ICOOKGEEK - SEPTEMBER 09

Τ. 2 6

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 09

ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ

12 συνταγές σπιτικής κουζίνας No meat today Να μη λείψει ποτέ το βύσσινο

λιώνουν στο στόμα...

Τελευταίο πλοίο για Μύκονο και Σαντορίνη COOKING REALITIES Food for thought Αν ήταν η γρίπη ψώρα… Μια μέρα στο Μουσείο Οίνου COOK N’ ROLL Οι καλύτερες σχολικές συνταγές

μμμμμ....

www.icookgreek.com

RULE A KINGDOM AS THOUGH YOU WERE COOKING A SMALL FISH -DON’T OVERDO IT LAO TSE, 6os π.Χ αιω.

EDITORIAL

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Τέρμα το βύσσινο Μια φίλη από τη Φινλανδία, με όνομαγλωσσοδέτη και αμιγώς vegan διατροφικές συνήθειες, με είχε ρωτήσει κάποτε, καθώς έ κοβα αν υπόμονα το κομματάκι μιας ζουμερής μοσχαρίσιας: «Μα καλά, δεν έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί στο νοσοκομείο, για οποιονδήποτε λόγο και να μπεις, το πρώτο πράγμα που σου κόβουν είναι το κρέας;». Όχι δεν είχα, αλλά τότε με προβλημάτισε. Δέκα χρόνια μετά βέβαια και με εκατοντάδες επιστημονικές έρευνες στο χέρι, νομίζω πως πια ξέρω. Και μπορεί, παρ’ όλ’ αυτά, να μην είμαι διατεθειμένη ως άλλη Lydia Guevara –ναι, ναι, η εγγονή του Che– να ζωστώ καρότα, να υψώσω τη γροθιά μου και να προσχωρήσω στη Χορτοφαγική Επανάσταση, που με καλεί η PETA, φωνάζοντας Viva la Vegolution, όμως καλοβλέπω την No Meat Today πρόσκληση της Άρτεμης Τζίτζη. 3-4 φορές την εβδομάδα αποχή από το κρέας θεωρώ πως είναι κάτι που αξίζει να δοκιμάσουμε. Ειδικά όταν η Άρτεμη υπόσχεται συνταγές πεντανόστιμες –καμιά σχέση με τις …κλινικές που λέγαμε– εύκολες και γρήγορες. Τρώγοντας σπιτική πράσινη κουζίνα ίσως μάλιστα μας έρθει ρθει και πιο ελαφρύ το τηλεοπτικό μενού του χειμώνα. Έντρομοι, οι σύμβουλοι προγράμματος, μπροστά στον οδοστρωτήρα «Κάτι Ψήνεται», που ισοπέδωσε το τηλε-κύρος «έγκριτων δημοσιογράφων και διαπρεπών πολιτικών αναλυτών», βγαίνουν στην αντεπίθεση …κοτσάροντας ένα μαχαιροπίρουνο σε κάθε ζώνη. Τα cooking-realities που είδαμε μέχρι τώρα περιλαμβάνουν όλα τα «σιγουράκια» της AGB: κυρίους που ψάχνουν τις κρεβατοκάμαρες των κυριών, καταστηματάρχες στα πρόθυρα αυτοκτονίας, σεφ ικανούς να λένε «shit» και «what the fuck» 6 φορές στα 30 δευτερόλεπτα, ίντριγκες, καβγάδες, ξεκατινιάσματα και –βέβαια– μια ατμίζουσα κατσαρόλα στο βάθος για φόντο. Το πώς και το γιατί γεμίσαμε συνταγές σηκώνει πολλή κουβέντα. Η Κάλλια Καστάνη κάνει την αρχή... Θα θυμάστε τον Έναν εκείνο Φίλο μας, που τους προηγούμενους μήνες μας γύριζε πίσω στις τελευταίες μέρες της αθωότητας. Συνεπής στο ραντεβού του –άργησε μόνο 24 ώρες, γεγονός που πρέπει να θεωρηθεί αστικός άθλος, σε μια Αθήνα με ανοιχτά πλέον τα σχολεία– παρέδωσε το τρίτο και τελευταίο μέρος του Βύσσινού του. Ο έφηβος Θάνος και η Μαίρη- που-ακούει-κι-αυτήnew wave πάνε (επιτέλους) στο ποτάμι… Εκείνος θα αποχαιρετίσει τρυφερά τον κόσμο του αγοριού και εμείς μαζί του το καλοκαίρι μας. Όσο για εκείνη… «ας είναι καλά όπου κι αν βρίσκεται, ό,τι κι αν ψηφίζει».

Editorial................................................................................................... 3 Τέρμα το βύσσινο Hungry Editor’s Choice.......................................................................... 4 Τα γευστικά κολλήματα του μήνα Καιροί και ήθη......................................................................................... 6 food for thought Looking back............................................................................................ 8 Να μη λείψει ποτέ το βύσσινο Ελληνική ΠΟΠ σκηνή............................................................................. 9 Πιπεριές Φλωρίνης: τι μεζές! Τελευταίο πλοίο....................................................................................... 10 ...για Μύκονο και Σαντορίνη Εδώ Θεσσαλονίκη................................................................................... 12 Μια μέρα στο Μουσείο Οίνου Mamma Mia............................................................................................. 16 Αν ήταν η γρίπη ψώρα 6+Έξι......................................................................................................... 17 12 συνταγές ελληνικής κουζίνας, από την Κωνσταντίνα Αθανασίου Mix ’n match............................................................................................ 32 Ποιο κρασί να ανοίξουμε, Νικολέτα; No meat today.......................................................................................... 33 Όσα πρέπει να ξέρουμε για να υιοθετήσουμε ένα πιο healthy life style Αλκοτέστ................................................................................................... 38 Cocktails and dreams Τα καλά της πόλης.................................................................................. 40 Ό,τι καλό σύμβαίνει εκεί έξω Eating out................................................................................................. 41 Απόψε βγαίνουμε για φαΐ Μαϊντανοί.................................................................................................. 43 Πάλι αυτοί μπροστά μας; Pantopolion.............................................................................................. 44 Απ’ όλα έχει η αγορά Cook ’n Roll.............................................................................................. 46 Ακούει μαγειρεύοντας και βλέπει τρώγοντας ο Γιάννης Τσιούνης Ταυτότητα.................................................................................................. 47 Ποιοι, αλήθεια, είμαστε εμείς και πού μας βρίσκετε

Η 24χρονη εγγονή του Che Guevara, Lydia, φωτογραφίζεται φορώντας μόνο το θρυλικό μπερέ, ζωσμένη με καρότα εν είδει φισεκλικιών και τη γροθιά της υψωμένη. Περισσότερα για τη νέα διεθνή καμπάνια της PETA «Join the vegetarian revolution» στο www.icookgreek.com

3

HUNGRY EDITOR’S CHOICE

Της Νικολέτας Μακρυωνίτου Φωτό: Άκης Ορφανίδης

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΙΣ «ΛΕΠΤΕΣ ΓΕΥΣΕΙΣ»

STIR FRY SAUCE ΣΤΑ ΓΡΗΓΟΡΑ!

ΓΙΔΙΝΟ ΚΕΦΑΛΟΤΥΡΙ ΜΕ ΠΙΠΕΡΙ

Το περιποιημένο μίνι delicatessen της Πεύκης διοργανώνει τακτικές εκδηλώσεις γευστικών δοκιμών, ανανεώνοντας την γκάμα τους με λαχταριστές λιχουδιές που ομιλούν την γαλλικήν. Τούτη τη φορά μας προσκαλούν σε μια απογευματινή γευσιγνωσία για να ανακαλύψουμε τα προϊόντα και τα κρασιά της νέας σεζόν, που προέρχονται, όπως πάντα, από διάφορες περιοχές της Γαλλίας. Ο Γάλλος σεφ Dominique Perrot θα βρίσκεται εκεί για να μας κατευθύνει και να μας δώσει πολύτιμες οδηγίες … χρήσεως. Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Οι ανατολίτικες γεύσεις με ταξιδεύουν σε μαγευτικές πολιτείες κι ο εξωτισμός που εκπέμπουν, με γοητεύει και μου ξυπνάει την τάση για φυγή. Είναι αλήθεια πως συνήθως σκαρώνω μόνη τις σάλτσες για τα γλυκόξινα πιάτα που φτιάχνω στο σπίτι. Και όταν δεν έχω το χρόνο και καταλήγω σε σαλάτες του εμπορίου, είναι σαν να ρίχνω νερό στο κρασί μου. Κι αυτό όχι γιατί δεν βρίσκω νόστιμες ετοιματζήδικες σάλτσες στα σούπερ μάρκετ και τα delicatessen, αλλά διότι οι περισσότερες από αυτές είναι υπερβολικά φορτωμένες με Ε κι ένα σωρό άλλα, αγνώστου ταυτότητος χημικά συστατικά. Έτυχε να ανακαλύψω πριν καιρό τη συγκεκριμένη σάλτσα της Blue Dragon, μια Shanghai Style έτοιμη σάλτσα για stir fry, η οποία στη μεγάλη λίστα των συστατικών της -ως συνήθως σε αυτού του είδους τις sauce- περιλαμβάνει απολύτως κατανοητά σε εμένα υλικά. Έτσι τη δοκίμασα χωρίς να αγχώνομαι, διαπιστώνοντας πως και πολύ αρωματική είναι και ισορροπημένη, με μια μέτρια πυκνότητα στην υφή της, με το δαμάσκηνο να παίρνει το προβάδισμα από το τζίντζερ και τα μπαχαρικά. Στο στόμα είναι βέβαια αρκετά γλυκιά, αλλά αυτό ρεγουλάρεται με μαεστρία από την οξύτητα και τη διακριτική της αλμύρα. Η σάλτσα αυτή μου έλυσε τα χέρια σε πάμπολλες περιπτώσεις: με διάφορα λαχανικά σε vegetarian style, με χοιρινό, μοσχάρι ή κοτόπουλο, αλλά και με πάπια και με γαρίδες.

Να ένα τυράκι αποκλειστικά για τους λάτρεις του πικάντικου. Σε όσους αρέσει η ξεχωριστή, αιχμηρή γεύση του «μαύρου χρυσού», θα απολαύσουν τους τραγανούς κόκκους του που σπάνε απελευθερώνοντας τη θέρμη κα την καυστικότητά τους, σε συνδυασμό με τη βελούδινη γεύση του τυριού. Πολύ πιο μαλακό στην υφή από τα περισσότερα κεφαλοτύρια, έ χει βουτυράτη γεύση, αρώματα ξηρών καρπών και γάλακτος, κι ήπια αλμύρα, ενώ οι κόκκοι του πιπεριού τού χαρίζουν ξεχωριστή σπιρτάδα. Είναι οπωσδήποτε ένα επιτραπέζιο τυράκι, που θα το απολαύσουμε είτε μεταξύ άλλων μεζέδων για το τσίπουρο ή το κρασί μας είτε σαν ορεκτικό ενός παραδοσιακού ελληνικού γεύματος. Ξεφλουδίστε και κόψτε πλάι του μια ώριμη ντομάτα, για να κοντρολάρετε τη κάψα.

Info: Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009, από τις 17.00 μέχρι τις 21.00 Πίνδου 22, Πεύκη/Τηλ 210-8024817/ www.leptesgefseis.gr

Info: Blue Dragon Sticky Plum Sauce, στα ράφια των σούπερ μάρκετ

4

Info: Το Mαντρί, Γράμμου 41 Βριλήσσια, 210-8030484

ΓΛΥΚΑΝΙΣΟΣ ΛΟΥΣΜΕΝΟΣ ΣΤΗ ΣΟΚΟΛΑΤΑ

CHANTERELLES, ENOKITAKE ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΦΡΕΣΚΑ ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ

Ένας συνδυασμός που από μακριά μοιάζει ασύμβατος. Κάτω όμως από τον μεγεθυντικό φακό της γεύσης διαπιστώνει κανείς πως πρόκειται για ένα γαργαλιστικό, σχεδόν ευφυές πάντρεμα. Φαίνεται πως η ξεχωριστή, ιδιαίτερη γεύση της λευκής σοκολάτας δεν απέχει και τόσο από το μεθυστικό άρωμα του γλυκάνισου κι είναι δυο υλικά που μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά. Έτσι, όταν ο γλυκάνισος βρίσκεται στην αγκαλιά της καλής λευκής σοκολάτας της Bovetti, μια γκουρμέ αγάπη γεννιέται. Αν και τρώγονται ως έχουν, είναι όμορφα για να στολίσετε γλυκάκια, όπως μια τούρτα με φράουλες, πάβλοβα με φρούτα του δάσους, μους σοκολάτας ή φρούτων κ.ά.

Τα φρέσκα τραγανά μανιτάρια έχουν είτε ταμένους οπαδούς είτε φανατικούς εχθρούς. Εγώ ανήκω με πάθος στους πρώτους. Δεν ανέχομαι με τίποτα τα κονσερβοποιημένα υποκατάσ τατα και μόνο σ την ανάγ κ η υποχωρώ στην κατάψυξη. Τα αποξηραμένα είναι ένα άλλο κεφάλαιο -με εξαιρετικό ενδιαφέρον-, αλλά εκεί που η πανδαισία της γεύσης έρχεται να σε απογειώσει, είναι όταν απελευθερώνονται εκείνα τα εκρηκτικά αρώματα κι η πυκνή γεύση ενός ολόφρεσκου κριτσανιστού μανιταριού που σκάει στο στόμα. Δυστυχώς στην Αθήνα είναι δυσεύρετα κι η σπάνια απόλαυση της ζουμερής τους σάρκας είναι κάτι που συναντάμε μόνο σε κάποια εστιατόρια περιωπής. Ωστόσο, αν και δυσεύρετα, θα τα βρείτε σε κάποια καταστήματα και αξίζει τον κόπο να τα αναζητήσετε και να τα δοκιμάσετε σε πικάντικα, ανάμικτα σαγανάκια, ψητά στο φούρνο, σε σούπες ή με σκορδάτες σάλτσες για τις μακαρονάδες. Οι κανθαρέλες ή Chanterelles, οι τρομπέτες του θανάτου, τα Enokitake, τα Shitake, τα πορτομπέλο, τα καφέ μανιτάρια και οι δυσπρόσιτες οικονομικά τρούφες, είναι εκείνα που έχουμε τις περισσότερες πιθανότητες να συναντήσουμε στη φρέσκια μορφή τους πάντα ανάλογα με την εποχή.

Info: Διάθεση και εισαγωγή, Α. Σακιώτης, 210-7715447

Info: Στα σούπερ μάρκετ Μάκρο και στο μανάβικο του Ψυχικού, Κηφισίας 258, Φάρος Ψυχικού, 210-6740932 και 210-6778543. Στο Provence, Βασ. Γεωργίου Β´ 81, Γλυφάδα, 210-8981435 και στο Salumaio di Atene, Παναγίτσας 3 Κηφισιά, 210-6233934, θα βρείτε φρέσκιες τρούφες.

5

ΚΑΙΡΟΙ & ΗΘΗ

Της Κάλλιας Καστάνη

Food for thought Ναι, νομίζω πως μπορεί πια κανείς να το πει με σιγουριά: αν η μισή Ελλάδα κάνει εκλογές, η άλλη μισή μαγειρεύει. Ή, έστω, μαθαίνει να μαγειρεύει. Ανοίξτε την τηλεόραση: πρωί πρωί, την ώρα που οι περισσότεροι νοικοκυραίοι τραβάνε για τις δουλειές τους, κάνουν ουρά σε τράπεζες κι Εφορίες ή περιμένουν κάποιο σχολικό, στα πλατό ανάβουν οι φουφούδες. Εκεί, κατά τις δέκα και μισή, η κρίση, το ΕΤΑΚ, οι εκλογές καταποντίζονται σαν αόρατες φλουδίτσες αντίβ μες στο τρελό πανηγύρι της κατσαρόλας: τα καζάνια κοχλάζουν, οι σεφ κροταλίζουν τα μαχαίρια τους, αφιονισμένες νοικοκυρές στέλνουν mails στον Πάτρα και την Ντίνα Νικολάου να ρωτήσουν γιατί δε φουσκώνει η πίτα τους κι όλα τα προβλήματα του έθνους φυλλορροούν δίπλα σε ένα ματσάκι φρεσκοκομμένο μαϊντανό. Η Αργυρώ και ο Έκτορας είναι σταρ (αν ως «σταρ» ορίζεται η τηλεοπτική περσόνα που στα πάνελ την αποκαλούν μόνο με το μικρό της όνομα) τα μαγειρο-reality πολλαπλασιάζονται και οι τηλεκριτικοί πονοκεφαλιάζουν γιατί ο Χατζηνικολάου χάνει πόντους από την κολοκυθότουρτα και τον πουρέ κουνουπιδιού. Θέλετε κι άλλο; Ρίξτε μια ματιά τριγύρω: εν μέσω κρίσης τα επώνυμα ρεστοράν της πόλης ξεφυτρώνουν πιο γρήγορα και από τα άγρια ιταλικά porcini. H διεύθυνση κάθε νέου καλού «resto» διαδίδεται ταχύτατα και απολύτως εμπιστευτικά, σαν παράξενο μυστικό δόγμα και χιλιάδες «ζηλωτές» gourmet συρρέουν και στριμώχνον ται σε μακριές λίστες αναμονής. Σε μια εποχή χορτασμένη, το φαγητό δεν είναι ανάγκη, αλλά μέρος μιας «κουλτούρας» διατροφής που με τη σειρά της συνδέεται με ένα ολόκληρο lifestyle απόλαυσης και ευζωίας. Με τη σειρά τους, οι chefs είναι πια οι επίλεκτοι, οι ιεροφάντες της νέας θρησκείας του στιλ, που έχουν αναλάβει να οδηγήσουν το «κοπάδι» πότε εδώ και πότε εκεί. (Εξ ου και, όπως είναι ευνόητο, οι μεταγραφές των με γάλων chefs συζητιούνται περισσότερο κι από την απόκτηση του Κaka από τη Ρεάλ). Σήμερα έχουν αυξηθεί τα καταστήματα που πουλούν πράγματα που κάποτε δεν ξέραμε καν πως υπήρχαν, όπως π.χ. το τηγάνι παέλιας ή η αυγοθήκη βρασμού με ήχο. Ομοίως, πολλαπλασιάζονται και ξεπουλάνε οι κάθε είδους «τσελεμεντέδες», τα ειδικά περιοδικά και τα γαστριμαργικά ένθετα στις εφημερίδες. Στην Αγ γλία, άρθρα για τον Jamie Oliver, τον περίφημο «Naked Chef» του BBC (που τον περασμένο Απρίλιο μαγείρεψε για τους ηγέτες της συνόδου G20) και τον Gordon Ramsey του «Κitchen Nightmares» φιλοξενούνται στις κοινωνικές και τις οικονομικές σελίδες

6

λιώνουν στο στόμα...

έ γκριτων εφημερίδων – ερωτώμενοι, οι περισσότεροι πνευματικοί άνθρωποι δηλώνουν ανερυθρίαστα πως βρίσκουν απίστευτα αγχολυτικό «τον τρόπο που ο “Οli” κάνει το μαγείρεμα να φαίνεται τόσο εύκολο»! «Αγχολυτικό»: λέξη-κλειδί Προφανώς σε έ ναν κόσ μο βιασ τικό, χαοτικό και αβέβαιο, υπάρχει κάτι απλό, φιλικό και σίγουρο σε μια μπάλα ζυμάρι που φουσκώνει σε μια γωνιά ή σε μια σάλτσα με λάδι, κρεμμυδάκι, ντομάτα και πολλά, φρέσκα μυρωδικά. Η σιγουριά του αποτελέσματος και μια φυγή προς τα πίσω, στην ασφάλεια και τη θαλπωρή της αγκαλιάς, της οικογένειας, του στρωμένου κυριακάτικου τραπεζιού. Υπ’ αυτή την έν νοια, οι TV chefs δεν μαγειρεύουν απλώς: στην πραγματικότητα φουρνίζουν και ξεφουρνίζουν το «μυστικό» μιας χαμένης σπιτίσιας ευτυχίας, ξεναγώντας μας σε έναν κόσμο με υποκοριστικά, «ντοματίτσες», «κρεμμυδάκια», «πατατούλες» και «φαγάκια». Η τηλε-κουζίνα χάνεται, δεν είναι πια ένα inox σκηνικό με κατσαρόλες και τηγάνια, αλ λά μια παιδικ ή χαρά, ξέ χειλ η από τρυφερότητα. Ακόμα και στη χειρότερη εκδοχή της φτηνής, reality τηλεόρασης, η αίσθηση της οικειότητας παραμένει: η εικόνα μιας παρέας κοινών ανθρώπων γύρω από ένα τραπέζι, που καλοτρώει και παινεύει τη νοικοκυρά, αποπνέει κάτι βαθιά κι ανακουφιστικά γνώριμο: το αίσθημα μιας ανθρώπινης συνάντησης. Ο τηλεθεατής νομίζει πως κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη.

μμμμμ....

ΚΑΙΡΟΙ & ΗΘΗ

«Οι κοινοί άνθρωποι θέλουν μόνον άρτον και θεάματα».

(Junius Juvenalis, Ρωμαίος σατιρικός ποιητής, 1ος – 2ος αι. μ.Χ).

«Eγώ δεν δουλεύω στα σκατά!» (Έκτορας Μποτρίνι, chef και οικοδεσπότης της εκπομπής «Εφιάλτης στην Κουζίνα», 2009 μ.Χ.) Αντιστρόφως ανάλογα Το παράδοξο είναι πως αυτή η μανία για το «σπιτικό» φαγητό (ή έστω για κάτι που να του μοιάζει) εκδηλώνεται σε μια εποχή που ο προσωπικός χρόνος συντρίβεται και τα fast food deliveries κάνουν χρυσές δουλειές. Η Μοlly O’Neill, η περίφημη food columnists των New York Times Sunday Magazine, παρατηρεί εύστοχα πως όσο περισσότερα χρήματα διαθέτουν οι άνθρωποι για συσκευές και σκεύη μαγειρικής, τόσο λιγότερο μαγειρεύουν οι ίδιοι. Ατμομάγειρες, θαυματουργά πολυτηγάνια, γκριλιέρες και περίτεχνοι κόφτες μες στα κουτιά τους στοιβάζονται σε ράφια, μαζί με συνταγές μαγειρικής, αποκόμματα από περιοδικά, τετράδια συνταγών και gourmet ένθετα – γυαλιστερές υποσχέσεις μιας μελλοντικής απόλαυσης, φυλαγμένες για τη χρυσή μέρα ή στιγμή που ΘΑ έχουμε περισσότερο χρόνο. Έγινε και ταινία Απ’ την άλλη, υπάρχει σίγουρα κάτι βαθύτατα αισθαντικό στο αργό, ηδονικό τελετουργικό της art de la table. Ο έρωτας αλλά και η καρδιά και τα αισθήματα «ανθίζουν» χάρη στο καλό φαγητό - το σινεμά το κατέγραψε αυτό. Στη «Γιορτή της Μπαμπέτ», όπως και στο «Chocolat», η πρωταγωνίστρια γίνεται -είτε χάρη σε ένα μνημειώδες δείπνο είτε χάρη στα υπέροχα σοκολατένια γλυκά της- ο καταλύτης των μπλοκαρισμένων αισθημάτων μιας μικρής, συντηρητικής κοινότητας. Στο «The big night», ο σεφ Πρίμο εξασκεί την τέχνη της αισθησιακής μαγειρικής με τρόπο ώστε το φαγητό να γίνει η σκάλα που φέρνει όσους δοκιμάζουν τα πιάτα του πιο κοντά στο Θεό. Και στο «Σαν νερό σε ζεστή σοκολάτα», η ερωτευμένη Τίτα ανακατεύει ορτύκια, αγάπη και τριαντάφυλλα για να συνθέσει ένα αφροδισιακό πυροτέχνημα. Κάτι σαν το σεξ Ακόμα και στην καθημερινή κουβέντα, τροφή και έρωτας διασταυρώνονται διαρκώς, χάνονται μέσα σε «ζουμερά φαγητάκια», «αμαρτωλές μπουκίτσες», βουλιάζουν σε «παχύρρευστες σαλτσούλες» και «γλυκάκια» που «λιώνουν απολαυστικά στο στόμα». Η τηλεόραση (και ο Τύπος, οι εκδόσεις κ.λπ.) απλώς προσθέτουν σε όλα αυτά τη φαντασιακή απόλαυση και τη φευγαλέα αίσθηση του ακατόρθωτου: εκπαιδευμένοι επαγγελματίες εκτελούν σχολαστικά σειρά από ακριβείς κινήσεις- τεχνικές, για να φτάσουν σε ένα περίπλοκο αποτέλεσμα που «απογειώνει τις αισθήσεις» - ακριβώς, όπως στο σεξ. Συν το ότι, γενικά όλο το πράγμα δείχνει καλό, απευθύνεται σε μια βασική ανθρώπινη ανάγκη και, πιθανότατα, με λίγη άσκηση, θα μπορούσε να το κάνει ο καθένας - ακριβώς, όπως το σεξ. Δεν είναι

περίεργο που οι Άγγλοι έχουν επινοήσει το νεολογισμό «gastroporn», στον οποίο είχαμε αναφερθεί σε παλιότερο άρθρο του ICG («η προετοιμασία, το μαγείρεμα, η γεύση και η κατανάλωση μιας τροφής, αποκλειστικά για ηδονοβλεπτική ευχαρίστηση, ξεκομμένη από τη φυσική πραγματικότητα») για να εξηγήσουν πώς το κλασικό και το γαστρονομικό πορνό συναντιούνται στα χωράφια της φαντασίωσης. «Δημιουργούμε αυτό τον αισθησιακό κόσμο λαγνείας και σε ‘‘τραβάμε’’ να μπεις μέσα», δηλώνει απερίφραστα ο Bob Tuschman, διευθυντικό στέλεχος του πασίγνωστου Food Network, με πάνω από 90 εκατομμύρια τηλεθεατές. «Είναι ένας όμορφος, ιδανικός κόσμος. Ποιος δεν θα ήθελε να είναι κομμάτι του;» Σε όλα τα παραπάνω προσθέστε και την ενοχή: στον light κόσμο της ανελέητης δίαιτας, ένα ζουμερό πιάτο ή μια σοκολατίνα δημιουργεί το ίδιο ανομολόγητο αίσθημα λαχτάρας και απώθησης που θα ‘νιωθε μια προσκοπίνα στην έπαυλη του Playboy. Και οι TV- chefs, εν πολλοίς, «ταΐζουν» τον ίδιο πόθο: βλέπε, επιθύμησε, αλλά μην αγγίζεις. Η τροφή είναι το νέο ερωτικό μας απωθημένο.

Μήλο δαγκωμένο Φυσικά, αν θέλουμε να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, πρέπει να πούμε πως τίποτα απ’ αυτά δεν είναι καινούργιο. Με ένα μυστήριο τρόπο, από την αρχή του κόσμου η λαιμαργία και η λαγνεία φιγουράρουν στην κορυφή της κλίμακας των αμαρτιών της σάρκας. Για τους χριστιανούς, ας πούμε, οι γαστρονομικές απολαύσεις ήταν εξαρχής συνδεδεμένες με τις σεξουαλικές: το αμάρτημα του Αδάμ και της Εύας φτάνει στη χριστιανική παράδοση μέσω της ιστορίας του μήλου. Ο ασκητισμός, που στήριξε τη φιλοσοφία του κυρίως στο τελετουργικό της νηστείας, τι άλλο είναι παρά η αντίθεση στη λήψη τροφής, που θεωρούνταν λίγο πολύ αμάρτημα των αισθήσεων; Η αποχή από το φαγητό -και μαζί και η ερωτική αποχήαποθεώθηκε από τους ανθρώπους της Εκκλησίας σαν μια «πνευματική» επιλογή, σαν μη-φιληδονία. Σημειωτέον, πως το αμάρτημα της λαιμαργίας καταδικάζεται και σε άλλες κουλτούρες πλην της χριστιανικής. Σε όλο τον ελληνικό κόσμο η λαιμαργία ήταν συνδεδεμένη με τις απολαύσεις της σάρκας που εμπόδιζαν την τήρηση του μέτρου, της υπέρτατης αρετής. Τροφή, ερωτισμός και ηδονή «παντρεύονται» πάν τα σ τη μυθολογία των βακ χικών γιορτών, όπως και στο τελετουργικό των αρχαϊκών συμποσίων και των ρωμαϊκών οργίων. Και όχι τυχαία. Στα «Τρία δοκίμια πάνω στη σεξουαλική θεωρία» ο Φρόιντ

επιβεβαιώνει πως κάθε μορφή επαφής των υγρών του στόματος έχει υψηλό βαθμό σεξουαλικότητας - άρα, εξηγεί ο πατέρας της ψυχανάλυσης, μπορούμε να μελετήσουμε τον ερωτισμό και την προσωπικότητα κάποιου παρατηρώντας τη σχέση του με το στόμα του. Στο βιβλίο της «Αφροδίτη», η Ιζαμπέλ Αλιέντε εξηγεί πως «η λαιμαργία και η λαγνεία, που τόσες τρέλες μας βάζουν να κάνουμε, έχουν την ίδια προέλευση: το ένστικτο της επιβίωσης. Η σχέση ανάμεσα στο φαγητό και την αισθησιακή απόλαυση είναι το πρώτο πράγμα που μαθαίνουμε όταν γεννιόμαστε. Η αίσθηση του βρέφους πιασμένου από τη ρώγα, βυθισμένου στη θέρμη και τη μυρωδιά της μητέρας του, είναι πέρα για πέρα ερωτική και αφήνει μια άσβεστη σφραγίδα στην υπόλοιπη ζωή. Από το θηλασμό μέχρι το θάνατο, η τροφή και το σεξ έχουν την ίδια σημασία…» Έχουν σημασία άραγε όλα αυτά; Ναι, αν παραδεχτούμε πως -με τηλεόραση ή χωρίς τηλεόραση- η όρεξη και το σεξ είναι οι μεγάλες κινητήριες δυνάμεις της Ιστορίας. Διατηρούν και αναπαράγουν το είδος, προκαλούν πολέμους, γεννούν τραγούδια, επηρεάζουν τις θρησκείες, τους νόμους και την τέχνη. Ολόκληρη η δημιουργία είναι μια αδιάκοπη διαδικασία χώνεψης και γονιμότητας, όλα απλοποιούνται σε μικρούς οργανισμούς που καταβροχθίζει ο ένας τον άλλο, καθώς πολλαπλασιάζονται, πεθαίνουν, λιπαίνουν τη γη και ξαναγεννιούνται «μεταμορφωμένοι». Επομένως, είναι μοιραίο τα επιτόκια, οι φόροι, το δημόσιο χρέος και η κρίση του συστήματος να ξύνουν τον πάτο του τσουκαλιού μας. Ας μην ξεχνάμε πως η μεγάλη ιστορία του κόσμου γράφεται πάντα ανάλογα με το ποιος τρώει και το ποιος τρώγεται…

7

LOOKING BACK

Ενός Φίλου

Να μη λείψει ποτέ το βύσσινο Συνέχεια από τα προηγούμενα: Ο έφηβος Θάνος είναι αναγκασμένος να περάσει τις διακοπές στο χωριό των γονιών του. Εκεί, την ώρα μάλιστα που συμβάλλει στην παρασκευή γλυκού βύσσινου, συναντάει μετά από πολλά χρόνια τη μακρινή ξαδέρφη του Μαίρη. Η παρουσία της Μαίρης, που είναι κι αυτή οπαδός του New Wave, ταράζει τον Θάνο. Τα βύσσινα σκορπίζονται στην αυλή. Ευτυχώς, όμως, το ατύχημα γίνεται αφορμή για εμβάθυνση της γνωριμίας με τη Μαίρη. Οι δύο έφηβοι ξεκουκουτσιάζουν μαζί βύσσινα ακούγοντας new wave. Η γνωριμία σιγά σιγά μετατρέπεται σε αμοιβαία τρυφερότητα και δίνουν ραντεβού την επόμενη μέρα για να πάνε στο ποτάμι. Όπως βέβαια τα περισσότερα πράγματα στη χώρα μας, το ποτάμι δεν ήταν ακριβώς ποτάμι. Για την ακρίβεια ήταν πολύ περισσότερο ένα ψοφοδεές ρυάκι του οποίου το νερό έφτανε μέχρι τους αστραγάλους σου. Αν πήγαινες από κροκάλα σε κροκάλα μπορούσε να το διασχίσεις όλο μέχρι τα βράχια του βουνού, χωρίς να βραχείς καθόλου. Το χειμώνα, βέβαια, το βουνό κατέβαζε νερό και οι κροκάλες βυθίζονταν. Αλλά όσο και να φουσκώσει, το ρυάκι εντέλει παραμένει πάντοτε ρυάκι. Εντούτοις, η κάπως μίζερη πραγματικότητα ουδόλως πτοούσε τους κατοίκους του χωριού να αποκαλούν το ρυάκι ποτάμι, δηλαδή κάτι ανάλογο του Ρήνου και του Βόλγα, προφανώς γιατί σε ένα χωριό με την ιστορία του δικού μας δεν θα μπορούσε να αντιστοιχεί ένα ρυάκι, ούτε καν ένα μεσαίος παραπόταμος, αλλά μοναχά ένα πραγματικό ποτάμι. Έτσι είναι ο τόπος μας: έχει ροπή στο μεγαλείο, σε πείσμα πολλές φορές των πραγματικών συνθηκών. Το επόμενο πρωί της βυσσινομαχίας, συναντηθήκαμε, λοιπόν, με τη Μαίρη και είπαμε να κινήσουμε για το ποτάμι. Οφείλω να ομολογήσω ότι αυτούς τους περιπάτους στο ποτάμι, που συνιστούσαν τη βασική, ουσιαστικά τη μόνη δηλαδή, τουριστική ατραξιόν του χωριού, πάντοτε τους σιχαινόμουν. Όχι μόνο δεν είχαν κάτι το ιδιαίτερο έτσι και αλλιώς, αλλά λόγω και της πολλαπλής επανάληψής τους, με την πάροδο των ετών είχαν καταντήσει βασανισ τικά ανιαροί. Αυτή τη φορά, όμως, ήταν διαφορετικά: δεν κρατιόμουν μέχρι να έρθει η ώρα που θα μπορούσα επιτέλους να περπατήσω στις όχθες του περήφανου ποταμιού μας. Το αξιοσημείωτο είναι ότι δεν το έβλεπα σαν θυσία χάριν της ωραίας Μαίρης. Το ήθελα! Το ήθελα σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που δεν έκλεισα μάτι την προηγούμενη νύχτα. Από τότε την έχω ξανασκεφτεί πολλές φορές αυτή τη σχετιζόμενη με τους έρωτες μεταμόρφωση των προτιμήσεών μου. Γιατί κατά καιρούς για διάφορες ωραίες έχω γίνει μέλος του Συλλόγου Φίλων της Λυρικής Σκηνής, έχω κάνει τζόγκινγκ δύο φορές την εβδομάδα

8

για τρεις ολόκληρους μήνες, ακόμα και σε διαδήλωση αναρχικών έχω κατέβει, φορώντας μάλιστα κουκούλα. Και όχι μόνο αυτά, αλλά και άλλα πολλά, τα οποία δεν τα έκανα αγγαρεία, αλλά τα φχαριστιόμουν, γιατί μάλ λον δεν υπάρχει τίποτα πιο ενδιαφέρον από το να σε αφήνουν οι ωραίες να μπαίνεις, έστω και για λίγο, στη ζωή τους, να σου επιτρέπουν να δοκιμάσεις, έστω και λίγο, όσα τους αρέσουν. Στο δρόμο για το ποτάμι, έπρεπε πρώτα να ανηφορίσεις τη δημοσιά, να μη συνεχίσεις στη στροφή αριστερά, αλλά να στρίψεις δεξιά στα χωράφια του κυρίου Τάκη που ήταν πολύ καλός άνθρωπος και πατριώτης, και μάλλον γι’ αυτό τον είχαν διορίσει κοινοτάρχη το 1967 και στη συνέχεια να κατηφορίσεις το μονοπάτι. Εκεί λοιπόν στο δρόμο για το Βόλγα της ιδιαίτερης πατρίδας μου, βρέθηκα αντιμέτωπος για πρώτη ίσως φορά με τα δύο βασικά ερωτήματα της ζωής: Πρώτον, τι να συζητήσω μαζί της ώστε να με θεωρήσει ενδιαφέροντα και πνευματώδη; Δεύτερον, πώς να μεθοδεύσω την κατάσταση ώστε να μη μείνουμε στον περίπατο, αλλά να γίνει η μέρα μας πιο ενδιαφέρουσα και πνευματώδης; Αν και από τότε έχω δώσει πάμπολλες απαντήσεις στα δύο μεγάλα ερωτήματα, εντούτοις, στην πραγματικότητα παραμένουν (για φτωχούς σαν εμένα δηλαδή) πάντοτε αναπάντητα. Διότι η επιτυχία της εκάστοτε απάντησης ουδόλως εγγυάται και μια εξίσου ευτυχή επανάληψη. Όσες εμπειρίες και αν αποκτήσεις, τα ερωτήματα ξανατίθενται κάθε φορά, χωρίς να υπάρχει ποτέ εγγύηση για την παραγωγικότητα των απαντήσεων που σκαρφίζεσαι. Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος πώς θα φανείς έξυπνος και όχι εξυπνάκιας, πώς θα γίνεις τολμηρός αλλά όχι αναιδής. Εκείνη μάλιστα την εποχή που εκτυλίσσεται η ιστορία μας, δεδομένης της αβυσσαλέας απειρίας μου, αισθανόμουν παντελώς ανήμπορος ακόμα και να επιχειρήσω να απαντήσω τα αμείλικτα ερωτήματα. Ευτυχώς, και πάλι η Μαίρη με έβγαλε από τη δύσκολη θέση. Από την πρώτη στιγμή είχα καταλάβει ότι ήταν απείρως

πιο περπατημένη από μένα, αλλά ειδικά τώρα που ανακαλώ τα γε γονότα στην μνήμη μου, έχω την αίσθηση ότι ανήκε, παρά το ότι ήταν και αυτή τότε πολύ μικρή, σε εκείνη την κατηγορία γυναικών που είτε λόγω ιδιοσυγκρασίας είτε λόγω μιας ορισμένης απογοήτευσης από τις μέχρι στιγμής εμπειρίες τους, τους αρέσουν οι αδέξιοι, γλυκούληδες και μπουνταλάδες (ας είναι καλά οι ευλογημένες, όπου και αν βρίσκονται, ό,τι και αν ψηφίζουν…). Η Μαιρούλα λοιπόν, που και αυτή μάλλον είχε καταλάβει με τι ανίδεο χλιμίτζουρα είχε μπλέξει, από την αρχή του περίπατου πήρε τα ηνία της κουβέντας, μιλώντας στην αρχή και πάλι (για τι άλλο;) για τους Jesus and Mary Chain και το New Wave (θέμα που το θεωρούσα κι εγώ ανεξάντλητο μέ χρι τα είκοσί μου, και μετά δεν το ξανασυζήτησα ποτέ). Στη συνέχεια οδήγησε τη συζήτηση σε πιο προσωπικά θέματα, για το σχολείο, τους γονείς, τα κορίτσια. Και ήταν τόσο καλή στην κουβέντα, που το άγχος μου άρχισε να φεύγει και άρχιζα να φέρομαι με περισσότερο θάρρος, τόσο θάρρος που όταν αφήσαμε το χωράφι του κυρίου Τάσου, της έπιασα το χέρι για να κατεβούμε μαζί το μονοπάτι (αν και το να κατεβαίνεις χεράκι χεράκι το μονοπάτι είναι στην πραγματικότητα ο πιο σίγουρος τρόπος για να γκρεμοτσακιστείς). Έτσι πιασμένοι φτάσαμε στο περίφημο ποτάμι, ή μάλλον σε κάτι σχετικά μεγάλα και επίπεδα βράχια που συνήθως καθόμαστε για να πάρουμε μια ανάσα πριν συνεχίσουμε τον περίπατο. Και είμαστε πια τόσο τρυφερά χαλαροί, που όταν κάτσαμε στα βράχια, φιληθήκαμε τόσο αυθόρμητα σαν να ήταν το φιλί φυσική συνέχεια του περιπάτου. Και ενώ συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις με έτρωγε η αγωνία για το μέχρι που θα με αφήσει το κορίτσι να φτάσω, εκείνη τη στιγμή ούτε που το σκέφτηκα, γιατί ακόμα και πριν η Μαίρη λύσει τη ζώνη μου, ήμουν βέβαιος, με αυτήν την ασυνείδητη πλην πανίσχυρη βεβαιότητα του σώματος, ότι εκείνη ήταν η στιγμή μου, η στιγμή που το αγόρι θα πέρναγε τον πολυπόθητο τρόμο των ενηλίκων. Κι εκεί δίπλα στο ρυάκι που στο χωριό το έλεγαν ποτάμι, έμαθα

ότι τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από το απαλό χάδι των μηρών στα μάγουλά σου. Γυρνώντας στο σπίτι, η μαμά είχε φτιάξει γλυκό βύσσινο, με εκείνα τα βύσσινα που είχαμε ετοιμάσει την προηγούμενη μέρα με τη Μαίρη. Το γλυκό είχε τη γεύση των μηρών της.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΠ ΣΚΗΝΗ

Πιπεριές Φλωρίνης: τι μεζές! Με φασόλια από τις Πρέσπες, κρασί απ’ το Αμύνταιο και κάμποσες πιπεριές Φλωρίνης, ψητές, γεμισμένες με λευκό τυρί και περιχυμένες με σκορδάτο ελαιόλαδο, ένα βραδάκι του Σεπτέμβρη φέραμε τη βορειοδυτική Ελλάδα στη …βορειοδυτική βεράντα μιας τετραώροφης κατοικίας στην Αγία Παρασκευή. Οι κόκ κινες, ολόγλυκες πιπεριές, με την πλούσια σάρκα όμως έκλεψαν την παράσταση, στο φτωχό σε ποσότητα πλην πλούσιο σε ποιότητα τραπέζι που στήθηκε αίφνης κι «από το τίποτα». Μεγαλωμένες στην ευρύτερη περιοχή της Φλώρινας, σε ένα φυσικό τοπίο που η ομορφιά του κόβει την ανάσα, ανάμεσα σε ψηλά βουνά, πέτρινα χωριουδάκια και τις ονειρεμένες λίμνες των Πρεσπών, που προστατεύονται από διεθνείς συνθήκες, οι πιπεριές αυτές κουβαλούν μέσα τους όλη την παράδοση της βορειοελλαδίτικης ζωής. Δεμένες με την καθημερινότητα πολλών αγροτικών οικογενειών, τιμώνται σαν τέτοιες με κάθε τρόπο, όπως στον Αετού, το μικρό χωριό κοντά στο Αμύνταιο, που κάθε χρόνο τέτοια εποχή διοργανώνει τη «Γιορτή της Πιπεριάς». Για μια μέρα του Σεπτέμβρη Πολιτιστικοί Φορείς, Σύλλογοι και Δήμος στήνουν στο προαύλιο του σχολείου πλούσια τραπέζια και προσφέρουν στους επισκέπτες ντόπια μαγειρευτά φαγητά με βάση την πιπεριά φτιαγμένα από τις γυναίκες του χωριού. Και πού δεν πάνε Μπορεί να κατάγονται από το πιο βόρειο κομμάτι της χώρας, όμως οι πιπεριές της Φλώρινας έχουν κατακτήσει τις καρδιές και τον ουρανίσκο κάθε μερακλή Έλληνα, σε όποια γωνιά της Ελλάδας κι αν ανοίγει ένα κρασάκι ή τσουγκρίζει ένα ποτηράκι τσίπουρο. Όχι άδικα και όχι τυχαία. Αυτό το δώρο της μακεδονίτικης γης, που νωρίς νωρίς συμπεριλήφθηκε στα Προϊόντα με Ονομασία Προέλευσης, είναι παρόν στις πιο πικάντικες και μερακλήδικες συνταγές, χαρίζοντας την ήπια σπιρτάδα της γεύσης του ακόμη και στα πιο άτονα, ουδέτερα υλικά. Μόνη της η πιπεριά γίνεται ψητή, «καψαλίζεται» για την ακρίβεια, ώστε να αφαιρεθεί εύκολα η φλούδα της και μετά να φυλαχθεί στο βάζο με το λάδι, το ξίδι και το σκορδάκι. Μπαίνει ακόμη στο τηγάνι, σκέτη ή γεμισμένη με τυριά και μυρωδικά –ένας εύκολος, γρήγορος μεζές για την παρέα. Γίνεται επίσης εξαιρετικό ντιπ, αν πολτοποιηθεί η ψητή σάρκα της με φέτα και ελαιόλαδο, αλλά και τουρσί, για όσους αγαπούν τις έντονα ξιδάτες γεύσεις. Οι κόκκινες πιπεριές Φλωρίνης ταιριάζουν εκπληκτικά με πολλά τυριά –και όχι μόνο λευκά, όπως η φέτα, το γιδοτύρι ή το

ανθότυρο, που συνήθως χρησιμοποιούνται στις γεμιστές. Συνδυάζονται νόστιμα με το κεφαλοτύρι, τη γραβιέρα, το ταλαγάνι και κάνουν εξαιρετική παρέα στα σαγανάκια. Συχνά θα τις βρείτε να δίνουν γεύση σε γεμίσεις από τυρόπιτες, κοτόπιτες, τάρτες και κις, να νοστιμίζουν το ριζότο ή τις σάλτσες από μακαρονάδες και να πρωταγωνιστούν σε μερακλήδικες «τηγανιές» με χοιρινό ή παραδοσιακούς μπεκρή μεζέδες. Το μυστικό για το καθάρισμα Βάλτε τις πιπεριές Φλωρίνης στην κουζίνα σας και δε θα χάσετε. Ίσα ίσα που θα κερδίσετε σε γεύση και θα δώσετε νέα διάσταση σε συνηθισμένα φαγητά, όπως το κοτόπουλο, το μοσχαράκι ή ακόμη και μια απλή ομελέτα. Μόνο να θυμάστε το τιπ για το εύκολο καθάρισμα της φλούδας τους: αφού τις ψήσετε μέχρι να καψαλιστούν, τις κλείνετε σε πλαστικό σακουλάκι και τις αφήνετε μισή ωρίτσα, να «ιδρώσουν». Μετά το ξεφλούδισμα γίνεται παιχνίδι.

Πρόκειται για καταπληκτικό ντόπιο τυρί, με πλούσια μερακλήδικη γεύση και εξαιρετική συμπεριφορά απέναντι στις … σχάρες και τα τηγάνια. Είναι χειροποίητο –το φτιάχνει η οικογένεια Αποστόλου, στους γνωστούς Γαργαλιάνους Μεσσηνίας, χρησιμοποιώντας μόνο πρόβειο γάλα. Εκεί έχει μια μικρή μα σύγχρονη κτηνοτροφική μονάδα, με 1.000 πρόβατα που παράγουν 300 τόνους γάλα το χρόνο. Η οικογένεια, θέλοντας να προσφέρει ένα αυθεντικό ντόπιο τυρί, που να πληροί ταυτόχρονα όλες τις προϋποθέσεις της υγιεινής και της ασφάλειας, φροντίζει ώστε το στάβλισμα των ζώων να γίνεται σε υπερσύγχρονες ε γκαταστάσεις και η διατροφή τους να στηρίζεται στις πιο εκλεκτές φυσικές τροφές. Φροντίζει δε να μας προσφέρει το εκλεκτό αυτό γαλακτοκομικό προϊόν σε αεροστεγή συσκευασία σύμφωνα με τις απαιτητικές προδιαγραφές της Ε.Ε (ISO 22000).

Ταλαγάνι Μεσσηνίας με φιλετάκια μόσχου, ριζότο μανιταριών και πιπεριές Φλωρίνης Υλικά για 4 άτομα 200 γρ. Ταλαγάνι Μεσσηνίας (μισό κεφαλάκι περίπου) 700-800 γρ. φιλετάκια μόσχου 200 γρ. ρύζι Αρμπόριο ½ φλιτζάνι λευκό κρασί ξηρό 250 ml ζωμός μόσχου (λίγος ζωμός ακόμη προαιρετικά για το ρύζι) 2 πιπεριές Φλωρίνης σε λάδι 200 γρ. μανιτάρια στρογγυλά, πλυμένα και στεγνωμένα 1 κρεμμύδι ξερό, καθαρισμένο 1 πράσο καθαρισμένο ½ φλιτζάνι ελαιόλαδο για τη μαρινάτα και 1-2 κουταλιές για το σοτάρισμα 20 γρ. βούτυρο αγελαδινό αλάτι, πιπέρι

Το εξαιρετικό αυτό τυρί, ευτυχώς για μας τους Αθηναίους και τους κατοίκους της υπόλοιπής Ελλάδας, το φέρνει στο καθημερινό μας τραπέζι η ΟΠΤΙΜΑ Α.Ε., οπότε δε χρειάζεται να περιμένουμε τη μέρα που θα βρεθούμε στους Γαργαλιάνους για να το δοκιμάσουμε. Είναι ιδανικός μεζές για τη σχάρα και το τηγάνι. Τρώγεται μια χαρά και χωρίς λάδι. Εκεί που θα ενθουσιαστείτε –πριν το δοκιμάσετε- είναι όταν διαπιστώσετε πόσο ομοιόμορφα ψήνεται, χωρίς να λιώνει και κρατώντας το όμορφο στρογγυλό του σχήμα. Εκτός από σαγανάκι, δοκιμάστε το ψητό πάνω σε φρέσκια, πράσινη σαλάτα, με το ουζάκι σας ή το κρασί σας, αλλά και λιωμένο μέσα σε ζυμαρικά και ρύζι. Γευθείτε το και με φρέσκα φρούτα. Φαντασία να ’χετε και όρεξη…

Εκτέλεση 1. Κόβετε τις πιπεριές Φλωρίνης στα 2 και τις μαρινάρετε μαζί με το κρέας για 4-5 ώρες στο ½ φλιτζάνι ελαιόλαδο.

2. Ψιλοκόβετε το κρεμμύδι, το πράσο και τα μανιτάρια. Τα σοτάρετε στο υπόλοιπο ελαιόλαδο σε αντικολλητικό σκεύος. Ρίχνετε το λευκό κρασί και στη συνέχεια το ζωμό. Αλατοπιπερώνετε και τέλος προσθέτετε το βούτυρο.

3. Βάζετε και το κρέας στο σκεύος με τα προηγούμενα υλικά και το αφήνετε να ψηθεί όσο θέλετε, αλλά προσέχοντας πάντα να σας μείνει σάλτσα.

4. Στο μεταξύ σε άλ λο τηγάνι ψήνετε ελαφρά τις πιπεριές Φλωρίνης. Κόβετε το Ταλαγάνι σε 2 στρογγυλές φέτες, και τις ψήνετε κι αυτές χωρίς λάδι 2’-3’ από κάθε πλευρά, μέχρι να πάρουν χρώμα. Τις κόβετε στη μέση.

5. Σε μια κατσαρόλα βράζετε το ρύζι σύμφωνα με τις οδηγίες της συσκευασίας, αντικαθιστώντας, αν θέλετε, το νερό με επιπλέον ζωμό κρέατος για να νοστιμίσει περισσότερο.

6. Βάζετε σε κάθε πιάτο το ρύζι για βάση, από πάνω του μοιράζετε τα φιλετάκια με τη σάλτσα τους, στη συνέχεια από μια φέτα πιπεριά Φλωρίνης και τέλος από ένα κομμάτι Ταλαγάνι Μεσσηνίας και σερβίρετε.

9

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΛΟΙΟ

Της Χριστίνας Τσαμουρά

Τα ανέλπιστα της Μυκόνου Προς ενημέρωσιν των weekenders του Σεπτέμβρη: Ανακαλύψαμε πίτες με άψογο, χειροποίητο φύλλο και εξίσου σπιτίσια γέμιση σε «αδιάφορο» cafe στον Ορνό, σκάσαμε στα «σούβλας» με 35 ευρώ δύο άτομα στο ίδιο μέρος και ήπιαμε ούζο με ντόπια μεζεκλίκια, μόστρες με ορίτζιναλ κοπανιστή και το διάσημο κρεάτινο λουκάνικο, σε καφέ-ουζερί στο Γιαλό, λίγα μέτρα πιο πέρα από κει που μας άφησε το καραβάκι από Δήλο. Α, και κάτι ακόμη: αναζητήσαμε την «άλλη» Μύκονο – δεν υπάρχει! Στο καφέ-ουζερί του «Μπακόγια» Θα το βρείτε ανάμεσα στις καφετέριες του Γιαλού, απέναντι σχεδόν από το μαρμάρινο πάγκο της ψαραγοράς που κοσμούσε το Μάιο το εξώφυλλο του I Cook Greek (ω ναι, υπάρχει ακόμη και λειτουργεί τα πρωινά, όταν οι αέρηδες επιτρέπουν στους ψαράδες να βγάλουν ψαριές). Είναι το καφέ-μπαρ του Μπακόγια και αν είχατε καταλήξει στο δυσάρεστο συμπέρασμα ότι αποκλείεται στο «νησί των ανέμων, που το γλέντι δεν τελειώνει ποτέ» να πιείτε ένα κανονικό ουζάκι, εδώ θα χαμογελάσει το χειλάκι σας! Ούτε ελιές-μπονζάι στο τραπεζάκι ούτε lounge καναπέδες μπηγμένοι στην άμμο ούτε Mamma Mia στα decks και αθηναϊκού τύπου δημιουργικοί meta-μεζέδες. Βολευτείτε με «μόστρες», παξιμάδι, ελαιόλαδο, ντομάτα και –επιτέλους– αυθεντική κοπανιστή Μυκόνου, το θαυμαστό πικάντικο τυρί που κινείται γευστικά μεταξύ μιας κλασικής κοπανιστής και ενός μπλε τυριού. Ζητήστε ακόμη να σας τηγανίσουν καμιά ομελέτα και γνήσιο λουκάνικο Μυκόνου: θα ενθουσιαστείτε με το πόσο υπερτερεί η περιεκτικότητά του σε κρέας σε σχέση με τα λιπαρά του, γεγονός που το κατατάσσει στα πιο ποιοτικά λουκάνικα της Ελλάδας. Αν είστε τυχεροί θα βρείτε και λούζα –το φιλέτο που ωριμάζει στο αλάτι, το πιπέρι και το θρούμπι, έπειτα κλείνεται στο έντερο του χοιρινού και στεγνώνει στον αιγαιοπελαγίτικο αέρα, πριν αποτελέσει έναν εκλεκτότατο τοπικό μεζέ. Στου Μπακόγια, ανάλογα τη μέρα θα γευτείτε επιπλέον φρέσκα θαλασσινά, πίνες κι αχινούς, μα κυρίως θα …αράξετε σε ένα αυθεντικό νησιώτικο μαγαζάκι με θέα «το μολαράκι», που λένε κι οι ντόπιοι. Ενημερωτικά: 2 άτομα χωρίς διάθεση οικονομίας σε φαΐ και ούζο (αλλά και χωρίς θαλασσινά) πληρώσαμε περίπου 50 ευρώ.

Tip. Φυλάξτε τα ουζάκια στον Μπακόγια για τη μέρα που θα επισκεφθείτε τη Δήλο –το τελευταίο καραβάκι θα σας φέρει πίσω από το «Ιερό Νησί» κατά τις 3.30-4.00 το απόγευμα και θα σας αφήσει μερικά μέτρα από το ουζερί. Να την επισκεφτείτε τη Δήλο, πρόκειται για ένα νησί-αρχαιολογικό πάρκο που συγκλονίζει. Μέσα στα απίστευτης έκτασης ευρήματα θα ζωντανέψει μπροστά σας μια πόλη ολόκληρη, με την αγορά της, το ψαράδικό της, την ταβέρνα της, το θέατρό της, τους ναούς και τις κατοικίες της και θα σας αποκαλύψει μυστικά της καθημερινής

10

ζωής ανθρώπων που πέρασαν από αυτά τα χώματα χιλιάδες χρόνια πριν. Σπιτικές πίτες στο χέρι από το «Γιαλούδι» Εκεί ακριβώς που ο κεντρικός δρόμος του Ορνού συναντάει την παραλία, στο δεξί σας χέρι υπάρχει ένα γωνιακό café που αν δε συνέτρεχε κάποιος ιδιαίτερος λόγος (λ.χ. ότι χάσατε το τοπικό λεωφορείο και είπατε να πιείτε έναν καφέ κάπου που να βλέπετε τη στάση περιμένοντας το επόμενο) δεν θα καθόσαστε. Πρόκειται για το «Γυαλούδι», που η θέση του θα ήταν μια χαρά αν τα δεκάδες παρκαρισμένα αυτοκίνητα και στη συνέχεια οι δεκάδες ομπρέλες δεν του είχαν κόψει κάθε ορατότητα προς τη θάλασσα –η οποία είναι μπροστά του! Το μικρό όμως cafe κρύβει μεγάλους γευστικούς πειρασμούς: κάθε μέρα μια καλή κυρία ανοίγει φύλλο με τη βέργα σε ένα δωματιάκι και δημιουργεί 3 είδη σπιτικής πίτας, τη μία καλύτερη από την άλλη: κοτόπιτα με πιπεράτη γέμιση αληθινού κοτόπουλου, μανιταριών και πιπεριάς, σπανακόπιτα με πλούσια γέμιση από φρέσκο σπανάκι, διακριτική παρουσία καρότου, φρέσκα κρεμμυδάκια και μυρωδικά και τυρόπιτα με ένα υπέροχο γλυκό μείγμα λευκών τυριών και ουχί ...παστωμένη στη φέτα. Τις πίτες που γίνονται ...κόλλημα, μπορεί κανείς είτε να τις καταναλώσει επιτόπου (ακούγοντας …Καλογιάννη!)

είτε να τις πάρει μαζί του. Κάτι μου λέει ότι εξίσου πετυχημένα θα πρέπει να είναι και τα σπιτικά γλυκά που πήρε το μάτι μου με την παλιομοδίτικη διακόσμηση, αλλά την τόσο μα τόσο πλούσια και δελεαστική εικόνα που παρουσίαζαν: κέικ βανίλιας και σοκολάτας, αναποδογυρισμένη μηλόπιτα να φαίνονται τα φρέσκα φρούτα και φουσκωτόφουσκωτό κάροτ κέικ. «Κόλαση», με 4 ευρώ το κομμάτι. Τα λιγότερα λεφτά τα πήρε ο Λευτέρης Αν ανήκετε στους ελάχιστους τυχερούς που κάνουν τις διακοπές τους το Σεπτέμβρη, είχατε υπολογίσει να μείνετε στο νησί καμιά βδομάδα, αλλά βλέπετε από την τρίτη μέρα το πορτοφόλι σας να λεπταίνει ανησυχητικά, πριν αρχίσετε να φορτώνετε τις ήδη φορτωμένες κάρτες περάστε από το ψητοπωλείο του Λευτέρη, στον Ορνό επίσης. Φάγαμε εξαιρετικό κοντοσούβλι, περιποιημένο εξοχικό, ξεγυρισμένο πιτόγυρο και χεράτες τηγανητές πατάτες. Πήραμε και χωριάτικη και μπίρες και πληρώσαμε στρογγυλεμένα προς τα επάνω 35 ευρώ! Πουθενά αλλού δε μας συνέβη ανάλογο ευτυχές γεγονός. Ο μέσος όρος με κρασί ήταν γύρω στα 70-80 ευρώ, αλλά χωρίς να κυνηγάμε ό,τι πιο ακριβό, πληρώσαμε και 200...

Έχασα την εμπειρία του El Greco στον Τούρλο, για το οποίο μου μίλησε αλλά δυστυχώς μία μέρα πρίν φύγουμε, ο Δημήτρης Ρουσουνέλος (επισκεφθείτε τον στη Scala, στο Ματογιάννι). Αξίζει -είπε- τόσο η κουζίνα (θαλασσινή με ...τρέλα και όχι μόνο) όσο και η προσωπικότητα του ιδιοκτήτη του Γιώργου Ριζόπουλου. Παρά το γεγονός ότι με ιντριγκάρισαν ιδιαιτέρως οι περιγραφές κάποιων πιάτων σε συνδυασμό με την ατάκα ότι πρόκειται για ένα μαγαζί στο οποίο ψάχνεις ανοιχτήρι κονσέρβας και δε βρίσκεις διότι από άποψη δε χρησιμοποιείται κανένα μη φρέσκο υλικό, το πρόγραμμα δεν έβγαινε με τίποτα. Την επομένη, οπωσδήποτε. Ευχαριστήθηκα 3-4 πιάτα του Τσανακλίδη στο Kuzina της Μυκόνου, αν και δεν είχα ακούσει τα καλύτερα: τόσο οι καβουροκεφτέδες όσο και η σπαγγετάδα με τα θαλασσινά αλλά και τα δύο διαφορετικά πιάτα με τόνο που δοκίμασα, ορεκτικό και κυρίως, ήταν όλα προσεγμένα και γευστικότατα και σε λογικές τιμές. Απογοητεύτηκα με το ριζότο κοτόπουλου του Φιλιππή. Έχανες το ρύζι από την πολλή και έντονη παρουσία της σάλτσας ενός μαγειρευτού κοτόπουλου. Η οποία θα ήταν ιδανική για να σερβιριστεί σε μετρημένες δόσεις δίπλα σε ένα «δικό μας» πιλαφάκι ή πάνω σε μακαρόνια... Απελπίστηκα με το γλυκό καλτσόνε της συμπαθέστατης Μπαντάνας. Όσο νόστιμη και να είναι η ζύμη -που είναι και φαίνεται στις αλμυρές πίτσες- πώς να «κατεβάσεις» ένα κουτί νουτέλα που κρύβεται μέσα της χωρίς να λιγωθείς; Ματαίως έψαχνα ίχνη μασκαρπόνε για να σωθώ... Εξεπλάγην με την αναστάτωση που μπορεί να φέρει στο κατά τα άλλα συμπαθέστατο Hippie Fish με το υπέροχο ηλιοβασίλεμα στην παραλία του Αϊ Γιάννη το μάλλον σύνηθες αίτημα για τιμολόγιο. Αρχικά μας είπαν ότι δεν κόβουν μικρά τιμολόγια (75 ευρώ), στη συνέχεια ότι κόβουν αλλά λείπει εκείνος που χειρίζεται το σχετικό υπολογιστή, μετά ότι βρέθηκε ο απών αλλά θα μας το αποστείλουν ταχυδρομικά. Και τελικά μας το έφεραν στο τραπέζι.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΛΟΙΟ

Της Βάσως Παππή

Σαντορίνη calls! Το λέω να το έχετε κατά νου στις τελευταίες φθινοπωρινές σας εξορμήσεις: η φετινή μου επίσκεψη στην Σαντορίνη ήταν μια …γευστική έκπληξη. Η αλήθεια είναι ότι το νησί είχε πάντα γαστρονομικές αναφορές, αλλά μετά από κάποια χρόνια μιας σχετικής στασιμότητας, φέτος τα νερά ταράχτηκαν ξανά. Μέσα σε μερικές μέρες δοκίμασα εξαιρετικά δείγματα ελληνικής κουζίνας, αλλά και τοπικής, βασισμένης σε προϊόντα του ν ησιού. Άφησα το ν ησί με τη γεύση της φάβας από το Νυκτέρι στο στόμα, τη γλύκα του τηγανιτού μπακαλιάρου από τη «Σπηλιά του Νικόλα», την ευωδιά του ριζότο «γεμιστών» στο «Περιβόλι», μα πάνω από όλα με την ανάμνηση εκείνου το μπακαλιάρου στο «Σελήνη», που ήταν σαν λουκουμάς τραγανός και ολόλευκος. Η Κωνσταντίνα στη «Σελήνη» Το μεγάλο νέο φέτος είναι η μεταγραφή της Κωνσταντίνας Φάκλαρη στο εστιατόριο «Σελήνη» (22860-22249), στα Φηρά. Πρόκειται για το εστιατόριο του Γιώργου Χατζηγιαννάκη, με τα πλατιά σκαλοπάτια, τις πολυεπίπεδες ταράτσες στην καλντέρα, μα πάνω απ’ όλα το μενού που έχει γίνει διάσημο στα πέρατα του κόσμου, με τα πιάτα χτισμένα πάνω στα προϊόντα της σαντορινιάς γης που χρησιμοποιούνται σε ποικιλία δημιουργικών συνδυασμών. Ωστόσο, η καινούργια συνεργασία έδωσε αέρα ανανέωσης και φρεσκάδας στην κουζίνα του «Σελήνη». Δοκιμάστε γίγαντες με λάιμ και άνηθο σε μια ευτυχή συνύπαρξη με μια άριστα μαριναρισμένη λακέρδα με τζίντζερ. Την άποψή μου για τον φρέσκο μπακαλιάρο παναρισμένο σε κρούστα αρωματικών βοτάνων, την περιέγραψα παραπάνω. Υπέροχο και το αρνάκι, μελωμένο και ψημένο με ντοματάκια και συνοδευμένο με μια δροσερή σος γιαουρτιού αρωματισμένη με δυόσμο και ένα μικρό σουβλάκι-καλαμάκι αρνιού. Ίσως η πιο ενδιαφέρουσα γαστρονομική πρόταση που έχει να δείξει φέτος το νησί. Στο «Περιβόλι» του Ζαχαράκη Αξίζει όμως να αναφερθούμε και στο ολοκαίνουργιο εστιατόριο του σεφ Βασίλη Ζαχαράκη το «Περιβόλι» ( Έξω Γωνιά, Παραλιακός δρόμος, 22860-34255). Ο σεφ ιδιοκτήτης του εστιατορίου «Νυκτέρι» (22860-33480), που παρεμπιπτόντως στο πιο αδιάφορα τουριστικό μέρος του νησιού -το Καμάρι- προσφέρει μια καλοφτιαγμένη σαντορινιά κουζίνα, σε μια αυλή που μοιάζει σπιτική, φτιάχνει ριζότο γεμιστών που μοσχοβολά, nigiri φάβας με μαριναρισμένο κολιό, κρεμ μπρουλέ ελληνικού καφέ και άλλες ενδιαφέρουσες εκδοχές ελληνικών πιάτων.

Στο «218ο» και στη «Σπηλιά» Στις καινούργιες προτάσεις να προσθέσουμε και το «218ο» (Οία, 22860-71801), το καινούργιο all day café-εστιατόριο του Κώστα Ζαγκελίδη, ιδιοκτήτη του «1800» στην Οία. Καλοφτιαγμένα πιάτα μεσογειακής κουζίνας σε ένα μοναδικό σημείο, με μια θέα που σε αφήνει άφωνο με άνοιγμα πραγματικά 218 μοιρών! Όσο για την απόλυτα value for money πρόταση που συνάντησα στο νησί; Για γεύμα δίπλα στη θάλασσα να πάτε στη «Σπηλιά του Νικόλα» στο Ακρωτήρι (22860-82303), για μουσακά με λευκή μελιτζάνα, υπέροχο τηγανιτό μπακαλιάρο και ν τοματάκια Σαντορίνης γεμιστά με ρύζι. Μια πολύ απλή ταβέρνα, αλλά με πρώτης τάξεως πρώτες ύλες και εξαιρετικό τηγάνι.

στην αυλή τη σκεπασμένη με πέργκολα για να δοκιμάσετε τα κρασιά, συνοδεύοντάς τα -αν επιθυμείτε- με τοπικούς μεζέδες και αγναντεύοντας τα αμπέλια, που φτάνουν μέχρι τη θάλασσα. Στο ξενοδοχείο μπορείτε να απολαύσετε και θεραπείες προσώπου και σώματος με εκχυλίσματα σταφυλιών και προϊόντα κρασιού (κρατήσεις στο 2286028220, www.oinotopos.com) Αν πάλι ονειρεύεστε να μάθετε να μαγειρεύετε τις τοπικές σπεσιαλιτέ του νησιού -και όχι μόνο-, ένα μάθημα μαγειρικής δίπλα στη θάλασσα σε μια εξοχή της Σαντορίνης δεν

είναι άσχημη ιδέα! Το μάθημα ξεκινά στις 10.30 το πρωί με επίσκεψη στο οινοποιείο του Κτήματος Αργύρου και δοκιμή κρασιών και συνεχίζετε με μετάβαση στο εστιατόριο «Περιβόλι» για την πραγ ματοποίηση μαθημάτων μαγειρικής, με το σεφ Βασίλη Ζαχαράκη. Ακολουθεί γεύμα με τις παρασκευές του μαθήματος και επίσκεψη στο οινοποιείο του κτήματος Σιγάλα για γευστική δοκιμή.

(100€) Υπάρχει επίσης δυνατότητα επιλογής παρακολούθησης μόνο των μαθημάτων μαγειρικής (€50) Πληροφορίες στο 6977-635027

Τι άλλο αξίζει να γευτείτε; Στο Saltsa (Φηρά, 22860-28018), άσπρες μελιτζάνες με κρούστα από σουσάμι και μπαχαρικά, μα πάνω από όλα παγωτό λουκούμι με καραμελωμένα ροδοπέταλα. Τέλος, απολαυστικά δειλινά στο τέλεια απομονωμένο beach bar «Theros» στη Βλυχάδα και πιάτα με ενδιαφέρουσες ασιατικές νότες στο Beach Bar «Seaside Lounge by Notos» (Φηρά, 22860-82801), στον «Περίβολο» και το «Άνεμος». Αν πάλι είστε από αυτούς που δεν ξεκολλούν από την παραλία, και στα δύο θα απολαύσετε πολύ καλό beach service. Διαμονή με θέμα …το κρασί Η Σαντορίνη έχει πλειάδα οινοποιείων, που αξίζει να επισκεφτείτε. Αν περάσετε από το οινοποιείο του Αργυρού, πάρτε σοκολάτες με Vinsanto. Φτιάχνονται στην Ελβετία και αποδεικνύουν περίτρανα πόσο καλά ταιριάζει το vinsanto του συγκεκριμένου οινοπαραγωγού με τη σοκολάτα! Αν πάλι θέλετε να βιώσετε μια ολοκληρωμένη οινική εμπειρία, αξίζει να επιλέξετε να μείνετε στο Oinotopos Wine Chambers and Accommodation - Domaine Sigalas, στον Πύργο Σαντορίνης. Πρόκειται για τέσσερις παραδοσιακές Κάναβες που μετατράπηκαν σε κομψά δωμάτια φιλοξενίας. Τα πακέτα διαμονής περιλαμβάνουν επίσκεψη στο οινοποιείο και τους αμπελώνες Σιγάλα και μύηση στο «terroir» της Σαντορίνης. Μετά την ξενάγηση στο οινοποιείο θα καθήσετε

11

ΕΔΩ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Της Στέλλας Χατζημιχαήλ

Μια μέρα στο Μουσείο Οίνου Ένα προσωπικό χόμπι για ένα πολύ ιδιαίτερο αντικείμενο, το ανοιχτήρι, οδήγησε σε μια συλλογή που με τη σειρά της στάθηκε αφορμή για τη δημιουργία του πρώτου Μουσείου Οίνου στην Ελλάδα. Ο Βαγγέλης Γεροβασιλείου, με μεράκι όχι μόνο για την παραγωγή ποιοτικών κρασιών αλλά και για την ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς, έχει συλλέξει ο ίδιος -ξεκινώντας από το 1976- από διάφορες χώρες του κόσμου κομμάτια μοναδικής σημασίας (όχι μόνο ανοιχτήρια) και τα παρουσιάζει στο μουσείο του.

12

Ανοιχτήρια του 18ου αιώνα Το «βασίλειο» του Βαγγέλη Γεροβασιλείου, το οινοποιείο του, βρίσκεται στην Επανομή, όπου οι αμπελώνες του απλώνονται στον λόφο, στοιχισμένοι σαν με υποδεκάμετρο, ζωηροί, ζωντανοί. Περνώντας μέσα από τον κήπο για να μπεις στο οινοποιείο, η μύτη γεμίζει ευωδιές από τα μυρωδικά. Ο ίδιος, είναι από τους σοβαρότερους οινοπαραγωγούς - οινολόγους στην Ελλάδα. Αλλά αυτό το ξέρουν σχεδόν όλοι. Εκείνο που δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι είναι ότι, εκτός από την αγάπη του για το κρασί, έχει και ένα άλλο, παράπλευρο «χόμπι»: τη συλλογή ανοιχτηριών. Γι’ αυτό άλλωστε το

μουσείο λειτούργησε επίσημα στις αρχές του χρόνου, αλλά η συλλογή προϋπήρχε. Όταν πρωτοβρέθηκα εκεί, πριν 3 χρόνια, εντυπωσιάστηκα. Τα ανοιχτήρια, που στα μάτια μου έως τότε φάνταζαν αδιάφορα, ξαφνικά απέκτησαν άλλη διάσταση, άλλο ενδιαφέρον. Βυθισμένη στις σελίδες μιας μεγάλης συλλογής βιβλίων για συλλέκτες ανοικτηριών που βρήκα στο οινοποιείο, διάβασα κάτι που ο Edgar Frank έγραψε το 1950, αναφερόμενος σε ένα ανοικτήρι: «Φέρει μέσα του την αγάπη αυτού που το επινόησε και το δημιούργησε, την προσωπικότητα αυτών που το χρησιμοποίησαν. Μοιράστηκε τις χαρές, τις λύπες, τις στενοχώριες, τις

περιπέτειες πολλών ανθρώπων και έτσι απέκτησε δική του προσωπικότητα». Τότε ήταν που ένιωσα το πάθος του Βαγγέλη Γεροβασιλείου για καθένα από τα πολύτιμα κομμάτια της συλλογής του και κοιτώντας τα ένα ένα -ειδικά εκείνα των αρχών του 18ου αιώνα- ένιωσα περιέργεια για το δημιουργό και την ιστορία τους.

ΕΔΩ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Το οινοποιείο του βρίσκεται έξω από τη Θεσσαλονίκη. Τα 450 στρέμματα αμπελιών απλώνονται στο λόφο, στοιχισμένα και φροντισμένα. Αλλά από ό,τι φαίνεται μέσα εκεί ο μοναδικός θησαυρός δεν είναι το κρασί στα βαρέλια του Κτήματος Γεροβασιλείου… Μια υπέροχη συλλογή αντικειμένων οίνου και ειδικότερα ανοιχτηριών συνθέτουν το πρώτο μουσείου οίνου στην Ελλάδα, που λειτούργησε στις αρχές του χρόνου. Ιστορικά …ανοίγματα Πότε εμφανίστηκε το πρώτο ανοιχτήρι; Κανείς δεν γνωρίζει. Σίγουρα πάντως ήταν την περίοδο που τα μπουκάλια του κρασιού άρχισαν να... ταπώνονται με φελλό. Κατά τον 18ο αιώνα το ανοιχτήρι ήταν από τα αγαπημένα αξεσουάρ των ανδρών αλλά και των κυριών, που τα χρησιμοποιούσαν για να ανοίγουν τα αρώματά τους. Τότε ήταν (την εποχή του 17ου – 18ου αιώνα) που το ανοιχτήρι από χρηστικό έγινε αντικείμενο τέ χν ης. Παρατηρούμε μη χανισ μούς, τεχνοτροπίες και σκαλίσματα που είναι κυριολεκτικά κομψοτεχνήματα. Oι πρώτοι

μηχανισμοί ανοιχτηριού στηρίχτηκαν στη μέθοδο του Αρχιμήδη, αλλά αυτός που επικράτησε τελικά ήταν η ελικοειδής σπείρα. Την περίοδο της Αναγέννησης η καλαισθησία των τότε σιδηρουργών γέννησε μοναδικά και σπάνια κομμάτια, αντικείμενα τέχνης. Aπό τους καλύτερους κατασκευαστές ανοιχτηριών είναι ο Edward Thomason και εκείνα του 18ου αιώνα είναι από τα πολυτιμότερα. Υπάρχουν πάρα πολλοί τύποι ανοικτηριών. Εκείνα με το βουρτσάκι που ονομάζονται tirebouchon τύπου Henshall, αλλά και τα κλειδιά, τα πόδια κυριών ή χορευτριών

του γαλ λικού Καν–Καν. Αμερικανικά τύπου καρικατούρας που αναπαριστούν κοροϊδευτικά το γερουσιαστή Volstead που προώθησε το νόμο για την ποταπαγόρευση και άλλα που μετέφεραν φωτιά και τόσα άλλα. Σήμερα δεν υπάρχει πια καμία από τις εταιρείες που κατασκεύαζαν ανοιχτήρια και πλέον σπανίζουν τόσο πολύ, που δεν πωλούνται παρά μόνο από συλλέκτες. Πέρσι στο Παρίσι πουλήθηκε ένα Tomason ανοιχτήρι με κινεζικές αναπαραστάσεις έναντι 24.οοο€.

13

ΕΔΩ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Και χειροποίητες στροφιλιές Μια μικρή συλλογή από ανοιχτήρια που είδε ο Βαγγέλης Γεροβασιλείου σ’ ένα εστιατόριο στη Βιέννη γύρω στο 1980 θα ήταν το έναυσμα να γίνει παθιασμένος συλλέκτης, αναζ ητών τας τα σε παλαιοπωλεία,και δημοπρασίες… Έτσ ι πρ ο έ κ υ ψε κα ι Μου σε ίο Οίνου Γεροβασιλείου, που είναι επίσημα το μοναδικό (μουσείο οίνου) στην Ελλάδα και βρίσκεται μέσα στο οινοποιείο του Κτήματος, δίπλα στον υπόγειο χώρο παλαίωσης. Ο επισκέπτης - εκτός από τα ανοικτήριαμπορεί να θαυμάσει σειρά από 28 σπάνιες χειροποίητες στροφιλιές-πατητήρια (18ου – 20ού αι.), που αποτελούν παγκόσμια οινική και μουσειακή ιδιαιτερότητα. Η συλλογή των φιαλών κρασιού (16ου – 20ού αι.) δείχνει την εξέλιξή τους στο χρόνο και ανάμεσά τους βρίσκεται και η πρώτη φιάλη του κρασιού, που κατασκευάστηκε το 1520. Στο μουσείο φιλοξενούνται επίσης αμφορείς των μυκηναϊκών και βυζαντινών χρόνων, εργαλεία βαρελοποιίας (19ου – 20ού αι.), εξοπλισμός χημείου οινοποιείου (19ου – 20ού αι.), κάνουλες βαρελιών (18ου αι.), κλαδευτήρια, ραντιστήρες, χειροκίνητες μηχανές ταπώματος (19ου – 20ού αι.) και διάφορα άλλα παλιά μηχανήματα και εργαλεία του αμπελουργού και του γεωργού. Το πιο σημαντικό τμήμα του μουσείου είναι η συλλογή των ανοιχτηριών φιαλών κρασιού, που είναι η μοναδική συλλογή σε όλη την Ελλάδα και από τις πιο σπάνιες σ’ ολόκληρο τον κόσμο, εξαιτίας του πλήθους αλλά και της σπανιότητας των ίδιων των ανοιχτηριών. Αποτελείται από τουλάχιστον 2.000 περίπου ανοιχτήρια, που χρονολογούνται από τον 18ο αιώνα και ανήκει στις 10 καλύτερες συλλογές του κόσμου.

Info: Το Μουσείο Οίνου Γεροβασιλείου είναι επισκέψιμο και πραγματοποιεί εκπαιδευτικά προγράμματα για τις σχολικές επισκέψεις. Γενική είσοδος 3€, μειωμένο εισιτήριο 1,5€. Ομαδικές ξεναγήσεις με ραντεβού: Μαγδαληνή Λειβαδιώτη, 23920 44567. Διεύθυνση: Επανομή, Θεσσαλονίκη.

14

ΜΑΜΜΑ ΜΙΑ

Της Κάλλιας Καστάνη

Αν ήταν η γρίπη ψώρα… Ο Γιώργος είναι οκτώ χρόνων και δεν ξέρει τι είναι η νέα γρίπη και πώς την κολλάς. Αλλά δεν πειράζει – στο κάτω κάτω, δεν είναι κι ο μόνος. Προς υπουργείον Υγείας, Αθήνα Αγαπητέ υπουργέ, δεν ξέρω τι είναι η νέα γρίπη. Μήπως ξέρεις εσύ; Κανένας στο σπίτι μου δεν ξέρει – ο μπαμπάς λέει πως δεν πειράζει να την πάθω, αφού τα παιδιά, παιδιά είναι, θα αρρωστήσουν, η γιαγιά λέει «πότε θα βγει το εμβόλιο για τις ευπαθείς ομάδες» και η μαμά δε λέει τίποτα. Μόνο χλομιάζει άμα τους ακούει και μου πλένει τα χέρια με ένα υγρό που μυρίζει μπλιαχ και μου βράζει μπρόκολο. Το σιχαίνομαι το μπρόκολο, δηλαδή μιλάμε πιο πολύ κι από το εμβόλιο, που έτσι κι αλλιώς και να βγει, εγώ δεν θα το κάνω, αφού ο γιατρός ο Νίκος που με ζυγίζει και μου κοιτάει το λαιμό λέει «εγώ δεν συμφωνώ». Επίσης, τι είναι αυτό το «ευπαθείς»; Μάλλον δεν θα μου αρέσει να το έχω - αλλά άμα είναι να μην πηγαίνω σχολείο, δεν πειράζει, σούπερ!

16

Έτσι, το σκέφτηκα, το ξανασκέφτηκα και κατέληξα ότι αυτή η γρίπη είναι σαν το Omnitrix: άμα την έχεις, οι άλλοι σε κοιτάνε λες και έχεις τέσσερα χέρια και μπορείς να την κάνεις κοπάνα από το σχολείο για καμιά βδομάδα και να βλέπεις όλη μέρα παιδικά. Σούπερ μαγικό. Μήπως την έχεις και συ; Τα μάτια σου όλο γυαλίζουν και η μαμά όποτε σε βλέπει, λέει πως «λίγα είναι τα ψωμιά του». Τη ρώτησα αν έχει γρίπη και μου είπε «Όχι, εκλογές». Με το ύφος που πήρε, μάλλον οι εκλογές είναι σαν τη γρίπη, το μπρόκολο, το εμβόλιο και την ψώρα μαζί. ΟΚ, κατάλαβα, σούπερ χάλια. Άμα γίνεις καλά, γράψε μου. Φιλιά Ο φίλος σου Γιώργος (Γ’ τάξη)

.

Μήπως αυτή η γρίπη είναι σαν την ψώρα; Ούτε και για την ψώρα είμαι σίγουρος αλλά ο Ράλλης, που παίζουμε μπάλα, μου είπε άμα σε ακουμπήσει ένα κορίτσι βγάζεις ψώρα, άρα είναι κάτι σούπερ αηδιαστικό, σαν να βάφεις τα νύχια σου. Η Μαρίλια τα βάφει και ο-πωσ-δή-πο-τε δεν θα την καλέσω στο πάρτι μου, αν δηλαδή κάνω πάρτι, γιατί η μαμά είπε ότι φέτος κομμένα τα πάρτι και τα σινεμά και οι παιδότοποι, και ο μπαμπάς είπε «Αγάπη μου, δεν πρέπει να

Αγαπητέ υπουργέ, εγώ δεν θέλω τη γρίπη, θέλω μόνο πάρτι και θέλω και το Omnitrix, το σούπερ μαγικό ρολόι του Βen που σε κάνει εξωγήινο και γίνεσαι αόρατος, πετάς κρυστάλλους ή βγάζεις φωτιές και τέσσερα χέρια. Το έχουν όλοι οι φίλοι μου γιατί το δίνανε με την τσάντα του Βen, αλλά οι τσάντες τελειώσανε και μετά εγώ έκλαιγα πολύ μες στο μαγαζί και η μαμά γκρίνιαζε πως «οι διαφημίσεις με τα σχολικά κάνουν στα παιδιά πλύση εγκεφάλου» και μετά εγώ τρόμαξα και έκλαιγα περισσότερο. Δηλαδή δεν μου φτάνουν όλα τ’ άλλα, θα ‘ρθει τώρα κάποιος να μου πλύνει και το κεφάλι αποπάνω; Τελικά υποσχέθηκα στη μαμά πως αν μου πάρει το ρολόι δεν θα γίνω εξωγήινος στο δρόμο ή μες στο ταξί, και ηρεμήσαμε.

.. en υB ι το λό ρο Το

Αγαπητέ υπουργέ, μάλλον ούτε και η δασκάλα μας ξέρει τι είναι η γρίπη, γιατί όλο μας λέει να μη φταρνιζόμαστε και μας στέλνει να πλυθούμε με σαπούνι στις τουαλέτες. Εμείς πάλι στο σχολείο δεν έχουμε τουαλέτες, μόνο δύο βρύσες στο προαύλιο έχουμε και προχτές φάγαμε όλο το διάλειμμα για να πλυθούμε και μετά παίξαμε μπουγέλα και χάσαμε και τα μισά θρησκευτικά. Σούπερ, γιατί δεν είχα διαβάσει την ιστορία με το κρασιά και τα ψάρια, αλλά από τότε όλο φταρνίζομαι. Και χτες, στα Τεχνικά, ο κύριος Αντώνης είπε πως τώρα δεν κάνει να δίνουμε ο ένας στον άλλο μαρκαδόρους και μολύβια κι άλλα τέτοια, που εντάξει, αυτό δεν πειράζει, αλλά τι θα γίνει με τις κάρτες μου; Έχω έναν Καβουροχέριους διπλό και ο Γιώργος είπε πως αν του τον δώσω, θα μου δώσει ένα Τέρατον και έναν Βαρβάτους, που είναι σούπερ γιατί ο Βαρβάτους είναι ο Άρχοντας του Δάσους κι έχει δύναμη 12, αλλά άμα να ‘χει και γρίπη δεν τον θέλω. Τέλος πάντων, εδώ που τα λέμε, ο Γιώργος είναι χάλιας.

μας πιάνει πανικός». Απ’ ό,τι κατάλαβα, η γρίπη, η ψώρα και ο πανικός μεταδίδονται πολύ εύκολα.

12 ΣΠΙΤΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ από την Κωνσταντίνα Αθανασίου Φωτογραφίες: Λάμπρος Μέντζος, Γιάννης Λεπίδας, Visual Photos Food styling: Βίκυ Σμυρλή, Λίντα Αγάλλου

ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΤΑΣ, ΤΟ ΚΡΑΤΑΣ!

ΓΕ Σ ΟΙ ΣΥΝΤΑ ΥΝ ΜΑΣ ΕΧΟ ΕΙ! ΥΤ ΜΑΓΕΙΡΕ

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 09

που αξίζει να μαγειρέψετε

Τ. 2 6

συνταγές ελληνικής κουζίνας

Προετοιμασία: 30’ Ψήσιμο: 15’ Εύκολο

Ψητά λαχανικά με κατσικίσιο τυρί

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 6 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

μελιτζάνες.......................... 2 πιπεριές φρέσκες.............. 1 κίτρινη και 1 πράσινη πιπεριές Φλωρίνης........... 2 κονσέρβας μανιτάρια.......................... 200 γρ. κολοκυθάκια.................... 4 σκόρδο.............................. 3 σκελίδες, ψιλοκομμένες μαΐντανός ή βασιλικός.... 3 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένος ελαιόλαδο.......................... 1/2 φλιτζάνι του τσαγιού κατσικίσιο τυρί................. 300 γρ. κομμένο σε φέτες ξίδι μπαλσάμικο............... 2-3 κουταλιές της σούπας αλάτι.................................. όσο θέλετε πιπέρι................................ φρεσκοτριμμένο ντοματίνια και φύλλα βασιλικού....... για το γαρνίρισμα

1. Κόβετε τις μελιτζάνες σε φέτες και τις πασπαλίζετε με αλάτι. Τις αφήνετε σε σουρωτήρι να ξεπικρίσουν. Κόβετε τις φρέσκες πιπεριές στη μέση και αφαιρείτε τους σπόρους και τα κοτσάνια. Κόβετε τα κολοκυθάκια σε φέτες. Καθαρίζετε τα μανιτάρια και αφαιρείτε τα ποδαράκια τους.

2. Ρίχνετε σ’ ένα μπολ τις μελιτζάνες, αφού τις πλύνετε και τις στραγγίξετε μαζί με όλα τα υπόλοιπα λαχανικά. Προσθέτετε αλατοπίπερο, το μαϊντανό, το σκόρδο και το μισό λάδι και ανακατεύετε καλά. Ψήνετε τα λαχανικά στη σχάρα. Στο τέλος βάζετε στη σχάρα για λίγο τις φέτες τυριού για να ζεσταθούν ελαφρά.

3. Τοποθετείτε τα ψητά λαχανικά σε πιατέλα, βάζοντας ανάμεσά τους φέτες από κατσικίσιο τυρί. Χτυπάτε το υπόλοιπο λάδι με το μπαλσάμικο και περιχύνετε τα ψητά λαχανικά και το τυρί. Γαρνίρετε με ντοματίνια και φύλλα βασιλικού και σερβίρετε αμέσως.

Προετοιμασία: 20’ Ψήσιμο: 1 ώρα Εύκολο

Φακόρυζο σαλάτα Για 6 μερίδες

Υλικά

φακές.......................... 3 φλιτζάνια του τσαγιού ρύζι μακρύκοκκο...... 1 φλιτζάνι ελαιόλαδο.................. 3/4 του φλιτζανιού κρεμμύδι.................... 1 ξερό, ψιλοκομμένο καρότα........................ 2 κομμένα σε κυβάκια ντομάτα...................... 1 ξεφλουδισμένη χωρίς σπόρους, τριμμένη αλάτι.......................... όσο θέλετε πιπέρι........................ φρεσκοτριμμένο κύβος λαχανικών..... 1 σέλινο........................ 1 κλωνάρι, ψιλοκομμένο μαϊντανός.................. 3 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένος πιτούλες αραβικές.... 6 μικρές, για το γαρνίρισμα

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Εκτέλεση 1. Καθαρίζετε και πλένετε τις φακές. Τις βάζετε να βράσουν. Μόλις μαλακώσουν, τις στραγγίζετε σε σουρωτήρι και χύνετε το νερό όπου έβρασαν.

2. Ζεσταίνετε ½ φλιτζάνι ελαιόλαδο και σοτάρετε το κρεμμύδι και το καρότο. Προσθέτετε τις φακές και το ρύζι, ανακατεύετε για 1’ και κατόπιν προσθέτετε τον κύβο λαχανικών, αλάτι, πιπέρι και 2½ φλιτζάνια νερό.

3. Σιγοβράζετε μέχρι να μαλακώσει το ρύζι και να απορροφηθούν τα υγρά του φαγητού. Ρίχνετε το φακόρυζο σε μπολ και μόλις κρυώσει, προσθέτετε την ντομάτα, το σέλινο και το υπόλοιπο ελαιόλαδο. Ανακατεύετε καλά.

4. Σερβίρετε το φαγητό πασπαλισμένο με ψιλοκομμένο μαϊντανό και γαρνίρετε με αραβικά πιτάκια.

Προετομασία: 20’ Ψήσιμο: 1 ώρα Εύκολη

Φάβα Σαντορίνης με τσιγαριστά κρεμμύδια

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 4 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

φάβα Σαντορίνης........... 1/2 κιλό κρεμμύδια ξερά.............. 3 ψιλοκομμένα ελαιόλαδο....................... 1/2 φλιτζάνι και λίγο επιπλέον για το σερβίρισμα αλάτι................................ λίγο πιπέρι.............................. φρεσκοτριμμένο ντομάτες.......................... 2 ώριμες, σφιχτές, ψιλοκομμένες λεμόνι............................. 1 στυμμένο κάππαρη......................... λίγη, φρέσκια ή τουρσί μαϊντανός....................... 3 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένος παξιμαδάκια κρίθινα.... για το σερβίρισμα

1. Ζεσταίνετε το ελαιόλαδο σε μικρή κατσαρόλα και σοτάρετε τα ψιλοκομμένα κρεμμύδια μέχρι να μαραθούν. Αλατοπιπερώνετε και τα αφήνετε να τσιγαριστούν μέχρι να ξανθύνουν, ανακατεύοντας συχνά.

2. Σε άλλη κατσαρόλα βράζετε τη φάβα σύμφωνα με τις οδηγίες της συσκευασίας της. Προσθέτετε προς το τέλος του μαγειρέματος αλάτι και πιπέρι. Κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος ανακατεύετε με ξύλινη κουτάλα. Όταν η φάβα γίνει σαν κρέμα, είναι έτοιμη.

3. Βράζετε την κάππαρη σε λίγο νερό για 2’ - 3’ για να ξαλμυρίσει (αν είναι τουρσί). Σερβίρετε τη φάβα σε ατομικά μπολ, περιχύνετε με το χυμό του λεμονιού και λίγο ελαιόλαδο, ανακατεύετε και γαρνίρετε τη φάβα σε κάθε μπολ με μαϊντανό και παξιμαδάκια.

4. Σερβίρετε χωριστά τα σοταρισμένα κρεμμύδια, μαζί με ψιλοκομμένη ντομάτα και λίγη κάππαρη. Περιχύνετε με το χυμό του λεμονιού και λίγο ελαιόλαδο και ανακατεύετε.

Προετοιμασία: 30’ Ψήσιμο: 1 ώρα Εύκολο

Μανιτάρια γεμιστά με σπανακόρυζο

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 6 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

μανιτάρια ή πορτομπέλο................ 18 καθαρισμένα με νωπή πετσέτα ρύζι καρολίνα................ 100 γρ. φρέσκο σπανάκι............ 1/2 κιλό ελαιόλαδο....................... 1/2 φλιτζάνι του τσαγιού κρεμμυδάκια φρέσκα.... 2 ψιλοκομμένα κρεμμύδι ξερό................ 1 ψιλοκομμένο σκόρδο............................ 2 σκελίδες, κομμένες σε φετάκια άνηθος............................ 1 ματσάκι, ψιλοκομμένος κεφαλογραβιέρα............ 150 γρ. τριμμένη λεμόνι............................. 1/2, ο χυμός αλάτι................................ όσο θέλετε πιπέρι.............................. φρεσκοτριμμένο ρόκα και ντοματίνια...... για το γαρνίρισμα

1. Αφαιρείτε τα πόδια από τα μανιτάρια για να δημιουργηθεί χώρος για τη γέμιση. Πλένετε καλά το σπανάκι, το καθαρίζετε και το ψιλοκόβετε. Μέσα σε κατσαρόλα ζεσταίνετε το μισό λάδι και σοτάρετε τα κρεμμύδια και το σκόρδο μέχρι να μαραθούν. Προσθέτετε το ρύζι και ανακατεύετε για 3’ - 4’. Ρίχνετε κατόπιν το σπανάκι και τον άνηθο και συνεχίζετε το σοτάρισμα ανακατεύοντας για 1’ - 2’.

2. Περιχύνετε με το χυμό του λεμονιού, το υπόλοιπο λάδι και 1 φλιτζάνι νερό και αφήνετε το φαγητό να βράσει σε χαμηλή φωτιά για 40’. Λίγο πριν ολοκληρωθεί το μαγείρεμα, αλατοπιπερώνετε το σπανακόρυζο. Αποσύρετε το σπανακόρυζο από τη φωτιά και μόλις κρυώσει, προσθέτετε το τριμμένο τυρί.

3. Γεμίζετε τα βασιλομανίταρα με το σπανακόρυζο, τα τοποθετείτε σε ταψί αλειμμένο με λίγη μαργαρίνη και τα ψήνετε για 6’ -7’ σκεπασμένα με αλουμινόχαρτο. Τα σερβίρετε ζεστά, γαρνίροντας με ρόκα και ντοματίνια.

Προετοιμασία: 30’ Ψήσιμο: 1 ώρα και 10’ Μέτριας δυσκολίας

Κοτόσουπα με καλαμπόκι

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 4 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

φιλέτα κοτόπουλου (στήθος).... 4, χωρίς κόκαλα και πέτσα κρεμμύδι..................................... 1 ξερό, καθαρισμένο, ολόκληρο φύλλο δάφνης............................ 1 ζωμός κότας................................ 5½ φλιτζάνια κρέμα γάλακτος......................... 200 ml καλμπόκι.................................... 100 γρ. βρασμένο και στραγγισμένο κεφαλογραβιέρα ή πεκορίνο.... 1/2 φλιτζάνι φρεσκοτριμμένο γκοργκοντζόλα........................... 80 γρ. λιωμένη με πιρούνι κρεμμυδάκια φρέσκα................ 2 ψιλοκομμένο τσάιβ ή μαϊντανός...................... ψιλοκομμένα, για πασπάλισμα αλάτι............................................ όσο θέλετε πιπέρι.......................................... φρεσκοτριμμένο

1. Σε μια κατσαρόλα βράζετε 4 φλιτζάνια ζωμό κότας με τα φιλέτα κοτόπουλου, το κρεμμύδι και τη δάφνη για 50’. Αφήνετε τα φιλέτα να κρυώσουν μέσα στο ζωμό. Κατόπιν βγάζετε τα φιλέτα από το ζωμό και τα κόβετε σε κύβους. Τα πολτοποιείτε στο μίξερ μαζί με τη μισή κρέμα γάλακτος, το καλαμπόκι και τα φρέσκα κρεμμυδάκια και τα ρίχνετε σε μια κατσαρόλα.

2. Φιλτράρετε το ζωμό και τον προσθέτετε στο πολτοποιημένο μείγμα για να αραιώσει, ανακατεύοντας καλά. Προσθέτετε την υπόλοιπη κρέμα, την κεφαλογραβιέρα ή το πεκορίνο και τη γκοργκοντζόλα και τα βράζετε για άλλα 6’ σε πολύ σιγανή φωτιά.

3. Δοκιμάζετε στο αλάτι και στο πιπέρι, ανακατεύετε καλά και αφήνετε τη σούπα να μείνει πάνω στο ζεστό μάτι για 10’. Μοιράζετε τη ζεστή σούπα σε 4 μπολ. Γαρνίρετε με τα τσάιβ ή τον ψιλοκομμένο μαϊντανό.

Προετοιμασία: 20’ Ψήσιμο: 30’ Εύκολο

Ντοματόσουπα βελουτέ

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 6 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

ντοματάκια Κρήτης............................. 1 κιλό, ώριμα ντοματοχυμός...................................... 1 φλιτζάνι κρεμμύδι.............................................. 1 ξερό, ψιλοκομμένο αρωματικά χόρτα (μαϊντανός, σέλινο, δάφνη κ.λπ.).... 1 δεματάκι σκόρδο................................................. 1 σκελίδα ελαιόλαδο............................................ 4-5 κουταλιές της σούπας βασιλικός ή φρέσκια ρίγανη............. 2 κουταλιές της σούπας κορν φλάουρ....................................... 3 κουταλιές της σούπας ζωμός λαχανικών............................... 1½ λίτρο ζάχαρη................................................. λίγη αλάτι.................................................... όσο θέλετε πιπέρι.................................................. φρεσκοτριμμένο

1. Ζεματίζετε τα ντοματάκια Κρήτης, τα ξεφλουδίζετε, αφαιρείτε τους σπόρους και τα υγρά και τα κόβετε κομματάκια. Τα αφήνετε για λίγο σε σουρωτήρι να στραγγίσουν.

2. Ζεσταίνετε το βούτυρο και σοτάρετε με το κρεμμύδι και το σκόρδο για 3’ – 4’. Προσθέτετε τα ντοματάκια, τα αρωματικά χόρτα, τον κύβο, τη ζάχαρη, τον ντοματοχυμό και το ζωμό λαχανικών. Βράζετε για 20’ σε χαμηλή φωτιά.

3. Πολτοποιείτε τη σούπα στο μπλέντερ αφού αφαιρέσετε τα αρωματικά χόρτα και την ξαναρίχνετε στην κατσαρόλα. Προσθέτετε το κορν φλάουρ διαλυμένο σε λίγο νερό και βράζετε σε χαμηλή φωτιά ανακατεύοντας συνεχώς για 5’. Κατεβάζετε από την εστία, τη μοιράζετε στα πιάτα και γαρνίρετε -αν θέλετε- με φρέσκα μυρωδικά ή κρουτόν.

Προετοιμασία: 1 ώρα (αναμονή: 24 ώρες) Ψήσιμο: 30’ Μέτριας δυσκολίας

Μπακαλιάρος με σάλτσα από κατίκι

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 6 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

μπακαλιάρος παστός............ 6 φιλέτα (ουρές) ολόκληρα αλεύρι..................................... 1½ φλιτζάνι του τσαγιού γάλα........................................ 150ml σόδα........................................ 1/2 κουταλάκι του γλυκού αυγό........................................ 1 χτυπημένο ελαιόλαδο............................... για το τηγάνισμα πατάτες τηγανητές................. για το σερβίρισμα

1. Ξαλμυρίζετε τα φιλέτα μπακαλιάρου για 24 ώρες σε νερό που αλλάζετε συχνά. Τα βγάζετε από το νερό και τα τοποθετείτε σε διπλό απορροφητικό χαρτί για να στεγνώσουν εντελώς. Κατόπιν ετοιμάζετε το κουρκούτι ως εξής: Διαλύετε μέσα στο γάλα τη σόδα και προσθέτετε το αλεύρι. Ρίχνετε το αυγό και ανακατεύετε με ένα πιρούνι μέχρις ότου γίνει ένα λείο και πηχτό μείγμα, μέσα στο οποίο θα βυθίσετε τα φιλέτα του μπακαλιάρου.

2. Ζεσταίνετε το λάδι και τηγανίζετε τα φιλέτα του μπακαλιάρου μέχρι να αποκτήσουν και από τις δύο πλευρές χρυσοκίτρινο χρώμα. Κατόπιν ετοιμάζετε τη σάλτσα ως εξής: Βάζετε το τριμμένο αγγούρι σε σουρωτήρι και πιέζετε για να φύγει το νερό. Το ανακατεύετε με το κατίκι, το σκόρδο και το λάδι χτυπώντας με πιρούνι μέχρι να ομοιογενοποιηθούν.

3. Μεταφέρετε τον τηγανητό μπακαλιάρο σε πιατέλα την οποία έχετε στρώσει με απορροφητικό χαρτί, για να στραγγίσει το λάδι του. Κατόπιν τον σερβίρετε αμέσως, συνοδεύοντάς τον με τη σάλτσα και πατάτες τηγανητές.

Για τη σάλτσα με το κατίκι

κατίκι Δομοκού..................... σκόρδο................................... αγγουράκια........................... έξτρα παρθένο ελαιόλαδο....

200 γρ.

2 σκελίδες, ψιλοκομμένες 2 τριμμένα στον τρίφτη 3 κουταλιές της σούπας

Προετοιμασία: 20’ (Αναμονή: 30’) Ψήσιμο: 20’ Εύκολο

Κροκέτες μπακαλιάρου και πέστροφας

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 4 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

μπακαλιάρος................... 400 γρ. βρασμένος και κομματιασμένος πέστροφα Ορχομενού.... 1 φιλέτο κομματιασμένο κρεμμύδι.......................... 1 ψιλοκομμένο φρέσκα κρεμμυδάκια..... 2 ψιλοκομμένα πατάτες............................. 3 βρασμένες και λιωμένες με πιρούνι αυγά.................................. 2 χτυπημένα ελαιόλαδο......................... 3 κουταλιές της σούπας και επιπλέον για το τηγάνισμα μαϊντανός......................... 3 κουταλιές της σούπας, φρέσκος, ψιλοκομμένος σκόρδο............................. 2 σκελίδες λιωμένες ρίγανη.............................. 1 κουταλάκι του γλυκού φρυγανιά τριμμένη......... 100 γρ. χυμός λεμονιού............... 1 κουταλιά της σούπας αλάτι................................. όσο θέλετε πιπέρι............................... φρεσκοτριμμένο

1. Ανακατεύετε μαζί με τον μπακαλιάρο, την πέστροφα, τα κρεμμύδια, τις λιωμένες πατάτες, το σκόρδο, τα αυγά, δύο κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο, το μαϊντανό, τη ρίγανη, αλάτι και φεσκοαλεσμένο μαύρο πιπέρι.

2. Ζυμώνετε το μείγμα και το πλάθετε σε δώδεκα μεγάλες κροκέτες. Πασπαλίζετε τις κροκέτες με τριμμένη φρυγανιά και τις αφήνετε στο ψυγείο 30΄.

3. Ζεσταίνετε το υπόλοιπο λάδι σε βαθύ αντικολλητικό τηγάνι και τηγανίζετε τις κροκέτες από όλες τις πλευρές μέχρι να ροδίσουν. Τις αφήνετε να στραγγίσουν σε απορροφητικό χαρτί και τις σερβίρετε.

Προετοιμασία: 35’ Ψήσιμο: 40’ Μέτριας δυσκολίας

Σκουμπριά γεμιστά στο φούρνο με πατάτες

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 4 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

σκουμπριά................................. 1 κιλό πιπεριές..................................... 1 πράσινη και 1 κόκκινη, ψιλοκομμένες κρεμμύδι................................... 1 ξερό, ψιλοκομμένο σκόρδο...................................... 3 σκελίδες, λιωμένες μαϊντανός.................................. 3 κουταλιές, ψιλοκομμένος πατάτες...................................... 700 γρ. καθαρισμένες, κομμένες σε μεγάλα κομμάτια δεντρολίβανο........................... 1 κουταλιά της σούπας, ψιλοκομμένο μαϊντανός................................. 2 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένος ελαιόλαδο................................. 1/2 φλιτζάνι κρασί λευκό.............................. 1½ φλιτζάνι του τσαγιού αλεύρι για όλες τις χρήσεις.... 3 κουταλιές της σούπας λεμόνι........................................ 1, ο χυμός αλάτι.......................................... όσο θέλετε πιπέρι........................................ φρεσκοτριμμένο ελιές πράσινες.......................... 10 χωρίς κουκούτσι

1. Καθαρίζετε και πλένετε τα σκουμπριά. Τα στεγνώνετε και τα αλατοπιπερώνετε ελαφρά. Ετοιμάζετε τη γέμιση ως εξής: Ζεσταίνετε το μισό λάδι και σοτάρετε το κρεμμύδι και το σκόρδο. Προσθέτετε τις πιπεριές, το δεντρολίβανο και τέλος το μισό μαϊντανό. Τα ανακατεύετε και τα αλατοπιπερώνετε.

2. Γεμίζετε τις κοιλιές των ψαριών, τα βάζετε σε λαδωμένο ταψί, βάζετε γύρω γύρω τις πατάτες και περιχύνετε με λίγο ακόμα λάδι. Σκεπάζετε το ταψί με αλουμινόχαρτο.

3. Ψήνετε τα γεμιστά σκουμπριά σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 °C για 30’. Αφαιρείτε με προσοχή το αλουμινόχαρτο και κατόπιν ετοιμάζετε τη σάλτσα ως εξής: Ζεσταίνετε το ζουμί από το ταψί σε μικρή κατσαρόλα και προσθέτετε το αλεύρι, ανακατεύοντας συνεχώς. Στη συνέχεια, προσθέτετε το χυμό λεμονιού και το κρασί. Σιγοβράζετε τη σάλτσα και μόλις πήξει ελαφρά, περιχύνετε τα ψάρια και τις πατάτες.

4. Σκορπίζετε ανάμεσα στις πατάτες και τις πράσινες ελιές. Πασπαλίζετε με τον υπόλοιπο μαϊντανό και με φρεσκοτριμμένο πιπέρι. Ανακατεύετε τις πατάτες μέσα στη σάλτσα και σερβίρετε.

Προετοιμασία: 20’ Ψήσιμο: 45’ Εύκολο

Σπαγγέτι με στήθος κοτόπουλου και ροκφόρ Για 4-6 μερίδες

Υλικά

στήθη κοτόπουλου...... 2 χωρίς πέτσα και κόκαλα, κομμένα σε κυβάκια σπαγγέτι....................... 500 γρ. λεμόνι........................... 1/2, ο χυμός 400 γρ. λιωμένα στο μπλέντερ ντοματίνια.................... (χωρίς φλούδες και σπόρους) βούτυρο........................ 3 κουταλιές ελαιόλαδο.................... 2 κουταλιές της σούπας κρεμμύδι...................... 1 ψιλοκομμένο πιπεριά κόκκινη......... 1 ψιλοκομμένη άνηθος......................... 2 κουταλιές της σούπας αλάτι............................. όσο θέλετε πιπέρι........................... φρεσκοτριμμένο ζάχαρη.......................... λίγη ροκφόρ ή μπλε τυρί.... 80 γρ. λιωμένο με πιρούνι

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Εκτέλεση 1. Πολτοποιείτε στο μπλέντερ τα ντοματίνια. Στο μεταξύ ζεσταίνετε το βούτυρο με το λάδι σε αντικολλητικό κατσαρολάκι και σοτάρετε τα κυβάκια κοτόπουλου με τα κρεμμύδια για 6’ - 7’. Κατόπιν ρίχνετε τα πολτοποιημένα ντοματίνια και την πιπεριά, περιχύνετε με το λεμόνι, προσθέτετε λίγη ζάχαρη και το αλατοπίπερο και σιγοβράζετε για 30’.

2. Βράζετε τα σπαγγέτι σε άφθονο αλατισμένο νερό (στο οποίο αν θέλετε προσθέτετε λίγο ελαιόλαδο), σύμφωνα με τις οδηγίες της συσκευασίας τους. Τα στραγγίζετε και τα διατηρείτε ζεστά.

3. Προσθέτετε στην κατσαρόλα με το κοτόπουλο το ροκφόρ και τον άνηθο και βράζετε σε σιγανή φωτιά μέχρι να δέσει η σάλτσα ελαφρά. Για να σερβίρετε, ρίχνετε στα ζυμαρικά τη σάλτσα, το κοτόπουλο, αλάτι και πιπέρι και ανακατεύετε.

Προετοιμασία: 30’ Ψήσιμο: 1 ώρα και 45’ Εύκολο

Μοσχάρι κρασάτο με μανιτάρια

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 4 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

μοσχαρίσιο κρέας.......... 1 κιλό κότσι, κομμένο σε μερίδες κρεμμύδια στιφάδου..... 4 κομμένα στη μέση κόκκινο κρασί............... 1/2 μπουκάλι ντοματοπολτός............... 3-4 κουταλιές, συμπυκνωμένος σκόρδο............................ 1-2 σκελίδες, ψιλοκομμένες αλάτι............................... όσο θέλετε πιπέρι............................. φρεσκοτριμμένο μαϊντανός....................... 2 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένος (προαιρετικά) ελαιόλαδο....................... 1/2 φλιτζάνι μανιτάρια........................ 250 γρ. πουρές πατάτας.............. έτοιμος ή σπιτικός, για το σερβίρισμα

1. Αλατοπιπερώνετε το κρέας. Πλένετε γρήγορα τα μανιτάρια, τα σκουπίζετε και κόβετε τα πόδια τους. Ζεσταίνετε το λάδι και ροδίζετε τις μερίδες του κρέατος από όλες τις πλευρές.

2. Βγάζετε το κρέας με τρυπητή κουτάλα και ρίχνετε στο ίδιο λάδι τα μανιτάρια και τα κρεμμύδια. Τα σοτάρετε και αυτά.

3. Ψιλοκόβετε το σκόρδο και το σκορπίζετε μέσα στην κατσαρόλα. Σβήνετε με το κόκκινο κρασί και προσθέτετε τον ντοματοπολτό και αλατοπίπερο. Σιγοβράζετε για 1 ώρα και 30’ μέχρις ότου εξατμισθεί το κρασί και μείνει μια πλούσια σάλτσα.

4. Σερβίρετε το κρέας με πουρέ πατάτας και πασπαλίζετε προαιρετικά με μαϊντανό.

Προετοιμασία: 1 ώρα (αναμονή: 20’) Ψήσιμο: 40’ - 45’ Μέτριας δυσκολίας

Ρολάκια μελιτζάνας με κιμά και τυριά

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 4-6 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

μελιτζάνες φλάσκες..... 3 κομμένος σε φέτες μοσχαρίσιος κιμάς...... 250 γρ. κρεμμύδι...................... 1 ξερό, ψιλοκομμένο πιπεριές........................ 1 κόκκινη και 1 πράσινη ντομάτες....................... 3 ώριμες, σφιχτές μαϊντανός..................... 1/2 ματσάκι, ψιλοκομμένος κεφαλογραβιέρα.......... 200 γρ. τριμμένη γκούντα........................ 100 γρ. τριμμένη ελαιόλαδο..................... 1/2 φλιτζάνι αλάτι............................. όσο θέλετε πιπέρι........................... φρεσκοτριμμένο

1. Αλατίζετε τις φέτες μελιτζάνας και τις αφήνετε σε σουρωτήρι για 20’. Σε κατσαρόλα ζεσταίνετε το μισό ελαιόλαδο και σοτάρετε το κρεμμύδι. Προσθέτετε τον κιμά και συνεχίζετε να σοτάρετε σε δυνατή φωτιά για 5’, ανακατεύοντας συνέχεια για να μη σβολιάσει ο κιμάς.

2. Αφαιρείτε τα κοτσανάκια και τους σπόρους από τις πιπεριές και τις κόβετε σε λεπτές λωρίδες. Αφαιρείτε τις φλούδες και τους σπόρους από τις ντομάτες και τις ψιλοκόβετε. Τις προσθέτετε στο μείγμα με τον κιμά και συνεχίζετε το σοτάρισμα μέχρι να μαραθούν και να εξατμιστούν τα υγρά. Αλατοπιπερώνετε.

3. Κατεβάζετε από τη φωτιά και αφήνετε το μείγμα να κρυώσει. Στη συνέχεια προσθέτετε τα 2/3 από το μαϊντανό και τα τυριά και ανακατεύετε. Ξεπλένετε και στεγνώνετε τις μελιτζάνες. Τις αλείφετε με το υπόλοιπο λάδι και τις ψήνετε στο φούρνο μέχρι να μαλακώσουν.

4. Μοιράζετε 1 κουταλιά από το μείγμα του κιμά σε κάθε φέτα μελιτζάνας και τυλίγετε σε ρολό. Συγκρατείτε με μια οδοντογλυφίδα κάθε ρολό, τα βάζετε σε ταψί και ψήνετε στο φούρνο για 5’ - 6’ για να λιώσουν τα τυριά. Σερβίρετε αμέσως, αφού γαρνίρετε με τον υπόλοιπο μαϊντανό.

Mix AND MATCH

Της Νικολέτας Μακρυωνίτου

Οι συνταγές είναι από το 6+ΕΞΙ

32

Φακόρυζο σαλάτα Μια γήινη σαλάτα, με τη γεύση από τις φακές και τα αρώματα των λαχανικών, ταιριάζει ιδιαίτερα με πλούσια και λιπαρά κρασιά. Τα ροζέ από Cabernet, Grenache ή Syrah είναι ίσως η καλύτερη επιλογή. Εντούτοις και τα λευκά, πολύπλοκα κι ενδεχομένως βαρελάτα Chardonnay είναι καλές λύσεις.

Μπακαλιάρος με σάλτσα από κατίκι Σε μια πειραγμένη, ξεχωριστή παραλλαγή του κλασικού μπακαλιάρου σκορδαλιά, με ένα ψευτοτζατζίκι από κατίκι Δομοκού ταιριάζει ένα ελαφρώς περασμένο από βαρέλι Ασύρτικο, ενώ μια καλή εναλλακτική είναι το κρητικό Πλυτό, μόνο του είτε σε συνοινοποίηση με κάποια άλλη κρητική ποικιλία.

Σπαγγέτι με στήθος κοτόπουλου και ροκφόρ Το πάντρεμα των γεύσεων -κοτόπουλο με σάλτσα ντομάτας, αρωματικός άνηθος, σπιρτόζικο λεμόνι και πιπεράτο ροκφόρπαραπέμπει σε ένα ημίξηρο ροζέ ή κόκκινο κρασί, όχι πολύ αρωματικό και με μέτριο σώμα, όπου οι ταννίνες δεν έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Ψητά λαχανικά με κατσικίσιο τυρί Τα ψητά λαχανικά, δροσερά και γλυκούτσικα, παρέα με ένα όξινο κατσικίσιο τυρί που τονίζεται ακόμα περισσότερο από το ξίδι, απαιτούν μια τραγανή γεύση. Έτσι επιλέγουμε λευκά κρασιά με ικανές οξύτητες, όπως οι Μαντινείες κι οι Σαντορίνες. Αν τα λαχανικά έχουν ψηθεί στα κάρβουνα, θα προτιμήσουμε ένα λευκό βαρελάτο Chardonnay.

Κροκέτες μπακαλιάρου και πέστροφας Το τηγάνι αγαπά πολύ το λευκό κρασί και τις χαμηλές θερμοκρασίες. Γι’ αυτό το λόγο θα επιλέξουμε ένα δροσερό κρασί, με φρουτώδη χαρακτήρα, αλλά όχι ιδιαίτερα ζωηρό αρωματικά. Ο Ροδίτης και το Ασύρτικο είναι καλές επιλογές, αλλά και μια φρέσκια ρετσίνα νέας γενιάς θα πήγαινε πολύ.

Κοτόσουπα με καλαμπόκι Οι σούπες, σύμφωνα με τους κανόνες των συνδυασμών των γεύσεων, δεν ταιριάζουν με κρασί. Εξαιρέσεις αποτελούν τα σπανιόλικα sherry, που ειδικά στην ημίξηρη ή ακόμα και στη γλυκιά εκδοχή τους ταιριάζουν γάντι με τούτη τη σούπα, που συνδυάζει τη γλύκα από το καλαμπόκι με την «μπλε» αίσθηση από την γκοργκοντζόλα.

Ρολάκια μελιτζάνας με κιμά και τυριά Πιάτο με δυνατές και περίπλοκες γεύσεις, αρκετά λιπαρό. Για να το συνοδεύσουμε, θα χρειαστούμε ένα ερυθρό κρασί, όχι μόνο αρκετά στιβαρό, αλλά και με ικανοποιητική οξύτητα. Μια τέτοια περίπτωση είναι το Ξινόμαυρο της Βόρειας Ελλάδας. Εναλλακτικά, μια ξηρή Μαυροδάφνη σε συνοινοποίηση με Refosco.

Μανιτάρια γεμιστά με σπανακόρυζο Αναζητήσετε ένα λευκό κρασί από Μαλαγουζιά. Λίγο τα μοσχάτα της αρώματα, λίγο τα άνθη, τα φρούτα κι η πράσινη πιπεριά που συνήθως αναδίδονται από το ποτήρι, θα αναδείξουν το πιάτο μας, φτιάχνοντας έναν αρμονικό συνδυασμό με τα ζουμερά μανιτάρια και την αρωματική τους γέμιση.

Μοσχάρι κρασάτο με μανιτάρια Τούτο το μοσχαράκι καλό είναι να μαγειρευτεί με το ίδιο κρασί που θα σερβίρουμε στο τραπέζι. Όπως και να ‘χει, επειδή οι γεύσεις που συνθέτουν το φαγητό είναι στρογγυλές και έντονες, θα επιλέξουμε πλούσια κρασιά με «τσαμπουκά» και αισθητές ταννίνες. Ένα Syrah, ένα παλαιωμένο Merlot ή ένα Ξινόμαυρο πενταετίας είναι οι ιδανικότερες λύσεις.

Φάβα Σαντορίνης με τσιγαριστά κρεμμύδια Η φάβα έχει πλούσια γεύση και βουτυράτη υφή. Μπορεί τα κρεμμύδια, η κάππαρη και το λεμονάκι να σπάνε τη βελούδινη μονοτονία της, όμως είναι βέβαιο πως ένα λευκό, λιπαρό κρασί με νεύρο θα της δώσει μια άλλη διάσταση. Έτσι, θα επιλέξουμε από τον σαντορινιό αμπελώνα ένα Νυχτέρι.

Ντοματόσουπα βελουτέ Η αρωματική ντοματόσουπα θα κάνει ενδιαφέρον παιχνίδι με ένα δροσερό ροζέ κρασί. Η ποικιλία Ξινόμαυρο έχει στην παλέτα της νότες που θυμίζουν ώριμη ντομάτα, ενώ η ροζέ εκδοχή της, πιο φρέσκια και ανάλαφρη από την ερυθρή, είναι κατάλληλη να συνοδεύσει ένα πιάτο γεμάτο από το φίνο χαρακτήρα της ντομάτας.

Σκουμπριά γεμιστά στο φούρνο με πατάτες Οι Ρομπόλες που φτιάχνουν στην Κεφαλονιά είναι κρασιά που χαρακτηρίζονται από την πληθωρική τους γεύση και την καλή τους οξύτητα. Για το λόγο αυτό ταιριάζουν καλύτερα με τα ψάρια και γεφυρώνουν την απόσταση μεταξύ κρασιού και φαγητού, σε συνδυασμούς όπως ο συγκεκριμένος, που χαρακτηρίζεται από πληθώρα αρωμάτων και συμπυκνωμένη γεύση.

Why no*? *Διότι έχεις περισσότερες πιθανότητες να παραμείνεις υγιής Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα στη Βρετανία και τη Ν. Ζηλανδία που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση British Journal of Cancer, οι μη κρεοφάγοι προσβάλλονται σε μικρότερο βαθμό από ορισμένους τύπους καρκίνου.

...έναν Κολόμβο του meatless παστίτσιου, έναν σκαπανέα των functional foods. *Διότι έρχεσαι πιο κοντά στη φύση Όντας μέσα στο χορταρικό όλη μέρα, τη βλέπεις πιο γλυκά και νιώθεις πιο βαθιά όλο αυτό το πάρε δώσε που έχεις μαζί της.

Επιμέλεια: Άρτεμη Τζίτζη

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που κάποιος αποφασίζει να πει no meat today. Το γεγονός πάντως είναι πως όλο και περισσότεροι άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο αποφασίζουν σιγά σιγά να απαρνηθούν τα burgers και να προτιμήσουν, ας πούμε, τη φασολάδα! Παρόλο που θα αρκούσε έστω και ένας λόγος αν χτυπούσε μια ευαίσθητη χορδή, έχουμε περισότερους...

*Διότι αποκτάς αυτοπεποίθηση chef Ξέρεις να μαγειρεύεις όλα αυτά τα ωραία πράγματα με τον καλύτερο τρόπο και επίσης διότι θέλεις να τα μαγειρέψεις και με άλλους, περίεργους, γοητευτικούς, παράξενους τρόπους.

*Διότι έτσι σου αρέσει Eδώ δεν θα κάνουμε ψυχανάλυση. Πένες ολικ ής αλέσεως με ωμή ν τομάτα και ταλιατέλες με μπρόκολο και κουκουνάρια θα μαγειρέψουμε.

*Διότι μειώνεις τον κίνδυνο του διαβήτη Σύ μφ ωνα μ ε το Δ ιε θ ν ές Ινσ τ ιτού το Διατροφής υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι οι μη κρεοφάγοι παρουσιάζουν σε πολύ μικρότερο βαθμό διαβήτη και καρδιαγγειακά προβλήματα. *Διότι είναι πιο «ηθικό» Για να παραχθεί ένα κιλό βοδινό χρειάζονται 10 κιλά δημητριακά. Άλλοι όμως δεν έχουν να φάνε. Και δεν σου αρέσει η ιδέα ότι τα ζώα υποφέρουν. *Διότι θέλεις πιο καθαρή ατμόσφαιρα Μια πρόσφατη ανακοίνωση των Ηνωμένων Εθνών με τίτλο Livestock΄s Long Shadow αποκαλύπτει ότι η αλυσίδα παραγωγήςδιακίνησης κρέατος προκαλεί σχεδόν 40% περισσότερη έκλυση αερίων και το φαινόμενο του θερμοκηπίου από ό,τι προκαλούν όλα μαζί τα αυτοκίνητα, τα φορτηγά, τα πλοία και τα αεροπλάνα ολόκληρου του κόσμου. *Διότι συμφωνείς με τον George Bernard Shaw, που είπε «Τα ζώα είναι φίλοι μου, και δεν τρώω τους φίλους μου». *Δ ι ό τ ι σ υ μ π α ρ α σ τ έ κ ε σ α ι σ τ ο υ ς κρυπτοχορτοφάγους όπως ο David Stroud από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κρέατος, που δήλωσε «Mερικοί άνθρωποι συνεχίζουν να θέλουν να τρώνε κρέας… Εμείς πραγματικά συμφωνούμε, αν και η χορτοφαγία είναι ένας υγιεινότερος τρόπος διατροφής». *Διότι συμφωνείς με τον Αlbert Einstein, που είπε «Τίποτα δεν θα ωφελήσει τόσο την υγεία των ανθρώπων και δεν θα αυξήσει τις ευκαιρίες για τη συνέχιση της ζωής επάνω στη Γη όσο η μεταστροφή προς μια χορτοφαγική διατροφή». *Διότι βαρέθηκες την παλιά πληκτική λύση «κρέας με πατάτες». Στη χώρα μας υπάρχουν πάρα πολλά φρέσκα λαχανικά, πάρα πολλά όσπρια, πάρα πολύ και καλό λάδι, πολ λα ψάρια και πολ λές καλές βιομηχανίες τροφίμων που παράγουν τυποποιημένα όλα τα παραπάνω (και μερικές δεκάδες ακόμα), για να εγκλωβιζόμαστε σε γευστικά κλισέ. *Διότι ανακάλυψες τι κρύβεις μέσα σου

33

Aν όχι κρέας, τότε τι; Συνταγές που αξίζει να δοκιμάσεις, όχι μόνο γιατί αποδεδειγμένα σου κάνουν καλό, αλλά και γιατί είναι πεντανόστιμες. Και εύκολες. Και γρήγορες. Και θεαματικές. Αλήθεια τώρα…

Recipes Tαλιατέλες με μπρόκολο και κουκουνάρι Υλικά για 4 άτομα 500 γρ. ταλιατέλες 1 μεσαίο μπρόκολο (περίπου 500 γρ.) χωρισμένο σε φουντίτσες 2 κοφτές κουταλιές μαργαρίνη 1 σκελίδα σκόρδο ολόκληρη 200 γρ. φρέσκο τυρί κρέμα light 2 κουταλιές της σούπας κουκουνάρι Αλάτι - πιπέρι Εκτέλεση 1. Ζεματίζουμε ελαφρά τις φουντίτσες του μπρόκολου σε αλατισμένο νερό που κοχλάζει για 3’, το σουρώνουμε και το αφήνουμε να στραγγίσει. Σοτάρουμε το κουκουνάρι σε αντικολλητικό τηγάνι για 2’ σε πολύ χαμηλή φωτιά, προσέχοντας να μην καεί.

2. Ζεσταίνουμε τη μαργαρίνη και σοτάρουμε για 5’ σε χαμηλή φωτιά το μπρόκολο μαζί με ολόκληρη τη σκελίδα σκόρδο. Αφαιρούμε τη σκελίδα του σκόρδου.

3. Βράζουμε τις ταλιατέλες, τις σουρώνουμε και κρατάμε 3-4 κουταλιές από το νερό που έβρασαν. Ανακατεύουμε το τυρί με το νερό των ζυμαρικών και γυρίζουμε το μίγμα στο τηγάνι με το μπρόκολο.

4. Κουνάμε το τηγάνι για λίγο πάνω σε σιγανή φωτιά για να αναμιχθούν τα υλικά. Περιχύνουμε τα ζυμαρικά με τη σάλτσα, γαρνίρουμε με το καβουρδισμένο κουκουνάρι και ρίχνουμε φρεσκοτριμμένο πιπέρι.

34

Θρεπτική αξία: Γεμάτο αντιοξειδωτικά, το μπρόκολο είναι το βαρύ πυροβολικό κατά του καρκίνου και των εκφυλιστικών νοσημάτων. Περιέχει μεγάλη ποσότητα βιταμίνης C, πολλές βιταμίνες Β, σίδηρο, μαγνήσιο, κάλιο, ασβέστιο και περιέχει πολλές διαιτητικές ίνες, ενώ το κουκουνάρι είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε μέταλλα και ιχνοστοιχεία όπως σίδηρο, μαγγάνιο και ψευδάργυρο.

Πένες ολικής αλέσεως με σάλτσα από ωμή ντομάτα Υλικά για 4 άτομα 500 γρ. πένες ολικής αλέσεως (ή άλλο ζυμαρικό ολικής αλέσεως) 4 μεγάλες σφιχτές ντομάτες 2 κουταλιές κάππαρη 2 κουταλιές ελιές, χωρίς το κουκούτσι και χοντροκομμένες 4 κουταλιές ψιλοκομμένος μαϊντανός 6 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο Αλάτι - πιπέρι Εκτέλεση 1. Ξε π λ έ νου με τ ην κά π παρη κα ι τ η στραγγίζουμε. Κόβουμε τις ντομάτες στη μέση, τις σ τύβουμε καλά να βγάλουν τους σπόρους τους και αρκετό από το νερό τους και τις τρίβουμε από τη χοντρή μεριά του τρίφτη. Τις βάζουμε σε μπολ και προσθέτουμε το ελαιόλαδο, την κάππαρη, τις ελιές και το μαϊντανό. Αλατίζουμε και ανακατεύουμε καλά.

2. Εν τω μεταξύ, βράζουμε τις πένες, τις στραγγίζουμε και τις περιχύνουμε αμέσως, όπως είναι καυτές, με τη σάλτσα. Αν θέλουμε, γαρνίρουμε με λίγα φυλλαράκια μαϊντανό και λίγο τριμμένο τυρί και ρίχνουμε άφθονο πιπέρι.

Θρεπτική αξία Οι μεγάλες ποσότητες βιταμίνης C που περιέ χει η ν τομάτα και ο μαϊν τανός διατηρούνται ανέπαφες, αφού η σάλτσα δεν μαγειρεύεται ώστε να καταστραφεί από τη θερμότητα, ενώ η αφομοίωση του πολύτιμου λυκοπένιου που περιέχει η ντομάτα ενισχύεται ιδιαιτέρως από το ελαιόλαδο, το οποίο προσφέρει πολύτιμα μονοακόρεστα λιπαρά και βιταμίνη Ε. Οι πένες ολικής αλέσεως περιέχουν πολλές διαιτητικές ίνες καθώς και βιταμίνες Α, Β και Ε.

Stuff we love

Πολύ μας αρέσει που η μεγάλη βιομηχανία παράγει όλο και περισσότερα υγιεινά προϊόντα. Η «φιλική» στάση των εταιρειών τροφίμων προς το αίτημά μας για healthy eating, φέρνει στο σουπερμάρκετ της γειτονιάς μας βιολογικά προϊόντα, προϊόντα ολικής αλέσεως και προϊόντα που αντλούν την έμπνευσή τους από την παράδοση. Πολύ καλύτερα από τον καιρό που τρέχαμε από τη μια μεριά της πόλης στην άλλη για να βρούμε real food για το τραπέζι μας.

Βιολογικό LURPAK

Βιολογικά ζυμαρικά από τον ΗΛΙΟ

Κουλουράκια - Κουλτουράκια από τη ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΑΜΟΛΕΓΚΟΥ

Βιολογικό αλεύρι και αλεύρι ολικής αλέσεως ΜΥΛΟΙ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Το LURPAK Organic Spreadable, εκτός από τη γνωστή θαυμάσια γεύση του LURPAK, έχει και όλα τα πλεονεκτήματα ενός εξαιρετικού βιολογικού προϊόντος. Παράγεται από βιολογικό γάλα και φυτικά βιολογικά έλαια. Όπως δείχνουν πρόσφατες έρε υνες, το βιολογικό γάλα περιέ χει υψηλά επίπεδα ω-3 λιπαρών οξέων και λινολενικό οξύ (ALA), που προστατεύει από τις καρδιοπάθειες και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα. Το LURPAK Organic Spreadable περιέχει επίσης μεγάλες ποσότητες βιταμίνης Ε, βιταμίνης Α και πολλά άλλα ωφέλιμα αντιοξειδωτικά. Απλώνεται εύκολα απευθείας από το ψυγείο και έτσι το απολαμβάνετε στο πρωινό χωρίς να χάνετε ούτε λεπτό. Νοστιμίζει ακόμα και το πιο απλό πιάτο: λιωμένο επάνω σε βραστές πατάτες -αν είναι βιολογικές, ακόμα καλύτερα- για να περιχύσετε μια αχνιστή μακαρονάδα ή απλωμένο επάνω σε φέτες ψωμί μαζί με ό,τι άλλο σας αρέσει για ένα τέλειο σάντουιτς. Και επειδή το LURPAK Organic Spreadable είναι πολύ μαλακό, ανακατεύεται πολύ εύκολα με άλλα υλικά όπως ψιλοκομμένο σκόρδο ή αρωματικά χόρτα, λιαστή τομάτα ή κάππαρη, ώστε να έχετε κάθε στιγμή ένα θαυμάσιο ορεκτικό για ξαφνικούς καλεσμένους.

Εδώ και δεκαετίες η βιομηχανία ζυμαρικών ΗΛΙΟΣ προσφέρει μεγάλη ποικιλία υψηλής ποιότητας προϊόντων και ήταν από τις πρώτες ελληνικές επιχειρήσεις που έβαλαν στα ράφια των super markets ζυμαρικά ολικής αλέσεως. Τώρα ο ΗΛΙΟΣ ανταποκρίνεται στην επιθυμία μας για αγνά προϊόντα και προσφέρει βιολογικά ζυμαρικά από 100% σιμιγδάλι σκληρού σιταριού βιολογικής καλλιέργειας. Η επιλογή των πρώτων υλών γίνεται με αυστηρά κριτήρια, σύμφωνα με τις αρχές και τους κανόνες του κοινοτικού θεσμικού πλαισίου και η παραγωγή των ζυμαρικών γίνεται στις υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις της επιχείρησης στη Μεταμόρφωση Αττικής. Τα βιολογικά ζυμαρικά ΗΛΙΟΣ κερδίζουν όλο και περισσότερο την εμπιστοσύνη και του πιο απαιτητικού καταναλωτή που λατρεύει τα ζυμαρικά αλ λά θέλει να είναι σίγουρος ότι έχει στο πιάτο του ένα φαγητό υγιεινό, απαλλαγμένο από χημικές ουσίες και φυτοφάρμακα που επιβαρύνουν μακροπρόθεσμα όχι μόνο την υγεία του αλλά και το περιβάλλον. Τα βιολογικά ζυμαρικά ΗΛΙΟΣ κυκλοφορούν σε μεγάλη ποικιλία: σπαγγέτι, σπαγγετίνι, λιγκουίνι μακαρόνι, τριβέλι, πένες ριγέ, κοφτό μακαρονάκι, κριθαράκι καθώς και σε σχήματα από γράμματα & αριθμούς, που ενθουσιάζουν τα παιδιά. Έχουν πλούσια, γεμάτη γεύση, ταιριάζουν με όλες τις σάλτσες και είναι πιστοποιημένα από τον οργανισμό πιστοποίησης βιολογικών προϊόντων ΔΗΩ.

Κουλτουράκια = κουλτούρα = πολιτισμός. Η Μαρία Καραμολέγκου εμπνεύστηκε τα καταπληκτικά κουλουράκια - κουλτουράκια της από τη μητέρα της, που λέει ότι «η παράδοση είναι το παλιό στοιχείο και από αυτό γεννιέται κάθε καινούριο». Η ιστορία της οικογένειας Καραμολέγκου στο χώρο της αρτοποιίας και η επιθυμία της να δημιουργήσει κουλουράκια νέου ύφους, που φέρνουν όμως στο μυαλό τα αρώματα του φούρνου της γειτονιάς, είχαν αποτέλεσμα τα «κουλτουράκια». Είναι μια νέα φιλοσοφία δημιουργίας ποιοτικών προϊόντων που στοχεύουν να συνδέσουν την ελληνική γευστική μας κουλτούρα με το σύγχρονο τρόπο ζωής. Είναι ένα ελαφρύ σνακ για όλες τις ώρες της μέρας, που θα συνοδεύσει ιδανικά το τσάι, τον καφέ και τη σοκολάτα μας. Όλα τα μυρωδικά που χρησιμοποιούνται για κάθε γεύση -και τα κουλουράκια βγαίνουν σε πολλές γεύσεις, όπως γαρίφαλο, κανέλα, κάρδαμο, βανίλια κ.λπ.- χαρίζουν φυσικό άρωμα, ενώ ταυτοχρόνως έχουν υψηλή αντιοξειδωτική αξία που συμβάλλει στην καλή λειτουργία του οργανισμού. Φυσικά τα δοκιμάσαμε όλα, αλλά ξεχωρίζουμε τα κουλουράκια με πορτοκάλι και κάρδαμο: υπέροχος σ υνδυασ μός αρωμάτων. Η σπιρτάδα του πορτοκαλιού και το ζεστό άρωμα του κάρδαμου συνδυάζονται τέλεια και κάνουν κάθε δαγκωματιά πραγματική απόλαυση. Τραγανά, ελαφρά, με ζύμη από απλά καθημερινά υλικά που υπάρχουν σε κάθε σπίτι, δίνουν ενέργεια στον οργανισμό καθώς περιέχουν σημαντική ποσότητα υδατανθράκων καθώς και πρωτεΐνες. Όσο δε για τις θερμίδες, κάθε κουλτουράκι περιέχει 25 θερμίδες. Καλό;

Είναι σημαντικό που μια μεγάλη ελληνική εταιρεία ανταποκρίνεται στο αίτημά μας για υγιεινά προϊόντα, σε ένα τόσο βασικό δημητριακό όπως το σιτάρι, που για εμάς τους Έλληνες είναι σχεδόν ιερό τρόφιμο. Το σταρένιο αλεύρι ολικής άλεσης περιέχει ολόκληρο τον αλεσμένο σπόρο του σταριού, περιλαμβάνοντας τόσο το φλοιό όσο και το πίτουρο. Γι’ αυτό, είναι πλουσιότερο σε διαιτητικές ίνες που βοηθούν σημαντικά στην καλή λειτουργία του εντέρου και στην πέψη. Μια φέτα ψωμιού ολικής άλεσης, για παράδειγμα, περιέχει 1,5 γρ. διαιτητικών ινών, ενώ το λευκό ψωμί περιέχει 0,5 γρ. Το σταρένιο αλεύρι ολικής άλεσης είναι μια καλή πηγή ψευδαργύρου, μαγνησίου, καλίου, φωσφόρου και χαλκού, ενώ το φύτρο του σταριού είναι μια άριστη πηγή βιταμίνης Ε και περιέχει πολυακόρεστα λιπαρά, που είναι πολύ υγιεινότερα από τα κορεσμένα ζωικά λιπαρά. Το βιολογικό αλεύρι Μύλοι Αγίου Γεωργίου προέρχεται από 100% μαλακό σιτάρι οργανικής καλλιέργειας, χωρίς φυτοφάρμακα ή λιπάσματα κατά τη διάρκεια της παραγωγής και της αποθήκευσής του. Τα βιολογικά προϊόντα ξαναφέρνουν στο σήμερα ξεχασμένες γεύσεις και ποιότητες του παρελθόντος. Επάνω σε κάθε πακέτο αλεύρι ολικής αλέσεως θα βρείτε συνταγή για να φτιάξετε το δικό σας ψωμί και ίσως αποφασίσετε να πειραματιστείτε ανοίγοντας φύλλο για μια χορταστική πίτα με «άλλη γεύση». Ακόμα και το αλεύρωμα ψαριών ή λαχανικών για τηγάνισμα με αλεύρι ολικής αλέσεως, κάνει τη διαφορά. Τέλος, το βιολογικό είναι η τέλεια επιλογή για τις συνταγές που απαιτούν μαλακό αλεύρι.

35

So, you want to go meatless? Θυμάστε την καταπληκτική ατάκα της σαστισμένης θείας από την ταινία «Γάμος αλά ελληνικά» όταν η Νία Βαρν τάλος ανακοινώνει πως ο μέλλον σύζυγός της δεν τρώει κρέας; «Ε, καλά, τότε θα σου μαγειρέψω αρνάκι»! Την έχω ζήσει τη σκηνή σε διάφορες παραλλαγές, «μα δοκίμασε λίγο κατσικάκι, λουκούμι είναι», «θα πάθει η υγεία σου, παιδί μου», «γυμνάζεσαι κιόλας, θα ρέψεις όπως πας» (όπως έχω εισπράξει και πολλά συγκαταβατικά «μπράβο» διότι «τουλάχιστον τρως ψάρια»). Στο Αθήρι με περηφάνια Και επειδή έχεις πάντοτε περισσότερες πιθανότητες να βάλεις γκολ όταν το παιχνίδι παίζεται στην έδρα σου, κλείνω περήφανα τραπέζι στο «Αθήρι» στον Κεραμεικό, Πλαταιών 15, 210-3462983, όπου ο σεφ Αλέξανδρος Καρδάσης δίνει ρέστα, δημιουργώντας υπέροχα meatless πιάτα όπως το αξεπέραστο χταπόδι στιφάδο με κάππαρη και λιαστή ντομάτα, φάβα με γαύρο μαρινάτο και πιπεριά Φλωρίνης ή κριθαρότο με καλαμάρια και μύδια αρωματισμένο με σαφράν. Βεβαίως, αν κάποιος ορκισμένος κρεατοφάγος φίλος οδύρεται πως χωρίς κρέας δεν θα μπορέσει να βγάλει τη βραδιά, έχει τα ανάλογα πιάτα ανάλογης έμπνευσης, αλλά οι περισσότεροι μένουν πιστοί στις meatless επιλογές.

Meatless Monday Σε μια τέτοια στιγμή θριάμβου ήλθε η συζήτηση και στην κίνηση Meatless Monday, που υποστηρίζει ότι απέχοντας από το κρέας μία φορά την εβδομάδα, έχουμε σοβαρά οφέλη για την υγεία μας και το περιβάλλον. Αυτή η ιστορία ξεκίνησε κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Αμερική με στόχο την εξοικονόμηση πόρων και οι Αμερικανοί ανταποκρίθηκαν. Επανήλθε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για τους ίδιους λόγους (και πάλι ανταποκρίθηκαν) και το 2003 ξαναήλθε στο προσκήνιο, αυτή τη φορά ως πρόγραμμα ενημέρωσης για τη δημόσια υγεία σε συνεργασία με τη Σχολή Δημόσιας Υγείας Johns Hopkins Bloomberg, αφού έχει αποδειχθεί ότι λιγότερο κρέας σημαίνει -στατιστικά- μικρότερο κίνδυνο για καρδιοπάθειες και καρκίνο. Εφέτος πάντως έχει πάρει παγκόσμιες διαστάσεις (έπαιξε ρόλο και ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ, που είναι σθεναρός υποστηρικτής) και, αν θέλετε, από την επόμενη Δευτέρα -και τη μεθεπόμενη να είναι, δεν πειράζει- να πειραματιστείτε σε meatless βάση, ρίξτε μια ματιά στο σάιτ www.meatlessmonday.com. Όταν λέμε φρέσκα ψάρια Για την ακρίβεια πάν τως, ως healthy eater και ταυτοχρόνως φανατικός gourmet (πιστεύω ακράδαντα ότι αυτά τα δύο

36

είναι η επιτομή της ευζωίας) δεν μου είναι αρκετό να βάλω ετούτο ή να αφαιρέσω το άλλο από το πιάτο μου. Ενθουσιάζομαι με τα καλά καταστήματα τροφίμων, αφού η πρώτη ύλη είναι το άλφα και το ωμέγα για το καλό φαγητό. Και όταν λέω καλά καταστήματα, εννοώ «έντιμα», δηλαδή αν προσφέρουν τοπικά προϊόντα να είναι τελευταίας εσοδείας (πήρα ρεβίθια και τα έβραζα 3 ώρες - κόντεψε να καταστραφεί η φήμη μου ως μαγείρισσας), τα κατεψυγμένα να είναι σωστά κατεψυγμένα, τα φρέσκα να είναι πραγματικά φρέσκα κ.λπ. Ένα καλό μαγαζί λοιπόν για φρέσκα ψάρια είναι ο Πικούνης, Διονύσου 70, 210-8011311, στην Κηφισιά. Μπαίνοντας στο κατάστημα, είναι σαν να κάνεις περίπατο στο βυθό. Μάλλον δεν υπάρχει ψάρι που δεν έχει περάσει από τους πάγκους του -ακόμα και χειλού βρήκα κάποια στιγμή, ένα ψάρι που μόνο μέσα από το ψαροντούφεκο του γιου μου βρίσκει το δρόμο για την κατσαρόλα- ό,τι έχω πάρει ήταν φρέσκο και στην ιστοσελίδα του, www.pikounis. gr, βρίσκεις άπειρες συνταγές και πάρα πολλές πληροφορίες για τα ψάρια της Ελλάδας. Συναρπαστικό. Ανακαλύψτε τι... Ζέα Όπως σ υναρπασ τικ ή υπόθεσ η είναι και τα δημητριακά. Όλα; Για μέ να τα δημητριακά ολικής αλέσεως είναι το hit και τα ζυμαρικά, το ψωμί, οι φρυγανιές και τα συναφή από δημητριακά ολικής αλέσεως είναι διατροφικό φετίχ. Θα σας συστήσω κάποια άλλη φορά στο μεγάλο τους σόι. Προς το παρόν όμως, βρίσκομαι σε φάση ζέας. Όχι στη Μαρίνα Ζέας αλλά στο δημητριακό ζέα, που το αναφέρει και ο Όμηρος και από το οποίο πήρε και το όνομά του το λιμανάκι (τόσο παλιό είναι το όνομά του). Είναι πιο γνωστό ως βρίζα και για πολλά -αλλά πάρα πολλά- χρόνια η βρίζα προοριζόταν για τα ζωντανά! Μεγάλη αδικία, διότι περιέχει 40% περισσότερο μαγνήσιο από τα άλλα δημητριακά, είναι πολύ εύπεπτο, πολύ χορταστικό και έχει φοβερή γεύση, απαλή και μαλακή, γι’ αυτό παντρεύεται ωραιότατα με σάλτσες που περιέχουν ντομάτα, κρεμμύδι, ελιές και κάππαρη, αλλά αντιδράει πολύ νευρικά στο πιπέρι, στο σκόρδο και την καυτερή πιπεριά. Κριθαράκι και στριφτό από ζέα φτιάχνει το «Αγρόκτημα Αντωνόπουλου» και θα τα βρείτε στο μαγαζί βιολογικών προϊόντων Προσγείων Γεύσεις στην πλ. Αμερικής, Σπάρτης και Πατησίων, 2108616150.

Το να υιοθετήσεις ένα πιο healthy life style σε ένα μάλλον unhealthy περιβάλλον δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαντάζεσαι. Στην πόλη και στο internet βρίσκεις πλέον τα πάντα και μπορώ να σου πω και πού ακριβώς.

ΣΠΙΤΙΚΟΣ ΠΑΣΑΤΕΜΠΟΣ!

TO ΒΑΡΥ ΠΕΠΟΝΙ

Φαντάζομαι ότι τα περίφημα ω-3 λιπαρά οξέα τα συνδέουμε κυρίως με τα ψαράκια. Ο πασατέμπος όμως (κολοκυθόσποροι) είναι από τις πλούσιες πηγές αυτών των ...συμπαθητικών λιπαρών! Εκτός από αυτό, είναι και ένα καταπληκτικό σνακ, που μπορούμε να βρούμε παντού για όποια ώρα θέλουμε να τσιμπήσουμε κάτι. Τον προτιμώ σταθερά άψητο και ανάλατο -δεν υπάρχει λόγος να κουκουλώνουμε τη γλυκύτατη γεύση του και να φορτωνόμαστε με αλάτικαι, αν είμαι σε mood «κοίτα τι μπορώ να κάνω με τα χεράκια μου», φτιάχνω το δικό μου πασατέμπο. Μια κόκκινη κολοκύθα χρειάζεται -που την κάνω κολοκυθόσουπα, άλλη υπέροχη ιστορία αυτή- και να πώς: * Για να τους ξεράνω: Πλέ νω τους σπόρους για να απομακρύνω τις ίνες. Τους απλώνω σε ταψί και τους ψήνω στο φούρνο σε θερμοκρασία 100 °C για 3-4 ώρες, ανακατεύοντας συχνά για να μην καούν. * Για να τους ψήσω: Παίρνω τους ξεραμένους σπόρους, τους αλείφω με λίγο λάδι (και λίγο αλάτι για όσους δεν αντέχουν τόσο healthy στη ζωή τους) και τους ψήνω ανακατεύοντας συχνά, σε προθερμασμένο φούρνο στους 100 °C για 10’-15’.

Τα δικά μας όψιμα Ζακύνθου και τα πεπόνια Θράκης αλλά και τα κουανταλούπε (με προέλευση από την Κίνα ή την Ινδία και όνομα από την Ιταλία) ή τα honey dew (αμερικανικά) είναι το αχνάρι του καλοκαιριού μέσα στο φθινόπωρο. Κάτω από τη σκληρή του φλούδα, φιλοξενεί μεγάλο πλούτο βιταμινών, μεταλλικών στοιχείων και ισχυρών αντιοξειδωτικών ουσιών: βιταμίνη Α, βιταμίνη C, φολικό οξύ (βιταμίνη Β) και βήτα καροτίνη, που βρίσκεται σε μεγάλες ποσότητες ιδιαιτέρως στις ποικιλίες του πεπονιού με την πορτοκαλόχρωμη σάρκα και είναι ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό που μας προστατεύει από τη γήρανση και από πολλές μορφές καρκίνου. Και ακόμα, οι λίγες του θερμίδες το κάνουν ιδανικό για όσους προσέχουν το βάρος τους. Δεν τελειώνει εκεί όμως η προίκα του. Αν και δεν το συνηθίζουμε ως ορεκτικό, είναι συμπαθέστατο πασπαλισμένο με αλάτι και πιπέρι. Μαζί με γραβιέρα ή φέτα είναι ένα ελαφρό και φίνο πιάτο για στιγμές που το πολύ και το πολύπλοκο περιττεύουν και ως επιδόρπιο προσφέρει πεδίο δόξας λαμπρό: είναι ωραιότατο, πασπαλισμένο με τριμμένο φρέσκο τζίντζερ ή ακόμα και με σκόνη τζίντζερ, αλλά και με κανέλα. Ο δυόσμος αναδεικνύει με πολύ δροσερό τρόπο τη γλυκύτητά του. Εάν μάλιστα θέλουμε κάτι πραγματικά εξαιρετικό, θα κλείσουμε ένα ωραίο γεύμα με πεπόνι, τυρί γκοργκοντζόλα ή ροκφόρ και ένα καλό γλυκό κρασί.

ΑΛΚΟΤΕΣΤ

Της Νικολέτας Μακρυωνίτου

Cocktails and dreams Τι δουλειά έχουν τα κοκτέιλ στη διάρκεια ενός ξεχωριστού δείπνου και πώς να πάμε ένα βήμα πέρα από τα ανιαρά στερεότυπα…

Τα κοκτέιλ φοριούνται πολύ. Ολοένα και περισσότερο η μόδα τους αποκτά σοβαρότητα, κι η τέχνη του bartending φλερτάρεται επίμονα από επίδοξους κι επιδέξιους εκτελεστές, ανθρώπους που πάνε ένα βήμα πέρα από το βαρετό και μονοδιάστατο ανακάτεμα ποτών με αναψυκτικά και χυμούς. Άνθρωποι που απολαμβάνουν τη δημιουργικότητά τους και με ακμαία έμπνευση σκαρώνουν περίτεχνα κοκτέιλ, με ευφάνταστα γαρνιρίσματα, βασισμένα σε λεπτομερείς τεχνικές. Τα φρούτα και τα λαχανικά του καλοκαιριού και του φθινοπώρου τρυπώνουν στα μπλέντερ τους, αποχυμώνονται ή πολτοποιούνται και δημιουργούν τις βάσεις για δροσερά ποτά. Ο πάγος κάνει ένα πέρασμα από τον ειδικό παγοκόφτη για να πάρει εκείνη τη λεπ τή υφή σαν χιόνι και μαζ ί του φρούτα και χυμοί μεταμορφώνονται σε γαργαλιστικά σορμπέ. Τα μπαχαρικά και τα φρέσκα μυρωδικά –όπως ο δυόσμος, ο βασιλικός, το δεντρολίβανο, το ροζ πιπέρι, η μαστίχα, κ.ά.– αρωματίζουν τα κοκτέιλ με πικάντικες νότες, δίνοντας τη δικιά τους ξεχωριστή πινελιά, ενώ ποτά ξεχασμένα ή παραμελημένα επιστρέφουν στο προσκήνιο για να κάνουν τη διαφορά, υπενθυμίζοντάς μας πως τελικά η ποικιλία ήταν πάντα το ζητούμενο, εκείνη η ακατανίκητη ανάγκη αναζήτησης του διαφορετικού.

Έλληνας ο καλύτερος bartender Αν και η ιστορία των κοκτέιλ γράφει ήδη ιστορία, που ξεκινά από τον περασμένο αιώνα, η μόδα τους για κάποιο διάστημα ξέφτισε, ήλθε και παρήλθε αρκετές φορές, αλλά απέκτησε ξανά δυναμική τα τελευταία χρόνια, με Caipirinja και Mojito να φορούν επάξια το βασιλικό στέμμα. Ωστόσο, αν κι η Ελλάδα δεν φημίζεται για την πρωτοπορία της στον συγκεκριμένο χώρο κι η αναζήτηση για μπαρ με ενδιαφέροντα κοκτέιλ είναι σαν να ψάχνεις ψίλους στ’ άχυρα, θα πρέπει να αναφερθούμε στο γεγονός της βράβευσης ως καλύτερου bartender του κόσμου (!), του δικού μας Αριστοτέλη Παπαδόπουλου από τη Θεσσαλονίκη, στο διαγωνισμό World Class των Reserve Brands της Diageo. Η τέχνη των mixologists είναι η άλλη όψη της γαστρονομίας, η τέχνη του ποτού σε αντιδιαστολή με την τέχνη του φαγητού. Προσωπικά θεωρώ μίζερο τον μονόδρομο των τζιν τόνικ, ουίσκι κόλα, βότκα πορτοκάλι, κ.λπ., φτιαγμένα με αμφίβολης ποιότητος

38

ποτά, για ευρεία κατανάλωση. Και φυσικά, χωρίς να θέλω να γίνομαι απόλυτη ή να υποβιβάσω τη νοστιμιά του απλού και λιτού, μοιάζει σαν να τρως κάθε μέρα το ίδιο φαγητό - ακόμα και το χαβιάρι θα καταντούσε μονότονο. Ταίριαξέ το! Από την άλλη πλευρά, ένα ακόμα στερεότυπο που θα έπρεπε προ πολλού να έχει καταρριφτεί είναι το ταίριασμα φαγητού με κοκτέιλ. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν είναι πάντα εφικτό, καθώς η μεγάλη πλειονότητα των εστιατορίων δεν σερβίρει κοκτέιλ. Όμως όταν οι περιστάσεις το επιτρέπουν, έχω διαπιστώσει –και πλέον το εφαρμόζω και στο σπίτι– πως ένα καλό κοκτέιλ μπορεί να αντικαταστήσει το κρασί ή τη μπίρα. Θεωρώ δε πως είναι πιο εύκολο για κάποιον που δεν είναι μυημένος στον κόσμο του κρασιού ή της μπίρας να ταιριάξει το κατάλληλο κοκτέιλ με το αντίστοιχο έδεσμα. Δεδομένου πως τα στοιχεία που απαρτίζουν κάθε κοκτέιλ είναι σαφή και κατανοητά για τον καθένα. Για παράδειγμα ένα mojito, που βασίζεται στο ρούμι, το δυόσμο, τη μαύρη ζάχαρη και το λάιμ, είναι προφανές πως δένει με πιάτα που παραπέμπουν σε λεμονάτες γεύσεις κι έχουν συνάφεια με το δυόσμο. Π.χ. ένα σαγανάκι με χαλούμι με το λεπτό άρωμα από το δυόσμο και τις σταγόνες λεμονιού που το στολίζουν, ένα κοτόπουλο σχάρας αρωματισμένο με δυόσμο, ένα ριζότο φτιαγμένο με τα ίδια υλικά που χρησιμοποιούμε για το Mojito. Εντούτοις, η λίστα με τα κοκτέιλ και με τα εδέσματα που τους αντιστοιχούν είναι μεγάλη. Θεωρώντας βασικό δεδομένο πως τα μπάρμπεκιου και οι γλυκόξινες γεύσεις κάνουν το πιο τρελό και σκανταλιάρικο παιχνίδι με τα κοκτέιλ, ιδού μερικές νόστιμες ιδέες:

ΑΛΚΟΤΕΣΤ

Τα κοκτέιλ

Τα εδέσματα

Wine and Spirit

Mojito, Ginger beer

Σαγανάκι με χαλούμι, κοτόπουλο σχάρας με δυόσμο, ψάρια στα κάρβουνα

Caipirinha, Daiquiri

Τσίζμπεργκερ, κρέας στο μπάρμπεκιου με διάφορες σάλτσες και μαρινάδες, τονοσαλάτα με γλυκιά βινεγκρέτ μελιού, φρέσκα φρούτα

Margarita, Cucumber fizz

Όστρακα γκρατινέ με διάφορα μυρωδικά, καβουροσαλάτα, χταπόδι ψητό ή καρπάτσιο μαριναρισμένο με λάιμ, τάρτα λεμονιού

Mai Tai, Jamaican punch

Σάντουιτς με κοτόπουλο κι ανανά, σαλάτα με αβοκάντο, πάβλοβα με φρέσκα φρούτα

Bloody Mary

Παϊδάκια με σάλτσα μπάρμπεκιου, μπιφτέκια με μυρωδικά, σπαγγέτι ναπολιτέν, χωριάτικη σαλάτα με βινεγκρέτ από σέλερι

Cosmopolitan, Negroni

Γλυκόξινο χοιρινό, μπριζολάκια με πικάντικη σάλτσα κράνμπερι, τηγανιτό καμαμπέρ με σάλτσα φρούτων, σαλάτα με αντίδια και σταφύλια

Dry Martini, Bermuda Highball

Ριζότο με κολοκυθάκι και παρμεζάνα, σπαγ γέτι με αντσούγιες και κάππαρη, κοτόπουλο σχάρας, σούσι

Manhattan, Whisky mac

Φιλέτο μοσχαρίσιο πιπεράτο, σαλάτα με σταφίδες, κουκουνάρια και μπαλσάμικο, μους πικρής σοκολάτας

Άναξ Chardonnay 2007, Αμπελώνες Αντωνόπουλου Ο τόπος: Οι αμπελώνες Αντωνόπουλου ε κ τείνον ται σ τ ην ε υρύτερη περιοχ ή της Πε λοπον ν ήσου με ε πίκε ν τρο το νομό Αχαΐας. Ένα από τα σπουδαιότερα ονόματα στο χώρο του ελληνικού κρασιού, ξεκίνησε την πορεία του με επικεφαλής των Κωνσταντίνο Αντωνόπουλο το 1987. Μερικά χρόνια αργότερα περιέρχεται στα χέρια της οικογένειας Χαλικιά και συνεχίζει την ένδοξη πορεία του, με μεγάλη γκάμα αξιόλογων οίνων. Το κρασί: Πρόκειται για Τοπικό Αχαϊκό Οίνο, με λαμπερό κίτρινο χρώμα, έντονο άρωμα ροδάκινου, ανανά και μπανάνας και βαρελάτες νότες από βανίλια, καφέ και καραμέλα βουτύρου. Στο στόμα είναι στρογγυλό, βελούδινο κι ισορροπημένο, πληθωρικό κι αρωματικό, έχει δε μεγάλη κι αρωματική επίγευση. Είναι από τα λευκά κρασιά που παρουσιάζουν μεγάλες αντοχές στον χρόνο, καθώς πίνεται ευχάριστα – συντηρημένο σωστά – και μετά από μια 5ετία από τον τρύγο του. Η αρμονία: Όσ πρια, λε υκά κ ρέατα μαγειρεμένα με άσπρες αρωματικές σάλτσες, καπνιστό ψάρι ή ψημένο στα κάρβουνα, μουσακά και παστίτσιο. Η τιμή: 20 ευρώ

French 75, Mimosa

Καρπάτσιο μοσχαριού, σαλάτα με ρόκα και παρμεζάνα, ριζότο με προσούτο, σουδάκια με κρέμα σολομού και χαβιάρι

Μπίρα Β29 Ο τόπος: Η Β29 είναι ελληνικό προϊόν και παράγεται από την ίδια εταιρεία που βγάζει την επίσης ελληνική μπίρα Genesis. Το ζυθοποιείο βρίσκεται κοντά στο Σχηματάρι Αττικής. Λέγεται πως η συνταγή της χρονολογείται από το 1964 κι είναι έμπνευση ενός ζυθοποιού της FIX της Θεσσαλονίκης. Η μπίρα: Πρόκειται για βιολογική μπίρα pils, με αλκοολικό βαθμό 5%vol, που διακρίνεται για το κρυστάλλινο χρυσοκίτρινο χρώμα της, τον πλούσιο λευκό αφρό, το ιδιαίτερο άρωμα φρούτων και δημητριακών, και τη μεστή γεύση, που είναι ευκολόπιοτη, με χαρακτηριστική αλλά ισορροπημένη πικράδα. Η αρμονία: Σαλάτα με ρόκα, κοτόπουλο μαγειρεμένο με ελιές, ψάρι με δεντρολίβανο, σπαγγέτι αλ πέστο. Η τιμή: 1,96 ευρώ τα 330ml.

39

ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Της Ντένης Καλυβωκά

Any news?

Κάτι συμβαίνει εκεί έξω, που καλό είναι να το ξέρετε… Πήρε το μάτι μου Περνούσα από κάτω και το είδα. Ένας καλοφτιαγμένος ημιώροφος με τζαμαρία ολόγυρα, στρωμένος με λευκά τραπεζομάντιλα. Πολυτελές εστιατόριο με πολυελαίους, κλασικές πολυθρόνες, προσεγμένη art de la table. Δίπλα και ένας ξεχωριστός χώρος με δερμάτινες πολυθρόνες και walk-in humidor για τους λάτρεις του πούρου. Το μενού, απλό και καθόλου πολύπλοκο, με πιάτα μεσογειακής κουζίνας και διεθνών αναφορών και την υπογραφή του σεφ Γιάννη Αραχωβίτη. Το όνομα αυτού, Giulia.

Info: Κουμπάρη 5, πλ. Κολωνακίου, 2103390115.

Παλιοί …Ορίζοντες για τον Γκελντή O Γιάννης Γκελντής επιστρέφει στους «Ορίζοντες» του Λυκαβηττού με τα πολύπλοκα και πληθωρικά πιάτα του. Φαίνεται το «Κασ τε λ λόριζο» δε ν βρήκε ιδιαίτερη ανταπόκριση στο λόφο του Λυκαβηττού και έτσι οι Ορίζοντες αναβιώνουν ….στο παλιό τους πόστο. Ίδωμεν.

40

Ο Breton στο Μέγαρο! Ο Απόστολος Τραστέλης, ιδιοκτήτης της «Σπονδής», ετοιμάζεται να ξεκινήσει το νέο εστιατόριο του Μεγάρου Μουσικής -τον επόμενο μήνα- που θα λειτουργεί όλη μέρα και θα φέρει την υπογραφή του διάστερου σεφ του Trussardi Alla Scala, στο Μιλάνο, Andre Breton. Το project φαίνεται φιλόδοξο, μου θυμίζει εξωτερικό και ανυπομονώ να το δω να υλοποιείται!

Σινεμά στο πιάτο Για τους γαστρο-σινεφίλ το «Σινεμά στο πιάτο» φιλοξενείται για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη, σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, από την Πέμπτη 8 έως και την Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009. Με αφε τηρία 7 ξεχωριστές κινηματογραφικές προτάσεις, η 7η Τέ χν η καταλ ήγει σ τα καλύτερα εστιατόρια υψηλής γαστρονομικής τέχνης της πόλης, σε συνεργασία και με guest chefs. Ο κινηματογράφος «Ολύμπιον» θα φιλοξενήσει 7 βραδινές προβολές, τις οποίες θα προλογίζουν γνωστοί κριτικοί κινηματογράφου, γεύσης και δημοφιλείς προσωπικότητες του καλλιτεχνικού & επιχειρηματικού κόσμου. Καινούριες «αμαρτίες» απ’ τα Kayak Αν πάλι έχετε sweet tooth, πιθανόν να σας ενδιαφέρουν τα καινούργια γλυκά της Kayak. H τούρτα Σοκολάτα Γάλακτος Jivara με Φρούτα του Πάθους (φανταστείτε ένα cake σοκολάτας sacher με στρώση από ζελέ φρούτων του πάθους και crème brullé να απλώνονται, καλυμμένα από μους σοκολάτας γάλακτος Jivara). Δεν το δοκίμασα ακόμα, αλλά ανυπομονώ! Όπως βέβαια και για την τούρτα Καραμελωμένη Φράουλα. Μια μαστιχωτή βάση daquoise από μαρέ γκα και πούδρα αμυγδάλου καλυμμένη με καραμελωμένες φράουλες, ganache λευκής σοκολάτας ivoire Valrhona και κρέμα ζαχαροπλαστικής με φρέσκια βανίλια. Στη συλλογή με τις δημιουργίες του Pierre Herme ας προσθέσουμε και την τούρτα Riviera. Κρέμα Sabayon σοκολάτας απλωμένη ανάμεσα σε βάση φύλλου joconde με αμύγδαλο και φύλλο κορμού σοκολάτας και καλυμμένη με κρέμα λεμόνι.

Info: Boutique Kayak: Κασσαβέτη 10 & Κυριαζ ή 40, Κ ηφισιά, Μύκονος: Μαλαματένιας & Ενόπλων Δυνάμεων, καθώς και σε επιλεγμένα σημεία

Magic Cooking στην Κοτζιά Το φεστιβάλ γαστρονομίας Magic Cooking του notoshome διοργανώνεται και φέτος από τις 22/09 έως τις 13/10 στο κατάστημα «Νotoshome» στο Golden Hall, και από τις 16/10 έως τις 27/10 στο κατάστημα της πλατείας Κοτζιά. Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ ο Αλέξανδρος Παπανδρέου σας ξεναγεί σε συνταγές πρωτότυπες και γευστικές, ενώ ο γνωστός οινοποιός Άγγελος Ρούβαλης σας μυεί στον υπέροχο κόσμο του κρασιού μέσα από σειρά σεμιναρίων οινογνωσίας.

ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Της Νικολέτας Μακρυωνίτου

Eating out Scala, Vinoteca Το κρασί βρίσκει επιτέλους τη θέση που του αξίζει, δηλαδή στην κορυφή της …scala. Με την πρώτη ματιά: Μίνιμαλ αισθητική σε έναν χώρο επενδυμένο με ξύλο. Μια τεράστια κάβα, σε μαύρο γυαλιστερό χρώμα, ντύνει τον ένα τοίχο, ένας καθρέφτης «χαρίζει» βάθος στη μικρή σάλα και η μισάνοιχτη κουζίνα δίνει μια ιδέα για το τι ψήνεται. Το μπαρ λειτουργεί στην εντέλεια, με νέα παιδιά και με νόστιμα κοκτέιλ που χρησιμεύουν είτε σαν απεριτίφ για όσους περιμένουν να πάρουν τη θέση τους σε κάποιο τραπέζι είτε σαν συνοδευτικό των πιάτων για όσους, παρότι βρίσκονται σε vinoteca, προτιμούν να συνοδεύσουν τα «μεζεδάκια» τους με κάτι alternative. Το μινιμαλιστικό ντιζάιν ισχύει και στο art de la table, όπως επίσης και στις κομψές καρέκλες, δίνοντας κοσμοπολίτικο αέρα, ενώ τη δική της σφραγίδα αφήνει η μεγάλη κεντρική τράπεζα, ικανή να φιλοξενήσει γύρω στα 18 με 20 άτομα. Η μικρή cosy βεράντα, σκαρφαλωμένη στα σκαλάκια της Αναγνωστοπούλου, χαζεύει διακριτικά τη Σίνα και ρίχνει κλεφτές ματιές απέναντι, στο Γαλλικό Ινστιτούτο. Οι αρχιτέκτονες Ανδρέας Κούρκουλας και Μαρία Κοκκίνου υπογράφουν το αισθητικό αποτέλεσμα, που μου άρεσε πολύ, όπως επίσης μου άρεσε κι ο κόσμος που γέμιζε το μικρό χώρο: νέοι άνθρωποι, κατά κύριο λόγο 30’s, 40’s, στιλάτοι και διψασμένοι για καινοτομίες. Με την πρώτη γουλιά: Κανείς δεν πρόκειται να μείνει διψασμένος, χάρη σε μια λίστα με περίπου 90 κρασιά, που σερβίρονται όλα και σε ποτήρι. Οι επιλογές; Πολλές ελληνικές, αρκετές ιταλικές, λίγες γαλλικές κι ελάχιστες από το Νέο Κόσμο. Όσα δοκιμάσαμε, ήταν διατηρημένα σε άψογη κατάσταση, δίνοντας μια ομολογουμένως θαυμάσια ευκαιρία να μυηθεί κανείς στον υπέροχο κόσμο του κρασιού. Οι σομελιέ Τάσος Μπάλας και Apshin Molavi, που έχουν επιμεληθεί τη λίστα, είναι στη διάθεσή σας για να μας κατατοπίσουν κι είναι πρόθυμοι να μοιραστούν τις γνώσεις τους.

Στο ψητό: Το σέρβις ευγενέστατο, δροσερό, φιλικό και αποτελεσματικό. Το μενού επιμελείται ο Χριστόφορος Πέσκιας κι εκτελεί ο Θοδωρής Κυπριανίδης. Προσανατολίζεται στην ιδέα του ισπανικού Tapas Bar. Όσο για τα εδέσματα, έχουν δημιουργηθεί για να συνοδεύουον τα κρασιά: πολύ ενδιαφέρουσα η «τριλογία» φάβα - ταραμοσαλάτα - πουρές μπακαλιάρου, τα μύδια σέβιτσε και το λεπτεπίλεπτο καρπάτσιο χταποδιού. Η σούπα γκασπάτσο απευθύνεται κυρίως σε όσους απολαμβάνουν τα πικάντικα, είναι αραιή στην υφή και διαφέρει από την original σπανιόλικη εκδοχή, όμως είναι δροσερή, γευστικ ή κι ελαφριά, με τα κριθαρένια κρουτόν παρμεζάνας να τη συνοδεύουν ιδανικά. Η τορτίγια -χαρακτηριστικό πιάτο των tapas bar- με το chorizo ήταν νόστιμη, οι φτερούγες κοτόπουλου με μαρμελάδα λεμόνι και soy sauce ήταν ζουμερές με ωραία sticky σάλτσα, οι γαρίδες Tiradito, μαριναρισμένες σε λάιμ και αρωματικά βότανα, ήταν αποκάλυψη, κι η πατατοσαλάτα με μπρόκολο και λάδι τρούφας θα ήταν επίσης εξαιρετική αν

η τραγανή πανσέτα που τη στόλιζε ήταν λίγο λιγότερο τραγανή. Από τα κυρίως πιάτα, βρήκα απολαυστικά τα σπαγγέτι άλιο όλιο με πεπεροντσίνο, αρωματικό ξύσμα λεμονιού και δεντρολίβανο, αλλά και τις πένες με πικάντικη σάλτσα από τοματίνια και βασιλικό. Τα μπιφτεκάκια φούρνου ήταν αρωματικά και ζουμερά -δυστυχώς δεν μου δόθηκε η επιλογή του χρόνου ψησίματος κι έτσι αναγκάστηκα να τα φάω με το αιματάκι τους- κι όσο για τα λινγκουίνι με την original σάλτσα καρμπονάρα (με το αυγουλάκι της), δεν είχαν την ανάλογη επιτυχία, καθώς ήταν άνοστα, αφού το μπέικον αντικαταστάθηκε με ένα αδιάφορο λουκάνικο Τρικάλων κι η σάλτσα δεν βρισκόταν -ως όφειλεεπάνω στα ζυμαρικά, αλλά στον πυθμένα του πιάτου. Όσοι θέλουν απλά να απολαύσουν το κρασί τους, είτε στο μπαρ είτε στο τραπέζι, μπορούν να καταφύγουν σε κάτι πιο εύκολο, δηλαδή στην ποικιλία από τα διαλεχτά αλλαντικά και τυριά, προϊόντα του τρίπτυχου Ελλάδα - Ιταλία - Ισπανία. Ως επιδόρπιο θα γευτείτε μους γιαουρτιού με γλυκό κυδώνι, εκμέκ κανταΐφι, το εξαιρετικό σουφλέ σοκολάτας με παγωτό βανίλια και την επίσης θαυμάσια πανακότα με μασ τίχα Χίου και φράουλες, που δοκίμασα εγώ. $$$: Το ποτήρι κρασί ξεκινά από τα 4 ευρώ και φτάνει στα 18. Με έναν μέσο όρο 11 ευρώ το ποτήρι, είναι μάλλον ακριβούτσικο. Όσο για τα εδέσματα, τα τάπας κυμαίνονται μεταξύ 7 και 10 ευρώ και τα κυρίως πιάτα στα 12 ευρώ. Τα πιάτα με τα τυριά και τα αλλαντικά κοστίζουν 8 ευρώ το μικρό και 12 το μεγάλο.

Μμμμ (μ’ αρέσει): Η άμεση επαφή του σομελιέ με τον κόσμο και η διάθεση με την οποία επιτελεί το ρόλο του, που σε παρασύρει θέλεις δεν θέλεις στο παιχνίδι των γεύσεων. Ουφ: Είναι πολύ νωρίς ακόμα για ουφ. Το εστιατόριο λειτουργεί μόλις 3 μήνες κι επομένως θέλει το χρόνο του για να ρολάρει. Αυτό που θα ήθελα πολύ να δω την επόμενη φορά είναι τη λίστα με τα κρασιά λίγο πιο ...παχουλή, με περισσότερες επιλογές από τον διεθνή αμπελώνα.

Data: Σίνα 50 και Αναγνωστοπούλου, 210-3610041

41

ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Της Νικολέτας Μακρυωνίτου

Θέατρο ΕΝΑ ΑΔΕΙΟ ΠΙΑΤΟ ΣΤΟ ΜΠΙΣΤΡΟ «ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΒΟΔΙ» Ένα παριζιάνικο μπιστρό στήνεται στη σκηνή του 104 Κέντρου Λόγου και Τέχνης, με αναφορές στον Χέμινγουεϊ, τις ταυρομαχίες και την υψηλή γαστρονομία και με έντονα στοιχεία κωμικής όπερας.. Μια ζεστή νύχτα του Ιουλίου του 1961, στο Μπιστρό «Το μεγάλο βόδι», στο Παρίσι, λίγες μέρες μετά την αυτοκτονία του Χέμινγουεϊ, ο μετρ Κλοντ, ο σεφ Γκαστόν, η σερβιτόρα Μιμή και ο μαθητευόμενος σερβιτόρος Αν τουάν, περιμέ νουν από σ τιγ μ ή σε στιγμή την άφιξη του Monsieur Βικτόρ. Ο Βικτόρ, ένας εκπατρισμένος Αμερικανός μεγιστάνας, θαυμαστής του Χέμινγουεϊ, είναι ιδιοκτήτης του μπιστρό καθώς και αποκλειστικός πελάτης του. Όμως, όταν επιστρέφει από τη Μαδρίτη όπου είχε πάει για να δει τις ταυρομαχίες και να τιμήσει το ίνδαλμά του, είναι ατημέλητος, κακοδιάθετος και σε βαθιά κατάθλιψη εξαιτίας του ανεκπλήρωτου έρωτά του για την Mademoiselle Μπερζέρ. Ένα μόνο πράγμα επιθυμεί: να πεθάνει της πείνας στο τραπέζι του. Το προσωπικό πανικοβάλλεται, αφού η ζωή τους εξαρτάται από τις γαστριμαργικές διαθέσεις του «Monsieur», και προσπαθεί με κάθε τρόπο να τον πείσει να αλλάξει γνώμη, αλλά εκείνος παραμένει ανένδοτος. Το προσωπικό, σε απόγνωση, του ζητεί μια τελευταία χάρη: να τους επιτρέψει να του ετοιμάσουν ένα τελευταίο δείπνο -ένα

42

πλήρες μενού 7 πιάτων, από τη σούπα μέχρι τον καφέ- με την υπόσχεση ότι τα φαγητά θα παραμείνουν στην κουζίνα. Θα του περιγράψουν τα πιάτα ένα ένα, μπροστά σε μια σειρά από άδειες πιατέλες, χωρίς ποτέ να του τα σερβίρουν. Ο Βικτόρ συμφωνεί, κι ένα δείπνο επιθέτων, επιρρημάτων και τραγελαφικών καταστάσεων ξεκινά... Λίγα (πολύ λίγα) λόγια Ο Michael Hollinger έστησε με εξαιρετική μαεστρία μια ιλαροτραγωδία που κινείται μεταξύ ρεαλισμού, θεάτρου του παραλόγου και κωμικής όπερας. Ο επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Θεάτρου στο Villanova University και μόνιμος θεατρικός συγγραφέας στους New Dramatists, στο έργο του αυτό ερευνά τρία βασικά θέματα: τον ανεκπλήρωτο πόθο, την ταύτιση με τον ήρωα/πρότυπο και την αιώνια προσπάθεια του ανθρώπου να ελέγξει το περιβάλλον του και να επιβληθεί σ’ αυτό. Ο συγγραφέας, απεικονίζοντας και μεγεθύνοντας το μικρόκοσμο του μπιστρό, ρίχνει μια διεισδυτική ματιά στην «ανθρώπινη φύση». Το έργο του πρωτοπαρουσιάστηκε το 1994 στη Φιλαδέλφεια (Pennsylvania, USA) από το Arden Theatre Company. Χαρακτηρίστηκε «οπερατική τρέλα μεγάλης μαεστρίας» (The New York Times) και «μενού πλήρες για σκέψη και για γέλιο» (Curtain Up). Στην Ελλάδα ανεβαίνει για πρώτη φορά από τη θεατρική ομάδα «Οι χρυσοθήρες», σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Φραγκιόγλου.

Ποιοι παίζουν Με αλφαβητική σειρά οι: Ευγενία Αποστόλου, Αντώνης Γκρίτσης, Χριστίνα Παπαδάκη, Πέτρος Σταθακόπουλος, Χριστόδουλος Στυλιανού και Χάρης Φλέουρας. Η μετάφραση είναι της Χριστίνας Παπαδάκη και του Δημήτρη Φραγκιόγλου. Η σκηνοθεσία του Δημήτρη Φραγκιόγλου, τα σκηνικάκοστούμια της Κέλλυς Βρεττού, η μουσική του Πλάτωνα Ανδριτσάκη, η κίνηση της Ζωής Χατζηαντωνίου. Τους φωτισμούς επιμελήθηκε ο Αλέκος Γιάνναρος.

Info «Ένα άδειο πιάτο στο μπιστρό ‘‘Το μεγάλο βόδι’’, στο 104 Κέντρο Λόγου και Τέχνης των Εκδόσεων Καστανιώτη, Θεμιστοκλέους 104 - Εξάρχεια, τηλ.: 210-3826185. Πρώτη παράσταση: Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009 Τελευταία παράσταση: Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009 Ημέρες Παραστάσεων: Κυριακή-Δευτέρα-Τρίτη-Τετάρτη Ώρα έναρξης 21:30 Τιμές εισιτηρίων: 20 € (κανονικό) – 15 € (φοιτητικό)

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Πάμε…ΒορΟινά Στις 10 Οκτωβρίου 2009 στην πλατεία Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη, η Ένωση Οινοπαραγωγών της Βορείου Ελλάδος (ΕΝΟΑΒΕ) προσκαλεί τους φίλους του κρασιού στην καθιερωμένη εορταστική ε τήσια ε κδήλωσή της «Τα ΒορΟινά», για περιπλάνηση σε ένα οινικό ταξίδι. Οι επισκέπτες της εκδήλωσης θα έχουν την ευκαιρία να συναντήσουν τους 38 οινοπαραγωγούς που δημιούργησαν και στηρίζουν αυτόν τον πρωτοποριακό φορέα και να γνωρίσουν τις ποικιλίες καθώς και τη νέα σύγχρονη εποχή του ονομαστού βορειοελλαδικού αμπελώνα, δοκιμάζοντας κρασιά που φέρουν την ένδειξη «Τοπικός Οίνος» ή «ΙΟίνος Ονομασίας Προέλευσης Ανωτέρας Ποιότητας». Ώρες λειτουργίας: 11:00-15:00 και 19:00-23:00. Είσοδος: 5€ (περιλαμβάνει ποτήρι γευσιγνωσίας) Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε στα γραφεία της ΕΝΟΑΒΕ: τηλ.: 2310-281617 και 2310-281632, email: info@wineroads.gr

ΟΙ ΜΑΪΝΤΑΝΟΙ

Των Μαϊντανών

ω! ...μαϊντανοί - Θεέ μου, γιατί; Γύρισες; Είχα την ευγενή ελπίδα ότι, για λόγους ευθιξίας και μόνο, θα μου έκανες τη χάρη να κολλήσεις τη νέα γρίπη και να γλιτώσω από σένα χωρίς να χρειαστεί να χαλάσω το μανικιούρ μου.

- Χαίρομαι κι εγώ που σε βλέπω, καλή μου. Μου είχε λείψει ιδιαιτέρως η απύθμενη βλακεία σου, η μαύρη, απεριποίητη ρίζα σου, μα κυρίως τα γελοία θέματα που σε απασχολούν σε μόνιμη βάση.

- Τώρα τι να σου πω; Αν το εκλαμβάνεις το θέμα ως γελοίο και δεν καταλαβαίνεις τι σημαίνει για τον τόπο ότι κόπηκε ο Πρωινός Καφές...

- Καταλαβαίνω ότι ο τόπος ανακουφίστηκε με το χαρμόσυνο νέο.

- Εγώ πάντως ανησυχώ. Ήταν, βλέπεις, η μακροβιότερη εκπομπή της ιδιωτικής τηλεόρασης.

- Και τι φοβάσαι; Μη χαθεί το νήμα που ενώνει το οξυζενέ καρέ της Ρούλας Κορομηλά με τις οξυζενέ τσαχπινιές της Ελένης, την υπερκόπωση της οξυζενέ Ελεονόρας και τα οξυζενέ ελληνικά της Βίκυς, και χαθεί η ιστορική συνέχεια της πλατινέ κοινότητας; - Τηλεοπτικός λαός χωρίς μνήμη, είναι καταδικασμένος…

- Ναι, να πεθάνει στον καναπέ του βλέποντας ατέρμονες παραλλαγές στο ίδιο θέμα: «wannabe-διάσημοι-της πίστας-και-των-σίριαλ-διακόπτονταισταθερά-από-αστρολόγους-τηλεμάγειρες-στυλίστες-κορίτσια με τιγρέ βρακίμηχανές αποτρίχωσης-ζελατίνες αδυνατίσματος-τον Σπανό στο πιάνο-ενώπροσπαθούν-να-δοξάσουν-τις-ερμηνείες-τους-και-τις-σειρές-τους».

- Η αλήθεια είναι ότι η κλασική συνταγή δε φτούραγε. Τώρα στον ΑΝΤ1 θα προσπαθήσουν να συνδυάσουν ψυχαγωγία με ενημέρωση.

- Με συγχωρείς, αγάπη μου, αλλά δεν θα έπρεπε πρώτα να καταφέρουν να συνδυάσουν την ψυχαγωγία με την ψυχαγωγία και την ενημέρωση με την ενημέρωση πριν αλλάξουν πίστα;

στο στόμα

Ο «Κόκκινος Θησαυρός» To TABASCO® είναι προϊόν με παράδοση από το 1868, μετράει δηλαδή πάνω από 140 χρόνια ιστορίας! Είναι 100% φυσικό και φτιάχνεται από διαλεχτές κόκκινες πιπεριές, αλάτι και ξίδι. Οι πιπεριές μετά τη συγκομιδή τους αναμειγνύονται με το αλάτι και τοποθετούνται για 3 χρόνια σε δρύινα βαρέλια, ώστε να ολοκληρωθεί η φυσική ζύμωση και η παλαίωση του προϊόντος και να αποκτήσει την ασυναγώνιστη γεύση του και το λαμπερό κόκκινο χρώμα του. Χρησιμοποιήστε το TABASCO® για να δώσετε πικάντικη γεύση στα αλμυρά πιάτα με κρέατα, θαλασσινά και λαχανικά. Προσθέστε το στις συνταγές σας την τελευταία στιγμή, για να απελευθερώσει το άρωμά του.

Φιλέτο με λαχανικά, λευκό κρασί και Tabasco® Υλικά που θα χρειαστείτε για 6 άτομα: 6 φιλέτα μοσχαρίσια γύρω στα 200 γρ. το καθένα, 600 γρ. πατάτες μικρές, στρογγυλές, 500 γρ. καροτάκια τρυφερά, 250ml λευκό ξηρό κρασί, 1/2 κουταλάκι Tabasco, 2 κρεμμύδια ψιλοκομμένα, 2 σκελίδες σκόρδου λιωμένες, 1 κύβος λαχανικών, 2 κουταλιές της σούπας θυμάρι, 6 κουταλιές της σούπας μαργαρίνη, αλάτι και λίγο πιπέρι. Εκτέλεση: Αλείφετε με μαργαρίνη ένα ταψί και τοποθετείτε σ’ αυτό τα φιλέτα. Τα αλατοπιπερώνετε και τα ψήνετε σε δυνατό φούρνο ή γκριλ για 6’-7’ από την κάθε πλευρά, μέχρι να ροδίσουν. Βγάζετε τα φιλέτα από το ταψί, τα τυλίγετε με αλουμινόχαρτο και τα διατηρείτε ζεστά. Ξύνετε με μια σπάτουλα το ταψί και προσθέτετε το λευκό κρασί. Ανακατεύετε για να αναμειχθούν οι ζωμοί των φιλέτων με το κρασί. Στο τέλος προσθέτετε το Tabasco. Μέσα στο ταψί με τους ζωμούς ρίχνετε τις πατατούλες, τα καροτάκια ®

Το κόκκινο και το πράσινο TABASCO παράγονται και συσκευάζονται στις ΗΠΑ απο την McILLHENY Co., Avery Island, Louisiana Αντ/ποι:Χατζηπανάγος ΑΕΕ, προέκταση οδού Μάνης, Κάντζα ® Αττικής, 15 351, τηλ.: 210 6040650 TABASCO is a registered trademark and servicemark exclusively of McILLHENY Co., Avery Island, LA 70513

43

PANTOPOLIOΝ

Νέες συσκευασίες για τα Ήπειρος

«Μελισσάκι», για ευεργετικό μέλι - τόσο απλά.

Τoppings Ζαχαροπλαστικής ΓΙΩΤΗΣ

Το Χρυσό στην Ήπειρος

Η Ήπειρος, εξελίσσοντας συνεχώς τα προϊόντα της, αλλάζει τις συσκευασίες άλμης, 400γρ, 1 & 2 κιλών, με νέες, οι οποίες προσφέρουν περισσότερα πλεονεκτήματα στον καταναλωτή. Το κύριο χαρακτηριστικό των νέων συσκευασιών είναι η εργονομία τους. Έχουν επιπλέον νέο καπάκι, για ακόμη ευκολότερο άνοιγμα, και ειδική μεμβράνη, η οποία βρίσκεται σε τέτοια θέση ώστε να εμποδίζει την υπερχείλιση. Τα νέα δοχεία, σε συνδυασμό με τη νέα πλήρως αυτοματοποιημένη διαδικασία συσκευασίας των προϊόντων, εξασφαλίζουν απόλυτα την απαιτούμενη υγιεινή προς τον καταναλωτή. Οι νέες συσκευασίες διατίθενται ήδη στην αγορά και διανέμονται όπως όλα τα προϊόντα της Ήπειρος ΑΕΒΕ, αποκλειστικά από την ΟΠΤΙΜΑ Α.Ε. www.epirus.gr Η Τριμμένη Κεφαλογραβιέρα Ήπειρος κυκ λοφορεί επίσης σε νέα πρακτικ ή συσκευασία, των 150 γρ. Η νέα συσκευασία ανοίγει εύκολα και ξανακλείνει, ώστε να διατηρείται φρέσκια μέχρι τέλους. Η τριμμένη Κεφαλογραβιέρα Ήπειρος είναι σκληρό παραδοσιακό τυρί ΠΟΠ, φτιαγμένο με αγνά υλικά και την αυθεντική ηπειρώτικη συνταγή. Έχει διακριτικό άρωμα και ελαφρώς πικάντικη γεύση. Δίνει μοναδική γεύση στα ζυμαρικά και το σουφλέ. Επίσης, ζητήστε τη και χύμα από τον πάγκο των τυριών.

Κάθε μέρα, κάθε ώρα, η λύση για απόλαυση και υγεία είναι απλή και βρίσκεται στο μέλι! Με τη συσκευασία «Μελισσάκι» των μελιών ΑΤΤΙΚΗ και ΦΙΝΟ μπορείτε να προσθέστε το θρεπτικό μέλι στο πρωινό σας, σ τα φθινοπωρινά φρούτα ή σ το γιαούρτι και να έχετε τα πιο απολαυστικά γλυκίσματα -με όλες τις ευεργετικές ιδιότητες του ελληνικού μελιού στη στιγμή! Γιατί η συσκευασία «μελισσάκι» επιτρέπει να προσθέτουμε το μέλι μας χωρίς κουτάλι ή μαχαίρι, χωρίς να λερώνουμε και το κυριότερο χωρίς να χάνεται σταγόνα από την πολύτιμη κι εκλεκτή γεύση του ΑΤΤΙΚΗ και του ΦΙΝΟ. Βάζουμε λοιπόν το πρακτικό «μελισσάκι» στην καθημερινότητά μας και απολαμβάνουμε απόλυτα φυσικό ελληνικό μέλι ΑΤΤΙΚΗ από θυμάρι αγριολούλουδα και βότανα του δάσους και μέλι ελληνικού δάσους ΦΙΝΟ κάθε στιγμή για μοναδική απόλαυση και υγεία.

Τα Toppings Ζαχαροπλαστικής ΓΙΩΤΗΣ είναι μια νέα πρόταση στη σειρά υλικών Ζαχαροπλαστικής ΓΙΩΤΗΣ, που με τις πολλαπλές τους χρήσεις διευκολύνουν την καθημερινότητα των νοικοκυρών ενώ παράλληλα μπορούν να μετατρέψουν οποιοδήποτε γλυκό σε υπέροχη γευστική απόλαυση. Τα Toppings Ζαχαροπλαστικής ΓΙΩΤΗΣ έρχονται σε δυο αγαπημένες γεύσεις Φράουλα και Καραμέλα και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για επικάλυψη σε τσιζκέικ και τούρτες, για γέμιση σε κρέπες και ντόνατς και για γαρνίρισμα διακόσμηση σε mousse, παγωτά, γρανίτες, milkshake κ.λπ. Τα Topping Ζαχαροπλαστικής Γιώτης κυκλοφορούν σε πρακτική και εύχρηστη σ υσκευασία φακέ λου κι είναι έ τοιμα να τα χρησιμοποιήσετε σε κάθε γλυκιά δημιουργία σας.

Η φέτα Ήπειρος έλαβε πρόσφατα το THE GOLDEN EUROPE AWARD FOR QUALITY AND COMMERCIAL PRESTIGE των Παρισίων. Επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στη βιομηχανία, το εμπόριο και τις υπηρεσίες που προέρχονται από περισσότερες από 50 χώρες διεθνώς, αξιολογούνται ετησίως από το διεθνή οργανισμό «Otherways Management Association» με κριτήρια την υψηλή ποιότητα, την καινοτομία, την ικανοποίηση πελατών, τη συνεχή προσπάθεια προς την εξέλιξη και βραβεύουν ετησίως τους καλύτερους. Μία ακόμα μεγάλη διάκριση της φέτας Ήπειρος σε διεθνές επίπεδο, η οποία συνεχίζει να δικαιώνει τις διαρκείς προσπάθειες όλων των εργαζομένων της Ήπειρος Α.Ε.Β.Ε. για σταθερή, αξεπέραστη ποιότητα που μόνο η φέτα Ήπειρος ξέρει να προσφέρει. Φέτα Ήπειρος… όχι απλά Φέτα

44

PANTOPOLIOΝ

Φρέσκες συσκευασίες για τα «Μυρωδικά» Μπάρμπα Στάθης!

Παριζάνο IFANTIS από φιλέτο γαλοπούλας

Σβουρίνια από τη Χρυσή Ζύμη

Ο Μπάρμπα Στάθης, ανταποκρινόμενος στις ανάγκες του σύγχρονου καταναλωτή και στοχεύοντας πάντα στην ανανέωση και την καινοτομία, παρουσιάζει τις νέες συσκευασίες της σειράς «Μυρωδικά». Φρέσκια, μοντέρνα αισθητική και ολοκαίνουργια σακουλάκια, που όμως εικαστικά παραπέμπουν στον παραδοσιακό τρόπο αποθήκευσης μυρωδικών σε αλουμινόχαρτο στην κατάψυξη κάθε νοικοκυράς! Μαϊντανός (75 γρ.), Άνηθος (75 γρ.) και Σκόρδο (100 γρ.) αποτελούν την πρακτική λύση για ολόφρεσκα μυρωδικά, χωρίς συντηρητικά, διαθέσιμα ανά πάσα στιγμή στην κατάψυξή μας. Τα Μυρωδικά Μπάρμπα Στάθης αμέσως μετά τη συγκομιδή τους, πλένονται, διαλέγονται, ψιλοκόβονται και καταψύχονται, διατηρώντας έτσι όλα τα θρεπτικά συστατικά και τις βιταμίνες τους. Η πρακτική συσκευασία ανοίγει εύκολα και να μας επιτρέπει, αφού χρησιμοποιήσουμε την ποσότητα που επιθυμούμε, να την ξανακλείσουμε πιέζοντας ελαφρά τις ειδικές υποδοχές, έτσι ώστε τα μυρωδικά να μη χάνουν τη φρεσκάδα και το άρωμά τους. Μαζί με τις λεπτομερείς διατροφικές πληροφορίες που πάντα παρέχει ο Μπάρμπα Στάθης, στις νέες συσκευασίες των «Μυρωδικών» αναγράφεται αναλυτικά η διατροφική αξία μίας μερίδας, σύμφωνα με το ευρωπαϊκό σύστημα Ενδεικτικής Ημερήσιας Πρόσληψης (G.D.Α.).

Ο IFANTIS για άλλη μια φορά μας προσφέρει έ να ε ναλ λακτικό προϊόν για όλ η την οικογένεια, το «Παριζάνο», από εκλεκτό φιλέτο γαλοπούλας. Παρασκευάζεται από άριστη πρώτη ύλη και σε αυστηρές συνθήκες υγιεινής, που εγγυώνται την ποιότητα που απαιτείτε και τη γεύση που επιθυμείτε! Ιδανικό για σάντουιτς, ποικιλίες αλλά και συνταγές με αλλαντικά, το «Παριζάνο» συνδυάζει την ελαφριά αίσθηση του φιλέτου γαλοπούλας με μοναδικά, φυσικά μυρωδικά που χαρίζουν πλούσια γεύση.

Η Χρυσή Ζύμη συνεχίζει να δημιουργεί, α κολου θών τας τ ην παραδ ο σ ια κ ή & επιτυχημένη συνταγή στα προϊόντα ζύμης. Σας προσφέρει λοιπόν ένα νέο, πεντανόστιμο προϊόν που θα βρείτε σε όλα τα Super Market: Νέα Σβουρίνια από τη Χρυσή Ζύμη. Τα νέα απολαυστικά πιτάκια, που θα σας ξετρελάνουν με τη γεύση τους και θα σας ξαφνιάσουν με το πρωτότυπο σβουριχτό σχήμα τους. Αφράτη & τραγανή ψωμένια ζύμη, ζυμωμένη με παρθένο ελαιόλαδο, που τυλίγει μέσα της λαχταριστή γέμιση από παραδοσιακά και επιλεγμένα υλικά. Προσφέρετε και εσείς τα Σβουρίνια στα αγαπημένα σας πρόσωπα, με μόνο 15 λεπτά ψήσιμο στο φούρνο, σε 4 μοναδικές γεύσεις που σίγουρα θα λατρέψουν: Γκούντα, Ζαμπόν & μπέικον, Γραβιέρα Κρήτης & παραδοσιακό κασέρι, Φέτα, ελιά & λιαστή ντομάτα, Πατάτα & πράσινο κρεμμυδάκι.

Nέα Σβουρίνια από τη Χρυσή Ζύμη. Δεν έτυχε... Πέτυχε!

45

COOK ’N’ ROLL

Του Γιάννη Τσιούνη

Oι καλύτερες σχολικές συνταγές American Pie (1999) H ταινία που μας έκανε να κοιτάμε καχύποπτα τις μηλόπιτες και οποιονδήποτε έφηβο βρίσκεται μόνος μαζί τους, αποτελεί μια ένοχη απόλαυση με βασικά συστατικά την αμερικανική βλακεία, το χοντροκομμένο χιούμορ και τα εφηβικά κλισέ. Εκτελείται σε σκεύος σεξο-φαρσο-κωμωδίας των 80s και σερβίρεται με ανθρακούχο αναψυκτικό, καθώς όσο πιο γρήγορα τη χωνέψεις τόσο το καλύτερο.

Fame (1980) Τα υλικά, γνωστά και αγαπημένα: φόρμες χορού, αποτυχημένες περμανάντ (και mullet σε άντρες), ιδρώτας, τρελός χορός, 80s soundtrack, νοσταλγία και πάθος για μουσική. Το κλασικό σνακ, που λίγο ή πολύ όλοι φάγαμε στα παιδικά και εφηβικά μας χρόνια, φέτος είναι πιο επίκαιρο από ποτέ: η γνωστότερη σχολή της δεκαετίας του ’80 (μετά τη Μεγάλη των Μπάτσων Σχολή) θα ξανανοίξει τις πόρτες της μέσα στο 2009, οπότε και θα αρχίσει να προβάλλεται στους κινηματογράφους το ριμέικ της κλασικής τηλεοπτικής σειράς.

Grease (1978) Αφού τσιγαρίσουμε μερικά γραμμάρια rock n’ roll μεταχίπικης αθωότητας στο λυκειακό μας σκεύος, μαζί με ανάλαφρα καλιφορνέζικα χρώματα από τη δεκαετία του ’50, εφηβικά σκιρτήματα και ένα από πετυχημένα soundtrack όλων των εποχών, προσθέτουμε τα δύο βασικά μας υλικά, Danny Zuko και Sandy Olsson (John Travolta, Olivia Newton-John) και αφήνουμε τη μεταξύ τους χημεία να αναλάβει τα «ηνία».

Dead Poets Society (1989) Σε ένα σκεύος καθωσπρεπισμού ανακατεύουμε τα βασικά μας υλικά, που δεν είναι άλλα από τα μέλη μιας παρέας νεαρών φοιτητών σε ένα συντηρητικό πανεπιστήμιο των Ηνωμένων Πολιτειών. Λίγο πριν μουλιάσουν από το βράσιμο σε άοσμη και άγευστη εκπαίδευση, προσθέτουμε τον Robin Williams, που προκαλεί αναθυμιάσεις ανεξαρτησίας, έμπνευσης, ελπίδας και πάθους για ζωή, αλλάζοντας ολοσχερώς τη γεύση και τη μυρωδιά του αποτελέσματος. Ιδανική συνταγή για φιλοσοφικές αναζητήσεις και βραδιές ποίησης με τη συνοδεία κεριών.

Carrie (1976) Για μερικούς τα σχολικά χρόνια είναι τα καλύτερα. Για άλλους …τα τελευταία. Αυτή η πρόταση θα μπορούσε να είναι μια υποσημείωση στη σκοτεινή και αιματοβαμμένη Carrie, συνταγή γραμμένη από τα χέρια του μετρ στο είδος, Stephen King. Στην εκτέλεση τώρα: αφήνουμε το βασικό μας υλικό (μια προβληματισμένη και περίεργη

46

έφηβη με μυστήριες δυνάμεις, που δέχεται συνεχώς τα πειράγματα των συμμαθητών της) να σιγοβράζει μέσα στο μίσος και στα καταπιεσμένα ένστικτα μέχρι την απόλυτη εξιλέωσή της, σε ένα συγκλονιστικό φινάλε που προκάλεσε εφιάλτες σε όλους τους κακομαθημένους και δημοφιλείς εφήβους παγκοσμίως.

Brick – 2006 Καθώς ρίχνουμε τα υλικά μας στο σκεύος των teen movies, παρατηρούμε σημαντικές διαφορές στον τρόπο που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους σε σχέση με άλλες ταινίες του είδους. Ο πρωταγωνιστής είναι μεν σπασίκλας, αλλά δεν έχει ως κύριο μέλημα τις μαθηματικές εξισώσεις, καθώς στην προκειμένη περίπτωση προσπαθεί να λύσει το μυστήριο του φόνου μιας συμμαθήτριάς του. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες μπορεί να θυμίζουν σε εμφάνιση τις τυποποιημένες φιγούρες όλων των σχολικών ταινιών (η «κακιά του σχολείου», «ο νταής», «η αντικοινωνική» κ.λπ.) αλλά η γεύση τους διαφέρει: είναι συμπυκνωμένη, πολυεπίπεδη. Αφού βράσουμε το μείγμα μας σε υγρό νουάρ, το σερβίρουμε με καλό κρασί σε πλαστικό ποτήρι.

Donnie Darko (2001) Το οπτικό έδεσμα του Donnie Darko (που αποτελεί προσωπική μου αδυναμία) κατά πάσα πιθανότητα θα το φάτε με λαιμαργία, αλλά λίγα λεπτά αργότερα δεν θα είστε 100% σίγουροι για το τι ακριβώς φάγατε. Είναι μια σ υν ηθισ μέ ν η παρε νέργεια της μυστικής συνταγής της ταινίας, που παραμένει μέχρι και σήμερα επτασφράγιστο μυστικό. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι μερικά από τα υλικά της: το μαύρο χιούμορ, τα διάσπαρτα ταξίδια στο χωρο-χρόνο, η εφηβική μελαγχολία, ένα τραγούδι των Joy Division, μια προφητεία για το τέλος του κόσμου, ένα μυστήριο κουνέλι και ένας νεανικός έρωτας.

Superbad (2007) Η συνταγή του Superbad μπορεί φαινομενικά να μοιάζει με αυτή του American Pie, το αποτέλεσμα όμως είναι τόσο διαφορετικό στη γεύση, που την κατατάσσει σε μια καινούργια, ξεχωριστή κατηγορία. Η διαφορά έγκειται στον τρόπο που κόβεται το χιούμορ. Σε αντίθεση με τις περισσότερες νεανικές κωμωδίες, που το χιούμορ μαρινάρεται σε ευτελή μείγματα με βασικά συστατικά το sex και τη φάρσα και έπειτα κόβεται σε χοντρά κομμάτια, στο Superbad το χιούμορ τεμαχίζεται με προσοχή, μαγειρεύεται με καλό σενάριο και αναδεικνύει μερικούς από τους πιο πολλά υποσχόμενους κωμικούς της γενιάς μας.

Ferris Bueller’s Day Off (1986) Καμία από τις παραπάνω συνταγές δεν θα μπορούσε να έχει γραφτεί αν δεν υπήρχε ο εμπνευστής της συγκεκριμένης κουζίνας και «πατέρας» των high-school movies, John Hughes. Ο προσφάτως αποθανών σκηνοθέτης κατάφερε να αναδείξει στην εικόνα την πιο γλυκιά, αθώα, ασ τεία και ιδιόρρυθμη πλευρά της εφηβείας, δημιουργώντας κινηματογραφικές συνταγές που αποτέλεσαν σχολή για τις επόμενες γενιές. Το «Ferris Bueller’s Day Off» (Η πιο κουφή μέρα του Φέρις Μπούλερ) αφηγείται τα όσα απίστευτα συμβαίνουν στη ζωή του πρωταγωνιστή Matthew Broderick κατά την διάρκεια μιας «κοπάνας» από το σχολείο και θεωρείται (μαζί με το Breakfast Club) η πιο αντιπροσωπευτική ταινία της φιλμογραφίας του.

Δεν βρίσκετε το i CookGreek; ΓΙΝΕΤΕ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΣ! Το i CookGreek θα φτάνει κάθε μήνα στο σπίτι ή το γραφείο σας. Επιλέξτε τη συνδρομή που επιθυμείτε: εξάμηνη 20 ευρώ - ετήσια 35 ευρώ. Καταθέστε τα χρήματα της συνδρομής στο λογαριασμό 5015-032036-118 της Τράπεζας ΠΕΙΡΑΙΩΣ και στείλτε φωτοτυπία της απόδειξης κατάθεσης στο fax: 210-6981471. Εναλλακτικά, στείλτε ταχυδρομική επιταγή στη διεύθυνση του περιοδικού. Ι COOK GREEK Μυλοποτάμου 4-6 ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ 11526 Δώστε τα στοιχεία σας τηλεφωνικά στο 210-6994753 ή μέσω e-mail: info@icookgreek.com και το περιοδικό θ’ αρχίσει να σας αποστέλλεται αμέσως, ξεκινώντας από το τεύχος που επιθυμείτε.

Έδρα Λ. Δημοκρατίας 48, Δροσιά Γραφεία – Αποθήκες Μυλοποτάμου 4-6, Αμπελόκηποι Τηλέφωνο: 210-6994753 Fax: 210-6981471 www.icookgreek.com info@icookgreek.com Κείμενα και φωτογραφίες που αποστέλλονται στην εφημερίδα για δημοσίευση δεν επιστρέφονται. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση όλου ή μέρους της ύλης χωρίς την έγγραφη άδεια της εκδότριας εταιρείας. Η άποψη των συντακτών δεν είναι απαραίτητα άποψη της Διεύθυνσης του περιοδικού.

Ψάχνετε το iCookGreek; Ψάξτε το στα σωστά μέρη! ΑΤΤΙΚΗ Σταθμός ΗΣΑΠ Μοναστηράκι Μετρό Σύνταγμα Μετρό Μέγαρο Μουσικής Μετρό Εθνική Άμυνα

www.icookgreek.com

ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΑΒ CITY / Γαλάτσι (Καραϊσκάκη 19 και Βαλαωρίτου), Ιλίσια (πεζόδρομος Νυμφαίου & Λαοδικείας),Κυψέλη (Φαιδριάδων 4-6), Μαρούσι (Β. Αλεξάνδρου 18 & Πλουτάρχου), Μεταμόρφωση (Πεύκων 26), Πειραιάς (Νικήτα 14), Κέντρο (Μαυρομιχάλη 157 & Διγενή Ακρίτα), Χαλάνδρι (Χίου 5355), Γκύζη (Βαρβάκη 22-26), Ανάβυσσος (Λ. Σουνίου και Καραμανλή 2). ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ COOK SHOP / Αιγάλεω (Σμύρνης 42), Ά. Γλυφάδα (Γούναρη 118), Βριλήσσια (Λ. Πεντέλης 39 Α), Γαλάτσι (Βεΐκου 32), Γλυφάδα (Λαζαράκη 33), Ηλιούπολη (Σοφοκλή Βενιζέλου 27), Καλλιθέα (Ελ. Βενιζέλου 136), Κέντρο Αθήνας (Πανεπιστημίου 41, στοά Νικολούδη), Κολωνάκι (Ηροδότου 26), Λ. Πεντέλης (Λ. Πεντέλης 12-14), Μαρούσι (Διονύσου 24), Ν. Ερυθραία (Ελ. Βενιζέλου 155), Ν. Μάκρη (Λ. Μαραθώνος 80), Ν. Σμύρνη (Ομήρου 46), Παγκράτι (Φιλολάου 60), Πειραιάς (Ηρώων Πολυτεχνείου 31), Χαλάνδρι (Α. Παρασκευής 33 & Αριστοφάνους), Αμπελόκηποι (Λεωφ. Κηφισίας 38 & Κορίνθου), Περιστέρι (ΡΟΥΣΒΕΛΤ 9 & ΑΙΜΙΛΙΟΥ ΒΕΑΚΗ), Πετρούπολη (25ηs ΜΑΡΤΙΟΥ 165). ΕΜΠΟΡΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ / Golden Hall (Λεωφ. Κηφισίας 37α, Μαρούσι), Attica (Πανεπιστημίου 9), THE MALL (Α. Παπανδρέου 35), Avenue (Λεωφ. Κηφισίας 41-47), NOTOS GALLERIES (Πλατεία Κοτζιά, Αθήνα), Hondos - Γλυφάδα (Α. Κωνσταντίνου 2 και Λαζαράκη), Hondos - Καλλιθέα (Ελ. Βενιζέλου 108-110), Hondos - Ομόνοια (Πλατεία Ομονοίας 4), Hondos - Πειραιά (Τσαμαδού και Εθν. Αντιστάσεως), Hondos - Ερμού (Ερμού 39 και Ευαγγελιστρίας 2). ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ / Hilton Αίθριο (Βασ. Σοφίας 46), Hilton Oasis Pool Bar (Βασ. Σοφίας 46), Chef in Love - Βιβλιοπωλείο Γαστρονομίας (Χαριλάου Τρικούπη και Φειδίου 2), Chef in Love - Πολυχώρος Γαστρονομίας (Εστίας 10, Αμπελόκηποι), Βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης (Κων/νου Παλαιολόγου 2, Ν. Σμύρνη), Βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ (Σταδίου 24), Βιβλιοπωλείο ΠΑΤΑΚΗ (Ακαδημίας 65), Βιβλιοπωλείο Μικρός Κοραής (Παπάγου 7, Χαλάνδρι), Μουσείο Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη (Καρυάτιδων 4Α & Καλλισπέρη 12, Ακρόπολη), Βαρούλκο (Πειραιώς 80), Πιλ Πουλ (Αποστόλου Παύλου 51, Θησείο), Γιορτή Μπαξεβάνη (Τέρμα Ιεράς Οδού, Δαφνί-Χαϊδάρι), Kuzina (Αδριανού 9, Θησείο), Fragma (Λίμνη Μαραθώνα, 6 χλμ. από Αγ. Στέφανο), Μπέρδεμα (Βασιλίσσης Αμαλίας 20, Κηφισιά), Μέλι (Εθν. Αντιστάσεως 4, Καισαριανή), Κανέλα (Κωνσταντινουπόλεως 70, Γκάζι), Rosebud (Σκουφά 40 και Ομήρου, Κολωνάκι), Hell’s Kitchen (Κλεισθένους 13, πλ. Κοτζιά), Υποβρύχιο (Ασκληπιού 53 και Αραχόβης), Capital (Λεωφ. Κηφισίας 118Α, Αμπελόκηποι), Βασιλόπουλος delicatessen (Σταδίου 19), Brazita (Πλ. Ομονοίας 6 και Γ΄ Σεπτεμβρίου) ΓήΟινος (Αγ. Παρασκευής 55, Χαλάνδρι), Μεσογαία (Νίκης 52 και Κυδαθηναίων), Πανδαισία (Αγ. Ιωάννου 23Β, Αγ. Παρασκευή), Το Παντοπωλείον (Σοφοκλέους 1 και Αριστείδου 11), Φούρνος Σπύρου (Λ. Πεντέλης 55, Χαλάνδρι), Ελληνικά Καλούδια (Χατζηχρήστου 8, Ακρόπολη), Al Milanese (Ξενοκράτους 49, Κολωνάκι), Το Στάχυ (Σπύρου Τρικούπη 12, Εξάρχεια), Το Θυμάρι του Στρέφη (Καλλιδρομίου 32, Νεάπολη). ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ COOK SHOP / Κέντρο Θεσσαλονίκης (Τσιμισκή 23), Πανόραμα (Αναλήψεως 3), Εμπ. Κέντρο COSMOS (11ο χλμ. Θες/νίκης-Μουδανιών), Θερμαϊκός (HONDOS SENTER)(Λ.ΓΕΩΡΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ 84). ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ / Βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ (Αρισ τοτέλους 7), Βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης (Νίκης & Γούναρη 1 και Εθνικής Αντιστάσεως 131), Βιβλιοπωλείο Παπασωτηρίου (Τσιμισκή 87 & Γρ. Παλαμά 3), «Αγιολί» (Πλατεία Αριστοτέλους, ισόγειο «Ηλέκτρα Παλλάς»), «Bio» (Μητροπολίτου Ιωσήφ 6), «Β»Βυζαντινό Μουσείο (Γ’ Σεπτεμβρίου 2), «Calendari» (Οπλοποιού 1 & Κατούνη, Λαδάδικα), «Ζύθος Ντορέ» (Τσιρογιάννη 7, Λευκός Πύργος), «Ζύθος» στα Λαδάδικα (Κατούνη 5), «Meat me» (Ερμού 24-26, Στοά Μοδιάνο), «Μόλυβος» ( Ίωνος Δραγούμη 31 & Καπποδιστρίου), «Πανελλήνιον» (Σαλαμίνος 4, απέναντι από το ξενοδοχείο Mediterranean), «YaMas» (Λ. Νίκης 15). ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΕΛ Λ ΑΔΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ COOK SHOP / Αγρίνιο (Πλατεία Σουλίου), Βόλος (Ερμού & Σκεδεράνη), Ιωάννινα (Hondos) (28ης Οκτωβρίου 39), Κατερίνη (Τσιμισκή 6), Κεφαλλονιά (Σιτεμπόρων 77, Αργοστόλι), Κοζάνη (Μεγ. Αλεξάνδρου 13), Κως (Πλ. Κονίτσης/Ζερβάνου), Κόρινθος (Κύπρου 65), Λαμία (Χατζοπούλου 9), Λάρισα (4ο χλμ. Λ. Κων/νου Καραμανλή), Λειβαδιά (Μπουφίδου 24), Μύκονος (Αργ ύραινα Μυκόνου), Μυτιλ ήνη (Ερμού 35), Ναύπλιο (Άργους 29), Ξάνθη (Βενιζέλου 100Α), Πάρος (Περιφερειακός Παροικιάς), Πάτρα (Kολοκοτρώνη 19-23), Πρέβεζα (Μπιζανίου 7), Ρόδος (25ης Μαρτίου 22), Σέρρες (Χατζηιακώβου 2), Σύρος (Χίου 11), Τρίκαλα (Γαριβάλδη 16), Τήνος (Τριών Ιεραρχών 13), Φλώρινα (Ταγμ. Φουλεδάκη 44), Χαλκίδα (Κριεζώτου 20), Χανιά (Σκαλίδη 70), Χίος (Φιλίππου Αργέντη 6). ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΑΒ CITY / Πάτρα (Ναυαρίνου & Παπαφλέσσα), Χαλκίδα (Νεοφύτου και Κοτοπούλη).

Μηνιαία δωρεάν εφημερίδα για την ελληνική κουζίνα που εκδίδεται και διευθύνεται από την iCookGreek ΕΠΕ. Διεύθυνση σύνταξης Αθανασίου Κωνσταντίνα athanasiou@icookgreek.com Τσαμουρά Χριστίνα tsamoura@icookgreek.com Διεύθυνση Πωλήσεων Μελιτσιώτης Γιώργος melitsiotis@icookgreek.com Συντακτική ομάδα Καστάνη Κάλλια Κοσμάς Πάνος Λαζάρου Λευτέρης Λαφαζάνη Νικόλ nlafazani@gmail.com Λιοναράκη Μυρσίνη Μακρυωνίτου Νικολέτα Παππή Βάσω pappi@icookgreek.com Πιέρρου Ντάνυ Τσόλκα Αλεξάνδρα Χατζημιχαήλ Στέλλα Φουντούλης Ηλίας Ειδικοί συνεργάτες Μαïντανοί Μακρυωνίτου Νικολέτα (κρασί) nikoletamak@yahoo.gr Ναθαναήλ Δημήτρης (Ομάδα Αιγοπρόβατο) aigoprovato@icookgreek.com Παπαγεωργίου Δημήτρης (Ομάδα Αιγοπρόβατο) aigoprovato@icookgreek.com Τσιούνης Γιάννης (Ταινίες, μουσική) Φωτογράφοι Δρακόπουλος Γιώργος Καραηλίας Γιώργος Κωστάκης Σταύρος Λαφαζάνη Βίκη Λεπίδας Γιάννης Λάτσης Μιχάλης Άκης Ορφανίδης Food styling Αγάλλου Λίντα Brown Dawn Webb Tina Διόρθωση Κοσμάς Πάνος Συντονισμός Χειμωνάκη Γωγώ Client service Κλειώ Καμπούρη Καλλιτεχνική διεύθυνση Mouse Graphics Τσακνάκης Γρηγόρης www.mousegraphics.gr Creative director Ξενάκης Γιάννης Creative media Adam Begge Υπεύθυνος Λογιστηρίου Ζαμάνης Διονύσης Τηλ: 210 6202894 Fax: 210 6202895 zamanis_d@hol.gr Εκτύπωση-Βιβλιοδεσία Εκτυπωτική Αττικής