Kans 4-2023 'Nu kan ik een ander helpen' by Leger des Heils

NR.4 2023

Kerst bij het Leger des Heils BESTAANSONZEKERHEID

‘ DICHTBIJ MENSEN STAAN, WERKT ECHT’

LIENEKE HOEKSTRA (65)

‘Nu kan ik een ander helpen’

KANS DECEMBER 2023

KANS NR.4

december 2023

COVER Lieneke Ervaringsdeskundige Lieneke (65) is maatje voor Kimberly, een vrouw met een drugsverslaving die beschermd woont bij het Leger des Heils in Sneek. Samen doen ze huishoudelijke klussen, ze wandelen en knutselen samen. Na haar jarenlange verslaving kan Lieneke nu anderen helpen. TEKST CAROLINE TOGNI BEELD LINELLE DEUNK

‘Jij kunt hier iets betekenen voor een ander.’ Het is haar behan delaar in de verslavingszorg die Lieneke Hoekstra laat kennis maken met de beschermdwonenlocatie van het Leger des Heils in Sneek. ‘Dat zou mooi zijn, dacht ik, andere verslaafden een beetje op weg helpen.’ En zo geschiedt. In september fietst ze voor het eerst naar de Oude Dijk in haar woonplaats Sneek, naar de woonlocatie voor mensen met psychiatrische en (vaak) ver slavingsproblematiek. Op een van die eerste dagen ontmoet Lieneke bewoner Kimberly tijdens het koffiedrinken in de tuin. ‘We hadden direct een klik. Kimberly is een verslaafde vrouw van 45, ze heeft een zwaar leven gehad.’ Stilletjes genieten De vrouwen zien elkaar twee keer per week. Tijdens die middagen komt Lieneke naar Kimberly en doen ze samen het huishouden. Ze ruimen haar kamer op, en kletsen als daar behoefte aan is. Na de klusjes gaan ze iets leuks doen, een stukje wandelen of naar de stad. Of ze gaan creatief aan de slag. ‘Kimberly is dol op Diamond Painting. Er hangt hier van alles aan de muur, gemaakt door haar.’ Lieneke lacht, het maakt haar vrolijk. In al haar be scheidenheid geniet ze stilletjes

van de kleine successen die ze bereikt met Kimberly. ‘We praten veel. Voor de slechte doorbloe ding in haar benen gaat ze nu naar de podoloog. Dan ga ik met haar mee. En probeer ik haar te overtuigen dat ze moet stoppen met roken, dat dat echt beter is voor de vaten.’ Onrustig ‘Meestal kom ik op maandag middag. De ene keer is ze er wel, de andere keer niet. Ik herken dat. Als verslaafde kun je zo onbetrouwbaar zijn. Als ik hier speciaal voor haar kom en ze is er niet, weet ik hoe het zit. Dan is de stad in om te scoren.’ Zelf raakt Lieneke verslaafd rond haar 37ste. Ze is net gescheiden als haar moeder plotseling overlijdt aan een hartstilstand. ‘Ik dronk al, maar vanaf die dag werd het veel. ‘Als ik uit bed kwam, nam ik al mijn eerste glas witte wijn. Soms twee. In het begin at ik nog, later bijna niets meer. Het klinkt zo triest. Nu ben ik een jaar clean, maar zo’n verslaving gaat nooit over. Medicijnen zorgen ervoor dat ik niet drink. Zou ik wel wat nemen, dan word ik doodziek.’ Met Kimberly praat Lieneke over gebruik. ‘Ik gun haar een beter le ven, zoals het mij ook beter gaat. Ik heb weer een doel: een ander mens helpen.’

Iraanse soep in de buurt huiskamer

Bestaanszekerheid: dit is de grens

Ere zij God op het stadsplein

Een knuffel voor Dianne

‘Voel je de vloerverwarming?’

Samen knokken voor een thuis

KANS DECEMBER 2023

Verder: P24 Spelenderwijs leren in Paraguay P29 Hoe is het met Trix P31 Column Lucy Schipstra P32 Donateur in beeld

Eén grote familie

KANS DECEMBER DECEMBER 2023 2023

Op de plek waar ruim drie jaar geleden bijna het licht uitging, is vandaag volop leven. Na de koffie, spelletjes, kledingverkoop en Bijbelstudie treft jong en oud elkaar om 12 uur aan tafel, voor rijkelijk gevulde groentesoep en een praatje. Welkom in de bruisende buurthuiskamer van Harderwijk. TEKST CHARLOTTE VAN EGMOND BEELD ERIK BUIS

‘E Ameneh

en beetje van Nederland en een beetje van Iran’, zo omschrijft Ameneh (41) de stevige groentesoep die vandaag op het menu van de Harderwijkse buurthuiskamer staat. Samen met haar buurvrouw Parvin (68) pakt ze de overvolle boodschappentassen uit. Er verschijnen zakken vol uien, snijbonen, erwten, courgettes, broccoli en spinazie op het aanrecht. Gevolgd door een groot pak rundergehakt en een paar bekers slagroom. De kurkuma, knoflook- en paprikapoeder komen uit het keukenkastje. Toen Ameneh vier jaar geleden de huiskamer in Harderwijk binnenstapte, werd ze met open armen ontvangen. ‘Ik vertelde dat ik van koken houd, waarop ik de vraag kreeg om eens soep te maken.’ Inmiddels is de keuken vier jaar lang iedere vrijdagmiddag haar terrein. Samen met Parvin verwent ze bezoekers van de buurthuiskamer met rijke maaltijdsoepen. ‘Tomatensoep, champignonsoep, groentesoep’, somt ze op met zwaar Iraans accent, terwijl ze een courgette fijnsnijdt. Parvin: ‘Gewoon lekker bezig zijn en mensen blij maken, daar houden we allebei van.’

6 Schoenenman

Ondertussen zet Jan (72) het welkomstbord aan de straat, waarna hij de wc’s checkt op toiletpapier en handdoekjes. ‘Ik vind het een feest om hier te zijn, ondanks dat het mij veel energie kost’, vertelt de vrijwilliger. Het pakketje Asperger, Gilles de la Tourette en obsessieve compulsieve stoornis werd hem twintig jaar geleden te veel. ‘Tijdens het bezoek aan de keuringsarts kon ik geen woord uitbrengen. Ik werd volledig afgekeurd. Ineens stond ik overal buiten.’ In Harderwijk staat hij goed bekend als ‘Jan de schoenenman’. ‘Mijn vrouw en ik begonnen hier ooit als vrijwilliger om een luisterend oor te bieden. Zij was het eerste aanspreekpunt, ik het tweede. Zij had niks te doen, laat staan ik. Er was een jongedame die geen plezier had in het verkopen van schoenen. Ik nam het over. Zij blij, ik had iets te doen, simpel.’ Een jonge vrouw vraagt in het Engels hoeveel een paar zwarte sneakers kost. ‘Four euro’, antwoordt Jan. Omdat hij een Bijbelschool volgde, kreeg Jan het verzoek om op vrijdagochtend Bijbelstudie te geven. ‘Daar was ik maar wat blij mee, want dat vind ik veel leuker dan schoenen verkopen. Jan de schoenenman, Jan de Bijbelman… Ik blijf mezelf ’, knipoogt hij. Op zaterdag is Jan bekaf van de kleine zes uur die hij hier iedere vrijdag spendeert. ‘Het gekakel en kabaal aan de koffietafels, daar kan ik niet goed tegen. Dan is het heerlijk om hier in de hal bij de schoenen te staan. Het geroezemoes lekker op de achtergrond.’

Moeder en dochter

Uit de keuken ontsnappen heerlijke geuren. Ameneh roert in de gigantische pan. ‘Iedereen vraagt of wij moeder en dochter zijn’, lacht Parvin. Ook al zegt hun bloed iets anders, zo voelt het wel voor hen. Parvin vluchtte dertig jaar geleden met haar man en jongste zoon naar Nederland. Haar oudste zoon, die gevangen was genomen, wist vijf jaar later Jan Nederland te bereiken. ‘Ik had alles in Iran: een mooi huis, een vaste baan, een goed leven. Maar een mooi huis is niets waard als het er onveilig is.’

‘Aan tafel ontstaat openheid’

Parvin

‘ Ik blijf hier werken tot mijn dood, zeker weten’ ‘Je mag niets zeggen en al helemaal niet als vrouw’, vult Ameneh aan. Zij betaalde zes jaar geleden veel geld aan smokkelaars om te voet, in een wiebelig bootje, per trein en bus Nederland te bereiken. De vrijheid hier is verademend, toch missen Parvin en Ameneh hun vaderland nog elke dag. Parvin was dan ook heel blij toen ze hoorde dat er een Iraanse vrouw naast haar kwam wonen. ‘Ameneh is ontzettend goed voor mij. We eten vaak met elkaar en gaan samen op stap, even naar de rommelmarkt bijvoorbeeld. Zij op de fiets, ik op de scootmobiel. Ik heb echt geluk met haar.’ Ameneh heeft wel een status, maar nog geen Nederlands paspoort. ‘Dat geeft veel stress, ik slaap slecht. Daardoor ga ik veel eten. Ik ben de afgelopen jaren kilo’s aangekomen.’ Ze moet zoeken naar woorden, zegt iets in het Iraans tegen Parvin die haar helpt met vertalen. ‘Mijn ouders hebben het niet makkelijk in Iran.’ De tranen schieten in haar ogen. ‘Ze mist echt alles’, vult Parvin aan. ‘Als we samen zijn, proberen we Nederlands te praten. Maar om echt je hart te kunnen luchten, heb je je moedertaal nodig.’ De laatste tijd is Iran weer vaak in het nieuws. De regels worden strenger, de straffen harder. Parvin: ‘Jonge vrouwen willen niet met een hijab

KANS DECEMBER 2023

‘Dit breekt de dag een beetje’

Beertje

KANS DECEMBER 2023

John

lopen. Ze willen gewoon vrij zijn en dat is logisch. De mensen in de buurthuiskamer leven met ons mee, ze zijn oprecht blij dat wij hier veilig zijn. Ze hebben respect voor ons. Dat is belangrijk en voelt fijn.’

Kers op de taart

‘Kijk maar of er wat tussen zit.’ Een man met grijze baard brengt een zak kleding. ‘Wilt u nog een kopje koffie?’, vraagt Jan. ‘Nee bedankt, volgende keer!’ Als mensen kleding komen brengen, probeert Jan altijd een praatje te maken. ‘Of ik nodig ze uit voor de soep. In de winkel staan mensen niet echt open voor contact. Dan zijn ze bezig met goederen. Aan tafel, daar ontstaat de openheid. Vorige week vroeg een jonge vrouw of hier ook kerkdiensten zijn. Ze had binnen het kruis zien staan. Ik vertelde haar over onze diensten en afgelopen zondag was ze er. Ze werd goed opgevangen. Dat zijn de kersen op de taart.’

Aan de koffietafel kletst Beertje (80) met haar vriendinnen. ‘Ik maak hier eens in de paar weken schoon’, vertelt ze. ‘Thuis zit ik maar alleen, mijn man overleed zes jaar geleden. Het is fijn om een verzetje te hebben.’ De soep vindt ze niet elke week even lekker, maar gezellig is het altijd. ‘Dit breekt de dag. Ik doe altijd iets in het potje voor de soep, ik ga hier niet voor niks zitten.’

Klein wereldje

Even verderop in de tweedehands kledingwinkel probeert Dinie (78) het pinapparaat aan de praat te krijgen. Ze is al meer dan 50 jaar vrijwilliger bij het Leger. ‘Ik mocht het lint doorknippen om deze kledingwinkel te openen’, glimt ze. ‘De vriendelijkheid van het Leger, dat klikte gelijk. Binnenkort loop ik de collecte met mijn rollator. Ik blijf hier werken tot mijn dood, zeker weten.’ Voor zover de ziekte in haar hoofd het toelaat. ‘Torticollis. Mijn

9 hoofd draait naar rechts en ik begin te schudden. Ik mag geen auto meer rijden, mijn wereld is klein. Van breien word ik rustig.’ Dinie maakte in al die jaren heel wat mee. ‘Ik heb drie mannen verloren. De eerste verdronk vlak na onze bruiloft. De tweede overleed twee maanden nadat we waren getrouwd en de derde overleed na elf jaar huwelijk, in de coronatijd. Vreselijk. Ik ben die zondag gelijk weer naar de kerk gegaan. De mensen, het Woord: dat heb je gewoon nodig op zo’n moment. Het is zo fijn bij het Leger, ik heb het hier helemaal gevonden.’

Vers voor vers

In de samenkomstzaal zitten acht mensen in een kring. Jans Bijbelstudie over de eerste Johannesbrief gaat bijna beginnen. ‘Wat je hier zegt, komt nergens anders. Dat maakt dat we open kunnen zijn’, benadrukt Jan. ‘Vers voor vers pluizen we een

Anneke

Dinie

‘Achter lastig gedrag zit vaak een prachtig mens’ Bijbelboek uit, wat we vertalen naar ons dagelijks leven. Volgens mij ontbreekt het onze samenleving aan vier dingen: tevredenheid, geduld, respect en dankbaarheid. We hebben het heel goed, maar de maatschappij roept ons op om altijd maar meer te willen. Ik probeer mensen daarin op weg te helpen. Mijn vrouw en ik leven van het minimum, maar we komen nooit iets tekort.’

Hersenletsel

De 38-jarige John parkeert zijn driewieler en zoekt een plekje aan een van de drukbezette tafels. Her en der worden extra stoelen aangeschoven. Ameneh en Parvin zijn druk in de weer om iedereen aan tafel van een dampende kop soep te voorzien. John: ‘Mijn vader kwam hier vaak. Vorig jaar overleed hij aan kanker. Nu probeer ik tijd vrij te maken om hier te komen. De sfeer is zo gemoedelijk.’ Door zuurstoftekort tijdens zijn geboorte liep John hersenletsel op, wat zich uit in spasmes. ‘Ik weet niet beter, daar ben ik wel blij mee. Het is gewoon onderdeel van mijn zijn.’ John kan zich prima redden met wat ambulante ondersteuning, hij zit nooit stil. ‘Je kan wel de hele dag achter de Playstation gaan zitten, maar dan maak je niks mee. Ik help bij een webshop, of koop onverkochte kleding op om het weer te verkopen. Daar zit een soort avontuur in waarvan ik geniet.’ Hij neemt een grote slok soep uit zijn kom. ‘Tegenwoordig lees je steeds meer berichten over eenzaamheid. Ik kan de deur openzetten in de hoop dat er iemand binnenkomt, maar die kans is klein. Ik ga erop uit, naar de buurthuiskamer bijvoorbeeld, om de ander te helpen met wat gezelligheid en positiviteit. We staren ons soms blind op de ander, maar het begint bij onszelf.’

Nieuw leven

‘De soep is heerlijk’, concludeert Beertje. ‘En gezond, er zit van alles in.’ Met al deze reuring is het nauwelijks voor te stellen dat hier ruim drie jaar geleden bijna het licht werd uitgedaan. ‘Er kwamen op zondag zo’n twaalf senioren en er was niet veel aanloop tijdens de twee dagdelen dat het gebouw open was’, vertelt locatiecoördinator Anneke. ‘Toen ik hoorde van het plan om deze plek nieuw leven in te blazen, deed ik namens ons

KANS DECEMBER 2023

‘ Ik ben niet alleen maar Anneke die hier werkt, ik ben echt onderdeel van de familie’

gezin een kaartje door de bus van de officiers woning. “Welkom in de wijk! Als we iets kunnen betekenen, laat het weten”, schreef ik erbij. Toevallig zocht pionier Martin Brand iemand die goed kan organiseren. Meerdere mensen noemden mijn naam en zo kwamen we in contact.’ Inmiddels regelt ze als coördinator alles in en rond locatie Harderwijk, zowel voor de dagelijkse gang van zaken in de buurthuiskamer en kledingwinkel als de ‘geloofsfamilie’. Anneke: ‘Familie kan ingewikkeld zijn; hier schuurt het soms ook. Maar je hebt in je familie ook altijd mensen waarbij je je hart kunt luchten. Dat kan hier zeker.’ Niet iedereen was even blij met de veranderingen die ze de afgelopen jaren doorvoerden. ‘We kregen er soms opmerkingen over, dat vond ik best lastig. Maar door uitleg bij onze keuzes te geven, zijn gelukkig bijna alle ouderen gebleven. We hebben nu een mooie groep mensen van alle generaties.’

25 appjes

Naast maaltijden, diensten en Bijbelstudies zijn er bingo’s, kinderactiviteiten en spelletjesavonden. ‘We hebben zo’n zestig vrijwilligers, van twintigers tot tachtigers, uit alle lagen van de samenleving. Ik probeer hun werk altijd te benoemen. Het is

niet vanzelfsprekend wat ze doen. We doen het hier samen, vanuit echte verbinding met elkaar. Een tijdje geleden zat ik niet zo lekker in mijn vel, ik had te veel op mijn bordje. Toen daarover werd gedeeld tijdens de dienst, kreeg ik wel 25 appjes. Dat deed me heel goed. Ik ben niet alleen maar Anneke die hier werkt, ik ben echt onderdeel van de familie.’ Sommige mensen hier hebben best een volle rugzak, vertelt Anneke rondkijkend. ‘Maar juist van hen kan ik leren. Hoe moeilijk ze het ook hebben, ze vinden kracht om door te gaan. Ze leren mij om te relativeren. En om mijn oordeel uit te stellen. Om eerst even iemands verhaal te horen, voordat je er een sticker opplakt. Achter lastig gedrag zit vaak een prachtig mens.’

Wil jij net als Ameneh, Parvin, Jan, Dinie en Beertje iets betekenen in een buurthuiskamer in jouw woonplaats? Neem een kijkje op ldh.nl/kans-vrijwilliger

KANS DECEMBER 2023

BESTAANSZEKERHEID

Dichtbij mensen staan, werkt echt Ineens had iedereen het over bestaanszekerheid. In verkiezingsprogramma’s, aan talkshowtafels en in de Troonrede. Maar wat is het eigenlijk? En nog belangrijker: wat kunnen organisaties als het Leger des Heils doen aan bestaansónzekerheid? Kapitein Harm Slomp: ‘We weten uit ervaring dat dichtbij mensen staan echt werkt.’ TEKST CHARLOTTE VAN EGMOND

KANS DECEMBER 2023

f de Commissie Sociaal Minimum een heldere definitie van het bestaans minimum kon formuleren, vroeg de Tweede Kamer in 2021. In haar rapport formuleerde de commissie het als volgt: ‘een goede gezond heid, betaalbare en duurzame huisvesting, werk dat loont, een adequate opleiding, gezonde relaties en een zinvol leven.’ Met andere woorden: bestaanszeker heid is veel meer dan het einde van de maand halen. Het woord staat sinds 1983 als sociaal grondrecht in onze grondwet. Maar het gedachte goed achter dit recht kwam in de zeventiende eeuw al voor in het gildewezen en de armen zorg. Als jij als burger doet wat er van je verwacht mag wor den – je leert een vak en doet je werk goed – dan heb je recht op bestaanszekerheid en hoor je een volwaardig leven te kunnen opbouwen.

Geen plek om te slapen Vandaag leven er in Nederland tussen de 800.000 en 1 miljoen mensen in armoede. Het aantal daklozen is de afgelopen tien jaar verdubbeld en zelfs iemand met een fatsoenlijk inkomen kan onder het bestaansminimum duiken. ‘Wij helpen altijd al

‘ Bestaanszekerheid is veel meer dan het einde van de maand halen’

bla bla bl a bla bla bla bla bla bla bl a bla bla bla bla bla bla bl a bla bla bla bla bla bla bl a bla bla bla bla bla bla bl a bla bla bla bla bla bestaa nszekerh eid bla bla bla bl a bla bla bla bla bla bla bl a bla bla bla bla bla bla bl a bla bla bla bla bla bla bl a bla bla bla bla voetbal ziet kapitein bla bla bl a bla bla bla bla Slomp in de KNVB-app bla bla bl a bla bla bla bla vaak de oproep om

mensen aan de onderkant van de samenleving, maar er komen steeds meer mensen aan die onder kant bij’, vertelt kapitein Harm Slomp, bestuursvoorzitter van Stichting Leger des Heils Welzijns- en Gezondheidszorg. Dat komt deels doordat banen en contracten minder zeker zijn geworden. Tel daar het grote woningtekort bij op en veel mensen, bijvoorbeeld jongeren en Oost-Europese arbeidsmi granten, komen in de problemen. ‘De huizenprijzen zijn torenhoog en er zijn veel te weinig sociale huurwoningen. Zonder steun van familie of vrienden kan je na een scheiding zomaar op straat komen te staan. En ook kans rijke mensen die na een paar life events helemaal wegglijden zien we steeds vaker.’

Meerkoppig monster Het woord dat volgens Harm Slomp in hoofdletters onder bestaansonzekerheid staat is stress. ‘Als je maar net kon rondkomen en nu door stij gende prijzen maandelijks vijftig euro tekortkomt, kom je al snel in de schulden. Dan is het niet gek dat je andere proble men krijgt. Misschien moet je wel je huis verkopen, loopt je relatie stuk en word je dakloos. Waardoor je je baan en wel licht vrienden verliest en in een sociaal isolement raakt.’ Wan neer je in permanente stress verkeert, maak je aantoonbaar meer fouten, ben je minder alert en is de kans op ziekte groter. ‘Problemen stapelen zich op en worden een zeephelling waar je niet gemakkelijk vanaf komt.’ Als vrijwilliger bij het jeugd

je te melden als je de contributie niet kunt betalen. ‘Het gaat om 25 euro per maand; zeker met meerdere kinderen op voetbal is dat een serieuze uitgave voor veel gezin nen. Maar ik vraag me af of veel mensen ingaan op deze oproep. Mensen schamen zich. Armoede maakt timide en het zorgt voor passiviteit. We zien dat ook bij onze deelnemers. Ze hebben het gevoel dat er niet naar hen wordt geluisterd, dat ze er niet meer toe doen.’

Schaamte Dat beeld herkent onderzoeker Inger Plaisier van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) in haar onderzoeksrapport ‘Gezien, gehoord en geholpen willen worden’. Daarin staan ervaringsverhalen van mensen die moeite hadden om passende ondersteuning uit het sociaal domein te vinden. Van Asha die al jong schulden opbouwt omdat ze haar loon niet betaald krijgt, tot Johan die sinds zijn scheiding twintig jaar geleden zijn huis niet meer opruimt en vereenzaamt. ‘Mensen zien niet op tijd dat ze hulp nodig heb ben, of ze willen niet te lang beroep doen op hun buren. Ook is er veel schaamte. Zo zie je niet aan Anoushka dat ze een ernstige beperking heeft, waar door ze voor ieder hulpmid deltje opnieuw moet uitleggen dat ze hulp nodig heeft bij een toiletbezoek. Dat is zo vernede rend, dat ze dan maar geen hulp vraagt. Waardoor de problemen zich alleen maar opstapelen.’

Meer dan één probleem In een maatschappij die steeds complexer en individualistischer wordt, mogen we er niet vanuit gaan dat iedereen zichzelf wel weet te redden, benadrukken zowel Harm Slomp als Inger Plaisier. ‘Denk bijvoorbeeld aan de 4,5 miljoen volwassen Neder landers die moeite hebben om hun weg te vinden in de digi tale overheidssystemen’, zegt Slomp. ‘Ons voorzieningenstel sel is niet ingericht op mensen met meer dan één probleem. Ben je ook nog laaggeletterd of anderstalig en vertrouw je de overheid niet, dan is het knap lastig om te krijgen waar je recht op hebt.’ Om mensen de kans te geven volwaardig deel te nemen aan de samenleving, is een em pathische overheid nodig die naar hen luistert en hun leef wereld begrijpt, concludeert het SCP-rapport. Volgens Plaisier vormen de verhalen van mensen die geen of onvoldoende zorg en ondersteuning kregen een belangrijk instrument in de strijd tegen bestaansonzekerheid. ‘De mensen in ons onderzoek voelen zich niet begrepen, moe ten door onmogelijke hoepels

€1533

€2498

€3100

HUISHOUDBOEKJE Het Nibud berekende voor dit jaar dat een alleenstaan de 1533 euro per maand nodig heeft om rond te komen. Voor een stel met een kind is dit 2498 euro en voor een koppel met twee kinderen 3100 euro.

‘ Mensen moeten door onmogelijke hoepels springen’

springen of hun mogelijkheden worden overschat. Het is be langrijk om naar hen te blijven luisteren. Niemand de schuld geven, maar onvolkomenheden in ons systeem samen oplossen.’

Dichtbij mensen Harm Slomp pleit voor een ‘ministerie voor Bijzondere Burgers’. ‘We weten uit ervaring dat persoonlijk contact, dichtbij mensen staan, echt werkt. We helpen jaarlijks 50.000 mensen via onze professionele tak en nog eens 50.000 mensen via de buurthuiskamers waar mensen op een laagdrempelige manier terechtkunnen voor maaltijden, tweedehandskleding, naailessen of hulp bij schulden. Het zou mooi zijn als ook de overheid duidelijk zichtbaar wordt in de buurt, door middel van spreek uren of door proactief op men sen af te stappen. Dat ze niet tegenover maar naast kwets

bare mensen staan en knopen mogen en durven doorhakken.’ Hoewel Slomp blij is met de aandacht voor bestaanszeker heid vanuit de politiek, bena drukt hij dat een quick fix niet bestaat. ‘Er is meer nodig dan een verhoging van het mini mumloon. Het gaat ook om voldoende huisvesting en om aandacht voor de bestrijding van eenzaamheid. Wat ons be treft wordt het buurtwerk alleen maar uitgebreid, juist vanwege het sociale aspect en de pre ventieve werking ervan.’ Daarin ziet hij ook een steeds belang rijkere rol voor vrijwilligers. ‘De zorgen worden groter en het aantal beschikbare professio nals neemt af. Gelukkig hebben wij ontzettend veel bevlogen vrijwilligers. We gaan hen in de toekomst steeds harder nodig hebben, om mensen zonder helper te kunnen blijven helpen.’

Kerst voor iedereen 14

Tafels staan vol lekkers. Op stadspleinen klinkt het Ere zij God. Soepbussen schenken cadeaus en korpsen pakken uit met feestelijke diensten. Zo ziet kerst eruit bij het Leger des Heils. TEKST CHARLOTTE VAN EGMOND BEELD INEKE GOES

De majoor heeft het maar druk. Kun jij hem vinden? Tip: hij draagt een rood gestreepte sjaal.

Lichtjeswandeling

400 rugzakken vol

Een adventskalender waar je niet iets uithaalt, maar iets in stopt. Praktische cadeaus voor asielzoekers, dak- en thuislozen. Het korps in Kampen organiseert voor de derde keer deze ‘omgekeerde adventskalender’.

Loop in Almere mee met de herderstocht: een lichtjeswandeling door het kerstverhaal.

Kerstkaraoke

Kraampjes, optredens en karaoke kom je tegen bij de ‘kerstbeleving voor de buurt’, bij de buurthuiskamer van Harderwijk.

Iconisch: de kerstpot

Als de kerstpot in het straatbeeld verschijnt, dan weet je dat het bijna kerst is.

Kerstpakketten

Overal in het land worden kerstpakketten gevuld en verzameld. Met lekkers als chocolade en stroopwafels, maar ook met verzorgingsproducten.

Geen Kerst zonder kerstpot en kerstliederen. Zoek de 7 verschillen tussen de twee muziekkorpsen.

Veel soeps

Help jij dit baasje om haar hondje terug te vinden?

Veel soepbussen delen eind december een speciale kerstmaaltijd uit, van soep en hamburgers tot oliebollen en chocolademelk.

KANS DECEMBER 2023

Verbind de punten met elkaar. Wat verschijnt er aan de hemel?

Driving home for Christmas

In Zwolle worden kerstattenties uitgedeeld aan vrachtwagenchauffeurs.

Zin in stol

Door het hele land staan de tafels in buurthuiskamers en korpsen vol met feestelijke kerstmaaltijden.

Pop-up kerstcafé

Van leegstaand pand naar sfeervol kerstcafé. In Leeuwarden ben je welkom voor een kop koffie of warme chocolademelk.

Zieken bezoeken

Zoals ieder jaar komt het Leger des Heils kerstliederen zingen in het Antonius Ziekenhuis in Sneek.

Ook Kerst vieren bij het Leger des Heils? Ontdek hartverwarmende activiteiten bij jou in de buurt op ldh.nl/kans-kerst

KANS DECEMBER 2023

Al zo’n 4 jaar is vrijwilliger Dianne Maljaars gastvrouw in de buurthuiskamer van Emmeloord. Wil je ook iets betekenen voor mensen in je wijk? Kijk op ldh.nl/ kans-vrijwilligerswerk en vind vrijwilligerswerk in jouw buurt.

KANS DECEMBER DECEMBER 2023 2023

Dianne

TEKST CAROLINE TOGNI BEELD SIMON LENSKENS

‘Nog bedankt voor het briefje dat je in mijn bus deed.’ Bezoekster Lenie geeft gastvrouw Dianne even een knuffel. Zo gaat dat hier in de Bij Bosshardt-buurthuiskamer in Emmeloord. ‘Ik noem het The Muppet Show’, lacht bezoeker Ted. ‘Allerlei mensen komen hier binnenlopen, muppets zoals ik. Gewoon voor een kop koffie. En vervolgens gebeurt er weer iets grappigs.’ Aan tafel houdt Dianne op een lijstje bij met wie er vanochtend zijn. ‘Dan weet ik wie ik mis en kan ik bij een van de anderen navragen of zij iets weten.’ Het is een lieverd, Dianne. Ze heeft altijd een bemoedigend woord voor haar mensen. ‘Kijk je nog even bij de groenten? Ieder mag vandaag een koolrabi of een zak spruitjes meenemen.’ De groentekist is bijna leeg. Intussen staat Dianne alweer bij de kassa, twee blouses afrekenen die een buurtbewoner uitkoos in de kledingwinkel.

KANS DECEMBER 2023

WONEN MET ZORG IN EEN DUURZAAM GEBOUW

Barry

‘ Ik ben gelukkig hier’ Van een jarenzeventigpand, type kantoorgebouw, verhuizen naar een gloednieuwe, superduurzame houten woning. Dat ‘overkwam’ zo’n vijftig mensen die beschermd wonen bij het Leger des Heils in Rotterdam. Zij kregen hier hun nieuwe kamer, mét eigen voordeur en badkamer. Hoe ervaren bewoners en medewerkers deze nieuwe locatie? TEKST CAROLINE TOGNI BEELD ANNEKE HYMMEN

‘Welkom bij Huis en Haard Kreekpad. Ruik je het verse hout?’ Voor locatiemanager Barry Bakker is het prettig werken in het nagelnieuwe gebouw in de Rotterdamse wijk Lombardijen. Hier realiseerde het Leger des Heils vijftig zorg units in een duurzame hout constructie. De Huis en Haard Plus-locatie biedt beschermd wonen voor mensen met psy chiatrische problematiek. ‘Meer specifiek richten we ons op mensen met een licht verstan delijke beperking’, licht Barry toe. Mannen en vrouwen in de leeftijd van 20 tot 75 jaar stro men in vanuit de nachtopvang, psychiatrie of detentie. ‘Zij krijgen zorg met behandeling, zoals dat heet. Samen met hun persoonlijk begeleider maken zij een plan waarin ze doelen stellen. Van laagdrempelige dagbesteding hier in huis, tot werken in een van de Leger des Heils werkplaatsen, tuinen of keukens.’

19 Rocky (57) is bewoner, een echte verzamelaar noemt hij zichzelf. ‘Kom je binnen kijken?’ Hij is trots op zijn nieuwe kamer met leuke hoekjes voor zijn plan ten, zijn aquarium, van straat geraapte blikjes en andere verzamelingen. Schoe nen keurig op een rij. Mappen en

Rocky:

‘Ik ben blij met mijn eigen badkamer’

wanden vol eigen werk: kleurrijke teke ningen met als belangrijkste thema’s bloemen en auto’s. Rocky laat weer zijn lieve lach zien, ‘dit is wat ik doe’. Hier wonen doet hem zichtbaar goed. ‘Ik ben blij met mijn eigen badkamer. En kijk hier op de galerij: mijn planten.’

KANS DECEMBER 2023

Lilian:

‘Voel je de vloerverwarming?’ Lilian (27) uit Lelystad woont vijf jaar in Rotterdam. ‘In dit huis voel ik me pas veilig. No fighting hier, dat is belangrijk voor mij.’ Ze geniet ervan dat ze haar eigen kamer kan opruimen en schoonmaken. De

kleedjes op de vloer maken het behaaglijk, ‘en voel je de vloer verwarming?’ De eigen badkamer is een ongekende luxe voor Lilian, ze kan het bijna niet bevatten: ‘Dat ik hier mag wonen.’

KANS DECEMBER 2023

Raimondo (50), een rasechte Rotterdammer, houdt vanaf het pleintje voor de hoofdingang alles in de gaten. ‘Ik ben gelukkig hier’, vertelt hij. ‘Gewoon. Het gaat een stuk beter met me. Langzaam kom ik uit de ellende

van schulden en ander gedoe. Ik heb verkering, en een huisje met eigen wc. Idyllisch? Mwah, je hoort alles hier, haha! Als corvee regel ik meestal de koffie en thee. Hoeveel mooier wil je het nog hebben!’

Raimondo:

‘Langzaam kom ik uit de ellende’

KANS DECEMBER 2023

Ria:

‘Ik denk dat het voor deze mensen heel wat fijner wonen is’

Voor vrijwilliger Ria (70) is het lekker werken bij het Leger. ‘Mijn hele leven werk te ik bij de RET, van de tram. Nu sta ik hier twee middagen per week vrijwillig in de keuken. Ik denk dat het voor deze mensen heel wat fijner wonen is. Ze hebben

een eigen voordeur, ze hoeven niet op de gang te zitten met elkaar. Ik voel me echt thuis bij deze mensen, en leer hen steeds beter kennen. Straks ga ik nog vegen en schoonmaken, dan is mijn leuke middag weer voorbij.’

KANS DECEMBER 2023

‘ Ik zie mensen hier veranderen’ Het nieuwe woonzorggebouw van het Leger des Heils aan het Kreekpad in Rotterdam, met vijftig units in een houtconstructie, is een toonbeeld voor (zorg)gebouwen in Nederland. Volgens regiodirecteur Gert-Jan Freeke is de Kreek een prachtig voorbeeld van een gebouw dat past binnen de duurzaamheidsambities van het Leger des Heils. ‘Onze doelstelling is om onze CO2-uitstoot in 2030 terug te brengen met 50 procent; in 2050 willen we 100 procent energieneutraal zijn. Dat vraagt om een duurzame bedrijfsvoering op alle fronten. Denk aan zonnepanelen, isolatiemaatregelen, een schoner wagenpark, maar ook ons energieverbruik. Op veel locaties van het Leger zijn we hier serieus mee bezig. Dit gebouw is uitzonderlijk, 85 procent biobased kan alleen in zo’n nieuw bouwpand. Maar het betekent ook iets voor bewoners: zij voelen zich goed in dit houten gebouw. En je ziet mensen veranderen. Zoals laatst: een paar bewoners zaten buiten, op een stoeltje voor hun eigen voordeur; zij hebben hun autonomie terug. Met eigen inrichting en sanitair, noem maar op. Het draagt bij aan hun waardigheidsgevoel. Iemand kweekt aardbeien in zijn minituintje op de galerij. Prachtig toch!’

Ontdek op ldh.nl/kans-duurzaamheid hoe het leger verder verduurzaamt.

HET

LEGER WERKT

aan onderwijs in Paraguay

Scholieren in Paraguay gaan maar een halve dag naar school vanwege geldgebrek bij de overheid. De kinderen krijgen zo weinig stimulans om te leren. Een project van het Leger des Heils in de hoofdstad Asunción ondersteunt de kinderen in hun persoonlijke en sociale ontwikkeling.

KANS DECEMBER 2023

Spelenderwijs leren

Op vier locaties in Asunción krijgen kinderen extra onder steuning bij lezen en schrijven. Ook leren ze meer over de wereld om zich heen: het Curious & Braveproject van het Leger des Heils. Een voorbeeld hiervan is de Science week, een week waarin de kinderen vulkanen bouwen van lokale materialen. Zo leren ze natuurkundige proces sen spelenderwijs kennen. De jongens en meisjes worden steeds leergieriger en ze zijn trots op de vooruitgang die ze boeken. Kinderen van twaalf jaar oud leren binnen korte tijd lezen en behalen goede resultaten op school. Wanneer er door slecht weer geen bezoek aan Curious & Brave mogelijk is, kunnen de kinderen niet wachten tot de volgende dag.

Ook voor ouders

Ouders worden zoveel moge lijk bij het project betrokken. Het Leger organiseert culturele avonden voor hen en geeft work shops over relaties tussen ouders en kinderen. Een blije moeder vertelt: ‘Na lange tijd heb ik weer met mijn man gedanst.’ Ook ligt er de focus op het aanhalen van de gezinsbanden met Home projects, waarin families hun eigen stamboom in kaart brengen of een tuin aanleggen en onder houd doen rondom hun huis.

HELP JE MEE zodat

kinderen in Paraguay weer naar school kunnen? Steun dit project met je gift op bankrekening NL72 RABO070 70 70 171 onder vermelding van: Paraguay, Kans 4/2023.

Het leven voor deze fami lies is niet gemakkelijk. Zij wonen vaak met meerdere gezinsleden in informele nederzettingen die meestal niet bestand zijn tegen de effecten van klimaatverandering. Zo kampt de gemeenschap rondom Rayito de Luz met jaarlijkse overstromingen waarbij ze soms al hun bezittingen verliezen. Toch staat het onder wijs van de kinderen voorop. Een vrouw vertelt dat haar grootste droom is dat haar zoon een goed persoon wordt en zijn dromen kan bereiken. Onderwijs is daarin de doorslaggevende factor.

TEKST EN BEELD ANISA GASPER

Onderwijs voorop

KANS DECEMBER 2023

Samen knokken voor een thuis TEKST GEKE VAN WIJNEN BEELD FOLKERT KOELEWIJN

Twintig jaar leefde ze van logeerbed naar slaapbank. Maritsia Claver (53) was thuisloos. Tot ze vorig jaar met haar tienerdochter een flatwoning kreeg in Amsterdam-Osdorp. Hun eerste echte thuis. Samen met begeleider Chérida vertelt Maritsia haar verhaal.

‘I

k had geen vloer, ik had geen pan, ik had niks’, beschrijft Maritsia haar eerste weken in het huis. ‘Chérida heeft me geholpen.’ Chérida Millerson (50) is de ambulant begeleider van het Leger des Heils die Maritsia ondersteunt. De vrouwen zitten naast elkaar op de bank in Maritsia’s woonkamer. Tegenover de bank staat een flinke tv. Dochter Danitsia (16) is op haar eigen kamer aan het bellen. ‘Ze zit altijd op haar kamer. Soms plaag ik haar’, lacht Maritsia. ‘Dan vraag ik: “Kom je naar de huiskamer, een beetje bij me zitten?” Zij zegt

‘ Ik kan alles met haar bespreken’

‘Toen ben ik gaan knokken voor haar. En gaan bellen, bellen, bellen. Ik heb die medewerker gestalkt’, lacht ze. ‘Uiteindelijk konden we toen een tafel kopen.’ ‘En een bank’, vult Maritsia aan. ‘En we hebben Danitsia’s kamer ingericht.’ LOGEREN Chérida vertelt dat het voor Maritsia in het begin lastig was. ‘Als je nooit een eigen plek hebt gehad, is dat eng. Je moet nadenken over je financiën, hebt te maken met buren, van alles.’ Maar ook logeren bij anderen bracht moeilijkheden met zich mee, leg Chérida uit. ‘Nu kan ze bijvoorbeeld haar kleren wassen.’ Chérida wijst naar het rek met wasgoed. ‘Maar als je bij mensen logeert, moet je ook je kleren wassen. Terwijl je denkt: ik wil het niet te vaak doen, want ik gebruik hun stroom en water. Je houdt met alles rekening. Als je een klein kind hebt, zeg je steeds “stil zijn, niet stoeien, kom eens hier”. Je wilt zo weinig mogelijk ruimte innemen. Je bent gewend om stil te leven.’ Maritsia knikt heftig terwijl Chérida praat. ‘Dat is het echt, dat rekening houden.’

dan: “U kijkt nu naar een programma, toch?” En dan verdwijnt ze weer.’ KNOKKEN Chérida heeft moeten knokken voor Maritsia en haar dochter, vertelt ze. ‘Allereerst vroegen we bijzondere bijstand aan. Dat werd afgewezen. Vervolgens stuurden ze ons naar de gemeentelijke kredietbank. Daar kregen we een bedrag waarmee we een vloer konden laten leggen, zodat het huis een beetje leefbaar werd.’ Via een familielid bij de gemeente ontdekte Chérida dat Maritsia wél recht had op bijzondere bijstand.

GOEDE RAAD Het keerpunt in Maritsia’s leven kwam toen ze werd uitgenodigd voor een gesprek op de school van haar dochter. ‘Ze vertelden dat Danitsia nogal prikkelbaar was in de klas. Toen ik daarna in gesprek ging bij het Ouder-Kind-Team, vertelde ik over mijn situatie. Dat ik ongedocumenteerd was, geen papieren had. Op het moment dat ik dat ging regelen, zei die advocaat: “Mevrouw, vanaf de geboorte van uw kind hebt u recht op de Nederlandse nationaliteit.” Al die jaren wist ik dat niet. Ik had geen mensen om me heen die me goede raad konden geven.’ Chérida vult aan: ‘Dochter Danitsia heeft een Nederlands paspoort. Doordat Maritsia zorgdraagt voor haar, heeft ze recht op een verblijfsvergunning. Maar als niemand je die informatie geeft…’ EEN EIGEN PLEK Als je geen papieren hebt, maken mensen gemakkelijk misbruik van je. Maritsia vertelt open over die tijd. ‘Een vrouw vroeg me: “Wil je niet wat verdienen?” Zwart, dan hè. Ze bood me werk aan voor 25 euro per

KANS DECEMBER 2023

‘ Nu kijken we vooruit’

dag. Ik had een kind om te verzorgen, dus wat kon ik zeggen? Al die ontberingen die je tegenkomt in zo’n situatie: mond houden en stilzitten.’ Ze kijkt strak voor zich uit, het is even stil. Dan zegt Chérida: ‘En daarom is het zo fijn dat ze nu haar eigen plek heeft.’ ‘Nu kijken we vooruit’, zegt Maritsia. ‘We hadden het niet best, maar dat is verleden tijd.’ GOEDE KLIK ‘Ik zie echt groei’, vertelt begeleider Chérida. ‘Het heeft even geduurd, maar dit huis is nu echt een thuis. Het is gelukt.’ De komende tijd willen de dames het huis nog verder opknappen en inrichten. Het streven is dat Maritsia binnen twee jaar zelfstandig woont, zonder hulp van het Leger des Heils. ‘Gelukkig heeft mevrouw ook een goed sociaal netwerk’, vertelt Chérida. ‘Dat maakt het loslaten

straks wat gemakkelijker. Als iemand op eigen benen komt te staan, wil je niet dat hij of zij in een gat valt. Daar gaan we samen naar kijken.’ ‘Mevrouw dialyseert drie keer in de week (vanwege nierproblemen, red.), dan komt ze behoorlijk moe thuis. Haar zusje komt één keer in de week langs om voor haar te zorgen.’ En voor Danitsia is er een gezin met wie ze leuke dingen doet en waar ze soms een weekend gaat logeren. ‘Door mijn ziekte kan ik niet met haar naar de bios of de sportschool.’ Chérida vult aan: ‘Stel dat ze erg ziek zou worden, dan kan ik mijn begeleiding verlengen. Ik blijf zolang het nodig is. Vanaf dag één hebben we een goede klik met elkaar’, zegt Chérida, ‘ook daarom’. Maritsia glimlacht. ‘Ik kan alles met haar bespreken, maakt niet uit wat het is. Ik kan haar bellen, ze komt langs als ik ziek ben. We hebben echt een band opgebouwd.’

KANS DECEMBER 2023

UIT DE REGIO

HOE IS HET MET

Trix

Zelfstandig in Zoetermeer

In oktober werd een bijzondere zorglocatie in Zoetermeer heropend. Bij Vast en Verder leren jonge vrouwen hoe ze zelfstandig kunnen leven. Ze werken aan sociale vaardigheden, leren omgaan met hun problemen en groeien richting zelfstandig wonen.

Goodwillcentra Amsterdam vieren jubileum

Op 8 oktober was het 75 jaar geleden dat majoor Bosshardt haar werk in Amsterdam begon. Met een vlag, honderd gulden en de zegen van de Heer trok ze de binnenstad in. Nu, 75 jaar later, zijn de Goodwillcentra van het Leger des Heils een begrip in de stad.

Soep op wielen in Almere

Er is een nieuwe soepfiets! Sinds 12 oktober rijdt de fiets elke donderdag door Almere, op zoek naar mensen die op straat leven en een kop soep kunnen gebruiken. Zo krijgen mensen die niet zelf op zoek gaan naar hulp toch de steun die ze nodig hebben.

Goed voorbeeld in Groningen

Oud-kickbokser en oud-crimineel Joop Gottmers ging eind september langs bij een Leger des Heilslocatie in Groningen. Gottmers: ‘Veel van deze gasten hebben een rugzakje, gevuld met ellende. Ik wil hun ogen openen voor nieuwe mogelijkheden en geef hen mee: Maak wat van je leven!’

‘Ik breng graag een stukje licht’, vertelde Leger des Heils-relatiebeheerder Trix Kruisinga vorig jaar in Kans. Die maand ging zij met pensioen, zij moest haar mensen loslaten. Is dat een beetje gelukt, Trix? ‘Uiteraard, ik wil mijn opvolgers niet voor de voeten lopen. Maar ik kan niet anders dan vrolijk antwoorden dat ik nog steeds druk ben met van alles. Zoals de geloofsgemeenschap in Almere waarbij ik nauw betrokken ben. In de veertigdagentijd maakten we met onze mensen een prachtig dagboekje: van mensen, voor mensen. Nu werken we aan een muzikale adventskalender. Ik vind die verbondenheid heel belangrijk. Die eerste tijd na mijn afscheid was het best even zoeken. Ik kwam in zo’n andere situatie terecht! Toen gingen we ook nog verhuizen. Het was vreemd om veel thuis te zijn, al die tijd die ik ineens voor mezelf had. Maar mijn man en ik hebben het fijn samen. We wandelen veel, wonen prachtig. We ervaren het leven als een cadeau. Mijn pastorale werk heb ik weer opgepakt voor twee dagen per week. Namens het Leger des Heils bezoek ik mensen die daar behoefte aan hebben en als mensen het vragen, leid ik bij uitvaarten de dienst. Terugkijken op mijn werkende leven bij het Leger doe ik met veel plezier. Wat heb ik een prachtige loopbaan gehad! En wat ben ik gezegend met het werk dat ik mocht doen.’

UITGELICHT

COLOFON Kans is een uitgave van Stichting Leger des Heils Fondsenwerving, bestemd voor donateurs en andere betrokken gevers. Onze activiteiten worden voor circa 90 procent bekostigd via overheidsregelingen. De gelden kunnen alleen worden besteed aan doelen die de overheid aanwijst. Verder betaalt een aantal cliënten een eigen bijdrage. Er zijn echter nog steeds mensen die buiten de boot vallen. Daar zijn donaties hard voor nodig. Dit magazine geeft donateurs en relaties die de organisatie steunen een gevarieerd, maatschappelijk relevant, hedendaags en zinvol beeld van het Leger des Heils. Het blad wil een kennisbron zijn over maatschappelijke issues waarmee het Leger zich bezig houdt. Het laat ook zien dat het Leger zijn beloften inlost: er onvoorwaardelijk zijn voor mensen zonder vangnet, geïnspireerd door het christelijk geloof.

TERRITORIAAL COMMANDANT Bente Strømner Gundersen

HOOFDREDACTIE Harm van Teijlingen

CIJFER

Avondje bankhangen Presentator Bert van Leeuwen ging voor de EO-serie Soep, Sores en Soelaas naar een bijzondere locatie van het Leger des Heils: Huis & Haard in Beuningen, Twente. Een locatie die voelt als een kinderboerderij. Nieuwsgierig? Kijk de afleveringen terug op NPO Start.

14%

van de Nederlanders voelt zich sterk sociaal eenzaam. Zij missen mensen om zich heen, hebben weinig of geen sociale steun.

COÖRDINATIE/EINDREDACTIE Erika Haisma

REDACTIE Menno de Boer, Charlotte van Egmond, Erika Haisma, Willemijn de Jong, Geert Jeroen Klootsema, Rien Timmer, Caroline Togni, Geke van Wijnen

CONCEPT/EINDREDACTIE Maters en Hermsen: Charlotte van Egmond, Caroline Togni, Kaisa Pohjola

TEKST/VORMGEVING Maters en Hermsen Journalistiek en Vormgeving

LITHOGRAFIE/DRUK Studio Boon, Senefelder Misset

DRUKWERKBEGELEIDING Regalis, Zeist

TECHNISCH UITGEVER

Voordelig doneren Wist je dat je geld terugkrijgt van de Belastingdienst als je een goed doel steunt? Giften mag je aftrekken van je belastbaar inkomen, waardoor je minder inkomstenbelasting betaalt. Dus doe voor 31 december nog een gift via ldh.nl/kans-doneer.

ReShare breidt uit

Keystone Consultancy

REAGEREN? Leger des Heils, t.a.v. redactie Kans postbus 3006, 1300 EH, Almere. kans@legerdesheils.nl Wij worden ondersteund door:

Bied een veilig thuis

De CO2-voetafdruk van dit drukwerk is berekend met ClimateCalc en gecompenseerd bij: Groenbalans www.climatecalc.eu Cert. no. CC-000140/NL

Het Leger des Heils ondersteunt ook pleegouders. In het noorden en oosten van Nederland zijn we altijd op zoek naar mensen die een kwetsbaar kind een veilig thuis willen bieden. Kijk voor meer informatie op ldh.nl/kans-pleegzorg.

Er komen steeds meer vintage- en tweedehandskledingwinkels van het Leger des Heils. Afgelopen jaar open den vier ReShare Stores hun deuren: in Eindhoven, Amsterdam, Leiden en Den Bosch, naast een pop-up-winkel in win kelcentrum Alexandrium in Rotterdam. Je kunt er terecht voor kwaliteitskleding tegen een vriendelijke prijs. Fijn als je van vintage houdt, een beetje krap zit of op een duurzame manier toch graag iets ‘nieuws’ wilt. Kijk op de website voor een ReShare Store in jouw buurt. ldh.nl/kans-reshare

KANS DECEMBER 2023

Zie de mens

Warme Kamers weer open Vanwege de energiecrisis startte het Leger des Heils in 2022 de campagne Warme Kamers. In heel Nederland gingen buurthuizen, bibliotheken en kerken (langer) open voor bezoekers die hun energierekening niet meer konden betalen en thuis in de kou zaten. Deze winter zijn de Warme Kamers terug. Niet alleen voor fysieke warmte, maar ook voor emotionele, menselijke warmte. Want dat is altijd nodig. Vind een Warme Kamer bij jou in de buurt. ldh.nl/kans-warme-kamers

Red je het wel?

Vorig jaar hielp het Leger des Heils meer dan duizend mensen met geldproblemen. Door mensen in een vroeg stadium op vrijwillige basis te helpen, voorkomen we dat ze in de schuldhulpverlening terechtkomen. Maar praten over geld is niet gemakkelijk en om hulp vragen vraagt moed, armoede blijft een taboe. Om dit te doorbreken, is het spel Taboedoorbrekers ontwikkeld. Voor een goed gesprek over geld en schulden, eenzaamheid en hulp, werk en perspectief. Het kan helpen om inzicht in jouw of andermans situatie te krijgen.Interesse? Je bestelt het spel op redjehetwel.nl.

In de vorige Kans las ik een berichtje over de tentoonstelling Ecce homo, oftewel ‘Zie de mens’. Deze fotoexpositie vertelt het levensverhaal van bewoners en medewerkers van een beschermde woonvorm van het Leger des Heils in Hilversum. Bij een nieuwe cliënt print ik altijd het voorblad van zijn SKDB-gegevens, informatie uit de strafrechtketen databank. Naast zijn naam en allerlei nummers, staat daarop ook een foto van zijn identiteitsbewijs én een foto die is gemaakt op het moment dat hij aankwam op het politiebureau of in de gevangenis. Ik bewaar die printjes in mijn kluisje. Het is mijn eigen foto tentoonstelling. Een beetje zoals de levensgrote portretten van gedeti neerden uit de geschiedenis, bij het gevangenismuseum in Veenhuizen. Ik kijk er soms lang naar. Wie is deze man? Wat zegt die blik? Wat voor levensverhaal wordt hier verteld? En ook: hoe zou ík op de foto staan op het moment dat ik ergens van word beschuldigd of zelfs word opgesloten? Of ik kijk er samen met mijn cliënt naar: wie zie jij? Ben je vooral die verbeten/ beschaamde/ verfomfaaide/ bange/ kwaaie/ zatte/ uitgebluste/ hooghartige kop op die ene foto? Of toch meer de glimlachende man van je ID? En soms lukt het om samen na te denken over de moeilijke vraag: hoe zag jouw slachtoffer jou? Ons kantoor gaat binnenkort verhuizen. Kasten moeten worden leeggeruimd, papieren weggegooid. Mijn tentoonstelling moet de versnipperaar in, privacyregels. Maar wat ik meeneem, is hoe ik wil kijken naar mijn cliënten: Zie de mens.

Lucy Schipstra

werkt als toezichthouder en gedragstrainer bij Leger des Heils Reclassering Arnhem

Rob en Ingeborg

De aanleiding was eigenlijk heel suf, vertelt Rob (77). In zijn huis stond een biljarttafel die hij kwijt moest, want hij had de ruimte nodig voor zijn kantoor. Rob belde diverse instanties, maar niemand wilde zijn biljarttafel hebben. Totdat hij het Leger des Heils aan de lijn kreeg. Ergens in de Achterhoek wilden ze het biljart graag hebben voor een buurthuiskamer. ‘Ze waren zo blij met de biljarttafel, dat ze direct een biljartcompetitie hebben opgezet.’ Het was het begin van een nauwe band met het Leger des Heils. Al 25 jaar geven Rob en zijn vrouw Ingeborg (72) structu reel een grote gift aan internationale projecten.

Donateur in beeld

‘Mensen denken bij het Leger al gauw aan daklozen, maar ze doen zoveel meer dan dat.’ Samen met zijn vrouw runde ‘de geboren onder nemer’ een drukkerij, waar jaarlijks 1 miljard huis-aan-huisfolders werden gedrukt. Hun winst delen ze graag. ‘Rechtstreeks geven is lastig, maar via het Leger des Heils weet ik zeker dat het geld goed terechtkomt. Het begon ooit met een project in Colombia. Toen dat afliep, kwam er weer een mooi buitenlands project voor in de plaats. We krijgen soms brieven van kinderen, dat is bijzonder. Kinderen gelukkig maken, dat is ons streven.’

TEKST CHARLOTTE VAN EGMOND BEELD ARNOLD REYNEVELD

‘Kinderen gelukkig maken, dat is ons streven’