ICOOKGREEK - OCTOBER 2009

Τ. 2 7

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 09

ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ

12 συνταγές σπιτικής κουζίνας No meat today BERLIN ach du Berlin! Γκομενομακαρονάδας το ανάγνωσμα Άγρια φρούτα του φθινοπώρου Οινικά weekends Τα τηλεβραβεία των Μαϊντανών COOK N’ ROLL Τι βλέπω τρώγοντας

www.icookgreek.com

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Ο έρωτας περνάει απ’ το στομάχι (λίγο πριν φύγει;) Οκτώβριος, και στην Καστοριά όπου να ’ναι τελειώνουν με το μάζεμα της πατάτας, πριν τους πιάσουν οι βροχές. Στα Γρεβενά άοπλοι κυνηγοί βγαίνουν να κυνηγήσουν αγριομανίταρα, έχοντας πάντα κατά νου ότι από μανιτάρι δεν κινδυνεύουν τόσο οι «άσχετοι» όσο οι ειδικοί –λόγω υπερβολικής αυτοπεποίθησης. Στο Μέτσοβο ανοίγουν το εξαίρετο ξενοδοχείο «Κατώγι», μέρος της πρώτης τριλογίας οινικών hotels που καλωσορίζει η Ελλάδα, υιοθετώντας την τάση για θεματικό τουρισμό ή αλλιώς «τουρισμό με κάποια καλή αφορμή»: τα άλλα δύο υποδέχονται οινόφιλους στη Νεμέα και τη Σαντορίνη. Η Αθήνα, με την ολοκλήρωση του send-receive μεταξύ εξερχόμενων και εισερχόμενων υπουργών, μπαίνει σιγά σιγά στη γνώριμη ρουτίνα της, ενώ το Βερολίνο βγαίνει από τη δική του γιορτάζοντας τα 20 χρόνια από την Πτώση του Τείχους με μια σειρά εκδηλώσεων σκέτη πρόκληση για ταξίδι –πάνω που στρωθήκαμε στη δουλειά. Περιμένοντας μια πρώτη γεύση από την πράσινη ανάπτυξη της νέας κυβέρνησης –για να καταλάβουμε τι θέλει να πει ο ποιητής– στο I Cook Greek γευόμαστε ήδη την πράσινη κουζίνα της Άρτεμης Τζίτζη, που τη δοκιμάσαμε και μας αρέσει. Όταν θέλουμε πιο παραδοσιακά πιάτα, από κείνα που συγκινούν γευστικά τους πάντες, vegetarians και μη, στρεφόμαστε κλασικά στην Κωνσταντίνα μας– εγγύηση για το οικογενειακό και παρεΐστικο τραπέζι. Κρίμα μόνο που δεν μπορεί να μας τα μαγειρέψει η ίδια και πρέπει να τα φτιάχνουμε με τα χεράκια μας. Κατά τα άλλα, love is all around. Το κοινό μας, αν και συχνά ανομολόγητο, μυστικό μάς οδηγεί ξανά και ξανά σε εκείνη τη μαγική γειτονιά όπου τα κορίτσια ανταμώνουν τα αγόρια, οι ορέξεις του σώματος τις ορέξεις της ψυχής, τα όνειρά μας τις αλήθειες των άλλων και –γενικώς– όλοι μαζί περνάμε υπέροχα. Ο γνωστός-άγνωστος Φίλος μας μόλις γύρισε από κει, φέρνοντας φρέσκα νέα και την τοπική συνταγή για λαχταριστή «γκομενομακαρονάδα». Ειδικά όσοι και όσες διακατεχόμαστε από τη μαύρη υποψία ότι ο έρωτας περνάει από το στομάχι μόνο λίγο πριν μας εγκαταλείψει οριστικώς, διαβάζοντάς τον θα μυηθούμε σε μια θεωρία πιο Φιλική προς το χρήστη, βάσει της οποίας μπορεί –λέει– κανείς να είναι και ερωτευμένος και χορτάτος, ταυτόχρονα. Ρε Φίλε, ξέρεις άραγε τι γράφεις ή πας να μας παχύνεις σκόπιμα;

EDITORIAL

Editorial................................................................................................... 3 Ο έρωτας περνάει απ’ το στομάχι (λίγο πριν φύγει;) Hungry Editor’s Choice.......................................................................... 4 Τα γευστικά κολλήματα του μήνα Περί ορέξεως............................................................................................ 5 Η γκομενομακαρονάδα Ελληνική ΠΟΠ σκηνή............................................................................. 6 Τα μανιτάρια των Γρεβενών Meet the Greeks....................................................................................... 8 Στο Σκλήθρο μαζεύουν τις πατάτες Θεματικός τουρισμός............................................................................... 10 Οινικά weekends Αστικά διλήμματα.................................................................................... 12 Νερό δικτύου ή εμφιαλωμένο; Ετοιμάζω ταξίδι.......................................................................................

Berlin, auh du, Berlin!

14

6+Έξι......................................................................................................... 17 12 συνταγές ελληνικής κουζίνας, από την Κωνσταντίνα Αθανασίου Mix ’n match............................................................................................ 32 Ποιο κρασί να ανοίξουμε, Νικολέτα; No meat today.......................................................................................... 33 Όσα πρέπει να ξέρουμε για να υιοθετήσουμε ένα πιο healthy life style Αλκοτέστ................................................................................................... 38 Grenache Rouge Εποχικό καλάθι....................................................................................... 40 Φρούτα του βουνού και του σαλονιού Τα καλά της πόλης.................................................................................. 41 Απόψε βγαίνουμε για φαΐ, για μουσική ή καλύτερα να διαβάσουμε κάνα βιβλίο; Cook ’n Roll.............................................................................................. 44 Ακούει μαγειρεύοντας και βλέπει τρώγοντας ο Γιάννης Τσιούνης Μαϊντανοί.................................................................................................. 45 Πάλι αυτοί μπροστά μας; Pantopolion.............................................................................................. 46 Απ’ όλα έχει η αγορά Ταυτότητα.................................................................................................. 47 Ποιοι, αλήθεια, είμαστε εμείς και πού μας βρίσκετε

3

HUNGRY EDITOR’S CHOICE

Της Νικολέτας Μακρυωνίτου Φωτό: Άκης Ορφανίδης

BLUEBERRY ΑΛΛΟ ΦΡΟΥΤΟ

ΤΑ ΠΙΟ ΤΡΑΓΑΝΑ ΤΣΙΠΣ

ΦΟΥΡΝΙΣΤΑ ΔΑΜΑΣΚΗΝΑ

ΠΑΣΤΙΛΙΕΣ ΧΑΜΟΜΗΛΙΟΥ

Ένα μήλο την ημέρα έχει ιδιότητες γνωστές τοις πάσι, όμως ένα blueberry τι; Απ’ ό,τι φαίνεται ούτε τα βατόμουρα πάνε πίσω από άποψη ευεργετικών ιδιοτήτων για τον οργανισμό. Διακρίνονται για ισχυρές αντιοξειδωτικές ιδιότητες ενώ είναι πλούσια σε βιταμίνες Α, C, E και Β-καροτίνη, όπως και σε ιχνοστοιχεία. Τούτος ο χυμός, με γεύση πιο πικάντικη και «θερμή», που αφήνει πίσω τη δροσερή καλοκαιρινή αίσθηση των θερινών και των εξωτικών φρούτων, περνά σε μια πιο φθινοπωρινή διάσταση με το μήλο να κρατά τα πρωτεία του χειμωνιάτικου φρούτου και το blueberry, που έρχεται να το συμπληρώσει, να προσθέτει ένα άγγιγμα πρωτοτυπίας, στρογγυλεύοντας και γεμίζοντας τη γεύση του χυμού. Θα το πιείτε κρύο από το ψυγείο, αν θέλετε μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε σε κοκτέιλ με αλκοολούχα ποτά, όπως επίσης και να το παγώσετε στην κατάψυξη για να φτιάξετε μια γρήγορη, πρωτότυπη γρανίτα.

Info: The feelgood, Apple + Blueberry, Kalamea foods Στα σούπερ μάρκετ Θανόπουλος και στο «Το 24», Λουκιανού 24, Κολωνάκι, τηλ.: 210 7229 559.

Το δυσάρεστο στο παιχνιδιάρικο σνακ των παιδικών μας χρόνων είναι το υπερβολικό λάδι και η φριχτή αίσθηση μιας χλομής πατάτας, που έχει χάσει το χρώμα και την τραγανάδα για την οποία φυσιολογικά φημίζεται –αυτή είναι η έννοια του τσιπς–, που η αλμύρα σχεδόν σου μουδιάζει τη γλώσσα και τα μπαχαρικά, που υποτίθεται τα νοστιμίζουν, μοιάζουν με κακόγουστο αστείο. Τα τσιπς που βρήκα στον Βασιλόπουλο, σε μια λιτή, minimal συσκευασία, με όμορφα παστέλ χρώματα, ουδεμία σχέση με τα προαναφερθέντα είχαν. Εξαιρετικά τραγανά, να σπάνε με θόρυβο στο στόμα, κανένα ίχνος λαδιού να τα υποβαθμίζει, με τη σωστή ποσότητα αλατιού και με τα αρτύματα να μοιάζουν αληθινά και φρέσκα. Πολύ νόστιμα βρήκα εκείνα με το ώριμο τσένταρ, με το πιπέρι ή για όσους αγαπούν τις απλές γεύσεις αυτά με το υπέροχο άγγιγμα από το θαλασσινό αλάτι.

In fo: B u r t s, σ τ α σ ο ύ π ε ρ μ ά ρ κ ε τ Α Β Βασιλόπουλος.

Φουρνιστά και όχι ξερά, αλλά ούτε και μαλακά τύπου γλυκού του κουταλιού. Μυρωδάτα δαμάσκηνα που κρατάνε το σχήμα τους και όλη την πικάντικη γεύση του φρέσκου φρούτου στο εσωτερικό τους. Στην ουσία είναι παραγεμισμένα με την ίδια τους τη σάρκα, πολτοποιημένη μαζί με μήλο και μπαχαρικά, παραμένουν ζουμερά, με τραγανό το περίβλημά τους και βελούδινη τη γέμισή τους. Έχουν έντονα την αίσθηση του ψημένου φρούτου, είναι γλυκά και αρωματικά, κυριολεκτικά ό,τι πρέπει για ένα σνακ όλο ενέργεια. Θα τα βρείτε φυλαγμένα σε όμορφα μεταλλικά κουτάκια για να τα κουβαλάτε μαζί σας στην τσάντα και είναι ιδανικά για κέρασμα, αν και θεωρώ πως μπορεί να κάνουν τη διαφορά εάν τα σερβίρετε πάνω από μια μπάλα παγωτό βανίλια ή πλάι σε ένα ρευστό σουφλέ πικρής σοκολάτας. Εντούτοις, ο απόλυτος συνδυασμός τους είναι με παλαιωμένα αποστάγματα όπως κονιάκ, αρμανιάκ, ρούμι ή ουίσκι.

Info: Salt - Sugar – Spices Δαδακαρίδης, τηλ.: 2394 026036, www.salt-sugar-spices.gr

Γλυκιά θαλπωρή είναι η αίσθηση που σου προκαλούν. Μικρές καλόγουστες παστίλιες, φυλαγμένες σε ένα old style κίτρινο κουτάκι, με αίσθηση που θυμίζει 50s, τραγανές αν τις μασήσετε και μέτρια γλυκές αν τις πιπιλίσετε μέχρι να λιώσουν. Μικρές σταγόνες που από μέσα τους ξεχύνεται το απαλό άρωμα και η νοσταλγική γεύση του χαμομηλιού, αρωματίζοντας διακριτικά τον ουρανίσκο και βοηθώντας στη διαδικασία της πέψης.

Info: Delitopia, Θέτιδος 15, Π. Φάληρο, τηλ.: 210 9886444.

4

ΠΕΡΙ ΟΡΕΞΕΩΣ

Ενός Φίλου

Η γκομενομακαρονάδα Στην αρχή βέβαια το φαγητό μένει εκτός. Όταν έχεις πρωτογνωριστεί και θέλεις να κάνεις καλή εντύπωση στο κορίτσι (την καλύτερη εντύπωση για το καλύτερο κορίτσι), οι, ας πούμε, υλικές λειτουργίες του σώματος τίθενται σε ύπνωση. Και λέω οι «ας πούμε υλικές», γιατί, ενώ δυσκολεύεσαι να κοιμηθείς και ακόμα περισσότερο δυσκολεύεσαι να φας, εντούτοις, την ώρα που για πρώτη φορά σπινθηρίζει η επιθυμία και όλα αρχίζουν, η τάση προς το ποτό, το πολύ ποτό, αποχαλινώνεται. Ο λόγος είναι προφανής: παρά την προφανή υλικότητά του, η οποία μάλιστα γίνεται ακόμα πιο αισθητή την επόμενη μέρα, το ποτό, σε αντίθεση με το φαγητό, λογίζεται για άυλο. Στα βαθιά χαραγμένα μέσα μας στερεότυπα, το ποτό και η μέθη, προϊόντα του οινοπνεύματος αμφότερα, ευλόγως σχετίζονται πάντοτε με το «πνεύμα» και τις περιπέτειες της «ψυχής». Έτσ ι ε ίναι τα πράγ ματα. Ό ταν έ χε ις πρωτογνωριστεί και θέλεις να κάνεις το κορίτσι να σε ξεχωρίσει (γιατί αυτό το κορίτσι είναι πολύ ξεχωριστό), όσα αισθάνεσαι και ακόμα περισσότερο όσα θέλεις να αισθανθείς μοιάζουν τελείως άυλα, γιατί ίσως κατά βάθος επιμένουμε να πιστεύουμε πως ό,τι είναι άυλο είναι αυτομάτως και ευγενές. Η τάση αυτή προς την… αποαϋλοποίηση της επιθυμίας, που μάλλον θα πρέπει να την αναγάγουμε στη διιστορική αίγλη του ιδεαλισμού, επιτείνεται περισσότερο από το ότι το κορίτσι δεν το έχεις ακόμα αγγίξει, η αγάπη δεν έχει προλάβει να γίνει (στην κυριολεξία) χειροπιαστή. Κατά συνέπεια, μοιάζει περισσότερο με έξοχο αποκύημα της φαντασίας σου, παρά με υπαρκτό πρόσωπο στο οποίο οι ενώσεις άνθρακα πέτυχαν το καλύτερο δυνατό συνδυασμό τους. Πιο πολύ τη σκέφτεσαι, παρά τη νιώθεις. Και η σκέψη της γίνεται τόσο ισχυρή, που κατακυριεύει πια το χρόνο σου, και τόσο σημαντική, που οτιδήποτε δεν αποτελείται από το ίδιο (μη) υλικό μοιάζει αυτομάτως ασήμαντο: το φαγητό, ο ύπνος, η δουλειά, οι φίλοι… Και όταν κάποια στιγμή κανονίσετε να βγείτε μαζί για φαγητό, τα πράγματα μπερδεύονται πολύ, γιατί, όταν πηγαίνεις κάπου για φαγητό, πρέπει κανονικά να φας κιόλας, αλλά σ’ εσένα δεν κατεβαίνει μπουκιά. Το κορίτσι είναι εκεί απέναντί σου και όλη σου η ύπαρξη έχει συντονιστεί για να της κάνεις την καλύτερη δυνατή εντύπωσης. Από την άλλη, πρέπει να προσποιείσαι ότι κάτι τρως, όχι μόνο για να μη φύγεις τελείως από το ποτό και κάνεις καμιά μαλακία, αλλά και γιατί πρέπει οπωσδήποτε να φανείς άνετος και χαλαρός, αφού στα κορίτσια δεν αρέσουν οι αγχωμένοι και με ροπή στη μεγαλοστομία. Στο τέλος, συνήθως

έχεις γίνει στουπί, και την επόμενη μέρα αισθάνεσαι ότι έχεις πει όσα δεν έπρεπε και τα έχεις κάνει θάλασσα. Όμως καμιά φορά αποδεικνύεται ότι δεν τα έχεις κάνει θάλασσα. Η αγάπη τότε παύει να είναι φάντασμα της σκέψης και παίρνει στέρεα υλική μορφή, γίνεται ανάσες στα χέρια σου και ψίθυροι στο στήθος σου. Εκείνες τις στιγμές συνειδητοποιείς (δεν έχει σημασία που το έχεις ξαναζήσει στο παρελθόν, κάθε φορά είναι το ίδιο) ότι η μόνη πραγματική αγάπη είναι αυτή που έχεις δίπλα σου και μπορείς να την αγγίξεις·– ό,τι νόμιζες προηγουμένως δεν ήταν παρά αντικατοπτρισμός. Το πραγματικά σπουδαίο και ευγενές είναι εκεί στα χέρια σου, όσο πιο υλικό γίνεται, όσο πιο επιθυμητό μπορεί να υπάρξει. Η πραγματική αγάπη είναι ένας έξοχος συνδυασμός ενώσεων άνθρακα! Αργότερα, όταν πια σηκωθείτε από την έξοχα υλική κατάληξη της προηγούμενης άυλης φαντασίωσής σου, λέτε να φτιάξετε μια ωραία μακαρονάδα με τόνο, που είναι και χορταστική και, ας πούμε, κάπως ελαφριά. Τότε είναι που βάζεις κάτι φαγώσιμο στο στόμα σου μετά από μέρες, και οι… νύχτες σου αρχίζουν να αστράφτουν.

5

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΠ ΣΚΗΝΗ

Του Ηλία Φουντούλη

Τα μανιτάρια των Γρεβενών Εδώ και κάποια χρόνια η πόλη των Γρεβενών θεωρείται η ελληνική πρωτεύουσα των μανιταριών, τίτλο που διατηρεί και επίσημα από το Νοέμβριο του 2007, σύμφωνα με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου και μετά από ενέργειες κατοίκων, φορέων και φυσικά του Συλλόγου Μανιταρόφιλων Δυτικής Μακεδονίας. Τα σχέδια των δραστηριοτήτων του δήμου των Γρεβενών δε σταματούν στην ανάδειξη του μανιταριού ως συμβόλου της πόλης και την αδελφοποίηση με αντίστοιχες μανιταροπόλεις του εξωτερικού. Στόχο τους οι ιθύνοντες έχουν τώρα τη δημιουργία ενός Μουσείου Μανιταριού, που θα φιλοξενεί όλο τον κοινωνικό, λαογραφικό και πολιτιστικό πλούτο που γέννησε η ζωή των κατοίκων με τα αγριομανίταρα. Παράλληλα σκοπεύουν σε διοργανώσεις σεμιναρίων μανιταρογνωσίας και εκπαίδευση όσων ασχολούνται με τα μανιτάρια, εκθέσεις, φεστιβάλ και φυσικά στη συνέχιση και επέκταση της Πανελλήνιας Γιορτής Μανιταριού, που βρίσκεται φέτος στον 9ο χρόνο της και κάθε φορά είναι όλο και μεγαλύτερη, όλο και πιο εντυπωσιακή. Είναι χωρίς αμφιβολία το μεγαλύτερο γεγονός στα «μανιταρικά» δρώμενα της Ελλάδας και αποτελεί ένα συναρπαστικό τριήμερο εκδηλώσεων. Το εντυπωσιακό come back Πριν από μερικές δεκαετίες, η άγρια ελληνική χλωρίδα πέρασε περίοδο απαξίωσης και μαζί με τα χόρτα και κάποια βότανα έφαγαν «πόρτα» από τα τραπέζια των καλοφαγάδων. Έτσι μαζί με το σταμναγκάθι, τη ρόκα και τις παραπούλες, παραμερίστηκαν και τα άγρια μανιτάρια για κάποια χρόνια, μέχρι να επιστρέψουν δυναμικά στο προσκήνιο και να κατακτήσουν Έλληνες και ξένους με την εξαιρετική γεύση τους. Όχι όμως για πολύ… Καθώς η «νεοπλουτίστικη» αντίληψη της πρώτης περιόδου ευμάρειας που γνώρισε η Ελλάδα άρχισε να υποχωρεί συμπαρασύροντας μαζί της το «δέος» προς κάθε τι «γαλλικό», τα τοπικά ελληνικά προϊόντα βρήκαν σιγά σιγά και πάλι τη θέση τους στη λίστα των τοπ επιλογών μας. Έτσι έγινε και με τα μανιτάρια των Γρεβενών. Εκεί, στις παρυφές της Πίνδου… …στα μονοπάτια της Βάλια - Κάλντα, αλλά και στα πυκνά δάση του νομού Γρεβενών και ειδικά στα σύνορα με την επαρχία Βοΐου Κοζάνης, φυτρώνουν όπως λένε οι ειδικοί πάνω από χίλια είδη άγριων μανιταριών, τα περισσότερα από τα οποία αποτελούν βασικό στοιχείο διατροφής και λαογραφίας για τους κατοίκους της περιοχής. Ειδικά την περίοδο της Κατοχής, οι κάτοικοι των

6

Γρεβενών, παλεύοντας για την επιβίωση, βρήκαν μεγάλο συμπαραστάτη το γευστικό αυτό μύκ ητα, με την πλούσια σάρκα, που θύμιζε κρέας και το ιδιαίτερο γήινο άρωμά του. Σταδιακά η ενασχόληση των ντόπιων με το κυνήγι του μανιταριού, τις νέες συνταγές τους τρόπους συντήρησης έγινε τρόπος ζωής ενώ οι σύλλογοι φίλων ξεπηδούσαν ο ένας μετά τον άλλον… σαν μανιτάρια.

Μα τι είναι το μανιτάρι; Πρόκειται για ετερότροφους οργανισμούς που ζουν σαπροφυτικά ή παρασιτικά. Σε αντίθεση με τα πράσινα φυτά, τα μανιτάρια δεν έχουν χλωροφύλλη και συνεπώς δεν μπορούν να φωτοσυνθέσουν, έχουν όμως την ιδιότητα να αναπτύσσονται αποσυνθέτοντας οργανική ύλη και συμβάλλοντας στη διαδικασία της ανακύκλωσης. Η ρίζα τους, που ονομάζεται μυκήλιο, έχει τη μορφή τριχοειδούς ιστού, ενώ το ορατό πάνω μέρος, το σώμα τους, είναι αυτό που χαρακτηρίζουμε μανιτάρι. Διατροφικά συνιστούν πολύ καλή τροφή, με χαμηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένα λίπη και νάτριο, μικρή θερμιδική αξία και πλούσια πηγή βιταμινών C και D, σιδήρου, ψευδαργύρου, φωσφόρου, καλίου, χαλκού και σεληνίου. Περιέχουν ακόμη βιταμίνες του συμπλέγματος Β, ριβοφλαβίνη, νιασίνη και παντοθενικό οξύ, και να μην πούμε για τη γεύση… Να συστηθούμε; Όταν οι ποικιλίες μανιταριών των Γρεβενών αγ γίζουν τις 1.000, είναι δύσκολο να μιλήσεις για τις περισσότερες από αυτές. Ας δούμε όμως τις σημαντικότερες: Βασιλομανίταρο (Boletus edulis) Με υφή που θυμίζει μετάξι, αφράτο και νόστιμο, έχει άρωμα ξηρών καρπών και κάστανου, ενώ η γεύση του θυμίζει πολύ κρέας. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε πολλά πιάτα μανιταριών πλημμυρίζοντας όλο το φαγητό με το πλούσιο άρωμά του. Πορτομπέλο (Portobello) Είναι εντυπωσιακά σε μέγεθος και εμφάνιση, ενώ στη γεύση και στο άρωμα θυμίζουν κρέας. Γι’ αυτό και μπορούν θαυμάσια να το αντικαταστήσουν σε σάντουιτς ή ορεκτικά ή να εμπλουτίσουν χορτοφαγικά πιάτα όπως

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΠ ΣΚΗΝΗ

το γιαχνί και τη μαγειρίτσα. Αμανίτης καισαρικός (Αmanita caesarea) Φθινοπωρινό και εξαιρετικά σπάνιο άγριο μανιτάρι, κυκλοφορεί μόνο φρέσκο και σε πολύ μικρή ποσότητα. Τρώγεται συνήθως ωμό σε σαλάτες λόγω της τραγανής υφής του ενώ η γεύση του έχει κάτι από την αλμύρα της θάλασσας. Πλευρώτους (Pleurotus) Εύσαρκα, με δαντελωτές αυλακώσεις, βε λούδιν η υφή και λεπτό άρωμα. Τα τελευταία χρόνια έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ελληνική κουζίνα και σερβίρονται κυρίως ψητά ή τηγανητά. Καλλιεργημένα πωλούνται σχεδόν παντού αλλά τα άγρια, έχουν πολύ ανώτερη γεύση. Μορχέλα (Morchella) Οι λάτρεις των μανιταριών τρελαίνονται για το συγκεκριμένο είδος. Με χρωματική ποικιλία από μπεζ ως σκούρο ανθρακί, είναι ένα από τα πιο ακριβά άγρια μανιτάρια, με άρωμα που παραπέμπει σε συκώτι και φουαγκρά. Κανθαρέλλα (Cantharellus cibarius) Η χα ριτωμ έ ν η καν θα ρέ λ λ α θ υ μ ίζ ε ι χρυσαφιά τρομπέτα και εντυπωσιάζει με το ανάλαφρο φρουτώδες άρωμά της, που θυμίζει αμυδρά εσπεριδοειδή. Επειδή η υφή των συγκεκριμένων μανιταριών είναι ελαφρώς ελαστική, χρειάζονται αρκετή ώρα μαγείρεμα σε σιγανή φωτιά αλλά η γεύση τους θα σας αποζημιώσει. Κέρας της Αμάλθειας (Craterellus cornucopioides) Η μαύρη «τρομπέτα του θανάτου» όπως λέγεται στα γαλλικά είναι ένα άγριο σκουρόχρωμο μανιτάρι με χαρακ τηρισ τικά άσ χημη εμφάνιση και υπέροχη γεύση. Η πανάκριβη τρούφα (Tuber) Η τρούφα είναι μανιτάρι που αναπτύσσεται κάτω από το έδαφος, κοντά σε δένδρα όπως βελανιδιές, φουντουκιές και πεύκα. Έχει μία σχέση αλληλεξάρτησης με το δένδρο γιατί, κολλημένη στις ρίζες, το βοηθάει να απορροφά θρεπτικά συστατικά από το έδαφος και σε αντάλλαγμα το δένδρο της παρέχει θρεπτικά συστατικά που δημιουργούνται με τη φωτοσύνθεση. Υπάρχουν διάφορα είδη τρούφας τα οποία βρίσκουμε σε χρώματα που ποικίλλουν από μαύρο, σκούρο καφέ, γκρι και λευκό και σε ασύμμετρα στρογ γυλά σχήματα και μέγεθος από μικρού καρυδιού μέχρι πορτοκαλιού. Η γεύση και το άρωμά τους είναι έντονα μόνον όταν είναι ώριμες γι’ αυτό πρέπει να συλλέγονται πάντα στην

κατάλληλη εποχή. Η αναζήτηση της τρούφας γίνεται με ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά ή γουρούνια, που την ανακαλύπτουν από το άρωμά της. Σήμερα η γαστρονομική και θρεπτική της αξία την καθιστούν περιζήτητη από τους καλοφαγάδες όλου του κόσμου. Η αυξημένη ζήτηση σε συνδυασμό με τις μικρές ποσότητες που διατίθενται στην αγορά, διατηρούν τις τιμές της τρούφας σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα, πολύ συχνά πάνω από 1.000 ευρώ το κιλό. Κυνηγοί της άγριας γεύσης Ανάλογα λοιπόν με τον τόπο εύρεσης οι γνώστες του χώρου χωρίζουν τα μανιτάρια Γρεβενών σε Ορεινής, Ημιορεινής, Πεδινής και Παραποτάμιας ζώνης, και ανάλογα αποφασίζουν πού θα πάνε κάθε φορά για «κυνήγι». Να θυμάστε ότι το κυνήγι μανιταριού παραμένει ένα ασφαλές χόμπι, αρκεί βέβαια να έχετε πάντα μαζί σας κάποιον έμπειρο άνθρωπο και μην προσπαθήσετε να μαζέψετε και να φάτε μανιτάρια ακολουθώντας αποκλειστικά τις οδηγίες βιβλίων. Για τους λιγότερο τολμηρούς που θα πάνε στα Γρεβενά, προτείνουμε να δοκιμάσουν αποξηραμένα μανιτάρια διαφόρων ποικιλιών ή βαζάκια με πατέ μανιταριών, τουρσί και το διάσημο πλέον γλυκό του κουταλιού μανιτάρι! Αν φέρετε σπίτι φρέσκα, θυμηθείτε ότι εκτός από σκέτα, με λαδολέμονο και μαϊντανό, μπορείτε να τα απολαύσετε και με αυγά. Λατρεύουν επίσης τα πλούσια σε γεύση τυριά, αλλά και τις λογιών λογιών γεμίσεις (όσα από αυτά σηκώνουν γέμισμα –έχουν δηλαδή μεγάλο και πλατύ «καπέλο»).

Πρόκειται για καταπληκτικό ντόπιο τυρί, με πλούσια μερακλήδικη γεύση και εξαιρετική συμπεριφορά απέναντι στις … σχάρες και τα τηγάνια. Είναι χειροποίητο –το φτιάχνει η οικογένεια Αποστόλου, στους γνωστούς Γαργαλιάνους Μεσσηνίας, χρησιμοποιώντας μόνο πρόβειο γάλα. Εκεί έχει μια μικρή μα σύγχρονη κτηνοτροφική μονάδα, με 1.000 πρόβατα που παράγουν 300 τόνους γάλα το χρόνο. Η οικογένεια, θέλοντας να προσφέρει ένα αυθεντικό ντόπιο τυρί, που να πληροί ταυτόχρονα όλες τις προϋποθέσεις της υγιεινής και της ασφάλειας, φροντίζει ώστε το στάβλισμα των ζώων να γίνεται σε υπερσύγχρονες ε γκαταστάσεις και η διατροφή τους να στηρίζεται στις πιο εκλεκτές φυσικές τροφές. Φροντίζει δε να μας προσφέρει το εκλεκτό αυτό γαλακτοκομικό προϊόν σε αεροστεγή συσκευασία σύμφωνα με τις απαιτητικές προδιαγραφές της Ε.Ε (ISO 22000).

Το εξαιρετικό αυτό τυρί, ευτυχώς για μας τους Αθηναίους και τους κατοίκους της υπόλοιπής Ελλάδας, το φέρνει στο καθημερινό μας τραπέζι η ΟΠΤΙΜΑ Α.Ε., οπότε δε χρειάζεται να περιμένουμε τη μέρα που θα βρεθούμε στους Γαργαλιάνους για να το δοκιμάσουμε. Είναι ιδανικός μεζές για τη σχάρα και το τηγάνι. Τρώγεται μια χαρά και χωρίς λάδι. Εκεί που θα ενθουσιαστείτε –πριν το δοκιμάσετε- είναι όταν διαπιστώσετε πόσο ομοιόμορφα ψήνεται, χωρίς να λιώνει και κρατώντας το όμορφο στρογγυλό του σχήμα. Εκτός από σαγανάκι, δοκιμάστε το ψητό πάνω σε φρέσκια, πράσινη σαλάτα, με το ουζάκι σας ή το κρασί σας, αλλά και λιωμένο μέσα σε ζυμαρικά και ρύζι. Γευθείτε το και με φρέσκα φρούτα. Φαντασία να ’χετε και όρεξη…

Λαχανικά σοτέ με μανιτάρια και Ταλαγάνι Μεσσηνίας Υλικά για 4 άτομα 200 γρ. τυρί Ταλαγάνι Μεσσηνίας, κομμένο σε κύβους 2 φρέσκα κρεμμυδάκια 150 γρ. μανιτάρια άγρια ή καλλιεργημένα 150 γρ. μπρόκολο, ελαφρά βρασμένο 1 κόκκινη πιπεριά 2-3 κουταλιές ελαιόλαδο 2 σκελίδες σκόρδο λιωμένες Για το ντρέσινγκ ½ φλιτζάνι παρθένο ελαιόλαδο 2 κουταλιές της σούπας ξίδι βαλσαμικό λίγο αλάτι

Εκτέλεση 1. Κόβετε τα κρεμμυδάκια σε φέτες, το μπρόκολο σε μπουκετάκια και την πιπεριά σε ρόμβους.

2. Βάζετε 2 κουταλιές λάδι να ζεσταθεί σε μεγάλο βαρύ τηγάνι. Ρίχνετε μέσα τα κρεμμυδάκια, το σκόρδο, την πιπεριά και σοτάρετε για 2-3 λεπτά.

3. Στη συνέχεια προσθέτετε τα μανιτάρια και τα σοτάρετε κι αυτά σε μέτρια φωτιά μέχρι να πιουν τα υγρά τους. Ρίχνετε και τους κύβους από το Ταλαγάνι και συνεχίζετε το σοτάρισμα ανακατεύοντας για 2-3 λεπτά ακόμη. Αφαιρείτε τα σοταρισμένα υλικά από το τηγάνι και τα κρατάτε στην άκρη.

4. Βάζετε το μπρόκολο στο ίδιο τηγάνι, με 1 κουταλιά ακόμη ελαιόλαδο, αν χρειάζεται, και το σοτάρετε για 3 λεπτά, ανακατεύοντας συνεχώς.

5. Χτυπάτε στο μπλέντερ ή στο σέικερ τα υλικά του ντρέσινγκ. Σερβίρετε τα λαχανικά σε ατομικά μπολ ή σλατιέρα και τα περιχύνετε με τη σάλτσα.

7

MEET THE GREEKS

Του Ηλία Φουντούλη

Στο Σκλήθρο μαζεύουν τις πατάτες Από τα τέλη του Σεπτέμβρη μέχρι τα μέσα του Οκτώβρη, τότε που οι ζέστες έχουν πια κοπάσει, αλλά οι βροχές ακόμη σπανίζουν, οι καλλιεργητές στη Βόρεια Ελλάδα κάνουν τη συγκομιδή της νέας σοδειάς… Πολλές από τις πατάτες που βγάζουν θα πάρουν το δρόμο για τις μεγάλες βιομηχανίες και θα καταλήξουν τραγανά τσιπς – αγαπημένο σνακ τα βράδια του χειμώνα. Άλλες, πάλι, θα τις συναντήσουμε μετά από λίγες μέρες στο μανάβη μας ή στη λαϊκή. Βρεθήκαμε στο Σκλήθρο, ένα μικρό χωριό στα βόρεια, εκεί που συνορεύει η Φλώρινα με την Καστοριά, ανάμεσα στους ανθρώπους που πάλευαν με το χώμα για να βγάλουν τις φρέσκες πατάτες. Από εκείνους μάθαμε ότι η συγκομιδή τους γίνεται όταν οι κόνδυλοι ωριμάσουν εντελώς, περίοδος κατά την οποία αποσπώνται εύκολα από τα ριζώματα και η φλούδα τους γίνεται σκληρότερη και ανθεκτικότερη. Μας είπαν ότι συνήθως αφήνουν την πατάτα 10-15 ημέρες μέσα στο χώμα για να συμπληρωθεί πλήρως η ωρίμανση των κονδύλων και μετά την εξάγουν. Η συγκομιδή θέλει ξηρό και όχι βροχερό καιρό και έδαφος στεγνό, χωρίς πολλή υγρασία. Ο καιρός που οι χωρικοί μάζευαν τις πατάτες με τσάπα, αξίνα και πατατοφτύαρο έχει περάσει προ πολλού. Σήμερα αυτό συμβαίνει σπάνια, μόνο μικρές κηπευτικές καλλιέργειες. Στις μεγάλες παραγωγές χρησιμοποιούνται πια ειδικά μηχανήματα, που οργώνουν το έδαφος και με έναν ιμάντα ανεβάζουν τις πατάτες στην επιφάνεια. Μετά η διαλογή γίνεται από τους εργάτες με το χέρι. Στη συνέχεια, οι πατάτες αφήνονται σε σκιερό μέρος να στεγνώσουν. Τα της αποθήκευσης Εάν η πατάτα δεν αποθηκευτεί σε κατάλληλες συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας, μπορεί να καταστραφεί, καθώς ο κόνδυλός της είναι ουσιαστικά ένας ζωντανός οργανισμός που συνεχίζει να «αναπνέει». Είναι ευαίσθητος στο πολύ κρύο, την έντονη ζέστη και την υγρασία, οπότε υπάρχει κίνδυνος να χαλάσει αν δεν αποθηκευτεί σωστά. Έτσι, αφού

8

γίνει μια πρώτη και δεύτερη διαλογή και απομακρυνθούν οι κατεστραμμένες πατάτες, που μπορεί να σαπίσουν μολύνοντας και τις υπόλοιπες, οι καλές πατάτες αποθηκεύονται σε σκιερό μέρος, με δροσιά και εξαερισμό, του οποίου η θερμοκρασία δεν πρέπει να πέφτει κάτω από το μηδέν, αλλά ούτε και να ανεβαίνει πάνω από τους 7-8 °C, γιατί η πατάτα θα αρχίσει να βγάζει νέες φύτρες. Πατάτες, οι ελληνικές Ένας θρύλος περιβάλ λει την ισ τορία της εισόδου της πατάτας στην ελληνική επικράτεια. Ήταν ο Καποδίστριας που την εισήγαγε πρώτος στην ελληνική αγορά, φυλάσσοντάς τη –λέει– σε αποθήκες και προκαλώντας τον κόσμο να τις κλέψει και να τις δοκιμάσει, πιστεύοντας ότι είναι κάτι πολύτιμο. Περίπου στις αρχές του 20ού αιώνα από τις πιο φημισμένες πατάτες της χώρας ήταν η πατάτα Πατησίων! Σήμερα, όμως, οι πιο ονομαστές είναι οι πατάτες του Νευροκοπίου (προϊόν Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης - ΠΓΕ) και της Νάξου, ενώ εξίσου καλές είναι και αυτές της Τρίπολης, της Καστοριάς, των Σερρών, του Λασιθίου Κρήτης, της Θήβας και της Αχαΐας. Η γεύση της πατάτας δεν έχει να κάνει τόσο με την ποικιλία όσο με τη λίπανση του χωραφιού, το κλίμα και το έδαφος. Καλό είναι, λοιπόν, να δοκιμάζουμε πατάτες από διάφορους τόπους και από διάφορους παραγωγούς, ώστε να καταλήξουμε σε αυτές που προτιμάμε.

9

ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

Της Στέλλας Χατζημιχαήλ

Oινικά weekends Είναι τυχαίο που η κρασοκατάνυξη αποτελεί συνώνυμο της απόλαυσης και της συντροφιάς; Απαντήστε ζώντας τη μοναδική εμπειρία των οινοποιείων του Μετσόβου, της Σαντορίνης και της Νεμέας. Ως τώρα οι αναφορές σε οινικές εκδρομές περιλάμβαναν την Τοσκάνη, τη Βουργουνδία, το Μπορν τό, το Ρ ήνο. Η Ελ λάδα, αν και διαθέτει ιστορία αλλά και πλούτο οινοποιείων που αναπτύχτηκαν πολύ την τελευταία δεκαετία, έχει μείνει πίσω στο κομμάτι του οινοτουρισμού. Ωστόσο, τρία οινοποιεία δημιούργησαν τα δικά τους ξενοδοχεία-ξενώνες και έτσι μπορούμε πλέον να μιλάμε για οινοτουρισμό και στην Ελλάδα! Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Στο Μέτσοβο Το ολοκαίνουργιο οινικό ξενοδοχείο «Κατώγι» δεν είναι απλώς αφορμή για ένα ρομαντικό weekend στο Μέτσοβο, αλλά ευκαιρία να μυηθείτε στα μυστικά του οίνου ολοκληρωμένα, δοκιμάζοντας εξαιρετικά κρασιά και γνωρίζοντας ένα από τα παλιότερα και ομορφότερα οινοποιεία της Ελλάδας. Το ξενοδοχείο «Κατώγι Αβέρωφ» είναι ίσως η πιο σοφή τουριστική κίνηση που έγινε στο Μέτσοβο τα τελευταία χρόνια. Ένας τόπος σηματοδοτημένος από το οινοποιείο, τα κρασιά αλλά και τα κληροδοτήματα του Ευάγγελου Αβέρωφ, με αυτό το ξενοδοχείο απέκτησε εκείνο που χρειαζόταν για να ολοκληρωθεί ως οινικός προορισμός. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο Ευάγγελος Αβέρωφ, γεννημένος στα Τρίκαλα, είχε καταγωγή από το Μέτσοβο. Την εποχή που πρωτοήρθε στο Μέτσοβο, το 1936, ήταν ένα φτωχό εγκαταλειμμένο χωριό. Εκείνος αποφάσισε να βοηθήσει στην ανάπτυξη της περιοχής φτιάχνοντας στην αρχή ένα ξενοδοχείο. Στη συνέχεια, μαζί με τον Τοσίτσα, στο πλαίσιο αυτής της αναγεννητικής προσπάθειας, ίδρυσαν λαογραφικό μουσείο, τυροκομείο, σχολή υφαντικής, καθώς και σχολεία και νοσοκομείο. Ο Αβέρωφ, εκτός από λάτρης του τόπου του, ήταν και άνθρωπος που αγαπούσε το καλό κρασί και την καλή παρέα. Έτσι, όταν έπεσαν στα χέρια του κάποια παλιά βιβλία με αναφορές σε αμπέλια, αποφάσισε να φτιάξει το δικό του κρασί. Η ιστορία παραγωγής κρασιού στο Μέτσοβο ξεκινάει στα τέλη της δεκαετίας του 1950, όταν φύτεψε στις πλαγιές της Πίνδου κλώνους της ποικιλίας Cabernet Sauvignon –τους έφερε από το Μπορντό για πρώτη φορά στην Ελλάδα– και εμφιάλωσε στο κατώγι του σπιτιού του το κρασί που πήρε το

10

όνομα «Κατώγι Αβέρωφ». Τότε χτίστηκε ένα πρότυπο οινοποιείο και έτσι ξεκίνησε η ιστορία του Οινοποιείου Κατώγι Αβέρωφ, στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Σε ένα περιβάλλον, λοιπόν, με τέτοια ιστορία φτιάχτηκε το τεσσάρων αστέρων ξενοδοχείο, που βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο οινοποιείο με θέα τις πλαγιές της Πίνδου. Εξωτερικά ακολουθεί τις αρχιτεκτονικές φόρμες της περιοχής, ενώ η εσωτερική του διακόσμηση συνδυάζει παραδοσιακά και μοντέρνα στοιχεία. Έχει 15 δωμάτια, που διακρίνονται σε λευκά και κόκκινα. Κάθε δωμάτιο έχει το δικό του ιδιαίτερο όνομα και στιλ, τα οποία σηματοδοτούνται από το αντίστοιχο κρασί. Μπορείτε, λοιπόν, να χαλαρώσετε στην «Πορφυρή Γη», να ξεκουραστείτε στο «Ροζέ του Φεγγαριού» ή να ανανεωθείτε στο «Φλογερό»... Στο σαλόνι του ξενοδοχείου, θα ξεφυλλίσετε οινικά βιβλία, θα ηρεμήσετε δίπλα στο τζάκι με ένα ποτήρι κρασί και φυσικά θα γευτείτε όλα τα κρασιά του κτήματος συνοδευόμενα από εκλεκτά τοπικά τυριά. Θα λατρέψετε την κάβα με τα 1.300 γαλλικά δρύινα βαρέλια όπου παλαιώνουν τα κρασιά. Παράλληλα, έχετε τη δυνατότητα να επισκεφτείτε τους αμπελώνες του κτήματος, να γνωρίσετε τις μεθόδους παραγωγής κρασιού και να ξεναγηθείτε στο οινοποιείο, εντρυφώντας στον υπέροχο κόσμο του κρασιού. Τηλ.: 2656042505, www.katogihotel.gr

ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

Στη Σαντορίνη Σήμερα τα σαν τορινιά λε υκά κρασιά θεωρούνται από τα καλύτερα ελληνικά κρασιά και τυγχάνουν διεθνούς αναγνώρισης. Ο οινοτουρισμός, ωστόσο, στο νησί δεν έχει ακόμη την ανάπτυξη που θα μπορούσε, γιατί, αν και υπάρχουν αρκετά επισκέψιμα οινοποιεία, δεν υπάρχει οργανωμένη προσέγγιση. Κάποιες κινήσεις ανάπτυξης σε αυτό τον τομέα οπωσδήποτε βοηθούν σημαντικά. Πρόσφατα, λοιπόν, μάθαμε για το Oinotopos Wine Chambers and Accommodation - Domaine Sigalas, στον Πύργο Σαντορίνης, όπου τέσσερις παραδοσιακές κάναβες (υπόσκαφα παρασκευαστήρια κρασιού) μετατράπηκαν σε κομψά δωμάτια φιλοξενίας, με γήινες αποχρώσεις και υψηλή αισθητική. Έτσι, αν επιλέξετε να συνδέσετε τη διαμονή σας στο νησί με γνωριμία με την οινική ιστορία και κουλτούρα του, θα μπορέσετε να επισκεφθείτε το οινοποιείο και τους αμπελώνες Σιγάλα και να μάθετε για το terroir της Σαντορίνης, όσο και για τα υπόλοιπα αμπελοτόπια της Ελλάδας. Το οινοποιείο του Πάρι Σιγάλα είναι από τα ομορφότερα του νησιού και ιδρύθηκε το 1991. Τώρα καλλιεργούνται 23 εκτάρια με ποικιλίες του νησιού, παράγοντας κρασιά βραβευμένα σε πολλούς διαγωνισμός. Από το 1994 η εταιρεία έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα βιολογικής γεωργίας. Μετά την ξενάγηση στο οινοποιείο, καθίστε στην αυλή τη σκεπασμένη με πέργκολα και δοκιμάστε τα κρασιά του, συνοδεύοντάς τα αν θέλετε με τοπικούς μεζέδες και αγναντεύοντας τα αμπέλια που φτάνουν μέχρι τη θάλασσα. Στη γευσιγνωσία αυτή θα απολαύσετε οίνους του κτήματος από διαφορετικές εσοδείες του σπάνιου ασύρτικου και άλλων ποικιλιών κρασιού, ενώ θα ζήσετε την εμπειρία ενός δείπνου με την παρέα των κρασιών του Κτήματος Σιγάλα σε αρμονικούς συνδυασμούς με πιάτα παραδοσιακών κυκλαδίτικων συνταγών. Τέλος, αξίζει να συμμετάσχετε στα σεμινάρια γευσιγνωσίας που διοργανώνει το οινοποιείο. Οι παραπάνω δραστηριότητες περιλαμβάνονται σε πακέτα τριών, πέντε και επτά διανυκτερεύσεων, αλλά μπορούν να παρακολουθηθούν και

μεμονωμένα. Στο ξενοδοχείο υπάρχει και ένα οίκημα 100 ετών, χωρισμένο σε κελάρι, χώρο όπου κάθε βράδυ πραγματοποιείται γευσιγνωσία ενός από τα κρασιά του Κτήματος Σιγάλα και spa (jacuzzi, χαμάμ και ντους), όπου μπορείτε να απολαύσετε θεραπείες προσώπου και σώματος με εκχυλίσματα σταφυλιών και προϊόντα κρασιού. Όσο για ανέσεις, όσες θέλετε! Οι ανακαινισμένες κάναβες έχουν κ λιματισμό, δορυφορική τηλεόραση, συστήματα ήχου και κινητά τηλέφωνα για επικοινωνία με τον υπεύθυνο του οινότοπου. Τηλ: 22860 28220 και www.lhpg.gr, www.

oinotopos.com Στη Νεμέα Μέσα σε ένα εξαιρετικό αμπελοτόπι στο Κούτσι Νεμέας, το οινοποιείο Domaine Helios της εταιρείας Σεμέλη Οινοποιητική εντυπωσιάζει με το μέγεθός, τη σχεδίαση και την αρχιτεκτονική του. Σε επίπεδο αισθητικής, εργονομίας και λειτουργικότητας συγκαταλέγεται στα εντυπωσιακότερα οινοποιεία της Ελλάδας. Εκεί, στην οινική καρδιά της Ελλάδας –μια από τις βασικές οινοπαραγωγικές ζώνες της χώρας μας–, τη Νεμέα, μέσα στο χώρο του οινοποιείου υπάρχουν οκ τώ ξε νώνες. Σε ποιους

απευθύνονται; Μα σε όσους επιθυμούν να ζήσουν για κάποιες μέρες την εμπειρία της δημιουργίας του κρασιού και τους ρυθμούς της ετήσιας πορείας ενός αμπελώνα. Η θέα από το οινοποιείο και τους ξενώνες είναι εκπληκτική και προσφέρει ξεχωριστή ηρεμία και γαλήνη. Τα δωμάτια είναι άνετα και διακριτικά πολυτελή ενώ, διαμένοντας εδώ, έχετε εύκολη πρόσβαση σε όλα τα οινοποιεία της Νεμέας, καθώς και στους πολυάριθμους αρχαιολογικούς χώρους της περιοχής. Θα χαλαρώσετε πραγματικά. Τηλ: 27460 -20360.

11

ΑΣΤΙΚΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ

Της Βάσως Παππή

Νερό δικτύου ή εμφιαλωμένο; Η Τζένιφερ Άνιστον διαφημίζει εμφιαλωμένο νερό, υπονοώντας ότι έγινε εξυπνότερη πίνοντάς το, ενώ ο δήμαρχος της Βενετίας δηλώνει ότι δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο από το ταπεινό νερό της βρύσης. Τι ακριβώς συμβαίνει; Εδώ και δεκαετίες η Ευρώπη και η Bόρεια Αμερική πίνoυν εμφιαλωμένο νερό, αν και σε πολλές πόλεις το νερό της βρύσης είναι κατάλληλο για κατανάλωση. Αντίστοιχη προτίμηση προς το εμφιαλωμένο νερό δείχνουν όλο και περισσότεροι Έλληνες. Κάθε Έλ λ ηνας καταναλώνει 52 λίτρα εμφιαλωμένο νερό το χρόνο (ο μέσος όρος στις χώρες-μέλη της E.E. είναι 91,2 λίτρα), πράγμα που κοστίζει στο συνολικό πληθυσμό 62,2 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, ενώ η τάση για τα επόμενα χρόνια είναι αυξητική. Ωστόσο, ανησυχίες εκφράζονται τόσο για το νερό του δικτύου όσο και για το εμφιαλωμένο. Νερό δικτύου Το νερό έρχε ται μέ χρι τη βρύση μας χλωριωμένο. Για πολλούς η γεύση του χλωρίου δεν είναι ευχάριστη. Η απολυμαντική δράση του, όμως, είναι απαραίτητη γιατί έτσι εξοντώνονται παθογόνοι μικροοργανισμοί. Σε ορισμένα δίκτυα ύδρευσης στην Ελλάδα έχει διαπιστωθεί υψηλό μικροβιολογικό φορτίο λόγω ελλιπούς χλωρίωσης. Από την άλλη πλευρά, σύμφωνα με Έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, η μακροχρόνια χρήση χλωριωμένου νερού μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στον ανθρώπινο οργανισμό. Ένας άλλος κίνδυνος που εμφανίζει το νερό του δικτύου αφορά τα νιτρικά που προέρχονται από τη χρήση λιπασμάτων σε περιοχές με εν τατικ ή γεωργία και κτηνοτροφία, πρόβλημα που είναι ιδιαίτερα έντονο στην Ελλάδα. Καχυποψία επίσης υπάρχει απέναν τι στους σωλήνες του δικτύου ύδρευσης. Στην Αττική, περίπου το 60% του δικτύου της ΕΥΔΑΠ αποτελείται από σωλήνες αμιαντοτσιμέντου. Στο δίκτυο της Εταιρείας Υδρεύσεως και Αποχετεύσεως Θεσσαλονίκης το αντίστοιχο ποσοστό είναι 25%-30%. Η κοινοτική νομοθεσία απαγορεύει τη χρήση καινούργιων προϊόντων αμιάντου. Όσα υπάρχουν ήδη δεν καλύπτονται από τη νομοθεσία, με αποτέλεσμα οι υφιστάμενοι σωλήνες ύδρευσης να εξακολουθούν να επιτρέπονται. Βασιζόμενη σε επιστημονικές έρευνες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεωρεί ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Ωστόσο, στην Ελλάδα, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη, έχει ξεκινήσει η αντικατάσταση των αμιαντοσωλήνων των δικτύων ύδρευσης με σωλήνες από πολυαιθυλένιο, υλικό που

12

έχει καλύτερη συμπεριφορά και είναι πιο οικονομικό. Πολλοί από όσους αμφιβάλλουν για την καταλληλότητα του νερού της βρύσης καταφεύγουν σ τα φίλτρα νερού. Ένα αξιόπιστο φίλτρο αφήνει να περνούν τα ωφέλιμα συστατικά (ασβέστιο, κάλιο, νάτριο, μαγνήσιο), ενώ αφαιρεί το χλώριο και τις βλαβερές ουσίες (βαρέα μέταλλα, νιτρικά κ.λπ.).

μεγαλύτερη από δεκαεπτά εκατομμύρια βαρέλια. Σε ολόκληρο τον κόσμο κάθε χρόνο χρησιμοποιούνται 2,7 εκατομμύρια τόνοι πλαστικού για την κατασκευή μπουκαλιών εμφιαλωμένου νερού, τα περισσότερα από τα οποία καταλήγουν σε χωματερές, εφόσον οι συνήθεις συνθήκες κατανάλωσής του σε χώρους εργασίας, μέσα μεταφοράς, γυμναστήρια κ.λπ. δεν διευκολύνουν την ανακύκλωσή τους.

Εμφιαλωμένο νερό Το εμφιαλωμένο νερό είναι τόσο δημοφιλές ώστε σήμερα υπάρχουν πάνω από 700 μάρκες νερού σε όλο τον κόσμο. Η κατανάλωσή του είναι πλέον ζήτημα λάιφσταϊλ και η διαφήμιση το προωθεί ως το διάφανο ελιξίριο με τους μαγικούς ηλεκτρολύτες που θα μας κάνουν δυνατότερους, ελαφρύτερους, ακόμα και εξυπνότερους (η Τζένιφερ Άνιστον διαφημίζει το Smartwater της εταιρείας Glaceau)… Σε πολυτελή ευρωπαϊκά και αμερικανικά εσ τιατόρια υπάρχει σομελιέ νερού που προτείνει το είδος του εμφιαλωμένου νερού που θα συνοδεύσει καλύτερα κάθε πιάτο! Ωστόσο, σύμφωνα με το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση (WWF), «το εμφιαλωμένο νερό ίσως δεν είναι πιο ασφαλές ή πιο υγιεινό από το νερό βρύσης σε πολλές χώρες, αν και είναι μέχρι και 1.000 φορές πιο ακριβό». Σ’ αυτό συνηγορεί η Έκθεση της αμερικανικής περιβαλλοντικής οργάνωσης National Resource Defense Group του 1999, η οποία, μετά από έρευνα σε εμφιαλωμένο νερό 103 εταιρειών, διαπίστωσε επίπεδα μόλυνσης στο ένα τρίτο από τα δείγματα, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι το εμφιαλωμένο νερό δεν είναι απαραιτήτως πιο ασφαλές από το νερό της βρύσης. Ο σημαντικότερος κανόνας που πρέπει να τηρείται ώστε το εμφιαλωμένο νερό να είναι ασφαλές είναι να διατηρείται σε θερμοκρασία κάτω των 18 βαθμών Κελσίου. Σε υψηλότερες θερμοκρασίες μπορεί να αναπτυχθούν παθογόνοι μικροοργανισμοί ή να αλλοιωθεί η πλαστική συσκευασία και να μεταφερθούν τοξίνες στο νερό. Ο σκεπτικισμός των περιβαλλοντικών οργανώσεων έχει επίσης να κάνει με το ζήτημα της επιβάρυνσης του περιβάλλοντος. Στις ΗΠΑ πωλούνται 28 δισεκατομμύρια μπουκάλια εμφιαλωμένου νερού το χρόνο. Για την κατασκευή των συσκευασιών τους το 2006 απαιτήθηκε ποσότητα πετρελαίου

Το νερό του δημάρχου Με αυτά τα δεδομένα, έχουν αρχίσει να εκδηλώνον ται πρωτοβουλίες για την επιστροφή στο νερό της βρύσης. Στις ΗΠΑ ορισμένα εστιατόρια έχουν σταματήσει να πουλάνε εμφιαλωμένο νερό. Τον Ιούλιο στην Αυστραλία, ο πρωθυπουργός της Νέας Νότιας Ουαλίας ανακοίνωσε την άμεση απαγόρευση της προμήθειας εμφιαλωμένου νερού σε όλες τις κυβερνητικές υπηρεσίες δηλώνοντας: «Το νερό της βρύσης είναι καλύτερο όχι μόνο για το περιβάλλον αλλά και για το πορτοφόλι σας». Στη Βενετία εμπνεύστηκαν μια πιο ευφάνταστη καμπάνια. Για τους Βενετσιάνους το «νερό της αλήθειας» στο εξής θα τρέχει από τη βρύση. Οι Ιταλοί είναι οι μεγαλύτεροι καταναλωτές εμφιαλωμένου νερού στον κόσμο, πίνοντας ο καθένας 190 λίτρα το χρόνο (διπλάσια ποσότητα από τη μέση κατανάλωση στην Ευρώπη), πράγμα που καταλήγει σε έξι εκατομμύρια πλαστικά μπουκάλια το χρόνο, αριθμός που θα μπορούσε να καλύψει 40 φορές την περίμετρο της Γης! O Δήμος Βενετίας αποφάσισε ότι οι κάτοικοι πρέπει να συνηθίσουν να πίνουν το νερό της βρύσης και για το σκοπό αυτό ακολούθησε την τακτική των εταιρειών εμφιαλωμένου νερού. Έδωσαν λοιπόν όνομα (Acqua Veritas) και λογότυπο στο νερό της βρύσης και έβαλαν μια προσωπικότητα κύρους να το διαφημίσει. Και αφού οι Ιταλοί ονομάζουν αστειευόμενοι το νερό της βρύσης «νερό του δημάρχου», κυκλοφόρησαν αφίσες με το δήμαρχο της πόλης Μάσιμο Κατσάρι να γεμίζει ένα ποτήρι από μια κανάτα με το λογότυπο Αcqua Veritas, μπροστά από το σλόγκαν «Πίνω κι εγώ το νερό του δημάρχου». Ο δήμος μοίρασε χιλιάδες τέτοιες κανάτες σε σπίτια και ξενοδοχεία της Βενετίας. Στην ιστοσελίδα της Veritas, της (δημόσιας) εταιρείας ύδρευσης, φυσικού αερίου και διαχείρισης αποβλήτων του

Δήμου Βενετίας, αναφέρεται ότι το νερό του δικτύου περνά από τουλάχιστον δύο ελέγχους για την ανίχνευση βακτηρίων και βαρέων μετάλλων. Εκτός από καθαρό, το νερό του δικτύου είναι και πάμφθηνο: τα 1.000 λίτρα κοστίζουν μόλις 1 ευρώ!

ΕΤΟΙΜΑΖΩ ΤΑΞΙΔΙ

Της Χριστίνας Τσαμουρά

Berlin, ach du, Berlin! Με όλη τη νεότερη και σύγχρονη ιστορία της Ευρώπης παρούσα στις υπέργειες διαδρομές γύρω από τη θρυλική λεωφόρο Unter den Linden και με την... ασήκωτη μυρωδιά του Currywurst να ποτίζει τα πλακάκια των υπόγειων διαβάσεων του U-Bahn, ακόμη και στο αμείλικτο ψοφόκρυο του Φλεβάρη το Βερολίνο μού φάνηκε η πιο συγκλονιστική πόλη της Γηραιάς Ηπείρου – φαντάσου τώρα, μες στο γλυκό Νοέμβρη, που κάνει και πάρτι για τα 20 χρόνια από την πτώση του Τείχους.

Γιατί χαίρεται ο κόσμος; Εννοείται ότι η γερμανική πρωτεύουσα γιορτάζει φέτος με ένα απίστευτο σερί πάσης φύσεως εκδηλώσεων (άλλες εξαιρετικά ενδιαφέρουσες κι άλλες στα όρια του φολκλόρ, του τύπου «αναπαράσταση της πτώσης»), τα

10 Νοεμβρίου 1989. Ανατολικογερμανοί συρρέουν μαζικά για να περάσουν απ’ την άλλη μεριά του Τείχους.

14

20 χρόνια από την κατάρρευση του Berliner Mauer – του «πιο σημαντικού ιστορικού γεγονότος του 20ού αιώνα», που λένε και οι ειδικοί. Φαντάζομαι ότι οι ειδικοί δεν το χαρακτηρίζουν έτσι «απλώς και μόνο» επειδή επανενώθηκε μια πόλη – που δεν υπήρξε δα κι η τελευταία διχοτομημένη του πλανήτη. Ούτε επειδή έκτοτε άνοιξε ο δρόμος ώστε το στρυφνό αστικό παράδοξο που λεγόταν Βερολίνο της γκρίζας ζώνης και των checkpoints, των χαφιέδων και των κατασκόπων, να γίνει η απενοχοποιημένη, νεομποέμικη μητρόπολη τού σήμερα: ένα ζωντανό κέντρο κουλτούρας, πολιτισμού και ντιζάιν που «βγάζει γραμμή» για όλο τον προχώ πλανήτη. Όσο κι αν το τέλος των συνοριοφυλάκων, που μέσα στα 30 περίπου χρόνια θλιβερής παρουσίας τους σκότωσαν 86 –επισήμως καταγεγραμμένους– φυγάδες πυροβολώντας τους στο ψαχνό, είναι επαρκής λόγος για θριαμβολογίες, αμφιβάλλω αν το κριτήριο για να χαρακτηρίσει Δυτικός αναλυτής ένα γεγονός «το πιο σημαντικό

ιστορικό γεγονός του αιώνα» είναι το κατά πόσο αποκατέστησε το δικαίωμα στην ελεύθερη διακίνηση των πολιτών και το σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή. Τυχαίνει οι μετανάστες, επί παραδείγματι, που πνίγονται «απωθημένοι» τον τελευταίο καιρό στη Μεσόγειο, στην προσπάθειά τους να προσεγγίσουν τη Γη της Επαγγελίας, να είναι απείρως περισσότεροι, αλλά είδατε πουθενά ανάλογη διάθεση «να κλάψουμε και να γράψουμε» γι’ αυτούς; Ούτε βέβαια καμιά ένδειξη ότι το –ανύπαρκτο– ενδεχόμενο να ανοίξουν τα σύνορα της Ευρώπης προς τους κατατρεγμένους των υπανάπτυκτων περιοχών και των εμπόλεμων ζωνών θα αποτελούσε «το σημαντικότερο ιστορικό γεγονός του 21ου αιώνα». Κάτι άλλο πρέπει να πέθανε τότε μαζί με το Τείχος που έκανε mainstream πολιτικούς και δημοσιογράφους τόσο χαρούμενους για την πτώση του. Ας το αναγράψουν ευκρινώς στην πρόσκληση και μετά βλέπουμε αν θα πάμε στο γλέντι για «την ειρηνική επανάσταση» που μας

καλεί η επίσημη αρθρογραφία. Στο Βερολίνο πάντως πάμε... ...και ξαναπάμε πολλές φορές. Γιατί είναι μία από τις πιο ζωντανές, ανοιχτές και εδώ-συμβαίνουν-πράγματα πόλεις της Ευρώπης. Εκεί όπου με άλλοτε αγχωτικό, άλλοτε οδυνηρό κι άλλοτε easy-going τρόπο συγχωνεύονται δυο διαφορετικοί κόσμοι βγαλμένοι από την ίδια μήτρα, όπου ακόμη συναντάς στο δρόμο «τυπικά δυτικό» και «τ υπικά ανατολικό» σ τιλ σε πράγματα, κτίσματα, μαγαζιά, ιδέες, ανθρώπους, όπου η μεταπολεμική εποχή διαχέεται στη new age, όπου ο Γκαίτε με τον Μπρεχτ ανταμώνουν τους τελευταίους πάνκηδες του κόσμου, όπου η αύρα του Bowie και του Cave διασταυρώνεται με τους νέους designers, όπου συνυπάρχει ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός με το μπαρόκ και το μεταμοντέρνο, όπου «παίζει» τούρκικο κεμπαπτζίδικο δίπλα σε βαυαρική μπιραρία και απέ ναν τι από σούσι μπαρ, όπου

© Mark Power/Magnum Photos/Apeiron

«Κύριε Γκορμπατσόφ, γκρεμίστε αυτό το τείχος». Βερολίνο 1987 και ο Ρόναλντ Ρίγκαν εκστομίζει μπροστά στην Πύλη του Βραδεμβούργου την πιο θρυλική προσταγή της πολιτικής του καριέρας. Μπορεί βέβαια ο τότε ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης και βασικός παράγοντας του «ανοίγματος στη Δύση», να μην... καβάλησε την πρώτη μπουλν τόζα που βρή κε μπροσ τά του προκειμένου να υλοποιήσει το αίτημα του τέως Αμερικανού προέδρου, όμως δύο χρόνια αργότερα, στις 9 Νοεμβρίου του 1989, το εκατόν εξήντα ενός χιλιομέτρων σύμβολο του Ψυχρού Πολέμου θα κατέρρεε «εκ των πραγμάτων», μαζί με ολόκληρη την εποχή που το ύψωσε.

ΕΤΟΙΜΑΖΩ ΤΑΞΙΔΙ

Φτωχοί αλλά σέξι Η διεθνής κρίση δεν κάνει εξαιρέσεις. Ήρθε λοιπόν κι η ώρα της Γερμανίας να τη γευτεί, αυτό είναι βέβαιο. Το κρατικό έλλειμμα, στο πρώτο εξάμηνο του 2009, έφτανε το ποσό-ρεκόρ των 17,3 δισεκατομμυρίων ευρώ, όταν το αντίστοιχο διάστημα του 2008 εμφάνιζε πλεόνασμα που ξεπερνούσε τα 7 δισεκατομμύρια ευρώ. Το Βερολίνο –της «ειρηνικής επανάστασης» που λέγαμε– π λ ήτ τε ται βιαίως από τις δυσ με νείς οικονομικές εξελίξεις, αλλά αυτή τη φορά δεν έχει πού να δραπετεύσει κανείς... Η ανεργία στη γερμανική πρωτεύουσα αγγίζει το 14% (από τα μεγαλύτερα ποσοστά της Ευρωπαϊκής Ένωσης), ενώ σύμφωνα με το Οικονομικό Επιμελητήριο της πόλης, από την επανένωσή του μέχρι σήμερα το Βερολίνο έχει χάσει περισσότερες από 100.000 παραγωγικές θέσεις εργασίας. Οι αριθμοί αυτοί, σε συνδυασμό με την έλλειψη

1990. Τα εναπομείναντα τμήματα του Τείχους φιλοξενούν ήδη διαφημίσεις της ...άγριας Δύσης.

πόρων και το δημοσιονομικό έλλειμμα, γκριζάρουν το φόντο πάνω στο οποίο θα ξεδιπλωθεί η πολυχρωμία των επετειακών εκδηλώσεων – μια τέλεια αφορμή για ταξίδι. Γιατί, παρά τις δύσκολες οικονομικά ώρες, οι βερολινέζικες νύχτες θα σφύζουν από ζωή κι οι μέρες από πολιτισμό, τέχνη, γαστρονομία και shopping, στραγγίζοντας ηδονικά και τα τελευταία ευρώ από το πορτοφόλι. «Η πόλη μας είναι φτωχή, αλλά σέξι», δήλωσε κάποτε με τη μνημειώδη του άνεση ο επί σειρά ετών δήμαρχος της γερμανικής πρωτεύουσας, Klaus Wowereit. Και η πιο απενοχοποιημένη της Ευρώπης, θα πρόσθετα, και δεν εννοώ το γεγονός ότι ο κ. Wowereit εκλέχτηκε «ανώτατος άρχων» της γερμανικής πρωτεύουσας ενώ είχε δηλώσει ήδη δημοσίως ότι είναι γκέι. Τουλάχιστον δεν εννοώ μόνο αυτό. Η περίπτωση του αντι-μνημείου Εννοώ κι αυτό. Διανύοντας την Unter den Linden, τη διάσημη βερολινέζικη λεωφόρο, που ξε κινά από τ ην Πύλ η του Βραδεμβούργου, βρίσκεσαι κάποια στιγμή στην πλατεία Bebel (Bebelplatz). Θα θαυμάσεις, πιθανώς και να επισκεφτείς, την Παλιά Βιβλιοθήκη (πρώην Βασιλική και σήμερα τμήμα του Πανεπιστημίου Humbold), ίσως πιεις σοκολάτα στο café της Κρατικής Όπερας, κτήριο κτισμένο το 1743

που καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και αναστηλώθηκε το 1950, αλλά το πιθανότερο είναι ότι δεν θα παρατηρήσεις ένα πολύ σημαντικό για το ανθρώπινο πνεύμα μνημείο: εκείνο που θυμίζει ότι στην πλατεία αυτή το Μάιο του 1933 το ναζιστικό καθεστώς έκαψε δημοσίως 20.000 βιβλία, μεταξύ των οποίων του Γκόργκι, του Τόμας Μαν, του Έριχ Κέστνερ, του Μαρξ, του Φρόιντ. Ο λόγος που δεν θα προσέξεις το μνημείο αυτό, είναι ακριβώς γιατί στήθηκε για να μην το προσέξεις. Δεν πρόκειται για μνημείο, αλλά για αντιμνημείο: μια underground, άσπρη και εντελώς κενή «βιβλιοθήκη», που τα άδεια ράφια της «τρέχουν» περιμετρικά κάμποσα υπόγεια τετραγωνικά μέτρα της πλατείας. Θα τη δεις μόνο αν κοιτάς... τα πόδια σου. Τότε μόνο θα παρατηρήσεις ότι το λιθόστρωτο διακόπτεται από μια γυάλινη τετράγωνη επιφάνεια, που σου επιτρέπει να κοιτάξεις μέσα. Αυτό είναι όλο. Ούτε ταμπέλες ούτε σήματα ούτε πινακίδες ούτε τίποτα. Μπορεί να τη χάσεις έτσι απλά όσο απλά μπορεί να χαθεί μια ωραία μέρα η ελευθερία της σκέψης και του λόγου. Επειδή δεν είχες –και δεν είχαμε– το νου μας, επειδή δεν αξιολογήσαμε, επειδή εκείνη τη στιγμή κάτι πιο εντυπωσιακό είχε τραβήξει την προσοχή μας: μια βιτρίνα ίσως ή ένα θεόρατο άγαλμα κάποιου επιφανούς.

Στον αντίποδα των υπέργειων, εντυπωσιακών μνημείων που είθισται να επιβάλλουν την παρουσία τους στα περισσότερα κέντρα του κόσμου, το Βερολίνο –γι’ αυτό το λέω πόλη πρωτοποριακή και απενοχοποιημένη– κοιτάει κατάφατσα τις μαύρες σελίδες της ιστορίας του προτείνοντας την αφάνεια του υπογείου, τη λευκότητα του τίποτα και την απόλυτη κενότητα για να υποδηλώσει μια κοφτή αλήθεια που σκίζει με την ακρίβεια και τη λιτότητα του ξυραφιού: εκεί που κανονικά θα έπρεπε να είναι τα βιβλία, δεν είναι, κι εκεί που κανονικά θα έπρεπε να συναντήσεις το ανθρώπινο πνεύμα εκείνο λείπει. Αυτά και τελεία. Για την ιστορία: Η υπόγεια, άδεια, λευκή «βιβλιοθήκη» προτάθηκε από τον καλλιτέχνη Μίσα Ούλμαν, κέρδισε το σχετικό ανοιχτό διαγωνισμό της πόλης και θεωρείται εικαστικά κορυφαία στιγμή συνάντησης φόρμας και περιεχομένου. Καταπληκτικό για ένα έργο που το concept του ήταν να μην έχει περιεχόμενο...

© Raymond Depardon/Magnum Photos/Apeiron

τα πολυάστερα ξενοδοχεία της χλιδής διασταυρώνονται με τις καταλήψεις του Kreuzberg... Εκεί όπου σφάζονται, φιλιώνουν και ματώνουν όλες οι διαφορετικότητες μαζί προκειμένου να βρουν τον ιστορικό και πραγματικό τους χώρο, εκεί παράγεται πολιτισμός και συγκροτείται μια αυθεντική μητρόπολη, που αξίζει να επισκέπτεσαι ξανά και ξανά.

ΕΤΟΙΜΑΖΩ ΤΑΞΙΔΙ

Ja, ja, das ist gut!

1. Ο χρόνος μετριέται σε lager. Στο «Prater Garten» καταλαβαίνεις τι θα πει «Γερμανοί που πίνουν μπίρα». Αν ο καιρός το επιτρέπει, θα γνωρίσεις τη μεγάλη αυλή της ιστορικής μπιραρίας, που σερβίρει lager από το 1837.

Kastanienalle 7-9, Prenzlauer.

2. Για απφελστρούντελ με σος βανίλιας. Πού αλλού, εκτός από το Café Einstein - Stammhaus; Βιενέζικη ατμόσφαιρα, φρεσκοαλεσμένος καφές, εξαιρετικά γλυκά και αρκετές media-φάτσες να φωτίζονται από αχνές βορειοευρωπαϊκές ηλιαχτίδες. Στην Kurfuersten Strasse, στο 58.

3. Για… ελεεινό currywurst. Εκεί που η γερμανική κουζίνα συναντάει τον Τούρκο μετανάστη γεννιέται ένα ωραιότατο λουκάνικο με κέτσαπ και κάρι. Μια «βρόμικη», low budged λιχουδιά, που αν τη χάσεις, είναι σα να χάνεις το μισό ταξίδι. Αναζήτησέ τη στον πρώτο πλανόδιο που θα εμπιστευτεί η μύτη σου.

4. Για καυτή σοκολάτα με βότκα. Στο café της Όπερας του πρώην Ανατολικού Βερολίνου. Ατμοσφαιρικό το κτίριο και μεθυστική η πηχτή, γλυκιά σοκολάτα, φτιαγμένη με ορίτζιναλ... λαϊκοδημοκρατική συνταγή. Στην Unter den Linden.

5. Για κεμπάπ και multi culti εμπειρίες. Πριν από 25 χρόνια το κλισέ για το Kreuzberg συμπυκνωνόταν στο τρίπτυχο πανκ, γκέι, Τούρκοι. Στην πιο κράτος εν κράτει γειτονιά του πρώην Ανατολικού Βερολίνου, σήμερα τα υπέρκομψα bar-restaurants εναλλάσσονται με τα ανατολίτικα ταβερνεία, το παραδοσιακό Wurst mit Kartoffelnsalat με τα εξεζητημένα πιάτα της διεθνούς κουζίνας και τα παιδάκια μεγαλώνουν παίζοντας ανάμεσα σε καταλήψεις και γκαλερί. Αν ψάχνεις κεμπάπ, εδώ θα βρεις απ’ τα καλύτερα της πόλης.

6. Και για κρασί Rotkaeppchen. Συγκαταλέγεται στα ελάχιστα προϊόντα από την πρώην Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας που διατ ηρούν σ ήμερα μια σ ταθερή θέση στις προτιμήσεις των Γερμανών καταναλωτών. Είναι ο αφρώδης οίνος με το όνομα «Κοκκινοσκουφίτσα» («Rotkaeppchen» στα γερμανικά). Η παραγωγός εταιρεία είναι η μόνη ανατολικογερμανική εταιρεία που παρέμεινε αυτόνομη μέχρι τις μέρες μας, κατορθώνοντας το πρωτοφανές: Να εξαγοράσει μετά την ένωση των δύο Γερμανιών τον έναν μετά τον άλλον τους Δυτικογερμανούς ανταγωνιστές της και να κατέχει σήμερα κυρίαρχη θέση στους γερμανικούς αφρώδεις οίνους. Η Rotkäppchen-Mumm, η οινοποιία που ιδρύθηκε το 1856 στο Φράιμπουργκ, ορθοπόδησε στην Ανατολική Ευρώπη, επιβίωσε εμπορικά στον Ψυχρό Πόλεμο και κυριάρχησε στο

16

δυτικό κόσμο, αποτελεί χωρίς αμφιβολία το κατεξοχήν επιχειρηματικό successful story της πρώην DDR. Από περιέργεια και μόνο αξίζει να το δοκιμάσει κανείς.

το συγκλονιστικό Εβραϊκό Μουσείο (και ως αρχιτεκτόνημα και ως περιεχόμενο), το Γερμανικό Μουσείο, η Παλιά Εθνική Πινακοθήκη, η Κρατική Όπερα, η Alexanderplatz, η ενδιαφέρουσα περιοχή της Hackescher Markt, όλα είναι εδώ, στην ευρύτερη ζώνη της Mitte. Εξερευνήστε την από πριν στο www.berlin-mitte.com

Τι προλαβαίνεις από εκδηλώσεις Έως την 1η Νοεμβρίου 2009. «Όψεις του Τείχους: Το Τείχος του Βερολίνου στην Πλατεία Πότσνταμ». Έκθεση φωτογραφίας. www.spsg.de Έως τις 9 Νοεμβρίου 2009. «Ήμασταν τόσο Ελεύθεροι: Στιγμιότυπα της περιόδου 1989-90». Επαγγελματικά και ερασιτεχνικά φιλμ και φωτογραφίες με θέμα την ένωση της Γερμανίας. Μουσείο Κινηματογράφου και Τηλεόρασης, www.wir-waren-so-frei.de Έως τις 10 Ιανουαρίου 2010. «Τέχνη Δύο Γερμανιών». Καλλιτεχνικές τάσεις στις δύο πλευρές του Τείχους. Μουσείο Ιστορίας, www.dhm.de και Εθνική Πινακοθήκη. Έργα του φωτογράφου Τόμας Ντέμαντ. Νέα Εθνικ ή Πινακοθήκη, www.smb. spk-berlin.de Έως την 31η Ιανουαρίου 2010. «Βερολίνο 89/09». Έκθεση με έργα καλλιτεχνών που δημιουργούν στο Βερολίνο από την πτώση του Τείχους και μετά. Berlinische Galerie, www.berlinischegalerie.de Περισσότερες εκδηλώσεις: www.mauerfall09.de, MauerGuide.com,

ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΕΠΙ ΔΥΟ ΚΕΝΤΡΑ 1. Kurfuerstendamm. Για τους... φίλους K’udamm. Αν υποθέσουμε ότι το Βερολίνο έχει δύο κέντρα, το ένα είναι αυτό. Η «λεωφόρος της Δύσης», ο πιο εμπορικός δρόμος του δυτικού κομματιού από την εποχή της διχοτομημένης πόλης, παραμένει και σήμερα πόλος έλξης μόνιμων κατοίκων και τουριστών. Μπορεί μετά την επανένωση τα πολυκαταστήματα να μεταφέρθηκαν το ένα μετά το άλλο στο ιστορικό κέντρο της, όμως εδώ άνοιξαν μπουτίκ, χτίστηκε το θηριώδες Europacenter και παραμένει το πολυκατάστημα πολυτελείας KaDeWe. Περισσότερα στο www.kurfuerstendamm. de 2. Mitte. Ό,τι ακριβώς λέει η λέξη στα γερμανικά (κέντρο/μέση) αυτό ακριβώς συμβαίνει: ιστορικό κέντρο, στη συνέχεια κέντρο του Ανατολικού Βερολίνου και σήμερα η περιοχή που συγκεντρώνει τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία από πολλές απόψεις, της ατμόσφαιρας πρωτίστως σ υμπεριλαμβανομέ ν ης. Η Πύλ η του Βραδεμβούργου, η γνωστή από τις παρελάσεις του Τρίτου Ράιχ λεωφόρος Unter den Linden με τα ιστορικά κτίρια, πανεπιστήμια και μουσεία της, η κάθετη σ’ αυτήν και γεμάτη μαγαζιά Friedrichstrasse, το Μουσείο Περγάμου,

3 Οκτωβρίου 2009. Οι ...από μηχανής γιαγάντιες μαριονέτες του γαλλικού θιάσου Royal De Luxe εμφανίζονται μπροστά στην Πύλη του Βραδεμβούργου, προκειμένου να μετάσχουν στις επετειακές εκδηλώσεις.

Getty images/Ideal image

TOP 5+1 GASTRO-POINTS

12 ΣΠΙΤΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ από την Κωνσταντίνα Αθανασίου Φωτογραφίες: Γιώργος Δρακόπουλος, Λάμπρος Μέντζος, Γιάννης Λεπίδας, Visual Photos Food styling: Τίνα Webb Βίκυ Σμυρλή, Λίντα Αγάλλου

ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΤΑΣ, ΤΟ ΚΡΑΤΑΣ!

ΓΕ Σ ΟΙ ΣΥΝΤΑ ΥΝ ΜΑΣ ΕΧΟ ΕΙ! ΥΤ ΜΑΓΕΙΡΕ

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 09

που αξίζει να μαγειρέψετε

Τ. 2 7

συνταγές ελληνικής κουζίνας

Προετοιμασία: 15’ Ψήσιμο: – Εύκολο

Σαλάτα με καπνιστό τόνο και αντσούγιες

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 4 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

τόνος κονσέρβας καπνιστός.... 300 γρ. σε λάδι, κομματιασμένος σκόρδο....................................... 1 σκελίδα, λιωμένη μαρούλι...................................... 1 πλυμένο, χωρισμένο στα φύλλα του αγγούρι...................................... 1 κομμένο σε φέτες κρεμμυδάκια............................. 3 φρέσκα, ψιλοκομμένα ντοματίνια Σαντορίνης............. 6 κομμένα στη μέση αυγά........................................... 4 βραστά, σφιχτά ελιές Καλαμών.......................... 10 χυμός λεμονιού........................ 4 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο.................................. 8 κουταλιές της σούπας φιλετάκια αντσούγιας.............. 4 στραγγισμένα από το λάδι της κονσέρβας αλάτι.......................................... λίγο πιπέρι........................................ φρεσκοτριμμένο μαϊντανός.................................. ψιλοκομμένος

1. Ρίχνετε σε ένα μπολ το λεμόνι με το λάδι, το σκόρδο λιωμένο και αλατοπίπερο και τα χτυπάτε με πιρούνι μέχρι να ομοιογενοποιηθούν και να γίνουν παχύρρευστη σάλτσα.

2. Σε ένα μπολ ρίχνετε το μαρούλι χοντροκομμένο και από πάνω σκορπίζετε το αγγούρι, τα ντοματίνια, τις ελιές και τα αυγά, κομμένα σε φέτες.

3. Στο κέντρο βάζετε τον καπνιστό τόνο και γαρνίρετε με το μαϊντανό, τις αντσούγιες και τα φρέσκα κρεμμυδάκια. Περιχύνετε με τη σάλτσα που ετοιμάσατε, ανακατεύετε και σερβίρετε τη σαλάτα δροσερή.

Προετοιμασία: 15’ - (αναμονή: 10’) Ψήσιμο: 12’ Εύκολο

Μπρουσκέτες με κοτόπουλο και μανιτάρια Για 4 μερίδες

Υλικά

ψωμί..................................... 1 φραντζόλα με τραγανή κόρα και σουσάμι σκόρδο................................. 2 σκελίδες, κομμένες στη μέση ελαιόλαδο............................ 100ml πιπεριές κόκκινες, πορτοκαλιές ή πράσινες.... 2 φιλέτα κοτόπουλου............ 2 ψημένα στο γκριλ και κομμένα σε φέτες γκοργκοντζόλα................... 200 γρ. κομμένη σε λεπτές φλούδες μανιτάρια............................. 100 γρ. κομμένα σε φέτες σοταρισμένα σε λίγο λάδι αλάτι.................................... λίγο πιπέρι.................................. φρεσκοτριμμένο μαϊντανός............................ ψιλοκομμένος έμενταλ................................ 200 γρ. τριμμένο σε χοντρό τρίφτη

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Εκτέλεση 1. Κόβετε το ψωμί σε λεπτές φέτες και τις φρυγανίζετε ελαφρά. Τρίβετε με το σκόρδο και τις δύο πλευρές κάθε φέτας ψωμιού. Τις περιχύνετε με το μισό λάδι και τις αλατοπιπερώνετε.

2. Κόβετε τις πιπεριές στη μέση και αφαιρείτε τους σπόρους. Τις βάζετε σε ταψάκι, τις περιχύνετε με το υπόλοιπο λάδι και τις ψήνετε στο γκριλ μέχρι να μαυρίσει η φλούδα τους.

3. Βάζετε τις πιπεριές σε διάφανο πλαστικό σακουλάκι και τις αφήνετε για 10’. Κατόπιν αφαιρείτε τις φλούδες και τις κόβετε σε λωρίδες.

4. Μοιράζετε πάνω στο ψωμί την γκοργκοντζόλα και κατόπιν τα μανιτάρια και το κοτόπουλο. Γαρνίρετε με το μαϊντανό και τις πιπεριές και πασπαλίζετε με το έμενταλ. Ψήνετε στο γκριλ μέχρι να λιώσει το τυρί και σερβίρετε.

Προετοιμασία: 40’ Ψήσιμο: 1ώρα + 10’ Μέτριας δυσκολίας

Πρασοτυρόπιτα με γιαούρτι

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Υλικά

Για 8-10 μερίδες

Εκτέλεση

1. Πλένετε, καθαρίζετε και ψιλοκόβετε τα πράσα. Σε βαθύ τηγάνι ζεσταίνετε φύλλο κρούστας για πίτες.... 500 γρ. βούτυρο.................................. 80 γρ., φρέσκο για τη γέμιση και επιπλέον τα 80 γρ. βούτυρο σε μέτρια φωτιά και σοτάρετε τα πράσα, ανακατεύοντας μέχρι να γίνουν διάφανα, για 6’ - 7’ περίπου.

100 γρ. για το άλειμμα των φύλλων 2. Τα αποσύρετε από τη φωτιά και τα αφήνετε να κρυώσουν. Χτυπάτε πράσα..................................... 5 μεγάλα (τα λευκά και τα τρυφερά τα 5 αυγά και τα αναμειγνύετε με το γιαούρτι. Προσθέτετε το μείγμα πράσινα μέρη) στα πράσα μαζί με τα τυριά και ανακατεύετε καλά. αυγά........................................ 6 3. Πασπαλίζετε με αλάτι και πιπέρι. Προθερμαίνετε το φούρνο στους 180 °C. γιαούρτι.................................. 200 γρ. στραγγιστό Βουτυρώνετε ελαφρά ένα μεγάλο ορθογώνιο ταψί. Τοποθετείτε πρώτα γραβιέρα................................. 250 γρ. τριμμένη δύο φύλλα στον πάτο του ταψιού, αφήνοντας τις άκρες τους να προεξέχουν. μυζήθρα μαλακή................... 200 γρ. κομματιασμένη με πιρούνι Τα αλείφετε με βούτυρο. φέτα........................................ 200 γρ. τριμμένη 4. Απλώνετε λίγη γέμιση ομοιόμορφα επάνω στο δεύτερο φύλλο. Στρώνετε αλάτι....................................... λίγο κατόπιν το τρίτο φύλλο, αφήνοντας και πάλι τις άκρες να προεξέχουν. πιπέρι μαύρο......................... φρεσκοτριμμένο 5. Επαναλαμβάνετε την ίδια διαδικασία μέχρι να τελειώσουν τα υλικά της γέμισης και τα φύλλα. Στο τέλος γυρίζετε προς τα μέσα τα φύλλα που περισσεύουν. Αλείφετε την πίτα με βούτυρο και το έκτο αυγό χτυπημένο με λίγο νερό ή γάλα. Την ψήνετε 1 ώρα, μέχρι να ροδίσει.

Προετοιμασία: 30’ (Αναμονή: 30’) Ψήσιμο: 55’ Μέτριας δυσκολίας

Μελιτζάνες με κατσικίσιο τυρί στο φούρνο

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 6 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

κρεμμύδι............... 1 ψιλοκομμένο σκόρδο.................. 4 σκελίδες, ψιλοκομμένο μαϊντανός............. 3 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένος μελιτζάνες............. 12 ντομάτες................ 2 ψιλοκομμένες (προαιρετικά) ελαιόλαδο............. 200ml λεμόνι................... 1 στυμμένο αλάτι..................... λίγο πιπέρι................... φρεσκοτριμμένο κατσικίσιο τυρί.... 300 γρ. κομμένο σε ορθογώνια κομμάτια

1. Κόβετε τις μελιτζάνες σε χοντρές φέτες. Τις ρίχνετε σε λεκάνη με νερό (προσέχοντας το νερό να τις σκεπάζει) και αλάτι και τις αφήνετε για 30’. Ανακατεύετε το κρεμμύδι με το σκόρδο, τις ντομάτες (προαιρετικά), το μαϊντανό, 2 κουταλιές λάδι, αλάτι και πιπέρι.

2. Στραγγίζετε και στεγνώνετε τις μελιτζάνες. Τις αλείφετε με λίγο λάδι και τις ψήνετε στα κάρβουνα ή σε αντικολλητικό τηγάνι.

3. Τοποθετείτε τις ψημένες μελιτζάνες σε επίπεδη επιφάνεια και βάζετε στο κέντρο κάθε φέτας ένα κομμάτι κατσικίσιο τυρί. Τυλίγετε τις μελιτζάνες σε ρολά και τις καρφώνετε με οδοντογλυφίδες.

4. Σε πήλινο σκεύος με καπάκι και σκορπίζετε στον πάτο το μείγμα με τις ντομάτες και το σκόρδο και από πάνω βάζετε τα ρολάκια μελιτζάνας.. Περιχύνετε το φαγητό με το υπόλοιπο λάδι, το χυμό του λεμονιού και λίγο νερό.

5. Σκεπάζετε με αλουμινόχαρτο και το καπάκι του σκεύους και τις ψήνετε στους 200 °C για 40’-45’, μέχρι να εξατμιστούν τα πολλά υγρά και να μείνουν με το λάδι τους.

Προετοιμασία: 30’ (Αναμονή: 8 ώρες) Ψήσιμο: 1½ - 2 ώρες Μέτριας δυσκολίας

Ρεβίθια σούπα

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 4 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

ρεβίθια..................... 500 γρ. κρεμμύδια ξερά....... 2 κομμένα σε λεπτές φέτες καρότα...................... 2 κομμένα σε ροδέλες λεπτές ελαιόλαδο................ 1 φλιτζάνι του τσαγιού αλάτι......................... 1 κουταλιά της σούπας πιπέρι....................... φρεσκοτριμμέμο δάφνη....................... 2 φύλλα σόδα μαγειρική....... λίγη κύβος λαχανικών.... 1 λεμόνι....................... 1, ο χυμός

1. Μουσκεύετε τα ρεβίθια σε άφθονο νερό στο οποίο έχετε διαλύσει λίγη σόδα, για 8 ώρες τουλάχιστον. Ξεπλένετε τα ρεβίθια, τα στραγγίζετε και τα τρίβετε για να φύγουν οι φλούδες τους.

2. Σε μεγάλη κατσαρόλα ζεσταίνετε το ελαιόλαδο και σοτάρετε τα κρεμμύδια και τα καρότα. Προσθέτετε τα ρεβίθια, το αλάτι, το πιπέρι και τα φύλλα δάφνης. Ρίχνετε νερό τόσο όσο να σκεπάσει τα όσπρια πολύ καλά (τουλάχιστον 4-5 δάχτυλα) και τον κύβο λαχανικών.

3. Μισοσκεπάζετε την κατσαρόλα με το καπάκι της και βράζετε τα ρεβίθια για 1½ -2 ώρες, μέχρι να αρχίσουν να χυλώνουν. Προσθέτετε το χυμό λεμονιού και σερβίρετε σε πιάτα βαθιά.

Προετοιμασία: 20’ Ψήσιμο: 1ώρα και 15’ Εύκολη

Φακές σούπα

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 6 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

φακές ψιλές...................... 500 γρ. κρεμμύδια......................... 2 ψιλοκομμένα σκόρδο.............................. 3 σκελίδες, κομμένες στη μέση ντοματάκια κονσέρβας.... 200 γρ. φύλλα δάφνης.................. 2-3 ελαιόλαδο.......................... 1/2 φλιτζάνι του τσαγιού καρότα............................... 2 κομμένα σε κυβάκια (προαιρετικά) αλάτι.................................. λίγο πιπέρι................................ φρεσκοτριμμένο ξίδι..................................... για το σερβίρισμα

1. Καθαρίζετε τις φακές και τις πλένετε καλά μέσα σε σουρωτήρι. Τις βράζετε σε αρκετό νερό για 10’ και τις στραγγίζετε. Σε καθαρή κατσαρόλα ζεσταίνετε το λάδι και σοτάρετε τα κρεμμύδια. Προσθέτετε κατόπιν τις φακές, το σκόρδο και τα καρότα (προαιρετικά) και ανακατεύετε για 2’ - 3’.

2. Ρίχνετε κατόπιν τα ντοματάκια ψιλοκομμένα, αρκετό νερό και τα φύλλα δάφνης. Βράζετε τη σούπα μέχρι να μαλακώσουν οι φακές και τα υπόλοιπα υλικά περίπου για 1 ώρα. Προς το τέλος του μαγειρέματος προσθέτετε το αλατοπίπερο. Σερβίρετε τη σούπα σε βαθιά πιάτα και στο τέλος προσθέτετε σε κάθε πιάτο την ποσότητα ξιδιού που επιθυμείτε.

Προετοιμασία: 20’ Ψήσιμο: 1 ώρα Εύκολο

Πουρές με τρία λαχανικά και ροκφόρ

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 4 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

σελινόριζα.............. 300 γρ. πατάτες................... 5 μέτριες, με τη φλούδα τους καρότα.................... 6 μέτρια κρεμμύδι................ 1 τριμμμένο σε λεπτό τρίφτη σκόρδο................... 1 σκελίδα σκόρδου, τριμμένη κρέμα γάλακτος.... 100ml γραβιέρα................ 100 γρ. τριμμένη σε λεπτό τρίφτη ροκφόρ.................. 100 γρ. λιωμένο με πιρούνι βούτυρο................. 80 γρ. αλάτι...................... λίγο πιπέρι άσπρο........ φρεσκοτριμμένο

1. Ζεσταίνετε το μισό βούτυρο και σοτάρετε το κρεμμύδι και το σκόρδο, μέχρι να εξατμιστούν τα υγρά τους. Καθαρίζετε και κόβετε τη σελινόριζα σε τέταρτα και στη συνέχεια κάθε τέταρτο σε φέτες. Βράζετε τις φέτες για 30’, τις στραγγίζετε και τις πολτοποιείτε στη μηχανή του πουρέ.

2. Στο μεταξύ τρίβετε τις φλούδες από τις πατάτες και τα καρότα με συρμάτινο σφουγγαράκι και τις πλένετε καλά. Τα βράζετε μαζί για 40’, αφαιρείτε τις φλούδες τους και τα πολτοποιείτε στη μηχανή του πουρέ.

3. Ανακατεύετε τα τυριά με την κρέμα γάλακτος και προσθέτετε στο μείγμα το κρεμμύδι και το σκόρδο. Προσθέτετε κατόπιν τον πουρέ από τα τρία λαχανικά και αλατοπιπερώνετε. Ανακατεύετε καλά. Λιώνετε το βούτυρο και περιχύνετε τον πουρέ. Ανακατεύετε πάλι και σερβίρετε.

Προετοιμασία: 20’ Ψήσιμο: 25’ Εύκολο

Ρύζι με ζαμπόν και μανιτάρια

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 4 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

μανιτάρια................. 200 γρ. κομμένα σε φέτες ρύζι μακρύκοκκο.... 1 φλιτζάνι ελαιόλαδο................ 3/4 του φλιτζανιού κρεμμύδι.................. 1 ξερό, ψιλοκομμένο ζαμπόν...................... 150 γρ. κομμένο σε κυβάκια αλάτι......................... όσο θέλετε πιπέρι....................... φρεσκοτριμμένο κύβος λαχανικών.... 1 σέλινο....................... 1 κλωνάρι, ψιλοκομμένο μαϊντανός................. 3 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένος παρμεζάνα................ 120 γρ. φρεσκοτριμμένη, για το πασπάλισμα

1. Ζεσταίνετε ½ φλιτζάνι ελαιόλαδο σε μια κατσαρόλα και σοτάρετε το κρεμμύδι και το σέλινο. Προσθέτετε το ρύζι, ανακατεύετε για 1’ και κατόπιν προσθέτετε τον κύβο λαχανικών αλάτι, πιπέρι και 2½ φλιτζάνια νερό.

2. Σιγοβράζετε μέχρι να μαλακώσει το ρύζι και να απορροφηθούν τα υγρά του φαγητού. Στο μεταξύ ζεσταίνετε το υπόλοιπο ελαιόλαδο και σοτάρετε τα μανιτάρια μέχρι να εξατμιστούν τα υγρά τους. Προσθέτετε το ζαμπόν και συνεχίζετε το σοτάρισμα για 2’ ακόμη, ανακατεύοντας.

3. Ρίχνετε το ρύζι σε μπολ και προσθέτετε το μείγμα με το ζαμπόν και τα μανιτάρια. Ανακατεύετε καλά. Σερβίρετε το φαγητό πασπαλισμένο με παρμεζάνα και μαϊντανό.

Προετοιμασία: 35’ Ψήσιμο: 40’ Μέτριας δυσκολίας

Ψαρόσουπα βελουτέ πικάντικη

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 4-6 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

κόκαλα και κεφάλια ψαριών.... 1.500 γρ. σέλινο.......................................... 2 κλωνάρια κρεμμύδι..................................... 1 μεγάλο καρότα......................................... 2 μέτρια μαργαρίνη................................... 30 γρ. αλεύρι.......................................... 2 κουταλιές της σούπας κόκκινο πιπέρι........................... ½ κουταλάκι του γλυκού πολτός ντομάτας......................... 4 κουταλιές της σούπας κύβοι λαχανικών........................ 2 αλάτι............................................ όσο θέλετε πιπέρι.......................................... φρεσκοτριμμένο μαϊντανός.................................... 2 κουταλιές της σούπας

1. Βάζετε σε ένα καλαθάκι ατμού τα κεφάλια και τα κόκαλα των ψαριών. Καθαρίζετε το κρεμμύδι, το καρότο και το σέλινο και τα ψιλοκόβετε. Βάζετε σε μεγάλη χύτρα ή κατσαρόλα τα λαχανικά και τοποθετείτε από πάνω το καλαθάκι με τα ψάρια. Προσθέτετε 1½ λίτρο νερό, τους κύβους λαχανικών και σιγοβράζετε για 35’. Φιλτράρετε το ζωμό.

2. Ζεσταίνετε σε κατσαρόλα τη μαργαρίνη και προσθέτετε το αλεύρι και το κόκκινο πιπέρι. Κατόπιν ρίχνετε σιγά σιγά το ζωμό του ψαριού και τον ντοματοπολτό και ανακατεύετε μέχρι να δέσει. Αλατοπιπερώνετε, προσθέτετε το μαϊντανό και σερβίρετε.

Προετοιμασία: 50’ Ψήσιμο: 40΄ Μέτριας δυσκολίας

Κουτσομούρες με δεντρολίβανο και φρέσκες ντομάτες Για 6 μερίδες

Υλικά

κουτσομούρες.... 1 κιλό, μεγάλες ντομάτες............. 500 γρ. κρασί λευκό...... ½ φλιτζάνι του τσαγιού σκόρδο............... 3-4 σκελίδες, ψιλοκομμένες δεντρολίβανο.... 5-6 κλαδάκια ελαιόλαδο.......... 1 φλιτζάνι του τσαγιού γαλέτα................ 3/4 του φλιτζανιού αλάτι................... λίγο πιπέρι................. φρεσκοτριμμένο

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Εκτέλεση 1. Καθαρίζετε τα ψάρια από τα λέπια, τα βράγχια και τα εντόσθια. Τα αλατοπιπερώνετε και τα βάζετε σ’ ένα ταψάκι αλειμμένο με λάδι. Ξεφλουδίζετε τις ντομάτες, αφαιρείτε τους σπόρους και τις τρίβετε στον ρεντέ.

2. Σε μπολ ανακατεύετε τις ντομάτες, το λάδι, το κρασί, το σκόρδο και το δενδρολίβανο. Περιχύνετε τα ψάρια με λίγη σάλτσα και πασπαλίζετε με τη γαλέτα. Ρίχνετε πάνω την υπόλοιπη σάλτσα και σκεπάζετε το ταψί με αλουμινόχαρτο.

3. Ψήνετε σε φούρνο προθερμασμένο στους 180 οC για 40’ περίπου. Κάθε τόσο πρέπει να περιχύνετε τις κουτσομούρες με τη σάλτσα τους, για να μη στεγνώσουν. Αν χρειαστεί, προσθέτετε λίγο νερό ή κρασί επιπλέον.

Προετοιμασία: 25’ Ψήσιμο: 12’ Εύκολο

Σκουμπριά με ελιές και λεμόνι

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 4-6 μερίδες

Υλικά

σκουμπριά καθαρισμένα............. ξύσμα λεμονιού............................ χυμός φρέσκου λεμονιού............ ελαιόλαδο...................................... ελιές Καλαμών.............................. φρέσκια ρίγανη ψιλοκομμένη.... λεμόνι............................................ αλάτι, πιπέρι πατάτες βραστές............................ μαϊντανός......................................

Εκτέλεση

1.200 γρ. ½ κουταλάκι 1½ φλιτζάνι 1/3 φλιτζανιού 15 κομμένες σε φετάκια 3 κουταλιές της σούπας 6 φέτες 6, κομμένες σε κομμάτια χοντρά ψιλοκομμένος

1. Ανακατεύετε σε ένα μπολ το χυμό λεμονιού με το ξύσμα και τη ρίγανη και στη συνέχεια ρίχνετε σιγά σιγά το λάδι μέχρι να γίνουν μια σάλτσα παχύρρευστη και ομοιογενής. Προσθέτετε στο λαδολέμονο και τα φετάκια ελιάς.

2. Βάζετε τα ψάρια σ’ ένα ταψί, τους κάνετε μερικές σχισμές με μαχαίρι και στις δύο πλευρές, τα ραντίζετε με λαδολέμονο και βάζετε τις ελιές στην κοιλιά των ψαριών. Μόλις κάψει η φωτιά και η σχάρα καλά, τη λαδώνετε μ’ ένα πινέλο και τοποθετείτε πάνω τα σκουμπριά.

3. Τα ψήνετε για 8’ από τη μία πλευρά τους και για 4’ από την άλλη και τα βγάζετε με προσοχή. Τα γαρνίρετε με τις ροδέλες του λεμονιού, το μαϊντανό και τις βραστές πατάτες και σερβίρετε.

Προετοιμασία: 45’ (Αναμονή 12 ώρες) Ψήσιμο: 1 ώρα 30’ Μέτριας δυσκολίας

Μοσχάρι στιφάδο

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Για 6 μερίδες

Υλικά

Εκτέλεση

μοσχάρι............................ 1½ κιλό, κιλότο, κομμένο σε μεγάλες μερίδες κρεμμύδια (κοκκάρια).... 1½ κιλό, καθαρισμένα ολόκληρα σκόρδο............................. 3 σκελίδες, ψιλοκομμένες ντοματάκια κονσέρβας... 600 γρ. ψιλοκομμένα ντοματοπελτέ................... 1 κουταλιά της σούπας ελαιόλαδο........................ 1 φλιτζάνι του τσαγιού γαρίφαλα......................... 5 μπαχάρι........................... 5-6 κόκκους κανέλα............................. 1 ξυλάκι

1. Σε βαθύ σκεύος ανακατεύετε όλα τα υλικά της μαρινάτας και τοποθετείτε μέσα τις μερίδες του κρέατος, φροντίζοντας να σκεπάζονται καλά από αυτήν. Τα αφήνετε στο ψυγείο 12 ώρες, γυρίζοντας κατά διαστήματα τα κομμάτια πάνω κάτω.

2. Βγάζετε το κρέας από τη μαρινάτα και κρατάτε στην άκρη το υγρό. Σκουπίζετε το κρέας με αντικολλητικό χαρτί, ζεσταίνετε ½ φλιτζάνι λάδι και το τηγανίζετε σε βαθύ τηγάνι μέχρι να ροδίσουν οι μερίδες. Αφαιρείτε κατόπιν το κρέας από το τηγάνι και ρίχνετε μέσα στο ίδιο λάδι τα κρεμμυδάκια ολόκληρα. Τα τηγανίζετε και αυτά μέχρι να ροδίσουν και τα βγάζετε με τρυπητή κουτάλα.

3. Σε φαρδιά κατσαρόλα ζεσταίνετε το υπόλοιπο λάδι και τοποθετείτε τις μερίδες του κρέατος τη μια δίπλα στην άλλη. Προσθέτετε τα ντοματάκια, το σκόρδο, την κανέλα τα γαρίφαλα, το μπαχάρι, το αλάτι και το πιπέρι.

4. Διαλύετε τον πελτέ στο ζουμί της μαρινάτας που κρατήσατε και το ρίχνετε στην κατσαρόλα. Αν χρειαστεί συμπληρώνετε λίγο νερό και κατόπιν προσθέτετε τα κρεμμυδάκια. Συνεχίζετε το βράσιμο σε χαμηλή φωτιά για 1 ώρα ακόμη, μέχρι να μαλακώσουν τα κρεμμυδάκια και να πήξει η σάλτσα.

Για τη μαρινάτα

κρασί............................... κρεμμύδι ξερό................ σκόρδο............................ δάφνη.............................. μπαχάρι........................... ξίδι...................................

370ml Μαυροδάφνη 1 τριμμένο σε χοντρό τρίφτη 2 σκελίδες, ψιλοκομμένες 3 φύλλα σπασμένα 5-6 κόκκους 1/4 φλιτζανιού του τσαγιού

Mix AND MATCH

Της Νικολέτας Μακρυωνίτου

Οι συνταγές είναι από το 6+ΕΞΙ

32

Κουτσομούρες με δεντρολίβανο και φρέσκες ντομάτες Ένα ροζ κρασάκι για ένα φαγάκι στην ίδια απόχρωση. Τόσο τα μπαρμπούνια όσο και τα ξαδέρφια τους οι κουτσομούρες λατρεύουν τους ροζέ συνδυασμούς. Ειδικά στην συνταγή αυτή που σημαντικό ρόλο παίζουν οι ντοματούλες και το μυρωδάτο δεντρολίβανο, καλό είναι να επιλέξουμε ένα καραμελένιο, αρωματικό ροζέ από Grenache και Syrah.

Ρύζι με ζαμπόν και μανιτάρια Ένα γρήγορο φαγητό, που όμως δεν του λείπει η νοστιμιά. Θα επιλέξουμε ένα κρασί από την αλσατική ποικιλία Gewurztraminer, η οποία, αν και δεν καλλιεργείται τόσο συχνά στη χώρα μας, έχει λίγους αλλά εκλεκτούς εκπροσώπους, με ισχυρά αρώματα και ενδιαφέρουσα χροιά στη γεύση, ιδανικούς για να συνοδεύουν ρυζοδημιουργίες.

Ψαρόσουπα βελουτέ πικάντικη Τώρα που είναι ο καιρός για τα καζανέματα, θα συνοδέψετε την αχνιστή ψαρόσουπα με ένα καλό τσίπουρο. Και για να είστε βέβαιοι για την ποιότητά του, ψάξτε στις κάβες για κάποιο εμφιαλωμένο, φρέσκο απόσταγμα, όπως είναι τα πολύ καλά του Τυρνάβου. Ωστόσο, καλές επιλογές υπάρχουν κι από την υπόλοιπη, κυρίως τη Βόρεια, Ελλάδα.

Πουρές με τρία λαχανικά και ροκφόρ Ο πουρές με τα τρία λαχανικά είναι ήδη γευστικός, αλλά ενισχύεται επιπλέον με το πιπεράτο ροκφόρ, τη γραβιέρα και το σκορδάκι. Έτσι, καλό είναι να διαλέξουμε κρασί όχι μόνο αρωματικό, αλλά και με αρκετά δυνατή οξύτητα. Ένα «Sauvignon» ή μια «Μαντινεία» είναι καλές επιλογές.

Φακές σούπα Ένα αγαπημένο καθημερινό φαγάκι, με γεύση μεστή και γεμάτη, οικεία και θερμή. Η καλύτερη επιλογή είναι ένα ερυθρό κρασί, μεσαίας παλαίωσης, 3 ή 4 χρόνων ας πούμε. Πάντα από τον ελληνικό αμπελώνα και γιατί όχι ένα από τα μαλακά και ισορροπημένα αγιωργίτικα της Νεμέας.

Μπρουσκέτες με κοτόπουλο και μανιτάρια Προτείνω για τις τραγανές μπρουσκέτες –αν και πιάτο ιταλικής καταγωγής– ένα σπανιόλικο «Tempranillo», κρασί μαθημένο να συνοδεύει μεζέδες ή, στη γλώσσα του, tapas. Στην Ελλάδα καλλιεργείται ελάχιστα, αν και σε πολύ ενδιαφέρουσες εκδοχές, οπότε, αν δεν καταφέρετε να βρείτε ελληνικό, επιλέξτε κάποιο από τον ισπανικό αμπελώνα.

Σαλάτα με καπνιστό τόνο και αντσούγιες Οι «Μαντινείες» θεωρούνται από τα τοπ κρασιά της Ελλάδας. Λευκοί δυναμίτες, φτιαγμένοι από τη ροδόχρωμη ποικιλία Μοσχοφίλερο, που καλλιεργείται κυρίως στην Πελοπόννησο. Ο ζωηρός αρωματικός της χαρακτήρας, όπως επίσης και η τραγανή της οξύτητα, καθιστούν τη «Μαντινεία» σύντροφο όλο φρεσκάδα για την εν λόγω σαλάτα.

Πρασοτυρόπιτα με γιαούρτι Οι πιτούλες αποπνέουν κάτι το πολύ ελληνικό. Κάτι το παραδοσιακό και οικείο. Συνήθως προτιμώ να τις συνοδεύω με τις παραμελημένες ποικιλίες του αττικού αμπελώνα, το Σαββατιανό και το Ροδίτη, μόνες τους, σε συνοινοποιήσεις ή ακόμα και ενδεδυμένες τη φορεσιά της ρετσίνας, με την οποία δένουν πολύ αρμονικά.

Σκουμπριά με ελιές και λεμόνι Λαχταριστή και λεμονάτη σαλάτα, με το άρωμα και την οξύτητα του εσπεριδοειδούς, σε ένα πικάντικο πάντρεμα στεριάς και θάλασσας. Θα επιλέξω μια καλή «Σαντορίνη» που, ειδικά αν έχει περάσει βαρέλι για κάποιους μήνες, είναι κρασί με κότσια, καθώς θα ανεβάσει γευστικά το φαγητό, χωρίς να χαθεί δίπλα στο «επιβλητικό» ψαράκι.

Μοσχάρι στιφάδο Με πρωταγωνιστές όλα τα κλασικά μπαχάρια του κοκκινιστού και εμπλουτισμένο γευστικά με τα πικάντικα κρεμμυδάκια, το στιφάδο αγαπά τα ερυθρά, μπρούσκα κρασιά, με το πληθωρικό ταμπεραμέντο. Διαλέξτε κρασιά παλαίωσης, βασισμένα είτε στο ελληνικότατο Ξινόμαυρο είτε στο Syrah ή ακόμα σε συνοινοποιήσεις των προηγούμενων με Merlot ή Cabernet.

Ρεβίθια σούπα Τα μελωμένα ρεβίθια είναι, μεταξύ των οσπρίων, ένα δημοφιλές έδεσμα της ελληνικής καθημερινότητας. Η γήινη νοστιμιά τους απαιτεί κρασιά με όγκο και πληθωρικότητα. Εντούτοις, ο τρόπος που μαγειρεύονται μας φέρνει πιο κοντά σε λευκές επιλογές. Για το λόγο αυτό θα προτιμήσουμε είτε μια ντόπια «Ρομπόλα» είτε ένα «Chardonnay», από τα πολύ καλά που φτιάχνονται εδώ.

Μελιτζάνες με κατσικίσιο τυρί στο φούρνο Οι γλυκόφαγες μελιτζάνες έχουν ιδιαίτερη αδυναμία στα στρογγυλά και βουτυράτα ερυθρά κρασιά. Τα Merlot, όπως επίσης και τα Cabernet αποκτούν τα επιθυμητά χαρακτηριστικά, γλυκά αρώματα και μαλακές γεύσεις, σοβαρότητα και φινέτσα, εφόσον παραμείνουν για λίγο να παλαιώσουν σε βαρέλι τα πρώτα τρία χρόνια της ζωής τους.

Επιμέλεια: Άρτεμη Τζίτζη

Αν όχι κρέας, τότε τι; Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα από την αρχή, το φαγητό δεν αποδίδεται από την εξίσωση πρωτεΐνες + υδατάνθρακες – λίπος + βιταμίνες – αντιοξειδωτικά = σφυρίδα αλά σπετσιώτα. Το φαγητό δεν είναι επίσης μια εξίσωση όπου θερμίδες από τη σφυρίδα αλά σπετσιώτα = δυνάμεις για τέσσερις ώρες στο γραφείο. Διότι αν το δούμε έτσι, το φαγητό γίνεται απλώς υπόθεση βιολογική και τα πιρούνια μας τα όργανα που εκτελούν κινήσεις κάτω από το άγρυπνο μάτι των ειδικών της διατροφής. Όμως, αν κοιτάξουμε πίσω, τρώγαμε πάντοτε και για ένα σωρό άλλους λόγους εκτός από την απλή ανάγκη να επιβιώσουμε και την απόλυτα θεμιτή επιδίωξη να είμαστε υγιείς. Το φαγητό είναι θέμα ευχαρίστησης, σύνδεσης με την οικογένεια και τους φίλους, αποτέλεσμα θρησκευτικών πεποιθήσεων, σχέσης με το φυσικό περιβάλλον, έκφρασης της προσωπικότητάς μας. Με λίγα λόγια, είναι ζήτημα κουλτούρας. Λοιπόν, αν αποκλείσουμε το κρέας, τότε τι μπορούμε να φάμε; Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι τα στοιχεία που κάνουν μια διατροφή στηριγμένη πρωτίστως σε ψάρια και λαχανικά υγιεινή είναι τα ίδια που την κάνουν συναρπαστικά γευστική.

Είμαστε πλάσματα της συνήθειας και έχουμε την τάση να «κολλάμε» σε λίγα αγαπημένα και οικεία φαγητά. Όμως, αποκλείοντας το κρέας από τη διατροφή μας, για όποιο λόγο και αν το κάνουμε –καλύτερης υγείας, προστασίας του περιβάλλοντος, οικονομίας ή από συμπόνια για τα ζώα–, έχουμε την ευκαιρία να ανακαλύψουμε μια τεράστια γκάμα καινούργιων γευστικών συνδυασμών. Και να ξαναθυμηθούμε και να ξαναφέρουμε σε καθημερινή βάση στα ωραία μας τραπέζια τα δικά μας meatless ελληνικά φαγητά, που δεν βλέπω γιατί πρέπει να τα ανακαλύπτουμε στις νηστείες και μόνο. Παραδείγματα; 1. Ψάρια σε φέτα, σουπιές, καλαμάρια, μαγειρεμένα με χόρτα, όπως σπανάκι, πράσα, ραδίκια, αντίδια, με λαχανικά, όπως κολοκυθάκια, καρότα, μανιτάρια, ντομάτες, κρεμμύδια, σκόρδα, με ρύζι, με μακαρόνια, με πλιγούρι.

2. Ρύζι –και σας προτείνω να δείτε το καστανό ρύζι με άλλο μάτι– με λαχανικά και ξηρούς καρπούς, όπως ανάλατα αράπικα φιστίκια, κάσιους, ηλιόσπορους, κουκουνάρι, με όσπρια, όπως ρεβίθια και φασόλια.

3. Δημητριακά «περίεργα», όπως κριθάρι, αμάρανθο, βρώμη, σίκαλη, κινόα, μαγειρεμένα όπως το πιλάφι, μαζί με λαχανικά.

4. Ζυμαρικά ολικής αλέσεως με σάλτσες από

λαχανικά, ψάρια, μύδια και γαρίδες.

5. Σαλάτες με βάση πράσινα λαχανικά μαζί με κηπευτικά, ξηρούς καρπούς, ξερά φρούτα και τυρί.

6. Όσπρια μαζί με λαχανικά ή ρύζι ή ζυμαρικά.

7. Πίτες με χόρτα, με λαχανικά ή με ψάρια.

8. Φυσικά όλα τα λαδερά και όλα τα πιάτα με ψάρια που τρώμε ακόμα με πάθος σε αυτό τον τόπο.

9. Ψωμί! Δηλαδή πραγματικό ψωμί ολικής αλέσεως.

10. Ελαιόλαδο! Δηλαδή πραγ ματικά παρθένο μυρωδάτο λάδι της ελιάς. Είναι φανερό ότι βάζοντας τις κατσαρόλες να δουλέψουν σε αυτό το μήκος κύματος, μπορούμε να περάσουμε κυριολεκτικά ένα χρόνο τρώγοντας διαφορετικό φαγητό κάθε μέρα. Και επειδή ίσως ακουστεί κάτι για το πόσο ακριβό είναι το φρέσκο ψάρι και πόσο δύσκολο είναι να αγοράζεις καθημερινά φρέσκα λαχανικά, σας διαβεβαιώ ότι είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο –και εδώ θα επικαλεστώ τους ειδικούς– ότι τα σωστά κατεψυγμένα τρόφιμα δεν υπολείπονται σε διατροφική αξία και διατηρούνται άριστα για πολύ καιρό. Το αποτέλεσμα κρίνεται από την ικανότητα του μάγειρα. Και εμείς την έχουμε.

Μπορεί σήμερα η κυρίαρχη διατροφική κουλτούρα στη Δύση να είναι κρεατοφαγική, αλλά εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο -και στον Δυτικό- για λόγους νοοτροπίας και όχι ανέχειας, δεν τρώνε κρέας ή δεν έχουν το κρέας πρώτη τους επιλογή. Μα αν δεν τρώνε κρέας, τότε τι τρώνε; ΨΑΞ’ ΤΟ ΣΕ ΒΑΘΟΣ «Η σεξουαλικότητα σε ένα πιάτο θαλασσινά» του Jean-Pierre Otte, Εκδόσεις Κριτική Μάλλον gastroporn θα το έλεγα, παρότι δεν ξέρω αν ο όρος είναι δόκιμος όταν πρόκειται για την ερωτικ ή ζωή του κάβουρα και του χταποδιού. Διότι ο συγγραφέας, προφανώς μαγεμένος από τα θαλάσσια πλάσματα, φτιάχνει ένα ποιητικό, αισθησιακό δοκίμιο για τη σεξουαλική τους ζωή, που αν οι πρωταγωνιστές δεν είχαν λέπια και πλοκάμια, θα συναγωνιζόταν τον «Εραστή της Λαίδης Τσάτερλι» του Λόρενς (λέμε τώρα…). «Το πράσινο κουτάλι», Εκδόσεις Παπαδόπουλος All time classic και για σκληροπυρηνικούς χορτοφάγους, στο οποίο θα βρείτε εξαιρετικές ιδέες για συνδυασμούς λαχανικών και οσπρίων, δημητριακών και λαχανικών, ζυμαρικών και οσπρίων, πολλά ρύζια, πολλές συνταγές με λαχανικά, οδηγίες για να φτιάχνετε δικά σας φύτρα από διάφορους σπόρους (βάλτε τα πιτσιρίκια στο κόλπο), ένα μεγάλο κεφάλαιο για τη σόγια (που μπορείτε να παρακάμψετε), ένα μεγάλο κεφάλαιο για τα φύκια (δεν κατάφερα ποτέ να το αξιοποιήσω) και πολλά γλυκά. Σημαντικό: Σχεδόν όλες οι συνταγές είναι πανεύκολες.

«Fish and Seafood» των Patrik Jaros και Gunter Beer, Εκδόσεις Feierabend. Θα το βρείτε στον Ελευθερουδάκη Ένα πολύ πλούσιο βιβλίο, που καταπιάνεται με τα θαλασσινά, από το χαβιάρι μέχρι τις γαρίδες και από το φαγκρί ως το σαλάχι. Πρωτότυπες συνταγές για ψάρια, μαλάκια και όστρακα, που οι συγγραφείς τα συνδυάζουν με όσπρια, λαχανικά, φρούτα ή λίγα αρωματικά, για την κατσαρόλα, τη σχάρα ή το φούρνο. Πολλές κατατοπιστικές οδηγίες για καθάρισμα και φιλετάρισμα. www.vegetariantimes.com Τεράστια συλλογή από υπέροχες συνταγές, ορισμένες υψηλής γαστρονομίας, ορισμένες πιο απλές, εύκολο σερφάρισμα και άκρως ενθαρρυντικό για να ξεκινήσετε μια ζωή χωρίς μπριζόλες.

33

«Κρέας του χορτοφάγου» έχουν χαρακτηριστεί τα μανιτάρια (αδίκως, γιατί έχουν καλύτερη γεύση από το κρέας!), επειδή περιέχουν τις ίδιες πρωτεΐνες με μια μπριζόλα, χωρίς όμως χοληστερίνη, κορεσμένα λιπαρά και νάτριο (αλάτι). Λίγα μανιτάρια δίνουν μια νότα πολυτέλειας και στο πιο απλό φαγητό.

Recipes Σούπα με μανιτάρια, αμύγδαλα και βρώμη Υλικά για 4 άτομα 500 γρ. μανιτάρια 1 μέτριο ξερό κρεμμύδι τριμμένο 2 σκελίδες σκόρδο πολύ ψιλοκομμένο 1 φλιτζάνι ανάλατα αμύγδαλα χωρίς τη φλούδα 1 φλιτζάνι βρώμη (κουάκερ) 500 γρ. έτοιμο βιολογικό ζωμό λαχανικών 1 γερή δόση θυμάρι 2 κουταλιές της σούπας άνηθος ψιλοκομμένος 1 κουταλιά του τσαγιού φρέσκος δυόσμος ψιλοκομμένος λίγα φύλλα κάρδαμου ή μαϊντανού για γαρνίρισμα 2 κουταλιές της σούπας χυμός λεμονιού 3 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο Εκτέλεση 1. Μουσκεύουμε τα porcini σε ένα φλιτζάνι νερό γ ια 30’. Όταν φουσ κώσουν, τα στραγγίζουμε, τα ψιλοκόβουμε και κρατάμε το νερό τους. Καθαρίζουμε και ψιλοκόβουμε τα λευκά μανιτάρια.

2. Τρίβουμε τα αμύγδαλα μαζί με δύο κουταλιές από το κουάκερ και το σκόρδο στη μουλινέτα μέχρι να γίνουν σκόνη.

3. Σοτάρουμε το κρεμμύδι στο ελαιόλαδο σε πολύ χαμηλή φωτιά μέχρι να μαλακώσει, προσθέτουμε τα λευκά μανιτάρια και τον άνηθο, ανεβάζουμε τη θερμοκρασία και συνεχίζουμε το μαγείρεμα για άλλα 5’-6’. Προσθέτουμε το μείγμα αμύγδαλα-σκόρδο, το θυμάρι και το δυόσμο, ρίχνουμε πιπέρι, χαμηλώνουμε τη φωτιά και μαγειρεύουμε άλλα 2’-3’.

4. Ρίχνουμε το νερό από τα porcini και το ζωμό λαχανικών, αλατίζουμε προσεκτικά (γιατί ο ζωμός έχει ήδη αλάτι) και αφήνουμε τη σούπα να βράσει 40’. Την πε ρνάμε α πό το μ π λ έ ν τε ρ, τ ην ξαναγυρίζουμε στην κατσαρόλα, δοκιμάζουμε το αλάτι και ρίχνουμε λίγο λεμόνι. Μαγειρεύουμε για 2’-3’ σε χαμηλή φωτιά και σερβίρουμε με λίγα φύλλα κάρδαμο ή, αν δεν έχουμε, με λεπτοκομμένο μαϊντανό.

34

Διατροφική αξία Τα μανιτάρια εξασφαλίζουν μεγάλη ποσότητα καθαρής πρωτεΐνης υψηλής βιολογικής αξίας (κάτι σαν να τρώτε μπριζόλα), άφθονα ιχνοστοιχεία και πολλές βιταμίνες Β. Η βρώμη περιέχει μεγάλη ποσότητα από β-γλυκάνη, μια κατηγορία φυσικών διαλυτών ινών που δεσμεύουν τη χοληστερίνη και ρυθμίζουν το ζάχαρο ενώ τα αμύγδαλα είναι πλούσια σε πολυκόρεστα λιπαρά, βιταμίνη Ε, φυτικές ίνες και φυτοστερόλες, όντας παράλληλα μια πολύ καλή πηγή ασβεστίου.

Σολομός με μανιτάρια και σπανάκι Υλικά για 4 άτομα 4 χοντρά κομμάτια σολομού (περίπου 180-200 γρ. το καθένα) 1½ κουταλιά του τσαγιού αλάτι 1 κουταλάκι μαυροκούκι (αν θέλετε) 2 κουταλιές της σούπας χυμός λεμονιού 250 γρ. λευκά μανιτάρια ½ κιλό φρέσκα μικρά φύλλα από σπανάκι 1 μέτριο ξερό κρεμμύδι κομμένο σε φέτες 1 κουταλιά της σούπας κάππαρη ½ φλιτζάνι λευκό κρασί 1 κουταλιά της σούπας ξίδι βαλσάμικο 5 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο αλάτι, πιπέρι Εκτέλεση 1. Πλένετε τα κομμάτια του σολομού, τα αλατίζετε και τα αφήνετε σε σουρωτήρι για 30’. Τα αλείφετε με το λεμόνι.

2. Καθαρίζετε τα μανιτάρια και τα αφήνετε ολόκληρα. Ζεσταίνετε τρεις κουταλιές ελαιόλαδο σε αντικολλητικό τηγάνι και τα σοτάρετε σε δυνατή φωτιά ανακατεύοντας σ υνε χώς. Μόλις πάρουν ένα ελαφρό καφετί χρώμα και χάσουν κάπως τα υγρά τους, αλατίζετε ελαφρά και σβήνετε με μία κουταλιά ξίδι βαλσάμικο. Το βγάζετε από τη φωτιά.

3. Ζεσταίνετε δύο κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο σε αντικολλητικό τηγάνι, βάζετε μέσα τα φιλέτα του σολομού και τα πασπαλίζετε με το μαυροκούκι. Μαγειρεύετε για 4’-5‘ μέχρι η σάρκα στο πλάι να αρχίσει να αλλάζει χρώμα και τα γυρίζετε προσεκτικά με σπάτουλα από την άλλη πλευρά. Πασπαλίζετε με μαυροκούκι. Όταν η σάρκα αρχίζει να χωρίζει κάπως, σβήνετε με το κρασί. Μόλις εξατμιστεί, αφήνετε άλλα 3’-4’ και μεταφέρετε το σολομό σε πιατέλα.

4. Πλένετε και στεγνώνετε το σπανάκι, το βάζετε σε μεγάλο μπολ, το ανακατεύετε με το κρε μμύδι και την κάππαρη και αλατοπιπερώνετε. Ρίχνετε μέσα και τα μανιτάρια με τη σάλτσα τους. Σερβίρετε μοιράζοντας τη σαλάτα σε τέσσερα πιάτα και τοποθετώντας πάνω στη σαλάτα από ένα κομμάτι σολομό.

Διατροφική αξία Ο σολομός, εκτός από τις πρωτεΐνες του, είναι γεμάτος από ω-3 λιπαρά οξέα, που ισχυροποιούν το ανοσοποιητικό σύστημα και προστατεύουν την καρδιά. Το σπανάκι περιέχει άφθονη βιταμίνη C και Α και καροτένια, που είναι σημαντικές αντιοξειδωτικές ουσίες. Γεμάτο αντιοξειδωτικά είναι και το κρεμμύδι, αφού περιέχει πολλά φλαβονοειδή –είναι φυτοχημικές ουσίες–, που οι έρευνες δείχνουν πως έχουν αντιβακτηριδιακή, αντιφλεγμονώδη, αντιθρομβωτική και αγγειοδιασταλτική δράση.

So, you want to go meatless? Ψαράκι στο μπαράκι Ατμόσφαιρα διακοπών μέσα στο ψιλόβροχο και στους πηγμένους γύρω δρόμους. Το «Fishbar» στη Γλυφάδα πακετάρει, σε ένα σικ ντεκόρ, ψαροφαγία τύπου «ούζο και καλαμαράκια» με ολίγη από έντεχνη κουζίνα και τα σερβίρει σε μουσικό κλίμα «ανέβα στο τραπέζι μου, κούκλα μου γλυκιά», και μάλιστα Τετάρτη με Κυριακή, από το μεσημέρι! Γαύροι τηγανητοί και σαρδέλες στη σχάρα –είμαστε σε ουζάδικο, κύριε– και από δίπλα «έντεχνο» καλαμάρι με πέστο, συν λιγκουίνι με γαρίδες και βότκα –αυτός κι αν είναι μεσογειακός διεθνισμός– και φάβα παρέα με μπουκιές μπακαλιάρου σκορδαλιά –μπατάρισε ο καιρός και βρήκαμε λιμανίσιο μαγέρικο– και μύδια αχνιστά με κρασί – αράξαμε στη Μασσαλία... Eλληνικά σουξέ και χαλαρή παρεΐστικη ατμόσφαιρα σε κυριλάτο περιβάλλον, λευκά ξύλινα τραπέζια, φωτεινή σάλα, φιλική μεγάλη μπάρα, τα αφρόψαρα κάνουν παιγνίδι (τα «καλά»πρώτα ψάρια υπάρχουν, αλλά στριμώχνονται σε δεύτερους ρόλους). Έχει και κρεατικά, αλλά είπαμε no meat today…

Zησιμοπούλου 2, Γλυφάδα,τηλ.: 210 9680100 και Μηλιώνη 4 Κολωνάκι, τηλ.: 210 3616098. Τσάτνεϊ αλά ελληνικά Το βιολογικό «Confito ελιά - πορτοκάλι» από την εταιρεία Ατραπός είναι μια εξαιρετικά φινετσάτη δημιουργία, όπου η υπόπικρη γεύση της ελιάς παντρεύεται με την ένταση και τη γλύκα του πορτοκαλιού και του μήλου, παίρνοντας άρωμα από το γαρίφαλο και την κανέλα. Ένα είδος ελληνικού τσάτνεϊ στο συνδυασμό των υλικών, αλλά με μορφή πάστας, που προσφέρεται για γκουρμέ παρεμβάσεις: δίπλα σε κίτρινα τυριά, ως γέμιση σε κρέπες, πάνω σε ψητά κρεμμύδια και βεβαίως ως άλειμμα για καναπέ (αν χρησιμοποιήσετε λεπτές φετούλες από καλαμποκόψωμο, γίνονται φανταστικά). «Βιολογικός Θησαυρός», Μαντζαγριωτάκη 50 Καλλιθέα, τηλ.: 210 9537415. Πράσινη Art de la table Ωραιότατα οικολογικά ποτήρια για κρασί –με πόδι ή χωρίς πόδι–, για ουίσκι, για λικέρ, για σαμπάνια και για μαρτίνι, που βιοδιασπώνται και δεν περιέχουν μόλυβδο, μπορείτε να βρείτε στα καταστήματα ΖΟΥΛΟΒΙΤΣ, Ερμού 23-25,τηλ.: 210 3231181, Χαριλάου Τρικούπη 6-10, Εμπορικό Κέντρο Atrium, τηλ.: 210 3612839 και Ευαγγελιστρίας 12, τηλ.: 210 3229668. Αν θέλετε να επεκτείνετε την πράσινη αντίληψη στο τραπέζι, στην ιστοσελίδα www.ecohuddle.com θα βρείτε πολ λά πιάτα, φλιτζάνια και εργαλεία κουζίνας, είτε από βιοδιασπώμενο γυαλί είτε από μπαμπού, για έναν eco-friendly κουζινικό εξοπλισμό. Για παράδειγμα, την

«καφετιέρα» Wisdom Wands Java Wand, που στην πραγματικότητα είναι ένα μεγάλο φλιτζάνι με καλαμάκι που έχει στην άκρη του κάποιο είδος φίλτρου. Βάζετε μέσα τον καφέ και καυτό νερό, ανακατεύετε και αυτό είναι: ο καφές σας είναι έτοιμος να τον πιείτε με το καλαμάκι, χωρίς να χρειαζόσαστε φίλτρα και άλλα τέτοια κουραστικά! Ψωμί από ντίκελ! Τι είναι πάλι αυτό; Το ντίκελ –triticum spelta είναι το βοτανικό του όνομα– είναι ένα πολύ αρχαίο δημητριακό. Ξάδελφος του γνωστού σημερινού σταριού, άρχισε να καλλιεργείται εδώ και 9.000 χρόνια στη Μέση Ανατολή. Κάποια στιγμή διαδόθηκε στην Ευρώπη –σήμερα καλλιεργείται κυρίως στην περιοχή της Τοσκάνης στην Ιταλία–, παραμερίστηκε από την αστραφτερή παρουσία του σταριού και ξαναήλθε στο προσκήνιο πρόσφατα, ύστερα από τη μετάφραση ορισμένων μυστικών χειρόγραφων του 12ου αιώνα της αγίας Χιλντεγκάρδης του Μπίνγκεν, που έγραφε ότι το ντίκελ είναι το δημητριακό που «ανέχεται» καλύτερα το ανθρώπινο σώμα. Ό,τι ήξερε η αγία τότε εμπειρικά αποδεικνύεται επιστημονικά σήμερα: Περιέχει 25-43% περισσότερες πρωτεΐνες από τα άλλα είδη σταριού, πολλούς υδατάνθρακες που διαλύονται εύκολα στο νερό και έτσι δίνουν άμεσα ενέργεια και, ενώ έχει σημαντική ποσότητα γλουτένης, έχει διαπιστωθεί πως όσοι έχουν δυσανεξία στη γλουτένη, το ανέχονται πολύ καλά. Μέχρι σήμερα στη χώρα μας ψωμί από ντίκελ βρίσκαμε μόνο στα μαγαζιά υγιεινής διατροφής. Το ενδιαφέρον όμως για το μαγικό του σπόρο, το φέρνει και στο φούρνο της γειτονιάς. Προς το παρόν, θα το βρείτε στους φούρνους Παυλόπουλος, Μακρυγιάννη 78, Μοσχάτο, τηλ.: 210 9411293 και Πάτσης, Χρ. Σμύρνης 28, στάση μετρό Αγ. Αντώνιος, Περιστέρι, τηλ.: 210 5711682. Πυκνό, μαστιχωτό, με ολόκληρους σπόρους από ντίκελ μέσα και απέξω, με τραγανή κόρα πασπαλισμένη με σουσάμι και σπόρους ντίκελ, έχει απαλή γεύση, είναι χορταστικό και πληθωρικό. Στον Παυλόπουλο θα βρείτε και ένα είδος κέικ από ντίκελ, που είναι καλυμμένο με μαρμελάδα μήλο, αλλά και κριτσίνια πανάλαφρα και γευστικότατα, ενώ στον Πάτση θα βρείτε εκτός από ψωμί και ένα κλασικό αφράτο κέικ.

SEASON’S BASKET Σαλιγκάρια Με τις πρώτες σταγόνες της βροχής, δεν σκοτώθηκε το καλοκαίρι κατά τον ποιητή, αλλά βγήκαν βόλτα τα σαλιγκάρια. Προφανώς, δεν στηριζόσαστε στα σαλιγκάρια για τις απαραίτητες πρωτεΐνες, έχουν όμως άφθονες και εξαιρετικής ποιότητας, όπως επίσης διαθέτουν και τα περίφημα ω-3 λιπαρά οξέα. Ποιος τα μαζεύει σήμερα; Λίγοι μάλλον, αλλά στις μεγάλες αγορές –μερικές φορές και στις λαϊκές– βρίσκεις «καλλιεργημένα» σαλιγκάρια σε τσουβάλια, που περιμένουν να συναντήσουν τη μοίρα τους μέσα σε μια γλυκύτατη σάλτσα από κρεμμύδια και ντομάτα. Για να τα καθαρίσετε θα τα βάλετε μέσα σε λεκάνη με αλεύρι και δυόσμο ή κάποιο άλλο αρωματικό χόρτο και θα τα αφήσετε να καλοπερνάνε αλλάζοντας το αλεύρι μέχρι να το δείτε καθαρό, που σημαίνει ότι έχουν βγάλει όλες τις ακαθαρσίες. Υπολογίστε δύο μέρες τουλάχιστον. Φροντίστε να τα σκεπάσετε με μια σήτα ή ένα σουρωτήρι, διότι είναι ζωντανά και δεν θα σας άρεσε να τα δείτε νυχτιάτικα δίπλα στο μαξιλάρι σας…

Ο Αντώνης ο βαρκάρης ο σερέτης, έπαψε να ζει ρεμπέτης… Κατηφόρισε κοστουμαρισμένος στην Παραλιακή για ψαράκι και έστρωσε eco-friendly τραπέζι με gourmet ντελικατέσεν και ζαρζαβατικά της εποχής.

Κολοκύθα Υποστηρίζω πως η υποτιμητική προσφώνηση «κολοκυθοκέφαλος» αφορά το μέγεθος –οπότε είναι ρατσιστική και πρέπει να καταργηθεί– και όχι το περιεχόμενο του κεφαλιού που περιγράφει. Διότι η κόκκινη κολοκύθα είναι μεγάλη μεν, γεμάτη σάρκα δε. Και εάν η προσφώνηση έχει αιτιολογική χροιά, δηλαδή έναν εγκέφαλο που δεν αξίζει, πάλι πρέπει να καταργηθεί, διότι είναι λάθος: η κολοκύθα είναι πλουσιότατη σε καροτινοειδή (όπως δηλώνει και το χρώμα της), που είναι ισχυρά αντιοξειδωτικά και προστατεύουν το ανοσοποιητικό σύστημα, και άλλα συστατικά – όμως τελειώσαμε με τη σ υν ηγορία της κολοκύθας σε σημειολογικό επίπεδο. Κουζινικά τώρα, προσφέρεται για μια τέλεια σούπα αν τη βράσουμε με λίγα σοταρισμένα πράσα και προσθέσουμε λίγη κρέμα γάλακτος, ενώ κάνει εξαιρετική πίτα μαζί με φέτα και μια φούχτα δυόσμο (φρέσκο κατά προτίμηση). Και για να βγει εύκολα η φλούδα, φτάνει να ψηθεί στο φούρνο γύρω στα 45’. Η φλούδα μαλακώνει και η σάρκα βγαίνει πανεύκολα.

Κυδώνι Ένα φρούτο με διπλή προσωπικότητα. Ωμό είναι στυφότατο και δεν τρώγεται με τίποτα. Μαγειρεμένο είναι γλυκύτατο και προσφέρεται για μια σειρά από κομψά γλυκά: του κουταλιού, πελτές, κυδωνόπαστο, ψητό στο φούρνο με κρασί, ζάχαρη και κανέλα. Και αν φύγουμε από τα επιδόρπια, τα κυδώνια γίνονται ένα ωραίο και περίεργο φαγάκι, (που υποψιάζομαι πως προέρχεται από καιρούς φτώχειας, όταν η νοικοκυρά επινοούσε απίστευτους συνδυασμούς για να χορτάσει την οικογένεια και κατέληγε σε εμπνευσμένες ρετσέτες): καθαρισμένα και κομμένα μαζί με πατάτες και σάλτσα ντομάτας με αρκετό κρεμμύδι και ένα κ λαδάκι αρμπαρόριζα ή έναν κόκ κο μπαχάρι (προαιρετικά). Μια κυρία, πάντως, στη Σαμοθράκη συνδύαζε ξερά φύλλα κυδωνιάς και τσάι του βουνού για ένα αρωματικότατο ρόφημα, από τα πιο συναρπαστικά που έχω δοκιμάσει ποτέ. Για την ιστορία, ας πούμε ότι τα κυδώνια περιέχουν μεγάλη ποσότητα βιταμίνης C, που όμως δεν μας πολυαφορά αφού δεν τρώγονται ωμά και το μαγείρεμα την καταστρέφει.

35

Stuff we love

Πολύ μας αρέσει που η μεγάλη βιομηχανία παράγει όλο και περισσότερα υγιεινά προϊόντα. Η «φιλική» στάση των εταιρειών τροφίμων προς το αίτημά μας για healthy eating, φέρνει στο σουπερμάρκετ της γειτονιάς μας βιολογικά προϊόντα, προϊόντα ολικής αλέσεως και προϊόντα που αντλούν την έμπνευσή τους από την παράδοση. Πολύ καλύτερα από τον καιρό που τρέχαμε από τη μια μεριά της πόλης στην άλλη για να βρούμε real food για το τραπέζι μας.

Σούπα λαχανικών του αγρού της Knorr

Γιαούρτι αιγοπρόβειο ελαφρύ, της ΜΕΒΓΑΛ

Ζυμαρικά και μπισκότα χωρίς γλουτένη Molino Di Ferro

Μια έτοιμη σουπίτσα, ελαφριά και αρωματική, με πολλά λαχανικά (πράσο, καρότο, κολοκύθι, σέλινο, αρακάς, ντομάτα, πατάτα, κρεμμύδι) και αρωματικά (μαϊντανός, άνηθος, σκόρδο). Αρκετά πηχτή –δεν είναι νερομπούρμπουλο–, θα μπορούσατε και να την αραιώσετε με λίγο νερό αν το αλάτι δεν είναι το γευστικό σας φόρτε. Στα συν της, η φιλική συσκευασία και η γρήγορη ετοιμασία: Η «σακούλα» με τη σούπα στέκεται όρθια αφού στο κάτω μέρος είναι επίπεδη. Το πάνω μέρος της δεν περιέχει υγρό και έτσι κόβεται εύκολα με ψαλίδι και δεν δημιουργείται ακαταστασία. Την αδειάζετε σε κατσαρόλα και τη ζεσταίνεται σε σιγανή φωτιά ή τη σερβίρετε σε πιάτο και τη ζεσταίνετε στο φούρνο μικροκυμάτων για λίγα λεπτά και είναι έτοιμη. Το ενδιαφέρον αυτής της σούπας, εκτός των άλλων, βρίσκεται και στο… συνεργάσιμο χαρακτήρα της. Μπορείτε, αν θέλετε, να προσθέσετε και άλλα λαχανικά που σας αρέσουν ή σας έχουν μείνει από την προηγούμενη ημέρα, κομματάκια από ψάρι ή γαριδούλες ή μύδια. Μπορείτε επίσης να ρίξετε μέσα το ρύζι ή τη μανέστρα που σας περίσσεψαν. Σε αυτή την περίπτωση, θα βάλετε ένα φλιτζάνι νερό για να μη γίνει πολύ πηχτή. Μπορείτε ακόμα και να την κάνετε αυγολέμονο. Και για κάτι πιο θεαματικό, τη μοιράζετε σε μικρά πυρίμαχα μπολάκια, βάζετε πάνω μια φρυγανισμένη φέτα ψωμιού και λίγο τυρί και την περνάτε για λίγο από το γκριλ ώσπου να λιώσει το τυρί. Άλλο πράγμα!

Ένα πραγματικό γιαούρτι, με την πέτσα του, την ελαφρά όξινη γεύση και το λεπτό άρωμα του πραγματικού γιαουρτιού, αλλά με 40% λιγότερα λιπαρά, δηλαδή ένα γιαούρτι με 4% λιπαρά. Αν νοσταλγείτε τσέλιγκες και προβατάκια στις ραχούλες, αλλά μια αυστηρή φωνή από τα επιστημονικά έδρανα σας προειδοποιεί ότι τα κορεσμένα λιπαρά βλάπτουν, ίσως αυτό το γιαούρτι είναι το ιδανικό σημείο συμβιβασμού. Η πέτσα του είναι λίγο πιο λεπτή από εκείνη του παραδοσιακού γιαουρτιού με πλήρη λιπαρά, ενώ ελάχιστα πιο υδαρές είναι και το σώμα του γιαουρτιού, αλλά, αν είσαστε οπαδός της ιδιαίτερης γεύσης του αιγοπρόβειου γάλακτος (μείγμα από γάλα πρόβατου και κατσίκας), βρίσκεστε με το τέλειο προϊόν στα χέρια. Για ιστορικούς λόγους, έχει ενδιαφέρον να πούμε ότι την εμπορική παραγωγή του γιαουρτιού ξεκίνησε στις αρχές του 20ού αιώνα ο Ρώσος ζωολόγος και μικροβιολόγος Ίλια Ίλιτς Μέτσνικοφ, που υποστήριξε ότι η εντυπωσιακή μακροζωία των Βουλγάρων, που τότε τους θέριζε η φτώχεια, οφειλόταν σ τις τεράσ τιες ποσότητες γιαουρτιού που κατανάλωναν (εντάξει, έτρωγαν και άφθονο σκόρδο, λαχανικά και καρύδια, αλλά ο επιστήμων στο γιαούρτι έδωσε τα συγχαρητήριά του). Και αν οι ψυχροί αριθμοί παίζουν κάποιο ρόλο όταν αποφασίζετε τι θα φάτε, ίσως σας ενδιαφέρει να ξέρετε πως το κεσεδάκι των 220 γρ. με το ελαφρύ αιγοπρόβειο γιαούρτι της ΜΕΒΓΑΛ περιέχει μόνο 154 θερμίδες.

Ζυμαρικά από καλαμπόκι χωρίς γλουτένη, που είναι νοστιμότατα, κρατάνε στο βράσιμο και δένουν με όλες τις σάλτσες, αλλά και υπέροχα μπισκότα χωρίς γλουτένη, διότι και η δυσανεξία θέλει καλοπέραση! Όλα τα προϊόντα Molino Di Ferro εισάγονται από την Ιταλία στην Ελλάδα και στην Κύπρο αποκλειστικά από την εταιρεία ζυμαρικών ΗΛΙΟΣ, που έχει παράδοση στο χώρο των βιολογικών ζυμαρικών και των ζυμαρικών ολικής αλέσεως. Η εταιρεία Molino Di Ferro βρίσκεται στην επαρχία του Τρεβίζο, στην καρδιά της εξοχικής περιοχής Βένετο. Σε αυτή τη γη, πέντε γενεές μυλωνάδων της οικογένειας Μαρκονάτο έχουν βελτιώσει έως τελειοποιήσει την επιλογή και την επεξεργασία του καλαμποκιού. Η εταιρεία, με σύμμαχο τη μεγάλη της εμπειρία, παράγει μια πλήρη σειρά ζυμαρικών: σπαγκέτι, πένες, ριγκατόνι, κοχύλια, κοφτό μακαρονάκι, που μαγειρεύονται σε ελάχιστα λεπτά, με το όνομα Le Veneziane. Παράγει ακόμα και τα πεντανόστιμα αφράτα μπισκότα Sorrisi di Mais, από αλεύρι καλαμποκιού εξαιρετικής ποιότητας σε τρεις τύπους: την παραδοσιακή γεύση, αυτή με σοκολάτα και αυτή με αμύγδαλο – και οι τρεις εμπνευσμένες από την παλιά συνταγή. Για να απολαύσετε τα ωραιότατα αυτά προϊόντα, θα χρειαστεί να κάνετε μια βόλτα μέχρι το φαρμακείο της γειτονιάς σας και να δώσετε τη σχετική παραγγελία. Επειδή συνταγογραφούνται, δεν θα σας κοστίσουν τίποτα, αν φέρετε και τη σχετική συνταγή από γιατρό.

36

ΑΛΚΟΤΕΣΤ

Της Νικολέτας Μακρυωνίτου

Grenache rouge Ανακαλύψτε τη φλογερή Σπανιόλα, τη μελαψή αυτή ποικιλία που ξέρει να στέκεται μια χαρά στα γαλλικά σαλόνια.

Κομψά, ε λ κ υσ τικά και πικάν τικα θα χαρακτήριζε κανείς τα κρασιά που παράγονται από αυτή την ερυθρή ποικιλία. Φρουτώδη και καραμελένια ροζέ, φρέσκα κόκκινα, πλούσια ερυθρά και δυνατά γλυκά κρασιά ανήκουν όλα στην γκάμα των δυνατοτήτων του. Το Grenache rouge είναι ισπανική ποικιλία –ίσως η ευρύτερα καλλιεργούμενη ποικιλία της χώρας– που υιοθετήθηκε από τους πρωτοπόρους στο κρασί Γάλλους, αγαπήθηκε πολύ και διαδόθηκε σε κάθε οινική γωνιά της Γης. Αν βρεθείτε στην Ισπανία, θα την αποκαλείτε Garnacha Tinta, καθώς η λέξη Grenache είναι γαλλική, αν και με αυτή έχει διαδοθεί στον υπόλοιπο κόσμο. Επίσης, μην μπερδευτείτε με το Grenache blanc, το οποίο αποτελεί το ανοιχτόχρωμο, λευκό αδερφάκι της εν λόγω ποικιλίας. Αψύ και μαζί φρουτώδες Το Grenache γοητεύει τους οινοπαραγωγούς, καθώς προσθέτει εύρος στη γεύση και μια θερμή, ώριμη και φρουτώδη έκφραση στην αρωματική παλέτα των οίνων. Αποτελεί για πολλούς από αυτούς μια μεγάλη πρόκληση, καθώς στην Ισπανία καθιερώθηκε ως η βασική ποικιλία παραγωγής οίνων ευρείας κατανάλωσης και μικρού ενδιαφέροντος. Θεωρείται σχετικά ευοξείδωτη κι αυτός είναι ο λόγος που οι οινοποιοί προτιμούν να τη χρησιμοποιούν στα ροζέ και τα ελαφριά ερυθρά κρασιά, που καταναλώνονται φρέσκα. Εντούτοις, τις σπουδαίες ικανότητές της σε περίπλοκα και μεγαλειώδη κρασιά τις συναντά κανείς στα ερυθρά διαμάντια του Priorat, περιοχής της Καταλονίας στα βορειοανατολικά της Ιβηρικής Χερσονήσου, όπως επίσης και στη Γαλλία, στην περιοχή του Ροδανού όπου παράγονται τα περίφημα Châteauneuf-duPape. Μια ακόμα ενδιαφέρουσα εκδοχή του Grenache, είναι οι αυθεντικά γλυκοί οίνοι Banyuls και Maury της περιοχής Roussillon στη Νότια Γαλλία, κοντά στα σύνορα με την Ισπανία, οι οποίοι στην εκλεκτότερη εκδοχή τους βασίζονται αποκλειστικά σε αυτή τη ποικιλία. Πρόκειται για ενισχυμένα με αλκοόλ κρασιά, που η παραγωγή τους σε ένα μικροκλίμα, που διαμορφώνεται ανάμεσα στους πρόποδες των Πυρηναίων και στον κόλπο της Λιόν, τα προικίζει με πολλές ιδιαιτερότητες. Είναι πολύ ενδιαφέροντα επιδόρπια, με οξειδωτικό χαρακτήρα και περίπλοκα αρώματα που διακρίνονται από ψημένα ή αποξηραμένα φρούτα, αλλά κι

38

από ζωηρά αρώματα καβουρντισμένων ξηρών καρπών, καραμέλας, καφέ, κακάο και καπνού. Αυτά τα κρασιά θεωρούνται αδερφές ψυχές της σοκολάτας, και σε γενικές γραμμές ταιριάζουν πολύ με φουά γκρα, με μπλε και κατσικίσια τυριά, καθώς και με πιάτα πουλερικών μαγειρεμένα με φρούτα. Μην το ψάχνετε στην… Ισπανία Στην Ελλάδα η καλλιέργεια της ποικιλίας έχει πάρει αρκετά μεγάλες διαστάσεις, καθώς είναι προφανές πλέον πως έχει προσαρμοστεί θαυμάσια στις συνθήκες της ελληνικής υπαίθρου. Ωστόσο, σπάνια θα τη συναντήσετε σε μονοποικιλιακές οινοποιήσεις: συνήθως παντρεύεται με άλλες ποικιλίες, κυρίως από το διεθνή αμπελώνα. Πολύ συχνά το Grenache rouge συνοινοποιείται με το Syrah, δίνοντας πολύ ενδιαφέροντα ροζέ κρασιά με πικάντικο αρωματικό χαρακτήρα – Χατζημιχάλης, Αμπελώνες Τριανταφυλλοπούλου, Κτήμα Εύχαρις, Κτήμα Αβαντίς, Ευάμπελος Γη, Ελληνικά Κελάρια Οίνων. Στην Κρήτη χρησιμοποιούν το ντόπιο Κοτσιφάλι για να παράγουν μαζί με Grenache κάποια ενδιαφέροντα ροζέ κρασιά –Λυραράκης– κι αλλού το συνδυάζουν με Sangiovese –Κτήμα Μερκούρη– ή με Cabernet και Merlot – Χαρλαύτης. Σπάνια θα το δοκιμάσετε μόνο του – Ελληνικά Κελάρια Οίνων (ροζέ), ΙΝΟ (ροζέ), Τσάνταλης (ροζέ), Κτήμα Εύχαρις (ερυθρό). Τέλος, μαζί με άλλες ερυθρές ποικιλίες, όπως merlot, syrah, αγιωργίτικο, λημνιό, δίνει ενδιαφέροντα ερυθρά κρασιά – Κτήμα Εύχαρις, Συμεωνίδης, Τσάνταλης. Στον πίνακα που ακολουθεί υπάρχουν κάποιες ενδιαφέρουσες προτάσεις, τόσο σε ελληνικές όσο και διεθνείς ετικέτες, σε τιμές σχετικά προσιτές, ούτως ώστε να έχετε την ευκαιρία να δοκιμάσετε διαφορετικές και καλές εκφάνσεις της ποικιλίας.

ΑΛΚΟΤΕΣΤ

Μια γεύση από Grenache rouge

Dry Wine / Sweet Wine

Ελιά, Καραβιτάκη (Grenache, Carignan, Syrah)

Symbolo, Grand Cuvee 2005, Λυραράκης

Nostos, Μανουσάκη (Grenache, Syrah, Mourverdre, Roussanne) Κτήμα Γεροβασιλείου (Syrah, Merlot, Grenache) Ροζέ Τέχνη Αλυπίας (Grenache και Cabernet) Spice Route Malabar (Shiraz, Grenache, Νότιος Αφρική) Priorat, Bodegas Pinord, +7 Priorat, Clos Erasmus, Eric Solomon Châteauneuf-du-Pape, Clos des Papes Châteauneuf-du-Pape, Quiot Châteauneuf-du-Pape, Guigal Châteauneuf-du-Pape, Barbe Rac, M. Chapoutier Maury - Mas Amiel Vintaged Banyuls – Terra Vinya, M. Chapoutier

Any wine-news? «Οίνοι Πελοποννήσου… Φυσικά!»

1η Νοεμβρίου 2009 Την Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009, από τη 1 μ.μ. έως τις 8 μ.μ., η εκδήλωση «Οίνοι Πε λοπον ν ήσου...Φυσικά» θα διεξαχθεί και φέτος στο ξενοδοχείο Hilton. Κρασιά κάθε τύπου, κορυφαίες ονομασίες προέλευσης (π.χ., Μαντινεία, Μαυροδάφνη Πατρών, Νεμέα κ.ά.), δεκάδες τοπικοί οίνοι, καθώς και εξαιρετικές ελληνικές και ξένες ποικιλίες αμπέλου (αγιωργίτικο, μοσχοφίλερο, cabernet, sauvignon blanc, κ.ά.) θα είναι εκεί, μαζί με τους ανθρώπους

που βρίσκονται πίσω τους. Στην εκδήλωση, που διοργανώνεται για τέταρτη συνεχή χρονιά, συμμετέχουν περίπου τριάντα οινοπαραγωγοί της Πελοποννήσου. Οι υπογραφές τους θα κοσμήσουν μια τεράστια φιάλη εννιά λίτρων (τύπου Salmanazar), με ερυθρό πελοποννησιακό κρασί, που θα κερδίσει, κατόπιν κλήρωσης, ένας τυχερός επισκέπτης κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης. Η είσοδος είναι ελεύθερη. Για πληροφορίες επικοινωνήστε με τη διοργανώτρια εταιρεία Vinetum, στο 210 766 0560 και info@vinetum.gr

Ο τόπος: Το χωριό Αλάγνι της επαρχίας Μονοφατσίου, στην καρδιά του νομού Ηρακ λείου, σ τη ζών η Ο.Π.Α.Π. των Πεζών. Το κρασί: Βασισμένο στις διεθνείς ποικιλίες cabernet sauvignon και syrah, με πινελιές από το ντόπιο Κοτσιφάλι, το Σύμβολο είναι ένα κρασί περιορισμένης παραγωγής, που κάνει περήφανο τον κρητικό αμπελώνα. Έχει βαθύ ρουμπινί χρώμα, πυκνό και ελκυστικό, με αρώματα ώριμων μαύρων φρούτων, πικάντικων μπαχαρικών και βιολέτας, νότες ξύλου δρυός και αίσθηση από αρωματικά βότανα και ψημένο κρέας. Στο στόμα είναι στρογγυλό και βελούδινο, με καλ ής ποιότητας τανίνες που του χαρίζουν στιβαρότητα και αντοχή στο χρόνο. Κυριαρχεί η αίσθηση μαρμελάδας δαμάσκηνου, πιπεριού και βανίλιας, που παραμένουν σε μια μεγάλης διάρκειας επίγευση. Η αρμονία: Συνδυάστε το με πληθωρικά πιάτα που βασίζονται στο κόκκινο κρέας. Του πάνε οι σάλτσες με μπαχαρικά, με καραμελωμένα κρεμμύδια, μανιτάρια, φρούτα, ντομάτα και κρασί.

Τιμή: 35€ Malvasia di Candia Aromatica 2007, Οινοποιείο Δουλουφάκη Ο τόπος: Οι Δάφνες είναι ένα κεφαλοχώρι στην καρδιά του νομού Ηρακλείου, 20 χλμ. νότια της πρωτεύουσας του νομού. Σε αυτή την περιοχή με τη μεγάλη αμπελοκαλλιεργιτική ιστορία –μια από τις τέσσερις ονομασίες προέλευσης ανώτερης ποιότητας (ΟΠΑΠ) της Κρήτης– εκτείνονται οι αμπελώνες του κτήματος, που βρίσκονται σε υψόμετρο 300 περίπου μέτρων και καλλιεργούνται βιολογικά. Το κρασί: Πρόκειται για ένα φυσικώς γλυκό οίνο, όπου τα ώριμα σ ταφύλια κόβονται και λιάζονται για 5 - 6 ημέρες κάτω από τον καυτό ήλιο. Η αρωματική, ιταλιάνικη ποικιλία Malvazia di Candia, που έχει επίκεντρο παραγωγής την περιοχή Εμίλια Ρομάνα, δίνει ένα κρασί με ανοιχτό πορτοκαλί χρώμα, πλούσια μοσχάτα αρώματα με έντονη παρουσία ώριμων φρούτων και μπαχαρικών, καθώς και γεύση πλούσια, βουτυράτη, δροσερή, με πολύ αρωματική επίγευση. Είναι α πολαυσ τι κό και έ τοιμο να το καταναλώσουμε αμέσως, όμως ένα δυο χρόνια ακόμα μπορεί να του προσθέσουν ανεπανάληπτη γοητεία. Η αρμονία: Ταιριάζει με ξηρούς καρπούς και αποξηραμένα φρούτα, όπως επίσης και με μηλόπιτες, κέικ ή τάρτες φρούτων. Τιμή: 10€

39

ΕΠΟΧΙΚΟ ΚΑΛΑΘΙ

Της Μυρσίνης Λιοναράκη

Φρούτα του βουνού και του σαλονιού

Τι μάζευε η Κοκκινοσκουφίτσα στο καλάθι της και τι θα έφτιαχνε με αυτά αν δεν την πετύχαινε ο κακός ο λύκος;

Οι άγριοι καρποί, που φυτρώνουν σε μεγάλα υψόμετρα και άγρια δάση, δεν είναι σίγουρα κάτι που χρησιμοποιείται συχνά στην κουζίνα. Και όμως αν μάθει κανείς σωστά τα μυστικά, διδαχτεί τι να ψάξει και πού, αλλά και πώς να το επεξεργαστεί, τότε σας βεβαιώνω ότι θα διαθέτει μια εξαιρετική πρώτη ύλη για μικρά σπιτικά κεράσματα. Γλυκά του κουταλιού, λικέρ, μαρμελάδες και φυσικούς χυμούς από τα χεράκια σας και με τη βοήθεια της άγριας χλωρίδας του τόπου.

γλυκό είναι ότι αν το βάλεις στον ασβέστη σκληραίνει το γύρω γύρω και δεν λιώνει εντελώς στο βράσιμο, όπως θα έπρεπε να γίνει για μαρμελάδα. Μύρτα: Ή αλλιώς μυρσινόκοκκοι, δηλαδή μικροί μπλε-μοβ καρποί σε μέ γεθος κορόμηλου. Μύρτα συναντάμε το φθινόπωρο και μαζί τους φτιάχνουμε μαρμελάδες και λικέρ.

Περπατώ εις το δάσος… Ποια φρούτα να διαλέξουμε, πώς να τα ξεχωρίσουμε και τι να φτιάξουμε με το καθένα;

Άγρια δαμάσκηνα: Κυκλοφορούν γύρω στα τέλη του Σεπτέμβρη και τον Οκτώβρη σε πολλές ποικιλίες που εντυπωσιάζουν. Από μοβ μέχρι κίτρινα, όλα με ξεχωριστά αρώματα. Ιδανικά για μαρμελάδες, γλυκά του κουταλιού αλλά και κομπόστες.

Βατόμουρα: Είναι μικρά, μοβ και ανθίζουν το φθινόπωρο. Τα βρίσκουμε συνήθως στις άκρες από τα χωράφια, εκεί που χτίζουν και τις φωλιές τους τα πουλιά. Μικροί θάμνοι με πολλά αγκάθια, που θέλουν προσοχή στο μάζεμα. Συναντώνται ευρέως σε όλη την Ελλάδα, πολύ συχνότερα από τα άγρια βατόμουρα (γνωστά και ως φραμπουάζ), που φυτρώνουν σε πολύ μεγάλα υψόμετρα, είναι πολύ πιο κόκκινα και χρησιμοποιούνται για γαρνιτούρες στα γλυκά.

Κυνόροδα: Στενόμακρος καρπός της άγριας τριανταφυλλιάς που ευδοκιμεί το φθινόπωρο, αν και το λουλούδι μάς το δίνει την άνοιξη. Για να τον μαζέψεις θέλει πολύ κόπο και προσοχή, γιατί τα αγκάθια είναι πολλά και ύπουλα. Θεωρείται ιδιαίτερα ευεργετικό φυτό αφού περιέχει βιταμίνη Ε, όπως και το πορτοκάλι, και τρώγεται άνετα ωμό. Το λικέρ από κυνόροδα είναι αρκετά δύσκολο στην παραγωγή, αλλά ιδιαίτερα νόστιμο και εξαιρετικά αρωματικό.

Κράνα: Φθινοπωρινοί, κόκκινοι και μικροί καρποί δέντρου με πολλές παραφυάδες, από το ξύλο του οποίου φτιάχνουν τα μπαστούνια τους οι βοσκοί. Εκτός από λικέρ, με κράνα φτιάχνουμε και υπέροχες μαρμελάδες, που λέγεται μάλιστα ότι είναι και φάρμακο για τον προστάτη. Εναλλακτικά μπορούμε να τα αποξηράνουμε, αφού βγάλουμε το κουκούτσι.

Κάν’ το όπως στο Γράμμο Τα «Μέλιντρα» είναι μια σειρά παραδοσιακών προϊόντων της οικογενειακής επιχείρησης της Βούλας Καρανίκα από τη Θεοτόκο του Δήμου Μαστοροχωρίων. Όλες οι πρώτες ύλες της προέρχονται από το Γράμμο και όλη η παραγωγή γίνεται από τα χέρια της και μόνο. Ζητήσαμε να μας περιγράψει τα βασικά βήματα για να φτιάξουμε γλυκό του κουταλιού.

Άγριο αχλάδι (γκόρτσο): Λίγη σχέση έχει με το γνωστό μας αχλάδι, αφού είναι πολύ μικρότερο και σχεδόν σφαιρικό. Βγαίνει το φθινόπωρο στην αγριοαχλαδιά, που λέγεται και γκορτσιά. Πρέπει να το φάμε μονάχα όταν φαίνεται σχεδόν σαν σάπιο, αλλιώς εκτός του ότι είναι πολύ σκληρό είναι και στυφό. Όταν η σάρκα του σκουρύνει αρκετά, τότε μπορεί να φαγωθεί και να χρησιμοποιηθεί για λικέρ, μαρμελάδα ή σπιτικό συμπυκνωμένο χυμό. Το άρωμά του είναι έντονο και ξεχωριστό ενώ λένε ότι μαλακώνει το στομάχι. Ρετσέλι: Δεν είναι παρά ένα μεγάλο και παχύ κολοκύθι, με το οποίο φτιάχνουμε υπέροχο γλυκό κουταλιού. Το φθινόπωρο θεωρείται η εποχή του, θέλει όμως προσοχή να το μαζέ ψουμε αργά, ώσ τε να μ ην είναι εντελώς φρέσκο. Το μυστικό για το

40

«Πρώτα βρίσ κουμε και μαζεύουμε το φρούτο, που μερικές φορές δεν είναι και τόσο απλό όσο ακούγεται. Μετά ο κάθε καρπός θέλει τη δικιά του επεξεργασία. Άλλο ξεκουκούτσιασμα, άλλο ξύσιμο, άλλο ξεπίκρισμα, αυτό μπορεί να πάρει από ώρες μέχρι μέρες για να ολοκληρωθεί σωστά. Μετά πια η διαδικασία είναι εύκολη, αφού θέλει βράσιμο για να δέσει με τη ζάχαρη, αλλά προσοχή γιατί συχνά δεν φτάνει ένα. Οι λέξεις-κλειδιά είναι ‟πολλαπλοί βρασμοίˮ και εδώ πολλοί την πατάνε. Βράζεις, το βλέπεις να έχει δέσει και νομίζεις ότι έγινε. Αλλά το φρούτο έχει δικούς του χυμούς και μετά το βράσιμο τους βγάζει και χαλάει τελείως η ισορροπία υγρού - στερεού. Γι’ αυτό θέλει βράσιμο ξανά και ξανά ενώ προσθέτουμε αναλόγως και ζάχαρη μέχρι να είμαστε σίγουροι ότι έδεσε για τα καλά.

Το τελευταίο μυστικό είναι το λεμόνι. Αφού έχει βράσει το γλυκό και λίγο πριν το βγάλουμε από τη φωτιά προσθέτουμε χυμό λεμόνι. Όχι πριν, ούτε μετά αν θέλουμε να έχουμε αποτέλεσμα». Πληροφορίες για τα «Μέλιντρα»: http://melintra.blogspot.com, Θεοτόκος, Μαστοροχώρια.

ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Της Νικολέτας Μακρυωνίτου

Eating out «Σμαράγδα» Η θάλασσα μέσα της… Με την πρώτη ματιά: Ένας καλοβαλμένος χώρος, σε μια γειτονιά στην Πεύκη, όπου ο κόσμος –μιας κάποιας ηλικίας– που έρχεται εδώ, έχει έρθει και ξανάρθει. Η «Σμαράγδα» είναι οπωσδήποτε ένα μαγαζί - στέκι, που φιλοξενεί όχι μόνο τους συντοπίτες Τηνιακούς, τους γείτονες Πευκιώτες και τους… πέριξ, αλλά κι ένα σωρό άλλους οπαδούς της καλής και απλής γαστρονομίας από κάθε γωνιά της Αθήνας. Λιτά διακοσμημένη η σάλα, περιφράσσεται από τζαμαρία, χαρίζοντας εύρος στον χώρο. Αν κι όχι κάτι το ιδιαίτερο, αποπνέει ζεστή φιλοξενία σε ένα ταυτόχρονα σικ περιβάλλον. Η «Σμαράγδα» φημίζεται για τα θαλασσινά της, αλλά το μενού περιλαμβάνει και αρκετές στεριανές επιλογές. Πάντως υπερτερούν τα στοιχεία που φανερώνουν το θαλασσινό προσανατολισμό του εστιατορίου. Με την πρώτη γουλιά: Η λίστα με τα κρασιά είναι πολύ μικρή, αλλά οι λίγες ετικέτες της είναι σωστά επιλεγμένες και επίσης το χύμα κρασί είναι καλής ποιότητας. Υπάρχει εντούτοις και μια καλή συλλογή από ούζα, που είναι ενδιαφέρουσα εναλλακτική πρόταση για το ψαράκι και τα θαλασσινά του καταλόγου. Στο ψητό: Αν απλώς ενδιαφέρεστε για καλοψημένο φρέσκο ψάρι, τότε είστε ήδη ικανοποιημένοι. Η «Σμαράγδα» διαθέτει αδερφό εστιατόριο στη Τήνο, οπότε το πάρε δώσε με το νησί έχει αποτέλεσμα ολόφρεσκα λάφυρα από τη θάλασσα του Αιγαίου. Αν θέλετε να πάτε κι ένα βήμα παραπέρα, η σουπίτσα με την οποία ξεκινήσαμε ένα μεγαλειώδες γεύμα, ήταν ανεπανάληπτα νόσ τιμη, βε λούδιν η, ε νισ χυμέ ν η με κολοκυθάκι και καρότο, καθώς και νοστιμότατα κομματάκια καλομαγειρεμένου ψαριού. Παρεμπιπτόντως, μαζί με το τηλέφωνο για να κρατήσετε τραπέζι, ζητήστε από πριν και τη λαχταριστή ψαρόσουπα, γιατί, αν δεν τη βρείτε, εσείς θα χάσετε! Οι σαλάτες είναι απλές, φρεσκοκομμένες και αρτυμένες όσο πρέπει για να υπερτερούν τα τραγανά λαχανικά και όχι η βινεγκρέτ, ενώ οι πατατούλες (τρία ευρώ ένα γενναίο πιάτο) κομμένες στο χέρι, τηγανισμένες, ροδοκόκκινες και χωρίς λάδια. Αν τώρα αποφασίσετε να το γυρίσετε στο μεζεδάκι, τότε οι επιλογές είναι πολλές και στη συντριπτική τους πλειονότητα καλές. Η «Σμαράγδα» εμπνέεται από το Αιγαίο και μεγαλουργεί. Νοστιμότατη μελιτζάνα ξιδάτη, απλές και εύγεστες η χταποδοσαλάτα, η τσιροσαλάτα και οι γαρίδες σαγανάκι, τα μύδια στον ατμό καλομαγειρεμένα αλλά ψιλοαδιάφορα –ίσως ήθελαν ολίγον σκορδάκι–, αρωματικοί οι κολοκυθοκεφτέδες, καλές οι σουπιές

στο μελάνι τους και υπέροχος μαρινάτος γαύρος. Όσο για τους ρεβιδοκεφτέδες, τραγανοί εξωτερικά και αφράτοι εντός, με άψογο τηγάνισμα και νοστιμιά, ολόγλυκα τα ντολμαδάκια Κάσου –γιαλαντζί–, που όμως θέλουν μια πρέζα λεμονάκι για να μερακλώσουν. Η μελιτζανοσαλάτα είναι όλα τα λεφτά, φίνα καπνισμένη, διακριτικά αρωματισμένη με σκορδάκι, με βελούδινα κομματάκια τριμμένης φέτας εδώ κι εκεί, και σαν να μου φάνηκε με μια πινελιά από ταχίνι. Βουτυράτη και εξαιρετική. Οι παστές μένουλες σκίζουν, η αχινοσαλάτα μυρίζει θάλασσα, ενώ η μακαρονάδα θαλασσινών για δύο είναι μια καλή επιλογή για όσους δεν θέλουν να καταφύγουν στο ψάρι. Εντούτοις, την περίμενα λίγο περισσότερο ενισχυμένη –από άποψη ποικιλίας κι όχι ποσότητας– σε θαλασσινά. Για το τέλος ή, αν προτιμάτε, για την αρχή, μια πολύ ενδιαφέρουσα συλλογή από ελληνικά τυράκια. Την επόμενη φορά που θα έρθω – οπωσδήποτε!– θα δοκιμάσω και τα κρεατικά του μενού, όπως επίσης και την περίφημη μηλόπιτα, που την ημέρα της επίσκεψής μου δεν υπήρχε. Βέβαια, δοκίμασα ένα σπιτίσιο ραβανί, όμορφα σιροπιασμένο και παρφουμαρισμένο –μια ιδέα από περγαμόντο έπιασε η μύτη μου– και μια κρεμμώδη πανακότα, νόστιμη και πλούσια. Για κάτι πιο ελαφρύ, παραγγείλτε γιαούρτι με γλυκό του κουταλιού σταφύλι της «Σμαράγδας». €€€: Με περίπου 60 ευρώ το ζευγάρι θα φάτε πλουσιοπάροχα τρία ορεκτικά και δύο κυρίως πιάτα. Αν πάλι το ρίξετε στις ψαρούκλες και τις αστακομακαρονάδες, υπολογίστε κατιτίς παραπάνω. Μμμμ (μ’ αρέσει): Από τα λίγα εστιατόρια που σέβεται τους πελάτες του, τηρώντας το αυτονόητο: να προσφέρει νόστιμο, καλομαγειρεμένο φαγητό, βασισμένο σε καλές πρώτες ύλες. Ουφ: Να μεγαλώσει λιγουλάκι η λίστα με τα κρασιά, παρακαλώ...

Data: Καθημερινά ανοικτό από τις 8 το βράδυ. Την Κυριακή μόνο μεσημέρι. Πίνδου 24 και Ν. Πλαστήρα, Πεύκη, 210 8056379. www.smaragda-dinos.gr

Για espresso Costadoro στο Union Café Ο espresso Costadoro, καφ ές με τ ις πολλαπλές διακρίσεις, μοναδικό άρωμα και ασυναγώνιστη γεύση, συνεχίζει να συστήνεται στο αθηναϊκό κοινό και να γοητεύει. Το νέο σημείο συνάντησης του Costadoro με τους Αθηναίους είναι το Union Café, στο κτίριο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης (Μασσαλίας 22). Ο κ. Κώστας Παπακωνσταντίνου, υπεύθυνος του καταστήματος, δήλωσε σχετικά με τη νέα συνεργασία: «Το Union Café λειτουργεί από το πρωί και αποτελεί σημείο συνάντησης για τους σπουδαστές και επισκέπτες της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης, αλλά και για όσους εργάζονται στο κέντρο της Αθήνας. Επιλέξαμε τον espresso Costadoro για τα μοναδικά χαρακτηριστικά

του ιδανικά για όσους θέλουν να απολαύσουν έναν espresso stretto ή macchiatto υψηλής ποιότητας και γεύσης ανά πάσα στιγμή της ημέρας».

Ο καφές είναι κουλτούρα Ο Costadoro διατίθεται στο αθηναϊκό κοινό σε επιλεγμένα σημεία πώλησης, καθώς και στα κορυφαία cafés της πόλης, που σερβίρουν τον espresso με το πλούσιο άρωμα, την ισορροπημένη γεύση και την κρεμώδη υφή. Τον espresso που έχει motto “La Cultura del Caffè” και μυεί τους λάτρεις του στην κουλτούρα της απόλυτης ποιότητας και απόλαυσης του ιταλικού espresso. Από το Τορίνο του 19ο αιώνα έως τις σύγχρονες μητροπόλεις του 21ου αιώνα – και φυσικά την Αθήνα! – ο Costadoro εξακολουθεί να εκφράζει ιδανικά το πάθος για την απόλαυση ενός αυθεντικού, απαράμιλλου premium espresso!

41

ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Της Νικόλ Λαφαζάνη

Βιβλιοφαγία «Μπαχαρικό Λεξικό», Νίκος Πλατής Εκδόσεις: Κέδρος, 2003 Σελίδες: 521 Τιμή: 25.00€ Ένα αλλιώτικο λεξικό Το βιβλίο του Νίκου Πλατή, ο οποίος για να το γράψει εργάστηκε επί ένα χρόνο σε κατάστημα μπαχαρικών, ταξίδεψε σε τέσσερις ηπείρους και φύτεψε διάφορα μπαχαρικά, δεν θα έπρεπε να υπάρχει μόνο στα ράφια των βιβλιοπωλείων δίπλα στα αναρίθμητα πια βιβλία συνταγών, αλλά έπρεπε να βρίσκεται σε αυτά με τις εγκυκλοπαίδειες ή σε εκείνα με τα διηγήματα! Έχει μέσα αληθινές ιστορίες, όπως το πώς ένας Άγ γλος χημικός ανακάλυψε εδώ στην Ελλάδα –με μοναδικό εργαλείο ένα κουταλάκι– τη νοθεία των μπαχαρικών με λιοκούκουτσα και τσόφλια αμυγδάλου, γεωγραφικές πληροφορίες, όπως το ότι η Βραζιλία πήρε το όνομά της από ένα μπαχαρικό, το μπραζίλ, και ξεκαθαρίζει πολλά για μπαχαρικά, όπως το καρδάμωμο, το μπούκοβο και το κάρι. Το «Μπαχαρικό Λεξικό» είναι από τα βιβλία τα οποία ξεγλιστρούν από κάθε απόπειρα αυστηρής κατηγοριοποίησής τους. Δεν είναι ξεκάθαρα μαγειρικό, ούτε χιουμοριστικό, ούτε ερευνητικό, ούτε καταγραφικό. Είναι όλα αυτά μαζί και κάτι παραπάνω. Γοητεύει με τη γνωστική και αισθητική πρωτοτυπία του –τα λήμματά του είναι απολαυστικά τόσο από πλευρά αφήγησης όσο και βάθους γνώσης– και οι σελίδες του γεμάτες διάσπαρτες εικόνες και σκίτσα κάθε λογής. Ερευνητής επίμονος και σχολαστικός, ο Νίκος Πλατής –στον οποίο χρωστάμε τα πιο εναλλακτικά λεξικά που έχουν γραφτεί ποτέ στην ελληνική, με αποκορύφωμα το «Ουαλικό Λεξικό του σεξ»– ταξίδεψε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη, είδε, μύρισε, έπιασε στα χέρια του και μαγείρεψε δεκάδες μπαχαρικά, γνώρισε μπαχαρτζήδες, ανέτρεξε σε γνωστές και άγνωστες έντυπες πηγές, συγκέντρωσε πλήθος πληροφορίες και ιστορίες για να μας χαρίσει ένα βιβλίο που ξεχειλίζει αρώματα και γνώσεις. Έτσι ο υπότιτλος του βιβλίου μπορεί μεν να παραξε νέψει τον αναγ νώσ τη, δε ν ψεύδεται όμως καθόλου: «Ένα παρ’ ολίγον σοφό βιβλίο κουζινικού, γιατροσοφικού, λογοτεχνικού, λαογραφικού, (ελαφρώς) βιοχημικού και (στο έπακρο) ιστορικού περιεχομένου». Ως δομή μοιάζει τρελά με το «Λεξικό των Χαζάρων» του Πάβιτς. Μπορείς να το ανοίξεις τυχαία σε μια οποιαδήποτε σελίδα χωρίς να έχεις οποιαδήποτε αίσθηση ασυνέχειας

42

ή αποσπασματικότητας. Κι αν την έχεις, δεν τρέχει τίποτε. Στο κάτω κάτω λεξικό αγόρασες. Και σίγουρα, όχι ένα τυχαίο. Γι’ αυτό δεν με ξενίζει ότι αυτό που κρατώ στα χέρια μου είναι από την έκτη χιλιάδα. Είναι χαρά να βλέπεις τον κόσμο να αγκαλιάζει βιβλία που αξίζουν. Και για του λόγου το αληθές, ένα λήμμα-μεζεδάκι: Άχαρες ερωμένες: Οι χωρίς χάρη ερωμένες. Είναι αυτές που, κατά τον Μονταλμπάν, όλη την ώρα κάτι ψάχνουν, «τις παντούφλες, τις κιλότες ή τις κάλτσες τους και που έχουν τη συνήθεια να ρωτάνε την κρίσιμη στιγμή, όποια κι αν είναι αυτή η στιγμή: “Τι ώρα είναι;”. Οι άχαρες αυτές ερωμένες διαθέτουν, ωστόσο, κάποιο βαθμό φαντασίας», συνεχίζει ο Μονταλμπάν, «απλά και μόνο από το γεγονός ότι έκαναν τον κόπο να μαγειρέψουν κιμά, έστω χοντροκομμένο, με πιπερόριζα (…) που θυμίζει ότι η ευτυχής συγκυρία κατά την οποία ο πρωτόγονος πίθηκος κατόρθωσε με δύο καλάμια να κόψει μια γουάβα οδήγησε στην αρχή της χρήσης των μηχανών και της πολιτικής της βιομηχανικής ανακύκλωσης του PSOE (Ισπανικό Σοσιαλιστικό Κόμμα)». Εν κατακλείδι, ένα απολαυστικό βιβλίο, που αν το δεις στη βιβλιοθήκη κάποιου αυτόματα ο κάτοχος στη συνείδησή σου ανεβαίνει κατηγορία: από απλός αναγνώστης ανάγεται σε «ψαγμένο». Χαίρε, Νίκο Πλατή, με τις εμπνευσμένες λεξικογραφίες σου!

«ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΜΟΥΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗ» «70 Εικονογραφημένες Συνταγές», Μαριάν Μανιέ-Μορένο Φωτογραφίες: Φρεντερίκ Λικανό Σελ.: 256 Τιμή: € 20.00 Εκδόσεις: Μεταίχμιο

«ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΜΟΥΜΑΓΕΙΡΙΚΗ» «80 εικονογραφημένες συνταγές βήμα βήμα», Κέντα Μπλακ Φωτογραφίες: Φρεντερίκ Λικανό Σελ: 256 Τιμή: € 20.00 Εκδόσεις: Μεταίχμιο Η χαρά του πρωτάρη Δύο διαφορετικές συγγραφείς, η Μαριάν Μανιέ-Μορένο για τα γλυκά και η Κέντα Μπλακ για τη μαγειρική, συνεργάστηκαν με τον ίδιο φωτογράφο και ετοίμασαν δύο λευκώματα μαγειρικής ικανά να κάνουν και τον πλέον αρχάριο στην κουζίνα να αναφωνήσει με ενθουσιασμό: «Α, αυτό ήταν όλο; Και εγώ μπορώ!» και να στρωθεί στη δουλειά. Τι εννοώ; Έ χω σ τα χ έ ρια μου δύ ο λ ε υ κώματα πολύ ξεχωριστά απ’ αυτά που συνήθως κυκλοφορούν στην αγορά: Το κόνσεπτ των βιβλίων είναι να αποκωδικοποιήσουν το όνειρο –τα γεύματα ή τα γλυκίσματα που πιθανώς έχουμε φάει σε κάποιο εστιατόριο ή άλλα, που κοιτάζοντάς τα μας ανοίγουν την όρεξη– στα συστατικά που το δημιουργούν. Και το πετυχαίνουν με τον τελείως μίναμαλ χαρακτήρα του βιβλίου. Τι θέλω να πω; Η κάθε συνταγή απαρτίζεται από δύο μέρη: τα υλικά που χρειάζεται και τη βήμα προς βήμα διαδικασία υλοποίησης. Αυτά στο κάτω μέρος της σελίδας. Από πάνω βλέπουμε εικόνες –τραβηγμένες πάντα από ψηλά– φωτογραφημένες σ’ ένα ουδέτερο γκρι, τις περισσότερες φορές, χρώμα από τα διάφορα κατσαρολικά, που δίνουν την αίσθηση ότι έχουν τραβηχτεί στην κουζίνα του σεφ. Στο τέλος, όταν ετοιμαστεί το γλυκό ή το φαγητό, υπάρχει και μια φωτογραφία του. Μια φίλη, που ξεφυλλίζαμε μαζί τα βιβλία σημειώνοντας τις συνταγές που θέλουμε να δοκιμάσουμε, μου είπε ότι την ξένιζε αυτή η μίνιμαλ παρουσίαση. Οι εικόνες από ψηλά, χωρίς πιάτα και σερβίτσια, αλλά με απόλυτη εστίαση στη διαδικασία έκαναν, κατά τη γνώμη της, το αποτέλεσμα να μοιάζει αρκούντως ψυχρό. Διαφώνησα εντελώς. Κατά τη γνώμη μου, τα δύο αυτά λευκώματα πετυχαίνουν, με τον τρόπο τους, εκείνο στο οποίο τόσα άλλα βιβλία μαγειρικής άθελά τους χάνουν: Να κινητοποιήσουν

τον αναγνώστη να βάλει ποδιά! Χωρίς πολλά λόγια, με απλό και κατανοητό τρόπο, καταφέρνουν να απομυθοποιήσουν γεύματα που θα δει κανείς να προσφέρονται σε καταλόγους εστιατορίων και να τα κάνουν προσιτά στην κουζίνα του κάθε σπιτιού. Τι καλύτερο από αυτό; Η «Ζαχαροπλαστική», που το 2007 βραβεύτηκε με το Βραβείο Gourmand ως το καλύτερο βιβλίο ζαχαροπλαστικής, περιλαμβάνει βασικές σ υν ταγές ζα χαροπ λασ τικ ής για αρχάριους, καθώς και τα καλύτερα γαλλικά και αγγλοσαξονικά γλυκά για τους πιο προχωρημένους. Στη «Μαγειρική» παρουσιάζονται οι βασικές συνταγές (από μελάτο αυγό και τηγανητές πατάτες ως μπριζόλες και ψητό κοτόπουλο), αλλά και κάποιες νεότερες που συμβαδίζουν με το πνεύμα της εποχής (π.χ., ζυμαρικά με πέστο ή μοσχαράκι γάλακτος με ταϊλανδέζικο ρύζι), για να τις μάθετε μια για πάντα μέσα από φωτογραφίες που συνοδεύουν τα βασικά στάδια κάθε συνταγής. Ένα βιβλίο μαγειρικής που απευθύνεται σε όλους: σε όσους θέλουν να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στην κουζίνα, στους μάγειρες και τις μαγείρισσες του Σαββατοκύριακου, αλλά και στους πιο έμπειρους που θα βρουν εδώ κάποιες καινούργιες ιδέες. Τα βιβλία αυτά, με την προσιτή τιμή στην οποία πωλούνται, θα έκαναν πραγματικά χαρούμε νους κάθε λογ ής αρχάριους στην κουζίνα και θα έφερναν πραγματικά αποτελέσματα στο τραπέζι. Προτείνονται ανεπιφύλακτα.

ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Της Βάσως Παππή

Στη ροδοζαχαρένια παραλία Λένα Πλάτωνος, η αισθαντική τραγουδίστρια, η προδρομική μουσικός, η κοινωνικά ανήσυχη δημιουργός… Ευκαιρία μας να την απολαύσουμε στο «ΠΑΛΛΑΣ» στις 20 Οκτωβρίου.

Συνηθισμένη ιστορία νεαρής ύπαρξης της γενιάς του ’80: Άκουσε για πρώτη φορά το Θα Συναντηθούμε στο Σαλούν από το «Σαμποτάζ» της Λένας Πλάτωνος παριστάνοντας την «κρέμα του φλογάτου παγωτού», από εκείνον, το «γιο του Mεγάλου Μανιτού», στο δωμάτιο μέσα στο οποίο έκαναν μαζί «το γύρο του κόσμου σε ένα λεπτό». Όπως ήταν φυσικό με τέτοιες ταχύτητες, το πράγμα κράτησε όσο τα πέντε τραγούδια που μεσολαβούσαν μέχρι το Κοπερτί. Της έμεινε όμως, εκτός από έναν ελαφρύ ίλιγγο στη θέα Ινδιάνων, ο μοναδικός αυτός δίσκος με τους στίχους της Μαριαννίνας Κριεζή και της «Μαρίας Νεφέλης» του Ελύτη, καθώς και τις ερμηνείες της Σαββίνας Γιαννάτου και του Γιάννη Παλαμίδα που προκαλούσαν συναισθησία (έβλεπε τους ήχους), μαζί με την απορία από πού ερχόταν η δημιουργός του. Από πού ερχόταν; Κόρη συνθέτη και πιανίστα, εξαιρετικό ταλέντο στο κλασικό πιάνο από μικρή και διάδοχος του Χατζιδάκι, όπως την έχρισε ο ίδιος αφού άκουσε κάποια από τα μελοποιημένα ποιήματα που τελικά κυκλοφόρησαν στο «Καρυωτάκης-13 τραγούδια». Αλλά και παιδί των 60s και των 70s που αγάπησε τη ροκ, την τζαζ, την αβανγκάρντ και στη συνέχεια την ηλεκτρονική μουσική, στην οποία μύησε το ελ ληνικό κοινό πολύ πριν τους Stereo Nova. Ένας ιστορικός της μουσικής θα μπορούσε να μιλήσει για το πώς τα τεχνικά μέσα της δεκαετίας του ’80 συνέβαλαν στη διαμόρφωση του ήχου της ή για τη διαφορά ανάμεσα στην αναλογική (αυτή με το θόρυβο, έτσι όπως την ακούγαμε σε βινύλιο) και την ψηφιακή (από το ’90 και μετά) ηλεκτρονική μουσική. Γεγονός είναι ότι η Πλάτωνος έφερε στα ελληνικά μουσικά πράγματα, τη στιγμή ακριβώς που αναβίωνε το ρεμπέτικο, ένα πρωτοποριακό είδος μουσικής με σαφείς δυτικές καταβολές. Εκτός όμως από την έλξη που ασκούσε πάνω μας ο ήχος της, την Πλάτωνος την ακούγαμε γιατί μιλούσε τη γλώσσα μας, πράγμα που δεν συνέβαινε με μεγάλο μέρος των νεορεμπέτικων ή της έντεχνης που προσπαθούσαν να αναβιώσουν συναισθήματα και εκφραστικά σχήματα άλλων εποχών, ενώ με τη Λόρι Άντερσον, από το χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής, χάναμε την αμεσότητα του κοινού κώδικα.

Αυτοναφορικότητα και συλλογικά πάθη Από τις «Μάσκες Ηλίου» και μετά η Πλάτωνος καταδύθηκε ακόμα πιο βαθιά στο σπαρακτικό και σπαραγματικό λόγο –δικό της πλέον–, τον τόσο χαρακτηριστικό του μεταμοντερνισμού του ’80, έχοντας προηγουμένως αφομοιώσει τις παραδόσεις του υπερρεαλισμού και της γενιάς των μπιτ –αντίστοιχα την ίδια εποχή, η Άντερσον φανέρωνε την επιρροή της από τον Μπάροουζ– έτσι όπως κανένας άλλος συνθέτης-στιχουργός στην Ελλάδα. Λόγος αυτοαναφορικός αλλά τόσο ειλικρινής ώστε να εκφράζει συλλογικά πάθη, αφηγείται προσωπικές περήφανες ήττες που λαμβάνουν χώρα σε κοινή θέα ή άγριους θριάμβους χωρίς ούτε ένα μάρτυρα, ευπαθής στο φως σαν τα «Λεπιδόπτερά» της. Αλλά και λόγος κοινωνικός, με τις ευαίσθητες κεραίες της να κάνουν ορατά τα αόρατα. Ήδη από το 1985 στο «Γκάλοπ» τραγουδούσε για τη δύναμη των ηλεκτρονικών υπολογιστών και της άρεσε να ακούει «τους ανθρώπους να ανεβαίνουν το ασανσέρ και να μιλάνε ρουμάνικα» πριν από τη μαζική είσοδο μεταναστών στη χώρα το ’90. Και πολύ αργότερα, για τα «εξουδετερωμένα, εργατικά» χέρια των κοριτσιών των ταμείων των σούπερ μάρκετ, στο Υπεραγορά Ι από το «Μη μου τους Κύκλους Τάραττε» του 1990. Και έπειτα σιωπή, με εξαίρεση τις «Αναπνοές» (1998) και την «Τρίτη Πόρτα» (2000). Το μανιφέστο της νίκης Τόσον καιρό που έλειπε, τη φανταζόμασταν –ε υχόμασ ταν– να περπατά ξυπόλυτη πάνω στη «ροδοζαχαρένια παραλία» της Λιλιπούπολης. Την ακούσαμε όμως να λέει ότι «τη θάλασσα δεκατέσσερα χρόνια είχα να τη δω» στα «Ημερολόγια» που κυκλοφόρησαν από την «Οδό Πανός» πέρσι σημαίνοντας τη δισκογραφική της επανεμφάνιση. Γιατί παρά τα τόσα χρόνια απομόνωσης στην προσωπική της πραγματικότητα, κατάφερε να επιστρέψει έτσι ώστε αυτό το CD να αποτελεί το μανιφέστο της νίκης της. Όσοι ζήσαμε τους Πλατωνικούς Διαλόγους το Μάιο στο «Κύτταρο», και έναν περίπου χρόνο νωρίτερα στο Ηρώδειο, αιφνιδιαστήκαμε ξανά από τη συμπυκνωμένη ενέργεια του σύμπαντός της. Πετάξαμε τις πόζες των χρόνων που έχουμε πλέον διανύσει (υπερκαταναλωτισμού, εργασιομανίας ή περισπούδαστου σκεπτικισμού) και

καθηλωθήκαμε εκστατικοί μπροστά στο είδωλο της πρώτης μας νεότητας. Εδώ η χαρά έχει αιτία ενώ η συντριβή παρουσιάζεται αξιοπρεπής μέσα από τις αμφισημίες του εκφραστικού υλικού, μουσικού και στιχουργικού, και όχι με ακκισμούς και μελοδραματισμούς. Η Πλάτωνος, ιερό τοτέμ στο πιάνο, άλλοτε χανόταν «στου μυαλού της την κυψέλη» και άλλοτε ανταποκρινόταν στις εκδηλώσεις λατρείας του πιστού της κοινού απαντώντας με κοριτσίστικη φωνή.

Τα δεκατρία τραγούδια που έγραψε για το «Σαμποτάζ» το 1981, και άλ λα από τη μακριά πορεία της, θα παρουσιάσει μαζί με τη Σαββίνα Γιαννάτου και τον Γιάννη Παλαμίδα στις 20 Οκτωβρίου στο θέατρο «Παλλάς». Εκεί περιμένουμε να διαπιστώσουμε κάτι που ξέρουμε ήδη: Ότι μετά από τρεις σχεδόν δεκαετίες από την πρώτη τους κυκλοφορία, και σε μια εποχή που δεν ευνοεί την παραγωγή έργων παρόμοιας ποιότητας, διατηρούν την αξία τους στο ακέραιο.

«Ζωντανές» συνεντεύξεις στον Ιανουάριος Από την Τετάρτη 7 Οκτωβρίου και κάθε Τετάρτη μέχρι 18 Νοεμβρίου, στις 20:00, ο δημοσιογράφος και αρχισυντάκτης του περιοδικού Δίφωνο, Μιχάλης Γελασάκης, και ο IANOS παρουσιάζουν, για δεύτερη χρονιά μετά την περυσινή αναπάντεχη επιτυχία, σε μία συνέντευξη ζωντανά στο κοινό, οκτώ μάχιμους και αγαπημένους τραγουδοποιούς: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας (7/10), Μπάμπης Στόκας (14/10), Μίλτος Πασχαλίδης (21/10), Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης - Δανάη Παναγιωτοπούλου (4/11), Αφροδίτη Μάνου (11/11), Διονύσης Τσακνής (18/11)

43

COOK ’N’ ROLL

Του Γιάννη Τσιούνη

Oι καλύτερες σχολικές συνταγές Breaking Bad: Season 1-2 (2008-2009) Creators: Vince Gilligan Cast: Bryan Cranston, Anna Gunn, Aaron Paul, Dean Norris Διάρκεια: 20 επεισόδια (900 λεπτά, περίπου 45 λεπτά το καθένα) Yλικά Ο Γουόλτερ, ένας 50χρονος καθηγητής χημείας που περνάει κρίση μέσης ηλικίας, έχει εγκαταλείψει τα όνειρά του, ζει μια ανιαρή, σχεδόν θλιβερή ζωή χωρίς φιλοδοξίες, με μοναδικό του μέλημα τη συγκέντρωση χρημάτων για τη φαρμακευτική αγωγή του γιου του, που είναι έφηβος με ειδικές ανάγκες, και του παιδιού που ετοιμάζεται να φέρει στον κόσμο η γυναίκα του. Η σύζυγός του, Σκάιλερ, θέλει να έχει συνέχεια τον έλεγχο των πραγμάτων και παρόλο που ενδιαφέρεται πραγματικά για τον Γουόλτερ, η αγάπη της είναι τόσο καταπιεστική, που δεν του αφήνει κανένα περιθώριο έκφρασης και προσωπικής ελευθερίας. Η αδερφή τής Σκάιλερ και ο αγροίκος σύζυγός της, που δουλεύει στη Δίωξη Ναρκωτικών, αποτελούν το πιο κοντινό περιβάλλον του ζευγαριού, είναι παρόντες σε οποιοδήποτε πρόβλημα προκύπτει και δεν διστάζουν να επιβάλλουν τη γνώμη τους, κάνοντας τον Γουόλτερ ακόμα πιο άβουλο.

Tέλος, ο Τζέσι, ένας παλιός μαθητής του Γουόλτερ, νυν χρήστης ναρκωτικών και «βαποράκι», εμφανίζεται στη ζωή του την πιο κρίσιμη στιγμή, όταν ο Γουόλτερ ανακαλύπτει πως πάσχει από καρκίνο και ότι του απομένουν ελάχιστες εβδομάδες ζωής. Ο ριψοκίνδυνη απόφαση που θα πάρουν από κοινού θα σημάνει την αρχή μιας νέας ζωής και για τους δύο, γεμάτης κινδύνους, ένταση, εμπόδια αλλά και απίστευτες συγκινήσεις. Εκτέλεση Πριν αρχίσουμε με την εκτέλεση της συνταγής, ανατρέχουμε στο αρχείο της icookgreek, αναζητώντας το τεύχος Ιανουαρίου όπου υπήρχε η συνταγή του Weeds, της μαύρης κωμωδίας με πρωταγωνίστρια τη Mary Louise Parker στο ρόλο της μητέρας που αναγκάζεται να ασχοληθεί με το εμπόριο χασίς, προκειμένου να αντεπεξέλθει στις οικονομικές απαιτήσεις που έχουν προκύψει μετά το θάνατο του συζύγου της. Εξαιτίας της ομοιότητας που παρουσιάζει με την τωρινή συνταγή μας, καθώς και στην περίπτωση του Breaking Bad υπάρχει ένας απελπισμένος

44

πατέρας που αποφασίζει να ασχοληθεί με την παρασκευή ναρκωτικών για να βγάλει όσο το δυνατό γρηγορότερα περισσότερα χρήματα, θα χρησιμοποιήσουμε τη συνταγή του weeds ως βάση, αφαιρώντας τα περιττά υλικά και προσθέτοντας καινούργια μέχρι να πετύχουμε την ιδανική Breaking Bad αναλογία. Αρχικά αφαιρούμε το 80% του χιούμορ και της κωμικής διάθεσης που έπαιζαν κυρίαρχο ρόλο στο Weeds και δημιουργούσαν την ελαφριά γεύση και την πολύχρωμη όψη του τελικού αποτελέσματος. Κατά συνέπεια τα έντονα χρώματα στα υλικά μας δεν ηγεμονεύουν πλέον, άρα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στην επιλογή των αποχρώσεων για να πετύχουμε το σκοτεινό κλίμα που επικρατεί στο Breaking Bad. Για να μη βαρύνει ανυπόφορα η γεύση, φροντίζουμε να πασπαλίζουμε το μείγμα με δόσεις ψιλοκομμένης ειρωνείας και 2-3 κουταλιές πολτοποιημένου σουρεαλισμού. Αυτό που πρέπει να προσέξουμε περισσότερο είναι το δραματουργικό σκέλος της συνταγής, καθώς το συγκεκριμένο θα επηρεάσει πιο πολύ τη γεύση του μείγματος, όταν σερβιριστεί στο πιάτο. Μια πολύ καλή ιδέα είναι να ανατρέξουμε για άλλη μια φορά στα αρχεία της icookgreek και να εντοπίσουμε τη συνταγή των Sopranos, που περιέχει ίσως τις ιδανικότερες αναλογίες για την επίτευξη ενός εξαίσιου δραματικού κλίματος. Αφού δανειστούμε μερικά από τα πιο βασικά συστατικά των Sopranos, τα ρίχνουμε στο politically incorrect σκεύος που σιγοψήνονται εδώ και ώρα τα επεξεργασμένα υλικά του Weeds, ανεβάζοντας τη φωτιά και επιταχύνοντας τον τρόπο που ανακατεύουμε, ώστε να δέσουν το γρηγορότερο δυνατό. Με την προσθήκη των εκρηκτικών ερμηνειών, του σφιχτοδεμένου σεναρίου και της αριστοτεχνικής σκηνοθεσίας μπορούμε να είμαστε σχεδόν σίγουροι για την επιτυχία της συνταγής. Σερβίρεται νωρίς το βράδυ, κατά προτίμηση κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου και τρώγεται αμέσως. Επειδή, κατά πάσα πιθανότητα θα σας γεννηθεί η επιθυμία για δεύτερο πιάτο (13 επεισόδια), καθώς το πρώτο τελειώνει σχετικά γρήγορα (7 επεισόδια), έχετε υπόψη πως απαιτεί διπλάσια προσοχή στον τρόπο που μασάτε, καθώς οι ανατροπές είναι τόσες και τέτοιου είδους, που θα σας αφήσουν με το στόμα ανοιχτό (και όλοι ξέρουμε πως κάτι τέτοιο δεν αποτελεί το καλύτερο θέαμα για την ή τον σύντροφό σας…). Αποτέλεσμα Τρία λεπτά και 49 δευτερόλεπτα, όσο περίπου διαρκεί η εναρκτήρια σκηνή

του pilot episode του Breaking Bad που κυκλοφορεί στο youtube (www.youtube.com/ watch?v=TpQoavGLWIo), είναι αρκετά για να σε πείσουν να ασχοληθείς περισσότερο με μια σειρά που, κατά την προσωπική μου άποψη, αποτελεί μία από τις καλύτερες των τελευταίων χρόνων. Να αναφέρω ενδεικτικά πως ξεκίνησα να τη βλέπω Τετάρτη και τελείωσα Σάββατο και αυτό δεν οφείλεται (μόνο) στο γεγονός ότι δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω, αλλά κυρίως στον τρόπο που εξελίσσεται και αποκαλύπτει μεθοδικά τα «χαρτιά» της. Έτσι, ενώ στα πέν τε πρώτα επεισόδια νομίζεις πως έχεις να κάνεις με ένα αρκετά πρωτότυπο οικογενειακό δράμα που παρουσιάζει μεν κάποιο ενδιαφέρον αλλά κάπου το έχεις ξαναδεί, προς το τέλος της πρώτης φάσης αρχίζει να σου αποκαλύπτει το πραγματικό της πρόσωπο, ανοίγοντας το δρόμο για μια δεύτερη και πραγματικά συγκλονιστική

περίοδο. Εκεί τα πράγματα αγριεύουν, καθώς κάθε επεισόδιο περιέχει την ένταση και την αγωνία που συνήθως έχουν τα φινάλε των τηλεοπτικών σειρών. Αξίζει να σημειωθεί πως ο πρωταγωνιστής της σειράς Bryan Cranston έχει βραβευτεί δύο φορές με ΕMMY για τη συγκλονιστική του ερμηνεία στο ρόλο του ετοιμοθάνατου πατέρα που χάνει ολοκληρωτικά τον έλεγχο της ζωής του, αλλά βρίσκει αυτό που πάντα έψαχνε: το λόγο για να ζει.

Tip: Η πρώτη σεζόν κυκλοφορεί σε box set μόνο στο εξωτερικό και κοστίζει περίπου 25 ευρώ. Βαθμολογία: 9 στις 10 χημικές ενώσεις (δε ν παίρνει «άρισ τα» για το όχι και τόσο ικανοποιητικό φινάλε της δεύτερης σεζόν)

ΟΙ ΜΑΪΝΤΑΝΟΙ

Των Μαϊντανών

ω! ...μαϊντανοί

Οι «μαϊντανές» μαγείρισσες του I Cook Greek τιμούν το real thing και απονέμουν τα δικά τους τηλεβραβεία. Συγχαρητήρια, βρε, και εις κατώτερα…

Βραβείο α΄ ανδρικού ρόλου: Στον Δημήτρη Καμπουράκη. Η πολύχρονη θητεία του στο method acting επιτέλους απέδωσε φέτος που κλήθηκε να ερμηνεύσει το ρόλο του στριντζωμένου Κρητικού σχολιαστή: θυμώνει, κουνάει χέρια, βρίζει, μιλάει στους καλεσμένους στον ενικό και στα διαλείμματα, ξύνει περιπαθώς το μουσάκι του. Ο κακαουνακισμός δεν είναι ιδέα τελικά, είναι θρησκεία. Βραβείο α΄ γυναικείου ρόλου: Στη Λίτσα Πατέρα. Εκπομπές αλλάζουν, κυβερνήσεις πέφτουν, παρουσιαστές και πρωθυπουργοί πάνε κι έρχονται, αλλά όσο ο Ήλιος βγαίνει από την Ανατολή, η κ. Πατέρα, με το ίδιο στιλ, χαμόγελο και πουκάμισο-φραμπαλά, θα κατσουφιάζει με τον ανάδρομο, θα δίνει διαφημίσεις στους Διδύμους και θα προβλέπει πως το Σαββατοκύριακο των εκλογών «θα έχει ένταση». Η ζωή μας στο pause. Βραβείο σεναρίου: Στην κοινωνική κομεντί «ποια θα είναι η μαγείρισσα της Ελένης», η οποία κατάφερε να υποσκελίσει (σε ενδιαφέρον, χρόνο, κόπο, αριθμό ανθρώπων που ασχολήθηκαν με αυτό κ.λπ), ακόμα και τις ζυμώσεις για το εκλογικό αποτέλεσμα. Ένα ένα τα μεγάλα εθνικά ζητήματα, ρε παιδιά, μη βιάζεστε… Βραβείο ειδικών εφέ: Στην Ευγενία Μανωλίδου, η οποία έσπασε το ρεκόρ μικρότερης –έστω και ανεπίσημης– παραμονής στο τιμόνι του «Πρωινού Καφέ». Αυτή έφυγε χωρίς να ’ρθει καθόλου.(Χα!) Βραβείο «αναζητώντας το χαμένο χρόνο»: Στις gossip εκπομπές, που επιδίδονται καθημερινά σε ατέρμονες αναλύσεις για το αν και σε ποιο τέταρτο οι Καραμεροχαριτάτοι (σ.σ. αυτοί, πιθανώς, είναι ένα πρόσωπο, σαν τα Τζαβαράκια και τους Μουτσινοζαρίφηδες) βούτηξαν το στέμμα του πρωινού και έκαναν την Ελένη να κλάψει. Σκέτη πλήξη. Βραβείο «Πέντρο Αλμοδόβαρ – αναφορά στο kitsch»: Στην εκπομπή- μνημόσυνο, ήτοι τον «εκλιπόντα σύζυγο, αδελφόν και πατέρα Μπάμπη Λαζαρίδη τιμώμεν σήμερον», η σύζυγος Αγγελική, τα αδέρφια του, η Τατιάνα και οι λοιποί συγγενείς. Το στιγμιότυπο, όπου οι δύο κυρίες, (σ.σ. με ντύσιμο, μακιγιάζ, μαλλιά - υπερπαραγωγή) έκλαιγαν το μακαρίτη σε καμαρίνι στολισμένο με κεράκια ήταν μια τηλεοπτική στιγμή σπάνιου σουρεαλισμού. Το δυστύχημα είναι πως δεν ζει η Μαλβίνα, να το ξαναπαίξει στην κανάλα της με υπόκρουση μπαγλαμά. Βραβείο μακιγιάζ: Στην Ολγα Τρέμη, που πραγματικά μεταμορφώθηκε σε μια νεότερη πιο hippy chic εκδοχή του εαυτού της, αλλά είχε το σθένος να παραδεχτεί πως «ανήκω στη γενιά του Πολυτεχνείου και όχι της Μεταπολίτευσης». (Aδέρφια μας μπότοξ και ρεστιλάν, εσείς, μη μας προδώσετε…). Ειδικό βραβείο στην κατηγορία terror fiction: Στο τελευταίο μαγειρο-ριάλιτι του ΑΝΤ1 “Love bites”, όπου με τρόμο παρακολουθούμε τους παίκτες να πηγαίνουν στο μανάβη, στο κομμωτήριο, στο χασάπη («πιάσε ένα κοτόπουλο, το βράδυ έχω μια γκόμενα στο σπίτι…»), ή στην κρεβατοκάμαρα για να ψάξουν τα τιγρέ βρακιά της οικοδέσποινας. (Ω, Θεέ μου, τελικά η πραγματικότητα υπάρχει, να, το λέει η τηλεόραση…).

στο στόμα Ο «Κόκκινος Θησαυρός» To TABASCO® είναι προϊόν με παράδοση από το 1868, μετράει δηλαδή πάνω από 140 χρόνια ιστορίας! Είναι 100% φυσικό και φτιάχνεται από διαλεχτές κόκκινες πιπεριές, αλάτι και ξίδι. Οι πιπεριές μετά τη συγκομιδή τους αναμειγνύονται με το αλάτι και τοποθετούνται για 3 χρόνια σε δρύινα βαρέλια, ώστε να ολοκληρωθεί η φυσική ζύμωση και η παλαίωση του προϊόντος και να αποκτήσει την ασυναγώνιστη γεύση του και το λαμπερό κόκκινο χρώμα του. Χρησιμοποιήστε το TABASCO® για να δώσετε πικάντικη γεύση στα αλμυρά πιάτα με κρέατα, θαλασσινά και λαχανικά. Προσθέστε το στις συνταγές σας την τελευταία στιγμή, για να απελευθερώσει το άρωμά του.

Κεφτέδες με φασόλια και Tabasco® Υλικά που θα χρειαστείτε για 6 άτομα: 500 γρ. φασόλια ξερά, 300 γρ. κιμά χοιρινό, 150 γρ. κεφαλογραβιέρα τριμμένη, 2 κρεμμύδια ψιλοκομμένα, 2 σκελίδες σκόρδο λιωμένες, 4 κουταλιές της σούπας μαϊντανό ψιλοκομμένο, 1 κουταλάκι. γλυκού κύμινο σκόνη, 2 κουταλάκια. γλυκού κόλιανδρο σκόνη, 6 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο, 2 κουταλιές της σούπας χυμό λεμονιού, 1/2 κουταλάκι. γλυκού Tabasco®, αλάτι, αλεύρι και λάδι για το τηγάνισμα. Εκτέλεση: Βάζετε από το προηγούμενο βράδυ τα φασόλια σε μπολ με κρύο νερό. Την επόμενη μέρα, τα σουρώνετε και τα βάζετε σε κατσαρόλα με φρέσκο νερό να βράσουν για 40’-45’ και να μαλακώσουν ελαφρά. Τα σουρώνετε και βάζετε τα μισά σε μπλέντερ μαζί με τα κρεμμύδια. το σκόρδο, το μισό μαϊντανό, το κύμινο, το κόλιανδρο, το μισό λάδι και το Tabasco®. Αλατίζετε. Χτυπάτε στο μπλέντερ μέχρι να ενωθούν καλά τα υλικά. Αδειάζετε το μείγμα σε μπολ, προσθέτετε τον κιμά, ζυμώνετε ελαφρά και αφήνετε να «σταθεί» για 1/2 ώρα. Ανακατεύετε σε μικρό μπολ την κεφαλογραβιέρα με τον υπόλοιπο μαϊντανό. Πλάθετε το μείγμα με τα φασόλια και τον κιμά σε μπιφτέκια, βάζοντας στο κέντρο τους λίγο από το μείγμα του τυριού. Ζεσταίνετε λάδι σε τηγάνι ή σε φριτέζα, αλευρώνετε τους κεφτέδες και τηγανίζετε για 4’-5’ την κάθε πλευρά μέχρι να πάρουν ρόδινο χρώμα. Γαρνίρετε με τα υπόλοιπα φασόλια, τα περιχύνετε με το υπόλοιπο λάδι και το χυμό λεμονιού. ®

Το κόκκινο και το πράσινο TABASCO παράγονται και συσκευάζονται στις ΗΠΑ απο την McILLHENY Co., Avery Island, Louisiana Αντ/ποι:Χατζηπανάγος ΑΕΕ, προέκταση οδού Μάνης, Κάντζα ® Αττικής, 15 351, τηλ.: 210 6040650 TABASCO is a registered trademark and servicemark exclusively of McILLHENY Co., Avery Island, LA 70513

45

PANTOPOLIOΝ

Οίνοι Πελοποννήσου… Φυσικά! 1η Νοεμβρίου 2009

Κάνε μια ευχή και…

MISKO

«Παγκόσμιος» ο Μικρός Βοριάς Riesling του Άγγελου Ρούβαλη

«Χρυσή» η φέτα Ήπειρος

Η ημέρα-ραντεβού των Αθηναίων οινόφιλων με μερικά από τα καλύτερα κρασιά της Ελλάδας, αυτά της Πελοποννήσου, βρίσκεται για άλλη μια χρονιά πολύ κοντά. Την Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009, από τη 1 μ.μ. έως τις 8 μ.μ., η εκδήλωση «Οίνοι Πελοποννήσου...Φυσικά», θα διεξαχθεί και φέτος στο ξενοδοχείο Hilton και οι τυχεροί επισκέπτες της θα έχουν τη δυνατότητα να δοκιμάσουν δωρεάν τα περισσότερα κρασιά της πολυστάφυλης αυτής περιοχής. Κρασιά κάθε τύπου, κορυφαίες ονομασίες προέλευσης (π.χ. Μαντινεία, Μαυροδάφνη Πατρών, Νεμέα κ.ά.), δεκάδες τοπικοί οίνοι, καθώς και εξαιρετικές ελληνικές και ξένες ποικιλίες αμπέλου (αγιωργίτικο, μοσχοφίλερο, καμπερνέ σοβινιόν, σαρντονέ κ.ά.), θα είναι εκεί, μαζί με τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω τους. Για άλλη μια χρονιά, ένας θεσμός που καθιέρωσε η εκδήλωση «Οίνοι Πελοποννήσου... Φυσικά» θα επαναληφθεί, φέρνοντας και πάλι το κρασί πιο κοντά στο φυσικό του χώρο, το εστιατόριο, για καλό των καταναλωτών. Έτσι και φέτος, δεκάδες επιλεγμένα εστιατόρια της πρωτεύουσας και των προαστίων της θα φιλοξενήσουν για μία εβδομάδα από ένα κρασί ενός παραγωγού που συμμετέχει στην εκδήλωση, ως εξής: για κάθε μία φιάλη του φιλοξενούμενου κρασιού που θα παραγγέλνεται, μία ίδια θα προσφέρεται δωρεάν, για επιτόπου κατανάλωση ή για το σπίτι (φέρνοντας τα πελοποννησιακά κρασιά ακόμα πιο κοντά στον καταναλωτή). Στην εκδήλωση «Οίνοι Πελοποννήσου... Φυσικά», που διοργανώνεται για τέταρτη συνεχή χρονιά, συμμετέχουν περίπου 30 οινοπαραγωγοί της Πελοποννήσου. Προσκεκλημένοι είναι όλοι όσοι ενδιαφέρονται για το καλό ελληνικό κρασί.

H MISKO φέρνει τα Χριστούγεννα νωρίτερα για όλους μας και διοργανώνει το μοναδικό διαγωνισμό «Κάνε μια ευχή και… MISKO» με στόχο να εκπληρώσει τις μικρές και μεγάλες μας επιθυμίες προσφέροντάς μας την ευκαιρία να κερδίσουμε πολλά πλούσια δώρα. Αναζητήστε το τυχερό σας αστέρι στο πίσω μέρος των συσκευασιών MISKO, πάρτε μέρος στο διαγωνισμό, κάντε μια ευχή και… MISKO, η επιθυμία σας μπορεί να πραγματοποιηθεί και να είστε εσείς ένας από τους 4 υπερτυχερούς που θα κερδίσουν €5.000 ο καθένας! Η MISKO κάνει τις μικρές καθημερινές ευχές μας πραγματικότητα, με πολλές δωροεπιταγές και προσφορές, κάνοντας τα φετινά Χριστούγεννα ακόμα πιο ξεχωριστά γεμάτα αγάπη, οικογενειακές στιγμές και πολλά δώρα για όλους! Πάρτε μέρος στο διαγωνισμό «Κάνε μια ευχή και… MISKO»!

Ο ελληνικός οίνος «Μικρός Βοριάς Riesling», για μια ακόμη φορά κέρδισε τις εντυπώσεις των κριτών στο πλαίσιο του μεγαλύτερου διεθνούς διαγωνισμού αξιολόγησης κρασιού «Mundus Vini 2009», κατακτών τας το ασημένιο μετάλλιο. Κατά τη διάρκεια της πρόσφατης διεξαγωγής του στη Γερμανία (Αύγουστος- αρχές Σεπτεμβρίου 2009) συμμετείχαν 275 κριτές από 45 χώρες, οι οποίοι δοκίμασαν «τυφλά» και αξιολόγησαν περισσότερα από 5.700 διαφορετικά είδη κρασιών από 44 χώρες προέλευσης. Στόχος του διαγωνισμού είναι η ενημέρωση των αγοραστών και των καταναλωτών σχετικά με τα εκάστοτε καλύτερα διεθνή κρασιά. Το κρασί Μικρός Βοριάς Riesling 2008 του Άγ γελου Ρούβαλη βραβεύτηκε με ασημένιο μετάλλιο. Έτσι, είναι το μοναδικό κρασί ποικιλίας Riesling εκτός κεντρικής Ευρώπης, που διακρίνεται για την εξαιρετική του γεύση, τα αρώματά του καθώς και την άριστη ποιότητά του. Ανακαλύψτε το έντονο και ιδιαίτερο άρωμά του αλλά και την πλούσια, δροσερή γεύση του. Δοκιμάστε το ως έξοχο απεριτίφ και συνοδεύστε το με πιάτα όπως είναι τα ασιατικά μενού, τα πιάτα θαλασσινών, έντονα τυριά και πάστες με θαλασσινά.

Ή φέ τα Ήπειρος, με την αυθε ν τικ ή παραδοσιακή γεύση της ηπειρώτικης φέτας, κέρδισε το χρυσό βραβείο ως το «Κορυφαίο Ελληνικό Τυρί» τον Ιούλιο στο μεγαλύτερο διεθνές φεστιβάλ τυριών του κόσμου στη Μ. Βρετανία. Συμμετείχαν πάνω από 25 χώρες με περίπου 3.000 διαγωνιζόμενα τυροκομικά προϊόντα, στο Nantwich International Cheese Show– U.K.. Αυτή είναι η κορυφαία σημαντική διάκριση για τη φέτα Ήπειρος σε διεθνές επίπεδο και η 3η διεθνής διάκριση μέσα στο 2009. Δίκαια λοιπόν χαρακτηρίζεται ως το «Κορυφαίο Ελληνικό Τυρί» Φέτα Ήπειρος… όχι απλά Φέτα www.epirus.gr

Πληροφορίες: 210 766 0560 και info@ vinetum.gr

46

Στείλτε sms στον αριθμό 54045(χρέωση 0,30€ συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ) με: 1. Τον 10ψήφιο κωδικό που θα βρείτε πάνω στο τυχερό σας αστέρι στο πίσω μέρος των συσκευασιών MISKO. 2. Τα τρία αρχικά γράμματα του σούπερ μάρκετ απ’ όπου αγοράσατε τα αγαπημένα σας ζυμαρικά MISKO. 3. Το ονοματεπώνυμο σας. Με αυτόν τον εύκολο τρόπο, μπορείτε να κερδίσετε άμεσα δωροεπιταγές από το σούπερ μάρκετ που αγοράσατε, ενώ συγχρόνως παίρνετε μέρος στη μεγάλη κλήρωση για τις 4 μεγάλες ευχές αξίας μέχρι €5.000!

Site: www.oenoforos.gr

Νέα Κρέμα Γάλακτος Dirollo με 10% λιπαρά Η νέα κρέμα γάλακτος Dirollo έχει μόνο 10% λιπαρά. Είναι πραγματική κρέμα γάλακτος με τα χαμηλότερα λιπαρά στην κατηγορία. Παράγεται από αγελαδινό γάλα και είναι ιδανική για ελαφριά μαγειρική. Χάρη στη σύνθεσή της, παρά τα χαμηλά λιπαρά, δένει με το φαγητό και δεν «γλιστρά». Δοκιμάστε την στα ζυμαρικά σας, με κρέας, με ο γκρατέν λαχανικών, αλλά και σε ό,τι άλλο τραβά η όρεξή σας! Η κρέμα γάλακτος Dirollo έχει μια μεγάλη προσφορά γνωριμίας. Με την αγορά 2 τεμαχίων ΔΩΡΟ 1 ακόμα μπουκάλι κρέμας γάλακτος. Θα τη βρείτε στα μεγάλα super market σε μπουκάλι 310ml με πρακτικό βιδωτό καπάκι. Γιατί και στην Κρέμα γάλακτος ... Dirollo, η γεύση παίζει ρόλο! www.dirollo.gr

Δεν βρίσκετε το i CookGreek; ΓΙΝΕΤΕ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΣ! Το i CookGreek θα φτάνει κάθε μήνα στο σπίτι ή το γραφείο σας. Επιλέξτε τη συνδρομή που επιθυμείτε: εξάμηνη 20 ευρώ - ετήσια 35 ευρώ. Καταθέστε τα χρήματα της συνδρομής στο λογαριασμό 5015-032036-118 της Τράπεζας ΠΕΙΡΑΙΩΣ και στείλτε φωτοτυπία της απόδειξης κατάθεσης στο fax: 210-6981471. Εναλλακτικά, στείλτε ταχυδρομική επιταγή στη διεύθυνση του περιοδικού. Ι COOK GREEK Μυλοποτάμου 4-6 ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ 11526 Δώστε τα στοιχεία σας τηλεφωνικά στο 210-6994753 ή μέσω e-mail: info@icookgreek.com και το περιοδικό θ’ αρχίσει να σας αποστέλλεται αμέσως, ξεκινώντας από το τεύχος που επιθυμείτε.

Έδρα Λ. Δημοκρατίας 48, Δροσιά Γραφεία – Αποθήκες Μυλοποτάμου 4-6, Αμπελόκηποι Τηλέφωνο: 210-6994753 Fax: 210-6981471 www.icookgreek.com info@icookgreek.com Κείμενα και φωτογραφίες που αποστέλλονται στην εφημερίδα για δημοσίευση δεν επιστρέφονται. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση όλου ή μέρους της ύλης χωρίς την έγγραφη άδεια της εκδότριας εταιρείας. Η άποψη των συντακτών δεν είναι απαραίτητα άποψη της Διεύθυνσης του περιοδικού.

Ψάχνετε το iCookGreek; Ψάξτε το στα σωστά μέρη! ΑΤΤΙΚΗ Σταθμός ΗΣΑΠ Μοναστηράκι Μετρό Σύνταγμα Μετρό Μέγαρο Μουσικής Μετρό Εθνική Άμυνα

www.icookgreek.com

ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΑΒ CITY / Γαλάτσι (Καραϊσκάκη 19 και Βαλαωρίτου), Ιλίσια (πεζόδρομος Νυμφαίου & Λαοδικείας),Κυψέλη (Φαιδριάδων 4-6), Μαρούσι (Β. Αλεξάνδρου 18 & Πλουτάρχου), Μεταμόρφωση (Πεύκων 26), Πειραιάς (Νικήτα 14), Κέντρο (Μαυρομιχάλη 157 & Διγενή Ακρίτα), Χαλάνδρι (Χίου 5355), Γκύζη (Βαρβάκη 22-26), Ανάβυσσος (Λ. Σουνίου και Καραμανλή 2). ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ COOK SHOP / Αιγάλεω (Σμύρνης 42), Ά. Γλυφάδα (Γούναρη 118), Βριλήσσια (Λ. Πεντέλης 39 Α), Γαλάτσι (Βεΐκου 32), Γλυφάδα (Λαζαράκη 33), Ηλιούπολη (Σοφοκλή Βενιζέλου 27), Καλλιθέα (Ελ. Βενιζέλου 136), Κέντρο Αθήνας (Πανεπιστημίου 41, στοά Νικολούδη), Κολωνάκι (Ηροδότου 26), Λ. Πεντέλης (Λ. Πεντέλης 12-14), Μαρούσι (Διονύσου 24), Ν. Ερυθραία (Ελ. Βενιζέλου 155), Ν. Μάκρη (Λ. Μαραθώνος 80), Ν. Σμύρνη (Ομήρου 46), Παγκράτι (Φιλολάου 60), Πειραιάς (Ηρώων Πολυτεχνείου 31), Χαλάνδρι (Α. Παρασκευής 33 & Αριστοφάνους), Αμπελόκηποι (Λεωφ. Κηφισίας 38 & Κορίνθου), Περιστέρι (ΡΟΥΣΒΕΛΤ 9 & ΑΙΜΙΛΙΟΥ ΒΕΑΚΗ), Πετρούπολη (25ηs ΜΑΡΤΙΟΥ 165), Ρέθυμνο (Τσουδερών και Τσαγρή 3). ΕΜΠΟΡΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ / Golden Hall (Λεωφ. Κηφισίας 37α, Μαρούσι), THE MALL (Α. Παπανδρέου 35), Avenue (Λεωφ. Κηφισίας 41-47), NOTOS GALLERIES (Πλατεία Κοτζιά, Αθήνα), Hondos - Γλυφάδα (Α. Κωνσταντίνου 2 και Λαζαράκη), Hondos Καλλιθέα (Ελ. Βενιζέλου 108-110), Hondos - Ομόνοια (Πλατεία Ομονοίας 4), Hondos - Πειραιά (Τσαμαδού και Εθν. Αντιστάσεως), Hondos - Ερμού (Ερμού 39 και Ευαγγελιστρίας 2). ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ / Hilton Αίθριο (Βασ. Σοφίας 46), Hilton Oasis Pool Bar (Βασ. Σοφίας 46), Chef in Love - Βιβλιοπωλείο Γαστρονομίας (Χαριλάου Τρικούπη και Φειδίου 2), Chef in Love - Πολυχώρος Γαστρονομίας (Εστίας 10, Αμπελόκηποι), Βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης (Κων/νου Παλαιολόγου 2, Ν. Σμύρνη), Βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ (Σταδίου 24), Βιβλιοπωλείο ΠΑΤΑΚΗ (Ακαδημίας 65), Βιβλιοπωλείο Μικρός Κοραής (Παπάγου 7, Χαλάνδρι), Μουσείο Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη (Καρυάτιδων 4Α & Καλλισπέρη 12, Ακρόπολη), Βαρούλκο (Πειραιώς 80), Πιλ Πουλ (Αποστόλου Παύλου 51, Θησείο), Γιορτή Μπαξεβάνη (Τέρμα Ιεράς Οδού, Δαφνί-Χαϊδάρι), Kuzina (Αδριανού 9, Θησείο), Fragma (Λίμνη Μαραθώνα, 6 χλμ. από Αγ. Στέφανο), Μπέρδεμα (Βασιλίσσης Αμαλίας 20, Κηφισιά), Μέλι (Εθν. Αντιστάσεως 4, Καισαριανή), Κανέλα (Κωνσταντινουπόλεως 70, Γκάζι), Rosebud (Σκουφά 40 και Ομήρου, Κολωνάκι), Hell’s Kitchen (Κλεισθένους 13, πλ. Κοτζιά), Υποβρύχιο (Ασκληπιού 53 και Αραχόβης), Capital (Λεωφ. Κηφισίας 118Α, Αμπελόκηποι), Βασιλόπουλος delicatessen (Σταδίου 19), Brazita (Πλ. Ομονοίας 6 και Γ΄ Σεπτεμβρίου) ΓήΟινος (Αγ. Παρασκευής 55, Χαλάνδρι), Μεσογαία (Νίκης 52 και Κυδαθηναίων), Πανδαισία (Αγ. Ιωάννου 23Β, Αγ. Παρασκευή), Το Παντοπωλείον (Σοφοκλέους 1 και Αριστείδου 11), Φούρνος Σπύρου (Λ. Πεντέλης 55, Χαλάνδρι), Ελληνικά Καλούδια (Χατζηχρήστου 8, Ακρόπολη), Al Milanese (Ξενοκράτους 49, Κολωνάκι), Το Στάχυ (Σπύρου Τρικούπη 12, Εξάρχεια), Το Θυμάρι του Στρέφη (Καλλιδρομίου 32, Νεάπολη). ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ COOK SHOP / Κέντρο Θεσσαλονίκης (Τσιμισκή 23), Πανόραμα (Αναλήψεως 3), Εμπ. Κέντρο COSMOS (11ο χλμ. Θες/νίκης-Μουδανιών), Θερμαϊκός (HONDOS SENTER)(Λ.ΓΕΩΡΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ 84). ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ / Βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ (Αρισ τοτέλους 7), Βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης (Νίκης & Γούναρη 1 και Εθνικής Αντιστάσεως 131), Βιβλιοπωλείο Παπασωτηρίου (Τσιμισκή 87 & Γρ. Παλαμά 3), «Αγιολί» (Πλατεία Αριστοτέλους, ισόγειο «Ηλέκτρα Παλλάς»), «Bio» (Μητροπολίτου Ιωσήφ 6), «Β»Βυζαντινό Μουσείο (Γ’ Σεπτεμβρίου 2), «Calendari» (Οπλοποιού 1 & Κατούνη, Λαδάδικα), «Ζύθος Ντορέ» (Τσιρογιάννη 7, Λευκός Πύργος), «Ζύθος» στα Λαδάδικα (Κατούνη 5), «Meat me» (Ερμού 24-26, Στοά Μοδιάνο), «Μόλυβος» ( Ίωνος Δραγούμη 31 & Καπποδιστρίου), «Πανελλήνιον» (Σαλαμίνος 4, απέναντι από το ξενοδοχείο Mediterranean), «YaMas» (Λ. Νίκης 15). ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΕΛ Λ ΑΔΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ COOK SHOP / Αγρίνιο (Πλατεία Σουλίου), Βόλος (Ερμού & Σκεδεράνη), Ιωάννινα (Hondos) (28ης Οκτωβρίου 39), Κατερίνη (Τσιμισκή 6), Κεφαλλονιά (Σιτεμπόρων 77, Αργοστόλι), Κοζάνη (Μεγ. Αλεξάνδρου 13), Κως (Πλ. Κονίτσης/Ζερβάνου), Κόρινθος (Κύπρου 65), Λαμία (Χατζοπούλου 9), Λάρισα (4ο χλμ. Λ. Κων/νου Καραμανλή), Λειβαδιά (Μπουφίδου 24), Μύκονος (Αργ ύραινα Μυκόνου), Μυτιλ ήνη (Ερμού 35), Ναύπλιο (Άργους 29), Ξάνθη (Βενιζέλου 100Α), Πάρος (Περιφερειακός Παροικιάς), Πάτρα (Kολοκοτρώνη 19-23), Πρέβεζα (Μπιζανίου 7), Ρόδος (25ης Μαρτίου 22), Σέρρες (Χατζηιακώβου 2), Σύρος (Χίου 11), Τρίκαλα (Γαριβάλδη 16), Τήνος (Τριών Ιεραρχών 13), Φλώρινα (Ταγμ. Φουλεδάκη 44), Χαλκίδα (Κριεζώτου 20), Χανιά (Σκαλίδη 70), Χίος (Φιλίππου Αργέντη 6). ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΑΒ CITY / Πάτρα (Ναυαρίνου & Παπαφλέσσα), Χαλκίδα (Νεοφύτου και Κοτοπούλη).

Μηνιαία δωρεάν εφημερίδα για την ελληνική κουζίνα που εκδίδεται και διευθύνεται από την iCookGreek ΕΠΕ. Διεύθυνση σύνταξης Αθανασίου Κωνσταντίνα athanasiou@icookgreek.com Τσαμουρά Χριστίνα tsamoura@icookgreek.com Διεύθυνση Πωλήσεων Μελιτσιώτης Γιώργος melitsiotis@icookgreek.com Συντακτική ομάδα Καστάνη Κάλλια Κοσμάς Πάνος Λαζάρου Λευτέρης Λαφαζάνη Νικόλ nlafazani@gmail.com Λιοναράκη Μυρσίνη Μακρυωνίτου Νικολέτα Παππή Βάσω pappi@icookgreek.com Πιέρρου Ντάνυ Τσόλκα Αλεξάνδρα Χατζημιχαήλ Στέλλα Φουντούλης Ηλίας Ειδικοί συνεργάτες Μαïντανοί Μακρυωνίτου Νικολέτα (κρασί) nikoletamak@yahoo.gr Ναθαναήλ Δημήτρης (Ομάδα Αιγοπρόβατο) aigoprovato@icookgreek.com Παπαγεωργίου Δημήτρης (Ομάδα Αιγοπρόβατο) aigoprovato@icookgreek.com Τσιούνης Γιάννης (Ταινίες, μουσική) Φωτογράφοι Δρακόπουλος Γιώργος Καραηλίας Γιώργος Κωστάκης Σταύρος Λαφαζάνη Βίκη Λεπίδας Γιάννης Λάτσης Μιχάλης Άκης Ορφανίδης Food styling Αγάλλου Λίντα Brown Dawn Webb Tina Διόρθωση Κοσμάς Πάνος Συντονισμός Χειμωνάκη Γωγώ Client service Κλειώ Καμπούρη Καλλιτεχνική διεύθυνση Mouse Graphics Τσακνάκης Γρηγόρης www.mousegraphics.gr Creative director Ξενάκης Γιάννης Creative media Adam Begge Υπεύθυνος Λογιστηρίου Ζαμάνης Διονύσης Τηλ: 210 6202894 Fax: 210 6202895 zamanis_d@hol.gr Εκτύπωση-Βιβλιοδεσία Εκτυπωτική Αττικής