 4

°C και -στην κλασική του εκδοχή- ταιριάζει καταπληκτικά με ωμά όστρακα, σούσι και ντελικάτες θαλασσινές γεύσεις. Ευχαριστώ τον mixologist Ντίνο Παπαρίζο, τον Γιώργο Λούκα και το Genius in Gastronomy, το σεμιναριακό κέντρο όπου παρακολουθήσαμε πολύ ενδιαφέρουσες εκτελέσεις Dry Martini στο πλαίσιο σχετικού σεμιναρίου. Για πληροφορίες: 212-1006520 και www.geniusingastronomy.gr

...ΑΛΚΟΤΕΣΤ

Wine and Spirit Ροδίτης - Ξινόμαυρο 2009, Κτήμα Χατζηβαρύτη

Απόσταγμα Μοσχάτο Αμβούργου, Τσιλιλή

Ο τόπος: Η περιοχή Βακούφια της Φιλυριάς Γουμένισσας, σε ένα ειδυλλιακό τοπίο ήπιων λόφων, κάτω από τη σκέπη του Πάικου. Οι άνθρωποι: Το εντυπωσιακό κτήριο του οινοποιείου, μέσα στην απλότητα και την απόλυτη αρμονία του με το τοπίο, είναι από τις νεότερες αφίξεις στην περιοχή. Η οικογένεια του Βαγγέλη Χατζηβαρύτη παράγει κρασιά από τους ιδιόκτητους, βιολογικής καλλιέργειας αμπελώνες τους, εκ των οποίων μια εκλεκτή, βραβευμένη Γουμένισσα με ιδιαίτερη φινέτσα, αλλά και ένα απίθανο χαρμάνι από Sauvignon και Ασύρτικο. Το κρασί: Πρόκειται για Τοπικό Οίνο Πλαγιών Παΐκου, χαρμάνι της ρόδινης ποικιλίας Ροδίτης με το ερυθρό Ξινόμαυρο, σε συνοινοποίηση που συνδυάζει κλασική λευκή οινοποίηση με blanc de noir. Στην αρωματική του παλέτα θα ξεχωρίσουμε φρέσκα αρώματα κίτρινων φρούτων και εσπεριδοειδών, σοβαρά και διακριτικά, που το καθιστούν ιδανικό κρασί φαγητού. Στο στόμα έχει όγκο και πληθωρικότητα, στιβαρή οξύτητα και φρουτώδη επίγευση. Η αρμονία: Ταιριάζει πολύ με λευκά ψητά κρέατα ή με λευκές σάλτσες, ριζότο και ζυμαρικά με μανιτάρια ή χορταρικά και απλές άσπρες σάλτσες, αλλά ταιριάζει πολύ με ψάρια και όστρακα, και ποικιλία από μεζεδάκια. Τιμή: 9

Ο τόπος: Οι ημιορεινές πλαγιές της περιοχής των Μετεώρων στη Θεσσαλία. Εκεί, από τις παρυφές της Πίνδου ως τους πρόποδες του Ολύμπου, ευδοκιμεί η αρωματικότερη ερυθρωπή ποικιλία σταφυλιών, το Μοσχάτο Αμβούργου, που αποτελεί και μια πολύ ενδιαφέρουσα πρώτη ύλη για τα αποστάγματα Τσιλιλή. Οι άνθρωποι: Η οικογένεια Τσιλιλή, που με τη μακρά εμπειρία της στο χώρο της απόσταξης παράγει τα γνωστά μας τσίπουρα, με ή άνευ γλυκάνισου, ετοιμάζει και ορισμένα φινετσάτα αποστάγματα από τα ξηρικά ιδιόκτητα αμπέλια που καλλιεργεί στην περιοχή. Εξαιρετικό είναι το απόσταγμα από Ξινόμαυρο, αλλά κι εκείνα από σταφύλια Chardonnay και Cabernet Sauvignon. Το ποτό: Η κρυστάλλινη διαφάνειά του κρύβει αρώματα εκρηκτικά, που θυμίζουν περγαμόντο και κουμ κουάτ, τριαντάφυλλο, βανίλια και νότες από αγιόκλημα, ενώ το στόμα του είναι μαλακό, κρεμώδες, ξηρό, με όμορφο, ευγενικό τελείωμα κι ευδιάκριτα ίχνη λουκουμιού, καρυδιού κι αχλαδιού. Η αρμονία: Πίνεται στους 10 °C και μπορεί να συνοδεύσει μεζεδάκια της ελληνικής κουζίνας όπως σαγανάκια τυριών και θαλασσινών, ντολμαδάκια γιαλαντζί, οστρακοειδή ή και να κλείσει το δείπνο ως χωνευτικό ποτό ή ως παρτενέρ ενός σιμιγδαλένιου χαλβά ή μπακλαβά. Επίσης μπορεί να αποτελέσει τη βάση για δημιουργικά κοκτέιλ, όπως ας πούμε ένα ελληνικότατο Dry Martini… Τιμή: 12€ τα 500 ml

35

PLANET FOOD... (

) XΡΙΣΤΙΝΑ ΤΣΑΜΟΥΡΑ

Τι νέα

από τον κόσμο της γεύσης; Όσα νόστιμα, «καυτά», γλυκά, ξινούτσικα ή …ανάλατα έπιασε ο φακός των διεθνών φωτογράφων το μήνα που μας πέρασε… ΛΙΒΑΝΟΣ Βηρυτός, 29 Δεκεμβρίου 2010 Τίτλοι τέλους για ένα από τα πιο ιστορικά καφενεία της Βηρυτού και μαζί η ώρα της αποκαθήλωσης του Λιβανέζου μουσικού και κωμικού Omar Zenni από τους τοίχους του. Ο λόγος για το θρυλικό «Jemmayzeh Cafe», το μεγαλοπρεπές «κόσμημα» της Βηρυτού, που έστεκε στη Rue Gouraud ως καφενείο για σχεδόν έναν αιώνα, αλλά που οι αρχιτεκτονικές του ρίζες απλώνονταν μέχρι την οθωμανική εποχή, και που παρέμεινε ανοιχτό ακόμη και την περίοδο του Εμφυλίου (1975-1990). Τελικά έκλεισε για πάντα τη βαριά σιδερόπορτά του στις 10 Ιανουαρίου του 2010. Το «Jemmayzeh Cafe» ήταν στα hot spot όλων των τουριστικών οδηγών, γνωστό ως «γυάλινο καφενείο» ή «καφενείο δίχως όνομα» αφού καμιά επιγραφή ή ταμπέλα δεν υποδήλωνε την παρουσία του –μα έτσι

36

κι αλλιώς ήταν αδύνατον να το χάσεις. Συγκαταλεγόταν στα πλέον αυθεντικά μέρη για να ακούσεις ζωντανή αραβική μουσική (συνήθως από διμελή συγκροτήματα –ένα ούτι, μια φωνή), να τσιμπήσεις νόστιμους ντόπιους μεζέδες και να παίξεις τάβλι. Κι όλα αυτά μέσα σε ένα περιβάλλον καμωμένο από πλακάκια ζωγραφισμένα στο χέρι, φερμένα από την Ιταλία στις αρχές του 20ού αιώνα, εντυπωσιακούς πολυέλαιους του 1950 και κλασικά μπιστρό τραπέζια, που είχαν γίνει μάρτυρες της ταραχώδους ιστορίας του Λιβάνου φιλοξενώντας προέδρους, πρωθυπουργούς, διπλωμάτες, αλλά και εκπροσώπους της λιβανέζικης διανόησης. Ο λόγος του κλεισίματος είναι ότι με δικαστική απόφαση δικαιώθηκε ο νέος ιδιοκτήτης του κτηρίου που ζήτησε να αυξηθεί το ενοίκιο από 50.000 δολάρια σε 150.000 –ποσό που οι επί χρόνια λειτουργούντες το καφενείο αδυνατούν να πληρώσουν. Άδοξο τέλος... PHOTO: AFP, Joseph Aid.

...PLANET FOOD

ΚΟΥΒΑ Αβάνα, 10 Ιανουαρίου 2011 Μάγειροι και βοηθοί μαγείρων επί το έργον στην προσπάθειά τους να αφήσουν τις καλύτερες εντυπώσεις στους επισκέπτες του νέου «paladar» (σ.σ. μικρό εστιατόριο) που …ακούει στο όνομα «Habaname», μια και ο ανταγωνισμός θα είναι πλέον εξαιρετικά διευρυμένος. Με την ανακοίνωση, στις αρχές του φθινοπώρου του 2010, των αλλαγών των οικονομικών όρων που θα διέπουν πλέον τη σύσταση και λειτουργία των μικρών επιχειρήσεων –αλλαγές που οι διεθνείς αναλυτές συγκαταλέγουν στις πιο ριζικές από το 1990- 83.403 Κουβανοί αποφάσισαν να ανοίξουν τη δική τους επιχείρηση, με το 22% από αυτούς να διαλέγει ως χώρο επιχειρηματικής δράσης τη γαστρονομία. PHOTO: AFP, Carlos Batista

ΒΡΑΖΙΛΙΑ Ρίο Ντε Τζανέιρο, 5 Ιανουαρίου 2011 Ο σκυλάκος της φωτογραφίας περιμένει να σερβιριστεί στο «Pet Delicia», το πρώτο εστιατόριο για σκύλους, που άνοιξε πριν από 4 εβδομάδες στο Ρίο. Από 100% φυσικές πρώτες ύλες και με μια ομάδα ειδικών στις διατροφικές ανάγκες των συμπαθέστατων τετραπόδων να καθορίζει τις σωστές αναλογίες μεταξύ πρωτεϊνών, υδατανθράκων και ιχνοστοιχείων σε κάθε γεύμα, το «Pet Delicia» είναι ήδη το νέο trend της Κοπακαμπάνα, το οποίο επιπλέον κάνει και delivery. Σε μια χώρα που εκατομμύρια άνθρωποι μαστίζονται από την πείνα, η ιδέα για το άνοιγμα ενός εστιατορίου για σκύλους που ειδικεύεται μάλιστα στην ποιοτική και ισορροπημένη διατροφή νομίζω ότι συγκαταλέγεται στα πλέον υψηλά επίπεδα μαύρου χιούμορ. Το μόνο που μένει για να ολοκληρωθεί η black comedy είναι το φυλλάδιο για το home delivery να το μοιράσουν στις φαβέλες.

PHOTO: AFP, Vanderlei Almeida

37

...PLANET FOOD

ΓΑΛΛΙΑ Ρισεράνς, 16 Ιανουαρίου 2011 Της Αγίας Τρούφας ανήμερα! Τελικά τρελοί δεν μόνο οι Ρωμαίοι, αλλά και οι Γαλάτες, οι οποίοι έχουν αναγάγει την καλοφαγία σε θρησκεία -και αυτό είναι κυριολεξία και όχι μεταφορά. Όπως είναι αυτονόητο, στο πάνθεον της καλοφαγίας, το σύμβολο του μεταμοντέρνου γκουρμέ καταλαμβάνει περίοπτη θέση. Δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς το Βατικανό αποφάσισε την αγιοποίηση της τρούφας. Το βέβαιο είναι πάντως ότι στη Richerenches της νοτιοδυτικής Γαλλίας τη γιορτάζουν (μεγάλη η χάρη της!) την τρίτη Κυριακή κάθε Γενάρη. Μετά τη σχετική λειτουργία όπου το ευσεβές εκκλησίασμα προσεύχεται για μια χρονιά με πλούσιο λάδι τρούφας, οι πιστοί προσφέρουν τον οβολό τους. Μόνο που αυτός δεν είναι σε χρήμα, αλλά σε ...τρούφες! Εν συνεχεία, ο ιερέας Olivier Dalnet φέρει με το προσήκον δέος τις τρούφες στο Δημαρχείο της πόλης όπου και δημοπρατούνται για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Παρεμπιπτόντως, την πρώτη Πέμπτη του Μάρτη γιορτάζουν τη ρόκαπαρμεζάνα.

38

ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ (

) IML

Κι από τότε,

στρείδι-μύδι… …ή μήπως μύδι-στρείδι; Ένα χρήσιμο κειμενάκι για όσους παλεύουν ακόμη να ξεχωρίσουν ποιο είναι ποιο. Από τα τέλη του Γενάρη-αρχές Φλεβάρη τα οστρακοειδή γεμίζουν τα τελάρα των ψαράδων ανοίγοντας το καλύτερο κεφάλαιο όχι της δικής τους ζωής προφανώς, αλλά της ζωής των πιο μερακλήδων εξ ημών, που περιμένουν πώς και πώς να συνοδεύσουν το τσίπουρο, το ούζο ή το κρασί τους με φρέσκα μύδια, στρείδια και άλλα ακαταμάχητα γευστικά δώρα της θάλασσας. Κι ενώ για το κλασικό μυδοπίλαφο οι …γκουρού της ευζωίας και των κορυφαίων γαστριμαργικών απολαύσεων γνωρίζουν ότι θα πρέπει να περιμένουν λίγο ακόμη για να το γευτούν (μέχρι να σκάσουν οι πρώτες ανοιξιάτικες ηλιαχτίδες που θα απογειώσουν τα αρώματα από το φρέσκα κρεμμυδάκια, το μάραθο και το άνηθο, και οι πρώιμες λιακάδες, που θα μυρίζουν Πάσχα, θα ανοίγουν την όρεξη για τα πρώτα ουζάκια της …σεζόν), αντιθέτως για τα αχνιστά μύδια στο κρασί, τα μύδια σαγανάκι και τα παναρισμένα τηγανητά μύδια, οι foodies του μάταιου πλην γοητευτικού τούτου κόσμου ξέρουν πως …η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα. Έλα, λίγη προσοχή, τα «πίσω θρανία»… Όμως τι γίνεται με εκείνους τους «ανεπίδεκτους μαθήσεως» που αρνούνται πεισματικά, ύστερα από τόσους τόνους ιλουστρασιόν γαστρο-πληροφόρησης και τόσες ώρες τηλεμαγειρικής, να ξεχωρίσουν το μύδι από το στρείδι; Εμείς μαζί σας είμαστε, αγαπητοί, και με χαρά μας να τα ξαναβάλουμε κάτω και να τα γευτούμε παρέα, το καθένα όπως του πρέπει, γιατί η άγνοια στην περίπτωση των οστρακοειδών εγκυμονεί κινδύνους. Λοιπόν: Όταν μιλάμε για στρείδια… εννοούμε εκείνα τα συνήθως ωοειδή, αλλά κάποιες φορές και στρογγυλά, όστρακα με το γκριζωπό, γκριζόλευκο ή γριζοπράσινο χρώμα και την εντελώς ανώμαλη επιφάνεια, τη γεμάτη αυλακιές και εξογκώματα, που δείχνει πολύ βρόμικη. Το μήκος τους μπορεί να φτάσει και τα 10 εκατοστά. Όπως και τα μύδια, ζουν προσκολλημένα σε κάποια επιφάνεια εντός θαλάσσης (όχι μόνο βράχια, αλλά και τοιχώματα πλοίων) κι αν τα ψαρέψετε μόνοι σας, εκτός από το ότι θα …βλαστημήσετε προσπαθώντας να τα ξεκολλήσετε, να ξέρετε ότι πρέπει να τα καταναλώσετε μόνο αν είναι από πεντακάθαρες θάλασσες. Θέλουν άφθονο

λεμόνι και ιδιαίτερη προσοχή, γιατί είναι πολύ απορροφητικά στις διάφορες ουσίες που περιέχει το νερό («φιλτράρουν» τεράστιες ποσότητες για να κρατήσουν την τροφή τους) και υπάρχει πάντα κίνδυνος δηλητηρίασης. Για τα αγορασμένα από την ψαραγορά ή την ταβέρνα στρείδια, ισχύει ο άγραφος νόμος ότι τα καταναλώνουμε μόνο αν είναι ζωντανά –να συστέλλεται δηλαδή η σάρκα τους, όταν τη ραντίσουμε με χυμό λεμονιού. Το περιεχόμενο θα πρέπει να είναι υγρό, καθαρό και άοσμο. Αν αποφασίσουμε να μαγειρέψουμε τα στρείδια (σε κλασικές συνταγές τύπου Ροκφέλερ ή απλώς ψητά ή αχνιστά), θυμόμαστε ότι πρέπει να τα πλύνουμε καλά, να πιέσουμε με ένα μαχαίρι την ένωσή τους για να ανοίξουν. Όταν αγοράζουμε στρείδια κλειστά, τα κελύφη τους θα πρέπει να μας δυσκολεύουν στο άνοιγμα. Αν πάλι είναι λίγο ανοιχτά, θα πρέπει να κλείνουν μόνα τους ερμητικά με ελάχιστη πίεση πάνω στο κέλυφος. Όταν μιλάμε για μύδια… αναφερόμαστε στα οστρακοειδή με το σαφώς μικρότερο όγκο σε σχέση με τα στρείδια (γύρω στα 5 εκ. μήκος) που μπορεί να είναι γαλαζωπά, μαύρα ή μαυρογάλαζα και η επιφάνειά τους είναι λεία, χωρίς αυλακιές και εξογκώματα. Τα μύδια καταναλώνονται ωμά, αλλά δίνουν και πολύ νόστιμα ζεστά πιάτα. Πρωταγωνιστούν στις μακαρονάδες θαλασσινών, δίνουν μερακλίδικα σαγανάκια, τα πάνε εξαιρετικά με το ρύζι, είτε γεμιστά είτε στο δημοφιλές μυδοπίλαφο, ανταποκρίνονται στις «σκληρές» απαιτήσεις του τηγανιού εφόσον παναριστούν, αγαπούν το λευκό κρασί, το ελαιόλαδο, το σκορδάκι, αλλά και τη φρέσκια ντομάτα, και τα πάνε περίφημα με τα φρέσκα μεσογειακά μυρωδικά της άνοιξης. Αν δεν τα πάρουμε καθαρισμένα (σε σακουλάκια τη σάρκα με το ζωμό τους), αλλά ολόκληρα με τα κελύφη τους, θα πρέπει να τα πλύνουμε πολύ σχολαστικά, να ξύσουμε τα γένια τους με ένα μαχαίρι και να τα αχνίσουμε σε λίγο νερό ή κρασί. Σε λίγο θα αρχίσουν να ανοίγουν το ένα μετά το άλλο, οπότε μπορούμε να συνεχίσουμε αφαιρώντας τη σάρκα τους και αξιοποιώντας την σε όποια συνταγή θέλουμε. Προσοχή όμως, πρέπει να πετάξετε όσα δεν ανοίξουν με τη διαδικασία του αχνίσματος.

Για όσους δεν είχαν Πολίτισσες γιαγιάδες Μύδια γεμιστά πολίτικα σαν να βγήκαν απ’ τον τζέντζερη της Λωξάντρας. Θα χρειαστείτε: 24 μεγάλα μύδια (με το κέλυφος), 5 μέτρια κρεμμύδια ψιλοκομμένα, 5 κοφτές κουταλιές της σούπας ρύζι, 1 σκελίδα σκόρδου ψιλοκομμένη, 30 γρ. κουκουνάρι, 30 γρ. σταφίδες, 1 φλιτζάνι του τσαγιού ελαιόλαδο, το χυμό 1/2 λεμονιού, αλάτι, πιπέρι, μπαχάρι, κύμινο, λίγη ζάχαρη, 1/4 φλιτζανιού του τσαγιού λευκό κρασί. Η εκτέλεση έχει ως εξής: Καθαρίζετε, ξεπλένετε και στραγγίζετε τα μύδια. Τα αχνίζετε σε κατσαρόλα με λίγο κρασί μέχρι να ανοίξουν τα κελύφη τους. Ροδίζετε το κουκουνάρι σε 3 κουταλιές της σούπας λάδι. Προσθέτετε το κρεμμύδι και σοτάρετε λίγο. Ρίχνετε κατόπιν το ρύζι, το χυμό του λεμονιού και όλα τα υπόλοιπα υλικά εκτός από το υπόλοιπο λάδι. Κατεβάζετε τη γέμιση από τη φωτιά. Με ειδικό μαχαίρι ανοίγετε το κέλυφος των μυδιών. Βάζετε μία κουταλιά γέμιση, τα κλείνετε και τα δένετε σφιχτά με κλωστή σαν πακέτο. Τοποθετείτε τα μύδια σε πλατιά κατσαρόλα, βάζετε ένα πυρίμαχο πιάτο από πάνω και ρίχνετε το υπόλοιπο λάδι με μισό ποτήρι νερό. Σκεπάζετε την κατσαρόλα και τα σιγοβράζετε για 40’. Όταν είναι έτοιμα, αφαιρείτε το πιάτο και την κλωστή και σερβίρετε.

39

ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ...

Έφτασε η ώρα για τα «Διονύσια»

Τα Διονύσια, η κορυφαία καταναλωτική έκθεση κρασιού της Ελλάδας, ετοιμάζεται να ανοίξει και πάλι τις πύλες της. Το φετινό ραντεβού της με τους οινόφιλους καταναλωτές ορίστηκε για το Σαββατοκύριακο 12 και 13 Φεβρουαρίου (11:00-20:00), στο χώρο που την απογείωσε τα τελευταία χρόνια, το Ζάππειο Μέγαρο Αθηνών. Η χαρά του οινόφιλου Τα Διονύσια φιλοξενούνται για 4η φορά στο Ζάππειο Μέγαρο, που έχει γίνει πια το «σπίτι» της έκθεσης. Φέτος, οι χώροι που χρησιμοποιούνται έχουν εξαιρετική αισθητική και μεγάλη φωτεινότητα και θεωρούνται ιδανικοί για τη φιλοξενία μιας τέτοιας έκθεσης. Είναι ιδανικοί για τις δοκιμές οίνων, τις οποίες θα έχουν την ευκαιρία να πραγματοποιήσουν οι περισσότεροι από 10.000 οινόφιλοι καταναλωτές που αναμένεται να επισκεφτούν την έκθεση. Όπως έχει άλλωστε αποδειχθεί, η κρίση όχι μόνο δεν πτοεί, αλλά εντείνει τη διάθεσή τους να επισκέπτονται εκθέσεις κρασιών, γνωρίζοντας από κοντά τους παραγωγούς, δοκιμάζοντας παλιές και νέες σοδειές και κλασικές ή καινούριες ετικέτες και ικανοποιώντας το ενδιαφέρον και την αγάπη τους γι’ αυτό το προϊόν. Πανελλαδική συμμετοχή Όπως και στα προηγούμενα Διονύσια, η συμμετοχή οινοποιείων απ’ όλη την Ελλάδα θα είναι μεγάλη και θα συνοδευτεί από αποσταγματοποιίες και εταιρείες εισαγωγής οίνων. Φέτος, περισσότερες από 120 οινοποιίες απ’ όλη τη χώρα αναμένεται να εκθέσουν τα κρασιά τους. Ιδιαίτερα αξιόλογη και αυξημένη θα είναι και η παρουσία πρωτοεμφανιζόμενων σε έκθεση οινοποιών. Τόσο αυτοί όσο και οι καταξιωμένοι συνάδελφοί τους καταδεικνύουν την αλματώδη ανάπτυξη του ελληνικού κρασιού, που τα τελευταία δέκα χρόνια αποτυπώνεται χαρακτηριστικά στα Διονύσια. «Η έκθεση θα είναι και φέτος εξαιρετικά επιτυχημένη, παρά την κρίση», δήλωσε ο διευθυντής της διοργανώτριας εταιρείας Vinetum, Ντίνος Στεργίδης. «Τα ελληνικά οινοποιεία έχουν προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες, με καινούργια προϊόντα και πιο χαμηλές τιμές και περιμένουν τον κόσμο για να τα παρουσιάσουν».

40

Και έκθεση οινικής αφίσας Κάθε επισκέπτης της έκθεσης θα λαμβάνει ένα αναμνηστικό ποτήρι γευσιγνωσίας και στη συνέχεια θα μπορεί να δοκιμάζει ελεύθερα όσα κρασιά επιθυμεί, συνομιλώντας με τους ίδιους τους οινοπαραγωγούς και τα στελέχη των οινοποιείων τους. Ανάμεσα στα κρασιά αυτά βρίσκονται μερικές από τις καλύτερες και πλέον ακριβές φιάλες του ελληνικού αμπελώνα, πολλές νέες κυκλοφορίες και σημαντικές ετικέτες από τον παγκόσμιο αμπελώνα. Οι επισκέπτες θα έχουν επιπλέον τη δυνατότητα να συμμετάσχουν σε σεμινάρια γευσιγνωσίας και παρουσιάσεις κρασιών και να επισκεφθούν την έκθεση οινικής αφίσας. Τα Διονύσια 2011 πραγματοποιούνται και φέτος υπό την αιγίδα της Εθνικής Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Αμπέλου και Οίνου (ΕΔΟΑΟ).

Info: Διονύσια 2011 Ζάππειο Μέγαρο Αθηνών Είσοδος 10€ (το εισιτήριο ισχύει και για τις 2 ημέρες της έκθεσης) Τηλ.: 210-7660560 www.dionysia.gr

Λέω να πάω…

Η Γεωργία και η Κατερίνα, φίλες από την πανέμορφη Σκόπελο, έστησαν σε ένα από τα πιο ευχάριστα σημεία της Αθήνας ένα χώρο απόλαυσης και διασκέδασης με μεσογειακές γεύσεις και ζωντανή μουσική. Με ολοκαίνουριο μενού και νέο team στην κουζίνα, το Duetto λειτουργεί από το πρωί με μυρωδάτο καφέ και λαχταριστά γλυκά και συνεχίζει το μεσημέρι και το βράδυ με μοναδικές νησιώτικες γεύσεις. Οι σκοπελίτικες πίτες με τραγανό χειροποίητο φύλλο, το μοσχαράκι κοκκινιστό με δαμάσκηνα και το κατσικάκι με κονιάκ, δεντρολίβανο και μέλι είναι μερικές μόνο από τις γεύσεις που προτείνουμε, αφού οι μεζέδες ανανεώνονται καθημερινά. Κάθε Παρασκευή, Σάββατο βράδυ και Κυριακή μεσημέρι γλεντάμε με τη ζεστή φωνή της Κατερίνας Ντίνου σε μελωδικά έντεχνα και κλασικά λαϊκά τραγούδια. Ειδικά τα βράδια της Πέμπτης, σας περιμένουμε με ένα ξεχωριστό πρόγραμμα με τα καλύτερα ντουέτα του ελληνικού πενταγράμμου. Μαζί της ο Στρατής Βαβουτάκης στο τραγούδι και στην κιθάρα, ο Αντώνης Βεκρής στο πιάνο και τις Κυριακές η Μαρία Δραγασιά στο τραγούδι. Τα τραπεζάκια δίπλα ακριβώς στο πάρκο Αργεντινής Δημοκρατίας δημιουργούν το ιδανικό σκηνικό για ρομαντικές βραδιές, ενώ ο φιλόξενος εσωτερικός χώρος προσφέρει την οικειότητα και τη ζεστασιά που όλοι έχουμε ανάγκη, σε πολύ φιλικές τιμές. Το Duetto λειτουργεί καθημερινά, ξεκουράζεται τη Δευτέρα και σας εύχεται καλό χειμώνα.

Info: Duetto - Μουσικές Γεύσεις Αργεντινής Δημοκρατίας 12, Πάρκο Παναθηναία 210-6464120

...ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ (

) ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΑΛΛΙΕΡΟΣ

Eating out Fine Valentine’s moments

«Χειμώνα - Καλοκαίρι» Μα και άνοιξη και φθινόπωρο: πάντα είναι η κατάλληλη εποχή για ένα εστιατόριο που σου ανοίγει την καρδιά. Με την πρώτη ματιά: Ένας χώρος που σε κάνει να χαίρεσαι. Μια πολύχρωμη, ανάλαφρη και μοντέρνα αυλή με βοτσαλάκι και λευκές πέργκολες, και μια σάλα που ακολουθεί το ίδιο μοτίβο - για την περίπτωση που η ψυχρούλα δεν επιτρέπει υπαίθρια τσιμπούσια. Με την πρώτη γουλιά: Ενώ υπάρχει μια συμπαθητική λίστα με εμφιαλωμένα κρασιά, οι επιλογές σε χύμα είναι επίσης αξιοπρεπέστατες. Στο ψητό: Όσο κι αν είμαι λάτρης των αλμυρών γεύσεων, δεν κρύβω πως εξαρχής ανυπομονούσα, σαν παιδάκι, να φάω γρήγορα το φαγητό μου για να περάσω στο γλυκάκι. Βλέπετε η λίστα περιλαμβάνει γύρω στα 19 επιδόρπια, χώρια τα εκτός καταλόγου, τα οποία επιμελείται ο Φώτης Χρυσανθίδης, ανιψιός και μαθητής του Στέλιου Παρλιάρου. Αντιλαμβάνεται εύκολα λοιπόν κανείς τη λαχτάρα μου όχι μόνο να έρθει η στιγμή του γλυκού, αλλά να έχω φροντίσει να υπάρχει κι αρκετός χώρος στο στομάχι μου για να το υποδεχτώ. Ένα πράγμα όμως δεν υπολόγισα σωστά: ότι δεν είχα ξαναδοκιμάσει την αυθεντικότατη και με πολίτικες καταβολές κουζίνα της Νίκης Παρλιάρου (μητέρας του Φώτη και αδερφής του Στέλιου). Σόι πάει το βασίλειο, όπως διαπίστωσα στην πράξη, μιας και η κουζίνα ήταν ένα τόσο απολαυστικό ταξίδι, όσο κι ο τελικός προορισμός μου. Δοκίμασα λοιπόν νοστιμότατα ντολμαδάκια γιαλαντζί και απίθανα μαντί με γιαουρτάκι και μπούκοβο, τραγανά τυροπιτάκια με φέτα και κατίκι, αλλά και θεσπέσια στριφτή τυρόπιτα με γεμάτη, πλούσια γεύση. Εξαιρετική και η πράσινη σαλάτα με κατίκι Δομοκού και φρούτα, αλλά κι η μελιτζανοσαλάτα, ενώ από τα κυρίως πιάτα, άψογο το χουνκιάρ μπεγιεντί. Για όσους προτιμήσουν να κατευθυνθούν σε ψαροφαγία, δεν πρέπει να παραλείψουν το νόστιμο γαύρο μαρινάτο και τα αχνιστά, μυρωδάτα μύδια με σαφράν. Όσο για τον καταιγισμό από γλυκούς πειρασμούς για το τελείωμα, ήμουν τυχερή που είχα πάει με μεγάλη παρέα κι έτσι

κατάφερα να δοκιμάσω μια ικανοποιητική ποικιλία από γλυκά. Από όσα δοκίμασα, δεν ξέρω ποιο να πρωτοδιαλέξω: τη μους πικρής σοκολάτας με μάνγκο, την κρέμα σοκολάτας με μαστίχα, το λατρεμένο μου cheesecake, τη σοκολατίνα με ουίσκι και καραμέλα ή τον βελούδινο σιμιγδαλένιο χαλβά με γάλα όπως στην Πόλη; €€€: 25 με 30 ευρώ το άτομο. Μμμμ (μ’ αρέσει): Πολλά μου αρέσουν εδώ, όμως αυτό που με ξετρελαίνει είναι φυσικά η ασυναγώνιστη ποικιλία με τα γλυκά του Φώτη. Ουφ: Την ημέρα που πήγα το μαγαζί ήταν γεμάτο και το σέρβις ήταν κάπως ξεκούρδιστο.

Data: Καθημερινά από τις 13:00 μέχρι τις 12:30 το βράδυ. Λ. Ποσειδώνος 93, Ζούμπερι, Ν. Μάκρη, 2294099704

Εσείς, πού λέτε να γιορτάσετε τον Άγιο Βαλεντίνο; Στο Baraonda Ένα από τα πιο γνωστά club - restaurants της πόλης, γιορτάζει την ημέρα των ερωτευμένων με μια ξεχωριστή βραδιά αγάπης. Συνδυάζοντας το fine dining με το fine clubbing, αποτελεί την ιδανικότερη πρόταση εξόδου για τους ερωτευμένους bon viveurs. Με ένα ιδιαίτερο menu, που έχει σχεδιαστεί από το βραβευμένο Chef Μιχάλη Ντουνέτα και την ομάδα του ειδικά για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, το Baraonda προσκαλεί τους ερωτευμένους σε ένα περιβάλλον που αναδεικνύει την πολυτέλεια και την υψηλή αισθητική. Αρχικά η βραδιά ξεκινάει με τα πλούσια ορεκτικά όπως σούπα τοπιναμπούρ, αρωματισμένη με λάδι τρούφας, σαλάτα σπιτικά καπνισμένου σολομού με τραγανά σαλατικά σε βινεγκρέτ φρούτων του πάθους και τέλος ριζότο με φρέσκιες φράουλες και σαμπάνια. Το ταξίδι γεύσεων ολοκληρώνεται με το κυρίως πιάτο: μενταγιόν από χοιρινό φιλέτο σε πουρέ γλυκοπατάτας με γεμιστό μανιτάρι με chorizo, παρμεζάνα και αρωματικά. Το απολαυστικό δείπνο κλείνει με το επιδόρπιο, μια Gourmet έκπληξη του Chef!

Στο DIONYSOS Για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, το κλασικό εστιατόριο DIONYSOS υπόσχεται μια βραδιά αγάπης, αφιερωμένη στους ερωτευμένους. Κάτω από το ρομαντικό φως της Ακρόπολης και αποκαλύπτοντας μια μαγευτική θέα του Ιερού Βράχου, ο DIONYSOS υποδέχεται τους καλεσμένους σε έναν εκλεπτυσμένο χώρο, προσφέροντας μοναδικές γευστικές εμπειρίες, εμπνευσμένες από τον chef Αχιλλέα Παπαχρήστο. Ένα ιδιαίτερο γαστρονομικό ταξίδι για δύο, ξεκινάει με ένα ποτήρι σαμπάνιας και στη συνέχεια με μίνι σαλάτα με εξωτικά φρούτα, καπνιστό σολομό και κρέμα από χαβιάρι, καραβιδοουρές σε ριζότο με ανθούς λεβάντας και φύλλο χρυσού και τέλος γρανίτα ροδιού. Για κυρίως πιάτο ο Chef προτείνει φιλέτο γάλακτος με πουρέ παρμεζάνας, κόκκινα φρούτα, σπαράγγια και σάλτσα μανιτάρια του δάσους. Η απόλαυση κλείνει με μια γλυκιά «τέλεια αγάπη» γεμάτη σοκολάτα και παγωτό τριαντάφυλλο. Τιμή/άτομο: 65 € (χωρίς κρασί) Info: DIONYSOS, Ροβέρτου Γκάλλι 43 Ώρες λειτουργίας: καθημερινά από το πρωί Τηλ. κρατήσεων: 210-9233182/210-9231936

Τιμή/άτομο: 48 € (χωρίς κρασί) Info: Τσόχα 43, Αθήνα Ώρες λειτουργίας: καθημερινά από τις 21.00 Τηλ. κρατήσεων: 210-6444308 210-6441778

41

...ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ (

) ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΑΛΛΙΕΡΟΣ

Eating out 7-13 Φεβρουαρίου Psarokokalo – για τα μάτια σας μόνο

Chez Lucien, στο σπίτι του Lucien Το να το πεις bist rot είνα ι μά λ λον εξωραϊσμός της κατάστασης. Έτσι κι αλλιώς αυτοαποκαλείται brocherie, που στα γαλλικά πάει να πει «σουβλακερί»… Είναι το Chez Lucien, το τοσοδούλι γαλλικό intellectuel ταβερνάκι στα Άνω Πετράλωνα, στο οποίο -αν και έχει ανοίξει εδώ και χρόνια- δεν είχα φιλοτιμηθεί να πάω ο άχρηστος, γιατί δεν έβρισκα κανένα λόγο να ξενιτευτώ μέχρι εκεί για να φάω ένα entrecote. Τελικά όμως πήγα. Τραπέζι δεν μπορείς να κλείσεις. Παίζεις joker - κι αν σου κάτσει;.. Ή πηγαίνεις νωρίς (ανοίγουν στις 8.30 μ.μ.). Αφήνω τη συνοδό μου να βρει τραπέζι και πάω να παρκάρω. Γυρνάω και τη βλέπω σε ένα μεγάλο τραπέζι με άλλα οχτώ άτομα. «Δεν ήξερα ότι έχουμε κανονίσει με παρέα», της λέω. «Θα με συστήσεις;». «Δεν τους ξέρω», μου απαντάει. Ρίχνω μια ματιά τριγύρω και αντιλαμβάνομαι ότι δεν έχω άλλη επιλογή. Έτσι παίζεται εδώ το παιχνίδι. Το τετ-α-τετ μάς τελείωσε. Η μόνη εναλλακτική που έχεις είναι να κάτσεις σε ένα τραπέζι που είναι κολλημένο ανάποδα στο ταβάνι. Είναι αυτό που λέμε «Αγάπη μου, εγώ είμαι ανάποδος ή το τραπέζι;». Έρχεται το μενού. Βλέπω ότι κοστίζει 23 ευρώ το άτομο και προσπαθώ να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που έφαγα γαλλικές σπεσιαλιτέ σε πρώτο πιάτο, κυρίως πιάτο και γλυκό, με 23 ευρώ. Θυμήθηκα. Ποτέ. Ακόμα κι αν είστε από αυτούς που τώρα λένε από μέσα τους «Χαίρω πολύ, το Lucien το ξέρω, έχω πάει», θα σας εκπλήξω. Κι εγώ και ο Lucien. Γιατί εκεί το μενού αλλάζει, όποτε το βαριούνται το εμπλουτίζουν, βλέπουν τι μας αρέσει περισσότερο και με ποια υλικά μπορούν να παίξουν καλύτερα και το διαμορφώνουν ανάλογα. Πάρτε μια γεύση: Αυτή την εποχή δοκιμάζουμε σαλάτα με σος perigurdine (μια γκουρμεδιά που σπάνια βρίσκεις πια), αλλά και σαλάτα με αντίβ, για τους πιο κλασικούς που δε θέλουν πειράματα. Ακόμα υπάρχει το ορεκτικό-best seller, η κρεμμυδόσουπα, η quiche lorraine και μια τάρτα πράσου pas mal (καθόλου κακή). Από κυρίως πιάτα, θα δείτε να πηγαινοέρχονται μια πάπια για δύο με σος πιπεριού, το γνωστό και μη εξαιρετέο entrecote με πατάτες ογκρατέν αλλά και

42

πιάτα ημέρας. Ο κύριος που κάθεται δίπλα μου, όπως και οι πιο «ψαγμένοι», τρώνε την «αράχνη», ένα μοσχαρίσιο κομμάτι που του έχουν αφαιρεθεί τα νεύρα για να γίνει πιο μαλακό. «Πώς είναι η αράχνη σας;» τον ρωτάω (να μια φράση που δεν περίμενα ποτέ να πω...). «Πάρτε μια μπουκίτσα», μου λέει και -σιγά μη ντραπώ- του βουτάω ένα κομμάτι. Αυτό γίνεται στο Chez Lucien: απενοχοποιεί τη «δηθενιά» των γαλλικών εστιατορίων, σε κάνει να μη σκοτίζεσαι για τους τύπους και σε βάζει στη φιλοσοφία μιας μεγάλης παρέας. Εν τω μεταξύ, πότε εμφανίζεται η madame Patricia (πάντα γελαστή σε ρόλο μαέστρου) και πότε ο αεικίνητος Lucien με το ψηλό καπέλο του. Οι σερβιτόρες κάνουν την πλάκα τους. «Mais pourquoi, δεν φάγατε την τερίνα σας; Δε σας άρεσε; Ο monsieur δίπλα το έφαγε όλο, είναι καλό παιδί». Όση ώρα τρώμε, χαζεύω την ανοιχτή κουζίνα, όπου με μπαλετικό συντονισμό ετοιμάζονται και τα γλυκά μας. Mεταξύ αυτών, η crème brûlée, που φτιάχνεται εκείνη την ώρα μπροστά μας με το ειδικό σκεύος, ενώ κάποιες φορές μπορεί να βρείτε και île flottante (μαρέγκα με γάλα και σος καραμέλα). Από κρασιά, δοκιμάσαμε το κόκκινο Côtes du Rhône - όλα τα κρασιά είναι αυθεντικά γαλλικά σε πολύ καλές τιμές. Αχ, la vie est belle...

Chez Lucien, Τρώων 32, Άνω Πετράλωνα, 210-3464236 (δεν γίνονται κρατήσεις)

Έφτασε ο Φλεβάρης, και όπως κάθε Φλεβάρη τα τελευταία 5 χρόνια, γίνεται στην Αθήνα το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους με το γαστρο-fun όνομα Psarokokalo. Όσοι από εσάς είστε σινεφίλ, ετοιμαστείτε για 73 φιλμάκια από όλο τον κόσμο, που έρχονται φορτωμένα βραβεία από τα σημαντικότερα διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ. Εδώ θα κονταροχτυπηθούν, κι εμείς θα διαλέξουμε το αγαπημένο μας που θα πάρει το βραβείο κοινού. Ανάμεσα στις συμμετοχές θα δούμε και τον Anthony Hopkins στο The Third Rule, την πρώτη μικρού μήκους ταινία της καριέρας του, αλλά και το Second Bakery Attack με την Kirsten Dunst (τη θυμάστε πρόσφατα σαν «Μαρία Αντουανέτα»;), το Barking Island που πήρε Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών και το URS που πάει για Oscar 2011. Κάτι μας λέει ότι αυτό το Ψαροκόκαλο θα έχει πολύ ψαχνό... Πότε; 7-13 Φεβρουαρίου Πού; Nixon (Αγησιλάου 61Β, Κεραμεικός, 210-3462077) και Ταινιοθήκη της Ελλάδας (Ιερά Οδός 48 & Μεγάλου Αλεξάνδρου 134-136, 210-3609695) Μαγειρέματα; Ναι. Ο σεφ Γιώργος Ηλιού θα ετοιμάσει στο εστιατόριο Polly Magoo (Λεωνίδου 80 & Σαλαμίνος, Μεταξουργείο) ένα μενού εμπνευσμένο από την έκθεση «Μελαχρινές/Ξανθές» που γίνεται στο πλαίσιο του Φεστιβάλ (τιμή κατ’ άτομο με ένα ποτήρι κρασί, 25 ευρώ). www.psarokokalo.gr

ΑΝΤΡΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ (

) ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΑΛΛΙΕΡΟΣ

Πικάντισέ το! Πριν αρχίσεις να ψάχνεις στα λεξικά του Μπαμπινιώτη, να σε προλάβω. Η λέξη «πικαντίζω» δεν υπάρχει. Είναι η δική μας μετάφραση του αγγλικού spice it up, που σημαίνει: κάνε κάτι πιο πικάντικο, πιο νόστιμο, πιο ενδιαφέρον –δώσε λίγη γεύση. Αφού το κάνουμε στα φαγητά μας, αναρωτιέμαι: γιατί δεν το κάνουμε και στη ζωή μας; Καλωσήρθες στο 2011 και συγχαρητήρια για τη γενναία σου απόφαση να φτάσεις μέχρι εδώ. Νομίζεις ότι άλλαξε ο χρόνος; Λάθος νομίζεις. Ο χρόνος δεν αλλάζει. Ο χρόνος μόνο περνάει. Εμείς αλλάζουμε. Αν δεν αλλάξουμε εμείς, αν κάνουμε συνέχεια τα ίδια και τα ίδια, αν δεν «πικαντίσουμε» λίγο τη ζωή μας, η νέα χρονιά δεν θα είναι καθόλου νέα. Θα είναι μια ρεπετισιόν της περσινής (ανατριχίλα με σος φρίκης!). Γι’ αυτό το πρώτο φετινό I-COOK, σου ετοιμάσαμε ένα «πικαντιστικό» μανιφέστο, για να έχεις να πορεύεσαι από τούδε και στο εξής. Ένα μανιφέστο όχι σαν αυτά τα βαρετά που έχεις συνηθίσει: «Φέτος να ξεκινήσεις ένα σπορ που αγαπάς, φέτος να τρως πιο προσεκτικά, να κόψεις το κάπνισμα, να χάσεις κιλά και να βγάλεις μαλλιά» (χασμουρητό!). Εσύ ζήτα διαζύγιο απ’ όλα αυτά, γίνε λίγο κάθαρμα, πούλα λίγη τρέλα, κάνε τα δικά σου. Βάλε γεύση, γεύση, γεύση. Σε όλα. Λοιπόν; Είσαι έτοιμος να το …πικαντίσουμε; Ξανακάνε ρεβεγιόν. Πέρσι με τους φίλους μου ξανακάναμε πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν το Μάρτιο. Αφού δεν μας μπήκε καλά το 2010, είπαμε να αλλάξουμε τη χρονιά άλλη μια φορά, μπας και μας μπει καλύτερα. Βάλαμε και τα καλά μας, φτιάξαμε βασιλόπιτα και τραγουδήσαμε αγκαζέ το «Πάει ο παλιός ο χρόνος». Ο γείτονας φώναζε «σκάστε» και ήταν υπέροχα. Κάνε το χειμώνα καλοκαίρι. Το καλοκαίρι, όταν θα είσαι στην παραλία, ηχογράφησε με το κινητό σου τα τζιτζίκια και το γοητευτικά εξωφρενικό τάκα τούκα της ρακέτας. Πέρνα την ηχογράφηση σε cd και άκου το στο σπίτι μέσα στο καταχείμωνο. Φάε μαγειρίτσα. Όχι μόνο το Πάσχα. Όποτε γουστάρεις εσύ. Την Πρωταπριλιά, ας πούμε. Απαγορεύεται; Πούλα κάτι. Την επόμενη φορά που θα σε πάρουν από μια εταιρεία για να σου πουλήσουν κάτι που δεν θες, πούλα τους κι εσύ κάτι. Πες: «Δεν τη θέλω τη σύνδεση τηλεφώνου που μου προτείνετε, αλλά έχω

ένα σκρίνιο που δεν το χρειάζομαι. Το πουλάω 70 ευρώ. Το θέλετε;». Ξύπνα αλλιώς. Σπάσε λίγο την πρωινή ρουτίνα σου. Αν βλέπεις Αυτιά, κόψ’τον. Βάλε καρτούν (όχι ότι ο Αυτιάς δεν είναι καρτούν, αλλά ενιγουέι…). Τίναξε τα χαλιά, πάρε τηλέφωνο ένα φίλο που έχεις να ακούσεις καιρό, άλλαξε χτένισμα, κάνε ό,τι καταλαβαίνεις αλλά μην επαναλαμβάνεις κάθε μέρα το ίδιο τελετουργικό σαν να έχεις ψυχαναγκαστική νεύρωση. Γίνε έμπορος. Αν σε συστήσουν σε κάποιον και σε ρωτήσει μέσα στα δύο πρώτα λεπτά γνωριμίας «με τι ασχολείσαι;», απάντα «εμπόριο βρεφών». Μπράβο, μόλις εξολόθρευσες τον πιο κλισέ τύπο της παρέας. Επόμενος! Τρέλανε τα άστρα. Διάβαζε το ωροσκόπιό σου και πήγαινέ του κόντρα. Λέει το ζώδιό σου ότι θα πάρεις σημαντικές επαγγελματικές αποφάσεις; Μην πάρεις καμία. Λέει ότι είσαι αισιόδοξος; Εσύ κατέβασε μούτρα και ξεκίνα την γκρίνια. Λέει ότι είσαι γκρινιάρης; Γίνε Μαίρη Πόπινς.

multitasking όπως λένε και στο Κιλκίς! Οι γυναίκες μάς κατηγορούν για το αντίθετο, ότι βραχυκυκλώνουμε σε τέτοιες περπτώσεις. Διάψευσέ τες. Δες το ματς λύνοντας sudoku, ανοίγοντας φύλλο για σπανακόπιτα και διαβάζοντας Κάφκα ταυτόχρονα. Προσγείωσε ένα διαστημόπλοιο. Μέσα στο σαλόνι σου. Που πάει να πει αγόρασε κάτι που σου αρέσει, ανεξαρτήτως με το αν ταιριάζει ή όχι με το σπίτι σου. Μπορεί να μένεις σε post-modern χώρο που κάνει το μουσείο Πομπιντού να ωχριά, αλλά να σου αρέσει ένα χαλί μπουχάρα. Βάλ’ το. Ένα πράγμα που μοιάζει ουρανοκατέβατο, σου θυμίζει ότι όλοι είμαστε ουρανοκατέβατοι σε αυτό τον κόσμο. Σκηνοθέτησέ το. Πριν κοιμηθείς σκηνοθέτησε το όνειρο που θες να δεις. Κλείσε τα μάτια και στήσε το σκηνικό, τους ανθρώπους,

τον καιρό, τη μέρα. Είσαι στα σύνορα του Έβρου και πηδάς το τείχος; Είσαι στην Καραϊβική και πίνεις μπατίντα ντε κόκο; Είσαι στο αυτόφωρο και κάνεις παρέα με τον Γκλέτσο; Εμένα μ’ αρέσει να φαντάζομαι ότι είμαι ο Jack Nicholson, περπατάω στο Μαϊάμι και με ραίνει με λουλούδια η Eva Longoria (αρρώστια). Όπως βολεύεται ο καθένας. Αυτό θα πει πικάντισμα. Nα αλέθουμε λίγο τη φαντασία μας σε κόκκους και να την πασπαλίζουμε όπου χρειάζεται. Να γελάμε με τον εαυτό μας και με τους άλλους. Να πεταγόμαστε πίσω από τον γκρι τοίχο της καθημερινότητάς μας και να φωνάζουμε: «surprise!». Μια μικρή αλλαγή μερικές φορές είναι αρκετή για να κάνει μια μεγάλη διαφορά. Μόνο μια μικρούλα αλλαγή… Μικρούλα σαν ένα κόκκο μπούκοβο.

Γίνε ρετρό. Βάλε λίγο από 50s, 60s στη ζωή σου, άκου τον Φράνκι (Σινάτρα) και τον Ντιν (Μάρτιν), γίνε παλιομοδίτης στους τρόπους και στα ιδανικά σου, πες της «Μου αρέσεις» και όχι «Τα σπας!», άνοιξέ της την πόρτα να περάσει. Η μπριγιαντίνη στο μαλλί δεν κρίνεται απαραίτητη. Φάε το βάτραχό σου. Μια παροιμία λέει ότι αν τρως ένα ζωντανό βάτραχο κάθε πρωί, τότε σίγουρα αποκλείεται να σου συμβεί κάτι χειρότερο μέσα στην υπόλοιπη μέρα. Που σημαίνει ξεκίνα τη μέρα σου κάνοντας την πιο «σκληρή» δουλειά, αυτή που σε αγχώνει, αυτή που αναβάλλεις, αυτή που τελειώνοντάς την θα νιώσεις τη μεγαλύτερη ανακούφιση. Έχει γίνει και βιβλίο από τον Brian Tracy. Κάντο όπως ο Ναπολέοντας. Ο Ναπολέοντας είχε τη φήμη ότι μπορεί να κάνει πολλά πράγματα ταυτόχρονα, ήταν δη λαδή

43

COOK N ROLL (

) ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΟΥΝΗΣ

Η μεγάλη

των TV foodies σχολή Μπροστά σε μια τηλεόραση που μαγειρεύει τόσο που θα μπορούσε να ταΐσει όλες τις χώρες του Τρίτου Κόσμου μαζί, ο Γιάννης Τσιούνης στέκεται σκεπτικός, προβληματίζεται και προσπαθεί να βρει την (πιπερό)ριζα του κακού...

«Φάτε μάτια ψάρια»: σοφή λαϊκή ρήση που δεν αποτελεί το μυστικό της επιτυχίας μόνο των μαγειρικών ριάλιτι αλλά και των περισσότερων ψυχαγωγικών εκπομπών, με τη μόνη διαφορά πως παλιότερα θαύμαζες τα κότερα και τις χλιδάτες ζωές πλούσιων και διάσημων, ενώ τώρα θαυμάζεις την εικόνα μιας μπουγιαμπέσας ή μιας πεσκανδρίτσας με κρούστα αμυγδάλου. Το κουζινομάχαιρο είναι το νέο μικρόφωνο. Επίσης τα αστέρια της Michelin είναι τα νέα Grammy. Και το «δεν ακούω την πιπερόριζα!» είναι το νέο «αλάτι έχεις βάλει;». Έχω πολλή αγωνία... Κανείς μας δεν πίστευε πως το χτύπημα μιας μπεσαμέλ μπορεί να λάβει επικές διαστάσεις, με τη χρήση της κατάλληλης μουσικής υπόκρουσης. Φίλοι για πάντα. Στην περίπτωση που οι σερβιτόροι ενός εστιατορίου είναι περισσότεροι από τους πελάτες, χρειάζεται η παρέμβαση ενός «βραβευμένου σεφ» για να σώσει την κατάσταση. Μπορεί την πρώτη μέρα να πετάει φαγητά, να βρίζει και να ρίχνει σφαλιάρες στο προσωπικό, αλλά σύντομα (την επόμενη μέρα) οι διαφορές παραμερίζονται, οι παρεξηγήσεις λύνονται και όλοι μαζί αγαπιούνται και συνεργάζονται σαν μια καλοδουλεμένη μηχανή. Πελάτες μου! Στο εν λόγω υπό κατάρρευση εστιατόριο, το μενού ανανεώνεται με την προσθήκη μιας (τρομερά) πρωτότυπης σαλάτας με μπαλσάμικο και ρόκα, τα λουλουδικά και τα κηροπήγια από το Praktiker δίνουν μια νέα πνοή στη διακόσμηση, ενώ οι μοντέρνες μέθοδοι διαφήμισης (βόλτα στη γειτονιά με μια πιατέλα μεζεκλίκια ανά χείρας) πιάνουν τόπο, προκαλώντας το αδιαχώρητο στο re-opening του εστιατορίου. Μην το ξαναπείς. Αν ο Μποτρίνι έπαιρνε 0,01 ευρώ κάθε φορά που ο εκφωνητής τού «Εφιάλτης στην κουζίνα» λέει το όνομά του (συνοδευόμενο από το «ο πολυβραβευμένος μας chef»), θα ήταν ο πλουσιότερος άνθρωπος στην Ελλάδα. Από μακριά και αγαπημένοι. Αν το Master Chef έκανε ρεκόρ τηλεθέασης, σημαίνει πως οι Έλληνες αγαπάμε τη μαγειρική. Τότε γιατί οι περισσότεροι από τους φίλους και τις φίλες μου δεν μπορούν να βράσουν ούτε ένα αυγό; Τι είδους αντίφαση είναι αυτή;

44

Μισές δουλειές. Τόσοι μάγειροι και chef μέσα στο Master Chef, κανένας δεν κατάφερε να δώσει λίγη γεύση στην παρουσιάστρια; Prison Break. Kάθε επίδοξος chef που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να έχει τουλάχιστον ένα tattoo σε εμφανές σημείο. Για μια πιο ολοκληρωμένη στιλιστική πρόταση το τατουάζ συνδυάζεται κάλλιστα με piercing, ξυρισμένο κεφάλι και εκκεντρικό ντύσιμο. Οι chef με την παραπάνω εμφάνιση, μπορεί να υποδηλώνουν μια macho συμπεριφορά, αλλά αυτό σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί εμπόδιο στο να φανερώσουν τα πληγωμένα τους αισθήματα όταν μια συνταγή δεν έχει εκτελεστεί σωστά. Αντιθέτως, η εικόνα ενός δίμετρου φουσκωτού νεαρού που κλαίει σαν δεκάχρονο κοριτσόπουλο πάνω από ένα κομμένο αυγολέμονο, «γράφει» πολύ καλύτερα στην κάμερα. Φινόκιο, εσύ, superstar. Αν υπήρχε περιοδικό ΤΙΜΕS για λαχανικά, τότε το «πράσινο πρόσωπο» της χρονιάς θα ήταν αναμφισβήτητα το φινόκιο. Το εν λόγω λαχανικό έγινε ανάρπαστο στον πάγκο του μανάβη της γειτονιάς, ενώ οι καλλιεργητές του είχαν μια από τις πιο παραγωγικές χρονιές της ζωής τους. Ποτέ ξανά ένα ταπεινό ζαρζαβατικό δεν συζητήθηκε τόσο πολύ στην τηλεόραση. Παιδική εργασία. Oι μάγειρες του Top Chef ήταν δουλευταράδες. Δείτε τις ηλικίες τους και την προϋπηρεσία τους και με έναν πρόχειρο υπολογισμό θα καταλάβετε ότι τουλάχιστον οι μισοί ξεκίνησαν να δουλεύουν ως chef στη δευτέρα γυμνασίου. Κάποιος ξύνεται. Από την άλλη, στο σύμπαν του «Kάτι ψήνεται», ο έννοιες του gourmet και της εξευγενισμένης κουζίνας αποτελούν άγ νωστες λέξεις για τους συμμετέχοντες, οι οποίοι μαγειρεύουν με μοναδικό στόχο να κερδίσουν την εύνοια των συμπαικτών τους (και κατά συνέπεια το χρηματικό έπαθλο) επενδύοντας στην ποσότητα και στη γαστρονομική σχολή του Ούζου Μέλαθρον. Η απουσία κριτικής επιτροπής και η απόλυτη ελευθερία στην επιλογή του μενού δίνει σε κάθε καρυδιάς καρύδι τη δυνατότητα συμμετοχής, με αποτέλεσμα το θέαμα πολλές φορές να θυμίζει περισσότερο εκπομπή της Αννίτας

Πάνια παρά μαγειρικό ριάλιτι. Τα βασικά υλικά του μενού στο «Κάτι ψήνεται» είναι η κρέμα γάλακτος, τα λιωμένα τυριά, τα βούτυρα, το καβουρδισμένο κρέας, το ζαχαρούχο γάλα και το κακάο, τα οποία μαγειρεύονται με διάφορες παραλλαγές, ενώ τις περισσότερες φορές συνοδεύονται και από ένα δωράκι/καλόπιασμα, του οποίου η αξία εξαρτάται από το πόσο μαλαγάνας είναι ο εκάστοτε οικοδεσπότης. Τα κακόγουστα αστεία, οι κατινιές, οι σιωπές αμηχανίας και τα αδιάκριτα σχόλια είναι αυτά όμως που δίνουν το ρυθμό στο πάρτι χοληστερίνης και τριγλυκεριδίων που στήνεται κάθε βράδυ στην τηλεόραση του Alpha. Μια πόλη για φάγωμα... Σε μια χρονιά που όλα τα τηλεοπτικά στούντιο γέμισαν κατσαρολικά, το «Food and the City» του Βασίλη Καλλίδη με εξέπληξε ευχάριστα, γιατί είχε την εξυπνάδα να ακολουθήσει την

πετυχημένη συνταγή του Ηλία Μαμαλάκη (...αναστεναγμός νοσταλγίας για το «Μπουκιά και συχώριο»). Ξέφυγε από το κλειστοφοβικά πλατό και πήρε τους δρόμους. Μας έβγαλε έξω, στους πραγματικούς ανθρώπους, στις γειτονιές και στα ακατέργαστα ταλέντα, συνδυάζοντας τη σύγχρονη αστική κουλτούρα με παραδοσιακές γαστρονομικές αξίες. Ευτυχώς χωρίς περιττές και δυσκολοχώνευτες σάλτσες. Ε-ε-έρχονται!!! Ετοιμαστείτε για Master Chef 2 (και άρα για Top Chef 2;). Κι επειδή η Μανωλίδου είναι ετοιμόρροπη και στο κανάλι φοβούνται μην τους καταρρεύσει, μπορεί να το δείτε και με τη Φαίη Σκορδά, ή χωρίς παρουσιάστρια. Ωριμάζει και η ιδέα για Baby Master Chef στο Mega, με παίκτες που μετά βίας θα μπορούν να κάνουν την πρόσθεση: 2+2 αυγά. Τι γλυκό...

ΜΑΪΝΤΑΝΟΙ (

) ΤΩΝ ΜΑΪΝΤΑΝΩΝ

ω!... μαϊντανοί Μιλούν ακατάπαυστα κι έχουν άποψη για όλα. Κάποιος πρέπει να τους ξανακλείσει στην κουζίνα τους.

-Καλημέρα, αγαπημένη μου συνμαγείρισσα, πώς σου μπήκε το 2011; -Χάλια, πολύ πιεστικά. Γι’ αυτό και μου φαίνεται εξαιρετική η ιδέα του συνεργάτη μας του Δημήτρη, να ξανακάνω ένα ρεβεγιόν γύρω στα μέσα του Απρίλη, μπας και μου μπει καλύτερα τη δεύτερη φορά.

-Γιατί, χρυσό μου, έτσι, τι σε πίεζε; -Το φουστάνι μου. Ήταν το περσινό, αλλά από τότε πήρα ένα-δυο κιλά και κόντεψα να σκάσω.

-Ένα-εικοσιδυό κιλά πήρες, έτσι όπως σε βλέπω, αλλά το θέμα είναι αλλού: αφού το περσινό φουστάνι απεδείχθη παντελώς γκαντέμικο, τι το ξανάβαλες, χριστιανή μου; -Και τι να έβαζα; Το προπέρσινο; Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των εσόδων μου, καινούρια ρούχα θα μπορέσω να ξαναπάρω το δεύτερο εξάμηνο του 2017. Αλλά ας αφήσουμε το προσωπικό δράμα μιας ξανθιάς και ας πιάσουμε το συλλογικό δράμα μιας χώρας: καλέ, τι ήταν αυτά που είδαν τα μάτια μας, με επίκεντρο τους μετανάστες απεργούς πείνας και τη Νομική; -Τι εννοείς; -Εννοώ ότι αφού κατακρεούργησαν αυτούς τους έρμους τους φοιτητές της Νομικής που είχαν ούτε λίγο ούτε πολύ την «ασύλληπτα βλακώδη ιδέα» να παραχωρήσουν ένα δημόσιο κτήριο που δε χρησιμοποιείται, στη συνέχεια, που ανέλαβαν όλοι οι ώριμοι σώφρονες ειδήμονες –πολιτεία, κράτος, πανεπιστημιακή κοινότητα, βουλευτές και εν γένει η αφρόκρεμα των νοημόνων που διοικούν τη χώρα – να λύσουν «έξυπνα» το θέμα τι κατάφεραν να αντιπροτείνουν; -Τι; - Έναν ιδιόκτητο χώρο, τον ιδιοκτήτη του οποίου επί 12 και βάλε ώρες περίμεναν τα ΜΑΤ, τα ΕΚΑΜ, ο πρωθυπουργός, ο Παπουτσής, ο Ραγκούσης, ο πρύτανης, το BBC, ο Πρετεντέρης, οι μετανάστες απεργοί πείνας και μια χώρα ολόκληρη να αποφασίσει τι θα κάνει με ένα σκρίνιο, κάτι κομοδίνα και το καλό του το χαλί.

-Α όλα κι όλα. Ο ιδιοκτήτης είχε απόλυτο δίκιο. Το λάθος ήταν των ενδιαφερόμενων που έψαξαν στην ενότητα « Επιπλωμένα». Αφού νοικιάζονται και άδεια…- Πάλι καλά, να λες, πάντως, που μετά τις πολύωρες διαπραγματεύσεις –ξέρεις εκεί γύρω στις 5 το πρωί που είχε δώσει εντολή ο πρωθυπουργός

To TABASCO® είναι ένα προϊόν με παράδοση από το 1868, μετράει δηλαδή πάνω από 140 χρόνια ιστορίας! Είναι 100% φυσικό, φτιάχνεται από διαλεχτές κόκκινες πιπεριές, αλάτι και ξίδι. Οι πιπεριές μετά τη συγκομιδή τους αναμειγνύονται με το αλάτι και τοποθετούνται για 3 χρόνια σε δρύινα βαρέλια, ώστε να ολοκληρωθεί η φυσική ζύμωση και η παλαίωση του προϊόντος και να αποκτήσει την ασυναγώνιστη γεύση του και το λαμπερό κόκκινο χρώμα του. Χρησιμοποιήστε το TABASCO® για να δώσετε πικάντικη γεύση στα αλμυρά πιάτα με κρέατα, θαλασσινά και λαχανικά. Προσθέστε το στις συνταγές σας την τελευταία στιγμή για να απελευθερώσει το άρωμά του.

Γλυκόξινο κοτόπουλο με πιπεριές και κόκκινο Tabasco

να τελειώνουν όλα και κουτουλούσαν απ’ τη νύστα οι διαπραγματευτές– ο γίγαντας ιδιοκτήτης δε γύρισε να τους πει «τελικά θα το δώσω στο ζευγάρι που το είχε δει την προηγούμενη βδομάδα, μου γεμίζουν πιο πολύ το μάτι και δίνουν και δύο νοίκια μπροστά»...

Υλ ι κά για 4 άτομα: 2 σ τήθη κοτόπουλου, 3 κουταλιές σάλτσα σόγιας, 3 κουταλιές χυμός πορτοκαλιού, 1 κουταλιά μέλι, 3 κουταλιές ελαιόλαδο 2 κόκκινες, 1 πράσινη και 1 κίτρινη πιπεριά, 1 κολοκυθάκι, 3-4 φρέσκα κρεμμυδάκια ψι λοκομμένα, ½ κουταλάκι του γλυκού Tabasco®, 1 κουταλάκι του γλυκού κορν φλάουρ Εκτέλεση: Αφαιρείτε την πέτσα και τα κόκαλα από τα στήθη του κοτόπουλου. Κόβετε τη σάρκα σε μικρές μπουκιές. Βάζετε το κοτόπουλο σε μπολ και το περιχύνετε με τη σάλτσα σόγιας, το χυμό πορτοκαλιού και το μέλι. Το αφήνετε σε αυτή τη μαρινάτα για 4 ώρες. Καθαρίζετε τις πιπεριές, αφαιρώντας τους σπόρους και τα κοτσάνια τους και τις κόβετε σε τετράγωνα κομμάτια. Καθαρίζετε το κολοκυθάκι και το κόβετε σε λεπτές ροδέλες. Ζεσταίνετε το λάδι και τηγανίζετε το κοτόπουλο, αφού το στραγγίσετε από τη μαρινάτα του. Όταν ροδίσει από όλες τις πλευρές, το βγάζετε με τρυπητή κουτάλα και ρίχνετε στο τηγάνι τα λαχανικά (πιπεριές, κρεμμυδάκια και κολοκυθάκι) και σοτάρετε για 5΄ μέχρι να μαλακώσουν. Ρίχνετε μέσα στο τηγάνι ξανά το κοτόπουλο και το Tabasco®. Διαλύετε το κορν φλάουρ σ τη μαρινάτα, ανακατεύετε καλά και ρίχνετε το μείγμα αυτό μέσα στο τηγάνι. Βράζετε σε σιγανή φωτιά μέχρις ότου η σάλτσα δέσει. Σερβίρετε αμέσως το κοτόπουλο μαζί με τις πιπεριές και τη σάλτσα του.

®

Το κόκκινο και το πράσινο TABASCO παράγονται και συσκευάζονται στις ΗΠΑ απο την McILLHENY Co., Avery Island, Louisiana Αντ/ποι:Χατζηπανάγος ΑΕΕ, προέκταση οδού Μάνης, Κάντζα Αττικής, 15 351, τηλ.: 210 6040650 ® TABASCO is a registered trademark and servicemark exclusively of McILLHENY Co., Avery Island, LA 70513

45

PANTOPOLION...

Η οικογένεια των τυριών Τρικαλινό μεγαλώνει Το αγαπημένο μας Τρικαλινό ανανεώθηκε και έρχεται τώρα με νέα προϊόντα 4 μηνών ωρίμανσης, για να κάνει το τραπέζι μας ακόμα πιο νόστιμο! Με ακόμα πιο πλούσια γεύση, ανανεωμένες και ακόμα πιο πρακτικές συσκευασίες, το δικό μας τυρί συνεχίζει να μας προσφέρει την απαράμιλλη απόλαυση και ποιότητα που μας προσφέρει εδώ και 20 χρόνια. Επί τέσσερις ολόκληρους μήνες ωριμάζει για να μας δώσει μια πλούσια γκάμα προϊόντων που τη βρίσκουμε στον πάγκο των τυριών και στα ψυγεία των supermarkets. Το Τρικαλινό της ΦΑΓΕ είναι το ιδανικό κίτρινο τυρί για κάθε χρήση. Είτε φτιάχνοντας ένα νοστιμότατο τοστ, είτε τρίβοντάς το σε λαχταριστά σουφλέ, πίτσες, σαλάτες, μακαρονάδες ή ακόμα και σκέτο, κάνει την καθημερινότητά μας ακόμα πιο απολαυστική! Και για όσους η ισορροπημένη διατροφή είναι στάση ζωής, το Τρικαλινό Ελαφρύ με μόνο 10% λιπαρά είναι το τυρί που συνδυάζει τα μειωμένα λιπαρά με την απόλυτη απόλαυση. Από τις 16 Νοεμβρίου 2010, απολαμβάνουμε και τη νέα καμπάνια του Τρικαλινού με τον αγαπημένο μας Πέτρο Φιλιππίδη! Κι όπως λέει κι ο ίδιος… Τρικαλινό! Καλύτερο από καλό…τρί-καλο!

Το TABASCO® στην Pizza Hut με την Pizzboxx «PIZZA LOVES TABASCO®» είναι το κεντρικό μήνυμα της νέας Pizzboxx ενέργειας για λογαριασμό του αγαπημένου μας TABASCO®. Τα κουτιά της πίτσας διακινούνται στην Ελ λάδα από την αλυσίδα Pizza Hut. H ενέργεια αποτελεί τη μεγαλύτερη πανευρωπαϊκή καμπάνια που τρέχει παράλληλα σε 13 χώρες και καλεί τους καταναλωτές να επισκεφθούν τον ιστότοπο www.pizzαlovestabasco.com ώστε να λάβουν μέρος στο διαγωνισμό και, μετά από κλήρωση, να κερδίσουν ένα ταξίδι σε διάσημο ποδοσφαιρικό προορισμό! Επίσης μπορούν να δουν και να μοιραστούν με φίλους μέσω Facebook και Twitter το «Streaker», τη νέα χιουμοριστική διαφήμιση του TABASCO®, καθώς και να κατεβάσουν δωρεάν το αποκλειστικό TABASCO® screensaver! Για τις παραγγελίες στο σπίτι, η Pizza Hut δίνει ένα δείγμα κόκκινης πιπεριάς TABASCO® 1,5ml πάνω σε κάθε κουτί για άμεση γευστική δοκιμή! Προσθέστε λίγες σταγόνες TABASCO® στην πίτσα σας και απογειώστε τη γεύση της! Πίτσα με TABASCO®, ο ιδανικός συνδυασμός!

H ενέργεια διήρκεσε μέχρι τις 16 Ιανουαρίου.

Άλτις Αγουρέλαιο νέας σοδειάς 2010-2011 Το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο Άλτις Αγουρέλαιο, το «πρωτόλαδο» της χρονιάς, εγκαινιάζει και φέτος την ελαιοκομική περίοδο φέρνοντας στο τραπέζι μας τη φρεσκάδα του νέου καρπού. Το μοναδικό αυτό ελαιόλαδο κυκλοφορεί κάθε χρόνο σε περιορισμένο αριθμό φιαλών. Είναι το πλούσιο σε αντιοξειδωτικά ελαιόλαδο με τη μεγάλη διαθρεπτική αξία, την πλούσια φρουτώδη γεύση με τη χαρακτηριστική πικράδα και το ζωηρό άρωμα. Η ακριβής και μακρόχρονη χαρτογράφηση του ελαιοκομικού τοπίου σε όλη την Ελλάδα μάς επέτρεψε και φέτος να επιλέξουμε τις καλύτερες ποικιλίες άγουρης, πράσινης ελιάς από τους Αγ. Αποστόλους Λακωνίας. Η επιλεγμένη φετινή ποσότητα συλλέχθηκε στα μέσα Οκτωβρίου και μεταφέρθηκε άμεσα στο λιοτρίβι. Το Άλτις Αγουρέλαιο έχει διάρκεια ζωής 9 μόλις μήνες, με στόχο να διατηρούνται αναλλοίωτα τα πολύτιμα συστατικά του και η καταπληκτική του γεύση μέχρι την τελευταία στιγμή της ημερομηνίας λήξης του! Απολαύστε το σε εκλεκτά εδέσματα και ορεκτικά, ωμό σε σαλάτες ή μετά το μαγείρεμα και αισθανθείτε την πραγματική γεύση του άγουρου καρπού της ελιάς. Γι’ αυτό και στο αγουρέλαιο, μέχρι την τελευταία σταγόνα... μας νοιάζει να ‘ναι Άλτις.

46

Γευσιγνωσία ελαιόλαδου από τη νέα σοδειά Άλτις Ένα ζεστό καλωσόρισμα περίμενε τους ανθρώπους των ΜΜΕ, στη γευσιγνωσία που οργάνωσε το Άλτις με αφορμή τη νέα σοδειά ελαιολάδου 2010-2011, στο βραβευμένο εστιατόριο «Το καλωσόρισμα του Αντώνη». Ξεναγοί στο καλωσόρισμα του Άλτις ήταν οι πιο δικοί του άνθρωποι, δίνοντας τον παλμό της νέας σοδειάς και προσκαλώντας τους καλεσμένους να συμμετέχουν στη μαγεία της γευσιγνωσίας ελαιολάδων. Το ξεκίνημα έγινε με «Παραδοσιακό» Άλτις και αποκορύφωμα ήταν η γνωριμία με το πιο φρέσκο, το πιο πλούσιο σε αντιοξειδωτικά ελαιόλαδο της χρονιάς, το Άλτις Αγουρέλαιο! Το κα λωσόρισ μα κορυφώθηκε όταν τα αγαπημένα πιάτα των καλεσμένων εμφανίστηκαν στο τραπέζι, και όταν άνοιξαν το ξεχωριστό δώρο τους: ένα μπουκάλι Άλτις Αγουρέλαιο με προσωποποιημένη ετικέτα με το όνομά τους και το αγαπημένο τους πιάτο! Την έμπνευση και το σχεδιασμό της εκδήλωσης είχε η Solid Relations.

...PANTOPOLION

Το διατροφικό site της Kellogg’s ανανεώθηκε! Εσείς; Τι θα λέγατε για ένα διατροφικό site για εσάς τις γυναίκες, που όχι μόνο θα είχε συμβουλές διατροφής, αλλά θα σας βοηθούσε να δημιουργήσετε ένα Προσωπικό διατροφικό πρόγραμμα για να πετύχετε το βάρος-στόχο σας; Ή, αν είστε ικανοποιημένη με την εμφάνισή σας, μήπως ψάχνετε μια e-βοήθεια για να τη διατηρήσετε; Στο myspecialk.com.gr, το ανανεωμένο διατροφικό site της εταιρείας των αγαπημένων μας δημητριακών Kellogg’s, μπορείτε να δημιουργήσετε το δικό σας Προσωπικό πρόγραμμα «My Special K». Πρόκειται για ένα πλούσιο πρόγραμμα πολυάριθμων γευμάτων με ελεγχόμενο και κυμαινόμενο αριθμό θερμίδων, μελετημένο προσεκτικά από αναγνωρισμένους Έλληνες διατροφολόγους, κομμένο και ραμμένο στις προσωπικές σας ανάγκες, καθώς βασίζεται στις διατροφικές συνήθειες της Ελληνίδας, ώστε να ταιριάζει με τον τρόπο ζωής της. Στο νέο site της Kellogg’s προγραμματίστε τα γεύματά σας, δημιουργήστε το δικό σας ημερολόγιο διατροφής, μπείτε σε πρόγραμμα άσκησης, υπολογίστε το Δείκτη Μάζας Σώματος αλλά και την απώλεια βάρους και πόντων, παρακολουθήστε τα συναισθήματά σας (!), πάρτε συμβουλές από Έλληνες ειδικούς και μοιραστείτε την εμπειρία σας! Επιπλέον, με τη νέα εφαρμογή για iPhone και το γραφικό στοιχείο για την επιφάνεια εργασίας, θα έχετε πρόσβαση στο Πρόγραμμά σας κάθε στιγμή, από παντού. Μπορείτε να χάσετε βάρος με το δικό σας τρόπο και να μπείτε στο σωστό δρόμο για μια πιο υγιεινή ζωή. Εγγραφείτε τώρα και βρείτε το δικό σας δωρεάν Προσωπικό πρόγραμμα «My Special K»! www.myspecialk.com.gr

Η Whirlpool σάς μαγείρεψε... καινούργια σειρά φούρνων Η Νο1 εταιρεία ηλεκτρικών συσκευών στον κόσμο, η Whirlpool, παρουσιάζει μια νέα σειρά εντοιχιζόμενων φούρνων, που υπόσχεται να κάνει τη διαφορά στην κουζίνα και τη ζωή σας. Είναι οι μοναδικοί με επανασ τατικά μεγαλύτερη χωρητικότητα 67lt και με νέο σύστημα εξαερισμού, που κρατά πάντοτε κρύα την πόρτα και τον πίνακα χειρισμού και γι’ αυτό παρέχουν ασύγκριτη ασφάλεια και ευκολία. Εξοπλισμένοι με την τεχνολογία της «6ης αίσθησης», που αντιλαμβάνεται την υγρασία του φαγητού και καθορίζει το χρόνο ψησίματος, εξοικονομούν χρόνο αλλά και χρήματα. Ακόμη, χάρη στη νέα τεχνολογία που διαθέτουν, δε χρειάζονται προθέρμανση ενώ παράλληλα επιτρέπουν την παρασκευή έως και τριών διαφορετικών γευμάτων ταυτόχρονα, χωρίς να ανακατεύονται οι μυρωδιές. Έτσι, εξοικονομούν ακόμη περισσότερο χρόνο, έως και 26%, αλλά και ενέργεια, έως 20%, σεβόμενοι εσάς και το περιβάλλον. Τέλος, η μαύρη LCD οθόνη με λευκά γράμματα κάνει το χειρισμό και την επιλογή προγράμματος πραγματικό παιχνίδι.

Whirlpool. Συσκευές που κάνουν τη διαφορά... αισθητή στη ζωή μας.

«WINEnot?» Μια νέα έξυπνη οινοκεντρική πρόταση εξόδου από την «TSANTALI Wines & Spirits» Επιτέλους ήρθε η απάντηση στο συχνό ερώτημά που τίθεται τον τελευταίο καιρό: «να βγούμε έξω ή όχι σήμερα το βράδυ;». Η νέα πρωτοβουλία «WINEnot?» από την οινοποιία «TSANTALI Wines & Spirits» αποτελεί τη νέα πρόταση εξόδου στη πόλη, η οποία συνδυάζει απολαυστικές γεύσεις σε επιλεγμένα εστιατόρια, παρέα με οίνους TSANTALI, σε ιδιαίτερα ελκυστικές τιμές. Σε συνεργασία με επιλεγμένα εστιατόρια, το «WINEnot?» είναι μια οινοκεντρική πρόταση εξόδου η οποία κάθε μήνα περιλαμβάνει τρία ή τέσσερα διαφορετικά δημοφιλή εστιατόρια. Κάθε εστιατόριο, προσφέρει ένα πλήρες menu τεσσάρων έως έξι πιάτων συνοδεία επιλεγμένων οίνων TSANTALI σε ιδιαίτερα προνομιακή τιμή κατά άτομο. Το «WINEnot?» ανανεώνει την επιλογή εστιατορίων κάθε μήνα, φροντίζοντας να καλύπτει διαφορετικές κουζίνες, περιοχές της Αθήνας αλλά και γκάμα τιμών. Στόχος του «WINEnot?» και της «TSANTALI Wines & Spirits» είναι η καθιέρωση ενός έξυπνου οδηγού γεύσης που θα προσφέρει στους καταναλωτές ολοκληρωμένες γευστικές εμπειρίες υψηλής ποιότητας. Μέσω του “WINEnot?” τόσο οι ερασιτέχνες όσο και οι έμπειροι οινόφιλοι καταναλωτές θα έχουν τη δυνατότητα να επισκεφτούν καταξιωμένα εστιατόρια που ξεχωρίζουν στην κατηγορία τους και να γνωρίσουν τους επιλεγμένους οίνους TSANTALI, σε απόλυτα λογικές τιμές που θα τις γνωρίζουν από την αρχή.

Η ΙΚΕΑ Γιορτάζει με μεγάλο διαγωνισμό στη Θεσσαλονίκη Η ΙΚΕΑ κλείνοντας 10 χρόνια στην πόλη της Θεσσαλονίκης το γιορτάζει! Κάθε μήνα για όλη τη χρονιά θα μας εκπλήσσει με δώρα και άλλες ενέργειες. Τη Δευτέρα 24 Ιανουαρίου ξεκίνησε ο πρώτος διαγωνισμός για το 2011 με θέμα το αγαπημένο μας προϊόν ΙΚΕΑ. Η Ι Κ Ε Α κ α λ ε ί το υ ς φ ί λ ο υ ς τ η ς ν α φωτογραφίσουν το αγαπημένο τους προϊόν ΙΚΕΑ στο χώρο τους και να φέρουν τη φωτογραφία τους στο κατάστημα, παίρνοντας έτσι αυτόματα μέρος σε εβδομαδιαία κλήρωση για να κερδίσουν μια δωροκάρτα ΙΚΕΑ 500€. Όλες οι φωτογραφίες των αγαπημένων προϊόν των ΙΚΕΑ, συνοδευόμενες και από μία αφιέρωση θα τοποθετηθούν σε Λεύκωμα, που βρίσκεται στην είσοδο του καταστήματος. Δηλώνοντας συμμετοχή κερδίζετε στη στιγμή μια κορνίζα και παίρνετε μέρος σε μια από τις 5 μεγάλες εβδομαδιαίες κληρώσεις (από 24/01 έως 26/2). Ανανεώστε τη συμμετοχή σας κάθε εβδομάδα φέρνοντας μια νέα φωτογραφία.

«WINEnot?»: Φεβρουάριος 2011 Ο KANENAS Maronia Vineyards εγκαινιάζει τον πρώτο μήνα του «WINEnot?». Λευκός, ροζέ και ερυθρός, ο KANENAS διακρίνεται για τα φρουτώδη αρώματα, το γοητευτικό χαρακτήρα και τη βελούδινη γεύση του, ενώ έχει αποσπάσει 5 διακρίσεις σε διεθνείς οινικούς διαγωνισμούς το 2010.

BALUX CAFE THE HOUSE PROJECT Μόνο Τρίτη 8 Φεβρουαρίου, 210-89.83.577 ΜΕΝΟΥ 5 ΠΙΑΤΩΝ – ΤΙΜΗ 25€ / άτομο ΤΖΟΥΓΚΡΙ (Κρητική κουζίνα) Από Τετάρτη 9 έως και Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου, 210-98.36.320 ΜΕΝΟΥ 4 ΠΙΑΤΩΝ – ΤΙΜΗ 25€ / άτομο PRIAMO (Ιταλική κουζίνα) Από Τρίτη 15 έως και Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου, 210-68.42.079 ΜΕΝΟΥ 6 ΠΙΑΤΩΝ – ΤΙΜΗ 40€ / ΑΤΟΜΟ ΧΡΥΣΑ (Δημιουργική μεσογειακή κουζίνα) Α πό Δευτέρα 21 έως και Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου, 211-80.08.801 ΜΕΝΟΥ 6 ΠΙΑΤΩΝ – ΤΙΜΗ 30€ / άτομο

47