ICOOKGREEK - MAY 2011 by ICOOK GREEK

ΜΑΪΟΣ 11

ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ

It Tastes Greek Ελληνικό τραπέζι; Ποτέ χωρίς φέτα! 12 Σπιτικές Συνταγές Για το ανοιξιάτικο τραπέζι Το Γλυκό της Κυριακής Από τον Γιάννη Αποστολάκη Meet the Greeks Οινικές περιπέτειες στη Μονεμβασιά Planet Food Shelling bananas Αλκοτέστ Μαλαγουζιά, μια ξανθιά να την πιεις στο ποτήρι

www.icookgreek.com

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Μηνιαία εφημερίδα για την ελληνική κουζίνα που εκδίδεται και διευθύνεται από την iCookGreek ΕΠΕ. Διεύθυνση σύνταξης Αθανασίου Κωνσταντίνα athanasiou@icookgreek.com Τσαμουρά Χριστίνα tsamoura@icookgreek.com Επιμέλεια ύλης Φαλλιέρος Δημήτρης fallieros@icookgreek.com Συντακτική ομάδα Αποστολάκης Γιάννης Βενιέρη Ιωάννα Γεωργαντοπούλου Σύσσυ Εμμανουηλίδης Γιάννης Καστάνη Κάλλια Κοσμάς Πάνος Λιοναράκη Μυρσίνη Παππή Βάσω pappi@icookgreek.com Ριζόπουλος Γιώργος Χατζάκης Νίκος Χατζημιχαήλ Στέλλα Φαλλιέρος Δημήτρης Φουντούλης Ηλίας Ειδικοί συνεργάτες Red Hot Chily Pepper Τσιούνης Γιάννης (ταινίες, μουσική) Φωτογράφοι Δρακόπουλος Γιώργος Καραηλίας Γιώργος Λεπίδας Γιάννης Λάτσης Μιχάλης Food styling Αλεξάνδρα Τασουνίδου Brown Dawn Webb Tina Διόρθωση Κοσμάς Πάνος Συντονισμός Χειμωνάκη Γωγώ Client service Καμπούρη Κλειώ Creative direction Ξενάκης Γιάννης www.xyd.gr yannis.x@xyd.gr Εμπορική Ανάπτυξη και Διαχείριση Else Agency Κηφισίας 340, Χαλάνδρι 15233, Τηλ. 210-6843750, e-mail: elseagency@elseagency.gr Εμπορική Διεύθυνση Αλεξανδρόγλου Έλφη ealexandoglou@elseagency.gr Υποδοχή Διαφήμισης Ταγκάλου Νικολέτα ntagkalou@e-typos.com, τηλ. 210-8113000 Υπεύθυνος λογιστηρίου Ζαμάνης Διονύσης Τηλ: 210 6202894 Fax: 210 6202895 zamanis_d@hol.gr Εκτύπωση-Βιβλιοδεσία IRIS A.Ε.Β.Ε.

Έδρα Λ. Δημοκρατίας 48, Δροσιά Γραφεία Δημοκρατίας 11, Μελίσσια Τηλέφωνο: 210-6994753 Fax: 210-6981471 www.icookgreek.com info@icookgreek.com

Editorial Μες στου Μαγιού της μυρωδιές …βαρύ το κλίμα

Hungry Editor’s Choice Τα γευστικά κολλήματα του Μάη

Λέμε να πάμε Ελληνικότατο το φετινό Sani Gourmet

It tastes Greek Ποτέ χωρίς φέτα!

Το γλυκό της Κυριακής Ακαταμάχητη «μελαχρινή» από τον Γιάννη Αποστολάκη

Άντρας στην κουζίνα Επικίνδυνες …μαγειρικές

Όλα στα κάρβουνα Γκουρού του barbeque

Εκφράσου ελεύθερα Τηλεοπτικό πορνό για το στομάχι (ΙΙ)

Τα καλά της πόλης Πού θα πάμε, τι θα φάμε, πώς θα περάσουμε καλύτερα

Mamma Mia Φοβάμαι, μαμά…

6+Έξι Ανοιξιάτικες σπιτικές συνταγές από την Κωνσταντίνα Αθανασίου Mix n' Match Ποιο κρασί ανοίγουμε;

17 32

Αλκοτέστ Μαλαγουζιά, μια ξανθιά να την πιεις στο ποτήρι

Meet the Greeks Οινικές περιπέτειες στη Μονεμβασιά

36 38 44 45

Planet Food Focus on bananas Athen's noise ή οι βλαβερές συνέπειες της ησυχίας «Αυτά είναι τα αποτελέσματα του παραθερισμού!» Red Hot Chili Peppe Ποιος (δεν) φοβάται... την Chili Pepper; Cook n’ Roll Οι καλύτεροι δίσκοι του 2011

46 47

Pantopolion Ό,τι πουλιέται, ό,τι αγοράζουμε

VISUAL

Μες του Μαγιού τις μυρωδιές… βαρύ το κλίμα από το μέτωπο της οικονομίας, αγαπητές αναγνώστριες και φίλοι αναγνώστες, βαρύτερο κι απ’ το μέτωπο της κοινωνίας, μα εμάς όλα μπορείς να μας τα κόψεις, την όρεξη όμως με τίποτα (πάλι καινούριο, μεγαλύτερο μαγιό θα χρειαστούμε και φέτος)! Ίσα ίσα. Όσο πιο άραχνα τα νέα απ’ τας Ευρώπας, τόσο πιο συχνά επικαλούμαστε τη σοφότατη ρήση «μια ζωή την έχουμε κι αν δεν τη γλεντήσουμε…». Και να τα κρασιά, να τα ουζάκια, να τα σαγανάκια με την ψητή τη φέτα και τις ντομάτες, να οι γλυκές οι μελιτζάνες κι οι φρεσκοτηγανισμένες αθερίνες, που μετατρέπουν τα ανοιξιάτικα βραδάκια μας σε οάσεις συντροφικότητας και καλής καρδιάς. Βρείτε σ’ αυτό το τεύχος τις νοστιμότερες ανοιξιάτικες συνταγές από τα τραπεζώματά μας, μαγειρεμένες απ’ την Κωνσταντίνα, διαβάστε για τη φέτα, το πιο δημοφιλές ελληνικό τυρί και πειραματιστείτε ελεύθερα στην κουζίνα σας με όλες τις τεχνικές και όλα τα υλικά που σας εμπνέουν: δεν υπάρχουν …επικίνδυνες μαγειρικές, όταν έχετε δίπλα σας το kitchen survival kit του Δημήτρη. Αν πάλι η ζωή στο σπίτι σάς φέρνει …νύστα, αποφύγετε τις βλαβερές συνέπειες της ησυχίας ακολουθώντας τον Γιώργο στης πόλης τα τετράγωνα (ναι, εκεί που το πάθος κάνει τρίγωνα). Ούτε ο θόρυβος της Αθήνας σας αρκεί πια; Τότε ταξιδέψτε νοερά στην καστροπολιτεία της Μονεμβασιάς, παρέα με τον Γιάννη, που ανακάλυψε την ιστορία του θρυλικού κρασιού της μέσα στους πετρόχτιστους πύργους και τα αμπάρια των θρυλικών πειρατικών. Αν τώρα, γενικώς, είναι η Ελλάδα που σας …στενεύει, τότε στο Planet Food θα νιώσετε καλύτερα. Αυτή τη φορά ο φακός κάνει ζουμ στις μπανάνες και στους πλανόδιους πωλητές τους στα πέρατα του κόσμου. Εικόνες απ’ τη ζωή στους δρόμους του Εκουαδόρ, της Κούβας, της Γουατεμάλας, της Μαδαγασκάρης, βοηθούν να ξαναβρούμε το μέτρο μας, θυμίζοντάς μας ότι φτωχός από φτωχό έχει διαφορά. Έχουμε την τύχη να …φτωχαίνουμε ανήκοντας στο 20% των Δυτικών που καταναλώνουν το 80-85% των φυσικών πόρων και του παραγόμενου πλούτου του πλανήτη. Απ’ το υπόλοιπο 15% προσπαθούν να ζήσουν όλοι οι υπόλοιποι, στην προκειμένη περίπτωση πουλώντας μπανάνες…

ΛΕΜΕ ΝΑ ΠΑΜΕ (

) ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΑΛΛΙΕΡΟΣ

Ελληνικότατο το φετινό Sani Gourmet Μένετε Θεσσαλονίκη ή στα πέριξ της περιοχής της Χαλκιδικής; Ε, τότε σας φθονούμε λίγο παραπάνω, γιατί είστε ακόμα πιο κοντά στο Sani Gourmet. Το Sani Gourmet είναι ένα σλουρπ-γιαμγκουρμέ-greek style φεστιβάλ γαστρονομίας που γίνεται κάθε χρόνο τέτοιες μέρες στο συγκρότημα Sani Resort της Χαλκιδικής. Ξεκίνησε στις 13 Μαΐου και, μέχρι τις 22 του μήνα, πιάτα και γεύσεις από όλη την Ελλάδα κάνουν τη δική τους παρέλαση, δίνοντας στην εγχώρια γαστρονομική κουλτούρα το σκήπτρο που της αξίζει (για να δουν οι φίλοι μας οι Kate και William ότι μπορούμε και εμείς να μιλάμε για βασίλισσες!). Αυτό που διαφοροποιεί το φετινό φεστιβάλ από τους προηγούμενες πέντε διοργανώσεις του είναι ότι φέτος αφήνει για λίγο τους ξένους chef και επικεντρώνεται στη νέα ελληνική κουζίνα, οπότε το iCookGreek δε θα μπορούσε να μείνει αδιάφορο. Χειροκροτούμε ενέργειες όπως αυτή που βοηθούν στο να αναδειχθεί κι άλλο η ελληνική κουζίνα, να γίνει πιο εξωστρεφής, να γίνει event, να γίνει ένα δυνατό κομμάτι τού (υπέροχου αλλά δυστυχώς κακοποιημένου) τουριστικού μας προϊόντος.

Από τους Έλληνες της διασποράς έφτασαν οι: Κωνσταντίνος Ερίνκογλου (μαθαίνει τις Βρυξέλλες να τρώνε ελληνικά, στο εστιατόριό του «Notos»), Θοδωρής Κυριακού (αλυσίδα εστιατορίων «Real Greek» στο Λονδίνο) και Κατερίνα Σύρου (το εστιατόριό της Sofia’s ψηφίστηκε Νο1 στη λίστα με τα καλύτερα εστιατόρια της Κολωνίας για το 2010). Μακάρι η παράδοση του Sani Gourmet να συνεχίσει έτσι, αλλά και πιο οικονομικά -ελπίζουμε- στις επόμενες διοργανώσεις (τώρα η συμμετοχή για κάθε μενού κυμαίνεται μεταξύ € 85-115), ώστε και οι τελευταίοι εναπομείναντες που ακόμα απαξιώνουν την εξέλιξη της ελληνικής κουζίνας, να μεταπειστούν. Που; Sani Resort, 630 77 Kασσάνδρα, Χαλκιδική Πότε; 13-22 Μαΐου Πληροφορίες: www.sanigourmet.gr και τηλ.: 23740/99500

Θέλετε να μάθετε τι θα γίνει; Στα εστιατόρια του resort 14 Έλληνες και Ελληνίδες Chef, που μεγαλουργούν σε κουζίνες της Ελλάδας και του εξωτερικού, θα παίξουν με ντόπια υλικά φτιάχνοντας πιάτα που «μιλάνε» (και επιμένουν) ελληνικά, εμπνεόμενοι από τα σύγχρονα δημιουργικά ρεύματα. Σημειώστε ονόματα από την Ελλάδα: Νίκος Καραθάνος (με αστέρι Michelin στα 28 χρόνια του, για την Hytra), Γιάννης Μπαξεβάνης (αγαπώ Μπαξεβάνη, βλέπε «2Μαζί»), Αστέριος Κουστούδης (επίσης με αστέρια Michelin, νυν δημιουργός στο «Roof Garden» του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία), Γιώργος Βενιέρης (ο κύριος «Εlectra Restaurant»), Γιάννης Λουκάκος (πολυπόθητη προσιτή γαστρονομία στο «Ψωμί & Αλάτι»), Χριστόφορος Πέσκιας (από το διάσημο «48» στο σύγχρονο «Π Βοx»), Χρύσανθος Καραμολέγκος (μην τον ψάχνετε πλέον στο «Απλά» της Αθήνας, μετακόμισε για τα καλά στο «Ντομάτα» του Sani Resort), Δημήτρης Δημητριάδης (έχει διακριθεί με έπαινο από το Lions Club, chef στο «Cibus»), Αργυρώ Βάρδα («Ελιά και Δυόσμος»), Μανώλης Ασλάνογλου («Gaspar») και Δημήτρης Σκαρμούτσος («Αλάτσι», όπως λέμε η Κρήτη πάει Αθήνα...).

Στη photo ο Κωνσταντίνος Ερίνκογλου, που εδώ και 13 χρόνια μαθαίνει τις Βρυξέλλες να τρώνε ελληνικά, στο εστιατόριό του Notos. Ο Ερίνκογλου πάει κόντρα στην αυτοκρατορία των βελγικών σπεσιαλιτέ, με όπλα του τη γαστρονομική του προίκα από τη Βόρεια Ελλάδα (γεννήθηκε στην Καβάλα), το ελληνικό μεράκι και τα υλικά που προμηθεύεται απ’ τη χώρα μας. Ανάμεσα σε πολλές διακρίσεις που έχει λάβει, είναι και αυτή του καλύτερου πρεσβευτή της ελληνικής κουζίνας στο Βέλγιο. Είναι ένας από τους 14 προσκεκλημένους chef του φετινού Sani Gourmet.

HUNGRY EDITOR’S CHOICE

Κάθε μήνα κι άλλη γεύση. Για τους συντάκτες του ICG ο Μάιος θα κυλήσει με... Μαλαισιανή σάλτσα κάρυ

Παστέλι σύκου και τυρί

Κέτσαπ σε γκουρμέ έκδοση

Από τις δημοφιλέστερες ανατολίτικου στυλ μαρινάτες, η μαλαισιανή σάλτσα κάρυ, Satay, περιέχει άφθονα μπαχαρικά μεταξύ των οποίων ινδοκάρυδο, κόλιανδρο και κουρκουμά, τσίλι, γκαλάνγκαλ και λεμονόχορτο, τα οποία συνδυάζονται σε μια εξωτική, εντυπωσιακή παλέτα. Το καραμελένιο χρώμα της, τα περίπλοκα αρώματά της και η αυθεντικά ανατολίτικη γεύση της, εξαιρετικά σπιρτόζα κι επιβλητική, είναι ιδανικά για να μαρινάρουμε ή να μαγειρέψουμε κοτόπουλο, γαρίδες, λαχανικά και χοιρινό.

Από τα πιο παραδοσιακά γλυκά και τα πιο παλιά σνακ που έχει να επιδείξει ετούτη η χώρα. Είτε με σουσάμι είτε με σύκο, το παστέλι είναι από τα θρεπτικότερα, νοστιμότερα και υγιεινότερα σνακ. Το εν λόγω, είναι προϊόν βιολογικής γεωργίας Ευβοίας, έχει ως βάση το σύκο, αλλά και καρύδι, κανέλα και γαρίφαλο κι είναι τυλιγμένο με ένα τραγανό στρώμα από σουσάμι. Εντούτοις, μια νέα πρόταση για να το απολαύσουμε, κάνοντας κι ένα βήμα προς τον πλανήτη γκουρμέ, είναι να το ψιλοκόψουμε σε λεπτά φετάκια και να το σερβίρουμε στο πλάι ενός πλατό τυριών. Ιδανικά, αγαπάει πλούσια και γεμάτα τυριά, όπως τις γλυκοπικάντικες νησιώτικες γραβιέρες, το κασέρι Σοχού, το μανούρι.

Από τις πιο παρεξηγημένες σάλτσες, η κέτσαπ έχει συνδεθεί με το fast food, το street food, το trash food. Ποιος θα φανταζόταν πως θα μπορούσε να αποτελέσει επίτιμο μέλος της περιβόητης μεσογειακής κουζίνας; Αν το καλοσκεφτούμε, παρόλο που σαν πρόταση ετούτη η κέτσαπ αποτελεί καινοτομία, δεν θα έπρεπε να μας κάνει και τόση εντύπωση, μιας και ως σάλτσα αποτελείται κατά βάση από ντομάτα, το νούμερο ένα λαχανικό της Μεσογείου. Η διαφορά της από την κοινή σάλτσα ντομάτας έγκειται κατά κύριο λόγο στη μεγάλη ποσότητα ζάχαρης που περιέχει. Αυτή η κέτσαπ περιέχει ξίδι μπαλσάμικο από τη Μοδένα, εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, πιπέρι Espelette, αλλά και δεντρολίβανο, θυμάρι, λεβάντα, κύμινο και άλλα μυρωδικά που της προσθέτουν μια στρογγυλή ευωδιαστή γεύση, με φινετσάτη γλύκα, μια πολύ ντελικάτη και ξεχωριστή εκδοχή της κέτσαπ. Ας αποενοχοποιήσουμε λοιπόν το μπέργκερ, τα ζυμαρικά και τις τηγανιτές πατάτες, αφού με ετούτη εδώ την κέτσαπ αποκτούν γεύση-δυναμίτη.

Satay Sauce στη Βανίλια-Κανέλα, Λουίζης Ριανκούρ 73, 210/6925940

Παστέλι Σύκου Κτήματα Μοσχούτα, στην Πανδαισία, Αγίου Ιωάννου 23Β Αγία Παρασκευή, 210/6017731

Μπαμπάδες μεθυσμένοι με κουαντρό Τους έχουμε συνηθίσει βυθισμένους σε μπόλικο σιρόπι ποτισμένο σε τέτοιο βαθμό με ρούμι, που οι μπαμπάδες είναι «κομμάτια» και μεθυστικοί, σχεδόν απ’ τη μυρωδιά. Τα εν λόγω μπαμπαδάκιαμπουκίτσες, έκοψαν το ρούμι και ρίχτηκαν με τα μούτρα στο κουαντρό. Μοσχοβολάνε πορτοκάλι και είναι απίθανα ζουμεροί και γλυκοί, τόσο όσο να μη σε λιγώνουν. Επειδή δε το κουαντρό είναι πιο ελαφρύ από το ρούμι, θα αρέσει και σε όσους δεν είναι οπαδοί του έντονου αλκοόλ. Λατρεύουν το παγωτό βανίλια, τη γρανίτα γιαούρτι και το παρφέ κρέμα. Μπαμπάδες σε κουαντρό, από τη Salt-SugarSpices στο Le Grand Cru, Χαλανδρίου 94, Μαρούσι, 210/6835270 και στο Le Chocolat, Καραγεώργη Σερβίας 3, Σύνταγμα, 210/3252054

Στο Oliviers & Co, Ομήρου 11 Νέο Ψυχικό, 210/6755292

IT TASTES GREEK (

) ΔΗΜHΤΡΗΣ ΦΑΛΛΙEΡΟΣ

Ποτέ

χωρίς φέτα Ελληνική όσο το ζεϊμπέκικο, η μπέσα και το μπλε του Αιγαίου, η φέτα είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα διεθνώς στοιχεία της γαστρονομικής μας παράδοσης, αλλά και το πιο δημοφιλές τυρί εγχωρίως, αφού κάθε Έλληνας καταναλώνει περί τα 12-13 κιλά φέτας το χρόνο επί συνόλου 22-23 κιλών τυροκομικών. «Do you like Fräulein the Greece?» ρώτησα σαν άλλος Αντώνης Καλογιάννης την αιθέρια Σκανδιναβή που καθόταν στο διπλανό τραπέζι. «Όου, γιες» μου απάντησε, “δε άιλαντς, ούζο, φέτα...” και τα μάτια της γελούσαν. Τέλος, αυτό ήταν. Την είχα ερωτευτεί. Μετά ήρθε ο ξανθός δίμετρος φίλος της, έπιασα το νόημα και γύρισα στο σαγανάκι που είχα αφήσει στη μέση. Λίγα πράγματα έχουν τόσο χαρακτηριστική γεύση από Ελλάδα όσο η φέτα. Κι ας πέρασε των παθών της τον τάραχο για να γίνει επιτέλους τυρί με προστατευόμενη ονομασία προέλευσης. Την έχουμε συνδέσει με τον τόπο μας, είναι εγγεγραμμένη στα μητρώα των γευστικών μας αναμνήσεων. Είναι το πρώτο τυρί που δοκιμάζουμε όταν είμαστε παιδιά, τόσο αγνή όσο το γάλα… Είναι ο μεζές μας με ένα ποτήρι μυρωδάτο ούζο, μπροστά σε μια ακρογιαλιά. Είναι το πρωινό μας, με λίγο βούτυρο πάνω σε ζεστό ψωμί. Για εμάς τα αγόρια είναι η ελπίδα μας να μην μείνουμε νηστικοί, μπροστά στα συχνά απλησίαστα καζάνια του στρατού (ένας συν-φάνταρος επέζησε σε όλη τη βασική εκπαίδευση μόνο με φέτα και ψωμί!). Είναι αυτό που θα κρίνει αν η σαλάτα είναι όντως χωριάτικη, αυτό που λιώνει στις γαρίδες σαγανάκι μας, η απόλυτη ερωμένη της ντομάτας. Παίρνω βαθιά ανάσα και συνεχίζω - τίποτα δεν πάει όσο η φέτα με τα λαδερά, με τα φρέσκα φασολάκια και όλους αυτούς τους πράσινους μεζέδες της γης, που τώρα είναι στην καλύτερή τους εποχή. Φτιάχνουμε αυγά με πατάτες; Φτιάχνουμε σπυρωτά γεμιστά, κοκκινιστά κρέατα, θαλασσινά; Διαολιζόμαστε αλλά το καταλαβαίνουμε απόλυτα όταν -πριν ξεκινήσουμε το φαγητό- κάποιος πεταχτεί και πει: «Η φετούλα πού είναι;». Γεμίζει τις πίτες μας, γίνεται σαγανάκι, μπαίνει σε πιπεριές και κολοκυθοανθούς, δίνει τρελή γεύση στους κολοκυθοκεφτέδες, γίνεται μπουγιουρντί. Και σαν να μη μας έφτανε η extravaganza αυτή, τη βάζουμε και στο τελείωμα μαζί με τα φρούτα μας.

Καλοκαιράκι... καρπούζι, πεπόνι ή σταφύλια με φέτα. Στον αστερισμό της φέτας Δεν μπορεί όποιο κι όποιο λευκό τυρί που μοιάζει με φέτα να πάρει και τον τίτλο. Ο τίτλος είναι ακριβοθώρητος και τον αξίζει μόνο το τυρί που είναι φτιαγμένο από ελληνικό πρόβειο ή αιγοπρόβειο (μείξη με 30% κατσικίσιο) γάλα. Αν έχει αγελαδινό γάλα δεν είναι φέτα, μπορεί να είναι τελεμές. Μετά την πήξη της στραγγίζεται σε καλούπια, τοποθετείται σε υγρό άλμης ή ξινόγαλου, κομμένη σε μεγάλα κομμάτια για 2-3 μήνες και... voila, είναι έτοιμη! Και από ποικιλίες; Όπως κάθε «γυναίκα», η φέτα μπορεί να σε φλερτάρει ως σκληρή και ξινούτσικη ή πικάντικη αλλά και ως πιο μαλακή και βελουδένια. Μετά το ΠΟΠ δεν έχει ΣΤΟΠ Το τι έχει περάσει η φέτα, για να της αναγ ν ωρίσ ου ν ε π ισ ή μω ς ότ ι ε ίνα ι ελληνικό προϊόν και να γίνει ΠΟΠ (προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης) δε λέγεται. Διάφορες χώρες όπως η Δανία, η Ολλανδία και η Γερμανία, παράγουν λευκά τυριά, τα οποία μέχρι πριν λίγα χρόνια ονόμαζαν αδιακρίτως «φέτα». Αν η original φέτα ήταν άνθρωπος, με τόσους «σωσίες» και κακέκτυπα που κυκλοφορούσαν στο εξωτερικό θα είχε πάθει κρίση ταυτότητας! Η πρώτη φορά που τέθηκε σε ισχύ η προστασία της ως ΠΟΠ, ήταν το 1996. Το αποτέλεσμα ήταν να γίνει ο κακός χαμός από τις χώρες που έβγαζαν «φέτα», όπως η Δανία, η Γερμανία αλλά και η Γαλλία. Τρία χρόνια αργότερα και μετά από αντιδράσεις και πιέσεις, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ακυρώνει την απόφαση αυτή. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διεξάγει καινούρια έρευνα για το «τίνος είναι, ρε γυναίκα, το … τυρί», καταλήγει στο ότι κακώς αναιρέθηκε η απόφαση και ξαναβάζει τη φέτα στη λίστα με τα ελληνικά ΠΟΠ προϊόντα. Η Δανία και η Γερμανία ξανακάνουν προσφυγή κατά της απόφασης (ποπό όρεξη και επιμονή!), η οποία βέβαια απορρίπτεται το 2005. Αν

μπερδευτήκατε και αναρωτιέστε αν τελικά είναι δική μας η φέτα, ναι! Να σας το πω και στα δανο-γερμανικά; «Για!». Το 2007 μάλιστα έληξε και η προθεσμία που είχαν οι παραγωγοί τυριού τύπου φέτας εκτός Ελλάδας, για να βγάλουν την ονομασία «Φέτα» από τα προϊόντα τους. Sorry guys... Ας σοβαρευτούμε Η καταχώριση της φέτας ως ΠΟΠ πρόσθεσε ένα δυνατό χαρτί στα χέρια μας. Αλλά το θέμα δεν είναι μόνο να πάρουμε το προβάδισμα στις αγορές του εξωτερικού. Το στοίχημα είναι να εντάξουμε όλα αυτά τα δικά μας «καλούδια» σε ένα ευρύτερο πλαίσιο προβολής της ελληνικής κουζίνας και να την ενισχύσουμε ως κινητήρια δύναμη

του τουρισμού μας. Η ελληνική γαστρονομία είναι λαμπερή όσο ο ελληνικός ήλιος, κι όμως δεν την αξιοποιούμε όσο μπορούμε, τη χειριζόμαστε με σπασμωδικές κινήσεις, με αρπαχτές και επιπολαιότητες. Την ίδια στιγμή η Ισπανία, για παράδειγμα, μας έχει «βάλει τα γυαλιά». Έχει πάρει τη γαστρονομική της ταυτότητα στα σοβαρά και την πουλάει με ένα μάρκετινγκ υποδειγματικό, καταφέρνοντας να κάνει το 20% των τουριστών της να την επισκέπτονται μόνο για το φαγητό της. Θα μου πείτε: «με τη φέτα θα προσελκύσουμε κόσμο;». Δεν είναι μόνο η φέτα, είναι όλο το ψηφιδωτό των ελληνικών γεύσεων που πρέπει να φτιάξουμε και να αναδείξουμε. Είμαστε αρκετά μάγκες για να το κάνουμε;

ΤΟ ΓΛΥΚΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Καρυδόπαστα μελαχρινή με σοκολάτα Ο Γιάννης Αποστολάκης στην παρέα του I Cook Greek! Ο δημοφιλής παίκτης του Master Chef που κέρδισε τις εντυπώσεις στο πεδίο της ζαχαροπλαστικής θα μοιράζεται κάθε μήνα μαζί μας τα πιο γλυκά μυστικά του για τα πιο λαχταριστά new age επιδόρπια… Υλικά

Για 8 άτομα Χρόνος προετοιμασίας: 20' Ψήσιμο: 35' Για το φύλλο

10 αυγά 250 γρ. ζάχαρη κρυσταλλική 1 δόση βανίλια σκόνη 375 γρ. ψιλοκομμένο καρύδι 125 γρ. τριμμένη φρυγανιά 1 κουταλάκι του γλυκού μπέικιν πάουντερ 100 γρ. κακάο σκόνη ξύσμα από 1/2 λεμόνι 1 κουταλάκι του γλυκού κανέλα σκόνη λίγο αλεύρι και βούτυρο για το ταψί Για το γλάσο

250 γρ. κρέμα γάλακτος 400 γρ. κουβερτούρα 80 γρ. βούτυρο σαντιγί για το γαρνίρισμα 50 γρ. φρέσκο βούτυρο 50 γρ. λευκή ζάχαρη (για τη μαρέγκα) Εκτέλεση Για το φύλλο 1. Ανακατέψτε τα αυγά πολύ καλά μέσα σε μπολ και στη συνέχεια προσθέστε τη ζάχαρη καθώς και τη βανίλια. Τοποθετήστε το μπολ σε μπεν μαρί ανακατεύοντας συνεχώς μέχρι να ζεσταθεί αρκετά και να λιώσει η ζάχαρη χωρίς όμως να καούν οι κρόκοι. Βάλτε το μείγμα στο μίξερ και ανακατέψτε με το σύρμα για 10' περίπου μέχρι να φουσκώσει. 2. Ανακατέψτε σε άλλο μπολ το καρύδι, τη φρυγανιά, το μπέικιν πάουντερ, το κακάο, το ξύσμα λεμονιού και την κανέλα, και ρίξτε τα σιγά-σιγά στο μείγμα των αυγών ανακατεύοντας προσεκτικά με μια σπάτουλα. 3. Τοποθετήστε το μείγμα της καρυδόπαστας σε βουτυρωμένο και αλευρωμένο ταψί και απλώστε το έτσι ώστε να αποκτήσει επίπεδη επιφάνεια στο επάνω μέρος. Το ύψος του μείγματος πρέπει να φτάνει τα 3/4 του ύψους του ταψιού. Ψήστε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 °C για 35'. Για το γλάσο 1. Σε ένα κατσαρολάκι προσθέστε την κρέμα γάλακτος και μόλις πάρει βράση βγάλτε την από τη φωτιά, ρίξτε μέσα ψιλοκομμένη την κουβερτούρα και το βούτυρο κομμένο σε μικρά κομμάτια και ανακατέψτε μέχρι να ομοιογενοποιηθούν εντελώς. 2. Μόλις βγάλετε την καρυδόπαστα από το φούρνο αφήστε την για 3-4' να πέσει η θερμοκρασία της και γλασάρετε ενώ είναι ακόμη ζεστό το γλάσο. Αφήστε την καρυδόπαστα να ξεκουραστεί για 20' και σερβίρετε, γαρνίροντας κάθε κομμάτι με λίγη σαντιγί (προαιρετικά).

ΑΝΤΡΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ (

) ΔΗΜHΤΡΗΣ ΦΑΛΛΙEΡΟΣ

Επικίνδυνες

μαγειρικές Δέσε την κορδέλα του πολέμου στο κεφάλι σου, σφίξε στα δόντια σου ένα μαχαίρι και ακολούθησέ με. Η κουζίνα σου είναι μέρος για ριψοκίνδυνους άντρες*, όχι για βουτυρομπεμπέδες! Μάθε τούς πιο σκληρούς αντιπάλους σου μέσα στην κουζίνα και πώς θα τους αντιμετωπίσεις. (* Να φανταστείς ότι ο Chuck Norris μια φορά μπήκε σε κουζίνα και έκτοτε αγνοείται η τύχη του…) Το δολοφονικό μαχαίρι Τι σου έκανε; Έκοβες το αγγουράκι ζουλιέν και -ουπς- αυτό που έκοψες δεν είναι αγγουράκι, είναι δαχτυλάκι. Τι να κάνεις; Ξέπλυνε την πληγή με λίγο νερό, αλλά και σαπούνι αν έπιανες κρέας, και σταμάτησε τη ροή του αίματος πιέζοντας δυνατά και σταθερά στο σημείο της αιμορραγίας με μια καθαρή πετσέτα ή με μια γάζα. Μη χρησιμοποιήσεις οξυζενέ. Προτίμησε κόκκινο ιώδιο, και βάλε αν θες ένα τσιρότο. Μυστικό γιατροσόφι: μερικοί χρησιμοποιούν μέλι στις (ελαφριές) πληγές, για τις αντιβακτηριδιακές του ιδιότητες.

Το κακό μάτι Τι σου έκανε; Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό το μάτι δεν μπορεί να σε ματιάξει. Μπορεί όμως να σε κάψει ή να σου πετάξει καυτό λάδι μέσα απ’ το τηγάνι. Τι να κάνεις; Αρχικά να μην κοροϊδεύεις αυτούς που φοράνε γάντια. Ας πρόσεχες κι ας φόραγες κι εσύ. Ύστερα κατέβασε τα μανίκια σου για να προστατέψεις τα χέρια σου από λάδι που μπορεί απροειδοποίητα να εκτοξευτεί σα ρουκέτα πάνω σου. Για την περίπτωση που καείς, όμως, έχε πάντα ένα φαρμακευτικό προϊόν για εγκαύματα εύκαιρο (μια κρέμα Flamigel, ένα σπρέι Bepanthol, ένα κάτι τις τέλος πάντων). Διαφορετικά, ακολούθα τη μέθοδο της φύσης, βάζοντας λίγη ντομάτα ή πελτέ πάνω στο κάψιμο.

Η διαβολική επιφάνεια κοπής Τι σου έκανε; Έκοψες το ωμό κοτοπουλάκι πάνω στην επιφάνεια κοπής, μετά έκοψες στην ίδια επιφάνεια τα λαχανικά για τη σαλάτα σου και τώρα αναρωτιέσαι γιατί έπαθες δηλητηρίαση. Ε, μην αναρωτιέσαι. Τι να κάνεις; Έχε δυο επιφάνειες κοπής, μια για το κρέας και μια για τα λαχανικά. Δεν είναι δυνατόν να τα κόβεις όλα στην ίδια (σε λίγο θα μου πεις ότι χρησιμοποιείς και το μπολάκι του σκύλου για τους ξηρούς καρπούς σου!). Οι πιθανότητες να μεταφερθούν μικρόβια από το κοτόπουλο στην ντομάτα σου είναι τεράστιες. Και έστω, το κοτόπουλο

θα το ψήσεις και θα τα εξολοθρεύσεις όλα, με την ντομάτα όμως τι θα κάνεις;

Ο μοχθηρός φούρνος μικροκυμάτων Τι σου έκανε; Νόμιζες ότι επειδή λέγεται «μικροκυμάτων» δεν μπορεί να φέρει τσουνάμι καταστροφής; Το λιγότερο που μπορεί να σου κάνει είναι να σου θυμώσει αν του βάζεις πλαστικά σκεύη που δεν είναι φτιαγμένα για μεγάλες θερμοκρασίες, και να αρχίσει να τα αλλοιώνει και να γεμίζει το φαγητό σου με δισφαινόλη Α (BPA). Το χειρότερο είναι να σου εκραγεί αν δοκιμάσεις να του βάλεις αλουμινόχαρτο ή κάτι μεταλλικό. Τι να κάνεις; Η θερμότητα βλάπτει το πλαστικό και αυξάνει τη διαρροή δισφαινόλης Α, ενός κακού πολυμερούς που βρίσκεται στα πλαστικά και έχει κατηγορηθεί για πολλά, από εγκεφαλικές βλάβες μέχρι και καρκίνο. Χρησιμοποίησε σκεύη ή πιάτα κατάλληλα για φούρνο μικροκυμάτων και μην ξεχαστείς και βάλεις το πιάτο μαζί με τα μαχαιροπίρουνα μέσα, καήκαμε (στην κυριολεξία!).

Το ύπουλο αντικολλητικό τηγάνι Τι σου έκανε; Σε φόβισε, τόσα έχεις ακούσει! …για το teflon (τετραφθοροαιθυλένιο), για τις τοξικές αναθυμιάσεις, για τις φθαρμένες αντικολλητικές επιστρώσεις. Έχασες τον ύπνο σου; Τι να κάνεις; Προτίμησε τηγάνια και σκεύη από μαντέμι ή ανοξείδωτο ατσάλι, ή αυτά τα ωραία οικολογικά με την κεραμική επίστρωση thermolon. Για να ανακατέψεις το φαγάκι σου ή να παίξεις μαζί του όση ώρα ψήνεται, χρησιμοποίησε τα ειδικά ξύλινα, πλαστικά ή σιλικονένια σπατουλοκουταλο-κουζινο-τσουμπλέκια.

Το πολεμικό ψυγείο Τι σου έκανε; Αχ, από πού να ξεκινήσω; Σε πρόδωσε. Σου το έπαιζε φίλος αλλά μετά άφησε τα μικρόβια να σουλατσάρουν από το ένα ράφι στο άλλο ανενόχλητα. Για να μην μιλήσω για το φρέον και φοβηθεί ακόμα και ο Wes Craven.

Τι να κάνεις; Για το φρέον δεν μπορείς ν α κά ν ε ι ς τ ί π ο τα. Μ ε α υ το ύ ς το υ ς χλωροφθοράνθρακες φτιάχνονταν πάντα τα ψυγεία, και σιγά-σιγά αντικαθίστανται από πιο «πράσινες» τεχνολογίες. Τα υπόλοιπα όμως είναι στο χέρι σου: ρύθμισε τη θερμοκρασία σωστά, βάλε τα ωμά κρέατα στα κάτω ράφια ώστε να μην πέφτουν υγρά στα τρόφιμα που βρίσκονται από κάτω και γλίτωσε από παθογόνους μικροοργανισμούς όπως η σαλμονέλα και το βακτήριο Escherichia coli.

Ο αδίστακτος Μπομπ ο σφουγγαράκης Τι σου έκανε; Τα σφουγγαράκια δεν είναι όλα τόσο αθώα όσο αυτά που ζουν στο «Βυθό του Μπικίνι» και κάνουν παρέα με τον Πάτρικ τον αστερία. Μερικά, μαζεύουν παθογόνους μικροοργανισμούς, όπως εμείς μαζεύαμε αυτοκόλλητα όταν ήμασταν μικροί. Τι να κάνεις; Μη χρησιμοποιείς το ίδιο σφουγγάρι για να καθαρίζεις τους πάγκους και για να πλένεις τα πιάτα. Να ξεπλένεις καλά το σφουγγάρι σου, να μην αφήνεις υπολείμματα και να το αντικαθιστάς όταν το δεις να δείχνει «παρακμιακό».

ΟΛΑ ΣΤΑ ΚΑΡΒΟΥΝΑ (

) ΔΗΜHΤΡΗΣ ΦΑΛΛΙEΡΟΣ

Ο Γκουρού

του barbeque

14+1 μυστικά & tips της σχάρας που θα σας οδηγήσουν σε κορυφαίες και απόλυτα …εξωστρεφείς ψητο-κατανύξεις τώρα που καλοκαίριασε. (σ.σ. η κουζίνα σας δεν θα σας θυμώσει που θα την απατήσετε για να ψήσετε έξω - έχει κατανόηση) 1. Πάρτε το σωστό κάρβουνο. Βρείτε σκληρά κάρβουνα και προσανάμματα φυσικής ξυλείας που πετυχαίνουν αυτό που προσπαθούν απεγνωσμένα τα ζευγάρια όλου του κόσμου: να κρατάνε τη φωτιά αναμμένη! Αν η υπομονή δεν είναι το ατού σας, κυκλοφορούν στην αγορά και κάρβουνα στιγμής που τα ανάβετε κατευθείαν με τη σακούλα (ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε). Πριν αρχίσετε το ψήσιμο αφήστε τα κάρβουνα να «χωνέψουν», δηλαδή να μην έχουν φλόγα. 2. Ένα αγαπημένο tip είναι να ρίξετε στα κάρβουνα λίγα χλωρά μυρωδικά (ρίγανη, θυμάρι κλπ). Θα μοσχοβολήσει ο τόπος και θα περάσει η μυρωδιά στο κρέας. 3. Χορέψτε στο ρυθμό της σάλ(τ)σα! Φτιάξτε την αγαπημένη σας μαρινάδα και βουτήξτε το κρεατάκι σας μέσα πριν να έρθει η ώρα του για τη φωτιά (δείτε τις 3 υπέροχες μαρινάδες που μου έμαθε η Κωνσταντίνα). Όση ώρα ψήνετε, κρατήστε τη μαρινάδα στο πλάι και με ένα πινέλο κάντε συχνά επαλείψεις πάνω στο κρέας. Θα βγει έξτρα ζουμερό και νόστιμο. 4. Αλάτι να ρίξω; Μόνο στο τέλος! Αν το αλατίσετε στην αρχή, το κρέας θα σκληρύνει και θα στεγνώσει– από τις πιο βασικές αρχές του barbeque. 5. Πάρτε ένα ειδικό θερμόμετρο για ψήσιμο. Είναι φοβερό γκατζετάκι και σας βοηθάει να ελέγχετε τη θερμοκρασία στο εσωτερικό του κρέατος ώστε να είναι ακριβώς όπως το έχετε ονειρευτεί. 6. Φτιάχνετε κοτόπουλο; Ψήστε το μαζί με την πέτσα. Χωρίς αυτή θα στεγνώσει. Μια ωραία ιδέα όταν φτιάχνετε στήθος κοτόπουλου είναι να ανασηκώσετε για λίγο την πέτσα και να βάλετε από κάτω ολόκληρα φύλλα φρέσκου βασιλικού - θα δώσουν πολύ ιδιαίτερη γεύση. 7. Φτιάχνετε μπριζόλες; Φροντίστε να μην είναι χοντρές σαν τον King Kong (μέχρι 3 εκατοστά πάχος είναι καλά) και ψήστε τις για 5΄-10΄. 8. Φ τιάχνετε χοιρινά λουκάνικα; Θέλουν περίπου 15΄ σε πιο μέτρια φωτιά γιατί είναι επιρρεπή στο να καούν απ’ έξω πριν ψηθούν καλά από μέσα. 9. Φτιάχνετε ψάρι; Υπάρχουν ειδικές

σχάρες για ψάρι, γιατί το άτιμο έχει ένα κακό, κολλάει πολύ η πέτσα του πάνω στη σχάρα και δυσκολεύεστε να το γυρίσετε. 10. Αν πέσει λίπος από το κρέας στα κάρβουνα, είναι πολύ πιθανό να φουντώσει μια φλογίτσα. Σβήστε τη πριν σας κάψει το κρέας, ψεκάζοντας τα κάρβουνα με χυμό λεμονιού ή ραντίζοντας το κρέας με λίγο κόκκινο κρασί. 11. Γυριιιιίσατε; Γυρνώντας το κρέας με μια τσιμπίδα (ή με μια σπάτουλα απαραιτήτως όταν έχετε μπιφτέκια στη σχάρα) καταφέρνετε να ψηθεί ομοιόμορφα. Ειδάλλως

3 μαρινάδες που μου «σφύριξε» η Κωνσταντίνα Αθανασίου Μαρινάδα με μέλι και θυμάρι για το χοιρινό 2 κουταλιές της σούπας μέλι κάπως αραιό (ανθόμελο), 2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο, ο χυμός 2 λεμονιών, φρέσκο θυμάρι Χρόνος μαριναρίσματος: 1 ώρα Μαρινάδα με κύμινο για αρνί και κοτόπουλο 2 κουταλιές της σούπας μέλι, ο χυμός 1 λεμονιού, 1 κουταλάκι του γλυκού κύμινο, 1 κουταλάκι του γλυκού πιπέρι καγιέν, 1 κουταλάκι του γλυκού τζίντζερ τριμμένο, ½ κουταλάκι του γλυκού κανέλα σε σκόνη, 1 κουταλάκι του γλυκού μπαχάρι σε σκόνη, 3 κουταλιές της σούπας κόλιανδρο σε σκόνη, 5 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο. Χρόνος μαριναρίσματος: 1½ ώρα Μαρινάδα με tabasco και κρασί για μοσχάρι 3 λιωμένες σκελίδες σκόρδου, 2 κουταλιές της σούπας γούστερ σος, 3 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο, ½ κουταλιά της σούπας κύμινο σκόνη, 1 κουταλιά της σούπας κόλιανδρο σε σκόνη, 4-5 κουταλιές της σούπας χυμό λεμονιού, 1 κουταλιά της σούπας μαύρη ζάχαρη, 1 κουταλάκι του γλυκού tabasco, 1 φλιτζάνι του τσαγιού κόκκινο κρασί. Χρόνος μαριναρίσματος: 1½ ώρα Η εκτέλεση είναι κοινή για όλες τις μαρινάδες. Ανακατεύετε τα υλικά και αφήνετε μέσα το κρέας για όσο υποδεικνύει η συνταγή κάθε μαρινάδας.

κινδυνεύετε να έχετε ένα κρέας που από τη μια πλευρά θα είναι κάρβουνο και από την άλλη θα είναι λευκό σαν τον Ρόμπερτ Πάτινσον στο Twilight. Την μπριζόλα μην τη ζαλίζετε στο γύρισμα, 2 φορές αρκούν (θα καταλάβετε ότι είναι έτοιμη να τη γυρίσετε όταν η πάνω πλευρά της γίνει πιο υγρή). Τα παϊδάκια αντιθέτως και τα μικρά κομμάτια κρέατος θέλουν πιο συχνό γύρισμα για να μην καούν. 12. Ρυθμίστε τη θερμοκρασία. Στο BBQ δεν έχετε κουμπί, αλλά έχετε λαβίδα. Αραιώνετε τα κάρβουνα και τα καλύπτετε με στάχτη όταν θέλετε να πέσει η θερμοκρασία, τα ενώνετε και κάνετε λίγο αέρα με ένα χαρτόνι όταν θέλετε να την ανεβάσετε. 13. Μην το τρυπάτε αλύπητα. Βλέπετε το κρέας απ’ έξω καλοψημένο και από μέσα… βελάζει; Μπορεί να συμβεί. Σε αυτή την περίπτωση το πιο σύνηθες λάθος είναι να αρχίσετε να το τρυπάτε, γιατί έτσι χάνει τα υγρά του. Μια πιο ήπια φωτιά και το θερμόμετρο που λέγαμε, θα σώσουν την κατάσταση. 14. Αφήστε το να ξεκουραστεί. Όσο κι να έχετε λιμοκτονήσει, μην τρώτε το κρέας κατευθείαν μόλις βγει από τη φωτιά. Δώστε του λίγο χρόνο. Η θερμότητα στο εσωτερικό του συνεχίζει πιο… ευγενικά αυτό που του κάνατε εσείς στη σχάρα. Ένας γενικός κανόνας είναι ότι τα πιο χοντρά κομμάτια κρέας θέλουν λίγα λεπτά παραπάνω για να ξεκουραστούν. 15. Μην αφήσετε το barbeque στη μοίρα του. Ξέρω πόσο θέλετε απλώς να ψήσετε και μετά να αφήσετε τις σχάρες του barbeque να μαρτυρούν ότι «εδώ παίχτηκε τρελό κρεατοπάρτι», αλλά μην το κάνετε. Αν αφήσετε κατάλοιπα να συσσωρεύονται με τον καιρό, θα δεινοπαθήσετε αργότερα να φέρετε το barbeque στα παλιά του μεγαλεία (στο Βιλαμπάχο ακόμα τρίβουν) και θα σαμποτάρετε το επόμενο ψήσιμο. Κάντε αμέσως επίθεση στις σχάρες με μια συρμάτινη βούρτσα και τρίψτε τις με μια λεμονόκουπα. Μετά αλείψτε τις με λίγο λαδάκι μέχρι την επόμενη χρήση.

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΑ (

) ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗΣ

Τηλεοπτικό πορνό

για το στομάχι; ΙΙ Σε προηγούμενο τεύχος του περιοδικού μας ο συντάκτης αναρωτιόταν γιατί έχει γεμίσει η μικρή οθόνη με μαγείρους και μαγείρισσες που συνέχεια ανακατεύουν μια κατσαρόλα. Ο δαιμόνιος ρεπόρτερ του I Cook Greek εστίασε στη συνέχεια στον όρο gastroporn, για να διαπιστώσει αν μέσω αυτού θα μπορούσε να ερμηνεύσει το φαινόμενο. Η τελική γνωμάτευση ήταν ότι η τηλεμαγειρική δεν μπορεί να χαρακτηριστεί πορνογραφία για το στομάχι, δεδομένου ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει ως υποκατάστατο της ηδονής στην οποία αναφέρεται -με πιο απλά λόγια, κανείς δεν χόρτασε ποτέ κοιτάζοντας τον Λαζάρου να σολάρει, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που βρήκαν, στιγμιαία έστω, διέξοδο από τη μοναξιά τους στις μεταμεσονύκτιες εκπομπές της Nova. Αν δεν είναι όμως πορνομάσα, τι διάολο τότε συμβαίνει; Πώς εξηγείται η διαρκώς αναδίδουσα ατμούς και αρώματα μικρή οθόνη; Ίσως η έκρηξη της τηλεοπτικής μαγειρικής αποτελεί μια (ανεπιτυχή κατά τη γνώμη μου) προσπάθεια να απαντηθεί ένα από τα βασικά ερωτήματα της καθημερινότητας στις δυτικές κοινωνίες: Ποια θα πρέπει να είναι η μαγειρική που αντιστοιχεί στις τάσεις τις εποχής και τις νομοτέλειες που προκύπτουν από τον τρόπο ζωής στην Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική και την Αυστραλία; Πώς θα μπορούσαμε να απαντήσουμε στην κυρίαρχη σύγχρονη απορία για το «τι θα φάμε απόψε»; Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας που διατυπώνονται ερωτήματα σχετικά με το «τι» των καθημερινών γευμάτων. Μέχρι την εμφάνιση της κοινωνίας της μαζικής κατανάλωσης, το ερώτημα που αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι δεν ήταν βέβαια το «τι» θα γεμίσει το τσουκάλι, αλλά το «εάν» θα γεμίσει το αναθεματισμένο. Στην ερώτηση «τι», η απάντηση ήταν αυτονόητη και είχε να κάνει με την προσφορά του άμεσου φυσικού περιβάλλοντος και των αγροτικών δραστηριοτήτων της κοινότητας. Στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες το ζήτημα μπήκε διαφορετικά, εξαιτίας τριών μεγάλων αλλαγών. Πρώτον, η υπερπροσφορά και η εύκολη πρόσβαση στα τρόφιμα αφαίρεσε για πρώτη φορά το «εάν» από τον άρτο ημών τον επιούσιο - αν και πρέπει να πούμε ότι η οικονομική κρίση και η αλματώδης αύξηση της τιμής των τροφίμων μπορεί και να επαναφέρουν αυτό το «εάν» υπό τη μορφή ερωτήματος... Δεύτερον, η διαπίστωση από τις ιατρικές στατιστικές ότι ένας ορισμένος τρόπος διατροφής που είχε υιοθετηθεί στον πλούσιο Βορρά δεν ήταν απαραίτητα ό,τι καλύτερο για την υγεία μας. Μπορεί η

υπερκατανάλωση κόκκινου κρέατος και ζωικών λιπών να είναι ιδιαίτερα απολαυστική και να ικανοποιεί το απωθημένο του πειναλέοντα κολίγου, ωστόσο το έμφραγμα που καραδοκεί πίσω από τη φραγμένη με T-bone αρτηρία, μπορεί να μετατρέψει το γαστρονομικό όνειρο σε νοσοκομειακό εφιάλτη. Τρίτον, τα απανωτά διατροφικά σκάνδαλα (από τις τρελές αγελάδες έως τη νόσο των πουλερικών) δεν άφησαν σε κανέναν αμφιβολία ότι η βιομηχανοποίηση της γεωργίας και της κτηνοτροφίας μπορεί να εξασφαλίζει υπερπληθώρα τροφίμων, αλλά δεν εγγυάται την ασφάλειά τους. Έχοντας λοιπόν σταθερά την πολυτέλεια της επιλογής που προσέφερε η κοινωνία της μαζικής κατανάλωσης (πολυτέλεια που δεν έχει βέβαια η πλειονότητα της ανθρωπότητας), αρχίσαμε να επιθυμούμε την αλλαγή των διατροφικών μας συνηθειών. Στην αναζήτηση αυτή είχαμε (κι έχουμε) ένα σύμμαχο κι έναν αντίπαλο. Ο σύμμαχος είναι η έκρηξη των ΜΜΕ και του διαδικτύου, που προσφέρουν γαστρονομικές ιδέες από όλον τον κόσμο. Ο αντίπαλος είναι η απροθυμία του σύγχρονου ανθρώπου να αφιερώσει χρόνο και προσπάθεια σε αυτό που παλιότερα ονομαζόταν «τελετουργίες της καθημερινότητας», των οποίων το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν το καθημερινό μαγείρεμα. Εν ολίγοις, έπρεπε να βρούμε μια καθημερινή μαγειρική που να είναι ταυτοχρόνως γευστική, υγιεινή, πρωτότυπη, οικονομική και να μην απαιτεί πολύ χρόνο. Κι επειδή, όπως ακριβώς συμβαίνει με τον τετραγωνισμό του κύκλου, είναι μάλλον δύσκολο να ικανοποιηθούν όλες αυτές οι απαιτήσεις ταυτοχρόνως, το ερώτημα έμεινε μετέωρο. Οι απαντήσεις που δόθηκαν είτε απευθύνονταν σε ανθρώπους με χοντρά πορτοφόλια ή σε όσους είχαν πολύ χρόνο είτε ήταν... τελείως άνοστες.

Νομίζω ότι η έκρηξη της τηλεμαγειρικής έχει να κάνει με αυτήν ακριβώς την αναπάντητη απορία σχετικά με το «τι» θα γεμίσει το καθημερινό τσουκάλι. Οι τηλεοπτικοί σεφ ήρθαν ως οι πλέον αρμόδιοι να απαντήσουν το ερώτημα μπροστά στο οποίο τα βρήκαν σκούρα οι ερασιτέχνες της κατσαρόλας. Ωστόσο, η εντύπωσή μου είναι ότι στους σταρ της μαγειρικής δεν θα βρούμε τις συντεταγμένες των νέων διατροφικών συνηθειών μας. Εγκλωβισμένοι λίγο-πολύ στο πλαίσιο του «γκουρμέ», που από τη φύση του απευθύνεται αποκλειστικά στους λίγους και δεν μπορεί να υλοποιηθεί παρά μόνο από ειδικούς της κουζίνας, αδυνατούν να προτείνουν μια μαγειρική που να απευθύνεται πραγματικά στο ευρύ κοινό. Είναι πολύ δύσκολο να μαγειρέψεις όσα βλέπεις στην τηλεόραση, είναι δε παντελώς αδύνατο να οικοδομήσεις μια διατροφική καθημερινότητα πάνω σε αυτές τις τηλεσυνταγές. Η τηλεμαγειρική είναι απλά

ένας τρόπος να κάνεις χάζι σκοτώνοντας ασκόπως την ώρα σου. Κατά συνέπεια, αργά ή γρήγορα, μην ικανοποιώντας την ανάγκη που τη γέννησε, θα συρρικνωθεί κι αυτή, όπως άλλωστε συμβαίνει με όλες τις εφήμερες τηλεοπτικές μόδες. Ίσως η απάν τηση στο …απορημένο τσουκάλι μας να μη βρίσκεται στο μακρινό πεδίο της τηλεθέασης, αλλά πολύ εγγύτερα, στις αναμνήσεις μας από τη μαγειρική των γιαγιάδων μας, εμπλουτισμένες βέβαια από τις δυνατότητες που παρέχει η σύγχρονη κοινωνία. Αρκεί βέβαια να έχουμε αρκετά ανοιχτό το μυαλό για να καταλάβουμε ότι το φαγητό μας πρέπει να έχει άμεση σχέση με αυτά που παράγει ο τόπος στον οποίο ζούμε και ότι ο χρόνος που απαιτούν οι καθημερινές ενασχολήσεις, όπως η μαγειρική, δεν είναι χαμένος. Είναι χρόνος κερδισμένος σε ποιότητα ζωής.

ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ (

) ΝΙΚΟΣ ΧΑΤΖΑΚΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΑΛΛΙΕΡΟΣ

Eating out Ποπ κορν... is in the air

Aleria Νέα εποχή δημιουργικότητας με ολοκαίνουριο «καπετάνιο» Με την πρώτη ματιά: Στο πανέμορφο νεοκλασικό, στην ανερχόμενη γειτονιά του Μεταξουργείου, η αισθητική του χώρου είναι κάτι παραπάνω από προσεγμένη. Οι διακοσμητικές πινελιές πετυχαίνουν ένα ανέλπιστα όμορφο πάντρεμα του μοντέρνου με το κλασικό στυλ, έχουν δε την υπογραφή της μητέρας του ιδιοκτήτη Νικηφόρου Κεχαγιαδάκη. Αποτέλεσμα, το κοινό που το προσεγγίζει να εντάσσεται σε όλη την γκάμα των ηλικιών. Το νεοκλασικό, ως είθισται, διαιρείται σε έναν όμορφο λαβύρινθο από δωμάτια, χωρίς όμως να δημιουργείται η αίσθηση της απομόνωσης, καθώς συνολικά το μαγαζί χωρίζεται σε 4 επιμέρους χώρους: στην ισόγεια είσοδοπροθάλαμο που φιλοξενεί το μπαρ κι ένα καλόγουστο καθιστικό, στον τύπου winter garden χώρο που παρεμβάλλεται του μπαρ και της εσωτερικής μαγικής αυλής του, και στον 1ο όροφο του νεοκλασικού, που είναι η κύρια, χειμωνιάτικη σάλα του Aleria. Με την πρώτη γουλιά: Η λίστα με τα κρασιά είναι αρκετά μεγάλη και με πολύ έξυπνο τρόπο δομημένη, έτσι ώστε να περιβάλλει ιδανικά τα πιάτα του μενού. Ταυτόχρονα όμως υπάρχει και το μπαρ, που προσφέρει τη δυνατότητα να συνοδεύσουμε το δείπνο μας με καλοεκτελεσμένα κοκτέιλ. Στο ψητό: Στο τιμόνι του Aleria βρίσκεται τους τελευταίους μήνες ο σεφ Κομνηνός Μουφλουζέλης. Συνολικά τα πιάτα του, που μοσχοβολάνε αξιοπρεπή ελληνική δημιουργική κουζίνα, μας κάνουν να χαμογελάμε με ικανοποίηση. Η κρύα μελιτζανόσουπα με την οποία ξεκινήσαμε είχε πολύ ενδιαφέρον, βελούδινη κι ολόγευστη, σε εξαίσιο συνδυασμό με το γιαούρτι. Όσο για τα «γεμιστά», είναι μια έξυπνη εκδοχή του πατροπαράδοτου πιάτου, εκτελεσμένη με τη μορφή ενός αρωματικού ριζότο με κουκουνάρι, επάνω σε ένα στρώμα γλυκούτσικης κρέμας ντομάτας. Άπαιχτη η πολέντα, που αποτελεί τη βάση για να απλωθεί επάνω της ένα μελωμένο ραγού από μοσχαρίσια γλώσσα, ρόκα κι αρακά σοτέ, και πολύ καλή η χωριάτικη με κριθαρομπουκιές και φέτα. Από τα κυρίως πιάτα, πολύ καλό το λαυράκι με κινόα, ρόκα, κρέμα καρύδι και αφρό ούζου. Επίσης πεντανόστιμος αλλά και ζουμερός ο κόκορας, με τραγανή πετσούλα πασπαλισμένη με μπαχαρικά και με συνοδεία από χυλοπίτες, σταφίδες, φουν τούκι, μετσοβόνε και

1 Ιουνίου - 24 Σεπτεμβρίου χυμώδες χειροποίητο λουκάνικο. Θαυμάσια μαγειρεμένο ήταν και το αρνί, με βελούδινα νιόκι γραβιέρας και σπαράγγια. Για το τέλος έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα στο πολύ καλό cheesecake ντομάτας και στη λαχταριστή τριλογία σοκολάτας. €€€: Υπολογίζουμε γύρω στα 75 με 80 ευρώ για ένα δείπνο δύο ατόμων, με δύο ορεκτικά, δύο κυρίως πιάτα και ένα γλυκό στη μέση. Μμμμ (μ’ αρέσει): Επισκεφτείτε το site του w w w.aleria.gr, που είναι από τα πιο ενημερωμένα, καλόγουστα και με επαγγελματισμό δομημένο. Ουφ: Στο μενού, στην περιγραφή της σούπας μελιτζάνας, αναφέρεται ως συστατικό και το αυγοτάραχο, το οποίο παρόλο που όντως υπάρχει, βρίσκεται με τη μορφή τρίμματος, με αποτέλεσμα να μη γίνεται καθόλου αντιληπτό κι έτσι να μη συνεισφέρει στη συνολική γεύση του πιάτου. Data: Ανοιχτά καθημερινά 9 μ.μ.- 1 π.μ., εκτός Κυριακής. Μεγάλου Αλεξάνδρου 57, Μεταξουργείο, τηλ.: 210/5222633

Μυρωδιά από ζεστό ποπ κορν και αγιόκλημα τρύπωσε στα ρουθούνια μας με το που μάθαμε τι σχεδιάζει το Θέατρο Badminton γι’ αυτό το καλοκαίρι. Εκεί, στο άλσος Γουδή, σε ένα καινούριο συναυλιακό χώρο (άνοιξε μόλις πέρσι) που λέγεται «Μουσικό Προαύλιο», θα παιχτεί σκηνικό φουλ του ρομάντζου. Τραπεζάκια και καρέκλες θα βγουν στο πάρκο με ταβάνι τα αστέρια, καλλιτέχνες με ιστορία αλλά και μέλλον θα πάρουν τα μικρόφωνα και εμείς θα παίρνουμε για τρεις μήνες -και βάλε- τη δόση μας από παλιό ελληνικό κινηματογράφο και τηλεόραση. Το μουσικό φεστιβάλ θα έχει τίτλο «Στο Πανί και στο Γυαλί» και θα αποτελείται από 16 συναυλιακά γεγονότα με τραγούδια που αγαπήσαμε από τη μικρή και τη μεγάλη οθόνη. Όλα αυτά θα συμβαίνουν ενώ δίπλα μας θα ψήνεται φρέσκο ποπ κορν, και θα πηγαινοέρχονται γλυκά του κουταλιού, μπίρες και ποικιλίες, παγωτά, βανίλια υποβρύχιο, κωκ, μέχρι και σάμαλι (σάμαλι... τι είπες τώρα;!). Με μια πρώτη ματιά στο πρόγραμμα κόλλησα με Μίμη Πλέσσα, Μελίνα Ασλανίδου, Κώστα Μακεδόνα και πολλούς άλλους, οπότε με βλέπω με κοντομάνικο πουκαμισάκι να τραγουδάω «Μην τον ρωτάς τον ουρανό» ακομπανιάροντας την Τσαλιγοπούλου. Και αυτή είναι μόνο η αρχή. Σκεφτείτε τι παγωτό χωνάκι και τραγούδι έχει να πέσει μέχρι το Σεπτέμβριο... Πού; Μουσικό Προαύλιο Badminton, Ολυμπιακά Ακίνητα Γουδή Πότε; 1 Ιουνίου – 24 Σεπτεμβρίου 2011 (κάθε συναυλιακό θέμα διαρκεί από Πέμπτη έως Σάββατο) Εισιτήρια: 210/8840600, www.ticketnet. gr, στα ταμεία του θεάτρου Badminton και στα Public (είσοδος € 20) Περισσότερες πληροφορίες και πρόγραμμα: www.wepromotion.gr και www.proavlio.gr

Τα τελευταία μαθήματα για επίδοξους Nobu 27 Μαΐου & 10 Ιουνίου Σας το είχαμε γράψει και στο νέο site μας www.icookgreek.com. Στο Matsuhisa Athens από τον Μάρτιο γίνονται μαθήματα μαγειρικής για όλους εσάς που θέλετε να γίνετε Nobu (βλέπε Ιάπωνας chef για τον οποίο παραληρούν όλοι οι sushi lovers του κόσμου) στη θέση του Nobu. Τα τελευταία δύο μαθήματα έρχονται στις 27 Μαΐου -αν είστε αρχάριος, προτιμήστε αυτό- και στις 10 Ιουνίου -για τους πιο προχωρημένους-. Πάρτε τετράδιο, χαιρετήστε τους συμμαθητές σας με ένα μεγαλοπρεπές «Κονίτσουα» (πείτε το άφοβα, δε θα προσβληθεί κανείς) και παρακολουθήστε τους chef. Θα μάθετε μεταξύ άλλων να φτιάχνετε το δικό σας inside out sushi με σολομό, θα ανακαλύψετε το «Γιούζου» και πόσο ωραία πηγαίνει με τα χτένια και θα γίνετε master στο πιο διάσημο πιάτο του Nobu, το black cod με miso sauce. Το κάθε μάθημα διαρκεί τρεις ώρες κατά τις οποίες ετοιμάζετε ένα πιάτο sushi, ένα ζεστό και ένα γλυκό και κοστίζει € 85. Φεύγοντας παίρνετε (εκτός από τη γνώση) την ποδιά σας, τα υλικά του μαθήματος και τη δημιουργία σας για να τη δοκιμάσουν οι αγαπημένοι σας, με την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν τη φάγατε όλη μόνος όσο μαγειρεύατε. Πού; Arion, Astir Palace Resort, Απόλλωνος 40, Βουλιαγμένη, Αθήνα Πότε; 27 Μαΐου & 10 Ιουνίου Συμμετοχές: τηλ. 210/8960510

MAMMA MIA (

) ΚΑΛΛΙΑ ΚΑΣΤΑΝΗ

Φοβάμαι,

μαμά... Είσαι η κόρη - δηλαδή, ο καθρέφτης, η συνέχειά της, η ματαιωμένη, ατελής εκδοχή της. Η μάνα σου ξέρει τι θέλεις, τι ελπίζεις, τι φοβάσαι, τι περιμένεις – ποια ήσουν, ποια είσαι και ποια θα μπορούσες να γίνεις. Και δυστυχώς, δεν θα χάσει καμιά ευκαιρία να σ’ το υπενθυμίσει. ...Tι έχω; Τίποτα δεν έχω. Καλά είμαι. Πώς; Δεν μ’ ακούς καλά; Ε, τι καλά να ’μαι; Όλη μέρα μόνη μου εδώ μέσα, όλο σκέφτομαι και με τρώνε οι έννοιες. Κι εκείνη η αδερφή σου χάθηκε να σηκώσει το χέρι της να πάρει ένα τηλέφωνο - πάει, ξέχασε πως έχει μάνα. Την έφαγαν οι δουλειές, όλη μέρα στους δρόμους, να λιώνει τις σόλες της για τρεις κι εξήντα. Εμ, τι να της κάνω, δικά της γραφεία ήθελε, δικηγοριλίκια και μεγαλεία. Που τώρα θα ’τανε προϊσταμένη στην τράπεζα - χρυσή την κάναμε κι εγώ και ο πατέρας σας να τη διορίσουμε στην Εθνική τότε που τέλειωσε τη σχολή, θα ’χε μια σίγουρη δουλειά και ο μισθός νταν, να τρέχει στο τέλος του μήνα. Αλλά όοοοχι, ήθελε το δικό της. Ορίστε, τράβα τα τώρα για να μάθεις. Άσε που όπως πάει θα μείνει και ανύπαντρη - νύχτα μπαίνει, νύχτα βγαίνει από κείνο το γραφείο, ε, πού θα τον βρει το γαμπρό, αγάπη μου; Στο περίπτερο; Και θα γυρίσει δηλαδή να την κοιτάξει κανένας της προκοπής, που από την αφαγία έχει γίνει σαν σκουράντζο; Α πα πα, την είδα τις προάλλες και τρόμαξα. Αδυνάτισε, σκέβρωσε, ρουφηχτήκανε τα μάγουλά της, χλομή, χάλια. «Κοίτα, βρε παιδάκι μου, να τρως τίποτα», της λέω. «Πώς, τρώω», μου λέει. Ψέματα. Ούτε τρώει ούτε το σίδηρό της παίρνει, θα σωριαστεί καμιά ώρα σε κάν δρόμο και θα τρέχουμε. Με τον Μάκη τι γίνεται, ακόμα τραβιούνται; Δεν μιλάς ε; Ε, βέβαια, εσύ μια ζωή κολεγιά με την αδερφή σου. Κοίτα να της πεις να τον αφήσει, τρία χρόνια έρωτες και για γάμο κουβέντα, νισάφι, παρατράβηξε αυτή η δουλειά, τριαντάρισε, τι περιμένει πια – εγώ στην ηλικία της είχα δύο παιδιά. Άσε που άμα ήταν έξυπνη, δεν θα τον έμπαζε μες στο σπίτι της. Ο άντρας, βρε, θέλει να του κάνεις και λίγο τη δύσκολη - άμα τα βρίσκει όλα έτοιμα, χαζός είναι να πάει να βάλει το μπελά στο κεφάλι του; Ααααχ…. Ποιος το ’χασε όμως το μυαλό για να το βρει η αδερφή σου; Τόσους και τόσους γνώρισε, μια χαρά παιδιά, ο ένας της μύριζε, ο άλλος της βρώμαγε. Σαν εκείνο τον Νίκο - έκτακτος ο Νίκος, πολιτικός μηχανικός με δικό του γραφείο και τον

έδιωξε γιατί είχε, λέει, δυο κουρελούδες στο αυτοκίνητο. Ε, σάμπως και δεν τις έβγαζε εκείνη άμα ήθελε; Όοοοοχι. Ορίστε τώρα, μια χαρά κορίτσαρος μέχρι εκεί πάνω, επιστήμων, δικηγόρος να παρακαλάει τον κύριο Μάκη, που είναι λέει στέλεχος - τι στέλεχος τρομάρα του, μπακάλικο είχανε οι δικοί του στη Λάρισα. Και είναι και κοντός. Ε, ναι, 1,75 για άντρα είναι κοντός. Τη μάνα σου να ακούς εσύ. Άμα δεν ξέρει η μάνα σου, ποιος ξέρει; ...Τι έχω; Τίποτα δεν έχω. Την έννοια σας έχω. Εσύ, με τη δουλειά σου τι νέα; Μειώσεις; Ε, όχι, αγάπη μου και να σου κόψει λεφτά ο Βρασιβανόπουλος που του κρατάς όλο το μαγαζί! Φταις κι εσύ, όμως ρε παιδάκι μου, που δε μιλάς – από το σχολείο το ’χες αυτό. Όλοι οι καθηγητές σου, θυμάμαι, μου το έλεγαν: «Αρίστη μαθήτρια, μαντάμ, και λαμπρό μυαλό. Διαβάζει, τα ξέρει, αλλά δε συμμετέχει». Μια ζωή το κεφάλι κάτω και αυτοπεποίθηση μηδέν. Ίδια ο πατέρας σου. «Αμ, δεν είναι έτσι ο κόσμος, Νικολάκη», του ‘λεγα «θέλει και λίγο θράσος η ζωή για να πας μπροστά». Δε βαριέσαι. Εγώ τα ’λεγα, εγώ τα ‘κουγα. Γι’ αυτό μετά βλέπεις και επιπλέουν όλοι οι φελλοί, κι εσύ με τα εικοσάρια στους ελέγχους, γραμματέας με έναν ψωρομισθό στον Βρασιβανόπουλο. Σ’ έφαγε και ο έρωτας βλέπεις. Έναν άντρα γνώρισες, τον αγάπησες και αμάν να παντρευτείς, μη χάσεις το κελεπούρι. Τέλος πάντων, έχεις τώρα και το παιδάκι σου, μια χαρά είσαι. Τι μαγειρεύεις σήμερα; Κοτόπουλο; Άρχισες δίαιτα; Να αρχίσεις. Δε θέλω να σ’ τα λέω γιατί θυμώνεις, αλλά έχεις κάνει ποπό. Και κοιλιά - που κοιλιά εσύ ποτέ δεν είχες. Σε λίγο δηλαδή, άμα δεν προσέξεις, δεν θα σου κάνουνε τα ρούχα σου και θα σε παρατήσει κι ο άντρας σου. Κλαις; Γιατί, παιδάκι μου; Σου συμβαίνει τίποτα; Μήπως σε στενοχωρεί ο Τάκης; Ε, εντάξει μωρέ, μια κουβέντα είπε, δε χάλασε ο κόσμος - εσύ, κάνε εκεί πέρα πως δεν καταλαβαίνεις. Συμβαίνουν αυτά στα ζευγάρια. Ο Τάκης, να ξέρεις, μπορεί να φωνάζει καμιά φορά, αλλά είναι καλό παιδί - ούτε χαρτοπαίκτης

είναι ούτε μέθυσος ούτε γυρίζει από δω κι από κει. Σπίτι – δουλειά, δουλειά – σπίτι. Και παλικάρι ίσαμε κει πάνω. Ε, πώς, 1,75 είναι ψηλός για άντρα! Την μάνα σου να ακούς εσύ – άμα δε σ’ τα πει αυτή, που σ’ αγαπάει, ποιος θα σ’ τα πει;» Σημείωση πρώτη: Όλη η προηγούμενη παρλάτα είναι απολύτως πραγματική – μια σύνθεση «τυπικού μητρικού πιάτου» στο μενού το δικό μου, της αδελφής μου, των φιλενάδων μου. Σημείωση δεύτερη: Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι σοβαροί ψυχίατροι διατείνονται πως η ανθρώπινη προσωπικότητα καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τη σχέση του μωρού με τη μητέρα του – ιδίως τους πρώτους οκτώ μήνες. Η μητρική αγκαλιά, (σ.σ. οι σκληροπυρηνικοί, μάλιστα, επιμένουν πως αυτή η αγκαλιά είναι μοναδική και δεν πρέπει να ανταλλάσσεται με την ξένη αγκαλιά μιας τροφού, γιαγιάς κ.λπ.), η αγάπη, το χάδι, η μυρωδιά, το βλέμμα, το δέρμα είναι αυτά που μας ταυτοποιούν, ορίζουν την αρχή και το τέλος του κόσμου μας και μας χορταίνουν Παράδεισο. Ή μας αφήνουν αβέβαιους και νηστικούς για αποδοχή για ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή μας…

που αξίζει να μαγειρέψετε από την Κωνσταντίνα Αθανασίου

Φωτογραφίες: Γιώργος Δρακόπουλος, Λάμπρος Μέντζος, Visual Photos, IML Food styling: Αλεξάνδρα Τασουνίδου

ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΤΑΣ, ΤΟ ΚΡΑΤΑΣ!

ΓΕ Σ ΟΙ ΣΥΝΤΑ ΥΝ ΜΑΣ ΕΧΟ ΕΙ! ΥΤ ΜΑΓΕΙΡΕ

ΜΑΪΟΣ 11

σπιτικές συνταγές για το τραπέζι του Μαΐου

Ρολά γαλοπούλας γεμιστά με σπανάκι και μετσοβόνε

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 30΄ | Ψήσιμο: 1 ώρα και 25΄ | Μέτριας δυσκολίας Υλικά

στήθος γαλοπούλας 6 φιλέτα, χωρίς πέτσα και κόκκαλα (1.200 γρ.) ελαιόλαδο 6 κουταλιές της σούπας σπανάκι 200 γρ., πλυμένο και χοντροκομμένο φρέσκα κρεμμυδάκια 2 ψιλοκομμένα κρεμμύδι 1 ψιλοκομμένο ξηρό κρασί 180 ml ψίχουλα μπαγιάτικου ψωμιού 3 κουταλιές της σούπας μουστάρδα 1 κουταλιά της σούπας τυρί μετσοβόνε 160 γρ., τριμμένο σε χοντρό τρίφτη κύβος λαχανικών 1 αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο βρασμένα ζυμαρικά ή ρύζι για το σερβίρισμα

Για 6 άτομα Εκτέλεση

1. Ζεσταίνετε 2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο και σοτάρετε το σπανάκι και τα κρεμμύδια, φρέσκα και ξερά, μέχρι να μαραθούν. Σβήνετε με το μισό κρασί και βράζετε μέχρις ότου τα υγρά εξατμιστούν. Προσθέτετε τα ψίχουλα ψωμιού και συνεχίζετε το σοτάρισμα για λίγο. 2. Αφήνετε το μείγμα να κρυώσει, προσθέτετε τη μουστάρδα και ανακατεύετε. Χτυπάτε τα φιλέτα γαλοπούλας να πλατύνουν και τα αλατοπιπερώνετε. Απλώνετε πάνω το μείγμα με το σπανάκι και κατόπιν το τριμμένο μετσοβόνε, τυλίγετε σε ρολά τα φιλέτα και τα δένετε με σπάγκο. Αλατοπιπερώνετε τα ρολά και εξωτερικά. 3. Ζεσταίνετε το υπόλοιπο λάδι και ροδίζετε τα ρολά πολύ καλά από όλες τις πλευρές. Τα βάζετε σε ταψάκι και περιχύνετε με το υπόλοιπο κρασί και 1 φλιτζάνι ζεστό νερό μέσα στο οποίο διαλύετε τον κύβο λαχανικών. Ψήνετε το φαγητό στους 200 °C για 1 ώρα και 15’, σκεπασμένο με αλουμινόχαρτο. Σερβίρετε τα ρολά κομμένα σε φέτες. Συνοδεύετε με ζυμαρικά ή ρύζι.

Σπαράγγια με πικάντικη σάλτσα

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 30΄ | Ψήσιμο: 12΄ | Εύκολο

Για 8 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

Για τη σάλτσα ελαιόλαδο 1 φλιτζάνι του τσαγιού ξίδι από λευκό κρασί 4 κουταλιές της σούπας χυμός λεμονιού 2 κουταλιές της σούπας τζίντζερ (πιπερόριζα) 1 κουταλάκι του γλυκού άνηθος 3 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένος ζάχαρη 1/2 κουταλάκι του γλυκού σπόροι μουστάρδας 1 κουταλιά της σούπας πιπέρι άσπρο φρεσκοτριμμένο αλάτι όσο θέλετε

1. Κόβετε 2-3 εκατοστά από τη σκληρή άκρη των σπαραγγιών, τα ξεπλένετε καλά και τα δένετε με σπάγκο. Τα ρίχνετε σε νερό που βράζει με λίγο αλάτι και τα αφήνετε να βράσουν για 12’. Τα στραγγίζετε και αφαιρείτε το σπάγκο. Ζεσταίνετε 2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο και σοτάρετε ελαφρά τα φρέσκα κρεμμυδάκια μέχρι να μαραθούν. 2. Στο μεταξύ, ετοιμάζετε μια πικάντικη σάλτσα ως εξής: Χτυπάτε σε σέικερ το λάδι, το ξίδι, το χυμό λεμονιού, το τζίντζερ, τον άνηθο, τη ζάχαρη και τους σπόρους μουστάρδας μέχρι να ομοιογενοποιηθούν και να γίνουν παχύρρευστη σάλτσα. 3. Τοποθετείτε τα ζεστά σπαράγγια σε πιατέλα και τα πασπαλίζετε με αλάτι και πιπέρι. Προσθέτετε τα φρέσκα κρεμμυδάκια και τα περιχύνετε με την πικάντικη σάλτσα. Αφήνετε τη σαλάτα να σταθεί για 2-3 ώρες πριν τη σερβίρετε. (κρύα;)

σπαράγγια1½ κιλό ελαιόλαδο 2 κουταλιές της σούπας φρέσκα κρεμμυδάκια 3-4 ψιλοκομμένα

Πλιγούρι ή κους κους με θαλασσινά Προετοιμασία: 30΄ | Ψήσιμο: 25΄| Μέτριας δυσκολίας

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 6 άτομα

Υλικά για τη ζύμη

Εκτέλεση

θαλασσινά (μύδια, γαρίδες, καραβίδες) 1,5 κιλό πεσκανδρίτσα ή μπακαλιάρος 500 γρ. ουρές, χωρίς κόκαλα και πέτσα ελαιόλαδο 6 κουταλιές της σούπας σκόρδο 1 σκελίδα μαϊντανός 2 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένος ζωμός λαχανικών 1½ λίτρο πλιγούρι ή κους κους 500 γρ. κρεμμύδι 1 μικρό, τριμμένο λευκό ξηρό κρασί 1 φλιτζάνι του τσαγιού καλαμπόκι ή ρεβίθια κονσέρβας 100 γρ., βρασμένα αρακάς κατεψυγμένος 200 γρ. άνηθος 2 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένος αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο

1. Βράζετε σε 1 φλιτζάνι νερό για 10’ την πεσκανδρίτσα ή το μπακαλιάρο και τα στραγγίζετε. Πλένετε καλά τα οστρακοειδή. Τρίβετε τα κελύφη των μυδιών και αφαιρείτε τα «γένια» τους. Τα ξεπλένετε πάλι. Ζεσταίνετε το μισό λάδι και σοτάρετε το σκόρδο. Προσθέτετε τα θαλασσινά, αρκετό πιπέρι και 1 κουταλιά τριμμένο μαϊντανό. Τα βράζετε χωρίς νερό μέχρι να ανοίξουν. (Πετάτε τα οστρακοειδή που δεν ανοίγουν.) Φιλτράρετε το ζουμί στο οποίο έβρασαν και το ανακατεύετε με το ζουμί από τα ψάρια και το ζωμό των λαχανικών. 2. Σε μεγάλη χαμηλή κατσαρόλα σοτάρετε το κους κους ή το πλιγούρι και το κρεμμύδι στο υπόλοιπο λάδι για 2’. Σβήνετε με το κρασί. Περιχύνετε κατά διαστήματα το πλιγούρι με το ζεστό ζωμό και ανακατεύετε. Σιγοβράζετε μέχρι να μαλακώσει το πλιγούρι ή το κους κους για 12’-13’. Λίγο πριν το τέλος, προσθέτετε τα θαλασσινά (ψάρια και οστρακοειδή), το καλαμπόκι ή τα ρεβίθια και τον αρακά και ανακατεύετε καλά. Πασπαλίζετε με μαϊντανό και άνηθο και σερβίρετε.

Τάρτα με κρεμμύδια, μπέικον και τυριά Προετοιμασία: 30΄ | Ψήσιμο: 45΄| Εύκολο

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 8 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

Σφολιάτα 2 φύλλα, έτοιμη ή σπιτική μπέικον 150 γρ., κομμένο σε κυβάκια βούτυρο ή μαργαρίνη 60 γρ. κρεμμύδια 4 μικρά, κομμένα σε ροδέλες λευκό κρασί 100 ml κεφαλογραβιέρα 220 γρ., τριμμένη ροκφόρ 80 γρ., λιωμένο με πιρούνι κασέρι 100 γρ., τριμμένο κρέμα γάλακτος 500 ml κρόκοι αυγών 4 αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο

1. Σε αντικολλητικό τηγάνι ροδίζετε πολύ ελαφρά το μπέικον. Το βγάζετε με τρυπητή κουτάλα και το στραγγίζετε σε απορροφητικό χαρτί. Ζεσταίνετε στο ίδιο τηγάνι το βούτυρο ή τη μαργαρίνη και σοτάρετε τα κρεμμύδια. Ανακατεύετε μέχρι να μαλακώσουν και σβήνετε με το κρασί. 2. Συνεχίζετε το βράσιμο μέχρι να εξατμιστούν τα υγρά. Αποσύρετε από τη φωτιά και αφήνετε τα κρεμμύδια να κρυώσουν. Αλατοπιπερώνετε και προσθέτετε το μπέικον και τα τυριά. Ανακατεύετε καλά. 3. Στρώνετε δύο αντικολλητικές φόρμες ή 2 ταρτιέρες με τα φύλλα σφολιάτας ώστε να καλυφτούν ο πάτος και τα πλαϊνά. Κόβετε τα περισσεύματα της ζύμης στις άκρες και τρυπάτε τις σφολιάτες με πιρούνι σε διάφορα σημεία. Απλώνετε σε μια στρώση μέσα σε κάθε ζύμη το μείγμα των σοταρισμένων κρεμμυδιών, μπέικον και τυριών. 4. Χτυπάτε σε μπολ την κρέμα γάλακτος με τους κρόκους και το αλατοπίπερο. Μοιράζετε το μείγμα αυτό πάνω από κάθε γέμιση στις τάρτες και ψήνετε στους 180 °C για 35’-40’, μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια κάθε τάρτας και να ψηθούν οι σφολιάτες.

Σπαράγγια με μπέικον και σάλτσα αμυγδάλου

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 20΄ | Ψήσιμο: 16΄ | Εύκολο Υλικά

πράσινα σπαράγγια 1 κιλό, τρυφερά μπέικον 24 φέτες ψίχα αμυγδάλου 50 γρ., τριμμένη σησαμέλαιο 4 κουταλιές της σούπας χυμός λεμονιού 1 κουταλιά της σούπας μέλι 1/2 κουταλάκι του γλυκού γιαούρτι στραγγιστό 5 κουταλιές της σούπας άνηθος 2 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένος αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο

Για 6 άτομα Εκτέλεση

1. Διαλέγετε τρυφερά σπαράγγια και τα ζεματίζετε σε ζεστό νερό με αλάτι για 5’-6’. Τα στραγγίζετε με προσοχή και τα χωρίζετε σε 12 ίσες ποσότητες (δεματάκια). Τυλίγετε κάθε δεματάκι με 2 φέτες μπέικον και τα τοποθετείτε σε ταψί αλειμμένο με σησαμέλαιο. Ψήνετε για 10’, μέχρι να ροδίσει το μπέικον. 2. Ανακατεύετε τα αμύγδαλα με το υπόλοιπο σησαμέλαιο, το χυμό λεμονιού, το μέλι, το γιαούρτι και λίγο πιπέρι, μέχρι να ομοιογενοποιηθούν. Προσθέτετε τον ψιλοκομμένο άνηθο και ανακατεύετε πάλι. Συνοδεύετε τα σπαράγγια με τη σάλτσα.

Μελιτζάνες παπουτσάκια με πεκορίνο Προετοιμασία: 35΄ | Αναμονή: 30΄ | Ψήσιμο: 1 ώρα | Μέτριας δυσκολίας

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 4 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

μελιτζάνες τσακώνικες 1 κιλό ελαιόλαδο 1/2 φλιτζάνι του τσαγιού και επιπλέον για το τηγάνισμα κρεμμύδια 4 μεγάλα, τριμμένα στον τρίφτη σκόρδο 2 σκελίδες, κομμένο σε λεπτές φετούλες μαϊντανός 1 ματσάκι, ψιλοκομμένος ντομάτες φρέσκες 4-5 ώριμες, ψιλοκομμένες (ή 450 γρ. ψιλοκομμένα ντοματάκια κονσέρβας) πεκορίνο 200 γρ., τριμμένο αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο

1. Κόβετε το κοτσάνι από τις μελιτζάνες, τις χαράσσετε κατά μήκος και αφαιρείτε λίγη ψίχα για να μπορεί να χωρέσει η γέμιση. Τις πασπαλίζετε εσωτερικά με αλάτι και τις αφήνετε να σταθούν για 30’. Τις ξεπλένετε με κρύο νερό και τις στραγγίζετε καλά. Τηγανίζετε σε αρκετό λάδι τις μελιτζάνες από όλες τις πλευρές. Τις πιέζετε όταν το άνοιγμα είναι προς τα κάτω για να τηγανιστούν και εσωτερικά όσο είναι δυνατόν. 2. Σε μπολ τρίβετε τα κρεμμύδια με το αλάτι για να μαραθούν και τα αναμειγνύετε με το σκόρδο, το μαϊντανό και το πιπέρι. Ζεσταίνετε 1/2 φλιτζάνι λάδι και τα σοτάρετε όλα μαζί. Προσθέτετε τα ντοματάκια και βράζετε μέχρι να εξατμιστούν τα υγρά της σάλτσας. 3. Γεμίζετε το άνοιγμα κάθε μελιτζάνας με το μείγμα από τα κρεμμύδια, το σκόρδο και το μαϊντανό. Πασπαλίζετε με το τριμμένο πεκορίνο. Μεταφέρετε τις μελιτζάνες σε ταψί και τις ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για 40’-45’ περίπου.

PUBLI...

Λαχανικά Μπάρμπα Στάθης

Βασικό συστατικό για την επιτυχία των συνταγών μας είναι οι πρώτες ύλες που χρησιμοποιούμε. Όταν τα λαχανικά που επιλέγουμε είναι Μπάρμπα Στάθης, τότε δικαίως νιώθουμε σίγουρες ότι προσφέρουμε στους αγαπημένους μας το καλύτερο! Όχι μόνο για την πλούσια γεύση των λαχανικών, αλλά και για την ανώτερη διατροφική αξία τους. Ο λόγος είναι απλός… η υποδειγματική καλλιέργεια των λαχανικών Μπάρμπα Στάθης σύμφωνα με τις αρχές και τα

διδάγματα που έχει αντλήσει από τα 40 χρόνια εμπειρίας στην εύφορη και σοφή ελληνική γη. Οι σπόροι που χρησιμοποιούνται επιλέγονται με τα αυστηρότερα ποιοτικά κριτήρια και τα φυτά μεγαλώνουν κάτω από τη διαρκή παρακολούθηση έμπειρων γεωπόνων. Η προσωπική φροντίδα και η αφοσίωση των ανθρώπων του Μπάρμπα Στάθη σε συνδυασμό με την επιστημονική γνώση συνοδεύουν τα λαχανικά σε όλα τα στάδια της ανάπτυξής τους. Και

Κουνέλι κοκκινιστό με φασολάκια στρογγυλά Υλικά για 6 άτομα

1 συσκευασία Φασολάκια Στρογγυλά Μπάρμπα Στάθης (1.000 γρ.) 1 κουνέλι 1½ κιλό κομμένο σε μερίδες 2/3 φλιτζανιού ελαιόλαδο 500 γρ. κλασικός συμπυκνωμένος Χυμός Ντομάτας Μπάρμπα Στάθης 1/2 φλιτζάνι ξηρό λευκό κρασί 1½ φλιτζάνι νερό ή ζωμός λαχανικών 150 γρ. φέτα πικάντικη, κομμένη σε κυβάκια (προαιρετικά) λίγη ζάχαρη, ξύδι αλάτι πιπέρι φρεσκοτριμμένο

Εκτέλεση 1. Ξεπλένετε τις μερίδες του κουνελιού με νερό και ξύδι και τις στεγνώνετε. Ζεσταίνετε σε κατσαρόλα το μισό ελαιόλαδο και σοτάρετε τις μερίδες του κουνελιού, αφού τις αλατοπιπερώσετε, μέχρι να ροδίσουν καλά από όλες τις πλευρές. Σβήνετε με το κρασί και αφήνετε το αλκοόλ να εξατμιστεί. 2. Κατόπιν προσθέτετε το υπόλοιπο ελαιόλαδο και τα φασολάκια και μαγειρεύετε για 5’-7’ ακόμη, ανακατεύοντας. Προσθέτετε αλάτι, πιπέρι, τον ντοματοχυμό, λίγη ζάχαρη και 1½ φλιτζάνι νερό ή ζωμό λαχανικών και ανακατεύετε. 3. Αφού πάρουν βράση, σκεπάζετε την κατσαρόλα, χαμηλώνετε την ένταση της εστίας στο μισό και σιγοβράζετε για 40΄. Αλατοπιπερώνετε το φαγητό. Λίγο πριν το τέλος του μαγειρέματος προσθέτετε το τυρί (προαιρετικλά) και κουνάτε την κατσαρόλα για να ανακατευθεί η φέτα με τη σάλτσα.

...PUBLI

Τόσο φρέσκα όσο τη στιγμή που κόπηκαν!

το πιο σημαντικό…τo πάγωμα του χρόνου! Τα λαχανικά Μπάρμπα Στάθη κόβονται την ιδανική στιγμή της ωρίμανσής τους και καταψύχονται μέσα σε λίγες μόνο ώρες. Γι’ αυτό μόνο ο Μπάρμπα Στάθης μπορεί να εγγυηθεί ότι τα λαχανικά του διατηρούνται στο απόγειο της φρεσκάδας τους με όλες τους τις βιταμίνες και τη γεύση. Χωρίς συντηρητικά και χωρίς ίχνος φυτοφαρμάκων. Δοκιμάστε δύο πεντανόστιμες συνταγές εμπνευσμένες από την πλούσια γκάμα λαχανικών Μπάρμπα Στάθης.

Ριζότο με αγκινάρες, προσούτο και παρμεζάνα Υλικά για 4 άτομα

1 συσκευασία Αγκινάρες Μπάρμπα Στάθης (600 γρ.) 300 γρ. ρύζι αρμπόριο ή μακρύκοκκο 4 φρέσκα κρεμμύδια, ψιλοκομμένα 4-5 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο 1 κουταλιά της σούπας βούτυρο το ξύσμα και ο χυμός 1/2 λεμονιού 900 ml ζωμός λαχανικών 200 γρ. προσούτο, κομματιασμένο ο χυμός 1 λεμονιού 2 κουταλιές της σούπας άνηθος ή μαϊντανός ψιλοκομμένος 150 γρ. παρμεζάνα σε φλούδες αλάτι, πιπέρι φρεσκοτριμμένο

Εκτέλεση 1. Ζεσταίνετε το λάδι μαζί με το βούτυρο και σοτάρετε τα κρεμμύδια για 5΄-6΄. Προσθέτετε το ρύζι και ανακατεύετε για 2΄-3΄ ακόμη. Ρίχνετε και τις αγκινάρες και το μισό από το ζωμό και βράζετε για 10΄ περίπου, μέχρι να εξατμιστούν τα υγρά. 2. Προσθέτετε τον υπόλοιπο ζωμό και αλατοπίπερο και συνεχίζετε το βράσιμο για 7΄, μέχρι να μαλακώσει το ρύζι και να απορροφηθούν πάλι τα υγρά. Προσθέτετε στο τέλος τον άνηθο ή το μαϊντανό, το προσούτο και το ξύσμα λεμονιού, και τέλος ανακατεύετε και περιχύνετε με το χυμό του λεμονιού. Γαρνίρετε το πιλάφι με τις φλούδες παρμεζάνας.

Μπριάμ παραδοσιακό

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 30΄ | Ψήσιμο: 1 ώρα και 30΄ | Μέτριας δυσκολίας

Για 6-8 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

μελιτζάνες 500 γρ., καθαρισμένες και κομμένες σε ροδέλες πατάτες 500 γρ., καθαρισμένες και κομμένες σε ροδέλες κολοκυθάκια 500 γρ., καθαρισμένα και κομμένα σε ροδέλες κρεμμύδια 2 κομμένα σε ροδέλες πιπεριές μακρόστενες 500 γρ., καθαρισμένες και χοντροκομμένες ώριμες ντομάτες 6 μεγάλες, τριμμένες μαϊντανός 2 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένος σκόρδο 1 κουταλιά της σούπας, ψιλοκομμένο ελαιόλαδο 1½ φλιτζάνι του τσαγιού νερό 1 φλιτζάνι του τσαγιού ζάχαρη 1/2 κουταλάκι του γλυκού αλάτι πιπέρι φρεσκοτριμμένο

1. Αφήνετε τις μελιτζάνες σε σουρωτήρι, αφού τις αλατίσετε για να ξεπικρίσουν. Τις πλένετε, τις στραγγίζετε και τις στεγνώνετε καλά. Ζεσταίνετε μια ποσότητα ελαιόλαδου σε φαρδιά αντικολλητική κατσαρόλα και σοτάρετε τα λαχανικά με την εξής σειρά: πατάτες, κολοκυθάκια, κρεμμύδια, πιπεριές και τέλος τις μελιτζάνες. Βγάζετε τα λαχανικά με τρυπητή κουτάλα. 2. Ανακατεύετε σε μπολ τις ντομάτες με το μαϊντανό, το σκόρδο, αλάτι, πιπέρι, ζάχαρη και το υπόλοιπο λάδι. Στρώνετε σε ταψί τα σοταρισμένα λαχανικά και τα περιχύνετε με το μείγμα της ντομάτας. 3. Τα σκεπάζετε με αλουμινόχαρτο και τα ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 °C για 1 ώρα. Αφαιρείτε κατόπιν το αλουμινόχαρτο, ανακατεύετε προσεκτικά τα λαχανικά και συνεχίζετε το ψήσιμο μέχρι να πάρουν χρώμα. Σερβίρετε το μπριάμ χλιαρό και το συνοδεύετε με φέτα (προαιρετικά).

Φτερούγες κοτόπουλου μαριναρισμένες Προετοιμασία: 20΄ | Αναμονή: 1 νύχτα | Ψήσιμο: 40΄ | Εύκολο

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 4 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

σάλτσα σόγιας 2 κουταλιές ο χυμός 1 λεμονιού σκόρδο 3 σκελίδες, τριμμένες μέλι 1 κουταλιά της σούπας φτερούγες κοτόπουλου 12 μεγάλες ελαιόλαδο λίγο, για το ταψί ρύζι πιλάφι αρωματισμένο με κρόκο 2-3 φλιτζάνια, για το σερβίρισμα αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο

1. Ρίχνετε σε μπολ τη σάλτσα σόγιας με το χυμό λεμονιού, το σκόρδο, το μέλι, αλατοπίπερο και ανακατεύετε καλά. 2. Κόβετε τις φτερούγες, πετάτε τις άκρες και τις βυθίζετε στη μαρινάτα. Τις σκεπάζετε και τις αφήνετε στο ψυγείο για όλη τη νύχτα να μαριναριστούν. 3. Προθερμαίνετε το φούρνο στους 230 °C. Βάζετε τις φτερούγες σε λαδωμένο ταψί και τις ψήνετε μέχρι να ροδοκοκκινίσουν καλά, για 30’-40’ περίπου. 4. Βγάζετε σε πιατέλα και σερβίρετε αμέσως με κίτρινο ρύζι αρωματισμένο με κρόκο Κοζάνης.

Χταπόδι με ρύζι και λαχανικά

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 45΄| Ψήσιμο: 40΄ | Μέτριας δυσκολίας

Για 4 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

χταπόδι 1 κιλό ρύζι μακρύκοκκο 200 γρ. φρέσκα κρεμμυδάκια, ψιλοκομμένα 350 γρ. ξερό κρεμμύδι, ψιλοκομμένο 150 γρ. πράσο 100 γρ. καυκαλήθρα, ψιλοκομμένη 50 γρ. ντομάτα φούρνου, ψιλοκομμένη 200 γρ. λευκό κρασί 150 ml ζωμός λαχανικών 1.200 ml ελαιόλαδο 120 ml αλάτι 1/2 κουταλιά της σούπας πιπέρι 1/4 κουταλάκι του γλυκού ρόδι μερικά σπόρια, για το στόλισμα

1. Ρίχνετε σε κατσαρόλα το ελαιόλαδο και σοτάρετε το ξερό κρεμμύδι για 2’. Προσθέτετε το φρέσκο κρεμμύδι μαζί με το πράσο και συνεχίζετε για 3’ ακόμα. Στη συνέχεια ρίχνετε το χταπόδι, το οποίο έχετε κόψει σε κομμάτια 2 εκ. Σοτάρετε για 2’ και σβήνετε με το λευκό κρασί. 2. Αφήνετε να εξατμιστεί το αλκοόλ και προσθέτετε το ζωμό λαχανικών. Βράζετε σε δυνατή φωτιά για 14’ με σκεπασμένη κατσαρόλα. Στη συνέχεια προσθέτετε την καυκαλήθρα, την ντομάτα και αλατοπιπερώνετε. 3. Προσθέτετε το ρύζι και σιγοβράζετε για 16’, μέχρι να απορροφήσει τα υγρά του. Αποσύρετε από τη φωτιά, σκεπάζετε την κατσαρόλα και αφήνετε το φαγητό να «ηρεμήσει» γα 5’. Σερβίρετε σε 4 πιάτα και στολίζετε με λίγο ρόδι. Ραντίζετε με μερικές σταγόνες ελαιόλαδο.

Φιλέτα γλώσσας αλά κρεμ με μανιτάρια και ροκφόρ

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 30΄ | Ψήσιμο: 1 ώρα και 15΄ | Εύκολο

Για 4-6 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

γλώσσες 6 (12 φιλέτα, καθαρισμένα) κρεμμύδια 2 κομμένα σε ροδέλες καρότα 2 ψιλοκομμένα αρωματικά χόρτα 1 δεματάκι (θυμάρι, δάφνη, δενδρολίβανο) λευκό κρασί 300 ml βούτυρο 30 γρ. μανιτάρια 200 γρ., ψιλοκομμένα ροκφόρ 100 γρ., λιωμένο με πιρούνι μαϊντανός 2 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένος χυμός λεμονιού 2 κουταλιές της σούπας κρέμα γάλακτος 200 ml αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο

1. Βάζετε τα κεφάλια και τα κόκαλα από τις γλώσσες με τα κρεμμύδια, τα καρότα, τα αρωματικά, το νερό και τα 2/3 από το κρασί να βράσουν για 30’. Ζεσταίνετε το μισό βούτυρο και σοτάρετε τα μανιτάρια για 3’-4’. Σβήνετε με το υπόλοιπο κρασί και αλατοπιπερώνετε. 2. Αλατοπιπερώνετε και τα φιλέτα γλώσσας. Απλώνετε κάθε φιλέτο και βάζετε πάνω λίγα σοταρισμένα μανιτάρια, το μισό ροκφόρ και το μαϊντανό. Τυλίγετε τα φιλέτα σε ρολάκια και τα τοποθετείτε σε ταψί αλειμμένο με το υπόλοιπο βούτυρο. 3. Περιχύνετε τα φιλέτα με το ζουμί στο οποίο βράσατε τα κόκαλα και τα λαχανικά (φιλτραρισμένο), το χυμό λεμονιού και τέλος την κρέμα γάλακτος. Σκορπίζετε ανάμεσα στα ρολάκια το υπόλοιπο ροκφόρ. 4. Σκεπάζετε το ταψί με αλουμινόχαρτο και ψήνετε στους 180 °C για 30’. Αφαιρείτε το αλουμινόχαρτο και σερβίρετε τα ρολάκια με τη σάλτσα τους.

Σαλιγκάρια με μανιτάρια

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 30´| Αναμονή: 1 νύχτα | Ψήσιμο: 15΄ | Εύκολο

Για 4-6 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

σαλιγκάρια ή χοχλιοί 1 κιλό λάδι 1 φλιτζάνι κρεμμύδια 2 ψιλοκομμένα μανιτάρια 200 γρ., κομμένα σε φέτες ώριμες ντομάτες 1/2 κιλό, τριμμένες στο ρεντέ σκόρδο 2 σκελίδες μαϊντανός 1 φλιτζάνι, ψιλοκομμένος πατάτες 2 κομμένες σε κυβάκια αλάτι πιπέρι φρεσκοτριμμένο μυζήθρα (προαιρετικά) τριμμένη

1. Βάζετε τα σαλιγκάρια σε νερό όλο το βράδυ. Το πρωί χύνετε το νερό και πετάτε όσα σαλιγκάρια δεν έχουν βγει από το καβούκι τους (που σημαίνει ότι είναι νεκρά). Βράζετε νερό σε μεγάλη κατσαρόλα και ζεματίζετε τα σαλιγκάρια. Τα στραγγίζετε και με μυτερό μαχαίρι αφαιρείτε το καπάκι από πίσω (προαιρετικά). 2. Ρίχνετε στην κατσαρόλα το λάδι να κάψει και σοτάρετε τα κρεμμύδια, τα μανιτάρια και τα σαλιγκάρια. Προσθέτετε τις τριμμένες ντομάτες, το σκόρδο, το μισό μαϊντανό και 2-3 ποτήρια νερό. Αφήνετε να βράσουν για 10’. 3. Προσθέτετε στα σαλιγκάρια και τις πατάτες. Αλατοπιπερώνετε και συνεχίζετε το βράσιμο μέχρι να μαλακώσουν. Σβήνετε το φαγητό και πασπαλίζετε με τον υπόλοιπο μαϊντανό και τη μυζήθρα (προαιρετικά).

Καθάρισμα σαλιγκαριών (χοχλιών): Τα σαλιγκάρια του εμπορίου είναι συνήθως «καλλιεργημένα» και περνούν αρκετές μέρες μέχρι να φτάσουν στην αγορά. Έτσι, όταν τα παίρνετε, έχουν καθαρίσει. Αν όμως τα μαζέψετε μόνοι σας όπως οι Κρητικοί τους χοχλιούς, θα πρέπει να τα αφήσετε λίγες μέρες για να καθαρίσουν. Ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος είναι να τα βάλετε μέσα σε μεταλλικό δοχείο, με κλαδάκια από θρούμπι, θυμάρι ή ρίγανη και να τα αφήσετε να αποβάλουν ό,τι περιττό έχουν. Μπορείτε να τα «ταΐσετε» με φλούδες αγγουριού. Αυτό που πρέπει να προσέξετε, είναι να μη σας φύγουν. Το σκέπασμα του μεταλλικού δοχείου θα πρέπει να είναι βαρύ, ώστε να μην μπορούν να το σηκώσουν τα σαλιγκάρια.

Αθερίνα τηγανητή με κρεμμύδια

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 15΄ | Ψήσιμο: 15΄ | Εύκολο

Για 4 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

αθερίνα 800 γρ. κρεμμύδια 3 κομμένα σε λεπτές φέτες αλεύρι ανακατεμένο με αλάτι και πιπέρι, για το αλεύρωμα ελαιόλαδο για το τηγάνισμα χυμός λεμονιού 3 κουταλιές της σούπας αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο

1. Πλένετε καλά την αθερίνα. Την περιχύνετε με χυμό λεμονιού και την αλατοπιπερώνετε. Την τοποθετείτε σε μη μεταλλική πιατέλα. 2. Ρίχνετε τις ροδέλες των κρεμμυδιών σε μεγάλο τηγάνι και τις βράζετε με λίγο νερό σε πολύ χαμηλή φωτιά, μέχρι να μαλακώσουν. 3. Αλευρώνετε και τηγανίζετε την αθερίνα σε άλλο τηγάνι και σε καυτό λάδι. Τη στραγγίζετε σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας. 4. Όταν τα κρεμμύδια μαλακώσουν, ρίχνετε 3-4 κουταλιές της σούπας λάδι και τα ανακατεύετε. Τοποθετείτε από πάνω την τηγανισμένη αθερίνα και σβήνετε τη φωτιά. Τα αφήνετε για λίγο στην κλειστή φωτιά, ώστε τα ψάρια και τα κρεμμύδια να ενώσουν τις γεύσεις τους, και κατόπιν σερβίρετε.

Mix AND MATCH

Ποιο κρασί να ανοίξουμε;

Ο οινολόγος μας, Νίκος Χατζάκης, δοκιμάζει τις συνταγές του 6+Έξι και προτείνει…

Ρολά γαλοπούλας γεμιστά με σπανάκι και μετσοβόνε

Μπριάμ παραδοσιακό

Σπαράγγια με πικάντικη σάλτσα

Φτερούγες κοτόπουλου μαριναρισμένες

Πλιγούρι ή κους κους με θαλασσινά

Χταπόδι με ρύζι και λαχανικά

Τάρτα με κρεμμύδια, μπέικον και τυριά

Φιλέτα γλώσσας αλά κρεμ με μανιτάρια και ροκφόρ

Για να ρεγουλάρουμε την πληθωρικότητα αυτής της τάρτας, θα χρειαστούμε οπωσδήποτε ένα λευκό κρασί, με καλή οξύτητα, αλλά και αρωματικό ταμπεραμέντο. Οι φυσαλίδες εν γένει είναι μια καλή λύση και φυσικά δεν χρειάζεται να ψάξουμε για σαμπάνια, αλλά για ένα τραγανό αφρώδες όπως μια ισπανική Cava, ή -γιατί όχι- ένα από τα αξιόλογα, ξηρά αφρώδη της πατρίδας μας.

Παρόλο που σαν σύνολο μοιάζει ιδιαίτερα κομψό, η προσθήκη του ροκφόρ εκτινάσσει τη γεύση στα ύψη και οδηγεί τις οινικές μας επιλογές σε ιδιαίτερα κρασιά, με αρωματική ένταση, αλλά και με νεύρο και όγκο στη γεύση. Μια καλή πρόταση είναι ο συνδυασμός του Ασύρτικου με τη Μαλαγουζιά, όπως επίσης κι ένα φρέσκο, στρογγυλό Chardonnay.

Σπαράγγια με μπέικον και σάλτσα αμυγδάλου

Σαλιγκάρια με μανιτάρια

Μελιτζάνες παπουτσάκια με πεκορίνο

Αθερίνα τηγανητή με κρεμμύδια

Τα ζουμερά ρολάκια, μαγειρεμένα σε τρυφερή σάλτσα μουστάρδας, μοιάζουν πιάτο χαμηλών τόνων. Ωστόσο, τη γευστική συγχορδία έρχεται να καθορίσει η παρέμβαση του μετσοβόνε, τυριού με σθένος και χαρακτηριστική γεύση. Όπως είναι φυσικό, οινικά θα απευθυνθούμε σε ένα βαρελάτο κρασί, στο οποίο η επίδραση του ξύλου χαρίζει την καπνιστή χροιά που θέλουμε. Επιλέγουμε ένα Σαββατιανό ή ένα Ροδίτη. Τα ντελικάτα σπαράγγια προτιμώ να τα ακομπανιάρω με λευκά κρασιά, λιγότερο φρουτώδη και περισσότερο βοτανικά και γήινα. Στη συγκεκριμένη συνταγή, πρωταγωνιστικό ρόλο στη σάλτσα παίζει η οξύτητα, γι’ αυτό και προτείνω τη λύση ενός Riesling, της γερμανοθρεμμένης ποικιλίας της οποίας πολύ ενδιαφέρουσες εκδοχές βρίσκουμε και στον ελληνικό αμπελώνα.

Είναι ορισμένα κρασιά που μοιάζουν φτιαγμένα για τα θαλασσινά πιάτα. Το δημοφιλέστερο εξ αυτών είναι φυσικά το Ασύρτικο. Η μεταλλικότητα και η γενναία του οξύτητα, σε συνδυασμό με τα λεμονάτα και φρουτώδη του αρώματα, είναι οι βασικοί λόγοι. Επιλέξτε, λοιπόν, μια δροσερή, φρέσκια Σαντορίνη για ιδανικό συνδυασμό.

Οι διεθνείς ποικιλίες Semillon και Gewurztraminer, που καλλιεργούνται αμφότερες και στα ελληνικά εδάφη, είναι δυο εξαιρετικές επιλογές για τα σπαράγγια με την αμυγδαλένια σάλτσα τους. Είναι και οι δυο χαρακτηριστικές για τα περίπλοκα αρώματά τους και τη φινέτσα στη γεύση, που δένει άψογα με το ανοιξιάτικο λαχανικό.

Όσοι τρέφουν ιδιαίτερα συναισθήματα για τα ερυθρά κρασιά, μπορούν με αυτό το παραδοσιακό πιάτο να κάνουν ένα πολύ πετυχημένο πάντρεμα με κάποιο βελούδινο Merlot. Οι οπαδοί των ροζέ, από την άλλη, βρίσκουν στα παπουτσάκια μια εξαίσια ευκαιρία για να ανοίξουν ένα μπουκάλι ροδαλό Ξινόμαυρο.

Ένα ρουστίκ πιάτο, με γεύσεις που συνδυάζουν την αύρα του επερχόμενου καλοκαιριού, δεν θα μπορούσε παρά να στοχεύσει σε έναν οίνο ροζέ - το απόλυτο κρασί του θέρους. Λόγω της γευστικής έντασης του μπριάμ, θα προτιμήσουμε ένα ροζέ από Syrah και Grenache, με σπινθηροβόλα αρώματα και ρωμαλέο περιεχόμενο.

Με ασιατικές καταβολές τόσο εμφανείς, είμαστε υποχρεωμένοι να αναζητήσουμε οινικό σύντροφο ικανό να αντιμετωπίσει την υπόγλυκη γεύση του πιάτου. Προσωπικά, θα επέλεγα ένα φρέσκο και δροσερό Sauvignon, αλλά για τους λάτρεις των ερυθρών συστήνω ένα Pinot noir εκ Γαλλίας.

Σε αυτό το πιάτο που η στεριά συναντά με τέτοια φινέτσα τη θάλασσα, δεν θα μπορούσαμε παρά να επιλέξουμε ένα λευκό, ντελικάτο κρασί, με βοτανικό χαρακτήρα και βελούδινη γεύση. Επενδύστε λοιπόν σε μια κεφαλλονίτικη Ρομπόλα ή ανακαλύψτε τις ιδιαιτερότητες που παρουσιάζει ένα μονοποικιλιακό κρασί από Αθήρι.

Το εκλεκτό αυτό έδεσμα, που αγαπιέται ιδιαιτέρως στη Μεγαλόνησο, έχει γεύση πολύ χαρακτηριστική και ιδιαίτερη. Σε συνδυασμό με τα μανιτάρια και την ντομάτα, κάνουν ένα γήινο πάντρεμα που στρέφεται σε οινικές επιλογές ερυθρού χρώματος. Δοκιμάστε τα με ένα όμορφο χαρμάνι του Syrah με το κρητικό Κοτσιφάλι ή εναλλακτικά με ένα Cabernet μεσαίας παλαίωσης.

Ένα ταπεινό ψαράκι κι ένα πατροπαράδοτο κρασάκι σε μια μεγαλειώδη, σχεδόν γκουρμέ σύνθεση. Η αγάπη της ρετσίνας για τα τηγανητά δεν περιγράφεται, πόσο μάλλον για τα μικρά ψαράκια που μέσα στο τηγάνι γίνονται μούρλια. Αρκεί να διαλέξετε μια εμφιαλωμένη, φρέσκια ρετσίνα, να την κρυώσετε καλά και να τη σερβίρετε τη στιγμή που η αχνιστή αθερίνα καταφτάνει στο τραπέζι.

Συνταγές μεσογειακής και ελληνικής κουζίνας που αξίζει να μαγειρέψετε!

www.icookgreek.com

ΑΛΚΟΤΕΣΤ... (

) ΝΙΚΟΣ ΧΑΤΖΑΚΗΣ

Μαλαγουζιά

Μια ξανθιά να την πιεις στο ποτήρι Η λευκή ποικιλία που φέτος «φοριέται» όσο καμία άλλη, τόσο στην ανοιξιάτικη εκδοχή του επιδόρπιου οίνου όσο και στην καλοκαιρινή, ξηρή και δροσερή διάστασή της. Ξανθιά με χρυσαφιές ανταύγειες, θεσπέσιο άρωμα και μεταξένια γεύση, η Μαλαγουζιά είναι μια κομψή και φίνα ποικιλία που τείνει να επιβάλει γοργά την παρουσία της στον ελληνικό οινικό χώρο, ενώ παράλληλα αναδεικνύεται σε εξαιρετικά αξιοπρεπή πρέσβειρα της χώρας μας στο εξωτερικό. Παρά το γεγονός πως οι πρώτες συστηματικές καλλιέργειες και οινοποιήσεις της ποικιλίας ξεκίνησαν στις αρχές της δεκαετίας του ’90, η Μαλαγουζιά τώρα βρίσκεται στο αποκορύφωμα της «καριέρας» της. Πολλοί οινοποιοί την προτιμούν, τόσο για ξηρή οινοποίηση όσο και για την παραγωγή επιδόρπιων οίνων με πολύ ντελικάτα και λεπτά χαρακτηριστικά. Η Μαλαγουζιά είναι αρκετά αρωματική, περισσότερο από το Ασύρτικο ή το Ροδίτη, αλλά με αρώματα που χαλιναγωγούνται καλύτερα από του Μοσχοφίλερου ή του Μοσχάτου. Έτσι, στην ξηρή εκδοχή της θεωρείται -και είναι- απολαυστική για το φαγητό και ταυτόχρονα πολύ ευχάριστο απεριτίφ, ενώ στη γλυκιά εκδοχή της δροσερή και ισορροπημένη, ελάχιστα λιγωτική κι ως επί το πλείστον ικανή να συνοδεύσει γλυκά ή και να σερβιριστεί μόνη της. Σε γενικές γραμμές η Μαλαγουζιά είναι μια λευκή ποικιλία που δίνει κρασιά με περίπλοκα αρώματα τα οποία συντίθενται τόσο από μοσχάτες και ανθικές νότες όσο και από φίνες φρουτώδεις, αλλά και από πινελιές πράσινης πιπεριάς και αρωματικών, μεσογειακών βοτάνων. Θα τη συναντήσουμε συχνά σε βαρελάτη εκδοχή, καθώς πολλοί οινοποιοί επιλέγουν να την ξεκουράσουν για λίγο σε δρύινα βαρέλια - παρόλο που θεωρώ τη φρεσκάδα το βασικότερο προτέρημά της, έχει ενδιαφέρον να τη δοκιμάσετε κι έτσι. Σημειωτέον, πρόκειται για ποικιλία με όχι καλές δυνατότητες παλαίωσης -όταν είναι ξηρή- και γι’ αυτό είναι προτιμότερο να πίνεται φρέσκια. Εντούτοις, η Μαλαγουζιά έχει ενδιαφέρον και σε χαρμάνια με Ασύρτικο (π.χ. Κτήμα Θεόπετρα) και Chardonnay (π.χ. Πέτρινες Πλαγιές, Κτήμα Παλυβού), από τα οποία προκύπτουν εξαιρετικά λευκά κρασιά. Τέλος, είναι αξιοσημείωτο το γεγονός πως πολύ πρόσφατα λανσαρίστηκε στην ελ ληνική αγορά η ξηρή Μαλαγουζιά του Κτήματος Γεροβασιλείου (που μέχρι

πρότινος προοριζόταν αποκλειστικά για εξαγωγή), καθώς ο οινολόγος Βαγγέλης Γεροβασιλείου υπήρξε ο πρώτος Έλληνας που πειραματίστηκε με επιτυχία και οινοποίησε τη Μαλαγουζιά για το Κτήμα Πόρτο Καρράς πριν από περίπου μία εικοσαετία. Καλ λιεργείται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ελλάδας, από την Καβάλα μέχρι την Πελοπόννησο, την Πάρο και την Αττική. Μια πολύ ενδιαφέρουσα, γλυκιά εκδοχή της είναι η «Μαλαγουζιά 2009, Οίνος Λιαστός» από το Κτήμα Πιερία Ερατεινή στην Πιερία, η οποία ωστόσο αναμένεται, καθώς δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα στην αγορά.

...ΑΛΚΟΤΕΣΤ

Μερικές από τις αγαπημένες μας Μαλαγουζιές είναι αυτές που ακολουθούν, αν κι υπάρχουν αρκετές ακόμα στην αγορά, ενώ παράλληλα είναι κάμποσοι οι οινοποιοί που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για την ποικιλία αυτή, κι έχουν αρχίσει να την καλλιεργούν και να την οινοποιούν πειραματικά. Τετράμυθος Πρόκειται για κρασί όπου όλα τα τυπικά αρώματα της ποικιλίας εκφράζονται από ώριμα λευκόσαρκα φρούτα, εξωτικό ανανά και μάνγκο, λευκά άνθη και νότες από λιβάνι, πράσινο πιπέρι και βότανα, με στόμα πληθωρικό και παράλληλα κομψό, ισορροπημένο, αρωματικό και με πικάντικη επίγευση. Τιμή: 11 ευρώ Κτήμα Συμεωνίδη Μια πολύ ενδιαφέρουσα εκδοχή Μαλαγουζιάς από το Παγγαίο, με καθαρό κιτρινοπράσινο χρώμα, μέτριας έντασης μύτη με γλυκά αρώματα από φρέσκα φρούτα, ροδάκινο, βερίκοκο και εσπεριδοειδή, λευκά άνθη και βοτανικές νύξεις. Στόμα ξηρό με καλή οξύτητα, κι όμορφα φινετσάτα αρώματα, με επίγευση από θυμάρι και πράσινα βότανα. Τιμή: 11 ευρώ Αμπελώνες Αντωνόπουλου Με ελκυστικό πρασινοκίτρινο χρώμα, καθαρή και μέτριας έντασης μύτη με λευκόσαρκα φρούτα, λουλούδια και άνθη εσπεριδοειδών, μεταλλικότητα και ελαφριά φυτικότητα, πρόκειται για την πατραϊκή εκδοχή της Μαλαγουζιάς, με ελαφρύ, όξινο στόμα, δροσερό με αίσθηση πράσινου μήλου, λάιμ και φρέσκια επίγευση. Τιμή: 11 ευρώ Κτήμα Ανέστη Μπαμπατζιμόπουλου Χαρακτηριστική η οσμή φρούτου σε πρώτο πλάνο, ενώ ακολουθούν ίχνη από χαμομήλι, γιασεμί, τριαντάφυλλο και μέλι, και τελείωμα που θυμίζει φρεσκοκομμένο γρασίδι. Στην ίδια ακολουθία συνεχίζουν και τα αρώματα στόματος, ενώ έχει κοφτερή οξύτητα, αίσθηση μεταλλικότητας και ταιριάζει πολύ με πράσινες σαλάτες και με λαδερά πιάτα με λαχανικά. Τιμή: 9,5 ευρώ Νέηλυς, Αναστασία Φράγκου Εξαίσια εκδοχή Μαλαγουζιάς από την περιοχή του Νέου Βουτζά στη Ραφήνα. Έχει χρυσοκίτρινο χρώμα κι όμορφα αρώματα με γλυκά φρούτα, εσπεριδοειδή και γιασεμί και στόμα ισορροπημένο και πλούσιο αρωματικά, καλοδομημένο, στρογγυλό και με φρουτώδη και πικάντικη επίγευση. Τιμή: 8,5 ευρώ

Κτήμα Σαμπάνη Ένα κρασί ιδανικό για να συνοδεύσουμε λευκά κρέατα, ριζότο και ζυμαρικά με λευκές σάλτσες. Αρωματικά είναι τυπικό της ποικιλίας, με έντονο κίτρινο φρούτο, άνθη πορτοκαλιάς, πράσινη πιπεριά και μέντα. Στο στόμα είναι ζωηρό, με καλή δομή και έντονο φρούτο, με λιπαρότητα αλλά και φρεσκάδα. Επίγευση με διάρκεια και αίσθηση κίτρου και βουτύρου. Τιμή: 9,5 ευρώ Κτήμα Ρωξάνης Μάτσα Ζωντανό και πληθωρικό κρασί, με εκρηκτικά αρώματα από εξωτικά φρούτα, ώριμο ροδάκινο, αχλάδι και μπανάνα, περγαμόντο, βούτυρο και άνθη λεμονιάς. Στόμα με πικάντικη αίσθηση φυσαλίδων, γεμάτο, με εντυπωσιακή και αρωματική είσοδο και με καλή σχέση όγκου, οξύτητας και λιπαρότητας. Συνοδεύει ελληνική και μεσογειακή κουζίνα, αλλά είναι κι από μόνο του ένα εξαιρετικό απεριτίφ. Τιμή: 11 ευρώ Κτήμα Γεροβασιλείου Α πό την Επανομή, λ ίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη, είναι ένα κρασί με μοσχάτα αρώματα μεγάλης έντασης, που θυμίζουν τριαντάφυλλο, ρίγανη, λευκό πιπέρι, πεπόνι και κίτρο. Είναι βελούδινο, ελαφρύ και φρουτώδες στο στόμα, κι έχει μεγάλη και αρωματική επίγευση, με τη φρεσκάδα του φρούτου να επικρατεί. Τιμή: 12 ευρώ Καλογέρι, Κτήμα Παπαγιαννάκου Ένα καλοφτιαγμένο κρασί από την Αττική, με αχυροκίτρινο χρώμα, καθαρή μύτη με λευκόσαρκα φρούτα και μέντα, λουλούδια και άνθη εσπεριδοειδών. Παχύ και φρουτώδες στόμα, με φρέσκα φρούτα, αλ λά και βούτυρο, καλή σχέση όγκου, οξύτητας και λιπαρότητας. Θα το σερβίρουμε μαζί με σαλάτες και ριζότο, με φρέσκα κατσικίσια τυριά, αλλά και λιπαρά ψάρια. Τιμή: 11,70 Κτήμα Μωραΐτη Άνθη λεμονιάς, μοσχάτες νότες λουκουμιού, τριαντάφυλλου, φρέσκα βότανα, ανανάς και αχλάδι, συνθέτουν μια εξαίσια μύτη. Πλούσιο στόμα, εξαιρετικά αρωματικό, με υπόσταση και δύναμη. Επίγευση φρουτώδης, με ευγενικό τελείωμα. Ταιριάζει με πιάτα που περιέχουν σπαράγγια, με πράσινες σαλάτες με αβοκάντο και πράσινα λαχανικά, με χορτόπιτες και φρικασέ. Τιμή: 9 ευρώ Αμπελώνες Βατίστα Ετούτος ο εκ Μονεμβασιάς οίνος αποδεικνύει πως η ντελικάτη ποικιλία έχει εγκλιματιστεί

Τη Μαλαγουζιά θα τη συναντήσουμε συχνά σε βαρελάτη εκδοχή, καθώς πολλοί οινοποιοί επιλέγουν να την ξεκουράσουν για λίγο σε δρύινα βαρέλια - παρόλο που θεωρώ τη φρεσκάδα ως το βασικότερο προτέρημά της, έχει σίγουρα ενδιαφέρον να τη δοκιμάσετε κι έτσι.

θαυμάσια και στην Πελοπόννησο. Είναι ελαφρύ και φρέσκο, με όψη πολύ απαλή αχνοκίτρινη, με μύτη βοτανική όπου πρωταγωνιστεί η μέντα και δευτερευόντως το λάιμ, τα εξωτικά φρούτα και τα άνθη νυχτολούλουδου. Η φυτικότητα εκφράζεται και στο στόμα, ενώ έχει έντονη την αίσθηση της οξύτητας, η οποία παραμένει δροσίζοντας και την επίγευση. Τιμή: 12,5 ευρώ Alexandra, Κτήμα Κλαούντια Παπαγιάννη Μια άλλου τύπου Μαλαγουζιά από τη Χαλκιδική, με χαρακτηριστική «πράσινη» αίσθηση στη μύτη, που υπογραμμίζεται από νότες ξερού δυόσμου και άνηθου, αλλά κι από λιβάνι, γιασεμί και κερί. Στόμα όξινο, όπου η φυτικότητα επιμένει και διακρίνεται από την αίσθηση πράσινης πιπεριάς. Ταιριάζει με γεμιστά, με τουρλού, χορτόπιτες και ομελέτα με κολοκυθάκια. Τιμή: 11 ευρώ Δρυός Μαλαγουζιά, Κτήμα Αβαντίς Γεμάτο, πολύπλοκο και βαρελάτο κρασί, με ανοιχτόχρωμο κίτρινο χρώμα με πράσινες ανταύγειες, κι αρώματα βανίλιας, ανθέων, λάιμ και ώριμων λευκόσαρκων φρούτων. Παχύ και φρουτώδες στόμα, με ξηρούς καρπούς, βούτυρο, ψωμί κι αρώματα ώριμου φρούτου να το εμπλουτίζουν. Καλοφτιαγμένο, με το βαρέλι να έχει ενσωματωθεί αρκετά καλά. Τιμή: 14 ευρώ Δρυός Μαλαγουζιά, Κτήμα Καραδήμου Άλλη μια βαρελάτη εκδοχή της Μαλαγουζιάς, με έντονα καπνιστή αίσθηση στη μύτη, η οποία επικρατεί της τυπικότητας της ποικιλίας. Το ίδιο ισχύει και στο στόμα, το οποίο είναι βουτυράτο, με καλό όγκο, γλυκύτητα και τραγανή, όξινη αίσθηση. Είναι κρασί που ταιριάζει πολύ με καπνιστά ψάρια, καπνιστά τυριά και λευκά κρέατα σχάρας. Τιμή: 14 ευρώ Μαλαγουζιά Όψιμου Τρύγου, Κτήμα Γεροβασιλείου Μια πολύ επιτυχημένη γλυκιά οινοποίηση της Μαλαγουζιάς. Ένα κρασί με λαμπερό ξανθό χρώμα κι ώριμα αρώματα λευκόσαρκων φρούτων, νότες λεμονιού και κίτρου, λουκουμιού και καραμέλας. Στόμα με νόστιμη βοτανική αίσθηση, με καλή ισορροπία γλύκας και οξύτητας. Νόστιμη και ζουμερή στην επίγευση. Τάρτες φρούτων και δροσερές φρουτοσαλάτες είναι ό,τι πρέπει για να το συνοδεύσουν. Τιμή: 24,60 ευρώ

MEET THE GREEKS... (

) ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΛΙΔΗΣ

Οινικές περιπέτειες στη Μονεμβασιά

Πολλές φορές τα πράγματα αλλάζουν χωρίς να το έχει θελήσει κανείς, από ένα αναπάντεχο τίποτα, όπως μια λάθος τιμονιά του δόκιμου ή ένα ξαφνικό καπρίτσιο του ανέμου. Και τυχαίνει να είναι τόσο βαθύ το αποτύπωμα αυτών των αθέλητων αλλαγών, που χρόνια μετά, στο μωσαϊκό του κόσμου μας μπορείς να βρεις ακόμα τις ψηφίδες που ξεπετάχτηκαν από την απειρία του νεαρού ναυτικού και τη μάνητα της Μεσογείου… Μάλλον ήταν στα 1298 όταν ένα από τα πειρατικά του φοβερού και τρομερού Ρογήρου Λούρια, αμιράλη του βασιλιά της Αραγονίας Ιάκωβου, τσακίστηκε στα βράχια της Μονεμβασιάς. Βέβαια, ούτε το καράβι ήταν ακριβώς πειρατικό (γιατί ο πειρατικός στόλος του Λούρια δούλευε για λογαριασμό του βασιλιά της Αραγονίας) ούτε ο Λούρια ήταν ακριβώς βασιλικός αξιωματούχος, γιατί τόσο ο ίδιος όσο και οι άντρες του λεηλατούσαν και κούρσευαν κατά ένα μέρος για το βασιλιά και κατά ένα άλλο (μάλλον το μεγαλύτερο) για λογαριασμό τους. Οι διαβόητοι λοιπόν Καταλανοί πειρατές, αυτοί που θριάμβευσαν επί των Ανδευαγών της Νάπολης και του πανίσχυρου γαλλικού στόλου, ηττήθηκαν κατά κράτος στα νερά της Μονεμβασιάς, της μοναδικής Βυζαντινής καστροπολιτείας. Οι Μονεμβασίτες περιέθαλψαν με κάθε δυνατή φροντίδα τους ναυαγούς πειρατές, παρά το ότι οι άνδρες του Λούρια είχαν εισβάλει με δόλιο τρόπο, είχαν λεηλατήσει την Κάτω Πόλη της Μονεμβασιάς και είχαν απαγάγει το μητροπολίτη, μόλις έξι χρόνια πριν. Ή ίσως πάλι τους περιέθαλψαν επειδή ακριβώς ήταν ακόμα νωπές οι αναμνήσεις της λεηλασίας και ο στόλος του Λιούρα προκαλούσε τρόμο σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου… Ό ποιο κα ι αν ήταν το κ ίν ητρ ο τω ν Μο ν ε μ β ασ ι τώ ν, η ισ τορία λ έ ε ι ό τ ι τήρησαν μέχρι κεραίας τους κανόνες της φιλοξενίας και της ναυτοσύνης. Οι πειρατές μεταφέρθηκαν στο Λαζαρέτο, το «νοσοκομείο» της καστροπολιτείας, όπου τους παρασχέθηκε κάθε δυνατή φροντίδα. Κι επειδή την εποχή εκείνη, ευτυχώς για τους αρρώστους, η ιατρική επιστήμη δεν επέτασσε ακόμα λαπάδες και φιδέδες για να επιταχυνθεί η ανάρρωση, οι Καταλανοί είχαν την ευκαιρία να γευτούν το τοπικό κρασί της Μονεμβασιάς, τη Μαλβάζια. Άλλωστε, η λαϊκή μούσα είχε ήδη υμνήσει τις θεραπευτικές ιδιότητες του λευκού κρασιού της Μονεμβασιάς: «Φέρτε κρασί της Μαλβασιάς κρασί της Μονοβάσιας

όπου πίνουνε οι άρρωστοι και βλέπουν την υγειά τους». Οινική ανάρρωση Οι μ παρου τοκα π ν ισ μέ νοι πειρατές ενθουσιάστηκαν με τη Μαλβάζια σε τέτοιο βαθμό, που λέγεται ότι... μακάρισαν την τύχη που είχαν να τσακιστούν στα βράχια της Μονεμβασιάς και να χάσουν το καράβι τους. Ήπιαν, ήπιαν και ξαναήπιαν όσo περισσότερο κρασί μπορούσαν και όταν πια ήταν να φύγουν και να σαλπάρουν με το καράβι που τους παραχώρησαν οι Βυζαντινές Αρχές της Μονεμβασιάς (οι οποίες δεν θα ήθελαν να ανοίξουν και μέτωπο με το Λιούρα όσο συνεχιζόταν ο αγώνας τους για την οριστική εκδίωξη των Φράγκων από την Πελοπόννησο), γέμισαν τα αμπάρια με τη γλυκιά Μαλβάζια. Κι έκαναν το ταξίδι του γυρισμού άνετα, γιατί ήξεραν καλά ότι το μονεμβασιώτικο κρασί θα ήταν το όχημα που θα τους οδηγούσε στη βασιλική συγχώρεση για το λάθος του ναυαγίου. Τελικά οι πειρατές δεν συγχωρέθηκαν απλά. Ο βασιλιάς τούς έδωσε εντολή να γυρίσουν επειγόντως στη Μονεμβασιά και αυτή τη φορά όχι μόνο να γεμίσουν τα αμπάρια με κρασί, αλλά να φέρουν μαζί τους αμπέλια αυτής της τοπικής ποικιλίας που μπορούσε να μαγέψει πειρατές και βασιλιάδες. Οι πειρατές έσπευσαν βέβαια να εκτελέσουν την εντολή του βασιλιά και να επιτελέσουν άψογα την όχι και τόσο δυσάρεστη αποστολή τους. Σάλπαραν γρήγορα για τη Μονεμβασιά και γύρισαν στην πατρίδα τους φέρνοντας μαζί τους το μεθυστικό φυτό. Στη συνέχεια, τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Ξεκινώντας από την Καταλονία, η Μαλβάζια κατέκτησε όλον τον τότε γνωστό κόσμο, σε σημείο που ακόμα και ο Σαίξπηρ πλέκει το εγκώμιό της στον «Ριχάρδο τον Γ’». Εφτακόσια χρόνια μετά, το 1998, όταν η Μονεμβασιά αδελφοποιήθηκε με το Σίντσες, μια πόλη μισή ώρα από τη Βαρκελώνη, η ελληνική αντιπροσωπεία δοκίμασε το κρασί που φτιάχνεται αδιαλείπτως εδώ κι

εφτακόσια χρόνια στην περιοχή, στα ίδια χώματα, από εκείνα τα ίδια αμπέλια που μεταφέρθηκαν τότε από τη Μονεμβασιά. Ενετική φορολογία και ελληνική φοροδιαφυγή Βέβαια, η Ιστορία της Μαλβάζιας ξεκινάει πιο πριν από την ιστορία του ναυαγίου των Καταλανών πειρατών. Ήδη από τα 1235 στα φορολογικά αρχεία της θαλασσοκράτειρας Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας υπάρχει αναφορά στην εισαγωγή και την αντίστοιχη φορολόγηση ποσοτήτων κρασιού από τη Μονεμβασιά, τη Μαλβάζια όπως την έλεγαν Ενετοί και Φράγκοι. Η Μαλβάζια ήταν ήδη πασίγνωστη σε όλο το βυζαντινό χώρο. Ο ουσιαστικός όμως εμπορικός έλεγχος της Ελλάδας από τη Βενετία, ύστερα από την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από Φράγκους σταυροφόρους και Ενετούς το 1204, έδωσε τεράστια ώθηση στη διάδοσή της στην Ιταλική χερσόνησο και ακόμα παραπέρα, σε όλο το δυτικό κόσμο. Η Μαλβάζια έγινε περιζήτητη στις Αυλές και τα αρχοντικά της Ευρώπης, υμνήθηκε στη λογοτεχνία, κι έγινε πηγή αμύθητου πλούτου για όσους ενεπλάκησαν στο κύκλωμα της διακίνησής της. Μάλιστα, για να αυξήσουν ακόμα περισσότερο τα κέρδη τους, παραγωγοί και έμποροι φρόντιζαν το κρασί να εξάγεται πρώτα στην Κρήτη, που έχαιρε ευνοϊκού φορολογικού καθεστώτος από τη Γαληνοτάτη. Από εκεί επανεξαγόταν στη Βενετία, χωρίς φορολογική επιβάρυνση - διαδικασία που, αν μη τι άλλο, αποδεικνύει τις αρχέγονες ελληνικές ρίζες της φοροδιαφυγής… Η καλλιέργεια της Μαλβάζιας επρόκειτο να επεκταθεί σε Ιταλία, Κροατία, Σλοβενία και Κορσική, αλλά με την κατάληψη της Μονεμβασιάς από τους Τούρκους στα 1540, το διάσημο σε όλο τον κόσμο κρασί σταμάτησε να παράγεται στη γενέτειρά του. Ξαναβρίσκοντας το νήμα Το νήμα χάνεται για παραπάνω από τέσσερις αιώνες - χρόνος πολύς, τόσος ώστε εύλογα θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει

οριστική την απώλειά του. Κι όμως, στα τέλη του 20ού αιώνα τα πράγματα αλλάζουν. Αυτή τη φορά δεν είναι κάποιο ατύχημα που φέρνει την αλλαγή, αλλά η συνειδητή προσπάθεια για συντονισμό με τις τάσεις των καιρών. Είμαστε πια στην εποχή όπου το πλέον μοντέρνο στις διατροφικές συνήθειες είναι η αναζήτηση της σύνδεσης με το απώτατο παρελθόν. Η ελληνική οινοποιία αναπτύσσεται ραγδαία, όχι μόνο σε κύκλο εργασιών, αλλά σε ποιότητα –πράγμα που μακροπρόθεσμα είναι το πλέον σημαντικό. Αρκετοί Έλληνες οινοποιοί αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν να σταθούν στο διεθνή ανταγωνισμό με «αρπαχτές». Αρχίζουν να καταλαβαίνουν επίσης ότι η μεταφορά ξένων ποικιλιών (κυρίως γαλλικών) δεν ανοίγει ιδιαίτερες προοπτικές, αφού οι μικροί ελληνικοί κλήροι συνεπάγονται αυτομάτως μεγαλύτερα κόστη από όσους παράγουν ανάλογο προϊόν στο εξωτερικό. Το μέλλον της ελληνικής οινοποιίας μοιάζει να εναπόκειται στο αρχαίο παρελθόν της, δηλαδή στο αν θα ξαναλανσαριστούν στη διεθνοποιημένη αγορά οι παραδοσιακές ελληνικές ποικιλίες. Το ελληνικό Αγιωργήτικο μπορεί να προσελκύσει το διεθνές ενδιαφέρον πιο εύκολα απ’ ό,τι το ελληνικό Cabernet. Μαλβάζια και πάλι Η Μονεμβασιά, λοιπόν, ευθυγραμμίζεται με το πνεύμα της εποχής. Νέοι παραγωγοί επιχειρούν να δημιουργήσουν ποιοτικά κρασιά, στηριζόμενοι στις παραδοσιακές ποικιλίες της περιοχής. Συγκριτικοί έλεγχοι DNA γίνονται στις ποικιλίες Malvasia που καλλιεργούνται κατά κύριο λόγο στην Ιταλία (των οποίων οι πρόγονοι είναι τα αμπέλια που είχαν μεταφέρει οι Ενετοί) και αναδεικνύουν τη συγγένειά τους με τις τοπικές ποικιλίες Θράψα, Κυδωνίτσα και Μονεμβασιά. Πάνω σε αυτές τις μονεμβασιώτικες ποικιλίες (μαζί με το Αγιωργήτικο και το Μαυρούδι, που απαντώνται σε όλο τον ελληνικό χώρο), θα στηριχτεί η νέα οινοποιία της Μονεμβασιάς. Το χαμένο νήμα της Μαλβάζιας ξαναβρίσκεται στις αρχές του 21ου αιώνα από οινοποιούς όπως ο Γιώργος Τσιμπίδης

...MEET THE GREEKS

της Οινοποιητικής Μονεμβασιάς (http://www.malvasiawines.gr), ο Γιώργος Βατίστας των ομώνυμων Αμπελώνων και ο Ηρακλής Τριχείλης της ομώνυμης Οινοποιητικής. Το πείραμα φαίνεται να πετυχαίνει, αφού το μονεμβασιώτικο κρασί εξάγεται πια στις ΗΠΑ, τον Καναδά, τις σκανδιναβικές χώρες, την Ελβετία, τη Μεγάλη Βρετανία. O Βύρων της Μαλβάζιας Όπως είπαμε στην αρχή, καμιά φορά τα πιο ωραία πράγματα προκύπτουν από ένα αναπάντεχο τίποτα, από το ότι είναι Μεγάλη Παρασκευή κι έχει πολύ κόσμο στη

Μονεμβασιά με αποτέλεσμα οι ταβέρνες να είναι γεμάτες και να μην έχεις να κάτσεις, οπότε λες δεν πάμε καμιά βόλτα προς τα κάτω; Και τότε γίνεται το θαύμα, γιατί η βυζαντινή καστροπολιτεία τη νύχτα, με τις γαλαρίες και τα στενά πετρόκτιστα σοκάκια υπό το ημίφως των δημοτικών φαναριών, ασκεί ακαταμάχητη γοητεία. Όχι, δεν είναι ένα ιστορικό φολκλόρ τύπου Ντίσνεϊλαντ, αλλά μια «άψογα ωραία» αισθητική εμπειρία. Και το θαύμα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο, όταν ξαφνικά σε μια αυλίτσα ακούγονται μελωδίες προκλασικής μουσικής και πετάγεται από το πουθενά ένα μεσαιωνικό καπηλειό, φέρνοντας στο νου εκείνες τις γωνιές της Βενετίας όπου ο Κόρτο Μαλτέζε συναντούσε το σταματημένο χώρο. Η «Γευσιγνωσία Βύρων» δεν είναι ούτε εστιατόριο ούτε μπαρ, και δεν έχει σε τίποτα να κάνει με τα μαγαζιά διασκέδασης που συνήθως συναντάμε στους ελληνικούς τουριστικούς προορισμούς. Είναι ένα μέρος για να δοκιμάσεις τα κρασιά της Μονεμβασιάς, συνοδευόμενα από τα μικροσκοπικά, πλην εξαίσια, μεζεδάκια του Βύρωνα και της Βίβιαν, δύο ανθρώπων που έρχονται από αλλού, αλλά εδώ και σαράντα χρόνια επέλεξαν για τόπο τους την καστροπολιτεία. Στου Βύρωνα, λοιπόν, μπορεί να σου συμβούν όσα συνήθως δεν συμβαίνουν, εκείνη τη στιγμή που ο εξαιρετικός Μονεμβάσιος του Τσιμπίδη σε έχει ζαλίσει, οπότε ανακαλύπτεις ότι μια σταλιά κύμινο σε ένα τόσο δα ψωμάκι με ανθότυρο μπορεί να γίνει κάτι σπουδαίο. Αν είσαι μάλιστα τυχερός, μπορεί να ακούσεις και ωραίες ιστορίες από τότε που, σχεδόν μισό αιώνα πριν, είχαν μείνει 4-5 οικογένειες στη Μονεμβασιά, ένας μετανάστης ξαναγύρισε στον τόπο του για να τον ξαναζωντανέψει κι ένας Άγγλος αξιωματικός άρχιζε να σκέφτεται ότι κάπου έπρεπε να ριζώσει κι αυτός. Εκεί στου Βύρωνα, καθισμένος κάτω απ’ τη συκιά, δίπλα στο παλιό κρασοβάρελο, ανάμεσα στους πέτρινους πύργους και με ένα ποτήρι απ’ το εκλεκτό κρασί στο χέρι, καταλαβαίνεις γιατί ο βασιλιάς έδωσε αμέσως εντολή στους πειρατές να αφήσουν τις άλλες αποστολές και να πάνε να του φέρουν τη Μαλβάζια. Αρκεί βέβαια να κλείσεις το κινητό σου... Info «Γευσιγνωσία Βύρωνα», Καστροπολιτεία, Μονεμβασία (ακολουθήστε τα ταμπελάκια από την κεντρική πλατεία του Ελκόμενου Χριστού)

PLANET FOOD... (

) ΧΡΙΣΤIΝΑ ΤΣΑΜΟΥΡΑ (

) APEIRON CORBIS, IML, TOM SALYER

Focus

on bananas Δεν είναι μόνο ένα από τα πιο γλυκά, γευστικά, αρωματικά, χορταστικά και αγαπητά φρούτα που γέννησε ποτέ η φύση. Οι μπανάνες κάποτε στήριξαν ολόκληρες εθνικές οικονομίες, εδραίωσαν εξουσίες και συστήματα, ανεβοκατέβασαν κυβερνήσεις και σήμερα αποτελούν ίσως το διασημότερο street fruit στον κόσμο, εξασφαλίζοντας σε εκατοντάδες πλανόδιους εμπόρους ανά τη γη όχι μόνο την αναγκαία θερμιδική υποστήριξη αλλά και το πολυπόθητο μεροκάματο.

Εκουαδόρ. Στην παραδοσιακή αγορά Zalaron, στην περιοχή του Chimborazo, του ψηλότερου βουνού του Εκουαδόρ, ο μιγάς αγρότης μετράει τα χρήματα πριν δώσει τις μπανάνες στον πελάτη. Από τα εκατ. τόνους μπανάνας που παράγονται κάθε χρόνο διεθνώς, μόνο το 20% μπαίνει σε ελεύθερη διαπραγμάτευση στην αγορά. Ειδικότερα στο Εκουαδόρ, όπου η εγχώρια οικονομία στηρίζεται στις εξαγωγές της (ουσιαστικά στο πετρέλαιο, τις γαρίδες και τις μπανάνες, με τις τελευταίες να φημίζονται για τη γεύση και το άρωμά τους), οι διακυμάνσεις στις τιμές της παγκόσμιας αγοράς καθώς και οι εκάστοτε αλλαγές στην πολιτική των δασμών ασκούν σοβαρότατες επιδράσεις στην εσωτερική ζωή και το βιοτικό επίπεδο του ντόπιου πληθυσμού, κυρίως των μικροπαραγωγών.

...PLANET FOOD

Μαδαγασκάρη. Το τέταρτο σε μέγεθος νησί του κόσμου αναγνωριζόταν το 1999 ως ένας από τους 10 τόπους με την υψηλότερη βιοποικιλότητα στη Γη. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι από τα 10.000 ενδημικά φυτά της Μαδαγασκάρης, το 90% -όχι, οι μπανανιές δεν ανήκουν σ’ αυτό- δε συναντιέται πουθενά αλλού διεθνώς. Όμως οι περιβαλλοντικοί φορείς και οι οικολογικές οργανώσεις κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, αφού η ανθρώπινη δραστηριότητα έχει αφανίσει το 1/3 της βλάστησης, απ’ την οποία μόνο το 18% παραμένει ανέπαφο. Αυτό σημαίνει πως τα πράγματα είναι μάλλον δύσκολα για την κοπέλα με το διαπεραστικό βλέμμα που ζει πουλώντας τηγανητές μπανάνες στο κιόσκι της στην αγορά Hellville του Nosy Be. Η γλύκα της ντόπιας λιχουδιάς, που φτιάχνεται συνήθως με μικρά μπανανάκια βυθισμένα σε κουρκούτι, δύσκολα ζαχαρώνει μια 20ετία υποβάθμισης των φυσικών πόρων, υπό την επίβλεψη του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, συνεχών πολιτικών και στρατιωτικών αναταραχών και με το 70% του πληθυσμού να ζει, σύμφωνα με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, κάτω από το όριο της φτώχειας.

PLANET FOOD...

Κούβα. «Έξω καρδιά» οι Κουβανοί, έχουν ένα μοναδικό τρόπο να μη χάνουν ποτέ the bright side of life και να χαίρονται τη στιγμή στήνοντας απ’ το πουθενά επιτόπια street parties, χορεύοντας σάλσα και μερένγκε στην άκρη του δρόμου ή απλώς σκάζοντας ένα φαρδύ-πλατύ χαμόγελο στον περιφερόμενο φωτογράφο που θα συναντήσουν τυχαία. Σαν το μεταφορέα της φωτογραφίας, που φόρτωσε το τρίκυκλο με μπανάνες και πάει στην αγορά. Οι μπανάνες είναι από τα πιο δημοφιλή φρούτα του εκπληκτικού αυτού νησιού και καθημερινοί στυλοβάτες της διατροφής των ντόπιων, αφού εκτός από ωμές καταναλώνονται και τηγανητές – όχι όμως σαν γλύκισμα όπως είδαμε στη Μαδαγασκάρη ή όπως συνηθίζουν να μας κάνουν δώρο εδώ στην Ελλάδα τα …κινέζικα ντελίβερι, αλλά αλμυρές σαν τσιπς. Παίρνουν, δηλαδή, τις άγουρες, πράσινες μπανάνες, τις κόβουν σε ροδέλες, τις αλατίζουν και τις ρίχνουν στη φριτέζα με το καλαμποκέλαιο. Τα αλμυρά μπανανοτσίπς συνοδεύουν στάνταρ μια άλλη αγαπημένη λιχουδιά των Κουβανών, το τηγανητό κοτόπουλο, που το βρίσκει κανείς κάθε …5 μέτρα στις καντίνες της Αβάνας.

...PLANET FOOD

Μπουρουντί. Πίσω στην πατρίδα προσπαθούν να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους ως πλανόδιοι πωλητές μπανάνας. Είναι 3 από τους 500.000 επαναπατρισθέντες που γύρισαν από την Τανζανία, όπου είχαν καταφύγει για να σωθούν από τις συνέπειες ενός αδυσώπητου εμφυλίου. Η χώρα τους συγκαταλέγεται στις φτωχότερες του πλανήτη: από τα 12.500 περίπου χλμ. του οδικού δικτύου, μόνο τα 1.300 είναι ασφαλτοστρωμένα, σιδηροδρομικό δίκτυο δεν υπάρχει, το δε τηλεφωνικό είναι ίσως το μικρότερο του κόσμου. Αν προσθέσει κανείς σε αυτά ότι το Μπουρουντί υπήρξε το επίκεντρο της γενοκτονίας μεταξύ των φυλών Χούτου και Τούτσι, που είχε συγκλονίσει την κοινή γνώμη το 1996, με τις βίαιες συμπλοκές να συνεχίζονται μέχρι σήμερα, ότι το προσδόκιμο ζωής μόλις που αγγίζει τα 52 χρόνια κι ότι ο μισός πληθυσμός του είναι αναλφάβητος, εύκολα καταλαβαίνει γιατί οι άνθρωποι αυτοί αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους. Εκείνο που δυσκολεύεται κανείς να αντιληφθεί, είναι πού βρήκαν το κουράγιο να γυρίσουν…

...PLANET FOOD (

) TOM SALYER

Γουατεμάλα. Στη μεγαλύτερη χώρα της κεντρικής Αμερικής απ’ τον Ιούνιο ως τον Σεπτέμβριο η βροχή δε σταματάει να πέφτει. Τους υπόλοιπους μήνες, ο ήλιος δε σταματάει να καίει. Και στις δύο περιπτώσεις οι πλανόδιες πωλήτριες μπανάνας έχουν τον τρόπο τους για να επιβιώσουν στους πολύβουους δρόμους της Γουατεμάλας: τις ομπρέλες τους! Εδώ, κρυμμένες στην πολυπόθητη σκιά, θα συνεχίσουν να πουλάνε τα λαχταριστά φρούτα που δεν έφυγαν για εξαγωγές, μέχρι να εξασφαλίσουν ένα μεροκάματο ικανό να θρέψει τις οικογένειές τους. Μπορεί οι μπανάνες που ήλεγχαν κυβερνήσεις να ανήκουν πλέον στο παρελθόν, αλλά οι μπανάνες που στηρίζουν ολόκληρες τοπικές οικονομίες είναι ακόμη και σήμερα ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός για το μικρό, μοναχικό πλανήτη μας…

ATHENS NOISE (

ή οι βλαβερές συνέπειες της ησυχίας

) ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΙΖΟΠΟΥΛΟΣ

Αυτά είναι τα αποτελέσματα

του παραθερισμού!

Δέκα μέρες έλειψα στα βουνά της Ηπείρου και δε μπορώ να συγκεντρωθώ! Ο.Κ., ξέρω ότι η λέξη παραθερισμός προϋποθέτει και θέρος, αλλά αν έγραφα παραεαρισμός –εκ του έαρος, ήτοι της ανοίξεως– ουδείς θα καταλάβαινε, συμπεριλαμβανομένου και του Μπαμπινιώτη, που ούτως ή άλλως δε νομίζω ότι διαβάζει τη στήλη μου! Επιπλέον δε, είναι και ο καλύτερος τρόπος να μιλήσω για το ευτυχές, από καλλιτεχνική άποψη, τριήμερο που προηγήθηκε της απουσίας μου και που περιελάμβανε και την «Τριλογία του Παραθερισμού», απ’ όπου και ο τίτλος της στήλης. Ευγενείς σε ελεύθερη πτώση, παραθερίζουν ατάραχοι, παρά το αδιέξοδο στο οποίο από καιρό έχουν βρεθεί. Τι σας θυμίζει; Δεν ξέρω αν ήταν επιλογή του Χουβαρδά ή πρόταση του Μαστοράκη, αλλά στα χέρια του σκηνοθέτη, ο Γκολντόνι έδειχνε πιο επίκαιρος από ποτέ! Ευφυές κοινωνικοπολιτικό σχόλιο έμοιαζε σα συνέχεια του περσινού οστροφσκικού «Σε στενό οικογενειακό κύκλο» που σκηνοθέτησε ο ίδιος, ομοίως επιτυχώς. Το Εθνικό στα καλύτερά του! Περλέγκας, Λυμπεροπούλου, Πιατάς, Παπαληγούρα, σκηνικά, κοστούμια εξαιρετικά! Η σπουδαιότητα ενός κειμένου αποδεικνύεται όταν, παρουσιαζόμενο από ομάδα ικανών ανθρώπων, ακόμη και 250 χρόνια μετά τη συγγραφή του, δείχνει εντυπωσιακά σύγχρονο και ανατρεπτικό! Ομοίως ευτυχής και η ετέρα θεατρική επιλογή, «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα». Ο Λόρκα πιάνεται από ένα φαινομενικά απλό, εύπεπτο, λαϊκό θέμα και με λόγονυστέρι επεμβαίνει, όπως πάντα, χωρίς επαρκές αναισθητικό. Ο χαμός του πατέρα της οικογένειας επιβάλλει τον εγκλεισμό οκτώ γυναικών, εκ των οποίων, οι πέντε κόρες διψούν για έρωτα, ζωή και ελευθερία. Εκεί που νομίζεις ότι ελέγχεις το συναισθηματικό χάος και ότι είσαι παρατηρητής μιας ιστορίας από άλλη εποχή που δε σε αφορά, διαπιστώνεις ξαφνικά ότι βρίσκεσαι στο επίκεντρο και δεν ξέρεις από πού να φυλαχτείς. Σκηνοθεσία απέριττη και ερμηνείες καθηλωτικές! Κόρα Καρβούνη, Αννέζα Παπαδοπούλου, Τζίνη Παπαδοπούλου, Μπέτυ Αρβανίτη… όλες εντυπωσιακές! Παράσταση δυνατή και συνεπής στο πνεύμα του συγγραφέα, τέτοια δηλαδή που μπορούσε να ικανοποιήσει τόσο έναν απλό και αμύητο θεατή όσο και έναν απαιτητικό θεατρόφιλο. Εγχείρημα που, με μεγαλύτερη όμως δυσκολία, επεδίωξε και νομίζω ότι πέτυχε,

ο Δημήτρης Παπαϊωάννου στο «Μέσα», το οποίο είναι η τρίτη, εκ του τριημέρου, εμπειρία μου - δυστυχώς τελείωσε στις 15 Μαΐου. Και λέω «δυσκολία» γιατί πρόκειται για ένα θαυμάσιο installation στο Παλλάς που απευθυνόταν σε όλους όσοι ήταν διατεθειμένοι να «βιώσουν» αυτό που συνέβαινε. Αναρωτιέμαι αν τελικά χρειάζεται να είναι κανείς εκπαιδευμένος, να βλέπει χωρίς να απαιτεί ή να αφήνεται σε ένα θέαμα έξι ωρών χωρίς να οδηγείται σε αυτό που ονομάζουμε συνήθως «τέλος»! Μετά το πρώτο τέταρτο της ώρας, όπου είχα αλλάξει τριάντα στάσεις στο κάθισμά μου αναρωτώμενος τι είναι αυτό που βλέπω, αποφάσισα να αφεθώ και να ταξιδέψω άκριτα! Σύντομα είδα στη σκηνή τον εαυτό μου –εγώ πότε θα αποκτήσω τέτοιο κορμί;– να επαναλαμβάνει πράξεις στις οποίες δεν έχω δώσει ποτέ σημασία. Φεύγοντας θέλησα να πειραματιστώ και να ζήσω τη ρουτίνα των δικών μου καθημερινών κινήσεων όπως οι ήρωες, χωρίς δηλαδή να μιλάω στο κινητό, να βλέπω τηλεόραση, να διαβάζω εφημερίδες, να ακούω ραδιόφωνο και να καπνίζω! Εγώ, πάντως, μια λύτρωση την ένιωσα… Τη λυτρωτική αυτή λήξη της χειμερινής καλλιτεχνικής σεζόν, ακολούθησε το ταξίδι στα Γιάννενα και μια άλλη, κατά τι πιο διονυσιακή, σεζόν που αφορούσε περισσότερο στην γαστέρα και ουχί στο πνεύμα. Τη διέγερση συναισθήματος ευλάβειας των ημερών της Μεγάλης Εβδομάδας ακολούθησε, κατά τα κερκυραϊκά πρότυπα, από το μεσημέρι του Μ. Σαββάτου, η καθιερωμένη πομπή στο άντρο της ρ-ακολασίας, στο καφενείο του Γκουγιάννου, στο γυαλί καφενέ απέναντι. Τσίπουρο, κλαρίνα, μεζέδες, τσίπουρο, χορός στη μέση του δρόμου, αποκλεισμένοι οδηγοί που γελούσαν και… τσίπουρο! «Γύφτοι», «χωριάτες», «χτενισμένες κότες», «ψευτοεναλλακτικοί», «θείτσες», «ξέκωλα», «κουλτουριάρηδες», ξέχασαν τις ταμπέλες, τις κρίσεις και τις επικρίσεις και έγιναν αυτό που θα έπρεπε να είναι πάντα… μια παρέα χωρίς ετικέτες… μια παρέα όλοι μαζί που έχουν πολλά να πουν, πολλά να ακούσουν

και ακόμη πιο πολλά να τραγουδήσουν! Κάπως έτσι ξεκίνησε και η κατρακύλα… Τα κόκκινα αυγά χωριάτικα, τα αχνισμένα γιαννιώτικα κουλούρια της Βάσως άπαιχτα, η μαγειρίτσα της μαμάς χωρίς λόγια, το ψήσιμο του οβελία εξαιρετικό (να τον ακούτε τον Φαλλιέρο), το κοκορέτσι της Γιούλης απίστευτο… Παραδοσιακά, όπως κάθε Πάσχα έτσι και φέτος, την τιμητική του, από φαρμακευτικής απόψεως, είχε το Ζ, γιατί μπορεί να μη μας φαίνεται, αλλά είμαστε ευαίσθητα παιδιά και δε μπορούμε ούτε το πολύ φαγητό (τινάξαμε τα Zantac) ούτε την ανθοφορία (και τα Zirtek επίσης)! Μεταξύ μας, τα του στομάχου είναι για τους υπόλοιπους. Εγώ έχω τον αχόρταγο… Την τιμητική τους, επίσης, είχαν και άπαντες οι Γιώργηδες, συμπεριλαμβανομένου και εμού. Οφείλω δε να στηλιτεύσω δημοσίως σχετικά άσματα όπως «Κυρα-Γιώργαινα, σ’ το λέω υπευθύνως: ο Γιωργάκης σου είν’ ένας θεατρίνος! Για δουλειά σού μίλησε,

πονηρά σε φίλησε, η αυγούλα μύρισε και δε γύρισε...» κρίνοντάς τα ως ψευδή και ανυπόστατα. Και τώρα πώς θα αδυνατίσουμε που έρχεται το θέρος; Με τόσο σαβούρωμα όχι «Μέσα» ούτε έξω δε μπορώ να εμφανιστώ… Αυτά είναι τα αποτελέσματα του παραεαρισμού… ΥΓ: «... τέλος, σας ζητώ συγγνώμη για τις λέξεις: ψυχή, κάθαρση, γενναία, σπόρος και ιδιαίτερα για τη λέξη αγάπη, λεξιλόγιο παρωχημένο ... αλλά ίσως να οφείλεται σε κάποιου είδους αμήχανη απελπισία ... ευχαριστούμε ...» (Γράμμα στον Ορέστη, Ιάκωβος Καμπανέλλης) @: rizopoulos72@gmail.com εκφραστείτε ελεύθερα εδώ, χωρίς αιδώ! Στείλτε σκέψεις, ιδέες, διαφωνίες, φωτογραφίες… *ο Γιώργος Ριζόπουλος είναι μηχανικός και κατά συνθήκη συγγραφέας και ηθοποιός

RED HOT CHILI PEPPER

Ποιος (δεν)

φοβάται... ...την όμορφη, έξυπνη, σύζυγο, μητέρα, ετών 39, πολυάσχολο στέλεχος που …μόλις απολύθηκε; «Κι εμένα μου είχες τάξει να με κάνεις βασίλισσα…» …κι εγώ η ανόητη το πίστεψα! Με αγκάλιαζε και μου έταζε τον έναστρο ουρανό κι εγώ παρόλο που ήξερα ότι δε μπορεί, αλήθεια σας λέω, τον πίστευα… Αλλά πώς να με κάνεις βασίλισσα, μωρό μου, που ούτε γάιδαρο δε μπορείς να καβαλήσεις; Μου λέτε πώς γίνεται να παντρεύτηκα τον ιππότη Λάνσελοτ και να κοιμάμαι με τον Σάντσο Πάντσα; Ας υποθέσουμε, λέμε τώρα, ότι το μωρό μου ήταν όντως ο πρίγκιπας Ουίλιαμ και εγώ η Κέιτ… ε! σας διαβεβαιώ ότι δε θα διάλεγε εμένα, αλλά την αδελφή μου. Γιατί όσα λογοτεχνικά βιβλία και να διαβάσει, όση ποίηση και να απαγγείλει, όση Φλέσσα και να δει, ο άρρεν την Πίπα θα διαλέξει. Κι ας μην το παραδέχεται. Που σιγά μη δεν το παραδέχεται! Και μην νομίζετε ότι ο πρίγκιπας είναι καλύτερος. Κι αυτός την αδελφή θα επέλεγε αν ήξερε ελληνικά…

Ο «Κόκκινος Θησαυρός»» To TABASCO® είναι ένα προϊόν με παράδοση από το 1868, μετράει δηλαδή πάνω από 140 χρόνια ιστορίας! Είναι 100% φυσικό και φτιάχνεται από διαλεχτές κόκκινες πιπεριές, αλάτι και ξίδι. Οι πιπεριές μετά τη συγκομιδή τους αναμειγνύονται με το αλάτι και τοποθετούνται για 3 χρόνια σε δρύινα βαρέλια, ώστε να ολοκληρωθεί η φυσική ζύμωση και η παλαίωση του προϊόντος και να αποκτήσει την ασυναγώνιστη γεύση του και το λαμπερό κόκκινο χρώμα του. Χρησιμοποιήστε το TABASCO® για να δώσετε πικάντικη γεύση στα αλμυρά πιάτα με κρέατα, θαλασσινά και λαχανικά. Προσθέστε το στις συνταγές σας την τελευταία στιγμή για να απελευθερώσει τη γευστική και αρωματική του ένταση.

Ψαρονέφρι χοιρινό Stir fry με πιπεριές και κόκκινο Tabasco®

Αλλά τι τα θες! Μόλις πέρασε ο Ένας όλα γίνανε καπνός. Ο Θεός, ο μοναδικός, ο παίδαρος. Και ξυρισμένος κι αξύριστος. Και με σορτσάκι και με φράκο. Και με κοτσίδα και κουρούπα. Πιο πρίγκιπας κι από τον γαμπρό. Σε ευχαριστούμε Μπέκαμ που υπάρχεις, κι ας σε χαίρεται η ανορεκτική. Μεταξύ μας, εγώ μαζί του έκανα σεξ εκείνο το βράδυ κι ας μην το ξέρει ούτε ο ίδιος, κι ας μην το κατάλαβε ούτε ο δικός μου ο Σάντσο!

Υλικά για 4 άτομα: 700 γρ. χοιρινό ψαρονέφρι, κομμένο σε μπουκιές, 50 γρ. βούτυρο, 4 κουταλιές της σούπας σησαμέλαιο, 2 μικρά κρεμμύδια, κομμένα σε λεπτά φετάκια, 400 γρ. πολύχρωμες πιπεριές, κομμένες σε λωρίδες, 2 κουταλιές της σούπας χυμός από μήλο (ή πορτοκάλι), 50 ml κρασί λευκό, 2 κουταλιές της σούπας σάλτσα σόγιας, 1/2 κουταλάκι Tabasco®, 1 κουταλιά της σούπας κορν φλάουρ, λίγο φασκόμηλο, ψιλοκομμένο, αλάτι, πιπέρι φρεσκοτριμμένο

Και τώρα πείτε μου, γιατί μετά από όλα αυτά, εγώ αγαπάω ακόμη τον δικό μου πρίγκιπα; Γιατί πιστεύω, ακόμη, ότι αν μπορούσε θα μου τον έφερνε τον έναστρο; …όχι στο κεφάλι ελπίζω.

Ε κ τέ λ εσ η: Ρί χ νε τε σε μπολ τ ις μ πουκ ι έ ς χοιρινού κα ι τ ις αλατοπιπερώνετε. Ζεσταίνετε σε αντικολλητική κατσαρόλα το βούτυρο και το μισό σησαμέλαιο και σοτάρετε τα μικρά κρεμμύδια και τις πιπεριές για 5’, ανακατεύοντας προσεκτικά. Προσθέτετε το υπόλοιπο σησαμέλαιο και τις μπουκιές χοιρινού και συνεχίζετε το σοτάρισμα για 5’, ανακατεύοντας με προσοχή για να μη λιώσουν τα λαχανικά. Προσθέτετε το χυμό μήλου, το κρασί, τη σόγια σος και τέλος το Tabasco® και βράζετε για 10’. Κατόπιν ρίχνετε στην κατσαρόλα, το κορν φλάουρ, το φασκόμηλο, λίγο αλατοπίπερο και συνεχίζετε το βράσιμο για 20’-25’. Σερβίρετε το φαγητό και, αν θέλετε, το συνοδεύετε με ρύζι ή πουρέ.

Με άγαπη Chili Pepper…

Τώρα πείτε μου εσείς γιατί απαγόρευσε η Ελισάβετ το «Kate» και επιβλήθηκε το «Catherine»; Μήπως για να μην παραπέμπει στο «Kiss me Kate», τη μιούζικαλ εκδοχή της «Στρίγγλας που έγινε αρνάκι» του συνονόματου Shakespeare; Άσχημα της την πέφτει η γρίτσω της νεαράς και δε βλέπω να σπάει το ρεκόρ της βασιλομήτορος, βλέπε 101 έτη… Σαν τη Μάγια τη μέλισσα έσκασε μύτη με το κίτρινο, το οποίο παρόλο που στην Ελλάδα είναι το χρώμα του μίσους, γενικώς πιστεύουν ότι θεωρείται χρώμα χαράς, ειδικά αν είσαι με την κυπελλούχο ΑΕΚ. Κανείς δε διαφωνεί όμως ότι το υπερβολικό κίτρινο μετά από λίγο σου διεγείρει το νευρικό σύστημα και εύκολα γίνεσαι Ατρόμητος… Τι μου φταίει τώρα και η γραία; Έχετε δει την πεθερά μου με κίτρινο ταγιέρ; Η χαρά των Beatles! Το Yellow submarine κι αυτή, μια κοψιά… Εδώ που τα λέμε, από τις πιο καλοντυμένες ήταν η βασίλισσα! Να δεις κάτι άλλες αχτένιστες - ούτε στη Βαλτσώρα για Ανάσταση δεν πας έτσι. Φορούσανε τιγρέ τέτοιο που η Τζούλια, στις φιλμ noir ανησυχίες της, δεν καταδέχεται!

Το κόκκινο και το πράσινο TABASCO παράγονται και συσκευάζονται στις ΗΠΑ απο την McILLHENY Co., Avery Island, Louisiana Αντ/ποι:Χατζηπανάγος ΑΕΕ, προέκταση οδού Μάνης, Κάντζα Αττικής, 15 351, τηλ.: 210 6040650 ® TABASCO is a registered trademark and servicemark exclusively of McILLHENY Co., Avery Island, LA 70513

COOK N' ROLL (

) ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΟΥΝΗΣ

Οι καλύτεροι δίσκοι του 2011...

μέχρι τώρα

Κλείστε τους απορροφητήρες, τα μίξερ και τα μπλέντερ και πατήστε το play. Οι δίσκοι αυτοί είναι τόσο καλοί, που «δε λέει» να ακούγονται με παράσιτα. TV on the Radio «Nine Types of Light»

Συστατικά: 200 γρ. κοσμικής funk, 5 τεμάχια ντισκολάτας, 2 κύβοι electrο, 50 γρ. λεπτοκομμένης alternative country και μερικές σταγόνες από ιδρώτα (μετά από χορό) ή από δάκρυα (μετά από χωρισμό). Aποτέλεσμα: Το pop γαρνίρισμα του νέου πιάτου των TV on the Radio, σε προδιαθέτει πως αυτό που πρόκειται να γευτείς δεν θα έχει την γκουρμεδιά των τεσσάρων πρώτων, χωρίς να σημαίνει πως η μπάντα χάνει κάτι από τη μοναδικότητα και τον αντικομφορμισμό που χαρακτηρίζει τη σύνθετη μουσική της κουζίνα εδώ και τόσα χρόνια. Το μόνο που αλλάζει είναι ο τρόπος μαγειρέματος - η ψυχή είναι η ίδια.

Lykke Li «Wounded rhymes»

Συστατικά: 5 σκονισμένα επτάιντσα από τη δεκαετία του ’60, 10 σταγόνες πρωινής δροσιάς από ανοιξιάτικα λουλούδια, μια χούφτα άμμο, 10 γρ. γλυκό του κουταλιού, μια ερωτική νουβέλα, μισή κουταλιά φρεσκοκομμένης ψυχεδέλειας, 5-10 drum machine samples, 2 ξυλόφωνα και μερικά γραμμάρια χρυσόσκονης από τα 80s. Αποτέλεσμα: Η Lykke Li, στη δεύτερη δουλειά της, καταφέρνει να δέσει με επιτυχία πολλών ειδών μουσικές κουζίνες, έχοντας σαν βασικό συστατικό τη χαρισματική απόκοσμη φωνή της και το pop DNA - παρακαταθήκη της σουηδέζικης καταγωγής της.

Αnna Calvi «Anna Calvi»

Συστατικά: 10 παρτιτούρες από ακυκλοφόρητα τραγούδια του Bowie, του Nick Cave και των Velvet Underground, 5 σταγόνες από το άρωμα που φορούσε η Siouxsie στη δεκαετία του ’80, 2-3 ποιήματα καταραμένων ποιητών και αρκετά μπουκάλια κόκκινο κρασί στο χρώμα του αίματος. Αποτέλεσμα: Πριν καν προλάβει να κυκλοφορήσει το ντεμπούτο της, η Ιταλίδα Anna Calvi είχε ήδη καταφέρει να κερδίσει το σεβασμό της παγκόσμιας μουσικής

μπλογκόσφαιρας, αφού το Δεκέμβριο του 2010 το BBC τη συμπεριέλαβε στους υποψήφιους του «Sound of 2011». Έχοντας σκηνική παρουσία σκοτεινής ντίβας και τον τρόπο να δημιουργεί μια πρωτόγνωρα μελοδραματική ατμόσφαιρα στα τραγούδια της, η Calvi δεν γοήτευσε μόνο τα εναλλακτικά blogs αλλά και τον ίδιο τον Brian Eno, ο οποίος σε μια συνέντευξή του τη χαρακτήρισε ως «το πιο σπουδαίο μουσικό πρόσωπο από την εποχή της Patty Smith». Δεν είναι και λίγο…

Βeth Ditto «ΕP»

Συστατικά: 500 γρ. electro-pop αλκοόλης, μια πρέζα ψυχεδελικής ν τίσκο, 2 - 3 κάψουλες new wave παραισθήσεων και πολύ-πολύ coolness. Αποτέλσμα: H Βeth Ditto, γνωστή από την επιτυχημένη της καριέρα ως frontwoman των Gossip, αλλά και από την αδυναμία που της τρέφει ο διεθνής μουσικός Τύπος (όχι αδίκως), άφησε για λίγο στην άκρη τις κιθάρες και τα drums και ασχολήθηκε με το μεγάλο της απωθημένο, που δεν είναι άλλο από την electro-pop. Αφού συνεργάστηκε με αυθεντίες του είδους (βλ. Simian Mobile Disco), κυκλοφόρησε ένα EP με 4 κομμάτια, γεννημένα για να αποτελέσουν favorites στο playlist κάθε electro-dj που σέβεται τον εαυτό του.

PJ Harvey «Let England Shake»

Συστατικά: 7 ποιήματα, 10 κιτρινισμένες σελίδες από βιβλία αγγλικής ιστορίας, 3-4 κομμάτια γκρίζου λονδρέζικου ουρανού, 2 πίνακες με νεκρή φύση αγγλικής υπαίθρου και κάνα-δυο lexotanil. Αποτέλεσμα: Η P.J. Harvey αποχαιρετά την 90s rock persona που πολλοί αγάπησαν, κλείνεται στο σκοτεινό δωμάτιο ενός παλιού σπιτιού στην εξοχή, πίνει αψέντι, διαβάζει αγγλική ιστορία, παίζει πιάνο και συνθέτει 11 εσωστρεφή τραγούδια, που αν καταφέρουν να μπουν στο κεφάλι σου, δεν θα φύγουν ποτέ.

The Kills «Blood Pressures»

Συστατικά: 100 γρ. χώμα από ερημικό αμερικανικό δρόμο, 2 άδεια μπουκάλια Jack Daniels, 6 κάλυκες από περίστροφο, 1 σκισμένο δερμάτινο jacket, 4 σπασμένες χορδές από η λεκ τρική κιθάρα, έ να κιτρινισμένο ερωτικό σημείωμα, μια ταινία του Jim Jarmousch και μια κασέτα με παλιά blues για το αυτοκίνητο. Αποτέλεσμα: Οι Kills, στον τέταρτο μόλις δίσκο τους, ακούγονται πιο ώριμοι από μπάντες με πολύ μεγαλύτερη δισκογραφία, περπατούν για άλλη μια φορά σε σκονισμένα garage μονοπάτια και αφήνουν το no wave/punk blues αποτύπωμά τους, είτε γκαζώνοντας με επιθετικούς ροκ ύμνους είτε προσδίδοντας αναπάντεχες δόσεις λυρισμού με εύθραυστες μοναχικές μπαλάντες.

Pains of Being Pure at Heart «Belong»

Συστατικά: Kιθαριστικά riffs από τραγούδια των Cure, φωνητικά από Jesus and Mary Chain, πλήκτρα από Stone Roses, drums από Smashing Pumpkins, coolness από Field Mice, μελωδίες από Smiths, αναμνήσεις από 90s. Αποτέλεσμα: O δεύτερος δίσκος των Pains of Being Pure at Heart δεν θα αλλάξει την κοσμοθεωρία σας ούτε θα συνταράξει το μουσικό σας σύμπαν. Αν όμως μεγαλώσατε με τα προαναφερθέντα συγκροτήματα και ψάχνετε έναν δίσκο που θα ακούτε στο repeat για να σας φτιάχνει την διάθεση τώρα που καλοκαιριάζει, τότε το Belong είναι το album που ψάχνετε.

Adele «21»

Συστατικά: Ένα είναι το βασικό συστατικό της τεράστιας επιτυχίας του 21 της Adele, το ίδιο που χαρακτήρισε και τον πρώτο της δίσκο, 19: ο μαγικός και όλο και πιο σπάνιος συνδυασμός της ποιότητας με την εμπορική επιτυχία. Αποτέλεσμα: Η Adele, από πολλά υποσχόμενη πρωτοεμφανιζόμενη τραγουδίστρια, μέσα σε δύο χρόνια μετατράπηκε σε καλλιτέχνιδαφαινόμενο, με τα αποθεωτικά reviews του 21 να κατακλύζουν τα μουσικά έντυπα και sites, τις πωλήσεις του δίσκου να κάνουν πρωτοφανή ρεκόρ και τη νέο-soul να αναδεικνύεται σε ένα από τα πιο εμπορικά μουσικά κινήματα όλων των εποχών.

PANTOPOLION

Τα ελαιόλαδα Άλτις βραβεύονται διεθνώς Για μία ακόμη χρονιά τα εξαιρετικά παρθένα ελαιόλαδα ΑΛΤΙΣ Παραδοσιακό και ΑΛΤΙΣ Απαλό διακρίθηκαν στο διεθνή διαγωνισμό γεύσης και ποιότητας ΙΤQI Awards (International Taste & Quality Institute Awards). Το Άλτις Παραδοσιακό, από επιλεγμένους ε λα ιώ ν ε ς, δια κρίν ε τα ι γ ια το βαθ ύ χρυσοπράσινο χρώμα, το ζωηρό άρωμα φρεσκοκομμένης ελιάς και τη μεστή και ευχάριστα πικρή γεύση του. Το Άλτις Απαλό είναι ένα εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, που κλείνει μέσα του τα ξεχωριστά αρώματα της ελληνικής φύσης, των αγρών, της μαντζουράνας και του χαμομηλιού, αρμονικά δεμένα με το άρωμα της ελιάς, ανταμείβοντας τους επιλεκτικούς με τη φίνα γεύση του. Και τα δύο ελαιόλαδα κέρδισαν την προτίμηση καταξιωμένων Ευρωπαίων σεφ και γευσιγνωστών, λαμβάνοντας το καθένα από 2 αστέρια στο διαγωνισμό. Άλτις, το Νο 1 ελαιόλαδο στις προτιμήσεις των Ελλήνων καταναλωτών.

Tώρα στα Everest, και η σαλάτα με 1€ λιγότερο! Από τις 6 Μαΐου έως και τις 30 Ιουνίου στα Everest, τη γνωστή αλυσίδα γρήγορης εστίασης, απολαμβάνετε τη σαλάτα σας από το πόστο salad your way, όπως εσείς τη θέλετε, αλλά με 1€ λιγότερο! Μετά από την προσφορά Nescafe Frappe ή Νες μαζί με την αγαπημένη σας παραδοσιακή τυρόπιτα μόνο με €2, σειρά έχει τώρα η αγαπημένη σας σαλάτα. Η Everest ήταν η πρώτη που εφάρμοσε την πρωτοβουλία μείωσης τιμών στις αρχές του 2010 και συνεχίζει με συνέπεια. Φτιάξτε και εσείς την αγαπημένη σας σαλάτα διαλέγοντας το δικό σας γευστικό συνδυασμό με τέσσερα απλά βήματα: διαλέξτε τη βάση, ζητήστε την ψιλοκομμένη ή κανονική, διαλέξτε ανάμεσα στα πιο φρέσκα υλικά, προσθέστε το αγαπημένο σας dressing ...και απολαύστε τη σαλάτα σας πληρώνοντας 1€ λιγότερο! Η προσφορά ισχύει έως 30/6 σε όλα τα καταστήματα Everest που συμμετέχουν στο πρόγραμμα και διαθέτουν την ειδική σήμανση.

Μικρός Βοριάς Λευκός του Άγγελου Ρούβαλη Χρυσό Μετάλλιο στο Διεθνή Διαγωνισμό Θεσσαλονίκης 2011 πήρε το κρασί Μικρός Βοριάς Chardonnay-Sauvignon Blanc, του οινοτέχνη Άγγελου Ρούβαλη, και προστέθηκε στη συλλογή με τις άλλες διεθνείς διακρίσεις του. Ο Μικρός Βοριάς ξεχώρισε κερδίζοντας ειδικούς και οινογνώστες για το φρουτώδες άρωμα και την έντονη προσωπικότητά του. Το ιδιαίτερο αυτό κρασί αποτελεί ανάμειξη δύο ιδιαίτερων ποικιλιών, Chardonnay και Sauvignon, και παράγεται στο ιδανικό κλίμα που προσφέρουν οι μοναδικοί στον κόσμο αμπελώνες της ορεινής Αιγιαλείας. Το πλούσιο άρωμα εσπεριδοειδών και εξωτικών φρούτων εξισορροπείται από τη δροσερή του οξύτητα, καθιστώντας το άριστο συνοδευτικό για άσπρα κρέατα, πουλερικά, ψητά ψάρια και σπαγγέτι θαλασσινών. www.oenoforos.gr και BEYOND COMMUNICATIONS, Αρτέμιδος 1β, Αγ. Παρασκευή, Αθήνα (Βάσω Τσούνη, τηλ: 210/6014317, κιν. 6977/447004, vtsouni@beyondcommunications.gr)

Το West Coast Cooler «φόρεσε» τα καλοκαιρινά του! Το West Coast Cooler Original και το West Coast Cooler Rose, τα αγαπημένα γυναικεία ποτά, σε αποκλειστική συνεργασία με την Ελληνίδα σχεδιάστρια Katia Delatola (Twisted Classics), «ντύθηκαν» με έντονα χρώματα και καλοκαιρινή διάθεση. Η γνωστή για τα ιδιαίτερα prints της σχεδιάστρια μόδας εμπνεύστηκε από τα χρώματα και τον ανάλαφρο girly χαρακτήρα του West Coast Cooler και δημιούργησε μια limited edition θήκη με λουλούδια και έντονες αποχρώσεις του πράσινου και του φούξια, όπως προστάζει η μόδα γι’ αυτό το καλοκαίρι. Έτσι φέτος, το ανάλαφρο και δροσερό West Coast Cooler μάς αναζωογονεί όχι μόνο με τη συναρπαστική γεύση εξωτικών φρούτων και berries και τον αφρώδη χαρακτήρα του, αλλά και με τη super stylish εμφάνισή του. Το απολαμβάνουμε παγωμένο, σε ψηλό ποτήρι γεμάτο πάγο και με τις φυσαλίδες του να ξεχύνονται λες και μοιράζονται την ανυπομονησία μας για την πιο συναρπαστική εποχή του χρόνου που ξεκινά. Η θήκη του West Coast Cooler by Katia Delatola διατίθεται στο ατελιέ Twisted Classics by Katia Delatola (Ηροδότου 29, Κολωνάκι) σε περιορισμένο αριθμό 200 τεμαχίων υπογεγραμμένων από τη σχεδιάστρια. Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε με τη VALUECOM: Ζέτα Τσακούμη, 210/3252103, zeta_tsakoumi@valuecom.gr Νατάσσα Πανάγου, 210/3252103, natassa_panagou@valuecom.gr

Νέα παγωτά ΚΡΙ ΚΡΙ στα κίτρινα ψυγεία Έχετε ήδη αγαπήσει τον πύραυλο Rodeo και το παγωτό Master ΙΟΝ Αμυγδάλου. Η ΚΡΙ ΚΡΙ καλωσορίζει δυναμικά το φετινό καλοκαίρι του 2011 με νέες γεύσεις παγωτών, που αναμένεται να γίνουν η αγαπημένη σας συνήθεια! Οι λάτρεις της σοκολάτας θα απολαύσουν το Master Cone Φουντούκι με επικάλυψη πραγματικής σοκολάτας γάλακτος, τραγανό μπισκότο και κομμάτια από φουντούκι, και το Master White Chocolate Parfait με επικάλυψη από πραγματική λευκή σοκολάτα γάλακτος και κομμάτια από αμύγδαλα. Η ΚΡΙ ΚΡΙ δημιούργησε ακόμα τη νέα δροσιστική γρανίτα Τop Mojito, το κυπελλάκι Royal με γεύση κακάο αλλά και τη νέα πολυσυσκευασία Scooby Doo για τους μικρούς της φίλους, σε τιμή έκπληξη. Συνολικά 15 προτάσεις παγωτών με τιμές από 0,50 έως 1 € θα υπάρχουν αυτό το καλοκαίρι στα ψυγεία της ΚΡΙ ΚΡΙ. Παγωτά ΚΡΙ ΚΡΙ: Ραντεβού στην απόλαυση, ραντεβού στα κίτρινα ψυγεία.