Beeld | De keuze van Gideon Kiefer: Ilka Tillekaerts / Wesley Haex

BEELD

D E K E UZ E VA N GIDEON KIEFER

We vroegen kunstenaar Gideon Kiefer (°1970) een uitgebreide kijk te nemen op beeld.be. Hij koos voor werken van Wesley Haex en Ilka Tillekaerts. Ook het werk van Sophie Depoortere en Vanessa Van Meerhaeghe viel hem op. Gideon: ‘Ik koos voor deze kunstenaars omdat het geheel van hun werken mij aansprak. Er is een duidelijke samenhang in hun werk en ik voel dat het mooi doorleefd is.’ Je vindt Gideons volledige keuze op Beeld.

Gideon Kiefer is een van de ‘rechtvaardige rechters’ van onze open call ‘Op eigen hout’, de oproep om een hedendaagse versie van het verdwenen paneel van het Lam Gods te schilderen. In november kan je komen kijken naar de groepsexpo met een selectie uit 300 inzendingen, onder de Gentse Stadshal.

© Gideon Kiefer, Once It Got Hold of Me. Courtesy Geukens & De Vil — Gideon Kiefer

We kennen Gideon Kiefer als een begenadigd tekenaar die in zijn werk bevreemdende, onbehaaglijke werelden oproept. Zijn werk is gedetailleerd en voelt zowel klassiek als hedendaags aan. Sinds kort schildert hij ook.

ILKA TILLEKAERTS

I saw, and I did

De metalen plaat die de basis vormt van dit werk heb ik toevallig gevonden. Ze inspireerde me om er nog verder iets mee te doen. Ik koos ervoor ze te bewerken met spuitbussen.

Een toevallige ontmoeting is een vertrekpunt in mijn werk. Ik fotografeer, teken, verzamel, verzamel… Het zien van objecten en tot wat ze in staat zijn zet me aan ze te archiveren. Zo gebeurt het dat een object na verloop van tijd alsnog een betekenis krijgt. Door minimale ingrepen verliest het zijn oorspronkelijke functie en krijgt het een compleet andere invulling. Vaak ontstaat mijn werk in functie van een ruimte. Wanneer ik die ruimte verlaat, verdwijnt het werk ook weer.

Mijn grote voorbeelden zijn onder andere René Heyvaert, Gordon Matta Clark en Blinky Palermo. De manier waarop zij omgaan met hun omgeving vind ik ontzettend boeiend. Ze hebben een heel eigen kijk op de wereld. Hoe Heyvaert door minimale poëtische ingrepen de functionaliteit van een object compleet verandert, is majestueus. Gordon Matta Clark speelt met licht en het gevoel van ruimte. Hij ontleedt ruimtes. Ik ben altijd enorm geïnspireerd door zijn werk.

Gideon Kiefer:

‘I saw, and I did’ sprak me meteen aan. Het is een tamelijk donker sculptuur. Het zou een object trouvé kunnen zijn, waarop Ilka heel beperkt met verf heeft ingegrepen. Dat zou ook de titel kunnen verklaren. Het roept bij mij meteen de associatie op met een ster. Een stervende rode reus. Het einde is nabij. De grid van kleine gaatjes zijn wij, de mens, ieder op zijn eigen planeetje met de drang om alles te ordenen, te rangschikken of te verklaren. Wat ons ook meteen gevangen houdt in een raster.’

WESLEY HAEX

You don’t face love, love faces you

58 × 75 cm Olie op canvas

Mijn praktijk is vooral gefocust op het idee van zelfportret, zelfidentificatie en zelfreflectie. Ik heb op de PXL MAD Hasselt gestudeerd en ook daar is mijn interesse voor portretkunst en zelfportret gegroeid. Hoever wil ik gaan in dingen tonen van mezelf en wat hou ik liever privé? Hoever stel ik mezelf open naar anderen? Zelfreflectie vormt het middelpunt van mijn praktijk. Ik omschrijf mijn werk graag als een mix van expressionisme, surrealisme, abstracte kunst en outsider art. Een stevige mix om een stevig werk te krijgen. Ik maak vooral schilderijen, maar ook sculpturen en installaties. Ik ben erg nieuwsgierig en wil veel uitproberen. Zo kan ik over die ervaringen reflecteren, om ze dan te gebruiken in mijn werk.

‘You don’t face love, love faces you’ is gebaseerd op een concrete ervaring: een geval van liefde op het eerste gezicht. Echter eenzijdig. In mijn dorp was een feest waar ik met vrienden naartoe was gegaan. Aan de inkom stond een jongedame die de betalende gasten een kruis op de hand plaatste. Bij mij tekende ze geen kruisje op mijn hand, maar een hartje. Met glinsterende ogen keek ik naar de tekening en er ontstond een warm gevoel binnenin. Ik keek de mooie jongedame aan, maar ze was al in gesprek met de volgende bezoeker en gaf mij geen aandacht meer. Het brak mijn hart in fijne, kleine stukjes. Liefde kan je niet forceren. Wat ik wou tonen in dit werk is dat de dingen die je ‘zelfportret’ vormen, je op vreemde plaatsen en tijden komen aanwaaien.

Mijn gedachtewereld, gevoelens, dromen en ervaringen vormen de basis voor het idee waarmee ik aan een werk begin. Ik stel denkbeeldig een mogelijk interessant beeld samen. Ik start altijd met de achtergrond. Daarover een beslissing nemen is moeilijk. Kleuren, motieven, vormen en composities zijn bepalend voor het gevoel dat het werk zal uitstralen. Het onderwerp van het schilderij komt er zich al snel mee moeien, zodat er uiteindelijk een compromis ontstaat en ik aan de slag ga. Het uiteindelijke beeld is nooit exact het ontwerp. Ik wijk af, doe veel aanpassingen en krijg een heel ander resultaat. Maar als dat me aangenaam kan verrassen, terwijl het idee van het werk er toch in vervat zit, ben ik tevreden.

Gideon Kiefer:

‘Bij de schilderijen van Wesley bleef ik meteen even stilstaan. Doorgedreven figuratie versus abstractie. Ik ben ook naar de werken op zijn eigen website gaan kijken en was nog aangenamer verrast. Hij maakt vaak gebruik van het (zelf)portret en doet dat op een persoonlijke, gevarieerde manier met een vleugje Sigmar Polke of wat Neo Rauch. Er zitten dus Duitse invloeden in zijn werk. Zijn gebruik van grafische motieven in combinatie met de surreële figuratie werkt goed en voegt een bizarre gelaagdheid toe aan zijn schilderijen.’