ในช่วงสงครามเย็นประมาณ ๔๐ ปีที่ผ่านมาจนถึงยุคไอเอ็มเอฟ สังคมไทยมีการเปลี่ยนแปลงอย่างแจ่มชัดสองอย่าง คือ การเติบโตอย่างไม่มีประสิทธิภาพของชนชั้นกลาง และช่องว่างระหว่างคนรุ่นเก่ากับคนรุ่นใหม่ การขยายตัวของชนชั้นกลางเป็นผลจากการพัฒนาเศรษฐกิจระบบทุนนิยมตั้งแต่สมัยรัฐบาลจอมพลสฤษดิ์ ชนะรัชต์ ที่รัฐเปิดโอกาสให้คนกลุ่มต่างๆ เข้ารุกล้ำ