ZONDER BEWEGING ZAT IK NU IN EEN ROLSTOEL

Josephine Brauns is zowat de meest kranige 92-jarige die je je kan voorstellen. Dat ze lichamelijk en mentaal zo fit is, heeft ze volgens eigen zeggen vooral te danken aan haar bewegingsactiviteiten. Laat je inspireren door deze sprankelende persoonlijkheid!

Josephine doet al 28 jaar aan Tai Chi. De laatste 18 jaar geeft ze er zelf les in via het dienstencentrum in Hasselt. “Ik ben met Tai Chi gestart toen ik 64 jaar was. Ik was toen al een jaar of vijf weduwe en op zoek naar wat beweging. Toen ik eindelijk een cursus Tai Chi vond, stopten de lessen net tot na de zomer. In september ben ik er dan mee gestart. Na 10 jaar ben ik zelf lesgever geworden. Ik geef nu twee keer per week gedurende 3 uur les.”

Maar daar stopt het niet bij Josephine. “Eigenlijk is mijn enige vrije weekdag de dinsdag. Ik start de week ’s maandags met Tai Chi lessen op de stadscampus van het dienstencentrum in Hasselt, op donderdag geef ik les op de campus van WZC Hoge Vijf. ’s Vrijdags volg ik een uur stoelyoga. En de woensdag is voorbehouden voor de Engelse les. Kwestie van nog mee te kunnen met mijn kleinkinderen en achterkleinkinderen (lacht). Ik heb een dochter, een kleindochter en drie achterkleinkinderen die ik regelmatig zie. Een drukke agenda? Ja, maar ik voel me daar goed bij.”

Goed geheugen

Maar wat is dat: je goed voelen? “Wel, als ik niet zo was blijven bewegen, dan zat ik nu volgens mijn dokter in een rolstoel. Ik ben twee jaar geleden nog geopereerd aan mijn knie. Ik was toen juist 90. Gelukkig ben ik daar goed van hersteld.” De beweging houdt Josephine duidelijk jong. Al even indrukwekkend is dat ze maar liefst 105 minutenlange Tai Chi oefeningen uit het hoofd kent. “Dat vraagt inderdaad meer inspanning dan het lichamelijke aspect”, beaamt ze. “Het is een héél goede training voor mijn geheugen. En ook op sociaal vlak zijn de lessen Tai Chi een aanrader. Vóór en na de lessen babbelen we fijn (met mondmaskers) onder elkaar. Dat contact doet een mens deugd.”

Blijf niet stilzitten!

Toch was Josephine toen ze jonger was geen sportief type. “Ik heb mijn hele leven gewerkt: in de GB, bij Haumont, in de C&A, … Soms ook in Brussel en Antwerpen. Voor sporten was er eigenlijk nooit echt tijd. Terwijl bewegen wel echt belangrijk is. Ik zou het iedereen van mijn leeftijdsgenoten aanraden: blijf niet stilzitten! Kom uit je zetel, en blijf door de jaren heen in beweging. Ik woon op een appartement, gelukkig met een gemeenschappelijke tuin. Tijdens de lockdown ben ik daar na enkele weken terug beginnen oefenen. Eerst met enkele cursisten, maar de groep breidde elke week wat verder uit. Ik ben ervan overtuigd: je kan altijd manieren vinden om in beweging te blijven.”

Eenzaam? Doorbreek het taboe!

Heel wat ouderen voelen zich wel eens eenzaam. Hoe doorbreek je dit gevoel, zeker tijdens deze bizarre coronaperiode? En hoe kan je hier als familie mee omgaan? Psychologe Els Boekaerts geeft inzichten voor ouderen én hun omgeving.

Ik voel me vaak alleen, maar wil andere mensen niet tot last zijn.

Tips voor de oudere met flair: Praten over eenzaamheid is niet gemakkelijk. Toch is het belangrijk dat je dit gevoel durft benoemen. Anderen kunnen je gedachten niet lezen. Erover praten, je gehoord en verbonden voelen met mensen is een belangrijke eerste stap. Vind je het toch te moeilijk om dit met je familie te bespreken? Misschien kan je huisarts dan een aanspreekpunt zijn. Je bent echt niet de enige; heel wat ouderen voelen zich eenzaam of depressief.