Zolang er wanhoop is, eenzaamheid, en zolang verslaving mensenlevens kapot maakt,

SOUP, SOAP, SALVATION

Een plek om te wonen: hoe moeilijk kan het zijn?

Bijzonder moeilijk, zo blijkt in Nederland. Beperkende weten regelgeving zorgen soms voor bizarre situaties. Laatst was ik in Rotterdam. Onze Zij aan Zij, waar we moeders met kleine kinderen opvangen, zat stampvol. Een aantal vrouwen zat er al veel langer dan gepland. Zo ook een moeder met drie kinderen wier leven daardoor stilstond. De reden? Het lukte niet om een huis te vinden met drie slaapkamers, wat voor de woningcorperatie nu eenmaal een voorwaarde was bij huisvesting. Drie kinderen, dan drie slaapkamers. Goedbedoeld, dat zeker. Maar het directe gevolg is dat dit gezin al maandenlang in onze opvang bivakkeert. Op enkele vierkante meters, met z’n vieren in één kamer. De badkamer delen ze met twee andere gezinnen.

Wat mij betreft is dit een alarmerende valkuil van onze goed georganiseerde samenleving. Er ís geen echt probleem, maar we máken een probleem. Het is ronduit treurig dat wij druk zijn met mensen helpen die eigenlijk heel gemakkelijk geholpen zouden kunnen zijn. Het bovengenoemde gezin heeft een plek nodig om te wonen. Een eigen voordeur. Niets meer, niets minder. Want pas als je een eigen huis hebt, kun je aan de slag om de rest van je leven weer op te bouwen.

Ons specialisme als Leger des Heils is het helpen van mensen met multiproblematiek, die zorg nodig hebben en het niet alleen af kunnen. We zijn blij die hulp te kunnen bieden. Maar steeds vaker eindigen we met mensen die eigenlijk heel makkelijk te helpen zijn. Ik kan je vertellen: dat is geen prettige positie, als het je persoonlijke missie is om broodnodige zorg te verlenen. Want voor de allerkwetsbaarsten is dan nog maar weinig tijd.

Een woning is de basis van je waardigheid als mens. Soup, soap, salvation: dat is wat wij onze deelnemers willen bieden omdat we geloven dat God dat van ons vraagt. Ik denk zelf dat onze God een behoorlijk praktische God is. Dat Hij er heel blij van wordt als wij er samen de schouders onder zetten om problemen op te lossen die eigenlijk helemaal niet zo groot zijn. Dit is dan ook een oproep. Laten we samenwerken, als zorgorganisaties, als gemeentes, als politici en als bedrijven, om moeilijkheden op te lossen in plaats van die nog complexer te maken. Op die manier hebben wij onze handen vrij voor de echt grote problemen. Aan de slag!

Bente Gundersen/Commandant Leger des Heils Nederland

16 De kunst van Angelique

22 COVER Rawie kickt af bij De Wending

24 Meedoen met een smalle beurs

26 DUBBELPORTRET

Mariusz en Hans hebben groene vingers

36 KIJKPLAAT De buurthuiskamer

43 Wat kun je in de kledingcontainer van ReShare gooien?

49 Portretten uit de buurthuiskamer

55 Opvang voor tienermoeders

62 REPORTAGE Op pad met veldwerk in Den Haag

72 “Wij helpen iedereen, juist ook samen met andere organisaties”

75 Martinus kreeg via veldwerk een baan

79 Hoe het Leger verduurzaamt

83 Een brief aan de minister van Wonen

84 SCOUTING

Veerle gaat naar de scouting

88 COLUMN Gerben de Vries

89 Colofon en lezersonderzoek

90 DIY Maak een latte met Les

8

UIT HET LEVEN

Tiffany woont beschermd en gaat de strijd met haar trauma’s aan ‘Iedereen verdient toch een normaal leven?’

30

UITGELEGD

Bureau Trajectmanagement

HOE HET LEGER ERVOOR

ZORGT DAT ELKE

DEELNEMER HET JUISTE

ZORGTRAJECT KRIJGT

40

VRIJWILLIGERSWERK

Juliette

‘ALS HET NETJES IS KOMEN KLANTEN HIER GRAAG’

44

OPINIE

Interview met beleidsmaker

Tjalling Vonk over het Nationaal Actieplan

Dakloosheid:

Hoe we van opvang naar wonen gaan

COLUMN

57

KORT & KRACHTIG

HOE HET LEGER DES HEILS MET EEN NIEUWE INTERVENTIE DE JEUGDZORG WIL VERBETEREN

Als de begeleiding na een dienst naar huis gaat, kijkt Tiffany hen altijd na. Dit helpt haar om de dag af te sluiten.