Egia ezan, Europan ez dago diru gutxiago. Orain dela hamarkada pare bat, ziuraski diru eta baliabide gutxiago genituen kontinente zahar honetan (berez, beste kontinenteak bezain zaharra da). Gaur egun gehiago daukagu, edo agian batzuek daukate, hegoaldeko herrialdeetatik ateratzen ditugun etekinak gero eta handiagoak direlako. Arazoa beste bat da: zelan dagoen banatuta tarta. Pairatzen dugun sistema ekonomiko-sozialak, hau da, kapitalismoa, krisiak ditu bere baitan, krisiak behar ditu; ez bada leku batean, beste batean. Horrek zapalkuntza eta suAzken urteotan, Europako biztanle gehienon egoera ekonomikoa nabari okertu egin da. Egunero, honako berri hauek irakur ditzakegu hedabideetan: langabetuak gero eta gehiago dira, enplegu-erregulazioko espedienteak edonon, soldaten jaitsierak nonhai, osasungintza eta hezkuntzarako baliabide gero eta txikiagoak, edozein disidentziaren aurkako errepresioa areagotzen da, etxeen desjabetzak edonoiz eta edozein auzotan, langile eskubideen urraketak eguneroko historia, enpresa handien irabaziak handitzen eta handitzen, diru publikoa bankuentzat, aberatsak gero eta aberatsagoak, … Horri guztiari krisi izena jarri diote.
Maok zioen bezala. “Zerupean sekulako desordena dago, egoera bikaina da”. Gauzak horrela, kapitalismoak aterabideak lortzeko edozer salduko digu. Gauza txikiak aldatuko ditu egoera baretzeko, oinarriak bere baitan mantenduz. Zerbait aldatu, ezer alda ez dadin. Hala ere, haizeak gure alde ditugu. Aukera ezin hobea dugu aurrean egoerari buelta emateko. Kapitalismoa ez da desagertuko, guk desagertarazten ez badugu. Azkenaldi honetan hiztegia ere lapurtu digute: plusbalioa, klase sozialak, esplotazioa eta halako hitzak gure hizkuntzatik baztertu ditugu, nahiz eta bizi dugun sistema honen zutabeak izan. Mundu berri baten aldeko borrokan, hizkuntza ere berreskuratu behar dugu. Ez dago aldaketa posiblerik, formakuntza eta eztabaida ez badaude. Eta horretarako aipatutako kontzeptuak ezinbestekoak dira. misioa errazten dituelako. Kapitalismoa zapalkuntzan oinarrituta dago. Aberatsak izateko pobreak behar dira. Susan George filosofoak esaten zuen moduan, pobreziaren kontrako lan egiteko, ez zaie pobreei begiratu behar, aberatsei baizik.
EZ DA KRISIA, KAPITALISMOA DU IZENA La población de Grecia esta en pie de lucha y proponiendo cientos de alternativas para poder hacer frente al ataque brutal a que el capitalismo l@s esta sometiendo. En los últimos años se han creado decenas de asambleas e inciativas ciudadanas al margen de las instituciones que de manera autónoma pretenden hacer frente a la delicada situación en la que se encuentra la ciudadanía. El deterioro de las condiciones de vida de la población Ateniense se ha acentuado a gran velocidad en los últimos años, lo que ha provocado un aumento muy importante de la tasa de paro (25%) y de la pobreza extrema. Para hacer frente a esta grave problemática la ciudadanía ha comenzado a organizarse en asambleas y colectivos. Un ejemplo de esta autoorganización son las decenas de comedores populares que han surgido en la metropolis de Atenas, gran parte de ellos promovidos por personas sin ingresos que en un principio buscaban dar respuesta a su propia situación de falta de alimento y han acabado preparando cacerolas de comida en las calle para otras personas. Estos comedores posibilitan el conocimiento mutuo y la organización de este sector de la población. De la misma manera, pero en este caso para hacer frente al desempleo, han surgido asambleas de parad@s en multitud de barrios, incluso en algunos de clase media alta donde la autoorganización de la población no era habitual en la época anterior a la crisis. Un ejemplo de ello es la asamblea de parad@s de New smirna, que une a personas de diferentes ideologías en el ámbito del anticapitalismo. Esta asamblea no se dedica solamente a buscar trabajo sino que mediante las actividades
que realiza trata de concienciar a l@s vecin@s de este barrio de clase media sobre la necesidad de superar el sistema existente. Entre las actividades que realizan están la venta de productos ecológicos de cercanía sin intermediarios, el combate contra las tasas eléctricas abusivas o la denuncia de la especulación. Otro de los modelos organizativos que ha tomado fuerza en los últimos años es la asamblea de vecin@s. En muchos de los barrios de Atenas se han creado asambleas de este tipo para dar respuesta a las necesidades de l@s habitantes. En la asamblea de vecin@s del barrio rebelde de Exargia personas de diferentes tendencias ideológicas anticapitalistas y vecin@s que nunca habían estado organizad@s discutían sobre la necesidad de crear un centro de salud autogestionado. Otro ejemplo paradigmático de este tipo de organizaciones es la asamblea de vecin@s del barrio de Moshato(llamada Mesopotamia). El barrio sufrió las consecuencias de la especulación urbanística de la época en la que el capital obtenía enormes beneficios construyendo obras faraónicas a costa del medio ambiente y de la ciudadanía. Para albergar los juegos olímpicos(las deudas de los mismos aceleraron la llegada de la crisis capitalista Griega) se hicieron numerosas infraestructuras en este barrio. Una de obras requirió la cementación de uno de los ríos que pasaba por el barrio para construir una carretera, el otro río también fue afectado por un campo de balonmano. Estas construcciones provocaron un daño irreparable a la comunidad. Tras los juegos se pretendía construir un centro comercial y un parking en la única zona verde del barrio. La asam-
blea de vecin@s lleva años luchado contra este desarrollismo desaforado y reivindica la creación de un parque natural en la zona verde que aún sobrevive. Esta asamblea y colectivos sociales como Autonomos y Alpha kappa que ya existían antes de la “crisis” proponen actividades y construyen espacios alternativos que permitan a la gente que los utiliza vivir sin depender tanto del sistema; Bancos del tiempo, venta de productos ecológicos de cercanía sin intermediarios, clases de idiomas, comedores populares, talleres de painting, fotografía, restauración de muebles, teatro, clases de idiomas, salas para grupos de musica, una radio libre, espacios para la discusión de teorías revolucionarias, bibliotecas o cineforums entre otras. Una de las iniciativas mas novedosas es el jardín botánico okupado del barrio de clase trabajadora de Petropolis. El jardín botánico fue ocupado hace 4 años. Desde entonces se ha convertido en el lugar de referencia de la vida alternativa del barrio. En el toma parte gente de una gran cantidad de colectivos sociales y de diferentes ideologías dentro de la izquierda(Uno de los pocos casos donde esta colaboración entre diferentes tendencias se puede encontrar en Atenas). Este hecho es novedoso ya que la ocupación hasta este momento era una actividad exclusiva de grupos anarquistas. Algunas de las propuestas mas originales que se pueden encontrar en este espacio son un vivero de semillas donde cultivan toda clase de plantas curativas y especias para el barrio, una guardería para niñas y niños de 7 y 10 años o el “alquiler” de inmigrantes durante cierto tiempo para conocer su vida y los problemas a los que se enfrentan.
Auzolan proiektua Euskal Herriko kulturari, lanari eta historiari estuki lotuta sortu da. Gure herriaren ezaugarri nagusia izan da garaietan zehar ekoizpen-sistemetan lana antolatzeko moduak lan komunitarioaren balioak, auzolana, berdintasuna, elkartasuna eta Batzarretan egiten zen demokrazia zuzen modu bat mesedetzeko eta sustatzeko joera argia zuela, eta neurri batean, banakoaren eta taldearen askatasuna lortu nahi zuela. Gure arbasoei esker ona eman nahi diegu, kultura hori transmititu baitigute eta, haiei esker, gaur egun, bide berri horri betiko irriken eta nahien bidez ekiteko aukera baitugu. Antolatuta dagoen herriak bere bilakaeran eragiteko gaitasuna du, bere etorkizuna gidatzeko ahalmena. Herritarren autoantolakuntza funtsezkoa dugu gure historiaren subjektua izateko. Gaur egun, aldiz, merkatu kapitalistak eta administrazio publikoek euren logika merkantilistak eta normatibistak ezartzen dituzte eta, ondorioz, gure bizimoduak gero eta merkantilizatuago eta normatibizatuago daude. Zentzu horretan, gero eta nabarmenagoa da kapitalaren eta bizitzaren arteko gatazka: akumulazioaren eta etekinaren logika bateraezina da bizitzaren eta elkarren zaintzaren logikarekin. Erreferentziazko esparru horretan, zenTOKIKO MONETA komunitate murritz batek (Herri, hiri edo probintzia bat) ondasun eta zerbitzuen trukerako erabiltzen duen tresna da. Kapitalismoak eragin duen krisiari aurre egiteko munduko komunitate ugarik tokiko moneta den alternatiba martxan jarri dute. Tokiko moneta mota ugari daude eta bete nahi dituzten helburuak ezberdinak dira, tartean hauek aipatu ditzakegu; Moneten jatorrizko funtzioa berreskuratu (dirua truke tresna bezala), auzoa edo komunitatearen elkar bizitza eta pertsonen arteko harremanak sortu, ekoizpen lokala eta ekologikoa sustatu, tokiko kultura bultzatu, genero berdintasuna bultzatu, bazterkeria sozialerako arriskuan dauden pertsonetara heldu, kapitalismoak baloratzen ez dituen lanei balioa eman edota espekulazioa eta metaketa saihestu. Finean, moneta hauekin dirua sistema finantza kapitalistatik ateratzea
bait proiektu sustatzen dira, besteak beste: ekoizpen eta kontsumo ekologikoko kooperatibak, trukea, tokiko txanponak, buruaskitasun energetikoa lortu nahi duten energia-kooperatibak, etxebizitza, hondakinak, hezkuntza, osasuna eta kultura-proiektuak. Proiektu horiek herrietan kudeatuko dira, tokiko batzarren bidez.
jendartearen desartikulazioan oinarritzen den modernitate kapitalista eta patriarkala. Herritarren autoantolakuntzak, auzolana eta herrigintzak, bere logika propioetan autozentratuz (ez logika merkantilistak ezta estatalistak), beste modu batez produzitu dezake jendartearen antolakuntza; elkarbizitza soziala eta ingurune naturala errespetatuko duen modu batez, bizitzaren birsortze-prozesuak zainduko dituen modu batez. Horrela izan da historikoki eta horrela izan daiteke aurrerantzean ere. Auzolana, herri-ekimena eta antolaketa modu komunitarioak, gure tradizioan dauden elkarbizitza modu preliberalak eta prekapitalistak diren neurrian, modu kritikoan aztertu behar ditugun argibide ugari eman ahal dizkigute. Testuinguru horretan sortu zen Auzolan proiektua. Proiektu berri hori une erabakigarrian sortu da. Garai-aldaketa bizitzen ari garela jakinda, eta horren ondorioz, abian jarri dugu Auzolan proiektua, gure kulturaren berezko balio historikoa eta komunitarioak erreferentziatzat hartuta.
Egun krisian dagoena ez da soilik ekonomia, zibilizazio modu oso bat da, munduan egoteko eta bizitza ulertzeko modu bat: naturaren suntsiketan eta lortzen da eta hau lehenengo pauso bat da kapitalismorik gabeko bizitza batera abiatzeko. 30 esperientzia baino gehiago funtzionatzen ari dira; haien artean azpimarratzekoa da 10 urte baino gehiago daraman “Chiemgauer” Bavierako moneta. Milaka euro mugitzen ditu eta ehunka eragile eta erabiltzailek parte hartzen dute proiektuan. Euskal herrian badaude zenbait tokiko moneta, batzuk martxan (Iparraldeko Euskoa kasu) eta beste batzuk hurrengo hilabeteetan agertzekotan, Bilbodiru elkartearen Ekhi moneta bezala. Txanpon hau urteko azken hilabeteetan jarriko da martxan Bilboko Alde zaharrean. Ekhiak euroaren balio bera hartuko du eta euroengatik aldatu ahal izango da, kasu honetan balioaren %5a galduko duelarik. Bestalde, zahartu egingo dira Ekhiak, hiruhilekoro balorearen %3a galduz. Neurri honekin diru metaketa saihestu nahi da.