Magazine van het Leger des Heils Jaargang 129 nr. 12
“We moeten op elkaar letten, niet alleen met kerst�
redactie
nr. 12
Hoofdredactie Menno de Boer
Eindredactie
Suzanne Janse
Redactie | redactie@legerdesheils.nl Jurjen Sietsema Willemijn de Jong Nathan Sudmeier Marko Mellema
Vormgeving
Nathan Sudmeier Daniëlle de Bruijn
4 Trijntje over Kerstfeest op de Dam 8 De zus van Bob koos zelf voor het einde
Traffic
Arnoud van Roosmalen
Cover
Hollandse Hoogte
reageren & abonnementen LEGER DES HEILS T.A.V. REDACTIE POSTBUS 3006, 1300 EH, ALMERE Redactie | redactie@legerdesheils.nl Abonnement | www.legerdesheils.nl
druk
Senefelder Misset BV Mercuriusstraat 35 7006 RK Doetinchem
strijdkreet
MAGAZINE VAN HET LEGER DES HEILS Stichter | William Booth Internationaal leider | Generaal André Cox Leider Nederland | Commissioner Hans van Vliet www.legerdesheils.nl | info@legerdesheils.nl © Leger des Heils 2016 Het Leger des Heils is een internationale beweging en behoort tot de universele christelijke kerk. Zijn boodschap is gebaseerd op de Bijbel. Zijn dienstverlening wordt gestimuleerd door de liefde tot God. Zijn opdracht is het Evangelie van Jezus Christus te prediken en in Zijn naam menselijke nood te lenigen zonder enige vorm van discriminatie.
14 Geboorte in Bethlehem: zo ging het echt 16 Heb jij nog een plekje vrij? 19 Geen plaats voor Jordy 22 Kerst bij het Leger des Heils
De geur van dennennaalden, de smaak van wildbraad uit de oven, het flakkeren van tientallen kaarsjes op de feestelijk gedekte ettafel. Het gelach van vrienden en familie aan tafel. Geen dag in het jaar is sfeervoller of overdadiger. En terecht, want met kerst is het feest! Een kraamfeest, eigenlijk. En wat is er mooier dan een geboorte? Bij het Leger des Heils vieren we kerst het liefst met elkaar. We doen ons best om te zorgen dat er voor iedereen plaats is aan onze kersttafel. Want niemand hoort alleen te zijn op een dag die zรณ bijzonder is. Doe met ons mee! Help mee met onze vieringen, nodig je oudere buurvrouw uit voor het eten, breng een kerstkrans langs bij iemand die er zelf geen kan betalen. Het is feest! Jezus is geboren!
Trijntje Oosterhuis:
WE ZIJN VERANTWOORDELIJK VOOR ELKAAR, NIET ALLEEN MET KERST
T
Tekst Willemijn de Jong Beeld Management / Nathan Sudmeier
rijntje Oosterhuis is een van de artiesten die meewerkt aan het programma ‘Kerstfeest op de Dam’, dat de EO samen met het Leger des Heils maakt. Hiervoor ontmoette ze Anneke, een vrouw met een heftig verhaal. Anneke is als kind meerdere malen misbruikt, werkte als straatprostituee, verloor het contact met zowel haar zus als haar zoon- en verdoofde haar verdriet met drugs. Trijntje vertelt wat het gesprek met Anneke met haar deed en wat haar kerstboodschap is voor jou. Wat vond je van wat Anneke je vertelde over haar leven? “Dat was heel heftig. Anneke vertelde me hoe ze als kind al is beschadigd. Door seksueel misbruik is haar zelfwaarde heel laag geworden. Hierdoor kwam ze in de prostitutie terecht en gebruikte ze verdovende middelen. Ik kan me heel goed voorstellen hoe het zover heeft kunnen komen. Des te inspirerender vind ik het hoe ze daar weer uit is gekomen. Ik vond het bijzonder dat ze zo open naar me was, terwijl ze me helemaal niet kent. Ik voelde me bijna een indringer, snap je wat ik bedoel? Het maakte diepe indruk op me
4 | strijdkreet
dat ze haar verdrietige verhaal zo openhartig aan me toevertrouwde. Ik heb dat nog nooit eerder meegemaakt, zo’n kwetsbaar verhaal zo open verteld.” Een schril contrast met het gezellige kerstfeest? “Nee, helemaal niet! Anneke heeft inmiddels weer contact met haar zoon. Dankzij het Leger des Heils en haar ongelofelijke wilskracht is ze genezen van haar verslaving. Zo’n verslaving is eigenlijk net zo heftig als een ongeneeslijke ziekte; ze heeft de dood in de ogen gekeken. De pijn van wat haar is aangedaan, blijft misschien wel, maar ze ziet weer de positieve kant van het leven. Dit is een prachtig verhaal van kracht en verbinding. Sowieso geloof ik niet zo in dat ‘goed voor elkaar zorgen met kerst’. Dat is iets wat je elke dag moet doen. Het verhaal van Anneke laat me niet los. Ik dacht diezelfde avond: ik wil haar weer zien, ik wil niet alleen even dit verhaal aanhoren en dan weer naar huis gaan. Het verbindt om zo van hart tot hart te spreken over de dingen die er echt toe doen. Ik ben blij dat ik met haar heb afgesproken dat ze naar een concert van me komt.”
Kijktip! Kerstfeest op de Dam - Zondag 25 december - 20.22 uur - NPO 1 strijdkreet | 5
Heb je veel met het kerstfeest? “December is een mooie muziekmaand! Ik haal dan oude platen uit de kast van Amerikaanse soulzangers – geweldig. Ik vind het bijzonder om in van die mooie kerkjes mensen een kerstervaring te geven. Met mooie muziek, niet van die kitscherige nummers. Muziek kan heel goed verbinden. Maar dat hoort niet uitsluitend bij kerst. Kijk, op de feestdagen zijn we er ons vaak extra van bewust dat we mensen missen. Maar als je eenzaam bent of ongelukkig, dan ben je dat het hele jaar. Ik ben blij dat het Leger des Heils er elke dag is voor eenzame mensen. Maar het is niet zo dat de problemen alleen door organisaties moeten worden opgelost. We zijn verantwoordelijk voor elkaar. We moeten er allemaal voor zorgen dat onze buren niet eenzaam zijn.” Geloof je ook in de kerstboodschap? “Je zou denken dat ik heel erg met de Kerstboodschap ben opgegroeid met zo’n vader (Huub Oosterhuis, theoloog, red.), maar dat valt erg mee. Ik kreeg niet zozeer het geloof mee, maar wel de maatschappelijke verantwoordelijkheid die daarbij hoort. De
6 | strijdkreet
boodschap van de Bijbel is dat je liefdevol naar elkaar omziet. Dat probeer ik in de praktijk uit te dragen. Ik geloof dat dat ook los van de christelijke boodschap kan. Maar als mensen dit vanuit hun geloofsovertuiging doen, vind ik dat wel heel mooi. Ik probeer dat over te brengen in mijn muziek: zorg voor elkaar.” Welk liedje zing je voor Anneke tijdens Kerstfeest op de Dam? “Fragile van Sting. Omdat ze een heel kwetsbare vrouw is, maar tegelijk zo ontzettend sterk. Het is zo verdrietig als iemand op een gegeven moment nog zo weinig van zichzelf kan houden. En het raakte me opnieuw tijdens het praten met Anneke, hoe weinig er voor nodig is om in de goot te raken. Dat kan ons allemaal gebeuren. De weg omlaag is veel gemakkelijker dan de weg omhoog. En als ik dan nu zie hoe zij alle kleine beetjes liefde om haar heen opslurpt... Ze ziet schoonheid in de kleinste dingen.” Welke kerstboodschap neem jij mee uit deze ontmoeting? “Het is ontzettend belangrijk dat we als maatschappij de mensen die zoveel klappen hebben gehad, niet verstoten. Laat zien dat het anders kan! Anneke vertelde me dat ze een thuis vond bij het Leger des Heils. Een veilige plek om van daaruit opnieuw te leren liefhebben. Er moeten plekken zijn waar beschadigde mensen terecht kunnen. Dan komt er zoveel moois uit. Anneke is een prachtige vrouw. Ze heeft mij geïnspireerd. Ik hoop zo dat ze die kracht houdt, dat ze niet weer terugvalt. Want we zijn zo nietig joh, als mensen. Echt, nogmaals: we moeten op elkaar letten.”
“Het raakte me, hoe weinig ervoor nodig is om in de goot te raken� strijdkreet | 7
Na Pascalles dood kwam het geloof veel dichterbij Tekst Willemijn de Jong Beeld Wendy Bos
Ze lag op bed. Doodstil. Het waren heel veel pillen en een halve liter Red Bull die haar fataal werden. Pascalle, de enige zus van Bob, had na een leven van borderline en problemen zelf voor het einde gekozen. Door haar dood kwam God heel dichtbij. Een verhaal over verlies en verdriet – en de weg omhoog. In de dagen na haar dood ging Bob er elke dag heen. Om bij haar te zijn. Misschien om te laten landen wat er was gebeurd. Bob weet het niet precies meer; hij herinnert zich weinig van die eerste dagen. Voordat Pascalle overleed, liepen Bob en zij de deur niet plat bij elkaar. Maar ze hadden een goede verstandhouding. Dat ze is overleden, heeft hem immens verdriet gedaan. We spreken elkaar in zijn huis in Hoogkarspel, want het kan zijn dat hij moet huilen. De zwarte hond Max ligt in zijn mand. "Ze paste wel eens op hem." Op de kast staat een foto van Pascalle. Irritatie "Het was lastig om met haar om te gaan", vertelt Bob. "Ik was zelf ook overspannen van een andere baan die ik had bij het Leger des Heils. Het ging met mezelf dus ook niet zo lekker. Maar we hadden regelmatig contact. Ik wist dat ze het naar haar zin had in de kledingwinkel van het korps. Ik wist ook wel dat ze stemmen had in haar hoofd. Ze slikte daar medicatie voor. Soms maakte dat haar hyper, op een andere dag weer heel relaxed. Ze had het altijd snel koud of was snel moe. Daardoor was ze er nooit lang helemaal bij. Ik reageerde wel eens geïrriteerd. 'Doe nou gezellig mee', zei ik dan. Maar ik wist natuurlijk wel dat het door haar ziekte kwam. Ik begreep alleen niet wat er precies in haar omging. Pas toen ik na haar dood 8 | strijdkreet
strijdkreet | 9
10 | strijdkreet
wat schrijfsels in haar huis had gevonden, begeep ik welke loodzware strijd ze elke dag streed tegen zichzelf. Ik zou het geen week volhouden als ik haar ziekte had. Ze was elke dag aan het overleven voor anderen, voor mijn ouders. Haar laatste woorden waren: ik wil niet meer, ik kan niet meer. Zo is het en zo zal het zijn." Angst Pascalle had vaker geprobeerd haar leven te beëindigen. "Haar problemen kwamen pas aan het licht toen we als broer en zus een tijdje een woning deelden. Ik was nog maar een jonge knul, zij was net gescheiden. Ik was in die tijd soms bang om haar alleen te laten in huis, bang dat ze zichzelf iets aan zou doen. Maar ik was ook bang om weer thuis te komen, bang om haar dood aan te treffen. En als ik haar meenam ergens heen, dan schaamde ik me stiekem voor haar. Omdat ze trilde en dizzy was. Het was duidelijk dat het niet goed ging met mijn zus." Het bericht "Ik was altijd bang dat het fout zou gaan. Ze zei wel eens dat ze het niet meer zou proberen, maar daar konden we niet vanuit gaan. Ik werd verdrietig van haar pogingen, ik had maar één zus en ik gaf veel om haar. Tegelijkertijd voelde ik me zo machteloos, en kostte ze ook veel energie." Op de fatale dinsdagavond stond de politie voor de deur. Eric Kamperman, korpsofficier, had alarm geslagen toen Pascalle niet in de winkel kwam opdagen. Niets voor haar, vonden ze. Bob wist meteen wat de politie kwam vertellen. 'Gaat u even zitten', zei de agent. "Ik dacht alleen maar: vertel maar meteen dat het Pascalle is." Praten met God Een dag na haar verjaardag is Pascalle gecremeerd. "We hebben haar as uitgestrooid over het IJsselmeer. Ik denk niet dat ik ooit nog in dat water zal kunnen zwemmen. Pascalle kwam daar graag. Een deel van haar as heeft een plekje in onze tuin. strijdkreet | 11
Daar kan ik heen om aan haar te denken. Tegen haar te praten. Of tegen God. Het verschil is soms niet helemaal duidelijk. Ik weet dat Pascalle bij God is. Daar geloofde zij zelf in. Als ik tegen God praat, bedenk ik dat zij naar me luistert." Hulp Pascalles spullen werden gedoneerd aan het Leger. De officieren van korps Bovenkarspel, waar Pascalle graag kwam, hebben haar huis leeg gehaald. Hierdoor kwam Bob met Eric en zijn vrouw Anita in contact. Bob heeft nog een week rondgedoold in het lege huis. "Het was fijn om daar te zijn. Het voelde alsof ik nog bij haar in de buurt was. Tegelijk vond ik het heel fijn dat haar vrienden uit het korps hielpen met praktische dingen." De klap Bob wacht nog steeds op een klap. "Ik weet niet of die nog komt. Het is nu ruim twee jaar geleden. Er is nog een klein deel in me dat soms denkt: 'ik loop dseven bij Pascalle langs - o nee, dat kan niet meer'. Ik kijk soms naar filmpjes van haar op de computer. Ik luister naar de cd-opname van de crematie. Heel veel meer om het verlies te verwerken, heb ik niet. Daarom heb ik soms het gevoel dat het grote verdriet nog moet komen." Muziek Moeilijke dagen zijn voor Bob de verjaardag van zijn zus, en haar sterfdag. Op zulke dagen gaat hij als een zombie naar zijn werk, of naar zijn ouders. Ook schiet het verdriet er soms zomaar, op een normale dag, in. "Als ik het nummer 'you are not forgotten' van Israel Newton hoor. Of elke dag onderweg naar mijn werk, als ik langs het crematorium rijd. Op de crematie hoorde ik het nummer 'Prijs Adonai', een Opwekkingsnummer. De mensen van het korps zeiden dat Pascalle dat graag zong. Dat nummer roept nu ook speciale gevoelens bij me op." 12 | strijdkreet
Boos op God Dat hij met God en zijn zus tegelijk praat als hij bidt, legt Bob wat verder uit. "Ik heb een dag na het overlijden van mijn zus een stem gehoord. Het was de stem van Pascalle. Ze zei alleen: God bestaat. Ik was in die tijd natuurlijk best van slag, maar ik heb me altijd vastgehouden aan die stem. Ik heb het geloof zelf nooit zo meegekregen en me er alleen in verdiept toen ik mijn vrouw leerde kennen. Na Pascalles dood kwam dat veel dichterbij. Maar ik vind dat tegelijkertijd ook lastig. Want als God bestaat, waarom had Pascalle dan deze afwijking? Ik ben wel boos op God, maar dat Hij er is weet ik zeker. En als Hij bestaat, is zij bij Hem. Ik zie alleen maar wolken boven me, maar ik hoop nog steeds op een teken van mijn zus. Zij heeft me over de streep getrokken, na haar dood." Nieuwe start Na de crematie organiseerden Bob en zijn vrouw een barbecue voor iedereen die hen had gesteund
in hun verlies. Eric en Anita Kamperman kwamen ook. Sindsdien heeft Bob veel contact met hen. Niet dat hij ‘s zondags naar de samenkomsten komt, dat past niet bij hem. Maar het korps is wel een plek waar hij graag komt. "Ik zat werkloos thuis, wilde graag iets met mijn vrije tijd doen. Toen heb ik voorgesteld om daar een moestuin te beginnen. Daarna kreeg ik een nieuwe baan bij het Leger des Heils. Ik geef nu leiding in een keuken aan mensen die reïntegreren. 'Samen koken, samen eten' heet het. Door die geweldige baan kan ik misschien ook beter met de dood van Pascalle omgaan. Ik krijg er weer een doel door, het geeft me nieuwe energie." Mensen als Pascalle Bob begeleidt cliënten van het Leger des Heils die soms dezelfde psychiatrische afwijking hebben als zijn zus. Op de vraag of hij dat niet lastig vindt, antwoordt hij: "Het is anders voor mij dan bij mijn zus. Ik vraag hun niet wat hun problemen zijn, we
gaan gewoon samen koken. Ik probeer hun een zinvolle dag te geven. Dat is heel concreet. Ik ben alleen heel streng op godslastering in de keuken dat mag absoluut niet. Verder heb ik veel geduld met ze. Het doet me goed om hen te zien stralen. Als we bijvoorbeeld een kerstbuffet organiseren voor honderd eenzame mensen, en dat dan een groot succes is. Prachtig toch?" Dubbel Bob gelooft dat óf God, óf zijn zus door God heen deze mooie baan op zijn pad heeft gebracht. Het blijft zoeken naar vrede met zijn vragen over de dood van zijn zus. "De vraag waarom ze ons dit aandeed, bestaat naast het feit dat ik haar wel begrijp. Maar ik mis haar gewoon nog. Ik zou zo graag bijvoorbeeld nog een keer samen met haar naar de bioscoop willen." Maar de plek die hij nu heeft bij het Leger des Heils geeft hem daarnaast ook levenslust. "Dat dubbele begrijp je misschien alleen als je zelf iemand bent verloren." strijdkreet | 13
De geboorte
van Jezus H
et kerstverhaal is waarschijnlijk een van ‘s werelds bekendste verhalen. Tegelijkertijd is het zo geromantiseerd en is er zo veel aangedikt en bij verzonnen, dat het lastig kan zijn om feit en fictie van elkaar te onderscheiden. Wat staat er nou écht?
‘Kerststalletjes’ zijn populair, maar niet zo realistisch. Waarschijnlijker is dat Jozef en Maria bij familie logeerden. Jozef was tenslotte zelf in Bethlehem geboren, dus hij kende er vast nog mensen. ozef moest naar Betlehem omdat hij daar vandaan kwam, dus er woonde vast nog familie van hem, waar ze konden logeren. Maar ‘er was geen plaats in de kataluma’, de huiskamer die gewoonlijk op de eerste verdieping zat. Dus verhuisden ze voor de bevalling tijdelijk een verdieping lager.
14 | strijdkreet
In de passage over engelen staat niets over veren vleugels of kransen om hun hoofden. Er staat ook niet dat ze zongen voor de herders. Het originele woordgebruik suggereert eerder ‘scanderen’ - als een peloton soldaten, zeg maar.
De mensen woonden in die tijd veelal op de eerste verdieping. Op de begane grond konden de dieren in en uit lopen. Omdat het lente was, waren de kuddes naar het veld. Jozef en Maria sliepen dus waarschijnlijk in een gewoon huis. Jezus werd wel in een voederbak gelegd (wat trouwens niet ongewoon was in die tijd).
Hoogstwaarschijnlijk is Jezus in de lente geboren. Dit blijkt uit het feit dat volgens de Bijbel schaapherders ‘s nachts buiten waakten over hun kudde. In de winter werden de schapen naar binnen gebracht. Op de vleden was het dan veel te koud.
In die tijd kondigde keizer Augustus een decreet af dat alle inwoners van het rijk zich moesten laten inschrijven. Deze eerste volkstelling vond plaats tijdens het bewind van Quirinius over Syrië. Iedereen ging op weg om zich te laten inschrijven, ieder naar de plaats waar hij vandaan kwam. Jozef ging van de stad Nazaret in Galilea naar Judea, naar de stad van David die Betlehem heet, aangezien hij van David afstamde, om zich te laten inschrijven samen met Maria, zijn aanstaande vrouw, die zwanger was. Terwijl ze daar waren, brak de dag van haar bevalling aan, en ze bracht een zoon ter wereld, haar eerstgeborene. Ze wikkelde hem in een doek en legde hem in een voederbak, omdat er voor hen geen plaats was in het nachtverblijf van de stad. Niet ver daarvandaan brachten herders de nacht door in het veld, ze hielden de wacht bij hun kudde. Opeens stond er een engel van de Heer bij hen en werden ze omgeven door het stralende licht van de Heer, zodat ze hevig schrokken. De engel zei tegen hen: ‘Wees niet bang, want ik kom jullie
En toen kwamen er drie koningen, toch? De Bijbel gebruikt een woord dat in onze tijd ‘magiers’ betekent. Er staat nergens hoeveel het er waren, laat staan dat ze Caspar, Melchior en Balthasar zouden heten. Het duurde ook nog maanden voordat ze Jezus kwamen opzoeken.
goed nieuws brengen, dat het hele volk met grote vreugde zal vervullen: vandaag is in de stad van David jullie redder geboren. Hij is de messias, de Heer. Dit zal voor jullie het teken zijn: jullie zullen een pasgeboren kind vinden dat in een doek gewikkeld in een voederbak ligt.’ En plotseling voegde zich bij de engel een groot hemels leger dat God prees met de woorden: ‘Eer aan God in de hoogste hemel en vrede op aarde voor alle mensen die hij liefheeft.’ Toen de engelen waren teruggegaan naar de hemel, zeiden de herders tegen elkaar: ‘Laten we naar Betlehem gaan om met eigen ogen te zien wat er gebeurd is en wat de Heer ons bekend heeft gemaakt.’ Ze gingen meteen op weg, en troffen Maria aan en Jozef en het kind dat in de voederbak lag. Toen ze het kind zagen, vertelden ze wat hun over dat kind was gezegd. Allen die het hoorden stonden verbaasd over wat de herders tegen hen zeiden, maar Maria bewaarde al deze woorden in haar hart en bleef erover nadenken. De herders gingen terug, terwijl ze God loofden en prezen om alles wat ze gehoord en gezien hadden, precies zoals het hun was gezegd.
Uit de Bijbel in gewone taal (Lucas 2) strijdkreet | 15
Een plekje vrij Tekst Menno de Boer Beeld Nathan Sudmeier
Kerst 2016. Nederland is vooral druk met de vraag ‘hoe kunnen we het zo gezellig mogelijk maken?’ Hoogtijdagen voor de commercie. Aan de poort van ons land staan mensen die op zoek zijn naar een plaats waar het veilig is. Waar ze misschien wel een nieuwe toekomst kunnen opbouwen. Maar het is maar de vraag of die plaats er is – of aan hen gegund wordt.
16 | strijdkreet
O
p de allereerste kerstavond staat er een echtpaar voor de poort van een stad waar geen plaats Is voor hen. Hij gespannen en gejaagd. Zij vermoeid en hoogzwanger. Geen plaats? Maar dat kan toch niet? Hoe moet dat nu? Wat als de weeën beginnen? De wereld heeft geen plaats voor hen. En daarmee ook niet voor het kind dat nou juist naar de wereld komt om redding te brengen. Zijn redding is geen redding in de vorm van een nieuwe maatschappij van gouden bergen. Hij komt niet met toespraken over hoe we de wereld weer groots kunnen laten zijn. Zijn geboorte is geen enorm
spektakel, maar een nederige komst ergens in de buurt van een onbetekenend stadje. In alle stilte wordt Jezus geboren. De Redder van alle mensen. Die spreekt van een nieuwe wereld. Waar een plaats is voor jou en mij.
Zijn geboorte wordt nog altijd gevierd. Overal ter wereld. Maar er is nog altijd maar weinig plaats voor hem. Soms zie je een glimp van hem in een kerststal of een mooi opgemaakte etalage. Soms hoor je mensen over hem zingen achter gesloten kerkdeuren. De wereld viert kerst zonder hem. Het kerstgevoel is het domein geworden van merken als Coca Cola, Disney en films als Home Alone. Dat geeft het ‘ultieme kerstgevoel’. En wie een nog beter gevoel wil krijgen, trekt wat vaker de portemonnee voor de minderbedeelden van deze wereld. Kerst 2016. Daar ligt hij weer. In een voerbak voor dieren. Gewikkeld in doeken. Een schattig baby’tje. Goed, dat vinden de meeste mensen nog wel een lief gezicht. Maar verder moeten ze hem niet zo. Toch komt hij iedere Kerst weer. En al lijkt het alsof er ieder jaar minder plek voor hem is, toch blijft hij komen. Waarom? Omdat hij van je houdt. Omdat hij zijn leven gaf voor iedereen, ook voor jou. Omdat hij graag een plek in je hart wil. In de Bijbel zegt Jezus: “Zie, ik sta aan de deur en ik klop. Als iemand mijn stem hoort en de deur open doet, zal ik bij hem binnenkomen en maaltijd met hem houden en hij met mij” (uit de Bijbel, Openbaringen hoofdstuk 3 vers 20). Hij wil graag naar binnen, maar hij is geen brutale indringer. Hij wacht tot je de deur voor hem opendoet. Misschien moet je hem dit jaar eens binnen laten. strijdkreet | 17
Het kerstfeest vier je samen Bij het Leger des Heils ben je van harte welkom om een kerstviering mee te maken! Op veel plekken kun je ook aanschuiven voor een kerstdiner of gewoon een gezellige middag. Hiernaast een kleine greep uit onze activiteiten. Staat jouw plaats er niet bij? Bekijk alle activiteiten op
www.legerdesheils.nl/kerst
18 | strijdkreet
Alkmaar • •
Bussum •
16 december - 10.30 uur Kerstviering voor iedereen Korpsgebouw, Burgpoelwaard 2-4 18 december - 16.00 uur Kinderkerstfeest Korpsgebouw, Burgpoelwaard 2-4 12 december - 13.30 uur Kerstviering in de Verlosserkerk Verlosserkerk, H.A. Lorentzweg 59
Den Helder • •
24 december - 22.30 uur Kerstnachtdienst Korpsgebouw, Vismarkt 22-24 25 december - 10.30 uur Familiekerstfeest Korpsgebouw, Vismarkt 22-24
Hilversum • •
18 december - 10.00 uur Candlelightdienst Korpsgebouw, Bussumerstraat 27 a/b 20-22 december - 11.30 uur Kerstmaaltijden Korpsgebouw, Bussumerstraat 27 a/b
Barendrecht •
23 december - 19.00 uur Volkskerstzang Bethelkerk, Schaatsbaan 1
Dordrecht • • •
Gouda
• •
11 december - 18.30 uur Candlelightdienst Zorgcentrum De Linde, Bankastraat 158 14 december - 17.00 uur Kerstfeest voor iedereen Korpsgebouw, Kasperspad 28 17 december - 19.00 uur Jeugdkerstfeest Korpsgebouw, Kasperspad 28 15 december - 10.00 uur Kerstinloopochtend Korpsgebouw, Johan de Wittlaan 31 16 december - 18.00 uur Kaarsjesavond met zang en muziek Korpsgebouw, Johan de Wittlaan 31
Gorinchem • •
14 december - 19.30 uur Kerstfeest voor mensen met een beperking Korpsgebouw, Nicolaas Pieckstraat 43 18 december - 10.00 uur Candlelightdienst Korpsgebouw, Nicolaas Pieckstraat 43
Zwijndrecht •
20 december Kerstmaaltijd voor buurtbewoners Bij Bosshardt, Helmersstraat 27
Zoetermeer •
Arnhem •
15 december - 14.00 uur Ouderenkerstviering Korpsgebouw, Van Lierepad 13 15 december - 19.30 uur Kerstviering voor verstandelijk beperkten Korpsgebouw, Leidenweg 11-13
Opnames Kerstfeest op de Dam zijn op 11 december vanaf 19:30 op de Dam. strijdkreet | 19
20 | strijdkreet
Geen plaats voor Jordy Tekst Willemijn de Jong Beeld Iris Dorine
Hoog in een woontoren, met een prachtig uitzicht over de stad, heeft Jordy (23) zijn eigen appartement. Dat er niet veel spullen staan is de bedoeling; hij houdt van strak en minimalistisch. En van weinig mensen om zich heen. Een eigen appartement is iets dat hij, na jaren ‘op de groep’ te hebben gewoond, ontzettend nodig had. “Ik heb eindelijk rust aan mijn hoofd. Het maakt zoveel verschil om hier te wonen.” Een onbezorgde jeugd heeft Jordy niet gehad. Pesten, problemen in zijn gezin. Hij ging van een blijf-van-mijn-lijf-huis naar een jeugdinrichting naar een groepswoning van het Leger des Heils. Jordy voelde zich er niet thuis. “Ik zat tussen allemaal van die probleemjongeren die hevig gebruikten. Zo was ik helemaal niet. Er was niets mis met mij, er was iets mis met de situatie waar ik uit kwam. Ik isoleerde me daardoor van mijn
medebewoners. Verslaafde gasten zijn vaak onhygiënisch, slordig en ze stelen als ze geld nodig hebben. Ik vond het vreselijk om bij hen te moeten wonen. Ik paste er gewoon niet.” Slechte invloed Hij houdt van zwart-wit in zijn interieur en kleding. Dat is ook wel een beetje hoe hij in het leven staat. Terug naar de opvang zou hij nooit meer willen. Het zijn vooral de mensen met problemen waar hij moeite mee had. “Of je nu wilt of niet, je wordt beïnvloed door de mensen waar je bij woont. Ik woonde met mensen die hele ladderstrepen hadden gesneden in hun armen. Veel jongens gebruikten superveel. Ik voelde me heel ongelukkig toen ik daar woonde.’ Stigma Dat het voor Jordy niet werkte om op een groep strijdkreet | 21
22 | strijdkreet
te wonen, zag zijn begeleiding ook wel in. “Het was voor mij bijna onmogelijk om niet mee te gaan in die negatieve energie van de jongens die ik toen om mij heen had. Er woonden zware gevallen in mijn buurt; jongens die altijd problemen maken. Mensen weten dat je daar woont en dan gaan ze je ook zo behandelen. Dan denken ze dat je ook gebruikt, dat je verkeerde dingen doet. Dus daar ging ik vanzelf in mee. Om met mijn leven om te kunnen gaan, maar ook om te verwerken dat er mensen om me heen stierven. Drie jongens in mijn huis overleden in de tijd dat ik er woonde. Dan dacht ik ‘what about me’?” Rust Jordy was dolblij toen het Leger des Heils hem aan een eigen huis hielp. Volgens zijn persoonlijk begeleider gaat het nu veel beter met hem. Op de vraag wat hem het meest blij maakt in dit huis, antwoordt Jordy: “De rust. Ik ben verantwoordelijk voor mijn eigen ruimte, ik moet het zelf schoonhouden. Hier komt er niemand aan de deur drugs verkopen, niemand maakt herrie, niemand valt me lastig. Als er mensen komen, dan weet ik wie dat zijn.” Dat gebeurt niet vaak, Jordy is graag alleen thuis. “Ik heb wel een vriend die regelmatig komt gamen, maar ik voel me ook niet eenzaam als ik alleen thuis ben. Ik ben introvert; mijn eigen gang gaan, past goed bij mij.” Vooruit kijken Vanuit deze rust kan hij ook vooruit kijken. “Weet je, gasten die te lang onder begeleiding staan, gaan zich ook zo gedragen. Ze nemen geen verantwoordelijkheid meer voor hun eigen leven, komen te laat. Als je echt depressief bent, maakt het je ook niet meer uit of je nog op jezelf kunt gaan wonen. Dat wilde ik niet voor mezelf. Ik kan nu weer aan mijn toekomst denken. Ik heb momenteel een reïntegratiebaan, maar uiteindelijk lijkt het me tof om artiestenmanagement te gaan doen, ofzo.” strijdkreet | 23
‘Vandaag is jullie redder geboren: Christus, de Heer. Hij is geboren in Betlehem, de stad van David. En zo kunnen jullie hem herkennen: het kind ligt in een voerbak en is in een doek gewikkeld.’ Uit de Bijbel, Lucas 2 vers 11
doen wat we geloven