Tsjechië en Slowakije | Commissioner Bente S. Gundersen colofon
HOver hoop
oop betekent dat je met vertrouwen en geloof naar de toekomst kunt kijken. En hoop geeft je de moed om door te gaan als het tegenzit.
In de Bijbel lezen we ook over hoop: de hoop dat ondanks alles wat ons overkomt, ons leven niet uit Gods hand valt. En als we Kerst vieren, mogen we weten dat God zijn Zoon zond om redding te geven aan een wereld zonder hoop. De geboorte van Jezus is de meest hoopvolle beweging die God in gang heeft gezet. Dat maakt alles anders!
de hoop die er in kerstliederen schuilt en gaan
In deze Strijdkreet kun je verschillende hoopvolle verhalen lezen. Zo is er een herder die ondanks tegenslagen nieuwe hoop vindt en zien we de hoop die bloeit in de buurthuiskamers van het Leger des Heils. Verder vertellen verschillende mensen iets over de hoop die er in kerstliederen schuilt en gaan we op pad met de soepbus. En natuurlijk mag het kerstverhaal zelf niet ontbreken.
We hopen dat je nieuw perspectief en inspiratie mag vinden in de verhalen. Veel leesplezier. En natuurlijk: een gezegend kerstfeest en een hoopvol nieuwjaar!
Vuile handen…
Eigenlijk heb ik er nooit zo mee gezeten. Niet eens bij stilgestaan. In mijn werk horen vuile handen er gewoon bij. Als ik erover nadenk, ken ik eigenlijk niemand met hele schone handen. De mannen en vrouwen die ik ken, hebben allemaal hun handen een beetje vuil moeten maken. Zo simpel is het. Je doet wat je moet doen. Een ander gaat je echt niet redden. Dat heb ik lang geleden goed geleerd, op een keiharde manier.
Maar nu weet ik het allemaal niet meer zo zeker. Eigenlijk ben ik nergens meer van overtuigd, sinds vorige week. Ik zal je vertellen wat er is gebeurd.
EVEN ‘NAAR ACHTEREN’
We zaten dus met de hele groep bij elkaar. Het was al donker, vuurtje gemaakt en je weet hoe het dan gaat. Fles erbij. Sterke drank en nog sterkere verhalen. Goed, op een gegeven moment moest ik ‘naar achteren’, zullen we maar zeggen. En ik liep dus, een beetje wankel, een stukkie weg tussen de bomen door. Ik struikelde en viel zo pardoes in een hoop stinkende rotzooi. Scheldend en tierend kwam ik even later teruglopen. Ik stonk een uur in de wind.
Tekst/Martin Brand
Ik had verwacht dat de jongens kapot zouden gaan van het lachen. Maar toen ik uiteindelijk bij hen aankwam, stonden ze met z’n allen omhoog te kijken. Ik hoorde hen praten over een wonder, ongelooflijk, engelen, God…
EEN GRAP?
Het leek alsof ze allemaal gek geworden waren. Of was het een grap om mij te pakken te nemen? Vast! Dus ik besloot het spelletje maar mee te spelen. “Wat is er aan de hand”, vroeg ik aan Jacob die nog steeds naar de hemel keek. Hij keek me aan en zei ernstig: “Er waren engelen van God hier. En we moeten op zoek naar een kindje in een stal. In doeken gewikkeld ligt hij in een voerbak. De Redder is gekomen…” Ik begon te lachen, maar Jacob bleef in zijn rol terwijl hij de anderen aansprak: “Kom, we gaan op zoek.”
De mannen pakten hun boeltje bij elkaar en de groep kwam in beweging. Ik bleef staan, maar Jacob zei: “Ga je mee?” Toen wist ik het zeker. Dit draaide om mij. Ze hadden iets voorbereid.
Een of andere verrassing, of een rotgeintje. Ik besloot het spel helemaal mee te spelen en antwoordde: “Ja, ik kom”. En ik sloot achter aan bij de groep.
maar we waren opeens allemaal heel stil. Ik liep voorop en keek nog even naar de rest terwijl mijn hand naar de grendel van de deur ging. Ik voelde me ineens heel raar, heel emotioneel. De tranen stonden bijna in mijn ogen. Jacob zei: “Kom, doe maar open.” Ik besloot aan te kloppen. Er werd opengedaan door een onbekende man en ik zag dat er achter hem, in de hoek, een vrouw bij een voerbak zat neergeknield. Ik herinnerde me Jacobs woorden. Over Gods Redder die geboren was. Een kind dat alle mensen vreugde brengt. De anderen stonden al rondom de voerbak, maar ik wist niet goed wat ik moest doen. Ik stond daar gewoon stilletjes.
NIET GOED GENOEG
GEVONDEN!
Na een tijd dwalen, voor mij was de lol er al een poosje af, kwamen er twee jongens op ons af. “We hebben het gevonden!” Samen renden we nu naar een kleine houten stal waaruit door de kieren een zacht licht scheen. Ik was razend benieuwd naar wat ze hadden voorbereid. Ze speelden het spel fantastisch in ieder geval.
Maar toen we dichtbij kwamen, gebeurde er iets geks. Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen,
De vrouw was opgestaan en had een bundeltje doeken in haar armen. Ik zag er een babyarmpje uitsteken. Ze glimlachte naar me en vroeg: “Wil je hem even vasthouden misschien?” Ze kwam dichterbij en als vanzelf strekte ik mijn armen uit. Maar op het moment dat ze het kindje in mijn handen wilde leggen, zag ik ineens hoe vies die handen waren. En, heel gek, ik zag ook ineens dat ik op heel veel andere manieren niet helemaal schoon was. Ik wilde zo graag het mooie schone kindje aanpakken, maar durfde niet. Was bang dat ik hem zou besmeuren of zo. Ik voelde me gewoon niet goed genoeg.
“Ik heb vieze handen”, stamelde ik, terwijl ik tranen in mijn ogen kreeg. Ze keek me zacht aan en zei: “Dat is precies de reden.” En ze legde het mooiste kind dat ik ooit in mijn leven gezien heb in mijn armen. Hij was licht.
Een Maria zijn voor de buurt
Limburg heeft een bijzondere plek in de harten van Aalt en Tertia Fikse. De afgelopen jaren mochten ze in deze regio pionieren om het werk van het Leger des Heils uit te breiden. Inmiddels heeft het officiersduo meerdere buurthuiskamers geopend met de missie om iedereen een thuis te geven.
Het ondernemen zit Aalt en Tertia in het bloed. Limburg is dan ook niet de eerste plek waar ze namens het Leger des Heils pionieren. Tertia:
“Toen we net getrouwd waren, voelden we al dat God een ander plan voor ons had. Majoor Albert Muller van ons korps kwam terug van een reis naar Suriname en vertelde over de nood daar. We waren diep geraakt en wisten meteen dat we daar iets wilden betekenen. Al snel kreeg ik allerlei tegenwerpingen in mijn hoofd waarom we niet naar Suriname konden, maar God zei: ‘Het komt goed’. Een jaar later vertrokken we, en we hebben er vijftien jaar mogen wonen en werken.”
Terug in Nederland stelde het Leger aan Aalt en Tertia - na ruim tien jaar pionieren in Kampen - voor om ook te gaan pionieren in Limburg. Tertia: “Voor mij was het slikken, maar voor Aalt was het juichen. Hij vindt het geweldig om in een gebied waar nog niet zoveel is aan de slag te gaan. Maar onze dochter van twintig wilde niet meer
meeverhuizen. Daar hebben we het wel heel moeilijk mee gehad. Gelukkig is het allemaal goed gekomen en werken we hier nu al zes jaar met veel liefde en plezier.”
Baken van hoop
Het leven in Limburg is volgens Aalt wat “rauwer” dan elders. “De mensen die we hier ontmoeten, zijn vaak met horten en stoten opgegroeid. Toen de mijnen dicht moesten, ontstond hier armoede die in sommige wijken nog steeds voelbaar is. Veel mensen hebben in die omstandigheden liefde in hun opvoeding gemist. In onze buurthuiskamers hebben we een tweedehandswinkel en een koffiecorner, waar mensen gratis een kopje koffie kunnen drinken en elkaar kunnen ontmoeten. Maar wat we echt doen in onze buurthuiskamers, is mensen laten zien dat iedereen iets aan deze wereld kan toevoegen. Dat iedereen waarde heeft. Zo zijn we in Limburg een baken van hoop namens het Leger des Heils. We zetten mensen in hun kracht door het positieve naar boven te halen.”
‘De Rooms-Katholieke Kerk legt veel focus op Maria als liefdevolle moeder die je altijd weer een nieuwe kans geeft, je binnenlaat’
Meer waard dan een horloge
Onlangs sprak Aalt met bezoekers uit de buurthuiskamer over hun eigenwaarde. Aalt: “Een bezoeker vertelde me dat ze een horloge waard was. Toen ik vroeg wat ze daarmee bedoelde, vertelde ze me dat haar stiefvader haar als veertienjarige voor een horloge had verkocht aan een man. Hij was vaak dronken en had een man met een mooi horloge aan de bar ontmoet. De man aan de bar zei dat hij het horloge mocht hebben als hij zijn dochter mocht gebruiken. Gelukkig is dat haar bespaard gebleven omdat ze bij familieleden terechtkon, maar zoiets zet zo’n streep door de start van je leven. Wij mochten een tijd met haar oplopen en haar vertellen over een Vader bij wie ze zoveel meer waard is dan een horloge.”
Ook de vrijwilligers die in de buurthuiskamers werken, hebben vaak veel meegemaakt. Tertia: “Vrijwilligers kijken vaak uit naar het werk. We mogen ook aan hen liefde meegeven die zij op hun beurt weer aan de bezoekers van de buurthuiskamer mogen uitdragen. Vrijwilligers zijn echt blij dat ze het schild van het Leger des Heils mogen dragen en lopen er zelfs buiten mee rond. Ze horen eindelijk ergens bij en worden er langzaamaan echt andere mensen van. Wat een polo met ons logo dan al niet kan doen. Ze voelen zich gezien en geliefd en daar doen we het voor.”
Geloof
In hun buurthuiskamers hebben Aalt en Tertia het op een laagdrempelige manier over het
geloof. Omdat veel mensen rooms-katholiek zijn opgevoed, hebben ze zich ook verdiept in de gebruiken. Aalt: “De Rooms-Katholieke Kerk legt veel focus op Maria als liefdevolle moeder die je altijd weer een nieuwe kans geeft, je binnenlaat, voor je zorgt en die je niet uitdaagt of test. We mogen hier een beetje Maria zijn voor de mensen, gewoon door er voor hen te zijn.” Tertia vult aan: “De mensen staan open voor het geloof, maar weten er ondanks hun kerkelijke opvoeding weinig van. Ze schoppen wel tegen het
instituut van de Rooms-Katholieke Kerk aan, maar niet tegen God. En wij mogen dan het evangelie met hen delen. Als je uitlegt waarom Jezus aan het kruis gestorven is, moeten bezoekers echt huilen. Dan komt het lijden van Jezus ook weer echt bij jezelf binnen.”
In de toekomst zouden Aalt en Tertia nog verder Limburg in willen. Niet alleen om buurthuiskamers op te zetten, maar ook om meer en meer kerken te stimuleren zich niet alleen in te zetten voor hun eigen leden,
maar ook voor de buurt. Aalt: “Veel kerken zijn handelingsverlegen en weten niet goed hoe ze zich kunnen inzetten voor de stad waarin ze zich bevinden. De laatste woorden van Jezus waren: ‘Ga heen en verkondig het evangelie.’ Die laatste woorden zijn helaas vaak de laatste prioriteit van christenen geworden, terwijl die onze eerste zou moeten zijn. Terug naar het werk waarmee we als Leger des Heils zijn begonnen, om nog meer aandacht te krijgen voor de mensen om ons heen. Zodat we een warme deken over heel Nederland kunnen leggen.”
Het favoriete kerstlied van…
Welk kerstlied is jouw absolute favoriet en moet iedere Kerst zeker een aantal keren gehoord worden? Dat vroegen we verschillende mensen die betrokken zijn bij het Leger des Heils. Lees hier hun muzikale voorkeur en laat je inspireren. Via de QR-code kun je de liederen beluisteren. Met playlist!
adherent lid Leger des Heils en betrokken bij ontmoetingswinkel Heerlen
‘Little drummer boy’ van Boney M is het favoriete kerstlied van mij en mijn moeder. Mijn moeder was heel muzikaal en had de wens om het lied eens met mijn zoontje te spelen. Hij drumt bij de schutterij. Helaas hee het niet zo mogen zijn; mijn moeder is er niet meer. Maar het lied blij mijn favoriet! Ook als het geen Kerst is, zet ik het op.
LENA DE BOER
of cier Leger des Heils en betrokken bij buurthuiskamers Joure en Sneek en de opvang van Oekraïense vluchtelingen
INGRID BONNÉ
vrijwilliger Leger des Heils-winkel Echt
GUSTAAF GERRETS locatie coördinator
Buurthuiskamer Bij
Bosshardt Zuilen
Een kerstlied dat mij zowel in tekst als muziek enorm raakt, is ‘Mary did you know’. Het is een lied van Mark Lowry, maar ik vind de meerstemmige uitvoering van Pentatonix echt geweldig. En dan de tekst, waarin de moeder van Jezus verteld wordt dat haar kindje later over water gaat lopen en blinden zal laten zien.
Kippenvel! Ik draai het lied het hele jaar door.
het verhaal komt het kerstkind voor, maar
Ik vind ‘Shchedryk’ - de kleine zwaluw - een heel lyrisch en broos kerstlied. De zwaluw vliegt een huis binnen en zingt over de voorspoed en rijkdom die komt in de volgende lente. Een verwijzing naar Gods komst naar deze wereld om mensen te redden. Nergens in het verhaal komt het kerstkind voor, maar iedereen weet dat het over Hem gaat.
Wat mij raakt in dit lied is dat als mensen zich echt inzetten en over hun eigen schaduw heen stappen, er zeker eenheid in de kerk mogelijk is. Ik heb het over het lied ‘O kom, o kom Immanuël’. Dit lied gee mij hoop en moed om samen met mensen die, over kerkmuren heen, bereid zijn het geloof samen te beleven. Vrede op aarde, Jezus, de zoon van God op aarde als dé vredebrenger.
ROB VONK
vaste bezoeker van buurthuiskamer Den Helder
Mijn favoriete kerstnummer is ‘Fairytale of New York’ van de Pogues. Het nummer vertelt mijn verhaal. Met mijn vriendin leefde ik op straat; iedere dag op zoek naar geld voor drugs - terwijl mensen om je heen de kerstboodschappen deden. Ik leefde in eenzaamheid. Maar toch is er hoop. Hoop die ontstaat uit liefde, want uiteindelijk overwint de liefde.
Stralend Kerstfeest
GROOT NIEUWS RADIO-UITZENDING
Geniet op Eerste Kerstdag van de muzikale show ‘Stralend Kerstfeest’, een kerstprogramma van de EO in samenwerking met het Leger des Heils. Voor het programma is een koor samengesteld met bezoekers van de buurthuiskamers in Utrecht. Tijdens het programma leven we toe naar het optreden dat zij gaan geven met Willeke Alberti, Trijntje Oosterhuis en Elvis E, in de Stadsschouwburg in Utrecht. Kijk je mee? De uitzending is op 25 december om 21.08 uur op NPO1.
KORTING BIJ RESHARE
Begin de Kerst goed met 100 gratis
ReShare Punten ter waarde van € 5,-!
Punten kunnen worden ingezet voor kassakorting of als donatie.
Scan de QR en maak je eigen ReShare-pas aan om de punten te ontvangen.
Op 25 december wordt op Groot Nieuws Radio een kerstdienst van het Leger des Heils uitgezonden. We gaan samen zingen, vieren en er is een overdenking. Een mooie manier om kennis te maken met een samenkomst van het Leger des Heils.
De uitzending is te beluisteren op 25 december om 10:00 uur op Groot Nieuws Radio.
Luister je mee?
TENTOONSTELLING
Musicerende engelen en herders
Van 10 tot en met 26 december is er in Hotel- en Congrescentrum Belmont in Ede een bijzondere tentoonstelling van ongeveer zeshonderd kerstgroepen, met de titel ‘Musicerende engelen en herders’.
Het gaat om een verzameling van Albert B. Loef. Muzieklie ebbers kunnen genieten van verschillende tentoongestelde snaar- en koperinstrumenten.
De tentoonstelling is van 10 tot en met 26 december dagelijks te bezoeken van 14.00 tot 17.30 uur in Hotel- en Congrescentrum Belmont in Ede.
A-meezing Diners
In een aantal buurthuiskamers van het Leger des Heils wordt deze kerstperiode een A-meezing diner georganiseerd. Een heerlijk driegangendiner, waarbij het eten wordt afgewisseld met sfeervolle livemuziek. A-meezing diner verwijst naar ‘Amazing grace’ en naar het meezingen van de liedjes tussen de drie gangen van het diner.
Kom je ook? Je bent van harte welkom! Kijk in het activiteitenoverzicht op pagina 28 en 29 voor een A-meezing diner bij jou in de buurt.
HOOP IN DEZE WERELD
Hoop’ loopt als een rode draad door de Bijbel. Van het begin tot het einde is God bij zijn volk. Zelfs in ballingschap en donkere tijden, waarin alle hoop voor de toekomst verloren lijkt, is er een sterke belo e van licht en hoop. Zo staat in Jesaja: “Het volk dat in duisternis ronddoolt ziet een schitterend licht. Zij die in het donker wonen worden door een helder licht beschenen.” Jes. 9:1
Als Jezus geboren is, sluiten deze woorden van Jesaja naadloos aan op het kerstverhaal. Denk aan de boodschap van de engelen aan de herders in het veld en aan de wijzen die lange tijd reisden omdat ze een ster volgden. Ze gingen en vonden de pasgeboren Jezus.
God zegt het opnieuw: Er is hoop voor de toekomst, Ik ben altijd bij je. In duisternis en onrust, in vreugde en vrede, in radeloosheid en kwetsbaarheid. Wat Jesaja ooit voorspelde,
“Een kind is ons geboren, een zoon is ons gegeven; de heerschappij rust op zijn schouders. Deze namen zal hij dragen: Wonderbare raadsman, Sterke God, Eeuwige vader, Vredevorst.” (Jesaja 9:5).
Er is hoop en er is licht in deze wereld. Jezus is geboren, God is met ons.
altijd bij je. In duisternis en onrust, in vreugde en vrede, in is gebeurd: kind is gegeven; Jezus is Zoals er vreugde, licht en hoop voor de
De herders op het veld en de wijzen die de ster volgden, vonden die hoop in de nacht dat Jezus werd geboren. Zoals zij dat deden, kunnen wij dat vandaag de dag ook. Omdat er vreugde, licht en hoop voor de toekomst is. Laten we daar ook
deze Kerst naar zoeken en die boodschap delen.
Bente S. Gundersen
Commandant van het Leger des Heils
De zon staat al laag aan de hemel, als Erik, Jaap en Nathan het terrein van het Leger des Heils in Zwolle oplopen. De drie mannen gaan vanavond op pad met de soepbus. Jaap: “Het is mooi om heel praktisch iets te kunnen doen voor je medemens.”
De soepbus deelt eten en drinken uit, en biedt menselijk contact
Hoop op straat
Beeld/Folkert Koelewijn
Het pand van Leger des Heils 50|50 aan de Dijkstraat ligt er verlaten bij. De soep die vanavond uitgedeeld kan worden, staat al klaar in grote ketels. Nathan: “Overdag werken op deze locatie mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Zij maken de soep die we uitdelen. Vandaag is het groentesoep.” Alle drie de mannen doen dit vrijwillig. Eens per maand stappen ze met elkaar een avond op de bus om soep en brood uit te delen aan dak- en thuisloze mensen in Zwolle.
ZACHTE BOLLETJES
Voor ze daadwerkelijk de straat op gaan, moet de bus nog worden ingeladen. Erik: “En we halen wat brood bij de stadsbakker. Wat zij over hebben aan het einde van de dag, mogen wij gratis ophalen en uitdelen.” Als drie grote koffiepotten zachtjes pruttelen en zich langzaam vullen, springen de mannen vast in de bus om het brood op te halen. “Goedenavond!” Als Nathan bij de bakker binnenloopt, staan er al twee grote bakken
met brood klaar. Van luxe broodjes tot zachte bolletjes - alles wat over is mag mee. “Veel zachte bolletjes deze keer, dat is mooi”, zegt Jaap. “Dat vinden de meeste mensen het lekkerst.” Eenmaal terug op locatie wordt de bus verder ingeladen en zijn de mannen klaar om naar de eerste stop te rijden: Zwolle-Zuid.
Bij een buurtcentrum, tussen de flatgebouwen, parkeert Jaap de bus. Er staat al een aantal mensen te wachten. “Ha Cor! Goed je te zien. Trek in een lekker soepje?” Terwijl Nathan begint met het uitdelen van soep, mengen Jaap en Erik zich tussen de mensen. Ze luisteren aandachtig naar wat ze te vertellen hebben. Ze delen boterhammen en broodjes uit. Sommigen kennen de vrijwilligers al, zoals Gerrit: “Ik kom hier al vijftien jaar. Hoewel ik een eigen woning heb, blijf ik langskomen. Dan heb ik even een praatje.”
OOST-EUROPEANEN
Terwijl het op straat steeds donkerder wordt en de meeste mensen binnen zijn, rijdt de soepbus verder naar de tweede locatie. Aan de rand van
het centrum parkeert Jaap de bus pontificaal op de stoep. Dat levert geen problemen op: met de soepbus mogen ze er gewoon staan. Ook hier staat al een groep mensen te wachten. Erik: “Op deze plek, in het centrum, zien we meer mensen uit Oost-Europa. Zij hebben geen recht op andere voorzieningen, dus als ze op straat staan, hebben ze weinig opties.”
Een van die mensen is Girteras, een man uit Litouwen. Hij heeft een wilde baard, zijn ogen zijn verstopt achter de cap van zijn pet die hij ver naar beneden heeft getrokken. “Ik leef nu al twee maanden op straat. Ik ben mijn papieren kwijt, niemand wil me helpen.” Hij vertelt dat hij naar Nederland kwam om jazzpianist te worden. Dat is niet gelukt, zijn auto ging kapot en zijn geld is op. In gebroken Engels blijft de man praten. Over vroeger, zijn thuisland, familie. De geur van alcohol verraadt wat hij eerder op de dag heeft gedaan. “Ik ben heel blij met het Leger des Heils. Meestal loop ik de hele dag rond, te praten in mezelf. Deze paar minuten dat ik mijn verhaal kwijt kan,
zijn goud waard. Dan kan ik er echt weer even tegenaan.” Ook Jaap merkt dat het menselijk contact een belangrijk onderdeel is van het werk. “Gewoon even vragen hoe het met iemand gaat, kan al wonderen doen.”
RUIM DELEN
In totaal staat de bus per avond op drie plekken. De laatste stop, een rustige, is op een klein parkeerplaatsje aan de rand van de stad. Vier mensen staan te wachten. Brood en soep worden rijkelijk uitgedeeld. “Wil iemand nog een extra boterham?” Nathan reikt met wat plakjes brood naar de mensen rondom de bus. De oproep vindt gehoor. Een van de mensen, een Poolse man, loopt op Nathan af. “Yes, please”, zegt de man vriendelijk. “No problem, what do you want?”, vraagt Nathan. Met een extra paar boterhammen en een emmertje soep om mee te nemen, loopt de Poolse man tevreden weer weg. Erik: “We delen het liever ruim uit, dan dat we weer veel mee terug moeten nemen. Mensen krijgen gewoon waar ze om vragen.”
CONTACT
Waar ze ook staan, de mannen maken met iedereen een praatje, vragen geïnteresseerd hoe het met iedereen gaat, en luisteren naar de verhalen. Alle drie doen ze in het dagelijks leven iets heel anders, toch gaat het contact hen makkelijk af. Ze kennen de vaste bezoekers en denken mee als er vragen zijn. Het is duidelijk dat de soepbus meer is dan een uitdeelpunt van eten en drinken. Het gaat om contact, om mensen laten voelen dat ze gezien en gehoord worden. Dat ze ertoe doen.
GESLAAGDE AVOND
Als iedereen genoeg op heeft, ruimen de mannen voor de laatste keer deze avond de bus weer in. Rond half tien zijn ze terug op de 50|50 locatie. Nog even afwassen, en dan kunnen ze zelf ook naar huis. “Het was een geslaagde avond,” zegt Nathan tevreden. “We misten wel een paar vaste bezoekers. Je weet natuurlijk nooit wie er komen opdagen. Soms hebben ze opeens een plek waar ze kunnen verblijven.”
Dat is het werk van de soepbus ten voeten uit:
Extra aandacht
Juist tijdens de donkere dagen aan het einde van het jaar, is contact belangrijk. Waar heel Nederland zich opmaakt voor de feestdagen, zijn sommige mensen afhankelijk van de soepbus. Er wordt dan extra aandacht besteed aan deze mensen. Coördinator van de soepbus Sietske legt uit: “Van een oliebollenkraam krijgen we vijf dagen per week gratis oliebollen, die we kunnen uitdelen aan alle bezoekers van de soepbus. Daarnaast organiseren we een kerstdiner voor iedereen en krijgen ze allemaal een kerstpakket. Zo proberen we toch iets extra’s te doen.”
Wil jij het belangrijke werk van de soepbus ondersteunen? Help ons met een gift. gaan en kijken wat er gebeurt, wie je tegenkomt. Over drie dagen gaat de bus opnieuw de stad in, voor vanavond zit het erop.
Pjotr Golsteyn (1993) heeft als rapper de afgelopen jaren verschillende hits gescoord, zoals ‘Zonneschijn’ en ‘Verliezen met jullie’. In 2024 kwam zijn album ‘Paradijs’ uit.
Een luisterend oor bieden
Omzien naar en klaarstaan voor mijn medemensen is voor mij heel belangrijk, logisch zelfs. Ik ben gelovig, dat is verweven met wie ik ben en speelt daardoor zeker mee in de keuzes die ik maak. Als een dakloze bij de supermarkt bijvoorbeeld mijn aandacht vraagt, kan ik hem of haar niet negeren. Het is een méns, met een verhaal.
Een klasgenoot van mij was vroeger met zijn vader enorm betrokken bij een afdeling van het Leger des Heils in onze stad, Zutphen. Ze deden daar hele mooie, hoopvolle dingen.
Tekst/Pjotr Golsteyn
Beeld/Jantina Talsma
Zelf doe ik ontwikkelingswerk in Albanië, waar mijn vrouw Angela vandaan komt.
We begonnen met kinderkampen in wijken en knapten woningen op. Recenter werkten we in het kindertehuis waar Angela is opgegroeid. Mijn liedje ‘Niet alleen’ gaat over mijn vrouw en haar jeugdtrauma’s. Haar vader heeft ze nooit gekend, haar moeder wilde haar niet en bracht haar naar het kindertehuis. Ook is ze in haar jeugd mishandeld. Dit onderwerp wilde ik graag bespreekbaar maken, omdat ik weet dat veel mensen ermee worstelen. Gelukkig hebben we veel berichten gekregen van mensen die steun en hoop uit het liedje halen. Dat past helemaal bij de missie die ik heb met mijn muziek: mensen troost en hoop bieden, een lichtpuntje. Mijn muziek moet lekker klinken, maar ik vertel er ook graag verhalen mee.
Ik heb gemerkt dat een luisterend oor bieden aan iemand met trauma’s het belangrijkste is wat je kunt doen. Mijn vrouw en ik hebben honderden kilometers gewandeld. Tijdens die kilometers kon zij haar verhaal vertellen. Niettemin moest ze zelf het gevecht met haar verleden aangaan, zich oppeppen voor de therapiesessie, zich laten opnemen in een traumacentrum. Het enige wat ik kon doen, was er voor haar zijn als ze thuiskwam, helemaal door elkaar geschud. Inmiddels is ze veel zelfverzekerder en heeft ze mijn bevestiging niet meer zo vaak nodig; ook heeft ze geen PTSS meer. Ze beseft weer wat ze waard is. Dat is iets wat ik haar ontzettend vaak heb verteld; in haar jeugd is ze omlaag gepraat, ik probeerde haar weer omhoog te praten.
Ik hoop dat mijn muziek mensen kracht geeft, hen doet glimlachen en beseffen: ik ben waardevol. Als ik vanaf het podium blije gezichten zie, merk ik direct dat mijn muziek binnenkomt. Ik weet dat dit steeds weer gaat gebeuren, omdat het uit mijn hart komt.
Beeld/ Ester Gebuis
Remco verloor zijn vrouw:
“God gaf me de kracht om door te gaan”
Remco van Vliet is een man die weet wat het is om, dwars door de diepste dalen heen, hoop te voelen. Na een kop koffie en een stuk Limburgse vlaai aan de keukentafel in zijn huis in Rothem, deelt hij zijn bijzondere levensverhaal.
Ik groeide op in een fijn gezin in Putten, een dorp op de Veluwe. We waren niet bijzonder christelijk. Er werd aan tafel wel altijd een stukje uit de kinderbijbel gelezen en gebeden, maar we gingen niet naar de kerk. We praatten er verder ook nooit over. Het geloof speelde geen echte rol in ons leven.”
“Suzanne leerde ik kennen toen ik zestien was. Als ik terugkijk, denk ik: ‘Wat waren we nog jong’. Maar we hielden van elkaar en kregen een relatie. In onze relatie speelde het geloof ook geen noemenswaardige
rol. Toch hadden we altijd het gevoel dat er iets miste, dat er een soort leegte was. Toen we 27 waren, kwam daar verandering in. We kwamen weer in contact met een oude vriendin die we een tijdje uit het oog waren verloren. Zij vertelde dat ze Jezus had ontmoet en geloofde. Ze was er helemaal vol van. Ik weet nog dat ik dacht: ‘Nou nou, die blaast wel heel hoog van de toren. Dat mag wel een tandje minder’. Dat veranderde toen ze ons uitnodigde voor de Alpha-cursus [een cursus om het christelijk geloof te ontdekken, red.]. Daar hebben Suzanne en ik allebei God leren kennen.”
“Mijn leven veranderde radicaal. Dit evangelie van Jezus, de goede boodschap, vulde de leegte die ik al die jaren voelde. Ik werd blijer, was helemaal vol van Hem. Ik stond iedere dag een uur eerder op om Bijbel te lezen en te bidden. Dat heb ik echt lang volgehouden, haha. Ik wilde meer van Jezus weten. Ik werkte als vrachtwagenchauffeur en zat vaak op de weg, dus ik had ook veel tijd om christelijke muziek en preken te luisteren. Omdat Suzanne en ik allebei tot geloof kwamen, ver-
sterkte het ook onze relatie. We konden het delen. Dat was heel bijzonder.”
In verwachting
“Onze relatie werd nog verder verdiept toen we erachter kwamen dat Suzanne zwanger was. We waren heel blij en zagen de wens om ouders te worden in vervulling gaan. Tot onze grote verrassing waren we in verwachting van een tweeling. Er volgde een mooie, maar ook een spannende periode. Een zwangerschap
‘In alle pijn en verdriet ben ik nooit boos geweest op God. Hij heeft me er doorheen geholpen. Hij gaf troost’
van een meerling is altijd risicovoller. Dus we waren voorzichtig enthousiast.”
“Het werd, naarmate de zwangerschap vorderde, steeds zwaarder voor Suzanne. Logisch, het hoorde er bij volgens de verloskundigen. Op advies van de gynaecoloog ging ze een week eerder met zwangerschapsverlof, want lichamelijk werd het allemaal te veel. Wat er in die periode opeens nog bijkwam: de vader van Suzanne overleed na een kort ziekbed aan kanker. Geheel onverwachts. Dat was een klap natuurlijk. Hij zou de kinderen van zijn dochter niet meer meemaken.”
“In de week dat Suzanne zwangerschapsverlof kreeg, waren we op familieweekend. Suzanne voelde zich niet lekker. Hoofdpijn, benauwd.
We besloten de verloskundige te bellen. We moesten met de ambulance naar het ziekenhuis, maar zonder spoed. Dat stelde ons nog gerust. Het was natuurlijk vervelend, en ook spannend, maar we dachten: met wat hulp komt Suzanne er weer bovenop. In het ziekenhuis bleek het een heel ander
verhaal. Suzanne had het HELLP-syndroom, een ernstige zwangerschapsvergiftiging. Ze moest met spoed geopereerd worden.”
“Ik kon alleen maar aan haar denken. De kinderen stonden toen nog op de tweede plaats. De vrouw met wie ik al twaalf jaar samen was, met wie ik een toekomst opbouwde, moest beter worden. De laatste woorden die ze tegen me zei, voor ze naar de operatiekamer ging, waren: ‘Wil je voor me bidden?’. Wat ik nog niet wist, was dat dit haar allerlaatste woorden waren.”
“De kinderen werden tijdens de operatie ter wereld gebracht, een jongen en een meisje. Even was er de hoop dat door de operatie de zwangerschapsvergiftiging ook voorbij zou gaan. Maar tijdens de operatie bleek dat Suzanne als gevolg van het HELLPsyndroom een ernstige hersenbloeding had gehad. De neuroloog vertelde me dat hij bij zo’n ernstige bloeding normaal niet meer opereert, maar voor Suzanne hebben ze echt alles geprobeerd. Na vijf dagen in coma, is Suzanne overleden.”
Kracht ontvangen
“De grond werd volledig onder me weggeslagen. Ik was vader van een tweeling geworden, Daan en Richelle, hoewel ik van de geboorte niets heb meegemaakt. De kinderen moesten direct in de couveuse, want ze waren nog geen 32 weken oud. Tegelijk was ik mijn vrouw verloren. De moeder van mijn kinderen was er niet meer, ik stond er alleen voor. Maar ik heb naar haar geluisterd. Ik heb gebeden, heel veel. Zachtjes alleen, hardop met mijn ouders in het ziekenhuis. Ik heb heel veel kracht gekregen van God.”
“Je leven staat compleet op z’n kop. De kinderen moesten nog een tijd in het ziekenhuis blijven. Daan had een darmafwijking, waarvoor hij meerdere keren
werd geopereerd. Dat is een aantal keer echt spannend geweest. Daarnaast besloot mijn werkgever om m’n tijdelijke contract niet te verlengen. Dus ik raakte ook mijn baan kwijt. Toch heb ik in alles de hulp van God ervaren. Het UWV heeft ook echt meegedacht. Ik kreeg twee jaar de tijd, zonder druk, om mijn leven weer wat vorm te geven. Dat heb ik ervaren als hulp en leiding van boven.”
“Veel mensen hebben mij geholpen, in het bijzonder mijn ouders. Dat was fijn, maar ook confronterend. Ik kon het ouderschap niet delen met mijn vrouw en de moeder van de kinderen. Eén van de moeilijkste momenten was toen Richelle mee naar huis mocht. Daan bleef nog in het ziekenhuis, dus ik was samen met haar thuis. Toen ze ’s nachts begon te huilen, voelde ik me heel alleen. Daar lig ik dan, dacht ik, alleen in een tweepersoonsbed, met mijn dochtertje in mijn armen voor een fles, mijn zoontje nog in het ziekenhuis en geen vrouw meer aan mijn zij. Op dat moment voelde ik mij enorm machteloos. Zo hoorde het niet te zijn.”
“In alle pijn en verdriet ben ik nooit boos geweest op God. Hij heeft me er doorheen
geholpen. Hij gaf troost. Ik hield me vast aan wat in de Bijbel staat: God geeft kracht om te dragen wat er op je pad komt. Je vraagt je weleens af: ‘Hoe dan?’ Maar die kracht heb ik ervaren. Ik vond ook rust in het feit dat Suzanne God kende. Als je gelooft, weet je dat sterven thuiskomen bij God is. Suzanne mocht er eerder komen dan verwacht.”
Nieuw begin
“Na een aantal jaar had ik wel steeds meer het verlangen om een ‘gewoon’ gezin te vormen. Ik miste een vrouw in mijn leven. Na drie en een half jaar ontmoette ik Liesbeth, een verhoring van veel gebeden. Zij woonde en werkte in Maastricht. Dat was een grote stap, maar het was ook goed om weg te gaan uit Putten. Daar was ik de man die dit allemaal had meegemaakt. Hier kon ik opnieuw beginnen. Een gezin, zoals ik vroeger had gehoopt dat het zou zijn.”
“Door alles heen heb ik Gods nabijheid ervaren. Hij is mijn kracht, troost en hoop. Sommige mensen hadden verwacht dat ik mijn geloof in God zou verliezen. Maar het evangelie van Jezus is zo rijk, ik kan en wil niet zonder Hem.”
wijze woorden
Wijze woorden van hoop
MAJOOR PETER SLINGERLAND
“Ik heb Jezus meerdere keren gevraagd of hij mij wilde redden. En altijd gebeurde dat. Hij omgeeft ons van achteren en van voren”
meer:
Lees
Beeld / Gert Willem Haasnoot
HEILSSOLDAAT
INA STASTRA
“Hoop hoeft niet direct van boven te komen. Hoop komt vaak via mensen op jouw pad”
Lees meer:
HEILSSOLDAAT TRUUS GROOTEN
“Een nieuwe dag brengt altijd een belofte van hoop met zich mee” wijze woorden
Lees meer:
MAJOOR SIJBE
JOHANNES KRUISINGA
“Het woord ‘hoop’ zegt op zichzelf niet veel. Hoop gaat pas spreken als je het verbindt met de liefde die je aan anderen geeft en het geloof dat je in hen hebt”
Lees meer:
God stuurde de engel Gabriël naar Maria, een jonge vrouw die zou gaan trouwen met Jozef. De engel zei tegen Maria:
Wees niet bang. God heeft je uitgekozen voor iets moois. Je zult zwanger worden en een zoon krijgen. Je moet hem Jezus noemen. Jezus zal heel belangrijk zijn, hij zal Zoon van de allerhoogste God genoemd worden.
Toen Jozef en Maria in Bethlehem kwamen, was er geen plek in de herberg. Ze mochten in een stal verblijven. Daar werd het kind geboren. Maria wikkelde hem in een doek, en legde hem in een voerbak voor de dieren.
De wijze mannen hadden van het kind gehoord. Ze hadden zijn ster gezien. De ster wees hun de weg. De wijze mannen vonden Jozef en Maria en knielden voor Jezus neer. Ze gaven hem dure geschenken, die ze meegebracht hadden. Goud, wierrook en mirre.
In die tijd werd er een bevel van keizer Augustus bekend gemaakt. Hij wilde alle inwoners van het Romeinse rijk laten tellen. Daarom moesten Jozef en Maria op reis naar Bethlehem, de plaats waar de familie van Jozef vandaan kwam.
Jezus is geboren! God zond Zijn zoon om redding te geven aan een wereld zonder hoop.
Illustratie/By Malu
Een greep uit onze kerstactiviteiten
Kijk voor een volledig overzicht van de activiteiten en adressen op legerdesheils.nl/kerst of scan deze QR-code.
AMERSFOORT
25 december
10.00 uur: Kerstdienst
26 december
Kerstbrunch buurthuiskamer
Soesterkwartier
AMSTERDAMCENTRUM
17 december
ALKMAAR
24 december
20.00 uur: Kerstavonddienst
25 december
10.30 uur: Kerstsamenkomst
18.00 uur: Vrouwenkerstfeest met driegangendiner en activiteit
25 december
11.00 uur: Kerstsamenkomst met aansluitend een brunch
AMSTERDAM-NOORD
ALMERE
22 december
19.00 uur: Kerst Sing-INN en kerstmusical
25 december
10.30 uur: Kerstmorgendienst
20 december
16.00 uur: Kerstfeest en diner
buurthuiskamer Loenermark
20 december
19:15 uur: Muzikaal kerstfeest buurthuiskamer de Noordkaap
APELDOORN
24 december
22.00 uur: Kerstnachtdienst
25 december
10.30 uur: Kerstwijdingsdienst
BREDA
24 december
21:00 uur: Kerstnachtdienst
26 december
10:30 uur: Familiekerstfeest
DEN HELDER
24 december
22.30 uur: Kerstnachtdienst
25 december
10:30 uur: Kerstdienst, aansluitend is er koffie en lunch
EMMEN
24 december
20.00 uur: Kerstavonddienst
25 december
10.30 uur: Kerstviering met aansluitend lunch
GOES
24 december
21.00 uur: Kerstavonddienst 25 december
10.00 uur: Kerstdienst en kerstbrunch (graag aanmelden)
ROTTERDAM-OOST
21 december
15:00 uur: Kerstmusical met maaltijd voor jong en oud
25 december
10:00 uur: Kerstontbijt met kerstviering
WORKSPACEWAGENINGEN
19 december
19.00 uur: Wandelen in het licht met de wandelkerk, na afloop kunt u mee eten
HARLINGEN
18 december
10.30 uur: Kerst A-meezingdiner (graag aanmelden)
26 december
11.00 uur: Kerst & Snert in de huiskamer
SNEEK
22 december
15.00 uur: Kliederkerk
Kerstfeest
25 december
10.00 uur: Kerstmorgendienst met maaltijd
ZEIST
22 december
10.30 uur: Candlelightdienst
25 december
10.30 uur: Kerstwijdingsdienst
HILVERSUM
24 december
20.00 uur: Kerstavonddienst
26 december
11.00 uur: Kerst-INN
KENNEMERLAND
24 december
22.30 uur: Kerstnachtdienst
25 december
SPIJKENISSE
24 december
22:30 uur: Kerstnachtdienst
25 december
10:30 uur: Kerstmorgendienst
ZWOLLE
24 december
22.30 uur: Kerstnachtdienst
25 december
11.00 uur: Kerstfeest op het plein URK
25 december
TERNEUZEN
24 december
22.00 uur: Kerstnachtdienst
11.00 uur: Kerstbrunch voor alleenstaanden (graag aanmelden)
