Contact Februari 2015

Contact Het magazine van

AxionContinu

Nummer

1

jaargang 10|februari 2015

De Parkgraaf Alles in huis voor revalidatie

Nieuwe bestuurder:

Eliane Thewessen Prettig zelfstandig wonen

Samen in de Stad Bij AxionContinu

‘Wijkzuster’ nieuwe stijl Contact | jaargang 10 | februari 2015

1

Contact Het magazine van AxionContinu | Nummer 1 | jaargang 10 | februari 2015

3

4

Eliane Thewessen

De Parkgraaf

Nieuwe bestuurder AxionContinu

Alles in huis voor revalidatie

8

9

Samen in de stad Caravane d’Utrecht Helpt ouderen prettiger zelfstandig wonen

AxionContinu sluit culturele karavaan af

13

14

‘Wijkzuster’ nieuwe stijl

Gerestaureerd portret onthuld

Bij AxionContinu

Tijdens de 174e viering van De Wartburg

Verder in dit nummer Mijn verhaal ‘Het draait allemaal om mensen’ 6 Functie Centraal Receptioniste 10 Column Ernst Nordholt Dank je wel! 15

10 Functie Centraal

Kort Contact Berichten vanuit AxionContinu 16 CultuurContact Mind the Music! 18 Vrijwillig in beeld Peter van Ieperen 20

Eliane Thewessen Nieuwe bestuurder AxionContinu

Eliane Thewessen is met ingang van 1 mei de nieuwe bestuurder van AxionContinu.

Zij volgt Lex Roseboom op, die in juni met pensioen gaat.

E

liane Thewessen werkt nu nog als lid van de Raad van Bestuur van De Riethorst Stromenland, een zorgorganisatie voor ouderen in Brabant. Daarvoor maakte zij onderdeel uit van de Raad van Bestuur van het Groene Hart Ziekenhuis in Gouda. Zij heeft een achtergrond als arts-microbioloog.

Zij is verder lid van de Raad van Toezicht van het Bossche Jeroen Bosch Ziekenhuis en van de GGzE in Eindhoven. Ook is zij actief als bestuurslid van de Stichting STEM (Sterven op de Eigen Manier) en is zij betrokken bij de NIAZ (Nederlands Instituut voor Accreditatie in de Zorg), dat zich bezighoudt met de kwaliteit in de zorg.

Lex Roseboom heeft afgelopen najaar bekend gemaakt dat hij met pensioen gaat. Zo had AxionContinu voldoende tijd om een opvolger te zoeken. Als de nieuwe bestuurder begint, is de transitie als gevolg van de veranderingen in de zorg bij AxionContinu grotendeels achter de rug.

De Raad van Toezicht heeft de nieuwe bestuurder benoemd. Voorzitter René Paas: "We benoemen met Contact | jaargang 10 | februari 2015

Eliane Thewessen een ervaren en gedreven zorgbestuurder, die een heldere visie op de zorg verbindt met een aangename persoonlijkheid. We zullen haar kwaliteiten hard nodig hebben in de snel veranderende omgeving waarin AxionContinu zich bevindt.

De Raad van Toezicht heeft grote waardering voor het werk dat Lex Roseboom heeft verricht en er is ons veel aan gelegen om na zijn pensioen met ambitie de toekomst verder vorm te geven. De benoeming van Eliane Thewessen is daarvoor een belangrijke stap."

Voorzitter Raad van Toezicht René Paans:

“Met Eliane Thewessen benoemen we een ervaren en gedreven zorgbestuurder” Eliane Thewessen gaat tijdens haar introductieperiode bij AxionContinu kennismaken met medewerkers en bewoners. Lex Roseboom neemt op donderdag 18 juni afscheid van de organisatie. (BS)

3

De Parkgraaf is het nieuwe revalidatiecentrum van AxionContinu, gevestigd in het gebouw waar voorheen de verpleegafdelingen van Albert van Koningsburgen waren.

De locatie krijgt op dit

De Parkgraaf

moment een make-over.

W

aar de huiskamers van de verpleegafdelingen waren, staan inmiddels fitnessapparaten. “De sfeer van wonen moet er uit,” zegt manager van De Parkgraaf Arthur Boumann. “Bij revalidatie is het niet de bedoeling dat je hier maanden blijft.”

De ‘hoven’ van Albert van Koningsbruggen worden derhalve weer ‘etages’ genoemd. Op iedere etage is plaats voor dertig revalidanten. Inclusief de begane grond komen er vier afdelingen voor respectievelijk mensen met ademhalingsproblemen (COPD), hersenletsel (CVA), mobiliteitsbeperkingen (orthopedie) en mensen met andere aandoeningen. Op deze laatste afdeling is ook plek voor mensen van wie de revalidatie is afgerond, maar die nog niet direct naar huis of een verpleeghuis kunnen. “Het is de bedoeling dat we per jaar zo’n duizend revalidanten helpen,” zegt Boumann. “Dus de doorstroom zal groot zijn.”

Alles in het nieuwe centrum is gericht op revalidatie.

De maaltijden in het restaurant worden bijvoorbeeld niet op tafel gezet, maar de mensen moeten zelf hun eten ophalen bij het buffet. “Er zijn geen welzijnsactiviteiten om te verpozen, de activiteiten staan in dienst van het herstel en zijn een onderdeel van de behandeling. Een creatieve bezigheid kan de fijne motoriek verbeteren.”

Boumann vertelt dat hij laatst van een medewerker hoorde dat er echt wat aan het veranderen is. “In een woonzorgcentrum draait alles om welbevinden. Niet dat het in De Parkgraaf onprettig is. De ruimtes krijgen warme kleuren en het interieur straalt positieve luxe uit. Onze medewerkers zijn uiterst vriendelijk.

Maar ze zijn ervan doordrongen dat ze iemand meer

4

alles in huis helpen door zijn rolstoel niet voort te duwen. Een revalidant heeft meer baat bij zichzelf voortbewegen.”

Goede naam De Parkgraaf is ontstaan door alle revalidatieafdelingen binnen AxionContinu samen te voegen. “Daardoor is onze expertise op één plek samengebald,” verduidelijkt Arthur Boumann. “In combinatie met de uitstekende faciliteiten kunnen we revalidatiezorg van de hoogste kwaliteit bieden. En door het grote aantal revalidaties wordt de kwaliteit extra gewaarborgd.”

Zorgverzekeraars gaan er steeds meer vanuit dat een therapie of ingreep beter kan worden verricht door een instelling die dat vaker doet. Ze vereisen straks een minimum aantal verrichtingen.

“We hebben heel goede contacten met ziekenhuizen in de regio, zoals het Universitair Medisch

Johanna Vos en Arthur Boumann

Arthur Boumann:

“Door het grote aantal revalidaties wordt de kwaliteit extra gewaarborgd”

“Een revalidant heeft meer baat bij zichzelf voortbewegen”

voor revalidatie Centrum Utrecht, het St. Antonius Ziekenhuis en het Diakonessenhuis, en met revalidatiecentrum De Hoogstraat. We helpen elkaar over en weer met de uitwisseling van expertise. Met name op de gebieden CVA en COPD hebben we een uitstekende naam opgebouwd. Uit onderzoek is gebleken dat onze benadering van COPD-revalidanten zeer duurzaam is. Die aanpak is niet alleen gericht op fysieke verbetering, maar leert hen bijvoorbeeld ook de dag goed in te delen, zodat iemand niet ’s ochtends te veel doet en de rest van de dag op apegapen ligt. Dat is belangrijk om te voorkomen dat mensen een terugval krijgen.”

Korte lijnen Revalidatiezorg is teamwerk. Er zijn veel disciplines bij betrokken: een arts, een fysiotherapeut, een diëtist, een ergotherapeut, soms een psycholoog, een logopedist en de zorg natuurlijk. “We zijn voortdurend bezig met overleg en afstemming,” zegt Johanna Vos, verpleegkundig manager van de afdeling orthopedie. “Als een revalidant bij ons binnenkomt, ligt er binnen 24 uur een zorgplan, waarin staat omschreven wat het revalidatiedoel is en hoe dat bereikt kan worden. Er wordt ook direct een bewegingsprotocol vastgesteld waarin staat welke bewegingen iemand nog wel kan maken en wat moet worden vermeden. De revalidatie begint al bij het wassen en aankleden.”

“In het zorgplan staat ook een streefdatum voor ontslag,” vult Arthur Boumann aan. “Van veel aandoeningen kunnen we vrij goed inschatten hoe de revalidatie zal verlopen, maar gedurende het traject houden we de vinger natuurlijk aan de pols. Het kan nodig zijn een bepaalde theContact | jaargang 10 | februari 2015

rapie te versterken of juist wat gas terug te nemen.

Maar de behandelingen zijn intensief omdat we in korte tijd veel willen bereiken. Voor een efficiënte afstemming van de therapie hebben we speciale planners in dienst.”

Vos: “We betrekken ook de familie bij de revalidatie. We houden ze op de hoogte van wat we doen, waarom we het doen en hoe het herstel verloopt.

Door open en eerlijk te communiceren voorkom je dat de verwachtingen over het herstel uiteen gaan lopen, met frustratie als gevolg.”

Johanna Vos:

“Als een revalidant bij ons binnenkomt ligt er binnen 24 uur een zorgplan” Uiteindelijk gaat de revalidant naar huis. “Maar,” zegt Boumann, “de revalidatie is niet voorbij met het tekenen van het ontslagformulier. Mensen komen meestal bij ons vanuit het ziekenhuis en wij zorgen ervoor dat ze verder kunnen. Zeventig procent van de ouderen woont alleen thuis, dus is er vaak ondersteuning nodig bij het regelen van aanvullende zorg of het laten uitvoeren van aanpassingen in de woning.

We hebben nauw contact met de partners die het stokje van ons overnemen, huisartsen, mantelzorgers, gemeente, wijkverpleging en in sommige gevallen verpleeghuizen.” Dan heeft De Parkgraaf ook veel profijt van de positie binnen AxionContinu. Vos: “Er lopen korte lijntjes naar onze thuiszorg en intramurale zorg, de andere takken van AxionContinu.” (LN)

5

Kent u of bent u ook zo’n bewoner met een bijzonder verhaal?

Mail de redactie van ContACt en misschien staat uw verhaal de volgende keer hier. communicatie@axioncontinu.nl

Spiritualiteit heeft altijd een grote rol gespeeld in het leven van Gosse Petersen. “Geloof, creativiteit, kunst, meditatie... het draait allemaal om mensen.” Gosse Petersen werkte meer dan dertig jaar als docent aan de Grafische School in Utrecht, maakte de woelige jaren zestig mee en genoot van alle kansen op zelfontplooiing die dat decennium bood.

‘Het draait allemaal om mensen’ De hang naar het spirituele was er al vroeg in het leven van Gosse. “Mijn ouders stuurden me op mijn dertiende naar catechisatie bij de Remonstrantse Broederschap. In principe voor een jaar, maar ik zou negen jaar lang blijven gaan. Tijdens en ook na de oorlog had ik behoefte aan het houvast dat de religie mij bood. Na negen jaar vroeg de dominee of ik belijdenis wilde doen.

Ik was toen 22 jaar en wilde nog niet kiezen, ik vond zelf dat ik eerst wat meer levenservaring moest opdoen.”

Razzia’s Gosse was dertien jaar oud toen de oorlog uitbrak. Hij woonde toen in Zaandam en was destijds al vijf keer verhuisd. “Ik ben echt een zwerver.

Dat begon al in mijn jeugd: ik ben in 1927 geboren in Landsmeer, maar toen ik een paar maanden oud was, stopte mijn vader me in zijn rugzak en fietste naar Zaandam. Ik ben in mijn leven dertien keer verhuisd.”

Toen de oorlog op z’n einde liep, woonde het gezin in de Utrechtse Cremerstraat. Gosse werd opgeroepen voor de Arbeidsdienst. “Ik ging niet en heb drie razzia’s meegemaakt. De eerste keer verschool ik me in een ruimte onder het gasfornuis - ik paste er net in - en omdat mijn moeder de keuken vol natte was had gehangen, zochten de Duitsers niet verder. De tweede keer verborg ik me in de kruipruimte onder het huis. Zó goed, dat het me moeite

6

kostte de weg terug te vinden. Tijdens de derde razzia verschool ik me niet eens meer. Ik lag ziek van angst op bed, onder de dekens, bibberend in mijn winterjas. Ik was kapot toen de oorlog eenmaal was afgelopen.”

Gosse doorliep de HBS, maar wist niet wat hij daarna wilde doen. “Ik kon aardig schrijven en tekenen, maar een journalistenschool was er nog niet.

Met een opleiding aan een kunstacademie kon je geen droog brood verdienen, vonden mijn ouders. Toen hoorde ik over de grafische school. Ik dacht: zo blijf ik in elk geval dicht bij het vuur.”

Na een stage in Mijdrecht, waar hij leerde offsetdrukken, ging hij aan de slag voor drukkerij Roelants in Schiedam, die een groot aantal tijdschriften drukte. “Ik verzorgde de lay-out en leerde allerlei journalisten kennen. In de avonduren volgde ik een opleiding aan de ABK, de kunstacademie in Den Haag. Omdat ik altijd zat te krabbelen op de proeven, mezelf vragen stelde over compositie en lettertypes, vroeg men soms of het onderwijs niets voor mij zou zijn. En, alsof het zo moest zijn, werd ik in 1953 gevraagd les te komen geven aan het Grafisch Lyceum in Utrecht.”

Het echtpaar kreeg twee kinderen en twee kleinkinderen. Na het overlijden van Tine in 2006 had Gosse meer behoefte aan houvast; hij bezocht regelmatig diensten in de Nicolaaskerk in Amsterdam. “Op een gegeven moment ben ik bij het verlaten van de kerk gevallen. Daarna liep ik moeilijk, ik bleek stenose te hebben, een vernauwing van het wervelkanaal. Niet veel later struikelde ik bij mijn huis en brak mijn rechterbeen.” Zo kwam hij voor revalidatie bij AxionContinu terecht.

Inmiddels bewoont hij een serviceappartement in De Wartburg.

Gosse is zijn leven lang blijven tekenen, honderden boeken vol schetsen, vrijwel altijd van mensen. Veel tekeningen zijn gemaakt tijdens reizen door Frankrijk, Italië en Griekenland.

De tekeningen vult hij aan met eigen teksten, vaak humoristisch, en maakt voor het geheel een grafisch ontwerp op zijn iMac. “Ik heb altijd interesse in mensen gehad. Het is allemaal één blok: spiritualiteit, geloof, creativiteit, kunst, meditatie en lichamelijk welzijn.

Het draait allemaal om mensen.” (KM)

Zenmeditatie “Ik vroeg me tijdens het lesgeven af wat ik aan al die jaren praktijkervaring had. Er was geen opleiding die zowel aandacht besteedde aan het ontwerpen, als aan de druktechniek. Daarvoor heb ik toen een leergang opgezet, de Esthetisch Technische studierichting.

Het was een groot succes: andere grafische scholen namen het idee over en ook kunstacademies toonden interesse. Zo ben ik aan de academies in Leeuwarden, Groningen en Rotterdam verbonden geweest, om in deeltijd een soortgelijk lesprogramma op te starten.”

Tijdens zijn periode bij de Rotterdamse academie kreeg hij de kans een jaar lang een studie te volgen. “Ik koos voor psychologie, ook al door mijn Contact | jaargang 10 | februari 2015

interesse in mensen. Maar ik vond het te veel praten óver mensen. Daarom switchte ik naar een opleiding tot trainer, dat was praktischer en bruikbaarder in het onderwijs zoals ik het gaf.”

Op het Grafisch Lyceum en op de kunstacademies kwam Gosse in contact met ontwerpers als Willem Sandberg, Wim Crouwel en fotografen als Aart Klein en Ata Kando. Ook leerde hij er Maarten Houtman kennen. “Die laatste was bovendien een zenmeester; hij gaf lessen zenmeditatie in voormalige kloosters, waarvan ik er een aantal heb gevolgd. Ik kwam in die tijd ook vaak in De Kosmos, een spiritueel centrum in Amsterdam. Samen met mijn vrouw, Tine Kuiper, volgde ik een cursus Reiki. Ik mediteer overigens nog steeds; ik heb dat ook nooit gezien als iets wat botst met het geloof.”

7

Samen in de Stad helpt ouderen prettig zelfstandig wonen Het sociale netwerk voor ouderen SamenHoograven is zo succesvol, dat het onder de noemer Samen in de Stad navolging krijgt in

Het hoeft helemaal niet zo ingewikkeld te zijn of veel tijd te kosten, zegt Ingrid. “Eens een boodschap doen voor iemand of samen ergens koffiedrinken is al fijn.”

acht andere Utrechtse wijken. AxionContinu gaat deze netwerken opzetten en begeleiden, in samenwerking met U Centraal. De gemeente Utrecht, sinds 1 januari verantwoordelijk voor de ondersteuning van kwetsbare inwoners, subsidieert het project.

Ingrid Bulsink, projectleider namens AxionContinu, gaat samen met Jenny Westrik van U Centraal de netwerken ‘uitrollen’ over de stad. Dat is nodig, vinden zij, want ouderen blijven als gevolg van de veranderingen in de zorg langer thuis wonen en kunnen minder gemakkelijk een beroep doen op professionele hulp en ondersteuning. Het samen gezellig hebben én elkaar ondersteunen wordt daarom steeds belangrijker.

Netwerk vergroten In 2013 is AxionContinu met SamenHoograven begonnen, om ouderen in staat te stellen daadwerkelijk zelfstandig te blijven wonen. Zo’n veertig organisaties doen mee in Hoograven. Zij zorgen voor een gericht en laagdrempelig aanbod voor senioren in de wijk. Zo zijn er bijvoorbeeld koffie-ochtenden in de bibliotheek en lezen ouderen kinderen voor op een basisschool. Senioren vergroten zo hun netwerk en actieve wijkbewoners kunnen iets betekenen voor de meer kwetsbare ouderen. Op deze manier vinden ontmoetingen plaats.

Eigen karakter Samen in de Stad krijgt netwerken zoals SamenHoograven in de wijken Noordoost, Overvecht, Zuilen, Ondiep/Pijlsweerd, Leidsche Rijn, Kanaleneiland, Transwijk en Rivieren-/Dichterswijk. Ingrid en Jenny gaan de netwerken in de wijken opzetten en begeleiden. De ervaringen van SamenHoograven zijn daarbij belangrijk. De ‘sociaal-makel organisaties’ Wijk&Co, Me’kaar, DOENJA Dienstverlening en Vooruit zorgen voor de uitvoering in de wijken en leveren de ondersteuning.

Elke wijk krijgt een eigen Samennaam. “Omdat geen enkele buurt of wijk gelijk is, krijgt elke ‘Samen’ een eigen karakter,” zegt Ingrid. SamenOvervecht en SamenKanaleneiland zijn inmiddels begonnen.

Zo zijn er straks in bijna alle wijken in Utrecht mogelijkheden voor senioren om een eigen netwerk op te bouwen of uit te breiden en het samen gezellig te hebben. Langer zelfstandig blijven wonen wordt voor ouderen zo gemakkelijker en prettiger. (BS)

Ingrid Bulsink en Jenny Westrik

8

Utrecht kleurt de eerste vijf dagen van juli geel, als de Tour de France van start gaat. Aan de vooravond van de officiële start zal een bonte karavaan door de stad trekken: Le Caravane d’Utrecht, een cultureel alternatief op de commerciële karavaan die voorafgaat aan de echte tourstart.

AxionContinu is gevraagd het laatste segment van deze karavaan in te vullen.

AxionContinu sluit culturele karavaan Tour de France af

Caravane d‘Utrecht Het thema van de Caravane d’Utrecht is de levensloop van de mens in relatie tot zijn fiets. Het begin van de optocht bestaat dan ook uit 102 peuters - de Tour de France bestaat dit jaar 102 jaar - op driewielers, loopfietsjes en fietsjes met zijwielen. Daarna komen fietsers uit alle levensfasen aan bod, afgewisseld met muziek en kunstzinnige installaties.

Voor de afsluiting van de Caravane d’Utrecht is AxionContinu benaderd.

Het is de bedoeling dat een peloton van 102 senioren op duofietsen, rolstoelen en scootmobiels de staart van de optocht zal vormen. “De precieze invulling is nog niet rond, maar AxionContinu zal zeker aanwezig zijn met een corso-achtige wagen, zodat bewoners die niet meer in staat zijn het hele parcours af te leggen, toch mee kunnen doen aan de parade,” zegt Marjolein van der Contact | jaargang 10 | februari 2015

Meer namens de werkgroep Tour de France. De Caravane d’Utrecht gaat van start in het Wilhelminapark; het eindpunt is het Jaarbeursplein.

Bikerepairshop In de honderd dagen vóór de tourstart vinden er binnen AxionContinu ook allerlei activiteiten plaats die een link hebben met de wielerronde. Zo is er een project waarin Utrechters worden geportretteerd met hun fiets; de teksten en foto’s daarvan verschijnen op de website tourdefranceutrecht.com.

Hiervoor is al een handvol bewoners van AxionContinu benaderd. In De Bijnkershoek wordt dit voorjaar het Repair Café eenmalig omgedoopt tot ‘bikerepairshop’. “Het is de bedoeling dat kinderen uit de wijk er leren hoe ze hun eigen fiets kunnen repareren. Ze krijgen dan bijvoorbeeld een ‘bandenplakcertificaat’, als het ze gelukt is hun band te plakken,” zegt Marjolein. Voor de bikerepairshop zijn nog mensen nodig die enige ervaring in de fietstechniek hebben.

Bewoners die het leuk vinden om een deel van het parcours van deze eerste touretappe op een duofiets te rijden, worden ook op hun wenken

bediend. Dit voorjaar organiseert AxionContinu een fietstocht langs de route met een tiental duofietsen.

Oud-profwielrenner Bart Voskamp is gevraagd om het startsein daarvoor te geven. (KM)

9

“Goedemorgen, met AxionContinu regio Lekstreek. U spreekt met Frieda van Schaik.” De telefoon gaat voortdurend over, terwijl ik naast Frieda van Schaik op haar werkplek in Isselwaerde, IJsselstein zit. De receptioniste is de eerste die je ziet als je het gebouw binnenkomt. Ze is alert en houdt van achter haar glazen schuifvenster alles in de gaten op deze druilerige ochtend. Er worden pakjes afgeleverd, de liftmonteur moet een sleutel krijgen, familieleden vragen om post en onderwijl is ook het busje gearriveerd met de cliënten van de dagopvang. Ze wuiven naar de receptioniste, die hartelijk terug zwaait. “Altijd even groeten,” zegt ze.

“Dat is belangrijk.”

Hoe lang ben je al receptioniste?

“Sinds 1 januari 2011. Daarvoor deed ik de administratie van het bedrijf dat ik samen met mijn ex-man had. Dat liep op een gegeven moment spaak en toen moest ik ander werk zoeken.

Ik was bereid alles aan te pakken en ben bij AxionContinu gekomen als schoonmaakster in Mariënstein.

Toen de kans kwam om op deze functie te solliciteren, heb ik die met beide handen aangegrepen. Ik vind het heel fijn om contact te hebben met mensen en ik was al gewend nauwgezet te werken. Dit is echt mijn plekje, ik werk hier twintig uur in de week. Daarnaast ben ik nog voor een paar uur gastvrouw op de woningen.

Dan verzorg ik het ontbijt, de koffie en dat soort zaken. Het is een mooie combinatie omdat ik zo de bewoners beter leer kennen.”

Wat zijn de belangrijkste werkzaamheden?

“Het beantwoorden van de telefoon staat bovenaan. Die mag nooit onbemand zijn. We krijgen hier niet alleen telefoontjes voor Isselwaerde, maar ’s morgens ook voor De Schutse in Lopik, en ’s middags voor Mariënstein. Soms ook tussendoor als de receptioniste daar met pauze gaat. Als ik de telefoon opneem, is het belangrijk om door te vragen. Wie wil iemand spreken en waarom? Niemand schiet er iets mee op om niet de juiste persoon aan de lijn te krijgen. En medewerkers moet je niet lastigvallen met onnodige telefoontjes. Hier bij de ingang ben ik natuurlijk ook een soort sluiswachter. Er zijn dubbele deuren.

Het huis is van de bewoners, maar ze mogen nooit alleen naar buiten. En ik sta bezoekers te woord.”

Hoe ziet je dag eruit?

“De dag begint om half negen met het van de nachtstand halen van de buitendeur. Vanaf dat moment kan iedereen naar binnen zonder aan te bellen. En dan ontwikkelt de dag zich als vanzelf met telefoontjes, bezoekers, leveranciers, post, enzovoort. Soms heb ik minuten lang niks te doen, en dan zijn er ineens weer vijf dingen

Functie: Receptionist Functiedoel: Is verantwoordelijk voor (een optimale) bereikbaarheid van de locatie(s). Draagt zorg voor het welzijn van de cliënten die aan de receptie komen conform de visie van de organisatie. Benodigde opleiding: Kennis op Vmbo-niveau.

Heeft inzicht in de interne organisatie om juist te kunnen doorverwijzen. Kennis van het gebruik en toepassing van de computer.

Aantal: 51, waarvan 44 vrouwen en 7 mannen Aantal fte: 14,89

10

AxionContinu heeft 2.200 medewerkers en circa 140 verschillende functies.

Bij sommige functies denkt iedereen zich een voorstelling te kunnen maken.

Andere functies zijn onbekend.

Functie In deze rubriek iedere keer een andere functie in de schijnwerpers.

Deze keer:

tegelijk. Het is zaak niet in de stress te raken. Ik vind het een baan uit duizenden en voel me de spil in het raderwerk. Om vijf uur zit de werkdag erop.”

Wat waardeer je het meest in je werk?

“Het contact met alle mensen.

Medewerkers, cliënten, familie. De bewoners komen hier geregeld langs voor een praatje. Dan vragen ze of ik nog naar buiten moet voor een boodschap en dan willen ze graag mee. Dat kan natuurlijk niet, maar ik kap het gesprek nooit af. Iedere medewerker is ervan doordrongen dat Isselwaerde thuis is voor de bewoners. Zij moeten zich prettig voelen. Dementie is een wonderlijke aandoening, die voor iedereen anders uitpakt. Het is belangrijk dat je ieder in zijn waarde laat. Niets is lastig.

Maar het is moeilijk dat mensen hier sterven en je dus geregeld te maken krijgt met verdriet.” Terwijl ze dat zegt neemt een man, wiens vrouw een paar dagen geleden is begraven, afscheid.

We bewaren haar post nog een paar weken, informeert ze hem. “Zo komen ze altijd nog een tijd langs.” (LN)

Receptioniste

Frieda van Schaik

11

‘Wijkzuster’ nieuwe stijl bij AxionContinu

Het is een grauwe en glibberige winterochtend, met hagelstenen die dansen op het asfalt.

Behoedzaam stuurt wijkverpleegkundige Natasja Cassin de dienstauto door de straten van IJsselstein. We zijn op weg naar mevrouw Heida, een cliënte van de Thuiszorg. “Mijn functie heeft veel meer inhoud gekregen,” zegt Natasja. “Maar het voelt ook als een zware verantwoordelijkheid, want ik ben degene die bepaalt hoeveel zorg iemand krijgt.”

N

astasja is een voorbeeld van de ‘wijkzuster’ nieuwe stijl bij AxionContinu, de wijkverpleegkundige die niet alleen zorg verleent, maar die ook coördineert en indicaties mag stellen.

Ouderen moeten langer thuis blijven wonen en daar wordt de thuiszorg ook op aangepast. Met de invoering van het nieuwe stelsel wordt thuiszorg bovendien niet langer vanuit de AWBZ vergoed, maar vanuit de Zorgverzekeringswet. Met een limiet weliswaar: in 2015 mag het budget van 2014 niet worden overschreden.

Maar met een groeiend aantal ouderen is het een uitdaging binnen hetzelfde budget toch iedereen goede zorg te kunnen leveren. Overigens heeft deze vorm van thuiszorg bij de zorgverzekeraars ook een nieuwe naam gekregen: het heet nu ‘wijkverpleging’.

‘Mijn huis, mijn zorg’ Mevrouw Heida schuifelt met haar rollator door het huis. Ze kan zichzelf niet meer douchen of aankleden; ook heeft ze moeite haar steunkousen aan te trekken. Ze krijgt al drie

12

jaar thuiszorg van AxionContinu, aangevuld met huishoudelijke hulp.

“Ik ben zeer tevreden over de zorg die ik krijg. Over het algemeen kan ik het prima vinden met die jongens en meisjes,” zegt mevrouw Heida. Maar kritisch durft de 92-jarige ook te zijn.

“Soms is de klik er gewoon niet.

Gewassen worden, daarbij gaat het om intieme privacy. Het is heel belangrijk dat de thuiszorgmedewerkers de goede intentie hebben. Ze komen in mijn huis, dus wil ik ook op mijn manier geholpen worden.”

Regie “In IJsselstein is altijd ruim zorg verleend, maar nu kijken we meer naar wat een cliënt nog zelf kan. Dat is niet per definitie iets slechts, want

Mevrouw Heida:

“Ze komen in mijn huis, dus wil ik op mijn manier geholpen worden”

mensen houden veel meer de regie over hun eigen leven,” zegt Natasja. De rol van wijkverpleegkundige is door de nieuwe regels wel veel zwaarder geworden. Samen met de cliënt bepaalt de wijkverpleegkundige hoeveel zorg nodig is, wanneer en door wie die wordt geleverd. De wijkverpleegkundige fungeert in zekere zin ook als regisseur en kijkt wat mantelzorgers eventueel aan zorg kunnen overnemen. Als die er niet zijn, kunnen instanties van buitenaf hulp bieden. “Cliënten weten ook dat wij niet meer alles voor hen kunnen doen, ze staan meer open voor hulp van buiten. In IJsselstein is er bijvoorbeeld de Stichting Pulse, een vrijwilligersorganisatie met mensen die kunnen helpen bij de financiën, boodschappen kunnen doen, of gewoon langs willen komen voor een praatje of om samen een wandeling te maken.”

Overstap Natasja werkte vijftien jaar in de farmaceutische industrie en maakte vorig jaar de overstap naar de ouderenzorg. “Heel simpel: ik wilde weer met mensen werken, dat is het mooie van dit vak. Het werk is ook interessanter geworden. We hebben een goed team, onderling praten we veel over zorginhoudelijke kwesties.

We toetsen elkaar ook, want het is allemaal nog nieuw. Dat geeft wel extra steun.”(KM)

Snel gegroeid “We zijn vorig jaar heel snel gegroeid,” zegt Miriam Dwarswaard, manager Thuiszorg voor de Lekstreek. “We hebben zelfs teams moeten splitsen om de kleinschaligheid te kunnen waarborgen. We willen een beperkt aantal medewerkers voor een beperkt aantal cliënten.”

Dwarswaard. “Zelfredzaamheid is de rode draad bij onze inzet. Wat kan de cliënt nog zelf? Kan hij het nog léren zelf te doen? Zo niet, is hij gebaat bij een hulpmiddel?” Zo zijn er simpele hulpmiddelen, zoals een apparaat dat het gemakkelijker maakt zelf steunkousen aan te trekken.

Langer thuis In de Lekstreek zijn nu vier teams werkzaam, elk bestaande uit twaalf tot vijftien medewerkers, voor vijftig cliënten. Twee teams leveren zorg in de serviceappartementen bij Mariënstein, één team is actief in de wijken en één team levert zorg in Lopik. “We zijn niet alleen in aantal gegroeid; in de teams werken ook meer verpleegkundigen dan vroeger.

Dat moet ook wel: mensen moeten langer thuis blijven wonen, dus wordt de zorg die je daar verleent ook steeds zwaarder.”

Beeldzorg Maar ook beeldzorg speelt een grote rol. Cliënten kunnen een iPad krijgen om via een videoverbinding contact met een verzorgende of verpleegkundige te hebben. “Voor de zaken die je zonder handen kunt afhandelen, is dat een uitkomst.” Er zijn in de Lekstreek nu twintig cliënten die beeldzorg ontvangen. Voor heel AxionContinu ligt dat aantal op vijftig. De bedoeling is dat aantal dit jaar te verdubbelen.

Scholing Om de medewerkers goed beslagen ten ijs te laten komen, heeft de nodige scholing plaatsgevonden.

De wijkverpleegkundigen kregen een driedaagse cursus over ‘het nieuwe indiceren’. Alle thuiszorgmedewerkers kregen een tweedaagse cursus onder het motto: ‘van zorgen vóór naar zorgen dát’. “Er is een omslag in denken nodig,” zegt Miriam Contact | jaargang 10 | februari 2015

Unieke positie “AxionContinu heeft een unieke positie, want we zijn in staat werkelijk ketenzorg te bieden,” zegt Miriam.

“We leveren huishoudelijke hulp en thuiszorg, er is een casemanager dementie en er zijn divisies voor opname of revalidatie. De uitdaging is om zo goed mogelijk samen te werken. Die ketenzorg, daarin is AxionContinu echt onderscheidend.”

13

Voor de restauratie

Na de restauratie

Gerestaureerd portret onthuld Warm vlees, grauwe erwten en rijst: zo wordt jaarlijks in januari het bestaan van woonzorgcentrum De Wartburg gevierd. Dit jaar - voor de 174-ste keer kreeg de gezamenlijke maaltijd een feestelijk tintje door de onthulling van het gerestaureerde schilderij van dominee Zimmerman, de oprichter van het ‘huis voor weeskinderen en ouden van dagen’.

Ds. Johannes Decker Zimmerman

14

D

ominee Johannes Decker Zimmerman was een veelzijdig man. Hij was niet alleen predikant van de Utrechtse Lutherse gemeente, maar ook dichter, schrijver en eigenaar van een boekhandel. Het was een langgekoesterde wens van Zimmerman om een opvanghuis op Lutherse grondslag voor ‘weeskinderen en ouden van dagen’ te stichten.

De predikant was een enthousiast en doortastend fondsenwerver en wist dankzij de gulle giften van vele prominenten uit de stad, maar ook van Koning Willem I, in 1840 een bedrag van 27 duizend gulden bijeen te schrapen. Dat was echter niet genoeg.

Toen verscheen evenwel de heer Van Dorsselen op het toneel. Deze suikerfabrikant kocht een pand aan het Domplein en schonk dat aan de Lutherse gemeente. Op zondag 16 maart 1842 werd het ‘huis voor wezen en ouden

van dagen’ aan het Domplein feestelijk geopend. Het was overigens Van Dorsselen die bedong dat het bestaan van De Wartburg jaarlijks op 10 januari gevierd moest worden met warm vlees, grauwe erwten en rijst.

“Zimmerman was een buitengewoon man, die zich verbond met de sociaal zwakkeren in de samenleving,” zei bestuurder Lex Roseboom tijdens de viering. “Het lukte hem destijds om overal geld vandaan te slepen. Eigenlijk is er niet zoveel veranderd, want ook tegenwoordig hebben we mensen met goede ideeën nodig én mensen die voor geld kunnen zorgen.”

Slechte staat Het portret van Zimmerman hing jarenlang in het trappenhuis van De Wartburg. Zonlicht en tocht hadden vrij spel, waardoor het schilderij ernstig beschadigd raakte. Twee jaar geleden

Ernst Nordholt heeft multiple sclerose en woont in De Ingelanden. Meer columns van hem zijn te lezen op www.eenkleinbestaan.blogspot.nl en op de site van De Telegraaf, onder Gezondheid.

werd besloten het schilderij te laten restaureren. De restauratie, waaraan anderhalf jaar lang is gewerkt, is betaald door de Oudendal Stichting.

“Het schilderij verkeerde in een onvoorstelbaar slechte staat,” vertelt restauratrice Rose Overmans. “Ik heb er oneindig veel uren aan gewerkt.

Er liep een kruis over het werk waar vrijwel alle verf verdwenen was; ook was de helft van het gezicht verloren gegaan.”

Oor teruggevonden Rose Overmans stuitte tijdens het restaureren ook op details die tijdens een eerdere restauratie verloren waren gegaan. “De plooitjes in de stof van Zimmermans jas kwamen tevoorschijn en ook zijn linkeroor bleek nog onder een overschildering schuil te gaan.”

Door de verf laagje voor laagje te verwijderen kwamen zulke oorspronkelijke details aan het licht. Een moeilijkheid bij de restauratie was dat er geen documentatie of beeldmateriaal van het oorspronkelijke schilderij beschikbaar was. Ook is onbekend wie het werk schilderde. “Elke periode kent zijn eigen technieken voor het restaureren,” vertelt Overmans, die in het Italiaanse Florence leerde restaureren en het vak al 26 jaar uitoefent. “Je hebt te maken met voortschrijdend inzicht. Ná ons komen nog betere restaurateurs. Je probeert dus altijd ‘reversibel’ te werken, zodat het later mogelijk is om naar het origineel terug te keren.” (KM)

Contact | jaargang 10 | februari 2015

Dank je wel!

Ik ben niet zo’n boekenlezer, meer een tijdschriftenjunk. Ik kreeg een aantal weken geleden echter een boek ter hand gesteld door een collega wiens echtgenote hier in dit verpleeghuis verblijft. Zij lijdt aan Parkinson en Lewy-body-dementie. Hij is haar mantelzorger en lijdt met haar mee.

Het is een kroniek van een langzaam aftakelende echtgenote. Niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk. Ik zie Johan Carbo en zijn vrouw Ellen haast elke dag in het grand café van De Ingelanden. Hij komt elke dag en overnacht hier ook af en toe. Hij is mantelzorger pur sang en weet in het boek Bedankt voor je liefde haarscherp aan te geven waar je als mantelzorger dag in dag uit mee wordt geconfronteerd. Een slopend proces en ook een gekmakend proces, als je niet oppast.

Het boek is een bijzonder eerbetoon aan zijn echtgenote, dat ik niet met droge ogen heb kunnen lezen. Maar dat had vooral te maken met mijn eigen situatie, met een echtgenote die mij na vijftien jaar huwelijk inruilde voor een nieuwe liefde. Er is genoeg rottigheid in dit bestaan als je er maar oog voor hebt - en zelfs dat hoeft niet...

Ik had het met de auteur over de relatie tussen Parkinson en Lewy-body-dementie. Kenmerkend voor deze vorm van dementie zijn de sterke schommelingen in de achteruitgang van het geestelijk functioneren en de verschijnselen van de ziekte van Parkinson. Er is een correlatie die niet per se synchroon hoeft te lopen. Het is nog steeds de vraag hoe beide ziekten elkaar beïnvloeden. Een macaber raadsel.

Maar met Johan gaat het ook veel en vaak over de actualiteiten van de dag.

Zo hebben we de afgelopen weken veel gesprekken gehad over de vrijheid van meningsuiting, de kracht van cartoons en artikelen. Dat soort gesprekken houdt een journalist hier op de been, al is de gang wat wankel. Ik zou willen zeggen: Johan, dank je wel!

Johan is onlangs met vervroegd pensioen gegaan. Hij werkte als sportredacteur, politieverslaggever en chef-buitenland voor Het Parool in Amsterdam, schreef later voor het Utrechts Nieuwsblad en doceerde journalistiek aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Hij heeft nu meer tijd om voor Ellen te zorgen.

15

Geestelijke verzorging bij AxionContinu ‘Meer dan het lichaam alleen’ is de titel van het boekje dat bestuurder Lex Roseboom heeft geschreven over geestelijke verzorging bij AxionContinu.

Hij legt uit dat het niet alleen gaat om het lichamelijk verzorgen van cliënten en om mooie gebouwen, maar dat het ook belangrijk is hoe mensen zich voelen. Met kerk- en gebedsdiensten, kunstzinnige therapie, kringgesprekken en individuele gesprekken wordt invulling gegeven aan geestelijke zorg. Maar ook kunst en de inrichting van ruimtes dragen daar aan bij. De bestuurder zegt te hopen dat geestelijke zorg belangrijk blijft binnen de organisatie, ook als dat wat kosten betreft lastiger wordt.

Lex Roseboom heeft alle geestelijk verzorgers, de kunstzinnig therapeuten en de projectleider kunst geïnterviewd.

Hun verhalen staan in dit boekje. (BS)

Berichten vanuit AxionContinu

Betaalbare huishoudelijke hulp Per 1 januari hebben gemeenten bezuinigingen doorgevoerd voor de huishoudelijke hulp. Mensen krijgen daardoor minder uren hulp in de huishouding en moeten meer gebruik maken van hun netwerk.

Er is nu een regeling ingevoerd waardoor mensen tegen een laag tarief extra hulp bij AxionContinu kunnen inkopen. Denk hierbij aan extra uren schoonmaak, maar ook andere diensten zoals: • boodschappen en maaltijdservice • grote schoonmaak en opruimklussen • was-service • hulp bij klussen in en rondom het huis • gezelschap, sociaal contact (begeleiden van ziekenhuisbezoek, samen wandelen) Voor bewoners in de gemeente Utrecht, is dit tarief € 10,50 per uur.

16

Dit tarief geldt voor een aantal doelgroepen: iedereen van 67 jaar of ouder, mantelzorgers en iedereen die een Wmo-, WLZ- of ZvW-indicatie heeft.

In de gemeente IJsselstein geldt een zelfde soort regeling, maar alleen voor mensen die al een Wmo-indicatie hebben. Zij kunnen voor € 10,- per uur extra uren huishoudelijke hulp bijkopen.

Het lage tarief is mogelijk omdat de gemeente de helft van de kosten voor haar rekening neemt. Mensen die hiervoor in aanmerking willen komen, kunnen contact opnemen met het servicebureau van AxionContinu. (MH) Servicebureau AxionContinu T 030 – 282 22 77 servicebureau@axioncontinu.nl

Koffiedrinken op ’t Plein aan de Vecht De begane grond van ’t Huis aan de Vecht is verbouwd en heeft een frisse, toegankelijke uitstraling gekregen. Zo heeft de receptie een open en grotere balie gekregen. Het trappenhuis tegenover de receptie is ‘ingepakt’ en daar zijn gezellige zitjes gemaakt. Bij het biljart is een nieuwe vloer gelegd en daar staat ook een grote leestafel.

De winkel en de kapsalon hebben een nieuwe houten pui gekregen. Het Trefpunt is omgetoverd tot ’t Plein aan de Vecht en heeft de functie van een marktplein waar men gezellig iets kan eten en drinken. (YB)

Steeds actiever op sociale media AxionContinu is steeds actiever op de sociale media, bijvoorbeeld voor de werving van nieuwe medewerkers. Begin dit jaar is een proef-campagne begonnen op LinkedIn, speciaal bedoeld om MBO- en HBO-verpleegkundigen aan te trekken.

‘Hart’ van computersysteem verhuisd Het ‘hart’ van het computersysteem van AxionContinu is verhuisd van het Centraal Bureau naar De Parkgraaf. In deze locatie is een nieuwe ruimte voor de server ingericht.

De reden is dat De Parkgraaf een noodstroomvoorziening heeft, die gebruikt kan worden. Mocht de stroom uitvallen op deze locatie, dan blijven Contact | jaargang 10 | februari 2015

de systemen op alle andere locaties ‘in de lucht’. Toen de server nog op het Centraal Bureau stond, was dat niet het geval.

Op het Centraal Bureau wordt wel de zogenoemde back-up bewaard, zeg maar een mega-kopie van alles wat er op het computersysteem van AxionContinu gebeurt. Als er een calamiteit in de nieuwe server-ruimte is, dan gaat niet alle informatie verloren. (BS)

Als AxionContinu vacatures plaatst op LinkedIn krijgen alle verpleegkundigen in de regio deze vacature te zien op hun eigen profiel.

Daarnaast worden er automatisch matches gezocht met kandidaten.

Natuurlijk worden voor het werven ook nog steeds Facebook (www.facebook. com/MijnPrachtbaan) en Twitter (@MijnPrachtbaan) ingezet. Later dit jaar volgt er een wervingscampagne waar AxionContinu deze sociale media actief gaat inzetten.

De algemene Facebookpagina van AxionContinu (www. facebook.com/axioncontinu) heeft inmiddels ruim 450 ‘likes’ (mensen die onze pagina leuk vinden). Dit aantal is eind vorig jaar onder andere toegenomen door de actie van het mooiste #kerstmoment, waarbij afdelingen een foto konden insturen van hun mooiste #kerstmoment.

Op Twitter (@AxionContinu) heeft de organisatie ruim 600 volgers. Beide media worden ingezet om nieuws te verspreiden, maar ook voor activiteiten van medewerkers en bewoners is volop ruimte. (BS)

17

Met vele kunst & cultuur projecten wil AxionContinu haar bewoners in contact brengen met poëzie, muziek, dans, toneel en beeldende kunst.

Zou het niet mooi zijn om een muziekproject te beginnen voor mensen met (beginnende) dementie die nog thuis wonen? Casemanager Hans van Viegen, projectleider kunst & cultuur Joyce Vlaming en studieleider Christian Boel van het Conservatorium van de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (HKU) zijn met deze vraag aan de slag gegaan en hebben samen het project ‘Mind the Music’ ontwikkeld.

‘Mind the Music’ biedt mensen met dementie muzikale begeleiding aan huis. Eens per week of eens per twee weken komt een student samen met de deelnemer muziek maken. Zij gaan

aan de slag met het instrument dat iemand bespeelt of in het verleden bespeelde. Het samen spelen van vertrouwde melodieën staat centraal. Het is bekend dat muziek een deel van de hersens aanspreekt dat vaak nog niet is aangetast. Mensen met dementie kunnen daarom veel plezier beleven aan musiceren. De studenten krijgen een training om goed te leren omgaan met mensen met dementie.

De muziekbegeleiding begint met vijf deelnemers. De komende jaren kan dit aantal worden uitgebreid naar tien tot vijftien.

Mind the Music!

18

AxionContinu en de HKU werken al geruime tijd met veel plezier samen aan kunstprojecten.

Beide organisaties streven ernaar om dit project op te nemen in het vaste cultuurprogramma van AxionContinu.

Het netwerk ‘Lang Leve Kunst met dementie Utrecht’ is verheugd dat er een kunstproject wordt ontwikkeld voor mensen die thuis wonen en heeft voor drie jaar financiële steun toegekend.

Wie belangstelling heeft om mee te doen, kan contact opnemen met casemanager Hans van Viegen, e-mail hvanviegen@axioncontinu.nl. (JV)

Colofon

Woonzorgcentra Koningsbruggen Beneluxlaan 924 3526 KJ Utrecht tel. (030) 282 23 11 koningsbruggen@axioncontinu.nl

’t Huis aan de Vecht Costa Ricadreef 9 3563 TA Utrecht tel. (030) 264 66 68 hadv@axioncontinu.nl

De Schutse Anna van Burenstraat 40 3411 AK Lopik tel. (0348) 55 17 24 schutse@axioncontinu.nl

De Bijnkershoek Van Bijnkershoeklaan 250 3527 XL Utrecht tel. (030) 296 85 00 bijnkershoek@axioncontinu.nl

De Ingelanden Louis Armstronglaan 800 3543 EB Utrecht tel. (030) 686 78 00 ingelanden@axioncontinu.nl

Tolsteeg Saffierlaan 10 3523 RC Utrecht tel. (030) 256 75 67 tolsteeg@axioncontinu.nl

De Componist Georg Jarnostraat 14-20 3543 BX Utrecht tel. (030) 686 63 30 componist@axioncontinu.nl

Isselwaerde Kronenburgplantsoen 3 3401 BN IJsselstein tel. (030) 688 19 14 isselwaerde@axioncontinu.nl

Voorhoeve Van Heuven Goedhartlaan 3 3527 CE Utrecht tel. (030) 295 38 53 voorhoeve@axioncontinu.nl

De Drie Ringen Kandinskystraat 40 3544 NW Utrecht tel. (030) 686 69 50 drieringen@axioncontinu.nl

Mariënstein Benschopperweg 14 3401 BV IJsselstein tel. (030) 688 17 14 marienstein@axioncontinu.nl

De Wartburg Kennedylaan 16 3533 KJ Utrecht tel. (030) 294 00 41 wartburg@axioncontinu.nl

Serviceappartementen De Bijnkershoek Van Bijnkershoeklaan 250 3527 XL Utrecht tel. (030) 296 85 00 bijnkershoek@axioncontinu.nl

‘t Huis aan de Vecht Costa Ricadreef 9 3563 TA Utrecht tel. (030) 264 66 68 hadv@axioncontinu.nl

Tolsteeg Saffierlaan 10 3523 RC Utrecht tel. (030) 256 75 67 tolsteeg@axioncontinu.nl

De Hooghe Camp Benschopperweg 14 3401 BV IJsselstein tel. (030) 688 17 14 marienstein@axioncontinu.nl

Schutseplein Anna van Burenstraat 40 3411 AK Lopik tel. (0348) 55 17 24 schutse@axioncontinu.nl

De Wartburg Kennedylaan 16 3533 KJ Utrecht tel. (030) 294 00 41 wartburg@axioncontinu.nl

Revalidatie

En verder

De Parkgraaf Beneluxlaan 926 3526 KJ Utrecht tel. (030) 282 23 11 parkgraaf@axioncontinu.nl

Centraal Bureau Postbus 2251 3500 GG Utrecht tel. (030) 282 22 00 info@axioncontinu.nl

Marhaban De Gasperilaan 116-118 3527 GH Utrecht tel. (030) 293 45 81

Zorghotel De Wartburg Kennedylaan 300 3533 KN Utrecht tel. (030) 295 86 60 info@zorghoteldewartburg.nl

Hospice IJsselstein Benschopperweg 14 3401 BV IJsselstein tel. (030) 686 97 29 hospiceijsselstein@axioncontinu.nl

De Plantage Ondiep Zuidzijde 137 3551 DL Utrecht 06-20368799 plantage@axioncontinu.nl

Contact | jaargang 10 | februari 2015

ContACt is het magazine van AxionContinu.

AxionContinu levert ouderenzorg, zowel aan huis als in diverse locaties in Utrecht, IJsselstein en Lopik.

ContACt wordt vijf keer per jaar verspreid in een oplage van 7.500 exemplaren, onder cliënten, cliënten op de wachtlijst, bewoners van serviceappartementen, vrijwilligers, medewerkers en relaties van AxionContinu.

Wij bedanken iedereen die heeft meegewerkt aan dit nummer hartelijk voor hun bijdrage.

Vragen of opmerkingen Het is mogelijk dat u naar aanleiding van ContACt vragen heeft.

Wij helpen u graag verder.

Bel (030) 282 22 00, mail: communicatie@axioncontinu.nl of kijk op www.axioncontinu.nl Redactieadres AxionContinu Afdeling Communicatie & PR Postbus 2251, 3500 GG Utrecht communicatie@axioncontinu.nl Redactie Maaike Hoogland (MH) Rene Leideritz Kees Mollema (KM) Petra van der Sanden (PS) Berber Schrijver (BS) Willem de Bruijn Tekstbijdrage Louis Nouws (LN) Yvette Bottenberg (YB) Joyce Vlaming (JV) Fotografie Willem Mes Kees Mollema en anderen Vormgeving BLADEN&CO/Willem de Bruijn Druk Drukkerij Hendrix Volg ons ook op:

19

Vrijwilligers zijn onmisbaar voor AxionContinu. Daarom staat achterop elk nummer van ContACt een vrijwilliger van AxionContinu in de schijnwerpers.

Wilt u ook vrijwilliger worden? Mail dan naar communicatie@axioncontinu.nl

Peter van Ieperen:

‘Iets doen wat je echt belangrijk vindt, daar gaat het om’ Twee jaar geleden verkocht Peter van Ieperen zijn bedrijf. “Ik had het altijd heel druk, werkte zeventig tot tachtig uur per week, had vierhonderd man onder me,” vertelt Peter. “Opeens had ik tijd over. Dat is een weelde, maar wel een rare weelde.”

Peter wilde al langer iets doen voor zijn medemensen. “De bouwsector is hard en zakelijk; het gaat altijd om geld en status. Maar nog harder werken voor een nog grotere auto, dat is niet wat je leven zin geeft. Je gezondheid en iets doen wat je echt belangrijk vindt, daar gaat het om,” zegt Peter. Een uitzending van het programma van ‘Geer en Goor’, die invielen voor de zieke mantelzorger van een oudere dame, bracht alles in een stroomversnelling. Peter: “Toen ik dat zag, dacht ik: Actie! Een tante van mij en een vrouw van een collega werken allebei in Hospice IJsselstein. Maar direct aan het bed zorg verlenen, dat trok me niet. Ik wilde me liever inzetten voor zoiets als tuinonderhoud of administratieve taken.”

Peter geeft mevrouw Drost - van Ewijk uitleg over haar iPad

Waardering Peter meldde zich bij Mariënstein. Er bleek behoefte te zijn aan iemand die de bewoners kon begeleiden bij het gebruik van hun iPad. “Zo’n tien à twaalf bewoners hadden daar behoefte aan.

In het begin kwam ik vaker langs om de bewoners te coachen. De meesten weten nu wel hoe het allemaal werkt, maar ik fungeer nog altijd als helpdesk, voor als ze vragen hebben.”

20

Verder gaat Peter regelmatig op de duofiets een tochtje maken met een bewoonster en gaat hij af en toe met twee bewoners op stap. “We zijn onlangs naar een kerstmarkt geweest.

Eerder bezochten we het Autotron.

Eén van de twee mannen is liefhebber van klassieke auto’s, die vond dat geweldig.”

Waardering voor zijn inzet voelt Peter

naar eigen zeggen constant. “Ik heb me altijd al gewaardeerd gevoeld, maar dit is dieper, oprechter. Het zijn gemeende bedankjes, niet van die verplichte, zoals in de zakenwereld. Dit werk blijft ook zeker een vaste plek in mijn leven houden. Het gaat soms om heel kleine, simpele dingen, maar voor de bewoners maakt het een wereld van verschil.” (KM)