ICOOKGREEK - SEPT 2007

Τ. 0 6

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 07

ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ

8+ΟΧΤΩ Σπιτικές συνταγές Ποια είναι η ελληνική κουζίνα Η Μαρία Παπαγιάννη θυμάται το κελαϊδί Ρετσίνα, είδος υπό εξαφάνιση; Τα καλά της πόλης Η Λίνα και η πραλίνα Feel good

www.icookgreek.com

So you think you can cook

www.icookgreek.com

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΑΝΤΙ ΓΙΑ EDITORIAL

Της Βάσως Παππή

Η ζωή είναι μικρή για να μη σκοτίζεσαι* Αντί για editorial..................................................................................... 2 Ένας ασύμμετρος Σεπτέμβρης www.icookgreek.com............................................................................. 3 Kλικ στην ελληνική γεύση Hungry Editor’s Choice.......................................................................... 4 Μαζί ο τραχανάς και οι φίλοι του Feel Good................................................................................................. 5 Kι από Σεπτέμβρη γυμναστήριο Νέα πρόσωπα........................................................................................... 6 So, you think you can cook Γνώμη....................................................................................................... 8 Ποια είναι η ελληνική κουζίνα Ομάδα Αιγοπρόβατο................................................................................ 9 Ο τραχανάς και οι φίλοι του Θεσσαλονίκη............................................................................................ 10 ΔΕΘα φεύγετε με τίποτα Μαμάδες και παιδιά................................................................................ 14 Η Μαρία Παπαγιάννη θυμάται το κελαϊδί 8+Οκτώ..................................................................................................... 15 16 συνταγές ελληνικής κουζίνας που αξίζει να μαγειρέψετε Επιτέλους μόνος...................................................................................... 35 Η τυρόπιτα της πρωτάρας Αλκοτέστ................................................................................................... 36 Retsina-retsina, είδος υπό εξαφάνιση. Με τι κρασί; Τότε και τώρα........................................................................................... 38 Μια συνταγή του χθες στην κουζίνα του σήμερα Τα καλά της πόλης................................................................................... 40 Βιβλιοφαγία. Cinema στο πιάτο Η Λίνα και η πραλίνα............................................................................. 42 Greek chic γλυκίσματα από τη Λίνα Γιατρά Ταυτότητα_Σημεία Διανομής.................................................................. 46 Πού θα μας βρείτε (αν σπεύσετε) Μαϊντανοί............................................................................................. 47 Αυτοί μπροστά μας

64 νεκροί από τις πυρκαγιές του φετινού καλοκαιριού. 2.688.340 στρέμματα καμένα το δίμηνο Ιουλίου - Αυγούστου, σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Πληροφοριακό Σύστημα Δασικών Πυρκαγιών – EFFIS, δηλαδή το 12% περίπου των ελληνικών δασών. Μόνο το τριήμερο 24 - 26 Αυγούστου κάηκαν 1.839.870 στρέμματα δασικών και καλλιεργήσιμων εκτάσεων, ενώ χιλιάδες άνθρωποι -μεταξύ των οποίων και πολλοί μετανάστες που είχαν δώσει ώθηση στις τοπικές αγροτικές οικονομίες- έμειναν χωρίς δουλειές, σπίτια και χωράφια. Αγρότης στη Μάκιστο έσωσε το σπίτι του από τις φλόγες με 200 λίτρα κρασί που είχε φτιάξει ο ίδιος, όταν τέλειωσε το νερό και βοήθεια δεν φαινόταν από πουθενά. Οι δημοσιογράφοι της New York Times δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι αυτές οι μαρτυρίες αφορούν ευρωπαϊκό κράτος του 21ου αιώνα. Στην Αρχαία Ολυμπία, σύμφωνα με πρόχειρα στοιχεία του υπουργείου Πολιτισμού, ένα μαρμάρινο μέλος και μερικά με ανάγλυφο διάκοσμο έχουν υποστεί μεγάλη φθορά. Μετά απ’ αυτό, η διεκδίκηση των μαρμάρων του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο γίνεται ακόμα πιο δύσκολη... Εμπρηστές ή καύσωνες; Δεν ξέρουμε τι ακριβώς ξεκίνησε τις φωτιές. Μαθαίνουμε όμως τι έλειπε, τι δε λειτούργησε και οι πυρκαγιές δεν έσβησαν έγκαιρα: Μόνιμο προσωπικό στην Πυροσβεστική, συνεχής ε πιτ ήρησ η των δασών με σ ύ γ χρονα τεχνολογικά μέσα, δεξαμενές νερού και κρουνοί στις δύσβατες περιοχές. Αν μείνουμε στην τεχνοκρατική διάσταση της καταστροφής -η οργάνωση που μας λείπει- έχουμε χάσει την ουσία. Σε μια μέχρι πρόσφατα αναπτυσσόμενη χώρα όπως η Ελλάδα, η μόνη αειφορία έχει να κάνει με την τσιμεντοποίηση. Ξέρουμε ότι μετά από κάθε πυρκαγιά σε δάσος τουλάχιστον 150 στρέμματα οικοπεδοποιούνται. Από το 2006 έως σήμερα έχουν γίνει περίπου 700 αποχαρακτηρισμοί δασικών περιοχών. Μόνο σ το πρώτο εξάμ ηνο του 2007 αποχαρακτηρίστηκαν 206 στρέμματα καμένης γης. Βλέπουμε επίσης ότι το μοντέλο υλιστικής ευζωίας του τύπου «Η ζωή είναι πολύ μικρή για να σκοτίζεσαι» δεν μπορεί παρά να διαιωνίζει τη διαχείριση της τύχης των πολλών από κάποιους που δυστυχώς κάποιες φορές αποδεικνύονται τραγικά για να μην πω εγκληματικά- ανεπαρκείς. Την ώρα που δηλώνουν αδύναμοι μπροστά στην «ασύμμετρη απειλή», 4.000 οργανικές θέσεις πυροσβεστών μένουν κενές.

Το θέμα σήμερα είναι ότι οι πολλοί προσπαθούν να μιμηθούν το λάιφ στάιλ των λίγων, ωραιοποιώντας το δυάρι στην Καλλιθέα με το home cinema που αγόρασαν με 24 μηνιαίες δόσεις και με διακοποδάνεια, ψάχνοντας κάθε τόσο στο ποδόσφαιρο ή στο μπάσκετ ένα λόγο να βγουν μαζικά στους δρόμους. Άρα δεν αγανακτούν πια και επομένως δεν πιέζουν τις κυβερνήσεις να αλλάξουν, αφού ο βασικός σκοπός τους είναι να κάνουν τα 800 ευρώ το μήνα 1.000 και το όνειρό τους να κερδίσουν το ΛΟΤΤΟ. Επομένως, οι Πολεοδομίες αυθαιρετούν, οι πολίτες φοροδιαφεύγουν και οι κυβερνήσεις δεν λογοδοτούν για τη νομιμοποίηση της καταπάτησης των δασών, η οποία γίνεται δυνατή με νομοθετικές πανουργίες που αλλοιώνουν τον επιστημονικό ορισμό του δάσους. Αλλά κι οι λίγοι θα καταλάβουν σύντομα ότι μια μεζονέτα στα βόρεια δεν πρόκειται να τους σώσει από τις εξαιρετικά υψηλές τιμές των ρύπων που καταγράφον ται ήδη σε πολλές περιοχές της Αττικής και οι οποίες αναμένεται να ανέβουν ακόμα περισσότερο μετά την καταστροφή των 60.000 στρεμμάτων της Πάρνηθας (στις 30 Αυγούστου, στη Λυκόβρυση και στο Μαρούσι το όζον ξεπέρασε τόσο τα όρια λήψης έκτακτων μέτρων όσο και τα όρια συναγερμού). Είναι πλέον κάτι παραπάνω από σαφές ότι όλοι πρέπει πια να βγούμε από το λήθαργό μας, αφού πια απειλούμαστε εφ’ όλης της ύλης. Στη διαμαρτυρία της Τετάρτης 29 Αυγούστου στο Σύνταγμα, ένα σιωπηλό σύνθημα γραμμένο σε μια μαύρη μπλούζα έλεγε: «Μην περιμένεις να καεί ο καναπές σου για να σηκωθείς». Τελικά η ζωή είναι πολύ μικρή για να μη σκοτιζόμαστε! * Το κείμενο προοριζόταν για τη φιλοπεριβαλλοντική στήλη μας Κοινή bioλογική, τελικά όμως αποδείχτηκε το μόνο editorial που θα μπορούσε να εκφράσει αυτό τον τόσο ...ασύμμετρο από κάθε άποψη Σεπτέμβρη.

MY HOMEPAGE

Της Χριστίνας Τσαμουρά

www.icookgreek.com Παρότι φύσει -έως και αφελώς καμιά φορά- αισιόδοξη, ήρθε κάποια στιγμή που είπα ότι αυτό το σάιτ δεν πρόκειται να ανεβεί στους αιώνες των αιώνων, ας το πάρουμε πια απόφαση και ας περιοριστούμε στο έντυπο καμάρι μας. Έξι μήνες αναμονή -τι στα κομμάτια, ούτε το taxisnet να στήναμε. Όχι τίποτε άλλο, αλλά κι εκείνη η γλυκιά μας η γιαγιά στη διαφήμιση, μεγάλη γυναίκα είναι, να μην προλάβει να δει -χτύπα ξύλο- τι διαφήμιζε τόσο καιρό; Αυτά σκεφτόμουν με τη χαρακτηριστική άνεση του τεχνικά άσχετου ο οποίος κυκλοφορεί τσακίζοντας τα νεύρα των τεχνικά σχετικών. Αλλά τι σας μπλέκω τώρα κι εσάς με τα δικά μου προβλήματα, το θέμα είναι να κάνετε κλικ στο www. icookgreek.com. οπότε είμαι βέβαιη πως θα καταλάβετε αμέσως, όπως κι εγώ, γιατί περιμέναμε όλοι μας τόσο καιρό για ένα και μόνο σάιτ. Πώς να το τρέξετε Παρότι οι άγ νωσ τες διαδρομές προς άγνωστη κατεύθυνση βάζουν πάντα μια πιο ...ροκ διάσ ταση σ το ταξίδι, το να ξέρεις πού θες να πας και τι μπορείς να περιμένεις από ένα χώρο σού εξασφαλίζει οικονομία χρόνου και ενέργειας καθόλου ευκαταφρόνητη. Και εν πάση περιπτώσει αν υπάρχει δίπλα Εθνική, γιατί να πας από το χωματόδρομο; Στο www.icookgreek.com λοιπόν μπορείτε να βρείτε: 1. Παραδοσιακή ελληνική κουζίνα. Δεκάδες συν ταγές από ολόκληρη την ελληνική επικράτεια ταξινομημένες ανά γεωγραφικό διαμέρισμα, καθώς και τις Συν ταγές που Μας Με γάλωσαν, όπου συναντιούνται τα πιο αγαπημένα πιάτα της ελληνικής οικογένειας μέχρι σήμερα, με την υπογραφή της Κωνσταντίνας Αθανασίου (μας βγήκε ολίγον συνεσταλμένη και ν τρέπε ται να υπογράψει τέ τοιο όγ κο υλικού, αλλά σας το λέω εγώ που είδα τι δουλειά έχει ρίξει επάνω του). Tip. Αν στη συνταγή που διαλέξατε διαπιστώσετε προς μεγάλη σας έκπληξη ότι υπάρχουν τα υλικά αλλά απουσιάζει η εκτέλεση, προς Θεού, μην πάει ο νου σας ότι πρέπει να τη γράψετε μόνοι σας. Ενημερώστε μας μέσω μέιλ στο athanasiou@icookgreek. com ή στο tsamoura@icookgreek.com να διορθώσουμε το πρόβλημα.

2. Ελληνική δημιουργική κουζίνα. Εδώ θα βρείτε όλες τις συνταγές που εμπνεύστηκε ειδικά για το icookgreek ο πραγματικά δημιουργικός και πάντα αγαπημένος μας σεφ Λευτέρης Λαζάρου, κάτοχος όχι μόνο του αξεπέραστου «Βαρούλκου», αλλά και

ενός λαμπερού αστεριού Michelin. Αν τη φοβάστε την υψηλή τεχνική του -παρότι έχουμε απλοποιήσει κάποιες μεθόδους, το επίπεδο δεν κρύβεται, πώς να το κάνουμε...και προτιμάτε να τη γεύεστε από τα χέρια του, στο εστιατόριό του, μάλλον αναζητάτε πιο καθημερινά αλλά πάντα ψαγμένα πιάτα, οπότε η Κωνσταντίνα Αθανασίου είναι ο άνθρωπός σας. Μέσα από τις διάφορες υποκατηγορίες που θα βρείτε στην ενότητα αυτή (Ψαράκι, Κρεατάκι, Πουλερικά, Cooking for One κ.λπ.) θα ψαρέψετε σίγουρα τη συνταγή που ταιριάζει στη στιγμή και τη συνθήκη, την οποία μπορείτε είτε να εκτυπώσετε είτε να αποθηκεύσετε. Το σίγουρο είναι πάντως ότι μπορείτε να τη μαγειρέψετε. Tip. Εκτός από το tip της προηγούμενης ενότητας, που ισχύει κι εδώ αυτούσιο, θυμηθείτε ότι κάτω από τον αθώο τίτλο Γλυκίσματα κρύβονται όλα τα κολασμένα επιδόρπια της Λίνας Γιατρά, μέχρι πρότινος ζαχαροπλάστισσας του «Βαρούλκου».

3.Εγκυκλοpedia. Αν η ανάγνωση της φράσης «λιώνετε σε μπεν μαρί» σας δημιουργεί το ίδιο δυσάρεστο συναίσθημα με την ανάγ νωση του υλικού «νισεσ τές» και αμφότερα σας δημιουργούν μια έντονη διάθεση να πάρετε τελικά σουβλάκια, μην το κάνετε πριν επισκεφτείτε την ενότητα αυτή. Tip. Ακόμη αναρωτιέμαι τι κάνει To Αλφαβητάρι στη Ζωή ενός Πότη μέσα σε ένα τόσο σοβαρό περιβάλλον. Τον Καραγκιόζη μάλλον...

5. Αλκοτέστ. Αρχικά η Κατερίνα Λεγάκη και στη συνέχεια η Νικολέτα Μακρυωνίτου αναλαμβάνουν να μας μεθύσουν με τα καλύτερα κρασιά και αποστάγματα της Ελλάδας αλλά σιγά σιγά και του κόσμου.

Tip. Πιες χωρίς ενοχές και βλέπουμε ποιος θα σε πάει πίσω.

6. Blog. Το μακρύ μας και το κοντό μας σε πλήρη ανάπτυξη. Tip. Να είστε κόσμιοι στις απαντήσεις σας γιατί ο webmaster καραδοκεί και σιχαίνεται τα βρομόλογα.

7. Τεύχη. Όσα τεύχη του icookgreek έχουν κυκλοφορήσει θα τα βρείτε εδώ. Όσα δεν έχουν πάλι, όχι. Με μια απλή ΔΩΡΕΑΝ εγγραφή μπορείτε να τα εκτυπώσετε ολόκληρα ανά πάσα στιγμή στον εκτυπωτή σας. Tip. Βασική προϋπόθεση να έχετε μελάνι.

8. Video. Ειλικρινά ακόμη προσπαθώ να καταλάβω ποιος ανεβάζει τι σε αυτό το section και με τι στόχο, ώστε να σας ενημερώσω. Μέχρι τότε απολαμβάνω το εξαιρετικό είναι αλήθεια βιντεάκι του Jamie για τα σχολεία. Tip. Υπομονή.

4. Ιστορίες. Ενότητα «Να ‘χουμε να λέμε, να διαβάζουμε». Σούπερ ήρωες όπως ο Doktor Food και η Ομάδα Αιγοπρόβατο, σοβαροί άνθρωποι όπως ο Γιάννης Μπουτάρης, ο Λευτέρης Λαζάρου και ο Οδυσσέας Ιωάννου, τραγικές πολυτεχνίτισσες αλλά καλές μαγείρισσες όπως η Κωνσταντίνα και φαιδρές προσωπικότητες με επίφαση σοβαρότητας όπως η περίπτωσή μου συναντιούνται εδώ, όπου γίνεται το έλα να δεις. Tip. Πάρ’ τ’ αυγό και κούρευτο.

HUNGRY EDITOR’S CHOICE

ΝΈΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΗΣΤΙΚΟ ΑΡΚΟΥΔΙ

ΧΙΩΤΙΚΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΜΕ ΟΥΖΑΚΙΑ

Έναν καινούριο κολλητό φαίνεται ότι απέκτησε το Νηστικό Αρκούδι: εμένα, τον iCOOK. Συναντηθήκαμε πριν αρκετό καιρό σε τρελή κρασοκατάνυξη και είπαμε τέτοιο αχαλίνωτο πάθος για τους μεζέδες που συνοδεύονται από τόνους κρασάκια, ουζάκια, τσιπουράκια και αμπελοφιλοσοφίες να μην το αφήσουμε να πάει χαμένο. Άσε που γουστάρουμε κι οι δύο τη μουσική. Ο Αρκούδης βέβαια είναι πιο από τα μέσα και νομίζω λίγο πιο ροκ –να ακούει Μάλαμα άραγε ή θα με κράξει; Όμως τι σημασία έχουν οι ταμπέλες όταν το υλικό είναι καλό; Πες το όπως θες, αρκεί να το απολαύσεις. Οι δυο μας ήπιαμε, φάγαμε και τραγουδήσαμε πολλές φορές παρέα, γελάσαμε από τα βάθη της κοιλιάς μας σχολιάζοντας τις φάτσες μας και τους άλλους, ανταλλάξαμε αγαπημένες συνταγές και λατρεμένα cd και γενικώς περάσαμε τόσο καλά, που λέμε να εμφανιστούμε παρέα και στην τηλεόραση. Εμείς λέμε, βέβαια, αλλά το θέμα είναι αν μας ακούει κανείς. Όσο για την τηλεοπτική εκπομπή του Νηστικού Αρκουδιού, έμαθα από το φιλαράκο μου ότι από 1η Οκτώβρη θα κάνει πρεμιέρα με μια ολοκαίνουρια δημιουργική ομάδα και πολλές νέες συνεργασίες. Μην ανησυχείτε όμως: Ο Δημήτρης Σταρόβας και ο Στάθης Παναγιωτόπουλος θα είναι πάντα εκεί, με τον εντελώς εναλλακτικό τους τρόπο να παρουσιάζουν τα τεκταινόμενα και να ανατρέπουν τα κλισέ. Τα φρέσκα επεισόδια θα ενταχθούν στο δίωρο «Γεύση Ελλάδας», που θα προβάλλει καθημερινά η ΝΕΤ 1.00-3.00 μ.μ. Οικοδεσπότες θα είναι οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι Γιώργος Αμυράς και Ρένια Τσιτσιμπίκου του «Μένουμε Ελλάδα», και το «Νηστικό» θα έχει το δικό του μισάωρο, μεταξύ 2.00 και 2.30 μ.μ. Η «Γεύση Ελλάδας» θα κλείνει με ένα αλλιώτικο 3D δελτίο καιρού για ταξιδιώτες, το οποίο θα παρουσιάζει ο Σάκης Αρναούτογλου (ναι, ναι, της γνωστής οικογενείας, αδερφός του είναι). Μου φαίνεται πολύ καλό και θα ήθελα να συμμετέχω. Αγαπάω παθολογικά την ελληνική κουζίνα, ξέρω να μαγειρεύω τέλεια και είμαι σίγουρος ότι θα σκίσω σε ένα κάστινγκ για ραφ πλάσματα, ελαφρώς αλλήθωρα και με τρία δάχτυλα σε κάθε χέρι. Αρκεί να το κάνουν.

Ένα εξαιρετικά μεθυστικό ραντεβού –το οποίο εξελίχθηκε σε σανίδα σωτηρίας από την τρέλα της καλοκαιρινής Αθήνας, χάρη στην εγκάρδια φιλοξενία που επιφύλαξε η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση της Χίου στους καλεσμένους της– αποδείχτηκε το 1ο φεστιβάλ ούζου «OUZOfest ’ 07» στο λιμάνι της Χώρας. Λίγο η αλμύρα της θαλασσινής αύρας, λίγο τα χρώματα του δειλινού, λίγο οι «Παλιοί διαβάτες» με τα εντεχνολαϊκά τους κόλπα και ο άφθονος Τέττερης, η Απαλαρίνα και οι τόσες άλλες ιστορικές χιώτικες ουζοποτοποιίες που σου γέμιζαν το ποτήρι πριν αδειάσει με το γλυκανισάτο ή μαστιχάτο απόσταγμα, καταλαβαίνετε...Βεβαίως όσο κι αν είχα πιει, η αλήθεια είναι πως ποτέ δε θα ζητούσα ούζο με πεπόνι ή ούζο με λεμόνι ή ούζο με φράουλα, κοκτέιλ που παρασκεύαζαν στο δικό τους «περίπτερο» οι μπάρμεν του νησιού, αν δεν είχαν επιμείνει να τα δοκιμάσω οι κ. νομάρχες και η Βάσω Κριτάκη, ψυχή της εκδήλωσης. Α-π-ί-θα-ν-α! Ποτέ δε φανταζόμουν ότι το ούζο θα μπορούσε να λειτουργήσει τόσο καλά ως long summer drink. Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων βράχνιασα ουρλιάζοντας σα 18χρονο με τον αιώνια αγαπημένο Β. Παπακωνσταντίνου και εννοείται ότι δε μου έμεινε άντερο με τον Γ. Ζουγανέλη κατά τη διάρκεια της «Ροκοπανήγυρις», όπου ο Βασίλης ήταν το ροκ και ο Γιάννης η …πανήγυρις. Το μόνο που με στεναχώρησε, να σας πω και τη μαύρη αλήθεια, ήταν που δεν μπόρεσα να μείνω μερικές μέρες ακόμη για να παρακολουθήσω και τη γιορτή Αγροτουρισμού. Διοργανώνεται κάθε χρόνο στο Δημοτικό Κήπο, από το Τμήμα Τουρισμού της Ν.Α. Χίου σε συνεργασία με το Δήμο Χίου, έχει κεντρικό θεματικό άξονα την προβολή και προώθηση των τοπικών προϊόντων, της παράδοσης και του πολιτισμού του τόπου και μου μίλησε γι’ αυτή με τέτοιο ενθουσιασμό η Έφη Λυπαρή –υπεύθυνη της διοργάνωσης– και η ομάδα της, που πραγματικά λυπήθηκα για την αδυναμία μου να παραστώ. Η λύπη μου βέβαια αυτή δεν με εμπόδισε να φάω όλο το τραπέζι, το βράδυ στην ταβέρνα του Χότζα, μια θαυμάσια σπιτική κουζίνα σε μια θαυμάσια σπιτική αυλή, με ένα παλιό, μικρό αποστακτήριο ούζου που ταίριαζε απόλυτα στο πνεύμα του ανακαινισμένου μεν χώρου, πλην όμως με ιστορία από το 1882.

iCOOK

Χ.Τ.

ΟΜΑΔΑ ΑΙΓΟΠΡΟΒΑΤΟ

Του Δημήτρη Παπαγεωργίου

Ο τραχανάς και οι φίλοι του Χτες το βράδυ καθώς πήγαινα για ύπνο, με τις διακοπές μου παρελθόν και το κλιματιστικό χαλασμένο, ήρθαν στο μυαλό μου αρχικά μια σειρά από καυτές σούπες - που σιχαίνομαι, αλλά που θα ταίριαζαν άριστα με την απόλυτη σούπα του εγκεφάλου μου. Προχωρώντας τη βαθιά σκέψη μου ακόμη βαθύτερα και στην απέλπιδα προσπάθειά μου να κοιμηθώ, αν και ντρέπομαι λίγο να το παραδεχτώ, συνέχισα μετρώντας πρόβατα -και για την ακρίβεια αιγοπρόβατα-, για να καταλήξω να απαριθμώ από μέσα μου ονόματα φαγητών που χρησιμοποιούμε στην καθομιλουμένη για να χαρακτηρίζουμε ευγενικά συνανθρώπους μας. Ιδού λοιπόν το προϊόν της νυσταλέας σκέψης μου: Τραχανάς: Αποκλειστικά χειμερινός χαρακτηρισμός, προσδιορίζει απόλυτα συγκεκριμένο τύπο ανθρώπου. Αναλυτικά, εκτός από βαρετός και χαζός, θα πρέπει ο εν λόγω να έχει και στοιχεία φλώρου, συνδυασμένα με background βορείων προαστίων (να σημειώσω ότι το background βορείων προαστίων τεκμαίρεται από τη συμπεριφορά - δεν αρκεί να μένεις ή να ...κατάγεσαι από την Εκάλη). Ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός χρησιμοποιείται με μεγαλύτερη συχνότητα από τους βόρειους κατοίκους της χώρας μας, πράγμα εξόφθαλμα λογικό, καθώς είναι φαγητό που προτιμάται στα πιο κρύα κλίματα. Ενδεικτική χρήση: Άπαπα! Ήρθε ο διαφημιστής να μας παρουσιάσει τις προτάσεις του και ο τύπος ήταν τρομερός τραχανάς. Κουραμπιές: Στις ελληνικές δημώδεις εκφράσεις το όνομα «κουραμπιές» χαρακτηρίζει μεταφορικά τον άμαχο ή τον άτολμο. Σε επιθεωρήσεις του 1940 «κουραμπιέδες» αποκαλούνταν οι Ιταλοί του Μουσολίνι, όπως στο τραγούδι «Το ευζωνάκι» (πηγή: wikipedia). Για να προχωρήσω τον ορισμό της wikipedia, θα έλεγα ότι πρόκειται για χαρακτηρισμό για όλες τις εποχές, με ιδιαίτερη χρήση την εποχή των Χριστουγέννων. Όπως και ο τραχανάς, χαρακτηρίζει άνθρωπο χαζό, βαρετό και φλώρο, χωρίς όμως να παίζει εδώ ρόλο το background του. Ένας «κουραμπιές» μπορεί να είναι είτε τύπου Κηφισιάς είτε τύπου Πετραλώνων. Όσο δύσκολο είναι να φτιάξεις σωστούς κουραμπιέδες, η επιτυχία των οποίων βασίζεται κατά πολύ στη χρήση σωστών πρώτων υλών, άλλο τόσο δύσκολο είναι για έναν άνθρωπο να φτάσει σε τέτοια περιωπή ώστε να χαρακτηριστεί κουραμπιές. Ενδεικτική χρήση: Μπλέξαμε με έναν κουραμπιέ άλλο πράγμα εχτές. Μας έπρηξε δύο ώρες με το αν πρέπει να φύγει από το πατρικό του, κι έκλεινε τα 42. Κεφτές: Κάνει για όλες τις εποχές. Εν

αντιθέσει όμως με το πόσο νόστιμος είναι ο κεφτές μαγειρεμένος, ο ...ζωντανός κεφτές δεν είναι η καλύτερη παρέα. Χαρακτηρίζει ανθρωπότυπο που έχει κάτι από τραχανά, κάτι από κουραμπιέ και μια εντελώς δική του, ιδιαίτερη κλίση στη χαζομάρα. Ενδεικτική χρήση: Άσε μας, ρε κεφτέ. Εδώ και μια ώρα προσπαθούμε να σου εξηγήσουμε το πρόβλημα με τα ομόλογα κι εσύ μας λες άλλα γι’ άλλα. Χαλβάς: Πιο ανάλαφρος χαρακτηρισμός, εκφράζει ανθρώπους που είναι ευκολόπιστοι, σε σημείο χαζομάρας, που δεν παίρνουν πρωτοβουλίες, που δεν έχουν κριτική σκέψη και ακολουθούν συστηματικά τις υποδείξεις των άλλων. Ενδεικτική χρήση: Το π ίσ τ ε ψες, ρ ε χαλβά; Γιουβαρλάκι: Αποκλειστικά χειμερινός χαρακτηρισμός, και πιθανά ο πιο σαφής. Ο εν λόγω συνάνθρωπος το τρώει όλο το φαΐ του. Ενδεικτική χρήση: Το παιδί σου έχει γίνει σαν γιουβαρλάκι. Κάπου εδώ κοιμήθηκα τελικά και δεν πρόλαβα να επεκτείνω την πνευματική μου αναζήτηση στη χρήση πρώτων - μη μαγειρευμένων υλών για τον χαρακτηρισμό συνανθρώπων μας (π.χ. «Πού πας, ρε βόδι, δε βλέπεις το στοπ;», «Άντε, μωρή κότα, που θες και ΚΤΜ», «Είναι μια σουπιά αυτή...», «Μαζεύτηκαν οι μπάμιες όλες να λύσουν το ταμιακό» κ.λπ.), κάτι το οποίο θα μπορούσαν να κάνουν με μεγάλη επιτυχία οι μαϊντανοί της παρούσας έκδοσης, οι μόνοι άξιοι να (απο)τελειώσουν αυτό το ημιτελές έργο ζωής.

FEEL GOOD

της Χριστίνας Τσαμουρά

Κι από Σεπτέμβρη γυμναστήριο Κοίτα να δεις που έφτασε ο μήνας-σταθμός για τη μεγάλη αλλαγή από την ακινησία στην κίνηση, φέρνοντας μαζί του και το πρωτόγνωρο για κάποιους ερώτημα: «Πώς θα διώξω όσο το δυνατόν περισσότερα κιλά ασκούμενος όσο το δυνατόν λιγότερο, γιατί και βαριέμαι και δεν προλαβαίνω και θα χάσω και τις ειδήσεις»; Είναι γεγονός: Αν υπάρχει μία περίπτωση κάποιος που δε συνηθίζει να γυμνάζεται να κάνει τη μεγάλη στροφή, τώρα είναι η εποχή να ψαχτεί με το γυμναστήριο. Τώρα που ακόμη το πρόγραμμα της καθημερινότητας δεν έχει ξεδιπλωθεί σε όλο του το μεγαλείο και τα κενά που εμφανίζονται από δω κι από κει επιτρέπουν δυο τρεις εμβόλιμες ώρες άθλησης μες στη βδομάδα. Θα μου πεις, γιατί να μην αφήσουμε τα κενά ήσυχα στην... κενότητά τους; Ή, γιατί να μην τα γεμίσουμε με φρέντους, καπουτσίνους, μπίρες και ξάπλες στον καναπέ; Ο λόγος είναι απλός: αν θες να μοιάσεις οπωσδήποτε στον Πάγκαλο, στον Βενιζέλο ή στον Κραουνάκη, βρίσκω πιο λογικό να ξεκινήσεις καλλιεργώντας την εξυπνάδα σου, τη ρητορική σου ικανότητα ή το μουσικό σου ταλέντο. Κάνε ένα οξυδερκές πολιτικό σχόλιο, μίλα απνευστί μισή ώρα χωρίς να χάσεις τον ειρμό σου ή γράψε μια τραγουδάρα στο κάτω κάτω, βρε αδερφέ! Από την εμφάνισή τους βρήκες να αρχίσεις; Η λογική λέει «γυμνάσου»... Θεωρώντας δεδομένο πως συμφωνείς ότι με τη ζωή που κάνουμε (ούτε εγώ ούτε κι εσύ -πιστεύω- περνάμε τη μέρα μας στη σκαλωσιά) η αύξηση του βάρους είναι αναπόφευκτη με την πάροδο των χρόνων

και άρα χρειαζόμαστε γυμναστήριο, ας δούμε πώς θα καταφέρουμε να κάψουμε όσο το δυνατόν περισσότερο λίπος σε όσο το δυνατόν λιγότερο χρόνο -για να μη γεράσουμε και πάνω στο πολυμηχάνημα, που δεν είναι ζητούμενο...Μιλάω για λίπος και όχι για κιλά, γιατί πραγματικά δε θα έπρεπε να ενδιαφέρει κανέναν να δει τη ζυγαριά του 5-10 κιλά κάτω, αν ήξερε πως αυτά έχουν φύγει από μυς. Το γιατί είναι απλό: α) Στους μυς οφείλεται ο μεταβολισμός μας. Όσο πιο πολλοί, τόσο πιο καλός. Σκεφτείτε ότι κάθε κιλό μυϊκού ιστού καταναλώνει περισσότερες από 50 θερμίδες ανά 24ωρο από τις αποθήκες του σώματος για να υπάρξει, ενώ ίση ποσότητα λιπώδη ιστού καταναλώνει μόνο 2 θερμίδες ανά 24ωρο. Λογαριάστε με το νου σας τι απόκλιση σε μεταβολισμό έχουν δυο άνθρωποι στα ίδια ακριβώς κιλά, που του ενός να είναι κιλά λίπους και του άλλου μυϊκά: ο πρώτος παχαίνει και με τον αέρα, ο δεύτερος καίει την μπουκιά πριν την καταπιεί. β) Στους μυς οφείλεται η δύναμή μας και η ομορφιά μας. Οι μύες μας κρατάνε στητούς και όρθιους, μας βοηθούν ακόμη και στις απλές κινήσεις της καθημερινότητας, μας χαρίζουν γοητευτική γραμμή και σιλουέτα. Τι να το κάνεις να είσαι στα λιγότερα κιλά της κατηγορίας σου, όταν σε αυτά δεν αντιστοιχεί ίχνος μυϊκού ιστού, αφού τον

έχει καταναλώσει ολόκληρο ο οργανισμός σου προκειμένου να συντηρηθεί σε συνθήκες αφαγίας; Πώς χάνεις λίπος και όχι μυς; Όπως κατά λαβες το π νεύμα είναι να αδυνατίσουμε χάνοντας λίπος και φυλάγοντας τους μυς όσο γίνεται ανέπαφους. Αυτό θα το πετύχουμε με συνδυασμό γυμναστικής (γι’ αυτό σου λέω: γράψου τώρα γυμναστήριο!) και διατροφής. Η γυμναστική είναι έμμεσα απαραίτητη για τη μείωση του ποσοστού λίπους: επειδή βοηθά στη συντήρηση του μυϊκού ιστού όσο θα χάνεις κιλά (άσε που δημιουργεί αίσθημα ευεξίας, όσο κι αν δεν με πιστεύεις τώρα). Στο ερώτημα «να κάνω βάρη ή διάδρομο», θα σου έλεγα -χωρίς να θέλω να σε στεναχωρήσω- «και τα δύο». Θέλει και αεροβική (αυτό που λες διάδρομο και που μπορεί να είναι και πολλά άλλα), που χρησιμοποιεί μεν το λίπος ως καύσιμη ύλη, όμως παράλληλα τσιμπολογάει κι από τους μυς σου, θέλει και αναερόβια ή γυμναστική με αντιστάσεις (αυτό που λες βάρη, και που επίσης μπορεί να είναι ένα σωρό άλλα πράγματα), που είναι ο μόνος τρόπος να διατηρήσεις το μυϊκό σου ιστό κι αν είσαι καλό παιδί να τον αυξήσεις κιόλας. Από την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα www.maximumfitness.gr ψάρεψα την εξής έρευνα επ’ αυτού: «Συμμετείχαν

δύο ομάδες των 20 ατόμων. Η πρώτη ομάδα γυμναζόταν 3 φορές την εβδομάδα με αεροβική προπόνηση διάρκειας 40 λεπτών της ώρας και η δεύτερη ομάδα γυμναζόταν 3 φορές την εβδομάδα με αεροβική προπόνηση για 20 λεπτά της ώρας και επιπλέον γυμναζόταν με βάρη για άλλα 20 λεπτά της ώρας συμπληρώνοντας συνολικά και αυτή 40 λεπτά γυμναστικής 3 φορές την εβδομάδα. Μετά από 8 εβδομάδες γυμναστικής, η πρώτη ομάδα είχε χάσει 1,5 κιλό από το λίπος του σώματος και 0,5 κιλό μυϊκού ιστού, η δεύτερη ομάδα έχασε 4 κιλά από το λίπος του σώματος και κέρδισε 1 κιλό μυϊκού ιστού». Νομίζω ότι δεν μπορώ να σου υποστηρίξω καλύτερα την αξία της συνδυαστικής άσκησης. Η διατροφή. Εδώ θα πρέπει να σταματήσουν οι δίαιτες στα τυφλά, που το μόνο που κάνουν είναι να αποδιοργανώνουν το μεταβολισμό, να ανεβοκατεβάζουν τα υγρά του σώματος, να βάζουν τον οργανισμό μας σε διαδικασία να κατασπαράσσει ο ίδιος το μυϊκό ιστό του και να μας γεμίζουν επιπλέον λίπος. Πρέπει να τραφούμε έξυπνα και με σύστημα, ρυθμίζοντας κάποιες ουσιαστικές παραμέτρους: α) Ρυθμίζουμε το ποσοστό λίπους. Αν είμαστε γύρω στο 40%, όπως δείχνουν οι έρευνες για τη μέση περιεκτικότητα λίπους στην καθημερινή διατροφή, είναι πάρα πολύ. Θα πρέπει να πέσουμε τουλάχιστον στο 30%. Αυτό δε σημαίνει να πετάξουμε πολύ σημαντικές κατηγορίες -όπως το κρέας, τα γαλακτοκομικά και τα τυριά- έξω. Σημαίνει όμως να διαλέγουμε με προσοχή αυτό που τρώμε. Στην αγορά υπάρχει και αρνί και γαλοπούλα, επίσης κυκλοφορούν τυριά και με 40% λίπος στα 100 γρ. και άλλα με 4%. Σε μας μένει να διαλέξουμε. β) Μειώνουμε το ποσοστό επεξεργασμένων υδατανθράκων και προτιμάμε τους άλλους. Υδατάνθαρακας είναι και το τηγανόψωμο, υδατάνθρακας και η κριθαροκουλούρα. Σε μια σωστή διατροφή για τη μείωση του λίπους έχει θέση μόνο η δεύτερη. γ) Μειώνουμε τη ζάχαρη. δ) Τηρούμε τις βασικές αρχές της μεσογειακής δίαιτας, με έμφαση στα ψάρια, τα λαχανικά, τους σύνθετους, ανεπεξέργαστους υδατάνθρακες, τα όσπρια, το ελαιόλαδο.

ΝΕΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

Συνεντεύξεις στη Νικόλ Λαφαζάνη Φωτό: Βίκυ Λαφαζάνη

So you think you can cook! Τι μπορεί να κάνει ένα αγόρι κι ένα κορίτσι στα 25 τους να «τα δίνουν όλα» στην κουζίνα; Και τι μπορεί να κάνει η κουζίνα γι’ αυτά; Για να μην αναλωνόμαστε σε υποθέσεις, βρήκαμε τη Βιολέτα και τον Γιώργο για να το κουβεντιάσουμε απευθείας το θέμα. Ορεξάτοι και χαμογελαστοί, μας μίλησαν για τη (μικρή τους) εμπειρία και τα (μεγάλα τους) όνειρα!

Βιολέτα Μακρή What a candy girl! Όταν στα 25 σου χρόνια έχεις ήδη ολοκ ληρώσει τις σπουδές σου στη ζαχαροπλαστική και έχεις ανοίξει συνεταιρικά το δικό σου café-bistrot (το «Αλεξανδρινό» για όποιον αναρωτιέται) έχοντας τη συνολική ευθύνη της κουζίνας του, δεν είσαι απλώς ένα γλυκό κορίτσι, αλλά μάλλον ένα κορίτσι με ταλέντο και τσαγανό. Αναρωτιέμαι, Βιολέτα, τι σε ώθησε ν’ ασχοληθείς με τη ζαχαροπλαστική; Οι φίλοι μου. Κάθε φορά που τους έκανα το τραπέζι, ασυναίσθητα έδινα έμφαση στα επιδόρπια. Φρόντιζα πολύ να είναι προσεγμένα όχι μόνο στη γεύση, αλλά και στην εμφάνιση και το σερβίρισμά τους. Ε, κάποια στιγμή μου είπαν «αφού τη βρίσκεις τόσο πολύ έτσι, γιατί δεν το ψάχνεις επαγγελματικά το θέμα;». Κι είχαν τόσο δίκιο... Υπήρχαν μαθήματα στη σχολή που σου άρεσαν περισσότερο; Εκτός απ’ τα μαθήματα τεχνικής, που καθορίζουν έπειτα τη δουλειά μας και αποτελούν τη βάση πάνω στην οποία θα ξε τ υλίξει κανείς σ τη σ υνέ χεια τη δημιουργικότητά του, με γοήτευσε ιδιαίτερα η ιστορία της μαγειρικής τέχνης ανά τους αιώνες. Ανακάλυψα ποια ήταν η σημασία του φαγητού χιλιάδες χρόνια πριν και πώς εξελίχθηκε με τα χρόνια για να φτάσουμε στο σήμερα, που γνωρίζουμε τόσα διαφορετικά είδη κουζίνας. Ναι, μπορώ να πω ότι η ιστορία του πολιτισμού μας με άξονα το φαγητό είναι ένα θέμα που με συγκινεί ιδιαίτερα! Για ποιο γλυκό σου περηφανεύεσαι; Για το καθένα ανεξαιρέτως που θα φτιάξω για πρώτη φορά με επιτυχία! Σπούδασες ζαχαροπλαστική, αλ λά έχεις την ευθύνη όλης της κουζίνας στο cafe-bistrot που εργάζεσαι, με το οποίο έχεις μάλιστα συνεταιρική σχέση.

Γιώργος Λέκκας Off road kitchen experience Ένας ζαχαροπλάστης μπορεί και να μαγειρέψει δηλαδή; Φυσικά, αν δεν πάσχει από έλλειψη φαντασίας! Απ’ τη στιγμή που διαθέτει φαντασία και γνωρίζει τα υλικά που χρησιμοποιεί μπορεί να φτιάξει τα πάντα. Ή σχεδόν. Πώς θα ήθελες να σε δεις στο μέλλον; Προικισμένη με όλο και περισσότερες γνώσεις γύρω απ’ τα υλικά. Φιλοδοξία μου είναι να φτάσω στο σημείο να μπορώ να δένω τα υλικά μας απ’ τη μυρωδιά τους και μόνο. Γι’ αυτό ίσως το «Άρωμα» του Ζίσκιντ είναι τ’ αγαπημένο μου βιβλίο! (γέλια).

Είναι 26 χρόνων και, αφού τέλειωσε τα ΙΕΚ του, σήμερα δουλεύει μάγειρας στο «Off road kitchen» στο The Mall. Ο Γιώργος Λέκκας ονειρεύεται κάποια μέρα να κατορθώσει να μετατρέψει το άρωμα των παιδικών του αναμνήσεων σε πιάτα με ψυχή. Στο μεταξύ, κομπλάρει τη μαμά του όποτε τη συναντήσει στην κουζίνα. Πώς σε υποδέχτηκε η μαμά σου στη σπιτική κουζίνα ως μάγειρα πια; Με κρυφό καμάρι (γέλια). Κομπλάρει που με βλέπει να δουλεύω τόσο μεθοδικά. Εκείνη χρειάζεται το διπλό χρόνο για το ίδιο αποτέλεσμα. Της έμαθα να χρησιμοποιεί αρωματικά βότανα στα φαγητά, ιδίως το δυόσμο και το βασιλικό -που, τώρα πια, τα βάζει ακόμα και στη σαλάτα. Περιέ γραψέ μου με δύο λόγια την εμπειρία των ΙΕΚ. Τα περίμενα κάπως διαφορετικά τα πράγματα εκεί. Νομίζω ότι τους έλειπε η οργάνωση και ο επαγγελματισμός, πράγματα δηλαδή που γενικώς λείπουν απ’ τη χώρα μας. Τελικά όμως, όταν θες κάτι πραγματικά, όσο αντίξοες κι αν βρεις τις συνθήκες, θα καταφέρεις να το μάθεις, έστω και με άλλους τρόπους. Τι είναι πιο δύσκολο, να πετύχεις τεχνικά μια συνταγή ή να δημιουργήσεις μια νέα; Και τα δύο έχουν ακριβώς τον ίδιο βαθμό δυσκολίας. Τεχνικά πρέπει να ισορροπήσεις τη σύνθεση των χρωμάτων για να βγάλεις την εικόνα που θέλεις πάνω στο πιάτο -κάτι σαν πίνακας ζωγραφικής δηλαδή. Αν θελήσεις να δημιουργήσεις μια νέα συνταγή, πρέπει να ισορροπήσεις τη γεύση της. Φιλοσοφία μου είναι πως κάθε νέα γεύση πρέπει να διατηρεί την απλότητα και τη μυρωδιά της. Πόσο δημιουργικό μπορεί να είναι το να φτιάχνεις τα ίδια πάντα πιάτα ενός

μενού που δεν αλλάζει; Καθόλου. Ευτυχώς το μενού ενός καλού εστιατορίου αλλάζει ανά περιόδους. Αυτό βοηθάει και το μαγαζί και τους μάγειρες, τόσο από πλευράς μάθησης όσο και ψυχολογικά. Δε βαριέσαι τόσο εύκολα. Ποιο είναι το κλίμα μεταξύ συναδέλφων σε μια κουζίνα; Για κάποιον που δεν ξέρει μπορεί να του φανεί παράξενο, αλ λά μέσα στην κουζίνα στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων επικρατεί με γάλος ανταγωνισμός. Για να πετύχει μια κουζίνα το στόχο της πρέπει να δεθεί ως ομάδα -δουλειά του σεφ. Μόνο εκείνος μπορεί να ισορροπήσει τις καταστάσεις. Αλλιώς η αποτυχία καραδοκεί. Με το σωματείο μαγείρων έχεις αναπτύξει επαφές; Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω γραφτεί ακόμα. Ελπίζω αν χρειαστώ κάποια βοήθεια να είναι ακόμη πρόθυμοι να μου τη δώσουν. Επαγγελματικά ποια είναι τα όνειρά σου; Πολλοί συνάδελφοί μου θα σου απαντούσαν ότι θέλουν να γίνουν γνωστοί και καταξιωμένοι σεφ. Εμένα φιλοδοξία μου –και αυτό που θα με καλύψει ψυχικά– είναι η εξέλιξη του τρόπου να μεταφράζω το άρωμα, την υπόμνηση μιας παιδικής εμπειρίας, μέσα από μαγειρικές τεχνικές και το αποτέλεσμα να έρχεται από βαθιά μέσα μου, να έχει ψυχή.

ΓΝΩΜΗ

Κωνσταντίνα Αθανασίου• Χριστίνα Τσαμουρά

Ποια είναι η ελληνική κουζίνα Απαλ λαγ μένοι από το σύνδρομο των ξενόφερτων γευστικών συνηθειών, οι Έλ ληνες φαίνεται πως επιστρέφουμε στις ρίζες και την ψυχή της μαγειρικής μας τέχνης: ανακαλύπτουμε την αξία των αγροτικών υλικών της μεσογειακής γης, διδασκόμαστε από τη σοφία της λαϊκής κουζίνας μας, υποκλινόμαστε στην έμπνευση των τοπικών πιάτων και γοητευόμαστε από τον πλούτο και τη γενναιοδωρία της ελληνικής απλότητας. Επιτέλους φαίνεται να κατανοούμε την ουσία και να αδιαφορούμε για life style επιλογές, με αμφισβητούμενο στιλ και συχνά χωρίς ίχνος αληθινής ζωής μέσα τους. Η βάση της παράδοσης Η ε λ λ ηνικ ή κουζ ίνα, θαλασσιν ή και στεριανή (τουλάχιστον στο κομμάτι εκείνο που δεν επηρεάστηκε από τη μικρασιατική ή ιταλική μαγειρική κουλτούρα), ποτέ δεν στηρίχτηκε στην περίτεχνη παρασκευή και στα πολύπλοκα υλικά. Ήταν κουζίνα της «ανάγκης» κι όχι της «πολυτέλειας». Πάντα αφηνόταν στα χέρια της γης και των εποχών, στη νοστιμιά των φρέσκων υλικών τους. Βάση της δεν είχε το πολύ, το ακριβό και το σπάνιο, αλλά αυτό που πρόσφερε -άλλοτε γενναιόδωρα και άλλοτε φειδωλά, πάντα όμως «δωρεάν»- η φύση: η αυλή, το μποστάνι, το χωράφι, το δάσος και βέβαια το πέλαγος ολόγυρά μας. Οι άνθρωποί της Η ετοιμασία του φαγητού στηρίχθηκε εν πολλοίς στη «χρυσοχέρα μαγείρισσα», αλλά αρκετά συχνά και στο «μερακλή άντρα». Η πρώτη, συνώνυμο της «καλής νοικοκυράς», με την απλότητα, την τέχνη και τη σοφία της πήρε επάνω της σχεδόν εξολοκλήρου το κομμάτι της οικιακής κουζίνας, ενώ ο δεύτερος -αφανής ήρωας στο σπίτι- διέπρεψε δημοσίως κυρίως ως μπακάλης, ταβερνιάρης ή καφετζής, που ξεδίπλωνε το μεράκι του την ώρα που απαιτούνταν ένας μεζές για το κρασάκι, τη ρακή ή το ούζο, δηλαδή στην «εκτός σπιτιού» εμπειρία του φαγητού. Ακόμη και σήμερα συναντάμε αυτές τις «χρυσοχέρες» γυναίκες, που είναι συνήθως οι λατρεμένες φιγούρες της μαμάς, της γιαγιάς ή της θείας, να σκύβουν υπομονετικά και με περίσσεια αγάπη πάνω από το τσουκάλι τους ή την κατσαρόλα τους και να «χαϊδεύουν» το φαγητό τους μέχρι να το φέρουν στα ...νερά τους. Και βλέπουμε πώς με τη μαεστρία και την τέχνη τους το πιο ταπεινό και οικείο παρασκεύασμα παίρνει συναρπαστικές γαστρονομικές διαστάσεις. Αλλά και ο άντρας μερακλής, ο ερασιτέχνης μάγειρας, που έχει πια αναλάβει με περηφάνια για τα αποτελέσματα του έργου του και την κουζίνα του σπιτιού, έχει εξελιχθεί σήμερα σε ...περιζήτητο εργένη ή λαμπρό

οικογενειάρχη, που μπορεί να αφιερώσει μέρες ολόκληρες για να ετοιμάσει ένα γεύμα για τους φίλους του. Η φιλοσοφία του «τρώγειν» Το ελληνικό φαγητό είναι πάνω απ’ όλα μοιρασιά και γενναιοδωρία, κοινωνικότητα και εξωστρέφεια. Είναι αφορμή για να βρεθούμε. Η στιγμή της ημέρας που οι Έλληνες μαζεύονται γύρω από το τραπέζι για να απολαύσουν ένα απλόχερο γεύμα ή να τσιμπολογήσουν μεζέδες με ούζο, είναι μια ευλαβική στιγμή που όλοι οι κάτοικοι αυτής της χώρας σέβονται. Το να μοιραστούν οι Έλληνες ένα κρασί και ένα γεύμα με φίλους, στο σπίτι, στο εστιατόριο ή σε μια ταβέρνα, είναι μια βαθιά ριζωμένη κοινωνική συμπεριφορά, που πλέον έχει το χαρακτήρα κοινωνικής ανάγκης. Δεν είναι τυχαίο που η λέξη συμπόσιο, λέξη αρχαία όσο και η χώρα, εάν μεταφραστεί επακριβώς, σημαίνει «πίνω από κοινού», δηλαδή με παρέα. Η ατμόσφαιρα στα τυπικά ελληνικά φαγάδικα (ταβερνάκια, τσιπουράδικα και μεζεδοπωλεία) είναι πολύ χαλαρή, απλή, σχεδόν ράθυμη, χωρίς επισημότητες και φινέτσα, αλλά προκλητικά γοητευτική και αλησμόνητη. Ένα ποτήρι ούζο ή ρακή συνοδευόμενο από ψητό χταπόδι ή κριθαρένιο ντάκο, ενώ κάθεστε κάτω από τη σκιά ενός δέντρου σε μια μικρή ταβέρνα δίπλα στη θάλασσα, ντυμένοι μόνο με το μαγιό και το αλάτι της, σε κάποιο από τα νησιά του Αιγαίου ή στην Κρήτη δεν είναι μια εμπειρία που μπορεί να επαναληφθεί -ούτε καν στο αμιγώς γαστρονομικό της σκέλος- αλλού και σε άλλες συνθήκες, ακόμα κι αν σερβιριστείτε το ίδιο πιάτο και το ίδιο ποτό. Οπουδήποτε κι αν αποφασίσετε να το επαναλάβετε, θα ανακαλύψετε ότι το φαγητό και το ποτό δεν έχουν την ίδια γεύση. H ελληνική εμπειρία του φαγητού δεν μπορεί να επαναληφθεί, να εξαχθεί ή να αντιγραφεί. Είναι απλά κάτι που μπορείς να βρεις, να γευτείς και να απολαύσεις μόνο στην Ελλάδα. Πόσο γκουρμέ πια; Κίνημα ε λ λ ηνικ ής γ κουρμέ κουζ ίνας με τον τρόπο που προσδιορίζεται τόσο το «κίνημα» όσο και το «γκουρμέ» από κουζίνες με σοβαρό background στις υψηλές τεχνικές και στα εξεζητημένα υλικά και με μακροσκελή ιστορία στη γαστρονομία, όπως η γαλλική, δεν υπάρχει - άλλωστε δεν είναι το ζ ητούμενο, αν πρόκειται για κενή αντιγραφή όρων και ύφους και σουσουδίστικη απομίμηση ατμόσφαιρας. Το ότι η Ελλάδα είχε πάντα λαϊκή -αγροτική για την ακρίβεια- και όχι ...έντεχνη κουζίνα είναι μια παράμετρος που δεν πρέπει να διαφεύγει από τους δημιουργούς και τους εστιάτορες, ανεξάρτητα αν αποσκοπούν στη δημιουργία νέων γεύσεων και στην

επίτευξη υψηλών τεχνικών. Οι μεζέδες της Ελλάδας ήταν μεζέδες καφενείου και τα κύρια πιάτα της τα πιάτα του μαγέρικου. Σ’ αυτή την απλότητα είναι η σοφία της, η δύναμή της, η αλήθεια της γεύσης της. Μια χώρα που στην ουσία δε γνώρισε ποτέ αστική τάξη, ιστορικά δεν έχει γνωρίσει ούτε καν αστική κουζίνα, πόσο μάλλον δείγματα υψηλής γαστρονομίας. Αν το καλοσκεφτείτε, η μόνη παράδοση αστικής μαγειρικής που γεύτηκε στ’ αλήθεια η Ελλάδα, είναι αυτή που με μεγάλη νοσταλγία και έμφυτο μεράκι έφεραν μαζί τους οι Μικρασιάτες από απέναντι. Στην ουσία οι πιο περίτεχνες τεχνικές που έχουμε να επιδείξουμε δε γεννήθηκαν εδώ, αλλά στη Σμύρνη και στην Πόλη, γι’ αυτό και έχουν ένα touch αυτοκρατορικής μεγαλοπρέπειας και ένα σεβαστό όγκο κοσμοπολίτικων επιρροών. Η νέα ελληνική κουζίνα Κρατάμε «ένα και στο χέρι» το παραπάνω συμπέρασμα, αλλά -προς Θεού!- αυτό δεν είναι λόγος να μας οδηγήσει στην ανασύσταση του ...καφέ-αμάν. Η πραγματική ανάγκη της εποχής, της κουλτούρας μας και του τρόπου ζωής μας, εδώ, στην Ελλάδα του 2007, πιέζει για μια άλλη ελληνική κουζίνα -πέρα από την παραδοσιακή- και για ένα άλλου τύπου ελληνικό εστιατόριο -πέρα από το κουτούκι. Κουζίνα και εστιατόριο με αισθητική που να ξεφεύγει από την παραδοσιακή, τεχνικές που να διαφοροποιούνται από τις συνηθισμένες, ιδέες που να μην εγκλωβίζονται στην πατροπαράδοτη μαγειρική καθημερινότητα, αλλά όλα αυτά καμωμένα από υλικά πέρα για πέρα ταυτισμένα με τα εδάφη και τις θάλασσες της χώρας μας και γεύσεις εφάμιλλες αυτών που αγαπήσαμε (αν όχι ανώτερές τους). Είναι θέμα της παγκοσμιοποιημένης μας κουλτούρας, που κάπου πρέπει να ...φάει κι αυτή. Ακόμη κι αν γονιδιακά η Μαρίκα Με Το Ντέφι είναι δεδομένη, στο DNA της Ελληνίδας ζει πλέον και μια Βαλκάνια εκδοχή της Κάρι Sex-and-the-City Μπράντσο, στην οποία αρέσει να τρώει ελληνικά, αλλά φορώντας τα καινούρια σινιέ της ρούχα, γκαρνταρόμπα που δεν ενδείκνυται ούτε για το κρασοπουλειό ούτε για την οικογενειακή ταβέρνα «Τα δεκατέσσερα αδέρφια». Εξίσου παγκοσμιοποιημένες είναι πλέον και οι γευστικές μας εμπειρίες, γεγονός που συνδυαζόμενο με το ότι ως λαός -επιτέλους- χορτάσαμε, δημιουργεί νέες διατροφικές ανάγκες, ανάγκες που αφορούν κυρίως το αίσθημα της απόλαυσης και όχι το αίσθημα της πείνας. Πού καταλήγουμε; Σήμερα, λοιπόν, περισσότερο από ποτέ μπορούμε να πούμε ότι και μια νέα ελληνική κουζίνα έχουμε ανάγκη και ένα νέου τύπου ελληνικό εστιατόριο. Κι αν ο «μερακλής» αρκούσε στο παρελθόν για να εκφράσει

ικανοποιητικά το φαγητό έξω από το σπίτι, τώρα πια ο δημιουργός θα πρέπει εκτός από μερακλής να είναι σεφ ή μάγειρας. Άνθρωποι με μια σφαιρική αντίληψη γύρω από το τεράστιο πολιτιστικό κομμάτι που καλούνται να εκπροσωπήσουν και λέγεται σύγχρονο προφίλ της ελληνικής γαστρονομίας. Εδώ το marketing βάζει ένα δυνατό χέρι βοήθειας. Αφού για πολλές δεκαετίες επαναπαυτήκαμε στις δάφνες μας -ίσως επειδή τις είχαμε άφθονεςφαίνεται να συνειδητοποιούμε πια ότι η προώθηση της ελληνικής κουζίνας και των προϊόντων μας στην παγκόσμια αγορά δεν μπορεί να γίνεται με όρους «τζατζίκι, σουβλάκι και μουζάκα» ούτε με ετικέτες που παραπέμπουν σε δωρικούς κίονες, δωδεκάθεο, μαιάνδρους και χλαμύδες. Οι νέοι επιχειρηματίες αλλάζουν το σκηνικό και φέρνουν την Ελλάδα στον 21ο αιώνα με νέους τρόπους προώθησης. Το ίδιο πρέπει να συμβαίνει και με τους σεφ ή τους μάγειρες. Ο ρόλος της μνήμης και των υλικών Σε κάποιο θέμα του ΒΗΜΑgazino μερικοί από τους κορυφαίους σεφ της χώρας απαντούσαν σε ερωτήσεις του περιοδικού, μεταξύ των οποίων και η ερώρηση «Πώς θα περιγράφατε γευστικά την Ελλάδα;». Για τον Λευτέρη Λαζάρου ήταν «μνήμες της παιδικής ηλικίας», για τον Χρύσανθο Καραμολέγκο «οι μαγειρικές της γιαγιάς και της μαμάς μου» και για τον Χριστόφορο Πέσκια «η λευκή φασολάδα της μαμάς μου». Βεβαίως, είπαν και ένα σωρό άλλα πράγματα οι άνθρωποι, όμως σε όλων τις απαντήσεις κεντρικό ρόλο είχε η μνήμη. Γεύσεις, αρώματα και τρόποι μαγειρέματος που κατά το παρελθόν συνδέθηκαν μέσα τους (και μέσα μας) με την αίσθηση της απόλαυσης, της ομορφιάς, της ανεμελιάς και της ασφάλειας. Αυτή η τόσο κεντρική θέση της μνήμης στο θέμα του (γευστικού) ορισμού της Ελλάδας -μόνο ο Μποτρίνι, όπως αν τιλαμβάνεσ τε, δε ν την είχεπαρέπεμπε ευθέως σε ένα μικρό σχόλιο του Επίκουρου στο οποίο προσπαθούσε να ορίσει τη νέα ελληνική κουζίνα: «Είναι το ιμάμ μπαϊλντί ελληνικό; Ο μουσακάς; Τα γιουβαρλάκια;» αναρωτιόταν. Για να καταλήξει λίγο πιο κάτω: «Αν βοηθάει κάτι στο να αναγνωρίσουμε την ελληνικότητα ενός φαγητού, δεν είναι η θεωρητική, ιστορική ή εθνολογική αναζήτηση της ‘‘φύσης’’ ή ‘‘ουσίας’’ της ελληνικής κουζίνας, αλλά η μνήμη. Η συλλογική μνήμη των Ελλήνων, όπως αυτή διαμορφώθηκε μέσα από προσωπικά και οικογενειακά βιώματα, παίζει τον κύριο ρόλο στον καθορισμό της ταυτότητας της ελληνικής κουζίνας». Αν, όμως, ένα στοιχείο ορισμού της ελληνικής γαστρονομίας χάνεται στα βάθη της θύμησης των δημιουργών της και μπορεί και να έχει

ΠΡΩΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΘΑΛΑΣΣΑ

Της Κωνσταντίνας Αθανασίου

Ουζερί «Τα Μυλέλια» μέσα του σημαντικά στοιχεία μη ελληνικά όπως ο «κιοφτές», ένα άλλο στοιχείο που φαίνεται να ενώνει σαν κόκκινο νήμα τις απαντήσεις όλων τους είναι η χρήση συστατικών ταυτισμένων με την ελληνική γη. Στην ερώτηση «Ποιο είναι τελικά το μέλλον της ελληνικής γαστρονομίας;», όλοι βλέπουν ως σημαντικό παράγοντα τη χρήση προϊόντων με ελληνική ταυτότητα. Μνήμη και υλικά είναι τα δύο σημεία που, όπως φαίνεται, πρέπει να κρατήσουμε δογματικά απείραχτα στο νέο μας προφίλ. Όλα τα άλλα είναι στη διάθεση κάθε δημιουργού να τα ανατρέψει. Αυτή, άλλωστε, είναι η δουλειά του. Ο ρόλος των σχολών Είναι υπόθεση των σχολών μαγειρικής να εκπαιδεύουν σωστά τους αυριανούς εκπροσώπους της ελληνικής μαζικής εστίασης, τους ανθρώπους που θα κεντρίσουν το παγκόσμιο ενδιαφέρον με τα προϊόντα, τις τε χνικές, τις γεύσεις μας, που θα πείσουν για τον επαγγελματισμό τους και τις γαστρονομικές τους προθέσεις. Να τους μάθουν να δημιουργούν πιάτα με ελληνική ταυτότητα, που να πιστοποιείται τόσο από τα υλικά όσο και από τις τεχνικές μαγειρικής, χωρίς να υστερούν βέβαια σε δημιουργική έκφραση και σε σύγχρονη παρουσίαση. Πιάτα που να καταφέρνουν να ισορροπούν ανάμεσα στην παράδοση και στο σύγχρονο γαστρονομικό σκηνικό. Απαλλαγμένα από περιττά λιπαρά -όπως απαιτεί η σύγχρονη υγιεινή κουζίνα- και συμπληρωμένα με ευφάνταστες φρέσκες γαρνιτούρες και αρωματικές σάλτσες και με αρωματικά που θα αναδεικνύουν -και δε θα καλύπτουν- τις φυσικές γεύσεις των τροφών. Η νέα γενιά μαγείρων οφείλει να επιβάλει την ευταξία στα ελληνικά πιάτα, να πετύχει περισσότερη καθαρότητα και πιο εκλεπτυσμένο σερβίρισμα. Τόσο η εγχώρια όσο και η διεθνής αγορά είναι βέβαιο ότι θα καλοδεχτεί αυτή την τάση. Η θέση του Λευτέρη Λαζάρου Αν ο Alain Ducasse κατάφερε να γίνει η γέφυρα στη γαλλο-ιταλική μεσογειακή κουζίνα, γιατί ο δικός μας Λευτέρης Λαζάρου δε θα μπορούσε να προωθήσει την ελληνο-ιταλική εκδοχή της μεσογειακής μαγειρικής; Ο ίδιος έχει και θέση και άποψη. Τι μεταφέρουμε όπως την εξέφρασε στο «Κέρασμα»: «Έχουμε την τύχη, οι νέες τάσεις και οι γευστικές προτάσεις σε όλες τις κουζίνες του κόσμου να φέρνουν στο επίκεντρο την υγιεινή διατροφή, τη χρήση πιο υγιεινών προϊόντων. Ακόμη και η γαλλική κουζίνα, καθώς και η κουζίνα βορειότερων χωρών, βγάζει το βούτυρο από το φαγητό. Στην Ελλάδα υπάρχει από πολύ παλιά η διατροφική πυραμίδα: το μέλι, το ελαιόλαδο, η ελιά, η χιώτικη μαστίχα. Έχουμε την τύχη να έχουμε το

ελαιόλαδο στα χέρια μας. Και να έχουμε ένα πολύ καλύτερο ελαιόλαδο από αυτό της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Τυνησίας και οποιασδήποτε άλλης χώρας. Δεν θα ξεχάσω τις υστερίες των Ιαπώνων, επειδή μια έρευνα έδειξε ότι η χιώτικη μαστίχα έχει ένα ένζυμο που προλαμβάνει το έλκος και τον καρκίνο του στομάχου. Είναι λοιπόν ευκαιρία, εκμεταλλευόμενοι την παγκόσμια τάση για υγιεινότερη διατροφή και χρήση προϊόντων από περισσότερες διατροφικές ομάδες, να περάσουμε τις δικές μας τάσεις μέσα στις κουζίνες τους. Αυτό που προσφέρει το ελληνικό προϊόν είναι η ποιότητά του, που όμως δεν είναι πάντα σταθερή. Πρέπει λοιπόν να εξασφαλίσουμε τη σταθερή ποιότητα και να πιστοποιήσουμε ότι θα είναι κάθε φορά ίδια. Πρέπει οπωσδήποτε να κάνουμε το προϊόν πιο ελκυστικό. Να βλέπει ο άλλος μια ελκυστική εικόνα, ένα ωραίο περιτύλιγμα, μια σωστή συσκευασία. Άλλωστε, όλα αυτά είναι στοιχεία που θα αυξήσουν και την αγοραστική αξία των προϊόντων μας. Η Ελλάδα διαφοροποιείται από τις άλλες χώρες με τον ήλιο και τη θάλασσα, αλλά κυρίως με τον ίδιο το λαό της, τον ίδιο τον Έλληνα, που είναι φιλόξενος και με λίγη παιδεία θα μπορούσε να γίνει πιο ευγενικός. Η Ελλάδα δεν είναι μια χώρα με γαστρονομικό τουρισμό και ανεπτυγμένη γαστρονομική κουλτούρα. Ο Γάλλος μπορεί να διανύσει 200 χιλιόμετρα για να πάει σε ένα château και να δοκιμάσει ένα εκλεκτό έδεσμα. Ο Έλληνας όμως δύσκολα θα λοξοδρομήσει από την Εθνική Αθηνών Λαμίας 50 χιλιόμετρα για να πάει να φάει σε ένα καλό ταβερνάκι στην Καλαμπάκα. Στο Παρίσι το κάνουν. Γι’ αυτό και πρέπει να ευαισθητοποιηθούμε πρώτα εμείς οι ίδιοι, ταυτόχρονα όμως να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον, να δείξουμε εφαρμογές στο Γάλλο, τον Ιταλό κ.λπ. Ότι η φέτα, για παράδειγμα, δεν είναι μόνο για τη σαλάτα: μπορεί να γίνει και παγωτό, μπορεί να γίνει και τηγανητή, μπορεί να γίνει με σουσάμι ή κουλούρι. Να του δώσω δηλαδή το ερέθισμα με 4-5 δικές μου ιδέες, να τον κάνω να προβληματιστεί και να πειραματιστεί με γνωστά και άγνωστα υλικά. Όμως, αυτό πρέπει να γίνει συνείδηση σε όλους μας. Η γευστική μας παράδοση πρέπει να προσφέρεται με συνείδηση και περηφάνια. Δεν μπορεί να έρχεται ο τουρίστας, και στο πρωινό του ξενοδοχείου να του προσφέρουν τον καφέ με ιταλικά ή δανέζικα κουλουράκια. Πρέπει να του προσφέρουμε αυτό που έχουμε: λουκούμι ή ένα μαντολάτο. Αυτό είναι που πρέπει να περάσουμε στη συνείδηση του Έλληνα. Οι λύσεις θα βρεθούνε μόνο μέσα από την παιδεία»...

Στο πλαίσιο της Γιορτής της Θάλασσας (από 27/08-2/09), που διοργανώθηκε από το Ναυτικό Όμιλο Ελλάδας (ΝΟΕ) στήθηκε ένα παραδοσιακό ουζερί, όπου οι επισκέπτες είχαν την ευκαιρία να πραγματοποιήσουν μια γευστική περιπλάνηση στις παραδοσιακές και αυθεντικές ελληνικές γεύσεις, τους τοπικούς μεζέδες και τα πρωτότυπα εδέσματα που ετοιμάζουν με μεράκι και φροντίδα «Τα Μυλέλια». Μάλισ τα την Παρασκευή 31/08, που το I CοοkGreek επισκέφτηκε το ουζερί, το πρόγραμμα περιλάμβανε ένα κεφάτο διαγωνισμό μαγειρικής από ερασιτέχνες αλλά παθιασμένους μάγειρες ιστιοπλόους, που προσπάθησαν να κερδίσουν τους παρευρισκόμενους –επισκέπτες και κριτική επιτροπή– με τη δική τους εκδοχή στη συνταγή «Χταπόδι με κοφτό μακαρονάκι». Μετά το διαγωνισμό η Χριστίνα Παντελεημονίτη, η ακούραστη και ανήσυχη ψυχή της επιχείρησης «Τα Μυλέλια», είχε ετοιμάσει με τα καλούδια της μια υπέροχη ουζοκατάσταση με ψαγμένους μεζέδες. Από το μεζεδοκατάλογο δεν είχαμε τι να πρωτοδιαλέξουμε και τι να πρωτογευτούμε: Μελιτζανοσαλάτα Καπνιστή, Λιαστές Τομάτες σε Λάδι, Καλαμαράκια Μαγειρευτά, Χταπόδι Μαγειρευτό Κρασάτο, Πικάντικες Παπαρδέλες & Πράσινη Σάλτσα ΜαϊντανούΤόνου, Μακαρονάκι Κοφτό & Σάλτσα Χταποδιού, Τυλιχτάρια Ψητών Λαχανικών, Καπνιστή Φέτα, Φάβα με Καραμελωμένα Κρεμμύδια & Κάππαρη, Φακές με Κρεμμύδια & Χουρμάδες, Τυροκαυτερή Πράσινης & Κόκκινης Πιπεριάς, Αμπελοντολμάδες Χαλουμιού, Ελιές με Κύμινο και Πορτοκάλι, Καυτερά Ρεβίθια, Λαδοτύρι, Λακέρδα και Θαλασσινός Παστουρμάς. Τα παιδιά, μικρά και μεγάλα, ξετρελάθηκαν με τη Μανταρινάδα, τη Βυσσινάδα και το Υποβρύχιο και όλοι ανεξαιρέτως κλείσαμε τη βραδιά με στραγγιστό γιαούρτι σερβιρισμένο με μια ποκιλία από γλυκά του κουταλιού που μας έριξαν σε μεγάλη αμαρτία: Γλυκό Λεμόνι με Κουκουνάρια, Γλυκό Βύσσινο με Μέλι, Γλυκό Πορτοκάλι, Γλύκισμα Μελιού με Ξηρούς Καρπούς και Δαμάσκηνα Γεμιστά με Καρύδια σε Κονιάκ. Την επόμενη μέρα στο τραπεζι της δεξίωσηs για τους Ολυμπιονίκες το μενού περιλάμβανε Ζυμαρικά «Τα Μυλέλια» ζυμωμένα με Ρόκα και Σάλτσα «Τα Μυλέλια» Πέστο Μαϊντανού – Καπνιστού Τόνου μαγειρεμένα από τον chef του NOE, Πλεξούδες Zυμαρικών «Τα Μυλέλια» ζυμωμένες με Τομάτα & Ρίγανη και Σάλτσα «Τα Μυλέλια» Τομάτας-Μελιτζάνας μαγειρεμένα από τον chef του NOE. Όσο για το επιδόρπιο; Γλύκισμα Μελιού «Τα Μυλέλια» σερβιρισμένο πάνω σε γιαούρτι.

μου και είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό. Είναι σεμνή, ανεπιτήδευτη, απίστευτα ουσιαστική και δοτική. «Τα Μυλέλια», το δημιούργημά της, είναι σαν τη ζωή της. Μια ζωή γεμάτη από γεύσεις, αρώματα και μουσικές, ένα ταξίδι στους δρόμους της ποιότητας, μια διαρκής συνεύρεση με τους αυθεντικούς Έλληνες της επαρχίας, τους υπερήφανους για την καταγωγή και τα προϊόντα τους. Από όλα αυτά εμπνέεται και δημιουργεί ακούραστα 15 χρόνια τώρα. Και αυτή, τη δική της ζωή, την κλείνει στα βαζάκια της και μας την κερνάει με γενναιοδωρία.

Η Χριστίνα – θα με μαλώσει τώρα που γράφω γι’ αυτήν, αλλά δεν κρατιέμαι– είναι φίλη

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Του Πάνου Κοσμά

ΔΕΘα φεύγετε φέτος... Η «ατζέντα» της 72ης ΔΕΘ εμπλουτίζεται αναγ κασ τ ικά με το ζ ήτ ημα τ ης ανασυγκρότησης των πληγεισών από τις πυρκαγιές περιοχών και της θωράκισης δασών και κοινωνικών υποδομών από πυρκαγιές και «ακραία» καιρικά φαινόμενα. Η φετινή, 72η ΔΕΘ είχε ήδη μια ιδιαιτερότητα η οποία θα καθόριζε την πολιτική ατζέντα των υψηλών επισκεπτών της (του πρωθυπουργού και των αρχηγών των άλλων πολιτικών κομμάτων της Βουλής): Τα επίσημα εγκαίνιά της θα πραγματοποιηθούν περίπου μία βδομάδα πριν τις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου. Αυτό -μεταξύ άλλων- έχει αποτέλεσμα ότι το διήμερο Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου - Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου, εκτός από τα επίσημα εγκαίνια της έκθεσης από τον ίδιο τον πρωθυπουργό και την καθιερωμένη μεγάλη συνέντευξη Τύπου που θα δώσει και εκτός από την επίσης καθιερωμένη συγκέντρωση διαμαρτυρίας των συνδικάτων και άλλων κοινωνικών οργανώσεων, στη συμπρωτεύουσα θα «συνωστιστούν» και όλοι οι αρχηγοί των υπόλοιπων κοινοβουλευτικών κομμάτων. Όμως, οι φονικές και καταστροφικές πυρκαγιές που ακολούθησαν την εξαγγελία της ημερομηνίας των εκλογών τροποποιούν -αυτή τη φορά ακόμη πιο «βίαια»- αυτή την ατζέντα. Αν μάλιστα επαληθευτούν κάποιες προβλέψεις ότι το ...μετεωρολογικό δελτίο θα στρώσει το δρόμο προς τη ΔΕΘ με νέα «σοκ», όπως για παράδειγμα καταστροφικές πλημμύρες, τότε η 72η ΔΕΘ θα διεκδικήσει επάξια τον τίτλο της πιο ...ιδιόμορφης ΔΕΘ στην ιστορία του θεσμού. Η Θεσσαλονίκ η λοιπόν θα ζ ήσει ένα πρωτότ υπο κ ρεσέ ν το πολ ιτι κών και κοινωνικών παρεμβάσεων στο εισαγωγικό διήμερο της ΔΕΘ. Ωστόσο, αυτό δεν πρόκειται να ξενίσει κανέναν. Ούτε τους Θεσσαλονικείς ούτε τους εκθέτες από 26 χώρες που συμμετέχουν επίσημα στη φετινή διοργάνωση ούτε τους εκπροσώπους των 15 επίσημων κρατικών συμμετοχών. Διότι, αν μη τι άλλο, η ελληνική τραγωδία των ημερών έχει κάνει το γύρο του κόσμου και έχει ευαισθητοποιήσει διεθνώς. Όσον αφορά τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού, είναι προφανές ότι θα χρωματιστούν ιδιαίτερα από την τραγωδία των καταστροφικών πυρκαγιών. Σε πρώτο πλάνο, λοιπόν, θα είναι η ανακεφαλαίωση των μέτρων άμεσης συνδρομής που ήδη έχουν εξαγγελθεί, αλλά κυρίως το πρόγραμμα ανασυγκρότησης των πληγεισών περιοχών. Όλα αυτά θα ενταχθούν στο γενικότερο κεφάλαιο που θα αφορά τα μέτρα ανάπτυξης τ ης πε ριφέ ρε ιας κα ι ε ν ίσ χ υσ ης του

10

Διεθνές Συμπόσιο Γαστρονομικού και Οινικού Τουρισμού αγροτικού πληθυσμού. Εν προκειμένω, θα επαναβεβαιωθεί η δέσμευση ότι το 80% του 4ου Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης θα κατευθυνθεί στην περιφέρεια, θα εξαγγελθούν νέες αυξήσεις των συντάξεων του ΟΓΑ από το 2009 (οι δύο δόσεις αύξησης που ήδη νομοθετήθηκαν είναι για το 2007 και 2008), θα αναληφθεί δέσμευση για ένταξη των τρίτεκνων οικογενειών (αφορούν ιδιαίτερα την περιφέρεια) στο καθεστώς ενίσχυσης των πολυτέκνων. Γενικότερα, το μοτίβο της πρωθυπουργικής ομιλίας θα είναι «Μεταρρυθμίσεις με κοινωνική συνοχή και συναίνεση». Στο πλαίσιο αυτό, τα βασικά σημεία θα είναι: Συνέχιση των μεταρρυθμίσεων στην παιδεία, περαιτέρω απελευθέρωση αγορών, εμπλοκή των ιδιωτών στην κατασκευή αλλά και στο μάνατζμεντ των υποδομών (από λιμάνια και αεροδρόμια μέχρι νοσοκομεία). Συνέχιση του μεταρρυθμιστικού έργου στον τομέα της φορολογίας, αυτή τη φορά με «στόχο» τη φορολογία των ακινήτων. Μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού, αλλά με δέσμευση ότι δεν θα θιγούν τα βασικά «κεκτημένα»: ύψος συντάξεων και όρια ηλικίας. Αυτό, σε συνδυασμό με την «εθνική σύνταξη», που θρυλείται όλο το τελευταίο διάστημα αλλά η εξαγγελία της θα γίνει «επίσημα» στη ΔΕΘ. Εν ιαίο μισθολόγ ιο σ το Δ ημόσ ιο (εξαγγελία του 2004 που δεν έχει ακόμη υλοποιηθεί). Όσο για τους διοργανωτές -της HELEXPOσε πείσμα των αντίξοων περιστάσεων υπόσχονται ότι «ΔΕΘα φεύγετε από την 72η ΔΕΘ». Τη «Διεθνή γιορτή του εμπορίου και της εξωστρέφειας» με τα «12 θεματικά και άκρως θεαματικά αφιερώματα»...

Η H E L E X P O κ α ι το Α λ ε ξά νδ ρ ε ι ο Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Θεσσαλονίκης συνδιοργανώνουν το 2ο Διεθνές Συμπόσιο Τουρισμού με τίτλο «Διεθνές Συμπόσιο Γαστρονομικoύ και Οινικού Τουρισμού», το οποίο θα πραγματοποιηθεί 1-4 Νοεμβρίου 2007 στις συνεδριακές της εγκαταστάσεις κατά τη διάρκεια της PHILOXENIA 2007. Το συμπόσιο εντάσσεται στις παράλληλες εκδηλώσεις που θα εμπλουτίσουν τη φετινή διοργάνωση της PHILOXENIA, η οποία, όπως κάθε χρόνο, αποτελεί σημαντικό γεγονός για τον τουρισμό, συγκεντρώνοντας εκατοντάδες εκθέτες από όλη την Ελλάδα και πολλές χώρες του κόσμου. Στις προθέσεις των συνδιοργανωτών είναι η συνέχιση των διεθνών συμποσίων για τον τουρισμό και τις επόμενες χρονιές, με σκοπό να αποτελέσουν φόρουμ ανταλλαγής πληροφοριών και απόψεων μεταξύ επιστημόνων διεθνούς κύρους, σπουδαστών, καθώς και στελεχών και φορέων του κλάδου του τουρισμού και των ταξιδιών. Γιατί το κάνουν Το συμπόσιο αποσκοπεί στη διερεύνηση και κατανόηση της έννοιας του γαστρονομικού τουρισμού, ως ειδικής μορφής πολιτιστικού τουρισμού. Έτσι κι αλλιώς κάθε μορφή τουρισμού επηρεάζεται από θέματα που σχετίζονται με την τροφοδοσία των τουριστών. Με άλλα λόγια, η διατροφή, στην ευρεία έννοιά της, αποτελεί πολύ σημαντικό κομμάτι της τουριστικής εμπειρίας. Τα τρόφιμα και τα ποτά που αποτελούν το μενού που σερβίρεται με πολλούς τρόπους στους επισκέπτες ενός τόπου, αποτελούν επίσης και έναν από τους σημαντικούς λόγους που παροτρύνουν αρκετούς τουρίστες να επιλέξουν και να πραγματοποιήσουν διακοπές σε έναν τουριστικό προορισμό, ενώ η τουριστική εμπειρία μπορεί να αμαυρωθεί ολικά (π.χ. από μια τροφική δηλητηρίαση) ή μερικά (π.χ. από μια μη ικανοποιητική διατροφή σε όλο της το φάσμα: ποιότητα

υλικών, τρόπος παρασκευής και τρόπος παρουσίασης καθώς και τρόπος εξυπηρέτησης του επισκέπτη). Ο πολιτισμός και η εθνική κληρονομιά ενός τουριστικού προορισμού, είτε πρόκειται για ολόκληρη χώρα είτε για επιμέρους τουριστική περιοχή, συνδέονται άμεσα με τα τοπικά τρόφιμα και ποτά και την εθνική ή τοπική κουζίνα. Στο συμπόσιο θα κατατεθούν απόψεις, εμπειρίες και προτάσεις από επιστήμονες και επαγγελματίες του χώρου της γαστρονομίας και του τουρισμού. Θα αναλυθούν οι τάσεις και οι προοπτικές του κλάδου, καθώς και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Οι παρουσιάσεις της εκδήλωσης στοχεύουν στην ανάλυση των τάσεων και εξελίξεων τόσο της τουριστικής ζήτησης όσο και της τουριστικής προσφοράς που αναφέρεται στο γαστρονομικό τουρισμό. Το θέμα του συμποσίου ενδιαφέρει όλους τους ε μπ λε κόμε νους σ το τουρισ τικό κύκλωμα. Ενδιαφέρει όμως εξίσου και τους καταναλωτές/επισκέπτες τουριστικών προϊόντων/προορισμών, για τους οποίους τα τοπικά προϊόντα και η τοπική κουζίνα αποτελούν σημαν τικούς παράγον τες διαμόρφωσης της συνολικής ταξιδιωτικής τους εμπειρίας. Ποιοι θα μιλήσουν Μέχρι στιγμής έχουν αποδεχτεί ή προσκληθεί να συμμετάσχουν με ομιλίες οι ακαδημαϊκοί Kevin Fields, Michael Hall, Greg Richardsand, DallenTimothy, Όλγα Ιακωβίδου, Μαριάννα Σιγάλα, Πάρις Τσάρτας και Ευάγγελος Χρήστου, καθώς και οι ειδικοί σε θέματα γεύσης και οίνου Παναγιώτης Γεωργιάδης, Μιχάλης Ζεύγουλας, Χρήστος Ζουράρις, Παναγιώτης Κουκουβίτης, Μυρσίνη Λαμπράκη, Δημήτρης Μιχαηλίδης και Ανέστης Μπαμπατζιμόπουλος.

PUBLI

Happy family moments Οι βδομάδες μας κυλάνε με δουλειά, ένταση, απαιτητικούς καθημερινούς ρυθμούς... Και ανάμεσά τους με μικρές κλεμμένες στιγμές οικογενειακής ευτυχίας: χαλαρές, ανέμελες, όλο φιλιά και αγκαλιές, πειράγματα κι αστεία. Άλλοτε γλυκές, σαν Croissant με γέμιση κρέμα κακάο, μοιάζουν με των άλλων ανθρώπων, και άλλοτε ξεχωριστές, ιδιαίτερες, μαγικές, αποτέλεσμα της δικής μας φαντασίας, της φροντίδας και της διάθεσής μας να δημιουργήσουμε. Τις φτιάχνουμε έτσι απλά...Όπως θα γεμίζαμε ένα Croissant με αφράτη σφολιάτα με τα δικά μας υλικά για να το μετατρέψουμε στο μικρό, λαχταριστό, προσωπικό μας γευστικό δημιούργημα. Τα 7 Days Home, αφράτα, πεντανόστιμα προϊόντα φούρνου, croissants ή τσουρεκάκια, φτιαγμένα από τα καλύτερα υλικά, είναι ιδανικά για να δίνουν γεύση σε αυτές τις μικρές καθημερινές στιγμές αγάπης που μοιραζόμαστε οι γονείς με τα παιδιά, χαρίζοντάς μας ενέργεια και καλή διάθεση για όλη τη βδομάδα. Τα 7 Days Home είναι σα να φτιάχτηκαν για να μας κάνουν να χαμογελάμε πιο συχνά οικογενειακώς.

Κάντε κάθε μικρή στιγμή της μέρας σας μια μεγάλη απόλαυση συντροφεύοντάς την με ένα κρουασάν 7 Days Home: στο πρωινό με λίγο βούτυρο και μέλι ή σπιτική μαρμελάδα, στο κολατσιό με κίτρινο τυρί και κάποιο νόστιμο αλλαντικό και τις στιγμές που θέλετε ένα ελαφρύ σνακ με λίγο κριμ τσιζ και μια μικρή φέτα γαλοπούλα με χαμηλά λιπαρά.

ΜΑΜAΔΕΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙA

της Μαρίας Παπαγιάννη

Γιατί το λένε κελαϊδί; Α πό μ ι κ ρ ή α γα πού σ α τ ις ισ το ρίες. Τρελαινόμουν να ακούω τους μεγάλους να διηγούνται ιστορίες από τα νεανικά τους χρόνια. Μικρά κατορθώματα που φάνταζαν μαγικά στα αυτιά μου. Ήταν πάντα την ώρα του φαγητού. Όταν τα πιάτα άδειαζαν, όταν τα ποτήρια γέμιζαν και ξαναγέμιζαν, όταν τα παιδιά επέστρεφαν στα παιχνίδια, τότε άρχιζε το καλύτερο: «Θυμάσαι τότε που…». Οι πρώτες ιστορίες γεννούσαν γέλια, τα γέλια τραγούδια, τα τραγούδια αγκαλιές κι ύστερα κι άλλες ιστορίες. Τα καλοκαίρια πέντε αδέλφια, πέντε οικογένειες και μια δωδεκάδα παιδιά μέναμε στο ίδιο σπίτι. Πέντε οικογένειες, μια κουζίνα, μια αυλή. Το πρωί μάς ξυπνούσε πάντα η μυρωδιά του φούρνου. Οι μαμάδες όλες στην κουζίνα, η μια να πλένει τις ντομάτες και τις πιπεριές, η άλλη να κόβει τα κρεμμύδια, η άλλη να ετοιμάζει το κρέας. Κα λοκαιρινό φαγ ητό το κε λαϊδί, και κυριακάτικο. Για το μεγάλο τραπέζι. Κανένας από τους φίλους μου δεν ήξερε τι ήταν το κελαϊδί. Ίσως να ήταν μια οικογενειακή εφεύρεση. «Γιατί το λένε κελαϊδί;» ρωτούσα τις μαμάδες. «Γιατ ί όποιο ς το τρώε ι κελαϊδάει». Το κρέας κολυμπούσε στις ντομάτες, τις πιπεριές και τα κρεμμύδια, ενώ η μόνη χειμωνιάτικη νότα ήταν η φέτα που χιόνιζε το πολύχρωμο πιάτο. Δε ν μου άρεσε ιδιαίτερα, αλλά δεν έλεγα τίποτα γιατί σκεφτόμουν ότι τις Κυριακές το κελαϊδί βοηθούσε τους μεγάλους να ...κελαϊδήσουν κι άλλες ιστορίες. Και στην κουζίνα, αρχηγός η γιαγιά. Καθόταν στην άκρη και θαύμαζε κόρες και νύφες να μαγειρεύουν. Αυτή η γιαγιά Βικτώρια τους είχε μάθει τη συνταγή. Δική της έμπνευση ήταν. Κι ας είχε να το κάνει τόσα χρόνια, το ήξερε καλύτερα απ’ όλες. Της έδειχναν το πιάτο με τη φέτα που ετοιμαζόταν να προσγειωθεί στην κορυφή της κατσαρόλας, κι η γιαγιά Βικτώρια, παρόλο που ούτε έβλεπε ούτε άκουγε τόσο καλά, έβρισκε την ευκαιρία να ανοίξει κουβέντα. Την είχαν ξεχάσει όλο το πρωινό. Διακριτικά τραβιόταν την ώρα του μαγειρέματος στην άκρη της κουζίνας να μην πέσει καμιά άσπρη τρίχα από τον καλοφτιαγμένο κότσο της στα σκεύη.

- Μη βιάζεστε, έβρασε καλά το κρέας; - Λιώνει, ρε μαμά!

- Οχ, μήπως το παραβράσατε; Η πρωτότοκη -και καλύτερη μαγείρισσαΜαρί κα έ πα ιρν ε α πο φ ασ ισ τ ι κά τ ην πρωτοβουλία.

- Αν το συζητήσουμε κι άλλο, σίγουρα σε λίγο δεν θα τρώγεται. Έσβηνε τη φωτιά και ταξίδευε με μια κίνηση τη φέτα πάνω στην κατσαρόλα. Ύστερα έπαιρνε μια καθαρή πετσέτα και τη σκέπαζε. Το φαγητό ήταν έτοιμο, κι οι

14

Η Μαρία Παπαγιάννη... μαμάδες μπορούσαν να πάνε για ένα γρήγορο μπάνιο στη θάλασσα, να συναντήσουν για λίγο τους άντρες και τα παιδιά και να γυρίσουν πάλι πριν απ’ αυτούς για να στρώσουν το τραπέζι. Η γιαγιά έκανε παρέα στην κατσαρόλα με το κελαϊδί περιμένοντας παιδιά κι εγγόνια να γυρίσουν. Ήμουν σίγουρη ότι εκείνη ακριβώς τη στιγμή η γιαγιά κάτι έριχνε στην κατσαρόλα, κάτι μαγικό, κάτι που θα έκανε πάλι τα παιδιά της να κελαϊδούν ιστορίες. Μια Κυριακή παρακάλεσα τη μαμά μου να μην πάω για μπάνιο γιατί πονούσε η κοιλιά μου.

- Καλά, κάτσε ήσυχα στο δωμάτιο. Η γιαγιά θα είναι στην κουζίνα. Μόλις τους άκουσα όλους να φεύγουν, πήγα ξυπόλητη και παραφύλαξα πίσω από την πόρτα της κουζίνας. Είδα τη γιαγιά μου να σηκώνεται σιγά σιγά, να σηκώνει την πετσέτα, να μυρίζει τελετουργικά το φαγητό κι ύστερα να ψάχνει τις τσέπες της μαύρης ρόμπας της, να πιάνει κάτι και να πασπαλίζει το φαγητό. Ύστερα γύρισε και μου έκλεισε το μάτι. Αυτή η κίνηση έμεινε πάντα στο μυαλό μου σαν ένα μεγάλο μυστικό. Δεν το μαρτύρησα σε κανέναν και δεν ρώτησα ποτέ τη γιαγιά μου τι μαγικό πρόσθετε στη συνταγή της. Όταν πέθανε, μπήκα στο δωμάτιό της, άνοιξα την ντουλάπα της και χάιδεψα τη μαύρη ρόμπα της. Έχωσα το χέρι μου στις τσέπες της, κι εκεί λύθηκε το μεγάλο μυστήριο της παιδικής μου ηλικίας. Στη μια τσέπη ένα φυλλαράκι ξεραμένου βασιλικού, στο άλλο ένα κλαράκι ρίγανης. Είχαμε μεγαλώσει πια αρκετά. Τα παιδιά τα καλοκαίρια τρέχαμε ο καθένας με τις παρέες του στα νησάκια της άγονης γραμμής. Πίσω στο καλοκαιρινό σπίτι, το κυριακάτικο τραπέζι φτώχυνε. Από τότε όλα τα ξαδέλφια μου λένε ότι φτιάχνω το κελαϊδί καλύτερα απ΄ όλους.

...σπούδασε ελληνική φιλολογία και στη συνέχεια δούλεψε δημοσιογράφος για ένα διάστημα, αρκετό να τη γνωρίσουμε και να την αγαπήσουμε, τόσο την ίδια όσο και το κείμενό της. Όμως η Μαρία δεν αυτοπροσδιορίστηκε ποτέ ως mediaάνθρωπος, γι’ αυτό και δεν δίστασε να αποχαιρετίσει το χώρο και να στρέψει το βλέμμα της αλλού. Στο σημείο αυτό το i CookGreek νιώθει την ανάγκη να την ευχαριστήσει για το κείμενο που του χάρισε, μια μικρή -αλλά τόσο σημαντική για μας- παρένθεση στις κατοπινές επιλογές της. Η Μαρία, λοιπόν, αφού συνεργάστηκε με την Ορχήστρα των Χρωμάτων ως υπεύθυνη γραφείου Tύπου, τελικά αποφάσισε να χαρίσει το ταλέντο της στους εξ ορισμού λιγότερο «ένοχους» κατοίκους αυτής της χώρας: τα μικρά παιδιά. Μέχρι σήμερα γράφει ιστορίες γι’ αυτά και μεταφράζει παιδική λογοτεχνία. Το τελευταίο της μυθιστόρημα με τίτλο «Ως διά μαγείας» τιμήθηκε με το Βραβείο του Ελληνικού Κύκλου Παιδικού Βιβλίου, καθώς και με το Βραβείο Λογοτεχνικού Παιδικού Βιβλίου του περιοδικού «Διαβάζω». Παράλληλα έγραψε το λιμπρέτο (διασκευή του μυθιστορήματος της Σ. Λάγκερλεφ «Το θαυμαστό ταξίδι του Νιλς Χόλγκερσον») του έργου «Πες το μ’ ένα παραμύθι» για αφηγητή και ορχήστρα, σε μουσική του Θ. Μικρούτσικου, που παρουσιάστηκε τα Χριστούγεννα του 2002 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Για φέτος τα Χριστούγεννα η Μαρία Παπαγιάννη ετοιμάζει τα κείμενα του μουσικού θεάτρου για παιδιά με τίτλο «Παράξενο δεν είναι;» σε μουσική Θάνου Μικρούτσικου και στίχους των Ρίτσου, Καββαδία, Αλκαίου, Μελίνας Καρακώστα και της ίδιας. Η παράσταση θα ανεβεί στις 20 - 23 και 25 - 30 Δεκεμβρίου 2007, στο Μέγαρο Μουσικής, στην αίθουσα Σκαλκώτα.

8 ΚΛΑΣΙΚΕΣ + ΟΧΤΩ ΝΕΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ από την Κωνσταντίνα Αθανασίου και τον Λευτέρη Λαζάρου Φωτογραφίες: Γιώργος Δρακόπουλος, Βασίλης Στενός, Σταύρος Κωστάκης, Γιάννης Λεπίδας Food styling: Tina Webb, Dawn Brown, Λίντα Αγάλλου

ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΤΑΣ, ΤΟ ΚΡΑΤΑΣ!

ΓΕ Σ ΟΙ ΣΥΝΤΑ ΥΝ ΜΑΣ ΕΧΟ ΕΙ! ΥΤ ΜΑΓΕΙΡΕ

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 07

που αξίζει να μαγειρέψετε

Τ. 0 6

συνταγές ελληνικής κουζίνας

Προετοιμασία: 40’ Ψήσιμο: 50’ Μέτριας δυσκολίας

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Στριφτάρια με τυριά Για 8 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

φύλλα χωριάτικα...... 8, έτοιμα ή σπιτικά ελαιόλαδο.................. 1/3 φλιτζανιού του τσαγιού βούτυρο φρέσκο....... 1/3 φλιτζανιού, λιωμένο

1. Ετοιμάζετε τη γέμιση χτυπώντας τα αυγά με το γάλα και ρίχνετε τη φέτα τριμμένη και το ανθότυρο λιωμένο με πιρούνι. Προσθέτετε αλάτι και πιπέρι. Η γέμιση πρέπει να είναι σφιχτή, χωρίς υγρά.

2. Ραντίζετε κάθε φύλλο με ελαιόλαδο και λιωμένο βούτυρο μαζί. Βάζετε λίγη γέμιση, καλύπτοντας μια στενή λωρίδα φύλλου σε διαγώνιο. Γυρίζετε λίγο φύλλο από πάνω ώστε να καλυφτεί η γέμιση και αρχίζετε να διπλώνετε μέχρι να τελειώσει το φύλλο και να αποκτήσετε μια στενή κυλινδρική λωρίδα.

3. Ραντίζετε καλά με ελαιόλαδο και βούτυρο και αρχίζετε να τυλίγετε τη λωρίδα με τέτοιο τρόπο, ώστε να πάρει το σχήμα σαλίγκαρου. Με τον ίδιο τρόπο, φτιάχνετε με τα υπόλοιπα υλικά άλλα 7 στριφτάρια. Τοποθετείτε τα στριφτάρια σε καλά βουτυρωμένο ταψί, αφήνοντας λίγη απόσταση μεταξύ τους γιατί θα φουσκώσουν. Ψήνετε στους 220 °C για 40’ - 50’.

Υλικά για τη γέμιση

φέτα........................... ανθότυρο.................. αυγά........................... γάλα........................... αλάτι.......................... πιπέρι........................

550 γρ.

350 γρ.

5 1 φλιτζάνι του τσαγιού λίγο φρεσκοτριμμένο

Ιδέα Τα στριφτάρια είναι τυρόπιτες ή χορτόπιτες σε σχήμα σαλίγκαρου. Γίνονται συνήθως με 2 είδη τυριών: Ένα γλυκό μαλακό (μυζήθρα ή ανθότυρο) και ένα αλμυρό πιο σκληρό (φέτα). Το φύλλο τους είναι τραγανό και η γέμιση αφράτη. Με τα ίδια υλικά μπορείτε να φτιάξετε μια μεγάλη στριφτόπιτα που θα καλύψει όλο το ταψί, όπως φαίνεται στη φωτογραφία.

Προετοιμασία: 20’ Ψήσιμο: 35’ Εύκολο

Καγιανάς με κρεμμύδια

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Φωτογραφία: Γιώργος Δρακόπουλος Food styling: Tina Webb

Για 4 μερίδες

Υλικά

ντομάτες................. αυγά........................ ελαιόλαδο............... κρεμμύδια............... πιπεριά πράσινη.... φέτα......................... αλάτι........................ πιπέρι...................... ζάχαρη.....................

Εκτέλεση

600 γρ. ώριμες 8 ½ φλιτζάνι του τσαγιού 2 ψιλοκομμένα 1 κομμένη σε λεπτές λωρίδες (προαιρετικά) 150 γρ. (προαιρετικά) λίγο φρεσκοτριμμένο ½ κουταλάκι του γλυκού

1. Αφαιρείτε από τις ντομάτες τις φλούδες, τους σπόρους και τα πολλά υγρά και τις αφήνετε στην άκρη σε τρυπητό. Ζεσταίνετε το λάδι σε βαθύ αντικολλητικό τηγάνι και σοτάρετε τα κρεμμύδια για 6’ - 7’ μέχρι να μαραθούν. Προσθέτετε στο τηγάνι τις ντομάτες μαζί με αλατοπίπερο και λίγη ζάχαρη.

2. Σιγοψήνετε για 20’ - 25’ μέχρις ότου τα υγρά εξατμισθούν εντελώς και κατόπιν προσθέτετε τα αυγά, τα οποία έχετε χτυπήσει με το σύρμα, μαζί με αλατοπίπερο.

3. Ανακατεύετε και ψήνετε για 4’ - 5’ μέχρι να σφίξουν τα αυγά. Αν θέλετε, προσθέτετε στον καγιανά και λίγη φέτα τριμμένη και πιπεριά ψιλοκομμένη.

Tip. Το πιο πρόχειρο και νόστιμο φαγητό, που αρέσει σε ολόκληρη την οικογένεια. Γίνεται με υλικά «εκ των ενόντων» και είναι θαυμάσιο όταν οι ντομάτες είναι ώριμες και ζουμερές και τα αυγά φρέσκα.

Προετοιμασία: 30’ - 40’ Ψήσιμο: 25’ - 30’ Μέτριας δυσκολίας

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Μπάμιες γιαχνί Για 6 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

μπάμιες............................ 1 κιλό, καθαρισμένες (φρέσκες ή κατεψυγμένες) κρεμμύδια......................... 2 ψιλοκομμένα μαϊντανός.......................... 3 κουταλιές της σούπας ψιλοκομμένος ξίδι..................................... λίγο πατάτες.............................. 2 κομμένες σε λεπτές ροδέλες ντοματάκια κονσέρβας.... 600 γρ. ελαιόλαδο......................... 1 φλιτζάνι τσαγιού ζάχαρη............................... λίγη αλάτι................................. λίγο πιπέρι............................... φρεσκοτριμμένο λεμόνι.............................. 3 λεπτές ροδέλες ντομάτες (φρέσκες)....... 2

1. Ξεπλένετε τις μπάμιες με νερό και λίγο ξίδι. Ζεσταίνετε το λάδι σε μια πλατιά, ρηχή κατσαρόλα και σε δυνατή φωτιά, ρίχνετε το κρεμμύδι και το σοτάρετε ελαφρά. Προσθέτετε τις πατάτες και κατόπιν τα ντοματάκια κονσέρβας ψιλοκομμένα, το μαϊντανό, τη ζάχαρη, το πιπέρι και προσθέτετε τις ροδέλες από το λεμόνι - χωρίς τη φλούδα του γιατί πικρίζει. Σιγοβράζετε για 10’.

2. Στη συνέχεια, βυθίζετε τις μπάμιες στη σάλτσα και ρίχνετε στην επιφάνεια του φαγητού τις φρέσκιες ντομάτες, αφού αφαιρέσετε τις φλούδες και τους σπόρους και τις ψιλοκόψετε. Πασπαλίζετε με λίγο αλάτι και πιπέρι και βράζετε σε μέτρια φωτιά για 15’ - 20’ χωρίς να ανακατεύετε, για να μη λιώσουν οι μπάμιες.

Ιδέα Οι μπάμιες, με την κολλώδη γεύση και τη χνουδωτή τους υφή, δεν αρέσουν σε όλους. Πάντως η ελληνική κουζίνα τις αξιοποιεί, είτε σκέτες σαν λαδερό φαγητό είτε μαγειρεμένες στη σάλτσα του κοκκινιστού κοτόπουλου ή του κόκορα.

Προετοιμασία: 1 ώρα Αναμονή: 20’ Ψήσιμο: 1 ώρα και 30’ Δύσκολο

Μελιτζάνες παπουτσάκια

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Φωτογραφία: Γιώργος Δρακόπουλος Food styling: Tina Webb

Για 6 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

μελιτζάνες φλάσκες.... 6 μεγάλες κιμάς μοσχαρίσιος..... 400 γρ. ελαιόλαδο.................... 2/3 του φλιτζανιού του τσαγιού κεφαλοτύρι.................. 350 γρ., τριμμένο σε λεπτό τρίφτη κρεμμύδι...................... 1 ψιλοκομμένο σκόρδο......................... 3 σκελίδες, ψιλοκομμένες μαϊντανός.................... 2-3 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένος μπεσαμέλ..................... 2 φλιτζάνια του τσαγιού, έτοιμη ή σπιτική ντομάτες....................... 2 ώριμες - σφιχτές αλάτι............................. λίγο πιπέρι........................... φρεσκοτριμμένο ζάχαρη.......................... λίγη (προαιρετικά)

1. Χαράζετε τις μελιτζάνες και αφαιρείτε αρκετή από τη σάρκα τους. Πασπαλίζετε τη σάρκα τους με αλάτι και τις αφήνετε σε σουρωτήρι για 20’ να ξεπικρίσουν. Τις ξεπλένετε και τις στραγγίζετε καλά.

2. Στο μεταξύ ζεσταίνετε ½ φλιτζάνι του τσαγιού λάδι και τηγανίζετε τις άδειες μελιτζάνες. Τις στραγγίζετε σε απορροφητικό χαρτί. Ετοιμάζετε το μείγμα του κιμά ως εξής: Ζεσταίνετε το υπόλοιπο λάδι και σοτάρετε τον κιμά μαζί με τη σάρκα της μελιτζάνας, το σκόρδο και το κρεμμύδι.

3. Ξεφλουδίζετε τις ντομάτες και τις ψιλοκόβετε, αφού αφαιρέσετε τους σπόρους και τα υγρά τους. Τις ρίχνετε στον κιμά μαζί με αλατοπίπερο και λίγη ζάχαρη (προαιρετικά) και σιγοβράζετε για 30’ - 35’ μέχρι να εξατμισθούν τα υγρά. Προσθέτετε το μαϊντανό και το μισό κεφαλοτύρι.

4. Ετοιμάζετε την μπεσαμέλ και προσθέτετε λίγο κεφαλοτύρι. Τοποθετείτε τις άδειες μελιτζάνες σε ταψί. Τις γεμίζετε με μια καλή στρώση από τον κιμά και από πάνω βάζετε μερικές κουταλιές της σούπας από το μείγμα της μπεσαμέλ. Πασπαλίζετε με το υπόλοιπο κεφαλοτύρι και ψήνετε τα παπουτσάκια στους 200 °C για 40’ - 45’. Τα σερβίρετε μόλις κρυώσουν.

Ιδέα Μερακλίδικο και μπελαλίδικο φαγητό που χρειάζεται εμπειρία και μεράκι, αλλά που θα σας αποζημιώσει με τη νοστιμιά και την εμφάνισή του. Να διαλέξετε μελιτζάνες χοντρούλες, χωρίς χτυπήματα, για να μην ταλαιπωρηθείτε στο γέμισμα.

Προετοιμασία: 30΄ Ψήσιμο: 1 ώρα και 30’ Μέτριας δυσκολίας

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Καλαμάρια γεμιστά με ρύζι Για 8 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

καλαμάρια........................ 4 μεγάλα ρύζι Καρολίνα.................. 4 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο......................... 6 - 7 κουταλιές της σούπας ντοματάκια κονσέρβας.... 400 γρ. ψιλοκομμένα κεφαλογραβιέρα.............. ½ φλιτζάνι, τριμμένη φέτα.................................. 100 γρ. κομματιασμένη κρεμμύδι.......................... 1 ψιλοκομμένο κουκουνάρι...................... 40 γρ. ελαφρά καβουρδισμένο άνηθος............................. 3 κουταλιές της σούπας ψιλοκομμένος αλάτι................................. λίγο πιπέρι............................... φρεσκοτριμμένο

1. Καθαρίζετε τα καλαμάρια, αφαιρώντας τη διαφανή μεμβράνη και τα σκληρά μέρη. Ψιλοκόβετε τα πλοκάμια τους. Ζεσταίνετε το μισό ελαιόλαδο και σοτάρετε το κρεμμύδι και τα πλοκάμια. Προσθέτετε το αλατοπίπερο, το ρύζι και τον άνηθο και συνεχίζετε το σοτάρισμα για 1’ - 2’.

2. Προσθέτετε τα μισά ντοματάκια και βράζετε για 3’ - 4’ ακόμη. Αφήνετε το μείγμα να κρυώσει και προσθέτετε τη φέτα, την κεφαλογραβιέρα και το κουκουνάρι. Γεμίζετε τα καλαμάρια με το μείγμα και τα τοποθετείτε σε μικρό ταψάκι.

3. Περιχύνετε τα καλαμάρια με το υπόλοιπο λάδι, σκορπίζετε τα υπόλοιπα ντοματάκια και καλύπτετε το ταψάκι με αλουμινόχαρτο. Ψήνετε στους 170 °C για 1 ώρα. Ανοίγετε το αλουμινόχαρτο και συνεχίζετε το ψήσιμο για 10’. Αφήνετε τα κρυώσουν και τα κόβετε σε φέτες.

Ιδέα Τα γεμιστά καλαμάρια γίνονται θαυμάσια τόσο σε αρτυμένη εκδοχή -σαν αυτή που σας προτείνουμε εδώ- αλλά και σε νηστίσιμη, χωρίς τα τυριά, με μπόλικα φρέσκα κρεμμυδάκια σοταρισμένα με ρύζι και μυρωδικά.

Προετοιμασία: 30’ Ψήσιμο: 1 ώρα και 30’ Εύκολο

Μοσχάρι κοκκινιστό με αρακά

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 6 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

μοσχάρι........ 1½ κιλό, κομμένο σε μεγάλους κύβους αρακάς.......... 900 γρ., κατεψυγμένος - βιολογικός κρεμμύδι...... 1 ψιλοκομμένο ντομάτα........ 500 γρ. τριμμένη στον τρίφτη ελαιόλαδο.... 1 φλιτζάνι μαϊντανός..... 2 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένος αλάτι............. όσο θέλετε πιπέρι........... φρεσκοτριμμένο δάφνη........... 1-2 φύλλα (προαιρετικά)

1. Πλένετε το κρέας και το σκουπίζετε. Σοτάρετε το κρέας στο μισό λάδι μέχρι να ροδίσει και προσθέτετε το κρεμμύδι. Ανακατεύετε δυο τρεις φορές, μέχρι να μαλακώσει και να αρχίσει να ροδίζει το κρεμμύδι. Προσθέτετε την ντομάτα, τη δάφνη (προαιρετικά), αλάτι, πιπέρι και ανάλογο νερό για να βράσει το φαγητό.

2. Σε άλλο σκεύος ζεσταίνετε το υπόλοιπο λάδι και σοτάρετε τον αρακά για 6’. Όταν το κρέας έχει σχεδόν βράσει, προσθέτετε στην κατσαρόλα τον αρακά. Συνεχίζετε το βράσιμο μέχρι να μαλακώσει ο αρακάς και να πιει το φαγητό τα υγρά του. Τέλος, προσθέτετε τον μαϊντανό και βράζετε το φαγητό για 2 - 3’ ακόμη.

Προετοιμασία: 35’ Ψήσιμο: 1 ώρα και 40’ Μέτριας δυσκολίας

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Υλικά

1 κουνέλι (ή λαγός).......... 1½ κιλό κρεμμύδια (κοκκάρια)...... 1½ κιλό σκόρδο............................... 3 σκελίδες, ψιλοκομμένες ντοματάκια κονσέρβας..... 800 γρ. ελαιόλαδο.......................... 1 φλιτζάνι του τσαγιού κρασί.................................. 100 ml δάφνη................................. 2 φύλλα γαρίφαλα............................ 5 μπαχάρι.............................. 2-3 κόκκους αλάτι................................... όσο θέλετε πιπέρι................................. σε κόκκους

Κουνέλι (λαγός) στιφάδο Για 6 μερίδες

Εκτέλεση 1. Κόβετε το κουνέλι ή το λαγό σε μερίδες και τις ξεπλένετε καλά. (Αν θέλετε, προσθέτετε στο νερό και λίγο ξίδι.) Αφήνετε το κρέας να στραγγίσει. Σκουπίζετε τις μερίδες με απορροφητικό χαρτί και τις τηγανίζετε σε βαθύ τηγάνι στη μισή ποσότητα του ελαιόλαδου μέχρι να ροδίσουν. Αφαιρείτε τα κομμάτια του κουνελιού από το τηγάνι και ρίχνετε μέσα στο ίδιο λάδι τα κρεμμυδάκια ολόκληρα, καθαρισμένα. Τα τηγανίζετε και αυτά μέχρι να ροδίσουν και τα βγάζετε από το τηγάνι με τρυπητή κουτάλα.

2. Σε μια φαρδιά κατσαρόλα ρίχνετε μέσα το υπόλοιπο λάδι και μόλις ζεσταθεί, τοποθετείτε μέσα τα κομμάτια του κουνελιού ή του λαγού. Προσθέτετε το κρασί, τα ντοματάκια, το σκόρδο, τη δάφνη, τα γαρίφαλα, το μπαχάρι, το αλάτι και το πιπέρι.

3. Προσθέτετε στην κατσαρόλα νερό ώστε να σκεπάζονται τα κομμάτια. Σιγοβράζετε περίπου για 45’ και όταν το κρέας είναι σχεδόν έτοιμο, προσθέτετε τα κρεμμυδάκια. Αφήνετε το φαγητό να σιγοβράσει για 45’ ακόμα, μέχρι να μαλακώσουν τα κρεμμυδάκια και να πήξει η σάλτσα. Αν χρειαστεί, προσθέτετε λίγο νερό.

Ιδέα Ο λαγός στιφάδο είναι το πιάτο που την περίοδο του κυνηγιού κάνει θραύση. Τον υπόλοιπο χρόνο μαγειρεύουμε με τον τρόπο αυτό το κουνέλι, που έχει κρέας πιο τρυφερό, αλλά λιγότερο νόστιμο.

Προετοιμασία: 1 ώρα και 30’ Ψήσιμο: 1 ώρα και 50’ Δύσκολο

Παστίτσιο παραδοσιακό

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Φωτογραφία: Γιώργος Δρακόπουλος Food styling: Tina Webb

Για 8-10 μερίδες

Εκτέλεση

Υλικά για τον κιμά

ελαιόλαδο..................... κρεμμύδι....................... κιμάς μοσχαρίσιος....... ντοματοχυμός............... αλάτι.............................. πιπέρι............................

½ φλιτζάνι του τσαγιού 1 ψιλοκομμένο 700 γρ. ½ φλιτζάνι του τσαγιού λίγο φρεσκοτριμμένο

Για την μπεσαμέλ

αλεύρι............................ βούτυρο......................... γάλα............................... κεφαλογραβιέρα........... κεφαλοτύρι................... αυγά............................... αλάτι.............................. πιπέρι............................ μοσχακάρυδο...............

6 κουταλιές της σούπας 8 κουταλιές της σούπας 1,5 λίτρο 3/4 του φλιτζανιού, τριμμένη 1/4 του φλιτζανιού, τριμμένο 3 λίγο φρεσκοτριμμένο λίγο (προαιρετικά)

Για τα μακαρόνια

μακαρόνια Νο2 για παστίτσιο................ 500 γρ. βούτυρο......................... 4 κουταλιές της σούπας κεφαλοτύρι και φέτα.... 250 γρ. τριμμένα αλάτι.............................. λίγο πιπέρι............................ φρεσκοτριμμένο φρυγανιά....................... τριμμένη για το ταψί

1. Ετοιμάζετε πρώτα το μείγμα του κιμά: Ζεσταίνετε το λάδι και τηγανίζετε τα κρεμμύδια μέχρι να αρχίσουν να μαλακώνουν. Προσθέτετε τον κιμά και τον καβουρντίζετε για 8’ - 10’. Ρίχνετε τον ντοματοχυμό, αλάτι, πιπέρι και σιγοβράζετε για 30’ - 40’ μέχρι να εξατμισθούν τα υγρά.

2. Κατόπιν ετοιμάζετε την μπεσαμέλ: Ζεσταίνετε το βούτυρο και προσθέτετε το αλεύρι. Ανακατεύετε διαρκώς και προσθέτετε το γάλα σιγά σιγά. Δένετε την κρέμα ανακατεύοντας διαρκώς και προσθέτετε (έξω από τη φωτιά) τα τυριά, αλάτι, πιπέρι, λίγο μοσχοκάρυδο (προαιρετικά) και τα αυγά. Ανακατεύετε καλά. Εάν σας σβολιάσει η μπεσαμέλ, χτυπήστε τη για λίγο με το μίξερ ή φιλτράρετέ την περνώντας την από σουρωτήρι.

3. Στο μεταξύ, βράζετε τα μακαρόνια σε άφθονο αλατισμένο νερό και τα στραγγίζετε καλά. Τα πασπαλίζετε με το τυρί και τα ανακατεύετε με το βούτυρο λιωμένο. Προσθέτετε στα μακαρόνια 6-7 κουταλιές της σούπας μπεσαμέλ και τα στρώνετε σε ταψί βουτυρωμένο και πασπαλισμένο με φρυγανιά. Πάνω από τα μακαρόνια στρώνετε μια στρώση κιμά και, τέλος, την υπόλοιπη μπεσαμέλ.

4. Ψήνετε το παστίτσιο στους 200 °C για 1 ώρα περίπου και σερβίρετε κομμένο σε μεγάλα ορθογώνια ή τετράγωνα κομμάτια.

Προετοιμασία: 35΄ (Αναμονή: 2 ώρες) Ψήσιμο: Εύκολο

Λαβράκι μαριναρισμένο σε παρθένο ελαιόλαδο, λεμόνι και τσάι

Λευτέρης Λαζάρου

Για 4 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

λαβράκι....................... 800 γρ. καθαρισμένο από λέπια, κεντρικό κόκαλο και κεφάλι παρθένο ελαιόλαδο.... 400 ml χυμός λεμονιού.......... 150 ml φρεσκοστυμμένο τσάι βουνού................. 50 γρ. νερό.............................. 100 ml αλάτι............................ 1/2 κουταλάκι του γλυκού πιπέρι.......................... 1/4 κουταλάκι του γλυκού μαϊντανός.................... ψιλοκομμένος, για τη διακόσμηση

1. Σε ένα μικρό κατσαρολάκι ρίχνετε το νερό και μόλις βράσει προσθέτετε το τσάι. Χαμηλώνετε τη φωτιά και βράζετε για 4’. Σουρώνετε το ζωμό και τον αφήνετε στην άκρη να κρυώσει. Μόλις είναι έτοιμος, τον ανακατεύετε με το ελαιόλαδο, το λεμόνι, το αλάτι και το πιπέρι και τον ρίχνετε σε ρηχό σκεύος.

2. Με ένα εύκαμπτο μαχαίρι (ειδικό για το φιλετάρισμα του ψαριού) αρχίζετε να κόβετε μεγάλα λεπτά φιλέτα από το λαβράκι, τα οποία ρίχνετε στο σκεύος που περιέχει τη μαρινάτα που ετοιμάσατε. Μόλις τελειώσετε όλα τα λαβράκια, τα αφήνετε έξω από το ψυγείο σε δροσερό μέρος για 2 ώρες περίπου μέχρι να «ψηθούν», ανακινώντας τα ανά τακτά χρονικά διαστήματα (όταν το χρώμα του ψαριού θα γίνει άσπρο, είναι έτοιμο).

3. Μόλις ετοιμαστεί, στραγγίζετε τα φιλέτα από τη μαρινάτα και τα σερβίρετε σε 4 πιάτα. Στολίζετε με λίγο μαϊντανό ψιλοκομμένο και ραντίζετε με μερικές σταγόνες ελαιόλαδο.

Προετοιμασία: 50΄ (Αναμονή: 2 ώρες) Ψήσιμο: 17΄ Δύσκολο

Ντολμαδάκια με ραγού καραβίδας και γαύρο μαρινάτο

Λευτέρης Λαζάρου

Φωτογραφία, food styling: Σταύρος Κωστάκης

Για 30 ντολμαδάκια

Υλικά

αμπελόφυλλα μεγάλα.... 30 γιαούρτι στραγγιστό....... 200 γρ. Για το ραγού καραβίδας

κρεμμύδι ξερό................. 300 γρ. ψιλοκομμένο δυόσμος........................... 2 κουταλιές της σούπας ψιλοκομμένος ελαιόλαδο........................ 100 ml αλάτι................................ 1/2 κουταλάκι του γλυκού πιπέρι............................... 1/2 κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη............................. λίγη μαϊντανός........................ 1 κουταλιά της σούπας ψιλοκομμένος σάλτσα ντομάτας............. 200 γρ. έτοιμη ή σπιτική καραβίδες........................ 400 γρ. ψίχα χοντροκομμένες Για το γαύρο και τη μαρινάτα του

γαύρος φιλέτο................. 400 γρ. κόλιαντρο........................ 1/2 κουταλάκι του γλυκού γλυκάνισο........................ 1/3 κουταλάκι του γλυκού σουμάκ............................ 1/2 κουταλάκι του γλυκού κάρδαμο........................... 1 σπόρος μαστίχα............................ 1 κρυσταλλάκι πορτοκάλι........................ 1/2 το ξύσμα αλάτι................................ 1/4 κουταλάκι του γλυκού πιπέρι............................... 1/4 κουταλάκι του γλυκού ελαιόλαδο........................ 400 ml ξίδι λευκό........................ 40 ml χυμός λεμόνι.................. 70 ml

Εκτέλεση 1. Ετοιμάζετε τα φιλέτα του γαύρου, αφαιρώντας πρώτα το κεντρικό κόκαλο και το κεφάλι. Σε ένα μπλέντερ χτυπάτε όλα τα στερεά υλικά (μπαχαρικά) της μαρινάτας μέχρι να γίνουν σκόνη. Στη συνέχεια ρίχνετε το ελαιόλαδο, το ξίδι, το λεμόνι, αλάτι, πιπέρι και τα χτυπάτε για 1 λεπτό. Ρίχνετε τη μαρινάτα σε ένα μπολ και τοποθετείτε μέσα το γαύρο. Τον αφήνετε για 2 ώρες έξω από το ψυγείο, ανακινώντας το μπολ ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

2. Ετοιμάζετε το ραγού καραβίδας βάζοντας σε μια κατσαρόλα το ελαιόλαδο μαζί με το ξερό κρεμμύδι και το σοτάρετε μέχρι να μαλακώσει. Προσθέτετε τις καραβίδες, αλατοπιπερώνετε, ρίχνετε το δυόσμο, το μαϊντανό και σοτάρετε για 4 λεπτά. Προσθέτετε τη σάλτσα ντομάτας, βράζετε για 3 λεπτά ακόμα και αποσύρετε από τη φωτιά. Αφήνετε τη γέμιση να κρυώσει καλά.

3. Σε μια κατσαρόλα με βραστό αλατισμένο νερό ρίχνετε τα αμπελόφυλλα και τα βράζετε για 6’ περίπου, μέχρι να μαλακώσουν αρκετά. Στη συνέχεια τα στραγγίζετε και τα αφήνετε να κρυώσουν. Παράλληλα στραγγίζετε το γαύρο από τη μαρινάτα.

4. Παίρνετε ένα φύλλο και το βάζετε στον πάγκο μας. Τοποθετείτε λίγο από το ραγού καραβίδας και ένα γαύρο. Τυλίγετε σφιχτά και συνεχίζετε κατά τον ίδιο τρόπο μέχρι να τελειώσουν όλα τα φύλλα. Σερβίρετε τα ντολμαδάκια σε 4 πιάτα και γαρνίρετε με λίγο στραγγιστό γιαούρτι. Ραντίζετε με λίγο ελαιόλαδο.

Προετοιμασία: 45’ - 50’ Ψήσιμο: 20΄ Μέτριας δυσκολίας

Λευτέρης Λαζάρου

Σαγανάκι τυρί σε φύλλο κρούστας με τσάτνεϊ βερίκοκο

Φωτογραφία, food styling: Σταύρος Κωστάκης

Για 4 μερίδες

Υλικά

φύλλα κρούστας.... 16 τετράγωνα κομμάτια διαστάσεων 19x19 γραβιέρα Νάξου..... 20 γρ., κομμένη σε 4 κομμάτια διαστάσεων 7x7x1 cm λουίζα..................... 1 κουταλιά της σούπας ξερή, τριμμένη ελαιόλαδο.............. για το άλειμμα του φύλλου σουσάμι μαύρο...... 1 κουταλιά της σούπας καβουρδισμένο (προαιρετικά) Για το τσάτνεϊ βερίκοκο

κρεμμύδι ξερό....... 1 μέτριο, χοντροκομμένο βερίκοκα................ 200 γρ. φρέσκα ζάχαρη.................... 200 γρ. κρυσταλλική ξίδι λευκό............... 280 ml πιπέρι..................... 1/4 κουταλάκι του γλυκού πιπέρι

Εκτέλεση 1. Για το τσάτνεϊ βερίκοκο ρίχνετε σε μια κατσαρόλα τη ζάχαρη, το κρεμμύδι και τα βερίκοκα. Σε χαμηλή φωτιά, ανακατεύετε συνέχεια μέχρι να λιώσει η ζάχαρη και να πάρει σκούρο χρώμα. Σβήνετε με το ξίδι, χαμηλώνετε τη φωτιά, προσθέτετε το πιπέρι και βράζετε για 11’ μέχρι να δέσει το σιρόπι.

2. Αποσύρετε από τη φωτιά, στραγγίζετε τα βερίκοκα από το σιρόπι και τα αφήνετε να κρυώσουν. Στη συνέχεια ψιλοκόβετε τα βερίκοκα και τα ρίχνετε πάλι μέσα στο σιρόπι. Αφήνετε το μίγμα του τσάτνεϊ στην άκρη.

3. Για κάθε μερίδα τοποθετείτε 4 τετράγωνα κομμάτια φύλλου το ένα πάνω από το άλλο και προσθέτετε στο κέντρο ένα κομμάτι γραβιέρα, αφού προηγουμένως το αλείψετε ελαφρά με λάδι και το έχετε πασπαλίσει με λουίζα. Κόβετε τις γωνίες του φύλλου με κοφτερό μαχαίρι και διπλώνετε σε φάκελο.

4. Λαδώνετε ελαφρά την εξωτερική επιφάνεια του φύλλου και πασπαλίζετε με μαυροσούσαμο. Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 °C μέχρι να πάρει χρώμα (8 λεπτά περίπου). Τοποθετείτε το σαγανάκι στα πιάτα και γαρνίρετε με το τσάτνεϊ βερίκοκο. Ραντίζετε με μερικές σταγόνες ελαιόλαδο. Προαιρετικά, πασπαλίζετε με λίγο σουσάμι καβουρδισμένο.

Ιδέα Το τσάτνεϊ που προτείνει ο Λευτέρης στη συνταγή του είναι μια γλυκόξινη σάλτσα βερίκοκου. Η υφή της είναι κάτι μεταξύ μαρμελάδας και κομπόστας. Το συναντάμε στην ινδική και την αγγλική κουζίνα σε διάφορες παραλλαγές.

Προετοιμασία: 1 ώρα (Αναμονή: 12 + 1 ώρες) Ψήσιμο: 25΄ Μέτριας δυσκολίας

Σαλάτα με ρεβίθια και καπνιστή πέστροφα

Λευτέρης Λαζάρου

Φωτογραφία, food styling: Σταύρος Κωστάκης

Για 4 μερίδες

Υλικά

ρεβίθια.......................... 500 γρ. μουλιασμένα στο νερό από την προηγούμενη μέρα καρότο.......................... 140 γρ. κομμένο σε 4 χοντρά κομμάτια θυμάρι.......................... 3-4 κλωνάρια φρέσκο νερό.............................. 2 λίτρα αλάτι............................. 1/2 κουταλάκι του γλυκού πέστροφα καπνιστή.... 400 γρ. Για τη βινεγκρέτ

ζωμός από το βράσιμο των ρεβιθιών................ ρεβίθια από αυτά που βράσατε......................... ξίδι λευκό..................... ελαιόλαδο..................... αλάτι............................. πιπέρι........................... κρεμμύδι φρέσκο........ ρίγανη φρέσκια...........

300 ml 150 γρ.

2 κουταλιές της σούπας 120 ml 1/2 κουταλιά της σούπας 1/2 κουταλιά της σούπας 5 κουταλιές της σούπας ψιλοκομμένο 1 κουταλιά της σούπας ψιλοκομμένη

Εκτέλεση 1. Σε μια κατσαρόλα ρίχνετε το νερό και προσθέτετε τα ρεβίθια μαζί με το αλάτι, το θυμάρι και το καρότο. Βράζετε μέχρι να μαλακώσουν αρκετά αλλά χωρίς να λιώσουν (25 λεπτά περίπου). Σουρώνετε τα ρεβίθια, πετάτε τα κλωνάρια από το θυμάρι, κρατάτε το ζωμό και ψιλοκόβετε το καρότο σε μικρούς κύβους.

2. Σε ένα μπλέντερ ρίχνετε 300 ml ζωμό από το βράσιμο των ρεβιθιών, 150 γρ. από τα βρασμένα ρεβίθια, το ξίδι, το ελαιόλαδο, αλάτι, πιπέρι και τα χτυπάτε μέχρι να πολτοποιηθούν. Περνάτε τη βινεγκρέτ από ψιλό σουρωτήρι και την κρατάτε στην άκρη.

3. Σε ένα μπολ ρίχνετε τα υπόλοιπα βρασμένα ρεβίθια, προσθέτετε το φρέσκο κρεμμύδι, τη ρίγανη, το ψιλοκομμένο καρότο και ανακατεύετε καλά. Ρίχνετε τη βινεγκρέτ και αφήνετε τα ρεβίθια στο ψυγείο για 1 ώρα.

4. Κόβετε την πέστροφα σε λεπτές φέτες και ετοιμάζετε το πιάτο βάζοντας λίγα ρεβίθια σε ένα τσέρκι. Από πάνω τοποθετείτε την πέστροφα και συνεχίζετε κατά τον ίδιο τρόπο μέχρι να γεμίσει το τσέρκι μας. Περιχύνετε με λίγη από τη βινεγκρέτ που έχει περισσέψει στο μπολ και ραντίζετε με μερικές σταγόνες ελαιόλαδο.

Προετοιμασία: 20΄ Ψήσιμο: 8-10’ Εύκολο

Λευτέρης Λαζάρου

Υλικά

σπαράγγια φρέσκα.... 20 καθαρισμένα και κομμένα σε λεπτές φέτες αυγά............................ 5 καραβίδα.................... 150 γρ. ψίχα ελαιόλαδο................... 110 ml κρεμμύδι ξερό............ 1 μεγάλο ψιλοκομμένο (150 γρ. περίπου) αλάτι........................... όσο θέλετε πιπέρι......................... όσο θέλετε

Στραπατσάδα με σπαράγγια και καραβίδα Για 4 μερίδες

Εκτέλεση 1. Σε ένα τηγάνι ρίχνετε το ελαιόλαδο και σοτάρετε τα σπαράγγια μέχρι να μαλακώσουν. Προσθέτετε αλάτι, πιπέρι και στη συνέχεια ρίχνετε το ξερό κρεμμύδι και τις καραβίδες. Σοτάρετε για 2 λεπτά και προσθέτετε τα αυγά, αφού πρώτα τα έχετε χτυπήσει σε ένα μπολ μαζί με λίγο αλάτι και πιπέρι.

2. Χαμηλώνετε τη φωτιά και ανακατεύετε συνέχεια μέχρι να σφίξουν τα αυγά. Σερβίρετε τη στραπατσάδα σε 4 τσέρκια που έχετε τοποθετήσει στα πιάτα. Ραντίζετε με μερικές σταγόνες ελαιόλαδο. Αφαιρείτε τα τσέρκια και σερβίρετε.

Προετοιμασία: 1 ώρα (Αναμονή 20΄) Ψήσιμο: 30΄ Μέτριας δυσκολίας

Τάρτα αστακού με τυρί και μπρόκολο Για 4 μερίδες

Εκτέλεση

Υλικά για τη ζύμη

βούτυρο φρέσκο.... ζάχαρη.................... αυγό........................ αλάτι....................... αλεύρι μαλακό.......

Λευτέρης Λαζάρου

125 γρ.

15 γρ.

1 10 γρ.

250 γρ.

Για τη γέμιση

μπρόκολο............... 240 γρ., κομμένο σε μικρές φουντίτσες αστακός.................. 1 γύρω στα 600 γρ. ελαιόλαδο............... 80 ml cottage cheese....... 240 γρ. αλάτι....................... όσο θέλετε πιπέρι..................... φρεσκοτριμμένο

1. Ετοιμάζετε τη ζύμη ως εξής: Ρίχνετε το βούτυρο μαζί με τη ζάχαρη και το αλάτι σε μίξερ και το χτυπάτε μέχρι να αφρατέψει. Προσθέτετε το αυγό και ρίχνετε σιγά σιγά το αλεύρι, ανακατεύοντας συνέχεια μέχρι να αποκτήσετε ομοιογενή ζύμη. Σκεπάζετε τη ζύμη με μια μεμβράνη και την τοποθετείτε στο ψυγείο για 20’.

2. Σε ένα ταψί το οποίο έχετε στρώσει με λαδόκολλα τοποθετείτε 4 τσέρκια διαμέτρου 8cm και εκεί μέσα απλώνετε τη ζύμη, ανοίγοντάς την με τα δάχτυλά μας όσο πιο λεπτή μπορείτε. Ψήνετε στο φούρνο στους 180 °C για 11’. Βγάζετε τις τάρτες από το φούρνο, αφαιρείτε τα τσέρκια και τις αφήνετε να κρυώσουν.

3. Σε μια κατσαρόλα με βραστό νερό ρίχνετε το μπρόκολο και το ζεματίζετε για 3 λεπτά περίπου μέχρι να μαλακώσει. Κόβετε τον αστακό στη μέση (κατά μήκος) και αδειάζετε το περιεχόμενο του κεφαλιού. Κόβετε τον αστακό σε χοντρά κομμάτια.

4. Σε ένα τηγάνι ρίχνετε το ελαιόλαδο και σοτάρετε τα μέρη του αστακού για 1’. Προσθέτετε το ζεματισμένο μπρόκολο και ρίχνετε αλάτι και πιπέρι. Μαγειρεύετε για 2’ ακόμα και αφήνετε το μίγμα να κρυώσει.

5. Όταν είναι έτοιμο, προσθέτετε 2 κουταλιές της σούπας cottage cheese, ανακατεύετε και γεμίζετε τις τάρτες. Σκεπάζετε την επιφάνεια με το υπόλοιπο τυρί και ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 °C για 10’. Σερβίρετε σε 4 πιάτα.

Προετοιμασία: 1 ώρα (Αναμονή: 10’) Ψήσιμο: 20’ Μέτριας δυσκολίας

Λευτέρης Λαζάρου

Φάβα παντρεμένη με γαύρο

Φωτογραφία, food styling: Σταύρος Κωστάκης

Για 6 μερίδες

Υλικά για τη φάβα

ελαιόλαδο................ κρεμμύδια ξερά....... φάβα Σαντορίνης.... ζωμός λαχανικών.... αλάτι......................... πιπέρι....................... ξίδι μπαλσάμικο...... γάλα φρέσκο............ ελαιόλαδο................

100 ml 2 ψιλοκομμένα 500 γρ.

1 λίτρο 1/2 κουταλιά της σούπας 1/2 κουταλάκι του γλυκού 100 ml 250 ml 50 ml

Για το γαύρο

γαύρος...................... 800 γρ. καθαρισμένος από τα κόκαλα και πλυμένος πολύ καλά σησαμέλαιο.............. για το τηγάνισμα του γαύρου αλεύρι....................... 200 γρ. για το πανάρισμα Για τη βινεγκρέτ

ξίδι λευκό................ ελαιόλαδο................ μέλι θυμαρίσιο........ αλάτι......................... πιπέρι....................... ρίγανη φρέσκια.......

100 ml 200 ml 50 ml 1 κουταλάκι του γλυκού 1/2 κουταλάκι του γλυκού 2 κουταλιές της σούπας ψιλοκομμένη

Για το «πάντρεμα»

κρεμμύδια ξερά....... 2 μέτρια, ψιλοκομμένα ντομάτες................... 3 χωρίς φλούδα και σπόρια, κομμένες σε μικρά ζάρια μαϊντανός................. 2 κουταλιές της σούπας ψιλοκομμένος ελαιόλαδο................ 70 ml

Εκτέλεση 1. Ετοιμάζετε πρώτα τη φάβα ως εξής: Σε μια κατσαρόλα ρίχνετε το ελαιόλαδο και σοτάρετε το ξερό κρεμμύδι για 3’. Προσθέτετε τη φάβα, σοτάρετε για 2’ ακόμα και σβήνετε με το ζωμό λαχανικών. Ρίχνετε αλάτι, πιπέρι και βράζετε για 12’ περίπου σε μέτρια φωτιά, μέχρι να απορροφήσει όλα τα υγρά. Όσο είναι ζεστή, ρίχνετε τη φάβα στο μπλέντερ, προσθέτετε το γάλα, το ξίδι και χτυπάτε σε μεγάλη ταχύτητα μέχρι να γίνει ένα ομοιογενές μίγμα. Στο τέλος προσθέτετε τα 50 ml ελαιόλαδο και αφήνετε τη φάβα στην άκρη.

2. Φιλετάρετε το γαύρο και τον βάζετε σε ένα μπολ με παγάκια και νερό για να βγάλει όλο το αίμα του. Μετά από 10’ τον σουρώνετε και ξεπλένετε καλά. Περνάτε το γαύρο από αλεύρι και στη συνέχεια τον τηγανίζετε σε σησαμέλαιο σε δυνατή φωτιά. Μόλις πάρει ξανθό χρώμα, αδειάζετε το λάδι και στο ίδιο τηγάνι, ενώ ακόμα είναι ζεστό, ρίχνετε τη βινεγκρέτ, αφού πρώτα την έχετε χτυπήσει στο μπλέντερ πολύ καλά. Αποσύρετε το τηγάνι από τη φωτιά και πασπαλίζετε με τη φρέσκια ρίγανη.

3. Σε μια κατσαρόλα ρίχνετε το ελαιόλαδο, προσθέτετε το ξερό κρεμμύδι και σοτάρετε για 3’ σε μέτρια φωτιά. Ρίχνετε τα 2/3 από τα ζαράκια ντομάτας. Προσθέτετε τον μαϊντανό και στη συνέχεια ρίχνετε τη φάβα. Ανακατεύετε μέχρι να ενωθούν όλα τα υλικά μαζί, αλατοπιπερώνετε και σερβίρετε σε 6 πιάτα. Τοποθετείτε από πάνω το γαύρο, γαρνίρετε με την υπόλοιπη τομάτα και πασπαλίζετε με μαϊντανό. Ραντίζετε με ελαιόλαδο.

Προετοιμασία: 35΄ Ψήσιμο: 25’ - 30’ Μέτριας δυσκολίας

Φιλέτο κοτόπουλο με τζίντζερ σε φωλιά από καταΐφι

Λευτέρης Λαζάρου

Φωτογραφία, food styling: Σταύρος Κωστάκης

Για 4 μερίδες

Υλικά

Eκτέλεση

250 γρ.

600 γρ. στήθος, ξεκοκαλισμένο 2 το ξύσμα 20 γρ. τριμμένο 1 ψιλοκομμένο 60 ml 60 ml 150 ml 100 γρ.

1 κουταλιά της σούπας ψιλοκομμένος αλάτι............................. όσο θέλετε πιπέρι........................... φρεσκοτριμμένο

1. Σε 4 τσέρκια ετοιμάζετε τις φωλιές από το καταΐφι και τις ψήνετε στους 170 °C για 20’ περίπου, μέχρι να πάρουν χρώμα (δεν βουτυρώνετε ούτε το τσέρκι ούτε το καταΐφι). Μόλις είναι έτοιμες (ροδίσουν ελαφρά), τις βγάζετε από το φούρνο και τις αφήνετε να κρυώσουν.

2. Κόβετε το κοτόπουλο σε λεπτές λωρίδες και σε ένα τηγάνι ρίχνετε το ελαιόλαδο και σοτάρετε το ξερό κρεμμύδι για 2’. Προσθέτετε το κοτόπουλο, ρίχνετε αλάτι, πιπέρι και το σοτάρετε για 4’ - 5’. Σβήνετε με το κρασί και προσθέτετε το ξύσμα λάιμ και την κρέμα γάλακτος.

3. Διορθώνετε στο αλάτι και το πιπέρι, ρίχνετε το τζίντζερ και αποσύρετε από τη φωτιά. Προσθέτετε στη σάλτσα το γιαούρτι και ανακατεύετε καλά. Κατόπιν τοποθετείτε τις φωλιές καταϊφιού σε 4 πιάτα. Από πάνω βάζετε το κοτόπουλο και περιχύνετε με τη σάλτσα του. Ραντίζετε με μερικές σταγόνες ελαιόλαδο.

φύλλο καταΐφι.............. κοτόπουλο.................... λάιμ............................... τζίντζερ......................... κρεμμύδι....................... ελαιόλαδο..................... λευκό κρασί................. κρέμα γάλακτος........... γιαούρτι στραγγιστό.... μαϊντανός.....................

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΟΝΗ

Της Κωνσταντiνας Αθανασίου

Η τυρόπιτα της πρωτάρας Η Λήδα -όχι «επιτέλους μόνη», αλλά μια ζωή ελεύθερη κι ωραία- πάλι μας κάλεσε χτες βράδυ να κλάψουμε τον καινούριο «συχωρεμένο». Αυτή η γυναικεία συνεύρεση περιλαμβάνει συνήθως γέλιο, δάκρυ, θάψιμο, delivery πίτσα ή σουβλάκια, κρασί και για κλείσιμο ένα ελαφρύ προφιτερόλ... Για τη χάρη του εκάστοτε πρώην φεύγουμε όλες με δύο κιλά επιπλέον (όχι μαζί, η κάθε μια χωριστά). Αυτή τη φορά η μόνη βάλθηκε να αποδείξει στις κολλητές της ότι δεν είναι ανεπρόκοπη (και ότι, επομένως, δεν είναι αυτός ο λόγος που δεν της φτουράει άντρας πάνω από τρίμηνο) και ετοίμασε «κάτι πρόχειρο» που βρήκε στο συνταγολόγιο, το οποίο της δάνεισε -μάταιαη μαμά της. Την ιντριγκάρισε, είπε, ο πρόστυχος τίτλος της συνταγής «τυρόπιτα ξεβράκωτη». Ομολογουμένως, της πέτυχε της πρωτάρας. Ιδού η συνταγή!

Υλικά

αλεύρι που φουσκώνει μόνο του.... αυγά.................................................... ρεγκάτο............................................... ένταμ.................................................. φέτα.................................................... γάλα.................................................... ελαιόλαδο........................................... αλάτι.................................................... πιπέρι..................................................

500 γρ. (1 φαρίνα) 4 χτυπημένα 250 γρ. τριμμένο 250 γρ. τριμμένο 250 γρ. τριμμένη 3 ποτήρια νερού 1½ ποτήρι νερού 1 κουταλάκι του γλυκού λίγο

Εκτέλεση Λαδώνετε το μεγάλο ταψί του φούρνου και προθερμαίνετε το φούρνο στους 180’. Ρίχνετε το γάλα σε ένα μεγάλο μπολ. Έπειτα ρίχνετε το υπόλοιπο λάδι και όλα τα υλικά στο μπολ (δεν έχει σημασία η σειρά) και τα ανακατεύετε καλά. Απλώνετε το μείγμα ομοιόμορφα στο ταψί. Βάζετε το ταψί στο φούρνο. Μετά από 45’ περίπου η τυρόπιτα είναι έτοιμη. Και μόνη και σέξι; Η ερωτική Λήδα αντιλήφθηκε γρήγορα ότι ο πιπεράτος τίτλος της συνταγής δεν παρέπεμπε καθόλου σε αυτό που τη δεδομένη χρονική στιγμή έλειπε από τη μοναχική ζωή της. Ο αποκωδικοποιητής της μαμάς τής εξήγησε ότι «ξεβράκωτη» σημαίνει χωρίς φύλλο και όχι χωρίς εσώρουχο. Πάνω που είχε αρχίσει να ξεντύνεται για να μαγειρέψει... Και μόνη και άσχετη; Η πρωτάρα Λήδα κατάλαβε επίσης ότι αυτό το πολύ ύποπτο σημείο με τα «αυγά 4 χτυπημένα» προς Θεού δεν εννοούσε χτυπημένα από τη μοίρα όπως η ίδια, αλλά ότι -όπως της είπε στο τηλέφωνο η μαμά- έπρεπε να σπάσει τα αυγά ένα ένα σε μπολ και να τα χτυπήσει με πιρούνι. Στην αρχή η σοφή μητέρα είπε να χρησιμοποιήσει τον αυγοδάρτη για το χτύπημα (που δεν της έλεγε της Λήδας κάτι), μετά το σύρμα (που κάτι της έλεγε, αλλά σε οικοδομικό υλικό), κι έτσι κατέληξε στο ένδοξο πιρούνι (που ευτυχώς είχε). Στην πράξη, λέρωσε τον πάγκο, το πάτωμα και το παντελόνι της, ενώ ψάρεψε και λίγα τσόφλια από το μπολ. Και μόνη και πονηρή; Η φιλομαθής Λήδα ήξερε και το ρεγκάτο και το ένταμ, από τις διαφημίσεις στην τηλεόραση και από τους καταλόγους της πιτσαρίας. Μάλιστα, είναι τυριά και όχι, δεν τα έτριψε στον τρίφτη. Τα αγόρασε τριμμένα από το σούπερ μάρκετ - τι εξυπηρέτηση, σιγά μην τραυματιστεί... Εκείνο που τη δυσκόλεψε λίγο ήταν πώς να «λαδώσει» το ταψί. Σε κέρμα το ήθελε ή σε χαρτονόμισμα το σκεύος για να συνεργαστεί; Ο θηλυκός Ηρακλής Πουαρό ανακάλυψε εύκολα ότι έπρεπε να αλείψει το ταψί με λάδι...

35

ΑΛΚΟΤΕΣΤ

Της Νικολέτας Μακρυωνίτου

Retsina – Retsina Είδος υπό εξαφάνιση Και μην αναρωτιέστε πώς και γιατί… Απλώς διότι η άλλη όψη της Αττικής, η αγρογεωργική -λέμε τώρα- καταστρέφεται ραγδαία!

Τις προάλλες είχα ψιλή κουβεντούλα με κάποιους από τους παραγωγούς της Αττικής. Μιλούσαμε για το Σαββατιανό, τη βασική ποικιλία στην οποία στηρίζεται η παραγωγή της ρετσίνας. «Άθλος!», μου λέγανε, «αυτό είναι το να καλλιεργείς σταφύλια -ή οτιδήποτε άλλο- στην περιοχή της Αττικής. Τα χωράφια μας θεωρούνται πρώτης τάξεως οικοπεδάκια. Και οι περιοχές περί την πρωτεύουσα, που επί το πλείστον είναι κατοικήσιμες, δεν ενδείκνυνται για αγροτικές καλλιέργειες. Με νύχια και με δόντια κρατάμε τα οινοποιεία μας». Χα, λέω εγώ. Τα οινοποιεία, έστω με νύχια και με δόντια, ας πούμε πως τα κρατάμε. Για να παραχθεί όμως η ρετσινούλα, θέλει και κάτι άλλο: το ρετσίνι φυσικά! Δηλαδή πεύκα - και άρα …τζίφος, γιατί κι αυτά, φίλοι μου, προορίζον ταν και προορίζονται να θυσιαστούν για πρώτης τάξεως οικοπεδάκια… Πώς φτιάχνεται ωστόσο η ρετσίνα; Σχετικά πρόσφατα, η ρετσίνα κατοχυρώθηκε παγκοσμίως ως προϊόν Ονομασίας κατά Παράδοση. Αλλά -φευ!- όταν δεν υπάρχουν οι πρώτες ύλες, τι να το κάνεις; Κρίμα πάντως γιατί, όσο κι αν εμείς τη σνομπάρουμε, η ρετσινούλα -ρητινίτης οίνος επί το ...επιστημονικότερον- έχει πάρει την ανιούσα. Μάλισ τα πολ λές από τις ε τικέ τες του παρελθόντος έχουν αναβαθμιστεί, δίνοντας ένα θαυμάσιο κρασί που ζηλεύουν ακόμη και αρωματικές ποικιλίες του εξωτερικού που ρέουν σαν νεράκι στην ελληνική αγορά. Για να σας λύσω όμως την απορία, η ρετσίνα παράγεται με επιμελές παρφουμάρισμα του μούστου με ρετσίνι. Κι όχι οποιοδήποτε ρετσίνι, αλλά των πεύκων της Αττικής, που θεωρείται ιδανικό. Η διαδικασία της οινοποίησης, που ακολουθεί, είναι η ίδια με τα υπόλοιπα λευκά κρασιά. Σημειωτέον ότι η ρετσίνα διατηρεί τα κάλλη και τις χάρες της για πολύ λίγο. Γι’ αυτό πιείτε την όσο είναι ακόμα φρέσκια,

36

δηλαδή περίπου μέσα σε ένα χρόνο από την παραγωγή της. Κρασί φαγητού Η ρετσίνα είναι από τα ιδανικότερα κρασιά για φαγητό. Ο λόγος; Παράγεται από το Σαββατιανό, καμιά φορά κι από Ροδίτη ή από μείγμα τους, από δυο ποικιλίες δηλαδή με μέτριας έντασης αρώματα, λιγότερο ανθικά και περισσότερο φρουτένια και λεμονάτα, που ταιριάζουν καλύτερα με το φαγητό. Αλλά επίσης και για το λόγο ότι οι δυο ποικιλίες έχουν -σε αντίθεση με τα περισσότερα λευκά κρασιά- ωραίο, πλούσιο σώμα και καλές οξύτητες. Τέλος, επειδή ο βοτανικός χαρακτήρας του ρετσινιού ταιριάζει ταμάμ με το φαγητό. Η ρετσίνα λοιπόν αντέχει στα δύσκολα. Συνεπώς εκεί που άλλα κρασάκια δεν τα καταφέρνουν -όπως στα τηγανητά, τα πολύ αρωματικά φαγητά, τα ψάρια και τα θαλασσινά- η ρετσίνα δίνει ρέστα. Και μάλιστα στην κυριολεξία, αν την πληρώσετε με δεκάευρω.

Διαγωνισμός φωτογραφίας με θέμα αμπέλι, σταφύλι, κρασί. Τα καταστήματα Cellier διοργανώνουν διαγωνισμό φωτογραφίας με θέματα που σχετίζονται με το κρασί. Όσοι έχετε την «πετριά» της φωτογραφίας, σπεύσατε. Τα έργα που θα κερδίσουν, θα εκτεθούν στα Cellier και οι επίδοξοι φωτογράφοι θα ...τσιμπήσουν ωραιότατα βραβεία. Περισσότερες πληροφορίες, στο τηλέφωνο 210- 5278700 ή στο site www.cellier.gr

WINE «Εύα»: ημιαφρώδης λευκός, κτήμα «Εύχαρις» Ο τόπος: Το κτήμα είναι στη Μούρτιζα, λίγο πιο έξω από τα Μέγαρα και σε απόσταση αναπνοής από το Αλεποχώρι. Από τα πλέον όμορφα οινοποιεία Αττικής και περιχώρων. Πρόσφατα μάλιστα ανανέωσε τις ετικέτες του, κι έτσι εκτός από τον ημιαφρώδη, σας προτείνω να δοκιμάσετε οπωσδήποτε και την αφρώδη ροζέ «Εύα», ένα απεριτίφέκπληξη για τα ελληνικά δεδομένα. Οι άνθρωποι: Ο Χάρης Αντωνίου και η Εύα Μπέμε. Δίνουν γι’ αυτό το κτήμα όλο τους το είναι εδώ και σχεδόν 10 χρόνια. Κι η αγάπη τους δικαιώνεται από το αποτέλεσμα της δουλειάς τους, η οποία στηρίζεται πάντα σε μικρές παραγωγές. Το κρασί: Με βάση την ποικιλία Μοσχοφίλερο και με μια μικρή ποσότητα Ροδίτη παράγεται ένα κρασί με χρώμα λευκοκίτρινο και φίνα φρουτώδη αρώματα εσπεριδοειδών. Έχει φυσαλίδες καλής διάρκειας, στρογγυλό σώμα και ωραία οξύτητα σε αρμονία με ήπια γλυκύτητα. Πίνεται φρέσκο. Η αρμονία: Ταιριάζει θαύμα με πικάντικα τυριά, αλλά και ως απεριτίφ είναι πολύ ευχάριστο. Τιμή: 11€ περίπου.

BEER Craft Smoked Lager, 4,8%vol. Ο τόπος: Ζυθοποιεία Craft στην Παιανία της Αττικής. Το εργοστάσιο ιδρύθηκε το 2003. Λειτουργούν επίσης δύο εστιατόρια όπου μπορείτε να απολαύσετε τις μπίρες Craft, στο Χαλάνδρι και στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Το εργοστάσιο παράγει επίσης τις μπίρες Athens Lager, Pils, Black Lager, Weiss και Red Ale. Η εταιρεία: Ο Παύλος Εμμανουηλίδης έστησε το εργοστάσιο στην Παιανία ύστερα από τη μεγάλη απήχηση που είχε στο κοινό η μπίρα, που μέχρι τότε παραγόταν στα εστιατόρια - μικροζυθοποιίες του Χαλανδρίου και της Αλεξάνδρας. Αναμένουμε σύντομα η ελληνική αυτή μπίρα να κυκλοφορήσει εμφιαλωμένη στα σούπερ μάρκετ και στις κάβες. Προς το παρόν την απολαμβάνουμε σε draft ή την προμηθευόμαστε από τα σούπερ μάρκετ ΑΒ Βασιλόπουλος και επιλεγμένες κάβες, χύμα, σε όμορφα μπουκάλια του ενός και των δύο λίτρων. Η μπίρα: Κε χριμπαρέ νιο χρώμα και ζωηρό άρωμα καπνιστής βύνης, κόρας ψωμιού και λυκίσκου. Δροσερή και γεμάτη ταυτόχρονα, αφήνει μια αρωματική και υπόπικρη, φρέσκια επίγευση. Η αρμονία: Ταιριάζει με κοτόπουλο σχάρας, πατέ καπνιστής πέστροφας και πλατό με καπνιστά ψάρια. Τιμή: 3€ το λίτρο περίπου.

Mix AND MATCH / Προτάσεις για τα πιάτα της Κωνσταντίνας οι συνταγές είναι από το ένθετο 8+ΟΧΤΩ

Mix AND MATCH / Προτάσεις για τα πιάτα του Λευτέρη οι συνταγές είναι από το ένθετο 8+ΟΧΤΩ

Καγιανάς Ένα τηγάνι γεμάτο με τα υλικά του καλοκαιριού: ντομάτα, κρεμμύδι, πιπεριά, φέτα. Πόσο μου θυμίζει χωριάτικη σαλάτα! Τίποτα δεν θα του πήγαινε καλύτερα από μια φρέσκια, δροσερή ρετσίνα. Τα «μαστιχωτά» της αρώματα, πεύκου και βοτάνων, δένουν θαύμα με αυτή την ιδιόρρυθμη «ομελέτα».

Λαβράκι μαριναρισμένο σε παρθένο ελαιόλαδο, λεμόνι και τσάι Ένα λευκό χαρμάνι, πάντρεμα των ποικιλιών Ασύρτικο, Αθήρι και Αηδάνι, κατά προτίμηση θηραϊκής προέλευσης. Η φινέτσα των αρωμάτων τους, η δροσιά κι η οξύτητά τους θα γίνουν συνοδοιπόροι στο ντελικάτο και όλο αρώματα λαυράκι.

Καλαμάρια γεμιστά με ρύζι Ένα ροζέ αρωματικό Μοσχοφίλερο ή ένα κάπως πιο αρρενωπό ροζέ Syrah θα αγκαλιάσουν αρωματικά και γευστικά τη δριμεία αλλά και τη φινετσάτη πλευρά αυτού του εδέσματος. Όσο για την αρμονία των χρωμάτων, θεωρήστε τη εξασφαλισμένη.

Ντολμαδάκια με ραγού καραβίδας και γαύρο μαρινάτο Σε τούτα τ’ αλλιώτικα ντολμαδάκια ο ιδανικός σύντροφος είναι ένα ροζέ σούπερ αρωματικό κρασί. Το δίδυμο που κάνουν το Grenache rouge μαζί με το Syrah, οινοποιημένα σε ένα ροζέ οίνο, θα σας αφήσουν άφωνους. Τα αρώματά τους θα αντιμετωπίσουν στα ίσια αυτά της μαρινάδας του γαύρου και η καραμελένια γεύση θα σιγοντάρει το ραγού καραβίδας.

Κουνέλι (λαγός) στιφάδο Δυνατό, αρωματικό πιάτο, αγαπημένο της ελληνικής κουζίνας. Το Ξινόμαυρο, η «μεγάλη» ποικιλία της Βόρειας Ελλάδας, καταφέρνει να αντεπεξέλθει και με το παραπάνω. Βαθύ, συμπαγές δαμασκινί χρώμα, περίπλοκα αρώματα ώριμων κόκκινων φρούτων, ντομάτας, κρέατος, καπνού και πιπεριού. Επιλέξτε Ξινόμαυρο 5ετίας.

Σαγανάκι τυρί σε φύλλο κρούστας με chutney βερίκοκο Το άρωμα της λουίζας, η γλυκοπικάντικη γραβιέρα και το απογειωτικό chutney βερίκοκου θα έπαιρναν άλλες διαστάσεις αν είχαν για παρτενέρ ένα γλυκό κρασί, όπως ένα αρωματικό Μοσχοφίλερο με την -καθ’ όλα απαραίτητη- υψηλή του οξύτητα. Για πιο προσγειωμένους ουρανίσκους, ωστόσο, προτείνω ένα ξηρό Μοσχοφίλερο ή και μια καλή Μαλαγουζιά.

Μελιτζάνες παπουτσάκια Ο κιμάς, που συμπληρώνει τη γλύκα της μελιτζάνας, ιδανικά αναζητεί έναν κόκκινο και ώριμο οινικό σύντροφο. Το Merlot, με τη βουτυράτη γεύση του και την ισορροπημένη του δυναμικότητα, φέρνει σε απόλυτη συμφωνία οξύτητα, στυφάδα και λιπαρότητα. Επιλέξτε κρασί που έχει ωριμάσει για τουλάχιστον 2 χρόνια.

Σαλάτα με ρεβίθια και καπνιστή πέστροφα Δοκιμάστε να συνδυάσετε τη σαλάτα με τα ρεβίθια και την πέστροφα με ένα ξηρό Μοσχάτο. Τα πλούσια αρώματα και η μέτρια οξύτητά του θα δέσουν σε μια αρμονική συμφωνία με τους πρωταγωνιστές της σαλάτας.

Μπάμιες γιαχνί Καλοκαιριάτικο φαγητό γεμάτο άρωμα και μεστή γεύση, θα μπορούσε ίσως να ταιριάξει και με ένα στιβαρό λευκό, όμως η ντομάτα τού επιβάλλει σχεδόν ένα φρέσκο κόκκινο κρασί, όπως ένα Αγιωργήτικο. Οι μαλακές του τανίνες -ακόμα κι όταν είναι φρέσκο- και η μέτρια οξύτητα που χαρακτηρίζουν την ποικιλία, το καθιστούν ευκολόπιοτο και το καλοκαίρι.

Στραπατσάδα με σπαράγγια και καραβίδα Η στραπατσάδα του Λευτέρη έχει το φίνο άρωμα από τα σπαράγγια και τη λεπτή θαλασσινή γλύκα της καραβίδας. Χρειάζεται ένα κρασί εξίσου φινετσάτο, τραγανό και λιπαρό ταυτόχρονα. Τα λευκά κρασιά του Ροδανού αποτελούν εξαιρετική λύση. Κι ένα ελληνικό Viognier όμως θα ήταν χάρμα.

Παστίτσιο Το παστίτσιο είναι περίπλοκη υπόθεση. Κάποιοι το προτιμούν με μπόλικη κόκκινη σάλτσα και πολλά μπαχαρικά στον κιμά. Σε αυτή την περίπτωση ένα ελαφρύ κόκκινο, όπως ένα φρέσκο Cabernet, θα ταίριαζε μια χαρά. Στη εκδοχή όμως της Κωνσταντίνας, ένα λευκό, αρωματικό και πλούσιο Chardonnay έρχεται γάντι.

Τάρτα αστακού με τυρί και μπρόκολο Το πάντρεμα των ποικιλιών Ασύρτικο και Μαλαγουζιά δίνει ένα εξαιρετικό λευκό κρασί. Με ζωηρά λεμονάτα αρώματα και ίχνη τσαγιού (με ρίζες από το Ασύρτικο), με νότες τριαντάφυλλου και βουτύρου (από τη μητέρα Μαλαγουζιά ), ωραίο σώμα, μέτρια οξύτητα και γλύκα. Όλα αυτά είναι ιδανικά για να συνοδεύσουν την τάρτα αυτή.

Στριφτάρια Το κοσμοπολίτικο Sauvignon Blanc είναι θαυμάσιος καβαλιέρος για τα τυρένια, τραγανά στριφτάρια. Η υψηλή του οξύτητα και ο πλούσιος αρωματικός του χαρακτήρας, από εξωτικά φρούτα και λευκά άνθη, είναι μια ζωηρή απάντηση στην πληρότητα που προσφέρει στον ουρανίσκο μας η αίσθηση του τυριού.

Φάβα παντρεμένη, με γαύρο Ο κανόνας της εντοπιότητας -εδώ με πρωτεύουσα τη Σαντορίνητηρείται, καταλήγοντας πάντα σε επιτυχία. Ο συνδυασμός με τα 3Α -Αθήρι, Ασύρτικο και Αηδάνι- καλμάρει την αλμύρα του γαύρου, ρεγουλάρει τη γλύκα της μελένιας βινεγκρέτ και δένει με την απαλή, πλούσια υφή της φάβας.

Μοσχάρι κοκκινιστό με αρακά Ένα χαρμάνι από τα κρητικά Λιάτικο και Κοτσιφάλι μας δίνει ένα κρασί με φωτεινό κόκκινο χρώμα, μέτρια φρουτένια αρώματα και χαμηλή οξύτητα. Όσο πρέπει τανικό για να σιγοντάρει το κρέας και τραγανό για να ταιριάξει με τον αρακά. Επιλέξτε το φρέσκο.

Φιλέτο κοτόπουλο με τζίντζερ σε φωλιά απο καταΐφι Αρωματικό άσπρο κρέας, γλυκά κρεμμυδάκια και αρώματα δάφνης και ελληνικού βουνού λόγω θυμαριού, θέλουν ένα μαλακό ερυθρό κρασί από Cabernet Sαuvignon και Αγιωργίτικο. Ένα ελαφρύ Syrah, με πικάντικες νότες, ταιριάζει επίσης με το μαλακό κρέας χωρίς να το ισοπεδώνει, με την υποστήριξη της πιπεράτης μυζήθρας και του φρεσκοκομμένου μπαχαρικού.

37

ΤΟΤΕ

Της Νταϊάνας Κόχυλα

Η Νταϊάνα ανακαλύπτει ξεχασμένες παραδοσιακές συνταγές και τις ξαναμαγειρεύει με τα σκεύη και τη νοοτροπία τού σήμερα.

Μια συνταγή τού χθες... Λέγεται ότι οι γείτονές μας οι Τούρκοι έχουν τουλάχιστον χίλιες συνταγές για να απολαμβάνουν τη μελιτζάνα. Κι εμείς, όμως, τόσο στην πατροπαράδοτη κουζίνα μας όσο και στη σύγχρονη, δεν πάμε πίσω. Μέχρι ολόκληρη γιορτή έχουμε αφιερώσει στη μελιτζάνα, ένα πανηγύρι που γίνεται κάθε Αύγουστο στο Λεωνίδιο προς τιμήν της τοπικής μακρόστενης (ό,τι πρέπει για παπουτσάκια...) τσακωνίτικης μελιτζάνας. Η μελιτζάνα, από το «λίκνο» της την Ασία, άρχισε το ...κοσμοπολίτικο ταξίδι της χάρη στους Άραβες εμπόρους, οι οποίοι την έφεραν στην Τουρκία, στη βόρεια Αφρική και στη Σικελία, όπου κατέχει περίοπτη θέση στην τοπική μαγειρική. Από τη Μικρά Ασία η μελιτζάνα έφτασε στην Ελλάδα και έκτοτε την απολαμβάνουμε χάρη σε ένα πλήθος από συνταγές, από τις οποίες οι περισσότερες οφείλονται στην πολίτικη κουζίνα. Ίσως η αιτία του ...έρωτα με τη μελιτζάνα είναι η σαρκώδης της φύση: η μελιτζάνα είναι το «κρέας» του χωραφιού (ιδιαίτερα για τις γενιές που δεν είχαν την πολυτέλεια να απολαμβάνουν το κρέας). Ένα ζαρζαβατικό εξαιρετικά χορταστικό αλλά και «ευέλικτο», με ικανότητα να λάμπει εξίσου άνετα σαν μεζές (σκεφτείτε μόνο τις αμέτρητες εκδοχές της μελιτζανοσαλάτας, χώρια οι κροκέτες και οι ροδέλες τηγανητές) και σαν γλυκό (του κουταλιού -στην παραδοσιακή μας μαγειρική- αλλά ακόμα και με σοκολάτα στη σύγχρονη ελληνική γαστρονομία). Περιττό να τονίσουμε ότι οι Ελληνίδες μαγείρισσες φτιάχνουν με τη μελιτζάνα μια τεράστια γκάμα λιχουδιών: Κρέμες, σαλάτες και τηγανητά, μαγειρευτά (με άλλα καλοκαιρινά ζαρζαβατικά ή και με τραχανά, μια από τις πιο νόστιμες παρασκευές της, από την κουζίνα της Κρήτης), φουρνιστά με τυρί και χωρίς τυρί, με γιαούρτι, μουσακάδες, γεμιστά διάφορα του φούρνου αλλά και της κατσαρόλας και άλλα πολλά.

38

Μελιτζανόπιτα της πεθεράς μου Για 4-5 άτομα

Προετοιμασία: 1 ώρα (χωρίς το άνοιγμα του φύλλου) Αναμονή: 1 ώρα Ψήσιμο: 1 ώρα

μελιτζάνες.............. 2 κιλά αλάτι....................... όσο θέλετε ελαιόλαδο.............. 2/3 φλιτζανιού κρεμμύδια.............. 6 μεγάλα, χοντροκομμένα γάλα........................ 1/2 φλιτζάνι αυγά........................ 4 φέτα........................ 1/2 κιλό, τριμμένη πιπέρι..................... φρεσκοτριμμένο φύλλο κρούστας.... 500 γρ. έτοιμο ή 10 σπιτικά λεπτά φύλλα Εκτέλεση 1. Ξεφλουδίζετε τις μελιτζάνες και τις κόβετε σε κύβους 2,5 εκ. Τις αλατίζετε σε στρώσεις μέσα σε ένα σουρωτήρι και βάζετε από πάνω ένα βαρύ πιάτο (για να στραγγίξουν εύκολα). Τις αφήνετε να στραγγίξουν για μία ώρα. Τις ξεπλένετε καλά και τις στεγνώνετε.

2. Ζεσταίνετε μισό φλιτζάνι λάδι σε ένα μεγάλο τηγάνι και σοτάρετε τα κρεμμύδια μέχρι να ροδίσουν ελαφρά. Προσθέτετε τις μελιτζάνες και σοτάρετε για περίπου 8-10 λεπτά ή μέχρι να μαλακώσουν αρκετά. Αποσύρετε το μίγμα από τη φωτιά και το αφήνετε να κρυώσει. Χτυπάτε το γάλα και τα αβγά μαζί και προσθέτετε το μίγμα στις μελιτζάνες. Προσθέτετε τη φέτα και τα ανακατεύετε όλα μαζί. Αλατοπιπερώνετε.

3. Λαδώνετε ελαφρά ένα ταψί 35 εκ. επί 40 εκ. και με βάθος 5 εκ. Προθερμαίνετε το φούρνο στους 190 °C. Απλώνετε τα φύλλα (αν είναι έτοιμα, πρέπει να έχουν ξεπαγώσει) και τα σκεπάζετε με μια πετσέτα για να μην ξεραθούν.

4. Τοποθετείτε το πρώτο φύλλο μέσα στο ταψί, αφήνοντας μια άκρη να κρέμεται από τη μια πλευρά. Αλείφετε το φύλλο με λάδι. Επαναλαμβάνετε τη διαδικασία με το επόμενο φύλλο, αφήνοντας την αντίθετη άκρη να κρέμεται έξω από το ταψί. Αλείφετε κι αυτό το φύλλο με λάδι. Επαναλαμβάνετε με 6 φύλλα ακόμα, αφήνοντας κάθε φορά το επιπλέον τμήμα να κρέμεται εναλλάξ σε καθεμιά από τις αντίθετες πλευρές, έτσι ώστε να υπάρχει αρκετό φύλλο για να τα γυρίσετε στο τέλος και να κλείσετε την πίτα όμορφα.

5. Απλώνετε κατόπιν τη γέμιση ομοιόμορφα επάνω στο φύλλο. Στρώνετε τα υπόλοιπα φύλλα από πάνω, με τον ίδιο τρόπο ώστε να κρέμονται εναλλάξ απ’ όλες τις πλευρές του ταψιού. Αλείφετε κάθε φύλλο με λάδι καθώς το στρώνετε.

6. Γυρίζετε τα φύλλα που εξέχουν προς τα μέσα, φτιάχνοντας έναν κόθρο. Ραντίζετε την πίτα ελαφρά με νερό και τη χαράζετε σε λωρίδες, χωρίς όμως να την κόβετε τελείως. Την ψήνετε ώσπου να ροδίσει, 50 λεπτά έως 1 ώρα περίπου. Τη βγάζετε από το φούρνο, την αφήνετε να κρυώσει τουλάχιστον μισή ώρα και τη σερβίρετε.

ΤΩΡΑ

...στην κουζίνα τού σήμερα Από τις πλέον τοπικού χαρακτήρα συνταγές για μελιτζάνες είναι η μελιτζανόπιτα. Τη συναντάμε κυρίως στη Θεσσαλία (την έμαθα από τη Βολιώτισσα πεθερά μου πριν από αρκετά χρόνια) αλλά και σε άλλα μέρη της Βόρειας Ελλάδας. Οι τεχνικές διαφέρουν από νοικοκυρά σε νοικοκυρά, αλλά το αποτέλεσμα είναι πάντα μια πίτα χορταστική σαν κρεατόπιτα, γεμάτη όμως με καλοκαιρινή νοστιμιά. Αξιοσημείωτο: Οι μικρές μελιτζάνες έχουν λιγότερα σπόρια και οι «αρσενικές» (αυτές με μία γραμμή στη βάση τους αντί για δύο σε σχήμα σταυρού) ακόμα λιγότερα.

Γρήγορη μελιτζανόπιτα με σφολιάτα Για 4-6 άτομα

Προετοιμασία: 20΄ (Αναμονή: 2ώρες) Ψήσιμο: –

ελαιόλαδο.......................... 3 κουταλιές της σούπας μελιτζάνες τσακώνικες..... 3-4 κομμένες σε μικρούς κύβους κρεμμύδι............................ 1 μεγάλο, κομμένο σε λεπτές φέτες σφολιάτα............................ 1 φύλλο ντοματίνια......................... 250 γρ. κομμένα σε ροδέλες φέτα................................... 6 κουταλιές της σούπας τριμμένη κεφαλογραβιέρα............... 3 κουταλιές της σούπας τριμμένη ρίγανη................................ 1 κοφτό κουταλάκι του γλυκού λάδι.................................... ½ φλιτζάνι του τσαγιού Εκτέλεση 1. Προθερμαίνετε το φούρνο στους 200 °C. Λαδώνετε ένα ρηχό ταψί με διαστάσεις περίπου 21x21 εκ. Σε ένα βαρύ τηγάνι, ζεσταίνετε το λάδι και σοτάρετε τη μελιτζάνα και το κρεμμύδι μαζί, για 10 λεπτά περίπου. Αλατίζετε και πιπερώνετε.

2. Τοποθετείτε τη σφολιάτα στο ταψί, πιέζοντας τις άκρες λίγο με τα δάχτυλά σας για να ανέβουν γύρω γύρω στο ταψί ώστε να καλυφτούν και τα πλαϊνά. Με ένα πιρούνι τρυπάτε τη σφολιάτα σε διάφορα σημεία. Απλώνετε το μίγμα της μελιτζάνας ομοιόμορφα και από πάνω στρώνετε τα ντομαντίνια.

3. Πασπαλίζετε με τα τυριά και τη ρίγανη. Ψήνετε για 25 - 30 λεπτά περίπου, ή μέχρις ότου η σφολιάτα γίνει τραγανή και φουσκωμένη και ροδίσει ελαφρά. Βγάζετε την πίτα από το φούρνο και την αφήνετε να κρυώσει για 5-10 λεπτά πριν την κόψετε σε τετράγωνα κομμάτια.

39

TΑ ΚΑΛΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

της Χριστίνας Τσαμουρά

Φθινοπωρινές γεύσεις στο Robin’s Hood

Σινεμά στο πιάτο O ΡΑΤΑΤΟΥΗΣ από 27 Σεπτεμβρίου στη μεγάλη οθόνη Ένα animation-μανιφέστο για το τι τραβάμε εμείς οι αρουραίοι στις κουζίνες των κυριλέ γαλλικών εστιατορίων... Μια θαυμάσια ταινία με κορυφαία αισθητική, εξαιρετική απεικόνιση του «χορού» της κουζίνας, γεμάτη χιούμορ, τρυφερότητα, όνειρα και ψαγμένα κοινωνικά μηνύματα, που είχαμε να δούμε από τον καιρό των «Α πίθανων». Περιμέ νον τας τ ην 27η Σεπτεμβρίου, πρώτη μέρα προβολής του «Ρατατούη» για το κοινό, κάνουμε focus σε μερικά από τα πιο αστεία ή περίεργα facts της ταινίας. Σαν το δίδυμο Ντε Βίτο - Σβαρτσενέγκερ. Το 1,70 φθάνει η ...υψομετρική διαφορά μεταξύ του Ρέμι, του αρουραίου που ήθελε να γίνει σεφ, και του Λιν γκουίνι, του «παιδιού για τα σκουπίδια» στο εστιατόριο «Γκουστό». Αυτό όμως δεν τους εμποδίζει να συνεργαστούν ισότιμα. Ρε, να δεις ποιον μου θυμίζει... Ο Άντον Ίγκο, η κλασική φιγούρα κριτικού γεύσης που με μια του πρόταση ...ανοιγοκλείνει χωρίς οίκτο εστιατόρια, έχει γραφείο σε σχήμα φέρετρου! Αν θες να παραδώσεις το έργο εγκαίρως... Για να κερδίσουν χρόνο, οι σχεδιαστές της Pixar παρέλειψαν μια λεπτομέρεια: κανένας από τους ανθρώπινους χαρακτήρες δεν έχει δάχτυλα! Οι συνταγές τους έχουν μαγειρευτεί! Οι δημιουργοί σχεδίασαν περισσότερα από

40

270 τεμάχια φαγητού στον υπολογιστή. Κάθε ένα ετοιμαζόταν σε αληθινή κουζίνα, φωτογραφιζόταν σαν μοντέλο και στη συνέχεια τρωγόταν... Μίνι λίστα, μα τι λίστα. Ένα μπουκάλι κρασιού από το πραγματικό οινοποιείο του Τζον Λάσιτερ στη Sonoma Valley παρελαύνει στην ταινία με το όνομα Λάσιτερ Καμπερνέ Σοβινιόν. Να λείπουν οι περιγραφές, παρακαλώ. Για να δημιουργήσουν την κατά το δυνατόν πιο αληθοφανή εικόνα του φαγητού που τρώνε οι αρουραίοι, οι συντελεστές μελέτησαν 15 διαφορετικά είδη ζαρζαβατικών, που αφέθηκαν να σαπίσουν και μετά φωτογραφήθηκαν, όπως μήλα, μπανάνες, μανιτάρια, πορτοκάλια και μαρούλια... Στο τέλος θα το πιστέψει! Ο χαρακτήρας Σκίνερ, επικεφαλής σεφ στο «Γκουστό», είναι 1,90 και έχει τη φυσιογνωμία του Ναπολέοντα. Ο Σερ Ίαν Χολμ, που δανείζει τη φωνή του στον Σκίνερ, είναι ακόμα πιο ψηλός από τον Σκίνερ και έχει υποδυθεί τον Ναπολέοντα τρεις φορές στην καριέρα του! Σκίνερ σας είπαμε; Το όνομα του επικεφαλής σεφ στο «Γκουστό» «κλείνει το μάτι» στο γιατρό Μπ. Έφ. Σκίνερ, διάσημο για τα πειράματά του σε ποντίκια!

Μια εξαιρετική ιδέα για ένα βράδυ με καλ ή παρέα και διαλε χτά πιάτα σας περιμέ νει σ τη Βασ. Γεωργίου, στο Χαλάνδρι, στο εστιατόριο Robin’s Hood. Για πληροφορίες και κρατήσεις επικοινωνήστε στα τηλέφωνα 2106834907 και 210-6812840.

Σεπτέμβρης στην «Υδρούσσα» Παλιό αρχοντικό με καταπράσινη αυλή, εδώ δίπλα, στην καρδιά του Χαλανδρίου. Με μερακλίδικη κουζίνα, φιλετάκια καυτερά, ρεμπέτικη λιχουδιά, χανουμάκιαπρόκληση, χύμα καλό ελληνικό κρασί ή εμφιαλωμένα για όλα τα γούστα και βαλάντια και άπαιχτα επιδόρπια για γλυκό φινάλε. Έτσι κυλάει το φθινόπωρο... όνειρο.

TΑ ΚΑΛΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

ΓΙΑΝΤΕΣ

της Νικόλ Λαφαζάνη

Αμάντα Μιχαλοπούλου Εκδόσεις Καστανιώτη

Βιβλιοφαγία Ο ΡΑΤΑΤΟΥΗΣ

ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ

Disney Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα

Βίκυ Σμυρλή Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα

Ρατατούης, Σειρά Κλασικά Disney, σελ.

96, τιμή 9,20€ Ρατατούης, Σειρά Μαγικός Κόσμος, σελ.

32, τιμή 3,50€ Ρατατούης, Σειρά Μίνι, σελ. 32, τιμή 4,20€ Σε τρεις διαφορετικές σειρές, για όλα τα γούστα και τα βαλάντια, κυκλοφορεί αυτό το μήνα και στην Ελλάδα ο πολυπόθητος μάγειρας της Disney, Ρατατούης, από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα. Πρόκειται για μια πολύ γοητευτική ιστορία για παιδιά μέχρι 11 χρόνων, της οποίας το δίδαγμα είναι ότι τα όνειρα που έχει κανείς, παρά τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες, μπορούν να γίνουν πραγματικότητα, αρκεί να είναι οπλισμένος με επιμονή και πάθος. Έτσι κι ο μικρός αρουραίος, ο Ρεμί, ζει σε μια κοινωνία ανθρώπων με το όνειρο να γίνει μεγάλος σεφ. Όταν αναγγέλλει την κρυφή του επιθυμία στον πατέρα του, εκείνος βάζει τα γέλια. Πού ακούστηκε ποντικός μάγειρας; Αυτός όμως δε χάνει το θάρρος του ούτε αποχωρίζεται τα όνειρά του. Βρίσκει τυχαία το βιβλίο μαγειρικής ενός διάσημου Γάλλου σεφ, του Αύγουστου Γκιστό, που πέθανε απ’ τον καημό του όταν απ’ το εστιατόριό του αφαιρέθηκε το τρίτο αστέρι Michelin, και το κλέβει για να μελετήσει τη μαγική τέχνη της υψηλής γαστρονομίας. Το ίδιο βράδυ χάνεται στους υπονόμους, και το πνεύμα του Γκιστό εμφανίζεται μπροστά του. Μ’ ένα μεταφυσικό τρόπο, το πνεύμα του εκλιπόντος σεφ οδηγεί τον Ρεμί στο εστιατόριό του. Εκεί, θα γνωριστεί με τον γευστικά άπειρο και ατάλαντο Λιγκουίνι, και θ’ αναλάβει να τον βοηθήσει χαρίζοντάς του την πολύτιμη συμβολή του. Αποτέλεσμα; Το εστιατόριο αρχίζει πάλι να διαγράφει ανοδική τροχιά, τα πιάτα νοστιμεύουν και η φήμη εξαπλώνεται. Έτσι, μετά από καιρό ο αυστηρός γευσιγνώστης Εγκό, υπεύθυνος για την αφαίρεση του αστεριού, κάνει την εμφάνισή του. Ο Ρεμί τον εντυπωσιάζει με το ρατατούιγ του (κοινώς, το μπριάμ της Προβηγκίας), κι εκείνος για να συγχαρεί και προσωπικά τον σεφ, θα θελήσει να τον γνωρίσει. Όταν αντί για άνθρωπο αντικρίζει ένα ποντικάκι, ο Εγκό αντί να λιγοψυχήσει, θα γοητευτεί απ’ το ταλέντο του και θα χαρίσει στο μέρος πάλι το τρίτο αστέρι. Η ιστορία όμως δεν σταματά εδώ. Το εστιατόριο δε θα γλιτώσει την καταστροφή. Οι κακές γλώσσες διαδίδουν ότι μέσα στο μαγειρείο κυκλοφορούν ποντίκια, και δε θ’ αργήσει να μπει λουκέτο στην πάλαι

πότε επιτυχημένη επιχείρηση. Την ίδια στιγμή, λίγο πιο πέρα, ένα νέο μπιστρό ανοίγει τις πύλες του: «Ο Ρατατούης». Και το περίεργο; Ο αρχιμάγειρας ονομάζεται Ρεμί και είναι λέει …σουτ! Επίκαιρη όσο ποτέ, η ιστορία αυτή θα μπορούσε να έχει πρωταγωνιστή έναν Αλβανό που θέλει να γίνει μόδιστρος, ένα παιδί μιας ξεχασμένης επαρχίας που θέλει να μπει στη NASA, μια φτωχή κοπέλα που παλεύει για τις σπουδές της κ.ο.κ. Όλοι θα ήθελαν να προχωρήσουν με τα λιγότερα δυνατά εμπόδια μπροστά τους. Σε μια κοινωνία όμως που εν πολλοίς επιλέγει να σκοτώνει τα καλύτερα παιδιά της με ρατσιστικά κι αναχρονιστικά κριτήρια, μπροστά θα πάνε μόνο εκείνοι που δε θα λυγίσουν απ’ τη στενομυαλιά των πολλών. Ας κάνουμε λοιπόν τον Ρατατούη ένα θετικό σύμβολο για τα παιδιά, δίνοντάς τους το μήνυμα ότι αξίζει να γίνουν μαχητές της ζωής.

Σεπτέμβρης, μήνας που παραδοσιακά φέρνει νέα ξεκινήματα, κυρίως για τους φοιτητές. Προς αυτούς, λοιπόν, η προτροπή είναι αυτή τη φορά να μην κάνουν το λάθος μαζί με την ελευθερία της νέας ζωής που ανοίγεται μπροστά τους να ξεχάσουν τα υγιεινά και θρεπτικά σπιτικά φαγητά. Ένα δυνατό μυαλό χρειάζεται κάτι παραπάνω από πίτσες και σουβλάκια για να λειτουργήσει -άσε που στην πορεία θα ανακαλύψετε πόσο καλό κάνει και για το χαρτζιλίκι σας. Και μην τρομάζετε αν η κουζίνα μέχρι χθες ήταν το μέρος που απλά φτιάχνατε τον καφέ σας... Η Βίκυ Σμυρλή έχει φροντίσει για σας, τους άπειρους στη μαγειρική. Στο πολύ πετυχημένο της βιβλίο Φοιτητής και στην κουζίνα θα βρειτε όλες τις απαραίτητες συνταγές για φτηνό, θρεπτικό και εύκολο φαγητό. Πολλοί τρόποι μαγειρέματος για αυγά, σαλάτες, ζυμαρικά, σούπες, πατάτες, λαδερά (για τους μερακλήδες!), κοτόπουλο, ψάρια, κρέας, γλυκά και σάντουιτς, που θα νοστιμίσουν την καθημερινότητά σας. Επίσης θα ανακαλύψετε ωραία tips: Από τι σκεύη χρειάζεστε και πώς να διατηρείτε τις πατάτες για καιρό μέχρι πώς ν’ αγοράζετε κρέας στο χασάπη με τη σιγουριά ότι πήρατε κάτι καλό. Επειδή φαντάζομαι ότι δεν θέλετε, με πατημένα πια τα 18, να σας κυνηγάει η μάνα σας με τάπερ τίγκα στα κεφτεδάκια, φροντίστε να αυτονομηθείτε ουσιαστικά και να κερδίσετε την ανεξαρτησία σας σε όλα τα μέτωπα. Α, by the way...καλές σπουδές! Τιμή: 15€

Γραμμένο με μαεστρία και σπιρτόζικο λόγο, το Γιάντες, είναι πολύ περισσότερα από μια απλή οικογενειακή σάγκα: πρόκειται για ένα πολυδαίδαλο αφήγημα με πολλές διασ τρωματώσε ις. Σας το προτε ίνω ανεπιφύλακτα και για τις μέρες ε νός μάλλον ασυνήθιστου Σεπτέμβρη, αν βρείτε το χρόνο, αλλά πάνω από όλα τον τρόπο, να διαβάσετε μέσα σε τόση στάχτη. Δύο αδέρφια -λοιπόν- γύρω στα τριάντα, ο Ηλίας κι η Αθηνά, παιδιά χωρισμένων γονιών, έρχονται αντιμέτωποι με το θάνατο του πατέρα τους, του ακαδημαϊκού Γλωσσολογίας Παντελή Ξένου, και αρχίζουν ο καθένας με τον τρόπο του να στοχάζονται τη ζωή τους κάτω απ’ το πρίσμα της οικογένειας. Μια οικογένεια που απ’ την πλευρά της μάνας κυριαρχείται από μια (γευστική) ιδιαιτερότητα: όλοι στο σόι έχουν μια ξεχωριστή σχέση με την κουζίνα, ο θείος φημισμένος σεφ, ο άλλος θείος θεωρητικός της γαστρονομίας και συλλέκτης βιβλίων μαγειρικής, η μαμά ανορεξική καλλιτέχνιδα με αναφορές πάντα γύρω απ’ το φαγητό κ.ο.κ. Ο Ηλίας, αν και μεταπτυχιακός φοιτητής στην Αγγλία, πιάνεται σ’ αυτό το γαϊτανάκι γράφοντας στ’ αγγλικά μια νουβέλα, στην οποία αφηγητές είναι κάθε φορά υλικά της κουζίνας -μια ντομάτα για παράδειγμα- σε μια προσπάθεια ν’ αποκωδικοποιήσει τους συνδετικούς κρίκους της οικογένειας. Κατόπιν, τη δίνει στην Αθηνά, η οποία είναι μεταφράστρια, για να την αποδώσει στα ελληνικά. Εκείνη, διαβάζοντας ιστορίες για οικεία κακά με την οπτική του αδερφού της, κάνει τις δικές της σκέψεις και παρεμβάσεις, αλλάζοντας ενίοτε τις αφηγήσεις κατά το δοκούν, ενώ ταυτόχρονα παρακολουθούμε την προσωπική της διαδρομή. Έτσι, έχουμε ένα πλούσιο μυθιστόρημα με δύο κύριους αφηγηματικούς άξονες: Τη διαδρομή μιας κοπέλας στο κατώφλι των τριάντα που σταδιακά αρχίζει να παίρνει τη ζωή στα χέρια της και τις ένθετες ιστορίες του αδερφού της που γίνονται ασυναίσθητα κάθε φορά εφαλτήριο για το επόμενό της βήμα. Μέσα απ’ την καθημερινότητα της ηρωίδας με τα κάθε λογής μικροπροβλήματα, αναδύεται και αναλύεται, καλυμμένη με γεύσεις κι αρώματα πολλών σπεσιαλιτέ, η αθηναϊκή κοινωνία των μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων της δεκαετίας του ’90. Αποτέλεσμα; Ένα χορταστικό ανάγνωσμα για τις μέρες που επείγει μια απόδραση. Σίγουρη λύση δηλαδή.

41

Η ΛΙΝΑ ΚΑΙ Η ΠΡΑΛΙΝΑ

Της Λίνας Γιατρά

Η γλυκύτατη σεφ-ζαχαροπλάστισσα παίζει με τις καραμελένιες μνήμες και τις σημερινές ανάγκες σε γλυκό και χαρίζει τέσσερα υπέροχα επιδόρπια. Τόσο απλά που σε προκαλούν να τα φτιάξεις αμέσως, τόσο αποψάτα που σε βγάζουν κι απ’ τη δυσκολότερη θέση και τόσο ελληνικά που τα χάνεις.

Προετοιμασία: 30’ Ψήσιμο: 30’ Μέτριας δυσκολίας

Κρέμα καραμελέ με σοκολάτα και μαύρο ρούμι για 6 άτομα Υλικά για τη μους

γάλα φρέσκο.................... 1/2 λίτρο αυγά.................................. 2 ολόκληρα και 3 κρόκοι επιπλέον ζάχαρη.............................. 125 γρ. βανίλια.............................. 1 μπαστουνάκι σοκολάτα κουβερτούρα... 120 γρ. ρούμι μαύρο..................... 50 ml Για την καραμέλα

ζάχαρη............................... 150 γρ. νερό................................... 50 ml

Φωτογραφία, food styling: Σταύρος Κωστάκης

Εκτέλεση 1. Για να φτιάξετε την καραμέλα, βάζετε σε μια κατσαρόλα το νερό με τη ζάχαρη να βράσουν σε υψηλή θερμοκρασία, μέχρι να πάρουν σκούρο ξανθό χρώμα. Αδειάζετε την καραμέλα σε φορμάκια καλύπτοντας τον πυθμένα μέχρι ύψος 2 - 3 χιλιοστών. Αφήνετε την καραμέλα να κρυώσει και να σφίξει.

2. Ρίχνετε το γάλα μαζί με το μπαστουνάκι βανίλιας (αφού το σχίσετε κατά μήκος) μέσα σε κατσαρόλα να πάρουν μια βράση. Αποσύρετε από τη φωτιά και αφήνετε το μείγμα βανίλιας - γάλακτος να περιμένει για 7’ - 8’ (για να απελευθερώσει η βανίλια το άρωμά της). Κατόπιν φιλτράρετε το γάλα και αφαιρείτε τη βανίλια. Στο μεταξύ, λιώνετε τη σοκολάτα σε μπεν μαρί και τη ρίχνετε μέσα στο γάλα.

3. Στη συνέχεια σε ένα μπολ χτυπάτε τα ολόκληρα αυγά και τους κρόκους με τη ζάχαρη. Προσθέτετε το ρούμι. Μέσα σε αυτό το μείγμα ρίχνετε το ζεστό σοκο- λατένιο γάλα και ανακατεύετε.

4. Περνάτε το μίγμα από σήτα και το μοιράζετε στις φόρμες με την καραμέλα. Τοποθετείτε τις φόρμες σε ταψί που περιέχει καυτό νερό (να ψηθούν δηλαδή σε μπεν μαρί) και ψήνετε σε φούρνο προθερμασμένο στους 150 °C για 30’ περίπου. Αφήνετε τις καραμελέ να παγώσουν στο ψυγείο. Ξεφορμάρετε βουτώντας τα σε ζεστό νερό για 5’’ και τις σερβίρετε.

42

Προετοιμασία: 50’ Αναμονή: 8 ώρες Μέτριας δυσκολίας

Σορμπέ πεπόνι με λεπτά μπισκότα φουντουκιού για 6 άτομα Υλικά για το σορμπέ

πεπόνι....................................... 1 ή 2, γύρω στα 1.500 γρ. συνολικά νερό........................................... 160 ml ζάχαρη....................................... 380 γρ. βανίλια...................................... 1 μπαστουνάκι ή 1 δόση σκόνη λάιμ........................................... 1, ο χυμός Για τα μπισκότα

φουντούκια.............................. αλεύρι για όλες τις χρήσεις.... ζάχαρη...................................... αυγό.......................................... αλάτι......................................... βούτυρο....................................

220 γρ. καβουρντισμένα 150 γρ.

130 γρ.

1, μόνο ο κρόκος λίγο 150 γρ. σε θερμοκρασία περιβάλλοντος

Φωτογραφία, food styling: Σταύρος Κωστάκης

Εκτέλεση 1. Καθαρίζετε το πεπόνι από τη φλούδα και τους σπόρους, το κόβετε σε κομμάτια και τα πολτοποιείτε στο μπλέντερ να γίνει πουρές.

2. Ετοιμάζετε ένα ελαφρύ σιρόπι βράζοντας σε κατσαρόλα τη ζάχαρη, το νερό, τη βανίλια και το χυμό λάιμ για 2’ - 3’. Το αφήνετε να κρυώσει και στη συνέχεια το ανακατεύετε με τον πουρέ πεπονιού. Τοποθετείτε το μείγμα στην κατάψυξη για 2 ώρες, κατόπιν το ανακατεύετε καλά για να διαλυθούν οι κρύσταλλοι και το τοποθετείτε ξανά στην κατάψυξη για τουλάχιστον 4 ώρες.

3. Για να φτιάξετε τα μπισκότα, θρυμματίζετε τα καβουρδισμένα φουντούκια στο μπλέντερ με τη ζάχαρη μέχρι να γίνουν σκόνη. (Προσοχή! Δεν τα ρίχνετε όλα μαζί, αλλά κατά δόσεις.) Τα αδειάζετε σε ένα σκεύος, προσθέτετε το αλεύρι μαζί με το αλάτι και ανακατεύετε. Ρίχνετε κατόπιν το βούτυρο ανακατεύοντας με τα δάχτυλά σας για να ενσωματωθεί και τέλος τον κρόκο.

4. Συνεχίζετε να δουλεύετε το μείγμα μέχρι να αποκτήσετε μια ομοιόμορφη, μαλακιά ζύμη. Της δίνετε σχήμα μπάλας, την τυλίγετε με διάφανη μεμβράνη και τη βάζετε στο ψυγείο για 2 ώρες να σταθεί.

5. Σε ένα αντικολλητικό ταψί ανοίγετε τη ζύμη με τα χέρια σας, πιέζοντας και ανοίγοντας καλά ώστε να γίνει λεπτή σε πάχος. Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 °C για 15’ - 20’. Βγάζετε το ταψί από το φούρνο και, ενώ το περιεχόμενο είναι ζεστό, το κόβετε σε τριγωνικά κομμάτια με ένα μαχαίρι ή σε στρογγυλά με ένα κουπ πατ. (Προσοχή να μην κρυώσει! Πρέπει να κοπεί μόλις βγει απ’ το φούρνο, για να αποφύγετε το σπάσιμο.)

6. Σερβίρετε το σορμπέ πεπόνι πάνω σε φέτες πεπονιού ραντισμένες με λίγο λάιμ και συνοδεύετε με τα λεπτά μπισκοτάκια φουντουκιού.

43

Η ΛΙΝΑ ΚΑΙ Η ΠΡΑΛΙΝΑ

Προετοιμασία: 20΄ (Αναμονή: 2 ώρες) Ψήσιμο: 10΄ Εύκολο

Σουβλάκι ανανάς με φρέσκια βανίλια και σάλτσα καρύδας για 4 άτομα Υλικά

ανανάς................... 1 βανίλια.................. 2 μπαστουνάκια ζάχαρη................... 200 γρ. νερό....................... 200 ml λεμόνι................... 1, ο χυμός Για τη σάλτσα

χυμός ανανά......... 250 ml γάλα καρύδας....... 120 ml λικέρ καρύδας...... 2 κουταλιές της σούπας βούτυρο................. 1 κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη άχνη......... 1 κουταλιά της σούπας

Εκτέλεση

Φωτογραφία, food styling: Σταύρος Κωστάκης

1. Καθαρίζετε τον ανανά από τη φλούδα με πριονωτό μαχαίρι. Τον κόβετε σε 4 μέρη κατά μήκος και αφαιρείτε το σκληρό κεντρικό κομμάτι. Κόβετε τη σάρκα του ανανά σε κύβους, τους ραντίζετε με το χυμό λεμονιού και τους αφήνετε στην άκρη.

2. Παίρνετε τις βανίλιες και τις σκίζετε στη μέση κατά μήκος. Τα εσωτερικά σποράκια τα βάζετε σε κατσαρόλα με το νερό και τη ζάχαρη, να γίνουν σιρόπι αρκετά δεμένο. Κρατάτε τα μπαστουνάκια βανίλιας για να τα κάνετε σουβλάκια.

3. Με ένα καλαμάκι τρυπάτε τους κύβους του ανανά και τους περνάτε στα μπαστουνάκια βανίλιας. Τοποθετείτε τα σουβλάκια ανανά στο ζεστό σιρόπι, αφήνετε να μαριναριστούν και να κρυώσουν και κατόπιν τα βάζετε στο ψυγείο.

4. Ρίχνετε σε κατσαρολάκι το χυμό ανανά και το γάλα καρύδας να βράσουν για περίπου 2’ και ύστερα προσθέτετε ανακατεύοντας με το σύρμα χειρός το λικέρ καρύδα, το βούτυρο και τη ζάχαρη άχνη. Αποσύρετε αμέσως από τη φωτιά και παγώνετε τη σάλτσα. Σερβίρετε τα σουβλάκια του ανανά σε πιάτο, περιχύνοντάς τα με τη σάλτσα καρύδα.

44

Προετοιμασία: 1 ώρα Ψήσιμο: 30’ Μέτριας δυσκολίας

Τάρτα με γλυκιά μυζήθρα και σταφύλια για 6 άτομα Υλικά

αλεύρι............................. 350 γρ. κοσκινισμένο βούτυρο.......................... 120 γρ. σε θερμοκρασία περιβάλλοντος αυγά................................ 3 ζάχαρη άχνη.................. 230 γρ. αλάτι............................... λίγο βανίλια........................... 1 μπαστουνάκι Για τη γέμιση και το γαρνίρισμα

μυζήθρα γλυκιά............. 350 γρ. αυγά................................ 2 ολόκληρα και 1 κρόκος επιπλέον αλεύρι κοσκινισμένο.... 60 γρ. κοσκινισμένο αμυγδαλόψιχα............... 120 γρ. ασπρισμένη, σκόνη ζάχαρη άχνη.................. 120 γρ. κανέλα............................ 5 γρ. σκόνη ζάχαρη καστανή............ 40 γρ. σταφύλια........................ 300 γρ. κόκκινα ή μαύρα

Φωτογραφία, food styling: Σταύρος Κωστάκης

Εκτέλεση 1. Για τη ζύμη χτυπάτε με σύρμα στο μπολ του μίξερ το βούτυρο με τη ζάχαρη άχνη μέχρι να αφρατέψει. Προσθέτετε το εσωτερικό της φρέσκιας βανίλιας, καθαρίζοντάς τη με τη βοήθεια ενός μαχαιριού, καθώς και το αλάτι. Συνεχίζετε το χτύπημα σε μέτρια ταχύτητα και ρίχνετε τα αυγά ένα ένα μέχρι την πλήρη ομοιογενοποίησή τους.

2. Αφαιρείτε το σύρμα και βάζετε το φτερό στο μίξερ, ρίχνετε το αλεύρι και δουλεύετε το μίγμα σε χαμηλή ταχύτητα μέχρι να ενσωματωθεί το αλεύρι. Η ζύμη είναι έτοιμη. Τη στρώνετε σε ταρτιέρα 24 εκ. ή σε ατομικές φορμίτσες τάρτας.

3. Τρυπάτε τη βάση της τάρτας με πιρούνι σε διάφορα σημεία και την ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 160 °C για 10’ περίπου.

4. Για τη γέμιση χτυπάτε στο μίξερ με το σύρμα, σε μέτρια ταχύτητα, τη μυζήθρα με τη ζάχαρη άχνη. Προσθέτετε ένα ένα τα ολόκληρα αυγά και τον κρόκο και ρίχνετε την κανέλα. Σταματάτε το χτύπημα, προσθέτετε τη σκόνη αμυγδάλου και το αλεύρι και ανακατεύετε καλά.

5. Γεμίζετε την τάρτα με το μίγμα τυριού και καλύπτετε την επιφάνειά της με τα σταφύλια κομμένα στη μέση. Πασπαλίζετε με την καστανή ζάχαρη και ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 °C για 20’ περίπου. Σερβίρετε την τάρτα κρύα.

Tip Αντί για σταφύλια μπορείτε να χρησιμοποιήσετε σύκα, εκτελώντας τη συνταγή με τον ίδιο τρόπο.

45

Δεν βρίσκετε το i CookGreek; ΓΙΝΕΤΕ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΣ! Το i CookGreek θα φτάνει κάθε μήνα στο σπίτι ή το γραφείο σας. Επιλέξτε τη συνδρομή που επιθυμείτε: εξάμηνη 20 ευρώ - ετήσια 35 ευρώ. Καταθέστε τα χρήματα της συνδρομής στο λογαριασμό 5015-032036-118 της Τράπεζας ΠΕΙΡΑΙΩΣ και στείλτε φωτοτυπία της απόδειξης κατάθεσης στο fax: 210-6981471. Εναλλακτικά, στείλτε ταχυδρομική επιταγή στη διεύθυνση του περιοδικού. Ι COOK GREEK Μυλοποτάμου 4-6 ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ 11526 Δώστε τα στοιχεία σας τηλεφωνικά στο 210-6994753 ή μέσω e-mail: info@icookgreek.com και το περιοδικό θ’ αρχίσει να σας αποστέλλεται αμέσως, ξεκινώντας από το τεύχος που επιθυμείτε.

Μηνιαία δωρεάν εφημερίδα για την ελληνική κουζίνα που εκδίδεται και διευθύνεται από την iCookGreek ΕΠΕ. Ψάχνετε το iCookGreek; Ψάξτε το στα σωστά μέρη! ΑΤΤΙΚΗ Σταθμός ΗΣΑΠ Μοναστηράκι Μετρό Σύνταγμα Μετρό Μέγαρο Μουσικής Μετρό Εθνική Άμυνα ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ COOK SHOP Αιγάλεω (Σμύρνης 42), Ά. Γλυφάδα (Γούναρη 118), Βριλήσσια (Λ. Πεντέλης 39 Α), Γαλάτσι (Βεΐκου 32), Γλυφάδα (Λαζαράκη 33), Ηλιούπολη (Σοφοκλή Βενιζέλου 77), Καλλιθέα (Ελ. Βενιζέλου 136), Κέντρο Αθήνας (Πανεπιστημίου 41, στοά Νικολούδη), Κηφισιά (Αργυροπούλου 1-3 & Λεβίδου), Κολωνάκι (Ηροδότου 26), Λ. Πεντέλης (Λ. Πεντέλης 12-14), Μαρούσι (Διονύσου 24), Ν. Ερυθραία (Ελ. Βενιζέλου 155), Ν. Μάκρη (Λ. Μαραθώνος 80), Ν. Σμύρνη (Ομήρου 46), Παγκράτι (Φιλολάου 60), Πειραιάς (Ηρώων Πολυτεχνείου 31), Χαλάνδρι (Α. Παρασκευής 33 & Αριστοφάνους). ΕΜΠΟΡΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ Attica (Κολοκοτρώνη 3-5), THE MALL (Α. Παπανδρέου 35), NOTOS GALLERIES (Πλατεία Κοτζιά, Αθήνα), Hondos - Γλυφάδα (Α. Κωνσταντίνου 2 και Λαζαράκη), Hondos - Καλλιθέα (Ελ. Βενιζέλου 108-110), Hondos - Ομόνοια (Πλατεία Ομονοίας 4), Hondos - Πειραιά (Τσαμαδού και Εθν. Αντιστάσεως), Hondos - Ερμού (Ερμού 39 και Ευαγγελιστρίας 2).

Κείμενα και φωτογραφίες που αποστέλλονται στην εφημερίδα για δημοσίευση δεν επιστρέφονται. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση όλου ή μέρους της ύλης χωρίς την έγγραφη άδεια της εκδότριας εταιρείας. Η άποψη των συντακτών δεν είναι απαραίτητα άποψη της Διεύθυνσης του περιοδικού.

ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ

46

Hilton Αίθριο (Βασ. Σοφίας 46), Hilton Oasis Pool Bar (Βασ. Σοφίας 46), Chef in Love - Βιβλιοπωλείο Γαστρονομίας (Χαριλάου Τρικούπη και Φειδίου 2), Chef in Love - Πολυχώρος Γαστρονομίας (Εστίας 10, Αμπελόκηποι), Βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης (Κων/νου Παλαιολόγου 2, Ν. Σμύρνη), Βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ (Σταδίου 24), Βιβλιοπωλείο ΠΑΤΑΚΗ (Ακαδημίας 65), Βιβλιοπωλείο Μικρός Κοραής (Παπάγου 7, Χαλάνδρι), Μουσείο Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη (Καρυάτιδων 4Α & Καλλισπέρη 12, Ακρόπολη), Βαρούλκο (Πειραιώς 80), Πιλ Πουλ (Αποστόλου Παύλου 51, Θησείο), Γιορτή Μπαξεβάνη (Τέρμα Ιεράς Οδού, Δαφνί-Χαϊδάρι), Kuzina (Αδριανού 9, Θησείο), Fragma (Λίμνη Μαραθώνα, 6 χλμ. από Αγ. Στέφανο), Μπέρδεμα (Βασιλίσσης Αμαλίας 20, Κηφισιά), Μέλι (Εθν. Αντιστάσεως 4, Καισαριανή), ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΕΛΛΑΔΑ Κανέλα (Κωνσταντινουπόλεως 70, Γκάζι), Rosebud (Σκουφά 40 και Ομήρου, Κολωνάκι), Καταστήματα COOK SHOP Hell’s Kitchen (Κλεισθένους 13, πλ. Κοτζιά), Αγρίνιο (Πλατεία Σουλίου), Υποβρύχιο (Ασκληπιού 53 και Αραχόβης), Βόλος (Ερμού & Σκεδεράνη), Capital (Λεωφ. Κηφισίας 118Α, Αμπελόκηποι), Ιωάννινα (Hondos) (28ης Οκτωβρίου 39), Βασιλόπουλος delicatessen (Σταδίου 19), Κατερίνη (Τσιμισκή 6), Brazita (Πλ. Ομονοίας 6 και Γ΄ Σεπτεμβρίου) Κεφαλλονιά (Σιτεμπόρων 77, Αργοστόλι), ΓήΟινος (Αγ. Παρασκευής 55, Χαλάνδρι), Κοζάνη (Μεγ. Αλεξάνδρου 13), Μεσογαία (Νίκης 52 και Κυδαθηναίων), Κως (Πλ. Κονίτσης/Ζερβάνου), Πανδαισία (Αγ. Ιωάννου 23Β, Αγ. Παρασκευή), Κόρινθος (Κύπρου 65), Το Παντοπωλείον (Σοφοκλέους 1 και Αριστείδου 11), Λαμία (Χατζοπούλου 9), Φούρνος Σπύρου (Λ. Πεντέλης 55, Χαλάνδρι). Λειβαδιά (Μπουφίδου 24), Λέρος (Λακκί Λέρος), ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Μύκονος (Αργύραινα Μυκόνου), Μυτιλήνη (Ερμού 35), ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ COOK SHOP Ναύπλιο (Άργους 29), Κέντρο Θεσσαλονίκης (Τσιμισκή 23), Ξάνθη (Βενιζέλου 100Α), Πανόραμα (Αναλήψεως 3), Πάρος (Περιφερειακός Παροικιάς), Εμπ. COSMOS (11ο χλμ. Θεσ/νίκης-Μουδανιών), Πάτρα (Kολοκοτρώνη 19-23), 25ης Μαρτίου (25ης Μαρτίου 76). Πρέβεζα (Μπιζανίου 7), Ρόδος (25ης Μαρτίου 22), ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ Σέρρες (Χατζηιακώβου 2), Σύρος (Χίου 11), Βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ (Αριστοτέλους 7), Τρίκαλα (Γαριβάλδη 16), Βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης Τήνος (Τριών Ιεραρχών 13), (Νίκης 73 και Γούναρη 1 και Εθ. Αντιστάσεως 131), Φλώρινα (Ταγμ. Φουλεδάκη 44), Βιβλιοπωλείο Παπασωτηρίου (Τσιμισκή 87 & Γρ. Παλαμά 3), Χαλκίδα (Κριεζώτου 20), Αγιολί (Πλατεία Αριστοτέλους, ισόγειο «Ηλέκτρα Παλάς»), Χανιά (Σκαλίδη 70), Bio (Μητροπολίτου Ιωσήφ 6), Χίος (Φιλίππου Αργέντη 6), 7 Θάλασσες (Λεωφ. Νίκης 3), Ξενώνας ΑΜΑΝΙΤΑ (Τσαγκαράδα, Πήλιο). Μόλυβος (Ίωνος Δραγούμη 31 και Καποδιστρίου), Ζύθος Ντορέ (Τσιρογιάννη 7, Λευκός Πύργος), Ζύθος στα Λαδάδικα (Κατούνη 5, Λαδάδικα), Meat me (Ερμού 24-26, Στοά Μοδιάνο και Πολυτεχνείου 57), Β. - Βυζαντινό Μουσείο (Γ΄ Σεπτεμβρίου 2), Πανελλήνιον (Οδός Σαλαμίνος έναντι ξενοδοχείου Mediterranean).

Διεύθυνση σύνταξης Αθανασίου Κωνσταντίνα athanasiou@icookgreek.com Τσαμουρά Χριστίνα tsamoura@icookgreek.com Εμπορική διεύθυνση Τόλης Παπάζογλου info@icookgreek.com Συντακτική ομάδα Γιατρά Λίνα Κοσμάς Πάνος Κόχυλα Νταϊάνα Λαζάρου Λευτέρης Λαφαζάνη Νικόλ Παππή Βάσω pappi@icookgreek.com Χατζημιχαήλ Στέλλα Ειδικοί συνεργάτες Harry Popper Λαφαζάνη Νικόλ (βιβλίο) Μαïντανοί Ναθαναήλ Δημήτρης (Ομάδα Αιγοπρόβατο) aigoprovato@icookgreek.com Παπαγεωργίου Δημήτρης (Ομάδα Αιγοπρόβατο) aigoprovato@icookgreek.com Pitsoulis (ταινίες, μουσική) pitsoulis@icookgreek.com Φωτογράφοι Δρακόπουλος Γιώργος Καραηλίας Γιώργος Κωστάκης Σταύρος Λαφαζάνη Βίκη Λεπίδας Γιάννης Στενός Βασίλης Food styling Αγάλλου Λίντα Brown Dawn Webb Tina Επιμέλεια-Διόρθωση Κοσμάς Πάνος Υποδοχή διαφήμισης Μπατσή Κέλλυ Καλλιτεχνική διεύθυνση Mouse Graphics Τσακνάκης Γρηγόρης www.mousegraphics.gr Creative director Ξενάκης Γιάννης Υπεύθυνος Λογιστηρίου Ζαμάνης Διονύσης Τηλ: 210 6202894 Fax: 210 6202895 zamanis_d@hol.gr Εκτύπωση-Βιβλιοδεσία Τυποεκδοτική Α.Ε. Έδρα Λ. Δημοκρατίας 48, Δροσιά Γραφεία – Αποθήκες Μυλοποτάμου 4-6, Αμπελόκηποι Τηλέφωνο 210 6994753 Fax 210 6981471 www.icookgreek.com

ΟΙ ΜΑΪΝΤΑΝΟΙ

Των Μαϊντανών

ω! ...μαϊντανοί! «Μην κρίνετε, για να μην κριθείτε»; Πολύ βαρετό για τους μαϊντανούς. Προτιμούν σαφώς το «Κρίνε, κι άσε τους άλλους να σε κρίνουν», που ’χει περισσότερο ενδιαφέρον. Αποτέλεσμα; Ξεφυτρώνουν παντού, μιλούν ακατάπαυστα, σχολιάζουν τους πάντες και κανείς δε βρίσκει τρόπο να τους ξανακλείσει στην κουζίνα, εκεί όπου ανήκουν.

- Νιώθω μια παγωμάρα - κι έχει ακόμα τόση ζέστη.

- Φταίει αυτός ο τρόπος ο φρικτός που τελείωσε το καλοκαίρι μας: απότομα, με στάχτες παντού και μια γεύση καμένου στα χείλη.

- Α, και μια «ασύμμετρη απειλή» στον αέρα...

- Αλήθεια, τι πάει να πει αυτό τώρα; - Μα το Θεό, δεν έχω ιδέα. Για δεν ρωτάς όλους αυτούς τους επώνυμους που το χρησιμοποιούν ως meta-Βέλτσοι με πολιτικοφανές background; - Μήπως έχεις το e-mail κανενός υπευθύνου; - Τζάμπα κόπο θα κάνεις. Ψάξε καλύτερα το e-mail του Bush, από κει τον πήραν τον όρο και τον μετέφρασαν!

- Άσχετες γλυκιές μου φίλες, θα σας το πω εγώ, η οποία εκτός από γραφή ξέρω και ανάγνωση: «Ασύμμετρη» είναι η απειλή που δεν έχει ξεκάθαρους πολιτικούς, οικονομικούς ή γεωγραφικούς στόχους. Με απλά λόγια ούτε ξέρουμε ποιοι το έκαναν, ούτε γιατί το έκαναν, ούτε μπορούσαμε να το έχουμε προβλέψει ούτε να το αντιμετωπίσουμε.

- Μάλιστα. Άρα, κάηκε όλη η Πελοπόννησος, πέθαναν τόσοι άνθρωποι αβοήθητοι σαν τα σκυλιά (μαζί και τα σκυλιά...), καταστράφηκαν οικογένειες, ποδοπατήθηκαν ζωές και δε θα την πληρώσει κανείς!

- Πώς! Θα την πληρώσει κανένας κατάκοιτος 80χρονος με διπλό εγκεφαλικό και αλτσχάιμερ, που θα τα ομολογήσει όλα μετά από πολύωρη ανάκριση...

- Α, ωραιότατα. Μια παντελώς ασύμμετρη ομολογία είναι σαφώς μέσα στο κλίμα.

- Εμένα εκείνο που με τρώει είναι άλλο: Ο.Κ., αυτούς που ανάψανε τις φωτιές δεν τους ξέρανε. Τους άλλους όμως, που δεν τις έσβησαν, ούτε αυτούς μπορούν να τους εντοπίσουν; - Ελάτε τώρα, βρε κορίτσια... Έτσι κι αλλιώς δεν έφταναν τα πυροσβεστικά μέσα για τόσες πολλές φωτιές ταυτόχρονα.

- Τα υπόλοιπα μέσα, όμως, από ό,τι φαίνεται φτάνουν μια χαρά για να κατέχουν θέσεις-κλειδιά και να καθορίζουν τύχες ανθρώπων κάτι τύποι που δεν μπορείς να καταλήξεις αν είναι αρμοδιότητας του κλάδου της ψυχιατρικής ή του κοινού ποινικού δικαίου.

- Πρόσεχε τι λες! Μιλάς με στοιχεία; - Εννοείται. Με το αδιάσειστο στοιχείο της ασύμμετρης απειλής. Τι πιο επίσημο; - Και πού την εντοπίζεις; - Αν σκεφτείς το μέγεθος του εφιάλτη που ζούμε και καπάκι το μέγεθος εκείνων που καλούνται να το διαχειριστούν, νομίζω ότι θα ξεκαθαρίσεις διά παντός τόσο την έννοια της ασυμμετρίας όσο και την έννοια της απειλής.

στο στόμα Αρνάκι με μανιτάρια και Tabasco Υλικά που θα χρειαστείτε για 4-6 άτομα: 2 κιλά αρνάκι (μπουτάκια ή πλάτη και χέρι), 2 κρεμμύδια, 200 γρ. μανιτάρια κομμένα σε φετάκια, 2 κουταλιές της σούπας μαϊντανό ψιλοκομμένο, 1 κουταλιά της σούπας μουστάρδα, 2 σκελίδες σκόρδου ψιλοκομμένες, ½ κουταλάκι του γλυκού θυμάρι ξηρό, ½ κουταλάκι του γλυκού Tabasco, 150 ml λευκό αρετσίνωτο κρασί, 4-5 κουταλιές σούπας λάδι ή λιωμένο βούτυρο, λίγο πιπέρι και 1 κουταλάκι του γλυκού αλάτι. Εκτέλεση: Πλένετε και στεγνώνετε τα κομμάτια του κρέατος. Κατόπιν τα αλείφετε με τη μουστάρδα και τα αλατοπιπερώνετε καλά από όλες τις πλευρές. Κόβετε τα κρεμμύδια σε ροδέλες και τα μανιτάρια σε φετάκια και τα ρίχνετε όλα μαζί σε πήλινο στεύος που έχει καπάκι. Τα αλατοπιπερώνετε, τα πασπαλίζετε με μαϊντανό, τα περιχύνετε με το λάδι ή το βούτυρο και τα ανακατεύετε. Από πάνω βάζετε το αρνάκι και σκορπίζετε το σκόρδο και το θυμάρι. Περιχύνετε με το κρασί και το Τabasco. Σκεπάζετε το πήλινο και ψήνετε το φαγητό σε χαμηλή φωτιά (160 °C) για 2 - 2 ½ ώρες. Τα τελευταία 10’ – 15’ ξεσκεπάζετε το φαγητό για να πάρει χρώμα και να εξατμισθούν τα υγρά, ανεβάζοντας λίγο και τη θερμοκρασία του φούρνου.

The tip: Τα μανιτάρια δεν χρειάζονται πλύσιμο πολλή ώρα γιατί μαυρίζουν. Καλύτερα είναι να τα καθαρίσετε με μια νωπή πετσέτα και να κόψετε ένα κομμάτι από το ποδαράκι τους. Μη βάλετε πολύ πιπέρι στο φαγητό, το Tabasco αρκεί για να του δώσει τη σπιρτάδα και τη μερακλίδικη πινελιά.

Garnish: Ψιλοκόψτε μπόλικο μαϊντανό και πασπαλίστε το φαγητό αφού το βγάλετε από το φούρνο. Το ζωηρό πράσινο χρώμα και η φρεσκάδα του θα ζωντανέψουν την εμφάνιση του πιάτου και η μυρωδιά του θα το κάνει πιο ορεκτικό.

Time to cook: Α, αυτή τη φορά θα το φάτε το τριωράκι. Βέβαια η προετοιμασία είναι μικρή, μετά ο φούρνος θα δουλεύει για σας. Ρίχνετε όμως και καμιά ματιά, το φαγητό θέλει παρέα. Και προσοχή την ώρα που ξεσκεπάζετε το πήλινο, ο ατμός που διαφεύγει καίει... ®

Το κόκκινο και το πράσινο TABASCO παράγονται και συσκευάζονται στις ΗΠΑ απο την McILLHENY Co., Avery Island, Louisiana Αντ/ποι:Χατζηπανάγος ΑΕΕ, προέκταση οδού Μάνης, Κάντζα ® Αττικής, 15 351, τηλ.: 210 6040650 TABASCO is a registered trademark and servicemark exclusively of McILLHENY Co., Avery Island, LA 70513

47