EEN REIS VAN BUITEN NAAR BINNEN, EN WEER TERUG

‘Mijn werk is helemaal van mijzelf, ik kan alles doen wat ik wil, het heeft geen grenzen. Dit is mijn plek, dit is mijn wereld’

Angelique

Gijsbertse, 57 jaar, wordt door het Leger des Heils in Amsterdam ondersteund bij het structureren van het dagelijks leven.

Angelique is een veelzijdig kunstenaar die tekent, schildert en werkt met textiel. Haar werk wordt regelmatig geëxposeerd en heeft een heel eigen, herkenbare stijl. Het zijn kolkende werken, vol kleur, textuur en detail. Ze creëert uit losse elementen een samenhangend geheel, waarin je als toeschouwer wordt meegevoerd langs vele indrukken van een dag: een vallend blad, een oogopslag, een wandeling met een vriendin, een bloem in bloei- kleine gebeurtenissen die misschien juist van het grootste belang zijn…

“Als ik niet maak, word ik chagrijnig”, zegt ze. “Het proces vind ik het leukste en belangrijkste. Ik zoek het experiment, ik houd van die vrijheid en vind van alles uit.” Ze zoekt graag naar spannende combinaties van materialen, door bijvoorbeeld te borduren in een schilderij, of door doelbewust plastic en glas te combineren. Angelique: “Het glas wordt meer glas en het plastic wordt meer plastic. Ze verstevigen elkaar, dat vind ik mooi.”

Onder het werken, dat veel tijd en aandacht vergt, verwerkt ze allerlei indrukken. Van buiten dus, maar zeker ook van binnen. “Er komen allemaal dingen naar boven waar ik me niet eens bewust van ben. Soms sluit je het dan af. Je bent het aan het verwerken. Als ik me slecht voel, ga ik net zo lang door tot ik me beter voel.”

Omdat het maken zo noodzakelijk is, is het soms moeilijk om te accepteren dat het soms echt niet makkelijk gaat. Omdat je een serieuze schouderblessure hebt overgehouden aan het pietepeuterige werken met textiel bijvoorbeeld. Of omdat je tweekamerappartement eigenlijk te klein is om in te werken.

Angelique wordt door een begeleider van het Leger des Heils geholpen bij haar huishouden. Angelique: “Mijn begeleider is altijd vrolijk, en ze hielp mij om de hoop te houden op een ander huis.”

En, groot nieuws, dat huis is gevonden. Een huis met een aparte werkkamer en een tuin. Na dit interview gaat Angelique de sleutel ophalen. Ze beschrijft hoe ze samen met haar moeder in haar nieuwe tuintje wil zitten. Ik denk aan de twee vrouwen in een van haar potloodtekeningen, die samen in de natuur zitten. Wat een gelukzalig beeld. Laat de zomer maar komen.