Θέλω μια χώρα
4
Γλωσσική & υφολογική επιμέλεια ΝΙΚΟΣ ΜΑΘΙΟΥΔΑΚΗΣ Επιμέλεια & διορθώσεις ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ Α. ΚΩΤΣΙΝΗ Σχεδιασμός έκδοσης Ιωάννης Κ. Τσίγκας Εικαστικό εξωφύλλου ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΛΜΠΑΡΗ Φωτογραφίες ΜΥΡΤΩ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΟΥ KAΠΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Παπαρηγοπούλου 6 | 121 32 | Περιστέρι Τ+F 210 68 59 273 | Ε kouledakis@gmail.com www.kapaekdotiki.gr | info@kapaekdotiki.gr © 2015 | ΚΑΠΑ Εκδοτική & Ανδρέας Φλουράκης ISBN: 978-618-5191-01-6
ΑΝΔΡΕΑΣ ΦΛΟΥΡΑΚΗΣ
Ανδρέας Φλουράκης Θέλω μια χώρα Πρωτότυπο θεατρικό έργο Επίμετρο: Έλενα Τριανταφυλλοπούλου
8
Θέλω μια χώρα
Πρόσωπα Όλοι
Χώρος Χώρα
ΑΝΔΡΕΑΣ ΦΛΟΥΡΑΚΗΣ
– Πώς διαλύθηκαν όλα;
– Κάποια στιγμή διαλύονται όλα. – Τόσο γρήγορα; – Στα ξαφνικά.
– Αν μπαίναμε σ’ ένα πλοίο να φύγουμε… – Να το σκάγαμε σαν τα ποντίκια;
– Δεν υπάρχει μέλλον για εμάς εδώ.
– Δεν υπάρχει μέλλον για τα παιδιά μας.
– Δεν υπάρχει μέλλον για τα γηρατειά μας.
– Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον.
– Το να μείνεις υπ’ αυτές τις συνθήκες είναι σκέτη αυτοκτονία. – Να μπαίναμε σ’ ένα πλοίο να φύγουμε…
– Αυτό το πλοίο θα γινόταν μια χώρα για μας. – Πλωτή.
– Ήρεμη στη νηνεμία.
– Νευρική στην τρικυμία.
– Κι αν το πλοίο ναυαγούσε; – Έτσι στα ξαφνικά;
– Μόλις βγαίναμε απ’ τη Μεσόγειο.
– Ύστερα από μια μεγάλη καταιγίδα. – Θα χωρούσαμε όλοι σε μία σχεδία.
– Αυτή η σχεδία θα γινόταν μια χώρα για μας. – Θα πεθαίναμε απ’ τη δίψα.
– Θα πεθαίναμε απ’ την πείνα. – Θα ’τρωγε ο ένας τον άλλον. – Ηρεμήστε.
10
ΑΝΔΡΕΑΣ ΦΛΟΥΡΑΚΗΣ
– Όταν ακούω «ηρεμήστε», με πιάνει πανικός.
– Εκείνη τη στιγμή από μακριά θα εμφανιζόταν ένα νησί. – Πού;
– Εκεί.
– Με κοκοφοίνικες;
– Με σπιτάκια λευκά. – Αιγαιοπελαγίτικα.
– Στη μέση του Ατλαντικού;
– Θα φτάναμε τόσο μακριά;
– Αν ταξιδεύαμε για μήνες… – Για κοίτα καλύτερα.
– Είναι ένα ελληνικό νησί.
– Καταμεσής του Ατλαντικού; – Άλλο πάλι και τούτο. – Είσαι σίγουρος;
– Θα φαίνονταν οι γάτες, τα γεράνια, ο πλακόστρωτος δρόμος, το ’κλησάκι, οι γριούλες…
– Αποκλείεται, τα ελληνικά νησιά τ’ αγοράζουν ένα ένα οι ξένοι. – Αυτές οι μαυροφορεμένες γριές σίγουρα δεν είναι ξένες. – Τι ατενίζουν; – Εμάς.
– ΓΕΙΑ ΣΑΣ! – ΓΕΙΑ ΣΑΣ!
– ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΙ ΕΜΕΙΣ.
– Αυτό το νησί θα γινόταν μια χώρα για μας. – Κι έτσι δεν θα χάναμε τη γλώσσα μας. – Την ταυτότητά μας.
– Το ποιοι είμαστε, ρε παιδί μου.
– Τα παιδιά μας δεν θ’ άκουγαν να μιλάμε στο σπίτι ελληνικά και θα ρώταγαν τι λέμε.
– Κι αν το κύμα απομάκρυνε τη σχεδία μας μακριά
ΘΕΛΩ ΜΙΑ ΧΩΡΑ
απ’ αυτό το νησί;
– Θα περνάγαμε τα πάθη του Οδυσσέα. – Γαμώ τον Ποσειδώνα μου.
– ΝΑ ΑΝΑΨΕΤΕ ΕΝΑ ΚΕΡΑΚΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ.
– ΝΑ ΑΝΑΨΕΤΕ ΕΝΑ ΚΕΡΑΚΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ. – Δεν πεθάναμε κιόλας. – Δεν φαίνεται πια. – Ποιο;
– Το νησάκι.
– Ποιο νησάκι;
– Έγινε κουκκίδα. – Έσβησε.
– Σταματήστε! Αρκετά!
– Έχει δίκιο, παιδιά. Τέρμα με τις φαντασιώσεις. – Αρκετά με τα όνειρα.
– Έχουμε φτάσει στο χείλος του γκρεμού. – Πρέπει να δράσουμε.
– Εδώ ο τόπος δεν μας χωρά.
– Πρέπει επειγόντως να βρούμε μια άλλη χώρα. – Μετανάστες;
[Φέρνουν επί σκηνής τις βαλίτσες τους.] – Να πάμε σε μια καταπράσινη χώρα. – Γεμάτη χιόνι τον χειμώνα. – Και βροχή.
– Κάθε χρόνο θα έχει όλο και λιγότερο φως. – Ο ήλιος θα δύει νωρίς, όλο και πιο νωρίς. – Ακόμα καλύτερα.
– Έχει φωτοαλλεργία, βγάζει παντού εξανθήματα.
11