10 minute read
The Vibrant City .......................... Η Θεσσαλονίκη γνωρίζει τι σηµαίνει να κάνεις τη ζωή διασκέδαση και τη διασκέδαση ζωή
Μεγαλοπρεπή, επιβλητικά, ιερά, απόκοσμα. Τα Μετέωρα απέχουν δυόμισι ώρες από τη Θεσσαλονίκη και έτη φωτός από όσα έχεις δει μέχρι σήμερα. They are majestic, imposing, sacred, and eerie; two and a half hours from Thessaloniki, there is nothing quite like Meteora.
Text: Eleni Psyhouli
Advertisement
CLOSE TO HEAVEN
© YIANNIS GIANNELOS
When the monks were planning the building of the Monastery of the Holy Trinity, it took seventy years to haul the building material up to the location.
ΥΠΕΡΑΙΩΝΟΒΙΕΣ μονές σκαρφαλωμένες σε απότομα βράχια. Το υπερθέαμα που κόβει την ανάσα, μοιάζει με θαύμα: της φύσης ή του Θεού.
CENTURIES-OLD monasteries perched on steep cliffs: breathtaking miracles of human ingenuity coexisting with nature. GR Ο δρόμος ανηφορίζει πάνω από την Καλαμπάκα, στριφογυρίζοντας γύρω από το μυστήριο των βράχων. Τα αυτοκίνητα σταματούν σε κάθε χιλιόμετρο, συνεργεία από όλο τον κόσμο κινηματογραφούν και φωτογραφίζουν, κανείς δεν μιλά! «Δέος» είναι η μοναδική λέξη που μπορεί να χωρέσει την πρώτη επαφή με τα Μετέωρα. Βράχοι λείοι που υψώνονται κάθετα στον ουρανό, μοναστήρια κολλημένα στο χείλος του γκρεμού, καταπράσινη βλάστηση και κάτω, στο τέλος του χάους, ανάμεσα από τις επιβλητικές σιλουέτες, ο κάμπος σε αεροφωτογραφία. Ο καλύτερος τρόπος για να βιώσεις σε όλο της το μεγαλείο την εμπειρία, είναι να ακολουθήσεις τον δρόμο είτε με τα πόδια είτε με άλογο που θα νοικιάσεις στην Καλαμπάκα. Στον Καινοζωικό αιώνα, εξήντα εκατομμύρια χρόνια πριν, τούτος ο κάμπος ήταν μια απέραντη θάλασσα, ανάμεσα στον Όλυμπο και την Πίνδο. Στην Πλειόκαινο εποχή, ορμητικά ποτάμια συσσώρευσαν τεράστιους όγκους από κροκάλες που αναμείχθηκαν με μάγμα από το εσωτερικό της γης. Στη συνέχεια, η θάλασσα άρχισε να υποχωρεί μέσα από την κοιλάδα των Τεμπών προς το Αιγαίο. Οι ισχυροί άνεμοι και τα νερά της βροχής συνεχίζουν μέχρι σήμερα τη διαβρωτική τους γλυπτική και το έργο δεν έχει ακόμη τελειώσει. Κανείς δεν ξέρει πώς θα μοιάζουν αυτά τα βράχια σε χίλια χρόνια. Ένα τέτοιο τοπίο ευνοεί τον διαλογισμό, την περισυλλογή, την επαφή με το θείο. Κι αυτό ήταν προφανώς που έκανε τους περιπλανώμενους αναχωρητές του 9ου αιώνα να σταθούν στην περιοχή, εγκαινιάζοντας τον μοναχισμό των Μετεώρων. Στα μέσα του 13ου αιώνα, ο Όσιος Αθανάσιος οργάνωσε εδώ
EN From Kalampaka, the road winds upwards through the mystery of the rocks. Cars pull over along every kilometre to allow their occupants to film and photograph the land. Everyone is speechless, in awe of what they see. Stone spires rise to dizzying heights, their imposing silhouettes a striking contrast to the backdrop of verdant greenery. Monasteries cling to rocks overlooking precipitous voids. From these eyries on high, one has an eagle’s eye view of the plains of Thessaly and of all else that makes Meteora such a majestic place. You must see it to believe it. Ascend the paths on foot or by horseback.
Some 60 million years ago, in the Cenozoic era, Thessaly was a vast seabed extending from Mount Olympus to the Pindus mountains. In the Pliocene Epoch, torrents of rainfall forced massive volumes of stone from the mountainsides down into the sea, where they sank and mixed with magma from the earth’s core. Then the sea began to recede through the Vale of Tempe, down to what is today the Aegean. To this day, strong winds and rainfall continue their erosive sculpting, and their work is not yet over. No one knows what these rocks will look like a thousand years from now.
Such a landscape lends itself to meditation and contemplation, to communing with the divine. This is likely the reason why wandering anchorites decided to settle here in the 9th century, setting the locale’s monastic tradition in motion. In the
© YIANNIS GIANNELOS
ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ αναρρίχηση, προσευχή. Όποιος λόγος κι αν σε οδηγήσει στα Μετέωρα, θα νιώσεις πώς είναι να πιάνεις ουρανό.
HIKING, CLIMBING or prayer, no matter what has led you to Meteora, you will feel what it’s like to touch the sky.
GR την πρώτη μοναστική κοινότητα, με 14 μοναχούς, κάτω από συνθήκες σχεδόν υπεράνθρωπες. Για να χτιστεί η Μονή της Αγίας Τριάδας, χρειάστηκαν εβδομήντα ολόκληρα χρόνια μόνο και μόνο για να ανέβουν τα υλικά στην κορυφή και ύστερα να ξεκινήσει η κατασκευή. Η ακμή των Μετεώρων ολοκληρώθηκε τον 17ο αιώνα, τότε που η περιοχή μετρούσε 24 μοναστήρια. Σήμερα σώζονται μόνο έξι.
Mπορεί κανείς να τα επισκεφτεί μέσα από λαξευτά μονοπάτια και σκαλοπάτια, στενά και σκοτεινά, μαγικά περάσματα, που απαιτούν μια ελάχιστη άσκηση, έτη φωτός μακριά από τις επικίνδυνες αποστολές των πρώτων αναρριχητών. Πουθενά δεν θα συναντήσεις μοναχούς, καμία ένδειξη ότι ο τόπος κατοικείται από ανθρώπινα όντα. Διακριτικές ταμπέλες και μικροί φράχτες θα σε κρατήσουν μακριά από τα άδυτα της μοναστικής ζωής, που επιμένει να κινείται εντός των δικών της τειχών, πέρα από τα κοσμικά βλέμματα των επισκεπτών. Επιστρέφοντας, μέσα σου θα κατοικεί για καιρό η κατανυκτική σιωπή της απόδρασης από τα εγκόσμια, εκεί που κυριαρχεί ο άναρχος χρόνος. EN mid-13th century, Agios Athanasios and 14 monks organized the first monastic community in Meteora. It was a monumental effort that required acts of will on a superhuman level. In planning for the Monastery of the Holy Trinity, it took seventy years to haul the building material up to the location. Seven decades passed before a single stone was laid. Monastic Meteora reached its peak in the 17th century when no fewer than 24 monasteries were in the area. Only six remain.
Today, visitors can reach the monasteries by paths and steps carved into the rock. These are atmospheric passages that require minimal effort to ascend, which is a far cry from those perilous first ascents made by monks willing to attempt them. It’s unlikely that you will cross paths with a monk during your visit, nor see any sign of their habitation. Discreet signs and low fences ensure that the lives of the monastic residents in their sanctums are undisturbed and kept far from the gaze of worldly visitors. As you make your way back down to civilization, the deafening silence of this secular place will linger within you.
© YIANNIS GIANNELOS
T H E A BEAUTY BEAUX F U L L A R T 5 I M X S C I T Y
Text: Ioanna Vlachou, Photos: Perikles Merakos
Η τραγουδίστρια Ιωάννα Βλάχου μας συστήνει τη δική της Κέρκυρα. Singer Ioanna Vlachou introduces us to her Corfu.
ΣΤΑ ΚΑΝΤΟΥΝΙΑ της Παλιάς Πόλης, η καθημερινότητα έχει τους δικούς της ρυθμούς: ήρεμους, ανθρώπινους και… μουσικούς.
IN THE KANTOUNIA of the Old Town, everyday life has its own rhythms.
ΔΕΞΙΑ ΣΕΛΙΔΑ Το Μουσείο Ασιατικής Τέχνης στην Πλατεία Σπιανάδα και το Ποντικονήσι, μία ανάσα από το αεροδρόμιο.
RIGHT PAGE The Museum of Asian Art in Spianada Square and the Pontikonisi.
Η καθημερινότητα του κάθε Κερκυραίου είναι η βόλτα στην «πάνω πλατεία», την Πλατεία Σπιανάδα, μία από τις μεγαλύτερες πλατείες των Βαλκανίων, ακριβώς δίπλα στον πάντα γεμάτο με κόσμο πεζόδρομο του Λιστόν. Δεν υπάρχει μέρα που να μην περάσουμε από εκεί για να ανάψουμε το κερί μας στον Άγιο Σπυρίδωνα, την εκκλησία με το πυργοειδές καμπαναριό που ξεχωρίζει από τα στενά καντούνια. Επίσης, δεν λέγεσαι Κερκυραίος αν δεν ξεκινήσεις με πρωινό στο γαλακτοπωλείο του Περικλή Αλέξη. Το παραδοσιακό βούτυρο Κερκύρας που φτιάχνει, σε συνδυασμό με το φρέσκο ψωμί και το μέλι, είναι η μεγάλη μας αδυναμία και η δύναμή μας! Σουλατσάροντας στα καντούνια, τον δαιδαλώδη λαβύρινθο με τα εκπληκτικά κτίρια και τις απλωμένες από το ένα σπίτι στο άλλο μπουγάδες, θα συναντήσετε αμέτρητα καφέ, όπου μπορείτε να απολαύσετε τον καφέ σας ή την τζιτζιμπίρα σας (ανθρακούχο αναψυκτικό). Προτιμήστε κάποιο με λίγο κόσμο, ώστε να χαρείτε την πόλη υπό τον ήχο κάποιας μελωδίας. Όλο και κάποια φιλαρμονική θα κάνει πρόβα, όλο και κάποιος θα σιγοτραγουδά. Κέρκυρα χωρίς τραγούδι, δεν γίνεται.
Όσο βέβαιο είναι πως, όπου κι αν σταθείτε, θα ακούσετε μουσική (συνήθως κλα-
GR Every local’s daily routine includes a walk through Spianada Square. Located off of Liston, a crowded pedestrian street, the square is one of the largest in the Balkans. A day does not pass without lighting a candle in Agios Spyridon, a church with a castle-like belltower that rises above the neighbourhood of Kantounia. You can not be a Corfiot unless you begin the day with breakfast at Pericles Alexis, a dairy shop that makes its own butter. There are many cafés to enjoy coffee or ginger beer as you stroll through the streets: a labyrinth overhung with laundry from one house to another, some with lovely architecture. There are usually philharmonic groups rehearsing in the area and random voices that sing quietly. Choose somewhere less crowded to have refreshments and enjoy the background music. Corfu without music is unthinkable. While it is certain that, no matter where you are in Corfu, you will hear music, it is equally certain that you will find excellent cuisine. Ninos, a taverna, is the place for Corfiot sofrito (a Venetian beef-based recipe served with a starch). Voulisma, a patisserie, specialises in traditional Bolshevik desserts. Both estab-
ΕΝ
Η ΚEΝΤΡΙΚΗ πλατεία της Κέρκυρας, τόπος συνάντησης των κατοίκων και των επισκεπτών της.
THE CENTRAL square of Corfu, a meeting place for its residents and visitors alike.
σική ή jazz), άλλο τόσο βέβαιο είναι ότι στο νησί μας έχουμε εξαιρετική κουζίνα για όλα τα γούστα. Απολαύστε κερκυραϊκό σοφρίτο στην ταβέρνα του Νίνου και παραδοσιακό γλυκό μπολσεβίκου στο ζαχαροπλαστείο του Βουλισμά. Βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την ταβέρνα και κανείς δεν μπορεί να του αντισταθεί. Αν σας αρέσει το παγωτό, πρέπει να δοκιμάσετε τουλάχιστον μία μπάλα με γεύση κερκυραϊκής φράουλας ή κουμκουάτ. Για παραδοσιακό σουβλάκι κάντε μια στάση στου Μπούζη. Το μυστικό του είναι το χειροποίητο ζυμάρι της πίτας. Για παστιτσάδα πιάστε τραπέζι στην ταβέρνα Πέργκολα. Αν σας αρέσει το κρέας, πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσετε σοφρίτο και παστιτσάδα, αν προτιμάτε το ψάρι, δεν πρέπει να χάσετε το μπουρδέτο και το ψάρι bianco.
Μην παραλείψετε να κάνετε μία βόλτα στο Kανόνι για να φωτογραφίσετε το
GR lishments are located opposite the other, and both are irresistible. If you like ice cream, try strawberry and/or kumquat flavours. For traditional souvlaki, stop into Bouzi where they make pita from scratch. For dining, grab a table at the taverna, Pergola. If you’re hungry for meat, definitely try the Greek Sofrito (a dish consisting of tender cuts of beef or veal lightly dredged in flour, then slowly sautéed in a flavourful white wine sauce) or Pastitsada (a dish of chicken and pasta). Should you prefer fish, the Burdeto (from the Venetian ‘brodetto’, which means broth: fish cooked with onions and sweet and spicy peppers) and Bianco (fish cooked in a garlic-lemon sauce with potatoes and black pepper) are not to be missed. When exploring Kanoni, don’t forget to photograph Pontikonisi, a beautiful
ΕΝ
