INTERVIEW
Op haar negentiende hoorde Daniëlle van der Werf (34) dat ze de Ziekte van Crohn had. In eerste instantie overheerste een gevoel van opluchting, maar dat veranderde snel. Daniëlle bleek ernstig ziek. Ze schreef een indringend boek over haar ziekteproces en haar leven, dat jaren in het teken stond van overleven.
Daniëlle van der Werf
‘De mentale strijd was bijna nog zwaarder dan de lichamelijke’
14
De eerste klachten ontstonden rond haar zeventiende. “Ik voelde mij niet lekker, had diarree en viel enorm af. Mijn ouders gingen in die tijd scheiden, waardoor de huisarts dacht aan stress of dat ik thuis niet genoeg aandacht kreeg. Ook aan een eetstoornis werd gedacht. Twee jaar lang werd ik afgescheept met diarreeremmers. Tot mijn moeder mij een keer bij toeval onder de douche zag staan en schrok hoe mager ik was. Ze zag ook dat ik dagelijks maandverband gebruikte, omdat ik mijn ontlasting niet op kon houden. We zijn gelijk naar de huisarts gegaan waar ze erop stond dat ik grondig onderzocht zou worden.” Diagnose Al snel volgde de diagnose Ziekte van Crohn. “In eerste instantie waren we opgelucht dat het “maar” de Ziekte van Crohn was. We hadden geen idee. Drie maanden na de diagnose ging ik met vriendinnen op vakantie naar Blanes en daar heb ik vrijwel alleen maar doodziek in het appartement gelegen. Toen realiseerde ik mij pas dat ik echt heel ziek was.”
Uitgeput Medicijnen kregen de ziekte niet onder controle en Daniëlle onderging veertien operaties in vier jaar tijd. Daarbij kreeg ze een stoma en daarna een rectumamputatie. “De mentale strijd was bijna nog zwaarder dan de lichamelijke. Toen ik in 2015 weer een operatie moest ondergaan, zat ik echt op mijn dieptepunt. Voor de operatie zei ik tegen de arts, dat als de operatie niet zou slagen, ik niet meer wakker wilde worden.” De operatie ging goed, maar er brak alsnog een zware tijd aan. “Ik ging overal vol voor: studie, werk, veel sporten. Mijn lijf was volledig uitgeput want ik luisterde niet naar de signalen. Eenmaal in therapie begon ik mezelf beter te begrijpen en schreef ik mijn hele verhaal op.” ››
‘Voor de operatie zei ik tegen de arts, dat als de operatie niet zou slagen, ik niet meer wakker wilde worden’
Ikazia Nieuws
15
