ICOOKGREEK - MAY 09

Τ. 2 3

ΜΑΪΟΣ 09

ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ

Μαγιάτικο λαχτάρησα του Δημήτρη Ρουσουνέλου Τα γλυκά των ‘70s Γρανίτα Φράουλα 12 σπιτικές συνταγές ελληνικής κουζίνας Η επιστροφή του μαυροτράγανου Παραδοσιακά γλυκά take away It’s breakfast time Cook n’ Roll με Pet Shop Boys

www.icookgreek.com

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

EDITORIAL

Editorial..................................................................................................... 2 Κλεμμένοι Μάηδες

Κλεμμένοι Μάηδες. Η άνοιξη άλωσε λυτρωτικά την πόλη, συμπέρασμα σ το οποίο μπορούμε με ασφάλεια να καταλήξουμε μελετώντας τα δελτία Τύπου που καταφτάνουν στο γραφείο μας για τα εγκαίνια (κι άλλου;) νέου Παραθαλάσσιου Πολυχώρου Διασκέδασης «που όλοι περιμέναμε». Δεν ξέρω τι ακριβώς περιμένετε εσείς, καλοί μου αναγνώστες και αναγνώστριες. Αν περιμένατε όντως (κι άλλο) νέο Παραθαλάσσιο Πολυχώρο Διασκέδασης μπορείτε πλέον να εκπνεύσετε με ανακούφιση: άνοιξε! Αλίμονο σε εκείνους που ονειρεύονται τα πρώτα ουζάκια τους σε καμιά ψαροταβέρνα παραλιακή όσο πιο μακριά γίνεται από την Παραλιακή. Θα περιμένουν πολύ… Το γνωστό τριήμερο της μεγάλης φυγής, για να επιβεβαιωθεί για άλλη μια φορά ο μέγας Μέρφι, ΔΕΝ θα είναι το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος. Φαίνεται καθαρά ότι μαζί με το βαθμό επιθυμίας να «την κάνεις» χωρίς να «φας ούτε μέρα» από την καλοκαιρινή σου άδεια, αυξάνονται και οι πιθανότητες το πολυαναμενόμενο ΠΣΚ να έχεις γάμο άγνωστής σου μέχρι εκείνη τη στιγμή ξαδέρφης, βαφτίσια συναδέλφου του άντρα σου ή ευρωεκλογές (που είναι και η περίπτωσή μας). Με άλλα λόγια αποδεικνύεται πανηγυρικά πως όποτε υπολογίζεις σε κάτι πάρα πολύ, ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί να μη σου κάτσει και είναι πραγματικά να απορείς πώς έκανε τελικά ο Κοέλιο καριέρα. Παρ’ όλ’ αυτά το να περιμένεις αλλιώς τα πράγματα κι αλλιώς να σου έρχονται, δεν είναι πάντα για κακό –το λέει Ένας Φίλος μας που όταν ήτανε μικρός έπεσε αίφνης και άθελά του μέσα στο μπολ με τη Γρανίτα Φράουλα και αν δεν του τα ‘φερνε έτσι η μοίρα, να πρέπει δηλαδή να μεγαλώσει, ακόμη εκεί θα ήταν. Όσο για την αλμύρα, τη θάλασσα και το μαγιάτικο που λαχταρήσαμε, για την ώρα θα τα απολαύσουμε νοερώς διά χειρός Δημήτρη Ρουσουνέλου, ο οποίος ζει χρόνια τώρα τη Μύκονο με έναν τρόπο που εμείς –τα παιδιά των Αθηνών- ούτε στα …Κουφονήσια δεν μπορούμε να τον βρούμε, εφόσον βέβαια πάμε πάντα Αύγουστο. Όμως το βουνό το έχουμε πίσω μας, και μπροστά μας πια μόνο κατηφόρα που βγάζει …καλοκαίρι. Οπότε ας κοιτάξουμε να περνάμε όσο μπορούμε καλύτερα, έστω και «παρανομώντας»: αρπάζοντας την ομορφιά όπου τη βρούμε και δραπετεύοντας μόλις πετύχουμε ανοιχτό παράθυρο. Μακριά κι αλάργα από ό,τι μας τρώει τη ζωή χωρίς έναν τουλάχιστον καλό λόγο που να δικαιολογεί την ειδεχθή του πράξη. Οι παλιότεροι θα θυμούνται ότι κάποτε «οι λέρες» κάθε γειτονιάς κλέβανε τα μαγιάτικα στεφάνια των γειτόνων και τα κατάθεταν

Hungry Editor’s Choice........................................................................... 4 Τα γευστικά κολλήματα του μήνα Blogarismata............................................................................................. 6 Μαγιάτικο λαχτάρησα (από τα χέρια του Δημήτρη Ρουσουνέλου) Mamma Mia.............................................................................................. 12 Μαμά τι θα γίνω όταν θα μεγαλώσω; Η Κάλλια Καστάνη απαντάει στα δύσκολα. Κάτι θυμάμαι............................................................................................. 14 Τα γλυκά των ‘70s. Η Χριστίνα Τσαμουρά σε εποχές π.Π. (προ Παρλιάρου) Θαύμα Θαυμάτων...................................................................................... 16 Γρανίτα Φράουλα. Ένας Φίλος μας έπεσε μέσα και του άρεσε πολύ.

6+Έξι συνταγές ελληνικής κουζίνας...................................................... 17 Η Κωνσταντίνα Αθανασίου θα μας σώσει απ’ τα delivery Mix n’ Match............................................................................................ 32 Ποιο κρασί να ανοίξουμε για κάθε συνταγή; Ε, Νικολέτα; Αλοκοτέστ.................................................................................................. 33 Η επιστροφή του μαυροτράγανου. Από τη Νικολέτα Μακρυωνίτου βεβαίως. Κοινή bioλογική....................................................................................... 34 Ζωής αγώνας άγονος. Η Βάσω Παππή φέρνει νέα απ’ την Ινδία. Θέλετε τα καλά πρώτα ή τα κακά; Portable Food........................................................................................... 38 Παραδοσιακά γλυκά take away. Η Μυρσίνη Λιοναράκη με ένα ρυζόγαλο στο χέρι.

Breakfast Time......................................................................................... 40 Ο Adam Begge είναι πρωινός τύπος από κούνια. Βιβλιοφαγία.............................................................................................. 42 Η Νικόλ Λαφαζάνη δοκιμάζει βιβλία Cook n’ Roll.............................................................................................. 43 Ακούει μαγειρεύοντας και βλέπει τρώγοντας ο Γιάννης Τσιούνης Μαϊντανοί.................................................................................................. 44 Ας τους κλείσει κάποιος επιτέλους πίσω στην κουζίνα τους.

Pantopolion............................................................................................... 46 Η αγορά μας λέει τα νέα της Ταυτότητα................................................................................................... 47 Ποιοι είμαστε και πού θα μας βρείτε

-λάφυρο ερωτικό- στις πόρτες των κοριτσιών που επιθυμούσαν. Σήμερα, που για να βρεις στεφάνι, τουλάχιστον σ’ αυτή την πόλη, πρέπει να πας εκεί ακριβώς που δε θες, ό,τι έχουμε να κλέψουμε απ’ το Μάη είναι οι στιγμές του. Άντε κι οι πιο μάγκες σαλταδόροι, κάποιες ολόκληρες μέρες ή νύχτες του. Τα κλεψιμέικα ξέρετε τι τα κάνουμε, έτσι; Τα καταθέτουμε –λάφυρο ερωτικό- στην πόρτα της ζωής, να ξέρει ότι καταβάθος ποτέ δεν την ξεχνάμε, άλλο που εκ των πραγμάτων φλερτάρουμε πια όλο και πιο ανοιχτά την επιβίωση. Όχι τίποτε άλλο, αλλά η ζωή ζηλεύει. Και ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί αν φυσήξει τσαντισμένη τη φράντζα της...

© GettyImages

2

TETXOS 23.indd 2

5/4/09 7:08:58 PM

HUNGRY EDITOR’S CHOICE

Της Νικολέτας Μακρυωνίτου

SUGO ALLO SPECK ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΚΑΡΟΝΙΑ

ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΑΛΑΤΙ

OAT CRUNCHY ΤΑ ΕΞΩΤΙΚΑ

ΤΑ ΒΑΛΣΑΜΙΚΑ ΑΡΩΜΑΤΑ ΣΕ ΜΙΚΡΑ ΜΠΟΥΚΑΛΑΚΙΑ

Οι έτοιμες σάλτσες φυσικά δεν αναδεικνύουν τη δημιουργικότητά μας, αλλά σε καιρούς δύσκολους που ο χρόνος θεωρείται πολύτιμο αγαθό, συχνά αναζητούμε γρήγορες και νόστιμες λύσεις. Μικρά βαζάκια που μας «ξελασπώνουν» και μας νοστιμίζουν τη ζωή. Στο Provence βρήκα μια σειρά από σάλτσες πολύ πολύ νόστιμες, εκ των οποίων εκείνη που ξεχώρισα είναι η ενισχυμένη με το λαχταριστό, πικάντικο και καπνιστό αλλαντικό σπεκ. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα ελαφρύ ζέσταμα, σε κατσαρολάκι ή στα μικροκύματα. Εγώ την καταβρόχθισα πάνω σε έναν λόφο με σπαγγέτι, όμως είμαι βέβαιη πως ταιριάζει πολύ με μανιτάρια στο γκριλ ή στο τηγάνι, πάει πολύ στις πίτσες και μπορεί να μεταμορφώσει ένα ριζότο. Τέλος, φανταστείτε πόσο θα νοστίμευε μια σουπίτσα με πατάτες κι άλλα λαχανικά…

Info: Στο Provence, Ποσειδώνος 81, Γλυφάδα, 210-8981435

Μαζεύεται με το χέρι από τα βράχια των Κυθήρων. Από μόνη της αυτή η φράση νοστιμίζει το φαγητό… Για φαντάσου ένα αλάτι που δεν έχει υποστεί επεξεργασίες και δεν έχει γίνει κράμα με ένα σωρό πρόσθετα χημικά συστατικά για να διατηρήσει τη σπυρωτή υφή του. Το φυσικό αλάτι, σε νιφάδες, τραγανό, αρμυρό με έντονο το άρωμα της θάλασσας, μπορεί να έρχεται και να στουμπώνει με την υγρασία και να κολλάει, αλλά δόξα τω Θεώ τόσα χρόνια μάθαμε κι εμείς κάτι: το αλάτι το ανακατεύουμε με λίγο κορν φλάουρ (όταν είναι χονδρό) ή με ρύζι (όταν είναι ψιλό) για να μένει σπυρωτό, κι έτσι είμαστε εξασφαλισμένοι πως και περισσότερη νοστιμιά έχουμε κι ακόμη περισσότερη ασφάλεια για την ποιότητά του. Φυσικό θαλασσινό αλάτι βρίσκουμε χύμα σε κάποια παντοπωλεία. Από τα πιο γνωστά είναι τ’ αλάτια της Κρήτης, της Λήμνου, της Λέσβου και του Μεσολογγίου. Όμως τελευταία κυκλοφορούν και συσκευασμένα, σε διάφορα καταστήματα με παραδοσιακά τρόφιμα ή είδη delicatessen. Σύμφωνα με τη σύντομη, πλην ταξιδιάρικη περιγραφή στη συσκευασία του, το συγκεκριμένο αλάτι μαζεύεται με τον παραδοσιακό τρόπο από τις φυσικές κοιλότητες των βραχωδών ακτών των Κυθήρων. Από τα μέσα Ιουλίου ως το τέλος Σεπτεμβρίου οι ντόπιοι το συλλέγουν σε ψάθινα καλάθια κι ύστερα το αφήνουν να στεγνώσει στον ήλιο, με αποτέλεσμα να διατηρεί καλύτερα τη γεύση του, τα ευεργετικά συστατικά και τα ιχνοστοιχεία του. Δοκιμάστε το πάνω σε ένα σκέτο κομμάτι κρέας (μια χοντροκομμένη μπριζόλα ή ένα λιπαρό παϊδάκι) και θα ανακαλύψετε το μεγαλείο της απλότητας.

Info: Στο Παντοπωλείον της Μεσογειακής Διατροφής Σοφοκλέους 1 και Αριστείδου 11, Αθήνα, 210-3234612 Λ. Ποσειδώνος 81 (εμπορικό κέντρο Colosseum), Γλυφάδα, 210-89.48.531

Όσοι απολαμβάνουν τα πρωινά τους με την ησυχία τους, σίγουρα θα βρουν μια νόστιμη συντροφιά σε αυτά τα δημητριακά, που κυκλοφορούν σε διάφορες γεύσεις. Κι επειδή προσωπικά αρέσκομαι στο ολίγον exotic, τα δημητριακά με αποξηραμένη μπανάνα, παπάγια και μέλι, είναι τα αγαπημένα μου. Είναι μάλιστα μια καλή εναλλακτική και για τα πιτσιρίκια, ενώ μπορείτε να τα εμπλουτίσετε με φρέσκο γάλα, μέλι, λίγα έξτρα φρέσκα φρούτα και ξηρούς καρπούς για ένα πρωινό με τα όλα του.

Info: Της Waitrose, στο Delicatessen Αφοί Βασιλόπουλοι, Σταδίου 19, 210-3243573

Διαθέτει έκαστο μόλις 8ml περιεχόμενο. Όσοι όμως καταπιάνονται με την κουζίνα, θα το εκτιμήσουν δεόντως! Είναι ένα σετ από αρωματικά βαλσαμικά ξίδια που μοιάζουν με ακριβά αρώματα, με πολύτιμα ελιξίρια γεύσης. Πρόκειται για συμπυκνωμένο, παχύρρευστο βαλσαμικό ξίδι της Μοδένα από την Terra Del Tuono, παρφουμαρισμένο με αληθινό χυμό φρούτων: αχλάδι, πορτοκάλι, κεράσι και φράουλα. 5 - 6 σταγόνες στη σαλάτα, 2 - 3 σταγόνες στα τυριά, ½ κουταλάκι του γλυκού πάνω από το καρπάτσιο, το ψητό κοτόπουλο και την πανακότα, ένα γεμάτο καπάκι πάνω από το παγωτό ή τα φρέσκα φρούτα. Η γεύση τους είναι γλυκόξινη, ταιριάζει τόσο με γλυκά όσο και με αλμυρά και είναι εκείνο το touch που μπορεί να μεταμορφώσει ένα απλό γεύμα σε γκουρμέ απόλαυση.

Info: Salt Sugar spices 23940-26036 www.salt-sugar-spices.gr

ΜΟΤΣΑΡΕΛΑ ΑΠΟ ΓΑΛΑ ΒΟΥΒΑΛΙΣΙΟ Η αληθινή, ιταλιάνικη μοτσαρέλα είναι τυράκι από βουβαλίσιο γάλα, φυλαγμένη στο νερό της, ολόλευκη σα νυφούλα, κι έχει μια καρδιά τρυφερή που μόλις την κόψεις είναι στο εσωτερικό της ζουμερή και νοστιμότατη, αν κι ανάλατη. Είναι το έτερον ήμισυ της πίτσας Μαργαρίτα και φυσικά, καθώς λιώνει, αποκτά μαστιχωτή υφή. Ταιριάζει πολύ στα ζυμαρικά φούρνου, στα λαζάνια, τα κανελόνια κ.λπ. Όμως η μοτσαρέλα –γι’ αυτήν από βουβαλίσιο γάλα μιλάμε πάντα- έχει μια βαθιά νοστιμιά, κι έτσι εναλλακτικά μπορείτε να τη σερβίρετε ως έχει, φρέσκια, περιχυμένη με λίγο καλό ελαιόλαδο, πλάι σε μακρόστενα γλυκά πομοντόρια και μυρωδάτα φύλλα πλατύφυλλου βασιλικού ή σε σαλάτα με άγρια ρόκα και λιαστές ντομάτες.

Info: Il Botteghino Αγ. Φανουρίου 2, Ν. Ερυθραία, 2108003065

4

TETXOS 23.indd 4

5/4/09 7:09:53 PM

BLOGARISMATA

Του Δημήτρη Ρουσουνέλου Photo: Getty Images / National Geographic

Μαγιάτικο λαχτάρησα… Δεν ξέρω πώς έχετε τη Μύκονο στο μυαλό σας -μπορώ βέβαια πάντα να υποθέσω- αλλά με αφορμή ένα ολόφρεσκο, σπαρταριστό, ιντερνετικό μαγιάτικο, έχετε μια θαυμάσια ευκαιρία να φανταστείτε πώς τη ζει ο Δημήτρης Ρουσουνέλος. Το κείμενο που ακολουθεί (και που ακολουθείται από συρραφή συμπληρωματικών κειμένων του ιδίου) ψαρεύτηκε προ ημερών στο http://olastakarvouna.blogspot.com/ Πρόκειται για ένα μπλογκ που το 2006 «ξεκίνησε από ένα βραχάκι μ’ αχινούς και πεταλίδες, μ’ ένα σουγιαδάκι και δίχως σπίρτα», για να αποδείξει ότι τελικά …τι τα θες τα σπίρτα; Τίποτα δεν τα θες, όταν υπάρχει τέτοια αγάπη για την αλμύρα, το νησί σου και τους ανθρώπους του και τέτοιο χέρι στο ηλεκτρικό μαγείρεμα και στο από ψυχής γράψιμο. Στη συνέχεια το εξαιρετικό από κάθε άποψη μπλογκ μεταφέρθηκε σε νέα διεύθυνση http://karvouna.wordpress.com/, στην οποία αν μπείτε, θα ξεχάσετε να βγείτε, γι’ αυτό φροντίστε να έχετε αρκετό χρόνο και, αν θέλετε τη γνώμη μου, ανοίξτε και κανένα κρασί. Α, και κάτι ακόμη: επειδή τα κείμενα που αναφέρονται σε φιλεταρίσματα, συνταγές, μαγειρέματα κ.λπ. έχουν υποστεί βαρβάτες παρεμβάσεις (ο χασάπης ανέλαβε το ψάρι, καταλαβαίνετε…) για να έχετε πλήρη εικόνα και να μη σας μείνουν απορίες, επισκεφθείτε το μπλογκ, όπου θα βρείτε τις πρωτότυπες οδηγίες, οι οποίες συνοδεύονται και από άκρως βοηθητικές φωτογραφίες. Αυτά και καλή ανάγνωση. Χ.Τ.

http://karvouna.wordpress.com/

Ήτανε μια φορά κι έναν καιρό, εδώ στο νησί, ένας χταποδάς. Με μια βάρκα, ένα γυαλί κι ένα καμάκι, γύριζε τις ακτές και μάζευε χταπόδια. Έτσι έζησε! Όλα τα χρόνια τον θυμάμαι να τα πουλά, είτε λιανοπούλι από σπίτι σε σπίτι είτε να τα ψήνει στα κάρβουνα στο ουζάδικο που είχε σε μια άκρη της πόλης, στο Καμνάκι... Ο Γιώρης ο Κιούκας μου έμαθε πως στη ζωή τα πράγματα αν είναι να συμβούν για πάρτη μας, δεν συνωμοτεί κανένα σύμπαν. Είναι πολύ απλούστερα…

- Και πώς γίνεται, κυρ-Γιώργη, και περνούμε τόσοι ψαροντουφεκάδες κι ερχόμαστε με τη σακούλα μας άδεια κι ύστερα περνάς εσύ, κύριος και άβρεχος, και με το καλάθι σου ξέχειλο; - Μα τα δικά μου χταπόδια γράφουνε στην κουκούλα τους Γιώρης Κιούκας… Με περιμένουνε. Εγώ απλά έχω τα μάτια μου δεκατέσσερα να τα δω στο θαλάμι που με περιμένουνε και σβέλτα σβέλτα να τα καμακώσω και να τα φέρω απάνω. Χτες το πρωί, κι ενώ έριχνε μια ακόμα σωτήρια και γλυκιά μαγιάτικη βροχή, η μπάγκα είχε απ’ όλα τα καλά. Σαραβάδες ολόφρεσκοι, με μάτι γυαλιστερό, σκορπίνες που ακόμα πήδαγαν στο μάρμαρο, δράκαινες με κομμένο το φαρμακερό τους όπλο της ράχης, ένα μεγαλούτσικο καπόνι, λούτσοι αραδιασμένοι στη σειρά κατά μπόι, μελανούρια, πετρόψαρα, ένα κουβά χταπόδια ακοπάνιστα κι άλλα πολλά. Με το που κατέβηκα το Στενό του Γιαλού, άκουσα την πρόσκληση: - Έλα, Δημήτρη, έχω σαραβάδες, μόλις ήρθανε. Δεν ήμουνα σήμερα για τέτοια ψωνισιά… Ναι, η γυναίκα του ψαρά ξέρει πως τον προτιμώ τον σαραβά τα τελευταία χρόνια. Αυτός ήτανε το κλειδί για να εισαγάγω τα παιδιά μου στο μαγικό γευστικό κόσμο των ψαριών. Το κρέας του, τόσο τρυφερό, λιώνει στο στόμα κι η σούπα του βγαίνει

6

TETXOS 23.indd 6

5/4/09 7:11:45 PM

πλούσια πλούσια, αν και γευστικά θέλει πάντα δυο τρία χανάκια για να ισορροπήσει. Ευχαρίστησα μ’ ένα νεύμα. Δεν ήμουνα σήμερα για τέτοια ψωνισιά. Περάσαμε ολόκληρο χειμώνα με σαραβάδες. Πήγα αριστερά, στου Γιώρη το πόστο. Ανάμεσα στην πλούσια ψαριά του και με τις σκορπίνες να χοροπηδούν (όχι από τη χαρά τους που με είδαν), είχε και τρία μεγάλα μαγιάτικα. Το πιο μικρό ήταν για μένα ό,τι πρέπει. Δηλαδή κάτι παραπάνω απ’ ό,τι πρέπει, αφού η τετραμελής μας οικογένεια δεν μπορεί να φάει δυόμισι κιλά μαγιάτικο. Το συγκεκριμένο όμως ψαράκι είχε κάτι ξεχωριστό, που με έκανε να δώσω τα 45 ευρώ που μου ζητήθηκαν και να το βάλω στη σακούλα. Έγραφε πεντακάθαρα στο κούτελό του τ’ όνομά μου. Κι άντε τώρα να βρεις στο δρόμο σου ψάρι με τ’ όνομά σου στο κούτελο και να το αγνοήσεις. Αμαρτία απ’ το Θεό - κι οι αμαρτίες τιμωρούνται, όχι

στην άλλη, μα σε τούτη τη ζωή. Χάιδεψα τον opinel στην τσέπη, σιγουρεύτηκα δηλαδή ότι φέρω τον οπλισμό μου, ρούφηξα έναν καφέ στο καφενείο και πήγα στο μολαράκι να το μελετήσω το θέμα... «Το πέθανες άμα το βράσεις…» Όταν ξανάδα το μαγιάτικο ξαπλωμένο στο γνωστό βολικό σημείο που έχω πολλάκις εγκληματήσει, κατάλαβα πως έπρεπε να λειτουργήσω βάσει προγράμματος για να το φέρω βόλτα. Απλά πράγματα, πλην απαραίτητα. Οι γραφές αλλά και όλοι γύρω οι ιχθυολογούντες αποφαίνονται πως «Όχι βραστό …με τίποτα»! Ναι, αλλά έχω και δυο παιδιά να ταΐσω, κι η σούπα -όπως και να το κάνεις- φτουράει. Το ‘ριξα στο τραγούδι: «Μαγιάτικο λαχτάρησα/ το ζηλεμένο ψάρι/ μα το λαχτάρησα πολύ/ κι ήμουν αλάλητο πουλί...». Βουκολικόν άσμα, μεταφερμένο στα καθ’ ημάς για τις

ανάγκες ενός βροχερού πρωινού παρά θίν’ αλός! Στο μεταξύ οι προτάσεις πέφτανε βροχή: - Να το κάμεις με τα κρεμμυδάκια… στο φούρνο …πλακί…

- Να μη βάλεις κρεμμύδια …σκορδάκι ντοματούλα και στο τηγάνι σκεπασμένο με την ησυχία του…

- Τύλιξέ το στο λαδόχαρτο με ρίγανη κι αλάτι, άσ’ το σε μέτρια φωτιά και θα με θυμηθείς…

- Το πέθανες άμα το βράσεις, χαμένο θα πάει.

- Λέω να κόψω την κεφαλή, ένα μουρέλο και την ουρά και να βγάλω μια σούπα με δυο καρότα και πατατούλες!

- Μα καημένε, αφού ’τανε για τέτοια δουλειά, δεν του ’βανες δίπλα και δυο σκορπινάκια να βγάλουνε λίγο ζουμί να νοστιμίσει; - Δεν ξέρω, θα δω! Τι λες και συ, ρε Πέτρο (σ.σ. η ερώτηση απευθύνεται στο φίλο

Πελεκάνο); Έχεις καμιά ιδέα; - Εγώ, μάστορα, να σου πω την αμαρτία μου, κατά που σε βλέπω, αν είχες λίγη σούμα εκεί δα στο μολαράκι, το μαγιάτικο δεν προλάβαινε να πάει σπίτι. Σουμόκαυτο θα πήγαινε κάτω. Πιότερο αν είχες και παρέα να σου κάνει αυτιά και όρεξη…Δώσε μου τώρα τον κόπο μου, γιατί έρχεται καΐκι και πάω κοντά στο ξεψάρισμα να δω αν έχουνε ακόμα φιλότιμο οι ψαράδες.

- Καλά, πάρε τα σπάραχνα και την αντεριά… Ουπς, π ήγε σ τον πάτο. Σ’χώρνα με, Πέτρο! Ή μπας και δεν είσαι ο Πέτρος; Γιώρη! Χρηστάκη! …Μπα, ο Πέτρος είσαι, κι είσαστε όλοι οι πελεκάνοι ίδιοι πανάθεμά σας…

7

TETXOS 23.indd 7

5/4/09 6:14:48 PM

BLOGARISMATA

Μαγιάτικο σούπα ...κι η κεφαλή στον κάκαβο Οι περισσότεροι φαίνεται να συμφωνούν ότι το μαγιάτικο δεν είναι για βραστό. Πιθανόν, σκέφτομαι, γιατί το ζουμί του δεν έχει εκείνη τη στρογγυλάδα και το σώμα που παίρνεις όταν βράζεις πετρόψαρα ή λογιώ - λογιώ ψάρια που συνθέτουν μια μα’ειργιά κακαβιά. Μπορεί όμως απλώς να μην το χαλαλίζουν, μιας και το σχήμα του δείχνει τουλάχιστον φούρνο. Πάμε λοιπόν για τη σούπα μας (και ό,τι άλλο ήθελε προκύψει): Υλικά Τα υλικά μας είναι τα απολύτως απαραίτητα, αλλά οι ποσότητες θέμα γούστου: • η κεφαλή, ένα μουρέλο σβέρκου, η ουρά και η ραχοκοκαλιά ενός δυομισόκιλου μαγιάτικου • σέλινο • καρότα • πατάτες • κολοκύθια • κρεμμύδια • αλάτι • πιπέρι • λεμόνι • ελαιόλαδο Πάμε κατσαρόλα: Λεμονιάζουμε καλά σε μια λεκάνη και α λατίζουμε τα κομμάτια του ψαριού. Καθαρίζουμε τα λαχανικά και τα πλένουμε. Ρίχνουμε στην κατσαρόλα δυο ποτήρια νερό, τη ραχοκοκαλιά, τα καρότα, τα κρεμμύδια, τις πατάτες. (Κατά μέσο όρο ένα εικοσάλεπτο αρκεί μέχρι να προσθέσουμε τα κολοκύθια, το σέλινο και τα κομμάτια του ψαριού. Άλλο ένα εικοσάλεπτο θέλει και το ψάρι. Οι χρόνοι είναι σχετικοί. Εξαρτώνται από τη σκληρότητα του κρέατος του ψαριού κι από το μέγεθος των λαχανικών. Για παράδειγμα, η σκορπίνα θέλει τρεις με τέσσερις φορές παραπάνω χρόνο από έναν σαραβά ίδιου μεγέθους.) Βγάζουμε και πετάμε τη ραχοκοκαλιά, ακουμπάμε μαλακά το ψάρι πάνω στα λαχανικά, προσθέτουμε αλάτι, αφήνουμε να βράσει για είκοσι ακόμα λεπτά και λίγο πριν σβήσουμε τη φωτιά προσθέτουμε ένα φλιτζανάκι του καφέ ελαιόλαδο. Σερβίρουμε το ψάρι σε μεγάλη πιατέλα, τα λαχανικά γύρω, στύβουμε λεμόνι, τρίβουμε φρέσκο πιπέρι και περιχύνουμε με λίγο ελαιόλαδο ακόμα. Μερικά από τα λαχανικά μπορούμε να τα περάσουμε από το μύλο των λαχανικών και τον πολτό τους να τον προσθέσουμε στη σούπα δίνοντας μια αίσθηση βελουτέ στο ζουμί μας. Αυτά… Και να προσθέσω μόνο ότι το μαγιάτικο, τουλάχιστον σ’ αυτά τα κιλά και τα κομμάτια που μπήκαν στην κατσαρόλα, ήταν μια χαρά στη γεύση και στο μαγείρεμά του, αρκετά λιπαρό, εύγευστο και ψαχναδωτό. Ό,τι πρέπει για τους εκλεκτούς συνδαιτυμόνες που αποτελούν τη μόνιμη μεσημεριανή μου παρέα.

Σημείωση: Αφήσαμε εκτός δυο φιλέτα για μελλοντική χρήση και καλά τους κάναμε. Α, και κάτι παστρίδια (σ.σ. τα περισσεύματα από το σουλούπωμα των φιλέτων), που συντρόφεψαν ευχάριστα και αξιοπρεπώς τον κενό χρόνο των δύο εικοσάλεπτων της αναμονής… Πάμε για μεζέ στο μεταξύ; Έχουμε, κατά τα γνωστά, φιλετάρει (σ.σ. βλέπε μποξ «Το κατά Ρουσουνέλο φιλετάρισμα») τυχόν φέρον το όνομά μας μαγιάτικο δυομισόκιλο. Από το κάθε φιλέτο αφαιρούμε ό,τι πιστεύουμε πως περισσεύει, ώστε να του δώσουμε το καλύτερο σχήμα. (Προσωπικά κόντυνα και στένεψα, σχεδόν τετραγώνισα τα φιλέτα.) Στη συνέχεια βάζουμε τα παστρίδια σε μέγεθος μπουκιάς σε γυάλινο βάζο με αλάτι χοντρό, πιπέρι φρεσκοκοπανισμένο, σκόρδο, λάδι, μια πιπεριά καυτερή. Σφραγίζουμε το βάζο, χτυπάμε σα να φτιάχνουμε φραπέ και αφήνουμε για λίγο στο ψυγείο. Σ’ αυτή τη φάση, αν μας βρίσκεται Ζαμπέτας, παίζει... Σερβίρουμε στο πιάτο το σοφά τεμαχισμένο και θείο μαγιάτικο, κουκίζουμε χοντροξυσμένο ξύσμα λεμονιού και στύβουμε μπόλικο λεμόνι, ενώ -όσοι ενθυμείσθε καλώς ενθυμείσθε- βράζει η κεφαλή στον κάκαβο με την ουρά και τα κρεμυδοπατατοσέλινα της σούπας μας... Ετοιμάζοντας τα φιλέτα για μαγείρεμα Τω καιρώ εκείνω που δένανε τα μαγιάτικα με αλυσίδα από ψιλό γαριδάκι και τα σκυλιά με τα λουκάνικα, κόβαμε μουρέλα το ψάρι και το στέλναμε στο φούρνο σκορδορίγανη, στη σχάρα λαδολέμονο με παντζάρι και πατάτα, στην κατσαρόλα για πλακί ή αλά σπετσιώτα. Τη σήμερον ημέραν ας ξεκινήσουμε με το ορθό τσιμπίδι (όχι αυτό που τσιμπολογάτε τα φρύδια σας οι κυρίες, ούτε κι αυτό που γυρνάτε τις μπριζόλες οι κύριοι - υπάρχει ειδικό εργαλείο που κάνει καλά τη δουλειά του). Με το σωστό λοιπόν εργαλείο αφαιρούμε τα μικρά κοκαλάκια από τα φιλέτα ένα προς ένα προσεκτικά. Τα ανακαλύπτουμε εύκολα εμείς οι άρρενες, όπως ανακαλύπτουμε τα αξύριστα σημεία του προσώπου μας μ’ ένα χάδι στα κόντρα: τσιμπάνε! Κουκίζουμε την πλευριά ή μήπως θα έπρεπε να πούμε τη ...λούζα του μαγιάτικου με χοντροπίπερο ποικίλου χρωματολογίου (που θα το ζήλευε και η Χρωτέξ), αλάτι γουρνίσιο (ναι ναι fleur du sel de Mykonos!), χοντρό φιλεταρισμένο σκόρδο, λίγη ρίγανη, σταγόνες ελαίου (εδώ τρώγομαι να προσθέσω κι ό,τι άλλο επιθυμεί η γούλα υμών των καλλιτεχνών, αλλά συγκρατούμαι).

Κλείνουμε παν ταχόθε ν τα φιλέ τα με μεμβράνη και αφήνουμε το χρόνο να δουλέψει υπέρ μας -και υπέρ του ιχθύος βεβαίως- σε ένα ήσυχο σημείο του ψυγείου μας. Προλαβαίνω εδώ την ερώτησή σου, αναγνώστη, λέγοντάς σου ότι αποβραδίς ως το πρωί μια χαρά το βρίσκω, αλλά και παραπάνω δεν θα με χαλάσει από πλευράς χρόνου. Από κει και πέρα τα πράγματα είναι απλά. Αν γλυτώσει το μαγιάτικο και δεν γίνει μεζεκλίκι πριν μπει στην κατσαρόλα, τότε το αντιμετωπίζουμε όπως επιθυμεί η καρδούλα μας, μαγειρεύοντάς το με χίλιους τρόπους - καλά να ‘μαστε. Πάμε φούρνο; Η δικιά μου εκδοχή εκείνης της μέρας (συγκεκριμένα της 23ης Μαΐου του 2007) ισορρόπησε στην ακμή του ξυραφιού ανάμεσα σ’ ένα μπιάνκο Κορφιάτικο κι ένα αγαπημένο πλην τίμιο πλακί και βεβαίως τίποτα από τα δυο δεν έγινε, αφού οι ισορροπίες για να σταθούν χωρίς επικίνδυνα μπουντέλια και ακροβατισμούς, στέκουν κάπου στη μέση και το μόνο που διεκδικούν είναι ένα επιφώνημα επιδοκιμασίας από την πεντεμισάχρονη κόρη μου! Εκτελεστικό Κόβουμε 5-6 κρεμμύδια σε ροδέλες. Κόβουμε 8 μέτριες πατάτες σε ροδέλες. Λαδώνουμε ταψάκι, στρώνουμε κρεμμύδια, δεύτερη στρώση οι πατατούλες, αλατίζουμε, πιπερώνουμε, προσθέτουμε ένα κρασοπότηρο νερό και ψήνουμε το φαγητό σκεπασμένο για 15 λεπτά. Κουνάμε λίγο το ταψί να μην κολλήσουν τα υλικά μας. Προσθέτουμε το ψάρι μας σαν πανωσήκωμα πάνω στο διώροφο κρεμμυδοπατατοκτίσμα μας, προσθέτουμε νεράκι (αν κρίνουμε ότι χρειάζεται), αλατίζουμε ελαφρά το ψάρι και ψήνουμε πάλι σκεπασμένο επί 6-7 λεπτά. Γυρίζουμε το ψάρι, κουκίζουμε ρίγανη, προσθέτουμε λίγο λάδι. Στύβουμε ένα λεμόνι σε όλο το φαγητό μας και ψήνουμε ξεσκέπαστο για 4-5 λεπτά ακόμη. Οι χρόνοι ψησίματος είναι σχετικοί, μιας και εξαρτώνται από το ψάρι και τη θερμοκρασία που ισορροπεί ο φούρνος μας. Εμένα έμαθε πια κοντά στους 200, όπως ακριβώς έμαθε η γούλα μου να μην τρώει το ψάρι στεγνό από τους χυμούς του. Σερβίρουμε!

8

TETXOS 23.indd 8

5/4/09 7:12:51 PM

Υ.Γ.1: Το βράδυ -εκείνη για την οποία μαγειρεύει ο ...χαζοπατέρας- ζήτησε για πρώτη φορά στη ζωή της να ξαναφάει το μεσημεριανό φαγητό. Βολεύτηκε με δυο στυλωτικές φέτες ψωμί με λάδι και μπελτέ και πήγε εξίσου ευχαριστημένη για ύπνο. Υ.Γ.2: Επειδή βλέπω κάποιους από σας να την κάνετε την πατάτα, η συνταγή αυτή δεν έχει εφαρμογή με ...ψαρονέφρι. Επίσης ΤΗ ΜΕΜΒΡΑΝΗ ΔΕΝ ΤΗΝ ΨΗΝΟΥΜΕ. Το κατά Ρουσουνέλο φιλετάρισμα του μαγιάτικου Πιάνοντας το νήμα από εκεί που το είχαμε αφήσει, εύκολα και με απλή τεχνική, φιλετάρουμε και αφαιρούμε τη ραχοκοκαλιά. Μ’ ένα σωστό μαχαίρι (άρα λεπτό, μακρύ, καλοακονισμένο), σέρνοντάς το από το σβέρκο και με κατεύθυνση προς την ουρά, διαχωρίζουμε το πρώτο φιλέτο από το υπόλοιπο σώμα. Η θέση και η κλίση του μαχαιριού μας είναι τέτοια, που πάντα από την κάτω πλευρά αγγίζει κόκαλα, κόβοντας και υποβοηθώντας το διαχωρισμό και την αποκόλληση των φιλέτων. Κανονικά τώρα θα πρέπει να έχουμε δυο φιλέτα στα χέρια μας, έστω κι ελαφρώς κακοποιημένα την πρώτη φορά. Άλλη μια φορά θα το κάνεις (ω, αναγνώστα) ακολουθώντας τις οδηγίες, και θα δεις ότι την τρίτη τα πράγματα θα γίνουν απλά, πολύ απλά, τόσο που ο Κιούσης μπορεί και να σε πάρει δεξί του χέρι στον Γαστρονόμο. Χα λαρά λοιπόν! Δε ν έ χουμε και τον Ματσουχίσα καλεσμένο στο σπίτι! Το μαχαίρι μας ακολουθεί την ανατομία του ψαριού και προχωρά σα να ξύνει τρυφερά τα κόκαλα.

TETXOS 23.indd 9

Ο Δημήτρης Ρουσουνέλος έχει γράψει δύο βιβλία, που σας προτείνουμε ανεπιφύλακτα, όχι μόνο για τη μαγειρική τους αξία, αλλά και για όλο το λαογραφικό και πολιτισμικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ξεδιπλώνονται οι συνταγές: «Μυκονιάτικη Μαγειρική - ψηφίδες πολιτισμού» (2001) και «Τα χοιροσφάγια στη Μύκονο γεύσεις θυσίας» (2002), Εκδόσεις Ίνδικτος. Από το 1983 διατηρεί επίσης τη Scala Shop Gallery στο Ματογιάννι, όπου φιλοξενεί έργα σύγχρονων καλλιτεχνών (γλυπτική, ζωγραφική, κεραμική, κόσμημα). Φέτος, μάλιστα, απ’ ό,τι μαθαίνουμε την αναβάθμισε σε χώρο τέχνης, οπότε θα οργανώνει περιοδικά εκθέσεις με διάφορους καλλιτέχνες.

5/4/09 3:16:15 PM

Έτοιµες Φρέσκες Σαλάτες

Από τον Μπάρµπα Στάθη

Επιτέλους! Φρέσκες Σαλάτες έτοιµες για κατανάλωση! Πόσες φορές δε θελήσατε να φάτε κάτι ποιοτικό κατά την ώρα της δουλειάς, αλλά αναγκαστήκατε να συµβιβαστείτε µε ό,τι υπήρχε ή ό,τι παρήγγειλαν οι υπόλοιποι συνάδελφοι; Ο Μπάρµπα Στάθης δίνει τέλος στον «πονοκέφαλο» της καθηµερινής υγιεινής διατροφής µε τον πιο νόστιµο και πρακτικό τρόπο: τις Έτοιµες Φρέσκες Σαλάτες του. Σαλάτες που µε τα καλοδιαλεγµένα λαχανικά τους, τα επιλεγµένα υλικά τους και τα λαχταριστά dressings τους είναι έτοιµες για κατανάλωση κάθε στιγµή που θα τις χρειαστείτε, όσο µακριά κι αν βρίσκεστε από την κουζίνα σας. Φρεσκοκοµµένα λαχανικά, διαλεχτά τυριά, ξηροί καρποί, ελιές, κάπαρη, ανάλογα µε τη συνταγή και γευστικά dressings, αναµειγνύονται µε µία απλή

κίνηση, και δίνουν εύκολα και γρήγορα ένα ελαφρύ, πλήρες και ισορροπηµένο γεύµα στο γραφείο ή στο σπίτι. Εσείς απλώς ανακατεύετε τα υλικά µε το πιρουνάκι που θα βρείτε στη συσκευασία και …απολαµβάνετε φρεσκάδα και νοστιµιά. ∆ιαλέξτε ανάµεσα από τις 4 υπέροχες ολόφρεσκες Έτοιµες Σαλάτες Μπάρµπα Στάθης και απολαύστε την αγαπηµένη σας, όποτε και όπου επιθυµείτε.

Ελληνική Σαλάτα: µαρούλι, ρόκα, ντοµατίνια, φέτα, ελιά, ελαιόλαδο & balsamico.

Θα τις βρείτε στα ψυγεία των super markets.

Ιταλική Σαλάτα: σπανάκι, ρόκα, ντοµατίνια, καρύδι, παρµεζάνα, κρουτόν, ελαιόλαδο & balsamico.

Μεσογειακή Σαλάτα: µαρούλι, frisee, ντοµατίνια, πιπεριές Φλωρίνης, κάπαρη, κρουτόν, ελαιόλαδο & balsamico. Μεξικάνικη Σαλάτα: λάχανο, καρότο, frisee, καλαµπόκι, κόκκινα φασόλια, ένταµ, ελαιόλαδο, µουστάρδα και µέλι.

10

TETXOS 23.indd 10

5/4/09 5:12:36 PM

ΜΑΜΜΑ ΜΙΑ

Της Κάλλιας Καστάνη

Tι θα γίνω όταν μεγαλώσω; Γιατρός, δικηγόρος, μηχανικός, στυλίστας, μοντέλο, τραγουδίστρια. Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, αλλά μερικές φορές ο τρόπος που …σου την διαλέγουν, είναι. Ο Γ., ο γιος της φίλης μου της Ε., ήταν πάντα το καμάρι της μάνας του. Λαμπρό μαθηματικό μυαλό, επιμελής, μεθοδικός, οργανωτικός, πρώτος μαθητής – εδώ και χρόνια «προορίζεται» για πολιτικός μηχανικός, ώστε να αναλάβει κάποτε το «οικογενειακό» γραφείο. Ο Γ. (που διαβάζει εντατικά για τις πανελλήνιες) αποκάλυψε την περασμένη βδομάδα στην Ε. πως, εν ολίγοις, σκοτίστηκε αν θα περάσει ή όχι στο Πολυτεχνείο - το δικό του όνειρό είναι να γίνει chef. Αυτή η συγκινητική εξομολόγηση υπήρξε, όπως είναι λογικό, η αφορμή για έναν τεράστιο καβγά, που ολοκληρώθηκε όταν η Ε. κοπάνησε μια πόρτα ουρλιάζοντας πως δεν καταλαβαίνει γιατί ο γιος της θα χαραμίσει τα προσόντα του για να περάσει όλη την υπόλοιπη ζωή του μέσα σε μια κουζίνα με Πακιστανούς. Από τότε, οι δυο τους δεν μιλιούνται. Για να πω την αλήθεια δεν θυμάμαι πια τι ήθελα να γίνω μεγαλώνοντας – νομίζω πως στα έξι ήθελα να γίνω μοντελίστ κι έραβα κάτι απαίσια κουκλόρουχα, με αποτέλεσμα να βρίσκει πάντα η μάνα μου στα ρετάλια που ήθελε να κάνει ταγιέρ μια τεράστια τρύπα. Στην πέμπτη Δημοτικού άλλαξα αιφνιδίως κατεύθυνση: στις εκθέσεις μου έγραφα πως «θέλω να γίνω διπλωμάτης, χειρουργός ή αλεξιπτωτίστρια». Εκ του αποτελέσματος αποδείχτηκε πως έγινα περίπου και τα τρία (δημοσιογράφος;) Φυσικά, ενδιαμέσως πέρασα όπως τα περισσότερα παιδιά από το στάδιο όπου οι γονείς σου επιμένουν πως με τα μυαλά που έχεις α) είναι αυτονόητο πως θα γίνεις γιατρός, ασ τροναύτης, πρόεδρος της Δημοκρατίας, πυρηνικός φυσικός ή β) αφού δεν ακούς κι όπως πας θα πεθάνεις στην ψάθα, καλό είναι να περάσεις σε κάποια σχολή για να αποκτήσεις κάποιου είδους κανονιστική ή ακαδημαϊκή γνώση (άποψη που μεταφράζεται γλαφυρά στο αγαπημένο κλισέ «Να έχεις, βρε παιδάκι μου, στα χέρια σου ένα χαρτί»). Πράγμα που έκανα, για να ακούω τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια τη φράση πως «Εντάξει, καλά όλα αυτά, η δημοσιογραφία και τα ρέστα, αλλά τώρα θα ήσουνα μια δικηγόρος να, με γραφείο δικό σου». Μάνες – τι να πεις; Ό,τι και να πεις -που λέει και ο Λαζόπουλος- «η μάνα θα κάνει το δικό της». Η διαφορά ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη ιστορία είναι περίπου ένας αιώνας. Ό,τι και να λέμε τώρα, άλλη ιδέα είχε η «εσωστρεφής» ελληνική κοινωνία για το

τι σήμαινε «εργασία και καριέρα» στα ‘80’s (και βεβαίως άλλη η αντίληψη του status που συνόδευε τα λεγόμενα «παραδοσιακά επαγ γέλματα») και άλ λ η το σημερινό παγκόσμιο «χωριό», που παραδέρνει στην κρίση και στέλνει στρατιές νέων ανθρώπων στην ημι-απασχόληση ή την ανεργία. Αν ανατρέξει κανείς στις έρευνες που ασχολούνται με την αγορά εργασίας στον 21ο αιώνα, θα δει πως η λέξη-καραμέλα που πιπιλίζουν όλοι οι ερευνητές είναι «ευελιξία». Ευελιξία καθηκόντων, πολυδεξιότητες, ευέλικτες ομάδες εργασίας, ευελιξία αμοιβών, ευελιξία χρόνου εργασίας, αριθμητική ευελιξία, ακόμα και ευελιξία τόπου εργασίας. Ο κόσμος ταξιδεύει, μιλάει, επικοινωνεί ταχύτερα, δουλεύει τρεις ώρες, πέντε, δεκαπέντε, ή έξι μήνες για όλο το χρόνο, κάνει τηλεδιάσκεψη Αθήνα - Τόκιο, στήνει ένα φορητό γραφείο πάνω σε ένα κινητό και μια wireless σύνδεση. Μέσα σε όλα, η κουλτούρα της μόνιμης εργασίας πεθαίνει γρήγορα και με πάταγο. Στο μέλλον -λένε οι ειδικοί- το άτομο θα αλλάζει τουλάχιστον 5-7 φορές επάγγελμα, ειδικότητα, πλαίσιο απασχόλησης, και κάθε επάγγελμα θα αντιστοιχεί σε κάποιο ταλέντο, γνώση ή δεξιότητα, την οποία οφείλει να καλλιεργεί διά βίου. Επιτυχημένος επαγγελματίας θα είναι αυτός που θα μπορεί να διαχειρίζεται καλύτερα το τρίπτυχο «ικανότητα, θέλησηαπόδοση και ενσωμάτωση» (can do, will do, will fit) σε κάθε πεδίο – είτε αυτό είναι το χτίσιμο μιας γέφυρας στα Τζουμέρκα είτε ένα πιάτο με φαρφάλες και λάδι τρούφας σε κάποιο resto στου Ψυρρή. Πράγμα που τελικά σε βάζει να αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατόν ένα παιδί να ‘χει να τα βγάλει πέρα μ’ όλα αυτά και να παλέψει και την πλήξη μιας δουλειάς που σιχαίνεται και τι θα γινόταν αν η μάνα του Ferran Adria σκεφτόταν όπως η φίλη μου η E. Φιλολογίες; Μπορεί - αλλά ακόμα έχω χρόνο για τέτοια. Ο δικός μου ο γιος, που σε λίγο θα κλείσει τα εφτά, μου δήλωσε προ μηνών πως θα γίνει ποδοσφαιριστής. Όχι, δεν έχω αντίρρηση – στο κάτω, κάτω είναι μια σαφέστατη πρόοδος από το «οδηγός τρένου» (που θέλαμε πέρυσι). Κι επιπλέον, ο Νικοπολίδης του χρόνου θα κρεμάσει τα παπούτσια του. Και ο Μπέκαμ θα αποσυρθεί για να σχεδιάσει ρούχα. (Μάνες; Τι να πεις;)

12

TETXOS 23.indd 12

5/4/09 7:13:55 PM

ΚΑΤΙ ΘΥΜΑΜΑΙ

Της Χριστίνας Τσαμουρά

Τα γλυκά των ’70s Στον κάτω όροφο κερνάγαμε Τζοκόντα. Ήταν το σπίτι μας. Η μαμά θεωρούσε ότι τα καλύτερα σοκολατάκια τα έχει το Αριστοκρατικόν -αλλά «ποιος κατεβαίνει κέντρο»- κι ότι η Τζοκόντα ήταν η αξιοπρεπέστερη επιλογή απ’ τα «φθηνά». Σε μας δεν άρεσαν και πολύ οι τζοκόντες παρά την αξιοπρέπειά τους –μαζεύαμε όμως τα χρυσά χαρτάκια με τη Μόνα Λίζα και τα δίναμε στον Σταύρο, που τα έκανε μπαλάκι και έπαιζε ποδόσφαιρο με τα δάχτυλα. Στον πάνω όροφο κερνάγαμε μια πράσινη ΙΟΝ με φουντούκι στη μέση, τη Noisetta. Ήταν το σπίτι της γιαγιάς και φημιζόταν κυρίως για το βύσσινο γλυκό στο γυάλινο πιατάκι, τα σεμεδάκια και την υπέροχη σπιτική βυσσινάδα. Οι νουαζέτες ήταν οι αγαπημένες όλων των παιδιών της γειτονιάς, αν και προσωπικά μου την έσπαγε το φουντούκι, γι’ αυτό έτρωγα συνήθως μόνο το γύρω γύρω, μια άκρως παιδική, γλυκιά και τρυφερή γάλακτος.

-Το καλύτερο πετάς, σχολίαζε η μαμά της μαμάς μου, μαζεύοντας φουντούκια απ’ τα ξύλινα πατώματα και τα μωσαϊκά. Συχνά η γιαγιά αγόραζε χύμα και κάτι άλλες μαύρες σοκολάτες που ήταν σα μαργαρίτες. Αυτές δεν άρεσαν σε κανέναν μας. Δεν ξέρω γιατί τις έπαιρνε. Ίσως γιατί ήταν οι μόνες που έμεναν απείραχτες στο πορσελάνινο κουτί τους και είχε κάτι να κεράσει το «μουσαφίρη» που χτύπαγε αιφνιδιαστικά το κουδούνι.

Οχ! εργολάβοι... Στον κάτω όροφο επικρατούσε άλλη γλυκιά τάξη πραγμάτων, που οριζόταν από τη μανούλα και ως προς την εφαρμογή της υποστηριζόταν από τον μπαμπά. Σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις, το σπίτι μας ήταν από τα λίγα, φαντάζομαι, που δε γνώρισε ποτέ εργολάβους. Αν δε ν υπήρχε το σχολείο και κάποιες συμμαθήτριες που τους φέρνανε συστηματικά ως κέρασμα σε γενέθλια και σε γιορτές, μπορεί ακόμη και σήμερα να θεωρούσα ότι τα γλυκίσματα αυτά με το αμύγδαλο και τη μαρέγκα είναι κάτι τύποι που χτίζουν πολυκατοικίες με αντιπαροχή. Παρότι της μόδας, η μητέρα μου νομίζω ότι τους θεωρούσε ελαφρώς ...μπανάλ –όπως και τα σου αλά κρεμ με εκείνη την κρυσταλλωμένη διαφανή κρούστα ζαχαρωμένης αγευσιάς, που έκανε κρίτσι κρίτσι στα δόντια σαν το πόδι του Αλκίνοου, αλλά και τα κοκάκια, που είχαν για επικάλυμμα μια σχεδόν πλαστική φλούδα, η οποία θεωρητικά ήταν σοκολάτα, αλλά πρακτικά της έμοιαζε μόνο στο χρώμα. Τα γλυκά αυτά συνήθως ήταν αγορασμένα από κάτι συνοικιακά μαγαζιά που λέγονταν «Αρτοποιία-Ζαχαροπλαστική Αφοί Καρανικόλα» ή κάπως έτσι. Εμένα δε με απασχολούσε καθόλου το ...μπανάλ του πράγματος -δεν καταλάβαινα και τι είναι- αρκεί το πράγμα να ήταν νόστιμο. Ούτε είχα θέμα με τους Αφούς Καρανικόλα

-και με κανέναν Αφό του κέντρου ή των συνοικιών- όμως με τους εργολάβους αυτούς καθαυτούς από μικρό παιδί δεν τα πήγαινα καθόλου καλά. Ήταν πλασμένοι κατ’ εικόνα και ομοίωση ενός λαχταριστού μπισκότου, αλλά όταν τους δάγκωνες σε περίμενε διπλή απογοήτευση: αφενός δεν ήταν λαχταριστοί, αφετέρου δεν ήταν καν μπισκότο! Τι προδοσία! Μερικοί απ’ αυτούς είχαν και το θράσος να μυρίζουν … πικραμύγδαλο. Αίσχος! Θυμάμαι ακόμη την ψυχική ευφορία που ένιωσα βλέποντας την εορτάζουσα Βιβή να καταφτάνει στην Ε’ τάξη με το κουτί-έκπληξη, καθώς και την πίκρα που ακολούθησε μόλις το πακέτο άνοιξε στην έδρα: «Οχ, εργολάβοι!». Επειδή δεν είναι σωστό να πετάμε το κέρασμα -ειδικά παρουσία εκείνου που μας κέρασε- το εν λόγω σκεύασμα τυλίχτηκε τότε ενοχικά ενοχικά με τη χαρτοπετσέτα του σάντουιτς και μπήκε στη σχολική τσάντα «για μετά». Στη σ υνέ χεια αναπαύτη κε κάμποσες μέρες σ τον πάτο της περί ης ο λόγος τσάντας, η οποία ενώ μέχρι τότε μύριζε ένα χαρμάνι ξυσμένου μολυβιού, ανοιγμένης UHU και πολυκαιρισμένου μήλου, έκτοτε εμπλουτίστηκε και με εσάνς ξεχασμένου εργολάβου. Η δε Βιβή, ως εορτάζουσα, πέρασε στα αζήτητα. Άσ’ τα! είναι απ’ το φούρνο... Κάπως έτσι πέρναγαν στα αζήτητα και

μερικοί καλεσμένοι –ονόματα δε λέμε. Όταν, δηλαδή, είχαμε επισκέψεις στο σπίτι, γεγονός που σήμαινε ότι ανοίγαμε το καλό σαλόνι. (Δεν ήταν ηθικό το θέμα, αλλά για κάποιο λόγο σχεδόν το σύνολο των υλικών μας αγαθών υπήρχε εις διπλούν: στην καλή του και στην κακή του εκδοχή. Έτσι -εκτός από καλό και κακό σαλόνι- είχαμε ακόμη μια καλή και μια κακή πόρτα, ένα καλό και ένα κακό σερβίτσιο, ένα καλό κι ένα κακό αυτοκίνητο κ.λπ.) Όταν λοιπόν είχαμε επισκέψεις και ανοίγαμε το καλό σαλόνι για να μπουν από την καλή πόρτα και να κεραστούν με το καλό σερβίτσιο οι καλεσμένοι, όσους δεν γνωρίζαμε καλά τους κοιτάγαμε στα χέρια για να δούμε αν θα τους κατατάξουμε -και αυτούς- στους ...καλούς ή τους κακούς. Επισκέπτης φέρων γλυκά από το φούρνο της Λαμπρινής που ήταν δυο στενά πιο πάνω–τουτέστιν γαλακτομπούρεκο, κανταΐφι, ρεβανί ή ακόμη χειρότερα τουλούμπα– ε, δεν είναι ότι δεν τον συμπαθούσαμε, αλλά ήτο σαφές, από τον τρόπο που εξαφανίζονταν ως διά μαγείας τα γλυκά από προσώπου σαλονιού, ότι δε θέλαμε να του μοιάσουμε κιόλας.

- Μα δεν είναι σωστό να πας δώρο γλυκά από το φούρνο στη γωνία, έλεγε η μανούλα στην κουζίνα καθώς καταχώνιαζε το απεχθές κουτί.

- Μην κοιτάς τώρα που ο κύριος Παπαδόπουλος βιαζόταν, γιατί δούλε υε μέ χρι αργά,

14

TETXOS 23.indd 14

5/4/09 3:21:07 PM

Τότε που η Αθήνα των λαϊκών συνοικιών έτρωγε τουλούμπες απ’ το φούρνο, το μεσοαστικό κέντρο υποκλινόταν στη σαρλότ του Delice και οι πελάτες των καφε-ζαχαροπλαστείων παράγγελναν «Γκαρσόν, μια σεράνο», που κατέφτανε σε τσίγκινο τετράγωνο πιατάκι, μεγάλωνα κι εγώ γλυκά γλυκά κάπου στο Βύρωνα... συμπλήρωνε πάραυτα, με στόχο να προλάβει τυχόν «κοτσάνα» που θα πετούσαμε αργότερα παρουσία του κ. Παπαδόπουλου και θα είχε πλέον τον αμάζευτο... Η αλήθεια είναι ότι μια κριτική ως προς την ποιότητα των σχετικών επιδορπίων, αλλά κυρίως μια αιχμή που εστιαζόταν στο χρόνο τον οποίο έχει αφιερώσει κανείς στην ευγενή πράξη του δώρου, ενυπήρχε.

-Αν είναι έτσι, μην το πας καθόλου, κατέληγε τελεσιδίκως η μαμά σχετικά με το δώρο, όταν ο κ. Παπαδόπουλος είχε πλέον αποχωρήσει. Θέλω μαλλί της γριάς Είναι προφανές ότι τα γλυκίσματα του φούρνου, που διέπρεπαν στη δεκαετία του ’70, όπως και αυτά του μπακάλικου ή του πανηγυριού, στο σπίτι μας κατηγοριοποιούνταν με συνοπτικές διαδικασίες στην ομάδα «σαβούρα». Έτσι έχασα τη Μερέντα μέσα απ’ τα χέρια μου και δεν άλειψα ποτέ ζαχαρούχο Γάλα Βλάχας πάνω σε φέτα ψωμιού, όπως κάνανε όλα τα γειτονόπουλα. Από αυτή την προκατάληψη, άλλωστε, έφτασε το 2009 κι ακόμη δεν έχω δοκιμάσει το ροζ σύννεφο που αποκαλούνταν μαλλί της γριάς. Έχυνα μαύρο δάκρυ να μου αγοράσουν ένα στο πανηγύρι του Πέτρου και Παύλου.

- Ζάχαρη σκέτη θα φας, παιδάκι μου; - Ναι, αλλά όλα τ’ άλλα παιδάκια τρώνε ζάχαρη σκέτη…

- Εσύ να κοιτάς τη δουλειά σου. Μα τι δουλειά μου κοίταγα. Τι άλλη δουλειά μπορεί να έχει μικρό παιδί στο πανηγύρι πέρα απ’ το να ζητάει παιχνίδια και να τρώει μαλλί της γριάς; Με παρόμοιο τρόπο διεξαγόταν η συζήτηση και στο αρτοπωλείο-ζαχαροπλαστείο. Βουνό οι τουλούμπες, με εκείνες τις μυστήριες αυλακιές τους, να κολυμπάνε στα μέλια και τα σιρόπια, μου έκλειναν το μάτι όσο η μαμά αγόραζε «ένα κιλό πολυτελείας». Ποτέ δεν πήραμε...

-Δεν τρώμε τουλούμπες, ξεκαθάριζε η μανούλα, μόνο ζύμη και σιρόπι είναι. Προσωπικά δεν καταλάβαινα τι κακό

μπορεί να έχει ένα «μόνο ζύμη και σιρόπι» γλύκισμα, που φαινόταν τόσο δελεαστικό στο ταψάκι του… Όπως δεν καταλάβαινα τι κακό μπορεί να έχει ένα «ποντίκι» (πέρα από το όνομα, που μου φαινόταν καθαρή ανοησία), μια σεράνο, μια σοκολατίνα, μια νουγκατίνα, που με φώναζαν με το μικρό μου όνομα από τη βιτρίνα-ψυγείο του συνοικιακού ζαχαροπλαστείου. Τις αποφεύγαμε όμως αυτές τις πάστες, γιατί «ήταν λιγωτικές». Μόνο για τις πάστες αμυγδάλου -τις λεγόμενες άσπρες- συμφωνούσα με τη μαμά από μωρό: μου προκαλούσαν τέτοια επιθυμία να τις γευτώ όσο και μια στοίβα δομικά υλικά έξω από ένα γιαπί -σαν σοβαντισμένα τούβλα ήταν. Ο Μικές και το Delice Η μαμά, απ’ την πλευρά της, που έβλεπε ότι το παιδί αρνείται, το άτιμο, να μυηθεί στον κόσμο του εκλεπτυσμένου γούστου, συμπλήρωνε εξισορροπητικά «θα σου φέρω εγώ αύριο φρέσκους μπεζέδες από το Mike». Ο Μικές, στην πλατεία Μαβίλη, ήταν κλασικό meeting point για καλά, φρέσκα γλυκά τη δεκαετία του ’70. Φημιζόταν για τους αέρινους μπεζέδες του, τις μπουκίτσες με δαμάσκηνο και κακάο, και τα πολύ νόστιμα μπατόν σαλέ με τυρί. Οι μπεζέδες δε μου άρεσαν, ήταν σαν τους εργολάβους: πολλά υποσχόμενοι στην όψη, αλλά μόλις τους δάγκωνες ...τζίφος. Για τα υπόλοιπα κάναμε οικογενειακώς τρελές χαρούλες όταν έφθαναν στο σπίτι. Όπως «γιορτή» σήμαινε και η άφιξη κουτιού από το Delice. Το οποίο, αν ήταν άνοιξη ή καλοκαίρι, συνήθως σήμαινε την παρουσία μιας υπέροχης, λαχταριστής κι ακαταμάχητης σαρλότ, μιας θεσπέσιας τούρτας με λευκή, ελαφριά και σαφώς άγλυκη για τα στάνταρντ της εποχής κρέμα, ολόφρεσκα τραγανά σαβαγιάρ γύρω γύρω και επάνω της μια κατακόκκινη σος/ μαρμελάδα που πια αδυνατώ να θυμηθώ αν ήταν από φράουλα ή από άλλα κόκκινα φρούτα. Ήταν πάντως υπόξινη. Η τούρτα αυτή δε γνώριζε ξημέρωμα... Ουρά στο ψυγείο, τη νύχτα, μια κουταλιά ο ένας,

δυο κουταλιές ο άλλος… Μέχρι το πρωί είχε μείνει στη συντήρηση μόνο το άδειο κουτί και ένα λερωμένο κουτάλι. Αν ή τα ν χ ε ι μ ώνα ς , ε κ ε ί γ ύ ρ ω σ τα Χριστούγεννα, ένα κουτί απ’ το Delice μαρτυρούσε την άφιξη μιας απεριγράπτου γεύσεως και εκπάγλου καλλονής τούρτας κάστανου. Την πρώτη φορά που τη δοκίμασα, παραλίγο να χάσω τις αισθήσεις μου. Δεν πίστευα, το 7χρονο, ότι υπάρχουν στη ζωή τέτοιες απολαύσεις. To Delice ήταν στη Μιχαλακοπούλου, απέναντι από το Χίλτον, εκεί που είναι τώρα το Αλάτσι. Ακόμη ανατριχιάζω όταν περνάω από μπροστά... Στον Βάρσο, στην Κηφισιά Απ’ τα ζαχαροπλαστεία και τις γλυκές γεύσεις των ’70s θυμάμαι πολύ έντονα και τον Βάρσο. Ήταν μια φορά κι έναν καιρό που μια καλή, ευγενική κι αξιαγάπητη φράου Χίλντε –ναι, επειδή ως παιδί μεγάλωσα με μια σειρά από φράου, προλαβαίνω την ερώτησή σου, αναγνώστη μου, και σε διαβεβαιώ ότι όχι, δεν είχαν κάνει όλες τους δεσμοφύλακες στο Άουσβιτς. Η δική μου φράου Χίλντεγκαρτ, παρά τον άχαρο ρόλο της, να πρέπει δηλαδή να με μάθει να ξεχωρίζω τη δοτική από την αιτιατική στη γερμανική γλώσσα, ανέβηκε ιδιαιτέρως στην εκτίμησή μου όταν ζήτησε να με δανειστεί μια ολόκληρη Κυριακή για να με πάει βόλτα στην Κηφισιά. Η Κηφισιά ήταν όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό, στα όρια του μύθου. Για να καταλάβεις, εκεί έμεναν κάτι πλούσιοι φίλοι των ξαδερφιών μου... Είχαμε φτάσει αρκετές φορές με το FORD GT του πατέρα μου μέχρι το Μαρούσι για να πάμε στη θεία Ρένα, την αδερφή του (του πατέρα μου, όχι του …FORD) και να γευτούμε εκείνο το απίστευτο «σαλάμι ψυγείου» που έφτιαχνε με βούτυρο, κακάο, ασπρισμένα γλυκόσαρκα αμύγδαλα και μπισκότα μιράντα. Το μόνο, λοιπόν, που ήξερα για την Κηφισιά συνοψιζόταν στο «πώς πάμε για τη θεία Ρένα; Ε, αν συνεχίσεις όλο ευθεία εκείνο το μεγάλο δρόμο στο

τέλος του είναι η Κηφισιά!». Εκεί, λοιπόν, «στο τέλος του με γάλου δρόμου» με πήγε η καλή μου φράου και συγκεκριμένα σε έναν παράδεισο που μύριζε φρέσκο γάλα, μαστίχα και κανέλα: τον Βάρσο. Η μαστίχα και η κανέλα δε φάνηκε να λένε και πολλά στη Βόρεια γκουβερνάντα (ιδιαιτερατζού γερμανικών ήταν η γυναίκα, αλλά το άλλο λογοτεχνίζει πιότερο) και αν θυμάμαι καλά (που συνήθως ό,τι παχαίνει αρκετά, το θυμάμαι, αν εξαιρέσεις τη μαρμελάδα της σαρλότ) ήταν στα μισά της δεκαετίας του ’70 όταν με παρότρυνε να πάρω «ein Eis mit Soda». «Άιν άις μιτ σόντα» αναρωτήθηκα έκπληκτο με εκείνο το σπάνιο -σχεδόν μεταφυσικό- είδος προφοράς όπου μπορούν να συναντηθούν ταυτόχρονα τα τότε γερμανικά μου με τα σημερινά αγγλικά του πρωθυπουργού και τα ανύπαρκτα γαλλικά του Πανούλη, του διορθωτή μας. Το Ice Cream and Soda, όπως το παρήγ γειλε αμέσως μετά στα εγγλέζικα η Γερμανίδα Μέρι Πόπινς, για να συνεννοηθεί με το σερβιτόρο, έφτασε σε ψηλό ποτήρι, σαν του φραπέ, από κείνα όμως που ήταν σε μεταλλική θήκη, είχαν χερούλια και συνοδεύονταν από ένα τεράστιο μακρύ κουτάλι που σου επέτρεπε να τρως μέσα από το ποτήρι όσο παγωτό δε ρουφιόταν με το καλαμάκι και μία σόδα. Άκου τώρα, φίλε μου, concept, που πρέπει να ήταν από τα trends της εποχής (αφού ο σερβιτόρος δεν γούρλωσε έκπληκτος τα μάτια του στο άκουσμα της παραγγελίας), αν και δεν έτυχε να το ξαναδοκιμάσω ποτέ: Έπαιρνες τη σόδα και την άδειαζες -όση χώραγε- μέσα στο ποτήρι που φιλοξενούσε τις μπάλες με το παγωτό, ανακάτευες καλά με το κουτάλι σου και μετά έπινες το αφρίζον αποτέλεσμα με καλαμάκι! Αυτά πρέπει να με εντυπωσίασαν ιδιαίτερα από τη δεκαετία του ’70, για να τα θυμάμαι ακόμη, καθώς και το μεγάλο αρβιλοπάπουτσο του Μούγιερ, γιατί εκτός από καινούρια λουστρίνια σήμαινε Παγκράτι κι άρα παγωτό καϊμάκι στο Δεληολάνη.

15

TETXOS 23.indd 15

5/4/09 3:21:17 PM

ΘΑΥΜΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ

Ενός Φίλου

Γρανίτα φράουλα Παραγγέλνεις καραβιδοπίλαφο και σου σερβίρουν πιλάφι με τη σάλτσα καρμπονάρα που είχε περισσέψει από τη μακαρονάδα του διπλανού μαζί με πέντε καραβίδες κερασάκι από πάνω. Λες να κάνω το ψυχικό και να μη φανώ σνομπ και αγενής, πας στη βράβευση του Τάκη, και σού προκύπτει 3,5 ώρες non stop εγκλεισμού σε κλειστή αίθουσα, παλουκωμένος στην καρέκλα χωρίς φαΐ και ποτό, να ακούς ασταμάτητα πανομοιότυπες ευχαριστίες βραβευόμενων· έτσι για να καταλάβεις πώς νιώθει και ο άλλος στο Γκουαντάναμο που τον κλείνουν στο σιδερένιο δωμάτιο να ακούει για ώρες το ίδιο τραγούδι ραπ. Και από την άλλη, πας σιχτιρίζοντας στο γάμο της ξαδέρφης τής Μαιρούλας, με την οποία είχες χαϊδευτεί λίγο το καλοκαίρι της δευτέρας λυκείου, και τώρα είναι 25 κιλά πιο παχιά και 60.000 ευρώ ετησίως πιο ξιπασμένη· και πάνω που λες πού διάολο είναι η εκκλησία και γιατί κάνουν το γάμο στο κτήμα στο ύπαιθρο, εμφανίζονται αλαζονικώς και αυταρέσκως αυτά τα ωραία σιέλ μάτια· και να που καμιά φορά ο γάμος δεν είναι το τέρμα, αλλά η αφετηρία των αμαρτωλών παθών. Τα πράγματα μού έρχονται αλλιώς από τότε που θυμάμαι (ή νομίζω ότι θυμάμαι) τον εαυτό μου. Την πρώτη φορά, πρέπει να ήμουν πολύ μικρός, μάλλον δεν είχα πάει ακόμα σχολείο. Είχε έρθει το τσίρκο

στην Αθήνα, και οι γονείς αποφάσισαν να πάνε τα παιδιά να δουν τους ακροβάτες και τα λιοντάρια, σκεπτόμενοι προφανώς ότι το τσίρκο είναι το ό,τι πρέπει θέαμα για τα παιδιά. Μόνο που το συγκεκριμένο παιδί (για τα αδέρφια μου δεν μπορώ να μιλήσω, δεν έχω λάβει εξουσιοδότηση) δεν την πάλευε καθόλου με το τσίρκο, ακόμα και πριν έρθει το τσίρκο στη Αθήνα, όταν βλέπαμε στην τηλεόραση το σοσιαλιστικό τσίρκο της Μόσχας (που ήταν ίδιο με το καπιταλιστικό, εξίσου χάλια δηλαδή). Άντε, λοιπόν, να πάμε στο τσίρκο, να μη χάσουμε (και μαζί με μας, η Βενετιά το βελόνι της). Άντε και να ρίξουμε καμιά σφαλιάρα στον κανακάρη που πάταγε τσιρίδα ότι δεν ήθελε να πάει («Αμάν πια! Τι θα κάνουμε με αυτό το παιδί;»). Άντε και να του ξαναρίξουμε καμιά σφαλιάρα, γιατί μας έχει πάρει τ’ αυτιά μες στο αμάξι λέγοντας συνέχεια «Εμένα να με αφήσετε στο φανάρι και θα σας περιμένω όταν τελειώσει». Όπως προβλεπόταν, το θέαμα ήταν απελπιστικό. Κάτι ελεφαντάκια που τους είχανε φορέσει φουστάκια και τα πρήζανε για να πηδάνε σε κάτι στρόγγυλα τραπέζια, κάτι άλλοι περίεργοι που κάνανε ισορροπία με αμφίεση τίγκα στο στρας της τεχνοτροπίας «πώς κυκλοφορεί αυτός έτσι έξω;» και κάτι κλόουν που ρίχνανε σφαλιάρες ο

Έτσι γίνεται πάντα. Για άλλα πας και άλλα σου προκύπτουν. Όμως αυτό κάποιες φορές μόνο κακό δεν θα το ’λεγες…

ένας στον άλλο για να γελάει ο όχλος. Εν ολίγοις, μπορεί το τσίρκο να μάγευε τη γενιά του Φελίνι, αλλά για μένα, που ήδη τότε είχα δει Star Wars και Μπακ Ρότζερς (κάθε Παρασκευή απόγευμα στην ΥΕΝΕΔ), το θέαμα που προσέφερε ήταν βαρετό και γελοίο. Άμα έχεις δει αστρομαχίες, τι να σου πουν οι ζογκλέρ;

γευστικές ταυτότητες διαπλέκονται. Ενώ τη ρουφούσα και την έτρωγα χρησιμοποιώντας το καλαμάκι σαν κουτάλι, προσπαθούσα να την κατατάξω σε κάποια από τις διατροφικές κατηγορίες που ήξερα, αλλά αυτή παρέμενε πεισματικά στο δικό της ροζ σύμπαν που αναδύθηκε συναρπαστικό μέσα από τη λαμέ πλήξη του τσίρκου.

Εκεί, λοιπόν στο τσίρκο, συνέβη το μέγα γεγονός το αναπάντεχο. Την ώρα του διαλείμματος (που αναμφίβολα ήταν η καλύτερη στιγ μή της παράστασης), εμφανίστηκε πλανόδιος πωλητής με δίσκο γεμάτο σνακ. Σε μια από τις αστραφτερότερες εκλάμψεις της ζωής της, η μανούλα λέει «Να πάρουμε γρανίτες στα παιδιά». Και ήταν ακριβώς αυτή η έκλαμψη της μανούλας που οδήγησε τον Βενιαμίν, και πιο αγαπημένο της, στην πρώτη μεγάλη ανακάλυψη της ζωής του. Η γρανίτα φράουλα δεν είναι θαύμα θαυμάτων μόνο (ούτε κυρίως) για την απίθανη γεύση της ή για το μαγικό χρώμα της που θυμίζει διαστρικό κοκτέιλ πρωτονίων, από αυτά που αρέσουν πολύ στον Σποκ. Το μέγα θαύμα της γρανίτας είναι ότι δεν ξέρεις τι ακριβώς είναι, πράγμα που καθόλου δεν σε αποτρέπει από το να της παραδοθείς. Η γρανίτα δεν είναι ούτε ποτό αλλά ούτε και παγωτό, αλλά ταυτόχρονα είναι και τα δύο μαζί, ρέοντας σε ένα όριο απροσδιοριστίας όπου οι

Έτσι γίνεται πάντα. Για άλλα πας και άλλα σου προκύπτουν. Εκεί που περίμενα ο μικρούλης το ζόφο του τσίρκου, ανακάλυψα τη γρανίτα φράουλα, και μαζί της ότι το ενδιαφέρον δεν βρίσκεται στις καθαρές και ταξινομημένες γεύσεις. Το ενδιαφέρον το έχουν πάντα τα πράγματα που μπλέκονται, όλα αυτά που είναι και παγωτό και ποτό μαζί, τα ωραία μάτια που είναι και αλαζονικά ταυτόχρονα. Τα άλλα, τα ξεκάθαρα, είναι πληκτικά σαν το τσίρκο. Επιστρέψαμε στο αμάξι με τσιρίδες.

- «Τι έ χεις, πουλάκι μου;», ρώτησε η μανούλα.

- «Θέλω να με ξαναπάτε σ το τσίρκο», απάντησε ο γρανιτοχτυπημένος κανακάρης, προσπαθώντας να βγάλει κανένα δάκρυ για να γίνει πιστευτός. Η μαμά και ο μπαμπάς κοιτάχτηκαν με έναν τρόπο που χαράχτηκε στη μνήμη μου, και που αργότερα, όταν μεγάλωσα, κατάλαβα ότι πρόδιδε απελπισία.

16

TETXOS 23.indd 16

5/4/09 7:15:23 PM

12 ΣΠΙΤΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ από την Κωνσταντίνα Αθανασίου Φωτογραφίες: Λάμπρος Μέντζος, φωτό εξωφύλλου: Getty Images Food styling: Βίκυ Σμυρλή

ΓΕ Σ ΟΙ ΣΥΝΤΑ ΥΝ ΜΑΣ ΕΧΟ ΕΙ! ΥΤ ΜΑΓΕΙΡΕ

Τ. 2 3

που αξίζει να μαγειρέψετε

ΜΑΪΟΣ 09

συνταγές ελληνικής κουζίνας

ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΤΑΣ, ΤΟ ΚΡΑΤΑΣ!

TETXOS 23.indd 17

5/4/09 7:19:13 PM

Προετοιμασία: 30’ (Αναμονή 2 ώρες) Ψήσιμο: Εύκολο

Ψωμάκια με φασόλια και τόνο

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 4-6 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

τόνος κονσέρβας....... 300 γρ. στραγγισμένος φασόλια..................... 300 γρ. βρασμένα ταχίνι......................... 1/4 φλιτζανιού του τσαγιού κρεμμύδι................... 1 ξερό, τριμμένο σκόρδο...................... 3 σκελίδες, πολτοποιημένες λεμόνια..................... 2 ο χυμός ελαιόλαδο................. 1/2 φλιτζάνι του τσαγιού αλάτι.......................... όσο θέλετε πιπέρι........................ φρεσκοτριμμένο μαϊντανός.................. 3 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένος ψωμί.......................... 12 φέτες, φρυγανισμένες φρέσκο μυρωδικό (ρίγανη, θρούμπι).... για το γαρνίρισμα

1. Σε μπολ ρίχνετε τον τόνο με το μισό ελαιόλαδο, 2 κουταλιές χυμό λεμονιού, το μαϊντανό, το μισό τριμμένο κρεμμύδι και λίγο πιπέρι. Σκεπάζετε με διάφανη μεμβράνη και τα αφήνετε να μαριναριστούν για 2 ώρες ανακατεύοντας 2-3 φορές.

2. Πολτοποιείτε τα φασόλια στο γουδί ή στο μπλέντερ. Χτυπάτε το ταχίνι με 2 κουταλιές νερό. Ανακατεύετε τον πουρέ των φασολιών με το σκόρδο, το υπόλοιπο κρεμμύδι, αλάτι, πιπέρι.

3. Συνεχίζετε προσθέτοντας το αραιωμένο ταχίνι και σιγά σιγά το υπόλοιπο λάδι και το αλάτι. Τέλος, προσθέτετε τον υπόλοιπο χυμό λεμονιού και δουλεύετε καλά. Αλείφετε με τον πουρέ των φασολιών τα ψωμάκια και από πάνω μοιράζετε το μαριναρισμένο τόνο. Σερβίρετε τα ψωμάκια σε πιατέλα και πασπαλίζετε αν θέλετε με κάποιο φρέσκο μυρωδικό.

TETXOS 23.indd 18

5/4/09 3:22:17 PM

Προετοιμασία: 30’ Ψήσιμο: 35’ Εύκολο

Πεσκανδρίτσα σε αρωματικό ζωμό Για 6 μερίδες

Υλικά

πεσκανδρίτσα............... 900 γρ. κομμένη σε φέτες λευκό κρασί................. 1/2 ποτήρι ντοματίνια.................... 300 γρ. κομμένα σε ροδέλες κολοκυθάκι.................. 1/2 ψιλοκομμένο καρότο........................... 2 ψιλοκομμένα κρεμμύδι....................... 4 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένο βούτυρο λιωμένο......... 1 κουταλιά της σούπας ζωμός λαχανικών......... 1 φλιτζάνι ή 1 κύβος διαλυμένος σε νερό άνηθος ή μαϊντανός.... 3 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένος ελαιόλαδο..................... 3-4 κουταλιές της σούπας αλάτι.............................. όσο θέλετε πιπέρι............................ φρεσκοτριμμένο

TETXOS 23.indd 19

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Εκτέλεση 1. Αλείφετε τις φέτες πεσκανδρίτσας με λίγο ελαιόλαδο και τις σοτάρετε σε μεγάλο τηγάνι ώσπου να αλλάξει το χρώμα τους. Προσθέτετε το λιωμένο βούτυρο και όλα τα λαχανικά. Σοτάρετε για 2’ - 3’ και σβήνετε με το κρασί.

2. Προσθέτετε το ζωμό και αφήνετε να βράσουν σε χαμηλή φωτιά για 25’ - 30’ προσθέτοντας αλατοπίπερο. Ανακατεύετε συχνά. Αποσύρετε το φαγητό από τη φωτιά και το αφήνετε να ξεκουραστεί για 5’ - 7’ σκεπασμένο.

3. Προσθέτετε τα ψιλοκομμένα μυρωδικά και αφήνετε το φαγητό να ξεκουραστεί για 5’ - 7’ σκεπασμένο. Σερβίρετε ρίχνοντας σε κάθε πιάτο μερικές σταγόνες ελαιόλαδο.

5/4/09 3:22:40 PM

Προετοιμασία: 30’ (Αναμονή: 8 ώρες) Ψήσιμο: 5½ - 6½ ώρες Μέτριας δυσκολίας

Ρεβιθάδα σιφνέικη

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 4-6 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

ρεβίθια..................... 500 γρ. κρεμμύδια ξερά..... 2 κομμένα σε λεπτές φέτες ελαιόλαδο................ 1 φλιτζάνι του τσαγιού αλάτι........................ 1 κουταλιά της σούπας πιπέρι...................... φρεσκοτριμμέμο δάφνη...................... 2 φύλλα σόδα μαγειρική...... λίγη, για το μούλιασμα αλεύρι...................... 1 φλιτζάνι του τσαγιού

1. Μουσκεύετε τα ρεβίθια σε άφθονο νερό στο οποίο έχετε διαλύσει λίγη σόδα, για 8 ώρες τουλάχιστον. Τα ξεπλένετε, τα στραγγίζετε και τα τρίβετε για να φύγουν οι φλούδες τους.

2. Αδειάζετε μέσα σε πήλινο σκεύος με καπάκι τα ρεβίθια και προσθέτετε τα κρεμύδια, το ελαιόλαδο, το αλάτι, το πιπέρι και τα φύλλα δάφνης. Ρίχνετε νερό τόσο όσο να σκεπαστούν καλά τα ρεβίθια και να περισσεύει νερό από πάνω τουλάχιστον 4 εκατοστά.

3. Κλείνετε με το καπάκι και σφραγίζετε με ζυμάρι που φτιάχνετε ως εξής: σε ένα μπολ αναμειγνύετε αλεύρι και νερό ώστε να πάρετε μια πολύ μαλακή ζύμη, την οποία απλώνετε γύρω από το καπάκι του πήλινου τσουκαλιού για να μη διαφεύγει καθόλου ο ατμός.

4. Βάζετε το πήλινο σκεύος στο φούρνο και ψήνετε στους 200 °C για 15’ - 20’. Κατόπιν χαμηλώνετε τη φωτιά στους 140 - 150 °C και ψήνετε το φαγητό για 5-6 ώρες ακόμη.

TETXOS 23.indd 20

5/4/09 7:19:59 PM

Προετοιμασία: 35’ (Αναμονή: 1 ώρα 30’) Ψήσιμο: 40’ Μέτριας δυσκολίας

Πίτσες με σπανάκι και μαστέλο Χίου

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 8-10 μερίδες

Εκτέλεση

Υλικά για τη ζύμη

αλεύρι σκληρό..... νωπή μαγιά.......... ελαιόλαδο............. χλιαρό νερό.......... αλάτι......................

400 γρ.

10 γρ.

3 κουταλιές της σούπας 250ml (περίπου) 1 κουταλάκι του γλυκού

Για τη γέμιση

σάλτσα ντομάτα.... 2/3 φλιτζανιού του τσαγιού, έτοιμη ή σπιτική μαστέλο Χίου........ 350 γρ. κομμένο σε φετάκια σπανάκι................. 300 γρ. πλυμένο, καθαρισμένο και ζεματισμένο ελαιόλαδο.............. 5 κουταλιές της σούπας αλάτι...................... λίγο πιπέρι..................... φρεσκοτριμμένο

TETXOS 23.indd 21

1. Σε μικρό μπολ διαλύετε τη μαγιά σε λίγο χλιαρό νερό. Προσθέτετε κατόπιν 1 κουταλιά της σούπας αλεύρι και ανακατεύετε ελαφρά. Σκεπάζετε το μπολ και αφήνετε το «προζύμι» αυτό να φουσκώσει για 30’ σε χλιαρό μέρος.

2. Κοσκινίζετε το υπόλοιπο αλεύρι με το αλάτι φτιάχνοντας ένα λοφάκι. Κάνετε μια λακκουβίτσα στο κέντρο και ρίχνετε μέσα το μείγμα με τη διαλυμένη μαγιά. Προσθέτετε το λάδι και λίγο νερό ακόμη και αρχίζετε να σπρώχνετε το αλεύρι από τα πλαϊνά προς το κέντρο.

3. Ζυμώνετε παίρνοντας σιγά σιγά το αλεύρι και όποτε χρειάζεται ρίχνετε νερό, μέχρι να αποκτήσετε μια ζύμη ελαστική που να δουλεύεται εύκολα και να μην κολλάει στα δάκτυλά σας. Φτιάχνετε μια μπάλα με τη ζύμη και τη βάζετε σε μπολ πασπαλισμένο με αλεύρι. Κάνετε με μαχαίρι δύο σχισμές σε σχήμα σταυρού. Σκεπάζετε το μπολ και αφήνετε σε χλιαρό μέρος, μέχρις ότου διπλασιαστεί η ζύμη σε όγκο.

4. Φτιάχνετε με τη ζύμη 4 βάσεις για πίτσα. Τις τοποθετείτε σε ταψί λαδωμένο και απλώνετε πάνω τους τη σάλτσα ντομάτας. Σοτάρετε το σπανάκι σε 2 κουταλιές λάδι και το μοιράζετε στις βάσεις. Κατόπιν, προσθέτετε από πάνω τα φετάκια του τυριού. Αλατοπιπερώνετε, περιχύνετε με το υπόλοιπο ελαιόλαδο και ψήνετε τις πίτσες στους 200 °C για 30’ - 35’ περίπου.

5/4/09 3:23:05 PM

Προετοιμασία: 30’ Ψήσιμο: 40’ Μέτριας δυσκολίας

Κολοκυθοανθοί γεμιστοί

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 4 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

ανθοί κολοκυθιών........ 20 μεγάλοι ελαιόλαδο...................... 1/2 φλιτζάνι του τσαγιού φρέσκα κρεμμυδάκια... 2 ψιλοκομμένα κρεμμύδι ξερό............... 1 ψιλοκομμένο κουκουνάρι................... 50 γρ. ρύζι καρολίνα ή μακρύκοκκο.................. 100 γρ. καρότο........................... 1 μικρό, τριμμένο μαϊντανός ή άνηθος.... 2-3 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένος ζωμός λαχανικών......... 2 φλιτζάνια του τσαγιού αλάτι.............................. όσο θέλετε πιπέρι............................ φρεσκοτριμμένο

1. Αφαιρείτε με προσοχή (με τα δάχτυλα ή με ψαλίδι) το μίσχο από κάθε κολοκυθοανθό. Φροντίζετε να μη σπάσουν τα πέταλά τους για να μπορείτε να τους γεμίσετε.

2. Ετοιμάζετε τη γέμιση ως εξής: ζεσταίνετε το λάδι (κρατάτε λίγο για το ταψί) και σοτάρετε το ξερό κρεμμύδι και τα φρέσκα κρεμμυδάκια. Προσθέτετε το κουκουνάρι και το ρύζι και συνεχίζετε το σοτάρισμα για λίγο ακόμη. Ρίχνετε το καρότο, τον άνηθο ή το μαϊντανό και τα σοτάρετε μαζί με τα υπόλοιπα υλικά.

3. Προσθέτετε κατόπιν 1 φλιτζάνι του τσαγιού ζωμό λαχανικών και σβήνετε τη φωτιά. Ρίχνετε αλάτι (με προσοχή αν ο ζωμός είναι αλμυρός) και πιπέρι και αφήνετε τη γέμιση στο σβηστό μάτι για να απορροφηθούν οι χυμοί της και να μαλακώσει το ρύζι.

4. Ανοίγετε με προσοχή τους ανθούς και τοποθετείτε μέσα λίγη γέμιση. Ραντίζετε με λίγο νερό (ή και με λίγο λάδι) τις άκρες των ανθών και τις στρίβετε ελαφρά για να κλείσουν και να μην αφήσουν τη γέμιση να βγει με το ψήσιμο.

5. Μεταφέρετε τους κολοκυθοανθούς σε ελαφρά λαδωμένο ταψάκι και τους περιχύνετε με τον υπόλοιπο ζωμό. Τους σκεπάζετε με χαρτί ψησίματος και τους ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 °C επί 30’-35’. Κατά τη διάρκεια του ψησίματος, αν χρειαστεί, συμπληρώνετε επιπλέον λίγο ζεστό ζωμό λαχανικών για να μη στεγνώσουν οι κολοκυθοανθοί.

Tip: Ένα εξαιρετικό συνοδευτικό για τους κολοκυθοανθούς είναι το στραγγιστό γιαούρτι.

TETXOS 23.indd 22

5/4/09 7:20:55 PM

Προετοιμασία: 1 ώρα (Αναμονή 30’) Ψήσιμο: 30’ Μέτριας δυσκολίας

Χαλουμοπιτάκια με ζύμη γιαουρτιού

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 4 μερίδες

Υλικά για τη ζύμη

Εκτέλεση

αλεύρι για όλες τις χρήσεις.... 300 γρ. βούτυρο..................................... 150 γρ. γιαούρτι στραγγιστό................. 150 γρ. μπέικιν πάουντερ..................... 1 κουταλάκι του γλυκού αυγό........................................... 1

1. Ζυμώνετε το βούτυρο μαζί με το αλεύρι κοσκινισμένο και το μπέικιν πάουντερ. Προσθέτετε το γιαούρτι και το αυγό ελαφρά χτυπημένο. Συνεχίζετε το ζύμωμα. Αφήνετε τη ζύμη στο ψυγείο για 30’.

2. Σε μπολ τρίβετε τα τυριά με χοντρό τρίφτη και προσθέτετε το δυόσμο, το γιαούρτι και τα αυγά χτυπημένα. Αλατοπιπερώνετε και ανακατεύετε καλά.

3. Παίρνετε τη ζύμη και την ανοίγετε σε φύλλο χοντρό. Κόβετε το φύλλο σε στρογγυλά κομμάτια, βάζετε μια κουταλιά από τη γέμιση, διπλώνετε σαν μισοφέγγαρο, στρίβετε και πιέζετε στις άκρες της ζύμης και αλείφετε με γάλα για να κολλήσει το πιτάκι. Συνεχίζετε κατά τον ίδιο τρόπο φτιάχνοντας και τα υπόλοιπα πιτάκια.

4. Τοποθετείτε τα πιτάκια σε ταψί πάνω σε λαδόκολλα και ψήνετε στους 150 °C για 20’ - 30’ περίπου μέχρι να ροδίσουν. Σερβίρετε πασπαλίζοντας με λίγο δυόσμο ή άλλο μυρωδικό.

Για τη γέμιση

φέτα........................................... 100 γρ. ανθότυρο.................................. 100 γρ. χαλούμι..................................... 200 γρ. δυόσμος ξερός.......................... 1/2 κουταλάκι του γλυκού γιαούρτι..................................... 100 γρ. στραγγιστό αυγά........................................... 2 γάλα........................................... 3-4 κουταλιές αλάτι.......................................... λίγο πιπέρι........................................ φρεσκοτριμμένο

TETXOS 23.indd 23

5/4/09 3:23:30 PM

TETXOS 23.indd 24

5/4/09 3:43:06 PM

TETXOS 23.indd 25

5/4/09 3:43:20 PM

Προετοιμασία: 30’ Ψήσιμο: 40’ - 45΄ Μέτριας δυσκολίας

Λιγκουίνι ή μπαβέτε με μύδια και κρασί

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 4 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

λιγκουίνι ή μπαβέτε.... 500 γρ. μύδια φρέσκα............... 1 κιλό ντομάτες........................ 500 γρ. φρέσκες, ώριμες λευκό κρασί.................. 1/4 φλιτζανιού γαρίδες.......................... 500γρ. βρασμένες, καθαρισμένες μαϊντανός...................... 2 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένος σκόρδο.......................... 2 σκελίδες, ψιλοκομμένες ελαιόλαδο..................... 1/3 φλιτζανιού πιπέρι καγιέν................ φρεσκοτριμμένο αλάτι.............................. όσο θέλετε

1. Ξύνετε τα μύδια και τα πλένετε σε άφθονο κρύο νερό. Τα βάζετε σε κατσαρόλα μαζί με το κρασί και τα βράζετε για 5’, μέχρι να ανοίξουν τα κελύφη τους. Πετάτε όσα μύδια παραμείνουν κλειστά και καθαρίζετε τα 2/3 από τα υπόλοιπα. Κρατάτε μερικά μύδια με τα κελύφη τους για τη διακόσμηση του πιάτου.

2. Ζεσταίνετε το ελαιόλαδο σε βαθύ τηγάνι και σοτάρετε τις σκελίδες του σκόρδου. Προσθέτετε κατόπιν τις ντομάτες (αφού τις ξεφλουδίσετε, αφαιρέσετε τους σπόρους και τις ψιλοκόψετε), το ζουμί από τα μύδια, αλάτι και το πιπέρι καγιέν και βράζετε τη σάλτσα για 25’.

3. Χαμηλώνετε στο ελάχιστο τη φωτιά και προσθέτετε το μαϊντανό, τις γαρίδες και την ψίχα από τα μύδια. Ανακατεύετε καλά για 2’ - 3’ και αποσύρετε από τη φωτιά.

4. Στο μεταξύ, όση ώρα ετοιμάζετε τη σάλτσα βράζετε τα ζυμαρικά σε άφθονο αλατόνερο. Τα στραγγίζετε και τα ανακατεύετε με τη σάλτσα με τη ντομάτα και τα μύδια που ετοιμάσατε. Γαρνίρετε με τα ολόκληρα μύδια που κρατήσατε για τη διακόσμηση.

TETXOS 23.indd 26

5/4/09 7:21:52 PM

Προετοιμασία: 30’ Ψήσιμο: 1 ώρα Εύκολο

Πατάτες ογκρατέν με κίτρινα τυριά και ζαμπόν

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 6 μερίδες

TETXOS 23.indd 27

Υλικά

Εκτέλεση

πατάτες................... 8 κομμένες σε ροδέλες κεφαλογραβιέρα.... 300 γρ. τριμμένη σε χοντρό τρίφτη κασέρι..................... 300 γρ. τριμμένο σε χοντρό τρίφτη κρεμμύδι................ 1 ψιλοκομμένο ζαμπόν.................... 150 γρ. κομμένο σε κομματάκια βούτυρο.................. 100 γρ. σκόρδο................... 1 σκελίδα κομμένη στη μέση κρέμα γάλακτος.... 300ml γάλα........................ 200ml αυγά........................ 3 χτυπημένα αλάτι....................... όσο θέλετε πιπέρι..................... φρεσκοτριμμένο

1. Ζεσταίνετε τα 2/3 από το βούτυρο σε μια κατσαρόλα και σοτάρετε το κρεμμύδι μέχρι να μαραθεί. Προσθέτετε τις πατάτες και συνεχίζετε το σοτάρισμα για 4’ - 5’ γυρίζοντας τις πατάτες από την άλλη πλευρά με ξύλινη σπάτουλα, προσεκτικά για να μη χαλάσει το σχήμα τους.

2. Απλώνετε το μισό από το σοταρισμένο μείγμα σε στρογγυλό ταψάκι, το οποίο έχετε πρώτα τρίψει με το σκόρδο και κατόπιν βουτυρώσει. Σκορπίζετε την κεφαλογραβιέρα και το ζαμπόν, αλατοπίπερο και ανακατεύετε ελαφρά. Απλώνετε μια δεύτερη στρώση πατάτες και σκορπίζετε από πάνω το κασέρι.

3. Χτυπάτε την κρέμα γάλακτος με το γάλα, τα αυγά και αλατοπίπερο και περιχύνετε το φαγητό. Σκορπίζετε το υπόλοιπο βούτυρο σε κομματάκια. Ψήνετε στο φούρνο στους 200 °C επί 50’ μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια.

5/4/09 3:23:54 PM

Προετοιμασία: 35’ Ψήσιμο: 1 ώρα και 30’ Μέτριας δυσκολίας

Μπουτάκια κοτόπουλου με κρασί και πατάτες ατμού

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 4-6 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

μπουτάκια κοτόπουλου....... 12 φασκόμηλο ή εστραγκόν.... 12 φύλλα κρεμμύδι ξερό...................... 1 ψιλοκομμένο βούτυρο................................ 4 κουταλιές της σούπας λάδι....................................... 4 κουταλιές της σούπας κρασί..................................... 150ml λευκό ξηρό κύβος κότας..........................1 φέτα μαλακή........................ 150 γρ., λιωμένη με πιρούνι πατάτες.................................. 750 γρ. μικρές μαϊντανός............................. 2 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένος αλάτι..................................... όσο θέλετε πιπέρι................................... φρεσκοτριμμένο

1. Βάζετε μεταξύ της σάρκας και της πέτσας από κάθε μπουτάκι ένα φύλλο φασκόμηλο ή εστραγκόν και αλατοπιπερώνετε εξωτερικά τα μπουτάκια. Ζεσταίνετε το βούτυρο και το λάδι σε κατσαρόλα αντικολλητική και σοτάρετε τα μπουτάκια κοτόπουλου μέχρι να ροδίσουν και από τις δύο πλευρές τους.

2. Προσθέτετε το κρεμμύδι και συνεχίζετε το σοτάρισμα για 2’ - 3’. Σβήνετε με το κρασί και βράζετε για 5’ - 6’ σε δυνατή φωτιά. Ρίχνετε κατόπιν τον κύβο και 1½ φλιτζάνι ζεστό νερό και βράζετε για 50’.

3. Στο μεταξύ σε άλλο σκεύος βράζετε τις πατάτες επί 35’ στον ατμό και τις ξεφλουδίζετε. Τις κόβετε σε ροδέλες, τις προσθέτετε μέσα στη σάλτσα στην κατσαρόλα και πασπαλίζετε με μαϊντανό και πιπέρι φρεσκοτριμμένο. Βράζετε για άλλα 3’ - 4’ μαζί με το κοτόπουλο.

4. Προσθέτετε στο τέλος τη φέτα και συνεχίζετε το βράσιμο σε πολύ χαμηλή φωτιά, ανακατεύοντας διαρκώς, μέχρι να λιώσει η φέτα και να ομοιογενοποιηθεί η σάλτσα. Σερβίρετε τα μπουτάκια με τις πατάτες και τη σάλτσα τους

TETXOS 23.indd 28

5/4/09 3:24:09 PM

Προετοιμασία: 40’ Ψήσιμο: 1 ώρα 30’ Μέτριας δυσκολίας

Κανελόνια με κιμά

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 4-5 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

κανελόνια......................... 16 (έτοιμα για γέμισμα, χωρίς βράσιμο)

1. Ετοιμάζετε τη γέμιση ως εξής: ζεσταίνετε το λάδι με το μισό βούτυρο σε κατσαρολάκι και σοτάρετε το ξερό κρεμμύδι και τα φρέσκα κρεμμυδάκια. Προσθέτετε τον κιμά. Ανακατεύετε για 7’ - 8’ για να καβουρντιστεί ο κιμάς και προσθέτετε τα ντοματάκια, αλατοπίπερο και ένα φλιτζάνι ζεστό νερό. Βράζετε μέχρι να απορροφηθούν τα υγρά και αποσύρετε το σκεύος από την εστία.

2. Ρίχνετε μέσα το μαϊντανό και τη μισή τριμμένη γκούντα. Χτυπάτε την κρέμα γάλακτος με τα αυγά, τα προσθέτετε στο μείγμα με τον κιμά, ανακατεύετε και αφήνετε στη άκρη.

3. Γεμίζετε τα κανελόνια με τη γέμιση του κιμά. Μ’ ένα κουτάλι ρίχνετε λίγη από τη σάλτσα μπεσαμέλ σε πυρίμαχη πιατέλα. Βάζετε σε μία στρώση τα κανελόνια και τα περιχύνετε με την υπόλοιπη μπεσαμέλ ανακατεμένη με το ένταμ και την γκούντα. Ψήνετε το φαγητό για 50’ - 55’ μέχρι να ροδίσει.

Για τη γέμιση

κιμάς μοσχαρίσιος.......... 400 γρ. ελαιόλαδο......................... 3 κουταλιές της σούπας φρέσκα κρεμμυδάκια...... 3 ψιλοκομμένα κρεμμύδι ξερό.................. 1 ψιλοκομμένο ντοματάκια κονσέρβας... 300 γρ. γκούντα τριμμένη........... 180 γρ. ένταμ τριμμένο................ 160 γρ. βούτυρο............................ 50 γρ. μαϊντανός......................... 3 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένος κρέμα γάλακτος............... 6 κουταλιές της σούπας αυγά.................................. 2 ελαφρά χτυπημένα μπεσαμέλ.......................... 2 φλιτζάνια του τσαγιού έτοιμη ή σπιτική αλάτι.................................. όσο θέλετε πιπέρι................................ φρεσκοτριμμένο

TETXOS 23.indd 29

5/4/09 3:24:27 PM

Προετοιμασία: 30’ Ψήσιμο: 2 ώρες και 30’ Μέτριας δυσκολίας

Γιουβέτσι με μανέστρα

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 4-6 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

μανέστρα ή μανεστράκι.... 500 γρ. αρνάκι ή κατσικάκι........... 1½ κιλό, κομμένο σε μερίδες ντομάτες.............................. 1 κιλό, ώριμες ντοματοπελτές.................... 1 κουταλιά της σούπας κρεμμύδια ξερά................. 2 ψιλοκομμένα σκόρδο............................... 6 σκελίδες, ψιλοκομμένες βούτυρο φρέσκο................ 1/2 φλιτζάνι του τσαγιού ελαιόλαδο.......................... 1/2 φλιτζάνι του τσαγιού αλάτι................................... λίγο πιπέρι................................. φρεσκοτριμμένο δάφνη................................. 1 φύλλο κεφαλογραβιέρα................ 180 γρ. τριμμένη

1. Αφαιρείτε τις φλούδες και τους σπόρους από τις ντομάτες και τις τρίβετε στο ρεντέ. Πλένετε και στεγνώνετε το κρέας και στη συνέχεια το αλατοπιπερώνετε. Το βάζετε σε πήλινο ταψί με σκέπασμα, του προσθέτετε το σκόρδο, το λάδι, τις τριμμένες ντομάτες, τη δάφνη και τον ντοματοπελτέ διαλυμένο σε λίγο ζεστό νερό.

2. Σκεπάζετε και ψήνετε στους 180 °C επί 1 ώρα και 30’. Σοτάρετε στο βούτυρο τα κρεμμύδια επί 2’ - 3’, μέχρι να μαραθούν. Κατόπιν ρίχνετε στο ταψί τη μανέστρα ή το μανεστράκι, τα κρεμμύδια και ζεστό νερό. Συνεχίζετε το ψήσιμο (πάντα με το πήλινο σκεπασμένο) για 1 ώρα ακόμη, ανακατεύοντας 2-3 φορές και συμπληρώνοντας ζεστό νερό αν χρειάζεται. Πασπαλίζετε με το τριμμένο τυρί και σερβίρετε.

TETXOS 23.indd 30

5/4/09 3:24:40 PM

Προετοιμασία: 30’ Ψήσιμο: 1 ώρα και 30’ Μέτριας δυσκολίας

Μοσχάρι κοκκινιστό με κολοκυθάκια

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 6 μερίδες

TETXOS 23.indd 31

Υλικά

Εκτέλεση

μοσχάρι γάλακτος.... 1½ κιλό, κομμένο σε μεγάλους κύβους κολοκυθάκια............ 1½ κιλό, μικρά κρεμμύδι ξερό.......... 1 τριμμένο σε χοντρό τρίφτη ντομάτες.................... 1 κιλό ώριμες, τριμμένες ή 500 γρ. ντοματάκια ψιλοκομμένα σκόρδο...................... 2 σκελίδες, χοντροκομμένες λάδι........................... 1 φλιτζάνι μαϊντανός................. 1 ματσάκι κύβος λαχανικών.... 1 αλάτι......................... όσο θέλετε πιπέρι....................... φρεσκοτριμμένο

1. Πλένετε το κρέας, το στεγνώνετε και το αλατο πιπερώνετε. Σοτάρετε το κρεμμύδι και το σκόρδο στο μισό λάδι και προσθέτετε το κρέας. Ανακατεύετε δυο τρεις φορές μέχρι να ροδίσει το κρέας. Προσθέτετε την ντομάτα, αλάτι, πιπέρι και ανάλογο νερό για να βράσει το φαγητό.

2. Πλένετε τα κολοκυθάκια και τα τηγανίζετε ελαφρά στο υπόλοιπο λάδι. Τα βάζετε σε απορροφητικό χαρτί να στραγγίξουν. Όταν το κρέας έχει μισοβράσει, προσθέτετε στην κατσαρόλα τα κολοκυθάκια και τον κύβο.

3. Συνεχίζετε το βράσιμο μέχρι να μαλακώσουν τα κολοκυθάκια και να πιει το φαγητό τα υγρά του. Ψιλοκόβετε το μαϊντανό και πασπαλίζετε το φαγητό μόλις το σβήσετε.

5/4/09 3:24:52 PM

Mix AND MATCH

Της Νικολέτας Μακρυωνίτου

Οι συνταγές είναι από το 6+ΕΞΙ Ψωμάκια με φασόλια και τόνο Τούτη η ελληνική «μπρουσκέτα», τραγανή και λεμονάτη, με τη μεστή γεύση από το ταχίνι και τον πολτό των φασολιών ταιριάζει πολύ, σαν μεζεδάκι που είναι, με ένα κρύο κρύο τσίπουρο ή και μ’ ένα καλό ουζάκι. Η εναλλακτική της είναι μια ελαφρώς ρετσινάτη ρετσίνα ή ένα όξινο Νυχτέρι από τη Σαντορίνη.

Πεσκανδρίτσα σε αρωματικό ζωμό Γεμάτο φρέσκα αρώματα, τούτο το ψαράκι αναζητά ένα φρέσκο κρασί. Εκτός από τις κλασικές λευκές επιλογές -εδώ συγκεκριμένα θα είχε ενδιαφέρον να δοκιμάσετε ένα κράμα Ροδίτη με Sauvignon-, θα πρότεινα ένα κόκκινο «νέας γενιάς» από αυτά που παραμένουν για λίγο καιρό στο βαρέλι, είναι ελαφριά και πίνονται φρέσκα και σχετικά κρύα.

Ρεβιθάδα σιφνέικη Η πλούσια, συμπυκνωμένη γεύση που έχει αυτό το παραδοσιακό σιφνέικο φαγάκι χρειάζεται ένα κρασί που να μυρίζει Ελλάδα, να έχει σώμα και πλούτο, οξύτητα που να σπινθηρίζει για να δώσει νεύρο και ζωντάνια στο συνδυασμό. Μια φρέσκια κεφαλλονίτικη Ρομπόλα είναι μια καλή επιλογή.

Μοσχάρι κοκκινιστό με κολοκυθάκια Το θέμα ροζέ είναι κάτι που θα πρέπει να μας απασχολήσει -ιδιαίτερα τώρα που κοντοζυγώνει το καλοκαιράκι- καθώς η γκάμα τους αυξάνεται όχι μόνο ποσοτικά αλλά και ποιοτικά. Για τούτο το μοσχαράκι που δροσίζεται κι αλαφραίνει από τα γλυκούτσικα κολοκυθάκια, συνιστώ ένα ροζέ από Syrah μαζί με Κοτσιφάλι ή Grenache rouge.

Χαλουμοπιτάκια με ζύμη γιαουρτιού Ο κανόνας της εντοπιότητας έχει αποδείξει πως τα κρασιά κάθε τόπου φτιάχνονται κυρίως για να συνοδέψουν την ντόπια κουζίνα. Έτσι στην προκειμένη περίπτωση, μαζί με τα πιτάκια που έχουν άρωμα Κύπρου, συνιστώ να αναζητήσετε ένα από τα λίγα Ξινιστέρια, τη λευκή κυπριακή ποικιλία, που κυκλοφορούν στη χώρα μας. Εναλλακτικά, προτείνω Ροδίτη.

Γιουβέτσι με μανέστρα Από τον αμπελώνα της Νεμέας θα βρείτε πολλά και καλά Αγιωργήτικα, που έχουν αναπαυτεί για λίγο σε βαρέλι, είναι σχετικά φρέσκα και τραγανά κι αγαπούν τα παραδοσιακά ελληνικά πιάτα, με έμφαση στα κοκκινιστά κρέατα. Αναζητήστε κατά προτίμηση ετικέτες του 2006.

Πίτσες με σπανάκι και μαστέλο Χίου Το μαστέλο της Χίου είναι ένα τυράκι που όταν ψήνεται, αποκτά έξτρα νοστιμιά -παρόλο που δεν είναι ιδιαίτερα πικάντικο ή αλμυρό- αλλά και θαυμάσια μαστιχωτή υφή. Σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα υλικά της πίτσας δημιουργεί μια ντελικάτη παλέτα γεύσεων που θα εναρμονιστεί καλά με κρασιά όπως Sauvignon, Μοσχοφίλερο ή Chardonnay.

Πατάτες ογκρατέν με κίτρινα τυριά και ζαμπόν Για το πιάτο αυτό, λόγω της πληθωρικότητάς του, τόσο γευστικής όσο και αρωματικής, οι πιο σίγουρες λύσεις είναι τα Chardonnay και οι παλαιωμένες Σαντορίνες, όμως αν σκοπεύετε να ανοίξετε ένα πλούσιο κόκκινο κρασί για το κυρίως, τολμήστε να το συνδυάσετε με το ογκρατέν για μια πιο πλούσια και βαριά εκδοχή.

Κολοκυθοανθοί γεμιστοί Ας επιλέξουμε ένα λευκό δροσερό κρασί, από τα χώματα της Μεγαλονήσου, όπως είναι το Βιδιανό και το Πλυτό, αλλά και το Δαφνί, η Βηλάνα και το πιο άγνωστο Θραψαθήρι. Οι περισσότεροι Κρητικοί τα συνοινοποιούν σε διάφορους συνδυασμούς, με τους οποίους μπορείτε να πειραματιστείτε.

Μπουτάκια κοτόπουλου με κρασί και πατάτες ατμού Ένα νόστιμο και αρωματικό πιάτο που χρειάζεται κρασί φρέσκο, λευκό και προπαντός εξίσου αρωματικό. Θα έλεγα μάλιστα να επιλέξουμε κάτι με καλή οξύτητα που δεν θα αφήσει τον ουρανίσκο να …πέσει στη μονοτονία με τις κρεμμώδεις υφές από τη φέτα και τις αμυλούχες πατατούλες. Ψάξτε για φρέσκες Μαντινείες, Σαντορίνες και Chardonnay.

Κανελόνια με κιμά Τα εξαιρετικά ροζέ που οινοποιούνται εδώ και μερικά χρόνια στη χώρα μας είναι ιδανικοί παρτενέρ για τα καλοκαιρινά λαδερά λαχανικά, αλλά και για πολλά άλλα αγαπημένα πιάτα του λαού μας, όπως το παστίτσιο κι ο μουσακάς, τα γεμιστά κι εν προκειμένω τα κανελόνια με κιμά. Δοκιμάστε τα με ροζέ από Ξινόμαυρο ή Syrah.

Λιγκουίνι ή μπαβέτε με μύδια και κρασί Ένα ροζέ και πάλι θα μας …σώσει. Λίγο η κοκκινωπή απόχρωση του πιάτου και λίγο η γλυκούτσικη σάρκα από τα μύδια, ζητάνε κάτι φρέσκο και ελαφρύ, αλλά καλύτερα όχι λευκό. Έτσι θα διαλέξουμε από την γκάμα με τα ροζέ ένα Ξινόμαυρο, που από τη φύση του βγάζει ταιριαστά με το φαγητό αρώματα.

32

TETXOS 23.indd 32

5/4/09 3:25:22 PM

ΑΛΚΟΤΕΣΤ

Της Νικολέτας Μακρυωνίτου

Η επιστροφή του μαυροτράγανου Σε 4 παραγωγούς οφείλει την αναγνώρισή του και σε ένα κίνημα με το όνομα Slow Food την διάδοσή του. Το Κτήμα Αργυρού, το Κτήμα Σιγάλα, η Santo Wines και το Κτήμα Χατζιδάκη, τσαμπί τσαμπί μάζεψαν τα Μαυροτράγανα που διάσπαρτα ξεπετιούνταν εδώ κι εκεί μέσα στους αμπελώνες με τις Μανδηλαριές και τ’ Ασύρτικα. Κι αφού πειραματίστηκαν, έφτιαξαν κρασιά με πληθωρικότητα, με δομή και ισχυρό ταμπεραμέντο. Κι ύστερα ήρθε το διεθνές κίνημα Slow Food, που βάλθηκε να προοωθήσει και να αναδείξει τούτη την αρχαία, πλην σπάνια ποικιλία της Σαντορίνης. Προσπάθεια να σωθεί Το Μαυροτράγανο, όπως το λέει και τ’ ονομά του, έχει μαύρες και τραγανές ρόγες, δίνει κρασιά δυνατά με υψηλό αλκοολικό τίτλο, καλή οξύτητα που τσιμπάει, πυκνό σκουροκόκκινο χρώμα, πικάντικα αρώματα μπαχαρικών και μαύρων φρούτων, ενώ από άποψη όγκου και πληθωρικότητας έχει μέτριο προς καλό σώμα, αλλά και πλούσιες, επιθετικές ταννίνες που δύσκολα δαμάζονται και που χαρίζουν στο κρασί μεγάλες δυνατότητες παλαίωσης. Δυστυχώς το Μαυροτράγανο είναι μια ποικιλία υπό εξαφάνιση, κι ε νώ σ το παρελθόν οινοποιούνταν στις κάναβες της Θήρας με σκοπό την αρωματική και γευστική βελτίωση των ερυθρών γλυκών ντόπιων οίνων, με το πέρασμα του χρόνου και με τη ραγδαία κάθοδο των βαρβάρων, η λεηλατημένη γη σταμάτησε να αποτελεί καταφύγιο για τούτο το σταφύλι. Εδώ ακριβώς έγκειται η δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι σύγχρονοι οραματιστές της αναβίωσής του. Τα ηλικιωμένα αμπέλια -άνω των 50 ετών- βρίσκονται διάσπαρτα στους αμπελώνες, σε ένα ποσοστό 4 με 5 φυτών το εκτάριο, πράγμα που καθιστά την συλλογή τους εξαιρετικά δύσκολη και αποκλείει ταυτόχρονα τις μηχανικές επεμβάσεις τόσο στην καλλιέργεια όσο και στη συλλογή των καρπών. Παρατηρώντας τα θαυμάσια αποτελέσματα της οινοποίησης της ποικιλίας, κάποιοι παραγωγοί αποφάσισαν να φυτέψουν νέους αμπελώνες με Μαυροτράγανο, οι οποίοι άρχισαν σταδιακά να δίνουν τους καρπούς τους. Ακόμα κι έτσι, η παραγωγή εξακολουθεί να είναι μικρή. Το Κτήμα Αργυρού, για παράδειγμα, δεν παράγει περισσότερες από 5.000 φιάλες, η Santo Wines φτάνει τις 2.000, ο Χατζηδάκης τις 4.700 και το Κτήμα Σιγάλα αισίως τις 10.500. Στις κάβες τις πρωτεύουσας ενδεχομένως να δυσκολευτεί κανείς να βρει μεγάλη ποσότητα σε φιάλες, καθώς κάποια από τα προαναφερθέντα δεν προλαβαίνουν καν να ξεμυτίσουν από το οινοποιείο. Ωστόσο, η παραγωγή τους αναμένεται να αυξηθεί - μη φανταστείτε σε τρομερές

ποσότητες, αφού κάτι τέτοιο είναι ούτως ή άλλως ανέφικτο. Όσοι τυχεροί… Αν καταφέρετε να εξασφαλίσετε κάποια πολύτιμη φιάλη Μαυροτράγανο, να ξέρετε πως γενικά το κρασί αυτό είναι παλαιωμένο για 12 με 18 μήνες στο βαρέλι πριν εμφιαλωθεί, χρησιμοποιείται με επιτυχία τόσο στην παραγωγή ξηρών όσο και γλυκών κρασιών, ενώ παρόλο που δεν υπάρχει ικανός αριθμός που να το αποδικνύει στην πράξη, οι οινοποιοί εκτιμούν πως πρόκειται για ένα κρασί που μπορεί άνετα να χαλαρώσει για καμιά 5ετία και βάλε στο κελάρι σας, πριν σας αποκαλύψει τις χάρες και τη γοητεία του. Εσείς φροντίστε μόνο να έχετε ρίξει στο τσουκάλι ένα αχνιστό κοκκινιστό, ένα κυνήγι ή ένα πιπεράτο βοδινό, ένα λαγό στιφάδο ή ένα κρασάτο γουρουνόπουλο πριν το αποχωρήσετε από το φελλό του. Νέα από τους αμπελώνες της Κύπρου 4ος Κυπριακός Διαγωνισμός Οίνου Προ διετίας είχα βρεθεί για ένα οινικό tour στους αμπελώνες της Κύπρου. Εκεί ανακάλυψα δύο πολ λά υποσ χόμε νες γηγενείς ποικιλίες του νησιού, οι οποίες με είχαν γοητεύσει και με είχαν πείσει πως το κυπριακό κρασί υπολειπόταν κυρίως στο ζήτημα της σωστής προώθησης, αφού το υπόστρωμα για καλά και ποιοτικά κρασιά υπήρχε όχι μόνο στο έδαφος, αλλά και στους προικισμένους ανθρώπους της. Επαληθεύτηκα, παρακολουθώντας με τα χρόνια τα κρασιά της να ανθούν και να εξελίσσονται ποιοτικά, ενώ και η προώθησή τους γίνεται πλέον με συστηματικότερο τρόπο. Στον 4ο Διαγωνισμό -στον οποίο παρευρέθηκε και τίμησε με την παρουσία του κι ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατρίας Δημήτρης Χριστόφιας- βραβεύτηκαν πολλά κι ενδιαφέροντα κρασιά, που ήδη βρίσκουν ανταπόκριση στο εξωτερικό. Δυστυχώς για άγνωστους λόγους τα κυπριακά κρασιά που εισάγονται στην Ελλάδα είναι ελάχιστα, κι από τα βραβευμένα θα βρείτε μόνο τα κρασιά του Οινοποιείου Χατζηαντωνά. Ωστόσο, αν και πολύ ενδιαφέροντα κρασιά, έχουν σαν επίκεντρο διεθνείς ποικιλίες. Έτσι, προκειμένου να δοκιμάσετε τα ντόπια Ξυνιστέρι ή Μαραθεύτικο, θα πρέπει είτε να τα παραγγείλετε κατευθείαν από τα οινοποιεία είτε να τα προμηθευτείτε στην επόμενη επίσκεψή σας στην Κύπρο. Ενδεικτικά αναφέρω μόνο τα δύο κρασιά που βραβεύτη καν με Με γά λο Χρυσό μετάλλιο: Το St. Nicholas 2000 Κουμανδαρία της ΕΤΚΟ και το Μαραθεύτικο 2007 του Κτήματος Αργυρίδη. Πληροφορίες θα βρείτε στο site: www. visitcyprus.com

Στης Σαντορίνης τα ξερά τα χώματα, που βγάζουν τα πιο νόστιμα ντοματάκια, τις άσπρες, γλυκές μελιτζάνες και τα πιο στρογγυλά κολοκυθάκια, γεννιέται ένα από τα σπάνια μαργαριτάρια του γαλανόλευκου αμπελώνα: ένα κρασί από Ασύρτικο, Αθήρι κι Αΐδάνι σε δυο σπέσιαλ εκδοχές. Η Σαντορίνη είν’ η ξηρή και το Vinsanto η γλυκιά τους όψη. Είναι όμως κι ένα μελαψό αδερφάκι, ξεροκαμένο από τον ήλιο, μαύρο μαύρο και τραγανό, που πάνω του χτίστηκαν πολλές greek traditional taverns και πετυχημένες τουριστικές μονάδες. Όμως το μαυροτράγανο επιστρέφει, γιατί ρίζωσε ανάμεσα στους δημοφιλείς ξανθούς του συγγενείς, κατάφερε να επιβιώσει, συνάντησε κάτι καλούς ανθρώπους και τώρα ήρθε επιτέλους η σειρά του.

Spirit Κίτρον Νάξου Special

Κρασί Σιγάλας Βαρέλι Σαντορίνη ‘08

Ο τόπος: Εδώ και πολλά πολλά χρόνια, από το 1915, η ποτοποιία Προμπονά, στη Χώρα της Νάξου, παράγει ένα μοναδικό λικέρ, το κίτρο Νάξου. Το ποτό αυτό είναι αγνό απόσταγμα φύλλων κιτριάς, διπλής απόσταξης, χωρίς συντηρητικά και πρόσθετα, περιλαμβάνεται δε στα κατοχυρωμένα -και ελάχιστα- ΠΟΠ (Προϊόν με Ονομασία Προέλευσης) λικέρ της Ελλάδας. Το ποτό: Με 40 αλκοολικούς βαθμούς, λαμπερό μελί χρώμα, με ζωηρά αρώματα εσπεριδοειδών, φύλ λων τσαγιού, με ανάλαφρες νότες από λευκά άνθη και με μια δροσερή χροιά φυτικότητας. Η γεύση του πικάντικη, με αιχμηρή οξύτητα και γλύκα που το ισορροπεί, έντονα αρώματα του εσπεριδοειδούς, με όγκο και πληθωρικότητα και μια υποψία bitter στο τελείωμα. Η αρμονία: Ταιριάζει πολύ με φρουτοσαλάτες, πίνε ται ως απεριτίφ, αλ λά έ χει πολύ ε νδιαφέρον και ως χωνευτικό. Είναι καλύτερα να είναι δροσερό, από το ψυγείο ή με λίγο τριμμένο πάγο, ενώ μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο σε νόστιμα κοκτέιλ. Η τιμή: 7 ευρώ τα 350ml

Ο τόπος: Στον κάμπο της Οίας, στη Σαντορίνη, στο βόρειο μέρος του νησιού και στη θέση Μπαξέδες, βρίσκεται το σύγχρονο οινοποιείο του Κτήματος Σιγάλα. Σε μια ιδιόμορφη γη που αποτελείται από θραύσματα μαύρης λάβας, ηφαιστειακό τόφφο και κίσσηρη (ελαφρόπετρα), καλλιεργούνται η πλέον πολυδυναμικ ή ποικιλία της μεσογειακής ζώνης, το Ασύρτικο, αλλά και το Αϊδάνι, το Αθήρι, η Μανδηλαριά και το Μαυροτράγανο. Το κρασί: Μια κλασική ΟΠΑΠ Σαντορίνη, από Ασύρτικο, Αθήρι κι Αϊδάνι, με πάμπολλες περγαμηνές στο ενεργητικό της. Έχει λαμπερό αχυροκίτρινο χρώμα και περίπλοκο αρωματικό μπουκέτο με διακριτική παρουσία ξύλου, φίνες εσπεριδοειδείς νότες, μέταλλο και φύλλα τσαγιού, βανίλια και ξηρούς καρπούς. Στόμα με όγκο, στιβαρό, που δεν του λείπει η κομψότητα, ξεκινά γλυκά κι εκφράζεται με μια νόστιμη αίσθηση οξύτητας που του χαρίζει δροσιά και νεύρο. Αίσθηση βανίλιας και στη γεύση, αλλά και ορυκτές νότες, χαρακτηριστικές της θηραϊκής γης. Μεγάλη επίγευση, με όλα τα προσόντα της μύτης και του στόματος να είναι παρόντα για ώρα. Είναι ένα κρασί που παρουσιάζει μεγάλη αντοχή στο χρόνο και μπορεί να συνεχίσει να μας γοητεύει για εφτά ή και περισσότερα χρόνια. Η αρμονία: Ψάρια στα κάρβουνα αλλά και καπνιστά, όστρακα και θαλασσινά, λευκά κρέατα (όπως αρνάκι, μοσχαράκι γάλακτος, με λευκές σάλτσες και μπαχαρικά) και καπνιστά τυριά. Πίνεται δροσερό αλλά όχι από το ψυγείο και κατά προτίμηση στους 12 °C. Η τιμή: 16 ευρώ

33

TETXOS 23.indd 33

5/4/09 3:25:35 PM

ΚΟΙΝΗ bio-ΛΟΓΙΚΗ

Της Βάσως Παππή

Ζωής αγώνας άγονος… Πριν από την ανεξαρτησία της Ινδίας το 1947, οι Βρετανοί άποικοι εκμεταλλεύονταν τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της χώρας και μονοπωλούσαν την αγορά της: η Ινδία που είχε υπάρξει παραδοσιακός εξαγωγέας ειδών από βαμβάκι έγινε η ίδια εισαγωγέας των αγγλικών βαμβακερών. Ακριβώς μισό αιώνα μετά, η νεο-αποικιοκρατία των δυτικών πολυεθνικών οδηγεί στην εξόντωση –ακόμη και τη φυσική!- τους Ινδούς μικροκαλλιεργητές. Αν κανείς κόψει άγουρους καρπούς από ένα δέντρο, δεν θα πάρει το χυμό του καρπού και θα χάσει και τον σπόρο. Αν όμως συλλέξει έναν ώριμο καρπό τη στιγμή που έχει ωριμάσει, τότε θα πάρει το χυμό από τον καρπό και τον καρπό από τον σπόρο. Όπως η μέλισσα παίρνει το μέλι και αφήνει άθικτο το λουλούδι, έτσι κανείς πρέπει να παίρνει από τους ανθρώπους αυτά που έχουν χωρίς να τους βλάπτει. Κόψε το ένα λουλούδι μετά το άλλο, αλλά μην κόβεις τη ρίζα, σαν ανθοπώλης σε κήπο και όχι σαν καρβουνάς. Μαχαμπχαράτα, 3ος - 4ος αι. μ.Χ. Ο σπόρος του κακού Ο Lakhbir και ο Amarjit από τη Barnala και ο Shatrughan από την Chattisgarh, μικροκαλλιεργητές στο νότο της Ινδίας, φοβούνται μήπως ακολουθήσουν την τύχη του Shankara, του Beturam, της Latta, του Suresh και τόσον άλλων αγροτών που αυτοκτονούν υπό την πίεση των υπέρογκων χρεών τους. Το φαινόμενο έχει αναστατώσει το πολυπληθέστερο σώμα αγροτών στον κόσμο, αυτό της Ινδίας. Τα δυο τρίτα των σχεδόν ενός δισεκατομμυρίου κατοίκων της χώρας ζουν από τη γεωργία. Ωστόσο, οι σύγχρονες μέθοδοι καλλιέργειας κ α ι η δι ε θ ν ο π ο ί η σ η το υ ε μ π ο ρίο υ αποκόβουν τον αγρότη από τη γη της χώρας του, τη βιοποικιλότητα και το κλίμα της και τον δεσμεύουν στα συμφέροντα πολυεθνικών εταιρειών και στις επιταγές των παγκόσμιων αγορών. Ως αποτέλεσμα, 200.000 καταχρεωμένοι στους τοκογλύφους Ινδοί αγρότες έχουν αυτοκτονήσει από το 1997 σύμφωνα με επίσημες στατιστικές. Ακριβώς από τότε η Ινδία άρχισε να συνάπτει συμφωνίες με διεθνείς πολυεθνικές όπως η Monsanto. Ο άγονος σπόρος Η Monsanto παράγει και πουλάει γενετικά με τα λ λαγ μέ νους σ πόρους – κ υρίω ς καλαμποκιού, βαμβακιού, σόγιας και λαχανικών. Στην ιστοσελίδα της η εταιρεία κάνει λόγο για τις ωφέλειες που παρέχουν οι γενετικά μεταλλαγμένοι σπόροι «από τότε που φυτεύτηκαν για πρώτη φορά πριν από δέκα χρόνια» «στους αγρότες, στο περιβάλλον και στην κοινωνία γενικά». Οι αγρότες δεν αγοράζουν μόνο τους σπόρους, αλλά και τα «ειδικά χαρακτηριστικά» που τους προσδίδει η βιοτεχνολογία και που προσφέρουν μια διπλή υπόσχεση: αύξηση

της σοδιάς με ταυτόχρονη αύξηση τη ανθεκτικότητας των καρπών στα παράσιτα και τα ζιζάνια. Η πραγματικότητα όμως δεν είναι τόσο ρόδινη. Παραδοσιακά, κάθε χρόνο, στο τέλος της συγκομιδής, οι αγρότες συγκέντρωναν και αποθήκευαν μια ποσότητα σπόρων – και μάλιστα τους καλύτερους, πράγμα που συντελούσε σε μια φυσική διαδικασία μετάλλαξης– για να τους σπείρουν την επόμενη χρονιά. Ακόμα κι αν έχαναν τη σοδειά τους είτε από λειψυδρία είτε από πλημμύρα, και πάλι μπορούσαν να σώσουν και να φυλάξουν σπόρους. Σήμερα, οι γενετικά μεταλλαγμένοι σπόροι που πουλά η εταιρεία προστατεύονται από πατέντες και επομένως απαγορεύεται να φυλαχτούν για χρήση πέραν της συγκομιδής τους, κατά συνέπεια, οι αγρότες είναι αναγκασμένοι να τους αγοράζουν κάθε χρονιά. Η εκ νέου αγορά των ακριβών σπόρων όμως επιβάλλεται και για έναν ακόμη λόγο: οι νέοι σπόροι φέρουν το γονίδιο της αυτοκαταστροφής τους, είναι «στείροι», πράγμα που η έρευνα στη γενετική μηχανική επιβάλλει για την αποφυγή της ανεξέλεγκτης εξάπλωσης μεταλλαγμένων ειδών με απρόβλεπτες συνέπειες για το οικοσύστημα, και που η Monsanto εκμεταλλεύεται προς όφελός της. Ο σπόρος της απληστίας Αυτό που αποτελούσε φυσικό πόρο της χώρας και που οι αγρότες χρησιμοποιούσαν δωρεάν επί 5.000 χρόνια, την τελευταία δεκαετία έχει γίνει εμπόρευμα που πρέπει να αγοράζεται κάθε χρόνο. Πολύ χειρότερα: έχει γίνει μονοπώλιο, αφού οι εταιρείες που τους εμπορεύονται είναι όλες θυγατρικές της Monsanto. Κατά συνέπεια, το κόστος ακόμα και μιας μικρής καλ λιέργειας γίνεται δυσβάστακτο, οι φτωχοί αγρότες δανείζονται από τους τοπικούς τοκογλύφους και καταλήγουν υπέρογκα χρεωμένοι. Ο Amarjit Singh, μικροκαλλιεργητής από τη Barnala που έχασε πριν από μερικά χρόνια τον πατέρα του με παρόμοιο τρόπο λέει: «Ο πατέρας μου δεν ήξερε να διαβάζει και να γράφει, γι’ αυτό δεν μπορούσε να υπολογίσει το ύψος στο οποίο είχε φθάσει το δάνειό του». Οι σπόροι της ελπίδας Η φτώχεια, έλεγε ο Γκάντι, είναι η χειρότερη μορφή βίας. Η Vandana Shiva, ισχυρή

34

TETXOS 23.indd 34

5/4/09 7:23:11 PM

ΚΟΙΝΗ bio-ΛΟΓΙΚΗ

Της Βάσως Παππή

Eco-mails στο info@icookgreek.com φωνή ενάντια στην νεο-αποικιοκρατία της διεθνοποιημένης αγοράς, περιβαλλοντική ακτιβίστρια και διδάκτορας Πυρηνικής Φυσικής το γνωρίζει καλά. Κόρη αγρότισσας η ίδια, υπερασπίζεται τους φτωχούς καλλιεργητές της χώρας της εδώ και δεκαετίες. Δεν είναι αρκετό να μιλάμε για «δίκαιο» εμπόριο, δηλώνει. Θα πρέπει να μιλήσουμε για «τίμιο» εμπόριο εφόσον το σημερινό ανέντιμο σύστημα γεωργίας ευθύνεται για τη γενοκτονία των Ινδών αγροτών. Η Shiva πιστεύει στον αγώνα για αλλαγή των κανόνων του παγκόσμιου εμπορίου. Υποσ τηρίζει θερμά ότι αν οι αγρότες αρχίσουν να χρησιμοποιούν ξανά δικούς τους σπόρους και εφαρμόσουν μεθόδους βιολογικής γεωργίας θα διπλασιάσουν το εισόδημά τους. Για το σκοπό αυτό ίδρυσε την μη κυβερνητική οργάνωση Navdanya («εννέα σπόροι») που προωθεί τη χρήση τοπικών σπόρων στη γεωργική παραγωγή. Διατηρεί 46 τράπεζες σπόρων σε όλη τη χώρα και περίπου 83 στρέμματα βιολογικών καλλιεργειών στο βόρειο τμήμα της Ινδίας, όπου έχουν ήδη εκπαιδευτεί στις βιολογικές μεθόδους 200.000 αγρότες (ακριβώς όσοι και τα μέχρι τώρα θύματα, πράγμα που αν μη τι άλλο δείχνει τα ισχυρά αντανακλαστικά της οργάνωσης). Η βιολογική καλλιέργεια, ωστόσο, θα πρέπει να γίνεται σε συνδυασμό με το λιανικό εμπόριο, σε συνεργασία δηλαδή με τους καταναλωτές σ τις πόλεις. Αν πραγματοποιηθούν τα σχέδια για άνοιγμα πεν τακοσίων πολυκατασ τημάτων της αλυσίδας Wal-Mart στη χώρα, ο αγροτικός πληθυσμός θα αντιμετωπίσει άλλο ένα χτύπημα. Για τη Shiva, η λιανική πώληση είναι μια κατεξοχήν δημοκρατική πρακτική και το τίμιο εμπόριο δεν μπορεί να νοηθεί έξω από το πλαίσιο της τοπικής κοινότητας. Στην Ινδία μέχρι σήμερα το 90% των οπωροκηπευτικών πωλούνται σχεδόν στην πόρτα των καταναλωτών. Κάθε εβδομάδα, οι γυναίκες των αγροτών φέρνουν στην πόλη την παραγωγή τους που μπορεί να μην ξεπερνά τα τέσσερα ή πέντε κιλά, τα πουλάνε και έπειτα επιστρέφουν στα χωριά τους για να θρέψουν την οικογένειά τους. Η πρακτική αυτή θα πρέπει να προστατευθεί. Ο Γκάντι, για να σπάσει το μονοπώλιο στο αλάτι που προσπαθούσαν να επιβάλλουν οι Βρετανοί άποικοι, πήγε στην παραλία ακολουθούμενος από χιλιάδες λαού, έφτιαξε αλάτι και είπε ότι εφόσον η φύση

το δίνει δωρεάν στη χώρα, οι Ινδοί θα συνεχίσουν να το φτιάχνουν. Με την ίδια πίστη, η Shiva και οι συνοδοιπόροι της φιλοδοξούν το σύγχρονο αγροτικό κίνημα να διαμορφώσει νέους, δίκαιους νόμους για την αγορά.

Info: www.independent.co.uk, www. countercurrents.org, www.navdanya.org, Vandana Shiva, Earth Democracy: Justice, Sustainability, and Peace

Δύο ήταν τα e-mails που έφτασαν στο περιοδικό με ιδιαίτερο οικολογικό ενδιαφέρον. Το ένα από τη Συντονιστική Επιτροπή για το Μαλιακό, το δεύτερο από τον Γιώργο Καρούντζο, Χημικό Μηχ., PhD, υπεύθυνο Περιβαλλοντικής Διαχείρισης ΣΕΥ. Αναδημοσιεύουμε ό,τι χωράει… Μαλιακός SOS Ο Μαλιακός Κόλπος θα ζήσει. Είναι το σπίτι μας! Ο Μαλιακός Κόλπος απειλείται άμεσα. Όλοι εμείς, ψαράδες, αγρότες, επαγγελματίες, ερασιτέχνες ψαράδες, μόνιμοι κάτοικοι και παραθεριστές της περιοχής, αγωνιούμε γιατί η κλειστή αυτή θάλασσα, που δέχεται εδώ και χρόνια σοβαρές πιέσεις, αντιμετωπίζει σήμερα νέες κρίσιμες απειλές. Κοινή είναι η διαπίστωση ότι η κατάσταση είναι εκρηκτική. Ο Μαλιακός αργοπεθαίνει και τα νεκρά ψάρια είναι ένα από τα δείγματα. Όλοι ξέρουν την αιτία. Είναι η χρόνια ρύπανση από τις γνωστές «πηγές». Είναι τα λύματα των εργοστασίων, των ελαιοτριβείων, τα αστικά λύματα με την έλλειψη βιολογικών καθαρισμών και τη μη σωστή λειτουργία των βιολογικών της Λαμίας και των Καμένων Βούρλων, τα φυτοφάρμακα και τα λιπάσματα, τα λύματα των κτηνοτροφικών μονάδων, τα σκουπίδια και οι παράνομες χωματερές κατά μήκος της κοίτης του Σπερχειού και κατά μήκος της ακτής με την παράνομη εναπόθεση απορριμμάτων οικοδομών. Είναι η έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών πρόληψης από μέρους των αρμοδίων φορέων και υπηρεσιών. Η εκτίμησή μας είναι ότι έχουμε μια απόλυτη ασυδοσία σε συνδυασμό με την μη εφαρμογή της περιβαλλοντικής νομοθεσίας και των ευρωπαϊκών οδηγιών. Κατά τα άλλα ο Μαλιακός, το Δέλτα και η Κοιλάδα του Σπερχειού είναι προστατευόμενη περιοχή στο δίκτυο NATURA 2000. ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΟΤΙ: -Θέλουμε το Μαλιακό γαλάζιο, θάλασσα επικοινωνίας, θάλασσα συνεργασίας, θάλασσα ανάπτυξης για όλους τους ανθρώπους που κατοικούν στην περιοχή -Θέλουμε το Μαλιακό καταφύγιο ζωής για μας και τα παιδιά μας.

-Διεκδικούμε άμεσα αυστηρό καθεστώς προστασίας.

-Θέλουμε μια Μελέτη Χωροθέτησης των λειτουργιών και μια Ολοκληρωμένη Μελέτη Διαχείρισης της παράκτιας ζώνης του Μαλιακού, που να περιλαμβάνει εκείνες τις οικονομικές δραστηριότητες που είναι συμβατές με την προστασία του θαλάσσιου και του παράκτιου περιβάλλοντος, όπως ο οικοτουρισμός, η αλιεία, η βιολογική γεωργία με κύριο άξονα την ελιά και η ενίσχυση των τοπικών ποικιλιών και των

τοπικών προϊόντων. Ένα μοντέλο ανάπτυξης που να σέβεται τους φυσικούς πόρους με βάση την αρχή της βιωσιμότητας. ΛΕΜΕ ΟΧΙ -Στη θάλασσα παράνομου και ασύδοτου πλουτισμού ορισμένων ολίγων σε βάρος της υγείας μας, της ψυχικής μας ηρεμίας και αξιοπρέπειας.

-Στη θάλασσα χαβούζα των παροπλισμένων σαπιοκάραβων -Στη «νεκρή θάλασσα» λόγω της συνεχιζόμενης απόθεσης βαρέων μετάλλων και καρκινογόνων ουσιών. Η Συντονιστική Επιτροπή

Τι κάνουμε με το τηγανισμένο λάδι; Στο ΑΒ Βασιλόπουλος Ελληνικού εδώ και 2 εβδομάδες υπάρχει Δοχείο όπου μπορείς να ρίχνεις το τηγανισμένο λάδι. Υπάρχει εταιρεία που το συγκεντρώνει και το μετατρέπει σε Βιοκαύσιμα: www.revive.gr. Είναι πολύ απλό: Χρησιμοποιήστε ένα άδειο πλαστικό μπουκάλι, από coca cola π.χ. 2 lt, όπου θα συγκεν τρώνεται τα χρησιμοποιημένα λάδια και όταν γεμίσει κάνετε μια βόλτα από το ΑΒ και το αδειάζετε στον ειδικό κάδο. Στο συγκεκριμένο super market λειτουργεί κέντρο ανακύκλωσης όπου μπορείτε επίσης να ανακυκλώνετε χαρτί, πλαστικό, γυαλί, αλουμίνιο, μικρές ηλεκτρικές συσκευές, κινητά τηλέφωνα, μπαταρίες. Χρησιμοποιημένο λάδι στο νεροχύτη της κουζίνας; Ποτέ! Είναι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που μπορούμε να κάνουμε. Γιατί το κάνουμε; Γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει κανείς για να μας πει το σωστό τρόπο. Γι’ αυτό λοιπόν, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τοποθετούμε το λάδι σε ένα πλαστικό μπουκάλι (νερού, αναψυκτικού), να το κλείνουμε καλά και να το πετάμε στα κανονικά σκουπίδια.. Και αυτό, γιατί ΕΝΑ ΛΙΤΡΟ ΛΑΔΙΟΥ ΜΟΛΥΝΕΙ ΣΧΕΔΟΝ ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΛΙΤΡΑ ΝΕΡΟΥ, ποσότητα η οποία είναι ικανή να καλύψει τις ανάγκες ενός ατόμου σε νερό για 14 χρόνια ! Γιώργος Καρούντζος

36

TETXOS 23.indd 36

5/4/09 7:28:17 PM

PORTABLE FOOD

Της Μυρσίνης Λιοναράκη

Παραδοσιακά γλυκά …take away Ρυζόγαλο, κρέμες, προφιτερόλ, καζάν ντιπί, εκμέκ. Όλα διαλεχτά, όλα από φρέσκο γάλα, όλα νόστιμα και όλα σε κεσεδάκια, να τα απολαμβάνεις όσο περιμένεις το φανάρι να ανάψει πράσινο. Το ρυζόγαλο είναι σίγουρα από τα πιο κλασικά. Με βάση το ρύζι και το γάλα, αν του βάλεις και λίγη κανελίτσα από πάνω, γίνεται ακόμα καλύτερο. Αν το καλοσκεφτείς, μόνο πρόσφατα βιομηχανοποιήθηκε και μπήκε στα ράφια των σούπερ μάρκετ, αφού μέχρι τότε το έβρισκες αποκλειστικά σε γαλακτοπωλεία και ζαχαροπλαστεία. Για τους Έλληνες είναι ιστορικό γλυκό με παρελθόν, αλλά δεν αποτελεί ελληνική πατέντα, αφού το συναντάμε και σε πολλές άλλες χώρες. Στις σκανδιναβικές χώρες μάλιστα συνηθίζεται ιδιαίτερα τα Χριστούγεννα. Οι κρέμες, τώρα, δεν είναι μόνο για μωρά, παρόλο που αποτελούν μία από τις πρώτες τροφές τους μετά το γάλα. Βανίλια, σοκολάτα ή άλλη γεύση, ζεστή ή κρύα, σκέτη ή με τρούφα, σιρόπι ή τρίμματα, όπως και να την προτιμάς, είναι must ξανά. Όχι πως έφυγε και ποτέ από τη μόδα, αλλά σήμερα πια αν ψάξεις καλά τη συναντάς και πάλι σε πολλά ζαχαροπλαστεία, κεντρικά και μη, σε ατομική συσκευασία για να την απολαύσεις επiτόπου. Καζάν ντιπί στα τουρκικά σημαίνει ο πάτος της κατσαρόλας – κάτι που δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε εδώ που τα λέμε. Όταν λοιπόν μαζεύουμε την κρέμα που έχει μείνει στον πάτο και είναι και λίγο καμένη και πολύ πολύ βρασμένη, τότε έχουμε το γλυκό αυτό που λέγεται καζάν ντιπί. Δεν είναι τόσο βαρύ γλυκό όσο φαίνεται και φυσικά μας έρχεται από την Ανατολή. Το ίδιο και το κιεσκιούλ, μια κρέμα αμυγδάλου με άρωμα πικραμύγδαλου που συνηθίζεται στο τέλος του γεύματος στην Τουρκία. Το προφιτερόλ μάλλον δεν χρειάζεται συστάσεις. Αν κάποιος ψάχνει τον καλύτερο ορισμό, μάλλον θα πρέπει να θυμηθεί τη φοβερή κινηματογραφική σκηνή με τον Γιώργο Κωνσταντίνου να το περιγράφει περισσότερο με κινήσεις και εκφράσεις και λιγότερο με λόγια. Πού ’ν’ το πού ’ν’ το το κεσεδάκι; Οι παλιοί Αθηναίοι -και όχι μόνο- μπορούν ακόμα να επαναφέρουν στη μνήμη τους τις φωνές του γαλατά και του γιαουρτά που γυρνούσαν τις γειτονιές και πουλούσαν τα φρέσκα, αλλά και δυσεύρετα οπουδήποτε αλλού, προϊόντα τους. Σήμερα μπορεί όλα όσα έχουν πρώτη ύλη το γάλα να είναι διαδεδομένα, αλλά πρέπει να ξέρεις για να βρίσκεις πάντα το καλύτερο - και σε μια τόσο μεγάλη πόλη ποιος είπε ότι είναι εύκολο

να εντοπίσεις τις αυθεντικές γεύσεις που θυμίζουν παραδοσιακά γαλακτοπωλεία της παλιάς Αθήνας; Εμείς ψάξαμε και σας παρουσιάζουμε κάποιες διευθύνσεις που ξέρουμε και εμπιστευόμαστε, ελπίζουμε δε να ικανοποιήσουν και σας. Γιατί άνοιξη χωρίς μια στάση για ολόφρεσκο γλυκό σε κεσεδάκι δεν γίνεται - γίνεται; Ετοιμαστείτε, λοιπόν, για τα καλύτερα ρυζόγαλα, τις πιο λαχταριστές κρέμες, τα πιο αφράτα εκμέκ και τα πιο μυρωδάτα γαλατομπούρεκα.

στα εκμέκ - σε κεσεδάκια ή σε ταψάκια, ανάλογα με την πείνα. Κάραβελ, Ηλιούπολη, Παλλήνη, Βύρωνας και Καλαμάκι, τηλεφωνικό κέντρο 210-7245706 Κοσμικόν: Και αυτό για τα γαλακτομπούρεκα το ξέρεις, αλλά για δοκίμασε και το κανταΐφι ή το τέλειο προφιτερόλ. Λ. Ιωνίας 104, Άγιος Νικόλαος, 210-8649124 Αγαπητός: Τη Θεσσαλονίκη την αγαπάμε για τα Τρίγωνα Πανοράματος, αλλά όταν

ο Αγαπητός έφερε στην Αθήνα το Καζάν Ντιπί του, σαν κάτι να ξύπνησε μέσα μας. Βουλής 7, Σύνταγμα, 210-3258110 Ανδριάς: Όταν μιλάμε για σπέσιαλ προφιτερόλ, είναι ξεκάθαρο ότι αναφερόμαστε στον Ανδριά. Από το 1972 η ομώνυμη οικογένεια φροντίζει να μας γλυκαίνει σε μεγάλα και μικρά μεγέθη, πιστή στην παράδοση. Λ. Καποδιστρίου 92, Φιλοθέη, 210-2755793

Βάρσος: Από το 1892, αποτελεί κάτι παραπάνω από σταθερή αξία πια. Οι θαμώνες ορκίζονται ότι το ντεκόρ δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο, το ίδιο και οι συνταγές, ακόμα και τα σερβίτσια. Από την πόρτα ακόμα, η μυρωδιά του φρέσκου και ζεστού γάλακτος δεν σε γελάει. Ρετρό αισθητική και αρχοντικές γεύσεις. Σπεσιαλιτέ, φυσικά, οι κρέμες και τα ρυζόγαλα. Κασσαβέτη 5, Κηφισιά, 210-8012472, 210-8013743 Αφοί Ασημακόπουλοι: Σίγουρα ένα από τα παλιότερα και πιο κλασικά ζαχαροπλαστεία, αφού στέκεται στην καρδιά της πόλης από το 1915. Οι κρέμες θυμίζουν τόσο τη γιαγιά σου και τα παιδικά σου χρόνια, που σε πιάνει νοσταλγία. Τώρα με τις ζέστες παίζει και το παγωτό και είναι εγγυημένο. Όλα με φρέσκο γάλα κτηνοτρόφων της Αττικής και βούτυρο παραγωγής τους. Χαριλάου Τρικούπη 82, 210-3610092 Γαλακτοπωλείο Κατάφερε να κάνει το γιαούρτι σε κούπα μόδα ξανά στην πόλη, άσε που πέτυχε να φέρει Αθηναίους από όλες τις γειτονιές στα Εξάρχεια για να το δοκιμάσουν. Το ξεκίνησε ο πατέρας Δημήτρης Τσέπας, σήμερα το συνεχίζει ο γιος Ιωάννης Τσέπας και η ατμόσφαιρα είναι ίδια όπως το 1932 που άνοιξε. Στον πεζόδρομο της Τσαμαδού φτιάχνονται απίστευτα ρυζόγαλα, κρέμες και γιαούρτια, αυθεντικά, με πέτσα, σε κεσεδάκι για να τα πάρεις μαζί σου. Τσαμαδού 5, 210-3815909 Άλλες σπεσιαλιτέ - Πάρ’ το και φύγε: Karavan: Καζάν ντιπί με την ορίτζιναλ ανατολίτικη συνταγή σε ατομικές συσκευασίες. Αν είσαι της κρέμας, ζήτα ένα κιεσκιούλ σε κεσεδάκι και θα μας θυμηθείς. Βουκουρεστίου 11, 210-3641540, Ακαδημίας 26, 210-3612864 και αλλού. Γαλυφιανάκης: Εκτός από τα γαλακτομπούρεκα, που τον έκαναν διάσημο, ειδικεύεται και

38

TETXOS 23.indd 38

5/4/09 3:29:59 PM

BREAKFAST TIME

Του Adam Begge

Πρωινός τύπος… από κούνια Ένα πρωινό βγήκα στο μπαλκόνι με μια κούπα τσάι και ένα τοστ ζαμπόν τυρί και άρχισα να κατεβάζω πρωινές αναμνήσεις με ταχύτητες 10 Gbps. Η σύνδεση έπεσε όταν ήρθε το σούρουπο και μαζί του οι μυρωδιές απ’ τα τηγανητά μπακαλιαράκια της γειτόνισσας. Μάζεψα την κούπα, το πιάτο με τα ψίχουλα και μπήκα μέσα να γράψω. Όταν ήμουν μπέμπης ξύπναγα στις 8 κάθε πρωί για να φάω. Τους πρώτους μήνες είχε γάλα και μόνο γάλα. Από τον έκτο μήνα όμως και ύστερα, οι απαιτήσεις μου μεγάλωσαν. Ήθελα φρουτόκρεμα, χυμό πορτοκάλι, κρέμες, γιαούρτι - και αργότερα φρέσκο αυγουλάκι, μπισκοτάκια... κι εγώ δεν ξέρω τι. Για να το καταλάβουν οι γονείς μου, άλλαζα τη φωνή στο κλάμα. Δυνατή τσιρίδα σήμαινε χυμό πορτοκάλι. Κλάμα με παύσεις, φρέσκο αυγουλάκι και γιαούρτι. Κλάμα με λυγμούς και χτυπήματα χεριών και ποδιών, σήμαινε πλήρες πρωινό: γάλα, αυγό, χυμός πορτοκάλι. Φαινόμουνα από μικρός ότι θα γίνω πρωινός τύπος! Στο σχολείο ήμουν πάντα πρωινός. Όταν άρχισα να πηγαίνω νήπιο, ξύπναγα πρωί πρωί, πήγαινα σκούνταγα τη μάμα μου και της έδινα παραγγελία για πρωινό. «Μαμά, σα μου φιάκσει φρουτόκρεμα;». Μου άρεσαν πολύ οι φρουτόκρεμες και ειδικά αυτές με τα τριμμένα αχλάδια. Ξύπναγε λοιπόν η μαμά μου και άρχιζε να τρίβει αχλάδια με την τσίμπλα στο μάτι. Μία δύο τρεις, άρχισε σιγά σιγά να με αφήνει στη γιαγιά μου. Η γιαγιά μου δεν είχε πρόβλημα. Απ’ τα χαράματα μάζευε αυγά απ’ τις κότες και ετοίμαζε για όλους πρωινό continental: γάλα, χυμό πορτοκάλι, αυγοφέτες, φρέσκα αυγουλάκια, κέικ, μπισκότα, κουλουράκια …ό,τι τραβούσε η όρεξή σου. Όταν πήγα δημοτικό, μείωσα λιγάκι το πρωινό που έτρωγα στο σπίτι, γιατί μου άρεσε ο χυμός ροδάκινο που μοίραζαν δωρεάν κάθε πρωί στο σχολείο. Στο γυμνάσιο, κάθε πρωί στεκόμουνα στην ουρά του κυλικείου για να πάρω τη διάσημη τρίγωνη τυρόπιτα. Βέβαια, πολλές φορές χτύπαγε το κουδούνι και δεν προλάβαινα ούτε μυρωδιά να πάρω. Έτσι τη δεύτερη χρονιά έπιασα μπροστινό θρανίο για να φεύγω βολίδα στο πρώτο καμπανάκι. Στο λύκειο ανακάλυψα τα δημητριακά και τους πρωινούς ήρωες. Είχα δημιουργήσει μια μεγάλη συλλογή με συσκευασίες και παιχνίδια. Κάποια στιγμή την πούλησα στο ebay και έβγαλα μια μικρή περιουσία. Πρωινή αναφορά Στο στρατό ήμουνα μάγειρας. Ξύπναγα κάθε μέρα χαράματα για να ετοιμάσω πρωινό μπουφέ για 300 περίπου άτομα (όχι φυσικά μόνος μου!). Ο μπουφές συνήθως περιελάμβανε γάλα, χυμό πορτοκάλι, ψωμί, βούτυρο, μαρμελάδα και μέλι. Εγώ όσο

μπορούσα «έσπρωχνα» στους εκλεκτούς και κάνα ζαμπόν, κάνα τυρί, κάνα αυγουλάκι. Μια φορά έσπρωξα και μια μερέντα. Το έμαθε όμως ο υπολοχαγός και με έβγαλε την επόμενη μέρα στην πρωινή αναφορά. Πέντε μέρες φυλακή «έφαγα» για κείνη τη μερέντα, αλλά μέσα μου ένιωθα σαν ήρωας πολέμου! Ζητείται νέος για πενθήμερη πρωινή εργασία Όταν έπιασα την πρώτη μου δουλειά, ξύπναγα ένα μισάωρο πιο νωρίς για να φτιάξω πρωινό: δημητριακά με γάλα, τοστ, φρούτο και συνήθως καφέ. Όταν έφτανα στην εταιρεία, είχα τόση όρεξη για δουλειά, που έπεφτα με τα μούτρα και τελείωνα σε χρόνο-ρεκόρ. Κάθε μήνα έβγαινα ο πιο παραγωγικός υπάλληλος, αλλά και ο πιο ...αντιπαθητικός. Έτσι, κάποια στιγμή έκοψα τον καφέ στο σπίτι και άρχισα να τον φτιάχνω στη δουλειά, μαζί με όλους τους υπόλοιπους υπαλλήλους. Δύο χρόνια αργότερα με απέλυσαν. Ψάχνοντας για εργασία, ανακάλυψα πού μπορεί να πιει ένας άνεργος δωρεάν καφέ: στις πρωινές συνεντεύξεις!

Έναν δίσκο για πρωινό στο κρεβάτι, μαζί με το πρωινό. Το πρώτο πρωινό του χρόνου κερασμένο οπουδήποτε επιθυμεί ο παραλήπτης. Την ταινία Breakfast at Tiffany’s με τη μοναδική Audrey Hepburn. Ένα ραδιοφωνάκι κολλημένο στους 95,2 για να ακούει το Breakfast στα Fm με τον Μιχάλη Τσαουσόπουλο και την παρέα του.

To soundtrack του «Κορίτσια στον ήλιο» με τη Μαρία Δημητριάδη να τραγουδάει (ανώνυμα) το «Ένα πρωινό η Παναγιά μου». Άναμπελ, στάσου, μύγδαλα…

Ένα πρωινό …η Παναγιά μου Ένα καλοκαίρι στην Πάρο είχα ερωτευτεί μια Γαλλίδα τουρίστρια που είχε αδυναμία στα κρουασάν. Στο camping όμως που μέναμε είχε μόνο τα κλασικά συσκευασμένα κρουασάν. Έτσι λοιπόν πήγαινα σε έναν κοντινό φούρνο, έπαιρνα φρεσκοψημένα κρουασάν βουτύρου, καθόμασταν στην ακρογιαλιά και τα τρώγαμε. Ένα ε γώ, τρία εκείνη. Ο έρωτας κράτησε 6 μέρες και 6 νύχτες. Δευτέρα έως Σάββατο. Την Κυριακή, που ήταν κλειστός ο φούρνος, χωρίσαμε.

Out of memory! Είναι και άλλες πολλές οι ιστορίες που θα ήθελα να σας διηγηθώ, αλλά έχει σουρουπώσει και η μυρωδιά απ’ τα μπακαλιαράκια της γειτόνισσας δημιουργεί παρεμβολές στη μνήμη μου. Πρέπει επειγόντως να τερματίσω το σύστημα και να κάνω μια επανεκκίνηση το πρωί. Με τη βοήθεια ενός καφέ και μιας ομελέτας! Ιδέες για δώρα σε πρωινούς τύπους Φλιτζάνια του καφέ μαζί με τον αγαπημένο του καφέ.

40

TETXOS 23.indd 40

5/4/09 3:31:12 PM

TETXOS 23.indd 41

5/4/09 3:31:41 PM

ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Της Νικόλ Λαφαζάνη

Βιβλιοφαγία Η τέχνη του κοκτέιλ. Η τέχνη της απόλαυσης. Φώτης Κρικζώνης Εκδόσεις: Καστανιώτη, 2008 Σελ.: 349 Τιμή: 31,35 € «Ένα Lieb Fraumilch για μένα, και ένα Weesner Special για τη φίλη μου!» Σε ένα μήνα φτάνει και επισήμως το καλοκαίρι, συνοδευμένο, όπως πάντα, από φαντασιώσεις υπέρτατης καλοκαιρινής ραστώνης… Ναι, βλέπεις ήδη με χρώματα ολοζώντανα το κάδρο, ξέρεις πού αναφέρομαι: πίσω σου ακούγεται μελωδικά το «summertime and the living is easy…». Είσαι καθισμένος σαν βασιλιάς στην ξαπλώστρα σου μπροστά στα κρυστάλλινα νερά της θάλασσας και αναδεύεις με γαλήνια βαριεστημάρα το εξωτικό κοκτέιλ που κρατάς στο χέρι. Η κύρια έγνοια σου είναι αν θα συνεχίσεις για τα επόμενα λεπτά να διαβάζεις ανέμελα το βιβλίο σου ή θα σταματήσεις την ανάγνωση για χάρη μιας δροσερής βουτιάς. Με το ένα, δύο, τρία, ξαναγυρνάμε πίσω στην πραγματικότητα. Είσαι ακόμα στο γραφείο. Η ώρα δεν περνάει εύκολα και το μυαλό σου έχει ήδη λοξοδρομήσει σε παράλληλα σύμπαντα. Δεν πειράζει όμως, έχεις ένα ατού κρυμμένο στο μανίκι: έναν ολόκληρο μήνα να προετοιμάσεις τα πράγματα έτσι ώστε τα όνειρα να βγουν αληθινά. Και σήμερα θα ξεκινήσουμε με το πιο εύκολο κομμάτι τους: την παρασκευή των κοκτέιλ! Δύσ κολα θα περνούσε απ’ τη σ κέψη μου ότι ένα εγχειρίδιο αφιερωμένο στα κοκτέιλ θα μπορούσε να προκαλέσει τον ειλικρινή θαυμασμό μου. Συνέβη όμως μ’ αυτό το υπέροχο βιβλίο του «παλαίμαχου» επαγγελματία μπάρμαν Φώτη Κρικζώνη. Μέσα σε 350 σελίδες, το βιβλίο μάς εισάγει στο μυστικό κόσμο των μεθυστικών αναμίξεων, ξεκινώντας με τις απαραίτητες εισαγωγικές γνώσεις για τα συστατικά που θα χρειαστούμε, τη διάκριση των κοκτέιλ και την ιστορία τους, αλλά και κάποιες σοφές υποδείξεις για το ...λειτούργημα του μπάρμαν για εκείνους που θα διαβάσουν το βιβλίο με επαγγελματικό ενδιαφέρον. Απ’ την πολύ ενδιαφέρουσα αφήγηση για την αρχή των αλκοολούχων αναμίξεων στην ιστορία, αξίζει ένα μικρό παράδειγμα για το πώς γεννήθηκε μια τόσο κοινή στις μέρες μας ανάμειξη, το πασίγνωστο τζιν τόνικ. Η ιστορία του μας ταξιδεύει πολύ πίσω στο χρόνο, όταν, γύρω στα 1700, οι Άγγλοι στρατιώτες στις Ινδίες έκαναν τα πάντα για να αποφύγουν την ελονοσία. Άλλος τρόπος δεν υπήρχε να προφυλαχθούν από αυτήν παρά

μονάχα το κινίνο, που έπρεπε να παίρνουν καθημερινά σε μεγάλες ποσότητες. Για να ξεγελάσουν την απαίσια γεύση του, άρχισαν να το αναμειγνύουν με τζιν και σόδα και έτσι πρωτοπαρασκευάστηκε ο ...πρόγονος του γνωστού κοκτέιλ, που με τα χρόνια τροποποιήθηκε για να γίνει το σημερινό τζιν τόνικ. Στο γοητευτικό κεφάλαιο με τον τίτλο «Διάσημοι και κοκτέιλ» μαθαίνουμε πως χάρη σ’ ένα διάσημο συγγραφέα και γερό πότη, τον Ernest Hemingway, έγινε γνωστό από την Κούβα ως την Κίνα το θρυλικό καυτερό κοκτέιλ Bloody Mary (το οποίο άλλαξε πολλά ονόματα μέχρι να επισημοποιηθεί το 1946 με αυτό που όλοι ξέρουμε: το 1939 λεγόταν Mary Rose, το 1944 Red Snapper). Και επίσης ιστορίες για ποτά των οποίων η δόξα γεννήθηκε σε θρυλικές ταινίες (το μαρτίνι του James Bond) αλλά και σε στενούς κύκλους της αριστοκρατίας της εποχής. Πάν τως, τα περισσότερα κοκ τέι λ δημιουργήθηκαν κατά την περίοδο της ποτοαπαγόρευσης από θρυλικούς μπάρμαν, που τα εμπνεύστηκαν σε μια προσπάθεια να καλύψουν τη γεύση του φτηνού αλκοόλ με μίξεις ποτών και προσθήκες χυμών (για όσους είχαν περιορισμένα οικονομικά, δεν άφηναν περιθώρια για μικρές αποδράσεις ε λε υθερίας τα Σαββατοκύριακα σ την Κούβα, που την εποχή εκείνη υποδεχόταν την αφρόκρεμα της Αμερικής και τα μπαρ ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια παντού). Από τα μέσα της δεκαετίας του ‘90 η μόδα των πολύπλοκων κοκτέιλ χτύπησε τα γνωστά μπαρ της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου, που χρησιμοποίησαν με επιτυχία το νέο είδος για να προσελκύσουν νέα πελατεία: γυναίκες όλων των ηλικιών. Προσεγγίζοντας το ελληνικό γούστο, για να έρθουμε στα καθ’ ημάς, στο βιβλίο περιέχονται συνταγές κοκτέιλ με Μαυροδάφνη και τσίπουρο, αλλά και λογής λογής ποντς με βάση το κρασί. Διατρέχοντας τις σελίδες, πραγματικά σε πιάνει ζαλάδα από τα τόσα ονόματα κοκτέιλ, τα οποία προσφέρονται ομαδοποιημένα με βάση το κύριο ποτό, τη βάση δηλαδή, με τα οποία είναι φτιαγμένα. Εκεί, στις πίσω σελίδες, υπάρχουν και τα «αγνά» κοκτέιλ, εκείνα δηλαδή που δεν έχουν οινόπνευμα, τα «παιδικά». Μιας λοιπόν και η εποχή είναι πλούσια σε φρούτα, οι συνταγές για φοβερούς φρουτοχυμούς κοκτέιλ είναι υπέροχες! Για το τέλος συστήνονται κάποια συνοδευτικά για να σερβίρουμε τα κοκτέιλ μας. Και εδώ πάλι με έπιασα να υποκλίνομαι στην άποψη του ειδικού κ. Κρικζώνη, που με ευγένεια μας προτρέπει να ξεφύγουμε από το τυπικό finger food που έχουμε μπουχτίσει να βλέπουμε σε τέτοιες περιστάσεις -κεφτέδες, τηγανητές πατάτες, και πολύχρωμες στολισμένες μπουκίτσες- και να τα αντικαταστήσουμε με

ωμά λαχανικά και υγιεινά ντιπ φτιαγμένα από εμάς, αλλά και νόστιμα σάντουιτς, καναπέδάκια και κρύες σαλάτες, που και πιο οικονομικά είναι και πιο γευστικά και πιο ωφέλιμα. Κοινώς, επιστροφή στην απλότητα και την υγεία. Και κάπως έτσι, κλείνοντας το βιβλίο, δεν ξαφνιάστηκα που πριν έξι μόλις μήνες βραβεύτηκε με το «Gourmand Cookbook Awards 2008» στην κατηγορία του Βραβείου του Καλύτερου Βιβλίου για Ποτά στην Ελλάδα για το 2008. Μέσα μάλιστα στο μήνα το βιβλίο θα συναγωνιστεί με τα υπόλοιπα βραβευθέντα από όλες τις χώρες για τη διάκριση των καλύτερων βιβλίων του κόσμου στα ποτά. Εύχομαι η πρώτη διάκριση, επάξια με το παραπάνω για τη δουλειά και το μεράκι αυτού του σπουδαίου μπάρμαν με το ήθος της παλιάς Αθήνας, να συνοδευτεί και από μια δεύτερη, ακόμα σπουδαιότερη. Όσο για όλους εμάς, ας φροντίσουμε τις βεράντες ή τις αυλές μας, και την επόμενη φορά που θα καλέσουμε φίλους σπίτι, ας ανάψουμε λίγα κεράκια και ας τους περιμένουμε με κοκτέιλ φτιαγμένα από τα χεράκια μας. Τέτοιες ωραίες βραδιές είναι που φέρνουν το καλοκαίρι σπίτι μας, κυρίως όμως στην καρδιά μας.

42

TETXOS 23.indd 42

5/4/09 3:31:54 PM

COOK ’N ROLL

Του Γιάννη Τσιούνη

Βλέπω τρώγοντας Dexter: Seasons 1-3 (2006-2008), ΤV (Showtime) Creators: James Manos, Jr. Cast: Michael C. Hall, Julie Benz, Jennifer Carpenter, Lauren Vélez, David Zayas Διάρκεια: 36 επεισόδια (2160 λεπτά, περίπου 1 ώρα το καθένα) Yλικά •O Dexter Morgan, ένας αστυνομικός στο τμήμα ανθρωποκτονιών του Μαϊάμι, με ειδικότητα την ανάλυση του αίματος από θύματα δολοφονιών και χόμπι την συλλογή δειγμάτων αίματος από τα θύματά του… ναι, ο Dexter, πέρα από ένας συνηθισμένος και σχετικά βαρετός άνθρωπος, είναι και serial killer. Επιλεκτικός serial killer για την ακρίβεια, καθώς σκοτώνει μόνο όσους το αξίζουν, σύμφωνα με το «κώδικα» που του δίδαξε ο πατέρας του, ο οποίος γνώριζε την πραγματική του σκοτεινή φύση.

•Η πληθωρική και νευρική αδερφή του Dexter, Debra Morgan, επίσης αστυνομικός, που αποδίδει την αντικοινωνική συμπεριφορά του Dexter στην εσωστρέφεια του και στην έλλειψη προσωπικής ζωής.

•Η Rita, μητέρα δύο παιδιών, κατεστραμμένη ψυχολογικά από έναν αποτυχημένο γάμο και ανίκανη να συνάψει ερωτική σχέση, παίζει τον ρόλο της «ερωμένης» του Dexter, ενισχύοντας την εικόνα του «νορμάλ» ανθρώπου, που ο Dexter πρέπει να επιδεικνύει στον περίγυρό του, προκειμένου να μην κινήσει υποψίες.

•Ο Ice Truck Killer, ένας νέος serial killer που έχει τρομοκρατήσει το Mαϊάμι με τους αποκρουστικούς τρόπους που δολοφονεί τα θύματά του και αποτελεί τον νούμερο ένα στόχο της αστυνομίας αλλά και του Dexter, ο οποίος νοιώθει μια περίεργη σύνδεση με τον μυστήριο κατά συρροήν δολοφόνο. Εκτέλεση Εξαιτίας της σκοτεινής και άγριας φύσης των βασικών συστατικών μας θα εκτελέσουμε τη συνταγή σε πολύχρωμο σκεύος, κατά προτίμηση εξωτικής αισθητικής, κάτω από το φως καλοκαιρινού ήλιου, υπό τους ήχους των κυμάτων και κουβανέζικων ρυθμών. Στην πρώτη φάση της εκτέλεσης, παρατηρούμε πως η απωθητική συμπεριφορά του Dexter εμποδίζει στην παρασκευή ενός ενιαίου μείγματος με τα υλικά μας. Γι’ αυτόν το λόγο τον πασπαλίζουμε με αγνά ανθρώπινα συναισθήματα (όπως φρεσκοκομμένη αγάπη, συντροφικότητα και ευγνωμοσύνη) και τον αφήνουμε να τσιγαριστεί στην πραγματικότητα, έως ότου το σκληρό προσωπείο υποχωρήσει και ελευθερωθεί η κρυφή του συνείδηση, μαζί με μυστικά, τραυματικά βιώματα και καταπιεσμένα ένστικτα. Με την προσθήκη

γενναίων δόσεων σκουρόχρωμου χιούμορ, ανατροπών και έντονου σασπένς, το μείγμα δένει και αποκτά μια καραμελωμένη υφή, φανερώνοντας σταδιακά, αυτό που φαίνεται να είναι, το αληθινό πρόσωπο του Dexter. Αποτέλεσμα Άλλη μια δραματική σειρά της Showtime βουτηγμένη στο μακάβριο χιούμορ, που ακολουθεί την παράδοση του αμφιλεγόμενου ήρωα, παρουσιάζοντας αυτή τη φορά στο τηλεοπτικό κοινό έναν κατά συρροήν δολοφόνο σε ρόλο τιμωρού (ή έναν τιμωρό σε ρόλο του κατά συρροήν δολοφόνου). Η επιτυχία του Dexter πέρα από τις εξαιρετικές ερμηνείες (κυρίως του Michael C. Hall), το καθηλωτικό σενάριο και τη σπιρτόζικη σκηνοθεσία, βασίζεται στο γεγονός της ταύτισης των θεατών με την προσπάθεια του ήρωα να κρύψει αυτό που πραγματικά είναι, φανερώνον τας στον κόσμο ένα ψεύτικο προσωπείο με μοναδικό σκοπό να γίνει αρεστός. Γιατί μπορεί να μην κρύβουμε έναν δολοφόνο μέσα μας, αλλά πόσες φορές την ημέρα είμαστε αυτό που πραγματικά θέλουμε και έχουμε ανάγκη; Ποιος από τους ρόλους που αναλαμβάνουμε να παίξουμε πλησιάζει περισσότερο τον πραγματικό μας εαυτό; Και αν ο πραγματικός μας εαυτός είναι κοινωνικά κατακριτέος, πόσο δύσκολο είναι να τον δαμάσουμε; O Dexter μέχρι το τέλος της 5ης σεζόν, οπότε και θα ολοκληρωθεί η σειρά, ίσως καταφέρει να βρει τις απαντήσεις… Βαθ μολογ ία: 8 σ τα δ έ κα δ ε ίγ ματα αίματος.

Tip: Και οι τρεις σεζόν του Dexter κυκλοφορούν σε DVD στο εξωτερικό, ενώ η τέταρτη θα αρχίσει να προβάλλεται από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.

Ακούω μαγειρεύοντας Artist: Pet Shop Boys Title: Yes Release Label: Parlophone Yλικά •10 δίσκοι σε 23 χρόνια καριέρας, με μουσικό ύφος που προσδιόρισε μια ολόκληρη εποχή. Αναμφισβήτητα οι βασιλιάδες του electro pop.

•Συνολικά 50.000.000 άτομα παγκοσμίως, έχουν τουλάχιστον ένα δίσκο τον Pet Shop Boys στην κατοχή τους.

•22 φορές βρέθηκαν στο νούμερο ένα των charts της Μεγάλης Βρετανίας ενώ φέτος τιμήθηκαν με βραβείο για την προσφορά τους στη μουσική στα Βrit Awards.

•3 χρόνια μετά το Fundamental επέστρεψαν φέτος με το Yes, κατακτώντας υψηλές θέσεις στα ευρωπαϊκά και αμερικανικά charts. 5η θέση στην λίστα με τις πιο επιτυχημένες κυκλοφορίες στην Ελλάδα για τον μήνα Απρίλιο.

έξοδο, την Παρασκευή το πρωί στο δρόμο για τη δουλειά με τα πουλάκια και τις πεταλούδες να στριφογυρίζουν γύρω από το κεφάλι σου. Ευκολοχώνευτο, ευχάριστο, με γαργαλιστική γεύση, πολύχρωμη όψη και καλοκαιρινή μυρωδιά, το Yes των Pet Shop Boys είναι δύσκολο να μην το δοκιμάσεις. Το αν θα το ολοκληρώσεις, εξαρτάται από το σάκχαρό σου… Βαθμολογία: 6 σ τα δέκα φακε λάκια ζάχαρης.

Eκτέλεση Μία είναι η δυσκολία που θα συναντήσετε κατά την διάρκεια της εκτέλεσης αυτής της –κατά τα’ άλλα- εύκολης συνταγής: η εύρεση του βασικού συστατικού, που δεν είναι άλλο από το ελιξίριο της νεότητας. Μόνο έτσι εξηγείται το πώς έχουν καταφέρει οι Pet Shop Boys να παράγουν την ίδια μουσική, με την ίδια φρεσκάδα και ζωντάνια από το 1987 μέχρι και σήμερα. Aκούγαμε το It’s A Sin πριν πάμε σχολείο και τώρα ακούμε το Love etc περιμένοντας τα παιδιά μας να γυρίσουν από το σχολείο. Μετά από αυτή την παρένθεση φιλοσοφικής ανησυχίας προχωράμε στο θέμα μας: ρίχνουμε το ελιξίριο νεότητας στο electro pop σκεύος (ναι, αυτό το αστραφτερό που θυμίζει ντίσκο-μπάλα με τα φωσφορούχα χερούλια), προσθέτουμε πολαρόιντ περασμένων καλοκαιριών, παιδικές ζωγραφιές, αμπούλες θετικής ενέργειας, ζαχαρωτές καρδούλες, λούτρινα σκυλάκια (και γενικά οτιδήποτε χαριτωμένο έχουμε με κατάληξη σε –άκι, -ούλι και -ίνι) και τα ανακατεύουμε με χάρη. Τα βράζουμε όλα σε δυνατή φωτιά, μέχρι να ρουφήξουν το ελιξίριο και όταν βγάλουν καπνό, αναβο-σβήνουμε το φως του απορροφητήρα δημιουργώντας μια club ατμόσφαιρα στην κουζίνα. Σερβίρεται με σιρόπι από ουράνιο τόξο (...για ευνοήτους λόγους). Αποτέλεσμα Yπερβολικά γλυκό (στα όρια του λιγωτικού) με νοσταλγική διάθεση, θυμίζει τις κλασικές συνταγές των Pet Shop Boys και απευθύνεται κυρίως σε φίλους της συγκεκριμένης κουζίνας. Παρ’ όλ’ αυτά, τρώγεται άνετα κατά τη διάρκεια κυριακάτικης εκδρομής, γαλάζια απογεύματα πριν τη νυχτερινή

43

TETXOS 23.indd 43

5/4/09 7:35:10 PM

EATING OUT

ΟΙ ΜΑΪΝΤΑΝΟΙ

«Η Πασιφάη»

ω! ...μαϊντανοί

Ήταν λέει η κόρη του Ήλιου, που σήμερα, με ορμητήριο την πλατεία Μέμου, προσφέρει κουζίνα με άρωμα Κρήτης Με την πρώτη ματιά: Ζεστή σάλα στο ισόγειο, που ρέπει προς κουτούκι, με νόστιμα στοιχεία της κρητικής παράδοσης, πολύ καλό σέρβις και μουσική, έτσι όπως πρέπει για να μερακλώσεις, με τις λύρες της, τα μαντολίνα και τα λαγούτα. Ο επάνω όροφος πάει περισσότερο προς αίθουσα συνεστιάσεων, είναι δε απαραίτητος για τα συνωστισμένα Σαββατοκύριακα, ενώ μόλις ανοίξει ο καιρός βγάζουν τραπεζάκια στην πλατεία Μέμου. Για μεγάλα κέφια, πηγαίνετε Παρασκευή βράδυ να ακούσετε ζωντανές μουσικές, με καλλιτέχνες που εναλλάσσονται. Με την πρώτη γουλιά: Θαυμάσια ρακή, καλό λευκό κρασί, αλλά κάτω του μετρίου το κόκκινο κι ενδιαφέρουσα η επιλογή του Μαρουβά, του παλαιωμένου κόκκινου δηλαδή. Σε εμφιαλωμένο θα βρείτε μόνο μπίρα. Στο ψητό: Κρητικές λιχουδιές με τα όλα τους. Αλλού με ισχυρό ταμπεραμπέντο κι έντονο άρωμα από τη Μεγαλόνησο κι αλλού με μια κάπως ξεφτισμένη αυθεντικότητα. Στο σύνολο πάντως θα φάτε καλά. Νόστιμες και φρέσκες σαλάτες, με πολύ καλό το Λαντουριστό με το κρητικό παξιμάδι, τη τριφτή ντοματούλα, τις κάπαρες και τις μυτζήθρες του. Θαυμάσιοι οι κολοκυθό κι οι ντοματοκεφτέδες, αλλά κι οι υπέροχοι, τραγανοί ξυδάτοι ομάνιτες (πλευρώτους) σχάρας. Απάκι φανταστικό, από τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει και νόστιμα άγρια χόρτα βραστά. Πολύ καλά τα καλιτσούνια με μυζήθρα, με χόρτα ή ανάμικτα, αλλά κι εκείνα με κρεμμύδι, με μάραθο και αρωματικότατα τα σαρικοπιτάκια με μυζήθρα και φρέσκο δυόσμο. Αντίθετα η κρεατότουρτα ήταν πολύ στεγνή κι αδιάφορη γευστικά, αλλά ευτυχώς τ’ ασκυφού, τα χειροποίητα λουκάνικα που ακολούθησαν, ζουμερά και πεντανόστιμα μας αποζημίωσαν. Το σφακιανό αρνάκι, από τα κυρίως, τσιγαριαστό με λεμονάκι κι ελαιόλαδο έλιωνε στο στόμα κι ήταν φουλ από γεύση, όπως εξάλλου και το πολύ καλό γαμοπίλαφο, υπέροχα χυλωμένο, με τη στάκα του σε σωστή δοσολογία και τα αρώματα από την κρητικοπούλα αίγα να λειτουργούν σαν ντελικάτη ευωδιά. Καλό το κουνελάκι το τηγανητό, λίγο στεγνοί, αν και νόστιμοι οι μπουμπουριστοί χοχλιοί, ενώ εκείνοι που είχαν πάρει το δρόμο του στιφάδου ήταν πιο ζουμεροί και πικάντικοι. Ενδιαφέρον είχε επίσης το ριφάκι στο φούρνο με πατάτες και στάκα, αλλά κι η τρυφερή οφτή πατάτα με λαδορίγανη και λεμονάκι. Υπάρχουν πάντα και κρέατα της ώρας, λίγες θαλασσινές επιλογές και 2, 3 ποικιλίες για

όσους έρχονται να πιούνε τις ρακές τους. Για το φούσκωμα, αντί για σόδες, προτείνω γκαζόζα Γεράνι ή Μπυράλ ή λεμονίτα. Θα σας κεράσουν παχύ παχύ γιαούρτι με μέλι και καρύδι, αλλά μπορείτε να διαλέξετε από τον κατάλογο ένα από τα μελένια γλυκά: οπωσδήποτε φανταστικούς, αφράτους και πανάλαφρους λουκουμάδες με μελοσούσαμο, νόστιμη γραβιέρα κρητικιά με μέλι, σφακιανή πίτα με μέλι και καλιτσούνια… φυσικά με μέλι. Για το τέλος, τι άλλο, ρακόμελο κι άγιος ο Θεός. €€: Υπολογίστε από 18 μέχρι 25 ευρώ το άτομο, χωρίς τα ποτά. Μμμμ (μ’ αρέσει): Η αυθεντική κρητική ατμόσφαιρα, που εν μέρει οφείλεται και στους μαυροφορεμένους εκπατρισμένους Μεγαλονησιώτες πελάτες. Ουφ: Αμάν πια μ’ αυτήν την επιμονή στο χύμα, κρασί ή ρακί. Δεν λέω, κάποιες φορές οι επιλογές είναι επιτυχημένες. Υπάρχουν όμως καλές και φτηνές λύσεις ανερχόμενων κρητικών οινοποιών, που θα ήταν απόλυτα ταιριαστές σ’ αυτό που προσφέρει το μαγαζί κι οι οποίες θα ικανοποιούν και τους πελάτες που προτιμούν την ασφάλεια του εμφιαλωμένου κι επώνυμου.

Data: ΠΣΚ οπωσδήποτε κράτηση, γιατί γίνεται το αδιαχώρητο. Μ. Αλεξάνδρου 24, Πλ. Μέμου, Κορυδαλλός, 210 4944024

Των Μαϊντανών

«Μην κρίνετε, για να μην κριθείτε»; Τς, τσ, τσ, πολύ βαρετό για τους μαϊντανούς. Προτιμούν σαφώς το «Κρίνε, κι άσε τους άλλους να σε κρίνουν», που ‘χει περισσότερο ενδιαφέρον. Αποτέλεσμα; Ξεφυτρώνουν παντού, μιλούν ακατάπαυστα, σχολιάζουν τους πάντες και κανείς δε βρίσκει τρόπο να τους ξανακλείσει στην κουζίνα τους, εκεί όπου πραγματικά ανήκουν.

- Πώς πέρασες το Πάσχα, αγαπημένη μου φίλη; - Σύμφωνα με τις υποδείξεις του I COOK GREEK. Από Μεγάλη Δευτέρα μέχρι Μεγάλη Πέμπτη μελετούσα Γιουνγκ και συγκεκριμένα τη θεωρία του συλλογικού υποσυνείδητου, προκειμένου να διαλευκάνω γιατί ελκύομαι από εντόσθια, συκωταριές και κεφαλάκια, ώστε να ψωνίζω με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση απ’ τον Βαγγέλη το χασάπη, τη Mεγάλη Παρασκευή πάλευα να βιώσω την κατάνυξη με τον τρόπο που παρακινούσαν οι φωτογραφίες του Οικονομόπουλου απ’ την Πάτμο, μόνο που ήμουν στην Κυψέλη, και το Σαββατοκύριακο έπεσα σε βαθιά μελαγχολία γιατί ούτε από Γιουνγκ κατάλαβα κάτι ούτε από κατάνυξη. Επιπλέον, το κομμωτήριο ήταν κλειστό, όπως και ο Hondos.

- Σου έχει σαλέψει εντελώς από τις απανωτές βαφές; Αυτά σου υπέδειξε το I COOK GREEK; - Γιατί εσένα τι σου υπέδειξε; - Πώς να ζυμώσω τέλεια σπιτικά τσουρέκια, πώς να βάψω τα καλύτερα αυγά και πώς να φτιάξω το αρνάκι μου λουκούμι. Μου πέτυχαν όλα στην εντέλεια και έτσι έστειλα κι από ένα βιογραφικό στο MEGA και στον ANT1 για τη θέση της βασίλισσας της κατσαρόλας, με στόχο κυρίως να γλιτώσω από τη βλακεία σου.

- Αυτό αποκλείεται. Η βλακεία μου θα έρθει μαζί σου, όπου κι αν πας, γιατί δεν είναι αυτόφωτη, αλλά ετεροκαθοριζόμενη. Αλήθεια, ποιον θα ρίξεις πάλι σε κατάθλιψη; Την Καγιά ή τον Γρηγόρη; - Τι λες, καλέ, που θα ασχοληθώ εγώ με τα πρωινάδικα. Στα κεντρικά δελτία ειδήσεων θα μαγειρεύω, δίπλα στην Τρέμη και στον Ευαγγελάτο, για να αντιμετωπίσουμε τις καρακαλτάκες του ALPHA, που έχουν σκίσει τα μηχανάκια της AGB. - Καλέ, δίκιο έχεις, φαρμάκι στάζουν! Αυτές, παιδί μου, και ο Λαζάρου να τους μαγειρέψει, 3 θα του βάλουν. Εσύ αλήθεια πώς τα πέρασες; - Αν δε διάβαζες Γιουνγκ, ηλίθια, και άνοιγες καμιά Espresso, με την οποία σε γνωρίσαμε και σε αγαπήσαμε, θα είχες δει πώς πέρασα. Μοιράστηκα τη χοληστερίνη των άγιων ημερών με το Σάκη και την Κάτια στο Ελούντα.

- Πού τα βρήκες, μωρή, εσύ τόσα λεφτά που όλο κλαίγεσαι; - Δεν πήγα ως πελάτισσα, ως μαγείρισσα πήγα. Μόλις σχόλαγα εμφανιζόμασταν όλοι μαζί στην παραλία.

- Εσύ, ο Σάκης κι η Κάτια στην ίδια παραλία; - Ναι, και το μωρό. Καλά, Ζυγούλη και Ρουβάς πολύ άλφα και πολύ trendy. Δημιούργησαν πάλι τάση...

- Κι εσύ, τι δημιούργησες; Υπέρταση; - Α να χαθείς… Κοίτα, σου έχω φέρει τα περιοδικά, όλα μάς έχουν. Διάβασε τι λέει για το παιδί: «Έχει μεν τα πράσινα μάτια και το ψηλόλιγνο σώμα της μητέρας της, αλλά ως Σκορπιός με ωροσκόπο Αιγόκερω φέρει κυρίως χαρακτηριστικά σε στυλ και ψυχοσύνθεση του πατέρα της»!

- Ήμαρτον, Κύριε! Πού στο διάολο τα είδαν όλα αυτά σε φασκιωμένο 5μηνο βρέφος; - Κοσμικογράφοι, αγάπη μου, ου γαρ οίδασι τι γράφουσι. Εμένα ν’ ακούς!

44

TETXOS 23.indd 44

5/4/09 3:32:22 PM

- Καλέ, ξέχασα να σου πω το σημαντικότερο… Πήγα στο Μέγαρο και είδα Όπερα, τους «Πουριτανούς Τουμπελίνι». Εκεί να δεις φτώχεια, κουκλίτσα μου, που μιλάμε κι εμείς! Όλα γκρι, μαύρο, άσπρο και τα κορίτσια σαν καλόγριες! Α πα πα…Να σκεφτείς ότι τη βασίλισσα αν δε φορούσε κόκκινο δεν την ξεχώριζες με τίποτα. Ούτε η πρωταγωνίστρια δεν την κατάλαβε…

- Κακώς, χρυσό μου. Δεν έπρεπε να πας στο Μέγαρο, στα Μέγαρα έπρεπε να πας να δεις το Χορό της Τράτας. Γίνεται την τρίτη μέρα του Πάσχα στην πλατεία του Αγίου Ιωάννη του Χορευταρά. Πλούσιο θέαμα και ωραιότατο! Τι φορεσιές, τι κεντίδια, τι στολίδια οι γυναίκες… Αμ εκείνες οι μαντίλες…όλο χρυσά φλουριά! Αλήθεια, το «τουμπελίνι» τι ακριβώς είναι; - Δεν κατάλαβα καλά. Στην αρχή νόμιζα ότι είναι κάποιο είδος αρχαίας ιταλικής pasta. Δε φώναζαν εδώ παλιά κάτι πολύ θυμωμένοι άνθρωποι «Βραστούς βραστούς θα φάμε τους αστούς»; Σκέφτηκα, λοιπόν, ότι μάλλον στην Ιταλία -που έχει παράδοση στα ζυμαρικά και όχι στην κατσαρόλα, όπως εμείς- τους Συντηρητικούς οι αντίστοιχοι πολύ θυμωμένοι τους κάνουν τορτελίνι, ενώ τα πάρα πολύ παλιά χρόνια, τότε που τους έλεγαν Πουριτανούς, τους έκαναν τουμπελίνι. Και πήγα να δω πώς μαγειρεύονται τα τουμπελίνι, αλλά τελικά τζάμπα τα λεφτά που έδωσα, γιατί δεν μπήκαν καθόλου στην κουζίνα.

- Τι πέρασες, αγαπημένη μου κι εσύ, για να διευρύνεις τις γαστρονομικές σου γνώσεις! Σε ποια περιοχή διαδραματιζόταν η φτωχή αυτή παραγωγή, όπου δεν είχαν ένα κρεμμύδι να τσιγαρίσουν οι ήρωες; - Στο Πλίμουθ.

- Έχει Πλίμουθ η Ιταλία; - Τότε πρέπει να είχε. Μιλάμε πάντα για το 17ο αιώνα, έτσι;

στο στόμα Ο «Κόκκινος Θησαυρός» To Tabasco® είναι ένα προϊόν με παράδοση από το 1868, περισσότερη δηλαδή από 140 χρόνια! Είναι 100% φυσικό προϊόν, που φτιάχνεται από διαλεχτές κόκκινες πιπεριές, αλάτι και ξίδι. Οι πιπεριές μετά τη συγκομιδή τους αναμειγνύονται με το αλάτι και τοποθετούνται για 3 χρόνια σε δρύινα βαρέλια, ώστε να ολοκληρωθεί η φυσική ζύμωση και παλαίωση του προϊόντος και να αποκτήσει την τέλεια γεύση και το λαμπερό κόκκινο χρώμα του. Με λίγες σταγόνες Tabasco® δίνετε πικάντικο τόνο στα αλμυρά πιάτα με κρέατα, θαλασσινά και λαχανικά. Προσθέτετε το Tabasco® στις συνταγές σας την τελευταία στιγμή για να απελευθερώσει το άρωμά του.

Σαλάτα με ψητά λαχανικά, χαλούμι και Tabasco® Υλικά που θα χρειαστείτε για 4 άτομα: 2 μελιτζάνες, 2 κολοκυθάκια, 1 κίτρινη, 1 κόκκινη και 1 πράσινη πιπεριά 8 μεγάλα μανιτάρια, 2 κρεμμύδια, 1 κλωναράκι φρέσκια ρίγανη, λίγα φύλλα δυόσμου τριμμένα, 2 κουταλιές της σούπας ξίδι βαλσαμικό, ½ φλιτζάνι του τσαγιού ελαιόλαδο και ½ κουταλάκι του γλυκού Tabasco®, 2 σκελίδες σκόρδου λιωμένες, αλάτι, πιπέρι φρεσκοτριμμένο, 1 φρέσκια ντομάτα ώριμη και σφιχτή και 300 γρ. χαλούμι σε φέτες. Εκτέλεση: Καθαρίζετε τα λαχανικά (αφαιρείτε από τις πιπεριές τους σπόρους), τα κόβετε σε ισομεγέθη κομμάτια και τα βάζετε σε αντικολλητικό ταψάκι. Τα περιχύνετε με λίγο λάδι και τα σκεπάζετε με αλουμινόχαρτο. Τα ψήνετε για 15’ σε δυνατό φούρνο, μέχρι να αρχίσουν να μαλακώνουν. Χτυπάτε το υπόλοιπο λάδι με το ξίδι και το αλατοπίπερο και βάζετε τα μυρωδικά (δυόσμο και ρίγανη) ψιλοκομμένα. Ξεφλουδίζετε την ντομάτα, αφαιρείτε τους σπόρους και τα υγρά και την ψιλοκόβετε. Την προσθέτετε στο λαδόξιδο μαζί με το σκόρδο και το Tabasco®. Ψήνετε στη σχάρα ή σε αντικολλητικό τηγάνι το χαλούμι μέχρι να ροδίσει και από τις δυο πλευρές. Σερβίρετε τα ψητά λαχανικά σε πιατέλα ζεστά, από πάνω βάζετε το ψημένο χαλούμι και τα περιχύνετε όλα με το μείγμα του λαδόξιδου. ®

Το κόκκινο και το πράσινο TABASCO παράγονται και συσκευάζονται στις ΗΠΑ απο την McILLHENY Co., Avery Island, Louisiana Αντ/ποι:Χατζηπανάγος ΑΕΕ, προέκταση οδού Μάνης, Κάντζα ® Αττικής, 15 351, τηλ.: 210 6040650 TABASCO is a registered trademark and servicemark exclusively of McILLHENY Co., Avery Island, LA 70513

45

TETXOS 23.indd 45

5/4/09 3:32:44 PM

PANTOPOLIOΝ

Έκθεση Ελιάς & Ελαιόλαδου

Ελληνικό τραπέζι με κρασιά του Άγγελου Ρούβαλη

Εμείς οι Έλληνες γιορτάζουμε ό,τι αγαπάμε …Bravo μας!

Ολοκληρωμένη σειρά από την GreenPan στα Cook Shop

Επιχειρήσεις από όλους τους επιμέρους κ λάδους του ε λαιοκομι κού τομέα (τυποποιημένο ελαιόλαδο, μηχανήματα καλλιέργειας της ελιάς και επεξεργασίας ελαιολάδου, μηχανήματα συσκευασίας και ετικέτας, εργαστήρια και όργανα ποιοτικού ελέγχου, δημόσιοι φορείς, επαγγελματικές οργανώσεις και χρηματοδοτικοί φορείς) συμμετέχουν στην ΕΛΑΙΟΤΕΧΝΙΑ 2009 (www.eleotexnia.gr), τη μοναδική κλαδική εμπορική έκθεση για το ελαιόδενδρο, το ελαιόλαδο και την ελιά. Η ΕΛΑΙΟΤΕΧΝΙΑ 2009 διοργανώνεται για δεύτερη συνεχή χρονιά από την εταιρεία Compass Expo σε συνεργασία με την Εθνική Διεπαγγελματική Οργάνωση Ελαιολάδου και Ελιάς (ΕΔΟΕΕ) και πραγματοποιείται 8-10 Μαΐου, στην Αίθουσα Ξιφασκίας, στο Ολυμπιακό Συγκρότημα Ελληνικού, (πρώην Δυτικό Αεροδρόμιο Αθηνών), (10:00π.μ. – 8:00μ.μ). Η είσοδος είναι ε λεύθερη. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ΕΛΑΙΟΤΕΧΝΙΑ 2009:

Αναδείξτε τις ελληνικές λιχουδιές με τα κρασιά του Άγγελου Ρούβαλη. Η ισχυρή προσωπικότητα των κρασιών και η εξαιρετική τους ποιότητα θα εντυπωσιάσουν τους συνδαιτυμόνες σας και θα σας ταξιδέψουν σε μαγικές γεύσεις. Τα κορυφαία αρώματα και οι γεύσεις των κρασιών του Άγγελου Ρούβαλη είναι άξια να συνοδεύουν τις εκλεκτότερες γευστικές δημιουργίες και τις πιο όμορφες στιγμές σας. Διαλέξτε ανάμεσα στο διάσημο Ασπρολίθι (ορεινός Ροδίτης), το Μικρό Βοριά (Merlot- Cabernet Sauvignon), τον Ιανό (Cabernet Sauvignon) ή τον Ιανός Cava και απολαύστε τη μοναδική αίσθηση και ποιότητα που σας εξασφαλίζουν τα κρασιά του Άγγελου Ρούβαλη.

Ο ελληνικός καφές Bravo, γιορτάζοντας τα 80 χρόνια από την ίδρυσή του, δημιούργησε και προσφέρει σε όλους εσάς σειρά συλλεκτικών αν τικειμέ νων, που σ χεδιάσ τη καν με βάση τα αυθεντικά αντικείμενα που έχει χρησιμοποιήσει η μάρκα κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης ιστορίας της. Ένα φλιτζάνι ελληνικού καφέ με μεγάλη ιστορία, όπως αυτό που σέρβιραν τον Bravo σε όλα τα παραδοσιακά καφενεία της Ελλάδας τη δεκαετία του 1960. Μεταλλικά κουτιά, ακριβώς σαν αυτά που «ταξίδευαν» σε όλα τα σπίτια των Ελλήνων κουβαλώντας μέσα τους τον καφέ Bravo τη δεκαετία του 1950. Με πρωταγωνιστή τον Βραζιλιάνο, που σφραγίζει με την παρουσία του την προέ λε υση του καλύτερου καφέ, μια ιστορική μάρκα νοσταλγεί τις στιγμές που τη φέρνουν στο παρόν και την καθοδηγούν προς το μέλλον. Το φλιτζάνι κυκλοφορεί από τον Ιανουάριο και το μεταλλικό κουτί από το Μάρτιο.

Μια νέα καινοτόμα ιδέα έφεραν και παρουσιάζουν τα καταστήματα Cook – Shop. Πρόκειται για τη νέα σειρά σκευών London της GreenPan, που υπόσχονται το τέλειο οικολογικό μαγείρεμα! Η GreenPan είναι μια διεθνής εταιρεία που σχεδιάζει και κατασκευάζει οικιακά προϊόντα με στόχο την ευκολία στη χρήση, την προστασία του περιβάλ λον τος και την υγεία των καταναλωτών. Τα σκεύη της σειράς London της GreenPan είναι σχεδιασμένα για να προσφέρουν την πιο υψηλή απόδοση και τη μεγαλύτερη δυνατή ευκολία. Η αντικολλητική κεραμική επίστρωσή τους από Thermolon δεν περιέχει PTFE και δεν απελευθερώνει τοξικά αέρια, ακόμα και πάνω από τους 260 °C. Μπορεί να αντέξει σε θερμοκρασίες έως και 450 °C, κάτι που δίνει περισσότερη ανθεκτικότητα στην εσωτερική επιφάνεια. Αυτή η λειτουργία υψηλής θερμοκρασίας σε συνδυασμό με την πιο γρήγορη και ομοιόμορφη κατανομή θερμοκρασίας του Thermolon κάνει τα σκεύη σας ιδανικά για γρήγορα, υψηλής θερμοκρασίας μαγειρέματα. Το Thermolon κατασκευάζεται χωρίς PFOA και με φιλικές προς το περιβάλλον διαδικασίες, με αποτέλεσμα 60% λιγότερες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.

•Αποτελεί το ετήσιο σημείο συνάντησης με τον επιχειρηματικό κόσμο του τομέα της ελαιοκομίας.

•Συμμετέχουν σε αυτήν επιχειρηματίες από όλα τα στάδια παραγωγής, ελαιοποίησης, τυποποίησης, εμπορίου κ.λπ.

•Αποτελεί τη μοναδική ευκαιρία ενημέρωσης των ελαιοπαραγωγών, των ελαιοτριβέων και των τυποποιητών ελαιολάδου και επιτραπέζιας ελιάς για τις τελευταίες εξελίξεις στην τεχνολογία. Η έκθεση τελεί υπό την αιγίδα του ΟΠΕ, της ΕΝΑΕ και όλων των φορέων του κλάδου, ΠΑΣΕΓΕΣ, ΣΕΒΙΤΕΛ, ΕΣΒΙΤΕ, ΣΕΛΕ, ΣΥΔΑΣΕ, ΓΕΣΑΣΕ, ΠΣΕ, ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΞΑΓΩΓΕΩΝ ΚΡΗΤΗΣ, της ΠΟΕΣΕ και της Λέσχης Φίλων Ελαιολάδου ΦΙΛΑΙΟΣ.

46

TETXOS 23.indd 46

5/4/09 3:33:05 PM

Δεν βρίσκετε το i CookGreek; ΓΙΝΕΤΕ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΣ! Το i CookGreek θα φτάνει κάθε μήνα στο σπίτι ή το γραφείο σας. Επιλέξτε τη συνδρομή που επιθυμείτε: εξάμηνη 20 ευρώ - ετήσια 35 ευρώ. Καταθέστε τα χρήματα της συνδρομής στο λογαριασμό 5015-032036-118 της Τράπεζας ΠΕΙΡΑΙΩΣ και στείλτε φωτοτυπία της απόδειξης κατάθεσης στο fax: 210-6981471. Εναλλακτικά, στείλτε ταχυδρομική επιταγή στη διεύθυνση του περιοδικού. Ι COOK GREEK Μυλοποτάμου 4-6 ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ 11526 Δώστε τα στοιχεία σας τηλεφωνικά στο 210-6994753 ή μέσω e-mail: info@icookgreek.com και το περιοδικό θ’ αρχίσει να σας αποστέλλεται αμέσως, ξεκινώντας από το τεύχος που επιθυμείτε.

Έδρα Λ. Δημοκρατίας 48, Δροσιά Γραφεία – Αποθήκες Μυλοποτάμου 4-6, Αμπελόκηποι Τηλέφωνο: 210-6994753 Fax: 210-6981471 www.icookgreek.com info@icookgreek.com Κείμενα και φωτογραφίες που αποστέλλονται στην εφημερίδα για δημοσίευση δεν επιστρέφονται. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση όλου ή μέρους της ύλης χωρίς την έγγραφη άδεια της εκδότριας εταιρείας. Η άποψη των συντακτών δεν είναι απαραίτητα άποψη της Διεύθυνσης του περιοδικού.

Ψάχνετε το iCookGreek; Ψάξτε το στα σωστά μέρη! ΑΤΤΙΚΗ Σταθμός ΗΣΑΠ Μοναστηράκι Μετρό Σύνταγμα Μετρό Μέγαρο Μουσικής Μετρό Εθνική Άμυνα

www.icookgreek.com

TETXOS 23.indd 47

ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΑΒ CITY / Γαλάτσι (Καραϊσκάκη 19 και Βαλαωρίτου), Ιλίσια (πεζόδρομος Νυμφαίου & Λαοδικείας),Κυψέλη (Φαιδριάδων 4-6), Μαρούσι (Β. Αλεξάνδρου 18 & Πλουτάρχου), Μεταμόρφωση (Πεύκων 26), Πειραιάς (Νικήτα 14), Κέντρο (Μαυρομιχάλη 157 & Διγενή Ακρίτα), Χαλάνδρι (Χίου 5355), Γκύζη (Βαρβάκη 22-26), Ανάβυσσος (Λ. Σουνίου και Καραμανλή 2). ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ COOK SHOP / Αιγάλεω (Σμύρνης 42), Ά. Γλυφάδα (Γούναρη 118), Βριλήσσια (Λ. Πεντέλης 39 Α), Γαλάτσι (Βεΐκου 32), Γλυφάδα (Λαζαράκη 33), Ηλιούπολη (Σοφοκλή Βενιζέλου 27), Καλλιθέα (Ελ. Βενιζέλου 136), Κέντρο Αθήνας (Πανεπιστημίου 41, στοά Νικολούδη), Κολωνάκι (Ηροδότου 26), Λ. Πεντέλης (Λ. Πεντέλης 12-14), Μαρούσι (Διονύσου 24), Ν. Ερυθραία (Ελ. Βενιζέλου 155), Ν. Μάκρη (Λ. Μαραθώνος 80), Ν. Σμύρνη (Ομήρου 46), Παγκράτι (Φιλολάου 60), Πειραιάς (Ηρώων Πολυτεχνείου 31), Χαλάνδρι (Α. Παρασκευής 33 & Αριστοφάνους), Αμπελόκηποι (Λεωφ. Κηφισίας 38 & Κορίνθου), Περιστέρι (ΡΟΥΣΒΕΛΤ 9 & ΑΙΜΙΛΙΟΥ ΒΕΑΚΗ), Πετρούπολη (25ηs ΜΑΡΤΙΟΥ 165). ΕΜΠΟΡΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ / Golden Hall (Λεωφ. Κηφισίας 37α, Μαρούσι), Attica (Πανεπιστημίου 9), THE MALL (Α. Παπανδρέου 35), Avenue (Λεωφ. Κηφισίας 41-47), NOTOS GALLERIES (Πλατεία Κοτζιά, Αθήνα), Hondos - Γλυφάδα (Α. Κωνσταντίνου 2 και Λαζαράκη), Hondos - Καλλιθέα (Ελ. Βενιζέλου 108-110), Hondos - Ομόνοια (Πλατεία Ομονοίας 4), Hondos - Πειραιά (Τσαμαδού και Εθν. Αντιστάσεως), Hondos - Ερμού (Ερμού 39 και Ευαγγελιστρίας 2). ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ / Hilton Αίθριο (Βασ. Σοφίας 46), Hilton Oasis Pool Bar (Βασ. Σοφίας 46), Chef in Love - Βιβλιοπωλείο Γαστρονομίας (Χαριλάου Τρικούπη και Φειδίου 2), Chef in Love - Πολυχώρος Γαστρονομίας (Εστίας 10, Αμπελόκηποι), Βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης (Κων/νου Παλαιολόγου 2, Ν. Σμύρνη), Βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ (Σταδίου 24), Βιβλιοπωλείο ΠΑΤΑΚΗ (Ακαδημίας 65), Βιβλιοπωλείο Μικρός Κοραής (Παπάγου 7, Χαλάνδρι), Μουσείο Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη (Καρυάτιδων 4Α & Καλλισπέρη 12, Ακρόπολη), Βαρούλκο (Πειραιώς 80), Πιλ Πουλ (Αποστόλου Παύλου 51, Θησείο), Γιορτή Μπαξεβάνη (Τέρμα Ιεράς Οδού, Δαφνί-Χαϊδάρι), Kuzina (Αδριανού 9, Θησείο), Fragma (Λίμνη Μαραθώνα, 6 χλμ. από Αγ. Στέφανο), Μπέρδεμα (Βασιλίσσης Αμαλίας 20, Κηφισιά), Μέλι (Εθν. Αντιστάσεως 4, Καισαριανή), Κανέλα (Κωνσταντινουπόλεως 70, Γκάζι), Rosebud (Σκουφά 40 και Ομήρου, Κολωνάκι), Hell’s Kitchen (Κλεισθένους 13, πλ. Κοτζιά), Υποβρύχιο (Ασκληπιού 53 και Αραχόβης), Capital (Λεωφ. Κηφισίας 118Α, Αμπελόκηποι), Βασιλόπουλος delicatessen (Σταδίου 19), Brazita (Πλ. Ομονοίας 6 και Γ΄ Σεπτεμβρίου) ΓήΟινος (Αγ. Παρασκευής 55, Χαλάνδρι), Μεσογαία (Νίκης 52 και Κυδαθηναίων), Πανδαισία (Αγ. Ιωάννου 23Β, Αγ. Παρασκευή), Το Παντοπωλείον (Σοφοκλέους 1 και Αριστείδου 11), Φούρνος Σπύρου (Λ. Πεντέλης 55, Χαλάνδρι), Ελληνικά Καλούδια (Χατζηχρήστου 8, Ακρόπολη), Al Milanese (Ξενοκράτους 49, Κολωνάκι), Το Στάχυ (Σπύρου Τρικούπη 12, Εξάρχεια), Το Θυμάρι του Στρέφη (Καλλιδρομίου 32, Νεάπολη). ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ COOK SHOP / Κέντρο Θεσσαλονίκης (Τσιμισκή 23), Πανόραμα (Αναλήψεως 3), Εμπ. Κέντρο COSMOS (11ο χλμ. Θες/νίκης-Μουδανιών), Θερμαϊκός (HONDOS SENTER)(Λ.ΓΕΩΡΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ 84). ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ / Βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ (Αρισ τοτέλους 7), Βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης (Νίκης & Γούναρη 1 και Εθνικής Αντιστάσεως 131), Βιβλιοπωλείο Παπασωτηρίου (Τσιμισκή 87 & Γρ. Παλαμά 3), «Αγιολί» (Πλατεία Αριστοτέλους, ισόγειο «Ηλέκτρα Παλλάς»), «Bio» (Μητροπολίτου Ιωσήφ 6), «Β»Βυζαντινό Μουσείο (Γ’ Σεπτεμβρίου 2), «Calendari» (Οπλοποιού 1 & Κατούνη, Λαδάδικα), «Ζύθος Ντορέ» (Τσιρογιάννη 7, Λευκός Πύργος), «Ζύθος» στα Λαδάδικα (Κατούνη 5), «Meat me» (Ερμού 24-26, Στοά Μοδιάνο), «Μόλυβος» ( Ίωνος Δραγούμη 31 & Καπποδιστρίου), «Πανελλήνιον» (Σαλαμίνος 4, απέναντι από το ξενοδοχείο Mediterranean), «YaMas» (Λ. Νίκης 15). ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΕΛ Λ ΑΔΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ COOK SHOP / Αγρίνιο (Πλατεία Σουλίου), Βόλος (Ερμού & Σκεδεράνη), Ιωάννινα (Hondos) (28ης Οκτωβρίου 39), Κατερίνη (Τσιμισκή 6), Κεφαλλονιά (Σιτεμπόρων 77, Αργοστόλι), Κοζάνη (Μεγ. Αλεξάνδρου 13), Κως (Πλ. Κονίτσης/Ζερβάνου), Κόρινθος (Κύπρου 65), Λαμία (Χατζοπούλου 9), Λάρισα (4ο χλμ. Λ. Κων/νου Καραμανλή), Λειβαδιά (Μπουφίδου 24), Μύκονος (Αργ ύραινα Μυκόνου), Μυτιλ ήνη (Ερμού 35), Ναύπλιο (Άργους 29), Ξάνθη (Βενιζέλου 100Α), Πάρος (Περιφερειακός Παροικιάς), Πάτρα (Kολοκοτρώνη 19-23), Πρέβεζα (Μπιζανίου 7), Ρόδος (25ης Μαρτίου 22), Σέρρες (Χατζηιακώβου 2), Σύρος (Χίου 11), Τρίκαλα (Γαριβάλδη 16), Τήνος (Τριών Ιεραρχών 13), Φλώρινα (Ταγμ. Φουλεδάκη 44), Χαλκίδα (Κριεζώτου 20), Χανιά (Σκαλίδη 70), Χίος (Φιλίππου Αργέντη 6). ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΑΒ CITY / Πάτρα (Ναυαρίνου & Παπαφλέσσα), Χαλκίδα (Νεοφύτου και Κοτοπούλη).

Μηνιαία δωρεάν εφημερίδα για την ελληνική κουζίνα που εκδίδεται και διευθύνεται από την iCookGreek ΕΠΕ. Διεύθυνση σύνταξης Αθανασίου Κωνσταντίνα athanasiou@icookgreek.com Τσαμουρά Χριστίνα tsamoura@icookgreek.com Διεύθυνση Πωλήσεων Μελιτσιώτης Γιώργος melitsiotis@icookgreek.com Συντακτική ομάδα Καστάνη Κάλλια Κοσμάς Πάνος Λαζάρου Λευτέρης Λαφαζάνη Νικόλ nlafazani@gmail.com Λιοναράκη Μυρσίνη Μακρυωνίτου Νικολέτα Παππή Βάσω pappi@icookgreek.com Πιέρρου Ντάνυ Τσόλκα Αλεξάνδρα Χατζημιχαήλ Στέλλα Φουντούλης Ηλίας Ειδικοί συνεργάτες Μαïντανοί Μακρυωνίτου Νικολέτα (κρασί) nikoletamak@yahoo.gr Ναθαναήλ Δημήτρης (Ομάδα Αιγοπρόβατο) aigoprovato@icookgreek.com Παπαγεωργίου Δημήτρης (Ομάδα Αιγοπρόβατο) aigoprovato@icookgreek.com Τσιούνης Γιάννης (Ταινίες, μουσική) Φωτογράφοι Δρακόπουλος Γιώργος Καραηλίας Γιώργος Κωστάκης Σταύρος Λαφαζάνη Βίκη Λεπίδας Γιάννης Λάτσης Μιχάλης Άκης Ορφανίδης Food styling Αγάλλου Λίντα Brown Dawn Webb Tina Διόρθωση Κοσμάς Πάνος Συντονισμός Χειμωνάκη Γωγώ Client service Κλειώ Καμπούρη Καλλιτεχνική διεύθυνση Mouse Graphics Τσακνάκης Γρηγόρης www.mousegraphics.gr Creative director Ξενάκης Γιάννης Creative media Adam Begge Υπεύθυνος Λογιστηρίου Ζαμάνης Διονύσης Τηλ: 210 6202894 Fax: 210 6202895 zamanis_d@hol.gr Εκτύπωση-Βιβλιοδεσία Εκτυπωτική Αττικής

5/4/09 3:33:24 PM